PL176482B1 - Klucz z podwójnym bębenkiem dla zamka zabezpieczającego - Google Patents

Abstract

1. Klucz z podwójnym bebenkiem dla zamka zabezpieczajacego, z dwoma polówkami bebenków zamykajacych, obracalnym rdzeniem i zastawkami, uksztaltowanymi jako kolki rdzenia i kolki obudo- wy, które sa przeznaczone do zwalniania obrotu obracalnego rdzenia przez klucz wprowadzany do kanalu kluczowego, znamienny tym, ze klucz (1 , 2) na swoim trzonku posiada element przedluzajacy (5, 7), za pomoca którego zastawki w lezacych na przeciwko siebie polówkach bebenka (10, 11), sa przyporzadkowane do zwalniania obrotu. F ig 1 PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy klucza z podwójnym bębenkiem dla zamka zabezpieczającego, z dwoma połówkami bębenka, które są połączone między sobą i z zastawkami ukształtowanymi jako kołki obracalnego rdzenia i kołki obudowy, które są przeznaczone do uwalniania obrotu rdzenia, przez klucz wprowadzony do kanału kluczowego. Taki klucz i podwójny bębenek jest znany z opisu CH-A nr 626 679 zgłaszającego. Obie połówki bębenka są połączone i usztywnione żebrem ze stali chromoniklowej. Obudowa składa się z połączonych między sobą na stałe i szeregowo zestawionych tarcz. Taki podwójny bębenek stwarza wysokie zabezpieczenie przed wyłamaniem. Zadaniem wynalazku jest podwyższone zabezpieczenie przed wyłamaniem. Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że klucz

176 482 na swoim trzonku posiada element przedłużający, za pomocą którego zastawki w leżących naprzeciwko siebie połówkach bębenka są przyporządkowane do zwolnienia obrotu.

Według wynalazku funkcja zabezpieczenia jest także wtedy zapewniona, gdy połówki bębenka nie mają żadnych zastawek tak, że obracalny rdzeń przykładowo jest wykonany z hartowanej stali. Przy montowaniu podwójnego bębenka z reguły te połówki bębenka są umieszczone od strony zewnętrznej drzwi. Połówki bębenka z zastawkami znajdują się zatem od strony wewnętrznej drzwi. Obracalny rdzeń wykonany z hartowanej stali, umieszczony od strony zewnętrznej drzwi chroni zastawki, umieszczone od strony wewnętrznej i przy próbach złamania musi być usunięty, przykładowo wyfrezowany na całej długości, co jest nadzwyczaj nakładcze. Ponieważ klucz zasadniczo rozciąga się na całej długości podwójnego bębenka, nie jest wymagane żadne sprzężenie, co upraszcza wytwarzanie. Ponieważ tuleja zewnętrzna jest wytwarzana bez zastawek, a poza tym nie jest wymagane żadne sprzężenie, to bębenek może być dokładnie dopasowany do każdej grubości drzwi, przez co unika się jego wystawania poza drzwi lub potrzeby stosowania rozety.

Według dalszego ukształtowania wynalazku obracalny rdzeń ma pogrubioną część środkową, przez co jest skutecznie uniemożliwione jego wyłamanie lub wyciągnięcie. Według dalszego ukształtowania wynalazku obracalny rdzeń ma wkładkę, która jest wywiercona z określonym kształtem i przez obrót wkładki można w prosty sposób podwoić ilość możliwości zamknięcia.

Jeżeli element przedłużający w kluczu jest, według dalszego ukształtowania wynalazku, umieszczony ruchliwie i składalnie to klucz może być używany z tradycyjną długością i nie potrzeba noszenia pęku kluczy.

Klucz składa się korzystnie z elementu przedłużającego. Długość klucza przez odpowiednią długość elementu przedłużającego może być dopasowana do każdorazowej długości bębenka. Istotne jest, że klucz zamyka od strony zewnętrznej lub od strony zewnętrznej i wewnętrznej drzwi. Dzięki temu uprawnienie klucza do zamykania celowo zwiększa zakres zabezpieczenia. Odpowiednią zdolność mają także zwykłe klucze, za pomocą których można zamykać od strony wewnętrznej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia klucz i budowę podwójnego bębenka, w stanie rozłożonym, fig. 2 - odmianę klucza i podwójnego bębenka również w stanie rozłożonym, fig. 3 - inną odmianę podwójnego bębenka, również w stanie rozłożonym, fig. 4 - klucz w częściowym przekroju, fig. 5 - częściowy widok klucza z fig. 4, w przekroju, a fig. 6 - klucz z otworami sterującymi.

Figura 1 pokazuje połowę bębenka 10 z obudową 10a, która posiada cylindryczny otwór 10b dla obracalnego rdzenia 21, który jest wykonany z twardego materiału, zwłaszcza z hartowanej stali i jest wyposażony w kołki 22 ze stopu twardego. Na całej długości obracalnego rdzenia 21 rozciąga się prowadnica 24 dla klucza. Obracalny rdzeń 21 jest osadzony w otworze 10b od strony tylnej połówki bębenka 10 i kołnierzem 23 przylega do obudowy 10. W rowku wzdłużnym 18 w otworze 10b są osadzone suwaki 17, które pod działaniem elementów sprężystych 19, przy wyjętym kluczu unieruchamiają obracalny rdzeń 21 w położeniu wyjściowym. Połówka bębenka 10 nie posiada żadnych zastawek a obracalny rdzeń 21 żadnych odpowiednich otworów. Obracalny rdzeń 21 wykonany z materiału wysokowytrzymałego, przy próbie włamania może być wyfrezowany z wielką trudnością, ale ponieważ kołnierz 23 przylega od strony wewnętrznej do obudowy 10a, to nie jest możliwe jego wyciągnięcie z zewnątrz z obudowy 10a.

Połówka bębenka 10 elementu żebrowego 15 jest połączona z drugą połówką bębenka 11. Przy tym żebro 15 swoimi obydwoma końcami wchodzi w wybranie 20 w żebrze 12 obudowy 10a. Element żebrowy 15 jest połączony na stale z połówkami bębenka 10 i 11 za pomocą kołków poprzecznych 13, m które są osadzone w otworach 14. W środkowej pogrubionej części elementu żebrowego 15 jest wykonany otwór gwintowy 16 dla śruby, przewidzianej do ustawiania podwójnego bębenka w drzwiach.

176 482

Druga połowa bębenka 11 również posiada obudowę 11a, w której jest umieszczony obracalny rdzeń 27, który od strony tylnej jest ustalony za pomocą pierścienia 26. Połówka obudowy 11a jest zbudowana tradycyjnie, to znaczy posiada zastawki, które za pomocą zwykłego klucza 3 mogą być uruchamiane do zwolnienia obracalnego rdzenia 27. Po wprowadzeniu klucza 3 w prowadnicę 27a obracalny rdzeń 27 wraz z zabierakiem 25 może być obracalny. Jeżeli klucz 3 jest wprowadzany do prowadnicy 24 w połówce bębenka 10, to jedynie jest obracany obracalny rdzeń 21, który nie współzabiera zabieraka 25. Za pomocą klucza 3 nie można więc obrócić zabieraka 25, a zatem nie można uruchomić odpowiedniego rygla zamka. Z reguły podwójny bębenek zamykający jest tak osadzony w drzwiach, że połówka bębenka 10 jest umieszczona od strony zewnętrznej a połówka bębenka 11 od strony wewnętrznej. Za pomocą klucza 3 można więc uruchomić podwójny bębenek zamykający jedynie od strony wewnętrznej.

Uruchomienie podwójnego bębenka zamykającego od strony zewnętrznej jest jednak możliwe za pomocą kluczy 1 i 2, pokazanych na fig. 1. One posiadają element przedłużający 5, względnie 7, który jest zaopatrzony w znane otwory sterujące 8 i umieszczony na przednim końcu elementu standardowego 4, względnie 6 klucza 1 lub 2. Jeżeli klucz 1 jest używany w podwójnym bębenku zamykającym 10, 11 od strony zewnętrznej, to element przedłużający 5 wchodzi w prowadnicę 27a obracalnego rdzenia 27 i za pomocą otworów sterujących 8 przyporządkowuje zastawki w połówce bębenka 11. Obracalne rdzenie 21 i 27 a z nimi i zabierali 25 można przekręcić. Natomiast od strony wewnętrznej za pomocą klucza 1 połówka bębenka 11 nie może być uruchomiona, ponieważ element standardowy 4, który jest umieszczony w obracalnym rdzeniu 27 nie ma odpowiednich otworów sterujących 8.

Uruchomienie podwójnego bębenka zamykającego od strony zewnętrznej i od strony wewnętrznej jest możliwe za pomocą klucza 2, który posiada odpowiednie otwory sterujące 8 w elemencie przedłużającym 7 i w elemencie standardowym 5, jak to pokazuje fig. 1. Układ zamykający posiada więc klucze 1, 2 i 3. Jak już wyjaśniono te trzy klucze 1, 2, 3 mają różne możliwości zamykania. Dzięki temu jest możliwe celowe rozbudowanie w zakresie bezpieczeństwa kompetencji zamykania. Układ zamykający posiada oczywiście z reguły szereg podwójnych bębenków zamykających i wiele kluczy.

W podwójnym bębenku zamykającym, pokazanym na fig. 2, jest przewidziany obracalny rdzeń 30, który jest wykonany z cylindrycznej części z hartowanej stali. W przybliżeniu pośrodku obracalny rdzeń 30 posiada zgrubienie 31, na które jest zasuwany zabierak 53. Zabierak 53 wchodzi odsadzeniem 53a w rowek 54 w obracalnym rdzeniu 30 i dzięki temu jest z nim połączony nieobracalnie. Końce 55 i 56 obracalnego rdzenia 30 posiadają wybranie 36, względnie 37 dla wkładki 33, względnie 32 i są umieszczone w odpowiednich otworach 58 i 57 w obudowie 11a i 10a. Prowadnica 44 dla klucza rozciąga się przez całą długość obracalnego rdzenia 30. Wkładki 33 i 32 są wiercone z określonym ukształtowaniem otworów i zawierają kołki 35. Obudowy 11a i 10a mają niepokazane kołki, które współpracują w znany sposób z kołkami 35. Wkładka 32 korzystnie jest krótsza od wkładki 33, a wybranie 37 jest odpowiednio krótsze od wybrania 36. Koniec 55 obracalnego rdzenia 30 jest dzięki temu istotnie bardziej wytrzymały od końca 56 i przedstawia wysoką wytrzymałość, przykładowo przed wyfrezowaniem. Zasadnicza zaleta, poza bezpieczeństwem, bębenka zamykającego według fig. 2 polega na tym, że przez obrót wkładek 32 i 33 są podwojone możliwości zamykania. Jest więc możliwe proste istotne podwyższenie ilości zamknięć bez dodatkowego nakładu na wytwarzanie.

Obudowy 10a i 11a są przedłużone za pomocą elementów przedłużających 28 i 29. Dzięki temu przynależny klucz 1 lub 2 może być w prosty sposób dopasowany do odpowiedniej długości podwójnego bębenka zamykającego, w którym element przedłużający 5, względnie 7 jest wytwarzany z odpowiednią długością. Dopasowanie elementu standardowego 4 lub 6 nie jest potrzebne.

W wykonaniu według fig. 3 jest przewidziany obracalny rdzeń 38, który jedynie na końcu 40 od strony wewnętrznej posiada wybranie 41 dla wkładki 42. Obracalny rdzeń 38

176 482 na całej długości posiada kanał 44 dla klucza. Drugi koniec 39 obracalnego rdzenia 38 nie posiada zastawek. Także tutaj zabierak 43 jest nasunięty nieobrotowo na obracalny rdzeń 38, który również posiada pogrubioną część środkową 31, która skutecznie uniemożliwiają wyciągnięcie obracalnego rdzenia 31 z obudowy. Inne szczegóły bębenka zamykającego zostały przedstawione na poprzednich przykładach wykonania.

Figury 4 do 6 pokazują klucz 2 z elementem standardowym 6 i elementem przedłużającym 7. Jak pokazuje fig. 5 klucz 2 może być skracany przez wychylenie elementu przedłużeniowego 7 wokół przegubu 46. Oznacznik 7a pokazuje element przedłużający 7 w położeniu roboczym, a oznacznik 7b w położeniu złożonym. Składanie jest możliwe w obu kierunkach oznaczonych podwójnymi strzałkami 52 i 60.

Przegub 46 posiada płytkę łączącą 47, która za pomocą kołków poprzecznych 48 jest połączona z elementem standardowym 6 i elementem przedłużającym 7. W otworach stopniowych 51 wykonanych w tych elementach jest umieszczone ograniczenie, przesuwne kołki 49, które pod działaniem każdorazowej sprężyny naciskowej 50 przylegają do płaskiej powierzchni bocznej 47 płytki łączącej 47. Dzięki kołkom 49 element przedłużający 7 jest ustalany w położeniu roboczym 7a, jednakże z tego położenia może być wychylony przez porównywalnie nieznaczną siłę poprzeczną. W położeniu 7b kołki 49 przylegają do powierzchni bocznej 47b (fig. 6) i ustalają element przedłużający 7 także w tym położeniu. Klucz 2 w prosty sposób może być złożony do zwykłej długości. Dzięki temu możliwe są wykonania, w których element przedłużający 7 nie może być składany, a także takie wykonania, w których klucz 2 jest teleskopowy.

Figura 6 pokazuje możliwe rozmieszczenie A - H otworów sterujących na trzonku klucza.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Klucz z podwójnym bębenkiem dla zamka zabezpieczającego, z dwoma połówkami bębenków zamykających, obracalnym rdzeniem i zastawkami, ukształtowanymi jako kołki rdzenia i kołki obudowy, które są przeznaczone do zwalniania obrotu obracalnego rdzenia przez klucz wprowadzany do kanału kluczowego, znamienny tym, że klucz (1,2) na swoim trzonku posiada element przedłużający (5,7), za pomocą którego zastawki w leżących na przeciwko siebie połówkach bębenka (10, 11), są przyporządkowane do zwalniania obrotu.
2. 2. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 1, znamienny tym, że obracalna wkładka bębenkowa posiada dwa rdzenie (21,27), przy czym co najmniej jeden rdzeń (21) jest wykonany z twardego materiału, przykładowo z hartowanej stali.
3. 3. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 2, znamienny tym, że rdzeń (21) jest wyposażony w kołki (22) ze stopu twardego.
4. 4. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 2, znamienny tym, że rdzeń (21) z wyjątkiem prowadnicy (24) dla klucza jest wykonany jako pełny.
5. 5. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 4, znamienny tym, że rdzeń (21) posiada kołnierz (23), który przylega od strony wewnętrznej do obudowy (10a).
6. 6. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka bębenkowa ma jeden rdzeń (30,38) rozciągający się zasadniczo na całej długości bębenka.
7. 7. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 6, znamienny tym, że rdzeń (30,38) w przybliżeniu w środku jest pogrubiony.
8. 8. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że rdzeń (30,38) posiada co najmniej jedno wybranie (36,37,41), w którym jest osadzona wkładka (32, 33, 42), wytworzona przykładowo z miedzi, która jest istotnie mniej twarda od pozostałego obszaru rdzenia.
9. 9. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedna połówka bębenka (10) posiada sprężysty suwak (17), za pomocą którego rdzeń (21) przy wyciągniętym kluczu jest centrowany.
10. 10. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 1, znamienny tym, że obie połówki bębenka (10,11) są połączone między sobą za pomocą żebra (15).
11. 11. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 1, znamienny tym, że element przedłużający (5,7) jest umieszczony ruchliwie na pozostałej części klucza.
12. 12. Klucz z podwójnym bębenkiem według zastrz. 11, znamienny tym, że element przedłużający (5, 7)jest umieszczony ruchliwie w przegubie (46), który posiada płytkę (47), która jest ustalana obracalnie za pomocą kołków (48) na elemencie przedłużającym (7) i na elemencie standardowym (6).