PL182094B1

PL182094B1 - Coating for surfaces contacting hot gl;ass and method of using same

Info

Publication number: PL182094B1
Application number: PL96316375A
Authority: PL
Inventors: Philippe Frebourg; Rene Gy; Yasmin Keddad
Original assignee: Saint Gobain Vitrage
Priority date: 1995-10-05
Filing date: 1996-10-03
Publication date: 2001-11-30
Also published as: DE69616933D1; BR9604351A; JP4078016B2; EP0972751B1; AR003782A1; DE69628861D1; US5834382A; ES2166433T3; TR199600796A2; JP2001026433A; IN188017B; KR100408383B1; CZ292396A3; KR100429693B1; FR2739616B1; EP0767146B1; DE69616933T2; CZ290087B6; DE69628861T2; PL316375A1

Abstract

1. Pokrycie dla przyrzadów bedacych w kontakcie z goracym szklem odporne na wysoka temperature i umieszczone pomie- dzy przyrzadem i plyta goracego szkla, za- wierajace dzianine wykonana z zespolu prazków sciegów z nici o co najmniej jednej plaskiej plaszczyznie czolowej, znamienny tym, ze dzianina posiada wieloboczne otwo- ry (C), ograniczone segmentami „nieogra- niczonymi” (s3 , s4, s5 , s6 ), z których kazdy sklada sie z fragmentu prazka (A, B) sciegu (m) oraz segmentami „ograniczonymi” (s1 , s2 ), uksztaltowanymi przez wiecej niz cztery sciegi (m), wspólne dla dwóch przyleglych prazków (A, B) sciegów (m), przy czym prazki wspólnie maja sciegi (m) przekazy- wane z jednego prazka (A, B) do drugiego. F IG . 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest pokrycie dla przyrządów będących w kontakcie z gorącym szkłem, zwłaszcza pokrycie odporne na wysoką temperaturę.

Wynalazek dotyczy zwłaszcza pokryć dla przyrządów używanych w instalacjach do obróbki na gorąco arkuszy szklanych w celu wytwarzania oszklenia typu wyżarzonego, wybrzuszonego, hartowanego i szkliwionego, ze szczególnym uwzględnieniem oszkleń wykorzystywanych w przemyśle motoryzacyjnym. Poprzez „gorące” należy więc rozumieć temperatury umożliwiające zmiękczenie szkła, na przykład od 600 do 700°C, ale wynalazek nie jest ograniczony do stosowania go tylko przy temperaturach tak wysokich jak te. Przyrządami, które mogąbyć wyposażone w pokrycia „wkładkowe”, i które można tu przykładowo wymienić, są przyrządy przeznaczone do kształtowania i/lub obróbki arkuszy szklanych, takiej jak wybrzuszanie i/lub hartowanie powietrzne za pomocą form, które mogąbyć pełne albo pierścieniowe, albo kształtowania form odpowiednich do tak zwanego hartowania kontaktowego. Mogą to być także przyrządy do transportowania płyt szklanych, a zwłaszcza przenośniki rolkowe, albo jakiekolwiek inne środki do mechanicznego albo pneumatycznego mocowania.

Każde przenoszenie gorących arkuszy szklanych wywołuje ryzyko uszkodzenia ich i wpłynięcia na ich jakość optyczną. Aktualnie wytwarzanie oszkleń wymaga wysokiej jakości optycznej, co wywołuje problemy zwłaszcza w odniesieniu do oszkleń dla pojazdów samochodowych, gdzie jest także konieczne zapewnienie doskonałego określenia obrysu, razem ze złożonym kształtem, który może zawierać wiele punktów odchylania, zwykle wymagających operacji ściskania arkusza szklanego pomiędzy dwoma dopełniającymi się wybrzuszonymi formami typu pełnego, połączonymi z formą pierścieniową.

Wiadomo, że w celu uniknięcia tworzenia się w szkle wgłębień, pochłaniania kurzu mogącego się pojawić i który mógłby przenikać na powierzchnię styku szkło/przyrząd albo, bardziej ogólnie, w celu zachowania nienaruszalności stanu powierzchni arkuszy szklanych, należy stosować przyrządy z odpowiednim tak zwanym pokryciem wkładkowym, które zapewnia, że arkusze kontaktują się w sposób elastyczny i miękki. Ponadto pokrycie to musi posiadać odpowiednią trwałość mechaniczną w warunkach podwyższonej temperatury, oraz pewną odkształcał ność tak, aby można je było dopasować do złożonych kształtów przyrządów, ale także odpowiednią przepuszczalność dla powietrza, zwłaszcza jeśli ma ono pokrywać przyrząd hartujący oraz niezbyt dużą przewodność cieplną.

Z opisu patentowego EP-B-0,312 439 znane jest pokrycie, które składa się z tkaniny metalicznej o przewodności cieplnej poniżej 3 W/m^K’¹, i która jest wykonana z pęków zawierających przynajmniej 90 nici elementarnych o średnicy mniejszej niż 50 mikronów, przy czym pęki są tak połączone ze sobą, aby tworzyły ściegi.

Celem wynalazku jest opracowanie pokrycia zmniejszającego ryzyko uszkodzenia i/lub o dużej trwałości.

182 094

Pokrycie dla przyrządów będących w kontakcie z gorącym szkłem odporne na wysoką temperaturę i umieszczone pomiędzy przyrządem i płytą gorącego szkła, zawierające dzianinę wykonanąz zespołu prążków ściegów z nici o co najmniej jednej płaskiej płaszczyźnie czołowej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że dzianina posiada wieloboczne otwory, ograniczone segmentami „nieograniczonymi”, z których każdy składa się z fragmentu prążka ściegu oraz segmentami „ograniczonymi”, ukształtowanymi przez więcej niż cztery ściegi, wspólne dla dwóch przyległych prążków ściegów, przy czym prążki wspólnie mają ściegi przekazywane z jednego prążka do drugiego.

Korzystnie, dzianina posiada dwie przeciwległe płaskie płaszczyzny czołowe.

Korzystnie, dzianina posiada jedną płaską płaszczyznę czołową.

Korzystnie, dzianina zawiera nici metaliczne.

Korzystnie, dzianina zawiera nici niemetaliczne typu zawierającego włókna ceramiczne, włókna węglika krzemu, włókna poliamidów albo włókna poliamidów aromatycznych.

Korzystnie, dzianina zawiera nici „hybrydowe”, zawierające mieszaninę metalicznych włókien elementarnych i niemetalicznych włókien elementarnych typu ceramicznych, węgliku krzemu, poliamidów albo poliamidów aromatycznych.

Korzystnie, przynajmniej część metalicznych elementarnych nici albo włókien dziany zawiera stal nierdzewną zwłaszcza typu 316L, korzystnie austenityczną.

Korzystnie, stal nierdzewna zawiera zawartość masową chromu przynajmniej 17%, a zwłaszcza pomiędzy 17% i 19%, oraz zawartość masową niklu przynajmniej 12%, a zwłaszcza pomiędzy 13% i 14%, a korzystnie zawartość masową węgla co najwyżej 0,03%.

Korzystnie, otwory mają kształt symetryczny, korzystnie mają segmenty „ograniczone”, wszystkie o tej samej długości, oraz segmenty „nieograniczone”, wszystkie o tej samej długości.

Korzystnie, otwory mają kształt asymetryczny, przy czym mają segmenty „ograniczone” i „nieograniczone” o różnych długościach.

Korzystnie, segmenty określające kształt otworów składają się z co najmniej dwóch ściegów, zwłaszcza 2 do 10 ściegów, a korzystnie 2 do 6 ściegów.

Korzystnie, otwory posiadają kształt sześcioboczny.

Korzystnie, rozmiar a także kształt otworów jest zmienny na całym obszarze dzianiny, kształtując strefy dzianiny o różnym wyglądzie i własnościach.

Korzystnie, otwory mają obwód pomiędzy 8 mm i 80 mm, a zwłaszcza pomiędzy 20 i 40 mm.

Korzystnie, ściegi dzianiny są ściegami sumowanymi.

Korzystnie, ściegi są ukształtowane z pojedynczej albo złożonej nici wyczeskowej.

Korzystnie, ściegi są ukształtowane zarówno z nici pojedynczych, korzystnie posiadających miarę metryczną pomiędzy 1 i 30, a korzystniej pomiędzy 1,5 i 10, dla nici metalicznych, albo z zespołu wielu tych nici, korzystnie 2 do 5 nici.

Korzystnie, dzianina zawiera nici posiadające co najmniej 90 włókien elementarnych, przy czym każde włókno elementarne posiada korzystnie średnicę mniejszą niż 50 mikrometrów, a korzystnie pomiędzy 8 i 20 mikrometrów.

Korzystnie,grubość dzianinyjestmniejszaniż5mm,korzystniejest zawarta pomiędzy 1 i3mm.

Korzystnie, dzianina posiada dwie powierzchnie czołowe, o różnych właściwościach tworzących je nici.

Korzystnie, dzianina posiada dwie identyczne powierzchnie czołowe.

Według wynalazku poprzez „ścieg” rozumie się elementamąpętlę nici, połączonąz innymi pętlami, w celu utworzenia segmentów dzianiny.

Poprzez „otwór” rozumie się wolną przestrzeń, ograniczoną przez segmenty.

Poprzez „dzianinę” rozumie się zarówno dzianiny ze ściegami zakładkowymi, jak i dzianiny ze ściegami sumowanymi. W opisie wynalazku, termin ten obejmuje także tkaniny, tkaniny sieciowe, plecionki trzcinowe i oploty (należy zauważyć, że jak tego wymagają dzianiny ze ściegami zakładkowymi, opisane są raczej rzędy ściegów, niż „prążki” ściegów).

Poprzez „wzajemne przesyłanie ściegów” rozumie się także, że połączenie pomiędzy dwoma prążkami ściegów jest wykonane w taki sposób, że nić z danego prążka ściegu jest

182 094 wkładana do sąsiedniego prążka w celu utworzenia przynajmniej jednego ściegu, oraz że, odwrotnie, nić z drugiego prążka jest wkładana do pierwszego prążka w celu utworzenia przynajmniej jednego ściegu. Sąwięc przynajmniej dwa ściegi „uwspólnione” z prążkami w znaczeniu według wynalazku. Podobnie, poprzez dzianinę z przynajmniej jedną „płaską powierzchnią czołową” rozumie się dzianinę, której wszystkie prążki ściegowe o przynajmniej tej samej płaszczyźnie czołowej są płaskie.

Pokrycie, jakje zdefiniowano powyżej, posiada wiele zalet. Fakt, że jestto dzianina, nadaje mu pewną rozciągliwość we wszystkich kierunkach, pozwalając w ten sposób na wykorzystanie jej do pokrywania przyrządów o złożonym kształcie, na przykład posiadających określone krzywizny. Układ włókien dzianiny sprawia, że pochłania ona odpowiednio kurz. Ponadto, nadanie tej dzianinie płaskiej płaszczyzny czołowej umożliwia unikanie uszkadzania arkuszy szklanych, ponieważ zapewnia ona gładką powierzchnię styku. Fakt, że dwie przeciwległe płaszczyzny czołowe dzianiny posiadają korzystnie tąsamącharakterystykę, umożliwia używanie jej bez konieczności rozróżniania pomiędzy „odpowiednią” płaszczyzną czołową i „nieodpowiednią” płaszczyzną czołową. Jednak, przy niektórych mniej wymagających zastosowaniach, a zwłaszcza dla praktycznej wygody, możliwe jest wykorzystanie jedynie dzianiny posiadającej pojedynczą płaską płaszczyznę czołową. Poprzez wybór rozmiaru i geometrii otworów w dzianinie, współczynnik przepuszczalności pokrycia może być dokładnie ustalony, co jest ważne, jeśli ma być ono przeznaczone do wyposażania form hartujących powietrzem.

Na koniec, dzianina posiada wysoką odporność na zużycie mechaniczne. W rzeczywistości wspomniane powyżej otwory wykazująsilną spójność, wten sposób, że istniejąprzynajmniej dwa ściegi w segmentach „ograniczonych”, które są wynikiem współdziałania pomiędzy dwoma prążkami ściegów, i oznacza to, że jeśli jeden z tych „wspólnych” ściegów miałby zostać przerwany w przypadku wydłużonego użytkowania, pozostanie przynajmniej jeden drugi „wspólny” ścieg. To likwiduje ryzyko raptownego, miejscowego przerwania pokrycia, a więc zwiększenia styku punktowego pomiędzy przyrządem i gorącym szkłem i w rezultacie zmniejsza ryzyko uszkodzenia gorącego wyrobu szklanego.

Otwory pokrycia według wynalazku mogą więc posiadać bardzo różne kształty. Tak więc, mogą one być symetryczne, a w szczególności posiadać wszystkie segmenty ograniczone o tej samej długości i segmenty nieograniczone podobnie o tej samej długości. Jednak mogą one również być asymetryczne, z segmentami ograniczonymi i nieograniczonymi o różnych długościach. Ukształtowanie dzianiny pozwala więc na wiele możliwości przystosowania pokrycia według wynalazku, tak dokładnie jak to jest możliwe, do jego ostatecznego przeznaczenia. Możliwe jest, na przykład, uzyskanie otworów posiadających kształt sześcioboczny, tworząc kształt klatkowy albo nawet kształt plastra miodu.

Ponadto rozmiar i/lub kształt otworów może się zmieniać w całej dzianinie, wytwarzając w ten sposób w dzianinie strefy dziane o różnym wyglądzie i właściwościach. W rzeczywistości, korzystne może być stosowanie, na przykład, różnej przepuszczalności dzianiny, zwłaszcza poprzez rozróżnienie pomiędzy strefą obwodową i strefą centralną, kiedy jest ona przeznaczona do pokrywania formy pełnej.

Jednak zwykle rozmiar otworów jest wybrany w taki sposób, że posiadają one obwód pomiędzy 8 i 80 milimetrów, korzystnie pomiędzy 20 i 40 milimetrów. W wyniku ukształtowania dzianiny, otwory te posiadają pewną odkształcalność, ale ich obwód pozostaje stały.

Korzystnie, ściegi są dziane z pojedynczych albo złożonych nici wyczeskowych. Ten typ nici jest uzyskiwany, na przykład, z ciągłej taśmy nici elementarnych, która jest poddana operacji pękania mechanicznego tak, aby poprzerywała się na krótkie, nieciągłe włókna o losowej długości, przy czym po przerywaniu następuje jeden albo więcej skrętów (pojedyncza nić wyczeskowa), a następnie, jeśli jest to pożądane, powtórzenie operacji pękania, w celu unieruchomienia wspomnianych skrętów (złożona nić wyczeskowa). Może być wykorzystany jakikolwiek inny rodzaj przędzenia, a zwłaszcza tak zwane przędzenie „pneumatyczne”.

Ten typ nici jest odpowiedni do wykorzystania, po pierwsze dlatego, że, chociaż jest ona metaliczna, jej przewodność cieplnajest względnie niska, co jest w pewnym sensie korzystne, je

182 094 śli szkło jest poddawane obróbce cieplnej i/lub może posiadać temperaturę nieco różnąod temperatury przyrządu. Ponadto fakt, że zawiera ona nieciągłe włókna, polepsza „miękkość” dzianiny i nadaje jej wysoką elastyczność, biorąc pod uwagę jej grubość. Na koniec, nić wyczeskowa jest odpowiednia zwłaszcza do operacji dziania, z powodu jej elastyczności. W rzeczywistości, nieciągłe włókna nadająnici wyczeskowej szczególny wygląd, z tak zwanymi włóknami brzegowymi, których jeden koniec jest zaklinowany poprzez skręcenie nici, a jej drugi koniec wystaje, umożliwiając w ten sposób zwłaszcza rozłożenie wagi arkusza szklanego na dzianinie jako całości w najlepszy możliwy sposób. Wszystko w takiej nici pomaga więc w zachowaniu jakości optycznej szkła.

Nić, która jest dziana może być pojedyncza, a zwłaszcza posiadać miarę metryczną pomiędzy 1 i 30, a zwłaszcza pomiędzy 1,5 i 10, kiedy jest ona wykonana z metalu typu stali (miara metryczna oznacza długość nici w metrach, konieczną do uzyskania masy 1 grama). Jeśli nić nie jest wykonana ze stali, ale, na przykład, z innego metalu albo z materiału ceramicznego, te wartości miary metrycznej muszą być ważone jako funkcja proporcji gęstości pomiędzy metalem i badanym materiałem tak, że rzeczywista średnica nici jest porównywalna, tak więc, jeśli chodzi o nić, której włókna elementarne są czterokrotnie mniej gęste niż w przypadku metalu typu stali, zaznaczone powyżej wartości graniczne miary metrycznej powinny być pomnożone przez cztery.

Zespół wielu takich nici, a zwłaszcza 2 do 5, także może być dziany, przy czym zespół ten nie wymaga koniecznie operacji dublowania.

Korzystnie, nić, z której jest wytwarzana dzianina, składa się przynajmniej z 90 włókien elementarnych, z których każde posiada średnicę mniejszą niż 50 mikrometrów, a zwłaszcza pomiędzy 8 i 20 mikrometrów.

W rzeczywistości, dwa parametry, którymi są, z jednej strony, ilość włókien elementarnych każdej nici, a z drugiej strony ilość złożonych nici, umożliwiają zmiany, jeśli są pożądane, rozmiaru nici, która ma być właśnie dziana oraz, w ten sposób, ostatecznie, grubości dzianiny. Trzeci parametr, którym jest ilość skręceń, którym została poddana nić przed dzianiem, także może mieć znaczenie.

Odnosząc się teraz bardziej szczegółowo do typu materiału tworzącego dzianinę pokrycia według wynalazku, musi on być odporny na wysoką temperaturę i z tego powodu może być korzystnie wybrana dzianina zawierająca nici metaliczne. Ponadto może ona zawierać głównie albo nawet wyłącznie nici metaliczne. Jednak możliwe jest także zawarcie w dzianinie, dodatkowo do tych nici metalicznych, odpornych na ciepło nici niemetalicznych, zwłaszcza bazujących na materiale ceramicznych, węgliku krzemu, poliamidach albo poliamidach aromatycznych. Jak to widać z powyższego, nici te, niezależnie od tego czy metaliczne czy nie, mogąpowstać z połączenia konkretnej ilości nici elementarnych.

W innym przypadku, dzianina zawiera nici „mieszane”, to znaczy nici zawierające mieszaninę metalicznych włókien elementarnych i niemetalicznych włókien elementarnych typu ceramicznego, węgliku krzemu, poliamidów albo poliamidów aromatycznych.

Nici albo włókna elementarne dzianiny, które są metaliczne, są korzystnie wybrane jako bazujące na stali nierdzewnej, zwłaszcza typu 316L. Korzystna postać wykonania obejmuje wybór stali austenitycznej. Stal zawiera, na przykład, zawartość masową chromu przynajmniej 17%, a zwłaszcza pomiędzy 17% i 19%, oraz zawartość niklu przynajmniej 12%, a zwłaszcza pomiędzy 13% i 14%, jednocześnie zachowując zawartość masową węgla mniejszą niż albo równą 0,03%. Ten typ stali posiada, w rzeczywistości, bardzo dobrą odporność na utlenianie w wysokich temperaturach i bardzo wysoką trwałość mechaniczną, co zapewnia, że pokrycie będzie posiadało długi czas użytkowania.

Korzystnie, grubość pokrycia jest wybrana z zakresu poniżej 5 mm, a zwłaszcza pomiędzy 1 i 3 mm. Jego przewodność cieplna tradycyjnie pozostaje poniżej 3 W/m^K’¹, a zwłaszcza 0,1 do 0,2 W/m^K’¹. Jak widać z powyższego, jego przepuszczalność dla powietrza może być ustawiona narożnych wartościach. Wynosi ona, w szczególności, przynajmniej 2 m/s. Przepuszczalność jest tutaj określona ilością metrów sześciennych, które mogą przejść w czasie jednej sekundy przez odpowiednik jednego metra kwadratowego materiału, kiedy różnica ciśnienia po

182 094 obu jego stronach wynosi 200 Pa (paskali). Pomiar przepuszczalności dla powietrza jest przeprowadzany zgodnie z wymaganiami technicznymi normy NF EN ISO 9237, na bazie obszaru badania o wielkości 20 cm².

Kiedy takie pokrycie jest wykorzystane do pokrywania przyrządów hartujących, może być korzystne posiadanie wyższej przepuszczalności dla powietrza, w tym przypadku jest to, konkretne, przynajmniej 5 m/s, a korzystnie przynajmniej 7 m/s, w przeliczeniu na metry sześcienne powietrza, które mogą przejść przez odpowiednik jednego metra kwadratowego materiału, kiedy różnica ciśnienia po obu stronach wynosi 200 Pa (paskali), na bazie obszaru badania o wielkości 20 cm².

Według innej możliwości, dwie powierzchnie czołowe dzianiny mogą posiadać to samo ukształtowanie i ten sam wygląd, ale mogą się różnić od siebie właściwościami nici, z których jest utworzona. Tak więc, można uczynić rozróżnienie pomiędzy powierzchnią czołową, która ma być „stroną szklaną”, wykonaną z nici z materiału specjalnie zoptymalizowanego w celu uniknięcia uszkodzenia, a powierzchnią czołową, która ma być „stroną przyrządową”, która może zawierać nici z innego, konkretnego tańszego, materiału (albo mieszaniny materiałów).

Według innej możliwości, jeśli dwie powierzchnie czołowe dzianiny sąpłaskie, mogą one także korzystnie być identyczne, w ten sposób eliminując ryzyko popełnienia błędu, kiedy dzianina jest mocowana do przyrządu.

Dla uzyskania dzianiny posiadającej dwie płaskie płaszczyzny czołowe mogą być stosowane różne techniki dziania, znane w przemyśle tekstylnym. Jedna z nich obejmuje wykorzystywanie tak zwanej dziewiarki dwu-sekcyjnej, to znaczy urządzenia z dwoma równoległymi rzędami igieł dziewiarskich, wytwarzającego w ten sposób ściegi, które tworzą dwie płaskie „zakładki” zewnętrzne. Ponadto dziewiarka jest korzystnie wybrana tak, aby wytwarzała dzianinę ze ściegami sumowanymi. Ten typ maszyny umożliwia szeroki wybór wymiarów dzianiny, zwłaszcza pod względem jej szerokości. W ten sposób mogą być otrzymane dzianiny w postaci wąskich taśm, które sąidealne do pełnienia roli pokryć dla pierścieniowych form wybrzuszonych i/lub hartowanych. Ten typ urządzenia umożliwia także bezpośrednie wytwarzanie rurowych dzianin, które mogąbyć wykorzystywane zwłaszcza do pokrywania przenośników rolkowych.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok rozłożonych dwóch fragmentów przyległych prążków ściegów dzianiny pokrycia według wynalazku, posiadającej dwie płaskie, przeciwległe powierzchnie czołowe, fig. 2-te same fragmenty prążków dzianiny widziane od przodu, przy czym tylna powierzchnia czołowa jest ukryta, fig. 3 i 4-dwa alternatywne kształty otworów w dzianinie, fig. 5-powiększony, schematyczny widok otworu według fig. 3, fig. 6-widok rozłożonych dwóch fragmentów przyległych prążków ściegów dzianiny pokrycia według wynalazku, posiadającej jedną płaską powierzchnię czołową.

Wszystkie te figury są w dużym stopniu schematyczne. Przedstawiają one różne wersje dzianiny pokrycia według wynalazku.

We wszystkich następnych przykładach, dzianina jest typu ze ściegami sumowanymi i wykorzystuje nici wykonane głównie z austenitycznej stali nierdzewnej, zawierającej zawartość masowąchromu 18%, zawartość masowąniklu 13 % i zawartość masową węgla mniejsząniż 0,03%.

Nici składają się z dwóch podwójnych nici wyczeskowych, posiadających odpowiednią miarę metryczną 11 metrów na gram, przy czym nici wyczeskowe zawierają w przybliżeniu 100 włókien podstawowych o średnicy pozornej 12 mikrometrów. W przykładzie odpowiadającym fig. 1 do 5, dzianie jest wykonywane za pomocą tak zwanej dwu-sekcyjnej maszyny o prześwicie 9 (prześwit oznacza ilość igieł znajdujących się na odcinku 1 cala). W przykładzie odpowiadającym fig. 6, dzianie jest wykonywane za pomocą maszyny typu jednosekcyjnego.

Figura 1, pokazuje w postaci rozłożonej, dwa sąsiadujące prążki A ,B ściegów m dzianiny. Każdy prążek A, B składa się z rzędów „n”, zawierających dwa ściegi m (albo pętle) nici I_n 1₂. Na fig. 1 widać także, że to, co określa się jako „rząd”, jest zespołem dwóch sąsiadujących ściegów m (pętli) tego samego prążka A, B ściegu m, przy czym każdy znajduje się na jednej z płaszczyzn czołowych dzianiny. W celu utworzenia w dzianinie otworów C, te dwa prążki A, B ściegów m oddziahijąna siebie lokalnie i jednolicie na całej ich długości w następujący sposób. Nić 1_υ wy

182 094 chodząca z prążka B ściegu m, jest wkładana w prążek A ściegu m, i przeciwnie, nić 1₂, wychodząca z prążka A ściegu m, jest wkładana w prążek B ściegu m.

Nić łj tworzy rząd „b” w prążku A, a nić 1₂ tworzy rząd „a” w prążku B. To przekazywanie nici 1], 1₂ tworzy wiązanie pomiędzy dwoma prążkami A, B. Jak pokazano na fig. 1, można zauważyć, że są w ten sposób utworzone kolejno 4 (cztery) wiązania z podwójnym przekazywaniem dwóch rzędów jednego prążka A do drugiego prążka B. Zestaw dwóch ściegów m „uwspólnionych” poprzez to wzajemne przekazywanie przybliża dwa prążki A, B do siebie i tworzy segment s_p s₂ „ograniczony” w rozumieniu wynalazku, który umożliwi uzyskanie otworów C o zmiennym kształcie i rozmiarze. Jest to przedstawione schematycznie na fig. 2, która przedstawia, że 4 (cztery) wiązania wytworzone pomiędzy prążkami A i B tworzą ograniczony segment s₁₅ s₂ składający się w sumie z 6 (sześciu) rzędów n, to znaczy 12 (dwunastu) ściegów m. Jest więc właściwe, aby wybrać ilość ściegów m w ten sposób uwspólnionych i ilość ściegów m nie uwspólnionych z dwoma prążkami A, B. Dla większej jasności cel ten jest przedstawiony schematycznie na fig. 5. Skrzyżowania przedstawiają wytwarzanie konkretnej ilości ściegów m wspólnych dla dwóch prążków A, B, tak więc w tym przedstawieniu każdy otwór C jest ograniczony przez dwa segmenty ograniczające Si i s₂ oraz przez cztery segmenty nieograniczające s₃, s₄, s₅ i s₆ tak, aby otrzymać kształt sześcioboczny.

Figury 3 i 4 przedstawiają bardziej schematycznie, dwa typy otworów C. Fig. 3 przedstawia znowu symetryczny wzór sześcioboczny z dwoma segmentami ograniczającymi s₂ o tej samej długości, zawierającymi, na przykład, 6 (sześć) wspólnych rzędów n, oraz czterema segmentami nieograniczającymi s₃, s₄, s_s, s₆o tej samej długości, zawierającymi, na przykład, 2 rzędy n. Na fig. 4 otwory są tym razem, asymetryczne, znowu sześcioboczne, ale z dwoma segmentami ograniczającymi s_n s₂ o tej samej długości i zawierającymi 2 wspólne rzędy n, dwoma segmentami nieograniczającymi s₃, s₄ o tej samej długości, przy czym każdy zawiera 2 (dwa) rzędy n, oraz dwoma segmentami nieograniczającymi s₅, s₆ o tej samej długości, przy czym każdy zawiera 4 (cztery) rzędy n.

Możliwych jest oczywiście wiele alternatyw. Na przykład otwory C mogąmieć profil rombowy, zwłaszcza kiedy długość segmentów ograniczających s_n s₂ jest bardzo mała względem długości segmentów nieograniczających s₃, s₄, s₅, s₆. Tkanina uzyskana poprzez dzianie dwu-sekcyjne posiada dwie identyczne i wysoce płaskie przeciwległe powierzchnie czołowe, co jest doskonałe jeśli chodzi o jakość optyczną. W rzeczywistości istnieją prążki A, B ściegów m, które posiadają przekrój w przybliżeniu „kwadratowy” i dwie przeciwległe powierzchnie czołowe, które tworzą powierzchnie czołowe dzianiny.

Możliwe jest włożenie przynajmniej jednej dodatkowej nici pomiędzy dwie „zakładki” ściegów, tworzące zewnętrzne powierzchnie czołowe dzianiny, w celu wytworzenia struktury trójwymiarowej, której grubość i elastyczność może być kontrolowana przez właściwości, ilość i długość nici 1_υ 1₂ łączących dwie zakładki ściegów.

Figura 6 przedstawia, w postaci rozłożonej, dwa przyległe prążki A, B ściegów m kolejnej dzianiny z jedną płaską płaszczyzną czołową. W przeciwieństwie do przykładu poprzedniego, każdy rząd „n” zawiera jeden ścieg m nici l_n 1₂. Wzajemne oddziaływanie pomiędzy dwoma prążkami A, B ściegów m odbywa się w ten sam sposób jak w przykładzie poprzednim. Za pomocą wzajemnego przekazywania, uzyskuje się sześć ściegów m, uwspólnionych dla dwóch prążków A, B.

Sposobami, w jakie nić 1_υ 1₂ z jednego prążka A jest wkładana w prążek B sąsiedni, mogą się bardzo różnić od siebie. Według fig. 1, okazało się, że nić 1, tworzy w prążku A rząd „b”, a następnie „powraca” do jej prążka B początkowego. Możliwe będzie wytwarzanie przez nią tutaj tylko jednego ściegu „m”.

Jest oczywiście, że wynalazek nie jest ograniczony do tego przykładu wykonania, jest możliwe, aby nić l_b raz włożona w prążek A, „pozostała” tam, w celu wytworzenia w tym prążku A kolejno wielu rzędów (albo wielu ściegów). Ponadto nie musi ona „powrócić” do jej prążka B i może być w łatwy sposób włożona kolejno w prążek (nie pokazany), który znajduje się po drugiej stronie prążka A.

182 094 9

Podsumowując, dzianiny, które są podstawą wynalazku, są wyposażone w otwory C, których wieloboczny kształt jest określony przez wiele segmentów „nie-ograniczonych” s₃, s₄, s₅, s₆, z których każdy zawiera fragment prążka A, B ściegu m, oraz segmentów „ograniczonych”, Sj, s₂ utworzonych poprzez wykonanie przynajmniej dwóch ściegów m, wspólnych dla dwóch przyległych prążków A, B ściegów m, przy czym dzianiny z jedną płaską płaszczyzną czołową posiadają segmenty ograniczające Sj, s₂ wykonane poprzez uwspólnienie dwóch, czterech, sześciu albo więcej ściegów m, a dzianiny z dwoma płaskimi płaszczyznami czołowymi posiadają segmenty ograniczające s₁₅ s₂ wykonane poprzez uwspólnienie czterech ściegów m, a w szczególności ośmiu albo dwunastu.

182 094

EKL3

E1SJ

E1Ł5

182 094

E!G2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Pokrycie dla przyrządów będących w kontakcie z gorącym szkłem odporne na wysoką temperaturę i umieszczone pomiędzy przyrządem i płytą gorącego szkła, zawierające dzianinę wykonanąz zespołu prążków ściegów z nici o co najmniej jednej płaskiej płaszczyźnie czołowej, znamienny tym, że dzianina posiada wieloboczne otwory (C), ograniczone segmentami „nieograniczonymi” (s₃, s₄, s₅, s₆), z których każdy składa się z fragmentu prążka (A, B) ściegu (m) oraz segmentami „ograniczonymi” (S|, sj, ukształtowanymi przez więcej niż cztery ściegi (m), wspólne dla dwóch przyległych prążków (A, B) ściegów (m), przy czym prążki wspólnie mają ściegi (m) przekazywane z jednego prążka (A, B) do drugiego.
2. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że dzianina posiada dwie przeciwległe płaskie płaszczyzny czołowe.
3. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że dzianina posiada j edną płaską płaszczyznę czołową.
4. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że dzianina zawiera nici (1_Ι? 1₂) metaliczne.
5. Pokrycie według zastrz. 4, znamienne tym, że dzianina zawiera nici (1₁₅niemetaliczne typu zawierającego włókna ceramiczne, włókna węglika krzemu, włókna poliamidów albo włókna poliamidów aromatycznych.
6. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że dzianina zawiera nici (1_υ 1₂) „hybrydowe”, zawierające mieszaninę metalicznych włókien elementarnych i niemetalicznych włókien elementarnych typu ceramicznych, węgliku krzemu, poliamidów albo poliamidów aromatycznych.
7. Pokrycie według zastrz. 5, znamienne tym, że przynajmniej część metalicznych elementarnych nici (1_υ I₂) albo włókien dzianiny zawiera stal nierdzewną zwłaszcza typu 316L, korzystnie austenityczną
8. Pokrycie według zastrz. 7, znamienne tym, że stal nierdzewna zawiera zawartość masową chromu przynajmniej 17%, a zwłaszcza pomiędzy 17% i 19%, oraz zawartość masową niklu przynajmniej 12%, a zwłaszcza pomiędzy 13% i 14%, a korzystnie zawartość masową węgla co najwyżej 0,03%.
9. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że otwory (C) mają kształt symetryczny, korzystnie mają segmenty „ograniczone”, (s_n s₂) wszystkie o tej samej długości, oraz segmenty „nieograniczone”, (s₃, s₄, s₅, s₆) wszystkie o tej samej długości.
10. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że otwory (C) mająkształt asymetryczny, przy czym mają segmenty „ograniczone” (s₁₅ s₂) i „nieograniczone” (s₃, s₄, s₅, s₆) o różnych długościach.
11. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że segmenty określające kształt otworów (C) składają się z co najmniej dwóch ściegów (m), zwłaszcza 2 do 10 ściegów (m), a korzystnie 2 do 6 ściegów (m).
12. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że otwory (C) posiadaj ąkształt sześcioboczny.
13. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że rozmiar, a także kształt otworów (C) jest zmienny na całym obszarze dzianiny, kształtując strefy dzianiny o różnym wyglądzie i właściwościach.
14. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że otwory (C) maja obwód pomiędzy 8 mm i 80 mm, a zwłaszcza pomiędzy 20 i 40 mm.
15. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że ściegi (m) dzianiny są ściegami sumowanymi.
16. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że ściegi (m) są ukształtowane z pojedynczej albo złożonej nici (1], 1₂) wyczeskowej.

182 094
17. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że ściegi (m) są ukształtowane zarówno z nici (lj, 1₂) pojedynczych, korzystnie posiadających miarę metryczną pomiędzy 1 i 30, a korzystniej pomiędzy 1,5 i 10, dla nici (l_b 1₂) metalicznych, albo z zespołu wielu tych nici, korzystnie 2 do 5 nici (l_b 1₂).
18. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że dzianina zawiera nici (1_1? łj) posiadające co najmniej 90 włókien elementarnych, przy czym każde włókno elementarne posiada korzystnie średnicę mniejszą niż 50 mikrometrów, a korzystnie pomiędzy 8 i 20 mikrometrów.
19. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że grubość dzianiny jest mniejsza niż 5 mm, korzystnie jest zawarta pomiędzy 1 i 3 mm.
20. Pokrycie według zastrz. 1, znamienne tym, że dzianina posiada dwie powierzchnie czołowe, o różnych właściwościach tworzących je nici (1„ y.
21. Pokrycie według zastrz. 2, znamienne tym, że dzianina posiada dwie identyczne powierzchnie czołowe.

* * *