NL8303075A - Gestabiliseerde diazoderivaat bevattende mengsels. - Google Patents

Description

, N/31.652-Kp/cs ' '

J

Gestabiliseerde diazoderivaat bevattende mengsels.

Sinds vele jaren zijn diazotype mengsels bekend, die naast de primaire lichtgevoelige diazoniumzoutcomponent en azokoppelingscomponent diverse toevoegsels, zoals zuurmakers, oplossing bevorderende middelen en stabilisatoren bevatten.

5 Onder de laatstgenoemde toevoegsels bleken thiourea bijzonder gunstig te zijn bij het stabiliseren van bekledingsmengsels en beklede materialen en wel in die mate, dat in feite thio-ureum als een universele component werd gebruikt bij diazotype mengsels.

10 Recentelijk echter kwam thioureum en zijn toepassing in talrijke mengsels, waaronder diazotype mengsels, in opspraak en werd aan kritisch onderzoek onderworpen door gezondheids- en milieu-ambtenaren. Als gevolg daarvan bestaat er thans een reëel gevaar, dat de voortzetting van de anders 15 gunstige toepassing van thioureum ernstig wordt beperkt, zo al niet totaal gestopt. Er is derhalve dringend behoefte aan een vervangende verbinding met de brede stabiliserende toe- 0 passing van thioureum.

Ofschoon thioureum sinds lang beschouwd werd als een 20 praktisch onmisbaar component in diazotype mengsels, ongeacht op water of op oplosmiddel gebaseerd, is het werkingsmechanisme ervan tot op heden niet bekend. Er is echter een geringe twijfel, dat het functioneert bij het stabiliseren van dergelijke preparaten en mengsels bij allerlei toepassingen. In dit 25 zorgt de verbinding ervoor, dat de bekledingsoplossingen in een optimale bekledende staat verkeren, voorkomt vroegtijdige koppeling en afname in ontwikkelingssnelheid bij beklede diazotype materialen en beperkt de achteruitgang van kleurafbeeldingen in ontwikkelde diazotype kopieën tot een minimum. On-30 danks vele jaren onderzoek blijft de universele stabiliserende rol van thioureum een mysterie.

De onderhavige ontdekking van een groep verbindingen, die een gunstige stabiliserende werking heeft op diazotype mengsels, vergelijkbaar met die van thioureum, is verrassend.

35 Ofschoon deze verbindingen, die in beginsel heterocyclische ketonen zijn, geen gelijkenis met thioureum vertonen, hebben zij een praktisch dubbele stabiliserende werking op diazotype >5 "1«1.-1 ^ —ï 5- o / o - 2 - mengsels en materialen. Bovendien missen zij de schadelijke eigenschappen en blijken geen significant gevaar op te leveren in de ogen van gezondheids- en milieuonderzoekers.

Deze verbindinge, zoals caprolactam, caprylolocatam, 5 en azacyclooctanon kunnen direct worden gebruikt in plaats van thioureum als stabiliserende toevoeging aan diazotype mengsels met een vergelijkbare verlenging van de bewaarheid van bekledingsmengsels, een termijn van actieve ontwikkelbaarheid en het bestand zijn tegen verschieten van azokleurstofafbeel-10 dingen. Zij bezitten het vermogen deze stabiliserende werking te hebben in zowel op oplosmiddel als op water gebaseerde mengsels.

Teneinde de stabiliserende werking van thioureum op diazotype mengsels te bepalen en de effectiviteit van andere 15 verbindingen als stabilisatoren in dergelijke mengsels te evalueren werd een serie pragmatische proeven en procedures uitgevoerd. Aan deze proeven 'werden zowel diazotype mengsels op waterbasis als op oplosmiddelbasis onderworpen, waarbij betrokken waren verbindingen uit praktisch alle categorieën 20 diazonium-en azokoppelingscomponenten, welke gewoonlijk zijn toegepast bij commerciële productie. De resultaten van deze proeven bevestigden de essentiële rol van thioureum of een van de volgens de uitvinding ontdekte stabiliserende verbindingen in bruikbare diazotype verbindingen. Bij deze evalua-25 ties werden de volgende proeven gebruikt:

Oplosstabiliteit

Een diazotype bekledingsoplossing dient homogeen te blijven gedurende de periode van de bekledingsoperatie. Teneinde dit te bereiken wordt de oplossing gewoonlijk gecircu-30 leerd door het bekledingssysteem en wordt derhalve continu gemengd met behulp van pompen, roerders en cascadestroom. Teneinde deze werking te dupliceren werd een oplossing constant geroerd met behulp van mechanische roerders over een periode van tien uur, hetgeen de commerciële bekledingsbewerking be-35 nadert. Zonder een effectieve stabiliserende toevoeging werd in een aantal bekledingsoplossingen, in het bijzonder bij die op waterbasis, neerslag gevormd of vond er een vroegtijdige koppeling plaats met het gevolg, dat zij onbruikbaar werden.

83 0 3 0 7 5 - 3 - * i

Bewaartijd

Beklede diazotype mengsels, bewaard in een atmosfeer met 50% relatieve vochtigheid en bij ca. 50°C gedurende 72 uur bleken verouderingseigenschappen te bezitten, die praktisch 5 gelijk waren aan die bij opslag bij omgevingsomstandigheden gedurende verscheidene maanden. Het ontbreken van een stabilisator in dergelijke dizotype mengsels resulteert bij bewaring in een aanzienlijke vroegtijdige koppeling van de componenten van het mengsel met een daarmee gepaard gaande afname in 10 lichtgevoeligheid en beeldcontrast. De mate, waarin de bewuste mengsels een dergelijke invloed ondergingen, werd bepaald door afzonderlijke gebieden van het beklede materiaal gelijkelijk te onderwerpen aan actinisch licht voor en na versnelde veroudering en vervolgens de aldus behandelde gebieden 15 te ontwikkelen. De mate van toename in achtergrondkleurstofvorming is een aanwijzing voor de invloed van het ontbreken van opslagstabiliteit bij het mengsel.

Drhksnelheid

De aanwezigheid van een effectieve stabiliserende 20 verbinding draagt gewoonlijkt bij 'tot verbetering van de lichtgevoeligheid van een diazotype mengsel. De werking van een dergelijke verbinding kan direct worden vastgesteld door toepassing van een standaard "graded-density" projectieprint-schaal teneinde de optimale druksnelheid van het beklede mate-25 riaal te bepalen.

Ontwikkelingssnelheid

Met behulp van de onderhavige stabiliserende verbinding werd de ontwikkelingssnelheid van de azokleurstofafbeel-ding verhoogd, in het bijzonder in een twee-componenten-30 diazotype materiaal. Dit effect werd bepaald met behulp van een in de handel verkrijgbaar diazotype belichtings/ontwikke-lingsapparaat, waarbij het beklede materiaal werd ontwikkeld bij zijn optimale druksnelheid en de kleurstofdichtheid werd vergeleken met die van een monster van het materiaal, dat ont-35 wikkeld werd bij een maximale dichtheid bij herhaaldelijk passeren van het apparaat.

Lichtsnelheid

Een stabiele kleurafbeeldingsdichtheid bij diazotype prints is een essentiële producteigenschap, hetgeen in grote Λ ”* *>_** i» «ï * *·» -J * 0 - 4 - mate afhankelijk is van een effectieve stabiliserende verbinding. Een dergelijke lichtsnelheid werd bepaald door belichting van een gedeelte van een volledig ontwikkeld monster van het diazotype materiaal met actinisch licht in een aantal 5 keren passeren door het belichtings/ontwikkelingsapparaat. Een vergelijking van de verkregen kleurdichtheid met die van het onbelichte gedeelte van het monster is een indicatie voor de doelmatigheid van de stabiliserende verbinding bij het behoud van de afbeeldingsdichtheid onder voortgezette belichting.

10 De voorgaande proeven werden aanvankelijk uitgevoerd op een brede schaal van commerciële met diazotype mengsels beklede materialen, en wel bekleed met zowel mengsels op waterbasis als met mengsels op organisch oplosmiddelbasis op papier en polymeerfilm, teneinde het algemene effect op de aanwezig-15 heid van thioureum in dergelijke mengsels te bepalen. Een dramatische verslechtering in één of meer van de genoemde eigenschappen werd waargenomen bij praktisch de gehele reeks van de beklede materialen, wanneer het normaal toegepaste thioureum werd weggelaten uit de diverse mengsels. De mengsels op 20 waterbasis bjLeken' in het bijzonder gevoelig te zijn voor neer-slagvorming, teervorming of vroegtijdige koppeling in de be-kledingsoplossing wanneer het thioureum werd verwijderd. Talrijke van de overige mengsels, die voor het bekleden gebruikt konden worden, bleken inferieur te zijn in druksnelheid en ont-25 wikkelingssnelheid na slechts een week bij normale opslagom-standigheden en bleken vroegtijdige koppeling aan te gaan op een onaanvaardbare wijze na versnelde veroudering. Significante achtergrondzwarting en verkleuring werd waargenomen bij de meeste mengsels als gevolg van de lichtsnelheidsproef.

30 De mengsels, die op deze wijze werden onderzocht, bevatten gangbare diazonium-en koppelingsverbindingen uit de gewoonlijk commercieel toegepaste klasse van verbindingen. Voorbeelden van de diazoniumderivaten waren p-fenyleen-diamine-derivaten zoals 4-diazo-dimethylaminobenzeen, 4-diazo-diethyl-35 aminobenzeen, en 2-chloor-4-diazo-diethylaminobenzeen; p-heterocyclische fenyleenaminederivaten, zoals 2-methyl-4-diazo-pyrrolidinobenzeen, 2,5-diethoxy-4-diazo-morfolinoben-zeen, en 2,5-dibutoxy-4-diazo-morfolinobenzeen; en p-mercapto-fenyleenaminederivaten, zoals 2,5-dimethoxy-4-diazo-tolyl- 8303075 - 5 - mercaptobenzeen en 2,5-diethoxy-4-diazo-tolylmercaptobenzeen.

Deze diazoniumverbindingen werden alleen of in combinatie gebruikt in de mengsels naast de commercieel toegepaste azokoppelingsmiddelen, waaronder de brede klassen poly-5 hydroxyfenolderivaten, zoals resorcinol, diresorcylsulfide, mono-hydroxyethylether van catechol, en resorcylinezuuramide 1, 3, 4; aceetamidederivaten, zoals acetoaceetanilide, aceto-aceetbenzylamide en Ν,Ν'-ethyleen-bis-acetoaceetamide; en naftholderivaten, zoals 2,3-dihydroxy-nafthaleen, 2,3-di-10 hydroxy-nafthaleen-6-sulfonzuur, 2-hydroxy-3-nafthoinezuur-o-toluidide, 2-hydroxy-3-nafthoinezuurmorfol.inopropylamide, en l-hydroxy-2-nafthoinezuurmorfolinopropylamide.

Eerdere pogingen om dergelijke diazotype mengsels te stabiliseren door vervanging van thioureum door minder schade-15 lijke thioureumderivaten, zoals allylthioureum, ethyleenthio-ureum, en 3-hydroxyallylthioureum, bleken weinig succesvol te zijn. De verkregen mengsels bleken dezelfde instabiliteit te vertonen als de mengsels waarin in het geheel geen thioureum voorkomt. Ureum en vele ureumderivaten bleken niet te kunnen 20 leiden tot de vereiste stabiliteit in de bekledingsmengsels en de daarbij verkregen velvormige materialen.

Met het oog op het feit, dat de thioureumanalogen geen duidelijke stabiliserende werking vertoonden, was het stellig verrassend te ontdekken, dat de heterocyclische ke-25 tonen, zoals caprolactam, caprylolactam en azacyclooctanon de werking van thioureum verdubbelden met betrekking tot het in bruikbare toestand houden van het brede scala commercieel significante diazotype mengsels bij de vereiste eigenschappen over praktische tijdspannen. Elk van deze verbindingen, bij 30 vervanging van thioureum in de mengsels, resulteerde in be-kledingsoplossingen en beklede vellen, die succesvol voldeden aan de vereisten van de eerder besproken proefprocedures. In sommige gevallen bleek de toepassing van de lactam- of aza-cycloverbinding de prestatie van het materiaal te verbeteren 35 vergeleken met de resultaten, welke met thioureum werden verkregen.

Met het oog op het feit, dat commerciële diazotype mengsels praktisch oneindig variëren afhankelijk van de fabri- Λ fV A C-» ;Λ ‘ - 6 - kanten van deze producten, in het bijzonder ten aanzien van de combinaties van diazonium-en azokoppelingscomponenten, alsmede de types en hoeveelheden van geringere doch niet onbelangrijke toevoegingen, zoals oplossing bevorderende midde-5 len, vulmiddelen en dergelijke, is het onpraktisch zo niet onmogelijk de nauwkeurige hoeveelheden van deze nieuwe stabiliserende middelen te specificeren, waarin ze moeten worden gebruikt voor het bereiken van optimale resultaten. Opgemerkt wordt echter, dat in praktisch alle van de vele onderzochte 10 mengsels een rechtstreekse gewicht-voor-gewicht-substitutie van een van de heterocyclische ketonen voor het. normaal gebruikte thioureum bevredigende resultaten opleverde. Met het oog op thioureum kan de verhouding variëren binnen een breed traject en wel van 10-400% van het gecombineerde gewicht van 15 diazonium-en koppelingscomponenten, afhankelijk van de vloeibare drager van het mengsel, andere toegepaste toevoegingen en het type te bekleden basismateriaal.

De volgende voorbeelden illustreren de mengsels en proeven, waarbij de doelmatigheid van de onderhavige stabili-20 serende middelen werd bepaald. Teneinde deze evaluaties te vereenvoudigen, werden de mengsels bereid in hun meest elementaire vorm en bevatten gewoonweg diazonium-en azokoppelingscomponenten in hun gebruikelijke molaire verhoudingen naast het zuurmakende middel en de stabiliserende verbinding. 25 De rest van elk mengsel werd beperkt tot in hoofdzaak vloeibare componenten.

Voorbeeld I

Er werden drie bekledingsoplossingen bereid met de onderstaande samenstelling, waarbij de vermelde hoeveelheden, 30 evenals in alle voorbeelden, zijn uitgedrukt in gewichtsdelen tenzij anders aangegeven: _A_ JB_ _C_

Gedeïoniseerd water 50,0 50,0 50,0

Citroenzuur 0,5 0,5 0,5 35 Zinkchloride 1,5 1,5 1,5

Thioureum 2,5 ---- ----

Caprolactam ---- 2,5 ---- 4-Diazo-dimethylamino- benzeen 0,34 0,34 0,34 N,N'-ethyleen-bis- acetoaceetamide 0,34 0,34 0,34 φ 'Γ* Λ w ^ ¥· <*> a 0 - 7 -

Gedeelten van de verkregen oplossingen werden afzonderlijk aangebracht op in de handel verkrijgbaar diazotype papier onder gebruikmaking van een No. 34 draad, waarna de vellen werden gedroogd bij een temperatuur van ca. 100°C ge-5 durende drie minuten. De aldus beklede vellen en de overige porties van de oplossingen werden onderworpen aan de bovengenoemde proeven met de volgende resultaten.

Alle oplossingen bleken stabiel te blijven onder de voortgezette mengomstandigheden en konden gemakkelijk op het 13 papier worden aangebracht. De beklede monsters A en B met daarin het gebruikelijke thioureum en de nieuwe caprolactam-stabilisatoren, bleken beide een optimale druksnelheid van 12 te hebben, waarbij beide monsters volledig ontwikkelde gele afbeeldingen vertoonden met goede lichtsnelheid. Ongestabili-3 5 seerd controlemonster C bleek echter een lagere optimale druksnelheid van 8 te hebben, terwijl de ontwikkeling van de gehele afbeelding onvolledig was, waardoor het monster een aantal keren door de ontwikkelaar diende te worden gehaald teneinde een volledige kleurdichtheid te verkrijgen. De ver-20 kregen afbeeldingen verkleurden aanzienlijk na voortgezette blootstelling aan licht.

Voorbeeld II

Er werden de volgende oplossingen bereid, die dan op de in voorbeeld I beschreven wijze werden gebruikt voor be-25 kleding: A JB_ _C_

Gedexoniseerd water 50,0 50,0 50,0

Citroenzuur 0,5 0,5 0,5

Zinkchloride 1,5 1,5 1,5 30 Thioureum 2,5 ---- ----

Caprolactam ---- 2,5 ---- 2-chloor-4-diazodiethyl- aminobenzeen 0,40 0,40 0,40

Acetoaceetanilide 0,27 0,27 0,27 35 Controlemonster C, zonder stabiliserende verbinding, bleek onmiddellijk een koppeling aan te gaan en kon niet verder worden beproefd. Monsters A en B bleken echter goed te kunnen worden beproefd en gaven praktisch identieke resul- * - 8 - taten nadat ze op de in voorbeeld I beschreven wijze als bekleding werden aangebracht. De gevoelig gemaakte vellen hadden een optimale druksnelheid van 15, waarbij heel snel volledige gele afbeeldingen werden verkregen. Bekleding, meng-5 en velverouderingseigenschappen waren goed.

Voorbeeld III

Zoals eerder aangegeven werden bekledingsoplossingen bereid onder gebruikmaking van 0,37 delen 4-diazo-diethyl-aminobenzeen en 0,38 delen diresorcinolsulfide als het diazo-10 nium-en koppelingsmiddel. Ongestabiliseerde oplossing C bleef gedurende voldoende tijd vloeibaar teneinde een bekleed vel-materiaal te maken, waarbij echter na voortgezet roeren de oplossing snel slechter werd onder vorming van een teerachtige bezinking. Alle als bekleding aangebrachte mengsels bleken 15 materialen op te leveren met een beeldsnelheid van 10; monster C bleek echter slecht te kunnen ontwikkeld en had een slechte beeldstabiliteit, terwijl de overige materialen praktisch gelijke, goede resultaten bij alle categorietesten opleverden.

Voorbeeld IV

20 Λ Er werden oplossingen bereid uit 0,38 delen 2,5- diethoxy-4-diazomorfolinobenzeen en 0,39 delen 2,3-dihydroxy-nafthaleen-6-sulfonzuur als diazonium-en koppelingsmiddel. Evenals in het voorgaande voorbeeld vond er in het controle-mengsel C teervorming plaats spoedig na zijn bereiding van 25 met een snelheid 10 bekleed materiaal, dat zeer slechte ontwikkel- en beeldsnelheid vertoonde. Ofschoon de stabiliserende monsters, A en B, een goede oplosstabiliteit hadden en een bekleed materiaal met snelheid 15 opleverden, waarbij het monster dat caprolactam bevatte, een significant betere ontwik-30 kelsnelheid en lichtsnelheid had dan het monster, dat thio-ureum bevatte.

Voorbeeld V

Op oplosmiddel gebaseerde gevoelige oplossingen werden bereid uit de volgende mengsels, die vervolgens werden 35 aangebracht met behulp van een No. 30 draad op een in de handel verkrijgbare voorafbehandelde polyethyleenterefthalaat-polyester film met een dikte van ca. 75 μια, waarna de aldus behandelde film bij ca. 100°C gedurende drie minuten werd gedroogd .

?: o 7 5 - 9 - _A_ _B_ _C_

Oplosmiddel (aceton/ methanol, 50/50) 50,0 50,0 50,0

Celluloseacetaatpropionaat 4,5 4,5 4,5

Citroenzuur 0,9 0,9 0,9 5 Zinkchloride 0,2 0,2 0,2

Thioureum 0,4 ---- ----

Caprolactam ---- 0,4 ---- 4-diazo-diethylaminobenzeen 1,28 1,28 1,28 2,3-dihydroxy-nafthaleen- 10 6-sulfonzuur 1,05 1,05 1,05

De mengsels en de verkregen materialen met 3 violet-* afbeeldingen erop bleken de proeven goed te doorstaan doch hadden een lage ontwikkel- en slechte lichtsnelheid van het controlemonster C.

15 Voorbeeld VI

Door toepassing in voorbeeld V van 1,32 delen 2-methyl-4-diazo-pyrrolidinobenzeen en 0,64 delen 2,3-dihydroxy-nafthaleen voor de diazonium- en koppelingscomponenten werden er goede bekledingsoplossingen verkregen naast een goede snel- 20 heid 7 blauw-violet-afbeeldingmateriaal met gestabiliseerde A- en B-mengsels. De snelheid' 5 bekleding van de controle bleek echter slecht te kunnen worden ontwikkeld.

Voorbeeld VII

Door soortgelijke toepassing van 1,34 delen 2,5-di-25 ethoxy-4-diazomorfolinobenzeen en 1,11 delen 2-hydroxy-3-nafthoinezuur-o-toluidide resulteerde in snelheid 6 blauw-afbeeldingsvellen, waarvan slechts het met caprolactam gestabiliseerde monster B acceptabele snel te ontwikkelen afbeeldingen met goede lichtsnelheid gaf. Ofschoon beter dan de 30 controle bleek het thioureummateriaal niet zo goed te kunnen worden ontwikkeld of verouderd als monster B.

Voorbeeld VIII

Evenals mengsels bereid door gebruikmaking van 1,32 delen 2-methyl-4-diazo-pyrrolidinobenzeen en 1,24 delen 2-35 hydroxy-3-nafthoinezuurmorfolinopropylamide werd een snelheid 5 caprolactam-gestabiliseerd materiaal verkregen, dat verre beter was dan het thioureum-velvormend materiaal zowel wat betreft het ontwikkelen als de lichtsnelheid.

V :J J Ό » " ' - 10 -

Voorbeeld IX

Er werden vijf bekledingsoplossingen bereid met de volgende samenstelling:

Oplosmiddel (methanol/2-methoxyethanol, 3/1) 82,0

Celluloseacetaatpropionaat 11,0 5 5-Sulfosalicylzuur 0,5

Zinkchloride 2,0

Resorcylinezuuramide 1,2,4 0,4

Mono-hydroxyethylether van catechol 1,3 2,5-dimethoxy-4-diazo-tolylmercaptobenzeen 1,6 10 2,5-dibutoxy-4-diazomorfolinobenzeen 0,4

Aan elk van de vier oplossingen werden toegevoegd resp. 0,8 delen thioureum, caprolactam, caprylolactam en aza-cyclooctanon, terwijl de rest van de oplossing werd behouden in zijn originele vorm als controle. De verkregen oplossingen 15 werden afzonderlijk aangebracht op polyesterfilms met een dikte van 75 ym onder gebruikmaking van een No. 20 draad, gevolgd door drogen bij ca. 85°C gedurende drie minuten. De oplossingen en bekledingen werden op de.bovenbeschreven wijze onderzocht.

20 Zoals eerder waargenomen, zijn op oplosmiddel geba seerde mengsels in het algemeen beter bestand tegen lang roeren van de oplossing dan waterige mengsels. Dit bleek het geval te zijn in het volgende voorbeeld, dat de enige proef was, waarbij het ongestabiliseerde controlemateriaal niet 25 faalde. Onmiddellijk na het 'aanbrengen van de bekleding bleken alle monsters praktisch gelijke snelheid 12 sepia-afbeeldingen te geven, waarbij de ongestabiliseerde controle snel in kwaliteit afnam en wel binnen enkele dagen tot een snelheid 8, waardoor verscheidene ontwikkelbewerkingen nodig waren voor 30 een acceptabele afbeeldingsdichtheid. De lichtsnelheid van de controleafbeeldingen nam snel af, terwijl een aanzienlijke achtergrondverkleuring plaatsvond tijdens de proef. Aan het eind van de opslagtijdsproef bleken de controlemonsters een vroegtijdige koppeling aan te gaan tot een onbruikbare vorm.

35 Aan de andere kant is bij alle proeven gebleken, dat de gestabiliseerde monsters praktisch in alle opzichten aan elkaar gelijk waren, terwijl de caprolactam, caprylolactam en aza-cyclooctanon tentoongespreide werking gelijk was aan die van • ·: · · ' 3 , - 11 - " thioureum.

Voorbeeld X

De werking van deze stabiliserende verbindingen was meer uitgesproken tijdens de bereiding van het volgende zwart-5 afbeeldingsmengsel, dat zonder toevoeging van een stabilise-ringsmiddel niet kon worden bewaard als een werkbare bekledings-oplossing. Evenals in het voorgaande voorbeeld werden de primaire oplossingen bereid en wel in de volgende samenstelling en waaraan resp. 1,0 deel thioureum, caprolactam, caprylo-10 lactam en azacyclooctanon werden toegevoegd als stabiliseer-middel.

Oplosmiddel (methanol/2-methoxyethanol, 85/15) 83,4

Celluloseacetaatpropionaat 9,1

Wij nsteenzuur 2,3 15 Boorzuur 0,4

Zinkchloride 0,6 2.3- dihydroxy-nafthaleen-6-sulfonzuur 0,5 2.3- hydroxynafthoinezuurmorfolinopropylamide 0,7 1,2-hydroxynafthoinezuurmorfolinopropylamide 0,7 20 Acetoaceetbenzylamide' 0,4 4-diazo-diethylaminobenzeen 1,2 2-methyl-4-diazo-pyrrolidinobenzeen 0,9

Bekledingen van de gestabiliseerde oplossingen op polyesterbasis onder de omstandigheden van het voorgaande 25 voorbeeld resulteerden in snelheid 8 afbeelding filmmaterialen, die de proeven goed doorstonden, waarbij gebleken is, dat de stabiliserende verbindingen volgens de uitvinding even geschikt waren als het thioureum wat betreft het behouden van de gunstige eigenschappen van de diazotype materialen.

30 ~ ~ Γ; 7 V, V *

Claims (4)

1. Diazotype materiaal met daarin een lichtgevoelig diazoniumderivaat, een azokoppelingsmiddel en een stabiliseermiddel, met het kenmerk, dat het stabiliseermiddel caprolactam, caprylolactam of azacyclooctanon is.

2. Diazotype materiaal volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het stabiliseermiddel aanwezig is in een hoeveelheid van 10% tot 400% van het gezamenlijke gewicht van de diazonium- en koppelingsmiddelen.

3. Diazotype materiaal volgens conclusie 2, met lOhet kenmerk, dat het diazoniumderivaat, koppelings- middel en stabiliseermiddel innig zijn vermengd met een verdere en effectieve hoeveelheid van een geschikt zuurmakend middel.

4. Diazotype materiaal volgens conclusie 3, mét het ken.merk, dat het innige mengsel van de middelen 15 omvat een mengsel dat is aangebracht op tenminste een oppervlak van een geschikte velvormige drager. 7 r' ,i 7 J V J