PL169512B1

PL169512B1 - Kompozycja klejowa wodna na podstawie chlorosulfonowanego polietylenu PL

Info

Publication number: PL169512B1
Application number: PL92304037A
Authority: PL
Inventors: Douglas H Mowrey
Original assignee: Lord Corp
Priority date: 1991-12-10
Filing date: 1992-11-25
Publication date: 1996-07-31
Also published as: HRP921413A2; JP3734261B2; YU48246B; CZ141594A3; DE69231863T2; WO1993012189A1; TR26519A; SK70994A3; GR3036563T3; SK283191B6; ATE201895T1; DE69231863D1; HU9401373D0; YU103892A; EP0616629A4; EP0616629A1; HUT68229A; RO112291B1; DK0616629T3; SI9200355A

Abstract

1 Kompozycja klejowa wodna na podstawie chlo- rosulfonowanego polietylenu, znamienna tym, ze zawiera 10-50% wagowych lateksu chlorosulfonowanego poliety- lenu, 2-50% wagowych zwiazku polimaleimidowego o wzorze 1, w którym X oznacza liczbe od 1 do 100, 10-60% wagowych zwiazku nitrozowego 1 5-60% wagowych tlen- ku metalu oraz wode W Z Ó R 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja klejowa wodna służąca do klejenia różnych substratów z takimi powierzchniami, jak powierzchnie metali żelaznych i nieżelaznych. W szczególności przedmiotem wynalazku jest jednoskładnikowa kompozycja kleju wodnego na podstawie lateksu cClgrosulfonowanego polietylenu i związku polimaleimi0oweag.

Wysiłki nad dotrzymaniem kroku rosnącym wymaganiom dotyczącym warunków klejenia i nad zgodnością z licznymi przepisami prawnymi regulującymi ochronę środowiska w dziedzinie badań nad klejami skierowane są obecnie na opracowanie wytrzymałego kleju, który można stosować w postaci preparatu wodnego, aby uniknąć stosowania lotnych rozpuszczalników. Kleje takie przedstawiono w opisach patentowych USA nr nr 4 988 753 i 5 036 122. W opisie patentowym USA nr 4 988 753 opisano dyspersję wodną do klejenia naturalnych i syntetycznych elastomerów z metalicznymi i niemetalicznymi substratami w warunkach wulkanizacji. Kompozycja klejowa zawiera mieszaninę cClorgsklfoeowaeego polietylenu i kopolimeru chlorek winylu/chlorek winyl^mu/kwas akrylowy, organicznego związku polinitrozowego oraz współreaakjąyy związek będący aL^^am^em diaBilu lub imidem kwasu feeyleeobis-ma169 512 leinowego. Kompozycja klejowa może zawierać także inne dodatki, takie jak tlenki metali, sole ołowiu i nadtlenki.

W opisie patentowym USA nr 5 036 122 opisano wodną kompozycję klejową zawierającą lateks spolimeryzowanego dienu sprzężonego, związek poli-C-nitrozowy i związek polimaleimidowy, który jest polimerem bismaleimidu. Polimeryzowany sprzężony dien jest to korzystnie poli-2,3-dichlorobutadien lub poli-1,1,2-trichlorobutadien. Klej może także zawierać dodatki, takie jak sadza, tlenki metali i środki powierzchniowo czynne.

W opisie patentowym USA nr 4 119 587 opisano kompozycję klejową zawierającą poliolefinę zawierającą chlorowiec, aromatyczny związek nitrozowy i sól ołowiu. Kompozycja może także zawierać związek maleimidowy. Ujawniono także zastosowanie lotnego rozpuszczalnika organicznego.

Wiele z poprzednio opracowanych kompozycji klejowych, takich jak kompozycja ujawniona w podanym powyżej opisie USA nr 4 119 587, wymaga stosowania rozpuszczalnika organicznego i/lub stosowania soli ołowiu, przy czym oba te składniki mogą być szkodliwe dla środowiska. Także wiele opracowanych uprzednio wodnych kompozycji klejowych, takich jak opisane powyżej, wymaga stosowania dodatkowego składnika klejowego, takiego jak składnik podkładowy, w celu uzyskania dostatecznych właściwości wytrzymałościowych kleju. Składnik podkładowy jest szczególnie potrzebny w zastosowaniach do klejenia gumy z metalem obejmujących wystawienie na działanie szkodliwych warunków środowiska, gdy powierzchnia metalu może ulegać korozji, która może degradować spoinę klejową. Ponadto, wiele wodnych kompozycji klejowych można stosować jedynie do klejenia wąskiej grupy lub klasy substratów.

Kleje tradycyjne stosowane do łączenia tworzyw elastomerowych z metalami wystawiane są często na działanie wysokiej temperatury występującej w urządzeniach do formowania używanych w procesie klejenia. Urządzenia do formowania, które ustalają położenie powleczonych klejem części metalowych i podtrzymują je, są zwykle wstępnie podgrzewane lub wygrzewane przed nałożeniem stopionego tworzywa elastomerowego na część metalową. To wstępne wygrzewanie wpływa często ujemnie na właściwości klejące kompozycji klejowej naniesionej na powierzchnię metalu.

Potrzebna jest jednoskładnikowa wodna kompozycja klejowa, w której stosuje się składniki bezpieczne dla środowiska, aby wytworzyć wytrzymałą spoinę klejową na licznych rodzajach substratów.

Przedmiotem wynalazku jest jednoskładnikowa wodna kompozycja klejowa, którą można nakładać w sposób bezpieczny dla środowiska, aby wytworzyć wytrzymałą spoinę klejową na licznych rodzajach substratów. Kompozycja klejowa według wynalazku zawiera 10-50% wagowych lateksu chlorosulfonowanego polietylenu, 2-50% wagowych związku polimaleimidowego o wzorze 1, w którym X oznacza liczbę od 1 do 100, 10-60% wagowych związku nitrozowego i 5-60% wagowych tlenku metalu oraz wodę. Stwierdzono, ze ta szczególna kombinacja składników daje taką kompozycję klejową, którą można stosować bez konieczności używania dodatkowego składnika kleju, będącego składnikiem podkładowym. Klej taki wykazuje niezwykle wysoką odporność na warunki wstępnego wygrzewania i na działanie szkodliwego środowiska oraz jest zdolny do skutecznego łączenia różnorodnych substratów.

Chlorosulfonowany polietylen w lateksie według wynalazku jest produkowany na skalę przemysłową i wytwarzany sposobami dobrze znanymi w technice, jak np. przez rozpuszczenie polietylenu w tetrachlorku węgla i działanie na uzyskany roztwór mieszaniną gazowego chloru i gazowego ditlenku siarki w warunkach wysokiej temperatury i ciśnienia. Następnie usuwa się tetrachlorek węgla z uzyskaniem proszkowego chlorosulfonowanego polietylenu Lateks chlorosulfonowanego polietylenu jest także wytwarzany na skalę przemysłową i można go produkować sposobami znanymi w technice, jak np. przez rozpuszczanie chlorosulfonowanego polietylenu w rozpuszczalniku i dodawanie środka powierzchniowo czynnego do roztworu Następnie dodaje się wodę do roztworu w warunkach działania dużych sił ścinających w celu zemulgowania polimeru. Następnie odpędza się rozpuszczalnik i wytwarza lateks o całkowitej zawartości substancji stałych od około 10 do 60%, korzystnie od około 25 do 50% wagowych

Chlorosulfonowany polietylen w lateksie według wynalazku ma zwykle ciężar cząsteczkowy w zakresie od około 50 000 do około 150 000, korzystnie od około 60 000 do około 120 000. Zawartość

169 512 chloru w chlorosulfonowanym polietylenie jest zwykle w zakresie od około 20 do około 50%, korzystnie od około 25 do około 45%, podczas gdy zawartość siarki jest zwykle w zakresie od około 0,5 do 2%, korzystnie od około 1,0 do około 1,5%.

Lateks chlorosulfonowanego polietylenu stosuje się zwykle w ilości w zakresie od około 10 do 50%, korzystnie od około 25 do 35% wagowych w stosunku do zasadniczych składników według wynalazku. Przez zasadnicze składniki rozumie się lateks chlorosulfonowanego polietylenu, związek polimaleimidowy, związek nitrozowy i tlenek metalu.

Związek polimaleimidowy według wynalazku może być alifatycznym lub aromatycznym polimaleimidem i musi zawierać co najmniej dwie grupy maleimidowe. Korzystne są aromatyczne polimaleimidy zawierające od 1 do 100 pierścieni aromatycznych, w których grupy maleimidowe są bezpośrednio związane z sąsiednim pierścieniem aromatycznym. Szczególnie korzystne są związki polimaleimidowe o wzorze 1, w którym X oznacza liczbę od 1 do 100. Takie polimaleimidy są dobrze znane w przemyśle i są sprzedawane pod rożnymi nazwami handlowymi przez szereg firm, jak np. polimaleimid BMI-M-20 firmy Mitsui Toatsu Fine Chemicals Incoprorated.

Związek polimaleimidowy stosuje się zwykle w wynalazku w ilości od około 2 do około 50%, korzystnie od około 5 do około 15% wagowych w stosunku do zasadniczych składników.

Związek nitrozowy według wynalazku może być dowolnym węglowodorem aromatycznym, takim jak benzeny, naftaleny, antraceny, bifenyle itp., zawierającym co najmniej dwie grupy nitrozowe związane bezpośrednio z nie sąsiadującymi atomami węgla w pierścieniu. W szczególności takie związki nitrozowe opisuje się jako związki aromatyczne posiadające od 1 do 3 pierścieni aromatycznych, włączając skondensowane pierścienie aromatyczne, zawierające od 2 do 6 grup nitrozowych związanych bezpośrednio z nie sąsiadującymi atomami węgla w pierścieniu. Korzystnymi związkami nitrozowymi według wynalazku są aromatyczne związki dinitrozowe, a zwłaszcza dinitrozobenzeny i dinitrozonaftaleny, takie jak meta- lub para-dinitrozobenzeny i meta- lub para-dinitrozonaftaleny. Atomy wodoru w pierścieniu aromatycznym mogą być zastąpione przez grupy alkilowe, alkoksylowe, cykloalkilowe, arylowe, aryloalkilowe, aryloaminowe, arylonitrozowe, aminowe, chlorowcowe itp. Obecność takich podstawników w pierścieniu aromatycznym ma mały wpływ na aktywność związków nitrozowych według wynalazku.

Według obecnego stanu wiedzy nie ma ograniczeń co do charakteru podstawnika i podstawniki te mogą mieć charakter organiczny lub nieorganiczny. Tak więc, gdy jest mowa o związku nitrozowym, to dotyczy to zarówno podstawionych, jak i niepodstawionych związków nitrozowych, o ile nie podano, że jest inaczej.

Szczególnie korzystne związki nitrozowe mają wzór (R)_m - Ar - (NO)2, w którym Ar oznacza grupę fenylenową lub naftalenową, R oznacza jednowartościowy rodnik organiczny, taki jak grupa alkilowa, cykloalkilowa, arylowa, aryloalkilowa, alkiloarylowa, aryloaminowa i alkoksylowa zawierająca od 1 do 20 atomów węgla, a m ma wartość 0, 12, 3 lub 4, a korzystnie ma wartość 0.

Częściowa i nie ograniczająca lista związków nitrozowych odpowiednich do stosowania wynalazku w praktyce obejmuje m-dinitrozobenzen, p-dinitrozobenzen, m-dinitrozonaftalen, p-dinitrozonaftalen, 2,3-dinitrozocymen, 2-metylo-1,4-dinitrozobenzen, 2-metylo-5-chloro-1,4-dinitiOzobenzen, 2-fluoro-1,2-dinitrozobenzen, 2-metoksv-1,3-dinitiOzobenzen, 5-chloiO-1,3-dinitroz,obenzen, 2-benzylo-1,4-dinitrozobenzen, 2-cykloheksylo-1,4-dinitrozobenzen i ich mieszaniny Szczególnie korzystnymi związkami dinitrozowymi są p-dinitrozobenzen i m-dinitrozobenzen. Związek nitrozowy stosuje się zwykle w ilości w zakresie od około 10 do około 60%, korzystnie od około 30 do około 40% wagowych w stosunku do zasadnicznych składników.

Tlenek metalu według mniejszego wynalazku może być dowolnym znanym tlenkiem metalu, takim jak tlenki cynku, kadmu, magnezu, ołowiu i cyrkonu; glejta ołowiawa; minia; sole cyrkonu i ich mieszaniny z tlenkiem cynku, który jest korzystnym tlenkiem metalu dzięki swej niezwykłej mieszalności i skuteczności w niniejszych kompozycjach klejowych. Tlenek metalu stosuje się zwykle w ilości w zakresie od około 5 do około 60% korzystnie od około 15 do około 25% wagowych w stosunku do zasadniczych składników.

169 512

Wodę, korzystnie wodę demineralizowaną, stosuje się łącznie z zasadniczymi składnikami według wynalazku w celu uzyskania kompozycji klejowej o końcowej zawartości stałej substancji od około 10 do około 70%, korzystnie od około 30 do około 50%.

Kompozycje klejowe według wynalazku mogą także zawierać inne dobrze znane dodatki, takie jak plastyfikatory, napełniacze, pigmenty, środki dyspergujące i zwilżające, środki wzmacniające itp w ilościach stosowanych przez fachowców w dziedzinie klejów, w celu uzyskania pożądanego zabarwienia i konsystencji.

Kompozycje klejowe według wynalazku można wytwarzać dowolnym znanym sposobem, a korzystnie można je wytwarzać przez łączenie i mielenie lub wytrząsanie składników i wody w młynie kulowym, mieszarce masy formierskiej, młynie z ziarnem ceramicznym, młynie z ziarnem stalowym, młynie z szybko poruszającymi się mediami itp.

Kompozycję klejową według wynalazku stosuje się korzystnie do łączenia tworzyw elastomerowych z powierzchnią metalu. Kompozycję można nanosić na powierzchnię metalu przez natrysk, zanurzanie, nanoszenie pędzlem, wcieranie itp, po czym klej pozostawia się do wyschnięcia. Następnie styka się powleczoną powierzchnię metalu z substratem elastomerowym i poddaje działaniu ciepła i ciśnienia w celu ukończenia procedury klejenia. Powierzchnię metalu i podłoże (substrat) elastomerowy zwykle łączy się pod ciśnieniem od około 20,7 do około 172,4 MPa, korzystnie od około 20 do około 50 MPa. Otrzymany układ kauczuk-metal ogrzewa się jednocześnie do temperatury od około 140°C do około 200°C, korzystnie od około 150 do około 170°C. Układ ten powinien pozostawać pod działaniem ciśnienia i temperatury w ciągu od około 3 minut do około 60 minut, w zależności od szybkości wulkanizacji i grubości substratu gumowego. Można to wykonać przez nałożenie substratu gumowego w postaci półstopionego materiału na powierzchnię metalu, jak np. w metodzie formowania wtryskowego. Proces ten można także wykonać metodą prasowania tłocznego, prasowania przetłocznego lub utwardzania autoklawowego. Po zakończeniu tego procesu spoina jest w pełni zwulkanizowana i gotowa do użycia w końcowym zastosowaniu.

Jakkolwiek korzystne do stosowania w łączeniu tworzywa elastomerowego z powierzchnią metalu, to kompozycje klejowe według wynalazku można stosować jako klej, podkład lub powłokę na dowolnej powierzchni lub substracie zdolnym do przyjmowania kleju. Materiał, który ma być łączony z taką powierzchnią, jak powierzchnia metalu, według mniejszego wynalazku jest to korzystnie tworzywo polimerowe, włącznie z dowolnym tworzywem elastomerowym, będącym dowolnym kauczukiem naturalnym i olefinowym kauczukiem syntetycznym, takim jak polichloropren, polibutadien, neopren, Buna-S, Buna-N, kauczuk butylowy, bromowany kauczuk butylowy, kauczuk nitrylowy itp.

Tworzywo może być także elastomerem termoplastycznym, takim jak elastomery termoplastyczne sprzedawane pod nazwą Santoprene przez firmę Monsanto i pod nazwą Alcryn przez firmę DuPont. Powierzchnia, z którą ma być połączone tworzywo, może być dowolną powierzchnią zdolną do przyjmowania kleju, taką jak szkło, tworzywo sztuczne lub tkanina, a korzystnie jest powierzchnią metalu, będącego dowolnym zwykłym metalem konstrukcyjnym, takim jak żelazo, stal (włącznie ze stalą nierdzewną), ołów, aluminium, miedź, mosiądz, brąz. metal Monela, nikiel, cynk itp. W celu sklejenia różnych podanych powyżej substratów, klej według wynalazku można nakładać na jedną lub obie powierzchnie łączonych substratów, które następnie styka się w warunkach wystarczających do utworzenia spoiny klejowej.

Przykład I. Kompozycję klejową wytwarza się przez połączenie następujących składników (z wyjątkiem lateksu chlorosulfonowanego polietylenu) w ilości wody demineralizowanej wystarczającej do uzyskania końcowej zawartości substancji stałych (w przeliczeniu na składniki, równej 45% wagowych. Te składniki i wodę miele się następnie w młynie z ziarnem ceramicznym w ciągu 30 minut. Do uzyskanej mieszaniny w młynie dodaje się następnie powoli lateks chlorosulfonowanego polietylenu, który zostaje wmieszany w wyniku mieszania z małą szybkością.

169 512

Ilość, g

Składniki

a)

Lateks chlorosulfonowanego polietylenu ( ’

Polibismaleimid (^b)

Dinitrozobenzen Tlenek cynku

Środek powierzchniowo czynny Środek dyspergujący (^d)

Sadzane (a) Hypalon Latex Hyp-605 (Burke-Palmason Chemical Company) (b) BMI-M-20 (Mitsui Toatsu Fine Chemicals, Incorporated (c) Polywet Z1766 (Uniroyal, Inc.)

Marasperse CBOS-4 (American Can Company) (e) Sterling NS (Cabot Corporation)

Kompozycją klejową wytworzoną w powyższym przykładzie I powleka się stalowe wycięte próbki poddane oczyszczaniu strumieniowo-ściernemu, z grubością powłoki od 12,7 do 3,05 milimetra.

Powleczone próbki łączy się z następującymi elastomerowymi substratami (HC 109, 40° Shore’a, kauczuk naturalny, wulkanizacja częściowa według EV (efficient vulcanization gęstość siatki wulkanizacji); HC 106, 55° Shore’a, kauczuk naturalny, wulkanizacja częściowa według EV; HC-202, 60-65° Shore’a, kauczuk butadienowo-styrenowy; HC353, 60° Shore’a, kauczuk neoprenowy i HC100, 55° Shore’a zwyczajnie wulkanizowany kauczuk naturalny) metodą formowania wtryskowego kauczuku na powlekanych próbkach stalowych w temperaturze 165,5°C i następnie wulkanizuje się kauczuk w temperaturze 165,5°C w ciągu około 10-15 minut. Kompozycję klejową stosuje się także do łączenia metodą do wulkanizacji substratu HC 100 przez włożenie krążka gumowego ze zwulkanizowanego kauczuku HC 100 (o średnicy 2,54 cm i wysokości 183 cm) między dwie powierzchnie metalowe powleczone klejem pod ściśnięciem 10% i wulkanizację w autoklawie parowym w ciągu 30 minut w temperaturze 152,7°C. Sklejone układy gumowo-metalowe poddaje się próbom opisanym poniżej.

Początkowa adhezja.

Sklejone części rozciąga się do zniszczenia zgodnie w metodą ASTM Test D429 - Method B Części bada się w próbie rozdzierania pod kątem 45°C. Próbę wykonuje się w temperaturze pokojowej w szybkością badania 20,254 cm na minutę Po zniszczeniu badanej części mierzy się największą siłę odrywania (podawaną w funtach) i procent zachowania kauczuku na powierzchni powleczonej klejem. Krążek sklejany metodą dowulkanizowania bada się metodą ASTM Test D 429 - Metoda D.

Natrysk solą w ciągu 72 godzin.

Sklejone części wygładza się na krawędziach za pomocą tarczy ściernej. Następnie gumę przewiązuje się od metalu drutem ze stali nierdzewnej w taki sposób, aby naprężyć klejoną powierzchnię Wystawia to linię spoiny na działanie środowiska. Inicjuje się zniszczenie przez nacięcie linii spoiny żyletką. Następnie części napina się na drucie ze stali nierdzewnej i umieszcza je w komorze solnej. Środowisko w komorze ma temperaturę 37,7°C, wilgotność względną 100%o i w natrysku rozpuszczone 5% soli, która jest rozproszona w całej komorze Części pozostają w tym środowisku w ciągu 72 godzin. Po wyjęciu gumę odrywa się od metalu szczypcami. Następnie mierzy się procentowe zatrzymanie gumy na części.

Dwie godziny we wrzącej wodzie

Sklejone części przygotowuje się w taki sam sposób, jak do próby z natryskiem solą, jednakże w tej próbie części umieszcza się w zlewce napełnionej wrzącą wodą z kranu. Części pozostają w tym środowisku w ciągu 2 godzin. Po wyjęciu gumę odrywa się od metalu szczypcami. Następnie mierzy się procentowe zatrzymanie gumy na części.

14-dniowe zanurzenie w wodzie o temperaturze pokojowej

Sklejone części przygotowuje się w taki sam sposób, jak do próby z natryskiem solnym W tej próbie części umieszcza się w zlewce napełnionej wodą z kranu o temperaturze pokojowej

169 512

Części pozostają w tym środowisku w ciągu 14 dni. Po wyjęciu gumę odrywa się od metalu szczypcami. Następnie mierzy się procentowe zatrzymanie gumy na tej części.

Wyniki powyższych prób zamieszczono w tabeli 1 poniżej. Dane te zawierają procentowe zniszczenie w masie gumy (R). Duże procentowe zniszczenie w gumie jest pożądane, ponieważ wskazuje to, ze spoina klejowa jest silniejsza niż sama guma.

Tabela I

Próba	Substrat	% zniszczenia gumy
Początkowa adhezja	HC109	100R
	HC106	100R
	HC202	100R
II	HC353	100R
2 godziny we wrzącej wodzie	HC106	60R
72 godziny w natrysku solnym	HC106	83R
II	HC353	50R
14 dni w wodzie w temp. pokojowej	HC100	90R
II	HC106	90R
Początkowa adhezja (klejenie metodą dowulkanizacji)	HC100	75R

Przykład II. Przygotowano kompozycję klejową według przykładu I z zastosowaniem następujących ilości składników:

Składniki Ilość, g

Lateks chlorosulfonowanego polietylenu ^(a)

Polibismaleimid (^b)

Dinitrozobenzen Tlenek cynku

Środek powierzchniowo czynny ' '

Środek dyspergujący Sadza (e) (a) Hypalon Latex CSM-450 (Sumrtomo Seika, Japonia) (^b) bMI-M-20 (Mitsiu Toatsu Fine Chemicals, Incorporated) (c) Polywet Z1766 (Uniroyal, Inc.) (^d) Marasperse CBOS-4 (Americal Can Company) (e) Sterling NS (Cabot Cirporation)

Kompozycją klejową wytworzoną powyżej powleka się stalowe wycięte próbki oczyszczone strumieniem ściernym, powłoką o grubości w stanie suchym od 12,7 do 3,05 milimetra. Powleczone próbki skleja się następującymi elastomerowymi substratami: HC508 (kauczuk butylowy, twardość 50-60° Shore’) i HC109, metodą formowania wtryskowego kauczuku na powlekanych próbkach stalowych w temperaturze 165,5°C i następnie wulkanizuje się elastomer w temperaturze 165,5°C w ciągu 10 minut dla substratu HC109 i 30 minut dla substratu HC508 Następnie sklejone układy gumowo-metalowe poddaje się próbom opisanym poniżej.

Początkowa adhezja.

Części bada się zgodnie z próbą na początkową adhezję opisaną powyżej ,przy czym niektóre części poddaje się wstępnemu wygrzewaniu lub wstępnej wulkanizacji. W wypadku wstępnego wygrzewania, części poddaje się działaniu temperatury formowania w ciągu 5 minut przed wtryskiwaniem kauczuku do gniazda formy. To poprawia rzeczywiste warunki produkcji i ułatwia określenie, czy klej pozostaje dostatecznie aktywnym do skutecznego połączenia układu gumowego. Wyniki próby podano w tabeli poniżej.

169 512

Tabela II

Próba	Substrat	% zniszczenia gumy po wstępnym wygrzewaniu w ciągu,
0 minut	5 minut
Początkowa adhezja	HC109	100R	100R
-	HC508	100R	100R

Przykład III - IV. Kompozycje klejowe wytworzono, jak w przykładzie I przy użyciu następujących ilości składników:

Składniki	Numer przykładu
ΙΠ	IV	V	VI
Lateks chlorosulfonowanego polietylenu ^{v 1}	24,99	30,62	30,62	30,62
Polibismaleimid	7,66	21,51	16,21	28,92
Dinitrozobenzen	36,88	18,52	29,12	25,52
Tlenek cynku	19,41	21,51	16,21	7,10
z ic) Środek powierzchniowo czynny( '	0,6	0,74	0,74	0,74
, (_e\ Środek dyspergujący' ’	8,73	5,40	5,40	5,40

(a) (b) (c) (d) (e)

Hypalon Latex Hyp-605 (Burke-Palmason Chemical Company BMI-M-20 (Mitsui Toatsu Fine Chemicals, Incorporated Polywet Z1766 (Uniroyal, Inc.)

Marasperse CBOS-4 (American Can Company)

Raven 14 (Columnian Chemicals Company)

Kompozycje klejowe z przykładów III - V powleczono na stalowych wyciętych próbkach poddanych oczyszczeniu strumieniem ściernym powłoką o grubości suchej błony od 19,5 do 25,4 milimetra

Powleczone próbki stalowe połączono z następującym substratem - HC106 przez formowanie wtryskowe elastomeru na powleczonych próbkach w temperaturze 152,7°C i następną wulkanizację elastomeru w temperaturze 152,7°C w ciągu 15 minut. Następnie sklejone układy gumowo-metalowe poddano próbom opisanym poniżej.

Początkowa adhezja.

Próba jest taka sama, jak próba początkowej adhezji opisana w przykładzie I

Natrysk solą w ciągu 24 godzin.

Ta próba jest taka sama, jak 72-godzinna próba natrysku solą powyżej, przy czym części pozostają w środowisku w ciągu 24 godzin.

Jedna godzina we wrzącej wodzie.

Ta próba jest taka sama, jak dwugodzinna próba we wrzącej wodzie powyżej, przy czym części pozostają w środowisku w ciągu jednej godziny.

7-dmowe zanurzenie w wodzie o temperaturze pokojowej

Ta próba jest taka sama, jak próba z 72-godzinnym zanurzeniem w wodzie o temperaturze pokojowej powyżej, przy czym części pozostają w środowisku w ciągu 7 dni.

Wyniki prób podano w tabeli 3.

169 512

Tabela 3

Próba	Nr przykładu	% zniszczenia gumy
Początkowa adhezja	3	100
II	4	99
....	5	100
II	6	89
1 godzina we wrzącej wodzie	3	80
II	4	78
- łl	5	22
u	6	52
24 godziny w natrysku solnym	3	95
	4	67
....	5	66
łl	6	76
7 dni w wodzie w temp. pokojowej	3	90
II	4	90
u	5	63
	6	50

Z powyższych danych wynika, że kompozycje klejowe według wynalazku mogą być stosowane jako jednoskładnikowy układ klejowy o doskonałej adhezji do różnych substratów. Dane te wskazują, że niniejsze kompozycje klejowe mają doskonałą odporność na warunki wstępnego wygrzewania i na szkodliwe warunki środowiska.

169 512

WZÓR 1

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 2.00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Kompozycja klejowa wodna na podstawie chlorosulfonowanego polietylenu, znamienna tym, że zawiera 10-50% wagowych lateksu chlorosulfonowanego polietylenu, 2-50% wagowych związku polimaleimidowego o wzorze 1, w którym X oznacza liczbę od 1 do 100,10-60% wagowych związku nitrozowego i 5-60% wagowych tlenku metalu oraz wodę.
2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera lateks chlorosulfonowanego polietylenu o ciężarze cząsteczkowym w zakresie od 50 000 do około 150 000, o zawartości chloru w zakresie od 20 do 50% i siarki w zakresie od 0,5 do 2%.
3. Kompozycja według zastrz. 2, znamienna tym, że zawiera lateks o ciężarze cząsteczkowym w zakresie od 60 000 do 120 000, o zawartości chloru w zakresie od 25 do 45% i siarki w zakresie od 1,0 do 1,5%.
4. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienna tym, że jako związek polimaleimidowy zawiera aromatyczny polimaleimid zawierający od 1 do 100 pierścieni aromatycznych, w którym grupy maleimidowe związane są bezpośrednio z każdym sąsiednim pierścieniem aromatycznym.
5. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, ze jako związek nitrozowy zawiera m-dinitrozobenzen, p-dinitrozobenzen, m-dinitrozonaftalen, p-dinitrozonaftalen, 2,5-dinitrozo-p-cymen, 2-metylo1,4-dinitrozobenzen, 2-metylo-5-chloro-1,4-dinitrozobenzen, 2-fluoro-1,4-dinitrozobenzen,

2-metoksy-1,3-dinitrozobenzen, 5-chloro-1,3-dinitrozobenzen, 2-benzylo-1,4-dinitrozobenzen, 2-cykloheksylo-1,4-dinit.rozobenzen lub ich mieszaniny.
6. Kompozycja według zastrz. 5, znamienna tym, że jako związek nitrozowy zawiera m-dinitrozobenzen lub p-dinitrozobenzen.
7. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako tlenek metalu zawiera tlenek cynku, kadmu, magnezu, ołowiu lub cyrkonu; glejtę ołowiawą; minię; sole cyrkonu lub ich mieszaniny.
8. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że jako tlenek metalu zawiera tlenek cynku.
9. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera od 25% do 35% wagowych lateksu chlorosulfonowanego polietylenu, od 5 do 15% wagowych związku polimaleimidowego, od 30 do 40% wagowych związku nitrozowego iod 1 5do 25% wagowych tlekku metalu.