PL182740B1 - Przepust szczelny do osadzenia w otworze muru dla przeprowadzenia przewodów - Google Patents

Abstract

1 . Przepust szczelny do osadzenia w otwo- rze muru dla przeprowadzenia przewodów takich jak kable, przewody rurowe i tyra podobne, zawierajacy rure przyjmujaca przewody, która ma przynajmniej na jed- nym koncu przyporzadkowany jej kolnierz oraz pokrywe polaczona rozlacznie z tym kolnierzem posiadajaca otwory dla prze- prowadzania przewodów, znamienny tym, ze pokrywa (4, 4.5, 4.6) i kolnierz (2) pola- czone sa ze soba za pomoca polaczenia bagnetowego, przy czym jeden z wymie- nionych elementów ma na swoim obwodzie wystepy, a drugi wybrania dla tych wyste- pów. Fig 4 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest przepust szczelny do osadzenia w otworze muru dla przeprowadzenia przewodów takich jak kable, przewody rurowe i tym podobne.

Z opisu patentu europejskiego nr 349881 jest znany przeciwogniowy mankiet ochronny do przeprowadzania przewodów przez ściany i stropy obiektów budowlanych. Mankiet ten zawiera dwie równoległe do powierzchni ścian lub przylegające do nich przeciwogniowe okładziny, z ceramiki lub stopu metalu o wysokiej temperaturze topnienia, które zamykają przestrzeń pomiędzy powierzchniami zewnętrznymi ściany lub stropu, przy czym przestrzeń otaczająca przewody, znajdująca się pomiędzy tymi okładzinami, jest ściśle wypełniona

182 740 rozciągliwym materiałem o przewodności cieplnej odpowiadającej rzędem wielkości przewodności cieplnej betonu, na przykład siatką jednolitą. Wypełnienie mankietu może składać się z pojedynczych, w zasadzie leżących równolegle i stykających się ze sobą warstw z materiału rozciągliwego. Tego rodzaju szczelne wykończenie otworów dla przewodów wymaga czasochłonnych zabiegów na miejscu ich realizacji a jakość takich przepustów zależy w dużej mierze od wykonawców i stosowanych materiałów, zwłaszcza kleju lub spoiwa do dołączania okładzin do ścian.

Ponadto znane są uszczelki szczelne, obejmujące jako istotny element rurę, która przynajmniej na jednym końcu ma kołnierz. Rura jest osadzana w przerwaniu muru i zalewana betonem. Jest ona przy tym najczęściej mocowana przed wylaniem betonu do płyt szalunkowych, które ograniczają powierzchnie muru. Po wykonaniu muru rura jest w pełni otoczona betonem i przez to trwale zalana w tym murze. Zewnętrzne powierzchnie kołnierza są przy tym, ogólnie biorąc, związane z sąsiadującymi powierzchniami muru.

Na każdym kołnierzu osadzona jest pokrywa. Pokrywa zawiera przerwanie, najczęściej przedłużone na zewnątrz przez króciec rurowy (odwrócony od muru), przez który może być wprowadzony odpowiedni przewód, taki jak kabel lub przewód rurowy.

Zamocowanie takiej pokrywy na przynależnym jej kołnierzu jest zawsze problematyczne. Zgodnie z ogólnie przyjętym zwyczajem przewiduje się pokrywę z gwintem zewnętrznym, a kołnierz z gwintem wewnętrznym, tak, że te dwa elementy mogą być ze sobą wzajemnie połączone za pomocą gwintu. To połączenie stwarza największe problemy. Przy stosowanych najczęściej wielkościach średnic, nakręcenie pokrywy na kołnierz jest trudne i wymaga wielkiej zręczności. Występuje przy tym stale niebezpieczeństwo skośnego ustawienia, przez co jest uszkadzany zwój gwintu. Jeśli dochodzi do dostawania się brudu pomiędzy zwoje gwintu w zanieczyszczonych zakładach produkcyjnych, to gwint przed skręceniem musi być oczyszczony.

Celem wynalazku jest opracowanie takiego przepustu szczelnego, aby można było w prosty sposób wykonać połączenie rozłączne pomiędzy pokrywą i kołnierzem, aby rozdzielone elementy były jak tylko to możliwe łatwe do wykonania i aby wytwarzanie uszczelki było korzystne pod względem kosztów.

Przepust szczelny osadzany w otworze muru dla przeprowadzenia w nich przewodów, zawierający rurę przyjmującą przewody, której przyporządkowany jest przynajmniej na jednym końcu kołnierz oraz pokrywę połączoną rozłącznie z tym kołnierzem, posiadającą otwory dla przeprowadzania przewodów, charakteryzuje się według wynalazku tym, że pokrywa i kołnierz połączone są ze sobą za pomocą połączenia bagnetowego, przy czym jeden z tych elementów ma na swoim obwodzie występy, a drugi wybrania dla tych występów.

Korzystnie, występy mają postać nosków a wybrania żłobków lub występy mają postać przynajmniej jednego kołka unieruchamianego przez docisk, korzystnie sprężysty a wybrania mają postać zagłębień przyjmujących kołek, przy czym zwłaszcza zagłębienia, patrząc w kierunku obrotu mają zwiększającą się głębokość.

Korzystnie, pokrywa składa się z wewnętrznej promieniowo części głównej i opasującego ją pierścienia pokrywy, przy czym pierścień pokrywy jest wyposażony w elementy połączenia bagnetowego i ma na swoim obwodzie zewnętrznym gwint zewnętrzny, przy czym na ten gwint zewnętrzny nakręcona jest nakrętka mocująca przylegająca swoją powierzchnią czołową do kołnierza lub do powierzchni zewnętrznej muru.

Przepust szczelny do osadzenia w otworze muru dla przeprowadzenia przewodów w innej odmianie wykonania charakteryzuje się tym, że ma rurę przyłączeniową która swoim obszarem końcowym jest wprowadzana w rurę, przy czym w obszarze końcowym rura przyłączeniowa jest wyposażona w dużą ilość języczków, rura jest wyposażona w noski, zaś języczki mają wybrania, przy czym korzystnie zarys wybrań w każdym języczku stanowi zaczep dla nosków rury.

Przepust według wynalazku pozwala zrealizować szczelne, funkcjonalne i korzystne pod względem kosztów uszczelnienie dla przeprowadzenia przez otwór w murze kabli i przewodów rurowych.

182 740

Wynalazek zostanie bliżej przedstawiony w oparciu o przykłady wykonania uwidocznione na załączonym rysunku, którego kolejne figury przedstawiają fig. 1, 2, 3 - przepust w widoku uproszczonym, w tym fig. 1 - przekrój przez pokrywę, fig. 2 - przepust w stanie wbudowanym, bez pokryw, fig. 3 - pokrywę przepustu w widoku według strzałki III z fig. 1, fig. 4 i 5 - fragmenty przepustu z widokiem rury i kołnierza, fig. 6 - pierścień zaciskowy w pół przekroju, fig. 7 do 9 - szczególne postaci ukształtowania zamknięcia połączenia bagnetowego, fig. 10 - elementy do wytwarzania zamknięcia wtykowo-zatrzaskowego, fig. 11 do 13 - kolejny przykład wykonania wynalazku.

Przepust szczelny uwidoczniony na fig. 1, 2 i 3 pokazany jest w stanie zmontowanym w uproszczeniu. Figura 2 pokazuje przy tym przepust w stanie wbudowanym, jednak bez obydwu pokryw; Widać przewód rurowy 1, dwa kołnierze 2, 3 jak również pokrywę 4.

Rura 1 z obydwoma kołnierzami 2, 3 jest już zalana w betonowej ścianie muru 5. Obydwie pokrywy, z których tylko jedna jest przedstawiona, są jeszcze nie osadzone. Pokrywa 4 jest widoczna na figurach 1 i 3. Figura 1 pokazuje pokrywę 4 w przekroju osiowym, podczas gdy fig. 3 pokrywę w widoku według strzałki III z fig. 1. Pokrywa 4 posiada otwory 4.1, 4.2 i współosiowe z nimi króćce 4.3 i 4.4. Zamiast dwóch otworów i dwóch przynależnych im króćców można przewidzieć dowolną liczbę otworów z króćcami, zawsze odpowiednio do liczby przewodów (kabli lub przewodów rurowych), dla których przeznaczona jest uszczelką

Wszystkie przedstawione części są wykonane w procesie formowania wtryskowego z tworzywa sztucznego.

Każdy kołnierz musi być tak połączony z przynależną mu pokrywą, aby połączenie mogło być szybko i pewnie zrealizowane, a ponadto aby również mogło być ponownie rozłączone. Według wynalazku, połączenie pomiędzy kołnierzem i pokrywą, jest każdorazowo wykonane jako rodzaj połączenia bagnetowego; kołnierz 2 i pokrywa 4 są do tego odpowiednio ukształtowane. Pokrywa 4 nie musi sama stanowić odpowiedniego połączenia bagnetowego, lecz można tu również zastosować pierścień pokrywy, który przejmie tę funkcję. Takie wykonanie jest odtworzone na figurach 4 i 5. Widać tam część rury 1 z kołnierzem 2. Obydwie te części są już zalane w murze 5 z betonu. Pokrywa składa się w tym wypadku z promieniowo wewnętrznej części 4.5 jak również z nasadzonego na nią pierścienia pokrywy 4.6.

Połączenie bagnetowe pomiędzy kołnierzem 2 i pierścieniem pokrywy 4.6 jest utworzone za pomocą elementów bagnetowych. Te dwa elementy bagnetowe są ukształtowane jako z jednej strony zderzak 6.1 uformowany na pierścieniu pokrywy 4.6 a z drugiej strony jako zderzak 6.2 ukształtowany na kołnierzu 2. Jak widać to na fig. 5, obydwa zderzaki 6.1 i 6.2 posiadają pochylone powierzchnie, które podczas montażu są doprowadzane do przylegania. Pierścień pokrywy jest przy tym tak obracany, że jako zderzak 6.1 wędruje w kierunku strzałki - patrz fig. 5. Im większy jest kąt obrotu, tym mocniejsze jest połączenie bagnetowe.

Szczególną cechą charakterystyczną jest urządzenie aretujące, które obejmuje kołek

7.1.2 jak również otwór zabezpieczający 7.2 w postaci zagłębienia 7.2.2. Kołek 7.1.2 jest przy tym przyporządkowany pierścieniowi pokrywy 4.6, a zagłębienie 7.2.2 kołnierzowi 2. Jeżeli przy obracaniu pierścienia pokrywy 4.6 zostanie osiągnięty określony kąt, obrotu, to pierścień zabezpieczający zaskakuje w zagłębienie 7.2.2 pod działaniem siły sprężyny 7.3. W ten sposób zostało zaprojektowane blokowanie. To blokowanie może zostać jednak wycofane, a mianowicie przez wyciągnięcie kołka zabezpieczającego 7.1.2 za pomocą główki radełkowanej 7.4.

Szczególnie interesujący wariant tego pomysłu polega na tym, że zostało przewidziane nie tylko jeden pojedynczy otwór zabezpieczający 7.2., lecz cała seria takich otworów. Są one uwidocznione na fig. 5. Otwory są przy tym tak uszeregowane jedne za drugimi, że za pierwszym otworem o stosunkowo mniejszej głębokości następuje drugi otwór o głębokości nieco większej, następnie trzeci otwór, a w końcu końcowy otwór zabezpieczający 7.2. Kołek zabezpieczający 7.1.2 przeskakuje, podczas obracania pierścienia pokrywy 4.2 z jednego otworu w drugi, przy czym zaryglowanie staje się coraz bardziej intensywne. Obrót w powrotnym kierunku jest niemożliwy aż do momentu gdy zostanie wyciągnięty kołek zabezpieczający 7.1.2.

Możliwe jest zastosowanie środków, za pomocą których stan gotowości do eksploatacji będzie rozpoznawalny dla użytkownika. Można na przykład wprowadzić akustyczny lub

182 740 optyczny sygnał, kiedy kołek zabezpieczający 7.1.2 znajdzie się w otworze zabezpieczającym 7.2., w celu pokazania, że zostało z pewnością utworzone zablokowanie bagnetowe.

Na ogół przepust szczelny obejmuje dwa kołnierze 2 i dwie pokrywy 4. Istnieją jednak przypadki, w których przewiduje się tylko jeden pojedynczy kołnierz 2 i odpowiednio do tego tylko jedną pokrywę 4.

Dalej jest zrozumiałe, że elementy bagnetowe 6.1, 6.2, które są zawsze przewidziane w parze, są rozmieszczone na obwodzie wielokrotnie. Powinny występować przynajmniej dwa takie elementy bagnetowe.

Intensywność występującego naprężenia odgrywa dużą rolę. Połączenie pomiędzy pokrywą i kołnierzem może jednak nie być wystarczająco sztywne. W tym celu ukształtowanie według wynalazku zostało jeszcze uzupełnione o nakrętkę mocującą Jest ona nakręcana na najbardziej zewnętrzny obwód pokrywy. W przypadku gdy pokrywa składa się z korpusu podstawowego i pierścienia pokrywy, jak to przedstawiono na figurach 4 i 5, nakrętka mocująca jest nakręcana na zewnętrzny obwód pierścienia pokrywy 4.6. Po dokonaniu połączenia bagnetowego za pomocą elementów bagnetowych 6.1, 6.2 nakrętka mocująca jest dalej nakręcana na pierścień pokrywy 4.6 a mianowicie w kierunku przeciwnym kołnierzowi 2 lub przeciwnie do kierunku odpowiedniej powierzchni zewnętrznej muru budowli 5. To dalsze rozwiązanie nie zostało tu przedstawione.

Zamiast urządzenia blokującego z kołka 7.1.2 i otworu zabezpieczającego w postaci zagłębienia 7.2.2 można również przewidzieć, ukształtowanie elementów bagnetowych jako umieszczonych w kierunku obwodowym i pochylonych względem powierzchni promieniowej, tak że dzięki temu zostanie uzyskane zablokowanie.

Figury 6 do 9 pokazują szczególne postaci ukształtowania zamknięcia bagnetowego. Na odcinku rury 1 widać pewną ilość występów 20, ukształtowanych na tym odcinku rury 1. Występy 20 są sprężyste. Posiadają one elementy bagnetowe 21 oraz wybrania 22. W ten sposób zostaje utworzone zamknięcie wtykowo-zatrzaskowe.

Figury 8 i 9 pokazują dwa odmienne stany. Na fig. 9 zamknięcie wtykowo-zatrzaskowe nie jest jeszcze zablokowane, podczas gdy obydwie przeznaczone do połączenia części z fig. 9 sąjedna względem drugiej tak przekręcone, że zablokowanie może nastąpić.

Na fig. 6 uwidoczniono pierścień zaciskowy 30.

Figura 10 pokazuje wymienione przedmioty do wytwarzania zamknięcia wtykowozatrzaskowego. Nakrętka mocująca 30 jest dla zwiększenia trwałości połączenia trwale przyśrubowana względem kołnierza 40. Pomiędzy nakrętką mocującą 30 i kołnierzem 40 znajduje się pierścień typu o-ring 31.

Figury 11 do 13 pokazują kolejny przykład wykonania wynalazku.

Na fig. 11 widoczny jest mur 5. W tym murze 5 osadzona jest rura 1. Na końcu rury 1 znajduje się kołnierz 2. Rura przyłączeniowa 40 posiada obszar końcowy, który obejmuje pewną ilość języczków 41. Każdy języczek posiada wybranie 42, z którym zazębia się czop 1.1 rury 1. Widoczny jest kontur wybrania 42.

Na rurę przyłączeniową 40 jest nakręcona nakrętka mocująca 43 - patrz gwint 44. Pomiędzy nakrętką mocującą 43 i kołnierzem 2 znajduje się pierścień podpierający 45 jak również o-ring 46.

Nakrętka mocująca posiada nosek 7.1.1, podczas gdy kołnierz 2 posiada pewną ilość żłobków 7.2.1.

Zasada działania całego urządzenia jest następująca: Najpierw wsuwa się rurę przyłączeniową 40 jej obszarem końcowym w rurę 1, przy czym na skutek odpowiedniego przekręcenia następuje zatrzaśnięcie elementów bagnetowych 1.1 i 42. Od tego momentu nakrętka mocująca 43 może być poprzez obrót nakręcona na gwint 44, przy czym przylega ona pod naciskiem do kołnierza 2. Nosek 7.1.1 zazębia się przy tym podczas obrotu kolejno z sąsiadującymi żłobkami 7.2.1, przez co następuje żądane zaryglowanie. Zamocowanie nakrętki mocującej daje się urzeczywistnić tylko pod określoną siłą. Występujący podczas obrotu stukot pokazuje każdorazowo osobie obsługującej, że zderzak zaskoczył w rowek.

182 740

Istota urządzenia polega na następującym:

Końcowy obszar rury przyłączeniowej 40 jest osłabiony przez wybrania 42 w języczkach 41. Jeżeli naprężenie rozciągające przekroczy określoną wartość to zaistnieje niebezpieczeństwo odrywania się języczków 41. To niebezpieczeństwo nie występuje jednak w niniejszym wypadku, gdyż następuje dalsze przyciąganie i wzajemne ściskanie pomiędzy nakrętką mocujące 43 i kołnierzem 2.

Zarys wybrania 42 w każdym języczku 41 jest szczególnie korzystny, ponieważ zostaje dzięki niemu wyeliminowany niezamierzony wsteczny obrót i przez to rozłączenie połączenia.

Gwint 44 pomiędzy nakrętką mocującą 43 i rurą przyłączeniową 40 jest ukształtowany następująco: ostatni zwój gwintu lub ostatnie zwoje - patrząc w kierunku nakręcania - są tak ukształtowane, że następuje wymuszony obrót w kierunku zatrzaskiwania. Może to być uzyskane na przykład przez to, że ostatnie zwoje nakrętki mocującej 53 na średnicy są nieco większe, niż zwoje wcześniejsze. Przez to realizowany jest obrót w kierunku zatrzaskiwania.

6.1

182 740

182 740

182 740

182 740

Fig. 11

182 740

Fig. 13

7,4.1

182 740 ^f'9·² Fig.3

OJ

ΤΓ

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Przepust szczelny do osadzenia w otworze muru dla przeprowadzenia przewodów takich jak kable, przewody rurowe i tym podobne, zawierający rurę przyjmującą przewody, która ma przynajmniej na jednym końcu przyporządkowany jej kołnierz oraz pokrywę połączoną rozłącznie z tym kołnierzem posiadającą otwory dla przeprowadzania przewodów, znamienny tym, że pokrywa (4,4.5, 4.6) i kołnierz (2) połączone są ze sobą za pomocą połączenia bagnetowego, przy czym jeden z wymienionych elementów ma na swoim obwodzie występy, a drugi wybrania dla tych występów.
2. 2. Przepust według zastrz. 1, znamienny tym, że występy mają postać nosków (7.1.1), a wybrania żłobków (7.2.1).
3. 3. Przepust według zastrz. 1, znamienny tym, że występy mają postać przynajmniej jednego kołka (7.1.2), unieruchamianego przez docisk, korzystnie sprężysty a wybrania mają postać zagłębień (7.2.2), przyjmujących kołek (7.1.2).
4. 4. Przepust według zastrz. 3, znamienny tym, że zagłębienia (7.2.2), patrząc w kierunku obrotu mają zwiększającą się głębokość.
5. 5. Przepust według zastrz. 1, znamienny tym, że pokrywa składa się z wewnętrznej promieniowo części głównej (4.5) i opasującego ją pierścienia pokrywy (4.6), przy czym pierścień pokrywy (4.6) jest wyposażony w elementy połączenia bagnetowego (6.1).
6. 6. Przepust według zastrz. 5, znamienny tym, że pierścień pokrywy (4.6) ma na swoim obwodzie zewnętrznym gwint zewnętrzny, przy czym na ten gwint zewnętrzny nakręcona jest nakrętka mocująca przylegająca swoją powierzchnią czołową do kołnierza (2).
7. 7. Przepust według zastrz. 5, znamienny tym, że pierścień pokrywy (4.6) ma na swoim obwodzie zewnętrznym gwint zewnętrzny, przy czym na ten gwint zewnętrzny nakręcona jest nakrętka mocująca przylegająca swoją powierzchnią czołową do powierzchni zewnętrznej muru (5).
8. 8. Przepust szczelny do osadzenia w otworze muru dla przeprowadzenia przewodów takich jak kable, przewody rurowe i tym podobne, zawierający rurę przyjmującą przewody, która ma przyporządkowany przynajmniej na jednym końcu kołnierz oraz pokrywę połączoną rozłącznie z tym kołnierzem posiadającą otwory dla przeprowadzania przewodów, znamienny tym, że ma rurę przyłączeniową (40), która swoim obszarem końcowym jest wprowadzana w rurę (1), przy czym w obszarze końcowym rura przyłączeniowa (40) jest wyposażona w dużą ilość języczków (41), rura (1) jest wyposażona w noski (1.1), zaś języczki (41) mają wybrania (42).
9. 9. Przepust według zastrz. 8, znamienny tym, że zarys wybrań (42) w każdym języczku (41) stanowi zaczep dla noska (1.1).