PL161731B1 - S posób wytwarzania nowych glikozydów 4’-dezmetyloepipodofilotoksynylowych PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 . Sposób wytwarzania nowych glikozydów 4 ’- dezmetyloepipodofllotoksynylowych o ogólnym wzorze 1 . w którym R2 oznacza atom wodoru a R1 oznacza C 1-10-alkil, C 2 -10-alkenyl, C5- 6-cykloalkil, furyl-2, tle- nyl-2, C6-10-aryl, C 7 -1 4-aralkil lub C8-14- aralkenyl, przy czym kazdy z pierscieni aromatycznych moze byc pod- stawiony j ednym lub wieksza liczba takich podstawni- ków j ak atom chlorowca, C 1 -8-alkll. C 1-8-alkoksyl, hydroksyl, grupa nitrowa i grupa aminowa, wzglednie R1 i R2 niezaleznie oznaczaja C 1-8-alkil wzglednie R1 i R2 razem z atomem wegla, do którego sa przylaczone oznaczaja C5-6-cykloalk l, R3 i R4 niezaleznie oznaczaja hydroksyl. -OSO 2 R6 , -OSO 3H lub farmakologicznie do- puszczalne sole tego ugrupowania. -O P /X //O H / 2 lub farmakologicznie dopuszczalne sole tego ugrupowania albo -O P/X/O R / 2 . przy czym R oznacza atom wodoru. C 1- 5-alkil, fenyl, C 1- 5-alkilofenyl lu b fenylo-C1- 5-alkil, R7 oznacza grupe zabezpieczajaca fosforan, X oznacza atom tlenu lub siarki, z tym, ze gdy j eden z podstawni- ków R3 i R4 oznacza hydroksyl, to wówczas drugi z nich ma znaczenie inne niz hydroksyl, a R5 oznacza atom wodoru lub grupe zabezpieczajaca fenol znamienny tym, ze w zwiazku o ogólnym wzorze 7 w którym R1 i R 2 maja wyzej podane znaczenie, zabezpiecza sie gru- pe 4'-fenolowa, powstaly zwiazek poddaje sie reakcji ze zwiazkiem wybranym z grupy obejm ujacej trójtle- nek siarki, zwiazek o wzorze R6SO 2 Cl w którym R6 ma wyzej podane z n a c z e n ie , i zw iazek o wzorze /R O/P /X /C l, w którym R7 i X maja wyzej podane znaczenie, po czym ewentualnie usuwa sie zabezpie- czajaca fosforan grupe R7 i ewentualnie usuwa sie grupe zabezpieczajaca grupe 4'-fenolowa i rozdziela sie izomery W z ó r 1 W z ó r 2 W z ó r 3 PL PL PL

Description

Przedmioei^m wynalazku jest sposób wytwarzania nowych glltozydóo 4'-demefyloepipoddt-lotoksynylowych majęcych różne podstawnnki w części cukrowej. Związki te maję zastosowanie Jako

161 731 środki przeciwnowotworowe 1 moqe stanowić substanc1ę czynną środków farmaceutycznych.

Glikozydy 4'-dezn^etyloepip^oa°^fHoto^seynylowe o i^g<ilnym wzorze 3, w którym R¹ °zn^acza

1 2 atom wodoru, a R oznacza metyl lub też R oznacza atom wodoru, a R oznacza tienyl-2, stanowię pochodna występującego w przyrodzie lignanu, podofilotokayny o wzorze 4. Sposób ich wy twarzania opisano w opisie patentoiym St. ZJ. Ameryki nr 3 524 844. Wśród zwlęzków i wzorze 1 2 2 etipizyt /R oznacza mey!/ i tenipozyd /R oznacza tienyl-2/ uznano za klinicznie przydatna w terapii różnych nowotworów, w tym raka rozsianego płuc, nowotworów Jajników, Jąder, piersi, pęcherza moczowego i mózgu, białaczki nielimfetycznej 1 choroby Hodqkine.

O>isy patentowe St. ZJ. Antyki nr 4 5-47 567 i 4 716 221 ujewniaję zwięzki i wzorze 5,

2 w którym Jeden z podstawników X i X oznacza OH, e drugi z nich oznaczę grupę amlnowę, alkiloaminowę lub dwualkiloaminową. Podano, że pochodne te wykazuję znecznę rozpuszczalność w wodzie.

Seligman 1 inni / Cancer Chempotherapy Reports Part i, 1975, 59:233 - 242// donieśli o wy tworzeniu aoli dwusodowej estru kwasu fosforowego i podofildokeyny i wzorze 6. Fosforan ten nie ulegał Jednak hydrolizie pod dziełanemm ftafirezy kwasu proat^o^wego i nie wykazywał zmniejszonej toksyczności w porównaniu z maaierzyetę podoUlotokeynę.

Sposobem według wynalazku wytwarza się nowe glikozydy 4'-dezmeryloepidofolitoksynyli2 1 we i ogólnym ^^orze 1, w którym R oznaczę atom wodoru, a R oznacza C^^-alkil, C2_₁₀-alkenyl, C5_₆-cykloallkl, furyl-2, tienyl-2, C₆_1_Q-aryl, C₇_₁4-aralki.l lub C₈_₁₄-aralkenylprzy czym każdy z pierścieni aromatycznych może byc podstawiony jednym lub większę liczbę takich podstawników jak atom chlorowca, C. „-alkil, C. „-alkiksyl, hydroksyl, grupa nitro1 2 1—i 1 2 wa i grupa aminowa, względnie R i R niezależnie iznaczaję C. „-alkil, względnie R i R 1-0 3 4 razem z atomem Węgga, do którego sę przyłączone iznaczaję ^_^^^οι1^1 , R i R niezaldrne ^iznacz^aję hydroksyl, -OSO^⁸, -OSO^H J.u^{b f}aΓlakoltglCznlr dopuszczalne sole te^gi ugrupowania, -OP/X//OH/_ lub farmakologicznie dopuszczalne sile tegi ugrupowania albt -OP/X/OR /2» przy czym R oznacza atom wodoru, Ci__galkkl, fenyl, Ci-^g-lkilifetyl lub ferwl-C. -dkH, R⁷ oznacza ^grup^ę za^zpiecza^jąc^{ę f}is^firai, ^χ oznacza atom tlenu l.ub siarlti,

1-5 3 4 z tym, że gdy jeden z podstawników R i R oznacza hydroksyl, ti wówczas drugi z nich ma zⁿaczeni^e inne niż hydroksyl a R⁸ oznacza etom wodoru i.ub ^grup^ę zabezpieczajęcę fenol..

2

Cechę sposobu według wynalazku jest tt, ze w zwięzku i ogólnym wzorze 7, w którym R i R maję wyżej podane znaczenie, zabezpiecza się grupę 4'-rnnoiowa, powstały zwięzek piddaje się reakcji ze zw^zkiem wybranym z grupy obejmujęc^ trójteanek siarki, zwięzek i wzorze

R⁸SO_C1, ^w którym R⁸ ma wyżej podane znaczeni^ i z^^^ęze^k i wzorze /R^7o/^p/^X/Cl, w ^którym — £ i X maję wyżej podane znaczenie, pi czym ewentualnie usuwa się zabezpieczajęcę fisfirai ^grup^ę R^{7 i} ^entualiie usuwa si^{ę g}ru^pę zabezpieczają^ ^grupę ^^nio^wą i rozdziela si-ę izomery.

Zgodnie z wynalazkiem wytwarza się także tiwe glikozydy 4*-drzleryloeplpodoto1ltoOsy12 5 8 i^lowe ^{1 li}ólny^l wzorze 2» w Iktórym R¹, R² i ^r8 maj^ę wyżej pidane znaczenie, za^ś R izia^- cza ato^m wodoru, ewentualnie w postaci soli, l-uti ma znaczenie pidane pi^wyżej ^dla R⁷. a także ich faΓlakoltgliZiir dopuszczalne sole. Cechę spisibu wytwarzania zwięzków 1 wzorze 2, umilmaJącegi także wytworzenie odpowiednich zwięzków 1 wzorze 1, jest ti, ze w zwięzku 1 2 ogólnym wzorze 7, w którym R i R maję wyżej pidete znaczenie, zabezpiecza się grupę

4'-reπo1owę, powstały zwięzek piddaje się reakcji z POCI, i na powstały zwięzek pośredni 7 7⁸ działa się in situ alkoholem o wzorze R OH, w którym R ma wyżej podane znaczenie, po czym ewentualnie usuwa się zabezpieczającą fosforan frupę R 1 ewenti^alnie usuwa się grupę zabezpiecza j ęcę grupę ^-^00101^ 1 rozdziela się izomery.

Korzystnymi zwi^ęz^kami o wzorze 1 s^ę te, w Ittórych ^R ozⁿa^cza hydroksyl.

Stosowane tu terminy fosforan 1 -os-oryoowanie obejmuję, o ile nie podano inaczej, ' tiofosforan' 1 tiof osf ory1owaπle , itd. , określenia chlorowco , 'halogenek 1 'atom chlorowca odnoszę się do atomów chloru, bromu 1 jcdu, alkil' odnosi się do ltnlowych 1 rózga4

161 731 łęzlonych łańcuchów węglowych, a symbol *-L* oznacza grupę odezczepiaJęcę alę, tekę jak atom chloru, powszechnie napotykanę w reakcjach eetryfikacji.

Związki wyjściowa, glikozydy 4'-dezmetyloepipodofilotkeannylowe o wzorze 7, można wytwarzać atoeujęc procedury opisana w opisie paten^w/m St. Zj. Anmryki nr 3 5Z4 644,.

W celu skutecznej darywatyzacji grup hydroksylowych w cuęścl cukrowej konieczne Jeat najpierw zablokowanie reaktywnego ugrupowania fenolowego. Zabezpieczenie grupy 4'-renoloweJ w zwięzku o wzorze 7 można osięgnęć stoeujęc znane sposoby, w tym np. wytwarzanie eterów, acetali lub estrów. Dobór grupy zabezpieczającej fenol nie Jeet specjalnie ograniczony i może to być dowolna ze znanych grup zabezpieczajęcych. Dobór zabezpieczających oraz sposoby zabezpieczania i odbezpieczania grupy fenolowej lm5»^0.onl w takich pracach Jak Protective Groups in Organie Chθmiβary'·, 3.F.W. ttjOMia, Ed., Plenum Press, 1973. Do przykładów odpowiednich grup zabezpieczaJących fenol należę, lecz nie wyłącznie, t-butyl, benzyl, 2-tatrahydropiranyl, 2,2,2,-trójchlorrθloksykarbocyl i benzyloksykarbonyl, przy czym ten ostatni Jest korzystny.

Grupy hydroksylowe części cukrowej tak zabezpieczonego glikozydu 4'- deur^eey^l.oai^łLpodlfίloloS8ynylowθgo o wzorze 7 można następnie przeprowadzić w fosforany, siarczany lub sulfoniany. Reakcje wytwarzania tych zwięzków sę z reguły cirrθgiO8rlsktywne 1 w ich wyniku powetaję mieszaniny produktów zderywatyzowanych w pozycjach 2“3 i 2”,3, a w przypadku fosforylowania także dimer fosforanowy o w:orze 2. Mieszaninę produktów można pot^m roz dzielić na poszczególne składniki stosujęc znane sposoby, takie jak chroιnatogΓafia kolumnowa. Moment przeprowadzenia rozdzielenie weszaniny produktów reakcji w sekwencji reakcji nie ma decydujęcego znaczenia.

Fosforylowania można przeprowadzić poddając zwięzek o wzorze 7 zabezpieczony przy grupie 4'-fnnooowaj reakcji z halogenkeem fosforylu, P/X//hal/₃, w objętym rozpuszczalniku organicznym, np. chlorku metylenu lub acetonitrylu, w obecności akceptora kwasu, korzystnie zasady typu III-rz.aminy, takiej jak pirydyna lub dwuizopropyloetyloamina. Powstałę m.eszaninę pośrednich dwuchhorofosforanów można poddać hydrolizie in situ dla otrzymania jednoestrów fosforonowych, zas gdy hydrolizę prowadzi się w obecności zasady, takiej jak wodorowęglan sodowy, it., to wówczas otrzymuje się odpowiednią sól jednoestru fosforanowego. Następnie usuwa się grupę zabezpieczającą grupę 4'-finolowę i otrzymuje się fosforany o wzorze 1.

Pośreame dwuchlorofosforany można także przeprowadzić w trójestry fosforonowe drogę działania alko^ho^f em o wzorze R⁷0H, w którym R⁷ oznacza ^gru^pę zabezpiecza ^jęc^ę fas^ran.

Do grup zabezpieczających fosforan należę, lecz nie wyłącznie, C^^-alkil ewentualnie podstawiony Jednym lub większę liczbę atomów chlorowca, fenyl ewennualnie podstawiony jednym lub większę Hczbę takich podstawników jak C^g-alkil, atom chlorowca i grupa nitrowa, oraz fenylo-Ci-^-alkkl, w którym pierścień fenylowy może byc podstawiony jak powyżej. Trój ester fosfoaanowy można także otrzymać działając na zwięzek o wzorze 7 z zabezpieczoną grupę 4'-^fino^rowę związ^em o wzorze /^r7O/_P/X/-L w oboję^ym rozpuszczalniku orcjanicznym i obecności akceptora kwaeu. Grupę R w trójestrze -osrorioowym można ewennualnie usunęc z wytworzoneem jednoestru, który można łatwo przeprowadzić w farmakologicznie dopuszczalną sól działanemm zasady, n^p. wodorowęglanu sodowego. ^Ta^k więc ^gru^{pę r7} d.a tr^ójestru ^fos^fo-anowego można dobrać tak, by można ją było usunęc równocześnie z grupę zabezpieczajęcę fenol., względnie Jedną z nich można usunąć selektywnie, bez naruszania drugiej.

Siarczany można wytworzyć działając na zwięzek o wzorze 1 z zabezpieczoną grupę 4'-fe nolowę tró J tlnk^em siarki albo jego związkiem kompleksowym, takim jak kompleks trójtlnnek siarki-pirydyna , w oboję^ym rozpuszczalniku organicznym , w tempera turze pokojowej. Grupę fenolową usuwa się z użyciem dobrze znanych sposobów, otrzymując produkt. Pochodną siarcza nową można J^awo przeprowadzić w jej farmakologicznie dołuszczalne sole, kontaktując ją ze zródeam pożądanego kationu.

Sulfoniany o wzorze 1 można wytwarzać podobnie, w reakcji związku o wzorze 7 z zabez^pieczon^ą gru^pą 4'-^fino^rowę i zwi^ązku o wzorze ł^SCC-L. ^Reakc^ję pro^^t^z^i. się w rozpuszczalniku organicznym i w obecności akceptora kwasu, w tempera turze od pokojowej do około -20°, Po usunięciu grupy zabezpieczającej fenol otrzymuje się produkt końcowy.

161 731

Należy rozumeć, iż wytwarzanie związków o wzorach 112 nie Jest ograniczone do procedur i reagentów przedetawionych powyyej, lecz może być realZoowane innymi metodami umooliwiającymi w^^,’^ol^⁰^^z^^r^¹-^e ugrupowanie fosforanu lub sulfonianu do części cukrowej glikozyków 4*-dezmetyloepipodofilotoksynylowych. Ocz^iście warunki reakcji ulegnę zmianie przy zmianie związków wyjściowych, Jednak fachowiec może Je określić bez zbędnych doświadczeń.

Związki o wzorach 1 i 2 można stosować do hamowania wzrostu nowotworów złoślwwych u ssaków, w tym ludzi. Niektóre z tych zwięzków, z^aszcza fosforany i siarczany, można uwalać za proleki glokozyków 4'-dezmetylkepipkdoflkotoSsynykowych i Jako takie będę one ulegać przemianie w aktywny macierzysty lek in vivo pod działaniem czynników obecnych w organizmie pacjenta lub dostarczonych z zewnątrz. Te procki można podawać same lub w połęczeniu ze środkiem zdolnym do uwaaniania z nich postaci czynnej in vivo, np. z enzymami zdolnymi do rozszczepiania ugrupowania fosforanu lub siarczanu. Przy kładami kdpowOednlch enzymów sę fosfatazy, takie Jak fosfataza alkaliczna, i eulfatazy, takie Jak sulfataza arylowa. Enzymy można łączyć ze epecyficznyml przeciwciałami nowotworowymi z wytworzeniem km^uganta enzym-przlllwciałk, który następnie można podawać pacjentowi przed podaniem, w trakcie podawania lub po podaniu proleku. Prolek z kmiugantem przeciwclakoennyem to najkorzystniejsze postać proleków siarczanowych o wzorach 1 i 2. Koniuganty pΓZlciwciałOląnzye, sposoby ich wytwarzania i sposoby ich stosowania ujawniono szczegółowo w równoległym zgłoszeniu patentowym St. ZJ. Arniki o numerze serynnym 211 310 zgłoszonym 29 czerwca 1968 r. oraz w zgłoszeniu Je poprzedzającym i w zgłoszeniu poprzedzającym to zgłoszenie poprzedzajęce, zgłoszonych odpowiednio za numerem serynnym 161 066 26 lutego r. i za numerem urynnym 061 382 4 sierpnia 1087 r.

Związki o wzorze 1 i 2 można zatem wykorzystać w sposobu haeowonla nowotworów u ssaków, polegającym na podawaniu skutecznie hamującej nowotwór dawki przecOwnooktokrowegk zwięzku o wzorze 1 lub 2 pacjentowi clerpęclemu na nowotwór. > tym celu lek można podawać znanymi drogami, w tym, lecz nie wyłącznie, dozylnu, domięśniowo, dknkwotoorkwo, śródtętniczk, dolimfetycznie i doustnie. W pewnych przypadkach lek można podawać w połęczeniu z kknlugaątθm przeclwciałoląnzye, który może aktywować lek in vivo.

Tak więc zwięzki o wzorze 1 i 2 mogę stanowić substancję czynnę środka farmaceutycznego zawierającego obok nich farmakologicznie dopuszczalny nośnik, środek przθcąląnowktwkrowy można wytwarzać w dowolnej postaci farmaceutycznej odpowiedniej dla poddanej drog. podawania. Przykładami takich środków sę stałe środki do podawania doustnego, takie Jak tabletki kapsułki, pastylki, proszki i granulaty, ciekłe środki do podawania doustnego, takie Jak roztwory, zawiesiny, syropy lub eliksiry, oraz preparaty do podawania poza jenowego, takie jak Jałowe roztwory, zawiesiny lub emausje. Można je także wytwarzać w postaci stałych, jałowych środków, które można rozpuścić w jałowej wodzie, solance flztologlcznlj lub innyh jalowych środowiskach do wstrzyknięć bezpośrednio przed użyciem.

Fachowiec z łatwoscię ustali optymalne dawki i sposób ich podawania dla danego eeaka. Należy wzięć oczywiście pod uwagę, iż rzeczywista dawka będzie się zmieniać w zależności od konkretnego preparatu i użytego konkretnego zwięzku, sposobu podawania i miejsca nowotworu, pacjenta i leczonej choroby. Wzięć trzeba pod uwagę wiele czynników, które mogę wpływać na działanie leku, takich jak wiek, waga, płeć, dieta, czas podawanna, droga podawenna, prędkość wydaaania, stan pacjenta, pouczenia leków, czułość reakcji i nasilanie choroby.

Działanie przecownooktoorooe rlprlzentatownych zwięzków wytwarzanych sposobem według wynalazku zbadano przeciw mysiej, dajęlej się przeszczepiać białaczce P388. Pięciktygkdnikwe lam.cl ze izczipu CDF. zakazom dkkt[^^o^'^nowk 0,4 ml rozcieńczonego płynu puchlinowego zawierającego 10 komórek lmmfatycznej białaczki Ρ388. Badane zwięzki podano dkktrzownook w pojedynczej dawce w dniu 1 i zwierzęta obserwowano przez 45 dno,. Prkllątooy wzrost średniego czasu przeżycia /MST/ zwerzęt po zabiegu w stosunku do Okntrotowanylh zwurzęt nie poddanych zabiegowi określono i podano Jako T/C. Związki o wartości % T/C 125 lub wyższej uważano za oykazujęcl znaczne działanie przecownooktwkrkoe. Tabela 1 przedstawia wyniki mny in νΐν^ przy czym podano w niej Jedynie maksymalne wartości % T/C i dawki dajęce maksymalny efekt.

161 731

Tabela 1

Zwięzek	Oewka /mg/kg/dziert/	% T/C MST
Etopozyt	120	250
11	120	185
12	30	120
13	30	125
17	60	195
19	30	115
19	30	100
23	120	175
24	60	130
26	30	130
27	120	105
28	10	105

Dytotoksycznosc związków wytworzonych sposobem według wynalazku badano z użyciem komórek czerniaka B16. Komórki czerniaka B16 hodowano do fazy wzrostu logarytmicznego we wzbogaconej minimalnej podstawowej pożywce Eagle'a, do ktrrej dodano surowicę płodu bydlęcego /10/.,/ i kanamycynę /60//jg/ml/. Komórki nowotworowe zebrano i umieszczono w zagłębieniach 96-zagłębieniowej płytki do mikromiareczkowania z badanymi materiałami, zastosowawszy mokulorn w ilości 3,0 χ 10^{4 k}omórek/ml. Inkubowano ^je w 37°Z w wlgotne^j atmosferze zawierającej 5,j C0₂ i 95«, powietrza przez 72 godziny. Działanie cytotoksyczne przeciw powyższej linii komórek określono kolorymetrycznie przy 540 nm po zabarwieniu żywych komórek neutralną czerwienię, a wyrażono je jako wai-tosc stężenia inhibitującego w 50% wzrost komórek /ΙΟ^θ/. Waatosci IC₅q powyżej 100 /jg/ml uważano ogólnie za wskazujące na brak działania cytotoksycznego. Wyniki przedstawiono w tabeli 2.

Tabele 2

Zwięzek	IC50 /Aig/m!
1	2
Etopozyt	0,21
11	2.2
12	20
13	37
17	0,07
18	5,4
19	30
23	0,32
24	29
26	8,0

Poniższe przykłady iuustrują sposób według wynalazku.

Przykład I. a. Wytwarzanie 4'-O-benzylokarbonyloetopozydu /związek nr 7/.

Chloromrówczan benzylu /1,98 ml, 15 mmli.// dodano w ciągu 30 minut do mieszaniny eto^pozydu /5,88 ^g, i.0 mmli.// i pirydyny /1⁰ ml/ w c^hlorku Mt'^ylenu /10⁰ ml/, u^zymyiwanej w ^-15°C

161 731

Mieszaninę oieszanę w -15°C przez jeszcze 1 godzinę, przemyto Ję kolejno 5% HCl, wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego i wodę, a potem wysuszono nad bezwodnym siarzannem sodowym. Po odparowaniu rozpuszczalnika otrymano 8,05 g surowego produktu, który orzyszrzono w kolumnie z żelem krzemionkwwym /^,% metanol-chlorek metylenu/ i otrzymano 6,93 g /96%/

4'-O-t)enzylo^ksy^karbon^yloetopozydu w postaci taztiarwnej substancji półstałej. T.t. 152 - 155°C. IR ^Λ _mgx /nujol/ rm^-1: ³200 - ³⁶°0 /°^H/, 17⁶° /lakoon i 4'-^O-^benzyloksyk3Γbokyl/^, 1600 /arooat^yrzne/. ¹H NMR /60 CDOl-j/ $ 7^,36 /5H^, s^, OCO^C^P/^, 6,81 /lH^ 5-H/^, 6,50 /IH, s, 8-H/, 6,25 /2H. s, 2'- i 6'-H/, 5,94 /2H, szeroki s. 0-CH₂-0/, 5,23 /2H, s, -°C°₂CH₂Ph/, 4,89 /IH, d, 0 = 4 Hz, 4-H/, 3,66 /6H, s, 3', 5*-OCH3/, 2,8 - 3.0 /2H, m. 2,

-OH, wymiana 020/, 1,38 /3H, d, 0 = 5 Hz, 7-CHj/.

b. Fosforylowanie 4 -O-benzyloksykrrbkπyloetoplzydu.

^Tlenochlorek fosforu /2⁸⁰ /ul, ³ omoto/ do^no powo^ do zimnego /0°C/ roztworu 4'-O-benzyloksykarbonyloetopozydu /1,511 g, 2,1 ιοπιο^/ w bezwodnym rhlorku metylenu /10 ol/ pirydynie /1⁰ ol/, po ezyo oieszanin^ę mieszano w 0°C przez ⁴⁵ wnut. ^po dodaniu alko^holu benzylowego / 620 >1, 6 omoli/ pozwolono, by meszanina reakry/na ogrzała się do temperatury pokojowej i po mieszaniu przez 2 godziny rozrlθńczonk Ję r/lorkeern metylenu /50 ol/, przemyto wodę 1 wysuszono nad a^erdanem sodowym. Po odparowaniu rozpuszczalnika pod próżnię otrzomano 2,40 g surowej substancri półstałej, zawiera/ę^j trzy składniki /TLC na żelu krzeoionkwwyo : R^ 0,66, 0,54 i 0,46/, którę rozdzielono metodę r/noatofraf ii na żelu krzemion^w/o /1% oetanok-r/lorek metylenu/. Frak^e dajęce plamkę o R^ 0,66 połęczono 1 po odparowaniu pod próżnię otrzymano 435 og /21^/ fosforanu /4*-benzylkksykαrbonylketopozydylowo-³/ dwubenzylowego /zwięzek nr 8/. Podobnie, z frakcji o R^ 0,54 1 0,46 otrzymano odpowiednio 352 yg benzylowego /zwięzek nr 9/ 1 262 og /13^/ fosforanu /4'-benzyloksykarbonyloetkptzydylowo-2/ dwubenzylowego /zwięzek nr 10/ ^IR max /^uJ^o1/ ^ro_1:

Zwięzek nr 8 : 3300 /br/, 1760, 1600.

Zwięzek nr 9: 3300 /br/, 1760, 1600.

Zwięzek nr 10: 3350, 1760, 1600.

r. Wytwarzanie soli dwuβkdowγrh fosforanów etkpozydylowego-3 1 -2“ oraz soli sodowej fosforanu dwu/etopozydylowego-3/.

Roztwór fosforanu /4*-benzyloksykarbknyloetopkzydylkwok3/ dwubenzylowego /270 og/ w mtani^].u /20 ol/ 1 octanie etylu /20 ol/, 10% pallad na węglu /50 og/ uwodorniano pod riśnieniom 1 ato przez 1 godzinę. Po odBęczernu katalizatora przesęrz zatężono pod próżnię 1 otrzymano 188 og substancri półstałej, którę rozdarto z ortaneo etylu 1 otrzymano 145 og / 79%/ dwuwtkolotosforanu etkpkzydylowego-3 w postać:! jasnobręzowego proszku. W wodnym roztworze wodorowęglanu sodowego /33,6 og w 2 ol wody/ rozpuszrzono 135 og próbkę powyższego produktu 1 po liofllizarji otrzymano 140 og soli dwusodowej fosforanu etkpkzydylowegoo3/ zwięzek nr 11/ jako szary proszek, rzystość określona metodę HPLC: 95 % /LiChros^orb RP_T18. 70% MeOH-H₂O/. T.t. 262 - 263°C /rozkł./

IR rnex /^ujo1/ ro^-1: 3377 /br/, 176^2, 1615.

UV λ y_Sx /MeOH/, no /£/: 238 /sh , 130100;/, 285 /4010/.

MS oz: 713 /M+H/+,

Zgodnie z powyzszę proredurę 97 og fosforanu /4-benzyloksykarbonyloetopozydylowo-2/ dwubenzylowego uwodorniono 1 otrzymano 70 og /około 100%/ soli dwusodkwe/ fosforanu etogozydylowego-2 /zwięzek nr 12/ w postaci szarego proszku. Czystość określona metodę HPLC: 95%.

T.t. 255 - 257°C /rozkł/

IR _max ^ry-1: 3460^, 177^2, 1615.

UV λ o_ax no /&/·. 240 /sh, 126(00/, 284 /3740/.

MS o/z: 713 /M+H/⁺, 735 /M+Na/⁺.

Podobnie, po uwodornieniu 135 og fosforanu dwu/4'-benzyloksykarbonyloetopozydylowo-3''/ benzylowego otrzymano 60 og /58%/ soli sodowej fosforanu dwu/etopozydylowego-3/ /zwięz^ek nr 13/ ;jako Jasnoszar^{y p}rosze^k . Czysto^ okre^ślona metodę ^HPLC: ⁹⁵%. T.t:. ^{265 -} 2⁶⁶°C θ

161 731 /rozkł./

IR «5 „ _w /KBr/ cm¹: 3460, 1772, 1620. oex

UV % _max /MeOH/ nm / £ /: 240 /eh. 24600/, 285 /7730,/.

MS m/z: 1262 /M+H/+, 1285 /M+Na+1/+.

Przykład II. a. Toluenoeulfonowanie 4'-benzylokeykarbonyloetopozydu. 4-Dwumatyloaminopirydynę /200 mg/ i chlorek toluenoaulfonylu /870 mg, 4,6 mmola/ dodano do roztworu 4'-benzylokaykarbonyloeoopozydu /produkt z Przykładu 1, Etap a, 2,2 g, omol.e/ w ^-ezwodnej ^piryd^ynle /50 ml/ w ⁰°C^{, p}o czym miaazanin^ę mieszano w temperaturze pol<ojowej ^przez ³ dni. Do Oeszanl.n^{y d}odano eito oo].ekularne /4 ⁸ / i ^dodatkow^ę l.lość chlorku toluenoaulfonylu /870 og, 4,6 οπιο^/ i mieszanie kontynuowano przez 1 tydzień w tempera turze pokojowee. Po zakończeniu tego okreeu wytręcony osad odsączono, a przesęcz rozcieńczono CH₂C1₂, przemyto wodę, 5% HCl, wodnym roztworem NaHCOj i wodę, wysuszono nad -ezwodnyo siarczanem sodowym i po zatężeniu pod próżnię otrzymano surowę substancję stałę /2.35 g/ zawierajęcę 3 składniki /TLC na żelu krzemionkowym: R^ 0,8,0,6 i 0,4/, którę rozdzielono chromotoogaficznie w kolumnie z żelem krzeoionoowyo /2% ^(OhCH₂C1₂/. Frakcje dajęce plamkę przy R^ 0.8 połęczono i po odparowaniu pod próżnię otrzymano 602 og /19%/ dwu-p-toluen^ulfonianu 4'-bθnzylok8ykarblaylletoplzydylu-2 ,3 /zwięzek nr 14/ jako -ez-arwny proszek. Podobnie, z frakcji o R^ 0,6 1 Rf 0,4 otrzymano odpowiednio 690 og /26% p-touuerneulfonianu 4'- -θnzyllkaykar-onyloθtlpozydylu-3 /zwięzek nr 15/ i 156 og /6%/ p-t GuMen^u! onianu 4*-banzylokaykaa-lnylletlplzydylu-2 w postaci higroekopijnego -az-arwnegl proszku.

p-Tol-enl8ulfl0lβn 4'-benzylok8ykarblnylletoplzydylu-3 /zwięzek nr 15/

T.t. 145 - 148°C

Analiza elementarna dla C₄₄H₄₄0₁₇S. 3 HgO:

O^liC^OM: C 56.77, H 5,41, S 3,44.

Stwierdzono: C 56,84, H 4,91, S 3,90.

p-Tlluanl8ulfoolan 4'-benzyl^okeykar-myl^ topozydylu-S /zwięzek nr 16/

T.t. 135 - 139^OC

Analiza elementarna dla C..H..O.i-,^s · 3 H_0:

44 17 2

Obliczono: C 56,77, H 5,41, S 3,44.

Stwierdzono: C 56,61,H 4,89, S 3,70.

Ofo--ptll-enl8ulflnian 4'-bθnzylok8ykar-lnyllθtlpozydylu-2,3 /zwięzek nr 14/

T.t. 149 - 152°C

-. Wytwarzanie p-touuenoaulfonaanów etopozydylu^ i *3 oraz d^ouup-tlluenlθulfonianu etopozydylu^ ,3.

W trakcie mieszanie roztwór p-tolusnosulfonianu 4^¾-bθnzyloksykarblnyllatlplzydylu-3 /47 og, 0,05 omooi/ w etanolu-acetonie /4:1, 2,5 ml/ uwodorniano pod cl.enienaom 1 ato, w o-ecności 10% palladu na węglu /40 oę^/ przez 1 godzinę. Katalizator ^Bęczono, a po zetężenlu przesęczu pod próżnię otrzymano p-toluenoeulfonien etopozydylu^ /zwlęzek nr 17/ /42 og, około 100%/ w postaci -ez-fronagl proszku, który następnie poddano rekrystalizacji z metanolu 1 otrzymano produkt w postaci -ez-arwnych kryształów. Czystość wyznaczona metodę HPLC: 90%.

T.t. 175 - 178°C

IR'¹ max /^KBr/ ^{co-1 :} 3500 /-r/, 1780, 1600.

UV λ ^οβ^χ /MeOH/ no /£/ 245 /eh, 10260/, ²⁸⁴ /3⁹⁰0/.

Analiza elementarna dla C^gH-jgOo^S: Obliczono: C 58,21, H 5,16, S 4.32 Stwierdzono: C 57, 80, H 5,14, S 4,43.

Zgodnie z powyższę procedurę 100 og /0,09 οπιο^/ p-toluernsuifonianu 4'--anzyllkaykarblnyllatlplzydylu-2 uwodorniono z wytworzeniem 114 og /około 100%/ p-toluenoaulfmianu etlplzydylu-2 /zwiezek nr 18/ w postaci -az-froaagl proszku, po którego rekrystalizacji z etanolu otrzymano produkt w postaci higroakopiJnych kryształów.

Czystość wyznaczona metodę HPLC: 90%.

T.t. 210 - 212°C.

161 731

IR $ _max /KBr/ cm¹ 3500 /br/, 1780, 1600.

UV X max /MeOH/ nm /£/ 243 /eh, 4560//, 282 /1450/.

Analiza elementarna dla ^C3e^H33°i5^S · ^HgO:

Obliczono: C 56,83, H 5,30, S 4,21 Stwierdzono: C 56,87, H 5,37, S 4,19.

Podobnie, 80 mg /0,08 mmmOa/ dwu-p-toluenosulfonianu 4'-benzyloksykarbonyloetopozydylu-2, 3 uwodorniono z wytworzeniem 72 mg /około 100,j/ dwuup-toluenosulfonianu etopozydylu-2”3 /związek nr 19// w postaci bezbarwnego proszku, po którego rekrystalizacji z metanolu otrzymano produkt w postaci bezbarwnych kryształów. Czystość wyznaczona metodę HPLC: 90%. T.t. 169 - 171°C.

IR _mQx /KBr/ ^cm_1 3400 /br/, 1770, 1600.

UV X max /MeOH/ nm /£/ 245 /sh, 11750/, 284 /3840/.

Przykład III. a. Metanoeulfonowanie 4'-banzyloksykarbonyloetopozydu.

Chlorek metanosulfonylu /270 >u, 2,8 mmmoa/ dodano dó roztworu 4'-benzyloksykarbonyloetopozydu /1,00 g. 1,4 mmmoa/ w bezwodnej pirydynie /50 ml/ i mieszaninę mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną rozpuszczono octanem etylu, przemyto wodę, 5% HCl, wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego i wodę, wysuezono nad siercznnem sodowym, a potem przeeączono. Przesącz zatężono pod próżnię i otrzymano surową substancję stałą /1,4 g/ zawierającą trzy składniki /TLC na żelu krzemionkowym, Rf 0,51, 0,44 1 0,40//, które rozdzielono chrommtooraaicznie w kolumnie z żelem krzemionkowym /1% metanol-chlorek etylenu,/. Frakcje dające plamkę przy Rf 0,51 połączono i po odparowaniu pod próżnią otrzymano 440 mg /36%/ dwummtsanouulonlanu 4*-benzykokaykerbonnloetopooydylu-2” ,3” /związek nr 20//. Podobnie, z frakcji o Rf 0,44 i 0,44 otrzymano oypowtθdnio 314 mg /32%/ metanomu 1finooanu 4'-benzyloksykarbonyloetopozydylu-3” /związek nr 21/ i 248 mg tanoeulfo-, nianu 4'-bjnzlloksykerbonyloetopozydylu-2'' /związek nr 22/ w postaci bezbarwnych proszków. Metanosulfonian 4*-benzllokuykarbonylojtopozydylu-3 /związek nr 21//.

T.t. 167 - 170°C

Analiza elementarna dla -3qH4Q°₁7S . 1/2 H20:

Obliczono: C 56,36, H 4,98, S 3,96

Stwierdzono: C 56,23, H 5,06, S 4,14.

Metanosulfonian 4'-benzyloksykarbonyloetopozydylu-2 /związek nr 22/

T.t. I⁵⁹ - 161°C. mgroskopiJny.

Analiza elementarna dla O^£^^I^4C^^^17^S * 3 HgO:

Obliczono: C 55,13, H 5,11, S 3,87

Stwierdzono: C 55,29, H 5,00, S 4,00.

Dwim^^aooslf^:onian 4'-benzyloksykarbonyloetopozydylu-2’’ ,3

Tt. 226 - 228⁰C

Analiza elementarna dla CjgH420₁gS2 1/2 H20:

Obliczono^: C 52,76, H 4,77, S 7,22 *

Stwierdzono: C 52,78, H 4,77, S 7,31.

b. Wytwarzanie yetθno8uUfooianów etopozydylu-2” i -3”.

W trakcie mieszania roztwór yetanoθulfonienl 4'-^t^^nzy]^(^t^eykarbonyloei^(^pozydylu /60 mg, 0,07 mmmoa/ w etanolu-acetonie /4:1, 2,5 ml/ uwodoΓonieoo w obecnośći 10% palladu na węglu /30 mg/, pod ciśnienemm 1 atm, przez 1 godzinę. Po odsączeniu katalizatora przesącz zatężono pod próżnią i otrzymano yetanosulronlan stopozydylu-3 /związek nr 23// jako bezbarwny proszek. Czystość wyznaczona metodą HPLC: 90%.

T.t. 226 - 229°C.

^R max ^/KB^r/ ^cm-1 3500 /br/, 1770, 1610.

UV X max /MeOH/ nm /£/ 740 /sh , 12900/, 286 /3950/.

Podobnie, 30 mg /O,CM mmmoa/ metanoeulfonianu 4*-benzyloksykarbonyloe topozydylu^ uwodorniono z wytworzeniem 23 mg /94%/ metanosulfonianu etopozydylu-2 /związek nr 24// w poetaci bezbarwnego proszku. Czystość wyznaczona metodą HPLC: 95%.

T.t. 179 . 181°C

161 731

IR ^Ί _mflX /KBr/ cm^_1 3500 /br/, 1770, 1620.

UV ^{X max} /MeOH/ nm /£/ 240 /eh. 12200/, 285 /3950/.

Przykład IV. Mieszaninę 4'-bsnzyloksykarbonyloatopozydu /350 mg, 0,5 mmmla/ i chlorku dwufenyyoftsftnylu /322, mg, 1,2 mmmle/ mieszano w temperaturze pikijtwej przez dwa dni., pt czym rozcieńczono Ję chltrkeem metylenu /50 m/, przemyto wodę, 10% HC1 i wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego, a następnie wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodowym. Po odparowaniu rozpuszczalnika pod próżnię otrzymano fosforan dwufenylowo/4'-benzyloksykarblnylletopozydylowy-3/ /zwięzek nr 25/ w postaci surowej substancji półstałej /290 mg/. trakcie mieazania roztwór tej substancji półstałej /190 mg/ uwodorniono pod ciśnieniem 1 atm w obecności 10% palladu na węglu Jako katalizatora. Po odsączeniu katalizatora przesęcz zatężono pod próżnię i otrzymano 131 mg surowej substancji półstałej, którę następnie poddano chroιnetolgafii w kolumnie z żelem krzemionkowym /1% metanol-chlorek metylenu/ i otrzymano 59 mg /2(% fosforanu dwufenylowo/ etopozydyl/wθgol3/ /związek nr 26/4. Czystość wyznaczona metodę HPLC: 80%.

T.t. 126 - 130^OC

IR ma^x /ⁿuJol/ c^m-1 3350^, 1770^, 1600.

MS m/z 820 /M⁺/

Przykład V. siarczanu 8/dowo/et/pozydyl/wego-3 i siarczanu eodowo/e topozydylowego^.

Do roztworu 4'-beπzylok3ykarbonyloe/opozydu /500 mg, 0,69 emela/ w bezwodnej pirydynie /20 ml/ dodano w atm^^ferze argonu komikę trójteenek aiarki-prrydyna /330 mg, 2,07 emela/. Po 3 godzinach mieszania w temperaturze pokojowej dodano Jeszcze kompleks trójteenek eiarki-pirydyna /250 mg, 1,59 emelβ/ i mieszanie w temperaturze pokojowej prowadzono przez ^{15 g}odzin. Mieszanin^ę zatężono p^ ^pr^óżni^ę w temperaturze poniżej ⁴°°C i otrzymano eurow^y olej /1,2 g/, który poddano chrometolraffi w kolumnie z żelem krzemionkowym /2% ΜθΟΗΟΗηΟΙ-^/ i otrzymano mieszaninę siarczanu et/pozydylu-2 i -3 /411 mg/. W trakcie mieszania roztwór tej mieszaniny /400 mg, 0,49 ymyla/ w EtOf-ecetmie /4 : 1, 15 ml/ uwodorniono w obecności 10% palladu na węglu /400 mg/ pod ciśnieneem 1 atm. Po odsączeniu katalizatora przesęcz zatężono pod próżnię i otrzymano 370 mg regiol/oyerów, które rozdzielono drogę chromtc^ggaffi z odwróconymi fazami, w kolumnie z Ο^θ i otrzymano 52 mg /16%/ 3-siarczanu /zwięzek nr 27/ 107 mg /32%/ 2-eiarczanu /zwięzek nr 28/4 i 138 mg ich mieszaniny. 3-Siarczan przepuszczono ^przez Idlumnę z Dowex ^50W /Na⁺/· ej-uujęc ^wi^ wodę, po czym a/z^puszczalne w wodzie frakcje zliofilozwwano i otrzymano odpowiednią sól e/y/wę /związek nr 27/ jako bezbarwny proszek. Podobnie otrzymano sól e/dowę /zwięzek nr 28/ w postaci bezbarwne^go pro^szku. Zwitek nr 27. T.t. 223 - ²25°C. ^Cz^ystoś^ć wyznaczona met^ę ^HPLC: 9⁰%.

IR _max /KBr/ c^m_1 3440, 1770^, 1620.

UV λ. /MsOH/ nm /£/ 240 /eh. 11600/, 284 /3670/.

MS m/z 691 /M+H/+, 713 /M+Na/⁺

Zw^zi¹ nr ²8 T.t. ²⁴⁶ - 24⁷°C. Cz^to^ wyznaczona meto^ ^HPLC: ⁹⁵%.

IR i _m{JX /KBr/ 3450 · 1770^, 1620.

UV λ, /MeOH/ nm /£/ 240 /eh, 11200/, 285 /3650/.

MS m/z 691 /M+H/+, 713 /M+Na/⁺.

Budowę zwięzków wytworzonych w przykładach I - V przedstawiono poniżej w tabeli 3 2 /zwięzki o wzorze 1/ i w tabeli 4 /zwięzki o wzorze 2/. W zwięzkach tych R /znacla atom wodoru.

161 731

Tabele 3

Przy- kład	p Zwię- zek nr	R1	R3	R4	r5
1	2	3	4	5	6
la	7	OHj	-OH	-OH	CBZ
Ib	8	CH3	/BzO/2PO2-	-OH	CBZ
Ib	10	CHj	OH	/bzo/2po2-	CBZ
lc	11	CH3	/Na0/2PO2-	-OH	H
Ic	12	CH3	-OH	/NeO/2PO2-	H
Ha	14	CHj	P-CH3-C6H4-SO3-	p-CH3-C6H4~S°3-	CBZ
Ila	15	ch3	P-CH3-C6H4-SO3-	OH	CBZ
He	16	ch3	-OH		CBZ
Ilb	17	ch3	P-cH3-C6H4-so3-	OH	H
Ilb	18	CK3	OH	P-CH3-C6H4-SO3-	H
Ilb	19	CHj	P-CH3-C6H4-SO3-	P-CH3-C6H4-S°3-	H
Ilia	20	CH3	CH3SO3-	CHjSOj-	CBZ
Ilia	21	CHj	CH3S03-	OH	CBZ
Ilia	25	CHj	OH	CH3SO3-	CBZ
Illb	23	CHj	CH3SO3-	OH	H
IHb	24	CH3	OH	CH3S°3-	H
IV	25	CHj	/Ph0/2P02	OH	CBZ
IV	26	CHj	/Ph0/2P02	OH	H
V	27	CH3	NaSO.- 4	OH	H
V	28	CHj	OH	NaS04-	H

CBZ ·» benzylokeykarbonyl, Bz > benzyl

161 731

Tabela 4

Przykład	Związek	R1	r5	r8
Ib	9	CH3	CBZ	Bz
Ic	13	CHj	H	Na-

Przykład V. Ogólne procedury opisane w przykładach I - V powtórzono z użyciem tenipozydu zamast etopozydu 1 otrzymano tenlpozydowe analogi związków nr 7 - 28 /to jest związki, w kt^óryc^{h r1} oznacza tlen^y 1-2/.

Claims (4)

1. Sposób wytwarzania nowych glikozydów 4'-dezmetyloepipodofllotoksynylowych o ogól2 1 nym wzoi-ze 1, w którym R oznacza atom wodoru, a R oznacza -alkil, C2 ₁₍-) -alkenyl,

C₅_₆ -cykloalkil, furyl-2, yienyl-2, θθ_ι₀ -aryl, ^c7_i4 -aralkil lub Cg_i4 -aralkenyl, przy czym każdy z pierścieni aromatycznych może być podstawiony jednym lub większę liczbę takich podstawników jak atom chlorowca, C. _ -alkil, C. o -alkokeyl, hydroksyl, grupa nitoowa i 1 2 1“® - 2 grupa annows, względnie R i R niezależnie oznaczaję C. _ -alkil, względnie Ri 1 R* ra3 4 zem z atomem węgla, do którego aę przyłączone oznaczaję Cg_g -cykloalkil, R 1 R niezależnie oznacza^ję ^hydroksyl^, -OSO_^R® -OSO.H lub farmakologicznie dopuszczalne sole te^go ugru²³ 7 powania, -ΟΡ/Χ/ /OH/2 lub farmakologicznie dopuszczalne sole tego ugrupowania albo -OP/X/OR /₂ ^prz^y czym ^R® oznacza atom wodoru, 5 -aUkH, ^fenyl, C^_g -alkitofen^yl lub ^fenyl^o-^C1_₅ -al^ki^l, ^r7 oznacza ^gru^pę zatazpieczajęc^{ę f}osforan, ^χ oznacza atom ^ylenu lub siarłu, z tym, ^że gdy jeden z podstawników R i R oznacza hydroksyl, to wówczas drugi z nich ma znaczenie inne niz hydroksyl^, a ^r3 oznacza atom wodoru lub ^gru^pę zatazpieczajęc^ę fenol., znamienny t y m, ze w zwięzku o ogólnym wzorze 7, w którym R 1 R maję wyżej podane znaczenie, zabezpiecza się grupę 4'-fenooowę, powstały związek poddaje się reakcji ze zwięzkiem wybranym z

6 6 grupy obejmujęcej trójtlnnek siarki, zwięzek o wzorze R⁶SO_C1, w którym R⁶ ma wyżej podane 7 7 ² znaczenie, 1 zwięzek o wzorze /R O/P/X/C1, w którym R 1 X-maję w^^ej podane znaczenie, po czym ewennualnie usuwa ei^ę zabezpiecza^jęc^{ę f}os^foran gru^{pę r7} 1 ewennualnie usuwa się ^gru^pę zabezp mcza jęcę grupę 4*-fenooowę 1 rozcziels się izomery.

2. Sposób wytwarzania nowych glk^z/dów 4'-dezmetyloepipodofllotoksynytowych o ogólnym

2 1 wzorze 1 lub 2, w których to wzorach R oznacza atom wodoru, a R oznacza C₁_₁q -alkil, ^^-₁₀ -alkeny!, Cg_g -cykloalkil, furyl-2, tienyl-2, Cg_₁g -aryl, %_^ -aralkil lub Cg_14 -aralkenyl, przy czym każdy z pierścieni aromatycznych może byc podstawiony Jednym lub większę liczbę takich podstawników Jak atom chlorowca, C^g -alkil, -alkoksyl, hydroksyl, gru^pa nitrowa i ^gru^pa amlnooa^, wzgl^nie ^R^ 1 ^r2 niezaletoie oznacza^ję C. „ -alkil, wzglęiinie

1 2 1”° 3 4

R 1 R razem z atomem węgla, do którego sę przyłączone oznaczaję Cg_g -cykloalkil, R i R oznaczaję hydroksyl, -ΟΡ/Χ/ /0H/_ lub farmakologicznie dopuszczalne sole tego ugrupowania 7 7 lub -ΟΡ/Χ/ /OR /_, przy czym R oznacza grupę zabezpieczajęcę fosforan, a X oznacza atom tle4 3 4 nu lub siarki, z tym, ze gdy jeden z podstawników R 1 R oznacza hydroksyl, to wówczas druO gi z nich ma znaczenie inne niz hydroksyl, zas R oznacza atom wodoru, nwθneuθlnie w postaci ^soli, lub ma talne znaczenie Ja^{k r7,} znamienny tym, ze w zwięz^ku o o^gólnym wzorz^{e 7} w którym R 1 R maję wyżej podane znaczenie, zabezpiecza eię grupę 4'^enooowę, powstały zwię· zek pośredni poddaje się reakcji z POCI, 1 na powstały zwięzek pośredni działa eię m situ al7 koholem o wzorze R OH, w którym R ma wyżej podane znaczenie, po czym nweneueleln usuwa się z^ezpiroza ^jęc^ę tosforan ^grup^{ę r7} i ewennualrne usuwa się ^gru^pę zakbezpieczajęcę g^rupę 4'-fenolowę 1 rozdziela się izomery.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zwięzek o wzorze 1 lub 2 przeprowadza się w farmakologicznie dopuszczalnę sól.

4. Sposób według zastrz. 3,znamienny tym, ze zwięzek o wzorze 1 lub 2 przeprowadza się w sól sodową.