NL9001259A - Dubbelplaksaftaster. - Google Patents

Description

Dubbelplaksaftaster.

Gebied van de uitvinding

Deze uitvinding heeft betrekking op computergestuurde tomogra-fische aftasters en meer in het bijzonder op tomografische aftaststel-sels uitgerust voor het in een enkele aftasthandeling gelijktijdig verwerven van gegevens van meerdere plakken of schijven ("slices").

Achtergrond van de uitvinding

Vroegere computergestuurde tomografische (CT) aftasters welke voor het aftasten van de hersenen werden gebruikt bezaten slechts een enkele detector en een enkele röntgenstralingsbron met een smalle stralenbundel. De bron en de detector werden herhaaldelijk over korte afstand rechtlijnig over het hoofd bewogen en vervolgens geroteerd teneinde het voor het verkrijgen van een afbeelding benodigde aantal beelden te verwerven. De vroegere aftasters, hadden ongeveer 300 seconden nodig voor het voltooien van een l80°-aftasthandeling. De volgende historische vooruitgang in aftasters, bekend als "tweede generatie" aftasters, maakten eveneens gebruik van een twee-bewegingsstelsel, maar gaven een verbetering van de gegevensverwervingssnelheid tot 120 seconden door het gebruik van een groepering van detectoren en een röntgenstralingsbron met een waaiervormige bundel. Twintig seconden is een normale ademvast-houdperiode, zodat de tweede generatie tomografische scanners in staat waren om bewegingsonduidelijkheden en artefacten als gevolg van ademhaling te reduceren.

CT-aftasters van de derde generatie, ook bekend als rotatie-rota-tieaftasters, maken gebruik van röntgenstralingsbronnen met een waaiervormige bundel en een groepering van detectoren, welke gelijktijdig rond het voorwerp roteren. De aftasttijd van de derde generatie aftasters is in het algemeen onder 5 seconden. De vierde generatie CT-aftasters maakt eveneens gebruik van een röntgenstralingsbron met een waaiervormige bundel, welke echter binnen een kring van stationaire detectoren die een volledige cirkel van 360° rond het voorwerp bezetten roteert. De opeenvolgende generaties van CT-aftasters zijn dus gericht op het vergroten van de aftastsnelheid teneinde de aftasttijd te verminderen. Elke generatie gebruikte meer detectoren in de detectorgroeperingen en vergrootte daardoor aanzienlijk de kosten van het stelsel. Met het grotere aantal detectoren nam het ruimtelijk oplossend vermogen uiteraard toe. In opeenvolgende generaties namen bijgevolg de verwerkingssnelheid en de kosten van de aftasters toe, terwijl het ruimtelijk oplossend vermogen verbeterde.

Een voor het verhogen van de snelheid van de vroegere aftasters, d.w.z. de eerste generatie CT-aftasters, gebruikte werkwijze was het toepassen van tandemdetectoren voor het in een enkele aftasthandeling verkrijgen van twee plakken. Deze toepassing werd verlaten toen detec-torgroeperingen werden gebruikt. Na de verbetering van de aftastsnelheid door de tweede generatie werd door deskundigen algemeen aangenomen dat er geen behoefte meer was aan het gelijktijdig verwerven van gegevens voor twee plakken.

Een belangrijke beperkende factor voor het in een enkele aftasthandeling gelijktijdig verwerven van gegevens van twee plakken is, dat het voor het verwerven van een dergelijke tweeplaksafbeelding noodzakelijk is om het aantal detectoren te vergroten. Elke detector vereist uiteraard in het algemeen een afzonderlijk kanaal met alle daarbij behorende elektronische schakelingen en materiaal voor het ondersteunen van de detector. Elke toegevoegde detector verhoogt bijgevolg aanzienlijk de kosten van de tomografische inrichting. Hoewel dubbelplaks inrichtingen tijd besparen, verhogen zij aanzienlijk de kosten en hadden in het verleden een toename in artefacten veroorzaakt door de aftasthandeling tot gevolg. Deskundigen hebben vanaf ongeveer het tijdstip waarop de waaiervormige bundel werd geïntroduceerd, d.w.z. de tweede generatie aftasters de dubbelplakseigenschappen nooit gelijktijdig hiermee toegepast, en het gebruik in de derde generatie aftasters is evenmin bekend, hoewel er suggesties zijn geweest voor het gelijktijdig gebruik van dubbelplaksverwerving in machines van de vierde generatie. Zie bijvoorbeeld een artikel getiteld "Theoretical Possibilities for a CT Scanner Development" door Dr. D.P. Boyd, gepubliceerd in Diagnostic Imaging in December 1982.

De aftastsnelheid van computergestuurde tomografische stelsels is in het algemeen toegenomen van ongeveer 5 minuten tot minder dan een seconde. Deze verhoogde snelheid heeft tot een verbeterde beeldkwaliteit geleid, onder andere door een reductie van door beweging veroorzaakte artefacten. Bovendien is het ruimtelijk oplossend vermogen door de toegenomen computercapaciteit en het aantal en de dichtheid van de detectoren verbeterd. In het genoemde artikel wordt het probleem van de extra kosten van de detectoren en het materiaal voor dubbelplaksverwerving besproken, met de suggestie om meerdere in de Z-richting onderling verschoven gelegen röntgenstralingsbronnen te gebruiken, in plaats van in de Z-richting onderling verschoven gelegen detectoren.

Zoals bevestigd met de aftasters van de vierde generatie, zijn deskundigen echter nog steeds op zoek naar werkwijzen en inrichtingen voor het verder verminderen van door beweging veroorzaakte artefacten in aanvulling op het vergroten van de doorloopsnelheid en het verminderen van de blootstelling aan straling door het voorwerp.

Bij gevolg is een doelstelling van de onderhavige uitvinding het verschaffen van een dubbelplaks-gegevensverwervingsstelsel voor gebruik in computergestuurde tomografische rotatie-rotatie aftasters van de derde generatie.

Korte beschrijving van de uitvinding

Overeenkomstig de onderhavige uitvinding is een computergestuurd tomografisch stelsel verschaft, omvattende: een gestel, welk gestel middelen voor het vasthouden van röntgenstralingsbron-middelen aan een patiëntzijde en röntgenstralingsdetectormiddelen aan de andere patiëntzijde omvat, middelen voor het gelijktijdig rond een patiënt roteren van de bronmiddelen en de detectormiddelen, welke detectormiddelen middelen omvatten voor het gelijktijdig detecteren van röntgenstralen welke meerdere vlakke secties in een patiënt hebben doorlopen, middelen voor het verwerken van de gedetecteerde röntgenstralen voor het verschaffen van afbeeldingsgegevens, en middelen voor het weergeven van beelden gebaseerd op de afbeeldingsgegevens .

Een kenmerk van de onderhavige uitvinding is het verschaffen van middelen voor het meer efficiënt gebruiken van de röntgenstralingsbun-dels voor het per aftasthandeling verkrijgen van dubbelplaks-afbeel-dingsgegevens. Dit efficiëntere gebruik van de röntgenstralingsbundels bevordert de doorloopsnelheid, reduceert door beweging veroorzaakte artefacten en reduceert tevens de blootstelling van de patiënt aan röntgenstraling zonder ongewenste negatieve invloeden op de beeldkwaliteit. De dubbele plakken kunnen worden verkregen met een minimale toename van de kosten als gevolg van extra detectoren door twee verwerkings-modi toe te passen, een enkelplaksmode en een dubbelplaksmode. De dub-belplaksmode kan tot aftasthandelingen kleiner dan voor het aftasten van het gehele lichaam worden begrensd.

Een aan de onderhavige uitvinding verwant kenmerk is het verschaffen van middelen voor het verplaatsen van de detectormiddelen in de Z-richting om te waarborgen dat door bundeldivergentie veroorzaakte arte facten middels het toepassen van een gebruikelijke 360° aftasthandeling gemakkelijk kunnen worden gecorrigeerd.

Een verder kenmerk van de uitvinding is het verschaffen van detec-tormiddelen waarin de middelen voor gelijktijdig detecteren van röntgenstralen welke meerdere vlakke secties in de patiënt hebben doorlopen een paar aangrenzende detectoren bevat die zich in de Z-richting uitstrekken, met middelen voor het isoleren van elk van de detectoren tegen beïnvloeding van naastliggende detectoren. De Y-richting is de richting tussen de bron en de detectoren en de X-richting is de richting langs het aantal detectoren in een detectorgroepering. De Z-richting is de richting loodrecht op zowel de X- als de Y-richting.

Een verder kenmerk van de uitvinding omvat het toepassen van bronmiddelen met een afmeting in de Z-richting, hetgeen bijgevolg geen puntbron in de Z-richting is, welke bronmiddelen een waaiervormige bundel verschaffen welke zich vanaf de bronmiddelen naar de detectormid-delen uitstrekt en de patiënt in de X-richting omringen.

Een verder kenmerk van de uitvinding omvat het toepassen van meerdere, zich in de Z-richting uitstrekkende detectoren ten behoeve van slechts een gedeelte van de groepering in de X-richting. Deze toepassing van een beperkt aantal extra detectoren in de X-richting, welke zich in de Z-richting uitstrekken, minimaliseert de kosten van extra detectoren, terwijl het de voordelen van de dubbelplakscapaciteit in kritische verwervingsprocessen, zoals het aftasten van het hoofd, verschaft.

Korte beschrijving van de tekeningen

De bovengenoemde en andere kenmerken en doelstellingen van de onderhavige uitvinding zullen het beste worden begrepen indien beschouwd in het licht van de volgende beschrijving in samenhang met de bijgaande tekeningen, waarin: fig. 1 een gedeeltelijk blokschema is dat een CT-aftastconfigura-tie overeenkomstig de onderhavige uitvinding illustreert; fig. 2 een vereenvoudigd bovenaanzicht van een bekende detectorgroepering is; fig. 3 een vereenvoudigd bovenaanzicht van de detectorgroepering van de onderhavige uitvinding is; fig. 4(a) details toont van de detector van fig. 3 in vooraanzicht; d.w.z. in de X-richting, fig. 4(b) details toont van de detector van fig. 3 in zijaanzicht, d.w.z. langs de Z-richting; fig. 5 een aanzicht in het YZ-vlak toont van de röntgenstralen van de bronmiddelen welke de detectoren belichten na doorgang door de patiënt ; fig. 6 een bovenaanzicht van een verdere uitvoeringsvorm van de detectorgroepering in het stelsel volgens de uitvinding is; fig. 7(a) een aanzicht in het YZ-vlak van de detectorgroepering en de bronmiddelen volgens de uitvinding toont, waarbij de bron boven een eerste rij van detectoren is gepositioneerd; fig. 7(b) de bron van fig. 7(a) toont, welke zodanig is verplaatst dat deze boven zowel een eerste als een tweede rij van detectoren ligt, en fig. 8 een bovenaanzicht is dat de bronmiddelen in relatie tot de detector en de secties van de af te beelden patiënt toont.

Algemene beschrijving

In fig. 1 is met 11 de voorzijde inclusief het gestel van een computergestuurde tomografische rotatie-rotatie aftaster getoond. De aftaster omvat het op een voet 13 gemonteerde gestel 12. Het gestel heeft een opening 14 voor het hierin opnemen van een patiënt. Röntgen-stralingsbronmiddelen 16 zijn roteerbaar op het gestel gemonteerd en met een vaste afstand tot de detectorgroepering 17· De bronmiddelen en de detectorgroepering 17 roteren samen onder besturing van hoekverplaat-singmiddelen 21 rond de patiënt 18, welke liggend op een bed of stretcher 19 is getoond.

De rotatie vindt plaats rond de middellijn 22 welke op een afstand Y1 van de bronmiddelen en op een afstand Y2 van de detectorgroepering is getoond. Middelen zoals de processor 23 verwerken de gegevens van de detectorgroepering 17 onder toepassing van geheugenmiddelen 24 teneinde op weergeefmiddelen 27 een weergave 26 te verschaffen. Verder zijn er middelen getoond voor het verplaatsen van de positie van de detector ten opzichte van de bronmiddelen, zoals de detectorverplaatsingsmiddelen 28, voor het selectief verplaatsen van de detector teneinde het effectieve ruimtelijk oplossend vermogen van het stelsel te verhogen, op een wijze welke bij deskundigen algemeen bekend is. Begrepen dient te worden dat in plaats van de detectormiddelen de bronmiddelen kunnen worden verplaatst. De verplaatsing is ten opzichte van de bronmiddelen 16.

Voor het verder verhogen van het ruimtelijk oplossend vermogen kunnen in een voorkeursuitvoeringsvorm de bronmiddelen een dubbelbrand-punts-puntbron zijn, toegepast op een wijze zoals beschreven in het Amerikaanse octrooischrift 4.637·θ4θ dat op 13 januari 1987 is gepubliceerd en aan de aanvrager van deze uitvinding is overgedragen. In aan vulling hierop omvatten de verwerkingsmiddelen middelen voor het minimaliseren van artefacten veroorzaakt door niet-coplanairiteiten, overeenkomstig het stelsel en de werkwijzen in de zin van het Amerikaanse octrooischrift 4.578.753 dat op 25 maart 1984 is gepubliceerd en aan de aanvrager van deze uitvinding is overgedragen.

Artefacten veroorzaakt door niet-coplanairiteiten als gevolg van bundeldivergentie worden in het algemeen door aftasting over 360° tot onbelangrijke waarden gereduceerd. Als alternatief kan een bronverplaat-ser 29 zijn verschaft welke de bron in de Z-richting verplaatst. Begrepen dient te worden dat het verplaatsen van de bron in de Z-richting gebeurt ten opzichte van de detectorgroepering. Bijgevolg kan eveneens de detectorgroepering in de Z-richting worden verplaatst. De bron wordt in de Z-richting verplaatst teneinde het midden van de bronmiddelen op het verbindingspunt van de dubbele detectoren in de detectorgroepering te plaatsen. Merk op dat de bronmiddelen bij voorkeur boven het midden van de detectorgroepering in de X-richting zijn gecentreerd. De bronmiddelen kunnen zodanig worden verplaatst dat hun middellijn in de Z-richting ligt, of boven het midden van de detector of de basisdetectorgroe-pering of boven de raaklijn van de dubbele detectoren. De bronmiddelen liggen zonder verplaatsing boven het midden van de detectoren in de X-richting. De middelen voor het verplaatsen van de bron zijn met het blok 29 aangegeven. Pijlen welke respectievelijk de X- en Y-richtingen aangeven zijn met 31 en 32 aangeduid.

Fig. 2 toont een bekende detectorgroepering 36 in de vorm van een enkele rij. De detectorgroepering is uit meerdere detectoren opgebouwd, waarvan één met 37 is aangeduid. De groepering strekt zich in de X-richting uit terwijl de afzonderlijke detectoren zich in de lengte in de Z-richting uitstrekken. De bekende groepering is opgebouwd uit enkelvoudige detectoren in de Z-richting.

Een dubbelplaks-detectorgroepering met twee rijen is in fig. 3 met 38 aangeduid. Deze is opgebouwd uit meerdere rijen detectoren, omvattende detectoren zoals de detector 39 in een eerste rij welke grenst aan een detector 4l in een tweede rij. In de groepering 38 zijn meerdere van dergelijke dubbele detectoren voor het vormen van de dubbel-detector-groepering opgesteld. Er moet voor worden gezorgd dat ongevoelige gebieden ; zoals aangeduid met 42, van de aangrenzende detectoren die als gevolg van lichtafscherming geen gegevens kunnen verwerven worden vermeden of geminimaliseerd. Tussen de detectoren 39 en 4l dient er echter wel lichtafscherming aanwezig te zijn, teneinde te verhinderen dat scintillaties in de detector 39 bijvoorbeeld de detector 4l beïn- vloeden. De afscherming kan in een collimator of door een werkelijke afscherming tussen de detectoren 39 en 4l tot stand worden gebracht. Ruimte tussen de detectoren, zoals de ruimte 42 tussen de detectoren 39 en 4l, dient echter tot een minimum beperkt te worden teneinde verlies van afbeeldingsgebieden en bijgevolg verlies van beeldinformatie tussen plakken te vermijden.

In fig. 4 zijn de detectoren 39 en 4l getoond. Fig. 4a is een vooraanzicht welke in het bijzonder de detector 39 toont. Fig. 4b is een zijaanzicht dat de beide detectoren 39 en 4l toont. De detectoren 39 en 4l bevatten beide een kristal 46 dat op hierop treffende röntgenstralen reageert door het uitzenden van een hoeveelheid licht. Deze hoeveelheid licht raakt de fotodiodelaag 47 welke het licht in elektrische ladingen omzet. Het is belangrijk dat de hoeveelheden licht vanaf het kristal 46a, boven een fotodiode 47a, niet terechtkomen op een fotodiode 47b welke onder het kristal 46b ligt. Bijgevolg zijn tussen de kristallen afschermingsmiddelen 40 verschaft. De afschermingsmiddelen verhinderen dat een hoeveelheid licht van kristallen die zich niet direct boven een fotodiode bevinden, deze fotodiode beïnvloedt. De afscherming kan bijvoorbeeld aluminiumfolie zijn, dat op het grensvlak aan de kristallen is bevestigd of op het grensvlak op de witte kristallen aangebrachte verf. De afscherming dient een dikte in de orde van grootte van 0,05 tot 0,1 mm te bedragen.

De elektrische ladingen worden ontvangen en overgedragen door de met blokken 48(a) en 48(b) aangeduide elektronische schakelingen. De uitgangsignalen van de blokken 48 worden via leidingen 51. 52 en 53 aan de processor 23 overgedragen, welke een analoog/digitaal-omzetter bevat. In het bijzonder vervoeren de leidingen 51 en 52 de elektronen terwijl de leiding 53 met aarde is verbonden.

In een voorkeursuitvoeringsvorm is het fotodiodesubstraat 47 eveneens in delen verdeeld en bij 54 optisch gescheiden, teneinde te waarborgen dat er geen interactie is tussen de scintillaties veroorzaakt door röntgenstralen welke of het kristal 39 of het kristal 4l raken. Röntgenstralen welke het kristal 39 raken hebben bijgevolg nagenoeg geen invloed op de fotodiode 47b. Op dezelfde wijze hebben röntgenstralen welke het kristal 41 raken nagenoeg geen invloed op de fotodiode 47a. De met de blokken 48a en 48b gerepresenteerde verwerkingselektroni-ca verschaft analoge signalen welke in de processor in digitale signalen worden omgezet voor verwerking tot afbeeldingsgegevens voor het verschaffen van de afbeelding 26 in de weergeefeenheid 27·

Zoals getoond in fig. 5 valt het midden 61 van de met 16 aangedui de bronmiddelen in het ideale geval samen met de verbinding 5^ van de detectoren 39i en 4li.

De afstand tussen de bronmiddelen 16 en de detectorgroepering 17 strekt zich uit in de Y-richting. De middellijn 22 is langs de patiënt 18 aangeduid. Merk op dat er in de patiënt een overgangsgebied 55 is, dat gearceerd is aangeduid, waarin zowel van de detector 39i als van de detector 4li gegevens worden verkregen. In de voorkeursuitvoeringsvorm de eerdergenoemde dubbelbrandpunts-puntbronnen in lijn met het punt 6l en strekken zij zich in de X-richting uit.

Een voorkeursuitvoeringsvorm van de detectorgroepering is in bovenaanzicht in fig. 6 getoond. De dubbele detectoren worden hierin slechts in een klein gebied van de detectorgroepering toegepast, voldoende voor het bijvoorbeeld bedekken van het hoofd van de patiënt. De groepering 17 is dus opgebouwd uit een basis- of hoofddetectorgroepering 17a welke een volledige detectorgroepering bezit, en een kleinere detectorgroepering 17b welke een gereduceerd aantal detectoren omvat welke helpen bij het reduceren van de kans op artefacten als gevolg van deel-volumes.

Het gehele lichaam past tussen de gestreept weergegeven lijnen 6la en 6lb. Het hoofd past bijvoorbeeld tussen de getrokken lijnen 62a en 62b. De ruimte tussen de lijnen 62a en 62b is die waarin artefacten als gevolg van deelvolumes significant kunnen zijn.

De dikte van de dubbele plakken komt in hoofdzaak overeen met de afmeting van de detectoren in de Z-richting. De X- en Z-richtingen zijn in fig. 6 met 63 aangeduid. De detectorgroepering van het in fig. 6 getoonde type kan eveneens tijdens het verwerven van meerdere plakken worden gebruikt door of de patiënt of het bron-detectorgroepering-samen-stel in op zich bekende wijze te bewegen, teneinde gelijke aangrenzende plakken te verkrijgen.

Fig. 7 toont het verplaatsen van de bron ten opzichte van de detectoren, zoals bijvoorbeeld de detectoren 67a en 67b. Wanneer alleen de detectorgroepering 17a wordt gebruikt, wordt de bron zodanig verplaatst, dat zijn midden 61 boven het midden 68 van de detector 67a ligt. Wanneer de beide detectoren 67a en 67b worden gebruikt, wordt de bron l6 zodanig verplaatst dat zijn midden 6l in lijn ligt met het verbindingsoppervlak 5^ van de detectoren 67a en 67b, zoals getoond in fig. 7b. De X-, Y- en Z-assen zijn met 69 aangeduid.

Fig. 8 is een bovenaanzicht van de bron-detectorinrichting dat de relatie tussen de bron en de detectoren in de verschillende aftastmodi toont. Bij het aftasten onder toepassing van de detectorgroepering 17a wordt de bron 16 zodanig verplaatst, dat zijn middelpunt 6l boven het midden van de detectorgroepering 17 in de Z-richting ligt. De X- en Z-assen zijn in fig. 8 met 69 aangeduid. Het bronverplaatsingsorgaan 29 verplaatst de bron zodanig, dat zijn middelpunt 61 boven de verbinding 40 tussen de groepering 17a en 17b in het geschatte middelpunt van de detectorgroepering 17a ligt.

In de voorkeursaftastprocedure voor het hele lichaam bevindt het lichaam zich tussen de lijnen 6la en 6lb, terwijl het hoofd of bijvoorbeeld het hart zich tussen de lijnen 62a en 62b in fig. 8 bevindt.

In de praktijk ligt de patiënt op de stretcher en wordt deze in de aftaster geplaatst voor het verkrijgen van een computergestuurde tomo-grafische aftasting. Onder toepassing van de rotatie-rotatie bron-detec-torinrichting worden gelijktijdig dubbele plakken verkregen. Teneinde het aantal benodigde detectoren te minimaliseren kan een tweede detectorgroepering met minder detectoren, welke aan de eerste detectorgroepering grenst, worden toegepast. De tweede detectorgroepering ligt bij voorkeur, maar niet noodzakelijk, in lijn met het midden van de bronmid-delen in de X- en Z-richtingen.

Hoewel de uitvinding in relatie tot specifieke procedures en uitvoeringsvormen is beschreven, dient begrepen te worden dat deze beschrijving alleen bij wijze van voorbeeld is gegeven en niet bedoeld is als begrenzing van de omvang van de uitvinding.

Claims (12)

1. Computergestuurde tomografische (CT) aftaster omvattende: patiënt-ondersteuningsmiddelen, een gestel, middelen voor het op het gestel aan een patiëntzijde monteren van röntgenstralingsbronmiddelen, middelen voor het aan de andere patiëntzijde monteren van röntgen-stralingsdetectormiddelen, middelen voor het gelijktijdig rond een patiënt roteren van de bronmiddelen en de detectormiddelen in een rotatie-rotatiemode, en waarbij de detectormiddelen middelen omvatten voor het gelijktijdig detecteren van röntgenstralen welke meerdere vlakke secties in een patiënt hebben doorlopen.

2. CT-aftaster volgens conclusie 1, omvattende: middelen voor het verplaatsen van de detectormiddelen in een Z-richting waarbij de Y-richting de richting tussen de bronmiddelen en de detectormiddelen is, de X-richting de rotatierichting van de detec-torgroepering is en de Z-richting de richting loodrecht op zowel de X-als de Y-richting is.

3- CT-aftaster volgens conclusie 1, waarin de detectormiddelen omvatten: een eerste rij van meerdere detectoren, een tweede rij van meerdere detectoren aangrenzend aan de eerste rij en zich uitstrekkend in de Z-richting, waarbij zowel de eerste rij als de tweede rij van meerdere detectoren zich in de X-richting uit-strekken, waarbij: de X-richting de rotatierichting is, de Y-richting langs de langsafmetingen van de patiëntondersteu-ningsmiddelen loopt, en de Z-richting een loodrechte hoek maakt met de X- en Y-richtingen.

4. CT-aftaster volgens conclusie 3. waarin de eerste rij zich over een volledige boog uitstrekt en de tweede rij zich over een volledige boog uitstrekt.

5. CT-aftaster volgens conclusie 3, waarin de eerste rij zich over een volledige boog uitstrekt en de tweede rij zich slechts over een gedeelte van deze volledige boog uitstrekt.

6. CT-aftaster volgens conclusie 5. waarin de tweede rij in het middengedeelte van de volledige boog ligt.

7· CT-aftaster volgens conclusie 5. waarin de volledige boog is bepaald door de grenzen van een waaiervormige bundel afkomstig van de röntgenstralingsbron en deze boog zich in de X-richting uitstrekt.

8. CT-aftaster volgens conclusie 3. omvattende afschermingsmidde-len voor het verhinderen van interactie tussen aangrenzende detectormid-delen.

9. Werkwijze voor het verkrijgen van computergestuurde tomogra-fische (CT) afbeeldingsgegevens, omvattende de stappen van: het ondersteunen van een patiënt, het monteren van röntgenstralingsbronmiddelen aan een zijde van de patiënt, het monteren van röntgenstralingsdetectormiddelen aan de andere zijde van de patiënt, het gelijktijdig rond de patiënt roteren van de bronmiddelen en de detectormiddelen in een rotatie-rotatiemode, en het gelijktijdig detecteren van röntgenstralen welke meerdere vlakke secties in de patiënt hebben doorlopen.

10. Werkwijze volgens conclusie 9, omvattende de stappen van: het verplaatsen van detectormiddelen in een Z-richting waarbij de Y-richting de richting tussen de bronmiddelen en de detectormiddelen is, de X-richting de richting is waarin zich de detectorgroepering uitstrekt en de Z-richting de richting loodrecht op de X- en de Y-richting is.

11. Werkwijze volgens conclusie 9. waarin de detectormiddelen een eerste rij van detectoren en een aan deze eerste rij grenzende tweede rij van detectoren omvat, en waarbij de beide rijen zich in de rotatie-richting van de bronmiddelen en de detectormiddelen uitstrekken.

12. Werkwijze volgens conclusie 11, omvattende de stap van het verhinderen van interactie tussen aangrenzende detectormiddelen.