PL177038B1

PL177038B1 - Inhalator proszkowy

Info

Publication number: PL177038B1
Application number: PL94314957A
Authority: PL
Inventors: Stephen W. Eason; Clive P. A. Catterall; Roger W. Clarke; Donna J. Wilson
Original assignee: Merck Patent Gmbh
Priority date: 1993-12-18
Filing date: 1994-12-09
Publication date: 1999-09-30
Also published as: US5769073A; FI962520A; PL314957A1; WO1995016483A1; CZ173296A3; NO962562D0; GR3034071T3; JPH09510367A; NO313034B1; CA2179202C; SK79796A3; SK282117B6; ATE192341T1; EP0732952A1; DE69424310D1; AU687489B2; PT732952E; BR9408333A; NZ277290A; HUT74234A

Abstract

1. Inhalator proszkowy, zwlaszcza do dozowa- nia pojedynczych dawek materialu drobnoczastkowego, zawierajacy obudowe zaopatrzona w ustnik, który la- czy sie z wlotem powietrza kanalu powietrznego usy- tuowanego wewnatrz obudowy, w której jest umiesz- czony zespól przemieszczajacy zespól pojemnika wraz z tym zespolem pojemnika, majacego szereg uksztal- towanych w nim przedzialów, a kazdy przedzial za- wiera dawke materialu drobnoczastkowego, znamienny tym, ze przedzialy sa rozsuniete katowo i osiowo wzgledem siebie i stanowia tor o ksztalcie linii srubo- wej, wspólosiowej z zespolem (14,108) pojemnika (158). Fig. 1 A F ig . 3 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest inhalator proszkowy, zwłaszcza do dozowania pojedynczych dawek materiału rozdrobnionego, takiego jak lek, w postaci granulek, lub bardzo drobnego proszku, a zwłaszcza do inhalacji w celu zniesienia trudności w oddychaniu.

Znane jest stosowanie aktywnego farmakologicznie związku w postaci drobno sproszkowanej przy samodzielnym zażywaniu w celu zniesienia problemów oddechowych, zwłaszcza związanych z astmą. Jednym z możliwych sposobów podejścia do dozowania tego rodzaju materiału było stosowanie zbiornika drobnocząstkowego materiału, i dozowanie sproszkowanego materiału w określonych, równych objętościach, przy czym każda określona objętość odpowiadała dawce potrzebnej pacjentowi w celu zniesienia objawów astmatycznych podczas napadu astmy.

Związki aktywne farmakologicznie nadające się do leczenia astmy mają właściwości higroskopijne, co może powodować zbrylanie się cząstek w zbiorniku.

Z opisu patentowego PCT nr WO 91/06333 znany jest dozownik, w którym dawki leku zamknięte są oddzielnie w kapsułkach w pierścieniowym pojemniku. Jakkolwiek ten dozownik nie ma zbiornika zapasowego, pojemnik pierścieniowy może pomieścić tylko dwanaście dawek, zatem zostanie opróżniony z dawek w bardzo krótkim okresie czasu.

Z opisu patentowego PCT/GB91/01147 znany jest inhalator zawierający komorę na lek w postaci proszku oraz kanał inhalacyjny poprzez który przechodzi powietrze do ustnika. Inhalator zawiera również zespół odmierzający dawki umocowany obrotowo i napędzany przyciskiem. Zespół odmierzający dawki posiada wgłębienia, w których jest umieszczony lek.

m 038

Naciśnięcie przycisku powoduje obrót zespołu odmierzającego dawki, a więc przeniesienie kolejnej dawki leku z miejsca przechowywania do kanału inhalacyjnego, z któregojest pobierany przez użytkownika.

Z opisu patentowego PCT/EP93/01410 znany jest inhalator, w którym materiał w postaci proszku jest umieszczony w pojemniczkach ustawionych w stosy. Elastycznym elementem pojedyncze pojemniczki są przemieszczane do położenia, w którym są opróżnione przez użytkownika, a następnie, puste pojemniczki są przemieszczane do odpowiedniego zasobnika.

Z opisu patentowego EP 0 547 429 znany jest inhalator mający dwudzielną obudowę, której obie części są połączone obrotowo i są wyposażone w kanał powietrzny. Wewnątrz obudowy są umieszczone, ułożone w stos pierścienie z otwartymi przedziałami, w których umieszczony jest lek w postaci proszku. Stos pierścieni jest obracany tak, aby ustawić kolejno poszczególne przedziały w położeniu, w którym lek może zostać przemieszczony do kanału powietrznego. Po zużyciu leku ze wszystkich przedziałów danego pierścienia, pusty przedział jest sprężyną pionowo wypchniętą do góry, a jego miejsce zajmuje kolejny pierścień.

Inhalator proszkowy, zwłaszcza do dozowania pojedynczych dawek materiału drobnocząstkowego, zawierający obudowę zaopatrzoną w ustnik, który łączy się z wlotem powietrza kanału powietrznego usytuowanego wewnątrz obudowy, w której jest umieszczony zespół przemieszczający zespół pojemnika wraz z tym zespołem pojemnika, mającego szereg ukształtowanych w nim przedziałów, a każdy przedział zawiera dawkę materiału drobnocząstkowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przedziały są rozsunięte kątowo i osiowo względem siebie, i stanowią tor o kształcie linii śrubowej, współosiowej z zespołem pojemnika.

Korzystnie, zespół pojemnika ma wewnątrz współosiowy kanał stanowiący co najmniej część toru przepływu powietrza.

Korzystnie, pojemnik ma cylindryczny korpus z szeregiem promieniowych otworów, z których każdy stanowi kolejny przedział.

Korzystnie, zespół pojemnika zawiera zamocowane względem siebie obrotowo współosiowe rurki, wewnętrzną i zewnętrzną, znajdujące się wewnątrz pokrywy oraz umieszczony między nimi element pośredni z przedziałami, przy czym rurki wewnętrzna i zewnętrzna są zaopatrzone w otwory, usytuowane w torze przepływu powietrza.

Korzystnie, ścianki pojemnika pokryte są uszczelniającymi arkuszami.

Korzystnie, zespół pojemnika jest wyposażony w zespół przebijający umieszczony na wierzchu dolnej części zespołu i zawierający promieniowe ramię korbowe z promieniową szczeliną, w której suwliwie umieszczone jest zgrubienie połączone ze sworzniem znajdującym się powyżej płytki stanowiącej wierzch dolnej części.

Zaletą inhalatora według wynalazku jest możliwość pomieszczenia dużej ilości dawek leku, przy zwartej budowie inhalatora.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym, fig. 1A przedstawia rozłożony inhalator w pierwszym przykładzie wykonania w widoku perspektywicznym, fig. 1B - zespół pojemnika wymiennego dla inhalatora z fig. 1A w widoku perspektywicznym, fig. 1C - inhalator z fig. 1 w przekroju wzdłużnym, fig. 2 - inhalator z fig. 1 w półwidoku perspektywicznym i półprzekroju, fig. 3 - inhalator w drugim przykładzie wykonania z zespołem pojemnika zainstalowanym wewnątrz inhalatora, w półwidoku perspektywicznym i w półprzekroju, fig. 4 - rdzeń oraz wałek zespołu pojemnika w stanie rozłożonym i w widoku perspektywicznym, fig. 5 - rdzeń z włożonym wałkiem oraz z tuleją zespołu pojemnika w stanie rozłożonym, w widoku perspektywicznym, fig. 6 - rdzeń z nałożoną tuleją i z pojemnikiem zespołu pojemnika w stanie rozłożonym, w widoku perspektywicznym, fig. 7 rdzeń z nałożonym pojemnikiem i z elementem zapadkowym w stanie rozłożonym, w widoku perspektywicznym, fig. 8 - zespół pojemnika w widoku perspektywicznym, fig. 9 - inhalator w drugim przykładzie wykonania, w uproszczonym widoku perspektywicznym i częściowo w rozłożeniu.

Figura 10A - inhalator z fig. 3 w położeniu wstępnym w widoku z góry, fig. 10B - inhalator z fig. 3 z częściowo obróconym w prawo pokrętłem w widoku z góry, fig. 10C - inhalator z fig. 3 z pokrętłem obróconym w prawo do położenia granicznego w widoku z góry, fig. 10D inhalator z fig. 3 z pokrętłem częściowo obróconym w lewo w widoku z góry, fig. 10e - inhalator

177 038 z fig. 3 z pokrętłem obróconym w lewo w widoku z góry, fig. 10F - inhalator z fig. 3 z pokrętłem obróconym w lewo do położenia granicznego w widoku z góry, fig. 11A - inhalator z fig. 3 w przekroju poprzecznym z uwidocznieniem sworznia w położeniu wyjściowym, fig. 11B inhalator z fig. 3 w przekroju poprzecznym z uwidocznieniem sworznia w położeniu pracy, w cyklu wstępnym przebijania otworu, fig. 11C - inhalator z fig. 3 w przekroju poprzecznym z uwidocznieniem sworznia w położeniu pracy w chwili przebicia uszczelnień, fig. 11D - inhalator z fig. 3 w przekroju poprzecznym z uwidocznieniem sworznia wycofanego do położenia wyjściowego, fig. 11E - inhalator z fig. 3 w przekroju poprzecznym z uwidocznieniem sworznia wycofanego do położenia wyjściowego oraz z obracanym pojemnikiem, fig. 11F - inhalator z fig. 3 w przekroju poprzecznym z uwidocznieniem sworznia w położeniu wejściowym oraz przebitym otworem pojemnika ustawionym naprzeciw wylotu.

Figury 12 i 13 przedstawiają w widoku z boku różne kształty końcówek przekłuwających sworznia, fig. 14A - 14H przedstawiają schematycznie kolejne etapy wykonywania rurowego pojemnika dla inhalatora z fig. 3, fig. 15A przedstawia półfabrykat płytki pojemnika inhalatora z fig. 3 w widoku perspektywicznym, fig. 15B - półfabrykat płytki pojemnika inhalatora z fig. 3 pokrytej z jednej strony folia w widoku perspektywicznym, fig. 15C - półfabrykat płytki pojemnika inhalatora z fig. 3 pokrytej obustronnie folią w widoku perspektywicznym, fig. 15D - półfabrykat płytki pojemnika inhalatora z fig. 3 częściowo zagiętej w widoku perspektywicznym, fig. 15E - pojemnik inhalatora z fig. 3 w widoku perspektywicznym, fig. 16 - napełniane pojemnika w przekroju i fig. 17 - umieszczanie jednej strony pojemnika w schematycznym widoku · z boku.

Inhalator zawiera łącznik 10 ustnika pokrywy 12, która jest umocowana obrotowo względem łącznika 10 oraz zespół 14 pojemnika mieszczącego lek, znajdujący się w zamkniętej obudowie, utworzonej przez łącznik 10 z założoną pokrywą 12. Na ustnik założony jest zdejmowany kołpak 15.

Zespół 14 pojemnika zawiera umocowaną obrotowo wewnątrz pokrywy 12 rurkę wewnętrzną 16, rurkę zewnętrzną 18 i między nimi element pośredni 20. Element pośredni 20 ma przedziały z których każdy zawiera osadzoną z samopodtrzymaniem się określoną dawkę sproszkowanego leku. Przedziały są rozsunięte kątowo i osiowo względem siebie i stanowią tor o kształcie linii śrubowej współosiowej z zespołem 14 pojemnika. Element pośredni 20 stanowi pas ślizgowo osadzony w śrubowych rowkach ukształtowanych w ściankach rurek, wewnętrznej 16 i zewnętrznej 18, od tej strony którą są do siebie zwrócone.

Rurki wewnętrzna 16 i zewnętrzna 18 zaopatrzone są w usytuowane w torze przepływu powietrza, otwory do przepuszczania powietrza, rurka wewnętrzna 16 ma w ściance cylindrycznej otwór 22, a rurka zewnętrzna 18 zaopatrzona jest w otwór 24. Inhalator zaopatrzony jest również w zespół obracająco-przemieszczający oraz przekłuwający pojemnika mieszczącego lek, dlatego rurki wewnętrzna 16 i zewnętrzna 18 zaopatrzone są w dwa kątowe zaczepy, zaczep 26 na rurce wewnętrznej 16 oraz zaczep 28 na rurce zewnętrznej 18. Funkcją zaczepów 26,28 jest zazębianie się o przedziały między przedziałami tak, aby zapewnić ruch obrotowy rurki wewnętrznej 16 i zewnętrznej 18 powodujący obrót zespołu 14 pojemnika tylko w jednym kierunku. Względny obrót tych dwóch rurek wewnętrznej 16 i zewnętrznej 18 ograniczony jest do ruchu wahadłowego wyznaczonego elementami ograniczającymi 30, 32 znajdującymi się na górnych końcach obu rurek wewnętrznej 16 i zewnętrznej 18.

Łącznik 10 ustnika zaopatrzony jest we wlot powietrza 34, oddzielony od wylotu ustnika, tak, że wewnątrz powstaje tor przepływu powietrza, wskazany strzałkami, od wlotu 34 powietrza przez rurkę wewnętrzną 16 do otworu 22, przez wnękę z dawką, otwór 24 i w dół po zewnętrznej stronie rurki zewnętrznej 18, do ujścia łącznika 10 z ustnikiem, czyli zespół 14 pojemnika ma wewnątrz współosiowy kanał stanowiący część toru przepływu powietrza. Tak więc, przy stosowaniu, zasysa się powietrze z ustnika i wciąga się ustami dawkę sproszkowanego leku porwanego strumieniem powietrza powstałym podczas ssania. W łączniku 10 ustnika, jest umocowana kratka 36.

W celu zażycia dawki leku, użytkownik musi najpierw obrócić pokrywkę 12 o pewien kąt, tak aby na linii przepływu powietrza znalazł się nie używany przedział zawierający dawkę leku. Pokrywa 12, po założeniu, jest unieruchomiona względem rurki zewnętrznej 18 (kiedy

177 038 zespół 14 pojemnika znajduje się wewnątrz, rurka wewnętrzna 16 zaklinowana jest dla ruchu obrotowego na łączniku 10 ustnika). Kiedy rurka zewnętrzna 18 jest obracana w pierwszym kierunku, zaczep zapadkowy 28, poprzez sprzężenie z elementem pośrednim 20 mieszczącym dawkę powoduje doprowadzanie wnęki ze świeżą dawką do odpowiedniego położenia, natomiast kiedy rurka zewnętrzna 18 obracana jest w kierunku odwrotnym, w celu ustawienia otworu 24 współosiowo z otworem 22, zaczep 26 zapobiega obrotowi wstecznemu elementu pośredniego 20 z dawką. Należy zauważyć, że element pośredni 20 jest w kierunku osiowym krótszy od rurek wewnętrznej 16 i zewnętrznej 18, tak że może on się podnosić wewnątrz inhalatora w miarę zużywania dawek leku.

Jakkolwiek wynalazek został przedstawiony przykładowo w odniesieniu do inhalatora nadającego się do wkładania wymiennych ładunków, to wynalazek dotyczy również inhalatora jednorazowego użytku. Pokrywa w tym przypadku, stanowi część obrotową obudowy zamkniętej, nie otwieranej.

Na figurze 3 przedstawiono inhalator według drugiego przykładu wykonania, zawierający obudowę 100, która ma ogólnie biorąc cylindryczny korpus główny, i która jest połączona dolnym końcem z ustnikiem 102 odchodzącym w zasadzie promieniowo względem korpusu głównego obudowy 100. Przeciwległy koniec obudowy 100 zawiera część obrotową w postaci kołpaka 104 zainstalowanego obrotowo na korpusie obudowy 100. Kołpak 104 zaopatrzony jest w okno 106, przez które widoczny jest zespół 108 pojemnika 158 znajdujący się w obudowie 100, przy czym zespół 108 pojemnika 158 jest połączony z kołpakiem 104 i obudową 100 poprzez zespół obracająco-przemieszczający pojemnik 158.

Przedstawiony na fig. 4-7 zespół 108 zawiera wydrążony cylindryczny rdzeń 110 mający górną część 112 o zmniejszonej średnicy, w której znajduje się górny otwór 114 i jednolity z rdzeniem zaczep 116. Rdzeń 110 ma również dolną część 118, o większej średnicy, niż średnica górnej części 112, i która tworzy promieniową półkę 120 stykającą się z górną częścią 112. Dolna część 118 zaopatrzona jest w nitkę 122 zewnętrznego gwintu, otwór promieniowy 124, przy górnej części 122, oraz dwa osiowo odchodzące dolne występy 126 i 128.

W rdzeniu 110 jest umieszczony wałek pionowy 130, którego górna część przechodzi przez górny otwór 114. Wierzchołek wałka 130 zaopatrzony jest w szczelinę 132 sprzęgającą się z wypukłością 136 umieszczoną w pokrywie kołpaka 104, tak że stanowią razem obrotowe połączenie kształtowe między wałkiem 130 a kołpakiem 104. Zespół 108 pojemnika 158 zaopatrzony jest w zespół przebijający umieszczony na wierzchu dolnej części 118 zespołu 108 i zawierający promieniowe ramię korbowe 138 z promieniową szczeliną 140, w której suwliwie umieszczone jest zgrubienie 142, połączone ze sworzniem 144 znajdującym się powyżej płytki 146 stanowiącej wierzch dolnej części 118. Sworzeń 144 znajduje się dokładnie na wprost otworu (nie przedstawiony) w rdzeniu 110 przesuniętego kątowo względem otworu promieniowego 124.

Przy zainstalowanym pojemniku 158, płytka 146 jest przymocowana do wnętrza rdzenia 110 za pomocą odpowiednich elementów (nie przedstawione), a sworzeń 144 i płytka 146 zaopatrzone są w prowadnice (nie przedstawione) zainstalowane tak, że obrót wałka pionowego 130 powoduje ruch osiowy sworznia 144. Promieniowa półka 120 podtrzymuje tuleję 150 zainstalowaną obrotowo na rdzeniu 110, i otaczającą górną część 112 (fig. 3).

Tuleja 150 zaopatrzona jest w wewnętrzne nacięcia wzdłużne 152 i dwa przeciwległe względem środka zespoły zewnętrznych żeber wzdłużnych 154 i 156.

Przeznaczony do dozowania lek znajduje się w cylindrycznym pojemniku 158 (fig. 6), którego ścianki boczne zaopatrzone są w pewną liczbę rozsuniętych kątowo i osiowo względem siebie i rozmieszczonych wzdłuż toru o kształcie linii śrubowej promieniowych przedziałów stanowiących otwory przelotowe 159 współosiowych z zespołem 108 pojemnika 158 (fig. 3 i 11), z których każdy zawiera odpowiednią dawkę leku. Powierzchnie wewnętrzne i zewnętrzne ścianek bocznych pojemnika 158 pokryte są arkuszami 204, 206 folii laminowanej, która uszczelnia obydwa końce każdego z otworów przelotowych 159.

Rdzeń 110 przechodzi przez środek pojemnika 158 zaopatrzonego w dolny kołpak końcowy 160 z częściowym śrubowym rowkiem (nie przedstawionym) do zazębienia z nitką 122 gwintu oraz w kołpak górny 162 mający dwa rozmieszczone przeciwległe na wspólnej średnicy

177 038 zespoły szczelin 164 i 166, które sprzęgają się z zespołami żeber 154 i 156 zapewniając kształtowe połączenie obrotowe między tuleją 150 a pojemnikiem 158.

Górna część wałka pionowego 130 zaopatrzona jest w półkę 133 podtrzymującą element zapadkowy 168 osadzony obrotowo względem wałka pionowego 130. Element zapadkowy 168 zaopatrzony jest w górny zaczep 170, który sprzęga się z prowadnicą łukową 172 (fig. 9) usytuowaną na spodniej stronie kołpaka 104 zapewniając ślizgowe połączenie między kołpakiem 104 a elementem zapadkowym 168.

Jak to przedstawiono na fig. 9, kołpak 104 jest zdejmowany z pozostałej części obudowy 100, w celu umożliwienia wprowadzenia zmontowanego zespołu 108 pojemnika 158 (przedstawionego na fig. 8) do obudowy 100, aż do zazębienia dolnych występów 126 i 128 rdzenia 110 z odpowiadającymi im gniazdami 174, 176 (fig. 3) w dnie obudowy 100, w celu zapewnienia kształtowego sprzężenia obrotowego między rdzeniem 110 a obudową 100.

Jak to przedstawiono na fig. 9, obudowa 100 zawiera górny wpust 178, który współdziała z wystającym ku dołowi występem (nie przedstawiony) kołpaka 104 stanowiąc ograniczniki wyznaczające granice dopuszczalnego ruchu obrotowego kołpaka 104 względem pozostałej części obudowy 100.

Dolne występy 126 i 128 -zapewniają odsunięcie dolnego końca rdzenia 110 od obudowy 100, zapewniając w ten sposób połączenie wnętrza rdzenia 110 z otworem wlotowym 180 powietrza, znajdującym się po spodniej stronie ustnika 102, który zaopatrzony jest w otwór wylotowy 182 powietrza, oddzielony od otworu wlotowego 180. Pojemnik 158 odsuniętyjest od obudowy 100, która zaopatrzona jest w wewnętrzne pionowe żebra 183 i 184 (fig. 11) służące do wyznaczenia kanału prowadzącego do otworu wylotowego 182.

Tak więc, inhalator mieści tor przepływu powietrza, wskazany strzałkami, przechodzący od otworu wlotowego 180 powietrza ku górze przez rdzeń 110, przez otwór 124 i pokrywający się z nim przelotowy otwór zawierający dawkę, a następnie przez kanał wylotowy, w dół, do otworu wylotowego 182, czyli zespół 108 pojemnika 158 ma wewnątrz współosiowy kanał stanowiący część toru przepływu powietrza. W celu zażycia dawki leku z inhalatora, użytkownik obraca kołpak 104 z jednego do drugiego położenia skrajnego, i z powrotem powodując, że sworzeń 144 przerwie uszczelnienie foliowe na otworze przelotowym 159, i spowoduje następnie przemieszczenie otworu przelotowego 159 tak, aby pokrywał się z kanałem wylotowym. Te funkcję opisano bardziej szczegółowo poniżej, w odniesieniu do fig. 10A - 10F oraz do fig. 11A-11F. - Na figurach 10A i 11A przedstawiono inhalator w położeniu wstępnym, w którym sworzeń 144 jest wycofany, a wszystkie otwory przelotowe 159 są uszczelnione. Obrót kołpaka 104 w prawo, jak to pokazano strzałką 185 na fig. 10B, powoduje obrót wałka pionowego 130, który z kolei obraca ramię korbowe 138 tak, aby wysunęło ono sworzeń 144, aż do jego przejścia przez wewnętrzne uszczelnienie otworu przelotowego 159 (fig. 11B). Podczas tego procesu, prowadnica łukowa 172 przemieszcza się względem górnego zaczepu 170 tak, aby uniemożliwić obrót elementu zapadkowego 168, kiedy górny zaczep 170 jest sprzężony z tylnym końcem prowadnicy łukowej 172 (fig. 10B). Dalszy obrót kołpaka 104 w tym samym kierunku zatem powoduje również taki sam obrót elementu zapadkowego 168, który obraca się względem tulei 150 tylko w prawo. Równocześnie, sprzężenie zaczepu 116 z naciętą wewnętrzną powierzchnią tulei 150 zapobiega jej obrotowi w lewo. Po osiągnięciu granicy dopuszczalnego obrotu w prawo, element zapadkowy 168 znajduje się w położeniu przedstawionym na fig. 10C, a sworzeń 144 znajduje się w położeniu przedstawionym na fig. 11C, w którym przechodzi przez będący jednym z otworów przelotowych 159 otwór przebijany 186 i poza ten otwór przebijany 186, powodując przekłucie uszczelnień, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego.

Kołpak 104 następnie zostaje obrócony w kierunku przeciwnym, jak to przedstawiono na fig. 10D, powodując, że sworzeń 144 zostaje wycofany z otworu 159. Podczas wycofywania sworznia 144, prowadnica łukowa 172 przemieszcza się względem górnego zaczepu 170 uniemożliwiając takie samo przemieszczanie się tulei 150 (a zatem i pojemnika 158) dopóki sworzeń 144 nie zostanie całkowicie wycofany (fig. 11E). Dalszy obrót w lewo kołpaka 104 powoduje obrót elementu zapadkowego 168, przez sprzężenie górnego zaczepu 170 i prowadnicy tłokowej 172, co z kolei powoduje obrót tulei 150. Ponieważ jest ona kształtowo sprzężona

177 038 obrotowo z pojemnikiem 158, to ten ruch powoduje obrót pojemnika 158 na dolnej części 118 rdzenia 110, która z kolei powoduje przemieszczenie otworów przelotowych 159 włącznie z otworem przebijanym 186 wzdłuż śrubowego toru, w wyniku sprzężenia kołpaka końcowego 160 z nitką 122 gwintu. W momencie, kiedy kołpak 104 osiąga położenie graniczne dopuszczalnego ruchu względnego, jak to przedstawiono na fig. 10F, otwór przebijany 186 znajduje się na wprost kanału wylotowego (fig. 11F).

Jeżeli użytkownik następnie wdycha powietrze wychodzące z otworu wylotowego 182 ustnika 102, to wynikający stąd przepływ powietrza powoduje wyrzucenie leku z otworu przebijanego 186 do komory wylotowej i na zewnątrz przez otwór wylotowy 182.

Na figurze 3 ustnik 102 zaopatrzony jest również w kratkę 190 do wychwytywania wszelkich luźnych fragmentów folii uszczelniającej, ewentualnie porywanej podczas inhalacji.

Różne kształty końcówek przekłuwający sworznia 144 są przedstawione na fig. 12 i 13 od a do r. Na fig. 11A - 11F sworzeń ma końcówkę przekłuwającą a z fig. 12.

Widać, że niektóre z tych końcówek przekłuwających (na przykład) od e do k zaopatrzone są w przednie krawędzie tnące (po prawej stronie widoków bocznych) tak ukształtowane, aby powodowały przecinanie folii uszczelniającej bez odrywaniajej kawałków, minimalizując w ten sposób ilość materiału folii wyrzucanego z przedziałów podczas inhalacji. Podczas przecinania powstają klapki z folii, które są ruchome umożliwiając wyprowadzenie leku. Są one połączone z resztą folii zmniejszając niebezpieczeństwo odrywania fragmentów folii podczas inhalacji.

Nie ma niebezpieczeństwa omyłkowego przyjęcia nadmiernej dawki przy kilkukrotnym uruchomieniu kołpaka 104 przed inhalacją, ponieważ lek do kanału wylotowego wprowadzany jest tylko, kiedy użytkownik dokonuje wdechu, i tylko z otworu przebijanego 186 znajdującego się na wprost kanału wylotowego.

Poniżej opisano przykład jednego z możliwych sposobów wykonania pojemnika 158.

Pojemnik 158 (fig. 14A - H) składa się z korpusu 201, który zawiera pewną liczbę, stanowiących kolejne przedziały, przelotowych otworów 202, mieszczących odpowiednie dawki leku i odpowiadających otworom przelotowym 159. Ze względu na przejrzystość, korpus 201 przedstawiony na fig. 14A - H zawiera tylko szesnaście takich przelotowych otworów 202, jakkolwiek w praktyce w korpusie 201 takich przelotowych otworów 202 może być znacznie więcej.

Po zmontowaniu pojemnika 158, korpus 201 ma kształt ogólnie biorąc cylindryczny, otwory 202 są rozmieszczone promieniowo i są uszczelnione arkuszem zewnętrznym 204 i arkuszem wewnętrznym 206 laminowanej folii, przymocowanej do korpusu 201. W ten sposób pojemnik 158 ma ścianki pokryte uszczelniającymi arkuszami zewnętrznym 204 i wewnętrznym 206.

Korpus 201 kształtowany jest z prostokątnej płyty, (fig. 14A) z tworzywa sztucznego, której spodnia strona zaopatrzona jest w pewną liczbę równoległych rowków 208 rozmieszczonych regularnie. Rowki 208 dzielą płytę korpusu 201 na pewną liczbę równoległych sztywnych pasków 210, biegnących przez całą płytę korpusu 201, przy czym sąsiaduj ące ze sobą paski 210 połączone są częściami 212, o zmniejszonej grubości. Grubość tworzywa sztucznego stanowiącego materiał części 212, jest taka, że sąsiednie paski 210 połączone są ze sobą zawiasowo. Wszystkie otwory przelotowe 202 wykonane są w korpusie 201.

Jak pokazano na fig. 14B płyta korpusu 201 umieszczona jest na podłożu 214 z materiału porowatego, przy czym powierzchnia ma nie rowkowaną górną powierzchnię, a górna powierzchniapłyty korpusu 201 pokryta jest warstwą sproszkowanego leku 216, który pokrywajeden koniec każdego z otworów 202 przelotowych w płycie korpusu 201.

Do wprowadzania leku 216 do otworków 202 wykorzystuje się sprężone powietrze, które doprowadza się do każdego z otworów 202 przelotowych i które następnie przechodzi przez podłoże 214 (fig. 14C). Porowatość podłoża 214 jest taka, że jest ono nieprzenikalne dla leku 216. W wyniku tego, podłoże 214 zapobiega wydostawaniu się leku 216 przez otwory 202 przelotowe.

Kiedy otwory 202 przelotowe są napełnione lekiem 216, każdy nadmiar leku, który nie przedostał się do otworu 202 przelotowego jest usuwany przez przesunięcie sprężystej giętkiej łopatki 218 po górnej powierzchni płyty korpusu 201 (fig. 14D). Następnie odbywa się zamknię8

177 038 cie otworów 202, przez dociśnięcie na gorąco arkusza 204 do górnej powierzchni płyty korpusu 201 (fig. 14E), którą następnie się odwraca, tak że w podobny sposób może odbyć się nałożenie na powierzchnię płyty korpusu 201 arkusza 206 (fig. 14E).

Elastyczność płyty korpusu 201, która zapewnia zmniej szenie grubości części 212 między pasami 210 płyty korpusu 201, umożliwia jej zwinięcie (fig. 14G) w kształt w zasadzie cylindryczny, z paskami biegnącymi osiowo wzdłuż cylindra i rowkami 208 po jego stronie wewnętrznej.

Po ukształtowaniu korpusu 201 przez zwijanie w cylinder, na każdy z końców cylindra nakłada się dwa pierścieniowe kołpaki końcowe 220 i 222. Każdy kołpak 220,222 zaopatrzony jest w pierścieniową prowadnicę 224, w którą wchodzą paski 210, i która z paskami 210 połączona jest pasowaniem ciasnym. Tak więc, kołpaki 220 i 222 zapobiegają rozwinięciu się cylindra. Elementy przedstawione na fig. 15A - 15E odpowiadają elementom przedstawionym na fig. 14A - H, i odpowiadające sobie elementy oznaczono tymi samymi odnośnikami liczbowymi, powiększonymi o 30. Tak więc pojemnik 158 składa się z cylindrycznego korpusu 231 ukształtowanego z płyty, zaopatrzonej w pewną liczbę stanowiących kolejne przedziały otworów 232 przelotowych, które są wypełnione sproszkowanym lekiem, w ten sam sposób, co przedstawiony na fig. 14, i są następnie uszczelniane po jednej stronie pierwszym arkuszem 234 folii laminowanej, a po drugiej stronie drugim arkuszem 236 folii laminowanej, nałożonym na płytę korpusu 231 po jej odwróceniu.

Korpus 231 zawiera większą liczbę otworów 232 przelotowych, niż korpus 201, i może zatem zawierać większą liczbę dawek leku, niż korpus 201. Poza tym każdy z rowków 238 w płycie korpusu 231 jest zwężony, tak że umożliwia zwinięcie korpusu 231 w kształt cylindryczny. Każdy z kołpaków końcowych 250, 252 zaopatrzony jest w przeciwległe względem siebie, rozmieszczone na obwodzie wewnętrzne zespoły szczelin 256 i 258, które umożliwiają zabezpieczenie pojemnika 158 przed obrotem na obrotowym rdzeniu 110 inhalatora, w którym pojemnik 158 ma być wykorzystany.

Jak to widać z fig. 15A, w zmontowanym pojemniku 158 otwory 232 przelotowe są rozmieszczone promieniowo wzdłuż toru śrubowego w korpusie 231.

Urządzenie do napełniania pojemnika (fig. 16, 17) zawiera stanowisko napełniania, w którym znajduje się głowica napełniająca 260 z prostokątną płytą górną 262 o wymiarach takich, jak płyta 264 tworząca korpus 231 cylindryczny. Pionowe ścianki boczne 266 przechodzą od płyty 262 do płyty 264, tak że głowica 260 i płyta 264 tworzą komorę napełniania 268. Płyta 262 zaopatrzona jest w otwór centralny 270, łączący się z wlotem 272 powietrza. Komora napełniania 268 zaopatrzona jest w rozpraszacz 274 przepływu.

Podczas napełniania, powietrze jest wprowadzane do komory napełniania 268 przez otwór centralny 270, powodując fluidyzację sproszkowanego materiału w komorze napełniania 268 i powodując podwyższenie ciśnienia w komorze napełniania 268. Wzrost ciśnienia powietrza powoduje wypływ powietrza z komory napełniania 268 przez otwory przelotowe w płycie 264, i przez porowatą płytkę 276, na której wsparta jest płyta 264.

Ten przepływ powietrza powoduje przeniesienie leku do otworów przelotowych, powodując ich napełnienie.

Rozpraszacz 274 przepływu zapewnia równomierność przepływu powietrza przez proszkowy lek, pozwalającą uniknąć tendencji do wydmuchiwania przez wchodzące powietrze otworów w proszkowym leku. Rozpraszacz 274 i podłoże 276 wykonane są z podobnych materiałów porowatych.

Głowica 260 zdejmowana jest na bok z płyty 264, i na płycie 264 zostaje umieszczony arkusz foliowego materiału uszczelniającego 280, za pomocą środków do foliowania (nie przedstawione), również górny blok grzejny 282 przemieszcza się tak, aby znaleźć się dokładnie nad płytą 264, i następnie opuszcza się na arkusz foliowego materiału uszczelniającego 280 i płytę 264, powodując przez docisk naklejenie arkusza foliowego materiału uszczelniającego 280 na płytę 264.

Urządzenie zaopatrzone jest w zespół (nie przedstawiony) do odwracania płyty 264, w celu umożliwienia nałożenia w taki sam sposób arkusza folii na stronę przeciwległą, oraz zespoły (nie przedstawione) do zwijania płyty 264 w kształt cylindryczny.

177 038

Fig.lC

177 038

160

177 038

Fig. 9

177 038

Fig.10A Fig.10B

150

Fig. 10C

Fig. 10 D

177 038

Fig.11A Fig.11B

177 038

I

ł d - -φ—

I

k-^ΞΞΞ

3ΕΞ-Ξ

Fig.12

I

177 038

	“7S—* ———————
	--------

I

i r - -ę----------I

Fig. 13

177 038

210	f ·φ· 214 Fig. 14 C
204^

Fig.140

Fig.14E

20S 210

K -T-ć.—__

204'

Fig.14F

Fig.14H

177 038

177 038 „/ ..

282

CM

177 038

o cn

AIR

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Inhalator proszkowy, zwłaszcza do dozowania pojedynczych dawek materiału drobnocząstkowego, zawierający obudowę zaopatrzoną w ustnik, który łączy się z wlotem powietrza kanału powietrznego usytuowanego wewnątrz obudowy, w której jest umieszczony zespół przemieszczający zespół pojemnika wraz z tym zespołem pojemnika, mającego szereg ukształtowanych w nim przedziałów, a każdy przedział zawiera dawkę materiału drobnocząstkowego, znamienny tym, że przedziały są rozsunięte kątowo i osiowo względem siebie i stanowią tor o kształcie linii śrubowej, współosiowej z zespołem (14,108) pojemnika (158).
2. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół (14, 108) pojemnika (158) ma wewnątrz współosiowy kanał stanowiący co najmniej część toru przepływu powietrza.
3. Inhalator według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pojemnik (158) ma cylindryczny korpus (201, 231) z szeregiem promieniowych otworów (202, 232), z których każdy stanowi kolejny przedział.
4. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół (14) pojemnika zawiera zamocowane względem siebie obrotowo współosiowe rurki, wewnętrzną (16) i zewnętrzną (18), znajdujące się wewnątrz pokrywy (12) oraz umieszczony między nimi element pośredni (20) z przedziałami, przy czym rurki wewnętrzna (16) i zewnętrzna (18) są zaopatrzone w otwory (22, 24), usytuowane w torze przepływu powietrza.
5. Inhalator według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ścianki pojemnika (158) pokryte są uszczelniającymi arkuszami (204, 206).
6. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół (108) pojemnika (158) jest wyposażony w zespół przebijający umieszczony na wierzchu dolnej części (118) zespołu (108) i zawierający promieniowe ramię korbowe (138) z promieniową szczeliną (140), w której suwliwie umieszczone jest zgrubienie (142) połączone ze sworzniem (144) znajdującym się powyżej płytki (146) stanowiącej wierzch dolnej części (118).