PL179755B1

PL179755B1 - Sposób izolowania rury PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL179755B1
Application number: PL96323536A
Authority: PL
Inventors: Ian Cridland; Jens Husbjerg; Finn Ortoft
Original assignee: Rockwool Int; Rockwool International As
Priority date: 1995-05-22
Filing date: 1996-05-22
Publication date: 2000-10-31
Also published as: AU5892896A; ES2155189T3; HUP9900319A2; WO1996037728A1; PL323536A1; HUP9900319A3; DK0828965T3; RU2162563C2; NO314468B1; BG62948B1; DE69612196D1; SK283011B6; NO975370L; CZ293862B6; EP0828965A1; BG102057A; NO975370D0; UA44775C2; HU221031B1; US5851330A

Abstract

1. Sposób izolowania rury, w którym oslone rurowa zawierajaca dowolnie pro- mieniowo pociety element rurowy z pola- czonych wlókien mineralnych, zorientowa- nych zasadniczo w plaszczyznach prosto- padlych do osi wzdluznej elementu ruro- wego, oraz cienki material, który przez klejenie jest polaczony z zewnetrznym bo- kiem elementu rurowego, mocuje sie tak, ze otacza rure, znamienny tym, ze oslone rurowa, przed osadzeniem jej na rurze, przemiennie sciska sie i rozciaga sie w kie- runku osiowym w strefie, w której oslona rurowa ma izolowac zagiecie FIG 1 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób izolowania rury, w którym osłonę rurową zawierającą dowolnie promieniowo pocięty element rurowy z połączonych włókien mineralnych, zorientowanych zasadniczo w płaszczyznach prostopadłych do osi wzdłużnej elementu rurowego oraz cienki materiał, który przez klejenie jest połączony z zewnętrznym bokiem rurowego elementu, mocuje się tak, że otacza rurę.

Opisy patentowe DK 157 627 B i DK 159 941 B ujawniają osłony rurowe wymienionego rodzaju, w których cienki materiał składa się, na przykład, z warstwy papieru lub z tworzywa sztucznego lub z folii metalowej.

Aby ułatwić ukształtowanie takiej osłony rurowej wokół zagięcia rury klej jest nakładany w postaci zasadniczo równoległych, wąskich pasm lub w postaci rzędu punktów klejowych, które to pasma lub rzędy rozciągają się zasadniczo prostopadle do wzdłużnej osi elementu rurowego.

W znanych osłonach rurowych element rurowy z wełny mineralnej może składać się ze współosiowego zestawu pociętych krążków izolacyjnych mających centralny otwór.

Zgodnie ze znanym sposobem, patrz publikacja patentowa JP 6-137 485, zestaw krążków wykonuje się przez wypiłowanie ze stosu połączonych arkuszy z włókien mineralnych,

179 755 po czym tak otrzymany zestaw owija się cienkim materiałem, na przykład, falistą folią metalową.

Istniejące osłony rurowe stosowane są do izolacji cieplnej rur przenoszących gorące lub zimne media, przy czym z uwagi na manipulowanie jak również montaż osłon rurowych na prostych rurach ważne jest, aby miały one pewną ustaloną sztywność.

Rury tego rodzaju zwykle zawierają także zagięcia, na przykład, zagięcia pod kątem 90°, i w celu umożliwienia skutecznego izolowania takich zagięć ważne jest, aby osłony rurowe były podatne na zginanie bez formowania ostrych kolanek.

Polepszenie podatności na zginanie osłon rurowych, w których klej jest nakładany w postaci pasm rozciągających się zasadniczo prostopadle do wzdłużnej osi osłony rurowej, spowodowało takie zmniejszenia sztywności osłon rurowych, że manipulowanie osłonami jest znacznie pogorszone. Gdy takie osłony rurowe umiejscowione są na końcu, to mają one skłonność do zgniecenia się.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że osłonę rurową przed osadzeniem jej na rurze przemiennie ściska się i rozciąga się w kierunku osiowym w strefie, w której osłona rurowa ma izolować zagięcie rury.

Korzystnie stosuje się osłonę rurową, której element rurowy jest utworzony przez zestaw pierścieniowych, promieniowo pociętych krążków.

Korzystnie zestaw pierścieniowych, osiowo pociętych krążków przygotowuje się przez dostarczenie stosu arkuszy z włókien mineralnych zasadniczo zorientowanych w płaszczyznach równoległych do boków arkusza, i przez jednoczesne wycięcie pierścieniowych krążków w ilości odpowiadającej liczbie arkuszy z włókien mineralnych za pomocą piły taśmowej lub strunowej, których kierunek ruchu jest zasadniczo prostopadły do głównej powierzchni arkusza z włókien mineralnych.

Ponadto w korzystnym przykładzie wykonania sposobu według wynalazku stosuje się osłony rurowe, dla których element rurowy przygotowuje się z materiału z włókien mineralnych, mającego gęstość w zakresie 20 - 120 kg/m³.

Korzystnie element rurowy przygotowuje się z arkuszy z włókien mineralnych, otrzymanych przez wahadłowe składanie i poddanych wzdłużnemu i pionowemu ściskaniu.

Według kolejnego korzystnego wykonania sposobu według wynalazku stosuje się osłony rurowe, których element rurowy poddany zastał ściśnięciu w kierunku promieniowym przed nałożeniem na niego cienkiego materiału.

Wynalazek opiera się na odkryciu, że obróbka osłon rurowych rodzaju opisanego na wstępie powoduje, że połączenia pomiędzy włóknami mineralnymi i/lub połączenia pomiędzy zewnętrzną stroną osłony rurowej i cienkim materiałem w strefie, o której mowa zmienione są w taki sposób, że osłona rurowa w określonym miejscu staje się bardziej podatna na zginanie, poza tym jednak utrzymuje swoją sztywność na pozostałej części długości osłony rurowej. W rezultacie włókna w użytej osłonie rurowej zorientowane są w płaszczyznach prostopadłych do osi wzdłużnej osłony rurowej, osłona rurowa ma dużą wytrzymałość w kierunku promieniowym, i nawet po obróbce w opisany sposób osłona rurowa ma w dalszym ciągu znaczną wytrzymałość na takie odkształcenie w określonym obszarze, w wyniku czego uzyskuje się nadal należytą izolację rury w obszarze zagięcia.

W ten sposób wynalazek oferuje tę korzyść, że można użyć osłonę rurową, która przez odpowiedni dobór gęstości włókien mineralnych w elemencie rurowym, ilości i rodzaju lepiszcza do sklejenia włókien mineralnych i cienkiego materiału, ma wymaganą sztywność jeśli chodzi o manipulowanie i równocześnie, że gdy izolacja podlega zagięciu to uzyskuje się taką podatność na zginanie, ze łatwo można uzyskać dobrą izolację w miejscu zagięcia rury.

W wyniku tego wystarczające jest użycie jednego typu osłony rurowej do izolowanie zarówno prostych rur jak i zagięć rurowych. Osłony rurowe użyte w sposobie według wynalazku korzystnie składają się z zestawu pierścieniowych, osiowo pociętych krążków, o szczególnie dużej podatności na zginanie, którą uzyskano w następstwie obróbki, jak to opisano.

179 755

Poprzez wycinanie pierścieniowych krążków w opisany sposób zamiast, na przykład, wykrawania ich z pojedynczych arkuszy z włókien mineralnych, nie ma szczególnych wymagań odnośnie wytrzymałości arkuszy z włókien mineralnych, i można używać arkusze z włókien mineralnych mające gęstość, która jest optymalna jeśli chodzi o zdolności izolacyjne. Zatem możliwe jest użycie arkuszy z włókien mineralnych mających gęstość tak niską jak 20 kg/m³. Korzystnie używa się arkusze z włókien mineralnych mające gęstość 20 - 120 kg/m3. Do izolowania rur do przenoszenia mediów mających temperaturę około 60°C optymalną zdolność izolacyjną uzyskuje się używając krążki z włókien mineralnych mające gęstość 50 - 60 kg/m3.

Element rurowy praktycznie składa się z luźno przylegających krążków, ale jeśli jest to pożądane mogą one być również sklejone ze sobą tak, aby tworzyć element spójny.

Arkusze z włókien mineralnych użyte dla zapewnienia pierścieniowych krążków lub elementu rurowego korzystnie są arkuszami przygotowanymi poprzez poddanie tkaniny z włókien mineralnych, uzyskanej przez wahadłowe składanie, wzdłużnemu i pionowemu ściskaniu, przy czym stopień sprasowania wzdłużnego wynosi korzystnie od 2:1 do 10:1, zaś krążki/element rurowy tak uzyskany ma optymalne połączenie wytrzymałości i zdolności izolacyjnej.

Przed naklejeniem cienkiego materiału na zewnętrzną powierzchnię zestawu pierścieniowych krążków lub elementu rurowego, zestaw ten lub element rurowy jest ściskany, korzystnie w kierunku wzdłużnym w takim stopniu, że jego długość jest zredukowana o 20%. W wyniku takiego ściskania sztywność końcowej osłony rurowej jest zwiększona bez spowodowania zmiany jeśli chodzi o podatność na zginanie w następstwie powyżej opisanej obróbki.

Centralny otwór w izolacyjnych krążkach może być kołowy i mieć średnicę dostosowaną do średnicy zewnętrznej izolowanej rury. Jednakże, celowe może być ukształtowanie otworu w taki sposób, ze osłona rurowa utworzona przez izolacyjne krążki może być użyta do izolowania rur mających odmienne średnice, na przykład, do izolowania rur mających średnice zmieniające się w zakresie od 21 mm do 27 mm.

Na wewnętrznej stronie otworu mogą być przykładowo wykonane skierowane promieniowo do wewnątrz występy, mające taką podatność, że dostosowują się do rur mających różne średnice, a które równocześnie zapewniają, że zespół osłon rurowych jest nieruchomy względem rury, którą izoluje.

Gdy element rurowy jest wykonany w postaci zestawu pierścieniowych izolacyjnych krążków to zestaw ten, korzystnie, owija się cienkim materiałem, podczas nakładania go na wspólny trzpień, w celu uzyskania prawidłowego zorientowania krążków i ułatwienia manipulowania dużą liczbą krążków, które mają tworzyć gotową osłonę rurową. Tak więc, pierścienie wykonane przez wycięcie mogą być wypchnięte ze stosu jako całość i zamocowane współosiowo, aby następnie zostać owinięte cienkim materiałem, takim jak folia aluminiowa. Możliwe jest również umieszczenie obok siebie kilku zestawów wyciętych krążków kolejno tak, aby wykonać osłony rurowe o żądanej długości, nawet o bardzo znacznych długościach.

Cienki materiał korzystnie jest folię, na przykład, folią metalową, taką jak folia aluminiowa, mającą grubość 15 - 35 μm, na przykład 20 μm. W szczególności dobrą wytrzymałość uzyskuje się przez użycie wzmocnionej folii aluminiowej. Gdy cienki materiał jest folią, korzystne jest połączenie tego materiału z zewnętrzną stroną zestawu izolacyjnych krążków za pomocą lepiszcza, korzystnie termoplastycznego lepiszcza na przykład, zawierającego polietylen. Zamocowanie folii może być w tym przypadku uzyskane przez użycie folii pokrytej lepiszczem i ogrzewanie folii podczas nakładania jej na zestaw izolujących krążków. Szczególnie dobre przyleganie folii osiąga się poprzez mechaniczny docisk podgrzanej folii do zewnętrznej powierzchni zestawu izolacyjnych krążków. Tą drogą lepiszcze jest wciskane we włóknisty materiał izolujący. Szczególnie korzystne jest użycie lepiszcza, które jest przyczepne w temperaturze pokojowej.

Można jednakże używać również lepiszcza nieorganicznego, takiego jak lepiszcze krzemianowe. Zamiast folii metalowej może być użyty papier. Nie jest też konieczne

179 755 połączenie cienkiego materiału z krążkami przez całkowite ich sklejenie, ponieważ może być wystarczające przyklejenie go wzdłużnie rozciągającymi się pasmami. Szczególnie dobre wyniki uzyskuje się przy wzdłużnie rozciągających się szerokich pasmach z termoplastycznego lepiszcza pokrywających około 80% zewnętrznej powierzchni elementu rurowego.

Korzystnie cienki materiał jest materiałem gładkim, ale może on być także pofałdowany, z występami i wgłębieniami rozciągającymi się na przemian, prostopadle do osi wzdłużnej osłony rurowej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia osłonę rurową do stosowania w sposobie według wynalazku, z częściowo oddzielonym cienkim materiałem, w widoku perspektywicznym, a fig. 2 i 3 przedstawiają pierścieniowe krążki z włókien mineralnych, mające różne kształty otworu, w przekroju poprzecznym.

Figura 1 przedstawia osłonę rurową składającą się z zestawu pierścieniowych izolacyjnych krążków 1 składających się włókien mineralnych, który to zestaw ma po jednej stronie pierwszą przechodzącą na wskroś strefę cięcia 2, i z drugiej strony nie przechodzącą na wskroś strefę cięcia 3, przy czym ta ostatnia strefa służy do ułatwienia otwarcia osłony rurowej, gdy jest ona pasowana na rurze. Zestaw izolacyjnych krążków owinięty jest cienkim materiałem 4, np. z folii aluminiowej, który jest przyklejony do zewnętrznej strony zestawu za pomocą lepiszcza, nie uwidocznionego. Część cienkiego materiału 4 rozciągająca się wzdłuż przechodzącej na wskroś strefy cięcia 2, ma przedłużenie 5, które służy jako strefa zakładkowa po nałożeniu osłony rurowej na rurę, która ma być izolowana i która jest, na przykład, zaopatrzona w samoprzylepną taśmę klejącą.

Figura 2 i fig. 3 przedstawiają pierścieniowe izolacyjne krążki 20, 21, odpowiednio, mające osiowo przechodzące strefy cięcia 22. Wewnętrzna strona izolacyjnych krążków zaopatrzona jest w skierowane promieniowo do wewnątrz sprężynujące występy 23 tak, aby mogły być użyte do izolowania rur mających różne średnice zewnętrzne.

Alternatywnie, przecięte rdzenie mogą być użyte dla wycięcia dalszych osłon rurowych mających średnicę zewnętrzną odpowiadającą średnicy zewnętrznej rdzeni. W takim przypadku wszystkie promieniowe występy na zewnętrznej stronie części rdzeniowych muszą być usunięte.

FIG. 2

FIG. 3

179 755

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób izolowania rury, w którym osłonę rurową zawierającą dowolnie promieniowo pocięty element rurowy z połączonych włókien mineralnych, zorientowanych zasadniczo w płaszczyznach prostopadłych do osi wzdłużnej elementu rurowego, oraz cienki materiał, który przez klejenie jest połączony z zewnętrznym bokiem elementu rurowego, mocuje się tak, że otacza rurę, znamienny tym, że osłonę rurową, przed osadzeniem jej na rurze, przemiennie ściska się i rozciąga się w kierunku osiowym w strefie, w której osłona rurowa ma izolować zagięcie
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się osłonę rurową, której element rurowy jest utworzony przez zestaw pierścieniowych, promieniowo pociętych krążków (1, 20, 21).
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że zestaw pierścieniowych, osiowo pociętych krążków (1, 20, 21) przygotowuje się przez dostarczenie stosu arkuszy z włókien mineralnych zasadniczo zorientowanych w płaszczyznach równoległych do boków arkusza, i przez jednoczesne wycięcie pierścieniowych krążków w ilości odpowiadającej liczbie arkuszy z włókien mineralnych.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że stosuje się osłony rurowe, dla których element rurowy przygotowuje się z materiału z włókien mineralnych, mającego gęstość w zakresie 20 - 120 kg/m³.
5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że element rurowy przygotowuje się z arkuszy z włókien mineralnych, otrzymanych przez wahadłowe składanie i poddanych wzdłużnemu i pionowemu ściskaniu.
6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że element rurowy przygotowuje się z arkuszy z włókien mineralnych, otrzymanych przez wahadłowe składanie i poddanych wzdłużnemu i pionowemu ściskaniu.
7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 6, znamienny tym, że stosuje się osłony rurowe, których element rurowy poddany zastał ściśnięciu w kierunku promieniowym przed nałożeniem na niego cienkiego materiału (4).