PL179626B1 - Zespól pamieci dyskowej PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Zespól pamieci dyskowej zawierajacy dysk o powierzchni nagrywalnej i przeciwleglej drugiej powie- rzchni, z którym roboczo polaczony jest obracajacy go naped, oraz zespól urzadzenia uruchamiajacego majacy zawieszenie podtrzymujace wodzik z przetwornikiem i elementy do selektywnego przemieszczania przetwor- nika ponad powierzchnie nagrywalna dysku a takze ele- menty parkowania wodzika i rejon parkowania zasadniczo wspólplaszczyznowy z powierzchnia na- grywalna, znamienny tym, ze rejon (45,53) parkowa- nia jest usytuowany w obrebie srodka dysku (11), poza obszarem nagrywania danych i sa na nim umieszczone elementy parkowania wodzika (14), zas zespól (12) urzadzenia uruchamiajacego zawiera elementy selekty- wnego przemieszczania wodzika (14) równiez ponad wspólplaszczyznowym rejonem (45, 53). FIG. 2d PL PL PL

Description

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest zespół pamięci dyskowej, stosowany zwłaszcza w pamięciach o niskim profilu wysokości.

Napędy dyskowe o niskim współczynniku przejmują funkcje większych, droższych urządzeń przechowujących bezpośredniego dostępu o wysokich osiągach. Wraz ze zmniejszaniem się rozmiaru napędów, stają się one także bardziej praktyczne dla wielu innych zastosowań wymagających przechowywania informacji. Napędy dyskowe o małym współczynniku kształtu zawierająj eden albo więcej dysków, z których każdy posiada parę powierzchni nagrywalnych do przechowywania informacji. Dostęp i wyszukiwanie informacji z każdej powierzchni nagrywalnej jest wykonywane przetwornikiem. Pojemność danych napędu jest zdeterminowana przez ilość powierzchni nagrywalnych dostępnych dla użytkownika danych, oraz ilość danych, które mogą być przechowywane na każdej powierzchni nagrywającej dane.

Dwoma najważniejszymi i konkurencyjnymi celami w rozwoju technologii napędów dyskowych jest maksymalizowanie pojemności danych i jednoczesne minimalizowanie wymiarów dysków.

Obecnie jest dostępna pewna ilość napędów dyskowych o małym współczynniku kształtu, o średnicach dysków mieszczących się typowo w zakresie od 51/4'do 1,3'. Wiele z nich jest dostępnych w obudowach spełniających standardowe przemysłowe współczynniki kształtu i wymagania interfejsu funkcjonalnego, w celu łatwego dostosowania się do wielu różnych zastosowań.

W wielu zastosowaniach rzecząnajważniejsząjest wysokość napędu, a pojemność danych jest drugorzędna. Z tego powodu celem wielu producentów napędów dyskowych stało się opracowanie napędów dyskowych o niskim profilu i dostosowanych do współpracy z kartami typu I, II, III. Karta typu ΠΙ posiada 10,5 mm wysokości, 85,6 mm długości i 54 mm szerokości. Wymiary karty typu Π wynoszą w przybliżeniu 5 mm wysokości X 86 mm długości X 54 mm szerokości. Karta typu I jest niewielka, 2,5 mm h X 85,6 mm 1X 54 mm szer.

Napędy dyskowe wykorzystujące dyski 1,8'albo mniejsze wypełniają wymagania długości i szerokości karty typu U, ale jak dotąd tylko jeden handlowo dostępny dysk spełnił sztywne ograniczenia wysokościowe karty typu II, a żaden nie wdrożył typu I. Wysokość napędu jest ogólnie determinowana wysokością zespołów silnika i urządzenia uruchamiającego, a te wysokości są z kolei zdeterminowane ilością dostępnych powierzchni dla danych w urządzeniu. W rezultacie, wysokość napędu może być zminimalizowana poprzez dostarczenie pojedynczego dysku z tylko jedną albo dwiema powierzchniami dla danych. Dla zastosowań wymagających małych dysków (na przykład 1,8' albo mniejszych), pojemność danych osiągana dla dysku jednostronnego była niepraktyczna. Jednak obecny rozwój technologii głowicowej MR umożliwił osiągnięcie takich ukształtowań.

Napęd dyskowy jedno-tarczowy, jednostronny, o dowolnym wymiarze, dostarcza wiele korzyści. Powyżej wspomniano niski profil wysokości uzyskiwany poprzez ograniczanie urządzenia uruchamiającego do pojedynczego zawieszenia. Innąkorzyściąjest centralne parkowanie. Wstrząs zewnętrzny może spowodować uderzenie wodzików w powierzchnie dla danych, powodując uszkodzenie dysku albo delikatnych elementów odczytująco/zapisujących, a także utratę danych. W celu uniknięcia tego ryzyka, większość napędów dyskowych wykorzystuje sposób „parkowania” zawieszenia i głowicy w bezpiecznym miejscu podczas okresów spoczynku.

Z opisu patentowego US 5,231,549 znany jest sposób ładowania każdej głowicy na pochylnię na zewnętrznej średnicy powierzchni nagrywalnej. Jednak w tym rozwiązaniu ścieżki danych o największej średnicy zewnętrznej są poświęcone w celu umożliwienia zawieszenia rampy. Rozwiązanie wymaga także zarówno nieco większej obudowy dysku twardego jak i specjalnego ustawienia czopu urządzenia uruchamiającego, w celu przyjęcia rampy, sprawiając, że jest ona mniej odpowiednia dla współczynników kształtu o niskim profilu Ponadto, wymagane jest tu specjalnie przystosowane zawieszenie, na przykład klapki albo pręt ładująco/rozładowujący dołączony do belki zawieszenia.

Znane są inne rozwiązania wykorzystujące jako: „strefę lądowania”obszar nie wykorzystywany do przechowywania danych na średnicy wewnętrznej (ID) dysku. Z opisów patentowych US 5,291,355 i US 5,313,350 znane są napędy dyskowe jedno-tarczowe wyposażone w

179 626 mechaniczny mechanizm zatrzaskowy albo urządzenie uruchamiające, służące do mocowania głowic na najbardziej wewnętrznej ścieżce dysku.WUS5,241,438jest opisany mechanizm parkowania dysku dla głowicy magnetycznej, który, kiedy magnetyczny napęd dyskowy jest zatrzymywany, przemieszcza głowicę magnetyczną do położenia parkowania na wewnętrznym obwodzie rejonu danych na dysku magnetycznym.

W US 5,291,355 jest przedstawione stosowanie pola magnetycznego do chwytania ramienia urządzenia uruchamiającego i parkowania głowic w pożądanej strefie. Inne rozwiązania opisują stosowanie steksturowanej strefy lądowania, w celu minimalizacji tarcia pomiędzy zaparkowaną głowicą i podłożem dysku. Teksturowanie zmniejsza wielkość momentu obrotowego wymaganego do „odparkowania” głowicy, to znaczy wyrwania wodzika ze strefy lądowania.

Z opisu patentowego EP 0 573 160 znany jest zespół pamięci dyskowej zawierający dysk napędzany zespołem napędowym oraz przetwornik umocowany na ruchomym ramieniu. Podczas gdy pamięć nie pracuje, przetwornik spoczywa w rejonie parkowania. Rejon ten jest usytuowany na dysku w obszarze, na którym mogłyby być zapisywane informacje, gdyby nie stanowił on rejonu parkowania, tak więc istnienie rejonu parkowania zmniejsza ilość informacji możliwych do zapisania na tym dysku.

Celem wynalazku jest opracowanie urządzenia pamięci dyskowej o bardzo niskim profilu i odpornego na wstrząsy, a także o dużej pojemności pamięci.

Zespół pamięci dyskowej zawierający dysk o powierzchni nagrywalnej i przeciwległej drugiej powierzchni, z którym roboczo połączony jest obracający go napęd, oraz zespół urządzenia uruchamiającego mający zawieszenie podtrzymujące wodzik z przetwornikiem i elementy do selektywnego przemieszczania przetwornika ponad powierzchnię nagrywalną dysku, a także elementy parkowania wodzika i rejon parkowania zasadniczo współpłaszczyznowy z powierzchnią nagrywalną według wynalazku charakteryzuje się tym, że rejon parkowania jest usytuowany w obrębie środka dysku, poza obszarem nagrywania danych i są na nim umieszczone elementy parkowania wodzika, zaś zespół urządzenia uruchamiającego zawiera elementy selektywnego przemieszczania wodzika również ponad współpłaszczyznowym rejonem.

Korzystnie, w sąsiedztwie powierzchni drugiej dysku jest umieszczony element stacjonarny, którego część penetruje środek dysku i jest usytuowana zasadniczo na tej samej płaszczyźnie co powierzchnia nagrywalna.

Korzystnie, element stacjonarny stanowi element pochłaniający wstrząsy, korzystnie nylon.

Korzystnie, element stacjonarny stanowi część piasty będącej częścią zespołu silnika stanowiącego część napędu obracającego dysk.

Korzystnie, część piasty stanowi element pochłaniający wstrząsy, korzystnie nylon.

Korzystnie, element stacjonarny jest połączony na stałe z zespołem silnika stanowiącym część napędu obracającego dysk.

Korzystnie, silnik posiada kształt pierścieniowy.

Korzystnie, elementy parkowania zawierająrampę umieszczonąna zasadniczo płaskim rejonie, łączącą się z zawieszeniem.

Korzystnie, z rampą jest łączone zawieszenie.

Korzystnie, elementy parkowania zawierają element dystansujący, ukształtowany na zasadniczo płaskim rejonie, łączący się z zawieszeniem.

Korzystnie, element dystansujący ma kształt klinowy.

Korzystnie, element dystansujący zawiera zderzak.

Korzystnie, na zasadniczo płaskim rejonie, jest umieszczony element dystansujący, a elementy parkowania zawierają wycięty rejon ukształtowany w elemencie dystansującym.

Korzystnie, elementy parkowania zawierają rampę umieszczoną w wyciętym rejonie i łączone z zawieszeniem.

Korzystnie, elementy parkowania zawierają wyciętą część, ukształtowaną na elemencie dystansującym.

Korzystnie, elementy parkowania zawierają rampę umieszczoną na wyciętej części, łączącą się z zawieszeniem.

179 626

Korzystnie, element dystansujący jest zawieszony na obudowie zamykającej dysk, silnik napędowy dysku i zespół urządzenia uruchamiającego.

Ukształtowanie napędu dyskowego jednostronnego, w którym tarcza jest przymocowana bezpośrednio do płaskiego silnika, ma zmniejszoną wysokość silnika i zwiększoną wydajność silnika. Silnik może posiadać średnicę ograniczoną jedynie rozmiarem samego dysku, dostarczając największy moment obrotowy przy najmniejszej wysokości silnika.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1A i IB przedstawiają znany napęd dyskowy zawierający dwie powierzchnie nagrywalne i dwa zawieszenia, fig. 2 A-2D - widoki z boku i z góry napędu dyskowego według niniejszego wynalazku, nie posiadającego otworu wewnętrznego i centralnego parkowania, fig. 3 - widok perspektywiczny karty o znanym współczynniku kształtu, fig. 4 - widok z góry odkryty karty z fig. 3, zawierającej korzystny przykład wykonania niniejszego wynalazku i zawierającej ponadto dodatkowy obwód, fig. 5 - schemat blokowy wdrażający nieciągły DASD do przechowywania kodu dla urządzenia programowalnego, fig. 6A-6C - widoki z boku i z góry alternatywnego przykładu wykonania niniejszego wynalazku, zawierającego na średnicy wewnętrznej piastę wpuszczaną dla parkowania centralnego, fig. 7A i 7B - widoki z góry napędu dyskowego według niniejszego wynalazku zawierającego rampę ładująco/rozładowującą w piaście centralnej, fig. 8A-8D - napęd dyskowy według niniejszego wynalazku zawierający w piaście rozpórkę, która przyjmuje parkowanie centralne, fig. 9 - przekrój boczny napędu dyskowego według niniejszego wynalazku zawierającego rozpórkę podwieszoną do obudowy dysku, z końcówką stykową stykającą się ze środkową piastą dysku, fig. 10A i 10B - widoki z boku i z góry napędu dyskowego według niniejszego wynalazku zawierającego zespół piasty z rampą ładująco/rozładowującą.

Figury 1A i IB przedstawiają znany napęd dyskowy zawierający pojedynczy dysk 11, połączony z piastą 15, silnik (nie pokazany), zespół 12 urządzenia uruchamiającego, układ elektroniczny 17 ramienia 6 i obudowę 16. Dysk 11 zawiera dwie powierzchnie nagrywalne 8, 9.

Zespół 12 urządzenia uruchamiającego ogólnie zawiera silnik z cewką drgającą, ramię 6 urządzenia uruchamiającego, parę zawieszeń 13, połączonych z ramieniem 6 i podtrzymujących parę wodzików 14 na łożyskach powietrznych, znajdujących się nad odpowiednimi powierzchniami nagrywalnymi 8, 9 dysku 11. Na każdym wodziku 14 znajduje się jeden albo więcej przetworników albo głowic odczytująco/zapisujących, które są utrzymywane w pobliżu powierzchni dysku 11 przez równowagę siły skierowanej do dołu (względem powierzchni dysku), pochodzącej od zawieszenia 13, i siły skierowanej do góry, wytwarzanej przez przepływ powietrza powstający dzięki obrotowi dysku 11. Jeśli siła skierowana do dołu przewyższa siłę skierowaną do góry, wodzik styka się z powierzchnią dysku 11.

Cewka drgająca zespołu 12 urządzenia uruchamiającego zawiera zwój indukcyjny 19, umieszczony pomiędzy magnesem górnym (nie pokazanym) i dolną płytą magnetyczną 7. Układ elektroniczny 17 ramienia 6 przesyła do zwoju 19 prąd elektryczny ustawiający. Sygnały wzbudzają zmienny strumień magnetyczny, w celu odpychania i przyciągania magnesu i płytki magnetycznej 7. Siły odpychające i przyciągające powodują ruch ramienia 6 urządzenia uruchamiającego w płaszczyźnie równoległej do powierzchni dysku 11, powodując przemieszczanie się zawieszenia 13 wzdłuż toru łukowego.

Dane są rejestrowane na koncentrycznych ścieżkach powierzchni nagrywalnych 8, 9. Rejon dysku 11 albo ścieżka posiadająca największą średnicę jest nazywana średnicą zewnętrzną (OD) dysku 11, a rejon albo ścieżka najbliższa piaście 15 i posiadająca najmniejszą średnicę jest nazywana średnicą wewnętrzną (ID). Dane, które mająbyć przechowywane na dysku 11, są po pierwsze „kodowane” przez kanał zapisująco/odczytujący (nie pokazany), znajdujący się wewnątrz albo na zewnątrz obudowy 16 napędu dyskowego. Dane są kodowane do postaci odpowiedniej dla nośnika przechowującego, a następnie przesyłane poprzez układ elektroniczny 17 ramienia 6 do przetwornika, w celu zapisania na dysku 11. Na przykład, w napędzie dyskowym magnetycznym dane cyfrowe sąkodowane w szeregi impulsów. Jak wiadomo, impulsy sąprzesyłane do przetwornika w postaci prądu i wywołuj ązmienne pole magnetyczne w zakończenie bieguna przetwornika, które wpływa na namagnesowanie nieciągłych rejonów powierzchni dysku 11. Kiedy przetwornik wy

179 626 krywa albo „odczytuje” informację z dysku 11, dane są przesyłane w zakodowanej formie poprzez układ elektroniczny 17 ramienia 6 do kanału „rozkodowującego”. Układ elektroniczny 17 ramienia 6 zawiera zwykle wzmacniacz i synchronizator odczytywanego sygnału.

Piasta 15 jest nieruchomo przymocowana do dysku 11 i zamyka silnik (nie pokazany), dostarczający siłę obrotową. Siła obrotowa jest przekazywana do piasty 15, a z piasty 15 do dysku 11. Piasta 15 wystaje z powierzchni górnej dysku 11 Jak to pokazano na fig. 1 A, zapobiegając dostępowi zespołu zawieszenia/głowicy do rejonu w środku dysku 11.

W celu ochrony obrotowego napędu dyskowego przed siłami zewnętrznymi podczas działania albo ruchu, są zastosowane elementy parkowania głowicy, kiedy dysk 11 nie działa i/lub podczas okresów nieakty wności (to znaczy czasu, kiedy dane nie sązapisywane albo odczytywane z dysku 11). Napęd dyskowy może na przykład zawierać ładująco/rozładowującąrampę, znajdującąsię na zewnętrznej średnicy dysku 11,jak to omówiono powyżej. Według fig, lAi IB, podczas okresów nie-aktywności, zespół 12 urządzenia uruchamiającego przemieszcza zawieszenie 13 w kierunku średnicy zewnętrznej i na rampę, gdzie pozostaje ono „zaparkowane” do czasu, aż będzie wymagany dalszy dostęp do dysku 11. Podczas przebywania na rampie, wodzik 14 jest chroniony przed uderzeniem w dysk 11, co chroni wodzik 14, głowicę i dysk 11 przed trwałym uszkodzeniem. Zawieszenie 13 jest zwykle przystosowane w pewien sposób do łączenia się z rampą, na przykład może ono zawierać specjalną klapkę albo pręt wystający z części zawieszenia najbliższej do ramienia 6 urządzenia uruchamiającego.

W alternatywnym znanym schemacie parkowania, zarezerwowany jest rejon na średnicy wewnętrznej dysku 11, znajdującej się blisko piasty 15. Podczas okresów aktywności, zawieszenie 13 przemieszcza się w kierunku średnicy wewnętrznej dysku 11. Skierowana do góry siła pochodząca od strumienia powietrza zmniejsza się, zbliżając się do średnicy wewnętrznej dysku 11 i jest ostatecznie równoważona przez połączenie skierowanej do dołu siły zawieszenia 13 i siły przyciągania pomiędzy wodzikiem 14 i powierzchnią 8 dysku 11. Wodzik 14 jest zaparkowany na powierzchni dysku 11 wewnątrz tej „strefy lądowania”. W celu „odparkowania” wodzika 14, silnik napędu musi dostarczyć siłę wystarczającą do przezwyciężenia „tarcia statycznego”, to znaczy sił przyciągania i tarcia pomiędzy wodzikiem 14 i powierzchnią 8. Jest ono największe na średnicy zewnętrznej dysku 11 i zmniejsza się w kierunku środka dysku 11, zmniejszając się zasadniczo do zera w samym środku dysku 11. Tarcie statyczne j est minimalizowane poprzez umieszczenie strefy parkowania tak blisko środka dysku 11 Jak to jest możliwe. Należy zauważyć, że występ piasty 15 tworzy wewnętrzne ograniczenie tej strefy. Tarcie statyczne może być dalej zmniejszone poprzez szorstkowanie powierzchni strefy parkowania, na przykład poprzez wykonanie koncentrycznych rowków, które dostarczają mniej punktów styku pomiędzy wodzikiem 14 i powierzchnią 8 niż powierzchnia gładka.

Figury 2A-2D przedstawiają korzystny przykład wykonania zespołu napędu dyskowego według niniejszego wynalazku. Zespół zawiera dysk 11, silnik 44, zespół 12 urządzenia uruchamiającego, układ elektroniczny 17 ramienia 6, oraz obudowę 16. Dysk 11 jest korzystnie magnetyczny i zawiera jedną powierzchnię nagrywalną42. Jest on przymocowany bezpośrednio do płaskiego silnika 44, wzdłuż jego powierzchni nie-nagrywalnej, na przykład mechanicznie, albo poprzez nałożenie wzdłuż powierzchni styku 43 czynnika spajającego. W tym przykładzie wykonania dysk 11 nie posiada otworu centralnego albo posiada bardzo mały otwór w środku dysku 11. Bezpośrednie zamocowanie dysku 11 eliminuje potrzebę stosowania piasty, umożliwiając zastosowanie szerszego, cieńszego zespołu silnikowego, który jest odpowiedni do obracania dysku 11 z dwiema powierzchniami nagrywalnymi. W rzeczywistości, średnica silnika 44 jest ograniczona tylko średnicą samego dysku 11. Zalety tego typu silnika 44 będą opisane bardziej szczegółowo poniżej. Wyeliminowanie piasty dostarcza dodatkowe zalety, takie jak niższa wysokość dysku 11, zmniejszona ilość składników dysku 11 i możliwość integracji dysku 11 magnetycznego z samym zespołem zawieszenia silnika 44, w ten sposób upraszczając proces montażu.

Zespół 12 urządzenia uruchamiającego zawiera silnik z cewka drgającą ramię 6 urządzenia uruchamiającego, pojedyncze zawieszenie 13 i wodzik 14 podtrzymujący głowicę stano

179 626 wiącą przetwornik. Korzystnie, wodzik 14 podtrzymuje głowicę magnetorezystancyjną, dla uzyskania większej pojemności dla danych. Głowice magnetorezystancyjne są znane w przemyśle napędów dyskowych i są preferowane, ponieważ ich wysoka czułość umożliwia większą gęstość powierzchniową (to jest ilość bitów na cal) niż dla tradycyjnych głowic indukcyjnych. Stosowanie, w korzystnym przykładzie wykonania głowic magnetorezystancyjnych daje użyteczną pojemność przechowywania danych dla zastosowań wymagających niewielkiej pojemności. Jednak w niniejszym wynalazku może być także zastosowana głowica indukcyjna. Ponadto, wynalazek może być łatwo przystosowany do zastosowania kilku głowic na wodzik 14 i kilku wodzików 14 na zawieszeniu 13. Zespół 12 urządzenia uruchamiającego posiada niższą wysokość profilu, ponieważ ma on dostęp tylko do pojedynczej powierzchni 8 dysku.

Dzięki bezpośredniemu zamocowaniu dysku 11 do silnika 44 uzyskuje się odsłonięty rejon 45 w środku 41 dysku 11, dostępny dla zespołu 12 urządzenia uruchamiającego. Średnica ścieżek nagrywanych w tym rejonie jest zbyt mała do praktycznego wykorzystania, toteż rejon 41 jest wykorzystywany do parkowania centralnego. Figura 2A i 2B przedstawiają wodzik 14 z głowicą i zawieszenie 13 umieszczone nad powierzchnią do nagrywania danych dysku 11. Podczas okresów nieaktywności, głowica jest przemieszczana do centralnego odsłoniętego rejonu 45, jak pokazano na fig. 2C i 2D, tak że wodzik 14 z głowicą jest zasadniczo ustawiony w jednej linii z środkiem 41 dysku 11, którego oś jest prostopadła do powierzchni dysku 11. Kiedy wodzik 14 zbliża się do średnicy wewnętrznej dysku 11, skierowana do góry siła strumienia powietrza jest zmniejszana i wodzik 14 zaczyna być ciągnięty wzdłuż rejonu 45. Korzystnie, jest on następnie „parkowany” w środku 41 dysku 11, jak to pokazano. Zespół 12 urządzenia uruchamiającego przemieszcza wodzik 14 z powrotem na powierzchnię dysku 11, kiedy jest to konieczne, poprzez przykładanie siły, w celu przezwyciężenia tarcia statycznego pomiędzy wodzikiem 14 i powierzchnią 8, jak to omówiono poprzednio. Ponieważ wodzik 14 jest zaparkowany w środku 41 dysku 11, w rzeczywistości nie istnieje tarcie statyczne, czyli do jego przezwyciężenia jest potrzebna bardzo mała siła. Wodzik 14 jest korzystnie zaparkowany centralnie także podczas okresów, kiedy napęd nie działa. Kiedy napęd jest zasilany, dysk 11 obraca się bez żadnej znaczącej siły oporu pozornego tarcia statycznego. Dzięki zmniejszonemu tarciu statycznemu potrzebny jest także zmniejszony rozruchowy moment obrotowy silnika 44, a więc i zmniejszenie wymaganej mocy elektrycznej napędu.

W rozwiązaniu według wynalazku może być zastosowany bardziej płaski, szerszy silnik 44, niż stosowany w tradycyjnych napędach dyskowych wymagających piast. Taki silnik 44 wymaga do wykonywania tych samych operacji mniej prądu elektrycznego niż silnik z piastą centralną. Ponieważ moc elektryczna (P) jest proporcjonalna do kwadratu prądu, to silnik 44 wymaga dużo mniejszej mocy elektrycznej, jak pokazano poniżej.

P = IxIxR,(1) oraz

I = k/D(2) stąd

P - (k x k x R)/(D x D)(3) gdzie P to moc elektryczna silnika 44,1 to prąd elektryczny zużywany przez silnik 44, D to średnica silnika 44, R to opór elektryczny silnika 44, a kto odwrotnie proporcjonalna stała równa prądowi silnika 44 pomnożonemu przez średnicę. Przy zastosowaniu powyższych równań, wzrost średnicy silnika 44 o, na przykład, współczynnik 3 powoduje, że silnik 44 może osiągnąć ten sam moment obrotowy przy 1/9 mocy. Moment obrotowy silnika 44 jest przekazywany bezpośrednio do dolnej powierzchni dysku 11, z którą silnik 44 jest bezpośrednio połączony przez, na przykład, przyklejenie, albo za pomocą urządzenia łącznikowego.

Figury 6A-6C przedstawiają inny przykład wykonania wynalazku, zawierający obrotową piastę albo element stacjonarny 51, dochodzący do powierzchni nagrywania 8 dysku 11. Na przykład pierścieniowy silnik 52 jest bezpośrednio połączony z dyskiem 11, a niezależny ele

179 626 ment stacjonarny 51 jest umieszczony w środku silnika 52. Alternatywnie, element stacjonarny 51 może obejmować albo spoczywać na silniku 52. W ten sposób uzyskuje się obrotowy centralny rejon 53. Według obu przykładów wykonania, zawieszenie 13 i głowica 14 są parkowane w środku dysku w ten sam sposób, jak opisany powyżej.

Rozwiązanie według wynalazku jest stosowane zwłaszcza dla napędów dyskowych typu kartowego, jak przedstawiono na fig. 3. Karta 61 typowo jest wkładana do standardowej szczeliny komputerowej wzdłuż łącznika 60. Najbardziej krytycznym wymiarem napędów typu kartowego jest ich wysokość, która jest ograniczona grubością 62 karty 61. Rozmiar dysku 11 jest określony szerokością63 karty 61. W przypadku idealnym, napęd może zajmować mniej niż cały obszar karty 61, jak pokazano na fig. 4. Dodatkowe układy logiczne 76 mogą obejmować lub nie funkcje przechowywania.

Na przykład, napęd może być ukształtowany tak, aby zajmował mniej niż 50% obszaru karty 61.

Dysk 11 (1,3*) jest zamocowany do małego, płaskiego silnika 52. Zespół 12 urządzenia uruchamiającego posiada pojedyncze zawieszenie i niską wysokość profilu. Korzystnie, wysokość zespołu dysku 11 i silnika 52 wynosi 5 mm. Urządzenie uruchamiające korzystnie także posiada maksymalną wysokość 5 mm. Zespół 12 urządzenia uruchamiającego i dysku 11 posiada całkowitą długość 72 nie przewyższającą 54 mm i szerokość równą szerokości 63 karty 61. Alternatywnie, napęd jest tak zorientowany, że jego długość 72 jest równoległa do długości 64 karty 61. Szerokość napędu korzystnie mieści się w zakresie od minimum 33 mm (1,3*) do maksimum 43 mm, albo 50% długości karty 61.

Dodatkowo na centralny odsłonięty rejon 45,53 dysku 11 jest nakładany materiał nie-przylepny, i nie-kurzący, ani kruszący się, na przykład stal, w celu uniknięcia przylepiania się wodzika 14 i zapobiegania gwałtownemu tłumieniu. Rejon 45, 53 może być też szorstkowany, na przykład poprzez wytwarzanie wielu koncentrycznych rowków. Rejon centralny 45, 53 może być także wygładzony, w celu zwiększania przylegania w środku 41 dysku 11, co pomaga w utrzymywaniu zaparkowanego wodzika 14. Piasta 15 natomiast może być wykonana z materiału tłumiącego wstrząs wodzika 14.

W rozwiązaniu, w którym jest zastosowany element stacjonarny 51, centralny rejon 53 może być nachylony albo klinowy w celu podnoszenia wodzika 14, kiedy zbliża się on do powierzchni dysku 11. Klin może być ukształtowany w ten sposób, aby ograniczał powierzchnię styku do pewnej części zawieszenia 13 albo wodzika 14.

Na figurach 7A i 7B przedstawiono ładuj ąco/rozładowującą rampę 81 usytuowaną w stacjonarnym centralnym rejonie 53. Zawieszenie 82 jest połączone z rampą 81, poprzez klapkę 82 usytuowaną na jego końcu. Kiedy wodzik 14 porusza się w kierunku środka dysku 11 Jego wysokość lotu jest zmniejszana z powodu zmniejszającej się, skierowanej do góry siły strumienia powietrza. Rampa 81 chwyta klapkę 82 zawieszenia 82 zanim wodzik zetknie się z powierzchnią 8 dysku 11. Rampa 81 może być także sztywno przymocowana do obudowy 16 napędu dyskowego bezpośrednio powyżej środka dysku 11. Jej ustawienie jest zasadniczo takie samo, jak pokazano na fig. 7A i 7B.

Dodatkowo w środku dysku 11 mogąbyć dodane także podpory strukturalne, w celu ochrony przed ciężkimi obciążeniami z zewnątrz obudowy 16 dysku 11. Na przykład, fig. 8A-8D przedstawiają zespół zawierający stacjonarny centralny rejon 53 mający element dystansujący 91 z powierzchnią lądowania 93, służący do przyjmowania parkowania centralnego (patrz fig. 8B). Powierzchnia 92 elementu dystansującego 91 jest umieszczona w pobliżu albo przymocowana do obudowy 16 napędu, znajdującej się bezpośrednio powyżej środka dysku 11. Na fig. 10A i 1 OB jest przedstawiony element dystansujący 111, zawierający ładująco/rozładowującąrampę 81 i wyciętą część 112 do przyjmowania parkowania centralnego. Elementy dystansujące 91,111 jak pokazane na fig. 8A-8Di 10A-10B chronią zespół 12 urządzenia uruchamiającego i powierzchnię 8 dysku 11 kiedy obudowa 16 zewnętrzna jest ściśnięta albo poddana obciążeniu zginającemu, ponieważ nadmierne obciążenie jest przekazywane w sposób kontrolowany i przewidywalny do elementu stacjonarnego 51.

179 626

Jeszcze inny element dystansujący 101 jest przedstawiony na fig. 9. Element dystansujący 101 jest zawieszony na obudowie 16 napędu, powyżej dysku 11. Wycięty rejon 102 przyjmuje parkowaną głowicę w pobliżu środka dysku 11. Kiedy na obudowę 16 dysku 11 jest wywierana siła, element dystansujący 101 czasowo styka się z centralnym rejonem 45, 53. Element dystansujący 101 ma stożkową podstawę 103, w celu ograniczenia jej obszaru styku z dyskiem 11.

Na figurze 5 jest przedstawiony zespół napędu dysku 11 z elementami systemu komputerowego, znanego. Elementy systemu komputerowego zawierają część mechaniczną oraz oprogramowanie, to znaczy regulator 122 napędu dysku 11, programowalne urządzenie logiczne 127 i inne elementy 126.

Do przesyłania przechowywanych danych z napędu dysku 11 do urządzenia logicznego 127, napęd dysku 11 jest rozłącznie połączony z regulatorem 122 poprzez złącze 18. Regulator 122 zawiera regulator napędu 123 sterujący napędem dysku 11, to znaczy dostarczający prąd ustawczy dla zwoju indukcyjnego 19 do układu elektronicznego 17 oraz programator logiczny 125 umożliwiający urządzeniu logicznemu 127 dostęp do regulatora napędu 123. Dodatkowo regulator 122 może zawierać inne elementy funkcyjne 124.

Claims (17)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół pamięci dyskowej zawierający dysk o powierzchni nagrywalnej i przeciwległej drugiej powierzchni, z którym roboczo połączony jest obracający go napęd, oraz zespół urządzenia uruchamiającego mający zawieszenie podtrzymujące wodzik z przetwornikiem i elementy do selektywnego przemieszczania przetwornika ponad powierzchnię nagrywalną dysku a także elementy parkowania wodzika i rejon parkowania zasadniczo współpłaszczyznowy z powierzchnią nagrywalną, znamienny tym, że rejon (45,53) parkowania jest usytuowany w obrębie środka dysku (11), poza obszarem nagrywania danych i są na nim umieszczone elementy parkowania wodzika (14), zaś zespół (12) urządzenia uruchamiającego zawiera elementy selektywnego przemieszczania wodzika (14) również ponad współpłaszczyznowym rejonem (45, 53).
2. 2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że w sąsiedztwie powierzchni drugiej dysku (11) jest umieszczony element stacjonarny (51), którego część penetruje środek dysku (11) i jest usytuowana zasadniczo na tej samej płaszczyźnie co powierzchnia nagrywalna (42).
3. 3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że element stacjonarny (51) stanowi element pochłaniający wstrząsy, korzystnie nylon.
4. 4. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że element stacjonarny (51) stanowi część piasty (15) będącej częścią zespołu silnika (44), stanowiącego część napędu obracającego dysk (11).
5. 5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że część piasty (15) stanowi element pochłaniający wstrząsy, korzystnie nylon.
6. 6. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że element stacjonarny (51) jest połączony na stałe z zespołem silnika (44) stanowiącym część napędu obracającego dysk (11).
7. 7. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że silnik (44) posiada kształt pierścieniowy.
8. 8. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy parkowania zawierają rampę (81) umieszczoną na zasadniczo płaskim rejonie (45), łączącą się z zawieszeniem (13).
9. 9. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że z rampą(81) jest łączone zawieszenie (13).
10. 10. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy parkowania zawierają element dystansujący (91), ukształtowany na zasadniczo płaskim rejonie (45), łączący się z zawieszeniem (13).
11. 11. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że element dystansujący (91) ma kształt klinowy.
12. 12. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że element dystansujący (91) zawiera zderzak.
13. 13. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że na zasadniczo płaskim rejonie (45), jest umieszczony element dystansujący (101), a elementy parkujące zawierają wycięty rejon (102) ukształtowany w elemencie dystansującym (101).
14. 14. Zespół według zastrz. 13, znamienny tym, że elementy parkowania zawierają rampę (81) umieszczoną w wyciętym rejonie (102), łączącą się z zawieszeniem (13).
15. 15. Zespół według zastrz. 13, znamienny tym, że elementy parkowania zawierają wyciętą część (112) ukształtowaną na elemencie dystansującym (101).
16. 16. Zespół według zastrz. 15, znamienny tym, że elementy parkowania zawierają rampę (81) umieszczoną na wyciętej części (112), łączącą się z zawieszeniem (13).
17. 17. Zespół według zastrz. 13, znamienny tym, że element dystansujący (101) jest zawieszony na obudowie (16) zamykającej dysk (11), silnik (44) napędowy dysku (11) i zespół (12) urządzenia uruchamiającego.