PL168793B1

PL168793B1 - Sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy PL

Info

Publication number: PL168793B1
Application number: PL91291914A
Authority: PL
Inventors: Wilfried Waechter; Jozsef Szejtli
Original assignee: Istituto Biochimico Italiano; Madaus Ag
Priority date: 1990-10-04
Filing date: 1991-10-03
Publication date: 1996-04-30
Also published as: HU212940B; PL291914A1; FI102459B1; FI102459B; PT99146B; SK278519B6; KR950001012B1; CS301991A3; HU913162D0; FI914642A0; HUT61752A; PT99146A; CZ280043B6; RU2108109C1; FI914642A; KR920007625A

Abstract

1. Sposób wytwarzania kompleksu in- kluzyjnego silibininy z cyklodekstryna wy- brana z a-, ß-, ?-cyklodekstryny i ich odpowiedniej pochodnej, znamienny tym, ze sporzadza sie roztwór silibininy i cyklode- kstryny w wodzie przy pH powyzej 7, nasta- wia sie pH roztworu ponizej 7 przez dodanie odpowiedniego kwasu i wyodrebnia utwo- rzony kompleks. W Z Ó R PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy z cyklodekstryną wybraną z α-, β-, γ-cyklodekstryny i ich odpowiedniej pochodnej.

Silibinina jest jednym z izomerów, a ściślej mówiąc izomerem występującym w największej ilości w silimarynie (lub związkach grupy silimaryny) i ma wzór przedstawiony na załączonym rysunku. Może być otrzymana przez ekstrakcję z owocu Carduus marianus i ma interesującą aktywnością antyhepatotoksyczną. Sposób wytwarzania silibininy jest ujawniony na przykład w opisie patentowym DE-A-3 537 656.

Sama silibinina, zestawiona z odpowiednimi zarobkami w odpowiednich stosunkach, wykazuje interesującą aktywność antyhepatotoksyczną, która okazuje się szczególnie interesująca w wielu stanach patologicznych. W polskim zgłoszeniu patentowym P 261 349 opisano otrzymywanie kompleksu cyklodekstryny ze strukturalnie zbliżonym do silibininy flawonem, 7-izopropoksyizoflawonem, o polepszonych właściwościach farmaceutycznych.

Zasadnicza różnica pomiędzy silibininą i 7-izopropoksyizoflawonem polega na tym, że silibinina zawiera wiele polarnych grup hydroksylowych, które przeszkadzają długotrwale tworzeniu się i stabilności związków klatratowych (Szejtli Cyklodextrin technology Kluwe Academic Publishers 1988). Odpowiednio do tego tworzenie i stabilność kompleksu cyklodekstryny i cząsteczki gościa jest proporcjonalna do hydrofobowego charakteru podstawników. Tak więc uwzględniając znany stan techniki, nie byłoby możliwe otrzymanie związku klatratawego silibininy zawierającej wiele polarnych podstawników z cyklodekstryną. Nieoczekiwanie okazało się możliwym otrzymanie stabilnego związku klatratowego przy zastosowaniu sposobu według wynalazku.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że silibinina odpowiednio traktowana cyklodekstryną wybraną z grupy obejmującej α-,β- i γ-cyklodekstrynę i ich odpowiednie pochodne, a w szczególności pochodne O-C1-C:-alkiiowe i hydroksy-Ct-C4-alkilowe tworzy nowy kompleks inkluzyjny. który porównany z izomerem silibininą wykazuje ulepszoną biodostępność.

168 793

Według wynalazku sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy z cyklodekstryną wybraną z α-, β-, γ-cyklodekstryny i ich odpowiedniej pochodnej, charakteryzuje się tym, że sporządza się roztwór silibininy i cyklodekstryny w wodzie przy pH powyżej 7, nastawia się pH roztworu poniżej 7 przez dodanie odpowiedniego kwasu i wyodrębnia utworzony kompleks.

Korzystnie stosuje się silibininę i cyklodekstrynę w stosunku molowym wynoszącym 1:1 do 1:4, a jako cyklodekstrynę stosuje się, zwłaszcza β-cyklodekstrynę, przy czym stosunek molowy silibininy do β-cyklodekstryny wynosi korzystnie 1:2, 1:2,75 albo 1:4. Szczególnie korzystnie stosuje się cyklodekstrynę wybraną z grupy składającej się z eptakis-2,6-0-dimetyloβ-cyklodekstryny, eptakis-2,3,6-0-trimetylo-e-cyklodekstryny, i 0-hydoksypropylo-e-cyklodekstryny.

Korzystnie sposób według wynalazku obejmuje zawieszenie silibininy w wodzie, dodanie odpowiedniej zasady, zwłaszcza wodorotlenku amonu, wodorotlenku sodu lub potasu, do całkowitego rozpuszczalnika silibininy, dodanie cyklodekstryny, obniżenie wartości pH poniżej 7 przez dodanie odpowiedniego kwasu np. HCl, H3PO4, H2SO4 i wyodrębnienie kompleksu, albo zawieszenie silibininy i cyklodekstryny w wodzie, dodanie odpowiedniej zasady do rozpuszczenia składników, nastawienie wartości pH poniżej 7 przez dodanie odpowiedniego kwasu i wyodrębnienie kompleksu.

Kompleksy inkluzyjne otrzymane sposobem według wynalazku są rozpuszczalne w wodzie. Oznacza to, że mają rozpuszczalność co najmniej jednej części w 10 częściach wody (na podstawie wagi) w temperaturze 20°C. Solubilizacja i szybkość uwalniania kompleksów według wynalazku są o wiele większe w porównaniu z silibininą. Dopuszczalną szybkość uwalnianiajest przesłanką dla użytecznej absorpcji. Dobra absorpcja kompleksów daje w wyniku wysokie poziomy silibininy. Szybkość uwalniania (rozpuszczalność) wynosi co najmniej 60% oznaczona według USP XII, metodą mieszania w wodzie w temperaturze 37°C przy pH 7,5, korzystnie co najmniej 75% a w szczególności co najmniej 85%. Najkorzystniej wynosi co najmniej 90%.

Kompleks inkluzyjny silibininy z cyklodekstryną otrzymany sposobem według wynalazku może być dogodnie zestawiony w kompozycje farmaceutyczne odpowiednie do podawania doustnego z zatosowaniem zarobek podobnych do anionowych środków powierzchniowoczynnych takich jak laurylosiarczan sodu, polialkohole o masie cząsteczkowej od 400 do 2000, korzystnie od 1500 do 3000, poliwinylopirolidony, o łańcuchu prostym i usieciowane celuloza i pochodne takie jak hydroksypropylornetyloceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy i etyloceluloza.

Do najkorzystniejszych doustnych środków farmaceutycznych, zawierających kompleks inkluzyjny wytworzony sposobem według wynalazku, należą tabletki, twarde lub miękkie żelatynowe kapsułki i produkty granulowane w torebkach.

Krótki opis rysunków: Fig. 1 przedstawia wykresy rentgenowskie silibininy, β-cyklodekstryny, fizycznej mieszaniny ich i kompleksu z przykładu I. Fig. 2 przedstawia rentgenogram dyfrakcyjny silibininy, DIMEB i kompleksu z przykładu VII. Fig. 3 przedstawia rentgenogramy dyfrakcyjne silibininy, HPβCD i kompleksu z przykładu VIII. Fig. 4 przedstawia krzywe termoanalityczne silibininy. Fig. 5 przedstawia krzywe DSC kompleksu z przykładu VII i fizycznej mieszaniny silibininy i DIMEB. Fig. 6 przedstawia krzywe DSC kompleksu z przykładu VIII i fizycznej mieszaniny silibininy i HPβCD. Fig. 7 przedstawia widmo w nadfiolecie kompleksu z przykładu VII (1) i z przykładu VIII (2). Fig. 8 przedstawia charakterystykę rozpuszczania kompleksu silibininy: β-cyklodekstryny.

Następujące przykłady wykonania ilustrują wynalazek.

Przykład I. Sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy: β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:1).

g Silibininy (miano 93%, 0,019 mola) zawiesza się w 200 ml wody demineralizowanej i przy mieszaniu magnetycznym wkrapla się 75 ml 35% wodorotlenku amonu przez 10 minut. Po zakończeniu dodawania, dodaje się od razu 24,78 g β-cyklodekstryny (Fisher 13%; 0,019 moli). Mieszanie utrzymuje się przez dalsze 35 minut, następnie oddestylowuje się wodę przez 15 minut pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 50°C. Utworzoną żółtą stałą substancję

168 793 przemywa się dwa razy 30 ml acetonu i suszy otrzymując 24,6 g jasnożółtej stałej substancji rozpuszczalnej w wodzie, której analiza rentgenowska wykazuje charakterystyczne piki wywołane kompleksem inkluzyjnym silibininy: β-cyklodekstryny (1:1) (np. 20=18,8); temperatura topnienia 250°C. UV (max) 287 nm (MeOH).

Kompleks inkluzyjny otrzymany sposobem według wynalazku wykazuje większe rozpuszczanie w porównaniu do rozpuszczania przedstawionego w tych samych warunkach eksperymentalnych przez silibininę i silimarynę.

Charakterystyka ta jest widoczna na wykresie przedstawionym na fig. 8, gdzie zarejestrowane są krzywe rozpuszczania kompleksu silibininy: β-cyklodekstryny otrzymanego według przykładu I (148 mg kompleksu odpowiadających 40 mg czystej silibininy), (40 mg) silibininy i silimaryny rozpuszczonych w sokach żołądkowych przy pH 6,8.

Ocenę prowadzi się zgodnie z metodą mieszania USP i oznaczanie przeprowadza się w nadfiolecie w porównaniu ze znanymi standardami.

Wykres dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego kompleksu inkluzyjnego według przykładu I charakteryzuje się obecnością pewnych znacznych pików (np. 20=18,8), które nie występują w wykresie dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego proszku utworzonego przez mechaniczną mieszaninę dwóch składników. Ponadto w wykresie dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego wymienionego wyżej kompleksu inkluzyjnego nie są obecne te piki (20=24,5; 14,6; 32; 22,7), które są charakterystyczne dla wykresu dyfrakcji mieszaniny mechanicznej dwóch składników.

Przykład II. Sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy: β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:1).

g Silibininy (miano 93%, 0,019 mola) zawiesza się w 200 ml wody demineralizowanej i przy magnetycznym mieszaniu wkrapla się przez 10 minut 75 ml 35% wodorotlenku amonu. Po zakończeniu dodawania dodaje się od razu 24,78 g β-cyklodekstryny (Fisher 13%, 0,019 mola). Mieszanie utrzymuje się przez dalsze 35 minut i następnie usuwa się nadmiar gazowego amoniaku pod próżnią, pH doprowadza się do wartości 7 dodając 6N kwas solny, liofilizuje się, przemywa dwa razy za pomocą po 30 ml każdorazowo acetonu otrzymując 26,2 g żółtej stałej substancji (miano HplC w silibininie 24,7% t.a.) mającej charakterystykę widmową taką jak produkt z poprzedniego przykładu.

Przykład III. Sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy: β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:2).

Operację prowadzi się w sposób opisany w poprzednich przykładach stosując 35 g czystej silibininy i 211,7 g β-cyklodekstryny odpowiadającej 183,7 g substancji bezwodnej. Otrzymuje się 218 g produktu mającego miano HPLC w silibininie 15,41% i KF=2,5%.

Przykład IV. Sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy: γ-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:1).

Operację prowadzi się w sposób opisany w przykładzie I stosując 5,1 g γ-cyklodekstryny mającej miano 98% i 2,04 g silibininy mającej miano 91% odpowiadającej 1,857 g czystej silibininy. Otrzymuje się 5,9 g kompleksu inkluzyjnego silibininy: γ-cyklodekstryny (1:1).

Przykład V. Sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy: DEMEB (eptakis-2,6-0cdimetylo-βccyklodekstryna) (stosunek molowy 1:1).

Operację prowadzi się w sposób opisany w przykładzie I stosując 32,3 g silibininy mającej miano 93% i 82,4 g DIMEB. Otrzymuje się 97,2 g kompleksu inkluzyjnego silibininy: eptakis2,6-0-dimetylo-β-cyklodekstryny (1:1).

Produkty otrzymane w poprzednich przykładach mogą być stosowane do wytwarzania środków farmaceutycznych przez dodanie odpowiednich zarobek, zgodnie z operacjami opisanymi w przykładach IX - XIII.

Przykład VI. Sposób wytwarzania kompleksu silibininy: β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:2,75).

109,76 g β-cyklodekstryny (96,6 mmoli) rozpuszczono w 600 ml wody destylowanej. Do roztworu dodano 16,94 g (35 mmoli) silibininy otrzymując zawiesinę. Około 75 ml 1N roztworu wodorotlenku sodu wkraplano przez 10 minut stale mieszając. Silibinina łatwo rozpuściła się dając żółty roztwór.

168 793

Dodano 2N roztwór kwasu fosforowego, aby doprowadzić pH do wartości 3,2 - 3,4 (około 100 - 105 ml kwasu fosforowego jest potrzebne do tego celu). Temperaturę roztworu podczas rozpuszczania i zobojętniania utrzymywano poniżej 20°C stosując łaźnię lodową. Roztwór stracił barwę przy pH poniżej 5. Widma UV roztworu po rozcieńczeniu 1:800 za pomocą 50% (obj./obj.) etanolu wykazały, że silibinina była obecna w roztworze w postaci niezdysocjowanej. Słabo opalizujący beżowy roztwór przesączono przez filtr szklany 04. Stały kompleks wyodrębniono z przezroczystego roztworu przez liofilizację.

Otrzymano 140 g kompleksu silibininy: β-cyklodekstryny. Zawartość składnika aktywnego 12,1% (wag./wag.) mierzona przez spekstrofotometrię w nadfiolecie. Straty po wysuszeniu (w temperaturze 105°C pod próżnią w czasie 2 godzin) wynoszą 9,5% (wag./wag.).

Eksperymenty uwalniania z silibinią, silimaryną i kompleksem z tego przykładu prowadzono według USP XXII w aparacie z mieszadłem łopatkowym, przy pH 7,5 w temperaturze 37°C. Eksperymenty wykazały 96% uwalnianie (rozpuszczanie) kompleksu w przeciwieństwie do 0% uwalniania silibininy i 53% całkowitego uwalniania silimaryny odpowiadającego 37,1% uwalnianiu silibininy.

Przykład VII. Sposób wytwarzania kompleksu sihbininy-2,6-diO-netylo--β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:2,2).

Powtórzono sposób opisano w przykładzie VI z tą różnicą, że stosowano 110 g 2,6-di-0metylo-P-cyklodekstryny (DIMEB, 82 mmole) i 18 g silibininy (37 mmole). Otrzymano 140 g kompleksu silibininy-DIMEB. Zawartość składnika aktywnego wynosiła 12,6% (wag./wag.) mierzona przez spektrofotometrię w nadfiolecie. Straty po suszeniu w temperaturze 105°C pod próżnią przez 2 godziny wynosiły 5% wag./wag.

Przykład VIII. Sposób wytwarzania kompleksu silibininy-hydroksypropyio-β-cykiodekstryny (stosunek molowy 1:2,2).

100 g (76 mmoli) Hydroksypropylo-p-cyklodekstryny, (HP CD), PS = 3,0 (PS = średni stopień podstawienia na jednostkę cyklodekstryny) rozpuszczono w 700 ml wody. Dodano 17 g (35 mmoli) silibininy otrzymując zawiesinę. Około 70 ml 1N wodorotlenku sodu wkroplono do roztworu przez 10 minut. Dalsze przetwarzanie roztworu prowadzono w taki sam sposób jak przy wytwarzaniu kompleksu DIMEB. Otrzymano 130 g kompleksu sdibininy-HPeCD.

Zawartość składnika aktywnego wynosiła 12,7% (wag./wag.). Straty po wysuszeniu (w 105°C pod próżnią przez 2 godziny) 7,0%.

Analiza rentgenowska kompleksów z przykładu VII i VIII.

Wykresy dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego czystej silibininy, DIMEB, HP-PCD i kompleksu zarejestrowano na dyfraktometrze proszkowym Philipsa stosując promieniowanie Cu-K. Porównując rentgenogramy dyfrakcyjne (fig. 2, 3), charakterystyczne 20 piki krystalicznej silibininy i DIMEB zanikają, kompleksy wykazują całkowicie inną strukturę w obu przypadkach.

Badania termoanalityczne

Ocenę termoanahtyczną przeprowadzono w układzie Du Pont 990 Thermal Analyser System. Krzywe TG (termograwimetria), DTG (różnicowa termograwimetria), DSC (różnicowa kalorymetria skaningowa) i TEA (analiza wydzielania cieplnego) leku jak również jego mechanicznych mieszanin z DIMEB i HP-pCD oraz kompleksów były wykonane jednocześnie.

Krzywe DSC silibininy (fig. 4) wskazują, że rozkład leku zaczyna się w temperaturze około 130°C i do temperatury 160°C obserwuje się około 4-5% straty wagi. Drugi etap rozkładu leku rozpoczyna się powyżej 250°C w obszarze rozkładu cyklodekstryny. Etap rozkładu w niższej temperaturze jest odpowiedni do rozróżnienia produktów kompleksowych i niekompleksowych. Krzywe DSC kompleksów (fig. 5, 6) wykazują, że rozkład silibininy obserwuje się w wyższej temperaturze tylko w temperaturze około 175 - 180°C.

Własności rozpuszczania kompleksów z przykładu VII i VIII

250 mg kompleksu DIMEB i HPpCD można łatwo rozpuszczać w 2 ml wody destylowanej i w pH 1,4 kwasie solnym dając w wyniku przezroczysty roztwór. Widma w nadfiolecie wodnych roztwór zarejestrowane po rozcieńczeniu 1:750 za pomocą 50% (obj./obj.) etanolu, wykazują niewątpliwie, że silibinina znajduje się w DIMEB i HPpCD w postaci niezdysocjowanej (fig. 7).

168 793

Wartości pH roztworów wodnych: kompleks DIMEB - 3,3 kompleks HP-i3CD - 3,4

Po upływie jednego dnia obserwuje się rozpuszczenie bez pozostawienia osadu w kompleksie DiMeB. Roztwór kompleksu DIMEB pozostał przezroczysty więcej niż 10 dni podczas przechowywania. Zarejestrowane widma w nadfiolecie pozostały niezmienione wskazując na dobrą stabilność kompleksów silibininy w roztworach.

Przykład IX. Środek farmaceutyczny zawierający kompleks inkluzyjny silibininy: β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:2) silibinina do miana - 40,0 mg β-cyklodekstryna - 164,7 mg

Pharmacoat 6,6 - 11,0 mg laurylosiarczan sodu - 11,0 mg glikol polietylenowy - 11,0 mg laktoza - 10:5,18 mg stearynian magnezu - 1,5 mg

Twarde żelatynowe kapsułki o wielkości 1.

Silibininę i β-cyklodekstrynę miesza się w roztworze wody/alkoholu metylowego (7:3) w temperaturze 45°C przez 2 godziny, następnie odparowuje się alkohol metylowy i produkt liofilizuje się.

Liofilizowany produkt ugniata się z 2% wag./obj. Pharmacoat 606 w roztworze w chlorku metylenu/alkoholu etylowym (9:1). Tak otrzymaną mieszaninę granuluje się na sitach o wielkości oczek 1,2 mm, suszy i odrzuca się frakcję na sitach o wielkości oczek 0,840 mm. Granulowany produkt zamyka się w kapsułkach o wielkości 1.

Roztwór wiążący może być zastąpiony przez roztwór poliwinylopirolidonu w alkoholu etylowym/wodzie lub przez wodny roztwór żelatyny. Masa cząsteczkowa glikolu polietylenowego może zmieniać się od 1500 do 10000.

Przykład X. Środek farmaceutyczny zawierający kompleks inkluzyjny silibininy: β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:2,75) kompleks silibininy: β-cyklodekstryny - 330 mg

Pharmacoat 606 - 10,0 mg laurylosiarczan sodu - 15,0 mg glikol polietylenowy - 11,0 mg laktoza - 103,8 mg stearynian magnezu - 15 mg

Kompleks inkluzyjny ugniata się z 2% wag./obj. Pharmacoat 606 w roztworze chlorku metylenu/alkoholu etylowego. Tak otrzymaną mieszaninę granuluje się na sitach o wielkości oczek 1,2 mm, suszy i odrzuca frakcję na sitach o wielkości oczek 0,840 mm. Granulowany produkt zamyka się w kapsułkach o wielkoścc 1.

Przykład XI. Środek farmaceutyczny zawierający kompleks inkluzyjny silibininy: γ-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:2).

Operację prowadzi się w sposób opisany w przykładzie IX stosując: silibinina do miana - 40,0 mg γ-cyklodekstryna , -188,1 mg

Przykład XII. Środek farmaceutyczny zawierający kompleks inkluzyjny silibininy: β-cyklodekstryny (stosunek molowy 1:4).

Operację prowadzi się w sposób opisany w przykładzie IX stosując: silibininę do miana - 40,0 mg β-cyklodekstrynę - 328,4 mg

Pharmacoat 606 - 10,0 mg laurylosiarczan sodu - 15,0 mg

168 793 glikol polietylenowy - 15,0 mg laktozę - .129,1 mg stearynian magnezu - 1,5> mg

Twarde kapsułki żelatynowe o wielkości 0.

Przykład XIII. Środek farmaceutyczny zawierający kompleks inkluzyjny silibininy· DIMEB (stosunek molowy 1·2).

Operację prowadzi się w sposób opisany w przykładzie IX stosując· silibininę do miana - 40,0 mg

DIMEB - 220,77 mg

Absorpcję kompleksów według wynalazku ocenia się przez doustne podawanie wodnego roztworu środka, badając i mierząc przez HPLC poziomy żółci silibininy. Ten test jest korzystny, ponieważ dobrze wiadomo, że leki z rodzaju silimaryny osiągają w żółci najwyższe stężenie.

Eksperymenty prowadzi się na szczurach Wistar o wadze 180 - 200 g, którym podaje się kompozycje przez intubację żołądkową. Zwierzęta utrzymywano z pustym żołądkiem przez 16 godzin. Kompozycje poddawane badaniu rozpuszczano w wodzie zawierającej 10% gumy arabskiej i wytworzono roztwory tak, że każde zwierzę otrzymywało każdorazowo z ilością 5 ml/kg tego roztworu.

Bezpośrednio po traktowaniu zwierzęta znieczulano i operowano, aby skontrolować przewód żółciowy. Umieszczano w nim małą rurkę i zbierano żółć przez 24 godziny.

Dla oznaczenia analitycznego 1 ml żółci traktowano w sposób opisany w następującej publikacji: D. Lorenz i in., Pharmacokinetic Studies with Silymarin in Human Serum and Bile - Meth. and Find. Exptl. Clin. Pharmacol. 6(10) 655-661 (1984).

Dane otrzymane z testów są wymienione w następującej tabeli, gdzie·

- w teście A podawano 20 mg/kg silimaryny według znanych preparastów handlowych, co odpowiada 8 mg/kg czystej silibininy,

- w teście B podawano 8,79 mg/kg silibininy mającej miano HPLC 91%, co odpowiada 8 mg/kg czystej silibininy stosowanej tak jak bez zarobki,

- w teście C podawano 29,2 mg/kg kompleksu inkluzyjnego silibininy: β-cyklodekstryny opisanego w przykładzie I, który posiada HPLC miano w silibininie 27,4%, odpowiadające 8 mg/kg czystej silibininy.

Tabela

Produkt	Liczba zwierząt	Objętość żółci	Żółć 0-24 godz. mcg/ml	0-24 godz. mcg/szczura	% wydalanej silibininy
Silibinina (Test B)	12	12,2	1,0	11,9	0,6
Silibinina (Test A)	15	11,4	6,4	73,8	2,7
Kompleks z przykładu I (Test C)	14	14,3	17,6	256,6	11,7

Średnia objętość żółci produkowanej w 24 godziny przez nietraktowanego szczura wynosi

13,4 ml.

Ocena otrzymanych danych wskazuje, że podawanie kompozycji zawierającej jako składnik aktywny kompleks inkluzyjny według wynalazku pozwala otrzymać stosując taką samą ilość składnika aktywnego we wszystkich testach, poziomy stężenia silibininy więcej niż dwukrotne w porównaniu do uzyskanych w Teście A i blisko dwadzieścia razy większe niż otrzymane w Teście B.

W dalszym eksperymencie oceniano resorpcję silimaryny, silibininy i kompleksu z przykładu VI. W tym celu oznaczono wydalanie silibininy w żółci szczura w konwencjonalnym

168 793 eksperymencie modelowym. Znieczulone samce szczurów Wistar SPF utrzymywano w konwencjonalnych warunkach i wprowadzono im kaniule do wspólnego przewodu żółciowego. Po dożołądkowym podaniu badanego związku (5 mg silibininy na kg) zbierano płyn żółciowy przez 5 godzin. Zawartość silibininy w płynie żółciowym oznaczano przez ilościową chromatografię cienkowarstwową.

Otrzymano następujące wyniki:

% Wydalanie silibininy w żółci szczurów: silimaryna: 11,9%** silibinina: 0,21%²⁾kompleks: 17,3%³⁾

1) średnia obliczona z 5 eksperymentów

2) średnia obliczona z 10 eksperymentów

3) średnia obliczona z 7 eksperymentów

Powyższe dane wskazują, że kompleks jest bardziej i łatwiej absorbowany niż silibinina i silimaryna.

168 793

Fig.1a

CC

C

C o

ω * n

o

CD σ

-O o

O i i-1-1-1-1-------------r-------- ϊ .....i-r o

0Ό9 OOS 0Ό7 0 0£ 0Ό3 OOL o CQ θ

O CO

O	O	o	O	o	O	O	o	o
	*<r		OD	LO	CM	CD	to	co
CM	CM*	CM	•c—*		τ-J	c5	C5	o

168 793

Fig. 1b

Mieszanina

10.0 20.0 30.0 40.0 50.0 60.0

X

168 793

Fig.lc

Próbka; IB! © File COD 104,RD

o o

CO

O

CM

1- o CO P	ł O LO	1 O o	' 1 O uo	-1- o o	-1 o LO	' '1 ' ’ O O	-1- O	—,— o o	-Γ o UO
O LD	*4·	·<	CO	có	CM	CM			o

X

168 793

Fig .1d

Kompleks

Próbka: SILIB/BCD SV/90 File: COD 258. RD co o

o

o.

CM o

C0

T

O to o

o

0 20.0 30.0 40 0 50.0 60.0

X

168 793

Fig. 2

C^ cO cn o

. DIMEB a

ę c

CO

Ui

Z a

L σ

c

Έ lo ω

ω

-X ω

a.

£ o

o

CM r— co <r rin co 'C~ ao cn o

CM

CM cn

ΓΜ

MCM in

CM co

CM

168 793

- CO

- e o

CM

CO r~

Lf>

t0 co σ>

o

CM

CM ‘ CM

CO * CM

- CM

Lf)

CM <n

CM

168 793

Fig. 4

DSC

100

200

300° C

168 793

Fig.5

Atm N 2 10 L /godz progra m 10°C/min zawartość kompleksu 12,5% dH f _n fizyczna mieszanina zawartość 10/%

100

200

300° C

168 793

Fig. 6

Atm Argon 10 l/g_Odzprogram 10°C/mm

100

200

300° C

168 793

Fig.7

sili binina- DIMEB !1 ) t kompleks sili binina-HP p CD ( 2)

168 793

Fig. 8

-π- silibinina - · - sili ma ryna -X— (YCD/sili binina

168 793

WZÓR

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania kompleksu inkluzyjnego silibininy z cyklodekstryną wybraną z α β-, γ-cyklodekstryny i ich odpowiedniej pochodnej, znamienny tym, że sporządza się roztwór silibininy i cyklodekstryny w wodzie przy pH powyżej 7, nastawia się pH roztworu poniżej 7 przez dodanie odpowiedniego kwasu i wyodrębnia utworzony kompleks.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się silibininę i cyklodekstrynę w stosunku molowym wynoszącym 1:1 do 1:4.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jako cyklodekstrynę stosuje się β-cyklodekstrynę.

4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że stosuje się silibininę i β-cyklodekstrynę w stosunku molowym wynoszącym 1:2, 1:2,75 albo 1:4.

5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się cyklodekstrynę wybraną z grupy składającej się z eptakis-2,6-0-dimetylo-β-cyklodekstryny, eptakis-2,3,6-0-trimetylo-βcyklodekstryny i 0-hydroksypropylo- β-cyklodekstryny.

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje zawieszenie silibininy w wodzie, dodanie odpowiedniej zasady do rozpuszczenia silibininy, dodanie cyklodekstryny, obniżenie wartości pH poniżej 7 przez dodanie odpowiedniego kwasu i wyodrębnienie kompleksu, albo zawieszenie silibininy i cyklodekstryny w wodzie, dodanie odpowiedniej zasady do rozpuszczenia składników, nastawienie wartości pH poniżej 7 przez dodanie odpowiedniego kwasu i wyodrębnienie kompleksu.