PL169023B1 - Urzadzenie wiertarskie do wykonywania otworów z podcieciem PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie wiertarskie do wykonywania otworów z podcieciem, z posiadajacym osiowy otwór przelotowy wiertlem, którego glowica do rozwiercania zawiera z boku na trzonku wystajace ostrza boczne oraz którego trzonek jest zaopa- trzony w wybrzuszenie z odstepem od glowicy do rozwiercania, sluzace jako lozysko wychylne, a takze w uksztaltowany jak opaska z odstepem od wybrzuszenia ogranicznik glebokosci, na którym osadzony jest obrotowo kolpak odsysajacy, zna- mienne tym, ze ogranicznik glebokosci jest zaopa- trzony w sprezysty, pierscieniowy element tlumiacy (10), który opiera sie o tarcze lozyskowa (11) i jest polaczony z kolpakiem odsysajacym (12), oraz ze tarcza lozyskowa (11) zawiera uksztaltowana wypuklo powierzchnie slizgowa, która przylega do uksztaltowanej wklesle powierzchni czolowej opa- ski (3), uformowanej na trzonku (2) wiertla. PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie wiertarskie do wykonywania otworów z podcięciem zawierające wiertło z osiowym otworem przelotowym, którego głowica do rozwiercania zawiera z boku na trzonku wystające ostrza boczne oraz którego trzonek jest zaopatrzony w wybrzuszenie z odstępem od głowicy do rozwiercania, służące jako łożysko wychylne, a także w ukształtowany jako opaska z odstępem od wybrzuszenia ogranicznik głębokości, na którym osadzony jest obrotowo kołpak odsysający.

Z niemieckiego opisu patentowego nr 38 35 025 znane jest urządzenie wiertarskie wymienionego na wstępie rodzaju, za pomocą którego podczas operacji wiercenia i rozwieracania podcięcia możliwe jest odsysanie powstających wówczas zwiercin, poprzez osiowy otwór przelotowy w trzonku wiertła. Znane urządzenie wiertarskie zawiera również wybrzuszenie trzonka wiertła, służące jako łożysko wychylne, oraz ogranicznik głębokości. Po oparciu ogranicznika głębokości na zewnętrznej powierzchni muru odchyla się oś wiertła z wykorzystaniem wybrzuszenia jako punktu obrotu dopóty, dopóki zbieżne części trzonka wiertła nie dojdą do stanu przylegania do ścianki otworu wierconego. Poprzez dokonywanie zataczań w tym wychylonym położeniu rozwierca się w głębi wywierconego otworu podcięcie. W znanym urządzeniu wiertarskim wiertło i jego oprawka są połączone ze sobą za pośrednictwem gwintu, a kołpak odsysający jest osadzony obrotowo pomiędzy obydwiema częściami. Jako ogranicznik głębokości służy uformowana na trzonku wiertła opaska, która przy zetknięciu się z powierzchnią ściany uderza jednak o nią i może

169 023 spowodować wyszczerbienie rozwarcia otworu wierconego. Występuje to w szczególności podczas wychylania, ponieważ wskutek pochyłego ustawienia osi wiertła opaska przylega jednostronnie do powierzchni muru. Oprócz uszkodzenia powierzchni muru może wystąpić również - wskutek twardych i jednostronnych uderzeń - uszkodzenia wiertarskiego, zwłaszcza połączenia gwintowego pomiędzy wiertłem a jego oprawką.

U podstaw wynalazku leży zadanie opracowania takiego urządzenia wiertarskiego do wykonywania otworów wierconych z podcięciem, z urządzeniem odsysającym, które ma prostą konstrukcję i eliminuje uszkodzenia w obszarze ujścia otworu wierconego oraz urządzenia wiertarskiego.

W rozwiązaniu według wynalazku ogranicznik głębokości urządzenia jest zaopatrzony w sprężysty, pierścieniowy element tłumiący, opierający się o tarczę łożyskową, połączony z kołpakiem odsysającym. Tarcza łożyskowa urządzenia zawiera ukształtowaną wypukło powierzchnię ślizgową przylegającą do ukształtowanej wklęśle powierzchni czołowej opaski uformowanej na trzonku wiertła.

Korzystnie promień obu wyoblonych powierzchni tarczy łożyskowej i opaski jest jednakowy i odpowiada odległości od punktu środkowego wybrzuszenia.

Korzystnie element tłumiący zawiera wystające do wewnątrz obrzeże, nasadzone na biegnące dookoła zgrubienie, umieszczone na przedniej powierzchni czołowej kołpaka zasysającego.

Korzystnie kołpak zasysający zahacza swą tylną, skierowaną do wewnątrz krawędzią czołową za tylną powierzchnię czołową opaski, uformowanej na trzonku wiertła.

Korzystnie opaska zaopatrzona jest w otwór poprzeczny, do którego uchodzi osiowy otwór przelotowy trzonka wiertła.

Korzystnie trzonek wiertła zawiera przynajmniej w obszarze swego wybrzuszenia karby, żłobki zwiercinowe i tym podobne biegnące w kierunku podłużnym.

W urządzeniu według wynalazku ogranicznik głębokości ma sprężysty pierścieniowy element tłumiący, wykonany korzystnie z poliuretanu lub innego odpowiedniego tworzywa sztucznego. Przy przyleganiu ogranicznika głębokości do powierzchni ściany element tłumiący funkcjonuje pomiędzy powierzchnią ściany a tarczą łożyskową, opierającą się o opaskę trzonka wiertła, oraz tłumi uderzenia, pochodzące od wiertarki udarowej. Ponadto element tłumiący wykazuje dostateczną sprężystość, tak, aby ogranicznik głębokości przylegał całą powierzchnią do powierzchni ściany również podczas ruchów wychylnych wiertła. Przy ruchach wychylnych element tłumiący jest wprawdzie odkształcany sprężyście na zmianę stosownie do tych ruchów, jednakże ustawienie elementu tłumiącego nie zmienia się przy tym. Dzięki wypukło ukształtowanej powierzchni ślizgowej tarczy łożyskowej oraz odpowiednio wklęśle ukształtowanej powierzchni czołowej opaski, uformowanej na trzonku wiertła, ten ostatni może wykonywać ruchy wychylne wskutek przesuwu powierzchni, bez przesuwania elementu tłumiącego i połączonego z nim kołpaka odsysającego po powierzchni muru. Element tłumiący daje zatem zarówno tę korzyść, że powierzchnia ściany nie ulega uszkodzeniu, jak i to, że dla rozwiercania podcięcia uzyskuje się optymalne położenie ogranicznika głębokości na powierzchni ściany. Ponieważ ponadto wiertło składa się z jednej części, wynika stąd duża stateczność oraz prosta manipulacja.

Tarcza łożyskowa, umieszczona pomiędzy elementem tłumiącym a opaską, jest wykonana korzystnie ze stali, utwardzonej dyfuzyjnie. Dzięki temu znacznemu zmniejszeniu ulega tarcie pomiędzy obracającą się opaską a tarczą łożyskową, nieruchomą wraz z elementem tłumiącym. Celowe jest zaprasowanie tarczy łożyskowej na stałe w powierzchnię czołową kołpaka odsysającego lub jej osadzenie jako wkładki przez natryskanie dookolne.

Poniżej wynalazek zostanie objaśniony bliżej na podstawie przykładu wykonania uwidocznionego na figurze rysunku.

Urządzenie wiertarskie składa się z wiertła 1, na którego trzonku 2 uformowna jest opaska 3. Na przednim końcu trzonka wiertła znajduje się głowica do rozwiercania 4, która zawiera z boku na trzonku wystające ostrza boczne 5. Na tylnym końcu trzonek 2 wiertła jest zaopatrzony w chwyt 6, który zamocowuje się w uchwycie wiertarskim lub innym podobnym przyrządzie wiertarki (nie uwidocznionej). Pomiędzy głowicą do rozwiercania 4 a opaską 3 wiertła 1 znajduje się wybrzuszenie 7, które zwęża się w kierunku głowicy 4 i opaski 3. Średnica wybrzuszenia odpowiada w przybliżeniu największemu wymiarowi głowicy 4, tak, iż przy wykonywaniu otworu wierconego 8 w murze 9 osiąga się przyleganie wybrzuszenia 7 do ścianki otworu wierconego.

169 023

W celu ograniczenia głębokości otworu wierconego, trzonek 2 wiertła jest zaopatrzony w ogranicznik głębokości. Ogranicznik głębokości jest utworzony przez element tłumiący 10, który opiera się za pośrednictwem tarczy łożyskowej 11 o opaskę 3 trzonka 2 wiertła. Tarcza łożyskowa 11 jest wstawiona w przednią powierzchnię czołową kołpaka odsysającego 12. Dla zamocowania elementu tłumiącego ten ostatni zawiera wystające do wewnątrz obrzeże 13, które nachodzi na biegnące dokoła zgrubienie 14 kołpaka odsysającego 12. Osiowe unieruchomienie kołpaka odsysającego 12 na opasce 3 wiertła jest uzyskane za pomocą skierowanej do wewnątrz krawędzi czołowej 15 kołpaka odsysającego 12, która zahacza od tyłu za tylną powierzchnię czołową opaski 3, uformowanej na trzonku wiertła. Dzięki temu uzyskuje się jednocześnie także uszczelnienie przestrzeni zasysania 16, do której uchodzi króciec 17 do przyłączania węża odsysającego, połączonego z odpylaczem ssącym (nie uwidocznionym). Zwierciny, powstające podczas wiercenia i rozwiercania podcięcia, odsysa się poprzez osiowy otwór przelotowy 18 trzonka wiertła i otwór poprzeczny 19 opaski 3. Jako zewnętrzne kanały powietrzne do utrzymywania ciągłego strumienia odsysającego służą karby lub żłobki zwiercinowe 20, znajdujące się w obszarze wybrzuszenia 7.

Po nasadzeniu elementu tłumiącego 10 na powierzchnię muru dla wykonania podcięcia 21 w głębi otworu wierconego odchyla się oś wiertła za pomocą wiertarki dopóty, dopóki części trzonka 2 wiertła, zwężające się w kierunku głowicy do rozwiercania 4 i opaski 3, nie dojdą do stanu przylegania do ścianki otworu wierconego. Podczas tego odchylania wybrzuszenie 7 służy we współpracy ze ścianką otworu wierconego jako łożysko wychylne. Podczas odchylania odkształca się element tłumiący 10, wykonany np. z poliuretanu, tak, iż zapewnione jest płaskie przyleganie ogranicznika do powierzchni muru. Przy odchylaniu wklęśle ukształtowana powierzchnia czołowa opaski 3 przesuwa się po wypukło ukształtowanej powierzchni czołowej tarczy łożyskowej 11. Aby osiągnąć dokładne prowadzenie, promień R obu odpowiednio ukształtowanych powierzchni odpowiada odległości od punktu środkowego 22 wybrzuszenia 7. Ponieważ jednocześnie opaska 3 obraca się na nieruchomej tarczy łożyskowej 11, celowe jest wykonanie tej ostatniej ze stali, utwardzonej dyfuzyjnie. Tarcza łożyskowa 11 jest unieruchomiona w kołpaku odsysającym 12, wykonanym z tworzywa sztucznego, przez zaprasowanie lub nie natryskanie dookolne.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (6)

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie wiertarskie do wykonywania otworów z podcięciem, z posiadającym osiowy otwór przelotowy wiertłem, którego głowica do rozwiercania zawiera z boku na trzonku wystające ostrza boczne oraz którego trzonek jest zaopatrzony w wybrzuszenie z odstępem od głowicy do rozwiercania, służące jako łożysko wychylne, a także w ukształtowany jak opaska z odstępem od wybrzuszenia ogranicznik głębokości, na którym osadzony jest obrotowo kołpak odsysający, znamienne tym, że ogranicznik głębokości jest zaopatrzony w sprężysty, pierścieniowy element tłumiący (10), który opiera się o tarczę łożyskową (11) i jest połączony z kołpakiem odsysającym (12), oraz że tarcza łożyskowa (11) zawiera ukształtowaną wypukło powierzchnię ślizgową, która przylega do ukształtowanej wklęśle powierzchni czołowej opaski (3), uformowanej na trzonku (2) wiertła.

2. Urządzenie wiertarskie według zastrz. 1, znamiennie tym, że promień (R) obu wyoblonych powierzchni tarczy łożyskowej (11) i opaski (3) jest jednakowy oraz odpowiada odległości od punktu środkowego (22) wybrzuszenia (7).

3. Urządzenie wiertarskie według zastrz. 1, znamienne tym, że element tłumiący zawiera wystające do wewnątrz obrzeże (13), które jest nasadzane na biegnące dokoła zgrubienie (14), umieszczone na przedniej powierzchni czołowej kołpaka zasysającego (12).

4. Urządzenie wiertarskie według zastrz. 1, znamienne tym, że kołpak zasysający (12) zahacza swą tylną, skierowaną do wewnątrz krawędzią czołową za tylną powierzchnię czołową opaski (3), uformowanej na trzonku (2) wiertła.

5. Urządzenie wiertarskie według zastrz. 1, znamienne tym, że opaska jest zaopatrzona w otwór poprzeczny (19), do którego uchodzi osiowy otwór przelotowy (18) trzonka (2) wiertła.

6. Urządzenie wiertarskie według zastrz. 1, .znamienne tym, że trzonek (2) wiertła zawiera przynajmniej w obszarze swego wybrzuszenia (7) karby, żłobki zwiercinowe (20) i tym podobne, biegnące w kierunku podłużnym.