PL165627B1

PL165627B1 - Sposób wytwarzania dwuchromianu sodu PL

Info

Publication number: PL165627B1
Application number: PL91290011A
Authority: PL
Inventors: Norbert Loenhoff; Bernhard Spreckelmeyer; Hans-Dieter Block; Rainer Weber; Jost Halstenberg; Bernd Rosenow
Original assignee: Bayer Ag
Priority date: 1990-04-26
Filing date: 1991-04-24
Publication date: 1995-01-31
Also published as: ZA913113B; BR9101664A; PL290011A1; DE4013335A1; EP0453913A2; CA2041005A1; RO110459B1; DE59103520D1; ES2063394T3; JPH04228432A; TR25954A; EP0453913A3; JP3262127B2; RU2008262C1; EP0453913B1

Abstract

1. Sposób wytwarzania dwuchromianu sodu i roztworów dwuchromianu sodu przez alkaliczne utleniajace roztwarzanie rud chromowych, lugowanie otrzymanego klinkieru piecowego woda lub roztworem wodnym zawierajacym chromian, nastawianie wartosci pH na 7-9,5, oddzielanie nierozpuszczalnych skladników droga saczenia, przy czym otrzym uje sie roztwór monochromianu sodu, przeksztalcanie jonów monochromianu tego roztworu w jony dwuchromianu droga zakwaszania za pomoca CO 2, usuwanie wytworzonego w o- doroweglanu sodu, wytracanie monochromianu sodu przez ochladzanie roztworu i zaw raca- nie wytraconego monochrom ianu sodu do roztworu monochromianu przed zakwaszeniem, znam ienny tym , ze roztwór monochromianu zateza sie do stezenia 750-1000 g/l przed zakwaszeniem, zakwaszenie prowadzi sie za pomoca CO 2 pod cisnieniem do stopnia zakwa- szenia wynoszacego 80-95% oraz ze monochromian sodu wytraca sie przez ochlodzenie roztworu do temperatury od -10° do -25°C. PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania dwuchromianu sodu i roztworów dwuchromianu sodu.

Według Winnacker-Kuchler, Chemische Technologie, tom 2, 4 wydanie, 1982, str. 657664, wytwarzanie dwuchromianu sodu prowadzi się drogą alkaliczno-utleniającego roztwarzania rudy chromowej za pomocą sody i/lub wodorotlenku sodu i tlenu z powietrza.

Przez ługowanie opuszczającego piec do roztwarzania klinkieru piecowego za pomocą wody lub wodnego roztworu zawierającego chromian, nastawianie wartości pH zacieru na 7-9,5 i oddzielanie nierozpuszczalnych składników drogą sączenia otrzymuje się roztwór monochromianu sodu o zawartości 300-500 g/litr Na?CrO4. Nastawianie wartości pH prowadzi się przy tym na ogół za pomocą kwasu siarkowego i/lub roztworu dwuchromianu sodu. W celu uzyskania dwuchromianu sodu jony monochromianu w roztworze przeprowadza się w jony dwuchromianu przez zakwaszanie kwasem siarkowym, przez zakwaszanie dwutlenkiem węgla pod ciśnieniem albo drogą zakwaszania elektrolitycznego. Podczas zakwaszania kwasem siarkowym powstaje siarczan sodu, który wytrąca się przy zatężaniu roztworu do około 70% wagowych Na2Cr2O7x2H2O. Powstający przy tym zawierający chromian siarczan sodu musi być skierowany do obróbki.

Dla zakwaszania dwutlenkiem węgla roztwór monochromianu sodu zatęża się do stężenia 750-1000 g/litr Na2CrO4 i nasyca kwasem węglowym w autoklawie przez doprowadzanie dwutlenku węgla pod ciśnieniem 0,5-1,5 MPa (5-15bar), stosując chłodzenie. Z równoczesnym wytrąceniem wodorowęglanu sodu uzyskuje się przy tym około 75-95% przekształcenie jonów monochromianu w jony dwuchromianu. Pozostałe przekształcenie do 100% może zachodzić w dalszym etapie po zatężeniu do 1300 g/litr Na2CrOą (już utworzony Na2Cr2O7x2H2O wyrażono w równoważnikach Na2CrOą) przez doprowadzenie dwutlenku węgla. Ten krok do pozostałego przekształcenia jest jednak technicznie bardzo drogi. Możliwe jest też przeprowadzanie pozostałego przekształcania za pomocą kwasu siarkowego lub drogą elektrolizy.

Podczas reakcji z kwasem siarkowym powstaje, jak już wspomniano, zawierający chromian siarczan sodu, który musi być skierowany do obróbki.

Zakwaszanie elektrolitycze prowadzi się drogą wprowadzania roztworu monochromianu sodu względnie roztworu monochromianu sodu przekształconego w 75-95% w dwuchromian sodu do przestrzeni anodowej elektrolizera zaopatrzonego w kationowymienną membranę.

165 627

Podczas elektrolizy jony sodu wędrują przez membranę do wypełnionej wodą lub roztworem wodnym przestrzeni katodowej elektrolizera. Jony sodu wraz z utworzonymi przy katodzie z równoczesnym wywiązywaniem wodoru jonami wodorotlenkowymi tworzą przy tym wodny roztwór zawierający wodorotlenek sodu. W przestrzeni anodowej jony chromianu, za pomocą utworzonych przy anodzie z równoczesnym wywiązywaniem się tlenu jonów wodorowych, zostają przeprowadzone w jony dwuchromianu. Również ten sposób z punktu widzenia technicznego wymaga dużych nakładów.

W celu uzyskania kryształów dwuchromianu sodu otrzymywane w wyżej opisanych metodach roztwory dwuchromianu sodu zatęża się przez odparowanie wody. Krystalizujący przy tym dwuchromian sodu oddziela się i suszy.

Znany jest również dwuetapowy sposób wytwarzania dwuchromianu sodu z opiu patentowego nr 20 572, w którym w pierwszym etapie zakwasza się Na2CrOą za pomocą CO2, a następnie, po odsączeniu powstałego NaHCO3 i zatężeniu przesączu do bardzo wysokiego stężenia C1O3, traktuje się go w drugim etapie powtórnie CO2 pod ciśnieniem. Sposób ten pozwala na uzyskanie wysokiego stopnia przekształcenia, jednak posiada tę wadę, że roztwór w drugim etapie jest bardzo trudny do sączenia wskutek zbyt wysokiego stężenia CO3.

Z niemieckiego opisu patentowego nr 379 410 znany jest sposób wytwarzania roztworów Na2Cr2O7, który jednak prowadzi do uzyskania stopnia przekształcenia tylko 90%, czyli w uzyskanym roztworze pozostaje 10% chromu w postaci Na2CrO4.

Wynalazek niniejszy odbiera inną, technicznie prostą drogę wytwarzania roztworów dwuchromianu sodu i kryształów dwuchromianu sodu, która nie wykazuje wad opisanych sposobów.

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania dwuchromianu sodu i roztworów dwuchromianu sodu przez alkalicznie utleniające roztwarzanie rud chromowych, ługowanie otrzymanego klinkieru piecowego za pomocą wody lub wodnego roztworu zawierającego chromian, nastawianie wartości pH na 7-9,5, oddzielanie nierozpuszczalnych składników drogą sączenia, przy czym otrzymuje się roztwór monochromianu sodu, przekształcanie jonów monochromianu tego roztworu w jony dwuchromianu przez zakwaszenie za pomocą CO2, usuwanie wytworzonego wodorowęglanu sodu, wytrącanie monochromianu sodu przez ochładzanie roztworu i zawracanie wytrąconego monochromianu sodu do roztworu monochromianu przed zakwaszeniem, polegający na tym, że roztwór monochromianu zatęża się do stężenia 750-1000 g/l przed zakwaszeniem, zakwaszanie prowadzi się za pomocą CO2 pod ciśnieniem do stopnia zakwaszania wynoszącego 80-95% oraz, że monochromian sodu wytrąca się przez ochłodzenie roztworu do temperatury od -10° do -25°C.

Korzystnie, jony monochromianu obecne jeszcze po ochłodzeniu i sączeniu przesącza się w jony dwuchromianu na drodze dodawania kwasu chromowego i/lub roztworu zawierającego kwas chromowy.

Przez zakwaszenie roztworów monochromianu sodu dwutlenkiem węgla pod ciśnieniem i ochłodzenie roztworu po oddzieleniu wodorowęglanu sodu do temperatury poniżej -10°C i odsączenie wytrąconego monochromianu sodu uzyskuje się roztwory, w których do 99% jonów chromianowych w roztworze występuje w postaci jonów dwuchromianowych. Roztwory zawierające tylko jeszcze resztkowe ilości monochromianu sodu można stosować w wielu sposobach wytwarzania, takich jak elektrolityczne wytwarzanie kwasu chromowego, wytwarzanie garbników chromowych oraz do utleniania związków organicznych.

Dla otrzymania roztworów dwuchromianu sodu, w których wszystkie jony chromianowe występują w postaci jonów dwuchromianowych, oraz do wytwarzania kryształów dwuchromianu sodu można resztę jonów monochromianu w roztworze przekształcać za pomocą kwasu albo drogę elektrolizy w jony dwuchromianu. Korzystnie przekształcanie obecnych jeszcze po ochłodzeniu i sączeniu jonów monochromianu prowadzi się przez dodanie kwasu chromowego i/lub roztworu zawierającego kwas chromowy. Odpowiednie roztwory zawierające kwas chromowy otrzymuje się na przykład przy elektrolitycznym wytwarzaniu kwasu chromowego.

Sposób według wynalazku jest bliżej wyjaśniony na fig. 1. Wariant sposobu według wynalazku przedstawiony na fig. 1 jest szczególnie korzystną postacią wykonania.

165 627

Rudę chromową rozkłada się drogą alkalicznie utleniającego roztwarzania za pomocą sody i tlenu z powietrza w temperaturze 1000-1100°C w obecności środka schładzającego w piecu obrotowym (1). Otrzymany przy tym klinkier piecowy ługuje się następnie wodą lub rozcieńczonym roztworem chromianu i za pomocą roztworu zawierającego dwuchromian sodu nastawia wartość pH na 7-9,5 (2). Rozpuszczalne związki alkaliczne żelaza, glinu i krzemu przechodzą przy tym w nierozpuszczalne i dające się dobrze sączyć wodorotlenki lub uwodnione tlenki, które oddziela się wraz z nierozpuszczalnymi składnikami klinkieru piecowego (3). Otrzymany roztwór monochromianu sodu o zawartości 300-500 g/litr Na₂CrO4 uwalnia się następnie, jak opisano w europejskim opisie patentowym EP-A-47799, przez dodanie tlenku wapnia przy wartości pH 10-13 od rozpuszczonego wanadu. Zawierający obecnie wapń roztwór przez dodatek względnie przez wytworzenie in situ węglanu sodu uwalnia się od głównej ilości jonów metali ziem alkalicznych i innych wielowartościowych kationów przez wytrącenie w postaci węglanów (4). Wytrącenie prowadzi się przy tym korzystnie w temperaturze 50-100°C, przy wartości pH 8-12 i przy około 2-10-krotnym molowym nadmiarze węglanu w przeliczeniu na ilość jonów metali ziem alkalicznych. Po przesączeniu otrzymuje się roztwór monochromianu sodu uwolniony od wielowartościowych kationów do łącznie mniej niż 5 mg/litr. W roztworze tym za pomocą odpowiednich selektywnych wymieniaczy kationowych można zawartość wielowartościowych kationów obniżyć jeszcze bardziej. Roztwór monochromianu sodu zatęża się następnie drogą jedno- lub kilkuetapowego odparowywania do zawartości 750-1000 g/litr Na₂CrC>4 (5).

W stężonym obecnie roztworze przez jednostopniowe lub wielostopniowe doprowadzanie dwutlenku węgla nastawia się ciśnienie końcowe 0,5-1.5MPa przy temperaturze końcowej nie przekraczającej 50°C i wartości pH poniżej 6,5 i w ten sposób przy wytrącaniu wodorowęglanu sodu uzyskuje się 80-95% przekształcenie monochromianu sodu w dwuchromian sodu (6). Dwutlenek węgla można przy tym wprowadzać w postaci gazowej lub ciekłej.

Z otrzymanej zawiesiny oddziela się wodorowęglan sodu pod dalej utrzymywanym ciśnieniem dwutlenku węgla albo po rozprężeniu wodorowęglan sodu usuwa się szybko przed jego ponowną reakcją z dwuchromianem sodu.

Oddzielony wodorowęglan sodu kalcynuje się w temperaturze 200-300°C, ewentualnie z dodatkiem ługu sodowego do sody, którą doprowadza się do rozkładania rudy chromowej (1).

Otrzymany, uwolniony od wodorowęglanu sodu roztwór monochromianu sodu/dwuchromianu sodu po pobraniu części strumienia do nastawienia pH wyługowanego klinkieru piecowego chłodzi się do temperatury -10°C do -20°C w jednym lub kilku wyposażonych w mieszadła naczyniach i po okresie 5-60 minut uwalnia od wytrąconego monochromianu sodu drogą sączenia (7). Otrzymuje się przy tym roztwory dwuchromianu sodu, w których 97-99% chromianu występuje w postaci dwuchromianu. Odsączony monochromian sodu prowadzi się ewentualnie po dodaniu wody - do odparowania (5) lub przed proces nastawiania pH (2).

Można też odsączony monochromian sodu, ewentualnie po przemyciu i wysuszeniu, skierować do jakiegoś zastosowania, jak na przykład do wytwarzania inhibitorów korozji.

Aby uniknąć wzbogacenia zanieczyszczeń, zwłaszcza jonów siarczanowych, można się okazać celowe doprowadzanie części odsączonego monochromianu sodu do zakwaszania resztkowego (8). W związku z tym okazało się korzystne stosowanie przy roztwarzaniu rudy chromowej (1) paliw ubogich w siarkę, zwłaszcza gazu ziemnego.

Chłodzenie roztworu monochromianu sodu/dwuchromianu sodu można prowadzić sposobami zwykle stosowanymi w technice, jak na przykład opisano w Ullmanns Encyklopadie der Technischen Chemie, 4 wydanie, tom 3, str. 186-218, wydawnictwo Verlag Chemie, Weinheim, 1973. W przypadku, gdy do zakwaszania stosuje się ciekły dwutlenek węgla, celowe jest prowadzenie chłodzenia roztwcm bezpośrednio lub niebezpośrednio przez wymiennik ciepła z odpowiednim medium wymieniającym ciepło drogą odparowania dwutlenku węgla.

Część roztworu otrzymanego przy ochładzaniu (7) doprowadza się teraz do elektrolitycznego wytwarzania kwasu chromowego (11) lub do innego zastosowania. Drugą część przeprowadza się za pomocą zawierającego kwas chromowy ługu macierzystego z filtracji kwasu chromowego (13). za pomocą stałego kwasu chromowego lub za pomocą roztworu kwasu chromowego w roztwór dwuchromianu sodu, w którym wszystkie jony chromianowe występują

165 627 w postaci jonów dwuchromianu (8). Roztwór ten prowadzi się teraz bezpośrednio lub po odparowaniu do 60-70% wagowych Na2Cr2O?x2H2O (9) do jego zastosowania.

W celu uzyskania kryształów dwuchromianu sodu roztwór zatęża się do około 1650 g/litr Na2Cr2O7x2H2O, przy czym wytrąca się dwuchromian sodu, który drogą sączenia oddziela się z roztworu (10).

Podczas elektrolitycznego wytwarzania kwasu chromowego roztwór dwuchromianu sodu/monochromianu sodu przeprowadza się w roztwór zawierający kwas chromowy drogą wielostopniowej elektrolizy w temperaturze 50-90°C w elektrolizerach dwukomorowych z kationoselektywnymi membranami jako ścianami działowymi (11). Elektrolizę prowadzi się przy tym w taki sposób, że wymieniony roztwór wprowadza się do komory anodowej pierwszego stopnia i po częściowym przekształceniu dwuchromianu w kwas chromowy wpływa on do drugiego stopnia, który powoduje częściowe dalsze przekształcenie w kwas chromowy i tak dalej stopniowo aż do ostatniego stopnia, w którym osiąga się stopień przekształcenia dwuchromianu w kwas chromowy wynoszący 55-70%, co odpowiada molowemu stosunkowi jonów sodu do kwasu chromowego 0,45:0,55 do 0,30:0,70. Liczba stopni może być dowolnie duża, przy czym korzystnie stosuje się elektrolizę 6-15-stopniową.

Utworzony podczas elektrolizy roztwór zawierający kwas chromowy i resztę dwuchromianu sodu przeprowadza się przez odparowanie w temperaturze 55-110°C do zawartości wody około 12-22% wagowych wody, przy czym przeważająca część kwasu chromowego wykrystalizowuje (12). Otrzymaną zawiesinę rozdziela się następnie drogą odwirowania w temperaturze 50-110°C na substancję stałą składającą się zasadniczo z krystalicznego kwasu chromowego i na fazę ciekłą zwaną dalej ługiem macierzystym (13).

Otrzymany ług macierzysty, ewentualnie po rozcieńczeniu wodą, zawraca się do elektrolizy na odpowiednie miejsce, to jest do etapu o możliwie zbliżonym stopniu przekształceniu dwuchromianu. Aby uniknąć silnego wzbogacenia zanieczyszczeń w układzie, cześć ługu macierzystego wyprowadza się i stosuje do zakwaszania resztkowego (8). Krystaliczny kwas chromowy drogą jednokrotnego lub' wielokrotnego przemywania za pomocą 10-50% wagowych, w przeliczeniu na ciężar substancji stałej, nasyconego lub prawie nasyconego roztworu kwasu chromowego i przez każdorazowo dołączone do każdego procesu przemywania odwirowanie uwalnia się od przywartego ługu macierzystego. Przemyte, czyste kryształy kwasu chromowego można teraz bezpośrednio lub po wysuszeniu skierować do ich zastosowania.

Sposób według wynalazku jest bliżej wyjaśniony w następujących przykładach.

W przykładach I do V stosuje się roztwory dwuchromianu sodu/monochromianu sodu otrzymane przez rozpuszczanie dwuchromianu sodu i monochromianu sodu. Składy roztworów odpowiadają składom występującym przy wytwarzaniu dwuchromianu sodu w skali technicznej po zakwaszeniu dwutlenku węgla pod ciśnieniem. W przykładzie VI stosuje się częściowo zakwaszony roztwór dwuchromianu sodu, który uzyskano w sposobie prowadzonym w skali technicznej po zakwaszeniu dwutlenku węgla. Chłodzenie roztworów prowadzi się za pomocą laboratoryjnego kriostatu o napędzie elektrycznym.

W przykładach I do V chłodzi się każdorazowo 50 ml roztworu do podanej temperatury, w ciągu 60 minut utrzymuje w tej temperaturze i następnie sączy przez ochłodzoną szklaną frytę.

Przykład I. Roztwór chłodzi się do temperatury - 25°C utrzymuje w tej temperaturze przez 60 minut i następnie sączy przez ochładzaną frytę szklaną.

Skład roztworu:

całkowita zawartość chromianu w roztworze 60, l % wagowych >

(w równoważnikach Na2CrO-) 900 g/litr

Na2Cr2O7x2Fł2O -46,7% ws-gowydi

Na2CrO4 ..9,3% wagowych stopień zakwaszenia 44,5% x/ Tak zwany stopień zakwaszenia podaje, ile procent całkowitej zawartości chromianu przeliczonej na równoważniki Na2CrO4 występuje w postaci dwuchromianu.

165 627

Wyniki doświadczenia zebrane są w tabeli 1.

Tabela 1

Temperatura	Stężenie Na2Cr2O7x2H2O	Stężenie Na2CrO4	Stopień zakwaszenia
11°C	początek krystalizacji Na2CrO4
-5°C	53,6% wagowych	3,3% wagowych	94,7%
-10°C	55,2% wagowych	2,0% wagowych	96,8%
-15°C	56,2% wagowych	1,1% wagowych	98,3%
-20°C	58,6% wagowych	1,0% wagowych	98,3%
-25°C	59,0% wagowych	1,1% wagowych	98,3%

Przykład II. Roztwór chłodzi się do temperatury - 25° i poddaje obróbce. Skład roztworu:

całkowita zawartość chromianu w roztworze /w równoważnikach Na2CrO4^/: Na^2Cr2O7x2H2O Na2CrO4 stopień zakwaszenia

59,3% wagowych =

874 g/litr

48,9% wagowych 6,1% wagowych

89,7%

Wyniki doświadczenia zebrane są w tabeli 2.

Tabela 2

Temperatura	Stężenie Na2Cr2O7x2H2O	Stężenie Na2CrO4	Stopień zakwaszenia
7°C	początek krystalizacji Na2CrO4
-5°C	53,5% wagowych	2,5% wagowych	95,9%
-10°C	53,9% wagowych	1,7% wagowych	97,3%
-15°C	55,2% wagowych	1,1% wagowych	98,2%
-20°C	54,4% wagowych	1,1% wagowych	98,2%
-25°C	57,1% wagowych	0,7% wagowych	98,9%

Przykład III. Roztwór chłodzi się do temperatury -20°C i -25°C i poddaje obróbce Skład roztworu:

całkowita zawartość chromianu w roztworze /w równoważnikach Na2CrOV Na2Cr2O7x2H2O

Na2CrO4 stopień zakwaszenia

62,7% wagowych =

892 g/litr

48,7% wagowych 9,8% waoowydi 84,4%

165 627

Wyniki zebrane są w tabeli 3.

Tabela 3

Temperatura	Stężenie Na2Cr2O7x2H2O	Stężenie Na2CrO4	Stopień zakwaszenia
10°C	początek krystalizacji Na2CrO4
-20°C	54,0% wagowych	1,2% wagowych	98,0%
-25°C	57,1% wagowych	0,6% wagowych	98,1%

Przykład IV. Roztwór chłodzi się do temperatury -15°C, -20° i -25°C i poddaje obróbce.

Skład roztworu:

całkowita zawartość chromianu w roztworze /w równoważnikach Na2CrOą /

Na2Cr2O7x2H2O

Na2CrOą stopień zakwaszenia

Wyniki zebrane w tabeli 4.

54,0% wagowych = 765 g/litr 44,4% wagowych

5,7% wagowych

89,4%

Tabela 4

Temperatura	Stężenie Na2Cr2O7x2H2O	Stężenie Na2CrO4	Stopień zakwaszenia
0°C	początek krystalizacji Na2CrO4
-15°C	48.5% wagowych	1,9% wagowych	96,6%
-20°C	47.5% wagowych	1,2% wagowych	97,7%
-25°C	55.2% wagowych	1,1% wagowych	98,2%

Przykład V. Roztwór o całkowitej zawartości chromianu 42,7% wagowych = 563 g/litr (wyrażonej w równoważnikach Na2CrO4) o stopniu zakwaszenia 49,1% chłodzi się do temperatury - 12°C i poddaje obróbce, jak opisano. Wyniki zebrane są w tabeli 5.

Tabela 5

	Stężenie Na2Cr2O7x2H2O	Stężenie Na2CrO4	Stopień zakwaszenia
roztwór przed ochłodzeniem	19,3% wagowych	21.7% wagowych	49,1%
roztwór po ochłodzeniu
do -12°C i filtracji	33,2% wagowych	4.7% wagowych	88,5%

Krystalizacja Na^CrO następuje od 10°C. Po ochłodzeniu poniżej -13°C roztwór zestala się na stałą masę.

Przykład VI. Próbki po 200 ml zakwaszonego do 93% technicznego roztworu dwuchromianu sodu o poniższym składzie chłodzi się do temperatury 0°C, -10°C, -15°C i -20°C. miesza w ciągu 1 godziny i sączy przez ochłodzoną szklaną frytę.

165 627

Skład roztworu:

całkowita zawartość chromianu w roztworze (w równoważnikach Na2CrO4)

Na2Cr2O7x2H2O

Na2CrO4

Wyniki zebrane są w tabeli 6.

63,9% wagowych = 990 g/litr

54,7% wagowych 4,5% wagowych

Tabela 6

Temperatura	Stężenie Na2Cr2O7x2H2O	Stężenie Na2CrO	Stopień zakwaszenia
-0°C	57,0% wagowych	2,6% wagowych	96,6%
-5°C	57,7% wagowych	2,0% wagowych	96,9%
-10°C	59,4% wagowych	1,3% wagowych	98,0%
-15°C	59,8% wagowych	1,0% wagowych	98,5%
-20°C	60,2% wagowych	0,7% wagowych	98,9%

kryształy CrOj kryształy Na^Cr^ 0?» 2H^O

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania dwuchromianu sodu i roztworów dwuchromianu sodu przez alkaliczne utleniające roztwarzanie rud chromowych, ługowanie otrzymanego klinkieru piecowego wodą lub roztworem wodnym zawierającym chromian, nastawianie wartości pH na 7-9,5, oddzielanie nierozpuszczalnych składników drogą sączenia, przy czym otrzymuje się roztwór monochromianu sodu, przekształcanie jonów monochromianu tego roztworu w jony dwuchromianu drogą zakwaszania za pomocą CO2, usuwanie wytworzonego wodorowęglanu sodu, wytrącanie monochromianu sodu przez ochładzanie roztworu i zawracanie wytrąconego monochromianu sodu do roztworu monochromianu przed zakwaszeniem, znamienny tym, że roztwór monochromianu zatęża się do stężenia 750-1000 g/l przed zakwaszeniem, zakwaszenie prowadzi się za pomocą CO2 pod ciśnieniem do stopnia zakwaszenia wynoszącego 80-95% oraz że monochromian sodu wytrąca się przez ochłodzenie roztworu do temperatury od -10° do -25°C.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jony monochromianu obecne jeszcze po ochłodzeniu i sączeniu przekształca się na drodze dodawania kwasu chromowego i/lub roztworu zawierającego kwas chromowy w jony dwuchromianu.