NL8803112A

NL8803112A - Werkwijze en inrichting voor het sorteren van een stroom voorwerpen in afhankelijkheid van optische eigenschappen van de voorwerpen.

Info

Publication number: NL8803112A
Application number: NL8803112A
Authority: NL
Original assignee: Elbicon Nv
Priority date: 1988-12-19
Filing date: 1988-12-19
Publication date: 1990-07-16
Also published as: EP0375059A1; US5090576A

Description

Korte aanduiding: werkwijze en inrichting voor het sorteren van een stroom voorwerpen in afhankelijkheid van optische eigenschappen van de voorwerpen.

Als uitvinder wordt genoemd: Emmanuel Joseph MENTEN.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze volgens de aanhef van conclusie 1.

Een werkwijze van deze soort is bekend uit de praktijk. Wanneer de werkwijze gebruikt wordt voor het sorteren in afhankelijkheid van de lichtreflectie van de voorwerpen en de stroom voorwerpen in de strook met ΰ uitzondering van één zwart voorwerp uit witte voorwerpen bestaat zal het primaire lijnsignaal van elke beeldopneem-eenheid een door de detectie van het zwarte voorwerp veroorzaakte puls omvatten. Als gevolg van de verschillende opstellingen van de beeldopneemeenheden, de verschillende optische eigenschappen van de beeldopneemeenheden en de niet-lineaire relatie tussen het aantal beeldopneem-elementen van een rij van een beeldopneemeenheid per lengte-eenheid van de strook treedt een dergelijke puls voor de verschillende beeldopneemeenheden echter op verschillende tijdstippen en met verschillende breedten op. Daardoor kan de door een beeldopneemeenheid verkregen informatie over de optische eigenschappen van de strook slechts onafhankelijk van door de andere beeldopneemeenheden verkregen informatie over de optische eigenschappen van de strook verwerkt worden voor het bekrachtigen van de uitwerporganen. Hierdoor is het niet mogelijk om over de gehele lengte van de strook te sorteren op de in de lengterichting van de strook lopende afmeting van de voorwerpen waarover een bepaalde kleur, in het gegeven voorbeeld zwart, optreedt. Bij gebruik van meer dan een beeldopneemeenheid is het bovendien niet mogelijk om de door de verschillende beeldopneemeenheden verkregen informatie over de optische eigenschappen van dezelfde of verschillende door de beeldopneemeenheden waargenomen gedeelten van de voorwerpen afhankelijk van de omstandigheden volgens voorafbepaalde regels te combineren voor het afhankelijk van het combinatieresultaat bekrachtigén van de uitwerporganen. Hierdoor wordt de nauwkeurigheid van het sorteren beperkt, waarbij ongewenste voorwerpen niet uit de stroom verwijderd worden en teveel goede voorwerpen uitgeworpen worden.

De uitvinding beoogt de bezwaren van de bekende werkwijze op te heffen.

Deze doelstelling wordt voor de werkwijze van de in de aanhef genoemde soort volgens de uitvinding bereikt door middel van de in het kenmerk van conclusie 1 genoemde maatregelen. Hierdoor wordt de informatie over de optische eigenschappen van elk gedeelte van de strook toegewezen aan een gelijk aantal secundaire intervallen, zodat sortering afhankelijk van de lengte van gebieden van de strook met bepaalde optische eigenschappen mogelijk is. Bovendien kunnen hierdoor de informaties van secundaire lijnsignalen van verschillende beeldopneemeenheden met elkaar gecombineerd worden voor het afhankelijk van het combinatieresultaat bekrachtigen van de uitwerporganen.

Het tijdens de vergelijkingsstap gebruikte lijnsignaal kan volgens de uitvinding zowel het primaire lijnsignaal als het secundaire lijnsignaal zijn.

Bij de bekende werkwijze hebben alle primaire intervallen gelijke tijdsduren. Volgens de uitvinding is het toewijzingsschema dan zodanig dat een of meer secundaire intervallen aan elk primair interval of aan een subgroep primaire intervallen toegewezen wordt.

Volgens de uitvinding is het echter ook mogelijk de rij beeldelementen met een variabele snelheid af te tasten, waarbij de primaire intervallen tijdsduren hebben die bepaald worden door uit het schema afgeleide waarden.

Er wordt opgemerkt dat de secundaire intervallen corresponderen met "plaatselementen" met gelijke lengten van de strook, die, naar analogie met de benaming "pixel" voor een beeldopneemelement, hier ook wel "plaxels" genoemd worden.

Bij voorkeur omvat de werkwijze de in conclusie 5 beschreven ijkstap voor het bepalen van het toewijzings-schema het gebruik van primaire intervallen met gelijke tijdsduren.

Door de maatregelen van conclusie 6 wordt een gelijkmatige verdeling en toewijzing van de beeldinformatie over de secundaire intervallen verkregen.

Door de maatregelen van conclusie 7 wordt de ijknauw-keurigheid op de uitwerpresolutie van de uitwerporganen afgestemd.

Door de maatregelen van conclusie 8 wordt bereikt dat steeds nauwkeurig de positie, in het bijzonder het midden, van de uitwerporganen ten opzichte van de primaire intervallen bepaald kan worden. Dit is vooral gunstig wanneer door middel van verschillende beeldopneemeenheden verkregen informaties over de optische eigenschappen van dezelfde gedeeltsi van de strook gecombineerd moeten worden.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een inrichting voor het sorteren van een stroom voorwerpen in afhankelijkheid van optische eigenschappen van de voorwerpen volgens conclusie 9. Hiervoor gelden dezelfde voordelen als genoemd bij de werkwijze volgens conclusie 1. De frequenties van de primaire en secundaire kloksignalen kunnen verschillend zijn en zijn afhankelijk van de tijd die beschikbaar is voor het verwerken van een secundaire groep intervallen van het secundaire lijnsignaal, welke tijd bijvoorbeeld gelijk is aan de duur van een aftasting minus de duur van de eerste periode. Door toepassing van een uit identieke delen bestaand tweede geheugen en multiplexers, zoals beschreven in conclusie 12, kan de genoemde tijd naar wens uitgebreid worden.

De in conclusie 13 beschreven uitvoeringsvorm van de inrichting volgens de uitvinding heeft als voordeel dat daarbij het eerste geheugen relatief klein en goedkoop kan zijn en op eenvoudige, snelle wijze steeds een enkele puls, wanneer vereist, tussen elk paar opeenvolgende primaire intervallen gevoegd kan worden.

De inrichting volgens conclusie 14 heeft als voordeel dat op eenvoudige wijze de toewijzing van de informatie van het eerste primaire interval van de eigenlijke detectiezone aan een met een eerste secundair interval corresponderende locatie van het tweede geheugen toegewezen wordt en, bij toepassing van meer beeldopneemeenheden, bij uitlezing van het tweede geheugen intervallen met gelijk volgnummers van met de verschillende beeldopneemeenheden corresponderende secundaire lijnsignalen tegelijk optreden, waardoor op eenvoudige wijze de informatie van secundaire intervallen met gelijk volgnummers gecombineerd kan worden

De uitvinding wordt toegelicht aan de hand van de tekeningen. In de tekeningen tonen:

Fig. 1 een zijaanzicht van een sorteerinrichting die geschikt is voor toepassing van de uitvinding;

Fig. 2 een aanzicht van een ijklat voor gebruik in een ijkstap van de werkwijze volgens de uitvinding;

Fig. 3 een diagram ter toelichting van de verdeling van de aantallen pixels en plaxels over de verschillende uitwerporganen van de inrichting van fig. 1;

Fig. 4 een blokschema van een gedeelte van het in fig. 1 getoonde verwerkingsstelsel;

Fig. 5 een schema van een uitvoeringsvorm van de klokvermeerderingsketen van fig. 4; en

Fig. 6 een blokschema van een andere uitvoeringsvorm van het tweede geheugen en de tweede adresseringsmiddelen van fig. 4.

De in fig. 1 getoonde sorteerinrichting omvat een eindeloze transportband 1, die in de richting van de pijl 2 verplaatst wordt. Op de transportband 2 bevinden zich een aan- tal voorwerpen 3 die bij het verlaten van de transportband 1 een ballistische baan volgen en die, wanneer zij niet uitgestoten worden, op een glijplaat 4 vallen. Wanneer de voorwerpen op hierna toegelichte wijze door een rij dwars op de transportrichting aangebrachte uitwerporganen 5, die in het bijzonder blaasmondstukken voor lucht zijn, naar beneden uitgestoten worden vallen zij op een glijplaat 6. Aan het ondereinde van de glijplaten 4 en 6 kunnen niet getoonde andere transportbanden aangebracht zijn.

Tijdens de ballistische vlucht volgen de voorwerpen 3 een voorwerpsvlak waarvan een bij 7 aangegeven strook, die loodrecht op het vlak van de tekening loopt, door een of meer beeldopneemeenheden 8 waargenomen wordt. Tegenover elke beeldopneemeenheid 8 bevindt zich een referentievlak 9 met een referentiereflectiefactor die in hoofdzaak gelijk is aan de reflectiefactor van goede voorwerpen 3, d.w.z. niet door de uitwerporganen 5 uit te stoten voorwerpen. In een praktische uitvoeringsvorm omvat de inrichting vier beeldopneemeenheden 8, twee boven het voorwerpsvlak, waarvan één stroomopwaarts en één stroomafwaarts en twee onder het voorwerpsvlak en ongeveer aan weerszijden van de stroom voorwerpen 3.

De inrichting omvat tevens een verwerkingsstelsel 10 dat van de beeldopneemeenheden 8 afkomstige lijnsignalen ontvangt en dat stuursignalen aan de uitwerporganen 5 levert.

De inrichting omvat tevens niet getoonde middelen voor het belichten van de strook en buisvormige lichtafscherm-middelen ter voorkoming van detectie van vals licht door de beeldopneemeenheden 8.

De beeldopneemeenheden 8 kunnen CCD-("Charge Coupled Device") camera's of CRT ("Cathode Ray Tube") camera's zijn. Elke beeldopneemeenheid 8 tast de strook 7 volgens een lijn met een aantal beeldopneemelementen af voor het leveren van een primair lijnsignaal dat voor elke aftasting een primaire groep van met de beeldopneemelementen corresponderende primaire intervallen omvat. Elk primair interval bevat door een corresponderend beeldopneemelement opgenomen informatie over de optische eigenschappen van een corresponderend gedeelte van de strook.

Omdat de beeldopneemeenheden 8 op verschillende plaatsen en met verschillende oriëntatie aangebracht zijn, de optische eigenschappen van de beeldopneemeenheden 8 verschillend zijn en de relatie tussen het aantal beeldopneemelementen van een rij van een beeldopneemeenheid 8 per lengte-eenheid van de strook 7 niet lineair is zullen de primaire intervallen van de lijnsignalen van de verschillende beeldopneemeenheden 8 corresponderen met verschillende gebieden met verschillende lengten van de strook 7. Hierdoor geeft het sorteren naar breedte van een ongewenste optische eigenschap van de strook 7 met elke beeldopneemeenheid 8 afzonderlijk zeer onnauwkeurige, niet met de werkelijke afmetingen corresponderende resultaten en is het combineren van door verschillende beeldopneemeenheden 8 verkregen informaties onmogelijk. Hierna wordt toegelicht op welke wijze deze bezwaren volgens de uitvinding opgeheven kunnen worden.

Fig. 2 toont een aanzicht van een uitvoeringsvorm van een ijklat 11 die tijdens een ijkfase van de werkwijze volgens de uitvinding op de plaats van de strook 7 aangebracht wordt. De in fig. 2 getoonde kant van de ijklat 11 die door een beeldopneemeenheid 8 waargenomen wordt heeft, in dit voorbeeld, een witte achtergrondskleur met daarop een aantal zwarte strepen 12 met gelijke breedte die afgewisseld worden door witte strepen 13 met gelijke breedte. Het aantal zwarte strepen 12 is één groter dan het aantal uitwerporganen 5. De som van de breedten van een zwarte streep 12 en van een witte streep 13 is gelijk aan de breedte, gezien dwars op de transportrichting 2, van een uitwerporgaan 5. De strepen 12 en 13 zijn op zodanige plaatsen op de ijklat 11 aangebracht dat de middens van de witte strepen 13 corresponderen met de respectievelijke middens van de uitwerporganen 5.

Tijdens de ijkfase levert een beeldopneemeenheid 8 die de in fig. 2 getoonde kant van de ijklat 11 waarneemt tijdens de aftasting ervan een relatief hoog niveau afgewisseld door lage niveaus die corresponderen met de zwarte strepen 12. Het verwerkingsstelsel 10 vergelijkt dit videosignaal, of een daarvan afgeleid signaal zonder synchronisatieniveaus, met een relatief lage drempel voor het detecteren van de tijdstippen die corresponderen met de aftasting van de middens van de zwarte strepen 12. Het verwerkingsstelsel 10 bepaalt daarbij eerst het volgnummer van het beeldopneemelement van de beeldopneemeenheid waarmee tijdens de aftasting van de ijklat 11 als eerste het midden van een zwarte streep 12 gedetecteerd wordt. Het verwerkingsstelsel 10 telt tevens tussen elk paar met de middens van zwarte strepen 12 corresponderende tijdstippen het aantal beeldopneemelementen die daarbij, elk gedurende een primair interval, afgetast worden.

Fig. 3 toont een voorbeeld van de aantallen die daarbij voor elk met een genoemd paar corresponderend uit-werporgaan 5 met volgnummer i verkregen zijn. Hierbij wordt opgemerkt dat in een praktische uitvoeringsvorm het aantal uitwerporganen 5 64 kan zijn en het aantal beeldopneemelementen van een rij van een beeldopneemeenheid 8 bijvoorbeeld 2048 bedraagt.

Uit het voorbeeld van fig. 3 blijkt dat de met verschillende uitwerporganen 5 corresponderende gedeelten van de strook 7 of de ijklat 11 door verschillende aantallen beeldopneemelementen waargenomen worden. Hierdoor is het niet mogelijk om op basis van van een beeldopneemeenheid 8 verkregen lijnsignaal te sorteren op breedte, gezien dwars op de transportrichting 2, van ongewenste optische eigenschappen van de voorwerpen 3. Bovendien zullen bij gebruik van twee of meer beeldopneemeenheden 8 de eerste zwarte streep 12 op verschillende tijdstippen door de beeldopneemeenheden 8 afgetast worden en zullen dus de met deze tijdstippen corresponderende volgnummers van de beeldopneemelementen van de verschillende rijen verschillend zijn. Hierdoor is combinatie van met de verschillende beeldopneemeenheden 8 verkregen informatie niet mogelijk. Bovendien wordt het effectieve detectiegebied dat alle zwarte strepen 12 omvat door verschillende beeldopneemeenheden 8 door verschillende totaalaantallen^]^ beeldopneemelementen gezien. De uitvinding verschaft daarom een verschuiving van de met verschillende beeldopneemeenheden 8 verkregen primaire-lijnsignalen, een lineairisatie van een voor beoordeling van optische informatie toegewezen tijdsduur als functie van het afgetaste gedeelte van de strook 7 met aan elk gedeelte een aantal toegewezen secundaire intervallen, en voor elke beeldopneemeenheid 8 een schaalaanpassing voor het laten samenvallen van de door de verschillende beeldopneemeenheden 8 gedetecteerde eindpunten van de effectieve detectiezone. Het aantal secundaire intervallen dat daarbij voor elk primair lijnsignaal correspondeert met elk afsluitorgaan 5 is daarbij constant en is in het voorbeeld van fig. 3 N.

Fig. 4 toont een blokschema van een gedeelte van het verwerkingsstelsel 10 waarmee de werkwijze volgens de uitvinding gerealiseerd kan worden. In het schema van fig.

4 is een uitgang van elk van de beeldopneemeenheden 8 verbonden met een respectievelijke discriminatieketen 14, die een primair lijnsignaal, dat ontdaan is van synchroni-satieniveaus, levert aan een drempeldetectieketen 15, die het primaire lijnsignaal vergelijkt met tenminste één drempel en die een met het aantal drempels corresponderend aantal detectiesignalen levert.

De discriminatieketen 14 levert een primair klok-signaal PCK met primaire intervallen waarvan de frequentie correspondeert met de aftasting van de beeldopneemelementen van de beeldopneemeenheid 8 en een aftastsynchronisatie-signaal RSYNC waarvan de frequentie correspondeert met de achtereenvolgende aftastingen van de rij beeldopneem- elementen aan een eerste adresseringsketen 16. De adresseringsketen 16 levert een adressignaal aan een toewijsgeheugen of eerste geheugen 17, waarvan het aantal geheugenlocaties tenminste zo groot is als het aantal afgetaste beeldopneemelementen van de beeldopneemeenheid 8. In het toewijsgeheugen 17 wordt voorafgaand aan het sorteren van de voorwerpen tijdens de toegelichte ijkfase een schema voor het toewijzen van de secundaire intervallen aan de primaire intervallen opgeslagen. In dit voorbeeld omvat elke geheugenlocatie een eerste bit, dat bij uitlezing een signaal EN levert en dat aangeeft of-aan het corresponderende primaire interval een of meer secundaire intervallen toegewezen mogen worden, en omvat een tweede bit, dat bij uitlezing een signaal ADD levert en dat aangeeft dat, wanneer EN "1" is, aan het corresponderende primaire interval in plaats van één secundair interval twee secundaire intervallen toegewezen modaiworden. Ter realisatie van deze toewijzing worden de signalen ADD en EN aan een klokvermeerderingsketen 18 geleverd.

Fig. 5 toont een schema van een uitvoeringsvorm van de klokvermeerderingsketen 18. De keten 18 ontvangt de signalen PCK, ADD en EN en levert het gewenste primaire kloksignaal ACK met secundaire intervallen aan een tweede adresseringsketen 19. In het schema van fig. 5 wordt het signaal PCK aan een eerste monostabiele multivibrator 20 en via een omkeerder 21 en een EN-poort 22 aan een tweede monostabiele multivibrator 23 geleverd. Een andere ingang van de EN-poort 22 ontvangt het signaal ADD. De monostabiele multivibrators 20 en 23 leveren bij bekrachtiging elk een puls waarvan de tijdsduur korter is dan de halve tijdsduur van een primair interval. De uitgangen van de multivibrators 20 en 23 zijn verbonden met ingangen van een OF-poort 24 waarvan een uitgang verbonden is met een ingang van een EN-poort 25, waarvan een andere ingang het signaal EN ontvangt en waarvan een uitgang het signaal ACK levert.

De tweede adresseringsketen 19 levert een adresignaal aan een omzetgeheugen of tweede geheugen 26, die op een gegevensingang van de drempeldetectieketen 15 een met een drempel corresponderend detectiesignaal X ontvangt. Een gegevensuitgang van het omzetgeheugen 26 levert een uitgangssignaal Y aan een ingang van een combinatieketen 27, die voor elke beeldopneemeenheid 8 een met de drempels voor deze beeldopneemeenheid 8 corresponderende groep van dergelijke ingangen heeft. De combinatieketen 27 heeft een aantal uitgangen die elk verbonden zijn met een respectievelijke stuurketen 28 waarvan een uitgang verbonden is met een stuuringang van een uitwerporgaan 5, dat in het bijzonder een luchtventiel is waarvan een luchtinlaat via een leiding 29 met een niet-getoonde persluchtbron verbonden is voor het selectief leveren van een luchtstoot 30.

Gedurende een eerste periode wordt het omzetgeheugen 26 via de tweede adresseringsketen 19 geadresseerd door het tellen van de pulsen van het toewijskloksignaal ACK. Deze eerste periode komt overeen met een aftasting van de effectieve zone van de strook 7 en wordt bepaald door het logische niveau "1" van het signaal EN. Gedurende deze periode wordt het omzetgeheugen 26 geschreven met de informatie van het van de detectieketen 15 ontvangen detectiesignaal.

Gedurende een tweede periode, wanneer EN "0" is, worden in plaats van de pulsen van het signaal ACK de pulsen van een door een klokgenerator 31 geleverd secundair kloksignaal met secundaire intervallen geteld voor het adresseren van het omzetgeheugen 26. Gedurende de tweede periode wordt het omzetgeheugen 26 gelezen voor het leveren van een uitgangssignaal aan de combinatieketen 27. De frequentie van het secundaire kloksignaal SCK is zo hoog dat alle locaties van het omzetgeheugen 26 die tijdens de eerste periode ingeschreven werden gedurende de tweede periode uitgelezen worden.

In het toegelichte voorbeeld kan aan elk primair interval ten hoogste één extra secundair interval toegewezen worden. Daarom worden de met het verschil tussen het aantal (zie fig. 3) en een referentieaantal N

corresponderende extra aan een subgroep ]Vb primaire intervallen toe te wijzen extra secundaire intervallen over de subgroep IVU verdeeld. Het totaal aantal secundaire intervallen dat met deze subgroep van primaire intervallen kan corresponderen is dan echter beperkt tot 2 x ML, terwijl dit aantal secundaire intervallen tevens kleiner moet zijn dan het maximumaantal Mmax van alle M. voor alle waarden van i en voor alle beeldopneemeenheden. Daarom wordt in dit voorbeeld tijdens het opstellen van het toewijsschema, dat in het toewijsgeheugen 17 opgeslagen wordt, het referentieaantal N gelijk gekozen aan het maximumaantal Mmax, eventueel verhoogd met een klein marge-aantal, bijvoorbeeld 2.

Fig. 6 toont een blokschema van een gewijzigd gedeelte van de adresseringsketen 19 en het omzetgeheugen 26 van het schema van fig. 4, waarbij het geheugen 26 verdeeld is in twee delen 26a en 26b, die elk geschikt zijn om gedurende een eerste periode met informatie van het detectiesignaal X ingeschreven te worden en om gedurende een tweede periode uitgelezen te worden voor het leveren van het uitgangssignaal Y aan de combinatieketen 17. Wanneer het deel 26a ingeschreven wordt wordt het deel 26b uitgelezen en omgekeerd, zodat de duur van de tweede periode ten opzichte van de tweede periode voor de uitvoeringsvorm volgens fig.

4 verlengd wordt, waardoor minder snelle en goedkopere ketens 19 en 26 gebruikt kunnen worden. Daartoe omvat het schema van fig. 6 een multiplexer 31 voor het selectief leveren van het detectiesignaal X aan de geheugendelen 26a en 26b, een multiplexer 32 voor het selectief doorlaten, als uitgangssignaal Y, van de uitgangssignalen van de geheugendelen 26a en 26b en twee multiplexers 33 en 34, die het toewijskloksignaal ACK en het secundaire kloksignaal SCK ontvangen en die deze kloksignalen afwisselend, voor de multiplexers 33 en 34 verschillend, doorlaten naar adresseringstellers 35 respectievelijk 36, die tevens als terugzetsignaal het aftastsynchronisatiesignaal RSYNC ontvangen en die adressignalen aan de geheugendelen 26a respectievelijk 26b leveren. De multiplexers 31, 32, 33 en 34 worden bestuurd door het signaal EN.

Er wordt opgemerkt, dat het schema van fig. 6 uitgebreid kan worden voor een groter aantal delen van het geheugen 26.

Het geheugen 26 kan een geheugen zijn met gecombineerde ingangen en uitgangen die drie toestanden kunnen innemen. In het schema van fig. 4 moeten dan in de verbindingen voor de signalen X en Y poorten aangebracht worden die afwisselend door het signaal EN vrijgegeven worden.

Het geheugen 26 kan bovendien een analoog geheugen, bijvoorbeeld een emmertjesgeheugen, zijn voor het daarin opslaan van analoge monsters, waarbij de drempeldetectie-keten 15 met de uitgang van het geheugen 26 verbonden kan zijn. Hierbij is voor elke beeldopneemeenheid 8 slechts één toewijsgeheugen, zoals het geheugen 26, voor alle drempels van de met de uitgang van dat geheugen verbonden drempeldetectieketen 15 nodig.

Bovendien wordt opgemerkt dat het referentieaantal N (fig. 3) in andere uitvoeringsvormen, in het bijzonder bij een grotere omvang van het toewijsgeheugen 17, willekeurig kan zijn, waarbij het verschil tussen elk aantal IVb en het referentieaantal N voor toewijzing van extra secundaire intervallen eventueel niet gelijkmatig over de betreffende subgroep primaire intervallen, verdeeld wordt. In de meeste gevallen zal echter volstaan kunnen worden met de aan de hand van fig. 4 toegelichte uitvoeringsvorm, waarbij de verhouding Mmax/Mmin maximaal 2 mag bedragen, met Mmin het minimumaantal van alle voor alle waarden van i en voor alle beeldopneemeenheden.

Er wordt opgemerkt dat, volgens conclusie 1, de uitvinding ook betrekking heeft op een zodanig gebruik van een in een toewijzingsgeheugen, zoals het toewijzingsgeheugen 17, opgeslagen toewijsschema dat de toewijzing van gelijke secundaire intervallen aan primaire intervallen tijdens het aftasten plaatsvindt. Daarbij kan het toewijsgeheugen via adresseringsmiddelen, zoals de adresseringsketen 16, met een vaste frequentie uitgelezen worden en daarbij een uitgangssignaal aan een oscillator leveren, die als uitgangssignaal een zodanig primair kloksignaal voor de aftasting van de beeldopneemelementen van de beeldopneemeen-heid 8 levert dat de tijdsduren van primaire intervallen ervan afhankelijk van het uitgangssignaal van het toewijsgeheugen zijn, zodat de beeldopneemelementen met een variabele snelheid afgetast worden en de informatie van het daarbij verkregen primaire lijnsignaal door verdeling over gelijke intervallen toegewezen wordt aan daarmee corresponderende gelijke secundaire intervallen van een secundair lijnsignaal en elk secundair interval daardoor correspondeert met een eenheidslengte van de strook.

Claims

1. Werkwijze voor het sorteren van voorwerpen in afhankelijkheid van optische eigenschappen van de voorwerpen, omvattende: het transporteren van de voorwerpen over een voorwerpsvlak, waarbij alle voorwerpen een strook van het voorwerpsvlak passeren; het detecteren van van de strook afkomstige lichtstralen door een of meer beeldopneemeenheden, die elk een rij beeld-opneemelementen in een beeldvlak van de beeldopneemeenheid hebben; en voor elke beeldopneemeenheid: het herhaaldelijk aftasten van de rij beeldopneemelementen voor het vormen van een primair lijnsignaal, dat van de optische eigenschappen van de voorwerpen afhankelijke beeldinformatie bevat en dat voor elke aftasting een primaire groep van met de beeldopneemelementen corresponderende primare intervallen omvat; het vergelijken van het lijnsignaal met tenminste één referentiesignaal; en het afhankelijk van het vergelijkings-resultaat bekrachtigen van een met het vergelijkingstijdstip corresponderend uitwerporgaan van een aantal stroomafwaarts van de strook aangebrachte, met gedeelten van de strook corresponderende uitwerporganen voor de voorwerpen; gekenmerkt door het zodanig achtereenvolgens volgens een voorafbepaald schema toewijzen van de tijdens een aftasting verkregen beeldinformatie van elke groep primaire intervallen aan een corresponderende secundaire groep gelijke secundaire intervallen van een secundair lijnsignaal dat de verdeling van de aan een secundaire groep toegewezen informatie lineair correspondeert met de verdeling van de optische eigenschappen in de strook, waarbij elk secundair interval correspondeert met een bijbehorend subgedeelte van de strook met elk een gelijke lengte.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat voor elk beeldopneemelement een met de duur van het corresponderende primaire interval corresponderende waarde uit het schema afgeleid wordt en dat het corresponderende beeldopneemelement met deze duur afgetast wordt.

3. Werkwijze volgens conclusie 1, gekenmerkt door het na de toewijsstap volgens een of meer voorafbepaalde regels combineren van uit de secundaire groepen intervallen van de respectievelijke secundaire lijnsignalen van verschillende beeldopneemeenheden aanwezige informatie over de optische eigenschappen van de strook; en het in afhankelijkheid van het combinatieresultaat bekrachtigen van de uitwerporganen.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de aan het secundaire lijnsignaal toegewezen informatie gevormd wordt door de tijdens de vergelijkingsstap voor elk primair interval verkregen vergelijkingsresultaten.

5. Werkwijze volgens conclusie 1, gekenmerkt door het in een aan de stap van het toewijzen voorafgaande ijkstap bepalen van het toewijzingsschema voor de toewijzing, waarbij de ijkstap omvat: het op de plaats van de strook plaatsen van een ijklat waarop op afwisselende wijze een rij in de transportrichting lopende strepen bestaande uit een aantal strepen met een gelijke breedte met een eerste optische eigenschap en een aantal strepen met een gelijke breedte met een andere optische eigenschap aangebracht is; het tijdens een aftasting tellen van het aantal primaire intervallen met gelijke tijdsduren tussen elk paar opeenvolgende overschrijdingen in een voorafbepaalde richting van een referentieniveau door het primaire lijnsignaal, waarbij de in een primaire groep optredende paren corresponderen met primaire subgroepen primaire intervallen; het toewijzen van de informatie van het eerste interval van de eerste subgroep van een primaire groep aan het eerste interval van een secundaire groep; en het bepalen van het verschil, toewijzingsverschil genoemd, tussen het aantal intervallen van elke primarie subgroep en een referentieaantal, dat tenminste zo groot is als het maximum aantal van alle aantallen getelde primaire intervallen van alle subgroepen voor alle beeldopneemeenheden; waarbij tijdens het toewijzen informatie van elke primaire subgroep toegewezen wordt aan een corresponderende secundaire subgroep van een voor alle secundaire subgroepen gelijk aantal secundaire intervallen.

6. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat het met een toewijzingsverschil corresponderend aantal secundaire intervallen regelmatig tussen de optredens van de intervallen van de bijbehorende primaire subgroep verdeeld wordt.

7. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat de som van de breedten van twee strepen met verschillende optische eigenschappen gelijk is aan de lengte van een corresponderend gedeelte van de strook voor een uitwerporgaan.

8. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat het referentieniveau zodanig gekozen wordt, dat de overschrijding ervan door het primaire lijnsignaal in hoofdzaak in het midden van de strepen met één van de optische eigenschappen optreedt.

9. Inrichting voor het sorten van een stroom voorwerpen in afhankelijkheid van optische eigenschappen van de voorwerpen, omvattende: transportmiddelen voor het transporteren van de voorwerpen over een voorwerpsvlak, waarbij alle voorwerpen een strook van het voorwerpsvlak passeren; lichtopneemmiddelen, die een of meer beeldopneemeenheden met elk een rij beeldopneemelementen in een beeldvlak van de beeldopneemeenheid omvatten, waarbij elke beeldopneem-eenheid volgens een lijn de optische eigenschappen van de strook aftast en een corresponderend primair lijnsignaal levert dat voor elke aftasting een primaire groep van met de beeldopneemelementen corresponderende primaire intervallen omvat; stroomafwaarts van de strook aangebrachte uitwerpmiddelen voor de voorwerpen; en voor elke beeldopneemeenheid: vergelijkingsmiddelen voor het vergelijken van het beeld-signaal met tenminste één referentiesignaal; en waarbij de uitwerpmiddelen met stuurmiddelen verbonden zijn, die afhankelijk van het vergelijkingsresultaat een met het vergelijkingstijdstip corresponderend uitwerporgaan bekrachtigen, gekenmerkt door een eerste geheugen waarin een schema voor het gedurende elke aftasting toewijzen van secundaire intervallen van een secundaire groep van een secundair lijnsignaal aan de primaire intervallen opgeslagen is, waarbij het aantal secundaire intervallen van een secundaire groep groter dan het aantal primaire intervallen van een primaire groep is; eerste adresseringsmiddelen, die een primair kloksignaal met voor elk primair interval een klokpuls ontvangen en die het eerste geheugen adresseren; een klokpulsvermeerderingsketen, die een uitgangssignaal van het eerste geheugen ontvangt en die een toewijskloksignaal met voor elk primair interval een puls plus een van van het uitgangssignaal van het eerste geheugen afhankelijk aantal extra pulsen levert; een tweede geheugen, dat gedurende een eerste periode ingeschreven wordt en daarbij het primaire lijnsignaal ontvangt en dat gedurende een tweede periode uitgelezen wordt en daarbij het secundaire lijnsignaal levert; en tweede adressingsmiddelen, die gedurende de eerste periode het tweede geheugen afhankelijk van het toewijskloksignaal adresseren en die gedurende de tweede periode het tweede geheugen afhankelijk van een secundair kloksignaal adresseren.

10. Inrichting volgens conclusie 9f gekenmerkt door een combinatorische keten, die de in secundaire intervallen van de van respectievelijke secundaire lijnsignalen van verschillende beeldopneemeenheden aanwezige informatie over de optische eigenschappen van de strook volgens een of meer voorafbepaalde regels combineert en die de stuurmiddelen afhankelijk van het combinatieresultaat stuurt.

11. Inrichting volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat de met elke beeldopneemeenheid corresponderende vergelijkingsmiddelen het corresponderende primaire lijnsignaal ontvangen en de voor elk lijnsignaal verkregen vergelijkingsresultaten voor de verschillende referentie-signalen in corresponderende primaire intervallen van een ingangssignaal aan het tweede geheugen leveren.

12. Inrichting volgens cocnlusie 9, met het kenmerk, dat het tweede geheugen uit een aantal onafhankelijk van elkaar te adresseren delen bestaat, waarbij ingangen en uitgangen van de delen via multiplexketens met de tweede adresserings-middelen, een ingang voor het primaire lijnsignaal en een uitgang voor het secundaire lijnsignaal verbonden zijn, en de tweede adresseringsmiddelen de multiplexketens zodanig besturen dat de delen achtereenvolgens gedurende opeenvolgende eerste perioden het primaire lijnsignaal ontvangen en elk deel volgend op de ontvangst van het primaire lijnsignaal door het deel gedurende een tweede periode het secundaire lijnsignaal levert.

13. Inrichting volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat het eerste geheugen voor elk primair interval voor het aan het primair interval kunnen toewijzen van één of twee secundaire intervallen een geheugenlocatie van één bit omvat.

14. Inrichting volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat het eerste geheugen voor elk primair interval een geheugenlocatie omvat voor het daarin opslaan voor een gegeven waarvan de waarde afhankelijk is van de toewijzing van een secundair interval aan het primaire interval en voor het in overeenstemming daarmee bij uitlezing van het eerste geheugen leveren van een blokkeersignaal voor het blokkeren van het toewijskloksignaal.