PL180249B1 - Zespól mocujacy PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Zespól mocujacy skladajacy sie z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych dolnego i górnego, z których kazdy ma dopasowane do siebie otwory mocujace o dlugosci wiekszej niz szerokosc oraz z elementu mo- cujacego zawierajacego podluzna czesc spodnia usytu- owana poprzecznie do osi obrotu o szerokosci mniejszej niz szerokosc kazdego z otworów mocujacych elementów konstrukcyjnych, trzpien o szerokosci mniejszej niz sze- rokosci otworów mocujacych oraz glówke dociskana do górnego elementu konstrukcyjnego, przy czym odstep pomiedzy górna strona czesci spodniej i dolna strona glówki, odpowiada calkowitej grubosci dolnego i górnego elementu konstrukcyjnego w miejscu ich polaczenia, zna- mienny tym, ze dolny element konstrukcyjny ma postac szyny ceownikowej (13), która posiada otwór mocujacy (15), usytuowany pomiedzy ramionami (21) szyny ceowni- kowej (13), przy czym ramiona (21) szyny stanowia ramio- na sprezyste, natomiast dlugosc (E) przekroju poprzecznego trzpienia (4) jest wieksza niz szerokosc otworów mo- cujacych (14), (15) górnego elementu konstrukcyjnego (12) i szyny ceownikowej (13) a dwie przeciwlegle kra- wedzie trzpienia (4) maja zaokraglenia (20). FIG. 4 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół mocujący stosowany zwłaszcza do konstrukcji naściennych.

Ze stanu techniki znany jest zespół mocujący składający się z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych dolnego i górnego, z których każdy ma dopasowane do siebie otwory mocujące o długości większej niż szerokość oraz z elementu mocującego zawierającego podłużną część spodnią usytuowaną poprzecznie do osi obrotu o szerokości mniejszej niż szerokość każdego z otworów mocujących elementów konstrukcyjnych, trzpień o szerokości mniejszej niż szerokości otworów mocujących oraz główkę dociskaną, do górnego elementu konstrukcyjnego, przy czym odstęp pomiędzy górną stroną części spodniej i dolną stroną główki, odpowiada całkowitej grubości dolnego i górnego elementu konstrukcyjnego w miejscu ich połączenia.

Tego rodzaju zespół mocujący znany jest także z brytyjskiego opisu zgłoszeniowego GB-A-1538133. Element opisany w tej publikacji posiada stosunkowo dużą szczelinę przebiegającą od dołu, prawie do główki, której część spodnia i trzpień dzieli na dwie sprężynujące nóżki. Ponadto obszar przylegania główki składa się ze sprężystej tarczy dociskanej do górnej części konstrukcyjnej. Trzpień ma dwa obszary przekroju poprzecznego, z których każdy dopasowany jest do otworów mocujących w częściach konstrukcyjnych. Trzpień w swym kształcie

180 249 podstawowym ma kwadratowy przekrój poprzeczny, przy czym każde dwa przekątnie, położone przeciwległe naroża trzpienia tak są zaokrąglone, że trzpień, poprzez te zaokrąglenia można obracać w otworach mocujących, ze względu na sprężynowanie sprężystych nóżek. Po obrocie o kąt 90°, przy którym za pomocą pochyłości usytuowanych na górnej stronie części spodniej, części konstrukcyjne zaciskają się pomiędzy tarczą sprężystą główki i częścią spodnią, nóżki sprężyste rozprężając się powracają w swe położenie wyjściowe. Zamocowanie części konstrukcyjnych dokonuje się przez zaciskanie w kierunku osiowym elementu mocującego.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie zespołu mocującego wspomnianego na wstępie rodzaju, do łączenia części konstrukcyjnych, którego konstrukcja pozwalałaby na zminimalizowanie kosztów jego wytwarzania.

Zespół mocujący składający się z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych dolnego i górnego, z których każdy ma dopasowane do siebie otwory mocujące o długości większej niż szerokość oraz z elementu mocującego zawierającego podłużną część spodnią usytuowaną poprzecznie do osi obrotu o szerokości mniejszej niż szerokość każdego z otworów mocujących elementów konstrukcyjnych, trzpień o szerokości mniejszej niż szerokości otworów mocujących oraz główkę dociskaną do górnego elementu konstrukcyjnego, przy czym odstęp pomiędzy górną stroną części spodniej i dolną stroną główki, odpowiada całkowitej grubości dolnego i górnego elementu konstrukcyjnego w miejscu ich połączenia, według wynalazku charakteryzuje się tym, że dolny element konstrukcyjny ma postać szyny ceownikowej, która posiada otwór mocujący, usytuowany pomiędzy ramionami szyny ceownikowej, przy czym ramiona szyny stanowią ramiona sprężyste, natomiast długość przekroju poprzecznego trzpienia jest większa niż szerokość otworów mocujących, górnego elementu konstrukcyjnego i szyny ceownikowej a dwie przeciwległe krawędzie trzpienia mają zaokrąglenia.

Część spodnia elementu mocującego po obu stronach trzpienia posiada dwa pochyłe obszary.

Korzystnie, w zespole mocującym według wynalazku trzpień, patrząc w kierunku wzdłużnym, posiada przynajmniej dwa obszary przekroju poprzecznego, odpowiadające otworom mocującym górnego elementu konstrukcyjnego i szyny ceownikowej. Natomiast stopnie utworzone przez różniące się obszary przekroju poprzecznego trzpienia posiadają pochyłe obszary. Nad trzpieniem usytuowana jest główka z tarczowym obszarem przylegania nad którym znajduje się wielokątowy odcinek z co najmniej dwoma powierzchniami dla klucza.

Korzystnie, zespół według wynalazku stanowi zespół z tworzywa sztucznego, korzystnie z poliamidu wzmocnionego włóknem szklanym.

W zakresie zabudowy konstrukcji naściennych dla instalacji sanitarnych, szyny ceownikowe są kształtownikiem szeroko stosowanym, który bardzo często znajduje zastosowanie jako szyna mocująca do mocowania podłogi względnie ścian.

Niniejszy wynalazek wykorzystuje sprężynujące działanie ramion szyny ograniczających otwór prowadzący. Dlatego obszary trzpienia elementu mocującego przyporządkowane otworom mocujących elementów konstrukcyjnych nie mają tak, jak w stanie techniki kwadratowego przekroju poprzecznego, lecz prostokątny przekrój poprzeczny, wskutek czego przez obrót trzpienia wokół jego osi, ramiona szyny rozprężając się wywierają nacisk, zapewniając tym samym bardzo dobre zamocowanie. Poza tym obszary ramion ograniczające otwór prowadzący szyny zostają lekko odchylone, a otwory mocujące innych elementów konstrukcyjnych również ustawiają się trochę skośnie tak, że główny zacisk elementu mocującego następuje na skutek sprężynującego działania szyny ceownikowej. Taki sposób działania prowadzi do tego, że element mocujący może być wykonany jako lity, bez potrzeby dokonywania w nim zabiegów dla wytworzenia działania sprężynującego, co powoduje znaczną obniżkę kosztów wytwarzania.

Dwa przekątnie względem siebie usytuowane pochyłe obszary części spodniej pozwalają na lepsze jej umieszczenie (wkręcenie) pod odpowiednie obszary szyny.

Jeżeli dodatkowo ma występować żądany zacisk w kierunku osiowym, to odstęp pomiędzy dolną stroną główki i górną stroną części spodniej może być nieco mniejszy niż całkowita grubość elementów konstrukcyjnych w miejscu łączenia. Wybrany odstęp w stosunku do opisanej całkowitej grubości, odpowiednio do dobranego dopasowania, ustala siłę docisku.

Ażeby można było łączyć elementy konstrukcyjne z szyną nawet, gdy ich otwory mocujące mają trochę inne rozmiary, trzpień patrząc w jego kierunku wzdłużnym może posiadać

180 249 co najmniej dwa obszary przekroju poprzecznego, których długości, krawędzie wzdłużne, szerokości i zaokrąglenia dopasowane są do rozmiarów otworów mocujących w elementach konstrukcyjnych.

W innej odmianie wykonania, stopnie utworzone przez różniące się obszary przekroju poprzecznego, posiadają dwa pochyłe obszary usytuowane przekątnie względem siebie, które przyczyniają się również do stopniowego, osiowego dociągania do siebie łączonych części konstrukcyjnych.

Korzystnie, główka posiada tarczowy obszar przylegania i usytuowany nad nim odcinek wieloboczny, zawierający co najmniej dwie powierzchnie dla klucza. Tarczowy obszar przylegania zapewnia wielkopowierzchniowy rozkład siły docisku, a powierzchnie na odcinku wieka przeznaczone dla klucza, służą do osadzenia narzędzia.

Zwłaszcza przy zastosowaniu do konstrukcji naściennych, zespół mocujący osadza się z reguły tylko raz tak, że może być on wykonany z tworzywa sztucznego, korzystnie z poliamidu wzmocnionego szklanym włóknem. Można też stosować inne sposoby wytwarzania, na przykład aluminiowe lub cynkowe odlewy ciśnieniowe.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia element mocujący zespołu według wynalazku, fig. 2 - element mocujący z fig. 1 w widoku z góry, fig. 3 - element mocujący z fig. 1 w przekroju wzdłuż linii III-III, fig. 4 - zespół mocujący według wynalazku w zmniejszeniu, a fig. 5 przedstawia drugi przykład wykonania elementu mocującego zespołu mocującego według wynalazku.

Zespół mocujący przedstawiony na rysunku należy do grupy elementów mocujących, które obrócone o ćwierć obrotu wokół pionowej osi obrotu łączą ze sobą elementy konstrukcyjne.

Przykład wykonania elementu mocującego zespołu według wynalazku, przedstawiony na fig. 1 do 4 zawiera główkę 1 z czworokątnym odcinkiem 2 i usytuowanym pod nim tarczowym obszarem przylegania 3, a także zawiera trzpień 4 oraz część spodnią 5 umieszczoną przy dolnym końcu trzpienia 4.

Część spodnia 5 posiada prostokątny przekrój poprzeczny, przy czym dwa naroża 6, 7 tej części położone naprzeciw siebie są lekko ukośne. Na dolnej stronie części spodniej 5 znajduje się przelotowy rowek 8 tak, że przy zewnętrznych krawędziach wzdłużnych na dolnej stronie tej części utworzone są żebra 9. Górna strona części spodniej 5 po obu stronach trzpienia 4 posiada pochyły obszar 10. Pochyłe obszary 10 usytuowane są przekątnie naprzeciw siebie i posiadają przeciwnie skierowane nachylenie.

Odstęp A pomiędzy górną stroną części spodniej i dolną stroną 11 główki 1 jest nieco mniejszy, niż całkowita grubość C obu łączonych elementów konstrukcyjnych 12, 13 w obszarze ich odłączenia.

Szerokość D całego elementu mocującego, a więc szerokość części spodniej 5 i trzpienia 4 jest niniejsza niż najmniejszy otwór mocujący 14 albo 15. Otwór mocujący 15 w dolnym elemencie konstrukcyjnym w postaci szyny ceownikowej 13, stanowi otwór prowadzący, przebiegający wzdłuż całej jej długości.

Trzpień 4 ma długość E przekroju poprzecznego, która jest nieco większa niż szerokość otworów mocujących 14, 15. Różnice rozmiarów szerokości D i długości E przekroju poprzecznego są bardzo małe i muszą umożliwić łatwe wprowadzanie powierzchni bocznych 16, 17 elementu mocującego w jego położenie osadzania w otwór mocujący 14, 15 oraz w położeniu zamocowania, mocowanie powierzchni poprzecznych 18, 19 względem boków otworu mocującego 14, 15. Przejście pomiędzy powierzchniami bocznymi 16, 17 do powierzchni poprzecznych 18, 19 na trzpieniu 4, ma kształt zaokrągleń 20, powodujących stopniowe narastanie siły zaciskającej podczas obrotu.

Poniżej omówione zostanie działanie niniejszego wynalazku w oparciu o opisany wyżej przykład wykonania.

Górny element konstrukcyjny 12 i dolny element konstrukcyjny 13 w postaci szyny ceownikowej 13 nałożone zostają na siebie swymi otworami mocującymi 14, 15, element mocujący, w położeniu przedstawionym na fig. 1, wprowadzony jest w otwór mocujący 14, 15 aż do momentu, gdy główka 1 swym tarczowym obszarem przylegania 3, oprze się o górny

180 249 element konstrukcyjny 12. Za pomocą klucza osadzonego na czworokątnym odcinku 2, wykonując maksymalnie jedną czwartą obrotu, element mocujący obraca się w położenie zamocowania przedstawione na fig. 4.

Zaokrąglenia 20 trzpienia 4 ślizgają się wtedy po powierzchni bocznych otworów mocujących 14,15 stopniowo zwiększając docisk.

Ponieważ otwór mocujący 15 rozciąga się w szynie ceownikowej 13 praktycznie wzdłuż całej jej długości, więc ramiona 21 szyny mogą rozprężać się na zewnątrz, wskutek czego na elemencie mocującym powstaje siła zaciskowa. Dobierając odpowiedni rozmiar otworu mocującego 14, 15 i długości E przekroju poprzecznego trzpienia 4, przez dalszy obrót elementu mocującego aż do momentu, gdy powierzchnie poprzeczne 18, 19 przylegają do odpowiednich powierzchni otworów mocujących 14, 15, można uzyskać żądaną siłę zaciskową. W zależności od doboru rozmiarów dla uzyskania wystarczającej siły zaciskowej, niepotrzebne jest wykonywanie ćwierci obrotu i przyleganie powierzchni poprzecznych 18, 19. Jednocześnie przy tych czynnościach, pochyłe obszary 10 części spodniej 5 wsuwają się pod obszary ramion ograniczających otwór mocujący szyny ceownikowej 13. Ponieważ odstęp A od górnej strony części spodniej 5 do dolnej strony główki 1, jest nieco mniejszy niż całkowita szerokość C elementów konstrukcyjnych 12, 13 w ich obszarze zamocowania, a odstęp B od dolnej strony 11 główki 1 do przedniej krawędzi obszaru pochyłego 10 jest większy niż grubość C, powstaje stopniowo zwiększająca się siła zaciskowa również w kierunku osiowym. Korzystne jest również to, że wskutek rozprężania się ramion 21 szyny, obszary ograniczające otwór mocujących 15 ustawiają się trochę ukośnie i również powodują działanie sprężyste w kierunku osiowym.

Na podstawie fig. 5 przedstawiony zostanie drugi przykład wykonania niniejszego wynalazku. Aby uniknąć powtórzeń omówione zostaną tylko istotne różnice, przy czym dla tych samych i podobnych obszarów elementów konstrukcyjnych zastosowane są te same oznaczenia.

Element mocujący zespołu według wynalazku przedstawiony na fig. 5 dopasowany jest do szyny ceownikowej 13 i elementu konstrukcyjnego 12, mających otwory mocujące 14, 15 o różnych rozmiarach i o różnych grubościach. Trzpień 4 posiada tu pierwszy obszar przekroju poprzecznego 22 i drugi obszar przekroju poprzecznego 23. Kształt przekroju poprzecznego obszarów 22, 23 jest identyczny i różni się tylko ich wielkością dopasowaną do otworów mocujących 14, 15. Dla zwiększenia napięcia osiowego, stopień 24 powstały wskutek różnej wielkości obszarów 22,23 przekroju poprzecznego, może również posiadać obszar pochyły 25.

Zespoły mocujące według wynalazku mogą być wytwarzane z różnych materiałów. Szczególnie korzystne okazały się zespoły wykonane z tworzyw sztucznych, takich jak poliamidy wzmocnione włóknem szklanym lub jako aluminiowe albo cynkowe odlewy ciśnieniowe.

180 249

FIG.1 FIG.5

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół mocujący składający się z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych dolnego i górnego, z których każdy ma dopasowane do siebie otwory mocujące o długości większej niż szerokość oraz z elementu mocującego zawierającego podłużna, część spodnią usytuowaną poprzecznie do osi obrotu o szerokości mniejszej niż szerokość każdego z otworów mocujących elementów konstrukcyjnych, trzpień o szerokości mniejszej niż szerokości otworów, mocujących oraz główkę dociskaną do •górnego elementu konstrukcyjnego, przy czym odstęp pomiędzy górną, stroną części spodniej i dolną stroną główki, odpowiada całkowitej grubości dolnego i górnego elementu konstrukcyjnego w miejscu ich połączenia, znamienny tym, że dolny element konstrukcyjny ma postać szyny ceownikowej (13), która posiada otwór mocujący (15), usytuowany pomiędzy ramionami (21) szyny ceownikowej (13), przy czym ramiona (21) szyny stanowią ramiona sprężyste, natomiast długość , (E) przekroju poprzecznego trzpienia (4) jest większa niż szerokość otworów mocujących (14), (15) górnego elementu konstrukcyjnego (12) i szyny ceownikowej (13) a dwie przeciwległe krawędzie trzpienia (4) mają zaokrąglenia (20).
2. 2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że część spodnia (5) elementu mocującego po obu stronach trzpienia (4) posiada dwa pochyłe obszary (10).
3. 3. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że trzpień (4) patrząc w kierunku wzdłużnym posiada przynajmniej dwa obszary (22, 23) przekroju poprzecznego, odpowiadające otworom mocującym (14), (15) górnego elementu konstrukcyjnego (12) i szyny ceownikowej (13).
4. 4. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że stopnie (24) utworzone przez różniące się obszary (22,23) przekroju poprzecznego trzpienia zaopatrzone są w pochyłe obszary (25).
5. 5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że nad trzpieniem (4) usytuowana jest główka (1) z tarczowym obszarem przylegania (3), nad który znajduje się wielokątowy odcinek (2) z co najmniej dwoma powierzchniami dla klucza.
6. 6. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy zespołu wytworzone są z tworzywa, korzystnie z poliamidu wzmocnionego włóknem szklanym.