PL183548B1

PL183548B1 - Wieszak belkowy

Info

Publication number: PL183548B1
Application number: PL97319396A
Authority: PL
Inventors: Leeuwen Martin Van; Gijsel Gerardus E. C. Van
Original assignee: Erico Int Corp
Priority date: 1996-04-09
Filing date: 1997-04-09
Publication date: 2002-06-28
Also published as: EP0801257B1; EP0801257A1; US6012691A; DE69714899D1; HUP9700726A3; CZ292149B6; ATE223009T1; PL319396A1; SK283528B6; SK45297A3; HUP9700726A2; HU9700726D0; ES2183035T3; DE69714899T2; CZ107897A3

Abstract

1. Wieszak belkowy zawierajacy pare L-ksztaltnych elementów, z których kazdy ma pionowe ramie i poziome ramie, przy czym poziome ramiona sa umieszczone rów- nolegle do siebie i przy sobie, zas pionowe ra- miona wystaja w góre po obu stronach belki, znamienny tym, ze kazde pionowe ramie (46) L-ksztaltnych elementów (37, 38, 150) zawiera regulowany w pionie, skierowany do wewnatrz wystep, umieszczony powyzej co najmniej czesci belki (20,130,143) oraz wie- szak (30,140) zawiera obsade (42), w której sa osadzone przesuwnie oba poziome ramio- na (47,113, 114, 119, 124, 151), przy czym poziome ramiona (47, 113, 114, 119, 124, 151) osadzone w obsadzie (42) sa umieszczo- ne pod belka (20, 130,143). FIG. 2 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wieszak belkowy, a zwłaszcza wieszak regulowany, dostosowany do zawieszania pod belkami stalowymi lub betonowymi różnorodnych obciążeń takich jak rury, panele na kable, oświetlenie lub podobne elementy.

Belki lub płatwie betonowe stają się coraz bardziej powszechnymi budowlanymi elementami konstrukcyj nymi tam, gdzie znaj duj ą się na miej scu odpowiednie materiały i zakłady do ich wytwarzania. Gotowe betonowe belki lub płatwie skutecznie konkurują w wielu dziedzinach z belkami stalowymi lub drewnianymi. Rozpiętość swobodna belek tego typu może wynosić od 5 do 50 metrów; również wymiary i wielkość ich przekrojów poprzecznych mogą zmieniać się w szerokim zakresie. Ze względu na wagę, sztywność i wytrzymałość belki te majązazwyczaj przekrój dwuteowy. Inaczej mówiąc, mają one pionowy średnik lub trzon i dwie półki, górną i dolną. W półkach, a zwłaszcza w półce dolnej, są zgrupowane stalowe elementy wzmacniające, przy czym niektóre z tych elementów stalowych mogą znajdować się bardzo blisko powierzchni betonu.

Tego typu gotowe belki mogą być konstruowane ze znacznym nadmiarem zarówno pod względem zawartości elementów stalowych, jak i wymiarów. Natomiast, w celu zmniejszenia wagi i zwiększenia konkurencyjności z porównywalnymi belkami stalowymi i drewnianymi, stosuje się bardziej wysmukłe, staranniej zaprojektowane gotowe belki betonowe, w których jednak nie zawsze można robić otwory lub zakotwiczenia bez pogarszania ich spoistości i wytrzymałości konstrukcyjnej. Coraz częściej i w coraz większym stopniu przepisy lub regulacje prawne zabraniają wiercenia otworów w zbrojonych belkach betonowych lub wprowadzania w nie elementów mocujących. Dotyczy to zwłaszcza dolnych półek, w których w pobliżu powierzchni betonu może być skoncentrowana znaczna ilość stalowego zbrojenia. Ponadto nie zawsze jest znana dokładna lokalizacja stalowych elementów zbrojeniowych oraz w procesie odlewania stosuje się w poszczególnych belkach nieco inne tolerancje, pomimo identycznych, gabarytów zewnętrznych i wytrzymałości obliczeniowej.

Dawniej w niektórych technikach mocowania wykorzystywano otwór przechodzący przez średnik w miejscu osi obojętnej belki. W technikach tego typu można stosować wsporniki kątowe mocowane do średnika w otworze i wystające z belki na boki. Inne rozwiązania polegają po prostu na przeciąganiu metalowej taśmy przez otwór lub szczelinę w średniku i owijaniu jej wokół dolnej półki. Można również stosować duże śruby w kształcie odwróconej litery U przechodzące przez otwór w średniku i przeznaczone do mocowania kanału lub zastrzału do dolnej półki belki, na których wiesza się obciążenie. Jeżeli chodzi o dolną półkę, to powszechnie stosuje się otwory, w które wkłada się elementy kotwiczące do mocowania przewodu lub szyny, na których z kolei zawiesza się obciążenie. Sposoby te, obecnie w większości zabronione lub stosowane niechętnie ze względu na możliwość pogarszania wytrzymałości mechanicznej belki, są również pracochłonne, o ile mają być wykonane prawidłowo. Nawet w przypadku formowania otworów łub odpowiednich układów na etapie odlewania belki łączy się to ze wzrostem kosztów belki, a nawet wymaga zazwyczaj czyszczenia lub usuwania wtrąceń do betonu.

Ponadto, raz uformowanego otworu w średniku lub w dolnej półce, nie można już przesunąć w inne miejsce w kierunku podłużnym belki. Otwory tego typu, zwłaszcza w średniku, wpływają negatywnie na wygląd belki. Co jeszcze ważniejsze, otwory te, zwłaszcza w dolnej półce, wprowadzająw belce siły lokalne w miejscujej największej podatności na uszkodzenia.

183 548

Problem otworów w belkach rozwiązano w różnorodnych systemach mocowania polegających na całkowitym otaczaniu belki. Można to zrobić za pomocą perforowanej taśmy metalowej lub pasa otaczających całkowicie belkę, albo za pomocą dużych śrub w kształcie odwróconej litery U lub gwintowanego pręta, przechodzących nad gómąpowierzchnią belki i przytrzymujących kanał przy jej spodniej powierzchni, na którym z kolei wiesza się obciążenie. W innych systemach można zastosować równoległe zastrzały, jeden nad górną powierzchnią belki i jeden pod belką połączone ze sobą z każdej strony belki gwintowanym prętem. Na tego typu gwintowanym pręcie trzeba zazwyczaj stosować dużo nakrętek i podkładek oraz trzeba je równomiernie regulować lub dokręcać. Systemy tego typu można stosować tylko w przypadku dostępu do strefy nad belką a ponadto nawet w takiej sytuacji trzeba stosować dużą liczbę części i elementów regulacyjnych. Te drugie są potrzebne ze względu na to, że stosowane części nie dają się łatwo regulować, inaczej niż przez docinanie do optymalnego dopasowania do belek o różnych wymiarach lub kształtach.

Ze względu na niedostatki wspomnianych powyżej systemów, opracowano kilka specjalnych indywidualnych systemów skonstruowanych w ten sposób, że zaciskająsię tylko na zewnętrznej powierzchni dolnej półki. Systemy tego typu są stosunkowo drogie i można je stosować w ograniczonym zakresie tylko na belkach o pewnych wymiarach i kształtach. W najprostszym z takich systemów stosuje się poziomy zastrzał biegnący pod belką. Z górnej powierzchni zastrzału biegną wsporniki usytuowane na każdej krawędzi dolnej półki. Wsporniki tekończąsię na pochylonych do wewnątrz górnych końcach, które biegną nad górnymi krawędziami dolnej półki belki. Jednakże wsporniki te pasują zazwyczaj tylko do belek jednego typu lub o jednym wymiarze, w związku z czym pojawiają się problemy w razie nawet niewielkiej zmiany wymiarów dolnej półki wzdłuż belki. Zazwyczaj obciążenie wisi na zastrzale. W związku z tym w zastrzale muszą być specjalne otwory na wsporniki, a ponadto potrzebne są wsporniki o odpowiednich kształtach i wymiarach. To znowu wymaga wielu nakrętek, śrub i podkładek. Tego typu system zawieszania jest trudno dopasować w sposób bezpieczny i wygodny. Wsporniki oraz rozstawy wsporników nadal trzeba robić na specjalne zamówienie do konkretnej belki albo do bardzo wąskiego asortymentu belek.

W belkach stalowych stosuje się zaciski obejmujące krawędź dolnej półki, ale ze względu na konfiguracje i wymiary belek betonowych sposób ten można do nich stosować tylko w ograniczonym zakresie i z pewnymi kłopotami.

Najbardziej skomplikowanym, wykonywanym na zamówienie wieszakiem jest SINARD znany również pod nazwą REF-500. W jego skład wchodzą dwa wsporniki główne regulowane w poziomie za pomocą śrub skrzydełkowych biegnących pod belką. W skład każdego ze wsporników wchodzi krótka pionowa nóżka. Na górnej powierzchni każdej nóżki znajduje się krótki dwurolkowy wspornik o małym kącie obrotu. Zadaniem dolnej rolki jest utrzymanie kontaktu z bokiem lub krawędzią półki z równoczesnym dociskaniem odsądzonej do wewnątrz górnej rolki tak, żeby obróciła się do zetknięcia ze skośna gómąpowierzchnią dolnej półki belki. Odbywa się to dzięki dociskaniu dwóch wsporników głównych wokół kołnierza za pomocą śruby skrzydełkowej. Tego typu wieszak jest stosunkowo skomplikowany i drogi, a jego nośność zależy od wytrzymałości zarówno wsporników głównych, jak i rolkowych. Ponadto można go stosować tylko do ograniczonej liczby belek, o pewnych wymiarach i kształtach.

Celem wynalazku jest skonstruowanie uproszczonego uniwersalnego wieszaka belkowego, nie wymagającego całkowitego obejmowania belek dookoła, nie wymagającego wiercenia w belkach otworów, a także wieszaka o regulowanej szerokości, dostosowanego do belek o różnorodnych wymiarach i kształtach, przeznaczonego zarówno do belek betonowych, jak i stalowych.

Celem wynalazku jest również skonstruowanie takiego wieszaka belkowego, w którego skład wchodziłaby niewielka liczba tanich oraz łatwych w instalowaniu, montażu i manipulowaniu części.

Wieszak belkowy zawierający parę L-kształtnych elementów, z których każdy ma pionowe ramię i poziome ramię, przy czym poziome ramiona są umieszczone równolegle do siebie i przy

183 548 sobie, zaś pionowe ramiona wystają w górę po obu stronach belki, według wynalazku charakteryzuje się tym, że każde pionowe ramię L-kształtnych elementów zawiera regulowany w pionie, skierowany do wewnątrz występ, umieszczony powyżej co najmniej części belki oraz wieszak zawiera obsadę, w której są osadzone przesuwnie oba poziome ramiona, przy czym poziome ramiona osadzone w obsadzie są umieszczone pod belką.

Korzystnie wieszak ma regulowaną szerokość, a poziome ramiona wieszaka są ze sobą zaciśnięte.

Korzystnie skierowanymi do wewnątrz występami są sprężyste zaciski niezależnie regulowane w pionie wzdłuż odpowiednich pionowych ramion.

Korzystnie obsada ma ściankę dolną z umieszczonym w niej gwintowanym otworem.

Korzystnie obsada zawiera pasujące do poziomych ramion okienka i ścianki boczne na każdym końcu.

Korzystnie obsada jest utworzona z jednego kawałka blachy zawierającego języczek i szczelinę, przy czym w gotowej obsadzie języczek jest umieszczony w szczelinie.

Korzystnie języczek jest zagięty po zewnętrznej stronie szczeliny.

Korzystnie wieszak zawiera karby na poziomych ramionach sprzęgające się z okienkami.

Korzystnie ramiona są z płaskownika, a na wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni każdego pionowego ramienia znajdują się blisko siebie rozstawione karby.

Korzystnie poziome ramiona są umieszczone obok siebie i przechodzą przez obsadę oraz okienka, przy czym poziome ramiona mają zwrócone ku sobie powierzchnie wewnętrzne zaciśnięte razem za pomocą śruby zaciskowej.

Korzystnie na każdej z powierzchni wewnętrznych zawiera zęby zazębiające się ze sobąpo zaciśnięciu ramion ze sobą.

Korzystnie zęby rozciągają się na całej wysokości poziomych ramion.

Korzystnie zęby są ukształtowane w poziomym rzędzie na przemian z gniazdami oraz wchodzą i pasują do zębów i gniazd w leżącej naprzeciwko powierzchni wewnętrznej poziomego ramienia.

Korzystnie każdy ze skierowanych do wewnątrz występów ma postać sprężystego zacisku posiadającego sprężyste nóżki umieszczone pod kątem względem siebie, z których każda zawiera nieco powiększony prostokątny otwór przy czym w położeniu obu nóżek prostopadłym do pionowego ramienia sprężysty zacisk jest przesuwny przez pionowe ramię.

Korzystnie każdy sprężysty zacisk zawiera skierowany ku dołowi odsądzony nośny nosek.

Korzystnie każdy sprężysty zacisk zawiera punkt podparcia przenoszący obciążenie i sprzęgający się z belką.

Korzystnie pomiędzy nóżkami sprężystego zacisku jest umieszczona wkładka.

Korzystnie co najmniej jeden z L-kształtnych elementów ma długie poziome ramię, wystające w bok pozą belkę.

Korzystnie co najmniej jeden L-kształtny element z każdej pary ma dłuższe poziome ramię.

Jak widać, zapewniono uniwersalny wieszak belkowy, który można szybko dostosować we własnym zakresie do szerokiego asortymentu belek, zarówno betonowych, jak i stalowych. Wieszak tego typu jest tanim, łatwo regulowanym elementem do zawieszania różnorodnych obciążeń na dolnej półce belki, bez względu na to, czy jest to półka stalowa czy betonowa, oraz, w przypadku belki betonowej, bez naruszania spójności konstrukcji belki.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania został uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wieszaki według wynalazku zamocowane na betonowej belce i utrzymujące rurę, w rzucie perspektywicznym, fig. 2 -wieszak bez belki, w rzucie perspektywicznym, w powiększeniu, fig. 3 - pręt w kształcie litery L, częściowo ucięty, w rzucie pionowym, w powiększeniu, fig. 4 - szczegół karbów po wewnętrznej i zewnętrznej stronie pionowego ramienia i na górnej stronie poziomego ramienia, w powiększeniu, fig. 5 - obsadę, w rzucie bocznym, fig. 6 obsadę, w rzucie z góry, fig. 7 - obsadę z fig. 6, w przekroju płaszczyzną 7-7, fig. 8 - obsadę z widocznym okienkiem, w rzucie od końca, fig. 9 - regulowany sprężysty zacisk, w rzucie bocznym, fragmentarycznie, w powiększeniu, fig. 10 - półwyrób sprężystego zacisku z widocznymi w od

183 548 powiednich położeniach otworami na ramiona w rzucie z góry, fig. 11 - opcjonalną wkładkę umieszczaną wewnątrz sprężystego zaciskupo jego zainstalowaniu, fragmentarycznie, w rzucie z boku, fig. 12 - sposób instalowania wkładki, fragmentarycznie, w rzucie perspektywicznym, fig. 13 - zmodyfikowanąpostać poziomego ramienia, w którym znajdująsię wewnętrzne powierzchnie z zębami zaciskającymi się ze sobą w obsadzie, w rzucie perspektywicznym, fig. 14 - jeszcze inną postać ramienia, gdzie na każdej z powierzchni wewnętrznych znajduje się rząd naprzemiennych zębów ostrosłupowych i zagłębień, które pasują do siebie po zaciśnięciu w obsadzie, fragmentarycznie, w rzucie perspektywicznym, fig. 15 -wieszak osadzony na belce stalowej, w rzucie podobnym do widocznego na fig. 1, fig. 16 - zmodyfikowany kształt wieszaka z przedłużonym poziomym ramieniem jednego z pary L-kształtnych elementów, które podpiera rynnę na kable, przykładowo z boku betonowej belki, w rzucie podobnym do poprzedniego.

Na figurze 1 pokazano zasadniczo liniami przerywanymi zbrojoną betonową belkę 20. W jej skład wchodzi stosunkowo wąska sekcja środkowa lub średnik 21 oraz dwie półki, półka górna 22 i półka dolna 23. W górnej i dolnej półce 22 i 23 znajdują się zazwyczaj w dużych ilościach stalowe elementy zbrojeniowe. W zazwyczaj stosowanym układzie w dwuteowej belce 20 znajdująsię dwie kieszenie boczne 24 i 25 utworzone przez obie półki, górną 22 i dolną 23. Kieszenie boczne 24,25 mają na ogół pochylone na zewnątrz powierzchnie 26 i 27. Na skośnych powierzchniach 26,27, przy górnych krawędziach dolnej półki 23 wiszą wieszaki 30,31,32 i 33 według wynalazku. Na fig. 1 pokazano, że wieszaki 30,31,32 i 33 podtrzymująrurę 5 biegnąca podłużnie pod belką 20.

W skład pokazanego szczegółowo na fig. 2 wieszaka 30 wchodzą w zasadzie identyczne L-kształtne konstrukcyjne elementy 31 i 38, regulowane pozycyjnie w pionie sprężyste zaciski 39Ϊ40 oraz obsada 42. Sąto podstawowe elementy wieszaka 30 i w wielu postaciach elementy 37 i 8 będą identyczne, podobnie jak sprężyste zaciski 39 i 40. Jednakże w pewnych, opisanych dalej zastosowaniach, jeden lub oba elementy 37, 38 w kształcie litery L mogą mieć dłuższe poziome ramię 44, co pokazano liniami przerywanymi na fig. 2.

Jak widać dalej na fig. 3 i 4, każdy z konstrukcyjnych elementów 37,38 w kształcie litery L ma pionowe ramię 46 i poziome ramię 47 z promieniem 48 pomiędzy nimi. L-kształtne konstrukcyjne elementy 37, 38 można wytwarzać z płaskownika lub ze stosunkowo grubej rury, przy czym powinny one mieć sztywną konstrukcję. Poziome ramię 47 może być nieco dłuższe niż pionowe ramię 46. Wymiary obu ramion 46, 7 L-kształtnych elementów 37, 38 są dobrane w taki sposób, że pasują do różnorodnych kształtów i wymiarów dwuteowych stalowych i betonowych belek lub płatwi konstrukcyjnych.

Jak widać na fig. 2-4, na wewnętrznej powierzchni 50 pionowego ramienia 46, na zewnętrznej powierzchni 51 pionowego ramienia 46 oraz na górnej lub wewnętrznej powierzchni 52 poziomego ramienia 47, znajduje się szereg usytuowanych blisko siebie karbów 54. Na dolnej powierzchni poziomego ramienia 47 mogą znajdować się równo rozstawione wskaźniki 55 pełniące rolę linijki umożliwiającej instalatorowi ustalenie położenia poziomego ramienia 7 względem obsady 42.

Jak widać dokładniej na fig. 4, równomiernie rozstawione małe karby 54 mogą znajdować się w odległościach około 2 milimetrów od siebie, a ich głębokość może wynosić około 1/3 mm. Karby 54 biegnąpoprzecznie wzdłuż całej szerokości powierzchni, w której są uformowane. W związku z tym biegną one pod kątami prostymi do podłużnej rozciągłości powierzchni ramion 46,47. Na pionowym ramieniu 46 karby 4 mogąbiec od góry sekcji pionowej do miejsca styczności z promieniem 48. Karbowana górna powierzchnia 52 ramienia poziomego 47 biegnie przez obsadę 42.

Na figurze 5,6,7 i 8 pokazano obsadę 42 utworzona, korzystnie, z jednego kawałka blachy i mającą ściankę dolną 60, skierowane ku górze ścianki boczne 61 i 62 oraz skierowane ku górze końcowe okienka 63 i 64, powiększone w kierunku poprzecznym. W fałdach pomiędzy ścianką dolną 60 a końcowymi okienkami 63, 64 mogą znajdować się zakładki 65.

Ściany boczne 61,62 mąjąkrawędź górna 7 o profilu kratownicowym. Jednakże ściana boczna 61 ma poziomy występ 69. Ten poziomy występ 69 ma języczek 70 pasujący do poziomej

183 548 szczeliny 71 w ścianie bocznej 62. Występ 69 może mieć żebra usztywniające 73 i 74. Po włożeniu poziomego występu 69 wystającego ze ściany bocznej 61 w szczelinę 71 występ 69 odkształca się w dół, co pokazano jako 76 na fig. 5, blokując w ten sposób występ 69 w szczelinie 71.

W ścianie bocznej 61 znajduje się wytłoczony, gwintowany wewnętrznie otwór 78, w który wkręca się śrubę zaciskową 79. W dnie 60 obsady 42 znajdują się trzy wytłaczane i gwintowane otwory 81, 82 i 83. W otwory 81, 82, 83 wprowadza się pionowo biegnący gwintowany pręt do zawieszania różnorodnych instalacji. Jak również widać, w ścianach bocznych 61, 62 znajdują się otwory 5, które można wykorzystać w połączeniu z drucianymi systemami zawieszania.

Na figurze 7 i 8 pokazano, że obsada 2 jest skonstruowana w taki sposób, że dwa poziome ramiona 7 L-kształtnych elementów 37, 38 przechodzą przez nią teleskopowo i przez każde z okienek 63,64 obok siebie. Jak widać na fig. 7, pomiędzy gwintowanymi otworami 81, 82 i 83 a spodniączęściąramion poziomych 47 jest pewna znacząca przestrzeń 87. Jednakże, jeżeli chodzi o okienka, to pomiędzy otworem 88 a poziomym ramieniem 47 jest pewien niewielki prześwit, natomiast górna krawędź 89 otworu okienka 63,69jest skonstruowana w taki sposób, że sprzęga się lub zatrzaskuje na karbach 54 na górnej powierzchni 52 ramion 47 po obciążeniu wieszaka 30. Sprzęgnięcie to pomaga w zaciskaniu poziomych ramion 47 w obsadzie 42 w miarę dokręcania śruby zaciskowej 79. Przy nie dokręconej śrubie zaciskowej 79 poziomą część ramion 7 i obsadę 42 można przemieszczać względem siebie dla celów regulacyjnych.

Na figurze 2,9 i 10 widać, że sprężyste zaciski 39 i 40 są identyczne i każdy z nich ma górną nóżkę 92 i dolną nóżkę 93, które w stanie normalnym, nie obciążonym tworzą ze sobąpewien kąt lub są oddzielane, co pokazano na fig. 9. Górna nóżka 92 ma naroże rozwartokątne albo kolanko 94, które powoduje, że górna nóżka 92 biegnie w dół w miejscu 95 skośnie do zaokrąglonego noska 96. Nosek 96 ciągnie się dalej i ku górze pod kątem 97 do następnego naroża rozwartokątnego 98, skąd wychodzi nóżka 93. W każdej ze sprężystych nóżek 92, 93 jest w przybliżeniu prostokątny otwór 100 i 101. Układ otworów 100,101 widać dokładniej na fig. 10, na której pokazano półwyrób 102, z którego wytwarza się sprężyste zaciski 39, 40.

Każdy z prostokątnych otworów 100,101 j est wydłużony w kierunku podłużnym półwyrobu 102 i ma zaokrąglone naroża 103. Zadaniem naroży 103 jest eliminacja spiętrzenia naprężeń na karbie. Ponadto promienie te powodują, że każdy z czterech boków każdego prostokątnego otworu 100,101 wy staje nieco do wewnątrz jak ząb. Dwa dłuższe boki 104 i 105 otworu są rozstawione nieco szerzej niż szerokość elementu 37, 38. Również nieco węższe krawędzie 106 i 107 są rozstawione nieco bardziej niż nieco dłuższy wymiar prostokątnych elementów 37, 38. L-kształtny element strukturalny 37, 38 przechodzi teleskopowo przez każdy z otworów 100, 101 znacznie łatwiej, jeżeli biegnie w przybliżeniu pod kątem prostym do płaszczyzny otworu 100,101. Pod pewnym kątem do otworu, krawędzie 106 i 107 zatrzaskują się na metalu elementu 37, 38, przy czym to sprzężenie zaciskowe zwiększa się dzięki karbom 54. Krawędzie każdego otworu 100,101 sąw praktyce uformowane jako utwardzone zęby, które zaciskająsię i sprzęgają z wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnią pionowych ramion 46 każdego z elementów 37, 38, kiedy ramię sprężystego zacisku 39,40jest pod dowolnym znacznym kątem do konstrukcyjnego elementu 37,38. Pod wpływem skierowanej ku dołowi siły działającej na pionowe ramię 46, nosek 96 sprzęga się z powierzchnią 26 lub 21 betonowej belki 20, w wyniku czego dolna nóżka 93 sprężystego zacisku 39,40 przechodzi skośnie łub biegnie pod jeszcze większym katem względem pionowego ramienia 46, co powoduje zablokowanie sprężystego zacisku 39, 40 na pionowym ramieniu 46. W celu dokonania teleskopowej regulacji pionowego ramienia 46 i sprężystego zacisku 39,40, nóżki sprężystego zacisku 39,40 należy ścisnąć ku sobie albo doprowadzić do takiego, w przybliżeniu poziomego położenia, żeby pomiędzy pionową częścią konstrukcyjnego elementu 37, 38, a otworem 100, 101 był odpowiedni prześwit. Sprężysty zacisk 39,40 blokuje się na miejscu zwalniając po prostu nóżki 92,93, co powoduje ich sprężyste odsunięcie się od siebie. Pod obciążeniem nosek 6 działa jak punkt podparcia obrotowego, utrzymując kątowe położenie pomiędzy sprężystą nóżkąa pionowym ramieniem 46 w stanie zablokowanym.

Na figurze 11 i 12 pokazano zmodyfikowany przykład wykonania wynalazku, który można stosować w przypadku podwieszania dużych obciążeń. Jak widać na fig. 9, po rozsunięciu nóżek

183 548

92, 93 i przed jakimkolwiek znaczniejszym obciążeniem, element sprężysty tworzy otwór 108. W takim położeniu krawędzie otworu 108 sprzęgają się z karbowanymi powierzchniami na pionowym ramieniu 46. W celu przeciwstawienia się odkształceniu sprężyny, w otwór ten można włożyć wkładkę 110, wsuwając ją po prostu w kierunku pokazanym strzałką 111 na fig. 12. Wkładka 110 ma taki kształt jak otwór 108 i można ją wykonać w postaci klocka z litego tworzywa sztucznego lub metalu. Zatrzaskuje się ja po prostu w otworze 108. Pod obciążeniem wkładka 110 trzyma się w miejscu. Jej zadaniem jest zapobieganie nadmiernemu lub trwałemu odkształcaniu się sprężystych zacisków 39,40 pod dużym obciążeniem. Pod obciążeniem sprężysty zacisk 39,40 działa jak sztywny trójkąt, co stanowi znakomity układ nośny. Sztywna wkładka 110 jeszcze wspomaga tę nośność.

Na figurze 13 i 14 pokazano, że w celu zwiększenia siły sprzężenia ze sobą dwóch poziomych ramion 113,114 z obsadą 42, zwrócone ku sobie powierzchnie wewnętrzne 118,123 można zaopatrzyć w zęby 115,116. Na fig. 13 i 14 pokazano leżące naprzeciwko siebie poziome ramiona 113 i 114, każde z zębami 115 i 116 na powierzchniach wewnętrznej 118, 123, biegnącymi na całej wysokości poziomego ramienia 113,114. Zęby 1151116 zazębiają się blokując oba poziome ramiona 113,114, co . zapobiega zarówno ich względnemu przemieszczaniu się w kierunku podłużnym, jak i niewspółosiowości. Pokazane na fig. 13 zęby 115,116 sąpodobne do zębów listwy zębatej i mająprofil umożliwiający, jeżeli nie sązaciśnięte, dwóm poziomym ramionom 113,114 teleskopowe wchodzenie na siebie w obsadzie 42, ale po zaciśnięciu zatrzaskujący oba ramiona 113, 114 na sobie.

Na figurze 14 pokazano inną wersję zazębionych powierzchni wewnętrznych poziomych ramion 119,124 o takim samym zadaniu. Na fig. 14 na powierzchni wewnętrznej 113 poziomego ramienia 119 jest centralny, poziomy rząd rozmieszczonych na przemian ostrosłupowych zębów 120 i odpowiadających im gniazd 121. Na powierzchni wewnętrznej 123 drugiego poziomego ramienia 124 znajduje się komplementarny rząd 125 zębów i gniazd, które zazębiająsię i blokują z leżącym naprzeciwko rzędem, kiedy poziome ramiona 119,124 zatrzaskują się na sobie odpowiednimi powierzchniami wewnętrznymi 118,123. Obie formy wewnętrznych powierzchni zazębiających można stosować z karbami albo bez karbów na poziomej powierzchni górnej każdego z ramion poziomych.

Na figurze 15 pokazano stalową belkę 130. Jest to znowu belka dwuteowa ze średnikiem 131 oddzielającym półkę górną 132 od półki dolnej 133. Zaciski 39,40 wieszaka 30 są sprzężone z poziomymi powierzchniami 1351 136 na dolnych półkach 133. W związku z tym, wieszak 30 według wynalazku pasuje nie tylko do szerokiego asortymentu belek betonowych, ale również do belek stalowych.

Na figurze 16 pokazano wieszak 140 według wynalazku, na którym osadzono rynnę 142 na kable, umieszczona z boku betonowej belki 143. Betonowa belka 143 ma półkę górna 144 i dolną 145 z biegnącym pomiędzy nimi średnikiem 146. Nadolnej półce 145 znajdują się powierzchnie 147 i 148, na których wisi wieszak 140. Wieszak 140 jest taki sam jak wieszak 30 z tym wyjątkiem, że lewy konstrukcyjny element 150 ma dłuższe ramię poziome 151. Zatem ramię poziome 151 wystaje w bok poza belkę 143 i dolnąpółkę 145 i można na nim osadzić, na przykład, pokazaną rynnę 142 na kable. Należy również zauważyć, że obsadę 42 umieszczono bliżej krawędzi dolnej półki 145 belki 143 celem zmniejszenia wysięgnikowego działania obciążenia. Jest to przykład wykonania, który pokazano liniami przerywanymi 44 na fig. 2. Rozumie się samo przez się, że wydłużenie obu poziomych ramion umożliwia zastosowanie wieszaka do podtrzymywania obciążeń z obu stron belki.

Wynalazek przedstawiono i opisano na pewnych zalecanych przykładach wykonania, ale rozumie się samo przez się, że każda osoba znająca się na tej dziedzinie techniki jest w stanie dokonać w nim zmian i modyfikacji po zapoznaniu się z niniejszym opisem. Wynalazek obejmuje swoim zakresem wszystkie równoważne zmiany i modyfikacje i ograniczają go tylko przedstawione zastrzeżenia patentowe.

183 548

FIG. 9

FIG.12

183 548

^42

143

r ΙΌ. ΙΌ

183 548

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Wieszak belkowy zawierający parę L-kształtnych elementów, z których każdy ma pionowe ramię i poziome ramię, przy czym poziome ramiona są umieszczone równolegle do siebie i przy sobie, zaś pionowe ramiona wy stają w górę po obu stronach belki, znamienny tym, że każde pionowe ramię (46) L-kształtnych elementów (37, 38, 150) zawiera regulowany w pionie, skierowany do wewnątrz występ, umieszczony powyżej co najmniej części belki (20,130,143) oraz wieszak (30,140) zawiera obsadę (42), w której są osadzone przesuwnie oba poziome ramiona (47,113,114,119,124,151), przy czym poziome ramiona (47,113,114,119,124,151) osadzone w obsadzie (42) są umieszczone pod belką (20,130,143).
2. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że ma regulowaną szerokość, a poziome ramiona (47,151) wieszaka (30,140) są ze sobą zaciśnięte.
3. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że skierowanymi do wewnątrz występami są sprężyste zaciski (39,40) niezależnie regulowane w pionie wzdłuż odpowiednich pionowych ramion (46).
4. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że obsada (42) ma ściankę dolną (60) z umieszczonym w niej gwintowanym otworem (81, 82, 83).
5. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że obsada (42) zawiera pasujące do poziomych ramion (47) okienka (63, 64) i ścianki boczne (61, 62) na każdym końcu.
6. Wieszak według zastrz. 5, znamienny tym, że obsada (42) jest utworzona z jednego kawałka blachy zawierającego języczek (70) i szczelinę (71), przy czym w gotowej obsadzie (42) języczek (70) jest umieszczony w szczelinie (71).
7. Wieszak według zastrz. 6, znamienny tym, że języczek (70) jest zagięty po zewnętrznej stronie szczeliny (71).
8. Wieszak według zastrz. 5 znamienny tym, że zawiera karby (54) na poziomych ramionach (47) sprzęgające się z okienkami (63, 64).
9. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że ramiona (46,47) są z płaskownika, a na wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni (50,51) każdego pionowego ramienia (46) znajdują się blisko siebie rozstawione karby (54).
10. Wieszak według zastrz. 5, znamienny tym, że poziome ramiona (47, 113, 114,119, 124) sąumieszczone obok siebie i przechodząprzez obsadę (42) oraz okienka (63,64), przy czym poziome ramiona (47, 113, 114, 119, 124) mają zwrócone ku sobie powierzchnie wewnętrzne (118,123) zaciśnięte razem za pomocą śruby zaciskowej (79).
11. Wieszak według zastrz. 10, znamienny tym, że na każdej z powierzchni wewnętrznych (118,123) zawiera zęby (115,116,120) zazębiające sięzesobąpozaciśnięciuramion(113,114) ze sobą.
12. Wieszak według zastrz. 11, znamienny tym, że zęby (115,116) rozciągająsię na całej wysokości poziomych ramion (113,114).
13. Wieszak według zastrz. 11, znamienny tym, że zęby (120) są ukształtowane w poziomym rzędzie na przemian z gniazdami (121) oraz wchodzą i pasują do zębów i gniazd w leżącej naprzeciwko powierzchni wewnętrznej (118,123) poziomego ramienia (119,124).
14. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że każdy ze skierowanych do wewnątrz występów mą postać sprężystego zacisku (39,40) posiadającego sprężyste nóżki (92,93) umieszczone pod kątem względem siebie, z których każda zawiera nieco powiększony prostokątny otwór (100,101), przy czym w położeniu obu nóżek (92,93) prostopadłym do pionowego ramienia (46) sprężysty zacisk (39, 40) jest przesuwny przez pionowe ramię (46).
15. Wieszak według zastrz. 14, znamienny tym, że każdy sprężysty zacisk (39,40) zawiera skierowany ku dołowi odsądzony nośny nosek (96).

183 548
16. Wieszak według zastrz. 14, znamienny tym, że każdy sprężysty zacisk (39,40) zawiera punkt podparcia przenoszący obciążenie i sprzęgający się z belką (20,130,143).
17. Wieszak według zastrz. 14, znamienny tym, że pomiędzy nóżkami (92,93) sprężystego zacisku (39, 40) jest umieszczona wkładka (110).
18. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jeden z L-kształtnych elementów (37,38, 150)ma długie poziome ramię (44,151), wystające wbokpoza belkę (20,143).
19. Wieszak według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jeden L-kształtny element (37, 38,150) z każdej pary ma dłuższe poziome ramię (151).

* * *