NL8001558A

NL8001558A - Stroomstabilisator opgebouwd met veldeffekttransistor van het verrijkingstype.

Info

Publication number: NL8001558A
Application number: NL8001558A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1980-03-17
Filing date: 1980-03-17
Publication date: 1981-10-16
Also published as: JPS56143028A; GB2071955B; FR2478342A1; DE3110167A1; US4399374A; GB2071955A; CA1173501A; JPH0623938B2; FR2478342B1; JPH0410093B2; JPH0535348A; DE3110167C2

Description

ι 1 PHN 9688 1 N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven

Stroomstabilisator opgebouwd met veldeffekttransistor van het verrijkingstype.

De uitvinding heeft betrekking op een stroomstabilisator opgebouwd met veldeffekttransistoren van het ver-rijkingstype van het type waarbij een eerste en een tweede parallele stroomwegen onderling qua stroomsterkte gekoppeld 5 zijn via een eerste en een tweede stroomkoppelschakeling die een onderscheidelijk verband met êên gemeenschappelijk punt ongelijk aan nul, waarop de stromen in de eerste en tweede stroomweg zich instellen, tussen de stromen in de eerste en tweede stroomweg vastleggen.

10

In bipolaire (zie o.a. DT-OS 21 57 756 = PHN 5337) vorm worden dergelijke Schakelingen op ruime schaal toegepast. Daarbij is de tweede stroomkoppelschakeling een stroomspiegel die een lineair verband tussen de stromen in de eerste en tweede stroomweg vastlegt en de tweede stroomkoppelschakeling een stroomspiegel met een weerstand in de emitterleidi.ng van een van de transistoren van die door die weerstand gedegenereerde stroomspiegel om een niet lineair verband tussen de stromen in beide stroomwegen vast te leggen.

Ook in geïntegreerde schakelingen uitgevoerd met veldeffekttransistoren zijn stroomstabilisatoren vaak nodig.

Bij gebruik van transistoren van het verarmingstype is dat geen probleem omdat een veldeffekttransistor van het verarmingstype door middel van een verbinding tussen stuurelektrode bronelectrode als stroombron fungeert. Bij gebruik van veld-effekttransistoren van het verrijkingstype is dit niet mogelijk.

Op zich is het mogelijk en bekend om de genoemde bipolaire stabilisator naar veldeffekttransistoren te "vertalen" door de transistoren-als veldeffekttransistoren uit te 30 voeren. De toepassing van genoemde weerstand is echter daarbij minder aantrekkelijk omdat de stroom waarop de schakeling stabiliseert een kwadratisch verband met de waarde van die 800 1 5 58 t * PHN 9688 2 weerstand vertoont, waardoor de stabilisator erg gevoelig is voor spreidingsvariaties van de weerstandswaarde, en zo'n weerstand vaak erg veel ruimte in de geïntegreerde schakeling in beslag neemt. Deze problemen zijn te ondervangen door voor 5 die weerstand een als weerstand ingestelde veldeffekttransis-tor (van het verrijkingstype) te gebruiken, wat echter alleen een verplaatsing van de problemen geeft omdat die veldeffekttransistor dan met een stabiele spanningsbron aan zijn stuurelektrode ingesteld moet worden, wat weer een spanningsstabilisator vereist die ook aan spreiding onderhevig kan zijn.

De uitvinding beoogt een schakeling van de in.de aanhef genoemde soort die weinig aan spreiding onderhevig is door het gebruik van soortgelijke en soorgelijk ingestelde 15 elementen voor de stabilisatie en wordt daartoe gekenmerkt, doordat de eerste stroomkoppelschakeling is opgebouwd met veldeffekttransistoren van een eerste geleidingstype en dat de tweede stroomkoppelschakeling een eerste veldeffekttransistor van een tweede aan het eerste tegengestelde geleidings- 20 type omvat, waarvan het kanaal in de eerste stroomweg is opgenomen en een tweede veldeffekttransistor van dat tweede geleidingstype, waarvan het kanaal in de tweede stroomweg is opgenomen, van welke eerte en tweede veldeffekttransistor de bronelektroden met een eerste gemeenschappelijk punt zijn 25 verbonden waarbij de stroomstabilisator middelen omvat voor - het vastleggen van een onderlinge vaste verhouding tussen de spanning tussen de stuur- en bronelektrode van de eerste veldeffekttransistor en de spanning tussen de stuur- en bronelektrode van de tweede veldeffekttransistor.

30

Aan de stabilisator volgens de uitvinding kleven genoemde problemen niet, omdat ter stabilisatie uitsluitend veldeffekttransistoren zonder extra instelspanningsbron worden gebruikt, en omdat de stabilisatie bepaald wordt door onderling qua procesafhankelijkheid gecorreleerde proces-35 parameters.

Een eerste uitvoeringsvorm van een stroomstabilisator volgens de uitvinding kan nader worden gekenmerkt, 800 1 5 58 * t PHN 9688 3 doordat genoemde middelen een verbinding tussen de stuur-elektrodën van de eerste en tweede transistor en althans een derde veldeffektransistor van het tweede geleidingtype waarvan de stuurelektrode met de afvoerelektrode is ver- 5 bonden en waarvan het kanaal tussen de bronelektrode van de eerste transistor en het eerste gemeenschappelijke punt is opgenomen ^omvatten

Een tweede uitvoeringsvorm van een stroomstabili-sator volgens de uitvinding kan nader worden gekenmerkt, door- 10 dat genoemde middelen een spanningsvolgerversterker omvat, waarvan een ingang verbonden is met de stuurelektrode van tweede transistor, en waarvan een uitgang, waarop een vast gedeelte van de spanning aan de ingang van die versterker, aanwezig is, verbonden is met de stuurelektrode van de

15 . . . I

eerste transistor.

Een derde uitvoeringsvorm van een stroomstabilisa-tor volgens de uitvinding kan nader worden gekenmerk, doordat de genoemde middelen een spanningsvolgerversterker omvat, waarvan een ingang verbonden is met de stuurelektrode 20 van de eerste transistor, en waarvan een uitgang, waarop de aan de ingang aanwezige spanning met een vaste faktor versterkt verschijnt, verbonden is met de stuurelektrode van de tweede transistor.

De uitvinding zal nader worden toegelicht aan de ^ hand van de tekeing, waarin figuur 1 een stroomstabilisator met veldeffekt-transistor toont, zoals die in bipolaire vorm bekend is.

Figuur 2 een diagram ter verklaring van de werking van de schakeling volgens figuur 1 toont, 33 figuur 3 een eerste uitvoeringsvorm van de stabi lisator volgens de uitvinding toont, figuur 4 een diagram ter verklaring van de werking van de schakeling volgens figuur 3 toont, figuur 5 een tweede uitvoeringsvorm van een stabi-35 lisator volgens de uitvinding toont, figuur 6 een verbetering van de stabilisator volgens figuur 3 toont, 800 1 5 58 ♦ * PHN 9688 4 figuur 7 een verbetering van de stabilisator volgens figuur 6 voor u/at betreft de impedantie van de stabilisatie toont, figuur 8 een derde uitvoeringsvorm van een stabi-5 lisator volgens de uitvinding toont, en figuur 9 een variant van de stabilisator volgens figuur 8 toont.

Figuur 1 toont een uitvoeringsvorm met veldeffekt-transistoren van een in bipolaire vorm vaak gebruikte stroom- 10 stabilisator. Deze omvat een met p-kanaaltransistoren 4 en 5 opgebouwde stroomspiegel die gekoppeld is met een uit n- kanaaltransistoren 1 en 2 opgebou\i/de stroomspiegel die niet- lineair gemaakt is door opname van een weerstand R in de bronelektrodeketen van transistor 1.

15

Figuur 2 toont de stromen 1^ en die in de door de serieschakeling van de kanalen van transistoren 1 en 4 respectievelijk de serieschakeling van de kanalen van de transistoren 2 en 5 gevormde stroomwegen vloeien als funktie van de spanning Vgs die tussen de stuurelektrode en de bron- 20 elektrode van transistor 2 aanwezig is. Transistoren 1 en 2 gaan beide geleiden voor Vgs = V-j., de drempelspanning van de gebruikte n-kanaaltransistoren 1 en 2. De stroom 1^ heeft als funktie van Vgs aanvankelijk een vlakker verloop door de aanwezigheid van weerstand R, Door deβ , dit is de verhou-25 ding van breedte en lengte van het kanaal van een veldeffekt-transistor, van transistor 1 groter te kiezen dan de β van transistor 2 snijden beide krommen elkaar op punt A waar = 12* Legt de'stroomspiegel met transistoren 4 en 5 dit verband I, = I9 tussen de stromen vast, dan stabiliseert de 30 jl Δ * schakeling in punt A. Is de faktorA* van transistor 1 gelijk aan die van transistor 2 dan snijden de krommen niet. Een stabilisatiepunt is dantoch mogelijk indien de β van transistor 5 n-maal groter dan die van transistor 4 gekozen wordt zodat het instelpunt wordt I9 = nl,. Een kombinatie 35 λ ^ -*· van beide ongelijkheden in /< is eveneens mogelijk.

Aan de schakeling volgens figuur 2 kleeft het gebruik van weerstand R als bezwaar.

800 1 5 58 * ® PHN 9688 5

Figuur 3 toont een uitvoeringsvorm van de schakeling volgens de uitvinding die gelijk is aan die volgens figuur 1 echter met weerstand R vervangen door een n-kanaals-effekttransistor met een verbinding tussen stuurelektrode en afvoerelektrode.

Figuur 4 toont de stromen 1^ en I2 als funktie van de spanning V^s2 tussen stuur- en bronelektrode van transistor 2. De stroom I2 begint te vloeien voor Vgg2 Vj en de stroom I, voor V 0^2VT. L als funktie van V „ is 10 1 gs2 T 2 vlakker van verloop gekozen door genoemde faktor /J van transistoren 1 en 3 groter te kiezen dan die van transistor 2 (transistoren 1 en 3 behoeven niet noodzakelijkerwijs dezelfde kanaalafmetingen te hebben!). De krommen I^en I2 vertonen dan een snijpunt A wat het stabilisatiepunt is als de stroomspiegel met de transistoren 4 en 5 een verhouding gelijk aan één aan de stromen 1^ en I2 oplegt. Ook bij de schakeling volgens figuur 3 is het evenals bij de schakeling volgens figuur 1 mogelijk om de /?'s van de transistoren 1, 2 en 3 gelijk te kiezen zodat de funkties I. en I0 in het 20 Ia diagram van figuur 4 geen snijpunt vertonen. Stabilisatie is dan mogelijk als transistor 5 een n-maal grotere $ vertoont dan transistor 4 zodat de schakeling stabiliseert bij II = nl2· Een kombinatie van beide mogelijkheden is ook hier toepasbaar.

25 K

Figuur 5 toont een variant van de schakeling volgens· figuur 3. Hierbij zijn de stuurelektroden van de transistoren 1 en 2 onderling niet doorverbonden maar met de inverterende respectievelijk niet-inverterende ingang van een verschilversterker 11 waarvan de uitgang met de stuur-30 elektroden van transistoren 4 en 5 is verbonden. Bij transistor 5 is daarbij de stuur- en afvoerelektrode niet doorverbonden. De schakeling volgens figuur 5 funktioneert verder hetzelfde als die volgens figuur 3 omdat versterker 11 de stromen I, en I„, door sturing op de stuurelektroden 35 ±l van transistoren 4 en 5, zo stuurt dat de spanningen op de stuurelektroden van transistoren 1 en 2 gelijk zijn.

Ter illustratie is in de schakeling volgens 800 1 5 58 « * PHN 9688 6 figuur 5 nog een transistor 9, waarvan de stuur- met de afvoerelektrode is verbonden, opgenomen tussen transistor 3 en het gemeenschappelijke punt 7. Dit verandert weinig aan de werking van de schakeling. In het diagram volgens 5 figuur 4 zou dit tot gevolg hebben dat de kromme voor 1^ de spanning V^ = 3Uj als nulpunt zou vertonen.

Een verbetering van de gestabiliseerde stroom met betrekking tot de voedingsspannings onafhankelijkheid is te bereiken door op de stroomspiegel met transistoren 10 4 en 5 dezelfde maatregel toe te passen als op de stroom spiegel met de transistoren 1 en 2. Dit is toegepast in de schakeling volgens figuur 6 die overeenkomstig die volgens figuur 3 is maar waar een p-kanaalstransistor 6, met een verbinding tussen stuur- en afvoerelektrode, is aangebracht 15 tussen de bronelektrode van transistor 5 en het gemeenschappelijke punt 8.

Bij de stroomstabilisator volgens de uitvinding zijn vele variaties en verbeteringen mogelijk zoals die vaak bij de bipolaire versie van de schakeling volgens figuur 1 toe-20 gepast worden. Zo toont figuur 8 de schakeling volgens figuur 6 waar ter verhoging van de impedantie van de stroomstabilisator een p-kanaalstransistor 9 respectievelijk een n-kanaalstransistor 10 in cascade met transistor 4 respectievelijk 2 is geschakeld. De verbinding tussen stuurelektrode 25 en afvoerelektrode van transistoren 1 en 5 vervalt daarbij en bij de transistoren 2 en 4 wordt die verbinding aangebracht.

Het principe van de schakelingen volgens de uitvinding is steeds dat transistor 1, die in de stroomweg voor 30 I is opgenomen een bepaalde fractie (de helft bij de schakelingen volgens figuren 3, 5 en 7 en êên-derde bij de schakeling volgens figuur 5) van de stuur- bronelektrode spanning van transistor 2 in de stroomweg voor de stroom Ig als stuur- bronelektrodespanning toegevoerd krijgt, zodat \/g^2“ I karakteristieken (zie figuur 4) een, indien gerelateerd aan de V van één van beide transistoren,verschillend gs 5 nulpunt verkrijgen en dat door een onderscheidelijke dimen- 800 1 5 58 Λ * ΡΗΝ 9688 7 sionering van de transistoren 1 en 2 en/of 4 en 5 een stabi-lisatiepunt ontstaat.

Dit principe volgens de uitvinding dat transistor 1 een fractie van de stuurelektrode- bronelektrodespanning 5 van transistor 2 toegevoerd krijgt, wordt in de schakelingen volgens figuren 3, 5, 6 en 7 bereikt door in de bronelek-trodeketen van transistor 1 of êên of meer dezelfde transistoren met doorverbonden afvoer- en stuurelektrodeketen op te nemen, maarten evenzogoed bereikt worden door de stuurelek- 10 trodebronspanning van transistor 2 te meten en een fractie hiervan aan de stuurelektrode van transistor 1, waarvan dan de bronelektrode rechtstreeks met de bronelektrode van transistor 2 is verbonden, toe te voeren, of omgekeerd door de stuurelektrodebronelektrodespanning van transistor 1 te 1 o meten en deze versterkt met een vaste faktor toe te voeren aan de stuurelektrode van transistor 2. De figuren 8 en 9 tonen voorbeelden hiervan.

De schakeling volgens figuur 8 omvat een versterker 20 die de bronstuurelektrodespanning van transistor 2 meet en en met een faktor k verzwakt toevoert aan de stuurelektrode van transistor 1. Opdat de afvoerelektrodestroom van transistor 1 in dit voorbeeld niet wegvloeit naar de uitgang van versterker 20 - wat het geval geweest zou zijn als zijn stuurelektrode met zijn afvoerelektrode doorverbonden zou zijn, is de stuurelektrode van transistor 1 niet met de afvoerelektrode verbonden. In plaats daarvan is de stuurelektrode van transistor 2 met de afvoerelektrode van transistor 2 verbonden. Om toch de laagohmige stroomweg van de combinatie met transistoren 1 en 2 aan de zijde van transis-30 tor 1 te behouden, wat om stabiliteitsredenen noodzakelijk is, omdat in een stabilisator van het type volgens figuur 1 en volgens de uitvinding de ingangsketen van de stroom-spiegel met transistoren 4 en 5 de afvoerelektrodeketen van 35 transistor 5 moet zijn en de ingangsketen van de combinatie van transistoren 1 en 2 de afvoerelektrodeketen van transistor 1 moet zijn, is conform de in figuur 7 getoonde variant op soortgelijke wijze een transistor 10 ingevoegd.

800 1 5 58 Λ * ΡΗΝ 9688 8

De spanning tussen stuur- en bronelektrode van transistor 2 wordt aan een n-kanaalstransistor 12 toegevoerd welke aldus dezelfde stroom of een stroom die hiermee een vaste verhouding toont voert. De afvoerelektrodestroom van 5 een n-kanaalstransistor 15 wordt met een stroomspiegel bestaande uit p-kanaalstransistoren 13 en 14 naar de afvoer-elektrode van transistor 12 gespiegeld. Met die afvoerelek-trode is de stuurelektrode van een p-kanaalstransistor 16 die over een weerstandsdeler met weerstanden 17 en 18 de 10 stuurelektrode van transistor 15 aanstuurt, verbonden. Aldus zal transistor 15 zodanig aangestuurd worden, dat transistor 15 dezelfde afvoerelektrodestroom voert als transistor 12 en zal dus transistor 15 dezelfde afvoerelektrodestroom voeren als transistor 2. De stuurelektrodebronspanning van transistor 15 is dus gelijk aan die van transistor 2. Een door weerstandsdeler met weerstanden 17 en 18 bepaalde fractie hiervan vormt de stuurelektrode- bronelektrodespanning voor transistor 1, waardoor de stabilisatie eenzelfde werking krijgt als de stabilisatoren volgens de figuren 3, 20 5, 6 en 7. De versterker 20 wordt gevoed tussen voedings-punten +Uqq en ”^SS*

Omdat de bronelektrode van transistor 2 met die van transistor 12 en ook met die van transistoren 15 en 1 verbonden is, is punt 7 ook met het voedingsaansluitpunt -VQQ 25 0:5 verbonden. Aan punt 7 is dus geen gestabiliseerde stroom afneembaar (tenzij weerstanden 17 en 18 dermate hoogohmig zijn dat de bronstroom van transistor 19 de totale bronstroom van transistoren 12, 15, 1 en 2, welke totale bronstroom een veelvoud is van de bronstroom van transistoren 1 en 2 30 verwaarloosbaar klein is. Van punt 8 is een gestabiliseerde stroom afneembaar. Punt 8 kan eventueel ook met het positieve voedingsaansluitpunt +Vqq verbonden worden. Een gestabiliseerde stroom kan dan afgenomen worden, bijvoorbeeld zoals gestippeld is aangegeven in figuur 8 door met een p-kanaals-35 transistor 21 de in de transistoren 4 en 5 vloeiende stroom te spiegelen of door met een n-kanaalstransistor 22 in de transistor 2 (of eventueel 1), vloeiende stroom te spiegelen.

800 1 5 58 PHN 9688 9

Deze manieren van uitkoppeling van de gestabiliseerde stroom kan natuurlijk ook bij de andere uitvoeringsvormen toegepast worden.

Figuur 9 toont een variant van de schakeling volgens figuur 8, waarbij de spanning over transistor 1, waarvan de stuur- en afvoerelektrode zijn doorverbonden, wordt gemeten en met een vaste faktor versterkt aan de stuur- bronelektrode van transistor 2 wordt toegevoerd. De versterker 20 is hier louter ter illustratie iets anders uitgevoerd. In plaats van een p-kanaalstransistor 16 is een n-kanaalstransistor 19 toegepast waarvan de stuurelektrode met de afvoerelektroden van transistoren 15 en 13 is verbonden. De ingang van de stroom-spiegel met transistoren 13 en 14 is verplaatst naar transis-^ tor 14 door zijn stuurelektrode met zijn bronelektrode is doorverbonden. Doordat transistor 19 de stuurelektrode van transistor 15 aanstuurt, wordt ook hier bereikt, dat de spanning tussen stuur- en bronelektrode van transistor 15 gelijk is aan die van transistor 12. De stuurelektrode van „„ transistor 12 is met de stuurelektrode van transistor 1 ver-20 bonden zodat als resultaat transistor 15 dezelfde stuurelektrode- bronelektrodespanning vertoont als transistor 1.

Doordat transistor 19 via een spanningsdeler 17, 18 de stuurelektrode van transistor 15 aanstuurt is de spanning op de 25 bronelektrode van transistor 19 een door de verhouding van de weerstanden 17 en 18 bepaalde vaste faktor hoger dan de stuurelektrode- bronelektrodespanning van transistor 15 en dus dan die van transistor 1. Deze hogere spanning wordt aan de stuurelektrode van transistor 2 toegevoerd en de stabilisator funktioneert op soorgelijke wijze als die volgens 30 figuur 9.

Hierbij zij opgemerkt dat bij de schakeling volgens figuur 1 het gebruik van weerstand R als bezwaar is genoemd.

Het gebruik van de weerstanden 17 en 18 vormt echter geen bezwaar. Spreiding wordt door die weerstanden nauwelijks ver- oorzaakt, doordat niet de absolute waarde doch de verhouding van de waarden van die weerstanden een rol speelt. Verder kan hun waarde onafhankelijk van de 35 800 1 5 58 PHN 9688 10 gewenste waarde van de gestabiliseerde stroom gekozen worden, dus zodanig dat zij qua dimensies goed in een geïntegreerde schakeling realiseerbaar zijn. Een extra voordeel van de schakelingen volgens figuren 8 en 9 is dat voor toe-5 passingen waar een zeer nauwkeurige waarde van de gestabiliseerde stroom vereist is, dit bereikt kan worden door, bijvoorbeeld met een laser, de weerstanden van de spannings-deler te trimmen.

Het zal duidelijk zijn, dat de diverse schakelingen 10 ook qua geleidingstype geïnverteerd kunnen worden door bijvoorbeeld in de schakeling volgens figuur 3 de transistoren 4 en 5 als n-kanaalstransistoren en de transistoren 1, 2 en 3 als p-kanaalstransistoren, het een en ander met inachtneming van de stroomrichtingen en spanningspolariteiten.

15 20 25 30 35 800 1 5 58

Claims

1. Stroomstabilisator opgebouwd met veldeffekttransis-toren van het verrijkingstype van het type waarbij een eerste en een tweede parallele stroomwegen onderling qua stroomsterkte gekoppeld zijn via een eerste en een tweede 5 stroomkoppelschakeling die een onderscheidelijk verband met één gemeenschappelijk punt ongelijk aan nul, waarop de stromen in de eerste en tweede stroomweg zich instellen, tussen de stromen in de eerste en tweede stroomweg vastleggen, met het kenmerk, dat de eerste stroomkoppelschakeling 10 is opgebouwd met veldeffekttransistoren van een eerste ge-leidingstype en dat de tweede stroomkoppelschakeling een eerste veldeffekttransistor van een tweede aan het eerste tegengestelde geleidingstype omvat, waarvan het kanaal in de eerste stroomweg is opgenomen en een tweede veldeffekt- IC transistor van dat tweede geleidingstype, waarvan het kanaal in de tweede stroomweg is opgenomen, van welke eerste en tweede veldeffekttransistor de bronelektroden met een eerste gemeenschappelijk punt zijn verbonden waarbij de stroomstabilisator middelen omvat voor het vastleggen van 20 een onderlinge /v/erhtfuding tussen de spanning tussen de stuur- en bronelektrode van de eerste veleffekttransistor en de spanning tussen de stuur- en bronelektrode van de tweede veldeffekttransistor.

2. Stroomstabilisator volgens conclusie 1, met het 25 kenmerk, dat genoemde middelen een verbinding tussen de stuurelektroden van de eerste en tweede transistor en althans een derde veldeffekttransistor van het tweede geleidings type waarvan de stuurelektrode met de afvoerelektrode is verbonden en waarvan het kanaal tussen de bronelektrode van 30 de eerste transistor en het eerste gemeenschappelijke punt is opgenomen, omvatten

2. Stroomstabilisatorschakeling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de tweede stroomkoppelschakeling een vierde veldeffekttransistor van het eerste geleidingstype oe omvat waarvan het kanaal in de eerste troomweg is opgenomen, en een vijfde veldeffekttransistor van het eerste geleidingstype waarvan het kanaal in de tweede stroomweg is opgenomen, 800 1 5 58 PHN 9688 12 waarbij de bronelektroden van de vierde en vijfde transistor met een tweede gemeenschappelijk punt zijn verbonden, de stuurelektroden onderling zijn verbonden en de afvoer-elektroden met de afvoerelektroden van de eerste respec-5 tievelijk de tweede veldeffekttransistor.

4. Stroomstabilisator volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat er een meekoppeling is aangebracht tussen de afvoerelektrode en de stuurelektrode van de vijfde transistor en tussen de afvoerelektrode en de stuurelektrode van 10 de eerste transistor waarbij de stuurelektroden van de eerste en tweede transistor onderling verbonden zijn.

5. Stroomstabilisator volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat de stuurelektrode van de eerste respectievelijk tweede transistor met de afvoerelektrode van die eerste 15 respectievelijk tweede transistor zijn meegekoppeld en dat de afvoerelektrode van de eerste respectievelijk tweede transistor met de inverterende respectievelijk niet-inver-terende ingang van een versterker is verbonden waarvan een uitgang met de stuurelektroden van de eerste en tweede 20 transistor is verbonden.

6. Inrichting volgens conclusie 3, 4 of 5 met het kenmerk, dat het kanaal van tenminste een zesde veldeffekt-transistor in de tweede stroomweg is opgenomen tussen de bronelektrode van de vijfde transistor en het tweede ge- 25 meenschappelijke punt van welke zesde transistor de stuurelektrode met de afvoerelektrode met de afvoerelektrode is verbonden.

7. Stroomstabilisatieschakeling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat genoemde middelen een spannings- 30 volgerversterker omvat, waarvan een ingang verbonden is met de stuurelektrode van tweede transistor, en waarvan een uitgang, waarop een vast gedeelte van de spanning aan de ingang van die versterker, aanwezig is, verbonden is met de stuurelektrode van de eerste transistor. qc

8. Stroomstabilisatieschakeling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de genoemde middelen een spannings-volgerversterker omvat, waarvan een ingang verbonden is met de stuurelektrode van de eerste transistor, en waarvan een 800 1 5 58 PHN 9688 13 uitgang, waarop de aan de ingang aanwezige spanning met een vaste faktor versterkt verschijnt, verbonden is met de stuurelektrode van de tweede transistor.

9. Stroomstabilisatieschakeling volgens conclusie 5 7, met het kenmerk, dat de eerste stroomkoppelschakeling een stroomspiegel is met een ingangsstroomketen die in de afvoerelektrodeketen van de tweede transistor is gelegen en een uitgangstroomketen die in de afvoerelektrodenketen van de eerste transistor is gelegen, waarbij de stuurelektrode van de tweede transistor met de afvoerelektrode van die tweede transistor is verbonden en waarbij een derde transistor van het tweede geleidingstype is opgenomen, waarvan het kanaal is opgenomen tussen de afvoerelektrode van de tweede transistor en de ingangsstroomketen van de stroomspiegel en 15 waarvan de stuurelektrode is verbonden met de afvoerelektrode van de eerste transistor.

10 Stroomstabilisatieschakeling volgens conclusie 8, met het kenmerk, dat de eerste stroomkoppelschakeling een stroomspiegel is met een ingansstroomketen die in de af-20 voerelektrodeketen van de tweede transistor is gelegen en een uitgangsstroomketen die in de afvoerelektrodenketen van de eerste transistor is gelegen, waarbij de stuurelektrode van de eerste transistor met de afvoerelektrode van die eerste transistor is verbonden. 25 11 Stroomstabilisatieschakeling volgens êên der conclusies 7, 8, 9 of 10, met het kenmerk, dat de spannings-volgerversterker een vierde transistor van het tweede geleidingstype, waarvan de bronelektrode met eerste gemeenschappelijke punt is verbonden en waarvan de stuurelektrode 30 genoemde ingang vormt, en een vijfde transistor van dat tweede geleidingstype omvat, waarvan de bronelektrode met het eerste gemeenschappelijke punt is verbonden en de stuurelektrode met genoemde uitgang is gekoppeld waarbij in de afvoerelektrodeketens een stroomspiegel is opgenomen waarvan 25 de uitgang via een zesde transistor de stuurelektrode van de vijfde transistor aanstuurt waardoor de spanning op de stuurelektrode van de vijfde transistor de spanning op de 80 0 1 5 58 PHN 9688 14 stuurelektrode van de vierde transistor volgt met versterkings-faktor gelijk aan één.

12 Stroomstabilisatieschakeling volgens conclusie 5 11, voor zover afhankelijk van conclusies 7 of 9, met het kenmerk, dat tussen de bron- en stuurelektrode van de vijfde transistor een spanningsdeler is opgenomen waarvan een aftakking genoemde uitgang vormt.

13 Stroomstabilisatieschakeling volgens conclusie 11, IQ voor zover afhankelijk van conclusies 8 of 10, met het kenmerk, dat tussen genoemde uitgang en de bronelektrode van de vijfde transistor een spanningsdeler is opgenomen via welke de zesde transistor de vijfde transistor aanstuurt, doordat de stuurelektrode van de vijfde transistor met een aftakking ig van de spanningsdeler is verbonden. 20 25 30 35 800 1 5 58