PL165904B1 - Sposób wytwarzania elementów zawierajacych substancje czynne do rozprowadzaniaich po terytorium zwierzat PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania elementów za- wierajacych substancje czynne, zwlaszcza szczepionki lub leki, do rozprowadzania ich po terytorium zwierzat, przez formowanie powlo- ki zawierajacej substancje wywolujaca laknie- nie u zwierzat, otaczajacej substancje czynna, znamienny tym, ze formuje sie powloke za- wierajaca, dokladnie zmieszane, jedna lub wie- ksza liczbe substancji wywolujacych laknienie i jedna lub wieksza liczbe substancji ag- lomerujacych substancje wywolujaca laknienie i majacych wysoka wytrzymalosc mechaniczna i cieplna, przy czym formowanie nadaje powlo- ce forme wewnatrz pusta odpowiednia do spo- zycia przez zwierze i ograniczajaca objetosc wewnetrzna, w której umieszcza sie produkt czynny i substancje wiazaca wywolujaca lak- nienie, tak aby substancja wiazaca wywolujaca laknienie wypelniala wewnetrzna forme po- wloki. FIG. 3 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania elementów do rozprowadzania substancji czynnych, zwłaszcza szczepionek lub leków, po terytorium zwierząt w celu podania doustnego tych produktów zwierzętom dzikim lub domowym na terenie naturalnym, na wsi, w lesie itp.

Leki podaje się zwierzętom domowym najczęściej drogą pozajelitową po unieruchomieniu.

Jeśli zwierzęta te są hodowane w sposób ekstensywny, ich zatrzymanie w celu podania leków lub szczepionek jest trudne a niekiedy niebezpieczne.

W przypadku zwierząt dzikich, schwytanie kilku osobników jest możliwe z podobnymi trudnościami i podobnym ryzykiem, a zamiar przeprowadzenia zabiegu na wszystkich osobnikach tego samego gatunku na danym terytorium jest wręcz nierealny.

Znane są już elementy zawierające leki skuteczne i wywołujące łaknienie, w celu ich podania doustnego i dystrybucji na dużych terytoriach dla traktowania znacznej liczby zwierząt dzikich, a ewentualnie także osobników należących do gatunków zwierząt domowych, których się nie zamierza lub nie może schwytać.

165 904

Z europejskiego zgłoszenia patentowego nr 240 826 znany jest sposób wytwarzania przynęty, zgodnie z którym wlewa się substancję nośną, zawierającą związek lipidowy, związek przeznaczony do stabilizowania postaci przynęty oraz substancję wabiącą i powodującą łaknienie u zwierząt, na dno formy, na powstałej warstwie umieszcza się substancję czynną, po czym wlewa się ponownie substancję nośną, tak aby zamknąć substancję czynną w osłonie z substancji nośnej.

Sposób ten ma cały szereg wad. Wlewanie wymaga stosowania substancji stosunkowo płynnych w temperaturze zabiegu i, jeśli chce się pogodzić tę temperaturę z zachowaniem w dobrym stanie substancji czynnej, trzeba stosować substancje, których niezbyt wysoka temperatura topnienia będzie się mieścić w pobliżu skrajnych temperatur stosowania, ze wszystkimi niedogodnościami, które mogą być przez to spowodowane w odniesieniu do trwałości przynęty. Ponadto, wlewanie substancji w dwóch etapach może prowadzić do wyraźnego osłabienia miejsca w pobliżu płaszczyzny złączenia, co w połączeniu ze słabą wytrzymałością mechaniczną substancji może doprowadzić do tego, że przynęta nie będzie się nadawała do sposobów dystrybucji w dużej skali, zwłaszcza takich jak zrzucanie z samolotu.

Celem wynalazku było więc uzyskanie, do podawania doustnego produktów, zwierzętom, elementów nęcących i zarazem powodujących łaknienie u danego zwierzęcia, a przy tym mających wysoką wytrzymałość mechaniczną i cieplną, pozwalającą na zrzucenie z samolotu we wszelkich warunkach klimatycznych strefy dystrybucji.

Pożądane było uzyskanie takich elementów, których struktura, tekstura i rozmiary ułatwiałyby skuteczne pobranie substancji czynnej przez zwierzęta i które byłyby niedrogie i łatwe do wykonania.

Elementy te powinny mieć wysoką odporność na starzenie w środowisku gdzie są rozprowadzane i to w długim okresie czasu. Elementy te powinnny umożliwiać taki sposób wprowadzania substancji czynnych, który nadawałby się nawet do dystrybucji i leków wyjątkowo wrażliwych na działanie ciepła. Sposób wytwarzania takich elementów powinien być łatwy do realizacji i automatyzacji, a przy tym nie wymagający dużych kosztów.

Obecnie po raz pierwszy opracowano sposób wytwarzania elementów, zgodnie z których najpierw formuje się powłokę wewnątrz pustą, a następnie umieszcza w niej substancję czynną. Dotychczas bowiem substancję czynną otaczano powłoką.

Tak więc sposób według wynalazku polega na tym, że formuje się powłokę zawierającą, dokładnie zmieszane, jedną lub większą liczbę substancji wywołujących łaknienie i jedną lub większą liczbę substancji aglomerujących substancję wywołującą łaknienie i mających wysoką wytrzymałość mechaniczną i cieplną, przy czym formowanie nadaje powłoce formę wewnątrz pustą odpowiednią do spożycia przez zwierzę i ograniczającą objętość wewnętrzną, w której umieszcza się produkt czynny i substancję wiążącą wywołującą łaknienie, tak aby substancja wiążąca wywołująca łaknienie wypełniała wewnętrzną formę powłoki.

Korzystnie, powłoce nadaje się kształt rury, zwłaszcza równoległościanu. Powłoka ta może mieć również dowolny inny dogodny kształt, zwłaszcza cylindryczny.

Powłokę formuje się korzystnie przez wytłaczanie.

Zgodnie z pierwszym korzystnym wariantem realizacji wynalazku, produkt umieszcza się w wewnętrznej objętości powłoki, po czym wlewa się do niej substancję wiążącą.

Zgodnie z drugim korzystnym wariantem realizacji wynalazku, do wewnętrznej objętości powłoki wlewa się substancję wiążącą zawierającą substancję czynną.

Powłoka może być korzystnie hydrofobowa, bądź w wyniku zastosowania hydrofobowych substancji aglomerujących, bądź wprowadzenia hydrofobowej substancji pomocniczej, jak olej itp.

Substancja wywołująca łaknienie, którą można stosować w sposobie według wynalazku, jest substancją nęcącą zwierzęta. Dobiera się ją w zależności od przeznaczenia wyrobu spośród substancji typu środków spożywczych, takich jak mączka mięsna, mączka roślinna oraz oleje pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego. Mączka rybna i olej rybi są substancjami nęcącymi np. lisy. Właściwości nęcące tych substancji można polepszyć przez dodanie naturalnych lub sztucznych środków zapachowych.

Substancja wiążąca służy do zapewnienia ciągłości pomiędzy powłoką i produktem, czynnym np. pojemnikiem zawierającym substancję czynną. Powinna mieć ona niską temperaturę topnienia by nie zmieniać jakości substancji czynnej, konsystencję pasty do wysokiej

165 904 temperatury i nie kruszyć się w niskiej temperaturze. Substancję tę można otrzymać przez połączenie wosków lub tłuszczów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego w odpowiednich proporcjach, które można łatwo określić. W celu zwiększenia jej właściwości nęcących można dodać środek zapachowy. W zależności od potrzeby można więc łatwo sporządzić kompozycje o pożądanych właściwościach.

Substancja wiążąca wywołująca łaknienie może być podobna do substancji powłoki, jeśli chodzi ojej rodzaj lub skład. Ma ona jedną, więcej lub wszystkie z następujących właściwości: jest odporna na działanie ciepła; bierze udział, poprzez dokładne wiązanie z powłoką, w elastyczności lub plastyczności elementu w celu podwyższenia jego wytrzymałości na wstrząsy; jest hydrofobowa; występuje na powierzchni, zwłaszcza jeśli powłoka ma kształt rury.

Produkt czynny lub lek może być zawarty w pojemniku, zwłaszcza takim jak torebka, kapsułka żelatynowa, kapsułka itp., bądź też może mieć postać tabletki lub analogiczną.

Produkt lub lek może być również rozproszony w substancji wiążącej lub może być z nią zmieszany.

Produkt lub lek może mieć postać stałą lub ciekłą.

Substancja aglomerująca może być, zwłaszcza wybrana spośród polisacharydów, skrobi, celulozy, wosków roślinnych lub zwierzęcych, silikonów, polimerów syntetycznych, zwłaszcza hydrofobowych, kwasów tłuszczowych o długich łańcuchach, korzystnie C 20 lub dłuższych, itp.

Substancja aglomerująca może być zwłaszcza polimerem, takim jak stosowany w składzie pokarmów dla krewetek i ryb według opisów patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 576 8214 666 717 i 4 741 904, np kopolimerem winylu i etylenu.

Powłoka elementu wytworzonego sposobem według wynalazku może, zwłaszcza zawierać jedną z kompozycji ujawnionych w tych opisach patentowych lub kompozycji dla krewetek sprzedawanej pod nazwą Crawdeaux przez firmę amerykańską Du Pont de Nemours.

Przynęty dla lisów i psów mogą mieć korzystnie około 50 mm długości, 32 mm szerokości 20 mm wysokości, zaś pusta przestrzeń wewnątrz powłoki o kształcie rury może mieć około 50 mm długości, 23 mm szerokości i 9 mm wysokości.

W szczególnym sposobie realizacji wynalazku przynęta może zawierać nietoksyczny marker, np. antybiotyk, taki jak chlorowodorek tetracykliny. Może on zwłaszcza być zawarty w powłoce, szczególnie w ilości 150 mg na przynętę.

Sposób według wynalazku może być stosowany do wytwarzania elementów przeznaczonych zarówno dla zwierząt dzikich jak i domowych. Pośród nich można zwłaszcza wymienić lisy, skunksy, szopy pracze, szakale, psy bezpańskie, mangusty, zdziczałe koty (np. do podawania szczepionek przeciwko wściekliźnie), a także gatunki domowe, takie jak bydło, owce, kozły, konie, świnie, psy, koty itp.

Oczywiście, substancja czynna może być stała, sproszkowana lub o konsystencji pasty. Może to być szczepionka, antybiotyk, hormon, pestycyd itp.

Sposób według wynalazku może być łatwo stosowany w skali przemysłowej.

Elementy wytworzone tym sposobem mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej lub niższej, w zależności od wymagań dla przechowywania substancji czynnej.

Wynalazek opisano bardziej szczegółowo w poniższym przykładzie wykonania, powołując się na załączony rysunek, na którym fig. 1 przedstawia, w przekroju poprzecznym, element wytworzony sposobem według wynalazku, fig. 2 przedstawia widok w przekroju według linii II-II na fig. 1, a fig. 3 przedstawia widok w przekroju podłużnym według linii II-III na fig. 1.

Przykład. Najpierw wytworzono powłokę 1 w kształcie rury przez wytłaczanie w temperaturze 100°C, stosując mieszaninę sporządzoną z oleju rybiego, pokarmu dla ryb i kopolimeru octanu i etylenu w korzystnych proporcjach według przytoczonych wyżej opisów patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki. Tak więc substancja wiążąca zawierała 70% mączki rybnej, 15% oleju rybiego i 15% hydrofobowego kopolimeru etylenu i octanu winylu (kompozycja o nazwie Crawdeaux, wspomniana powyżej).

Wymiary powłoki 1 dobiera się w zależności od rodzaju zwierząt, dla których będą przeznaczone elementy. Po ochłodzeniu powłoki 1 (stosunkowo sztywnej i hydrofobowej) i nadaniu żądanej długości, w pustej wewnętrznej przestrzeni powłoki umieszczono torebkę 2 z

165 904 tworzywa sztucznego (polietylen zgrzewany termicznie) zawierająca substancje czynną (np. szczepionkę przeciw wściekliźnie) w objętości 2,5 ml.

Następnie do przestrzeni tej wlano substancję wiążącą 3, składającą się z mieszaniny ciał tłuszczowych o niskiej temperaturze topnienia, zachowujących konsystencję pasty także w wysokiej temperaturze i nie kruszących się w niskiej temperaturze. Mieszanina ciał tłuszczowych zawierała ponadto substancję nęcącą i wywołującą łaknienie u zwierzęcia dla którego była przeznaczona. Skład substancji wiążącej był następujący; 45% nasyconych glicerydów, 50% estru poligliceryny i 5% substancji zapachowej do środków spożywczych.

Elementy wytworzone sposobem według wynalazku poddano niżej opisanym próbom dla oceny ich właściwości.

Próby wytrzymałości na temperaturę w zakresie od -20°C do +45°C wykazały, że struktura elementu otrzymywanego jak wyżej została zachowana w tym zakresie. W temperaturze 45°C środek wiążący ma konsystencję pasty, co nie wpływa ujemnie na skuteczność dzięki wytrzymałości powłoki.

Próby wykazały również bardzo dobrą wytrzymałość na wstrząsy. Podczas zrzutów z helikoptera, z wysokości powyżej 100 m na betonową powierzchnię, żaden z elementów nie został uszkodzony.

Przeprowadzono również pewną ilość prób mających na celu ocenę skuteczności elementów według wynalazku na lisa i psa. Uzyskane wyniki wykazały dobre właściwości nęcące przynęty w stosunku do zwierząt. Struktura przynęty okazała się szczególnie dogodna do skutecznego pobierania substancji czynnej (dobre uwalnianie się ciekłej substancji czynnej w jamie ustnej).

Dla oceny właściwości nęcących przeprowadzono następujące próby.

Pierwszą próbę przeprowadzono na 10 psach umieszczonych w odpowiednich klatkach. Każde zwierzę otrzymało element otrzymany sposobem według wynalazku (wytworzony powyżej) zmieszany z racją pożywienia.

W 24 godziny po podaniu 100% elementów zostało spożytych, a zastosowany barwny marker pozwolił wyciągnąć wniosek, że zawartość torebki została rozprowadzona w pysku 9 psów na 10.

Druga próba przeprowadzona w takich samych warunkach na 18 psach doprowadziła do takich samych rezultatów.

Ponadto psy, które otrzymały, w następnych dniach 1 lub 2 elementy wytworzone sposobem według wynalazku, zużyły je wszystkie w ciągu 24 godzin.

Skuteczność oceniono w ramach szczepienia przeciw wściekliźnie mięsożernych drogą doustną. Użyta szczepionka była rekombinantem Vaccina/glikoproteina G, której aktywność jest udowodniona.

rudych lisów podzielono na 3 grupy (A, B, C) po 6 osobników, przy czym każde zwierzę znajdowało się w oddzielnej klatce.

Grupa A otrzymała 1 element w dniu O (DO).

Grupa B otrzymała 2 elementy (w DO i D1).

Grupa C otrzymała 3 elementy (DO, D1 i D2).

Ponadto 4 lisy potraktowano jako kontrolę.

U każdego lisa śledzono zmianę poziomu przeciwciał przeciw wściekliźnie.

Po 28 dniach od szczepienia lisy zostały poddane próbie drogą śródmięśniową (dawka toksyczna wirusa wścieklizny).

Wszystkie zwierzęta kontrolne nie szczepione padły martwe.

Wyniki podano w poniższej tabeli.

Tabela

Grupa	Poziom serokonwersji	Poziom ochrony
A	4	5
B	5	6
C	5	5

165 904

Analogiczna próbę przeprowadzono na 18 psach, które nigdy nie otrzymały szczepionki przeciw wściekliźnie. Grupa A otrzymała 1 element w DO, grupa B - 2 elementy w DO i D3 i grupa C 3 elementy w DO, D3 i D4. Poziomy serokonwersji były następujące: grupa A - 5, grupa B - 6, grupa C - 6.

FIG.1

FIG.3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,00 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania elementów zawierających substancje czynne, zwłaszcza szczepionki lub leki, do rozprowadzania ich po terytorium zwierząt, przez formowanie powłoki zawierającej substancję wywołującą łaknienie u zwierząt, otaczającej substancję czynną, znamienny tym, że formuje się powłokę zawierająca, dokładnie zmieszane, jedną lub większą liczbę substancji wywołujących łaknienie i jedną lub większą liczbę substancji aglomerujących substancję wywołującą łaknienie i mających wysoką wytrzymałość mechaniczną i cieplną, przy czym formowanie nadaje powłoce formę wewnątrz pustą odpowiednią do spożycia przez zwierzę i ograniczającą objętość wewnętrzną, w której umieszcza się produkt czynny i substancję wiążącą wywołującą łaknienie, tak aby substancja wiążąca wywołująca łaknienie wypełniała wewnętrzną formę powłoki.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że formuje się powłokę o kształcie rury.
3. 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że formuje się powłokę o kształcie równoległościanu.
4. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że powłokę formuje się przez wytłaczanie.
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w wewnętrznej objętości powłoki umieszcza się produkt, po czym zapewnia się utrzymanie produktu w powłoce przez wlanie do niej substancji wiążącej.
6. 6. Sposób według zastrz. 5 znamienny tym, że produkt umieszcza się w pojemniku, pojemnik umieszcza się w powłoce i wlewa się substancję wiążącą.
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że do objętości wewnętrznej powłoki wlewa się substancję wiążącą zawierającą produkt.
8. 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że formuje się powłokę zawierającą co najmniej jedną substancję hydrofobową.
9. 9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się substancję wiążącą, która jest hydrofobowa.
10. 10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się substancję wiążącą odporną na działanie ciepła.