PL171813B1 - Sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926 PL PL PL PL PL - Google Patents
Sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926 PL PL PL PL PLInfo
- Publication number
- PL171813B1 PL171813B1 PL92302285A PL30228592A PL171813B1 PL 171813 B1 PL171813 B1 PL 171813B1 PL 92302285 A PL92302285 A PL 92302285A PL 30228592 A PL30228592 A PL 30228592A PL 171813 B1 PL171813 B1 PL 171813B1
- Authority
- PL
- Poland
- Prior art keywords
- formula
- alkyl
- compound
- amino
- alkylamino
- Prior art date
Links
Classifications
-
- C—CHEMISTRY; METALLURGY
- C07—ORGANIC CHEMISTRY
- C07K—PEPTIDES
- C07K9/00—Peptides having up to 20 amino acids, containing saccharide radicals and having a fully defined sequence; Derivatives thereof
- C07K9/006—Peptides having up to 20 amino acids, containing saccharide radicals and having a fully defined sequence; Derivatives thereof the peptide sequence being part of a ring structure
- C07K9/008—Peptides having up to 20 amino acids, containing saccharide radicals and having a fully defined sequence; Derivatives thereof the peptide sequence being part of a ring structure directly attached to a hetero atom of the saccharide radical, e.g. actaplanin, avoparcin, ristomycin, vancomycin
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
- A61P31/04—Antibacterial agents
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K38/00—Medicinal preparations containing peptides
-
- Y—GENERAL TAGGING OF NEW TECHNOLOGICAL DEVELOPMENTS; GENERAL TAGGING OF CROSS-SECTIONAL TECHNOLOGIES SPANNING OVER SEVERAL SECTIONS OF THE IPC; TECHNICAL SUBJECTS COVERED BY FORMER USPC CROSS-REFERENCE ART COLLECTIONS [XRACs] AND DIGESTS
- Y02—TECHNOLOGIES OR APPLICATIONS FOR MITIGATION OR ADAPTATION AGAINST CLIMATE CHANGE
- Y02A—TECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE
- Y02A50/00—TECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE in human health protection, e.g. against extreme weather
- Y02A50/30—Against vector-borne diseases, e.g. mosquito-borne, fly-borne, tick-borne or waterborne diseases whose impact is exacerbated by climate change
Landscapes
- Chemical & Material Sciences (AREA)
- Health & Medical Sciences (AREA)
- Organic Chemistry (AREA)
- Medicinal Chemistry (AREA)
- Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
- General Health & Medical Sciences (AREA)
- Oncology (AREA)
- Animal Behavior & Ethology (AREA)
- Molecular Biology (AREA)
- Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
- Biophysics (AREA)
- Communicable Diseases (AREA)
- Biochemistry (AREA)
- Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
- General Chemical & Material Sciences (AREA)
- Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
- Pharmacology & Pharmacy (AREA)
- Genetics & Genomics (AREA)
- Public Health (AREA)
- Veterinary Medicine (AREA)
- Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
- Saccharide Compounds (AREA)
- Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
- Cephalosporin Compounds (AREA)
- Preparation Of Compounds By Using Micro-Organisms (AREA)
- Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)
- Peptides Or Proteins (AREA)
Abstract
w którym: R 1 oznacza atom wodoru lub grupa zabezpieczajaca aminowa grupe funkcyjna; R2 oznacza (C9-C12)alkil; M oznacza a -D-mannopiranozyl; Y oznacza karboksyl, (C1-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl; X oznacza reszte aminowa o wzorze -NR3-alk1-(NR4-alk2)p-(NR5-alk3)q-W, w którym: R3, R4 i R5 oznaczaja atom wodoru lub (C1-C4)alkil; kazdy alk1, alk2 i alk3 niezaleznie oznacza prostolancuchowy lub rozgaleziony alkilen o 2 - 4 atomach wegla; p i q sa liczbami calkowitymi niezaleznie oznaczajacymi zero lub 1; W oznacza atom wodoru, (C1-C4)alkil, grupe aminowa, grupe (C1-C4)alkiloaminowa, grupe di(C 1-C4)alkiloamino- wa, grupe aminowa podstawiona jednym lub dwoma fragmentami amino-(C2-C4)-alkilowymi lub jednym lub dwoma fragmentami (C1-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi lub jednym lubdwoma fragmentami di(C1-C4)alkiloatnino-(C2-C4)al- kilowymi lub, gdy obydwa p i q oznaczaja zero, to wziete razem z fragmentem - NR3-alk1- ewentualnie oznacza grupe piperazynowa lub 4-metylopiperazynowa; z wyjatkiem przypadku gdy R 1 wylacznie oznacza atom w odoru lub grupe zabezpieczajaca aminowa grupe funkcyjna; i równoczesnie R2 oznacza (C 10-C11)alki1 ; M oznacza a -D-mannopiranozyl; Y oznacza (C1-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl, X oznacza reszte aminowa o wzorze -NR3-alk1 -(NR4alk2)p-(NR5 -alk3)q -W, w którym R3, R4 i R5 oznaczaja atom wodoru lub (C1-C4)alkil; kazdy alk1, alk2 i alk3 niezaleznie oznacza prostolancuchowy lub rozgaleziony alkilen o 2 - 4 atomadi wegla, p i q sa liczbami calkowitymi oznaczajacymi niezaleznie zero lub 1, W oznacza atom wodoru, (C 1-C4)alkil, grupe aminowa, grupe (C 1-C4)alkiloaminowa, grupe di(C1-C4)alkiloami- nowa, grupe aminowa podstawiona jednym lub dwoma fragmentami amino-(C2-C4)-alkilowymi, albo jednym lub dwoma fragmentami (C 1-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi, wzglednie jednym lub dwoma fragmentami di(C1-C4)alkiloamino- (C2-C4)alkilowymi i farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych takich zwiazków, znamienny tym, ze zwiazek o wzorze 2 wzór 2 w którym R '1, R '2 i M ' maja takie samo znaczenie jak R 1, R2 i M, a Y' oznacza (C 1-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl i X' oznacza hydroksyl, poddaje sie reakcji amidowania z reagentem aminowym o wzorze 3 NHR3-alki -(NR4-alk2)p-(NR5-alk3)q-W, wzór 3 w którym R 3, R4, R5, alk1, alk2, alk3, p, q i W maja wyzej podane znaczenie, przy czym reakcje prowadzi sie w obecnosci srodka kondensujacego lub poprzez utworzenie "aktywnego estru" k wasu karboksylowego C6 3 i gdy otrzymuje sie pochodna o wzorze 1, w którym R 1 oznacza odpowiednia grupe zabezpieczajaca N15-ammowa grupe funkcyjna, a wszystkie inne symbole maja wyzej podane znaczenie, ewentualnie usuwa sie grupe zabezpieczajaca grupe N -aminowa wytwarzajac odpowiedni zwiazek, w którym R 1 oznacza a tom wodoru i ewentualnie zwiazek o wzorze 1, w którym Y oznacza (C1-C4)alkoksykarbonyl poddaje sie dzialaniu wodnego roztworu wodorotlenku metalu alkalicznego z wytworzeniem odpowiedniego zwiazku o wzorze 1, w którym Y oznacza karboksyl. PL PL PL PL PL
Description
Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926.
Sposobem według wynalazku wytwarza się nową pochodną antybiotyku A 40926 o wzorze 1 o
II
w którym:
Ri oznacza atom wodoru lub grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną; R2 oznacza (C9-Ci2)alkil;
M oznacza α-D-mannopiranozyl;
Y oznacza karboksyl, (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl;
X oznacza resztę aminową o wzorze
-NR3-alki-(NR.4-alk2)p-(NR5-alk3)q-W, w którym:
171 813 każdy R3, R4 i R5 oznaczają atom wodoru lub (Ci-C4)alkil;
każdy alki, alk2 i alk3 niezależnie oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony alkilen o 2-4 atomach węgla;
ero lub są liczbami cajkkóżwitymi oznd^^zaj^^ymi zer
W oznacza atom wodoru, (Ci-C4)alkil, grupę aminową, (Ci-C4)alkiloaminową, di(Ci-C4)alkiloaminową, grupę aminową podstawioną jednym lub dwoma fragmentami amino-(Ć2-C4)alkilowymi lub jednym lub dwoma fragmentami (Ci-C4)alłdloamino-(C2-C4)alkilowymi lub jednym lub dwoma fragmentami di(Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi lub, gdy obydwa p i q oznaczają zero, to wzięte razem z fragmentem NR3-alki- może również oznaczać grupę piperazynową lub 4-metylopiperazynową, i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne. Liczby w nawiasach w powyższym wzorze i i w każdym wzorze poniżej oznaczają konwencjonalną względną numerację atomów węgla w strukturze cząsteczkowej antybiotyku A 40926 i jego pochodnych.
Antybiotyk A 40926 jest antybiotykowym kompleksem glikopeptydowym, który został wyizolowany z kultury Actinomadura, o nazwie Actinomadura sp. ATCC 39727, w środowisku kultury zawierającej przyswajalne źródła węgla, azotu i soli nieorganicznych (patrz opis EP-I77 882).
Zgodnie ze sposobem opisanym we wspomnianym powyżej opisie patentowym wydzielenie kompleksu antybiotykowego, którego główne czynniki nazwano czynnikiem A, czynnikiem B, czynnikiem Bo, czynnikiem Bi, czynnikiem PA, czynnikiem PB, polega na poddaniu pożywki fermentacyjnej, po filtracji lub po wstępnym oczyszczeniu, chromatografii powinowactwa na unieruchomionej D-alanilo-D-alaninie.
Dotychczas określone czynniki A 40926 są przedstawione poniższym wzorem 2, w którym R'i oznacza atom wodoru, X' oznacza hydroksyl, Y' oznacza karboksyl, R'2 oznacza grupę (C9-Ci2)alkilową, i M' oznacza grupę α-D-mannopiranozylową lub 6-O-acetylo-a-Dmannopiranozylową.
o
W szczególności czynnik A antybiotyku A 40926 jest związkiem o powyższym wzorze 2, w którym R'i oznacza atom wodoru, X' oznacza hydroksyl, Y' oznacza karboksyl, R '2 oznacza n-decyl i M' oznacza a-D-mannopiranozyl. Zgodnie z najnowszymi badaniami, substancja zidentyfikowana jako A 40926 B we wspomnianym powyżej opisie EP-177 882 składa się obecnie z dwóch bardzo podobnych składników.
Czynnik Bo antybiotyku A 40926 jest w istocie głównym składnikiem czynnika B i odpowiada związkowa o powyższym wzorze 2, w którym R'1 oznacza atom wodoru, X' oznacza hydroksyl, Y' oznacza karboksyl, R'2 oznacza 9-metylodecyl i M' oznacza α-D-mannopiranozyl.
Drugorzędny składnik czynnika B zwany jest czynnikiem Bi i różni się od czynnika Bo tylko tym, że R '2 oznacza n-undecyl (E. Riva et al, Chromatographia, Vol. 24, 295,1987).
Czynnik PA i czynnik PB antybiotyku A 40926 różnią się od odpowiedniego czynnika A i B tym, że jednostka mannozy zastąpiona jest przez jednostkę 6-O-acetylo-α -D-mannopiranozy.
Czynniki PA i PB antybiotyku A 40926, przynajmniej w pewnych warunkach fermentacji, są głównymi produktami antybiotycznymi A 40926 wytwarzającego mikroorganizm.
Czynniki PA i PB antybiotyku A 40926 są głównymi produktami przekształcenia odpowiednio czynnika PA i czynnika PB antybiotyków A 40926 i często są już obecne w pożywce.
Wszystkie fragmenty cukrowe są połączone z pierścieniem antybiotyku A 40926 przez wiązania O-glikozydowe.
Stwierdzono, że w środowisku zasadowym czynnik PA antybiotyku A 40926 może być przeprowadzony w czynnik A antybiotyku A 40926, a czynnik PB antybiotyku A 40926 może być przeprowadzony w czynnik B antybiotyku A 40926 co prowadzi do usunięcia grupy acetylowej w jednostce mannozy bez przemieszczenia grupy acylowej na jednostkę aminoglukuronylową.
W konsekwencji, kiedy pożywkę fermentacyjną lub ekstrakt, zawierający antybiotyk A 40926 lub jego koncentrat pozostawi się na pewien czas w środowisku zasadowym (np. roztwór wodny zasady nukleofilowej przy pH > 9 na noc) otrzymuje się kompleks antybiotyku A 40926, który jest wzbogacony w czynnik A i czynnik B antybiotyku A 40926.
Czynnik B antybiotyku A 40926 można otrzymać z kompleksu A 40926 na drodze chromatograficznego rozdziału stosując metodę opisaną w EP-177 882. Czysty czynnik B0, który w warunkach opisanych we wspomnianym powyżej europejskim opisie patentowym zawiera około 90% czynnika B można otrzymać na drodze dalszego oczyszczania czynnika B, przykładowo, stosując wielokrotnie metodę chromatografii z odwróconymi fazami.
Ostatnie badania (L. Zerilli et al., Rapid Communications in Mass Spectrometry, Vol. 6, 109, 1992) pokazały, że w antybiotykowym kompleksie A 40926 obecne są pewne niewielkie ilości czynników tożsamych z akronimamami A1, odpowiednio RS-1, RS-2, RS-3. Te niewielkie ilości czynników zostały rozdzielone za pomocą HPLC, a ich struktury zostały oznaczone za pomocą chromatografii gazowej/spektroskopii masowej metanolizatów kompleksu A 40926. Wszystkie wspomniane powyżej niewielkie ilości czynników mają strukturę odpowiadającą podstawowej strukturze czynnika A, Bo i B1 nie biorąc pod uwagę pozostałości kwasów tłuszczowych dołączonych do fragmentów aminoglukuronikowych. Bardziej szczegółowo, odnosząc się do wzoru 2, R'1, X' i Y' mają to samo znaczenie jak powyżej, podczas gdy R '2 oznacza: 8-metylononyl w czynniku A1, 7-metylooktyl w czynniku RS-1, n-nonyl w czynniku RS-21 n-dodecyl w czynniku RS-3.
Mimo, że w syntezie kompleksu antybiotyku A 40926 wykonanej zgodnie z warunkami fermentacji opisanymi w opisie EP 177 882 czynniki w których R '2 oznaczają (C10-C11)alkil są w znacznej przewadze to jest możliwe tak zmienić warunki fermentacji aby zwiększyć nieznaczne ilości składników, w których R '2 oznacza C9 lub C12 alkil.
W wyniku stosowania zwykłych metod oczyszczania kompleksu antybiotyku A 40926, czynniki PA i PB są w znacznym stopniu przeprowadzane w czynniki A i B.
Ponadto stwierdzono, że możliwe jest przekształcenie kompleksu antybiotyku A 40926, jego poszczególne czynniki lub mieszaninę wspomnianych czynników w każdych proporcjach w odpowiedni kompleks AB aglikonu N-acyloaminoglukuronylu, czynnik A aglikonu N-acyloaminoglukuronylu, czynnik B aglikonu N-acyloaminogluku171813 ronylu oraz aglikonu mannosyluowego A 40926 w kontrolowanej kwaśnej hydrolizie jednego z cukrowych fragmentów materiału wyjściowego (patrz EP-A-240 609 i EP-A-228 0I5).
Do korzystnych warunków hydrolizy dla wytworzenia aglikonów N-acyloamino glukuronylowych należy zastosowanie mieszaniny dimetylosulfotlenku/stężonego kwasu chlorowodorowego od 8:2 do 9,5:0,5 w temperaturze między 40°C do 80°C.
Aglikony N-acyloaminoglukuronylu antybiotyku A 40926 przedstawia powyższy wzór 2, w którym R'i i M' oznaczają atomy wodoru, X' oznacza hydroksyl, Y' oznacza karboksyl i R '2 oznacza (C9-Ci2)alkil.
Całkowite odszczepienie wszystkich fragmentów cukrowych od antybiotyków A 40926 prowadzi do aglikonu. Ten proces hydrolizy opisano w EP-A-240 609.
Kompleks antybiotyku A 40926, jego czynniki, odpowiednie aglikony N-acylo aminoglukuronylu, aglikon mannosylu, aglikon i ich mieszaniny w dowolnych proporcjach są silnie aktywne przeciw Gram-dodatnim bakteriom i Neisseriae.
W opisie międzynarodowego zgłoszenia patentowego Nr PCT/EP92/00374 zastrze gającym prawo pierwszeństwa EP Ser. Nr 9i I04 857 są opisane pochodne estrowe (zestryfikowane w pozycji 6B, to jest grupa karboksylowa we fragmencie aglikonu N-acyloaminoglukuronylu) antybiotyku A 40926 i jego aglikon N-acyloaminoglukuronylu; np. związki o wzorze 2, w którym X' oznacza OH, Y' oznacza (Ci-C4)alkoksykarbonyl a R'i, R '2 i M' mają to samo znaczenie jak powyżej symbole Ri, R2 i M. Te pochodne estrowe otrzymuje się w reakcji zabezpieczonego atomu (w tym opisie pojęcie N15 oznacza atom azotu w grupie aminowej połączonej z atomem węgla cząsteczki A 40926 oznaczonego zgodnie z konwencją numerem i5) lub wolnego Nw aminowego substratu A 40926 lub jego pochodnej demannosylowej z alkanolem w kwaśnym środowisku, lub zabezpieczonego atomu N15 pochodnej A 40926 lub jego demannosylowego analogu z chlorowcem alkilu (korzystnie bromkiem, chlorkiem lub jodkiem), ewentualnie w obecności akceptora kwasu chlorowcowodorowego, w szczególności, w nadmiarze wybranego alkoholu w obecności stężonego kwasu nieorganicznego w temperaturze między 0°C a temperaturą pokojową.
Niniejsze pochodne estrowe antybiotyku A 40926 wytworzone według metody opisanej powyżej stosowane sąjako materiały wyjściowe do wytwarzania pochodnych antybiotyku A 40926 o wzorze i.
Jak pokazano powyżej metody kontrolowanej estryfikacji przydatne przy wytwarzaniu pochodnych estrowych A 40926 i demannosylowych pochodnych estrowych A 40926, które są materiałami wyjściowymi do wytwarzania nowych pochodnych antybiotyku A 40926 obejmują reakcje estryfikacji, w których substrat A 40926 miesza się z nadmiarem wybranego alkoholu w obecności stężonego kwasu nieorganicznego w temperaturze między 0°C a temperaturą pokojową na czas zależny od zawady przestrzennej grupy, która ma być wprowadzona do cząsteczki.
W pewnych wypadkach korzystniejest zabezpieczyć Pierwszorzędową grupę aminową w pozycji I5 prekursora A 40926 w celu ograniczenia niekorzystnych reakcji ubocznych. Można to uczynić stosując metody znane per se takie jak opisane w cytowanych książkach, takich jak T. W. Greene, Protective Groups in Organie Synthesis, John Wiley and Sons, New York, i98i i M. Mc Omie, Protective Groups in Organic Chemistry, Plenum Press, New York, I973. Grupy zabezpieczające powinny być trwałe w warunkach reakcji, nie powinny niekorzystnie wpływać na przebieg głównej reakcji i powinny być łatwo usuwalne po zakończeniu głównej reakcji.
Tert-butoksykarbonyl (t-BOC), karbobenzyloksyl (CBz) i grupy aryloalkilowe są przykładami odpowiednich grup zabezpieczających. Benzylowanie ewentualnie podstawionymi chlorowcopochodnymi benzylu w obecności zasady przebiega w sposób łagodny z ilościową wydajnością i prowadzi do wytworzenia wyłącznie odpowiedniej pochodnej N -benzylowej bez jednoczesnego tworzenia estru benzylowego grupy karboksylowej.
Selektywne zabezpieczenie grupy aminowej w pozycji I5 można korzystnie przeprowadzić w reakcji z bromkiem benzylu w obecności akceptora chlorowcowodoru (tj. czwartorzędowa amina) bez jednoczesnej estryfikacji obu grup karboksylowych.
Warunki usuwania grupy zabezpieczającej odpowiadają znanym warunkom usuwania zabezpieczających grup grupy aminowej i powinny być ustalone po wzięciu pod uwagę reaktywności innych grup wchodzących w skład cząsteczki.
Pochodne estrowe stosowane jako materiał wyjściowy do wytworzenia związków o wzorze 1 mogą być pojedynczym związkiem odpowiadającym każdemu z kilku czynników prekursora kompleksu antybiotyku A 40926 lub mieszaniną dwóch lub więcej składników w dowolnych proporcjach, zgodnie z różnymi czynnikami prekursora A 40926. Wspomniane mieszaniny pochodnych estrowych można otrzymać stosując kompleks A 40926 lub mieszaninę czynników prekursora kompleksu A 40926 w wytwarzaniu estru 6B lub, stosując szczególne warunki, rozdzielanie/oczyszczanie wytworzonego estru (który może zmieniać wyjściowe proporcje czynników charakteryzujących prekursor kompleksu A 40926) lub, mieszając w odpowiednich proporcjach, czyste produkty estrowe wyizolowane za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami lub wytworzone przy zastosowaniu jako prekursorów czystych czynników A 40926.
W opisie i zastrzeżeniach, jeśli nie zaznaczono inaczej, pojęcie alkil, zarówno osobno jak i w połączeniu z innymi podstawnikami, oznacza zarówno prostoliniowe jak i rozgałęzione podstawniki węglowodorowe; w szczególności pojęcie (C1-C4) alkil oznacza prosty lub rozgałęziony węglowodorowy łańcuch alifatyczny o 1 do 4 atomach węgla, takie jak metyl, etyl, propyl, 1 -metyloetyl, butyl, 1 -metylopropyl, 1,1 -dimetyloetyl i 2-metylopropyl.
Używane tutaj pojęcia alk!1, alk/, alk3, oznaczają niezależnie prostołańcuchowe i rozgałęzione łańcuchy o 2 - 4 atomach węgla, przykładowo:
-CH2-CH2-,
-CH2-CH2-CH2,
-CH2-CH2-CH2-CH2-,
-CH2-CH2-CH2, -CH2-CH2-CH,
CH3
-CH-CH2-,
CH3
-CH-CH-I I I
CH2-CH3
Używane tutaj pojęcia fragmenty (C2-C4)alkilowe i fragment (C2-C4)alkilenowy oznaczają prosty lub rozgałęziony węglowodorowy łańcuch alifatyczny o 2 do 4 atomach węgla. Reprezentatywne przykłady wspomnianych łańcuchów mogą być wybrane z powyższej listy.
Wyrażenie (Cl-H4)alkoksykarborlyΓ oznacza zarówno prostejak i rozgałęzione grupy alkoksykarbonylowe, takie jak metoksykarbonyl, etoksykarbonyl, propyloksykarbonyl, izopropyloksykarbonyl, butoksykarbonyl, izobutoksykarbonyl i tertbutoksykarbonyl.
Poniżej podano kilka reprezentatywnych przykładów reszt aminowych -NR3-alkx-(NR 4-alk2)P-(NR5-alk3)q-W zgodnie z powyższą definicją:
-NH-(CH2)2-NH2 -NH-(CH2)3-NH2 -NH-(CH 2>NH2 -NH-(CH2)5-NH2 -NH-(CH2>N(CH3)2 -NH-(CH2)3-N(CH 3)2
-NH-(CH 2)2-N(C2H 5)2 -NH-(CH2)7-N(CH 3)2 -NH-(CH 9)2
-NH-(CH 2)3-N(C2H5)2 -NH-(CH2)3-N(C4H9)2
-NH-(CH 2)^^CH3 n = 0,1,2, 3 , 4 lub 5 i
(CH2)m
I
CH3 n = 0, 1, 2, 3, 4 lbb 5 m = 0, 1 , 2 hib 3
-N(CH3)-(CH2)2-NH2
-NfCH3j-fCH2j3-NH2
-N(CH3)-(CH2)3-N(CH3)2 ch3
I
-NH-(CH2)n-CH-CH3 η — n 1 o inK a
-NH-CH(CH2)n-CH3
I
CH3 n = O, 1, 2 lub 3
-NH-(CH2)n-NHCH3 n = 2, 3 lub 4 -NH<CH2)n-NHiC3H7 n = 2, 3 lub 4
-NH-(CH2)2-NH-(CH2)2-NH2 -NH-(CH2)2-NH-(CH2)3-NH2 -NH-(CH2)2-NH-(CH2)4-NH2 -NH-(CH2)4-NH-(CH2)2-NH2 -NH-(CH2)3-NH-(CH2)4-NH2
-NH-(CH2)2-NH-(CH2)3-NH-(CH2)2-NH2 -NH-(CH2)2-NH-(CH2)4-NH-(CH2)2-NH2 -ΝΗ-(αΗ2)2-ΝΙΙ-(υπ2)3-ΝΗ-(ΟΗ2)3-ΝΗ2 -NH-(CH2)2-NH-(CH2)4-NH-(CH2)3-NH2 -NH-(CH2)2-NH-(CH2)3-NH-(CH2)4-NH2 -NH-(CH2)4-NH-(CH2)3-NH-(CH2)4-NH2 -NH-(CH2)3-NH-(CH2)9-NH-(CH2)3-NH2 -NH-(CH2)3-NH-(CH2)io-NH-(CH2)3-NH2 -NH-(CH2)2-[NH(CH2)2]2-NH2 -NH-(CH2)3-[NH(CH2)3]3-NH2
-NH-(CH2)2-N[(CH2)2NH2]2
-NH-(CH2)3-N[(CH2)2NH2]2
-NH-(CH2)2-N[(CH2)3NH2]2
-NH-(CH2)2-N[(CH2)4NH2]2
-NH-(CH2)3-N[(CH2)3NH2]2
-NH-(CH2)4-N[(CH2)2NH2]2
-NH-(CH2)4-N[(CH2)3NH2]2
-NH-(CH2)2-N[(CH2)2N(CH3)2]2
-NH-(CH2)2-N[(CH2)3N(CH3)2]2
-NH-(CH2)3-N[(CH2)2N(CH3)2]2
-NH-(CH2)3-N[(CH2)3N(CH3)2]2
-NH-(CH2)2-N[(CH2)2N(C2Hs)2]2
-N(CH3)-(CH2)2-N[(CH2)2NH2]2
-NH-(CH2)n-CH-N(CH3)2
I ch3 n = 1, 2 lub 3
-NH-CH2-CH-(CH2)2-N(CH3)2
I ch3 n = 1, 2 lub 3 -NH(CH3)-(CH)d-NHCH3 n = 2, 3 lub 4
-N(CH2)n-NHC2H5 n — 2, 3 lub 4 i temu podobne.
Gdy każde p i q jest równe zero, W wzięte razem z fragmentem -NR3-alki- oznacza podstawnik piperazynowy lub 4-metylopiperazynowy, reszta aminowa o wzorze:
-NR3-alki-(NR4-alk2)p-(NR5-alk3)q-W oznacza następujące grupy:
-n/ \n-ch3 w
\
NH /
Sposobem według wynalazku wytwarza się jednostkowe związki o wzorze 1, które pochodzą od pojedynczych czynników prekursora kompleksu antybiotyku A40926, a także mieszaniny związków o wzorze 1, pochodzących od samego kompleksu A 40926 lub mieszaniny ich dwóch lub więcej czynników w dowolnych proporcjach. Odpowiednio, zmiana wzajemnych proporcji składników mieszanin związków o wzorze 1 odpowiednio do czynników kompleksu A 40926
171 813 może być spowodowana zastosowaniem różnych warunków fermentacji, wytwarzania, oddzielania iwarunków oczyszczaniaprekursora kompleksu antybiotyku A40926 lub zmieszaniem wyizolowanych czynników wyjściowych estrów o wzorze 2 w żądanych proporcjach przed ich przemianą w związki o wzorze 1 lub przez mieszanie czystych pojedynczych czynników związków według wynalazku o wzorze 1 w żądanych proporcjach.
Korzystnymi związkami o wzorze i są takie, w których Ri oznacza atom wodoru lub grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną;
R2 oznacza (C9-Ci2)alkil;
M oznacza a-D-mannopiranozyl;
Y oznacza grupę karboksylową, (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl;
X oznacza resztę aminową o wzorze
-NR3-aiki-(NR4-alk2)p^(^^R5-alk3)q-W, w którym:
R3, R4 i R 5 oznaczają atom wodoru;
każdy alki, alk2 i alk3 niezależnie oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony alkilen o 2-4 atomach węgla;
p i q są liczbami całkowitymi oznaczającymi zero lub 1,
W oznacza atom wodoru, (Ci-C4)alkil, grupę aminową, (Ci-C4)alkiloaminową, di(Ci-C4)alkiloaminową, grupę aminową podstawioną jednym lub dwoma fragmentami amino-(C2-C4)alkilowymi lub jednym lub dwoma fragmentami (Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi lub jednym lub dwoma fragmentami di(Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi lub gdy obydwa p i q oznaczają zero, to wzięte razem z fragmentem NR3-alki- może również oznaczać grupę piperazynową lub 4-metylopiperazynową, i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne.
Inna korzystna grupa związków według wynalazku obejmuje pochodne o wzorze i, w którym R2 oznacza (Ci0-Cii)alkil, M oznacza α-D-mannopiranozyl, a Ri, X i Y mają znaczenie podane powyżej, oraz ich dopuszczalne farmaceutycznie sole addycyjne.
Dalsza korzystna grupa związków według niniejszego wynalazku obejmuje związki o wzorze 1, w którym:
Ri oznacza atom wodoru lub grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną, korzystnie atom wodoru;
R2 oznacza 7-metylooktyl, n-nonyl, 8-metylononyl, n-decyl, 9-metylodecyl, n-undecyl lub n-dodecyl, korzystnie n-decyl, 9-metylodecyl, n-undecyl lub n-dodecyl, najbardziej korzystnie 9-metylodecyl;
M oznacza a-D-mannopiranozyl;
Y oznacza grupę karboksylową, (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl;
X oznacza resztę aminową
-NR 3-alki-(NH-alk2)p-(NH-alk3)q-W, w której:
R3 oznacza atom wodoru;
. każdy alki, alk2 i alk3 niezależnie oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony alkilen o 2-4 atomach węgla;
p i q są liczbami całkowitymi oznaczającymi zero lub 1; i
W oznacza grupę aminową, (Ci-C4)alkiloaminową, di(Ci-C4)alkiloaminową, grupę aminową podstawioną jednym lub dwoma fragmentami amino-(C2-C4)alkilowymi, lub, gdy obydwa p i q oznaczają zero, to wzięte razem z fragmentem NR3-alki- mogą również oznaczać grupę piperazynową lub 4-metylopiperazynową, najkorzystniej X jest resztą aminową wybraną spośród:
-NH-(CH 2)3-N(CH3)2 -NH-(CH 2)3-iNH(CH2)3>NH2 -NH-(CH 2)3N[(CH2)3NH2]2
-N c>·
CH 3 i ich farmaceutycznie dopusszzzlne ssle.
171 813
Sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926 polega według wynalazku na tym, że związek o wzorze 2 nh-c-r'2
w którym R'1, R '2 i M' mają takie samo znaczenie jak R1, R2 i M, a Y' oznacza (C1-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl i X' oznacza hydroksyl, poddaje się reakcji amidowania z reagentem aminowym o wzorze 3
-NHR 3-alki-(NR4-alk2)p-(NR5-alk3)q-W, wzór 3 w którym R3, R4, R5, alkj, alk2 i alk3, p, q i W mają wyżej podane znaczenie, przy czym reakcję prowadzi się w obecności środka kondensującego lub poprzez utworzenie aktywnego estru kwasu karboksylowego C63 i gdy otrzymuje się pochodną o wzorze 1, w którym R1 oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą N^-aminową grupę funkcyjną, a wszystkie inne symbole mają wyżej podane znaczenie, ewentualnie usuwa się grupę zabezpieczającą Ni5-aminową, wytwarzając odpowiedni związek, w którym R1 oznacza atom wodoru i ewentualnie związek o wzorze 1, w którym Y oznacza (Cl-Ć4)alkoksykarbonyl, poddaje się działaniu wodnego wodorotlenku metalu alkalicznego z wytworzeniem odpowiedniego związku o wzorze 1, w którym Y oznacza karboksyl.
Reakcję amidowania prowadzi się w obojętnym rozpuszczalniku organicznym w obecności czynnika kondensującego, wybranego z grupy obejmującej fosforoazydki (Ćl-C4)alkilowe, fenylowe i heterocykliczne i heksafluorofosforan benzotriazoliloksytris(pirolidyno)-fosfoniowy w temperaturze zawartej między 0 - 20°C.
Reakcję amidowania prowadzi się przekształcając wyjściową substancję karboksylową o wzorze 2 w odpowiedni aktywny ester, korzystnie z zabezpieczoną Nl5-aminową grupą funkcyjną, i ten aktywny ester poddaje się reakcji z molowym nadmiarem aminy o wzorze 3, w obecności polarnego rozpuszczalnika organicznego, w temperaturze zawartej między 5 - 60°C, korzystnie między 10 - 30°C.
W sposobie według wynalazku jako aktywny ester stosuje się ester cyanometylowy w stosunku molowym względem aminy wynoszącym od 1:5 do 1:30.
Ester cyjanometylowy wytwarza się z wyjściowej substancji będącej kwasem karboksylowym o wzorze 2, korzystnie z zabezpieczoną N^-aminową grupą funkcyjną, z około 20 - 30-krotnym molowym nadmiarem chloroacetonitrylu, w obecności obojętnego rozpuszczalnika organicznego i zasady, która nie wpływa na przebieg reakcji, w temperaturze między 5 - 60°C, korzystnie w temperaturze 10 - 30°C.
W sposobie według wynalazku korzystnie jako obojętny rozpuszczalnik organiczny stosuje się rozpuszczalnik wybrany z grupy obejmującej dimetyloformamid, dimetoksyetan, heksaraetylofosforoamid, dimetylosulfotlenek i ich mieszaniny, a jako polarny rozpuszczalnik stosuje się rozpuszczalnik wybrany z grupy obejmującej niższe alkohole, dimetyloformamid. heksametvlofosforoamid, 1.3-dimetylo-3.4.5.6-tetrahvdro-2(1H)-nirvmidon.
iuouixvzi.n-/xiV'JSk tuu jOLcxxl.
Jako grupę zabezpieczającą N^-aminową grupę funkcyjną stosuje się grupę t-butoksykarbonylową lub karbobenzyloksylową i po zakończeniu procesu amidowania ewentualnie usuwa się tę grupę zabezpieczającą.
Korzystną pochodną antybiotyku A 40926 jest pochodna o wzorze 1, w którym R1 oznacza atom wodoru;
R2 oznacza 7-metylooktyl, n-nonyl, 8-metylononyl, n-decyl, 9-metylodecyl, n-undecyl lub n-dodecyl;
M oznacza α-D-mannopiranozyl;
Y oznacza hydroksymetyl;
X oznacza resztę aminową wybraną z grupy obejmującej -NH-(CH2)3-N(CH3)2,
-NH-(CH2)3-[lNH(CH2)3]2-NH2,
-NH-(CH2)3-N[(CH2)3NH2]2
-N-\ \1-CH3 i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne.
Inną korzystną pochodnąjest związek o wzorze 1, w którym R2 oznacza 9-metylodecyl, R1, M, Y i X mają wyżej podane znaczenie i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne.
Następną korzystną pochodną antybiotyku A 40926jest związek o wzorze 1, w którym
Y oznacza hydroksymetyl;
X oznacza -NH-(CH2)3-N(CH3)2;
R1, R2 i M mają wyżej podane znaczenie i jej fajarmceutyyznie d dpuszczalne s ole.
Sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926 o wzorze 1, w którym R2 oznacza (C10-Cn)alkil, a R1, M, Y i X mają wyżej podane znaczenie, polega na tym, że związek o wzorze 2
wzór 2
171 813 w którym X' oznacza hydroksyl, Y' oznacza (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl, R'i oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną, RT i M' mają takie samo znaczenie jak R2 i M, kondensuje się z aminą o wzorze 3
-NHR3-alk1-(NR4-alk2)p-(NR5-alk3)q-W, wzór 3 w którym R3, R4, R5, alki, alk2 i alk3, p, q i W mają wyżej podane znaczenie, w obojętnym rozpuszczalniku organicznym w obecności odpowiedniego środka kondensującego wybranego z grupy obejmującej fosforoazydki (Ci-C4)alkilowe, fenylowe lub heterocykliczne, w temperaturze zawartej między 0 - 2(rC i ewentualnie usuwa się grupę zabezpieczającą funkcyjną grupę aminową lub opisany wyżej związek karboksylowy o wzorze 2 przekształca się w jego odpowiedni aktywny ester i ten aktywny ester poddaje się reakcji z wyżej opisaną aminą o wzorze 3, w obecności polarnego rozpuszczalnika organicznego w temperaturze zawartej między 5 - 60°C, korzystnie 10 - 30°C i ewentualnie usuwa się grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną.
Substancje wyjściowe o wzorze 2 wytworzono jak opisano powyżej, a ich niektóre szczególne przykłady zastrzeżono we wspomnianym międzynarodowym zgłoszeniu patentowym PCT/EP92/00374.
Obojętnymi rozpuszczalnikami organicznymi przydatnymi w reakcji amidowania są takie organiczne rozpuszczalniki aprotyczne, które nie oddziaływują niekorzystnie na przebieg reakcji i są w stanie przynajmniej częściowo rozpuścić substancję wyjściową.
Takimi przykładowymi obojętnymi rozpuszczalnikami organicznymi są organiczne amidy, etery glikoli i polioli, fosfor amidy i sulfotlenki. Przykładowymi korzystnymi obojętnymi rozpuszczalnikami organicznymi są: dimetyloformamid, dimetoksyetan, heksametylofosforoamid, dimetylosuifotlenek i ich mieszaniny.
Czynnikiem kondensującym w procesie według wynalazku jest czynnik odpowiedni dla wytworzenia wiązania amidowego w związkach organicznych, a w szczególności w syntezie peptydów.
Reprezentatywnymi przykładami czynników kondensujących są diizopropylokarbodiimid (DIC), dicykloheksylokarbodiimid (DCC) w obecności hydroksybenzotriazolu (HBT), heksafluorofosforanu benzotriazoliloksy-tris-(dimetyloamino)fosfoniowego, heksafluorofosforanu benzotriazoliloksy-tris-(pirolidino)fosfoniowego i (Ci-C4)alkil, fenylowe lub heterocykliczne fosforoazydki takie jak fosforoazydek difenylowy, fosforoazydek dietylowy, di-(4-nitrofenylo)fosforoazydek, dimorfolilofosforoazydek i produkt chlorowania pochodnej defenyłofosforowej. Korzystnymi czynnikami kondensującymi są fosforoazydek difenylowy, tj. azydek difenylowego estru kwasu fosforowego (DPPA), heksafluorofosforan benzotriazoliloksy-tris-(dimetyloamino)fosfoniowy (BOP), heksafluorofosforan benzotriazoliloksy-tris-(pirolidyno)fosfoniowy (PyBOP).
Spośród dwóch wymienionych ostatnio czynników kondensujących PyBOP jest szczególnie korzystny ponieważ uboczny produkt pirolidon stwarza mniejsze problemy z potencjalną toksycznością niż dimetyloamina.
W procesie amidowania według wynalazku reagent aminowy zwykle stosowany iest w molowym nadmiarze, jakkolwiek w pewnych przypadkach reakcję można prowadzić z dobrymi wydajnościami stosując reagent aminowy w proporcji równomolowej lub w małym nadmiarze molowym, w szczególności jeśli stosuje się BOP lub PyBOP jako czynniki kondensujące.
Zazwyczaj, kiedy reagent aminowy jest tani lub łatwo dostępny, stosuje się 2 do 10 krotny nadmiar aminy o wzorze 3 a korzystnym nadmiarem jest nadmiar 3 do 4 krotny.
Dla przeprowadzenia amidowania wspomnianej wyżej substancji wyjściowej o wzorze 2 z aminą 3 w obecności czynnika kondensującego jest konieczne aby reagent aminowy mógł utworzyć sól z karboksylową grupą funkcyjną (X = hydroksyl) materiału wyjściowego. W przypadku, kiedy amina nie jest dość silna by utworzyć sól w ustalonym środowisku reakcyjnym, konieczne jest dodanie do mieszaniny reakcyjnej zasady tworzącej
171 813 sól (np. czwartorzędowa alifatyczna lub heterocykliczna amina, taka jak trietyloamina, N-metylopirolidon lub N-metylopiper^yna, która nie może utworzyć wiązania amidowego z karboksylową grupą co najmniej w równomolowej ilości w stosunku do materiału wyjściowego.
Stosowanie niewielkiego molowego nadmiaru reagenta aminowego z dodawaniem zasady tworzącej sól jest dogodną metodą w przypadku, kiedy reagent aminowy jest drogi lub trudny do otrzymania.
Przykładami wspomnianych zasad tworzących sól są alifatyczne lub heterocykliczne organiczne aminy czwartorzędowe takie jak trimetyloamina, trietyloamina, N-metylopirolidon lub pikolina i tym podobne.
Czynnik kondensujący stosuje się zazwyczaj w ilości równomolowej lub niewielkim nadmiarze molowym od i,i do i,7 razy a korzystnie od i,2 do i,5 razy więcej w stosunku do wyjściowego związku A 40926.
Reagent aminowy można w dogodny sposób wprowadzić do środowiska reakcyjnego w postaci odpowiedniej soli addycyjnej kwasu e.g. chlorowodorku. W tym przypadku dodaje się co najmniej dwukrotną molową ilość, a korzystnie 2 do 4-krolny molowy nadmiar silnej zasady zdolnej do uwolnienia aminy z soli. Również w tym przypadku odpowiednią zasadą jest zwykle czwartorzędowa organiczna alifatyczna lub heterocykliczna amina, która nie może utworzyć wiązania amidowego z karboksylowego grupą funkcyjną, jak te podane wyżej. W istocie, co najmniej w niektórych przypadkach, zastosowanie soli aminy, która następnie uwalniana jest in situ przez wspomnianą powyżej zasadę jest szczególnie korzystne szczególnie wówczas, kiedy owa sól jest bardziej trwała niż odpowiednia wolna amina.
Temperatura reakcji zmienia się znacznie w zależności od materiału wyjściowego i warunków reakcji. Zazwyczaj korzystnie jest prowadzić reakcję w temperaturze w przedziale 0 - 30°C.
Również czas reakcji zmienia się znacznie w zależności od czynnika kondensującego i innych parametrów reakcji. Zazwyczaj reakcja kondensacji jest zakończona po czasie od około jednej godziny do około 24 - 48 godzin.
W każdym przypadku, przebieg reakcji jest kontrolowany za pomocą TLC lub korzystnie za pomocą HPLC zgodnie ze znanymi sposobami.
Na podstawie wyników tych doświadczeń specjalista w tej dziedzinie jest w stanie ocenić postęp reakcji i zadecydować, kiedy należy przerwać reakcję i rozpocząć przetwarzanie masy poreakcyjnej według znanych per se technik, które obejmują przykładowo ekstrakcje rozpuszczalnikami, wytrącanie strącalnikami itp., w połączeniu z późniejszym rozdzielaniem i oczyszczaniem, np. chromatografii.
Zwykle, kiedy stosuje się czynniki kondensujące podobne do wspomnianych powyżej nie jest konieczne zabezpieczanie N15-aminowej grupy funkcyjnej wyjściowego estru o wzorze 2. Jednakże może okazać się korzystne stosowanie wcjśziowczh estrów o zabezpieczonych takich grupach funkcyjnych, które są bezpośrednio wytworzone w poprzednim etapie reakcji, w których wspomniane estry wytworzono z prekursora antybiotyku A 40926. Ponadto, mogą być takie przypadki, kiedy warunki reakcji amidowania czynią koniecznym lub co najmniej korzystnym zabezpieczenie Ni5-aminowej grupy funkcyjnej wyjściowego estru o wzorze 2.
W takich przypadkach N^-aminową grupę funkcyjną można zabezpieczyć znanymi per se metodami podobnymi do opisanych w cytowanej powyżej książce o zabezpieczaniu prekursora A 40926 przy wytwarzaniu estrów o wzorze 2, w których Y' oznacza (Ci-C4)alkoksykarbonyl.
Grupy zabezpieczające N powinny być trwałe w warunkach reakcji, nie powinny niekorzystnie wpływać na przebieg głównej reakcji i powinny być łatwo usuwalne po zakończeniu głównej reakcji bez wpływania na nowo utworzone wiązanie amidowe i ogólną strukturę związku, np. fragmentów cukrowych.
Reprezentatywnymi przykładami grup zabezpieczających N, które mogą być korzystnie użyte w sposobie według wynalazku do zabezpieczenia N^-aminowej grupy funkcyjnej wyjściowego estru i, kiedy należy każdej innej aminowej grupy (grup) funkcyjnej ewentualnie charakteryzującej aminę o wzorze 3, która nie powinna ulec reakcji amidowania są reagenty tworzące karbaminiany charakteryzujące się następującymi grupami oksykarbotylαρropy^Ίyloksykarbαϊ5ylαwą, t-butylaksykaΓuanylową, winyioksyjkirD onyloΤΊ\ζ1κ«νη
--uymi·
JJLiLL, . . rłirnof, zl/·
--1 1 LJ wą, cynamyloksykarbonylową, benzyloksykarbonylową, p -nitrobenyloksykarbonylową, 3,4Kimetal2y-6Hnitrobenzylalkykarbanylowe, 2,4-dichloroobrtfz’lokkykaabonyiową, 5-benzizoksazolilometyloksykarbonylową, 9-antΓanylometylokskkarbonylową, difenkómetylokyk2abonyawą, izomkotknoiloksykarbonklową, S-benzyloksykarbonylową i tym podobne.
Zazwyczaj, owe grupy zabezpieczające są usuwane po zakończeniu reakcji amidowania przez działanie silnych kwasów organicznych takichjak kwas trifluorooctowy (TFA) lub rozcieńczonych kwasów nieorganicznych. W celu uniknięcia ryzyka hydrolizowania fragmentów cukrowych przyłączonych do rdzenia cząsteczki antybiotyku możliwejest również usunięcie niektóiych grup zabezpieczających w innych warunkach, takich jak katalityczne uwodornienie, stosując przykładowo jako katalizator pallad na węglu. Alternatywnie możliwe jest usunięcie grup zabezpieczających grupę aminową, wybranych spośród podanych powyżej w kontrolowanym środowisku kwaśnym, np. w niskich temperaturach i/lub krótkich czasach reakcji.
Jeżeli reakcja amidowania prowadzona jest przez etap przejściowego tworzenia się 'aktywnego estru wyjściowego związku o wzorze 2, taki aktywny ester tworzy się zwykle in situ lub, ewentualnie, może być wyizolowany i następnie poddany reakcji z aminą o wzorze 2. We wyjściowy materiał o wzorze 2 zabezpiecza się korzystnie Nl5-aminową grupę funkcyjną w celu uniknięcia jakiegokolwiek oddziaływania reagenta tworzącego aktywny ester z N^-aminową grupą. Zabezpieczenie takiej grupy może być dokonane według znanych metod i procedur jak opisano powyżej.
Wytwarzanie aktywnych estrów kwasów karboksylowych zostało ogólnie opisane w Fieser i Fieser, Reagent for organie synthesiy, John Wiley and Sons Inc., strony I29-I30 (I967).
Przykłady reagentów tworzących wspomniane aktywne estry, które można korzystnie zastosować w sposobie według wynalazku opisał R. Schwyzer et al. w Helv. Chim. Acta, I955, 38, 69-70 i obejmują takie pochodne estrowe o wzorze 2, w których X' oznacza CH2CN,,CH2COOC2H5, CH2(COOC2H)2, CH2COCH3, ch2
NO2, CH2CH2N(C2H5)2, który można wytworzyć z substancji wyjściowej o wzorze 2, w którym R'i oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą i X' oznacza odpowiednio hydroksyl, w reakcji odpowiednio z ClCH2CN, BrCH2COOC2H5, BrCH2(COOC2H)2, CICH2COCH3,
C1CH2 no2, cich2ch2n(C2H5) 2, w rozpuszczalniku w obecności akceptora kwasu.
Korzystnym reagentem tego typu jest chlorkacrtonitrkl. W tym przypadku, sam chlorkacetomtryl, dimetyloformamid (DMF) lub dimetylosulfotlenek (DMSO) mogą być zastosowane jako korzystne rozpuszczalniki.
Zazwyczaj, wspomnianymi obojętnymi rozpuszczalnikami organicznymi przydatnymi w reakcji wytwarzania aktywnych estrów są takie organiczne rozpuszczalniki aprotyczne, które nie oddzialywują niekorzystnie na przebieg reakcji i są w stanie, przynajmniej częściowo, rozpuścić substancję wyjściową jaką jest kwas karboksylowy.
Takimi przykładowymi obojętnymi rozpuszczalnikami organicznymi są organiczne amidy, etery glikoli i polioli, fksfkrkamidk, sulfotlenki i związki aromatyczne. Przykładowymi korzystnymi obojętnymi rozpuszczalnikami organicznymi są; dimetyloformamid, dimetkksyrtan, hrkyamrtklofksfkroamid, dimetylosulfotlenek, benzen, toluen i ich mieszaniny.
Bardziej korzystnie, rozpuszczalnik wybrany jest spośród acetonitrylu, dimetylosulfotlenku, dimetyloformamidu. Reakcję tworzenia aktywnego estru prowadzi się zazwyczaj w obecności zasady, która nie wpływa na przebieg reakcji takiej jak trietyloamina, węglan lub kwaśny węglan sodowy lub potasowy. Zazwyczaj zasada stosowana jest w proporcji 2 do 6 w stosunku do materiału wyjściowego, korzystnie w około trzykrotnym nadmiarze. Korzystną zasadą jest trietyloamina.
Reagent tworzący aktywny ester stosowany jest w dużym nadmiarze w stosunku do wyjściowego C^ kwasu karboksylowego o wzorze 2. Zazwyczaj stosowany jest w molowych proporcjach 5 do 35, korzystnie 20 do 30 krotny molowy nadmiar. Temperatura reakcji wynosi od 10°C do 60°C, korzystnie od 15°C do 30°C. Czas reakcji zależy jak zwykle od innych specyficznych parametrów reakcji i w zasadzie może wahać się od 3 do 48 godzin.
Przebieg reakcji może być śledzony za pomocą HPLC lub TLC w celu określenia, kiedy reakcję można uznać za zakończoną aby móc rozpocząc wyodrębnianie poszukiwanego produktu przejściowego. Przejściowy 'aktywny ester można wprost zastosować w tym samym środowisku reakcji, w którym został wytworzony, zazwyczaj jednak, jest on wyizolowany przez wytrącenie za pomocą strącalnika lub za pomocą ekstrakcji rozpuszczalnikami i stosowany w kolejnym etapie reakcji bez dalszego czyszczenia. Jeśli zachodzi jednak taka potrzeba może być on czyszczony na kolumnie chromatograficznej metodami chromatografii ekstrakcyjnej lub chromatografii z odwróconymi fazami.
Wytworzony przejściowy aktywny ester reaguje następnie z molowym nadmiarem pochodnej aminy o wzorze 3 w obecności polarnego rozpuszczalnika organicznego w temperaturze od 5°C do 60°C, korzystnie od 10°C do 30°C.
Polarnym rozpuszczalnikiem może być w tym przypadku polarny rozpuszczalnik protyczny lub aprotyczny.
Korzystnymi przykładami organicznych rozpuszczalników protycznych są niskie (C2-C4)alkanole, takie jak etanol, n-propanol, izo-propanol, n-butanol i tym podobne lub ich mieszaniny, korzystnie w suchej postaci.
Korzystnymi przykładami organicznych rozpuszczalników aprot^ycznych są N,N-dimetyloformamid (DMF), heksametylofosforoamid (HMPA), lub ich mieszaniny, 1,3-dimetylo-3,4,5,6-tetrahydro-2(1H)-piramidor (DMPU), dimetylosulfotlenek (DmSO) lub dimetyloetan (DME).
Reakcję aktywnego estru z wybraną aminą o wzorze 3 można prowadzić w temperaturze od 5°C do 60°C lecz korzystna temperatura leży zazwyczaj pomiędzy 20°C i 30°C, bardziej korzystnie pomiędzy 20°C i 25°C, podczas gdy korzystna molowa proporcja między przejściowym aktywnym estrem i amina o wzorze 3 jak zdefiniowano powyżej wynosi od 1:5 do 1:30, bardziej korzystnie od 1:10 do 1:20. Przebieg reakcji może być śledzony jak zwykle przy pomocy TLC lub HPLC.
W przypadku kiedy reagentem aminowym jest poliamina o wzorze 3 jedna lub więcej jej grup aminowych, które nie biorą udziału w tworzeniu wiązania amidowego mogą być w zwykły sposób zabezpieczone. Również i w tych przypadkach odpowiednimi grupami zabezpieczającymi są grupy zabezpieczające wymienione wcześniej dla N^.
Odpowiednio, z powstałych pochodnych amidowych z zabezpieczonym N 63 następnie usuwa się grupy zabezpieczające w podobnych warunkach jak opisano dla usuwania tych grup w położeniu 15.
Związki o wzorze 1, w którym Y oznacza hydroksymetyl, R1, R2, M i X mają wyżej podane znaczenie, można wytworzyć redukując odpowiednie pochodne o wzorze 1, w którym R2, M i X mają wyżej podane znaczenie, Y oznacza (C1-C2)alkoksykarbonyl i R1 jest odpowiednią grupą zabezpieczającą grupę funkcyjną N^, za pomocą borowodorku metalu alkalicznego, korzystnie wybranego spośród borowodorku sodowego, borowodorku potasowego i cyj^i^i^l^i^^owodorku sodowego w temperaturze zawartej między 0°C i 40dC, w środowisku wodnym lub wodno-alkoholowym. Usuwanie grupy funkcyjnej można przeprowadzić w warunkach opisanych powyżej.
171 813
Stosowanie tej metody jest szczególnie pożądane przy wytwarzaniu związków o wzorze 1, w którym Y oznacza hydroksymetyl, R1, R2, M i X mają wyżej podane znaczenie. We wspomnianym przypadku materiał wyjściowy poddany etapami redukcji w warunkach podanych powyżej jest związek o wzorze 2, w którym Y' oznacza (C1-C2)alkoksykarbonyl, X' oznacza hydroksyl, R'2 i M mają odpowiednio te same znaczenia jak R2 i M, a R'x jest odpowiednią grupą zabezpieczającą grupę funkcyjną N15. Szczególny sposób wytwarzania wspomnianej substancji wyjściowej jest zastrzeżony w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym nr PCTZEP92Z00374 i jest wykonywany zgodnie z ogólnym sposobem wytwarzania wyjściowego estru o wzorze 2 opisanym powyżej.
Środowisko alkoholowo-wodne stosowane podczas reakcji redukcji jest zwykle mieszaniną wody i rozpuszczalnego w wodzie lub częściowo rozpuszczalnego w wodzie niższego alkanolu, w której stosunek woda/niższy alkanol mieści się w zakresie od 40/60 do 90/10 (v/v), korzystnie między 60/40 (v/v) i 68/32 (v/v), bardziej korzystnie 65/35 (v/v).
Mimo, że reakcja ma miejsce również i w obecności małych zawartości wody, np. w mieszaninach woda/niższy alkanol 30/70 lub 20/80, to reakcja przebiega zwykle bardzo wolne jeśli stosunek woda/niższy alkanol jest mniejszy niż 40/60.
Korzystnymi niższymi alkoholami są prostołańcuchowe lub rozgałęzione alkohole (C1-C4)alkilowe, wśród których najbardziej korzystnymi są n-butanol, etanol i metanol.
Niekiedy w szczególnych przypadkach można dodać małą ilość polarnegowspółrozpuszczalnika w celu całkowitego rozpuszczenia materiału wyjściowego w czasie reakcji, np. N,N-dimetyloformamid, 1,3-dimetykc-3,4,5,6-tetrahydrc-2(1H)-piramldon (DMPU), dimetylosulfotlenek. Niekiedy dodaje się różne ilości eteru dietylowego by przeciwdziałać tworzeniu się piany.
Jako borowodorek metalu alkalicznego najbardziej korzystne jest stosowanie borowodorku sodowego. Odpowiednia ilość borowodorku metalu alkalicznego może wahać się w zależności od użytego rozpuszczalnika i temperatury reakcji, ale zaleca się stosować borowodorek metalu alkalicznego w dużym nadmiarze w stosunku do ilości stechiometrycznej w taki sposób, aby pH reakcji było neutralne lub zasadowe, korzystnie między pH 7 i
10. Zazwyczaj molowy stosunek borowodorku metalu alkalicznego i antybiotykowego materiału wyjściowego wynosi między 50 a 300.
Temperatura reakcji może wahać się znacznie w zależności od rodzaju materiału wyjściowego i warunków reakcji. Zazwyczaj korzystnie jest prowadzić reakcję w temperaturze między 0 i 40°C, bardziej korzystnie w temperaturze pokojowej.
Czas reakcji może również znacznie wahać się w zależności od innych parametrów reakcji, jakkolwiek powinien być dokładnie kontrolowany. Zazwyczaj reakcja jest zakończona po 1-4 godzinach. Jeśli czas reakcji przedłuża się powyżej 4 godzin mogą przebiegać niepożądane reakcje uboczne co może prowadzić do rozerwania niektórych wiązań peptydowych w rdzeniu cząsteczki.
W każdym przypadku przebieg reakcji jest kontrolowany za pomocą TLC lub korzystnie za pomocą HPlC według znanych metod. Na podstawie tych wyników specjalista jest w stanie ocenić przebieg reakcji i należy przerwać reakcję i przystąpić do obróbki masy poreakcyjnej według znanych per se technik, które obejmują przykładowo ekstrakcję rozpuszczalnikami, wytrącanie przez dodanie strącalnika, itp., w połączeniu z późniejszym rozdzielaniem i oczyszczaniem, jeśli istnieje taka potrzeba, na kolumnie chromatograficznej.
Po zakończeniu reakcji nadmiar borowodorku metalu alkalicznego usuwa się przez dodanie odpowiedniej ilości kwasu, przykładowo kwasu (^^^lkilowego, kwasu (Cl-Ć4)alkilcsulfcncwego, kwasu arylosulfonowego i tym podobnych rozpuszczonych w polarnych rozpuszczalnikach protycznych, przykładowo alkoholu (C1-C4)alkilowym.
Wszystkie grupy zabezpieczające jakie można stosować zostały już opisane powyżej. Należy jednak zw-rócić szczególną uwagę na reakcję odbezpieczania pochodnych o wzorze 1, w którym Y oznacza hydroksymetyl. W istocie, jeśli usuwa się zabezpieczenie pozycji 15 tych związków w środowisku kwaśnym, krok odbezpieczający jest dla tych związków krytyczny w związku z względnie szybką reakcją konkurencyjną usuwania odpowiedniego fragmentu 56-acyloglukozcamIncwegc, przykładowo wskutek działania kwasu
171 813 trifluorooctowego (TFA). W każdym razie owe reakcje uboczne mogą być łatwo ograniczone. Przykładowo, jeśli stosuje się jako grupę zabezpieczającą t-butelokeykarbonyl (T-BOC) można zastosować nasteDuiace warunki: traktowanie suchym TFA w czasie jednej minuty
J *· J - J --J-----a J w w +n abpi 1 O O O rwił-lnł· z· p 4 i r z»z Λ zZ O 1 ζ~» fd Λ 4- * z-.
tuu ptŁUó tu uu ju lutnut w u^xup^auuA.>uu^iut v> uonujpiut' szybkie wytrącenie produktu reakcji eterem dietelowem lub mieszaniną metanol/eter dietylowy w temperaturze od 0 do 5°C. W przeciwieństwie do tego zaobserwowano, że w związkach o wzorze i, w których Y oznacza karbokeel lub metokeekarbonyl fragment 56-acyloglukozoaminowe jest znacznie bardziej trwały względem TFA. Istotnie, tworzenie się śladów odpowiednich pseudoglikonów de-glukoronylu obserwowano dopiero po 1 godzinie reakcji. W tych przypadkach jednakże odbezpieczenie przez usunięcie grupy t-BOC prowadzono przez 30 minut.
Inną metodą usuwania zabezpieczającej grupy t-BOC bez istotnego naruszania innych części cząsteczki polega na działaniu czystym TFA w dichlorometanie w temperaturze 0-i0°C przez i-2 godziny by następnie wytrącić produkt reakcji przez dodanie strącalnika.
Związki o wzorze i, w którym Ri, R2, M i X mają znaczenie podane na początku tego opisu i Y oznacza karbotsyl wytworzono z odpowiednich związków o wzorze i, w którym Y oznacza (C--C4)alkoksekarbonyl, korzystnie metokeykarbonel i wszystkie inne oznaczenia są jak podano powyżej przy traktowaniu wodnym roztworem wodorotlenków metali alkalicznych (np. NaOH lub KOH) w temperaturach między 0 i 30°C (należy unikać wyższych temperatur by zapobiec epimerezacii na atomie węgla w położeniu - 3 cząsteczki), w obojętnym rozpuszczalniku organicznym, przykładowo di-(nieki alkilo)eter glikolu etylenowego lub tetrahydrofuran.
Jak opisano powyżej, związki o wzorze i mogą składać się z jednostkowych związków odpowiednio do poszczególnych czynników prekursora antybiotyku A 40926 lub ich mieszaniny w dowolnych proporcjach. Ponieważ w większości przypadków biologiczna aktywność mieszaniny jest bardzo podobna do aktywności poszczególnych czynników, nie ma potrzeby wyodrębniać poszczególnych czynników, jeśli została wytworzona ich mieszanina. Jednakże jeśli wymagane są czyste czynniki o wzorze i można je wydzielić za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami zgodnie ze sposobem opisanym w EP i77 882. Mogą one być wytworzone inaczej stosując jednostkowe materiały wyjściowe o wzorze 2 odpowiednie czynniki kompleksu antybiotyku A 40926.
W ogólnych sposobach i warunkach tutaj opisanych korzystnym może być stosowanie prekursora kompleksu A 40926, który zawiera jeden z poszczególnych czynników (np. czynnik B0) w przeważających ilościach względem pozostałych składników mieszaniny (np. 60 według HPLC). Zatem, związki o wzorze i wytworzone z takiego prekursora w sposobie według niniejszego wynalazku jeśli nie zostały specjalnie poddane rozdzieleniu według metody wspomnianej powyżej, są w zasadzie mieszaniną, w której przeważający składnik odpowiada temu samemu czynnikowi, który jest dominujący we wspomnianym prekursorze kompleksu A 40926.
Sposób wytwarzzania kompleksu A 40926 wzbogaconego wjego czynniki A i/lub Bo lub PA i/lub PB jest opisana, przykładowo w EP-A-259 78i.
Związki według wynalazku posiadają zasadowe grupy funkcyjne, które mogą tworzyć sole z organicznymi i nieorganicznymi solami według powszechnie znanych sposobów.
Reprezentatywne i odpowiednie kwasowe sole addycyjne obejmują sole wytworzone w standardowych reakcjach z zarówno organicznymi i nieorganiicznemi kwasami takimi jak przykładowo, chlorowodorowy, bromowodorowy, siarkowy, fosforowy, octowy, trifluorooctowy, trichlorooctowy, bursztynowy, cytrynowy, askorbinowy, mlekowy, maleinowy, fumarowy, palmitynowe, chol1nawy, pamoge, mucenowe, glutaminowy, kamforowy, glutarowy, glikolowy, ftalowy, winowy, lauiynowy, stearynowy, salicylowy, metanosulfonowy, benzenoeulfonowe, sorbinowy, pikiynowy, benzoesowy, cynamonowy i tym podobne.
Reprezentatywnymi przykładami zasad, które mogą tworzyć sole ze związkami według niniejszego wynalazku posiadającymi grupy kwasowe są: wodorotlenki metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych takie jak wodorotlenek sodowy, potasowy, wapniowy, magnezowy, barowy, amonowy i alifatyczne, alicykliczne lub aromatyczne aminy takie jak metyloamina, dimetyloamina, trietyloamina, etanoloamina i pikolina.
Przekształcenie wolnych związków niniejszego wynalazku w odpowiednie sole addycyjne i na odwrót, tj. przekształcenie soli addycyjnej związku niniejszego wynalazku w wolny związek odbywa się według powszechnie znanych technik i należy do niniejszego wynalazku.
Przykładowo, związek o wzorze 1 można przekształcić w odpowiednie sole z kwasami lub zasadami przez rozpuszczenie lub rozproszenie wolnego związku w rozpuszczalniku wodnym i dodanie w niewielkim nadmiarze wybranego kwasu lub zasady. Następnie, powstały roztwór lub zawiesina liofilizuje się w celu wyodrębnienia poszukiwanej soli.
W przypadku, kiedy końcowa sól jest nierozpuszczalna w rozpuszczalniku, w którym wolny związek jest rozpuszczalny, sól można wyodrębnić przez odfiltrowanie z roztworu wolnego związku po dodaniu wybranego kwasu lub zasady w stechiometrycznej ilości lub w niewielkim nadmiarze molowym.
Wolny związek można wytworzyć z odpowiedniej soli rozpuszczonej w rozpuszczalniku wodnym, którą następnie neutralizuje się w celu uwolnienia wolnego związku. Ten z kolei wyodrębnia się przykładowo przez ekstrakcję rozpuszczalnikiem organicznym lub przekształca się w inną sól addycyjną przez dodanie wybranego kwasu lub zasady i postępuje się jak powyżej.
Jeśli po neutralizacji niezbędne jest odsolenie można zastosować zwykłą metodę odsalania. Przykładowo, można zastosować chromatografię kolumnową z żywicą polidekstranową o określonych porach (taką jak Sephadex L H 20) lub silanizowany żel krzemionkowy. Po wymyciu niepożądanej soli roztworem wodnym pożądany produktjest wymywany mieszaniną o zmiennym w sposób ciągły łub stopniowy składzie mieszaniny wody z polarnym lub niepolamym rozpuszczalnikiem organicznym, takiej jak acetonitryl/woda od 50:50 do około 100% acetonitrylu.
Wiadomo, że tworzenie soli zarówno z dopuszczalnymi farmakologicznie kwasami lub zasadami lub niedopuszczalnymi farmakologicznie kwasami lub zasadami może być zastosowane jako dogodna technika czyszczenia. Po wytworzeniu i wyizolowaniu soli związku o wzorze 1 można ją przeprowadzić w odpowiedni wolny związek lub w farmaceutycznie dopuszczalną sól.
Jednakże, wobec podobieństwa właściwości związków o wzorze 1 i ich soli, to co dotyczy w niniejszym zgłoszeniu biologicznej aktywności związków o wzorze 1 odnosi się także do ich farmakologicznie dopuszczalnych soli.
Następująca tabela 1 przedstawia reprezentatywne związki ilustrujące niniejszy wynalazek. Tabela 1
| Nu- mer związ- ku | Kod identyfikacyjny | R1 | R2 | M | Y | X | Kation |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 1 | RA | H | (C9-C12) | α-DMP | CH2OH | OH | H |
| 2 | MA-A-1/Bo | H | iC10 | α-DMP | COOCH3 | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 3 | RA-A-1/Bo | H | iC10 | α-DMP | CH2OH | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 4 | MA-A-2/Bo | H | 1C10 | α-DMP | COOCH3 | NHąCW)3[NH(aH2)3>NH2 | H |
| 5 | MA-A-3/Bo | H | iC10 | α-DMP | COOCH3 | NH(CH2)3N[(CH2)3NH2]2 | H |
| 6 | MA-A-1 | H | (C9-C12) | α-DMP | COOCH3 | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 7 | PyMA-A-1 | H | (C9-C12) | α-DMP | COOCH3 | NH(CH2)3N(CH3)2 | P ®(NC4H8)3 CH3COO© |
171 813
Tabela i - ciąg dalszy
| i | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 8 O | DA A I XVZ“V*Z“V X | HJ 1 X | C^CI.2 | — aD m C4“X-Z1VXX | VxX iLA-Pt. 1 | ktlj _ xt / /-< tj _ \ _ | T_T 11 |
| 9 | RA-A-2 | H | (C9-C12) | a-DMP | CH2OH | NH(CH2)3['NH(CH2)3]2-NH2 | H |
| I0 | RA-A-3 | H | (C9-C12) | a-DMP | CH2OH | NH-(CH2)3N[(CH2)3NH2]2 | H |
| ii | A-A-I | H | (C9-C12) | a-DMP | COOH | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| I2 | PyA-A-i | H | (C9-C12) | a-DMP | COO’ | NH(CH2)3N(CH3)2 | P ®(NC4H8)3 |
| I3 | A-A-3/Bo | H | iCi0 | a-DMP | COOH | NH(CH2)3N[(CH2)3NH2]2 | H |
| I4 | PyRA-A-I | H | (C9-C12) | a-DMP | CH2OH | NH(CH2)3N(CH3)2 | P ®(NC4Hs)3 CH3COO © |
| I5 | A-A-2 | H | (C9-C12) | a-DMP | COOH | NH<CH2)3[NH(CH2)3]2-NH2 | H |
| I6 | PyA-A-3 | H | (C9-C12) | a-DMP | COOH | NH(CH2)3N[(CH2)3NH2]2 | P ©(NC4Hb)3 Cl© |
| I7 | RA-A-4 | H | (C9-C12) | a-DMP | CH2OH | N /N-CH3 | H |
| I8 | MA-A-4 | H | (C9-C12) | a-DMP | COOCH3 | /-\ N N-CH3 \y | H |
| I9 | DM-RA-A-I | H | (C9-C12) | H | CH2OH | NH(CH2)3^(CH3)2 | H |
| 20 | DM-RA-A- i/Bo | H | iCi0 | H | CH2OH | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 2i | DM-MA-A-i | H | (C9-C12) | H | COOCH3 | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 22 | RA-A-I/B | H | ICi0/nCn | a-DMP | CH2OH | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 23 | MA-A-i/B | H | iCi0/nCii | a-DMP | COOCH3 | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 24 | RA-A-I/A | H | nCi0 | a-DMP | CH2OH | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 25 | MA-A-i/A | H | nCi0 | a-DMP | COOCH3 | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 26 | RA-A-I/Bi | H | nCii | a-DMP | CH2OH | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
| 27 | MA-A-1/Bi | H | nCii | a-DMP | COOCH3 | NH(CH2)3N(CH3)2 | H |
(NC4H8)3 = (pirolidyno)3
-DMP = -D-mannopiranozyl iCI0 = 9-metylodecyl (οά=9,-«1Μάο ezcenida Bo A nidUC nCi0 = n-decyl (odpowiedni do czynn-da A A odpowi nCll = n-udecyl (odpowiedni dy ce-nniZc BO A iCI0/nCii = 9-metylcyiecyl i y-oodzcyi eodnowlydm do <wc^lnikdB Annikó) (C9-CI2) = C-9-Cl2alkil (odpowiednie do wszystkich czynników kompleteu A 40926)
171 813
Nowe pochodne antybiotyku A 40926 są przede wszystkim aktywne wobec bakterii Gram-dodatnich.
W szczególności nowe związki wykazują zadziwiającą aktywność wobec odpornych na nliknnentwdu En+ernoncOrmi ΐ ę+anbvlr\pnprM
UV* '“ŁJ kJwwwwwwa i UtupiUjlU VU wi.
Aktywność przeciwbakteryjna, wyrażona jako minimalne stężenie inhibitujące (MIC) pochodnych antybiotyku A 40926 o wzorze 1 względem wybranych szczepów bakterii Gram-dodatnich oznaczono w porównaniu z teikoplaniną i z kompleksem antybiotyku A 40926. Zastosowano metodę rozcieńczania mikropożywki w środowisku pożywki Muller-Hintona w obecności 0,01% (wagowo/objętościowo) surowiczej albuminy wołowej (czynnik VSigma). Końcowe inoculum wynosiło około 105 cfu/ml i MIC odczytano jako najniższe stężenie (ug/ml) nie wykazujące widocznego wzrostu po inkubacji przez 18-24 godzin w temperaturze 37°C.
W poniższej tabeli 2 przedstawiono przeciwbakteryjną charakterystykę serii reprezentatywnych nowych związków.
Tabela 2 MIC (ug/ml)
| L. No (1) | Szczep organizmu | Teikopla- nina | Kompleks* A/40926 | Związek 2 Ma-A-1/Bo | Związek 3 Ra-A-1/Bo | Związek 4 MA-A-2/Bo | Związek 5 MA-A-3/Bo |
| 165 | Staph. aureus | 0,25 | 0,13 | 0,13 | 0,13 | 0,25 | 0,06 |
| 561 | Staph. aureus | 8 | 8 | 1 | 0,13 | 0,5 | 0,5 |
| 147 | Staph. epidermidis | 4 | 4 | 0,25 | 0,13 | 0,13 | 0,13 |
| 533 | Staph. epidermidis | 8 | 8 | 0,13 | 0,06 | 0,25 | 0,13 |
| 602 | Staph. haemolyticus | 32 | 16 | 0,5 | 0,13 | 0,25 | 0,06 |
| 49 | Strep, pyogenes | 0,13 | 0,13 | 0,13 | 0,06 | 0,13 | 0,03 |
| 44 | Strep pneumoniae | 0,06 | 0,06 | 0,03 | 0,01 | 0,13 | 0,03 |
| 149 | Entero. faecalis | 0,13 | 0,13 | 0,13 | 0,06 | 0,25 | 0,13 |
| 562 | Entero. faecalis | >128 | 64 | 8 | 8 | 16 | 8 |
| 997 | Neisseria gonorrh. | 32 | 1 | 8 | 16 | 32 | 32 |
| 47 | Esch, coli | >128 | >128 | >128 | >128 | >128 | >128 |
| 4 | Pseudomonas aerug. | >128 | 128 | 128 | 128 | 64 | 64 |
| 79 | Proteus vulgaris | >128 | 64 | 32 | 128 | 64 | 64 |
(1) Numer kodowy szczepów w zbiorze wewnętrznym * Związek porównawczy
Tabela 2 (ciąg dalszy) MIC (ag/ml)
| Związek i 1 A-A-l | 0,13 | 0,5 | 0,25 | 0,13 | 0,13 | 0,03 | ! 0,06 | 0,13 | O | 1—1 | >128 | >128 | >128 |
| Związek 10 RA-A-3 | 0,06 | 0,13 | 0,06 | 0,06 | 0,13 | 0,03 | 0,01 J | 0,13 | OO | 1- 32 | >128 | τ—1 | >128 |
| Związek 9 RA-A-2 | 0,06 | 0,25 | 0,13 | 0,25 | 0,13 | 0,06 | ' 0,06 i | 0,13 | 00 | Ϊ9 | >128 | 64 | >128 |
| Związek 8 RA-A-1 | τ1 O | 0,13 | 0,13 | 0,06 | 0,13 | 0,06 | r-ł o o | 0,13 | oo | rM | >128 | 128 | >128 |
| Związek 7 PyMA-A-1 | r-ł | rH | oo | 00 | 0,13 | 0,06 | 0,5 | 00 | >128 1 | >128 | >128 | >128 | |
| Związek 6 MA-A-1 | 0,13 | rH | 0,25 | en r-4 © | 0,5 | 0,13 | 0,03 | cn TH cf | 00 | oo | >128 | 8 r-ł | 32 |
| Szczep organizmu | Staph. aureus | Staph. aureus | Staph. epidermidis | Staph. epidermidis | Staph. haemolyticus | Strep. pyogenes | Strep pneumoniae | Entero. faecalis | Entero. faecalis | Neisseria gonorrh. | Esch. coli | Pseudomonas aerug. | Proteus vulgaris |
| o Z i? | 165 | 561 | 147 | -1 533 | 602 | 49 | 44 | 149 | 562 | O & | 47 | 79 |
(1) Numer kodowy szczepów w zbiorze wewnętrznym
Tabela 2 (ciąg dalszy) MIC (wg/ml)
| Związek 18 MA-A-4 | 0,13 | t-H | Ol | 04 | ! 0,06 1 | 0,06 | 0,13 | 00 | kO | >128 | >128 | >128 | |
| Związek 17 RA-A-4 | 0,06 | Ol | 0,25 | 0,13 ___1 | 0,5 | 0,03 1 | 0,03 | 0,06 | 00 | kO i-H | >128 | >128 | >128 |
| Związek 14 PyRA-A-1 | kO rH | Tt | Tf- | 00 | ! 0,06 1 | 0,06 | τ—1 | 00 | >128 | >128 | >128 | >128 | |
| Związek 13 Α-Α-3/Βο | 0,06 | 0,13 | θ' | 0,06 | 0,06 | 0,03 | 0,03 | 0,13 | kO τ-Η | 00 | >128 | >128 | >128 |
| Związek 12 PyA-A-1 | 0,25 | C4 | τ—1 | 04 | 0,06 | 0,06 | IT) θ' | d* | 128 | >128 | >128 | >128 | |
| Szczep organizmu | Staph. aureus | Staph. aureus | Staph. epideimidis | Staph epidermidis | Staph. haemolyticus | Strep. pyogenes | Strep pneumoniae | Entero. faecałis | Entero. faecałis | Neisseria gonorrh. | Esch. coli | Pseudomonas aerug. | Proteus vulgaris |
| o Z P | 165 | 561 | -, 147 | 533 | 602 | 49 | 44 | 149 | 562 | £ | 47 | 79 |
(1) Numer kodowy szczepów w zbiorze wewnętrznym
W poniższej tabeli 3 przedstawiono dane dotyczące aktywności in vitro niektórych reprezentatywnych nowych związków w porównaniu z trikkplaniną i wankomycyną biorąc pod uwagę aktywność in vitro względem szczepów Enterococcal wysoce odpornych na alikonentvdv powszechnie stosowanvch w lecznictwie
J · 7 a·* — ** A «Α. aa w · a .J w A. A a a -» V w a 7 *
Tabela 3 MIC (μ g/ml)
| Szczep organizmu (i) | Związek 6 MA-A-i | Związek 8 RA-A-i | Trikkplanina | Wankkmkcyna |
| Enterot^ccus feecalis | ||||
| L560 | 32 | 32 | >i28 | >i28 |
| L562 | 8 | 8 | >i28 | >i28 |
| L563 | I6 | I6 | >i28 | >i28 |
| Enterococcus faecium | ||||
| L 564 | 8 | 8 | >i28 | >i28 |
| L 565 | 8 | 8 | >i28 | >i28 |
| L 569 | I6 | I6 | >i28 | >i28 |
| L I650 | 64 | 32 | >i28 | >i28 |
| L I652 | 8 | 8 | >i28 | >i28 |
| L I666 | 32 | 32 | >i28 | >i28 |
| L I680 | 8 | 8 | >i28 | >i28 |
| L i68i | 8 | 8 | >i28 | >i28 |
| L I683 | 4 | 4 | >i28 | >i28 |
| LI686 | 4 | 4 | >i28 | >i28 |
(i) numery kodu wewnętrznego
W poniższej tabeli 4 przedstawiono wyniki dla niektórych reprezentatywnych nowych związków dla paciorkowcowego septycznego zakażenia u myszy.
Badania wykonano zgodnie ze sposobem opisanym przez V. Arioli et al., Journal of Anti^otics 29, 5ii (I976).
Tabela 4
| Numer związku | Organizm infekujący Su^p^^es C 203 (sposób podawania; podskórny), (ED50) (mg/kg) |
| i | 2 |
| Teikoplanina | 0,16 |
| Kompleks A 40926 | 0,35 |
| Związek 1 RA | 0,08 |
| Związek 2 MA-A-1/B0 | 0,03 |
| Związek 3 RA-A-A/Bo | 0,03 |
| Związek 4 MA-A-2/Bo | 0,13 |
| Związek 5 MA-A-3/Bo | 0,04 |
| Związek 6 MA-A-1 | 0,03 |
| Związek 7 PyMA-A-i | 0,ii |
Tabela 4 - ciąg dalszy
| i- | 2 |
| Związek 8 RA-A-1 | 0,03 |
| Związek 11 A-A-1 | 0,03 |
| Związek 12 PyA-A-1 | 0,04 |
| Związek 13 A-A-3/B0 | 0,05 |
| Związek 14 PyRA-A-1 | 0,06 |
Powyższe wyniki wykazują, że w prawdzie nowe związki są zwykle mniej aktywne względem Neisseria gonorrhoeae niż prekursor A 40926, to tym nie mniej nowe związki wykazują większą aktywność względem klinicznie wyizolowanych Staphylococci i Enterococci jeśli porównać ze związkami odniesienia. W szczególności wykazują:
a) znacznie bardziej aktywne in vitro niż teikoplanina i A 40926 względem odpornego staphylococci lub odpornego na przejściowy glikopeptyd staphylococci, w szczególności siaphylococci z koagulazą ujemną lub staphylococci odpornego względem metycyliny;
b) aktywne in vitro względem wysoce odpornego na glikopeptydy enterococci, które są wysoce odporne względem teikoplaniny i wankomycyny i słabo odporne względem A 40926 (MIC > 64 /ug/ml);
c) bardziej efektywne in vivo niż teikoplanina A 40926 w paciorkowcowym septycznym zakażeniu u myszy.
W świetle przytoczonych powyżej aktywności przeciwbakteryjnej nowe związki mogą być efektywnie stosowane jako aktywne składniki preparatów przeciwbakteryjnych do stosowania w medycynie i weterynarii, w zapobieganiu i leczeniu chorób zakaźnych wywołanych chorobotwórczymi bakteriami, które są podatne na wspomniane aktywne składniki, w szczególności w leczeniu infekcji wywołanych przez szczepy Entercocci, Streptococci i Staphylococci, które wykazują małą wrażliwość na antybiotyki glikopeptydowe.
Nowe związki można podawać doustnie, domiejscowo lub pozaj'elitowo, korzystne jest podawanie pozajelitowo.
W zależności od sposobu podawania, związki te mogą być wytwarzane w postaci kapsułek, tabletek, roztworów ciekłych i zawiesin. Zgodnie ze znaną praktyką kapsułki i tabletki mogą zawierać poza składnikiem aktywnym zwyczajowe wypełniacze takie jak rozcieńczalniki, np. laktoza, fosforan wapnia, sorbitol i inne, substancje poślizgowe, np. stearynian magnezowy, talk, glikol polietylenowy, środki wiążące, np. poliwinylopirolidon, żelatyna, sorbitol, tragant, akacja, dodatki smakowo-zapachowe i dopuszczalne farmakologicznie środki zwilżające i ułatwiające rozdrobnienie. Postać ciekła, zwykle w postaci roztworów wodnych lub olejowych, lub zawiesin może zawierać konwencjonalne dodatki takie jak czynniki wytwarzające zawiesinę.
Przy stosowaniu miejscowym nowym związkom można nadawać odpowiednią postać dla pochłaniania przez błony śluzowe nosa i gardła lub tkankę oskrzelową i można nadawać wygodną postać rozpylonych cieczy lub środków do wziewania, tabletek lub płynów do smarowania gardła.
W leczeniu oczu i uszu środek może mieć postać ciekłą lub półciekłą. Środek do zastosowania miejscowego można wytworzyć na bazie hydrofobowej lub hydrofilowej w postaci maści, kremów, płynów do przemywania, płynów do smarowania lub proszków.
Przy podawaniu doodbytniczym nowe związki podawane są w postaci czopków z domieszką konwencjonalnych nośników takich jak przykładowo, masło kakaowe, wosk, spermacet lub glikole polietylenowe lub ich pochodne.
Kompozycje do iniekcji mogą mieć formę zawiesin, roztworów lub emulsji na nośniku olejowym lub wodnym i mogą zawierać czynniki konstytuujące takie jak czynniki wytwarzające, stabilizujące i/lub dyspergujące zawiesinę.
Aktywny składnik może być ewentualnie w postaci proszku, do którego w momencie podawania dodaje się odpowiedni nośnik, przykładowo sterylną wodę.
Ilość podawanego czynnego składnika zależy od różnych czynników takich jak waga i stan leczonego pacjenta, sposób i częstotliwość podawania a także czynnik sprawczy choroby.
Nowe związki są zasadniczo skuteczne w dawkach zawartych od około 1 do 40 mg składnika aktywnego na kilogram masy ciała. W zależności od właściwości określonego składnika, rodzaju infekcji u pacjenta, skuteczną dawkę można podawać raz dziennie lub rozłożyć na 2 do 4 razy dziennie. Szczególnie korzystne kompozycje zawierają dawki jednostkowe od około 30 do 500 mg na jednostkę.
Przykład I. Wytworzenie substancji wyjściowej (MA) (Związek o wzorze 2), w którym Y' oznacza -COOCH3, X' oznacza -OH, R'1 oznacza -H, R '2 oznacza (C9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926, M' oznacza α-D-mannopiranozyl).
Kompleks antybiotyku A 40926 (150 mg; 0,0866 mmoli), wytworzony według EP-A177 882, rozpuszczono w metanolu (30 ml) i za pomocą stężonego kwasu siarkowego ustalono pH 2. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Po podwyższeniu pH do 6 i zadaniu 0,15 ml trietyloaminy (TEA) wypadł osad. Po dodaniu eteru dietylowego osad oddzielono, przemyto dokładnie eterem dietylowym i wysuszono. Wydajność: 150 MG (99%).
Przykład II. Wytworzenie związku 1 (RA) (Związek o wzorze 1, w którym Y oznacza -CH2OH, X oznacza -OH, R'1 oznacza -H, R'2 oznacza (C9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926, M' oznacza α-D-mannopiranozyl).
Etap a: wytworzenie N^t-BOC^-MA
Do mieszanego roztworu 1,8 g związku wytworzonego według przykładu I (MA) i 1 g kwaśnego węglanu sodowego w 50 ml mieszaniny dioksan/woda 1/1 dodano po kropli w czasie 15 minut w temperaturze 5°C roztwór 0,25 g di-tert-butylodwuwęglanu w 5 ml dioksanu. Po 1 godzinie w temperaturze pokojowej ustalono pH za pomocą 1n HCl. Następnie dodano 150 ml wody i powstałą mieszaninę ekstrahowano n-butanolem (2 x 100 ml). Warstwę organiczną oddzielono, przemyto 100 ml wody i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do małej objętości (około 25 ml) w temperaturze 40°C. Po dodaniu eteru dietylowego (100 ml) oddzielono wytrącony osad i wysuszono przez noc w próżni w temperaturze pokojowej, uzyskując !,6 g tytułowego związku N -(t-BOC)-MA, dostatecznie czystego do zastosowania w następnym etapie.
Etap b: wytworzenie N*5-(t-BOC)-RA.
Do mieszanej zawiesiny 0,9 g związku wytworzonego według powyższego etapu w 50 ml wody dodano 30 ml mieszaniny 1/1 n-butanol/eter dietylowy, a następnie 0,9 g borowodorku sodowego. Czynnik redukujący dodawano porcjami przez 30 minut w temperaturze pokojowej, a następnie mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Następnie schłodzono ją do temperatury 5°C i dodano 1,5 ml lodowatego kwasu octowego, a następnie 50 ml wody. Powstałą mieszaninę ekstrahowano n-butanolem (100 ml), a warstwę organiczną przetwarzano jak opisano powyżej, uzyskując 0,8 g tytułowego związku Nx5-(t-BOC)-RA, dostatecznie czystego do zastosowania w końcowym etapie c.
Etap c: roztwór 0,5 g związku N*5-(t-BOC)-RA wytworzonego według powyższego etapu b w 5 ml suchego kwasu trifluorooctowego (TFA) mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 minutę (ewentualnie w temperaturze 0-5óC przez 20-30 minut) i następnie wylano w temperaturze 0-5°C do 10 ml mieszaniny metanol/eter dietylowy 1/4. Tytułowy związek RA oddzielono przez filtrację, po przemyciu eterem dietylowym i wysuszeniu w temperaturze pokojowej w próżni przez noc uzyskano 0,35 g produktu. Wytworzono 0,15 g czystego składnika RA, stosując chromatografię z odwróconymi fazami na silanowanym żelu krzemionkowym, łącząc wszystkie frakcje zawierające poszczególne czynniki jak opisano poniżej.
Przykład III. Wytworzenie związku 2 (MA-A-1/B0) i 6 (MA-A-1).
(Związek o wzorze 1, w którym Y oznacza -COOCU3, X oznacza -NH(CH2)vN(CH3)2, R1 oznacza -H, R2 oznacza (C9-C12) alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 (MA-A-1), M oznacza α -D-mannopiranozyl).
Metoda A
Etap a: wytworzenie Ni5-(t-BOC)-MA-A-i
Do mieszanego roztworu i,3 g N35-(t-BOC)-MA w 30 ml DMbO (wytworzonego według etapu a powyzszego przykładu II) dodano 0,2 ml 3,3-dimetylGammo-i-propyloaniiny i 0,3 ml 3,3-dimetylofosforozydanu (DPPA). Po 4 godzinach mieszania w temperaturze pokojowej dodano następną porcję 0,i5 ml DPPA i kontynuowano mieszanie w temperaturze pokojowej przez następne 20 godzin. Po dodaniu eteru i70 ml dietelawega oddzielono wytrącony osad, uzyskując 1,6 g tytułowego związku Ni5-(t-BOC)-MA-A-i.
Etap b: powyższy produkt rozpuszczono w i0 ml TPA.
Wytworzony roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 20 minut, później dodano 90 ml eteru dietylowego. Wytrącony osad przemyto dwukrotnie 50 ml eteru dietylowego, a następnie suszono przez noc w próżni w temperaturze pokojowej, uzyskując 0,9 g surowego tytułowego związku (MA-A-i), który poddano chromatografii ekstrakcyjnej (łącząc frakcje zawierające czysty poszukiwany czynnik), uzyskując 0,i5 g czystego MA-A-1 /B0.
Metoda B.
Do mieszanego roztworu i,8 g (około i mmol) związku (MA) wytworzonego według przykładu I w 30 ml DMF dodano w temperaturze pokojowej 0,i4 ml (około i,i5 mmoli)
3.3- (N,N-dimetyloamino-i-propyloaminy i 600 mg (około i,2 mola) PyBOP. Po okresie 3 godzin mieszania w temperaturze 20-25“C dodano i50 ml eteru d1etelowego. Oddzielono wytrącony osad i oczyszczono za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc frakcje zawierające czysty poszukiwany czynnik), uzyskując i,i5 g związku MA-A-iM).
Przykład IV.
Wytworzenie związku 7 (PyMA-A-i). (Związek o wzorze 1), w którym Y oznacza -COOCH3, X oznacza -NH(CH2)3-N(CH3)2, Ri oznacza -H, R2 oznacza (CrC^jalkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 (MA-A-i/B0), M oznacza α-D-mannopiranozyl).
Do mieszanego roztworu i,8 g (około 2 mmole) związku (MA) wytworzonego według przykładu I w 40 ml DMF dodano w temperaturze pokojowej 0,i4 ml (około i,2 mmoli)
3.3- dimetyIoamino-i-propyloaminy i 3,i2 g (około 6 mmoli) PyBOP. Po okresie 30 minut mieszaninę przetworzono jak opisano w przykładzie III, metodą B, uzyskując i,5 g tytułowego związku PyMA-A-i.
Przykład V. Wytwo rzenie związku 3 (RA-A4/B0) i 8 (RA-A-i). (Związek o wzorze 1, w którym Y oznacza -CH2OH, X oznacza -NH(CH2)3-N(CH3)2, R1 oznacza -H, R2 oznacza 9-metylodecyl (RA-A-UB0) lub (G>-Ci2)alk.il odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 (RA-A-i), M oznacza aD-mannopiranozyl).
Metoda A
Etap a: wytworzenie N15-(t-BOC)-RA-A-i
Powtarzając w zasadzie procedurę opisaną w przykładzie III, metoda A, etap a, z 2 g N 15-(t-BOC)-RA (przykład II, etap b) uzyskano i,7 g tytułowego związku N15-(t-BOC)-RA-A-i.
Etap b: Powtarzając w zasadzie procedurę opisaną w przykładzie II, etap c, z i,7 g powyższego związku N-(t-BOC)-RA-l uzyskano 0,22 g czystego związku RA-A-i.
Czynnik RA-A-i/Bo uzyskano w ten sam sposób jak opisano powyżej, z tą różnicą, że podczas czyszczenia za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami zbierano tylko frakcje, które zawierały poszukiwany czynnik.
Metoda B
Do mieszanego roztworu 50 g (około 27 mmoli) związku (RA) z przykładu I w 200 ml DMF dodano w temperaturze pokojowej ii ml (około 90 mmoli) 3,3-dimetyloamino-i-propeloam1ny i i8 g (około 35 mmoli) PyBOP. Po i5 minutach mieszania dodano 11 octanu etylowego i wytrącony osad oddzielono i oczyszczano za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc frakcje zawierające czyste poszukiwane czynniki) uzyskując 25 g związku RA-A-i.
Przykład VI. Wytworzenie związku 4 (MA-A-2/B0). (Związek o wzorze 1, w którym Y oznacza -COOCH3, X oznacza -NH(CH2)3-[NH(CH2)3]2-NH2, R1 oznacza -H, R2 oznacza 9-metvlodecvl i M oznacza α-D-mannoniranozvl).
PtOTa Q· pctrii mnonnm^r1ntvprrn ΛΜ1 Λ \ Π OC ^»1 ’I’L'Ą i O C
M-· łl J f liii X .Ł^Z—L i ml cbloroacetonitrylu w 10 ml dimetylosslfotleeku (DMSO) mieszano w temperaturze pokojowej przez 4 godziny. Następnie dodano 90 ml octanu etylowego i wytrącony osad oddzielono, uzyskując 2,8 g surowego tytułowego estru cyjanometylowego Nis-(t-BOC)-lMA
Etap b: wytworzenie Ni5-(t-BOC)-MA-A-2
Powyższy surowy ester evjanomutylowy rozpuszczono w 30 ml DMSO. Do wytworzonego roztworu dodano 2,8 ml N,N'-bis-(3-aminoprouyjo)-l,3-urouaeodiaminy i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 4 godziny. Następnie dodano 200 ml octanu etylowego i wytrącony osad oddzielono uzyskując 3 g surowego tytułowego estru eyjanomutylowego Ni--(t-BOC)-MA-A-2.
Etap c: Powyższy surowy związek potraktowano TFA jak opisano w przykładzie III, metoda A, etap b, po oczyszczeniu za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc frakcje zawierające czysty poszukiwany czynnik) uzyskując 25 g związku RA-A-1, uzyskując 0,45 g czystego związku MA-A-2/B0.
Przykład VII. Wytworzenie związku 5(MA-A-3/B0) (Związek o wzorze 1), w którym Y oznacza -COOCH3, X oznacza -NH(CH2)3-N[-(CH2)3-NH2]2, R1 oznacza -H, R2 oznacza 9-mutylodeeyl i M oznacza α-D-mannopiranozyl).
Etap a: wytworzenie N', N^di(t^BC^C^)-tris(aminopi^o^ylo)aminy
N',N zabezpieczoną poliaminę wytworzono według sposobu opisanego w Internationa] Application Publ. Nr WO 90/11300.
Etap b: Kondensacja MA z N',N-di(t-BOC)-tris-(amiepprpuylo)amiea.
Roztwór 18 g związku (MA) z przykładu I, 14 g (około 36 mmoli) zabezpieczonej aminy, 3 ml (około 22 mmoli) TFA i 6 ml (około 28 mmoli) DPPAw 150 ml DMSO mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, następnie dodano 500 ml octanu etylowego. Wytrącony osad oddzielono (około 22 g) i stosowano w następnym etapie bez uprzedniego oczyszczania.
Etap c: usuwanie grup zabezpieczających t-BOC:
Surowy produkt z etapu b rozpuszczono w 150 ml suchego uprzednio schłodzonego do temperatury 0°C TFA i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 0-5°C przez 20 minut. Następnie dodano 150 ml metanolu i 300 ml estru dietylowego. Wytworzony osad oddzielono, przemyto kilkakrotnie eterem dietylowym, a następnie oczyszczono za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami.
(łącząc frakcje zawierające czysty poszukiwany czynnik) uzyskując 9 g związku
MA-A-3/EL.
Przykład VIII. Wytworzenie związku: 9 (RA-A-2) (Związek o wzorze 1, w którym Y oznacza -CH2OH, X oznacza -NH(CH2)3-[NH-(CH2)3-NH2]2, R1 oznacza -H, R2 oznacza 9-mutvlodecyl (RA-A-1/B0) lub (C9-Cu)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 (RA-A-1), M oznacza α-D-maeeouir·anozyΊ).
Etap a: Wytworzenie estru cyjanometylowego Ni--(t-BOC)-RA.
Roztwór 8 g (około 4 mmoli) związku z przykładu II, etap b (Ni--(t-BOC)-RA). 0,75 ml (około 5,5 mmoli) TFA i 8 ml chloroacetonitrylu w 40 ml DMSO mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin. Następnie dodano 200 ml octanu etylowego i wytrącony osad oddzielono, uzyskując 8,2 g surowego tytułowego estru cyjanometylowego.
Etapy b i c: Kondensacja z N',N-bis-(3-aminoprouylo)-l,3-propanodiaminv. Po mieszaniu w temperaturze pokojowej przez 20 godzin dodano 320 ml octanu etylu. Utworzony osad oddzielono i ponownie rozpuszczono w 70 ml schłodzonego lodem TFA. Powstały roztwór mieszano w temperaturze 0°C przez 10 minut, a następnie dodano 230 ml zimnego eteru dietylowego. Wartość pH 5,5 roztworu ustalono za pomocą 1n NaOH, następnie oczyszczono go za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc frakcje zawierające czysty poszukiwany czynnik) uzyskując 1,3 g czystego tytułowego związku RA-A-2.
Przykład IX. Wytworzenie związku 10 (RA-A-3) (Związek o wzorze 1), w którym
Y ηττίορτα V nmapzu WU2l„ t5„ ί-ντηοργο mnoczn
VŁJ4U4VŁrtA X Λ. i ^N-^AA^yj A ' L V. ·*· JO A x ArfSJ £ą A*T V/AxL1LA V-Za3. a-Łj ΑΧ-2 V/Aa.lL4.VzXA (C9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A40926 i M oznacza α -D-mannopiranozyl).
Do mieszanego roztworu 9 g (około 5 mmoli) w 100 ml DMSO, 7 g (około 18 mmoli) N',N-di(t-BOC)-tris(aminopropylo)aminy (przykład VII, etap a) dodano w temperaturze 10°C 1,5 «i TEA i 3 ml DPPA. Po 1 godzinie mieszania w temperaturze 10°C i 4 godzinach mieszania w temperaturze pokojowej dodano 400 ml octanu etylu. Utworzony osad (około 12 g) oddzielono i ponownie rozpuszczono w 80 ml schłodzonego lodem TFA, a następnie powstały roztwór mieszano w temperaturze 0-5°C przez 10 minut. Następnie dodano mieszaninę metanol/eter dietylowy (około 300 ml) schłodzoną uprzednio do temperatury -10°C. Oddzielono wytworzony osad i szybko ponownie rozpuszczono w 200 ml wody. Wartość pH 4 roztworu ustalono za pomocą 1n NaOH, następnie oczyszczono go za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc frakcje zawierające czysty poszukiwany czynnik), uzyskując 1,8 g czystego tytułowego związku RA-A-3.
Przykład X. Wytworzenie związku 11 (A-A-1) (Związek o wzorze 1), w którym Y oznacza -COOH, X oznacza -NH-(CH2)3-N (0¾)¾ R1 oznacza -H, R2 oznacza (C9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 i M oznacza a-D-mannopiranozyl).
Do mieszanej zawiesiny 5 g (około 2,5 mmoli) związku 6 (MA-A-1), wytworzonego jak opisano w przykładzie III, metoda B, w 60 ml tetrahydrofuranu (THF) dodano w temperaturze pokojowej 10 ml wody i 20 ml 1n NaOH. Po 30 minutach ustalono pH 7 roztworu za pomocą 1n HCl dodano 150 ml n-butanu i całość zatężono w temperaturze 40°C pod zmniejszonym ciśnieniem do małej objętości (około 20 ml). Utworzony osad wytrącony dodając eter dietylowy (około 200 ml) oddzielono (5,2 g) i oczyszczono za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc frakcje zawierające czyste poszczególne czynniki) uzyskując 2,1 g tytułowego związku A-A-1.
Przykład XI. Wytworzenie związku 12 (PyA-A-1). (Związek o wzorze 1, w którym
Y oznacza -COO', X oznacza -NH-(CH2)3-N(CH3)2, R1 oznacza -H, R2 oznacza (C9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926, M oznacza a-D-mannopiranozyl i kation oznacza P®(NC4H8)3). Związek 12 (PyA-A-1) wytworzono z 35% wydajnością ze związku 7 (PyMA-A-1) w przykładzie IV stosując te same warunki jak opisano w przykładzie X dla wytworzenia związku 11 (A-A-1) ze związku 6 (MA-A-1).
Przykład XII. Wytworzenie związku 13 (A-A-3/B0). (Związek o wzorze 1, w· którym
Y oznacza -COOCH3, X oznacza -NH-(CH2)3-N-[(CH2)3-NH2]2, R1 oznacza -H, R2-oznacza 9-metylodecyl i M oznacza a -D-mannopiranozyl).
Związek 13 (A-A-3/B0) wytworzono z 41% wydajnością ze związku 5 (MA-A-3/B0) w przykładzie VII stosując te same warunki jak opisano w przykładzie X dla wytworzenia związku 11 (A-A-1) ze związku 6 (MA-A-1).
Przykład XIII. Wytworzenie, związku 14 (PyRA-A-1). (Związek o wzorze 1, w którym Y oznacza -CH2OH, X oznacza -NH-(CH2)3-N(CH3)2, R1 oznacza -H, R2 oznacza (C9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 i M oznacza a-D-mannopiranozyl).
Do mieszanego roztworu 400 mg (około 0,2 mmoli) związku 7 (PyMA-A-1), wytworzonego jak w przykładzie IV, w 20 ml wody, dodano w temperaturze pokojowej 4 ml n-butanolu i 200 mg NaBH4. Po mieszaniu mieszaniny przez noc w temperaturze pokojowej ustalono jej pH 4,5 za pomocą kwasu octowego i ekstrahowano 50 ml n-butanolu. Warstwę organiczną oddzielono i rozpuszczalnik odparowano w temperaturze 45°C pod zmniejszonym ciśnieniem. Wytrącony osad oczyszczono za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc wszystkie frakcje zawierające czyste poszczególne czynniki) uzyskując 175 mg tytułowego związku 16 (PyRA-A-1).
Przykład XIV. Wytworzenie związku 18 (MA-A-4). (Związek o wzorze 1, w którym
Y oznacza -COOCH3, X oznacza —Ν( zN-CH3 \ /
R1 oznacza -H, R 2 oznacza (Cs-C^alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 i M oznacza α-D-mannopiranozyl).
Do mieszanego roztworu 5 g związku z przykładu I (MA) w 60 ml mieszaniny DMF/DMSO 5/1 dodano w temperaturze pokojowej 0,3 ml N-metylopiperazyny i 1,7 g PyBOP. Po 1 godzinie reakcji dodano 140 ml octanu etylu, wytrącony osad oddzielono i oczyszczono za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (łącząc wszystkie frakcje zawierające czyste poszczególne czynniki) uzyskując 1,9 g tytułowego związku MA-A-4.
Przykład XV. Wytworzenie związku 17 (RA-A-4). (Związek o wzorze 1, w którym Y oznacza -CH2OH2, X oznacza —N·
N-CH3
R1 oznacza -H, R 2 oznacza (C 9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926 i M oznacza ac-D-mannopuanozyl).
Stosując dokładnie tę samą procedurę jak opisano w przykładzie XIV, z 5 g RA wytworzono w tych samych warunkach 2,7 g czystego związku RA-A-4.
Chromatografia z odwróconymi fazami.
Czyste próbki powyższych związków uzyskano za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami na silanizowanym żelu krzemionkowym (0,063 - 0,2 mm; Merck). Surowy produkt (przykładowo 0,5 g) rozpuszczono w minimalnej ilości mieszaniny acetonit^ryl/woda 1/1, następnie ustalono pH 7 roztworu za pomocą 1n NaOH i rozcieńczono wodą do zmętnienia. Następnie, w trakcie silnego mieszania dodano kilka kropli acetonitrylu. Natychmiast po wyklarowaniu roztworu podano go na kolumnę silanizowanego żelu krzemionkowego ’ (100 g) w wodzie. Wymywanie przeprowadzono z zastosowaniem liniowego gradientu stężeń od 10 % do 60% acetonitrylu w 0,1 n kwasu octowego w ciągu 10 godzin, przy szybkości przepływu około 250 ml/godzinę zbierając 20 ml/ frakcje . badane za pomocą HPLC. Frakcje zawierające czyste związki o wzorze 1 oddzielono i w przypadku kiedy pożądany jest związek kompleksowy, w którym R2 oznacza (C9-C12)alkil odpowiedni do czynników kompleksu A 40926, wszystkie frakcje zawierające czyste czynniki połączono i odparowano rozpuszczalniki w temperaturze 40°^ w obecności n-butanolu aby przeciwdziałać tworzeniu się piany.
Jeśli w trakcie wywarzania związku antybiotyku o wzorze 1 zastosowano jako prekursor kompleks 40926 a poszukiwany jest pojedynczy czynnik związku amidowego o wzorze 1, którym R2 odpowiada jednemu ze znaczeń, które charakteryzują poszczególne czynniki kompleksu A 40926 (e. g. R2 = 9-metylodecyl) łączono tylko te frakge badane za pomocą .HPLC, które zawierają poszukiwany czysty czynnik, a następnie traktowano je jak opisano powyżej.
Strukturę każdego pojedynczego czynnika związków według wynalazku oznaczano za pomocą analizy HPLC każdego produktu reakcji. Zatem, wstępną identyfikację poszukiwanego czynnika wykonywano porównując wygląd zapisu analizy HPLC kompleksu 40926 z wyglądem zapisu analizy HPLC surowego produktu reakcji (przykładowo wzory HPLC opisane przez L. P. Zerilli et al. w Rapid Communications in Mass Spectrometry, Vol. 6, 109,1992) (w tym artykule czynnik Bo kompleksu A 40926 jest oznaczony jako czynnik B).
Analizy HPLC wykonywano na kolumnie Hibar (125 x 4 mm; Merck) fabrycznie napełnioną Li-Chrospher RP-8 (5 μ m) stosując chromatograf cieczowy typu Varian Model 5500. Chromatogramy zapisywano przy 254 nm. Wymywanie przeprowadzono z zastosowaniem krokowego liniowego gradientu stężeń od 20 % do 60% acetonitrylu w 0,2 % wodnego roztworu mrówczanu amonowego w ciągu 30 minut przy szybkości przepływu około 1,5 ml/minutę.
Ponieważ, w zasadzie, wszystkie nowe związki wykazują typowy wygląd zapisu analizy HPLC podobny do wyglądu zapisu odpowiedniego prekursora kompleksu A 40926, poszczególne czynniki związku według wynalazku odpowiadające czynnikom kompleksu prekursora A 40926 mogą być łatwo oznaczone porównując oba zapisy analiz HPLC. Wymyte frakcje z chromatografii z odwróconymi fazami zawierające wspomniane czyste czynniki można rozdzielić i przetwarzać dalej jak opisano powyżej. W celu dalszego potwierdzenia struktury łańcucha (C9-C12)alkilowego próbka testowa każdej frakcji może być odparowana jak opisano powyżej do próbki produktu, którą można przebadać za pomocą chromatografii gazowej/spectrometrii masowej (GC/MS) według metody opisanej przez L. F. Zerlillfego et al. w artykule wymienionym powyżej.
W tabeli 5 przedstawiono czasy retencji (r) czystego czynnika każdego nowego związku o wzorze 1, w którym R2 oznacza 9-metylodecyl (tj. podstawnik odpowiadający czynnikowi Bo kompleksu A 40926), który ustalono substancją odniesienia w procedurach oczyszczania za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami).
W tabeli pokazano również tR czynnika prekursora kompleksu A 40926 i odpowiedniej estrowej substancji wyjściowej (MA) zarejestrowane w tych samych warunkach jak opisano powyżej.
Tabela 5
Wyniki analizy HPLC
| ZWIĄZEK | tR(minuty) |
| prekursor A 40926 | 9,7 |
| materiał wyjściowy (MA) | 11,3 |
| związek 1 | 10,2 |
| związek 2 | 13,7 |
| związek 3 | 15,3 |
| związek 4 | 15,3 |
| związek 5 | 15,3 |
| związek 6 | 13,7 |
| związek 7 | 20,5 |
| związek 8 | 15,3 |
| związek 9 | 12,9 |
| związek 10 | 14,8 |
| związek 11 | 12,1 |
| związek 12 | 17,4 |
| związek 13 | 12,2 |
| związek 14 | 19,2 |
| związek 17 | 13,4 |
| związek 18 | 14,8 |
Widma Ή NMR i 3'XP NMR.
Widma XH NMR przy 500 MHz rejestrowano w zakresie temperatury od 20°C do 30°C na spektrometrze Bruker AM 500 w DMSO-d6 z tetrametylosilanem jako wzorcem wewnętrznym (delta = 0,00 ppm). W tabeli 6 przedstawiono najbardziej istotne przesunięcia chemiczne (delta ppm) niektórych reprezentaywrnych nowych związków.
| Tabela 6 | |
| Związek i (RA): | 0,85, 1,13,1,42,1,98, (łańcuch azclooy), 3,72 (CH2OH), 4,05-6,22 (peptydooa grupy CK); 6,43-8,52 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek 2 (MA-A-l/Bo): | 0,83,1,14,1,38,1,99 (łańcuch acylow), 1,83,2,83 (bocnec łańcuch CH2), 2,73 (N(CHb)2); 4,11-6,10 (pep^owe grupy CH); 6,48-9,50 (protony aromatyczne i peptcOooe NH). |
| Związek 3 (RA-A-I/B0): | 0,84,1,14,1,38,1,92 (łańcuch acylow), 1,72,2,75 (boczny łańcuch CH2), 2,53 (N(CH3)2); 3,69 (CH2OH), 4,11-6,10 (peptydowe grupy CH); 6,48-9,50 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek 4 (MA-A-2/Bo): | 0,84,1,15,1,39,1,98 (łańcuch azclooy), 1,96,2,86 (boczny łańcuch CH2), 4,11-6,10 (peptcOooe grupy CH); 6,42-9,61 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek 5 (MA-A-l/Bo): | 0,85,1,13,1,42,2,02 (łańcuch azclooc), 1,73,2,82 (łańcuchy alkiloamieooe), 2,42 (-N-CH3), 3,63 (COOCH3); 3,10-3,80 (cukry), 4,11-6,10 (peptydowe grupy CH); 6,41-8,52 (protony aromatyczne i peptcOooe NH). |
| Związek 7 (PyMA-A-1): | 0,84,1,13,1,42,2,01 (łańcuch acylow^, 1,83,2,16 (0imetylopropcloaml0), 2,32 (NH-CH3); 1,70,3,23 (piroli0ye); 3,10-3,80 (cukry) 4,10-6,20 (peptydowe grupy CH); 6,38-8,40 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek 9 (RA-A-2): | 0,84,1,13,1,39,1,98 (łańcuch acylow), 1,88,2,91 (łańcuchy alkiloamleooe), 2,41 (NH-CH3); 3,10-3,80 (cukry), 4,10-6,20 (peptydowe grupy CH); 6,388,49 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek I0 (RA-A-2): | 0,84, 1,13,1,39,1,98 (łańcuch azclooc), 1,7;^, 2,82 (łańcuchy alkCloamieooe), 2,47 (NT-CT3); 3,10-3,80 (cukry), 4,10-6,10 (peptcOooe grupy CH); 6,378,70 (protony aromatyczne i peptcOooe NH); 9,2-10,4 (OH fenolowe). |
| Związek ii (A-A-I): | 0,84,1,13,1,39,2,00 (łańcuch acylow), 1>&8, 2,9i (łańcuchy alkiloaminooa), 2,37 (NH-CH3); 3,10-3,80 (cukiy), 4,10-6,10 (peptydowe grupy CH); 6,398,50 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek I2 (PyA-A-I): | 0,84,1,13,1,42,2,02 (łańcuch acclooy), 1,:87,2,73,3,00 (0imetylopropcloamid), 2,48 (NH-CH3); 1,70,3,23 (pirolidce); 3,10-3,80 (cukry), 4,10-6,25 (pep^owe grupy CH); 6,38-8,55 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek i3 (A-A-3/Bo): | 0,84,1,13,1,42,2,02 (łańcuch acylow/), 2,33 (NH-^); i,71,3,80 (łańcuchy alkiloamieooe), 3,10-3,80 (cukry) 4,10-6,10 (peptc0owe grupy CH); 6,37-8,50 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek i4 (PyA-A-i): | 0,84,1,13,1,41,2,00 (łańcuch azclooc), 2,33 (NH-CH3); 1,82, 2,16 (dimetylopropyloami0), 1,71,3,23 (pi.rolidce); 3,10-3,80 (cukry), 4,10-6,20 (peptydowe grupy CH); 6,38-8,40 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek I7 (RA-A-4): | 0,84.1.13,1.40,1,97 (łańcuch acylow), 2,i0 (CH piperrncnowe), 2,38 (NHCH3); 3,10-3,80 (cukry), 4,05-6,07 (peptydowe grupy CH); 6,38-8,49 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
| Związek I8 (MA-A-4): | 0,84,1,13,1,40,2,00 (łańcuch acylow), 2,i3 (CH3 piperrncnowe), 2,43 (NHCH3); 3,10-3,80 (cukry), 3,63 (COOCH3), 4,05-6,09 (peptydowe grupy CH); 6,38-8,49 (protony aromatyczne i peptydowe NH). |
Widma 31P NMR zarejestrowano przy i6i,98 MHz (związek 12) lub przy 202,46 MHz (związki 7 i 16) w roztworze DMSO-d6 z 85% H3PO4 jako wzorcem wewnętrznym.
Związek 7 (PyMA-A-i) (31P): jeden sygnał przy delta 24,i2 ppm.
Związek I2 (PyA-A-1) (P): jeden sygnał przy delta 23,50 ppm.
Związek I4 (PyRA-A-I) (3IP): jeden sygnał przy delta 24,1i ppm.
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz Cena 6,00 zł
Claims (12)
- Zastrzeżenia patentowe1. Sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926 o wzorze III w którymRi oznacza atom wodoru lub grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną;R.2 oznacza (C9-Ci2)alkil;M oznacza α -D-mannopiranozyl;Y oznacza karboksyl, (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl;X oznacza resztę aminową o wzorze-NR3-alki-(NR 4-alk2 )p-(NR-alk3)q-W, w którymR3, R4 i R5 oznaczają atom wodoru lub (Ci-C4)alkil;każdy alki, alk2 i alk3 niezależnie oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony alkilen o 2 - 4 atomach węgla;p i q są liczbami całkowitymi niezależnie oznaczającymi zero lub 1;W oznacza atom wodoru, (Ci-C4)alkil, grupę aminową, grupę (Ci-C^alkdloaminową, grupę di(Ci-C4)alkiloaminową, grupę aminową podstawioną jednym lub dwoma fragmentami amino-(C2-C4)-alkilowymi lub jednym lub dwoma fragmentami (Ci-C4)alkiloamino-(C 2-C4 )alkilowymi lub jednym lub dwoma fragmentami di(Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi lub, gdy obydwa p i q oznaczają zero, to wzięte razem z fragmentem - NR3-alki- ewentualnie oznacza grupę piperazynową lub 4-metylopiperazynową;z wyjątkiem przypadku, gdy Ri wyłącznie oznacza atom wodoru lub grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną;i równocześnie R2 oznacza (Cio-Cii)alkil;M oznacza α-D-mannopiranozyl;Y oznacza (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl,X oznacza resztę aminową o wzorze -NR3-alki-(NR4alk2)p^(^3NR5-alk3)q-W, w którym Rs. R4 i R5 oznaczają atom wodoru lub (Ci-C4) alkil;|y ollr., o lir.-, i α1Τζ·~ m#=»>zol<ażrr»i^ nrzttopr/o7 .................każdy alki u.zjuł y ła±av£LUi\^ X CXAXXJ lilV£jUlV£a.llV V/ZjA1ŁA<z/C«CIPrnc+nłorłPnf'. -----x 00 HJiuiivuLioJ w nr Ink . ty am-uz AΟι-ζΓτοΤ^'-τ-ί/'ΐ-ρΛΓ olkilf zgaxęz-ioA±y alkileTx o 2 - 4 atomach węgla;p i q są liczbami całkowitymi oznaczającymi niezależnie zero lub 1,W oznacza atom wodoru, (Ci-C4)alkil, grupę aminową, grupę (Ci-C4)alkiloaminową, grupę di(Ci-C4)alkiloaminową, grupę aminową podstawioną jednym łub dwoma fragmentami amino-(C2-C4)-alkilowymi, albo jednym lub dwoma fragmentami (Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi, względnie jednym lub dwoma fragmentami di(Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi i farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych takich związków, znamienny tym, że związek o wzorze 2 oil w którym R'i, R '2 i M' mają takie samo znaczenie jak Ri, R2 i M, a Y' oznacza (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl i X' oznacza hydroksyl, poddaje się reakcji amidowania z reagentem aminowym o wzorze 3NHR3-alki-(NR-alk2)p-(NR5-alk3)q-W, wzór 3 w którym R3, R4, R5, alki, alk2, alk3, p, q i W mają wyżej podane . znaczenie, przy czym reakcję prowadzi się w obecności środka kondensującego lub poprzez utworzenie aktywnego estru kwasu karboksylowego C31 gdy otrzymuje się pochodną o wzorze 1, w którym Ri oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą N1 ©aminową grupę funkcyjną, a wszystkie inne symbole mają wyżej podane znaczenie, ewentualnie usuwa się grupę zabezpieczającą grupę Ni5-aminową wytwarzając odpowiedni związek, w którym Ri oznacza atom wodoru i ewenlturlnie związek o wworze 1, w któiym Y oznacza (Ci-C.^alkoksykarbonyl poddaje się działaniu wodnego roztworu wodorotlenku metalu alkalicznego z wytworzeniem odpowiedniego związku o wzorze i, w którym Y oznacza karboksyl.
- 2. Sposób według zastrs. a. zn amienny tym że reakcję amidowania prowadzi saę w obojętnym rozpuszczalniku organicznym w obecności czynnika kondensującego wybranego z grupy obejmującej fosforoazydki (Ci-C4)alkilowe, fenylowe i heterocykliczne i heksafluo4 rofosforan benzotriazoliloksytris-(pirolidyrio)-fosforiiowy w temperaturze zawartej między 0 - 20°C.
- 3. Sposób według zastrz. 1. znamienny tym, że reakcję amidowania prowadzi się przekształcając wyjściową substancję karboksylową o wzorze 2 w odpowiedni aktywny ester, korzystnie z zabezpieczoną N15-aminową grupą funkcyjną, i ten aktywny ester poddaje się reakcji z molowym nadmiarem aminy o wzorze 3, w obecności polarnego rozpuszczalnika organicznego, w temperaturze zawartej między 5 - 60°C, korzystnie między 10 - 30°C.
- 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że jako aktywny ester stosuje się ester cyjanometylowy w stosunku molowym względem aminy wynoszącym od 1:5 do 1:30.
- 5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że ester cyjanometylowy wytwarza się z wyjściowej substancji będącej kwasem karboksylowym o wzorze 2, korzystnie z zabezpieczoną N-aminową grupę funkcyjną, z około 20 - 30-krotnym molowym nadmiarem chloroacetonitrylu, w obecności obojętnego rozpuszczalnika organicznego i zasady, która nie wpływa na przebieg reakcji, w temperaturze między 5 - 60°C, korzystnie w temperaturze 10 - 30ciC.
- 6. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako obojętny rozpuszczalnik organiczny stosuje się rozpuszczalnik wybrany z grupy obejmującej dimetyloformamid, dimetoksyetan, heksametylofosforoamid, dimetylosulfotlenek i ich mieszaniny.
- 7. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że jako polarny rozpuszczalnik stosuje się rozpuszczalnik wybrany z grupy obejmującej niższe alkanole, dimetyloformamid, heksametylofosforoamid, 1,3-dimetylo-3,4,5,6-tetrahydro-2(1H)-pirymidon, dimetylosulfotlenek lub dimetoksyetan.
- 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako grupę zabezpieczającą N^-aminową grupę funkcyjną stosuje się grupę t-butoksykarbonylową lub karbobenzyloksylową i po zakończeniu procesu amidowania ewentualnie usuwa się tę grupę zabezpieczającą.
- 9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddając reakcji odpowiednie substraty otrzymuje się pochodną antybiotyku A 40926 o wzorze 1, w którym R1 oznacza atom wodoru;R.2 oznacza 7-metylooktyl, n-nonyl, 8-metylononyl, n-decyl, 9-metylodecyl, n-undecyl lub n-dodecyl;M oznacza α-D-mairnopiranozyl;Y oznacza hydroksymetyl;X oznacza resztę aminową wybraną z grupy obejmującej -NH-(CH2)3-N(CH3)2,-NH-(CH2)3-[NH(CH2)3]2-NH2,-NH(CH2)3-N[(CH2)3NH2]2-N N-CH., \_/ i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne.
- 10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddając reakcji odpowiednie substraty otrzymuje się pochodną o wzorze 1, w którym R2 oznacza 9-metylodecyl, R1, M, Y i X mają znaczenie podane w zastrz. 9 i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne.
- 11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddając reakcji odpowiednie substraty otrzymuje się pochodną o wzorze 1, w którymY oznacza hydroksymetyl;X oznacza -NH-(CH2)3-N(CH3)2;R1, R2 i M mają znaczenie podane w zastrz. 9; i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne.
- 12. Sposób wytwarzania pochodnej antybiotyku A 40926 o wzorze 1,171 813ΟNH-C-R2 HO__ / _Ri oznacza atom wodoru lub grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną;R2 oznacza (Cio-Cii)alkil;M oznacza α-D-mannopiranozyl;Y oznacza (Ci-C4)alkoksykarbonyl lub hydroksymetyl,X oznacza resztę aminowa o wzorze -NR3-alk1-(NR4alk2)p^(^INR5-alk3)q-W, w któiym:R3, R4 i R 5 oznaczają atom wodoru lub (Ci-CT)alkil;każdy alki, alk2 i alk3 niezależnie oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony alkilen o 2 - 4 atomach węgla;p i q są liczbami całkowitymi oznaczającymi niezależnie zero lub 1,W oznacza atom wodoru, (Ci-C4)alkil, grupę aminową, grupę (Ci-C4)alkiloaminową, grupę di(Ci-C4)alkiloaminową, grupę aminową podstawioną jednym lub dwoma fragmentami amino-(C2-C4)-alkilowymi, albo jednym lub dwoma fragmentami (Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi, względnie jednym lub dwoma fragmentami di(Ci-C4)alkiloamino-(C2-C4)alkilowymi; i jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych, znamienny tym, że związek o wzorze 2, oU w którym X' oznacza hydroksyl, Y' oznacza (Ci-Cąjalkoksykarbonyl lub hydroksymetyl, R' i oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną, R '2 i M' mają takie samo znaczenie jak R2 i M. kondensuje się z aminą o wzorze 3NHR3-alk1-(NR4-alk2)p^(^^R5-alk3)q-W wzór 3 w którym R3, R4, R5, alki, alk2, alk3, p, q i W mają wyżej podane znaczenie, w obojętnym rozpuszczalniku organicznym w obecności odpowiedniego środka kondensującego wybranego z grupy obejmującej fosforoazydki (Ci-C4)alkilowe, fenylowe lub heterocykliczne, w temperaturze zawartej między 0 - 20°C i ewentualnie usuwa się grupę zabezpieczającą funkcyjną grupę aminową lub opisany wyżej związek karboksylowy o wzorze 2 przekształca się w jego odpowiedni aktywny ester i ten aktywny ester poddaje się reakcji z wyżej opisaną aminą o wzorze 3, w obecności polarnego rozpuszczalnika organicznego w temperaturze zawartej między 5 - 60°C, korzystnie 10 - 30°C i ewentualnie usuwa się grupę zabezpieczającą aminową grupę funkcyjną.* * *
Applications Claiming Priority (3)
| Application Number | Priority Date | Filing Date | Title |
|---|---|---|---|
| EP91112685 | 1991-07-29 | ||
| EP92109906 | 1992-06-12 | ||
| PCT/EP1992/001594 WO1993003060A1 (en) | 1991-07-29 | 1992-07-14 | Amide derivatives of antibiotic a 40926 |
Publications (1)
| Publication Number | Publication Date |
|---|---|
| PL171813B1 true PL171813B1 (pl) | 1997-06-30 |
Family
ID=26128958
Family Applications (1)
| Application Number | Title | Priority Date | Filing Date |
|---|---|---|---|
| PL92302285A PL171813B1 (pl) | 1991-07-29 | 1992-07-14 | Sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926 PL PL PL PL PL |
Country Status (24)
| Country | Link |
|---|---|
| EP (2) | EP0596929B1 (pl) |
| JP (1) | JP3418762B2 (pl) |
| KR (1) | KR100242682B1 (pl) |
| AT (1) | ATE125551T1 (pl) |
| AU (1) | AU666862B2 (pl) |
| BG (1) | BG61124B2 (pl) |
| CA (1) | CA2109601C (pl) |
| CZ (1) | CZ285703B6 (pl) |
| DE (1) | DE69203724T2 (pl) |
| DK (1) | DK0596929T3 (pl) |
| ES (1) | ES2075709T3 (pl) |
| FI (1) | FI112662B (pl) |
| GR (1) | GR3017897T3 (pl) |
| HU (2) | HU223946B1 (pl) |
| IE (1) | IE68420B1 (pl) |
| IL (1) | IL102623A (pl) |
| MX (1) | MX9204394A (pl) |
| NO (1) | NO314150B1 (pl) |
| NZ (1) | NZ243735A (pl) |
| PL (1) | PL171813B1 (pl) |
| RU (1) | RU2125058C1 (pl) |
| TW (1) | TW218021B (pl) |
| UA (1) | UA41283C2 (pl) |
| WO (1) | WO1993003060A1 (pl) |
Families Citing this family (20)
| Publication number | Priority date | Publication date | Assignee | Title |
|---|---|---|---|---|
| US5606036A (en) * | 1991-03-27 | 1997-02-25 | Gruppo Lepetit Spa | Antibiotic A 40926 ester derivatives |
| US5840684A (en) * | 1994-01-28 | 1998-11-24 | Eli Lilly And Company | Glycopeptide antibiotic derivatives |
| TW457248B (en) * | 1994-01-28 | 2001-10-01 | Lilly Co Eli | Glycopeptide antibiotic derivatives |
| KR100430202B1 (ko) * | 1995-07-05 | 2004-09-18 | 아벤티스 벌크 에스.피.에이. | 등전성 집속에 의한 달바 헵티드 항생제의 정제 |
| WO1997040067A1 (en) * | 1996-04-23 | 1997-10-30 | Biosearch Italia S.P.A. | Improved chemical process for preparing amide derivatives of antibiotic a 40926 |
| US6004959A (en) * | 1996-05-30 | 1999-12-21 | Hoechst Marion Roussel, Inc. | Alkyloxyamino substituted fluorenones and their use as protein kinase-C inhibitors |
| SI1140993T1 (en) | 1998-12-23 | 2003-12-31 | Theravance, Inc. | Glycopeptide derivatives and pharmaceutical compositions containing the same |
| MY123217A (en) * | 1998-12-23 | 2006-05-31 | Theravance Inc | Glycopeptide derivatives and pharmaceutical compositions containing the same |
| TWI275594B (en) | 2001-08-24 | 2007-03-11 | Theravance Inc | Process for preparing vancomycin phosphonate derivatives |
| TWI312785B (en) * | 2001-08-24 | 2009-08-01 | Theravance Inc | Process for preparing vancomycin derivatives |
| KR100478533B1 (ko) * | 2002-07-30 | 2005-03-28 | 한국수력원자력 주식회사 | 레이저를 이용한 탈륨 동위원소 분리방법 |
| WO2004045637A1 (en) | 2002-11-18 | 2004-06-03 | Vicuron Pharmaceuticals Inc. | Dalbavancin compositions for treatment of bacterial infections |
| US7119061B2 (en) * | 2002-11-18 | 2006-10-10 | Vicuron Pharmaceuticals, Inc. | Dalbavancin compositions for treatment of bacterial infections |
| US20060074014A1 (en) | 2002-11-18 | 2006-04-06 | Vicuron Pharmaceuticals Inc. | Dalbavancin compositions for treatment of bacterial infections |
| EP1641480A1 (en) | 2003-05-27 | 2006-04-05 | Theravance, Inc. | Use of a polyene macrolide antifungal agent in combination with a glycopeptide antibacterial agent |
| EP1654036B1 (en) | 2003-07-22 | 2007-12-26 | Theravance, Inc. | Use of an echinocandin antifungal agent in combination with a glycopeptide antibacterial agent |
| BRPI0516657A (pt) | 2004-11-29 | 2008-09-16 | Univ Nagoya Nat Univ Corp | derivados de monÈmero antibiótico de glicopeptìdeo |
| TW200808818A (en) | 2006-05-26 | 2008-02-16 | Shionogi & Co | Glycopeptide antibiotic derivatives |
| BRPI0821947A2 (pt) | 2007-12-26 | 2015-09-22 | Shionogi & Co | derivados de antibiótico de glicopetídeo glicosilatado |
| CN116710470A (zh) * | 2021-01-11 | 2023-09-05 | 埃克斯利亚制药有限公司 | 合成方法 |
Family Cites Families (6)
| Publication number | Priority date | Publication date | Assignee | Title |
|---|---|---|---|---|
| GB8608809D0 (en) * | 1986-04-11 | 1986-05-14 | Lepetit Spa | Antibiotic |
| GB8726859D0 (en) * | 1987-11-17 | 1987-12-23 | Lepetit Spa | 22-dechlorotei-coplanins |
| DE68925806T2 (de) * | 1988-12-27 | 1996-09-26 | Lepetit Spa | C63-Amidderivate von 34-de(acetylglucosaminyl)-34-deoxy-teicoplaninen |
| GB2231846B (en) * | 1989-05-25 | 1993-02-24 | Hadlum Brothers Ltd | A hand held carrier |
| JPH06503306A (ja) * | 1990-12-05 | 1994-04-14 | グルポ・レペチツト・エス・ピー・エイ | テイコプラニン抗生物質の３８−デカルボキシ−３８−ヒドロキシメチル誘導体およびそれらの製造方法 |
| EP0578644B1 (en) * | 1991-03-27 | 1996-12-04 | GRUPPO LEPETIT S.p.A. | Antibiotic a 40926 ester derivatives |
-
1992
- 1992-07-14 RU RU94013457A patent/RU2125058C1/ru not_active IP Right Cessation
- 1992-07-14 HU HU9400256A patent/HU223946B1/hu not_active IP Right Cessation
- 1992-07-14 JP JP50320293A patent/JP3418762B2/ja not_active Expired - Fee Related
- 1992-07-14 UA UA94005300A patent/UA41283C2/uk unknown
- 1992-07-14 AT AT92915890T patent/ATE125551T1/de not_active IP Right Cessation
- 1992-07-14 PL PL92302285A patent/PL171813B1/pl not_active IP Right Cessation
- 1992-07-14 CZ CZ94192A patent/CZ285703B6/cs not_active IP Right Cessation
- 1992-07-14 EP EP92915890A patent/EP0596929B1/en not_active Expired - Lifetime
- 1992-07-14 CA CA002109601A patent/CA2109601C/en not_active Expired - Fee Related
- 1992-07-14 EP EP92111932A patent/EP0525499A1/en active Pending
- 1992-07-14 DK DK92915890.5T patent/DK0596929T3/da active
- 1992-07-14 DE DE69203724T patent/DE69203724T2/de not_active Expired - Fee Related
- 1992-07-14 AU AU23262/92A patent/AU666862B2/en not_active Ceased
- 1992-07-14 ES ES92915890T patent/ES2075709T3/es not_active Expired - Lifetime
- 1992-07-14 KR KR1019940700273A patent/KR100242682B1/ko not_active IP Right Cessation
- 1992-07-14 WO PCT/EP1992/001594 patent/WO1993003060A1/en active IP Right Grant
- 1992-07-17 TW TW081105668A patent/TW218021B/zh not_active IP Right Cessation
- 1992-07-23 IL IL10262392A patent/IL102623A/en not_active IP Right Cessation
- 1992-07-27 MX MX9204394A patent/MX9204394A/es not_active IP Right Cessation
- 1992-07-27 NZ NZ243735A patent/NZ243735A/xx unknown
- 1992-07-28 IE IE922451A patent/IE68420B1/en not_active IP Right Cessation
-
1993
- 1993-12-20 NO NO19934722A patent/NO314150B1/no not_active IP Right Cessation
-
1994
- 1994-01-26 FI FI940394A patent/FI112662B/fi active
- 1994-02-25 BG BG098582A patent/BG61124B2/bg unknown
-
1995
- 1995-06-19 HU HU95P/P00252P patent/HU211347A9/hu unknown
- 1995-10-26 GR GR950402996T patent/GR3017897T3/el unknown
Also Published As
Similar Documents
| Publication | Publication Date | Title |
|---|---|---|
| PL171813B1 (pl) | Sposób wytwarzania nowych amidowych pochodnych antybiotyku A 40926 PL PL PL PL PL | |
| US5750509A (en) | Amide derivatives of antibiotic A 40926 | |
| AU629883B2 (en) | C63-amide derivatives of 34-de(acetylglucosaminyl)-34- deoxy-teicoplanins | |
| JPH01211600A (ja) | 新規な抗生物質 | |
| US5438117A (en) | Hexapeptides deriving from aglucoteicoplanin and a process for preparing them | |
| GB1603127A (en) | Rifamycin compounds | |
| AU647122B2 (en) | C63-amide derivatives of 34-de(acetylglucosaminyl)-34-deoxy- teicoplanin and their use as medicaments against bacteria resistant to glycopeptide antibiotics | |
| US5374711A (en) | Chemical modification of 2"-amino group in elsamicin a | |
| EP0560795B1 (en) | 38-decarboxy-38-hydroxymethyl derivatives of teicoplanin antibiotics, and a process for preparing them | |
| NZ218420A (en) | De-(acetylglucosaminyl)-di(dehydro)-deoxy teicoplanin derivatives and pharmaceutical compositions | |
| EP0563062B1 (en) | Hexapeptides deriving from aglucoteicoplanin and a process for preparing them | |
| EP0050856B1 (en) | New peptide, process for its preparation and pharmaceutical composition containing it | |
| US5164484A (en) | De-(acetylglucosaminyl-di(dehydro)-deoxy teicoplanin derivatives |
Legal Events
| Date | Code | Title | Description |
|---|---|---|---|
| LAPS | Decisions on the lapse of the protection rights |
Effective date: 20100714 |