PL167868B1 - Urzadzenie do wkolejania ramy narzedziowej maszyny do robót torowych PL - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie do wkolejania ramy narze dziowej maszyny do robót torowych, z co naj- mniej jedna dzwignia wodzaca przylegajaca do szyny i odchylana za pomoca napedu w pla- szczyznie prostopadlej do osi toru, przy czym przemieszczajaca sie po torze na kolach obrze- zowych rama narzedziowa ma zmieniana wyso- kosc za pomoca napedów pionowych i jest polaczona przegubowo z rama maszyny do robót torowych, znamienne tym, ze dzwignie wodzace (29) sa ulozyskowane bezposrednio na ramie roboczej (10), a napedy pionowe (12) sa uksztaltowane dla dwustopniowego opu- szczania ramy narzedziowej (10) przy czym rama ta jest polaczona z co najmniej jednym napedem rozpierania (21) dla dociskania kól obrzezowych (14) do glówki szyny (22). Fig 3 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do wkolejania ramy narzędziowej maszyny do robót torowych, z co najmniej jedną dźwignią wodzącą przylegającą do szyny i dochylaną za pomocą napędu w płaszczyźnie prostopadłej do osi toru, przy czym przemieszczająca się po torze na kołach obrzeżowych rama narzędziowa może zmieniać wysokość za pomocą napędów i jest połączona przegubowo z ramą maszyny do robót torowych.

Znane jest z niemieckiego opisu patentowego nr DE-PS 2927 729 - urządzenie do wkolejania lub centrowania ramy roboczej maszyny do robót torowych, które jest połączone przegubowo z ramą maszyny z możliwością przestawiania za pomocą napędów pionowych.

167 868

Rama narzędziowa w swoim podniesionym skrajnym położeniu roboczym jest ustawiana samoczynnie centrycznie za pomocą prowadnicy względem środka maszyny. Połączone przegubowo również z ramą maszyny, niezależnie od ramy roboczej, urządzenie do wkolejania składa się w zasadzie z działającej jako organ wodzący pary dźwigni, którajest umocowana na własnej ramie, połączonej przegubowo z ramy maszyny, w taki sposób, że dźwignie wodzące mogą być odchylane w płaszczyźnie pionowej przebiegającej w płaszczyźnie poprzecznej do osi toru. Osie obrotu dźwigni wodzących są przy tym oddalone od siebie poziomo w przybliżeniu na szerokość toru. Poza tym dźwignie wodzące są sprzężone ze sobą drążkiem synchronizującym w taki sposób, że ruch jednej dźwigni pod wpływem napędu odchylania wywołuje będący odbiciem lustrzanym ruch drugiej dźwigni. Wolne dolne końce dźwigni wodzących ukształtowano jako zderzaki przylegające do stron wewnętrznych główek szynowych.

W położeniu spoczynkowym urządzenia dźwignie wodzące są odchylone wysoko względem środka maszyny. Podczas pracy uruchamiany jest napęd odchylania i następuje synchroniczny ruch rozpierania dźwigni wodzących w kierunku stron wewnętrznych główek szynowych. Jeżeli urządzenie do wkolejania nie jest wycentrowane dokładnie nad środkiem toru - gdyż np. maszyna znajduje się w łuku toru - wówczas wymuszone jest przyleganie najpierw jednej dźwigni do przynależnej główki szyny. Podczas dalszego rozpierania dźwigni rama urządzenia do wkolejania przemieszcza się w kierunku środka toru, aż również druga dźwignia przylgnie do swojej główki szyny, w wyniku czego urządzenie jest dokładnie wycentrowane względem osi toru. W tym położeniu rama urządzenia do wkolejania służy do tego, aby podczas opuszczania ramy narzędziowej na tor ukierunkować ją w prawidłowej pozycji osiowej. W tym celu zamocowano na ramie roboczej palcowe wsporniki kierunkowe, które są odchylane przez pochylone prowadnice umieszczone na ramie urządzenia do wkolejania, aż koła obrzeżowe ramy narzędziowej zetkną się z szynami, a więc nastąpi wkolejenie ramy narzędziowej. Takie urządzenie do wkolejania ma dość skomplikowaną konstrukcję i wymaga dodatkowej ramy dla dźwigni wodzących.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie urządzenia do wkolejania opisanego wyżej rodzaju, które będzie proste w swej konstrukcji i niezawodne w działaniu.

Zadanie to rozwiązuje się zgodnie z wynalazkiem w ten sposób, że dźwignie wodzące są osadzone bezpośrednio na ramie narzędziowej, a napędy pionowe ukształtowane dla dwustopniowego opuszczania ramy roboczej, przy czym ramę tę połączono z przynajmniej jednym napędem rozpierającym dociskającym koła obrzeżowe do główki szyny. Ukształtowane w ten sposób urządzenia do wkolejania wymaga korzystnie niewielu elementów konstrukcyjnych, które można łatwo zamocować na ramie narzędziowej nie pogarszając jej funkcjonalności. Ruch opuszczania ramy narzędziowej może być wykonywany dwustopniowo, a więc najpierw z pozycji zawyżonej w szczególnie korzystne dla centrowania położenie, w którym wkolejane koła obrzeżowe znajdują się tuż nad szynami. Potem następuje centrowanie ramy narzędziowej w osi toru i wreszcie wykonywanyjest drugi stopień opuszczania, to znaczy właściwe wkolejanie kół obrzeżowych. W szczególności efektywny sposób można wykorzystać przy tym do wkolejania również napędy rozpierania przygotowujące ramę narzędziową do pracy. Wykorzystanie to polega na tym, że rama narzędziowa aż do zakończenia pierwszego stopnia ruchu opuszczania lub do przylgnięcia dźwigni wodzących do szyn może być blokowane przez napędy rozpierania celem uniknięcia przesuwu poprzecznego możliwego zwłaszcza na przechyłkach toru, tak że również na tych odcinkach toru zapewnia się niezawodny przebieg wkolejania.

Każdy z napędów pionowych składa się z dwóch mających po jednym cylindrze i tłoku napędów, które są połączone ze sobą współosiowo w strefie powierzchni czołowej obu cylindrów przy czym tłok górnego napędu jest połączony z ramą maszyny, a tłok dolnego napędu z ramą narzędziową, przy czym skok tłoka górnego napędu zaprojektowano w taki sposób, że przy maksymalnym skoku powierzchnie toczne kół obrzeżowych ramy narzędziowej znajdują się około 5 do 8 cm nad krawędzią górną szyny. Dźwignie wodzące przewidziane do przylegania po stronie zewnętrznej główek szynowych są ułożyskowane na ramie narzędziowej i są połączone ze sobą dźwignią synchronizującą. Wzajemny odstęp dwóch sworzni przewidzianych do ułożyskowania dźwigni jest mniejszy niż wzajemny odstęp obu kół obrzeżowych ułożyskowanych na ramie narzędziowej. Każda z dźwigni wodzących w opuszczonej pozycji krańcowej ma zakrzywiony w kierunku osi toru koniec, przy czym kąt między zakrzywionym końcem i łączącą się z nim częścią

167 868 dźwigni wodzącej wynosi około 150°C, a sworznie do ułożyskowania dźwigni wodzących są umieszczone w przybliżeniu na tej samej wysokości co osie obu kół obrzeżowych.

Ukształtowany do przestawienia napędów rozpierania z położenia zablokowania w położenie „pływające wyłącznik krańcowy przewidziano do przylegania do dźwigni w jej położeniu odchylonym skrajnie do góry. Wyłącznik krańcowy do przylegania do dźwigni w jej dolnym kończącym przebieg centrowania położeniu skrajnym przewidziano do inicjowania ruchu opuszczania ramy narzędziowej za pomocą dolnego napędu.

Ukształtowanie wynalazku według wynalazku zapewnia w szczególnie prosty sposób automatyczne i dokładne ustawianie wysokości wkolejanych kół obrzeżowych tuż nad szynami, co jest realizowane w ten sposób, że mierzony jest odpowiednio skok tłoków napędów górnych przeznaczonych dla pierwszego stopnia opuszczania. Jest to zapewnione dzięki temu, że dla późniejszego centrowania wyzwalanego przedstawieniem dźwigni wodzących panują zawsze te same warunki lub opuszczanie jest zawsze w tym samym położeniu ramy narzędziowej.

Opisane ukształtowanie urządzenia stwarza idealną, w zasadzie nie ulegającą zakłóceniom pozycję wyjściową ramy roboczej względem szyn, z której odbywa się następnie centrowanie w osi toru.

Dalsze ukształtowanie urządzenia według wynalazku umożliwia w najprostszy sposób samoczynne centrowanie ramy narzędziowej na szynach przez uruchomienie tylko jednego napędu, gdyż obie sprzężone ze sobą dźwignie wodzące odchylają się względem siebie ruchem kleszczowym jak w odbiciu lustrzanym.

Układ dwóch przeznaczonych do ułożyskowania dźwigni wodzących sworzni daje tę korzyść, że dźwignie wodzące także w ich skrajnym położeniu odchylonym do góry znajdują się jeszcze całkowicie w obrębie profilu maszyny i nie mogą przyczyniać się do pogorszenia bezpieczeństwa pracy.

Dźwignie wodzące pozwalają na lepsze wsparcie dźwigni na główkach szynowych i zapewnia mocne przytrzymanie podczas przebiegu centrowania.

Jeżeli kąt między zakrzywionym końcem i dalszą częścią dźwigni wodzącej wynosi około 150°, to uzyskuje się dzięki temu najlepsze dopasowanie kształtu dźwigni wodzącej do profilu główki szyny, przy czym nie ma to niekorzystnego wpływu na możliwość odchylania podczas centrowania.

Dalsze rozwinięcie wynalazku umożliwia najkorzystniejsze połączenie optymalnie wybranej długości dźwigni wodzących z jednej strony z maksymalnym efektem dźwigniowym lub rozwinięciem siły z drugiej strony dla ułatwienia centrowania ramy narzędziowej. Wyłącznik krańcowy zapewnia najprostszymi środkami automatyczne przełączenie z - niezbędnego podczas pierwszego stopnia opuszczania ramy narzędziowej - położenia blokowania napędów rozpierania w potrzebne przy centrowaniu położenie pływające, tak że podczas całego przebiegu centrowania nie jest potrzebna interwencja operatora maszyny.

Dzięki wynalazkowi wkolejanie ramy narzędziowej po skutecznym centrowaniu odbywa się automatycznie bez straty czasu na dalszą ingerencję operatora maszyny.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia maszynę do robót torowych wyposażoną w urządzenie według wynalazku, w widoku z boku, fig. 2 - powiększony fragment urządzenia według fig. 1, w widoku z boku, fig. 3 i 4 -widok według strzałki III na fig. 1, który pokazuje urządzenie w różnych fazach przebiegu wkolejania, i fig. 5 - część urządzenia w położeniu krańcowym po skutecznym wkolejeniu, w widoku z przodu.

Pokazana na fig. 1 ruchoma maszyna do robót torowych 1 ma mostową ramę 4 spoczywającą na końcach na wózkach szynowych 2 poruszających się po torze 3. Na ramie tej umieszczono służące do robót torowych, przestawne w zasadzie pionowo i bocznie zespoły podbijakowe 5, zespół do podnoszenia i wyrównywania 6 z odpowiednimi napędami, a także sterujący tymi zespołami układ odniesienia dla niwelacji i wyrównywania toru 7. Centralny agregat energetyczny 8 służy do zasilania wszystkich napędów umieszczonych na maszynie do robót torowych 1, które mogą być sterowane poprzez urządzenie sterujące 9 znajdujące się w kabinie operatora.

Do wyznaczenia położenia toru 3 przewidziano toczący się po torze, mający ramę narzędziową 10 wózek pomiarowy 11, który między oddalonymi od siebie wózkami szynowymi 2 jest połączony

167 868 przegubowo z ramą maszyny 4 poprzez napędy pionowe 12 umożliwiające zmianę wysokości, a także jest przyporządkowany do układu odniesienia dla niwelacji i wyrównywania 7. Celem centrowania podczas wkolejania wyposażono ramę narzędziową 10 w urządzenie do wkolejania . 13, które objaśniono w dalszej czyści opisu.

Na przednim i tylnym końcu maszyny do robót torowych 1 umieszczono koła pomiarowe układu odniesienia dla niwelacji i wyrównywania, które wyposażono również w urządzenie do wkolejania 13.

Jak widać na fig. 2, a zwłaszcza na fig. 3 i 4, usytuowana poprzecznie do osi toru rama narzędziowa 10 wózka pomiarowego 11 jest połączona z dwoma kołami obrzeżowymi, z których każde jest przyporządkowane lub może toczyć się po szynie 15 toru 3. Dla rejestracji poziomu szyn przez układ odniesienia 7 przewidziano dwa odległe od siebie na szerokość toru drążki niwelacyjne 16, które ułożyskowane są na ramie maszyny 4 w prowadnicy pionowej 17 i poruszają się swobodnie tylko w kierunku pionowym. Dolne końce tych drążków 16 opierając się za pośrednictwem wspornika 18 i poziomej prowadnicy ślizgowej 19 na ramie narzędziowej 10 oraz są ułożyskowane w prowadnicy poprzecznej 20, dzięki czemu rama narzędziowa 10 może przesuwać się bez przeszkód w kierunku poprzecznym toru względem drążków 16 lub ramy maszyny 4.

Dwa napędy rozpierania 21 umieszczone poziomo i w kierunku poprzecznym toru łączą się swoim jednym końcem w przybliżeniu na środku maszyny z ramą narzędziową 10 i drugim końcem z odpowiednim drążkiem niwelacyjnym 16, a ich zadaniem podczas pracy maszyny jest dociśnięcie jednego z kół obrzeżowych 14 do główki 22 szyny 15.

Każdy z napędów pionowych 12 łączących przegubowo ramę narzędziową 10 z ramą maszyny 4 składa się z dwóch napędów 23,24, które mają po jednym cylindrze 25,26 i tłoku 27,28 oraz łączą się ze sobą współosiowo w strefie powierzchni czołowej obu cylindrów 25, 26. Tłok 27 górnego napędu 23 jest przy tym połączony przegubowo z ramą maszyny 4, natomiast tłok 28 dolnego napędu 24 zamocowany jest przegubowo na końcu ramy narzędziowej 10 po stronie zewnętrznej maszyny. Poza tym skok tłoka 27 górnego napędu 23 zaprojektowano tak, że przy całkowicie wysuniętym tłoku rama narzędziowa 10 jest opuszczona na tyle, że koła obrzeżowe 14 swoją powierzchnią toczną znajdują się około 5 do 8 cm nad główką szyny 22.

Urządzenie do wkolejania 13 ma dwie przyporządkowane do szyn 15 dźwignie wodzące 29, które ułożyskowane są za pomocą sworzni 30 na ramie narzędziowej 10 i mogą odchylać się w płaszczyźnie prostopadłej do osi toru, przy czym sworznie 30 znajdują się w przybliżeniu na tej samej wysokości co osie 36 kół obrzeżowych 14, a odległość sworzni względem siebie jest mniejsza niż wzajemny odstęp kół obrzeżowych. Dźwignie wodzące 29 są sprzężone ze sobą przegubowo diagonalnym drążkiem synchronizującym 31 w taki sposób, że ruch jednej dźwigni 29 powoduje lustrzany ruch drugiej dźwigni - względem płaszczyzny pionowej rozłożonej w osi wzdłużnej maszyny. Do realizacji tego ruchu lub przedstawienia dźwigni wodzących 29 służy napęd odchylania 32 połączony przegubowo z ramą 10. Dolne, wolne końce 33 dźwigni wodzących 29 - biorąc pod uwagę krańcowe położenie dźwigni przechylonych w dół - są zakrzywione w kierunku osi toru i są przewidziane do przylegania do strony zewnętrznej główki szyny 22. Przy tym kąt między tym zakrzywionym końcem 33 i dalszą główną częścią dźwigni 29 wynosi około 150°.

Poza tym wyposażono ramę narzędziową 10 w wyłącznik krańcowy 34, który działa w odchylonym skrajnie do góry położeniu dźwigni 29 i jest połączony z układem sterowania napędów rozpierania 21, a także w następny wyłącznik krańcowy 35, do którego przylega dźwignia 29 w jej dolnym skrajnym położeniu, co inicjuje zasilanie dolnych napędów 24.

Zasady pracy opisanego urządzenia zgodnie z fig. 3 i 4 jest następująca: Podczas przemieszczania maszyny do robót torowych 1 rama narzędziowa 10 lub wózek pomiarowy 11 - przy całkowicie wsuniętych napędach pionowych 12 - znajduje się w górnym położeniu krańcowym, w którym jest wycentrowana i zablokowana na ramie maszyny 4 za pomocą nie pokazanej tu na rysunku prowadnicy mechanicznej (patrz kontur zaznaczony na fig. 3 linią punktową). Dźwignie wodzące 29 są przy tym również odchylone do góry w położenie krańcowe. Po dojeździe do miejsca pracy następuje zwolnienie blokady ramy narzędziowej 10, podczas gdy napędy rozpierania 21 są zablokowane, żeby zapobiec niepożądanemu bocznemu wychyleniu ramy roboczej przy przechyłce toru 3 istniejącej na łuku toru. Następnie rama narzędziowa 10 opuszczana jest w pierwszym stopniu w wyniku całkowitego wysunięcia górnych napędów 23, po czym koła obrzeżowe 14

167 868 znajdują się kilka centymetrów nad górnymi krawędziami szyn. Teraz odbywa się centrowanie przez uruchomienie napędu odchylania 32 i synchroniczne opuszczanie obu dźwigni wodzących 29 (patrz fig. 3). W efekcie następuje również wyzwolenie wyłącznika krańcowego 34 oraz nieznacznie r\*r% o. n + n wr« za α za <1 Ατιτ τ^ζ'λττ^ι Qł“O ·»*%· o O 1 τ opóźnione pizedsiawienie napędów tozpietania 21 z p τα ł>1r\Vr\tłr*i»iio n? nrdnŻAnin rvF\7Ti7O_ uluctuitt ZjUU1V1W łł UI1IU TT p/VlVŁ>Vl.llU TT M jące“, żeby umożliwić przesunięcie poprzeczne ramy narzędziowej 10 celem wycentrowania na torze 3.

Jeżeli maszyna do robót torowych 1 znajduje się - jak tu pokazano - na łuku toru, to do główki szyny 22 przylega najpierw dźwignia wodząca 29 usytuowana po stronie zewnętrznej łuku. W miarę dalszego odchylania dźwigni 29 następuje przesunięcie ramy narzędziowej 10 (w kierunku szyny uchwyconej jako pierwsza), które kończy się w momencie, gdy obie dźwignie 29 przylgną mocno do obu główek szynowych 22. Teraz koła obrzeżowe 14 znajdują się bezpośrednio nad szynami 15 lub rama narzędziowa 10 jest wycentrowana na środku toru. Pozycję taką przedstawiono na fig. 4. W tym położeniu krańcowym dźwigni 29 uruchamiany jest wspornik krańcowy 35, który wyzwala automatycznie drugi stopień opuszczania ramy narzędziowej 10 przez wysunięcie dolnych napędów 24, przy czym jednocześnie następuje ponowne otwarcie lub odchylenie w górę dźwigni wodzących 29, aż koła obrzeżowe 14 zetką się z szynami 15 i zakończy się przebieg wkolejania (patrz fig. 5).

Opisane urządzenie do wkolejania nadaje się oczywiście także do zastosowania w powiązaniu z innymi narzędziami lub zespołami roboczymi maszyn do robót torowych, jak np. zespół do podnoszenia i wyrównywania toru.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 1,50 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do wkolejania ramy narzędziowej maszyny do robót torowych, z co najmniej jedną dźwignią wodzącą przylegającą do szyny i odchylaną za pomocą napędu w płaszczyźnie prostopadłej do osi toru, przy czym przemieszczająca się po torze na kołach obrzeżowych rama narzędziowa ma zmienianą wysokość za pomocą napędów pionowych i jest połączona przegubowo z ramą maszyny do robót torowych, znamienne tym, że dźwignie wodzące (29) są ułożyskowane bezpośrednio.na ramie roboczej (10), a napędy pionowe (12) są ukształtowane dla dwustopniowego opuszczania ramy narzędziowej (10) przy czym rama ta jest połączona z co najmniej jednym napędem rozpierania (21) dla dociskania kół obrzeżowych (14) do główki szyny (22).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że każdy z napędów pionowych (12) składa się z dwóch mających po jednym cylindrze (25,26) i tłoku (27,28) napędów (23,24), które są połączone ze sobą współosiowo w strefie powierzchni czołowej obu cylindrów (25, 26), przy czym tłok (27) górnego napędu (23) jest połączony z ramą maszyny (4), a tłok (28) dolnego napędu (24) z ramą roboczą (10).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1 lub 2, znamienne tym, że skok tłoka (27) górnego napędu (23) jest taki, że przy maksymalnym skoku tego tłoka powierzchnie toczne kół obrzeżowych (14) ramy roboczej (10) znajdują się około 5 do 8 cm nad krawędzią górną szyny.
4. 4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że dźwignie wodzące (29) przeznaczone do przylegania po stronie zewnętrznej główek szynowych są ułożyskowane na ramie roboczej (10) i są połączone ze sobą dźwignią synchronizującą (31).
5. 5. Urządzenie według zastrz. 1 albo 4, znamienne tym, że odstęp między dwoma sworzniami (30), na których są ułożyskowane dźwignie (29) jest mniejszy niż wzajemny odstęp obu kół obrzeżowych (14) ułożyskowanych na ramie roboczej (10).
6. 6 Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że każda z dźwigni wodzących (29) w opuszczonej pozycji krańcowej ma zakrzywiony w kierunku osi toru koniec (33).
7. 7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że kąt między zakrzywionym końcem (33) i łączącą się z nią częścią dźwigni wodzącej (29) wynosi około 150°.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że sworznie (30) ułożyskowania dźwigni wodzących (29) są umieszczone w przybliżeniu na tej samej wysokości co osie (36) obu kół obrzeżowych (14).
9. 9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że ukształtowany do przestawiania napędów rozpierania (21) z położenia zablokowania w położenie „pływające wyłącznik krańcowy (34) przylega do dźwigni (29) w jej położeniu odchylonym skrajnie do góry.
10. 10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że posiada wyłącznik krańcowy (35), który przylega do dźwigni (29) w jej dolnym, kończącym przebieg centrowania położeniu skrajnym i który inicjuje ruch opuszczania ramy narzędziowej (10) za pomocą dolnego napędu (24).