PL167113B1

PL167113B1 - Sposób wytwarzania zywic do past pigmentowych dla katodowo stracalnych preparatówsrodka powlokowego PL PL

Info

Publication number: PL167113B1
Application number: PL91291310A
Authority: PL
Inventors: Helmut Hoenig; Georg Pampouchidis; Willibald Paar; Herbert Matzer; Manfred Valtrovic
Original assignee: Vianova Kunstharz Ag
Priority date: 1990-08-02
Filing date: 1991-08-01
Publication date: 1995-07-31
Also published as: EP0469497A1; EP0469497B1; ATA163090A; US5905103A; JPH0578604A; KR920004527A; JP2986968B2; DE59101552D1; BR9103307A; CA2048320A1; ES2053248T3; PL291310A1; KR100236510B1; AT394372B; CA2048320C

Abstract

1. Sposób wytwarzania zywic do past pigmentowych dla katodowo stracalnych preparatów srodka powlokowego, na osnowie modyfikowanych zywic epoksydowych, znamienny tym, ze (A) zwiazek dwuepoksydowy lub mieszanine wielu zwiazków dwuepoksydowych, które, odno- szac do ich calkowitego ciezaru, wykazuja zawartosc struktur polioksyalkilenowych równa 10 - 50% wagowych, zawartosc grup alkilowych i/lub alkilenowych, i/lub hydroksyalkilowych o wiecej niz 3 atomach wegla równa co najwyzej 20% wagowych, korzystnie 5-15% wagowych, i wykazuja temperature zeszklenia 10-40°C poddaje sie reakcji z (B) 50-100% molowymi, odnoszac do ilosci wolnych grup epoksydowych (A), pierwszorzedowo-trzeciorzedowej dwua- miny, korzystnie N,N-dwualkiloaminoalkiloaminy, a (C) ewentualnie pozostajace wolne grupy epoksydowe równoczesnie lub nastepnie poddaje sie reakcji z pierwszorzedowa lub drugorze- dowa amina, i (D) produkt reakcji poddaje sie reakcji z 50- 100% molowymi formaldehydu, w przeliczeniu na sume pierwszorzedowych grup aminowych z amin wprowadzonych wedlug (B) i (C), tworzac struktury oksazolidynowe. (30) Pierwszenstwo: 02.08.1990, AT, A 1630/90 (43) Zgloszenie ogloszono: 29.06.1992 BUP 13/92 (45) O udzieleniu patentu ogloszono: 31.07.1995 WUP 07/95 (74) Pelnomocnik: Buczynski Edward, PHZ POLSERVICE (72) Twórcy wynalazku: Helmut H önig, Graz, AT Georg Pampouchidis, Graz, AT Willibald Paar, Graz, AT Herbert Matzer, Graz, AT Manfred Valtrovic, Graz, AT @ Uprawniony z patentu: Vianowa Kunstharz Aktiengesellschaft, Werndorf, AT (21) Numer zgloszenia: 291310 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania modyfikowanych żywic epoksydowych, które można jako żywice do past pigmentowych stosować dla katodowo strącalnych preparatów środka powłokowego.

Żywice do past pigmentowych są ważnym składnikiem katodowo strącalnych preparatów środka powłokowego i wywierają znaczny wpływ na parametry kąpieli oraz na właściwości fizycznej wytrzymłości i chemicznej odporności błon lakierniczych.

Od dawna w literaturze patentowej opisuje się żywice do past pigmentowych na osnowie żywic epoksydowych. I tak w opisach patentowych St. Zjedn. Am. US-PS nr 3 936 405 i 4 035 275 cytuje się kationowe polimery rozcieńczalne wodą, które otrzymuje się drogą reakcji polimerów zawierających grupy 1,2-epoksydowe, zwłaszcza żywice epoksydowych modyfikowanych glikolem polietylenowym, z solami amin i z mieszaninami kwasów fosfinowych i kwasów siarczkowych.

Podobne produkty, które sieciuje się na drodze przeuretanowania, są opisane w opisie patentowym DE-PS nr 2 634 211, w ogłoszeniowym opisie DE-OS nr 2 634 229 lub w ogłoszeniowym opisie DE-OS nr 2 928 769. Również w przypadku żywic dających się sieciować drogą przeestrowania polepsza się zwilżenie pigmentu poprzez wprowadzenie czwartorzędowych grup amoniowych i dzięki temu umożliwia się stosowanie jako żywicy do zarobienia pigmentu. Warianty te cytuje się np. w ogłoszeniowym opisie DE-OS nr 3 322 781. W celu polepszenia stabilności tych past pigmentowych proponuje się zgodnie z ogłoszeniowym opisem DE-OS nr 3622710 podejmowanie tworzenia czwartorzędowych grup amoniowych w obecności sproszkowanego pigmentu.

Żywice do past pigmentowych, które dają w wyniku powłoki o polepszonej odporności na korozję, otrzymuje się zgodnie z europejskim opisem EPA1 nr 0107088 wówczas, gdy związki monoepoksydowe, takie _ jak tlenki alkilenu, estry glicydylowe lub etery glicydylowe, podda się reakcji z długołańcuchowymi trzeciorzędowymi aminami w obecności kwasu i/lub wody, tworząc czwartorzędowe grupy amoniowe. Większe wypełnienie pigmentem będzie według europejskiego opisu EPA1 nrO 107098 możliwe wtedy, gdy te układy wykazują nadto grupy amidowe.

161113

Zgodnie z europejskim opisem EPB1 nr 0107089 związki wieloepoksydowe poddaje się reakcji w taki sam sposób, w wyniku czego możliwe jest przetwórstwo z wyższą zawartością pigmentu.

Żywice do past pigmentowych na osnowie modyfikowanych alkilofenolem żywic epoksydowych, które wykazują grupy sulfoniowe, takie jak omówione w europejskim opisie EPA2 nr 0251 772, mają zapewnić lepsze tworzenie powłoki.

Dalszy typ żywicy do past pigmentowych cytuje się w europejskim opisie EP A1 nr 0 199 473, przy czym epoksydowany polibutadien poddaje się reakcji z drugorzędową aminą, a po dodaniu kwasu i związku monoepoksydowego, następuje wprowadzenie czwartorzędowych grup amoniowych.

Żywice do past pigmentowych na osnowie żywic epoksydowych, wykazujących grupy oksazolidynowe, opisuje się przykładowo w austriackich opisach patentowych AT-PS nr 365 214 i ATPS nr 380 264. Żywice tego rodzaju odznaczają się dobrymi własnościami ogólnymi i pomimo wad pod względem dyspergowalności w materiale kąpieli znalazły zastosowanie w praktyce.

Jak z obszernej literatury w dziedzinie sporządzania past pigmentowych do katodowo strącalnych preparatów środka powłokowego można się zorientować, chodzi przy tym o problem, dla którego pomimo wieloletnich prób i znacznej liczby propozycji nie istnieje jeszcze dotychczas żadne rozwiązanie zadowalające w tym względzie.

W europejskim opisie EP A2 nr 0 361243 omawia się sposób wytwarzania takich żywic do past pigmentowych, przy czym ewentualnie modyfikowaną żywicę epoksydową, która wykazuje temperaturę zaszklenia 10-40°C, przereagowuje się z pierwszorzędowo-trzeciorzędową dwuaminą, utworzone drugorzędowe grupy aminowe przekształca się drogą reakcji z formaldehydem w grupy oksazolidynowe, a trzeciorzędowe grupy aminowe przeprowadza się w czwartorzędowe wobec zastosowania kwasu organicznego i związku monoglicydylowego. Kontynuując ten kierunek prac, który prowadziłby do znakomitych produktów, stwierdzono, że dobre wyniki można uzyskać także bez czwartorzędowania, jeżeli jako substrat zastosuje się żywice epoksydowe, które wykazują obecność wystarczająco licznych struktur polioksyalldlenowych.

Sposób wytwarzania żywic do past pigmentowych na osnowie modyfikowanych żywic epoksydowych dla katodowo strącalnych preparatów środka powłokowego zatem polega według wynalazku na tym, że (A) związek dwuepoksydowy lub mieszaninę wielu związków dwuepoksydowych, które, odnosząc do ich całkowitego ciężaru, wykazują zawartość struktur polioksyalkilcnowych równą 10-50% wagowych, zawartość grup alkilowych i/lub alkilenowych, i/lub hydroksyalkilowych o więcej niż 3 atomach węgla równą co najwyżej 20% wagowych, korzystnie 5 - 15% wagowych, i wykazują temperaturę zeszklenia 10-40°C, poddaje się reakcji z (B) 50- 100% molowymi, odnosząc do ilości wolnych grup epoksydowych (A), pierwszorzędbwo-trzeciorzędowej dwuaminy, korzystnie N,N-dwualkiloaminoalkiloaminy, a (C) ewentualnie pozostające wolne grupy epoksydowe równocześnie lub następnie poddaje się reakcji z pierwszorzędową lub drugorzędową aminą, i (D) produkt reakcji poddaje się reakcji z 50 -100% molowymi formaldehydu, w przeliczeniu na sumę pierwszorzędowych grup aminowych z amin wprowadzonych według (B) i (C), tworząc struktury oksazolidynowe.

Produkty wytworzone według wynalazku także w przypadku różnorodnych składów zastosowanych pigmentów dają w wyniku pasty pigmentowe, które spełniają rozmaite wymagania praktyczne i zarówno w postaci stężonej jak i w postaci rozcieńczonej wykazują stabilność odpowiadającą praktycznemu wykorzystaniu, są ze względu na swe właściwości reologiczne łatwe w przetwórstwie, zapewniają bezbłędne kształtowanie błony podczas strącania i podczas procesu sieciowania i nie wywierają negatywnego wpływu na właściwości naniesionych błon.

Stosowany według wynalazku składnik (A) składa się z jednego lub wielu związków dwuetapowych, które, przeliczając na ich ciężar całkowity, wykazują zawartość struktur polioksyalkilenowych równą 10-50% wagowych, zawartość grup alkilowych i/lub alkilenowych, i/lub hydroksyalkilowych o więcej niż 3 atomach węgla równą co najwyżej 20% wagowych, korzystnie 5-15% wagowych, i wykazują temperaturę zeszklenia 10-40°C.

Te niezbędne struktury polioksyalkilenowe można otrzymywać zarówno drogą zastosowania wykazujących takie struktury związków dwuepoksydowych w połączeniu z dwuepoksydowymi związkami na osnowie wielofenoli, jak i drogą przedłużenia łańcucha takich wielofenolowych

167 113 żywic epoksydowych przez pochodne polioksyalkilenowe. Dwuglicydylowe etery glikoli polialkilenowych o równoważniku wagowym grup epoksydowych 180-500 są dostępne w handlu, zwłaszcza etery na osnowie glikoli polipropylenowych. Związki dwuepoksydowe wielofenoli o różnych równoważnikach wagowych grup epoksydowych są w szerokim zakresie znane jako produkty handlowe. Najbardziej rozpowszechnione typy tych związków bazują na bisfenolu A.

W celu wytworzenia wykazujących struktury polioksyalkilenowe związków dwuepoksydowych można nadto stosować reakcje wielofenolowych żywic epoksydowych z glikolami polioksyalkilenowymi lub z drugorzędowymi, ewentualnie podstawionymi polioksyalkilenowieloaminami. Wytwarzanie takich dwualkiloamin jest przykładowo omówione w austrickim opisie patentowym AT-PS nr 392 648 lub w europejskim opisie EP A2 nr 0 369 752. Tak samo można też dwudrugorzędowe aminy, takie jakie otrzymuje się drogą reakcji dwupierwszorzędowych alkilenodwuamin lub polioksyalkilenodwuamin z odpowiednimi estrami lub eterami monoglicydylowymi, wprowadzać do stosowania.

Dzięki tym reakcjom do składnika (A) wprowadza się też żądane grupy alkilowe i/lub alkilenowe, i/lub hydroksyalkilowe o więcej niż 3 atomach węgla.

Korzystne składniki (A) wykazują budowę według schematu Z-Y-X-Y-Z, przy czym pierwotnie X stanowi alifatyczną żywicę epoksydową ze strukturami polioksyalkilenowymi, Y stanowi pierwszorzędową (hydroksy)alkiloaminę lub drugorzędową (polioksy)alkilenodwuaminę lub dwufenol, a Z stanowi żywicę epoksydową na osnowie bisfenolu A.

Postępowanie dla cytowanych i dla ewentualnie innych modyfikacji tego rodzaju można odszukać w stosownej literaturze fachowej.

50- 100% molowych wolnych grup epoksydowych tych żywic epoksydowych, korzystnie w obecności rozpuszczalnika obojętnego względem reakcji, poddaje się reakcji z pierwszorzędowotrzeciorzędową dwuaminą. W tym celu korzystnie stosuje się N,N-dwualkiloaminoalkiloaminy, takie jak 2-dwumetyloaminoetyloamina lub związki homologiczne.

Jako rozpuszczalniki organiczne stosuje się wodę rozcieńczalne lub przynajmniej z wodą mieszające się rozpuszczalniki, które nie wywierają wpływu na reakcje podczas wytwarzania w podanych warunkach. Zaliczają się do nich monoetery glikoli i dwuetery glikoli oraz metyloizobutyloketon.

Ewentualnie pozostające grupy epoksydowe poddaje się reakcji z pierwszorzędowymi lub drugorzędowymi aminami, zwłaszcza z alkilo- i/lub alkanoloaminami. Te pierwszorzędowe aminy wprowadza się przy tym korzystnie w takiej ilości, żeby na 1 grupę epoksydową stosowano jedną cząsteczkę aminy. Te w wyniku otrzymane, drugorzędowe grupy aminowe można powołać w najbliższym etapie reakcji, tj. w tworzeniu pierścieni oksazolidynowych. Ta reakcja z monoaminami korzystnie następuje równocześnie z reakcją dwuamin.

Utworzone podczas reakcji z aminą, związki drugorzędowej β-hydroksyalkiloaminy poddaje się w następnym etapie postępowania reakcji z 50-100% molowymi formaldehydu, odszczepiając każdorazowo 1 mol wody reakcyjnej na 1 mol wprowadzonego formaldehydu i tworząc struktury oksazolidynowe. Wodę reakcyjną usuwa się z mieszaniny reakcyjnej za pomocą czynników nośnych, np. za pomocą metyloizobutyloketonu, na drodze destylacji azeotropowej.

Dla uzyskania rozcieńczalności wodą produkt ten zadaje się kwasem organicznym, przy czym ilość kwasu wynosi 70-120 mmoli, korzystnie około 100 mmoli na 100 g stałej żywicy. Jako kwas stosuje się kwas mrówkowy, octowy lub mlekowy. Ogólnie stwierdzono, że w przypadku stosowania mniejszych ilości kwasu może występować rozpuszczalność żywicy pastowej, lecz nie osiąga się optymalnych właściwości stabilności, a także pogarsza się zwilżanie pigmentu. Produkt ten następnie nastawia się wodą na żądaną lepkość przetwórczą.

Wytworzone według wynalazku produkty są przeznaczone do wytwarzania past pigmentowych dla katodowo strącalnych preparatów środka powłokowego. Oprócz pigmentów mogą pasty te zawierać tradycyjne dodatki, takie jak zwilżacze, środki przeciwpieniące i im podobne.

Sporządzanie past pigmentowych oraz dobór i metody zarabiania pigmentów są znane z literatury fachowej. Skompletowanie past pigmentowych w postaci materiału kąpieli bądź w postaci składnika następczo dodawanego prowadzi się również sposobem rozpowszechnionym w praktyce. Jako główne spoiwo można przy tym stosować znane produkty, przy czym udział żywicy pastowej w całej zawartości żywicy w preparacie może wynosić 5 - 50% wagowych. Metody powlekania elektroforetycznego są również znane z literatury i nie wymagają żadnego dalszego omówienia

151113 5

Podane niżej przykłady objaśniają wynalazek (I - III). Wszystkie dane w częściach i w procentach dotyczą, o ile nie podano inaczej, jednostek wagowych.

Przykład I.

(a) Wytwarzanie składnika (A).

W odpowiednim naczyniu reakcyjnym, wyposażonym w mieszadło, termometr i urządzenie destylacyjne, umieszcza się 258 części 2-etyloheksyloaminy (2 mole) i ogrzewa do temperatury 80°C. W temperaturze 80°C równomiernie w ciągu 1 godziny dodaje się 380 części alifatycznej żywicy epoksydowej (na osnowie glikolu polipropylenowego, o równoważniku wagowym grup epoksydowych około 190), przy tym temperatura rośnie do 120°C. W temperaturze 120°C szarżę nadal przereagowuje się w ciągu 1 godziny. Następnie do całości dodaje się 1175 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego i w temperaturze 70°C dodaje się 1900 części żywicy epoksydowej na osnowie bisfenoluA (o równoważniku wagowym grup epoksydowych około 475), szarżę ogrzewa się do temperatury 120°C i w ‘ tej temperaturze prowadzi się reakcję w ciągu 1,5 godziny. Ten produkt pośredni wykazuje zawartość jednostek struktury polioksyalkilenowej równą 11% wagowych i zawartość grup alkilowych o więcej niż 3 atomach węgla równą 9% wagowych.

(b) Wytwarzanie żywicy pastowej.

Do otrzymanego według (a) produktu pośredniego dodaje się w temperaturze 100°C 204 części ^^dwu^i^(^t;^l(^^t^ii^(^j^i^(^j3yl(^aminy-l (2 mole) i poddaje reakcji w ciągu 1 godziny w temperaturze 100°C. Po dodaniu 314 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego i 66 części 91% (2 mole) paraformaldehydu oddestylowuje się w temperaturze około 140°C, w warunkach azeotropowej destylacji z metyloizobutyloketonem jako czynnikiem nośnym, około 36 części wody reakcyjnej. Następnie metyloizobutyloketon usuwa się pod próżnią, a masę tę za pomocą 774 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego rozcieńcza się do zawartości 55% substancji stałej.

Przykład II.

(a) Wytwarzanie składnika (A).

W odpowiednim naczyniu reakcyjnym do 238 części 2-amino-2-etylopropanodiolu-1,3 (2 mole) w temperaturze 80°C dodaje się równomiernir w ciągu 1 godziny 640 części alifatycznej żywicy epoksydowej (na osnowie glikolu polipropylenowego, o równoważniku wagowym grup epoksydowych około 320). Podczas dodawania temperatura rośnie do 120°C. Po upływie 1 godziny trwania reakcji dodaje się 1278 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego, a w temperaturze 70°C dodaje się 1900 części żywicy epoksydowej na osnowie bisfenoluA (o równoważniku wagowym grup epoksydowych około 475). Szarżę tę ogrzewa się do temperatury 120°C i w tej temperaturze miesza się w ciągu 1,5 godziny. Ten produkt pośredni wykazuje zawartość struktur polioksyalkilenowych równą 19% wagowych i zawartość grup hydroksyalkilowych o więcej niż 3 atomach węgla równą 7,4% wagowych.

(b) Wytwarzanie żywicy epoksydowej.

W temperaturze 80°C do całości dodaje się 204 części 3-dwumetyloaminopropyloaminy-1 (2 mole) i szarżę tę w temperaturze 100°C poddaje się reakcji w ciągu 1 godziny. Następnie dodaje się 341 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego i 66 części 91% (2 mole) paraformaldehydu. W temperaturze około 140°C oddestylowuje się około 36 części wody reakcyjnej za pomocą destylacji azeotropowej z metyloizobutyloketonem jako czynnikiem nośnym. Metyloizobutyloketon usuwa się następnie pod próżnią, a szarżę tę za pomocą 840 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego rozcieńcza się do zawartości 55% substancji stałej.

Przykład III.

(a) Wytwarzanie składnika (A).

W naczyniu reakcyjnym w temperaturze 80°C do 905 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego dodaje się 640 części alifatycznej żywicy epoksydowej (na osnowie glikolu polipropylenowego, o równoważniku wagowym grup epoksydowych około 320), 800 części żywicy epoksydowej na osnowie bisfenoluA (o równoważniku wagowym grup epoksydowych około 200), 456 części (2 mole) bisfenolu A i 3 części trójetyloaminy. Mieszaninę tę ogrzewa się do temperatury 130°C i miesza w ciągu 2 godzin. Produkt ten wykazuje zawartość polioksyalkilenu równą 28% wagowych.

(b) Wytwarzanie żywicy pasto wej.

167 113

Do wyżej wytworzonego produktu pośredniego dodaje się w temperaturze 80°C 204 części 3-dwumetyloaminopropyloaminy-1 (2 mole) i poddaje reakcji w ciągu 1 godziny w temperaturze 100°C. Następnie dodaje się 245 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego i 66 części 91% (2 mole) paraformaldehydu. W temperaturze około 140°C powstającą wodę reakcyjną oddziela się azeotropowo za pomocą metyloizobutyloketonu jako czynnika nośnego. Po utworzeniu około 36% części wody reakcyjnej metyloizobutyloketon usuwa się pod próżnią. W temperaturze około 80°C szarżę tę rozcieńcza się za pomocą 597 części jednobutylowego eteru glikolu etylenowego do zawartości 55% substancji stałej.

Niżej omówiono wytwarzanie i badanie pasty pigmentowej z produktów według przykładów I-III.

Produkty, wytworzone według przykładów I - III, zobojętniono za pomocą 100 mmoli kwasu octowego na 100 g żywicy stałej i rozcieńczono zdejonizowaną wodę do zawartości 14% substancji stałej.

W piaskowym młynie laboratoryjnym wytworzono według niżej podanego składu pastę pigmentową:

1428.5 części 14% spoiwa części sadzy farbiarskiej 225 części pigmentu glinokrzemianowego 840 części dwutlenku tytanu

105 części pigmentu z krzemianu ołowiu

2628.5 części pasty pigmentowej 53,3%.

Szarża ta miała lepkość (według normy DIN nr 53211 w temperaturze 20°C) równą około 20 sekund i po jednotygodniowym składowaniu w temperaturze 50°C praktycznie nie wykazała żadnych zmian. Dyspersję spoiwową nadającą się do stosowania razem z omówioną wyżej pastą pigmentową w celu wytworzenia kąpieli do lakierowania elektroforetycznego omówiono niżej.

Spoiwo dla dyspersji spoiwowej, stosowanej w lakierze elektroforetycznym, wytwarza się na osnowie modyfikowanych żywic epoksydowych analogicznie do przykładu I z austriackiego opisu patentowego AT-PS nr 353 369:

(A) Wytwarzanie składnika A1.

W naczyniu reakcyjnym, wyposażonym w mieszadło, termometr, wkraplacz i chłodnicę zwrotną, rozpuszcza się 1000 g żywicy epoksydowej na osnowie bisfenoluA (o równoważniku wagowym grup epoksydowych około 500) w 500 g metyloizobutyloketonu (MIBK) w temperaturze 60 - 70°C i dodaje się 0,2 g hydrochinonu i 168 g kwasu metakrylowego. Temperaturę podwyższa się do 100 - 120°C, a reakcję w tej temperaturze prowadzi się aż do osiągnięcia liczby kwasowej poniżej 3mgKOH/g. Następnie ten produkt reakcji zadaje się w temperaturze 60-70°C za pomocą 650 g BMI (70% roztwór w MIBK zasadowego monoizocyjanianu, wytworzonego z 1 mola dwuizocyjanianu toluilenu i 0,9 mola dwumetyloetanoloaminy, o masie cząsteczkowej 254) i poddaje się reakcji aż do osiągnięcia liczby-NCO praktycznie równej zero.

(B) Wytwarzanie składnika B1.

W naczyniu reakcyjnym, wyposażonym w mieszadło, termometr, wkraplacz i chłodnicę zwrotną, rozpuszcza się 400g żywicy epoksydowej na osnowie bisfenoluA (o równoważniku epoksydowym około 200) w 172 g MIBK i w temperaturze 60-70°C dodaje się 210 g (2 mola) dwuetyloaminy. Po egzotermicznej reakcji całość w temperaturze około 130°C (pod chłodnicą zwrotną) poddaje się reakcji nadal w ciągu 1 godziny. Następnie ten produkt reakcji poddaje się reakcji z 830gUMI (70% roztwór w MIBK nienasyconego monoizocyjanianu, wytworzonego z 1 mola dwuizocyjanianu toluilenu i z 1 mola metakrylanu hydroksyetylowego, o masie cząsteczkowej 304) aż do osiągnięcia liczby-NCO praktycznie równej zero.

Dyspersję wytwarza się następująco: składnik A1 B1 w temperaturze 70°C starannie miesza się w stosunku zmieszania 80:20 i zobojętnia za pomocą 30 mmoli kwasu mrówkowego na 100 g żywicy stałej. Większą część rozpuszczalnika MIBK oddestylowuje się pod próżnią w temperaturze 80°C. Następnie produkt ten w warunkach maksymalnego mieszania i wobec malejącej temperatury rozcieńcza się zdejonizowaną wodą do zawartości około 45%. Przy tym stężeniu w warunkach

167 113 7 chłodzenia energicznie dysperguje się w ciągu 2 godzin i oznacza zawartość substancji stałej. Ostatecznie produkt ten dalej rozcieńcza się zdejonizowaną wodą do zawartości 35%.

Niżej omówiono sporządzanie zestawu składników lakieru elektroforetycznego.

Zgodnie z niżej podanym składem wytworzono kąpiel do lakierowania elektroforetycznego:

1600 - 35% dyspersja spoiwa

2872,5 - zdejonizowana woda

527,5 - 55,3% pasta pigmentowa,wedłuu przyykłdul - I II (zggdniez wynalazkiem)

5000 - lakier

Lakiery wykazywały zawartość 16,8% substancji stałej i odczyn o wartości pH = 6,0 - 6,2. Po upływie 28 godzin ujednorodniania na drodze mieszania, przesączono lakiery pryey zważone sito perlonowe (z adlikzpzolaktanu, o wielkości otworów 30 //m). Pozostałość na sicie wynosiła zależnie od przykładu 6-8 mg na 1 litr materiału kąpieli.

Cynkowane i fosforanowane blachy stalowe powleczono tymi lakierami w niżej podanych warunkach kąpieli i wypalono:

temperatura kąpieli: 28 - 30°C napięcie powlekania: 300 V czas powlekania: 2 minuty warunki wypalania: 15 minut w Zzmpenaturze 180°C grubość warstwy błony: 23 - 25 /m.

Błony te miały gładką powierzchnię i zostały zbadane pod względem odporności na korozję w teście ze zmiennymi warunkami, zwanym VDAIWechsnltett według adzmyVDA-PΓufbldtt 621 415. Po 10 cyklach we wszystkich przypadkach otrzymano w wyniku korozję aoUaomłokową co najwyżej 2 mm od nacięcia krzyżowego.

Powłoki strącone na zagiętej pod kątem prostym blasze stalowej (test blachy-L) dały w wyniku gładkie powierzchnie także na poziomym odcinku blachy (brak sedymentacji pigmentu). W przypadku powtórzenia tych badań po okresie starzenia 3 tygodni (w temperaturze pokojowej) pozostały wyniki praktycznie niezmienione.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania żywic do past pigmentowych dla katodowo strącalnych preparatów środka powłokowego, na osnowie modyfikowanych żywic epoksydowych, znamienny tym, że (A) związek dwuepoksydowy lub mieszaninę wielu związków dwuepoksydowych, które, odnosząc do ich całkowitego ciężaru, wykazują zawartość struktur polioksyalkilenowych równą 10-50% wagowych, zawartość grup alkilowych i/lub alkilenowych, i/lub hydroksyalkilowych o więcej niż 3 atomach węgla równą co najwyżej 20% wagowych, korzystnie 5-15% wagowych, i wykazują temperaturę zeszklenia 10 - 40°C poddaje się reakcji z (B) 50 -100% molowymi, odnosząc do ilości wolnych grup epoksydowych (A), pierwszorzędowo-trzeciorzędowej dwuaminy, korzystnie N,Ndwualkiloaminoalkiloaminy, a (C) ewentualnie pozostające wolne grupy epoksydowe równocześnie lub następnie poddaje się reakcji z pierwszorzędową lub drugorzędową aminą, i (D) produkt reakcji poddaje się reakcji z 50 - 100% molowymi formaldehydu, w przeliczeniu na sumę pierwszorzędowych grup aminowych z amin wprowadzonych według (B) i (C), tworząc struktury oksazolidynowe.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik (A) stosuje się modyfikowaną żywicę epoksydową, utworzoną według schematu Z-Y-X-Y-Z, przy czym jako substrat X stosuje się alifatyczną żywicę dwuepoksydową ze strukturami polioksyalkilenowymi, jako substrat Y stosuje się pierwszorzędową (hydroksy)alkilmonoaminę lub drugorzędową polioksyalkilenodwuaminę lub dwufenol, a jako substrat Z stosuje się epoksydową żywicę na osnowie bisfenolu A.