NL8100027A - Werkwijze en inrichting voor het karakteriseren en identificeren van tegen vervalsing beveiligde informatiedragers. - Google Patents

Description

*" ' 4 D HO/Se/Stockburger-3

Werkwijze en inrichting voor het karakteriseren en identificeren van tegen vervalsing beveiligde informatiedragers.

De uitvinding betreft een werkwijze voor het karakteriseren en identificeren van tegen vervalsing beveiligde informatiedragers, in het bijzonder waarde- of identiteitskaarten, waarbij de fysische herkenningswaarden van 5 de informatiedrager gemeten en in herkenningsinformatie omgezet worden, die vastgelegd worden op de informatiedrager, alsmede een inrichting voor het uitvoeren van de werkwijze en eendaarvoor geschikte informatiedrager.

Er zijn met een machine leesbare waardekaarten 10 bekend, die in automaten worden gestoken om waren of diensten te verkrijgen resp. om een identificatie van de betreffende persoon te verkrijgen, welke de kaart in eigendom heeft. Zo kunnen bijvoorbeeld waardekaarten ervoor dienen de toegang tot een stuk land of gebouw mogelijk te maken.

15 Ook kunnen waardekaarten in de vorm van kredietkaarten of betaalpassen gebruikt worden om geld uit een geldafgifte-automaat te verkrijgen. Toepassingen voor identificerings-kaarten zijn bijvoorbeeld met een machine leesbare paspoorten of andere passen.

20 Bij alle 'toepassingen van dergelijke informatie dragers is het van belang vervalsingen of namaking te voorkomen in het bijzonder ook dan wanneer niet daartoe gerechtigde personen in het bezit van de ruwe informatiedrager komen, welke drager nog niet van de specifieke identifica-25 tiemarkeringen voorzien zijn. Ook de vervaardiging van du-plikaten door het namaken van markeringen dragende informatiedragers resp. kaarten moet voor de valsificateur onmogelijk worden gemaakt.

Voor de beveiliging van dergelijke informatie-30 dragers is het bekend op het ruwe materiaal van de informatiedrager een serie geheugenplaatsen aan te-brengen en daar informatie in onder te brengen. Bij toepassing van kaarten als 8100027 -2- iriformatiedragers betekent dit, dat elke nog niet van tekens voorziene ruwe kaart bepaalde informatie bevat, die bijvoorbeeld een identiteitsgetal voor deze kaart vormt. De kaart bezit voorts een magneet spoor voor het op tekenen van varia-5 bele informatie. Het aanbrengen op het magneetspoor van variabele informatie geschiedt bij. de afgifte, van de kaart aan de daartoe gerechtigde persoon. De variabele informatie bestaat bij een in een machine leesbare betaalpas of kredietkaart bijvoorbeeld uit het banknummer van de bezitter, de 10 afgifte-datum, de krediethoogte of dergelijke. Aanvullend aan de variabele informatie wordt op het magneetspoor kenmerkende informatie vastgelegd, welke overeenkomen met de identificatie- informatie van de betreffende ruwe kaart. Bij elke identificatie van de kaart in een automaat worden de identi-15 ficatiegegevens van de ruwe kaart vrijgegeven en vergeleken met die op de magneetspoor vastgelegde informatie. Alleen bij overeenstemming wordt de kaart als echt herkend. Deze methode heeft het voordeel, dat niet gerechtigde personen die over een ruwe kaart beschikken, op het informatiespoor daarvan IC 20 niet alleen willekeurige gegevens behoeven aan te brengen opdat de kaart door automaten als echt beschouwd wordt. Het is daarentegen noodzakelijk dat op het magneetspoor dié gegevens vastgelegd worden, die overeenkomen met de fysische herkenningswaarden van de betreffende ruwe kaart. Aangezien 25 deze herkenningswaarden van kaart tot kaart verschillend zijn, wordt het namaken van de kaart bemoeilijkt. Deze bekende methode maakt het echter mogelijk een kaart door duplicering na te maken doordat het ruwe materiaal van de kaart met dezelfde fysische kenwaarden uitgerust wordt als de 30 de valsificateur beschikbare origineel. In dit geval kunnen de op het magneetspoor van de originele kaart vastgelegde gegevens onveranderd op het magneetspoor van de nagemaakte kaart overgenomen worden.

Echtheidscriteria zijn bij de bekende als tegen 35 vervalsing beveiligde kaarten beschouwde , symbolen, markeringen, inkepingen enz., die op resp. in het materiaal van de kaart gebracht worden. Voorts is het-mogelijk meettech-nisch verkrijgbare bijzonderheden van het ruwe materiaal van 8100027 * < -3- de kaart te evalueren, zoals bijvoorbeeld indeukingen, laagdikten, kaartafmetingen en dergelijke. Al deze karakteristieke eigenschappen zijn meettechnisch vast te stellen. Zij kunnen door de valsificateurs ontdekt resp. verkregen 5 worden. Aangezien te verkrijgen markeringen analyseerbaar en geanalyseerde markeringen reproduceerbaar zijn, is de vervaardiging van duplikaten bij de bekende methoden voor competente valsificateurs relatief eenvoudig.

Het is het doel van de uitvinding een methode 10 van het in de aanvang genoemde type aan te geven, volgens welke het namaken praktisch onmogelijk is.

Hiertoe wordt volgens de uitvinding voorgesteld, dat de informatiedragers tenminste in het gebied van een aftastspoor voorzien worden van een met een machine aftast-15 baar oppervlakpatroon, waarvan de lijnen resp. vlakken wat betreft hun breedte en/of dichtheid en/of onderlinge positionering van informatiedrager tot informatiedrager, afwijken, telkens strookvormig begrensde of puntvormige aftastingen van het oppervlaktepatroon op uitgekozen plaatsen geschiedt 20 en dat tenminste enkele uitgekozen aftastresultaten gebruikt worden als karakteristieke herkenningsgegevens.

De uitvinding is gebaseerd op de uitvindingsge-dachte, dat een uit talrijke lijnen en vlakken bestaand oppervlakte-patroon zoals dit bijvoorbeeld aangetroffen wordt 25 als achtergrond op bankbiljetten, oorkonden of betaalkaarten, voor de identificering van een bepaalde informatiedrager geëvalueerd wordt. Een dergelijk patroon uit over elkander lig-_ gende strepen en lijnen, die eventueel verschillend van kleur kunnen zijn, zijn gedetailleerd van informatiedrager 30 tot informatiedrager te onderscheiden. Praktijkmetingen bij bankbiljetten en Eurocheques hebben geleerd, dat b.v. kon-trastmetingen op nauwkeurig bepaalde plaatsen van informatiedragers, die onderling nauwkeurig dezelfde dienen te zijn, steeds tot verschillende resultaten aanleiding geven. Dit 35 komt omdat bij de fijne en dicht naast elkaar liggende lijnen van een achtergrondpatroon de lijndikten en de verfdichtheid van informatiedrager tot informatiedrager varieert en dit geldt ook voor de posities die de lijnen van een afdruk 8100027 t ♦ -4- het op de informatiedrager innemen. Het is gebleken, dat/vrijwel onmogelijk is informaties met een dergelijke nauwkeurigheid en uniformiteit te bedrukken, dat bij nauwkeurig meettech-nisch onderzoek van de informatiedrager geen verschillen 5 worden gevonden. Er kan derhalve met recht worden gestéld, dat alle· informatiedragers, zoals bankbiljetten, cheques, betaalkaarten en dergelijke bij een nauwkeurige beschouwing verschillend blijken te zijn, zodat er niet twee informatiedragers bestaan, waarvan het achtergrond-oppervlaktepatroon 10 nauwkeurig aan elkaar gelijk is. Deze verschillen in achtergrond-oppervlaktepatroon worden volgens de uitvinding voor de identificering resp. individuele karakterisering van de informatiedrager gebruikt. In het bijzonder bij een meer-kleuren oppervlaktepatroon, waarbij de afzonderlijke kleur-15 componenten in verschillende'afdrukverrichtingen opgebracht worden, ontstaan wat betreft de onderlinge plaatsing van de verschillend gekleurde strepen kleine verschillen. Maar ook de positie van de strepen van een ëénkleurig patroon ten opzichte van de rand van de kaart zijn van kaart tot kaart 20 verschillend. Hetzelfde geldt voor de lijndikten, die, wanneer men zé op zeer bepaalde plaatsen onderzoekt, van kaart tot kaart afwijken.

De uitvinding maakt dus gebruik van het feit, dat de moderne meetmethode de meting op nauwkeurig bepaalde 25 posities.van een informatiedrager mogelijk is, waarbij de meetresultaten met .een nauwkeurigheid reproduceerbaar zijn, die aanzienlijk groter is dan de nauwkeurigheid waarmee volgens de beste druktechnieken een drukpatroon vervaardigd kan worden. Zo zijn bijvoorbeeld proeven genomen om bankbiljet-30 ten door kontrastmeting van het achtergrondpatroon op echtheid te controleren. Deze proeven zijn echter op grond van de van exemplaar tot exemplaar optredende spreiding in het drukpatroon bij de afzonderlijke bankbiljetten mislukt. Deze spreiding wordt volgens de uitvinding gebruikt om af-35 zonderlijke kenmerken van het drukpatroon zelf om te zetten in kenmerkende informatie, die aanvullend vastgelegd worden op de informatiedrager. De vastgelegde k'enmerkende gegevens 8100027 t t -5- vormen derhalve een individuele karakterisering van het betreffende drukpatroon. Valsificateurs die over het ruwe kaartmateriaal beschikken kunnen proberen de gegevens van een origineel op een ruwe informatiedrager over te dragen.

5 Bij de met een machine plaatsvindende identificering van de nagemaakte informatiedrager wordt deze echter direkt herkend als Vals, omdat het drukpatroon niet met de verèiste nauwkeurigheid identiek is aan die van het origineel.

Bij het oppervlaktepatroon behoeft het niet 10 noodzakelijkerwijze te gaan om een uit talrijke lijnen en strepen bestaand achtergrondpatroon maar’ als oppervlaktepatroon kan ook een willekeurige opdruk op het ruwe kaartmateriaal zijn. Het oppervlaktepatroon is noodzakelijkerwijs ook niet een optisch zichtbaar drukpatroon, maar kan 15 ook een patroon uit dielektrische of magnetische lijnen of dergelijke zijn.

Om in de meetapparaat betreffende de bij de. meting uitgezonden energiedichtheden en de gevoeligheid van de sensoren niet aan nauwe grenzen gebonden te zijn, kan 20 volgens eenvoorkeursuitvoering bepaald zijn, dat bij de aftasting op een uitgekozen.plaats langs een begrensd gebied de maximale waarde en de minimale waarde van de aftastresul-taten bepaald en daaruit een quotient gevormd wordt. De vorming van een quotient levert praktisch een kontrastmeting 25 langs de begrensde meetzone op. Langs deze meetzone wordt het optredende kontrast verkregen, doordat de helderste plaats en;de donkerste plaats vastgesteld en uit de meetwaarden op beide plaatsen het quotient gevormd wordt. Bij deze quotientmeting wordt bijvoorbeeld de invloed van een 30 lichtbron, waarvan de energie door veroudering of door vervuiling verandert, uitgeschakeld.

De volgens de gemeten fysische karakteristieke waarden verkregen numerieke gegevens kunnen vastgelegd worden op een wisbaar informatiespoor. Daarbij kan op de informatie-35 drager een afzonderlijk informatiespoor aangebracht worden, waarop uitsluitend de gegevens vastgelegd worden, maar er kunnen ook aanvullend aan de karakteristieke gegevens nog andere gegevens , b.v. de nuttige informatie, op het informa- 8100027 # · -6- tiespoor vastgelegd worden.

Bij een gunstige uitvoeringsvorm wordt bepaald, dat bij een identifikatieverrichting de informatiedrager als echt wordt erkend, wanneer de aftastresultaten op een 5 vooraf bepaald minimaal aantal aftastplaatsen overeenstemmen met de betreffende karakteristieke gegevens en dat de karakteristieke gegevens- na elke identifikatie overeenkomstig de daarbij verkregen kenmerkende waarden opnieuw vastgelegd worden. Bij deze methode wordt toegelaten, dat de kenmerkende 10 waarden van een beperkt aantal meetplaatsen van de vastge-legde kenmerkende gegevens van deze meetplaatsen afwijken.

Een dergelijke afwijking kan bijvoorbeeld daardoor ontstaan, doordat de kaart gedeeltelijk vervuild of beschadigd wordt.

De oorspronkelijk op de kaart opgebrachte gegevens, die over-15 kwamen met het oorspronkelijke oppervlaktepatroon, worden aansluitend aan de identificatie opnieuw vastgelegd wanneer de kaart nog als echt beschouwd kan worden. Daardoor wordt de kaart overeenkomstig de momentane veroudering resp. vervuiling geaktualiseerd, zodat een volgende verder gaande 20 veroudering of vervuiling niet ertoe leidt, dat de kaart bij de volgende identificatie afgekeurd wordt.

De uitvinding heeft voorts betrekking op een informatiedrager voor uitvoering van de genoemde methode.

De informatiedrager is gekenmerkt doordat er tenminste in het 25 gebied van het aftastspoor een met een machine aftastbaar oppervlaktepatroon aanwezig is, waarvan de lijnen resp. vlakken wat betreft hun breedten en/of dichtheden en/of onderlinge positionering van informatiedrager tot informatiedrager afwijken en dat op een informatiespoor numerieke kenmerkende 30 gegevens vastgelegd zijn, die overeenkomen met aftastresultaten op uitgekozen plaatsen van het oppervlaktepatroon.

Parallel aan het aftastspoor kan een kontrole-spoor lopen, welke op de uitgekozen plaatsen van het aftastspoor kontrolemarkeringen vertoont. Het aftastspoor is bij-35 voorbeeld een magneetspoor of een optisch aftastbaar spoor,

De kontrolemarkeringen bepalen de ruimtelijke positie van de aftastpunten.

8100027 * ( -7-

Een identificeringsverrichting voor het uitvoeren van de methode volgens de uitvinding is gekenmerkt, doordat een het aftastspoor aftastende eerste aftastkop en een een kontrolespoor aftastende tweede aftastkop aanwezig 5 zijn, de opeenvolgende signalen van de eerste aftastkop onder besturing door de kontrolesignalen van de tweede aftastkop gescheiden worden, en dat een derde aftastkop aanwezig is, die op een protocolspoor vastgelegde numerieke gegevens in een register brengt, waarvan de inhoud in aansluiting aan 10 de aftastingen met door de eerste aftastkop verkregen signalen in een vergelijkingsschakeling vergeleken wordt. Bij de aftasting worden de aftastkoppen synchroon ten opzichte van elkaar ten opzichte van de informatiedrager bewogen. De signalen van de tweede aftastkop leggen de plaatsen en de leng-15 ten van de meetintervallen vast, terwijl aan de eerste aftastkop in elk meet interval de meets ignalen opgewekt worden. De meetsignalen worden in kenmerkende gegevens omgezet, die vergeleken worden met de vastgelegde gegevens. De geregistreerde gegevens worden gelezen door de derde aftastkop.

20 Met voordeel is de eerste aftastkop aan een door de tweede aftastkop gestuurde maximaalwaarde-houdschakeling en een door de tweede aftastkop gestuurde minimaalwaarde-houdschakeling aangesloten en zijn de uitgangen van de beide houdschakelingen aangesloten aan een quotientvormer, die 25 voor de intervallen tussen twee kontrolemarkeringen telkens het quotient uit de maximale waarde en de minimale waarde als kenmerkende waarde vormt. Door een der gelijke quotient-vorming wordt bereikt, dat de invloed van de meetinrichting op de nauwkeurigheid van de meetresultaten in hoge mate ge-30 elimineerd wordt.

Op grond van de vertrouwensbeveiliging en het persoonlijke recht is het in sommige gevallen niet toegestaan passen en andere dokumenten met kodetekens uit te rusten, die voor de gebruiker niet herkenbaar zijn. Bij derge-35 lijke informatiedragers kan geen magneetspoor aangebracht worden waarop de informatie vastgelegd zou kunnen worden.

Om ook informatiedragers zonder magneetspoor of een ander i schrijfspoor volgens de uitvinding tebeveiligen tegen nama- 8100027 • » -8- ken, kan de derde aftastkop een tekenlezer zijn, waarbij telkens een register voor de door de derde aftastkop gelezen kenmerkende informatie en een register voor de van de eerste aftastkop afgeleide kenmerkende waarde aanwezig is, waarbij 5 een van deze registers aangesloten is aan een omvormer, die de serie van de ingevoerde informatie overeenkomstig een omvormingsvoorschrift verandert. In het beschreven geval worden de gegevens ook in leesbare vorm, b.v. als cijfers of letters, op de informatiedrager vastgelegd en door de teken-10 lezer geïdentificeerd. Om te voorkomen, dat zonder meer herkenbaar is welke van de gegevens aan bepaalde meetpunten toegekend worden, kunnen de gegevens in een andere volgorde vastgelegd zijn als de kenmerkende gegevens bij de aftasting van de informatiedrager verschaft worden. De omvormer dient 15 ertoe de kenmerkende gegevens binnen de identificatieinrich— ting weer in de juiste volgorde te brengen.

Wanneer daarentegen de mogelijkheid bestaat een magneetspoor of een dergelijk schrijfspoor op de informatiedrager aan te brengen, kan deze als protocolspoor toegepast 20 worden en aanvullend aan de.kenmerkende gegevens de positie-informatie voor de afzonderlijke kenmerkende gegevens dragen. In dit geval kan een derde aftastkop aanwezig zijn, welke op een plaatsselektie-orgaan en aan een kenmerkende gegevens-selektie-orgaan aangesloten is. De beide selektie-organen 25 scheiden de vastgelegde positiegegevens en de kenmerkende gegevens van elkander, zodat beide gegevens gescheiden verder verwerkt resp. geevalueerd kunnen worden.

In het volgende worden aan de hand van de tekeningen uitvoeringsvoorbeelden verduidelijkt. ï; 30 In de tekeningen toont;

Figuur 1 een schematisch blokschema van een eerste uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding, waarbij de kaart als protocolspoor een magneetspoor vertoont, en 35 Figuur 2 een blokschema van een tweede uitvoe ringsvorm, waarbij de kaart een met·leesbaar schrift bedrukt protocolspoor vertoont.

8 1 0 0 ö 2 7 ^ U^tvoer^n^ v°l9ens fig·1 is een kaart, «! -9- bijvoorbeeld een betaalpas of een toegangspas met 10 aangegeven. Op de kaart 10 zijn slechts die delen aangegeven, die van belang zijn. De overige opdruk resp. aftastsporen zijn niet aangegeven. De kaart 10 bestaat uit een vast en qua vorm 5 stabiel materiaal, bijvoorbeeld een lagenmateriaal uit papier en kunststof of geheel uit kunststof. De kaart is bedrukt, hetgeen in het onderhavige geval niet geheel is aangeduid. Alleen een deel van het achtergrondpatroon, dat in de vorm van een oppervlaktepatroon 12 op de kaart gedrukt is, is afgebeeld.

10 Het oppervlaktepatroon 12 bestaat uit talrijke strepen en lijnen, die een regelmatig of willekeurig verloop hebben en over elkaar liggen. Bij voorkeur zijn de lijnen verschillend van kleur, waarbij de afzonderlijke kleurcomponenten in verschillende drukverrichtingen opgebracht zijn. Door het opper-15 vlaktepatroon 12 loopt het aftastspoor 13 heen, dat in het afdrukbeeld van de kaart echter niet zichtbaar is. Bij het aftastspoor 13 gaat het om een in langsrichting van de kaart verlopend gedachtenlijn resp. een smalle strook. Boven het aftastspoor 13 bevindt zich in een identificatieinrichting 20 een eerste aftastkop 14.

De aftastkop 14 vertoont een op de kaart 10 gerichte lichtbron en een eveneens op de kaart 10 gerichte lichtontvanger, die het door de kaart gereflecteerde licht uit een zo klein mogelijk puntvormig gebied ontvangt en om-25 zet in een elektrisch signaal.

Parallel aan het aftastspoor 13 loopt een magnetisch kontrole- of besturingsspoor 15, waarop magnetische kontrole- of besturingsmarkeringen 16 zijn aangebracht, die de op het aftastspoor 13 af te tasten plaatsen aangeven.

30 Parallel aan de beide sporen 13 en 15 loopt een magnetisch protocolspoor 17 waarop de kenmerkende of karakteristieke gegevens van de te evalueren plaatsen vastgelegd worden. In fig.1 is een voorbeeld voor de op het protocolspoor 17 aangebrachte karakteristieke gegevens weergegeven.

35 Bij dit voorbeeld bedraagt voor de aftastplaats 01 de karakteristieke waarde 9. De karakteristieke waarde voor de aftastplaats 04 luidt 4, de karakteristieke waarde voor de aftastplaats 05 luidt 2 enz. Deze in een binaire kode op het 8100027 -10- protocol spoor aangebrachte kenmerkende gegevens 18 vertegenwoordigen de meetresultaten, die men verkrijgt wanneer het oppervlaktepatroon 12 langs het aftastspoor 13 op de juiste wijze afgetast en geëvalueerd wordt.

5 De karakteristieke gegevens 18 worden door een magnetische aftastkop 19, die beweegbaar is langs het protocolspoor 17 afgetast. Een aftastkop 20 is langs het controlespoor 15 beweegbaar. Op deze kop genereren de magnetische controle-markeringen 16 telkens controlesignalen. De aftastkoppen 14, 10 19 en 20 worden synchroon en parallel aan elkander in langs- richting van de kaart 10 bewogen.

De aftastkop 20 is aangesloten aan een impulsvormer 21, aan de uitgang waarvan telkens een impuls met een bepaalde tijdsduur gevormd wordt, wanneer de aftastkop 20 15 een van de controlemarkeringen 16 passeert. Het uitgangssignaal van de impulsvormer 21 stuurt een minimaalwaarde-höud-schakeling 22 en een maximaalwaarde-houdschakeling 23.

Aan de ingangen van de houdschakeling 22 en 23 wordt het signaal van de aftastkop 14 toegevoerd. Wanneer de aftast-20 kop 14 beweegt langs het aftastspoor 13, vindt tijdens de duur van de aan de uitgang van de impulsvormer 21 optredende controleimpuls 24 telkens een evaluering van een aftast-plaats op het aftastspoor 13 plaats. De minimaalwaarde-houdschakeling 22 slaat het tijdens een impuls 24 aan de 25 aftastkop 14 optredende'minimaalsignaal op, hetwelk de donkerste plaats van het de betreffende controlemarkering 16 volgende aftasttrajekt vertegenwoordigt en de maximaalwaarde-houdschakeling 23 slaat het tijdens de duur van de con-trole-impuls 24 aan de aftastkop 14 optredende maximaalsig-30 naai op, hetwelk de helderste plaats van de af getaste zone vertegenwoordigt.

De uitgangen van de minimaalwaarde-houdschake-ling 22 en de maximaalwaarde-houdschakeling 23 zijn verbonden met de ingangen van een quotientvormer 25, die de karak-35 teristieke waarde van het betreffende aftastgebied vormt.

De karakteristieke waarde bestaat uit het quotient van de maximaalwaarde en de minimaalwaarde. De uitgang van de quo- 8100027 -11- tientvormer 25 is over een poortschakeling 26 verbonden met de ingang van een register 27, waarin de gemeten karakteristieke waarden van de door de controlemarkeringen 16 aangegeven aftastplaatsen van de aftastpoort 13 vastgelegd 5 worden.

„ In het onderhavige geval worden niet alle af tastplaatsen van het aftastspoor 13 geevalueerd, maar alleen die, waarvan de karakteristieke gegevens 18 vastgelegd zijn op het protocolspoor 17. Bij het onderhavige voorbeeld 10 zijn dit de plaatsen 01,04,05,06,09,12 enz.

Het aantal doorde impulsvormer 21 geleverde impulsen wordt geteld in een teller 28, waarvan de uitgang aan de ene ingang van de vergelijkingsschakeling 29 aangesloten is en waarvan de andere ingang verbonden is met de 15 uitgang van een plaatsselektieschakeling 30. De plaatsselek-tieschakeling 30 is aangesloten aan de het protocolspoor 17 aftastende aftastkop 19. Uit de karakteristieke gegevens 18 selekteert hij de indicaties over de te evalueren plaatsen (01,04,05,.....). Wanneer de tellerstand van de teller 28 20 korrespondeert met het nummer van een te evalueren plaats, geeft de vergelijkingsschakeling 29 een stuurimpuls aan de poortschakeling 26, die dan verder schakelt en het betreffende uitgangssignaal van de quotientvormer 25 invoert in het register 27. Op deze wijze worden in het register 27 alleen 25 de gemeten karakteristieke waarden van die plaatsen vastgelegd, waarvan de gegevens vastgelegd zijn op het protocolspoor 17.

Aan de aftastkop 19 is voorts een karakteristieke gegevens-selektieschakeling 31 aangesloten, die de 30 karakteristieke gegevens (9, 4, 2, 5, 8, 3....) van de plaats-indicaties (01,04,05,06,09,12....) scheidt en de zuivere karakteristieke gegevens vastlegt in een register 32.

Aan het slot van de evaluatie van de kaart 10 moeten de in het register 27 vastgelegde gemeten karakteris-35 tieke gegevens van het aftastspoor 13 met de in het register 32 vastgelegde uit het protocolspoor 17 gelezen karakteristieke gegevens overeenstemmen. Deze"overeenstemming 8100027 -12- wordt gecontroleerd met de vergelijkingsschakeling 33, aan de uitgangen waarvan de registers 27 en 32 zijn aangesloten. Aan de uitgang van de vergelijkingsschakeling 33 is een teller 34 aangesloten, welke telkens dan één plaats verder telt 5 wanneer overeenstemming vastgesteld werd. De uitgang van de teller 34 is aangesloten aan een digitale drempelschakeling 35, die het uitgangssignaal levert wanneer gedurende de aftasting van een kaart 10 het aantal maal dat overeenstemming bestond tussen de gemeten karakteristieke gegevens en 10 de vastgelegde karakteristieke gegevens groter is dan een bepaald getal x. Het getal x‘is kleiner dan het aantal te evalueren meetplaatsen, zodat een zeker aantal afwijkingen toegestaan wordt.

Na elke evaluatie worden de uit het register 1.5.,. 27 verkregen waarden, die de feitelijk gemeten waarden op het aftastspoor 13 weergegeven, vastgelegd op het protocol-spoor 17, wanneer de kaart als echt herkend wordt. Wanneer echter aan de uitgang van de drempelwaardeschakeling 35 een signaal verschijnt, wordt een poortschakeling 36 geopend, 20 waardoorheen de inhoud van het register 27 aan een niet getekende schrijfkop boven het protocolspoor 17 afgegeven wordt. De schrijfkop wist de inhoud van het protocolspoor 17 en schrijft de inhoud van het register 27 daarop. Op deze wijze wordt bereikt, dat door veroudering ontstane verande-25 ringen in het kontrast in het patroon 12 op het protocolspoor 17 verwerkt worden.

Bij de uitvoering volgens fig.2 vertoont de kaart 10' geen magneetspoor. Het protocolspoor 17? bevat opgedrukte cijfers 18', die de karakteristieke gegevens vor-30 men. Het controlespoor 15' vertoont optisch herkenbare con-trolemarkeringen 16', die afgetast worden door een optische aftastinrichting 20'.

De identificatie-inrichting 11 vertoont ook hier een minimaalwaarde-houdschakeling 22 en een maximaal-35 waarde-houdschakeling 23 aan de ingangen waarvan de signalen van de aftastkop 14 toegevoerd worden. De inlezing van de houdschakelingen 22 en 23 vindt op dezelfde wijze plaats 8100027 -13- als bij het vorige uitvoeringsvoorbeeld via de impulsvormer 21. De uitgangen van de houdschakelingen 22 en 23 zijn aangesloten aan de quotientvormer 25, die via de poort 26 verbonden is met het register 27.

5 De teller 28 telt de door de impulsgever 21 geleverde impulsen en de tellerstand wordt toegevoerd aan een ingang van de vergelijkingsschakeling 29, de andere ingang waarvan verbonden is met een plaatsgeheugen 40, die in het onderhavige geval de plaatsnummer 1, 4, 5, 6, 9 , 12, 10 15,... bevat. Dit zijn de nummers van de controlemarkeringen 16*, de bijbehorende plaatsen waarvan geevalueerd worden op een aftastspoor 13. Wanneer een dergelijke aftast-plaats is bereikt opent de vergelijkingsschakeling 29 de poort 26 en de op deze plaats gemeten waarde wordt vastge-15 legd in het register 27.

Het protocolspoor 17’ bevat als cijfers 18* de karakteristieke gegevens van de te evalueren plaatsen.

De karakteristieke gegevens zijn echter niet in de juiste volgorde vastgelegd, maar ten opzichte van elkander verwis-20 seld. In fig.2 is door de streep 41 telkens aangegeven welke karakteristieke gegevens bij welke markeringsstrepen behoren. De karakteristieke gegevens 181 worden gelezen door de * tekenlezer 19’ en vastgelegd in een register 32. Bij het op juiste wijze verkrijgen van de karakteristieke gegevens op 25 het aftastspoor 13 hebben de in het register 27 aanwezige karakteristieke gegevens tengevolge van de verwisseling op het protocolspoor 17’ een andere volgorde als de in het register 32 staande gegevens. Derhalve is het register 27 aangesloten aan een omvormer 42, die het omvormen van de 30 karakteristieke gegevens resp. de verandering van de volgorde ervan uitvoert. De omvormer 42 is aangesloten aan de ene ingang van de vergelijkingsschakeling 33, de andere ingang waarvan verbonden is met de uitgang van het register 32,

De teller 34 telt het aantal plaatsen waaraan overeenstemming 35 tussen de gemeten karakteristieke gegevens en de gelezen karakteristieke gegevens vastgesteld wordt. Wanneer dit aantal een vooraf bepaald getal x te boven .jgaat, geeft de drem-- pelwaardeschakeling 35 een uitgangssignaal af, dat de echt- 8100027 « » -14- heid van de kaart 10' aangeeft.

Bij het uitvoeringsvoorbeeld volgens fig.2 blijft het in het protocolspoor 17' vastgelegde meetproto-col konstant, aangezien de karakteristieke gegevens op het 5 protocolspoor 17' niet kunnen worden gewist.

8 1 0 0 0 2 7

Claims (16)

1. Werkwijze voor het kenmerken en identificeren van tegen namaking beveiligde informatiedragers, in het bijzonder betaalpassen of identiteitskaarten, waarbij de fysische karakteristieke gegevens van de informatiedrager gerae- 5 ten en in karakteristieke gegevens omgezet worden , die vastgelegd worden op de informatiedrager met het kenmerk, dat de informatiedrager tenminste in het gebied van een aftastspoor van een oppervlaktepatroon voorzien worden, waarvan de lijnen resp. vlakken wat betreft hun breedte en/of dichtheid en 10 /of onderlinge plaatsing van informatiedrager tot informatiedrager van elkaar afwijken, telkens zone begrensde of puntvormige aftastingen van het oppervlaktepatroon plaatsvinden en dat tenminste enige uitgekozen aftastresultaten gebruikt worden als karakteristieke waarden.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het ken merk, dat bij de aftasting van een uitgekozen plaats langs een begrensde zone de maximaalwaarde en de minimale waarde van het aftastresultaat verschaft en. daaruit de quotient gevormd wordt.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de karakteristieke gegevens vastgelegd worden op een wisbaar informatiespoor.

4- W -18- de aftastresultaten verschaft wordt, en dat voor de begrensde stroken het quotient uit de maximaalwaarde en de minimale waarde van de aftastresultaten gevormd wordt.

4. Werkwijze volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat de karakteristieke gegevens op van elkander geschei- 25 den plaatsen op een informatiespoor vastgelegd worden.

5. Werkwijze volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat bij een identificatieverrichting de informatiedrager als echt herkend wordt, wanneer de aftastresultaten van een vooraf bepaald minimaal aantal aftastplaatsen overeen- 30 stemt met de betreffende karakteristieke gegevens en de karakteristieke gegevens na elke identificatieverrichting overeenkomstig de daarbij verkregen karakteristieke waarden opnieuw vastgèlegd worden.

6. Informatiedrager voor het uitvoeren van de 35 werkwijze volgens een of meer der voorgaande conclusies, met 8100027 4 -16- het kenmerk, dat tenminste in het gebied van een aftast-spoor (13) een met een machine aftastbaar oppervlaktepatroon (12) aanwezig is, waarvan de lijnen resp. vlakken wat betreft hun breedte en/of dichtheid en/of onderlinge plaatsing 5 van informatiedrager tot informatiedrager van elkaar afwijken en. op een informatiespoor (17) numerieke karakteristieke gegevens (18) vastgelegd zijn, die de aftastresultaten op uitgekozen plaatsen van het oppervlaktepatroon (12) representeren.

7. Informatiedrager volgens conclusie 6, met het kenmerk, dat parallel aan het aftastspoor (13) een con-trolespoor (15) loopt, dat op de uitgekozen plaatsen van het aftastspoor (13) controlemarkeringen (16) vertoont.

8. Informatiedrager volgens conclusie 6 of 7, 15 met het kenmerk, dat een spoor voor het vastleggen van nuttige informatie aanwezig is.

9. Informatiedrager volgens een of meer der conclusies 6-8, met het kenmerk, dat het oppervlaktepatroon (12) een kleurendrukpatroon is.

10. Informatiedrager volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat het kleurendrukpatroon bestaat uit meerdere verschillende over elkaar gedrukte kleurstructuren.

11. Identificatie-inrichting voor het uitvoeren van de werkwijze volgens een of meer der conclusies 1-5, 25 met het kenmerk, dat een het aftastspoor (13) aftastende een eerste aftastkop (14) en/een controlespoor (15) aftastende tweede aftastkop (20) aanwezig zijn, de op elkander volgende signalen van de eerste aftastkop (14) onder besturing door de controlesignalen (24) van de tweede aftastkop gescheiden 30 worden, en een derde aftastkop (19) aanwezig is, die de op een protocolspoor (17) vastgelegde numerieke informatie (18) inbrengt in een register (32) , waarvan de inhoud in aansluiting aan de aftastingen vergeleken . wordt met'in. een vergelijkingsschakeling (33) met door de eerste aftastkop 35 (14) verkregen signalen.

12. Identificatie-inrichting volgens conclusie 11, met het kenmerk, dat de eerste aftastkop- (14) aan een 8100027 -17- door de tweede aftastkop (20) gestuurde maximaalwaarde- houd-schakeling (23) en een door de tweede aftastkop gestuurde minimaalwaarde-houdschakeling (22) aangesloten is en de uitgangen van de beide houdschakelingen (22,23) aangesloten zijn 5 · aan een guotientvormer (25), die voor de intervallen tussen de beide controlemarkeringen (16) telkens als karakteristieke waarde het quotient vormt uit de maximaalwaarde en de minimale waarde.

13. Identificatie-inrichting volgens conclusie 10 11 of 12 , met het kenmerk, dat de derde aftastkop (19') een tekenlezer is, een register (32) voor de door de derde aftastkop gelezen karakteristieke gegevens (18’) en een register (27) voor de van de eerste aftastkop (14) afgeleide karakteristieke waarden aanwezig is en dat een van deze re-15 gisters (32,27) aangesloten is aan een omvormer (42) die de volgorde van de ingevoerde gegevens overeenkomstig een vooraf vastgelegd voorschrift verandert.

14. Identificatie-inrichting volgens conclusie 11 of 12, met het kenmerk, dat de derde aftastkop (19) een 20 magneetkop is, die aangesloten is aan een plaatsselektie- schakeling (30) en aan een karakteristieke gegevens-selektie-schakeling (31).

15. Werkwijze voor het kenmerken en identificeren van tegen namaking beveiligde informatiedragers, in het 25 bijzonder betaalpassen of identiteitspassen, waarbij de informatiedragers tenminste in het gebied van een aftast-spoor voorzien worden van eenoppervlaktepatroon uit fysische karakteristieke waarden, waarvan de punten, lijnen of deel-vlakken of dergelijke wat betreft hun breedte, dichtheid of 30 andere grootheden van informatiedrager tot informatiedrager verschillen, waarbij de fysische karakteristieke waarden van het oppervlaktepatroon langs een begrensde strook of puntvormig afgetast en in karakteristieke gegevens omgezet worden en waarbij tenminste enige uitgekozen karakteristieke 35 gegevens voor de identificatie van de informatiedrager worden benut met het kenmerk, dat bij de aftasting langs de begrensde strook de maximaalwaarde en de minimale waarde van 8100027

16. Werkwijze volgens conclusie 15, met het 5 kenmerk, dat het uitgekozen aantal van deze quotiënten als karakteristieke gegevens vastgelegd wordt op de informatiedrager. 8100027