Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia pochodnych 14-dwutlenku 3,4-dwuwodoro^2H- -1,2-ibenzdtiazyny, a w szczególnosci sposób wy¬ twarzania 1,1 -.dwutlenku N-podstawionego-G,4-dwu- wodoro-2-podstawionego-4-keto-2H-l,2-.benzo.tia- zyno-3-karbonamidu i 1,1 -dwutlenku N-iixxista- wionego-3,4-/dwuwodoro-12Hpodstawionego-3-lketo, -;2HWl^benzotiazyno-4-kai1bonarmidu, w których podstawnik przy atomie azotu stanowi grupa he¬ terocykliczna.Zwiazki te sa cennymi snodkaimi przeciwzapa- leniowymi, które nie wywoluja niepozadanego dzialania ubocznego wystepujacego czesto przy stosowaniu kortykosterydów, a opisane zoisitaly w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Amery¬ ki nr 3 591 584.Zgodnie z tym opisem patentowym istnieja dwa -sposoby syntezy N-podstawionych-foenzotiazynókar- bonamidów. Pierwszy z tych sposobów, stosuje sie wtedy gdy grupa funkcyjna nie jest grupa hete¬ rocykliczna. Sposób ten .polega na reakcji zwiazku o ogólnym wzorze 1 lub 2, w którym X i Y ozna¬ czaja atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grupe nitrowa, alkilowa lub alkoksylowa zawierajaca do 5 atomów wegla albo grupe trójfl-uorometylowa, a Rx oznacza atom wodoru, nizsza grupe alkilowa, grupe alkenylowa, zawierajaca do 4 atomów we¬ gla albo grupe fenyloalkidowa zawierajaca do 3 atomów wegla w grupie alkilowej z organicznym •izocyjamianem o ogólnym wzorze R*NCO, w któ- 2 rym R3 oznacza atom wodoru, grupe alkilowa o 1—8 atomach wegla, grupe fenyloalkilowa zawie¬ rajaca do 3 atomów wegla w grupie alkilowej, grupe fenylowa, mono- i dwupodstawiona grupe 5 fenylowa,, w której podstawnikami sa atom fluoru, chloru, bromu, grupa nitrowa, trójffruorometylowa, grupa alkilowa luib alkoksylowa o 1—3 atomach wegla, grupe naftylowa, arylowa lub grupe hetero¬ cykliczna. Produktem tej reakcji jest zwiazek o 10 ogólnym wzorze 3 lub 4, w którym X, Y, R± i Ra maja wyzej podane znaczenie.Drugi sposób stosuje sie do wyltwarzania tych zwiazków, w których podstawnik przy atomie azo¬ tu stanowi grupa heterocykliczna, taka jak pod¬ stawiona lub niepodstawiona grupa pirydylowa, pirymidylowa, pirazynylowa, pirydazynylowa, pi- razolonylowa, tiazolilowa, izdtiazolilowa, benzotia- zdlilowa, benzoksazoliilowa luib tiadiazolilowa. W tym przypadku nie stosuje sie sposobu z wykorzy¬ staniem izocyjanianu gdyz heterocykliczne izocy¬ janiany sa nietrwale ailbo bardzo trudno je sie otrzymuje* Dlatego tez N-jpodstawaone 4-kanbo- amidy wytwarza sie ze zwiazków o wzorach 3 lub 4, w których X, Y i R± maja wyzej podane 25 znaczenie, a Rj oznacza okreslona powyzej mo- nopodstawiona, dwupodstawiona lub niepodsta¬ wiona gsrupe fenylowa okreslona powyzej. Zwiazki te poddaje sie reakcji z alkoholem w celu utwo¬ rzenia odpowiednich estrów kwasów 3- lub 4-kar- 3Q boksylowych. N-podstawione 3-karbonamlidy otrzy- 15 20 107 232107 232 3 4 muje sie ze znanych zwiazków takich jak ester kwasu 3-keto-l#-ibenzotiazolino-octowego-2, (€he- mische Berichte, tom 30, str. 127(6 (1897). Na ester ten dziala sie alkoholanem metalu alkalicznego, ta- r idm jafe-moftewiiilan sodowy, w polarnym rozpusz- e^ibyiit^lSkiLnf jak sulfotlenek dwoimetylu lufo dwoimetyloformamid i uzyskuje sie przegrupowa¬ nie do odpowiedniego 1/L-dwutlenku 3,4-dwuwodo- ! ' TÓ^k£tO;-{^-ll^ * <1965)). W celu uzyskania zadanego produktu na ten zwiazek dziala sie halogenkiem alkilu, korzy- sfcnie jodkiem alkilu, w którym grupa alkilowa jest taka sama jak podstawnik Ri. Otrzymane 1,1- -dwutlenki 3- i 4-kartooksylanów poddaje sie na¬ stepnie reakcji z co najmniej rówmomolowa iloscia aminy o ogólnym wzorze RgNH*, w kitórym R2 oznacza jedna z zadanych grup heterocyklicznych i otrzymuje odipowiednfa pochodna 14-dwutlenku 3,4^dwuwodoro-2H-l^benzoit,iozyny, w której gru¬ pa przy atomie azotu jest grupa heterocykliczna.Reakcje te prowadzi sie stosujac tyipowe w chemii organicznej metody amonolizy.Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia pochodnych .1,1-dwutlenku 3,4-dwuwodoro-!2H- -4,2-foenzotliazyny o ogólnym wzorze 5 lub 6, w którym X i Y oznaczaja atom wodoru, fluoru, cMoru, bromu, grupe nitrowa, trójffluorometylowa, alkilowa lub alkoksylowa przy czym kazda z nich zawiera 1—5 atomów wegla, Rt oznacza atom wo¬ doru, grupe alkilowa ó l^^-6" atomach wegla, alke-: nyilowa zawierajaca do 4 atomów wegla lub al- kilofenylowa zawierajaca do 3 atomów wegla w grupie alkilowej, R2 oznacza gruipe 2-p:irydy!lowa, 3-metylo-2-pirydylowa, 4^metyloJ2-pirydylowa, 5- -metylo-2-pirydylowa, 6-metylo-2-(pirydylowa, 4,6- -dwumetylo-(2-(piirydyiowa, 5-chdoro^2-pirydylowa, 5-foromo^2-pirydylowa, 5nnitroJ2-pirydylowa, 3-hy- droksy-2-4pirydylowa, 5^kair1bonamiido-l2-pirydylowa, 2-pirazynylowa, 2-pirymidyiowa, 4,5-dwumetylo-2- -pirymidylowa, 4-pirymidylowa, 5-metylo-3-pirazy- nylowa, 6-rnetoksy-3^irydazynylowa, fl.-fenylo-3- -ptirazolonylowa, 2-tiazolilowa, 4-metylo-2-tiazoli- lowa, 4-fenylo-2-tiazoli|lowa, 5-ibromo-(2-»tiazolilowa, ^S-dwumetylo-E-tiazolilowa, 3-izotiazolilowa, 2-foen- zotiazolilowa, 6-metyloJ2-tbenzotiazolilowa, 4-chflo- ro-fi^benzotiazolilowa, 6^bromó-2-ibenzot)iazolilowa, 5-chloro-2-lbeTi)zaksazolilowa, 1y3,4-tiadiazolilowa, 5-metyIo-l£,3-tiadiawlilowa, 5-nietylo-l,3,4-tiadia- zoflilo/wa, 1,2,4-itriazolilowa, 6-fenylo-a^,4-ttriazoldlo^ wa, 3-ttzoksazoJilawa afllbo 5-nTetylo-3-izoksa'zolilo- wa* Sposób wedlug wynalazku polega na tym* ze N-podistaiwiony karbonamid o ogólnym wzorze 3 lufo 4, w krtórynfc^Rg, X, Y i Ri maja wyzej podane znaczenie, poddaje sie reakcji z amina o ogólnym wzorze R*NH2, w którym R^ ma wyzej podane zna¬ czenie, w obojetnym rozpuszczalniku w temperatiu- rze okolo 75—^200QC, przy czyim wytwarza sie po¬ chodna; 1,1-dwutlenku 3,4-dwaiwodoro-4-keteHN-acy- k}-SH-l,2-toenzotiazyno-3-kar»bonaimklu lub 1,1- -diwutlenku 3.4-dwuwodoro-3-ketoHN-aeylo-2H- 4eaizoitiazyiK^-4rar^^ której igmpeacy;- lowa stanowi okreslona powyzej grupa heterocy¬ kliczna; *' ( ¦ Korzystnymi produktami wytwarzanymi w spo¬ sób wedlug wynalazku sa N-podstawione 3-karbo- namidy, zwlaszcza te, w których R2 oznacza grupe 2-tiazoMlowa lub 2npirydylowa. Korzystnymi pro¬ duktami sa równiez N-podstawione 3-karbonamidy, w których X i Y oznaczaja atom wodoru, a Rt oznacza grupe metylowa. Korzystnymi substancja¬ mi wyjsciowymi sa zwiazki o wzorze 4, w którym R3 oznacza grupe fenylowa podstawiona w pozy¬ cji orlto korzystnie atomem chloru i grupa meto- ksylowa. Szczególnie korzystna substancja wyjscio¬ wa jest zwiazek o wzorze 4, w którym Ri oznacza gruipe metylowa a R8 oznacza grupe 2,i5-dwuchio- rofenylowa.Zaleta sposobu wedlug wynalazku jest wyelimi¬ nowanie dwustopniowej wymiany grupy amidowej, polegajacej na kolejno prowad,zon3Tch ^Teaikcjach alkoholizy i amonolizy. Zgodnie ze sposotrem we¬ dlug wynalazku zwiazki o wzorach 5 i 6 wytwa¬ rza sie bezposrednio odpowiednio ze zwiazków o wzorach 3 1 4, unikajac w ten spos6h procesu dwuetapowego.Zgodnie z korzystnym wariantem sposobu we¬ dlug wynalazku N-podstawiony karbonamid o wzorze 3 lub 4 rozpuszcza sie w obojetnym roz¬ puszczalniku do uzyskania stezenia wynoszacego co najmniej 0,15% wagowych. Obojetnymi rozpusz¬ czalnikami sa rozpuszczalniki, które w ogóle nie wywieraja wplywu na reagenty i produkty ~w wa¬ runkach reakcji, a przykladem takich rozpuszczal¬ noków sa ksyleny. Do mieszaniny reakcyjnej do¬ daje sie co najmniej jeden równowaznik hetero¬ cyklicznej aminy o ogólnym wzorze RgNHa, ko¬ rzystnie 2 równowazniki tej aminy. Mieszanine te ogrzewa sie do temperatury wrzenia pod chlodnica zwrotna w atmosferze azotu az do calkowitego zakonczenia reakcji. Reakcja przebiega zazwyczaj w ciagu okolo 2 dnii, po czym mieszanine reakcyj¬ na; odparowuje si£ pod zmniejszonym cisnieniem do stalej pozostalosci o konstrukcji zywicy. Na¬ stepnie otrzymana pozostalosc rozpuszcza sie w minimalnej ilosci wrzacego izopropanolu lub inne¬ go odpowiedniego rozpuszczalnika w celu prze¬ prowadzenia krystalizacji. Roztwór oziebia sie do temperatury okolo 0°C i utrzymuje w tej tempe¬ raturze az do wytracenia osadu, który odsacza sie i suszy na powietrzu.Szczególnie korzystne sa zwiazki, w których gru¬ pa Rs tworzy lotna amine po wydzieleniu z N-pod- stawowego karbonamidu. W tym przypadku mie¬ szanine reakcyjna ogrzewa sie do temperatury wrzenia pod chlodnica zwrotna i rozpuszczalnik, zazwyczaj ksylen, powoli, oddestylowuje sie z tej mieszaniny. W celu utrzymania stalej objetosci dodaje sie w sposób ciagly swiezy rozpuszczalnik, a powstajaca w wyniku reakcji wymiany amine R$NH2 usuwa sie aby reakcja przebiegla do konca.N-podstawione karbonamidy o wzorach 3 lub 4 otrzymuje sie na drodze reakcji izocyjanianu z pochodna benzotiazyny odpowiednio o wiórze 1 lub 2. Reakcje te przeprowadza sie zazwyczaj w zasadowym srodowisku rozpuszczalnika, korzystnie w obojetnym rozpuszczalniku-organicznym takim jak czterowodorofuran, sulfotlenek dwumetylu hib dwumetylofoTmamid, do kt6rego dodaje sie molo¬ wy nadmiar zasady, takiej jak trójetyloamina*. Wie- 10 15 20 25 30 35 40 45 50 65 605 107 232 6 le sposród wymienionych izocyjanianów jest zna¬ nymi zwiazkami lub mozna je latwo otrzymac za ^ pomoca znanych sposobów stosujac latwo dostepne substancje. W praiktyce w sposolbie wedlug wyna¬ lazku stasuje sie zazwyczaj co najmniej równomo- lowa ilosc izocyjanianu, a najlepsze wyniki osiaga sie czesto przy uzyciu nieznacznego nadmiaru izo¬ cyjanianu. Reakcje te mozna prowadzic w tempe¬ raturach nizszych od temperatury wrzenia pod chlodnica zwrotna lecz zazwyczaj korzystne jest stosowanie podwyzszonych temperatur, co prawie we wszystkich przypadkach skraca czas reakcji, który w zaleznosci od wytwarzanego N-podstawio- nago kanbonamidu wynosi od kilku minut do okolo 24 godzin. Produkt latwo wydziela sie z miesza¬ niny reakcyjnej przez wylanie jej do nadmiaru wody z lodem zawierajacej nieznaczny nadmiar kwasu, takiego jak kwas solny. KaribonamM gwal¬ townie wytraca sie z roztworu, po czym wyosaibnia sie go, np. na drodze saczenia pod zmniejszonym cisnieniem.Jesli odpowiedni izocyjanian jest nietrwaly lub trudno jest go otrzymac,, co ma miejsce w przy¬ padku wielu heterocyklicznych amin, wówczas zwiazki o wzorach 3 i 4 mozna otrzymywac z aminy o wzorze R2N/H2 na drodze wyzej opisanych reakcji alkoholizy i amonolizy.Otrzymywanie zwiazków o wzorze 1 na drodze izomeryzacji pochodnych sacharyny przy uzyciu alkoholanu sodowego opisane jest szczególowo przez H. Zinnes'a i wspólpracowników w Journal of Organie Ohemtistry, 31, 162 (1966). Zwiazki ,0 wzorze 2 otrzymuje sie z o-tofluenosulfonamidu.Na przyklad zwiazek, w którym Rt oznacza grupe metylowa otrzymuje sie na drodze reakcji N-me- tylo-o-toluenosulfonamidu z n-'butylolitem, a na¬ stepnie z wodnym roztworem kwasu mineralnego z wytworzeniem kwasu 2-/N-nietylos'ulfaimy!o/fe- nylooctowego, na który dziala sie z kolei kwasem p-toluenosullfonowym, przy czym otrzymuje sie 1,1 dwutlenek 3,4^dwuwodoro-l2-metylo-3-keto-(2H-!l,2- -ibenzotiazyny.Przyklad I. 1,1-dwutlenek 3,4-dwuwodór 0-12- -metylo^-keto-^H-il^-ibenzotiazyno-S-karibona- nilidu.W trójszyjnej kolbie kulistej zaopatrzonej w chlodnice zwrotna, mieszadlo magnetyczne, wkrap^ lacz i rurke do wprowadzenia gazów, umieszcza sie 0,082 g (0,0017 mola) 50% zawiesiny wodorku sodowego w oleju mineralnym. Zawiesine te prze¬ mywa sie n-heksanem a z pozostalosci po zde- kantowaniu sporzadza sie zawiesine w 3 ml bez¬ wodnego dwumetyloformamidu w atmosferze bez¬ wodnego azotu, po czym rozpoczyna sie mieszanie i do uzyskanej zawiesiny, barwy szarej wikrapla sie mieszanine 0,316 g (0,0015 mola) 1,1 ^dwutlenku 3,4-dwuwodoro-2-metylo-4-keto-<2H- .zyny (H. Zinnes i in. J. Org. Chem., tom 31, str. 162 (1966)) i 0;178 g (0,015 mola) izocyjanianu fenylu rozpuszczonego w 3 ml bezwodnego dwu¬ metyloformamidu. Po zakonczeniu pienienia i wy¬ dzielania gazów mieszanine reakcyjna miesza sie w ciagu 15 minut w temperaturze pokojowej j(okolo 25°C), po czym wlewa sie ja do 15 ml zim¬ nego 3n-.kwasu solnego. Osad barwy jasnozóltej odsacza sie i suszy pod zmniejszonym cisnieniem uzyskujac 302 mg substancji o temperaturze top¬ nienia 205—I215°C. Po krystalizacji z izopropanolu 5 otrzymuje sie 208 mg 14--dwutlenku 3,4-dwuwo- doro-J2-metylo-4-lke'to-'2HHl,2Hbenzotiazyno-(3-kar- ' bonanilidu o temperaturze topnienia 213—215°C, co stanowi 42% wydajnosci teoretycznej. Ponizej podano wyniki analizy elementarnej. Wartosci 10 obliczone dla C16H^N^OS: C 58,17%, H 4y27%, N 8,48%. Wartosci oznaczone: C 58,14%, H 4,33%, N 8/14%.Przyklad II. 1,1-dwutlenek 2',i5'-idwu'chloro- 15 -S^-idwuwodoro^^metylo^nketo^H-il^^benzotia- zynoH3-karbonanilidu.Postepujac w sposób analogiczny, jak w przy¬ kladzie I stosuje sie 0j576 g (01,012 mola) 50% przemytej heksanem zawiesiny wodor.ku sodowego 20 w oleju w 15 ml bezwodnego dWiUmetyloformami- du, 2,53 g (0,012 mola) 11-dwutlenku 3/4-dwuwo- doroH2-metylo-4^keto-l2H-lly2-lbenzotiazyny i 2*26 g (0,012 mola) izocyjanianu 2,5-dwuchlorofenylu w 20 ml bezwodnego dwumetyloformamidu. Po za- 25 konczeniu rea&cji mieszanine wlewa sie do 140 ml 3n kwasu solnego z lodem. Ciezki, osad barwy zól¬ tej odsacza sie i suszy na powietrzu. Nastepnie rozpuszcza sie go we wrzacym etanolu, z którego .podczas powolnego oziebiania wytracaja sie jasno- 30 zólto zabarwione krysztaly 1,1-dwutlenku 2/,5'-dwu- chloro-2-metylo-4-keto-l2H4i;2Hbenzotiazyno-3-kar- bonanilidu o temperaturze topnienia 223—225°C.Otrzymuje sie 678 mg produktu, co stanowi 14% wydajnosci teoretycznej. Wyniki analizy elemen- 35 tarnej: wartosci doliczone dla CuH^ClaNaO^: C 4843%, H 3,03%,, N 7,02%. Wartosci oznaczone: C 48,09%, H 3,10%, N 6,95%.Przyklad III. Postepujac w sposób analogicz- 40 ny jak w przykladzie I, lecz stosujac jako sub¬ stancje wyjsciowe 1,1-dwutlenek 3,4-dwuwodoro- -2-nietylo-4-keto-i2H-d,!2-ibenzotiazyny i odpowiedni organiczny izocyjanian, otrzymuje sie nastepujace zwiazki: tó 1,1-dwutlenek 4'-chloro^3,4-dwuwodoro-2-metylo- -4-keto-i2H-l,2-ibenzotiazyno-<3-karbonanilidu o tem¬ peraturze topnienia 230-h232°G; 1,1-dwutlenek 2'-metoksy^3,4-dwuwodoro-2-mety- lo-4-keto-!2!H-il^-lbenzotiazyno-3-Jcarbonanilidu o ^ temperaturze topnienia 178^-ll80oC; 1,1-dwutlenek 4/Hmetoksy-3,4-dwuwodoro-2-metylo- -4-keto-2H-il,2-lbenzotiazyno-3-karbonalilidu o tem¬ peraturze topnienia 250M252°C; 1,1 -dwutlenek 2/-metylo-Q,4-dwuwodoro-2-metylo- gg -4-keto-2H-d^2-/benzotiazyno^3-ikarbonanilidu o tem¬ peraturze topnienia 157—fl&0°C; 1,1-dwutlenek 4'Hmetylo-5,4-dwuwodoro-2-metylo- -4-keto-2H- peraturze topnienia 234^236°C; w 14-dwutlenek S^rójfluorometylo-S^-dwuwodoro- -(2-metylo-4-keto-2H-jly2Hbenzotiazyno-3-karbona- nilidu o temperaturze topnienia 195^19i3°C; 1,1-dwutlenek 3'-chloro-3,4-dwuwodoro-(2-metylo-4- -keto-!2H-ly2-lbenzotiazyno^3-karbonanilidu o tem- ^ peraturze topnienia 261—2G9°C (rozklad);107 232 1,1-dwutlenek 3',4'-dwuchloro-3,4-dwuwodoro-2-me- tylo-4-keto-2H-llr2Hbenzotiazyno-3-karlbonanilidu o temperaturze tapnienia 27$—(281 °C; 1,1-dwutlenek 2'-chloro-l3,4-dwu -,keto-2H-ll,2-foenzotiazyno-3-^ka^bonanilidu o tempe¬ raturze topnienia 197—\199°C; 1,1-dwutlenek 4'-nitro-3,4-dwuwodoro-2-me,tyLo-4- -lketo-2H-ll,2-toenzotiazyno-3-karbonainiilidu o tem¬ peraturze tapnienia 2331—1236-°C; 1,1-dwutlenek 4'-fbromo-i3,4-dwuwodoro-i2-metylo-4- -ke'to-2H-ily2-benzotiazyino-3-kar,bonanrlidu o tem¬ peraturze topnienia 233—1236°C; 1,1-dwutlenek 3'-metylo^3,4-idwuwodóro-2-m etylo-4- -keto-2H-.l,2-/benzotiazyno-3-karbana'nilidu o tem- 8 peraturze tapnienia 21&—222°C; 1,1-dwutlenek 4'-etoksy-3v4-dwuwodoro-2-metylo-4- -keto-2H-l,2-benzatiazyno-3-karbonanilidu o tem¬ peraturze topnienia 258—!260°C; 1,1-dwutlenek 4'nfluoro-3,4-dwuwodoro-2-rnetylo-4- -kerbo-2H-ly2- peraturze topnienia 238—240°C.Przyklad IV. Postepujac w sposób analo¬ giczny, jak w przykladzie I, lecz stosujac odpo¬ wiedni lyl-dwutlenek 3,4-dwuwodoro-4-keto-2H-l,2- -benzotiazyny i odpowiedni izocyjanian lub izo- tiocyjaniian organiczny otrzymuje sie nastepujace N-podstawione 3-kartbonamidy o ogólnym wzorze 3.Tablica 1 X 5-CH3 6-OCH3 H 5-C1 H 6-C1 5-iBr 5-/n-C4H9/ 6-OC2H5 H 6-C1 6-Br 6-CHa 6-OCH3 H H H 5-CH3 H H e-OOHsHn/n/ H 6-CF H 6-OF3 6-C1 6-Br 5-CH, H 6-/n-CsHn/ H H 5-OCH, H H H H - H H H H H | H Y H H 8-Cl H 7-OCH, 7-Cl H H H 8-Br H H 7-CHj 7-OCH3 H 8-Cl H H 8-/n-C4H9/ H 7-OCH^Hn/n/ H 7-F H 7-CF8 H 7-Br H 7-OC5H11 7-/n-C5Hn/ 8-NO2 H H H H H H H H H H H H R3 fenyl o-initrofenyl m-nitrofenyl p-nitrofenyl 2-chlorofenyl 3-chlorofenyl 4-chlorofenyl 2-metylofenyl 3-metylofenyl 4-metylofenyl 2-metoiksyfenyl 4-metolksyfeinyl 2,'5-clwuchlorofenyl 3,4-dwumetylofenyl 3,4-dwuchlorofenyl 4-/n-butylo/fenyl 3-CF3fenyl 2,4-dwumeto'ksyfenyl 2,5-metoiksyfenyl 2-etoksyfenyl 4-etaksyfanyl 3-izopropoksyfenyl 4-lbromofenyl 4-fluorofenyl 2,3-dwuohlorofenyl 5-chloro-2-metoksyfeinyl 3,6-dwuchlorofenyl 3,5-dwumetoksyfenyl 2,6-dwumetylofenyl 2-CHsO-SHmetylofenyl 2,4-dwuimetylofenyl 3-ehloro-4-metylofenyl 2-chloro^5-CF8fenyl H CH3 benzyl izopropyl etyl a-/2-chloranaftyl/ 2-furyl p-/l-chloronaftyl/ n-foutyl fenyloetyl Ri C6H5/CH2/2 izo-C$H7 C2H5 2-metyloallil izo-C5Hn n-CsH7 C6H5CH2 2-metyloallil izo-Cj^Hy C6H5/CH2/2 C2H5 allil n-C4H9 C6H5CH2 IZO-C4H9 CH3 1 2-metyloallil C2H5 CeH^CH2 izo-C$H7 i allil CH3 C6H5/CH2/2 n-CsH7 CgHgCH2 C2H5 izo-C4H9 CgHgCI^ 2- CH8 IZO-C4H9 CflHs/CH^ C2H5 CH8 CH3 CH, CHS CH8 CH8 1 CH8 ' 1 CHa cif, CHS 1107 2$2 10 N Przy -2-metylo-3-keto-2H-l,2-(benzotiazyny.W kulistej kolbie zaopatrzonej w magnetyczne mieszadlo umieszcza sie 31,4 g ((fyl7 mola) N-me- tylo-o-toluenosailfonamidu rozpuszczonego w 600 ml bezwodnego czterowodorofuranu w atmosferze bez¬ wodnego azotu. Roztwór oziebia sie do tempera¬ tury 0°C po czym szybko wkraipla 219 ml 1,6 m roztworu n-butylolitu w 0^35 mola n-heksanu. Po zakonczeniu wkraplania mieszanine reakcyjna miesza sie w ciagu 15 minut w temperaturze po¬ kojowej (okolo 25°€), a nastepnie powoli wylewa sie do gestej zawiesiny okolo 1500 ml suchego lodu w eterze, (równiez utrzymywanej w atmosferze azotu. Uzyskana zawiesine miesza sie w ciagu 70 minut w temperaturze pokojowej., ,po czym dodaje Sie 500 ml wody, wodna mieszanine zakwasza sie za pomoca 700 ml stezonego kwasu solnego i za- teza sie pod zmniejszonym cisnieniem do 73 po¬ czatkowej objetosci. Z zatezonej mieszaniny po oziebieniiu do temperatury pokojowej wytraca sie osad bialej barwy, który odsacza sie pod zmniej¬ szonym cisnieniem i suszy sie na powietrzu do stalej wagi. Otrzymuje sie 20;1 ,g kwasu 2-/N-me- tylosulfamylo/fenylooctowego o temperaturze top¬ nienia 15®—I164°C, co stanowi 75% wydajnosci teoretycznej.Do roztworu 29,0 g (0,13 mola) otrzymanego W wyzej podany sposób kwasu w 1500 ml suchego benzenu dodaje sie okolo 100 mg kwasu p-tolu- enosulfonowego i cala mieszanine umieszcza w kolbie kulistej zaopatrzonej w chlodnice zwrotna, lapacz Deana Starki i rurke osuszaijaca.•Roztwór ogrzewa sie nastepnie do temperatury wrzenia i ogrzewa sie w tej temperaturze pod chlodnica zwrotna w ciagu 2 godzin. W tym cza¬ sie z mieszaniny reakcyjnej; odbiera sie 3,0 ml wody. Nastepnie saczy sie goracy roztwór w celu usuniecia fizycznych zanieczyszczen i przesacz za- teza pod zmniejszonym cisnieniem prawie do su¬ cha uzyskujac zólto-brazowej barwy olej, który krystalizuje po oziebieniu tworzac zólto zaibarwio- ne cialo stale. 20,3 g tej substancji krystalizuje sie z mieszaniny izopropanolu i wody, przy czym otrzymuje sie 22 g 1,4-dwutlenku 3,4Tdwuwodoro- -2-metylo-3-keto-(2'H-4,2-:benzotiazyny o temperatu¬ rze topnienia 8©^-®l0C, co stanowi 64% wydaj¬ nosci teoretycznej. Wyniki analizy elementarnej.Wartosci obliczone dla C»H^N10^S: C 51,47%, H 4£9%, N 6l,6i3%. Wartosci oznaczone: C 54,42u/o, H 4,68%, N 6,62%.Przyklad VI. 1,1-dwutlenek 2'-ohloro-3,4-dwu- wodoro-2-metylo^3-keto-'2H-«lJ2-ibenzotiazyno-4- -karibonanilidu.Postepujac w sposób analogiczny, jak w przy¬ kladzie I, 3,00 g (0;G143 mola) 1,1-dwutlenku 3,4- -dwuwodoró-2-metylo-3-keto-2H-tl,2-toenzotiazyny w 20 ml sulfottenku dwumetylu poddaje sie re¬ akcji z 2,2 g (0,0143 mola) rzocyjanianu o-chlorofe- riylu w 4*becnó6ci 1,46 g (0;0fl43 mola) trójelylo- aminy (zamiast 50% wodorku sodowego). Uzyskana mieszanine przeplukuje sie azotem i miesza w cia¬ gu 20 godzin w temperaturze pokojowej (okolo 2I5°C). Mieszanine reakcyjna wylewa sie do 100 ml 3n kwasu solnego o temlperaturze 0°C, otrzymujac osad, barwy zóltej, który odsacza sie pod zmniej¬ szonym cisnieniem, przemywa zimna woda i suszy. 5 Uzyskana substancje rozpuszcza sie we wrzacym benzenie, roztwór przesacza na goraco i pozostawia do oziebienia do temperatury pokojowej. Otrzymu¬ je sie 2,3<9 g 1,1-dwutlenku 2'-chllOTO-3,4-dwuwo- doro-2-metylo-'3^keto-,2H-il,2-toenzotiazyno-4^jkar- 10 bonanilidu w postaci krystalicznego osadu o tem¬ peraturze topnienia 13i9—U41°C, co stanowi 49% wydajnosci teoretycznej. Wyniki analizy elemen¬ tarnej. Wartosci obliczone dla C16H^ClNiOiS: C 52,67%, H 3,59%, N 7,66%. Wartosci oznaczone: 15 C 52,01%, H 3,68%, N 7,77%.Przyklad VII. Postepujac w sposób opisany w przykladzie I, lecz stosujac 1,1-dwutlenek 3,4- -dwuwodoro^2-metylo-3-keto-p2H-ll^^benzotiazyny 20 i odpowiedni organiczny izocyjanian oraz trójety- loamine zamiast wodorku sodowego (w tym samym stosunku molowym) jako katalizator, otrzymuje sie nastepujace zwiazki: ; 1,1-dwutlenek 3,4-dwuwodoro-<2Hmetylo-3-keto-2H- 25 -ilJ2-ibenzotiazyno-4-karbonanilidu o temperaturze topnienia 154^-456°C; 1,1-dwutlenek 4'-fluoro-3,4-dwuwodoro-2-metyk-3- ^keto-^2H-ll,2-(benzotiazyno-4-ikar:,bonanilidu o tem¬ peraturze topnienia 149^-fl5UpC; ^ 14-dwutlenek 4'-chloro-3,4-dwuwodoro-2-,metylo-3- -keto-ZH-l^-ibenzotiazyno^-karibonanllidu o tem¬ peraturze topnienia 13&—441°C (rozklad); 1,1-dwutlenek 3'-trójfluo|rometylo-(3,4-dwuw*odoro- -l2-metylo-3- 35 nilidu o temperaturze topnienia 130^133°C; 1,1-dwutlenek 4'-mety(Lo-3l4-dwuwodóro-2-metyk-3- -keto-2H-l,2-;benzotiazyno-4-karibonaniiid!U o tem¬ peraturze topnienia 131—il5a°C; 1,1-dwutlenek 4'-metoksy-3,4-dwuwodoro-<2-metylo- 40 -3-keto-2H-il^-benzotiazynQ-4- peraturze topnienia 164^-467°C; lyl-dwutlenek 4/-nitro-3,4<-dwuwodoro-2-anetylo-3- -keto-2H-l ,2- peraturze topnienia 198-^42019C; 45 1,1-dwutlenek 3'metylo-3,4-dwiiiwodoro-,2-aTietylo~3- -keto-aH-il^Hbenzotiazyno^Hkaribonanilidu o tem¬ peraturze topnienia 117—120°C; 1,1^dwutlenek 4,-etoksy-3,4-dwuwodoro-2-nietylor3- -keto-2H-il^-lbenzotiazyno-4-(k?ir;bonanilidu o tem- 50 peraturze topnienia 15©—102°C!; 1,1-dwutlenek i 3'-cMoro-Q,4-dwuwodoro-2-metylo-3- -keto-aH^l^wbenzotiazyino^^karbonanilidu o tem¬ peraturze topnienia 1741—I177°C; 1,1-dwutlenek 2'-metyllo-3;4^wuwodoro-!2-metylo-3- 55 -keto-l2H^l^^benzo!tiazyno-4Hkar,bo«nilidu o tempe¬ raturze topnienia 16(2-^163°e;; 1,1-dwutlenek 2/y5/-dwuchlorK)^3,4-dwuwodoro-2-rae- tylo-3-ketto-2H^l,2-lbenzoJtia"zyno-4-acaribonanilidu o temperaturze topnienia 183—il86°C; ^ 1,1-dwutlenek 2'-metoksy-3,4-dwtwodoro-l2-rnetylo- -3-keto-2H-l^-toenzotiazyno-4-kairfbona!nilid tem¬ peraturze topnienia 1571—ttflP0^ 1,1-dwutlenek 3^4*-dWuichloro-3,4-d»vi^ -meftyto-3-keto-ffiMl,i2-len^iaz:y^ ^ Lidu o temperafarze topnieaiia 215—81^C;107 232 U 1,1-dwutlenek 2'-mety'k-4'-nitro-2,4-dwuwodoro-(2- - lidu o itempera^urze topnienia 206^-1209oC; 1,1^dwutlenek 4'-lbromo-$,4-dwuwodoro-3-keto-l2H- -IjS-foenzotiazyno^-karbananilidu o temperaturze topnienia 1612—16t50iC; 1yl-dwutlenek E^-dwuchloro-S^-dwuwodoro-3nke- ito-i2iHHl,2-(benzotiazyno-4-'kaiiboinanili|du o tempera¬ turze topnienia 1162—165°C. 12 Pnzyklad V!IIiI. Postepujac w "sposób analo¬ giczny, jak w przykladzie I, aecz stosujac odpo¬ wiedni (1,1-(dwutlenek 3,44dwuwodoro-<3-keto-(2H-l,2- -benzotiazyny i odpowiedni organiczny izocyjanian oraz trójetyloamine zamiast 'Wodorku sodowego (w takim samym stosumku molowym) jalko katalizator otrzymuje isie nastepujace N-ipodstawione 4-»kar- bonaimidy o ogólnym wzorze 4: Tablica 2 X <5-CH3 6-OOH, H 5^C1 H 6-C1 5-F -5-/in-C4H9/ 6-OC^H5 H 6-C1 6-F 6-CH8 6-OCH3 H 1 H H 5-CH8 H H 6^0CaHu/n^ H 5 6-F H 6-CF3 6-C1 6-C1 5-CF3 H e./in-CsHn/ H [ H H H H H H H H H H H 1 Y H H 8^C1 H 7-OGH, 7-Cl 1 H H H 8-C1 H H 7-CH8 7-OClEi3 H 8-C1 H H 8-/n^C4H9/ H 7-OC^Hn/n/ H 7-F H 7-CF8 H 7-Cl H 7-OCg'Hij 7-/n^C5H11/ 8-iNC2 H H H H H H H H H H H R3 fenyl n-nitrofenyl m-nitrofenyl p-nitrofenyl 2-chlorofenyl ^chlorofenyl 4-chlorofenyl 2Hmetylofeinyl 3-anetylotfenyl 4-metylo£enyl 2-metoksyfenyl 4-metoksyfenyl 2,5-dwuchlorotfeny1 3,4-dwumetylofenyl 3,4-dwucihlorofenyl 4-/in-fbutylo/-ifenyl 3-OFsfenyl 2,4-dwumetoksyfenyl 2,i5-dwumetoksyfenyl ; 2-e;toksyfenyl 4-etoksytfenyl 3-izopropoksyfanyl 4-\bronKfenyl 4-fluorofenyl 2,3-dwuchlorofeny 1 5-chloro-2-metoksyfenyl 3,5-dwuehlorofenyl 3,5-dwumetoksyfenyl 2,6-dwumetylofenyl 2-CH30-5-metylofenyl 2,4-dwumetylofenyl 3-chloro-4-tmetylofenyl H CH3 benzyl l : izopropyl etyl a-/2-tc.hloronaftyfl/ 2-furyl 0-/1-chloronaftyl/ 1 n-ibutyl fenyloetyl | Ri CeH5/iOH^2 izo-C8H7 C2H5 2-.metyloallil izo-C5Hn n-C8H7 CgH^CHg 2-metyloallil izo-C8H7 ' C6H5/CH2/2 C2H5 allil n-C4 C5H5CH2 izo-C^ CH8~ 2-metyloallJJ QH5 CgHsCI^ 1 . izo?€8H7 allilf ¦ CH3 7 C6H5/CH2/2 n-C8H7 C6H5CH2 C*H5 izo-C4H9 CeH^CI^ 2-metyloallil CH8 n-C4H9 CgHs/CH^ CH8 CH8 CH8 CH8 CH8 CH8 CH8 CH8 CH8 CH8 | Przyklad IX. iljl-dwutlenek N-/2-tiazoai'lo/- -S^-dwuwtok^ro^-me^ylo^-flteto-fiH-ibenzoltiiazyino- -3Mkarfoonanridu.W kulistej kolbie w alnnosferze azotu umieszcza sie 10 ml ksylenu, tyl00 ig {0,25 mola) lyl^dwutlen¬ ku 2',i5/-dwuchloro-3.,4-dfwuwodoro-2-metylo-4-iketo- -£Hh1,2-beinzotiazyno-3-ikarbonaniilidu otrzymanego w sposób podany w przyticladzie II, 0,-030 g {-0^30 mola) 2-aminotiazalu (produkt ALdrich Chemical Company), Nr IV 312^9, o czystosci 97% i slado¬ we ilosci ikwasu p-toluenosulfonowego, ,przy czym 2-amdootiazol krystalizuje sie. przed uzyciem ben-107 232 13 zenu. Mieszanine reakcyjna ogrzewa sie do tem- \peratury wrzenia ipod chlodnica zwrotna i przebieg reakcji -okresla sie metoda chromatografii cienko- warstwowej, iprzy czym po uplywie okolo 3,5 go¬ dziny mie obserwuje sie .zadnych zmian na chro- matogramie. Mieszanine miesza sie jeszcze w ciagu 2 dni w temperaturze pokojowej i na chromaito- gramie stwierdza sie plame odpowiadajaca zada¬ nemu produktowi. Nastepnie dodaje sie 0,030 g (0,30 rmmola) 2-aminotiazolu i sladowe ilosci kwasu p-toluenosulfonowego, po czym mieszanine reak¬ cyjna miesza si£ w ciagu nocy w temperaturze pokojowej a nastepnie w temperaturze wrzenia pod chlodnica "zwrotna. iPo uplywie 16 gotfzin do¬ daje sie 0,030 ,g (0,30 immola) 2-aminoltiazolu i ogrzewa sie w temperaturze wrzenia ipod chlod¬ nica zwrotna w ciagu 8 godzin. (Nastepnie dodaje sie jeszcze 0,060 g (0,60 mmola) 2-aminotiazodu i ogrzewa sie w ciagu nocy w temperaturze wrze¬ nia. Mieszanine poreakcyjna odparowuje sie na¬ stepnie pod zmniejszonym cisnieniem do polowy objetosci i oziebia do temperatury okolo 0°C, w wyniku czego wytraca sie zywiczny, brazowej .bar¬ wy osad. Mieszanine odparowuje sie do sucha i sta¬ la pozostalosc rozpuszcza w minimalnej ilosci wrza¬ cego izopropanolu, przesacza i oziebia do tempe¬ ratury okolo 0°C. Wytracony osad, odsacza sie i po wysuszeniu na powietrzu otrzymuje sie 046 g su¬ rowego 1;1-dwutlenku N-/2-tiazolilo/-3,4-dwuwodo- ro-2-metylo-4-keto^2H-]l^ibenzotiazyno-3-ika«rbo- namidu o temperaturze topnienia 219—<257°C, co stanowi 45% wydajnosci teoretycznej. Po krystali¬ zacji z izopropanolu uzyskuje isie 0,011 g czystego produktu w postaci osadu jasnozóltej barwy top¬ niejacego z rozkladem w temperaturze 244—E46°C co stanowi 13% wydajnosci iteoretycznej.Przyklad X. lyl-dwutlenek N-/t2-tiazoli!lo/- -3,4^dwuwodoro-(2-metylo-4-keto-2H-ll,2-(benzotia- zyno-3-kanbonamidu.W kulistej kolibie w atmosferze azotu umieszcza sie 10 ml ksylenu, 0,10 g (0,27 mmoia) 1,1-dwu- tlenku 2'-chlloro-3,4-dwuwodoro-'2-metylo-4-keto- -2H-1,2-ibenzotiazyno-3-kaiibonanilidiu uzyskanego w sposób podany w iprzykladzie III, 0,0411 g (0,41 mmola) 2-aminotiazolu i sladowe ilosci kwasu p-to- luenosulfonowego. Mieszanine ogrzewa sie w ciagu nocy w temperaturze wrzenia -pod chlodnica zwrot¬ na, po czym dodaje sie 0,041 g (0,41 mmola) 2-ami- noftiazodoi. Nastepnie ogrzewa sie ja w ciagu nocy w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna, dodaje 0,08il g (0,82 mmola) i2-aminotiazolu i po¬ nownie ogrzewa w ciagu nocy w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna. Nastepnie miesza¬ nine oziebia sie do temperatury okolo 0°C i od¬ parowuje ipod zmniejszonym cisnieniem uzyskujac zywiczna, pólstala substancje, która rozpuszcza sie w minimalnej ilosci wrzacego izopropanolu. Mie¬ szanine saczy sie, oziebia do temperatury okolo 0°C i odsacza w celu oddzielenia wytraconego osadu. Po wysuszeniu osadu na powietrzu otrzy¬ muje sie 0,030 g stalej pozostalosci o temperaturze topnienia 19&—202°C, która jest mieszanina okolo 50P/0 zadanego produktu i 50% substancji wyjscio¬ wej (co stwierdzono metoda chromatografii cien¬ kowarstwowej). 14 Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania pochodnych 1/1-dwutlen¬ ku 3,4-dwuwodoro-2H-ll,2-lbenzotiazyny o ogólnym 5 wzorze 5 lub 6, w którym X i Y oznaczaja atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grupe nitrowa, trój- fluorometylowa oraz alkilowa i alkoksylowa za¬ wierajaca do 5 atomów wegla, Rj oznacza atom wodoru, nizsza grupe alkilowa i alkenylowa za- 10 wierajaca do 4 atomów wegla oraz alkdlofenyilowa zawierajaca do 3 atomów wegla w grupie alkilo¬ wej oraz R2 oznacza grupe 2-pirydylowa, 3-mety(lo- -2-pirydylowa, 4-metylo-<2-pirydylowa, 5-metylo-*2- -pirydylowa, 6-metylo-2^pirydylowa, 4,6-dwumety- 15 lo-2-pirydylowa, S-chloro^-pirydylowa, 5-fbromo-2- -pirydylowa, 5-niforo-2-pirydylowa, 3-hydroksy-2~ -pirydylowa, 5-karbonamido-2-pirydylowa, 2-pira- zynylowa, 2-pirymidylowa, 4;5^dwumetylo-2-piry- midylowa, 4-pirymidylowa, 5-metylo-3Hpirazynylo- 20 wa, 6-metoksy-3-pirydazynylowa, l-fenylo-3-pira- zolonylowa, 2-tiazolilowa, 4-metylo-2-tiazolilowa, 4-fenylo-2-tiazolilowa, 5-toromo-2-tiazolilowa, 4,|5- -dwumetylo^-tiazolilowa, 3-izotiazolilowa, 2-benzo- tiazottilowa, 6-metylo-2-benzotiazolilowa, 4-clrloro- 25 -2-benzotiazolilowa, 6^bromo^2Hbenzotiazolilowa, 5- -chloro-2-ibenzokssazolilowa, ly3,4-tiadiazolilowa, 5- -metylo-1^,4-tiadiazolilowa, 5nmetylo-a,3,4-tiadia- zolilowa, 1,2,4-triazolilowa, 6-fenylo-il,2,4-triazolilo- wa, znamienny tym, ze zwiazek o ogólnym wzo- 3J, rze 3 lub 4, w którym X, Y i Rt maja wyzej po¬ dane znaczenie, a R3 oznacza grupe fenylowa, mo¬ no- i dwupodstawiona grupe fenylowa, w której podstawnikami sa atom fluoru, chloru, bromu, gru¬ pa nitrowa, trójfluorometylowa, alkilowa o 1—3 35 atomach wegla lub aikoksylowa o 1—3 atomach wegla, poddaje sie reakcji z co najmniej równo- molowa iloscia aminy o ogólnym wzorze R^NH8, w którym R2 ma wyzej podane znaczenie, w roz¬ puszczalniku organicznym obojetnym w srodowi- 40 sku reakcji, w temperaturze okolo 75—200°C. 2. Sposób wytwarzania pochodnych 1,1-dwutlen¬ ku S^-dwuwodoro-atH-l^-lbenzotiazyny o ogólnym wzorze 5 lub 6, w którym X i Y oznaczaja atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grupe nitrowa, trój- 45 fluorometylowa oraz alkilowa i alkoksylowa za¬ wierajaca do 5 atomów wegla, Rx oznacza atom wodoru, nizsza grupe 'alkilowa i aUkenylowa za¬ wierajaca do 4 atomów wegla oraz alkilofenylowa zawierajaca do 3 atomów wegla w grupie alkilowej ^ oraz R2 oznacza grupe 2-pirydylowa, 3nmetylo-2- ; -pirydylowa, 4-metylo-l2-pirydylowa, 5-metylo-2-pi- rydylowa, 6-metylo-2-pirydylowa, 4,6-dwumetylo- -2-pirydylowa, 5-chk)ro-2-pirydylowa, 5-bromo-2- -pirydylowa 5-nitro-i2-ipirydylowa, 3nhydroksy-2-pi- 15* rydylowa, 6-karbonamido-2-pirydiylowa, 2^pirazy- nylowa, 2-pirymidylowa, 4£-dwumetylo-,2-pirymi- dylowa, 4-pirymidylowa, i5-metylo-3-pirazynylowa, fr-metoksy-3-pirydazynylowa, 1-fenylo-3-pirazolo- nylowa, 2-tiazolilowa, 4-metylo-2-tiazolilowa, 4-fe- eo nylo-2-tiazolilowa, 5-lbromo-2-tiazolilowa, 4,6-dwu- metylo-i2-tiazolilowa, 3-izotiazolilowa, 2-(benzotia- zolilowa, 6-«netylo-2-(benzotiazolilowa, 4-chloro-<2- -ibenzotiazolilowa, 6-(bromo-2-lbenzotiazolilowa, 5- -chloro-2-benzoksazolilowa, 1,3,4-tiadiazolilowa, 5- 05 -metylo-l}2,4-tiadia 107 232 16 zolilowa, 1,2,4-triazolilowa, 6-fenylo-ii ;2,4-triazolilo « wa, 3-izoksazolilowa i 5-metylo-3-izoksazolilowa, znamienny tym, ze zwiazek o wzorze ogólnym 3 lub 4, w którym X, Y i Rj imaja wyzej podane znaczenie, a R3 oznacza atom wodonu, grupe alki¬ lowa zawierajaca 1—8 atomów wegla, grupe fe¬ nyloalkilowa zawierajaca do 3 atomów wegla w grupie alkilowej, grupe fenylowa mono- i dwupod- stawiona grupe fenylowa, w której podstawnikami sa atom fluoru, chloru, bromu, grupa nitrowa, trójfluorometylowa, alkilowa o 1—3 atomach wegla lulb alkoksylowa o 1—3 atomach wegla, grupe na- 10 ftylowa lub grupe heterocykliczna, poddaje sie re¬ akcji w rozpuszczalniku organicznym, obojetnym w srodowisku reakcji, w temperaturze okolo 75— 20iQ°C, z co najmniej równomolowa iloscia aminy o ogólnym wzorze R^NH2, w którym R2 ma wyzei podane znaczenie, przy czym gdy R3 ma wyzej podane znaczenie, za 'wyjatkiem a(tomu wodoru, grupy alkilowej zawierajacej 1—8 atomów wegla, grupy fenyloa-lkilowej zawierajacej do 3 atomów wegla w grupie alkilowej,, grupy naftylowej i gru¬ py heterocyklicznej., to wówczas R2 oznacza grupe 3-izoksazolilowa lufo 5-metylo-3-izo'ksazolilowa. 0 ^- c-NHRs Y 02 Hzor i Hzór 3 Wzór Z Hzór 5 Hzór 4 Wzór 6 PZGraf. Koszalin D-2116 90 egz. A-4 Ctna U zl PL