NL7812584A

NL7812584A - Inrichting en werkwijze voor een kwalitatieve en kwan- titatieve bepaling van immunologische reacties.

Info

Publication number: NL7812584A
Application number: NL7812584A
Authority: NL
Original assignee: Akro Medic Eng Inc
Priority date: 1977-09-23
Filing date: 1978-12-27
Publication date: 1980-07-01
Also published as: DE2853836A1; SE440404B; GB2040441B; US4197088A; AU1297783A; SE7812469L; AU1297883A; DE2857625A1; GB2040441A; FR2444939A1; CA1119426A; DE2853836C2; AU546615B2; FR2444939B1

Description

* ' lx » o · a VO 6605 \ 'V.

4—- 1---Ό-i j Akro-Medic Engineering, Inc.

! Denville, Hew Jersey

Verenigde Staten van Amerika ; . ! j Inrichting en werkwijze voor een kwalitatieve en kwantitatieve j bepaling van immunologische reacties.

i ·

De uitvinding betreft immunoproeven en in het bijzonder I een werkwijze voor het kwalitatief en kwantitatief bepalen van immunologische reacties. Meer specifiek betreft de uitvinding de ; toepassing van een electro-optisehe beeldtechniek voor het kwantita-5 tief bepalen van de mate van agglutinatie bij een immunologisch -reactiesysteem, en de bepaling van de concentratie van de immuno-reactieve componenten, die in een dergelijk systeem de agglutinatie veroorzaken. Tevens betreft de uitvinding de bij het uitvoeren van deze werkwijze gebruikte apparatuur.

10 De bepaling van geneesmiddelen in biologische vloei stoffen heeft de laatste jaren sterk de aandacht getrokken en het therapeutisch aantonen van geneesmiddelen heeft grote klinische betekenis verkregen, waarbij de ontwikkeling van nieuwe bepalings-systemen en technieken is gestimuleerd. Bepalingssystemen, waarbij 15 antigenen, haptenen of antilichamen, voorzien van een enzym worden gebruikt, zijn onlangs toegepast bij het meten van stoffen in diverse biologische vloeistoffen. Verwezen wordt naar het artikel "Enzyme-Immunoassay", Clinical Chemistry, 22, No. 8 (1976), biz. 12^3-55·

Deze bepalingssystemen worden aangeduid als enzymimmunoproeven, * 20 gewoonlijk afgekort als EIA, en enzym-gebonden immunoproeven, afgekort als ELISA. Andere technieken omvatten radio-immunoproeven (EIA), waarbij hapteen-prcfceïne-conjugaten worden gevormd en radio-• actief op bepaalde plaatsen van het geneesmiddelmolecuul worden gemerkt, zie Radioimmunoassay of Antibiotics and Chemotherapeutic 25 Agents, Clinical Chemistry 22, No. 6 (1976), biz. 726-32 en Detection of Drugs of Abuse by Radio Immunoassay: A Summary of Published Data and Some New Information, Clinical Chemistry 22, No. 6 (1976), ' biz. 713-25. · 78 1 2 58 4 .................

J ... 2 · ^ . τ ; -·

Voor de ontwikkeling van de diverse recente bepalingstechnieken, .. werd de aanwezigheid van antigeen/antilichaamccmplexen gewoonlijk visueel met het blote oog ontdekt. Het blote oog kan evenwel geen marginale maar clinisch belangrijke reacties ontdekken of verschillen.

. 5 daartussen zien, zodat de resultaten vroeger veelal een beperkte.

clinische betekenis hadden. Zelfs microscopisch bekijken leverde slechts beperkte clinische informatie op, aangezien op deze wijze geen kwantitatieve resultaten werden verkregen.

Terwijl EIA-techniëken over het algemeen specifieke en zeer 10 gevoelige methoden voor het identificeren en kwantitatief bepalen van een groot aantal stoffen opleveren, hebben zij toch diverse nadelen en beperkingen. Deze technieken zijn gewoonlijk minder gevoelig dan RIA en vaak gevoeliger voor storingen. Bovendien is de bepaling van een eindpunt (de aanvankelijke snelheid van een enzymatische reactie) 15 veelal moeilijker dan bij RIA-technieken en bovendien vereisen alle . ' EIA-technieken behalve hcmogene EIA, een scheiding van de gebonden moleculen van de vrije, gemerkte moleculen. Het aantal scheidingsme-thoden, dat kan worden toegepast,is evenwel gewoonlijk beperkt.

De RIA-technieken anderzijds vereisen de vorming van een spe-20 cifiek antilichaam en de ontwikkeling van een passende radioactief gemerkte verbinding. De toepassing van deze technieken eist bijzondere zorgvuldigheid en handigheid vanwege het gevaar van straling en stra-lingsschade, die ook de immunochemische reactiviteit van de gemerkte stof ongunstig kan beïnvloeden.

25 Andere bekende bepalingssystemen omvatten spin-lmmunoproeven, waarbij bekende hoeveelheden antilichamen jegens het geneesmiddel worden gemengd met een analogon van het geneesmiddel, dat is gemerkt met een nitroxide (spin label) waarna het monster biologische vloeistof aan het mengsel wordt toegevoegd. De geneesmiddelconcentratie 30 in het onbekende monster wordt dan bepaald door een electronenspin-meting, zie "Quantitative Enzyme Immunoassay: Current Status", in Clinical Chemistry, 22, Ho. 6 (1976), biz. 733-38.

Er bestaan nog andere bepalingstechnieken waarbij de anti-Üchamen worden gebonden aan fluorescerende verbindingen, die licht 35 emitteren bij belichting met specifieke golflengten; en de toepassing 7812584 •ν' * *, a j 3 .

van troebelingsvormende colloïdale deeltjes, zoals latexbolletjes, glas en keramische holletjes, kaolien, koolstof en actieve kooldeeltjes, ’alsmede dierlijke bloedccmponenten, zoals rode· bloeddlichaampjes, waarbij het antigeen/antilichaam daaraan wordt gehecht.

5 Bij de bovengenoemde immunoproeftechnieken wordt de gemerkte component van een antigeen/antilichaamreactie gebonden aan zijn complementaire plaats en hangt de gebonden hoeveelheid af van de concentratie van de andere component, en indien een van deze concentraties wordt gevarieerd, zal er een overeenkomstige verandering in de ver-1*0 deling van de gemerkte component tussen de gebonden en de ongebonden fracties optreden. De eigenschappen van de merkccmponenten bepalen sijn verdeling en maken het opstellen van een caübreringskramne mogelijk, die de concentratie van de variabele (ongemerkte) component tot de gemerkte component weergeeft. Tegenwoordig wordt dit bereikt 15 door verwijdering van ofwel de gebonden of ongebonden fractie met behulp van vaste-fase-absörptie in reageerbuisjes of plastic korrels, centrifugeren, vervolgens hersuspenderen en wassen. Hoewel deze handelingen een kromme opleveren, die de relatie tussen de gebonden en ongebonden fracties weergeeft, zijn ze moeizaam en ongewik-20 keld en vereisen zij een gecompliceerde installatie. Bovendien vragen 3EEA, RIA en spin-immunoproeven gewoonlijk de invoering in de reactieve systemen van merkstoffen, die, niet immunoreactief, wel de immuno-reactivitèit van het systeem beïnvloeden door hun chemische of radioactiviteit, die hun gebruik als merkstoffen mogelijk maakt.

'25 De klassieke visuele indicatoren van een immuno-reactiviteit lijden niet onder deze nadelen van EIA, RIA en spin-immunoproef-procedures, aangezien ze geen fasescheiding en verwijdering van componenten uit het immunore act ieve systeem nodig maken, noch de invoering van merkstoffen die kunnen stóren of de immunoreactiviteit 30 van het systeem kunnen modificeren, vereisen. Veeleer zijn ze ge baseerd op een herverdeling van Se troebele deeltjes uit een uniforme niet geagglutineerde toestand naar een geagglutineerde toestand.

•Aangezien elk deeltje fungeert als een merkmiddel voor diverse immuno-reactieve eiwitmoleculen, wordt een aantal gemerkte deeltjes geagglu-35 tïneerd tot een karakteristiek microscopisch agglutinatiepatroon, dat 7812584 j. b kwalitatief en visueel kan worden af gele zen. Deze methode op zichzelf . leent zich echter niet voor een kwantitatieve meting en is dus eveneens van zeer beperkte clinische betekenis.

Er bestaan vele octrooien betreffende methoden en benaderingen 5 Vöor de aantoning van agglutinatiereacties. Zo beschrijft het Ameri kaanse octrooischrift 3.07^.853 een werkwijze en middelen voor het . uitvoeren van immunologische reacties door de vorming en uitspreiding van een mengsel van een fijnverdeelde vaste stof en twee vloeistoffen die qp antigeen/antilichaamreacties moeten worden onderzocht in een 10 proef plaats op een troebel oppervlak van contrasterende kleur wat • betreft de vaste stof. De proefplaats wordt daarna visueel bekeken.

Amerikaans octrooischrift 3-520.609 beschrijft een werkwijze — voor het aantonen van agglutinatiereacties waarbij monsters met een ΐιττη^οΐ energie (b.v. licht of electronen) worden belicht. Een duide-15 _ lijke agglutinatie geeft een duidelijke demarkatie in de zone tussen de geagglutineerde cellen en het omringend gebied, en deze demarkaties buigen de straling af en veroorzaken een:..verandering in de mate van het daardoor veroorzaakte signaal. Een tweede signaal wordt verkregen uit de mate van verandering van het signaal opgewekt 20 door de lichtstroom, tijdens, een voorbepaalde periode geïntegreerd^ en de geïntegreerde waarde vergeleken met een voorbepaalde standaard overeenkomend met een duidelijke agglutinatie, om na te gaan of een dergelijke agglutinatie in het reactiegebied is opgetreden.

Het Amerikaanse octrooischrift 3.819.271 geeft een werkwijze 25 en een apparatuur voor het meten van celagglutinatie in een drager- . vloeistof weer. Volgens deze methode wordt een dragervloeistof met daarin gesuspendeerde cellen in een houder gebracht, die wordt bewogen volgens een ringvormige baan, waarbij een lichtbundel door de . suspensie wordt geleid. De mate van agglutinatie van de cellen wordt 30 bepaald uit de hoeveelheid verstrooid 'licht bij zijn passage door de suspensie.

Het Amerikaanse octrooischrift 3.98^.533 beschrijft een electroforetisêhe methode voor het aantonen van antigeen/antilichaamreacties en Amerikaans octrooischrift 3.990.851 een werkwijze en een . 35 inrichting voor het meten van antigeen/antilichaam-reacties door een 7812584 s , -- * % ^ 5 - - ‘ . ί ___________________'.................. ....../.

r" • t laserlicht door het reactiemengsel te leiden en het verstrooide licht . in voorwaartse richting te meten.

Amerikaans octrooischrift 3.905-7^7 tenslotte geeft een werk-. wijze weer voor het kwalitatief en kwantitatief meten van antigeen „ 5 of antilichamen met een antigeen/antilichaam-reactie, waarbij een precipitaat wordt gevormd. Dit octrooischrift berust op de meting van de mate van verstrooiing van het licht door het precipitaat wanneer een lichtbundel daardoorheen wordt geprojecteerd.

Al deze bekende methoden en inrichtingen vereisen het aan-10 tonen van de agglutinatiereactie met fotmetrische middelen, zoals een meting van de lichtverstrooiing, turbidimetrie of opacimetrie.

Deze metingen zijn onderhevig aan clinisch significante fouten vanwege de kleur of de inherente troebeling van de te onderzoeken biologische vloeistof. Bovendien lijden alle methoden volgens de bovengenoemde 15 octrooischriften behalve 3.819-271 aan een ongelijke verdeling van reactant-indicatoren, die statistische fouten veroorzaken bij inspectie met automatische middelen en moeilijkheden bij interpretatie bij eenvoudige technieken.

Er is dus een sterke behoefte aan een proefprocedure. voor 20 het aantonen en kwantitatief bepalen van immunologische reacties, die eenvoudiger en sneller is uit te voeren en clinisch meer signi-éante informatie verschaft zonder dat de moeilijkheden en beperkingen optreden, die inherent zijn of gepaard gaan met de tot dusver gebruikelijke immunoproeftechnieken.

25 De uitvinding betreft derhalve een immunoproeflnethode • en inrichting voor het uitvoeren daarvan, ter aantoning en kwanti tatief bepalen van immunologische reacties.

Aldus wordt een clinisch significante informatie verkregen vergeleken met de gebruikelijke immunoproeft'echnieken en systemen.

30 Als gezegd wordt dus het aantonen en de kwantitatieve bepaling van immunologische reacties eenvoudiger en sneller uitgevoerd dan bij de békende methoden. Daarbij is de onderhavige immunoproefinethode niet-invasief en vereist hij niet de scheiding van een gebonden fractie van een ongebonden fractie. Wel is de onderhavige methode 35 in staat meer informatie te verschaffen omtrent de gemerkte componenten:· 7812584

ü - 6 ''J

l .

. ................................................)......·.....

Volgens de uitvinding wordt daartoe een uniek uitgevoerde, weggooibare, vlakke reactiebeeldcel verschaft, waarin de immunologische -• reactie wordt uitgevoerd. Tevens "betreft de uitvinding een houder voor het "bevestigen van de reactiebeeldcel in de apparatuur volgens 5 de uitvinding tijdens de beeldanalyse van de reactanten in de beeld- cel. Een en ander zal hieronder nader worden toegelicht onder meer aan de hand van de tekening. "

Korte beschrijving van de figuren.

Fig. 1 is een perspectieve weergave van de reactiebeeldcel, 1¾ die bij de uitvinding wordt gebruikt; fig. 2 is een doorsnede langs de lijnlI-II van fig. 1; lig. 3 is een perspectivisch aanzicht van een -draagstel voor de beeldcellen volgens de uitvinding; fig.U is een doorsnede langs de lijn TV-IV van fig. 3; 15 fig. 5 is een doorsnede langs de lijn V-V van fig.k·, de fig. 6a-6d zijn schematische frontaanzichten die de resp. posities van de reaetiecel in elke beeldcel tijdens het roteren rond een centrale as voor het mengen en homogeen verdelen van de reactanten illustreert; 20 fig. 7 is een doorsnede langs de lijn VII-VII van fig. 6a f en geeft de toroide meniscus weer, die gevormd wordt bij de vulopening van de reactiebeeldcel tijdens roteren; fig. 8 is een schematische weergave, gedeeltelijk in doorsnede die zoveel van. de apparatuur volgens de uitvinding weer-25 geeft als benodigd voor het weergeven van de verticale verplaatsing van elke beeldcel en de laterale verplaatsing van het dragergeheel overeenkomstig de uitvinding; fig. 9 is een doorsnede langs de lijn IX-IX van fig. 8. de fig. 10 en 11 zijn schematische weergaven van het beeldprocédé 30 waarbij beelden van geagglutineerde indicatordeeltjes in de vloeistof-suspensie binnen de reactiecellen worden gevormd op een beeldsensor; fig. 12 is een frontaanzicht van de beeldsensor, waarop beelden van de geagglutineerde deeltjes zijn gevormd; fig. 13 is een·grafische weergave van de electronensignalen 35 corresponderend met de geagglutineerde gebieden van de beeldsensor 7812584 • * 1

J - T

r' · .

en fig. 1¾ is een functioneel blokdiagram van het electro-optisehe procédé en systeem, dat hij de uitvinding vordt toegepast.

Een specifieke apparatuur en een nieuwe methode voor het aantonen 5 en kwantitatief bepalen van immunoreactieve componenten van immuno- reactieve systemen worden hieronder nader beschreven. De apparatuur omvat een draagstel met zijpanelen en front- en achterpanelen, alsmede een aantal van elkaar gescheiden, axiaal aangebrachte compartimenten tussen de zijpanelen. Een beeldcel, specifiek ontworpen voor het 10 uitvoeren van de uitvinding is aangebracht in en bevestigd in elk van de compartimenten. Elke beeldcel is vervaardigd van een tweetal evenwijdige, vlakke oppervlakken, elk met een ongeveer ringvormige groef, zodat bij het binden van deze oppervlakken aan elkander ter vorming van een geheel, deze ringvormige groeven een reactiecel cm-L5 vatten. Ee'n van de ringvormige groeven is voorzien van een vulopening, waardoor een vloeistofmonster en reagens in de reactiecel kunnen worden ingevoerd. *

De apparatuur is tevens voorzien van een orgaan, zoals een caliper, die zo is gevormd, dat hij in de ccmpartimenten kan worden 20 geschoven voor het gedeeltelijk oplichten van de beeldcel daaruit . .

en de laatste in een optische baan kan brengen, zoals een bundel stralingsenergie uit een monochrcmatische lichtbronnen een beeldlens voor het focuseren van de lichtbundels doorgelaten door de reactiecel op het oppervlak van een beeldsensor, zoals een ladingsgekoppelde 25 inrichting.

De methode omvat het pipetteren van de biologische vloeistof en een reagens (een nagenoeg opaak, collo!daal deeltjesvormig geheel, b.v. latexbolletjes) in de reactiecel door de vulopening, het gelijk-• matig mengen en incuberen van het reactiemengsel ter vorming van ge-50 agglutineerde deeltjes en het ‘ transillumineren van de inhoud van de reactiecel. Het doorgelaten licht wordt afgebeeld op het oppervlak van de beeldsensor, waar donkere gebieden verschijnen corresponderend met de geagglutineerde deeltjes in de reactiecel. Het totale donkere gebied wordt vervolgens gemeten, liefst met electronische middelen.

55 Deze procedure wordt herhaald voor monsters met bekende 7812584 J ' · antilichaaaconcentraties en de resulterende donkere gebieden uitgebet tegen de concentraties. De concentratie van de immunoreactieve * /component in het onbekende monster kan dan, uit de kromme worden af gelezen. ~ .

/ 5 De uitvinding betreft dus een specifieke methode en appara tuur voor het uitvoeren van immunologische reacties. Bij de methode worden electrooptische beeldtechnieken toegepast bij een portie van een immunoreactief systeem en de optische beelden, gevormd op een beeldsensor cartr.ografisch geanalyseerd. Aldus wordt de mate van 10 agglutinatie in het immunologische reactiemedium kwantitatief bepaald en gerelateerd aan de concentraties van immunoreactieve componenten (b.v. antigenen en antilichamen), die de agglutinatie veroorzaken.

In fig. 1 is een beeldcel weergegeven algemeen aangeduid als 1 voor het uitvoeren van de immunologische reacties, die specifiek 15 is ontworpen voor gebruik in een ëlectrooptisch systeem volgens de uitvinding. De beeldcel 1 omvat twee tegenover liggende, evenwijdige planaire oppervlakken 3 en 5* die passend zijn samengebonden, liefst met ultrasone middelen tot een eenheid, begrensd door de zijkanten 7 en 9s en de bodem en bovenkant · 11 en 13. De zijkanten 7 en 9 *·.

20 kunnen licht taps zijn uitgevoerd en de zijkant 9 is aan de onder kant enigszins afgeschuind, zoals bij 15 voor een gemakkelijker in-' j . voe.ging van de beeldc ellen in hun resp. compartimenten 17 van het draag-stel ;igs als weergegeven in fig. 3.

De zijkanten 7 en 9 van de beeldcel omvatten elk een paar 25 pallen of inkepingen als weergegeven bij 21, 23, 25 en 27, die zo zijn uitgevoerd, dat zij combineren met overeenkomstige veerkrachtige uitsteeksels 29 in de wanden of kanalen 31 van elk compartiment 17, wanneer de beeldcellen daarin worden geschoven. ......

Als weergegeven in fi.g. 3 wordt het draagstel 19 begrensd 30 door voor- en achterpanelen of wanden 33 en 35 en zijpanelen of wanden 37 en 39. Een aantal ongeveer U-vormig uitgevoerde verdelings-wanden Ul zijn afzonderlijk langs de hoofdas van het draagstel 19 aangebracht en passend gebonden of bevestigd aan de zijwanden 37 en 39* waardoor ze de compartimenten 17 in het draagstel omgeven 35 Het zijpaneel of wand 39 is een gedeeltelijke wand :dies iets 7812584 - 9 fc *.

"boven' de helft van de hoogte van elk ccmpartiment uitsteekt en zijpaneel . of wand 37 is passend intern geschraagd "bij zijn onderuiteinde, zoals "bij 1+3, zodat wanneer elke teeldeel volledig in zijn resp. ccmparti-ment is geschoven, het oor stuk h5 in de bodemwand 13 van de teeldeel 5 op deze schouder 1+3 rust. Deze constructie, tezamen met de verbinding van de groeven 21, 23, 25 en 27 met hun overeenkomstige uitsteeksels in kanalen 31 verhindert dat de beeldcellen door de compartimenten heenvallen.

Zoals verder in de fig. 3 en 1+ is weergegeven is het draag-10 stel 19 tevens voorzien van de laterale flensorganen 1+7 en 1+9» die tussen de vingers kunnen worden aangevat voor een passende invoeging van het geheel in de onderhavige apparatuur, of voor het verwijderen daaruit.

Bij fig. 1 is elk van de tegenovergestelde oppervlakken 15 van de teide planaire vlakken 3 en 5 voorzien van een gewoonlijk circulaire groef, die tij bevestiging van de twee oppervlakken tegen elkaar de reactiecel 51 vormen, waarin de immunologische reactie wordt uitgevoerd. Een vulopening 53 loopt uit in de circulaire groef in het planaire oppervlak 3 voor invoering van reagens en biologische 20 vloeistof in de reactiecel,en een focusdoel 55 b.v. een ongeveer . rond cylindrisch orgaan is gevormd op de ringvormige groef op het buitenoppervlak van het planaire oppervlak 5 in de reactiecel 1+5 cm het focuseren van het optisch systeem op het vlak dat halverwege de reactiecel ligt mogelijk te maken.

25 De twee planaire oppervlakken 3 en 5 kunnen van glas of een passend plastic materiaal zijn, zoals polystyreen. Hoewel teide oppervlakken van doorzichtig materiaal kunnen zijn vervaardigd, kan ook een doorzichtig zijn en het ander slechts doorschijnend, ’ in welk geval het planaire oppervlak 3 vervaardigd is van een door-30 schijnend materiaal, terwijl het planaire oppervlak 5 van een doorzichtige stof is vervaardigd.

Wil men de reagentia en de biologische vloeistofiaonsters in de reactiecel brengen dan worden, zie fig. 3 en U, de zijkanten T en 9 van elke beeldcel tussen de vingers vastgepakt en uit hun 35 ccmpartiment getild tot de groeven 21 en 25 zich verbinden met hun 7812584 10 corresponderende uitsteeksels in de kanalen 31. Hèt specifieke reagens • ;en de "biologische vloeistof worden achtereenvolgens ingevoerd in - - • / t >reactiecel 51 via opening 53 onder toepassing van een pipet of een ander passend orgaan.

5 De beeldcel wordt vervolgens naar beneden in zijn compartiment gedrukt- en de volgende beeldcel gevuld met reagens, en biologische vloeistof als eerder beschreven. Een reeks reactiebeeldcellen worden aldus gevuld met reagens en de te onderzoeken biologische vloeistof.

Nadat reagens en biologische vloeistof als bovenbeschreven

* “N

• 10 in de reactiebeeldcellen zijn gebracht» worden zij gemengd en homogeen door een langzame rotatie van het draagstel rond. zijn rotatieas verdeeld. De fig. 6a-6b illustreren de respectievelijkeposities van elke beeldcel tijdens het roteren van het draagstel. Uittreding van vloeistof uit de reactiebeeldcel 51 "wordt verhinderd door de vorming 15 van een z.g. toroïde meniscus rond de vulopening 53· (fig. 7) tijdens dit roteren. *

Het draagstel 19 kan met de hand worden geroteerd hoewel' de apparatuur volgens de uitvinding gemakkelijk automatisch kan worden geroteerd tot de gewenste mate van menging en uniformiteit zijn be-20 reikt. . ’·

De rotatiesnelheid van het geheel kan wisselen, met dien verstande, dat de oppervlaktespanning van de vloeistofmeniscus nooit ’wordt overtroffen door de centrifugale kracht van de vloeistof in elke reactiebeeldcel. In de praktijk is langzaam roteren van het ge-25 heel gedurende enige minuten voldoende voor een goede menging en een hcmogene verdeling van de reactanten in elke reactiebeeldcel.

'Alvorens beelden te vormen, zoals hieronder wordt weergegeven, wordt de inhoud van elke reactiecel geïncubeerd onder passende in-cubatievoorwaarden, die zullen variëren afhankelijk van reagentia en 30 gebruikte biologische vloeistof. Gewoonlijk zal de temperatuur van

* de vloeistof in elke reactiecel tijdens incuberen op ca. 25-50°C

•gedurende 5-15 minuten worden gehouden. De incubatie kan worden uitgevoerd terwijl de beeldcellen in het draagstel in een passende ruimte in de apparatuur aanwezig zijn of in 35 een aparte kamer, indien zo gewenst.

{ 7812584 • · » 11 ' ü 'j . / '

De 'reagentia, die tij de uitvoering van de uitvinding geschikt zijn, zijn in hoofdzaak opake colloïdale stoffen, zoals kool- deeltjes, latexdeeltjes, glas of keramische "bolletjes, kaolienklei-soorten, polystyreenkorrels, zoogdier-erythroeyten, enz. met een deel- .

5 - tjesgrootte van ca. 1 tot 5 micron of iets groter. Aangezien latex en kooldeeltjes in hoge mate opaak zijn en gemakkelijk kunnen worden verkregen, worden zij meestal als voarkeursreagentia hij de praktijk van de uitvinding toegepast, hoevellatex de voorkeur verdient.

In fig. 8 en 9 is weergegeven dat draagstel 19 is aan- dat - . . Λ ' 10 gebracht op een transportorgaan 57, /loopt over schijven 59» die zijn bevestigd aan en worden geactiveerd door motor 6l. De transportband 57 heeft een uitsteeksel 63 voor contact met uitsteeksel 65 op het draagstel, zoals dit achtereenvolgens in positie wordt geplaatst na elk beeldvormingsproces.

- 15 Qm elke beeldcel uit zijn respectievelijk ccmpartiment te lichten en in de optische baan te brengen, is de onderhavige apparatuur voorzien van een caliper algemeen aangeduid als 67, die een bovencalipersegment 69 en een ondercalipersegment 71 omvat.

Het ondercalipersegment 71 heeft een integrale verticaal uitstekende 20 arm 73 die in elk ccmpartiment van het draagstel kan steken om elke beeldcel op en in zijn .optische baan te brengen. Het ondercalipersegment heeft een laterale sectie 75» die bevestigd is op een riem 77» die loopt over schijven 79» die zijn verbonden en worden aange-25 dreven door een motor 83.

De boven- en ondercalipersegmenten zijn bevestigd t aan een richtstaaf 8l en zijn gewoonlijk bevestigd aan en samengevoegd met een verend orgaan 83, dat de veren 85 en 87 bevat. Het boven-calipersegment 69 wordt boven de beeldcellen vastgehouden met een 30 stop 89, die is geïnstalleerd op de richtstaaf. - ...

Om elke beeldcel in zijn optische baan te brengen • wordt de motor 81 aangedreven met een handle, niet weergegeven, waar door de riem 77 verticaal en opwaarts beweegt. Dit brengt het verticaal uitstekende stuk 73 van het ondercalipersegment in contact met 35 het onderuiteinde van de beeldcel en naarmate de riem doorloopt, 7812584 12 brengt deze de beeldcel naar boven en tegen bet bovencalipersegment .. 69s en gedeeltelijk uit het draagstel in de optische baan, als weer- * gegeven in fig. 9·

Na het afbeelden van de inhoud van de reactiecel wordt de beeld-' 5 cel naar zijn oorspronkelijke positie in het compartiment teruggeleid ' . door de aandrijfriem 77 terug te doen lopen. Vervolgens wordt motor 6l aangezet waardoor de risn. 57 in de richting van de pijlen in fig. 9 •beweegt. Wanneer uitsteeksel 63 het volgende uitsteeksel in het draag-.· stel corresponderend met het volgende compartiment ontmoet, slaat 10 ' de motor 6l automatisch af en. wordt motor 81 aangezet, die de volgende _ · ' . -beeldcel in de optische baan voor beeldweergave brengt. Dit wordt net zo lang voortgezet, tot het gewenste aantal beeldcellen is afgeheeld.

Als weergegeven in. fig. 10 en 11 cmvat de apparatuur volgens de . 15 uitvinding een bron voor energierijke straling, zoals monochrcmatisch licht (93) van waaruit een bundelmonochramatisch licht op de beeld— cel 51 valt ter transilluminatie van de inhoud van de reactiecel 55· Het oppervlak, dat door de lichtbundels wordt getransillumineerd bevat een poly-gedispergeerde gelijke· verdeling van de gemerkte 20 latexdeeltjes, die representatief is voor het gehelereactieraedium binnen de reactiecel.

De diepte'van de reactiecel 55 moet minimaal zijn om een belangrijk gedeelte· van de indicatordeeltjes in het focusoppervlak van het optische systeem te concentreren, dat moet corresponderen met 25 het beeldvlak, van waaruit alle informatie wordt verkregen.. De licht bundels uit de lichtbron 93 kunnen gecollimeerd en gecondenseerd worden met een condensorlens (niet weergegeven) en het licht doorgelaten door de reactiecel 53 wordt geleid door een beeldvormende lens 95 met passende dioptrie.. De beeldlens 95 is bevestigd in een focuse-30 ' rend orgaan 97» dat regelbaar is bevestigd met een heugel en rondseï-• systeem 99 en 101 voor het regelen van de focuserende lens. De licht bundels doorgelaten door:·' de focuserende lens 95 treffen het opper-’ vlak van een beeldsensor 103» waarop beelden van de geagglutineerde indicatordeelt jes worden gevormd.

.35 De beeldsensor 103 is een ladings gek oppeldq inrichting, afgekort » , 7812584 3 . 13 t · als C.C.D., en kan van elk type zijn als beschreven in Scientific

American van februari 197^» blz. 23-33. Een C.C.'D. omvat een sili-* / ciumgrit bestaande uit 10.000 fotosensorelementen aangebracht in 100 x 100 rechthoekige secties en metalen contacten rond de randen 5 van dit rooster voor het bevestigen van metalen bevestigers. Wanneer licht op het oppervlak van het siliciumrooster valt, wordt straling geabsorbeerd en electronenladingen afgevoerd in een hoeveelheid evenredig met de hoeveelheid opgevallen licht. · .

Zo worden overeenkomstig de uitvinding de opake indicator-10 deeltjes in de biologische vloeistof binnen de reactiecel 53 getrans-illumineerd en weergegeven op het fotogevoelige oppervlak van de C.C.D. De vergroting van het optische systeem wordt zo geregeld, dat de beelden van de niet geagglutineerde deeltjes kleiner zijn in grootte dan het oppervlak van elk fotogevoelig element (afbeeldingselement 15 of pixel). Aangezien de electrische afgifieri uit de fotogevoelige elementen evenredig zijn met de hoeveelheid licht dat viel qp hun oppervlakken, zal indien een niet geagglutineerd deeltjesbeeld kleiner is dan 1 pixel, zijn electrische afgifte geringer zijn dan de electrische afgifte corresponderend met een volledig geschaduwd pixel.

20 Men kan dus een drempelafwijzingstoetssteen aanbrengen om alle beeld-oppervlakken waarvan de electrische afgifte geringer is dan een voorbepaalde waardë af te wijzen, zoals de niet geagglutineerde deeltjes, d.w.z. de deeltjes die hoewel ze. dicht bij elkaar zijn gelegen, niet totaal met elkaar in contact zijn en daardoor een passage 25 van enig licht daardoorheen mogelijk maken.

Wanneer diverse indicatordeeltjes tot een groot., aggregaat .of een klont samenagglutineren, zal het resulterende beeld diverse pixels afschaduwen, zoals weergegeven in fig. 12 en vanwege het dicht-klonteren van de geagglutineerde deeltjes in alle drie dimensies, 30 zullen zij donkerder verschijnen dan een enkel deeltje. Na het vormen van beelden van de bovengenoemde deeltjes wordt het C.C.D. nauwkeurig electronisch rij bij rij bekeken. Iedere pixel·,, die een beeld-sectie opmerkt die donkerder is dan de drempelwaarde zal een electrisch ’(voltage) signaal af geven, dat een functie is van de beelddichtheid 35 van de geagglutineerde deeltjes. Dit wordt grafisch weergegeven in 7812584 J lU .

fig. 13s di© de electrische signalen weergeeft^corresponderend met de geagglutineerde deeltjes op het fotogevoelige oppervlak "van de C.C.D. van fig. 12.

De onderhavige uitvinding is bijzonder geschikt voor het be-5 palen van ziekten als syphillis, hepatitis, enz. In het algemeen omvat de methode het bekleden van een indicator (latexdeeltjes) met ziekte-antigeen. Dit antigeen kan worden bevestigd op het oppervlak van de latex door absorptie, adsorptie, chelateren of een andere bekende techniek en de complementaire immunoactieve component is dan aan-10 wezig in de analyt, d.w.z. het biologische proefmonster, b.v. bloed- serum. Wanneer de analyt wordt toegevoegd aan de' beklede deeltjes zal de reactie tussen antigeen en antilichaam een fysico-ehemisch complex opleveren, dat resulteert in een agglutinatie van de latexdeeltjes. De mate van agglutineren is afhankelijk'van het aantal • 15 beschikbare complementaire plaatsen en de reactie verloopt tot alle antigeenplaatsen met de antilichamen in de analyt zijn verenigd.

Aldus worden klonten, d.w.z. geagglutineerde deeltjes met. verschillende grootten gevormd in de reactiemedia, waarbij het aantal en de grootte daarvan evenredig zijn met de relatieve concentraties . .

20 aan antigeen/antilichaam in analyt en indicator deeltjes. Na trans illuminatie van de reactiecel en het vormen van beelden van de geagglutineerde deeltjes worden de beeld oppervlakken -'· eleetronisch kwantitatief bepaald en het totale oppervlak opgeteld welk laatste een functie· is van de concentratie aan antilichaam 25 in de analyt.

De bovenbeschreven methode kan worden gebruikt voor een kwalitatieve bepaling van een onbekend monster. Ook kan de tot dusver beschreven procedure worden herhaald voor een referentiemonster en' de totale donker afgebeelde oppervlakken worden vergeleken ter 30 vergelijking met de aard van het onbekende monster.

Ter bepaling van de' concentratie van de immunoreactieve component in het onbekende biologische monster wordt de' bovenstaande procedure voor tenminste twee bekende controlemonsters maar met verschillende antilichaamconcentraties herhaald, waarbij een een nega-35 tieve controle kan zijn (een serum 'zonder antilichamen). Het totale ·* 7812584 >15 , \ • y donkere oppervlak van het controlemonster wordt vervolgens gerelateerd . met hun respectievelijke concentraties. De antilichaamconcentratie in het onbekende monster kan nu worden bepaald uit het totale donkere oppervlak verkregen hij dit onbekende monster en zijn verhouding tot 5 de donkere oppervlakken van de bekende monsters en hun bekende concentraties. o

Het electrooptische systeem volgens de uitvinding kan gemakkelijk worden weergegeven aan de hand van het blokdiagram van fig. lb. Als weergegeven in dit diagram wordt de beeldcel 51 getransillumineerd 10 met manoehromatische lichtbundels uit een lichtbron 93. Deze licht bundels worden na het doorlopen van de beeldcel gefoeuseerd op het C.C.D. 103 met behulp van de lens 95· De afgifte van het C.C.D. volgt twee paden: een eerste pad 105 voor het verschaffen van gemiddelde cijfers omtrent de intensiteit-terugvoedingsblanco 106 en een 15 tweede pad 107 dat cijfers verschaft ontrent de bepaling van de deeltjesgrootte en hun frequentie van optreden.

Het tweede pad 107 voedt een drempelvergelijker en deeltjesteller 109 die de niet geagglutineerde deeltjes uitzeeft op basis van de intensiteit en de deeltjesgrootte. De vergelijker 109 onderscheidt 20 dicht geklonterde deeltjes (geagglutineerde deeltjes) die duidelijk donkere beelden op de C.C.D. 103 werpen van de contrasterende grijze beelden die resulteren bij niet geagglutineerde deeltjes, en dient verder voor het elimineren van tellingen resulterende uit- deeltjes buiten -het beeldvlak. · 25 Een weergave-kathodestraalbuis 117 dient voor het weergeven .van de afgiftecijfers van de C.C.D. 103 in een beeld van het reactie-veld, waardoor het proefmonster visueel wordt weergegeven en vormt tevens een visuele terugkoppeling voor het bepalen van de kwaliteit van het systeem.

. 30 Een temperatuurscontrole-eenheid 113 bewaakt en controleert ' de temperatuur van de beeldcelinhouden· qp een tevoren bepaald optimaal niveau.

Het systeem weergegeven; in fig. JA omvat tevens een digitale computer 115 en een controlelogicum 117 voor het controleren 35 en regelen van de hoofdfuncties van het instrument en de diverse ge- 7812584 - 16 /., . helen. Een geheugensectie 119 slaat de computercijfers op terwijl een |Uittypesectie 121 de resultaten van de computer in cijfers en letters wéergeeft.

. De uitvinding zal verder worden geïllustreerd aan de hand van 5 de' volgende twee voorbeelden.

Voorbeeld I . .

Dit voorbeeld geeft de toepasbaarheid van' de werkwijze en dè * apparatuur.volgens de uitvinding weer bij syphilis.

6Ó micro·;.liter RPR (Rapid Plasma Reagent) actieve kool anti-10 geensuspensie (HWD), een reagens van Venereal Disease Reagent

Laboratory, werd gepipetteerd in elk van 30 beeldcellen aangebracht t ' \ in 3 magazijnen als bovenbeschreven. Verder werd ho micro: liter van de volgende controlesera (genomen van patiënten met syphilid ‘in elk van de 'cellen 1-4 gebracht. (l) ' ’ 15 Cfel No. STD' Sera · RPR Card Titer • '1 sterk reactief 8 * 2 matig reactief h 3 zwak reactief 1' h niet reactief /0 20 (l) Voor een meer gedetailleerde beschrijving van HffiD en'RPR wordt verwezen naar het Amerikaanse octrooischrift 3.07^.853.

De overige 26 beeldcellen werden ‘elk gevuld met nog Uo microliter van sera van verdachte patiënten en alle beeldcellen geïncu-beerd door het geheel langzaam gedurende 8 min. bij 30°C te roteren.

25 ·' De mate van agglutinatie in elke cel werd vervolgens bepaald als’ / boven is beschreven waarna de in tabel A weergegeven resultaten werden verkregen, . 30 35 t 7812584 s · · * ,4 . 17

r Tabel A

Monster Score in hand-score ,- sgglutinatie - t eenheden/p-ppervl.) 1 (controle) 1500 +8 2 (controle) 945 +4 3 (control^ ' 125 +1 4 (-controle) .45 - 5 199 .-+1.

6 45 7 59 . - - 8 42 9 37 - ; - 10 32 - ; n 998 +4 12 ' 38 - 13 39 ' - 14 54 - 15 76 - . 3.6 21 IT 94 • 18 22 - .

19 450 +2 20 1495 ' +8 21 36 22 29 - 23 42 24 . 59 .

'25 65 - 26 32 -·.·"· 27 5¾ 28 1315 .

29 21 +8 ‘ 30 · · 7812534 : 18 * «w *·· - r ! * . Als-weergegeven intabel A kunnen de diverse scores worden vergeleken met de controlemonsters ter bepaling van de sterkte van 'de ziekte bij het betreffende monster.

Zo geeft b.v. cel 5.een zwak reactieve conditie weer en dus een lichte 5 · ziektetoestand; de cellen 6-10 geven afwezigheid van syphilis aan; cel 11 duidt op een gevorderde ziektetoestand en de cellen 20 en 28 zelfs op ernstige ziektetoestanden·. Bovendien kunnen de verkregen resultaten worden gekwantificeerd in termen van het percentage positieve controles en wel als volgt: 10 ' '.Ssss x 100 1500

Zo betekent.b.v. een score van 998 voor cel No. 10, dat de verdachte monsterconcentratie 998-1500 x 100 bedraagt, d.w.z. 66,53$ van de positieve controle bij cel No. 1. Zodra dus de concentratie van de '' 15 positieve controle bekend is, kan de mate van de ziekte in het proefmonster worden bepaald met de apparatuur en de werkwijze volgens de uitvinding.

Voorbeeld II

. Dit voorbeeld beschrijft een proef op menselijk chorion-20 gonadotropine (ïïCÖ voor het bepalen van zwanger schap.

75 micro:’.liter anti-HCG/ïatexkorrelreagensuspensie (HWD) werd -gepipetteerd in 10 beeldcellen aangebracht in een apparatuur als boven beschreven. 2 cellen werden gebruikt als controles door toevoeging van 25 micro:'liter urine, een van bekende reactiviteit 25 en de andere van onbekende reactiviteit. De overige beeldcellen werden • elk gevuld met 25 micro:· .liter proefmonster. Het geheel werd vervolgens door langzaam roteren gedurende 8 min. bij 28°C gelncubeerd en hun inhoud bepaald volgens de eerderbeschreven methoden. De resultaten 'zijn weergegeven in tabel B.

30 · .

« 35 ' ’ 7812584 \ · ^ .

19 ' Tabel B -

Monster Score, Titer (HCG)

Agglutinatie eenh. [oppervlak) Inti. eenh..(lU) 1 (controle) 1627 2,5 2 -^controle) 0 - n 3 1U93 2,.0 k . 122 0,1 5 22'. 0,06 ' 6 1’· 0 - /- 7 1^00 1,5 8 .- 3. · > ’ ' t 7812584

Claims

20. ' · / V. .- r' CONCLUSIES: \
1. Inrichting voor gebruik hij immunologische reacties, welke ' apparatuur cmvat: a) een draagstel met voor- en achterwanden en zijwanden, welk draag-stel een aantal gescheiden axiaal aangebraehte compartimenten tussen 5 de zijwanden bevat, b) een beeldcel in elk van deze compartimenten, waarbij elke beeldcel twee evenwijdige planaire oppervlakken heeft, waarbij elk van deze oppervlakken een ongeveer ringvormige groef bezit, zodat bij samenvoegen van de oppervlakken deze ringvormige groeven een reactiecel · 10 vormen en een opening in een van deze groeven is uitgespaard voor het toevoeren van biologische vloeistof en reagens aan de reactiecel, c) organen voor het bevestigen in en oplichten van deze beeldcellen gedeeltelijk uit bun respectievelijke ccmpartimenten en in een optische baan;' - ' 15 d) een lichtbron voor het richten van lichtbundels door deze reactiecel, e) een beeldsensor met een fotogevoelig oppervlak bestaande uitfoto-eensorelementen, f) een beeldlens voor het focuseren van de lichtbundels die deze ' 20 reactiecellen hebben doorlopen, op de genoemde beeldsensor, waarop donkere‘heeldenJcorresponderenimet geagglutineerde deeltjes in de reactiecellen^worden gevormd, en g) organen voor het bepalen van de donkere oppervlakken op het opper- . vlak van de beeldsensor.
2. Inrichting volgens conclusie 1, waarbij het draagstel ten minste twee compartimenten cmvat.
3. Inrichting volgens conclusie 1, waarbij beide oppervlakken van de beeldcellen van een doorzichtig materiaal zijn vervaardigd. •1». Inrichting volgens conclusie 2, waarbij beide oppervlakken " 30 van de beeldcellen van een doorzichtig materiaal zijn vervaardigd.
5. Inrichting volgens conclusie 3» waarbij een van deze oppervlakken vervaardigd is van een doorzichtig materiaal en het andere •oppervlak is vervaardigd van een doorschijnend materiaal. 7812584 V ^ . t *- * /
6. Inrichting volgens conclusie waarbij een van de oppervlakken is vervaardigd van een doorzichtig materiaal en het andere van een • i doorschijnend materiaal.
7. Inrichting volgens conclusie 1, waarbij de inrichtingen voor 5 het bevestigen en oplichten van de beeldcellen caliperorganen zijn.
8. Inrichting volgens conclusie 2, waarbij de organen voor het bevestigen en oplichten van de beeldcellen caliperorganen zijn.
9· Inrichting volgens conclusie 3, waarbij de organen voor het bevestigen en oplichten van de beeldcellen caliperorganen zijn.
10. Inrichting volgens conclusie k9 waarbij de organen voor het bevestigen en oplichten van de beeldcellen caliperorganen zijn.
11. Inrichting volgens conclusie 5, waarbij de organen voor het bevestigen en óplichten van de beeldcellen caliperorganen zijn,
12. Inrichting volgens conclusie 6, waarbij de organen voor het 15 bevestigen en oplichten van de beeldcellen caliperorganen zijn. - „ 13. Inrichting volgens conclusies 1-12, met het kenmerk, dat de organen voor het bepalen van het totale donkere beeldoppervlak op het oppervlak van de beeldsensor electronisehe organen zijn. lU. Beeldcel voor vloeistofreaetanten, welke beeldeel bestaat 20 uit een paar tegenover gelegen evenwijdige plenaire oppervlakken, een ringvormige groef in elk van deze oppervlakken, zodanig dat bij samenvoegen van de oppervlakken tot een geheel deze groeven een reactiecel omsluiten, met een opening in een van de ringvormige groeven voor de invoering van vloeistofreaetanten in deze reactiecel. 25 15· Cel volgens conclusie 1^, waarbij beide oppervlakken zijn ' vervaardigd van een doorzichtig materiaal. '. · l6. Cel volgens conclusie lH, waarbij een van de oppervlakken is vervaardigd van een doorzichtig materiaal en de ander van een doorschijnend materiaal. ‘
17. Beeldcel volgens conclusie lU, met verder een nagenoeg cy- lindrisch orgaan bevestigd op het binnenoppervlak van een van de ringvormige groeven, zodanig dat het optische systeem focuseert op het middenvlak van de reactiecel. . '
18. Beeldcel volgens conclusie 15, met voorts een ongeveer 35 cylindrisch orgaan bevestigd op het binnenoppervlak van een van 7812584 . - 22_ de ringvormige groeven, zodanig dat het optische systeem focuseert ,óp het middenvlak van de reactiecel. _ " ' ·
19. Beeldcel volgens conclusie 16, voorts met een nagenoeg cy- „ t * - lindrisch orgaan bevestigd op het binnenoppervlak van een van de 5 circulaire groeven, zodanig dat het optische systeem focuseert op het middenvlak van de reactiecel.
20. Beeldcel volgens conclusie 17 voorts met een nagenoeg ey-lindrisch orgaan bevestigd op het binnenoppervlak van een van de circulaire groeven, zodanig dat het optische systeem focuseert op jq het middenvlak van de reactiecel.
21. Werkwijze voor het kwalitatief aantonen van een immuno-reactieve component van een biologisch vloeistofmonster waarbij men a) dit proefmonster met een reagens daarvoor in een reactiezone brengt, welk reagens in hoofdzaak bestaat uit troebele colloïdale deeltjes; '^5 b) dit biologische vloei stofmons ter goed mengt en incubeert met het reagens in de reactiezone, c) de inhoud van de reactiezone transillumineert met stralingsenergie en de getransmitteerde lichtbundels op een oppervlak van een beeld-sensor afbeeldt, waarbij donkere oppervlakken worden gevormd corres- 20 ponderend met geagglutineerde deeltjes in de reactiezone, d) het totale donkere oppervlak van de beeldsensor meet, ; e) de trappen a) tot d) herhaalt voor een referentiemonster en f) het totale donkere oppervlak verkregen bij het biologische monster vergelijkt met het totale verkregen donkere oppervlak, verkregen 25. bij het referentiemonster.
22. Werkwijze volgens conclusie 21, met het kenmerk, dat het reagens bestaat uit kooldeeltjes. -
23. Werkwijze volgens conclusie 21, waarbij het reagens bestaat uit latexdeeltjes. . '· *. \ 30 2k. Werkwijze volgens .conclusie 21, met het kenmerk, dat geïncubeerd wordt bij 25-50°C en wel gedurende 5 minuten tot ca. 15 minuten.
25. Werkwijze volgens conclusie 22 of 23, waarbij wordt geïncubeerd bij 25-50°C en wel gedurendè 5 minuten tot ca. 15 minuten. .··-'
26. Werkwijze volgens conclusie 21-25, met het kenmerk, dat de 35 donkere oppervlakken corresponderend met de geagglutineerde deeltjes \ 7812584 . 23 / ' vorden gemeten met electron! sche .organen,
27. Werkwijze voor het bepalen van de concentratie van immuno-reactieve componenten in biologische vloeistofmonsters, waarbij men a) dit biologische monster met éen reagens in een reactiezone 5 brengt, welk reagens in hoofdzaak bestaat uit troebele colloïdale deeltjes, b) het biologischemonster goed mengt en incubeert met het reagens in de reactiezone, c) de inhoud van de reactiezone transillumineert met stralingsenergie 10 en de doorgelaten lichtbundels op een oppervlak van een beeldsensor afbeeldt, waarbij donkere gebieden corresponderend met. de geagglutineerde deeltjes in de reactiezone optreden, d) het totale donkere oppervlak van het oppervlak van de beeldsensor meet, 15 e) de trappen a) t/m d) voor tenminste twee controlemónsters met bekende en verschillende antilichaamconcentratie herhaalt, fj het totale donkere oppervlak van de controlemonsters relateert aan hun respectievelijke antiliehaameoncentraties en g) de antilichaamconcentratie van het onbekende biologische vloeistof-20 monster uit de verkregen relatie bepaalt.
28. Werkwijze volgens conclusie 27, met het kenmerk, dat het reagens hoofdzakelijk uit actieve kool bestaat.
29. Werkwijze volgens conclusie 27» met het kenmerk, dat het reagens hoofdzakelijk uit latexdeeltjes bestaat.
30. Werkwijze volgens conclusies 27-29, met het kenmerk, dat men · incubeert bij een temperatuur van 25-50°C en wel gedurende 5-15 minuten.
31. Werkwijze volgens conclusies 27-30, met hét kenmerk, dat de oppervlakken corresponderend met de geagglutineerde deeltjes worden 30 'gemeten met electronische organen.
32. KLectro-optisch systeem voor toepassing bij het beoordelen . van immunologische reacties, welk 'systeem bestaat uit daarin a) een beeldcel met/een biologisch vloeistofmonster en een reagens daarvoor, 35 $ * een'lichtbron waaruit bundels stralingsenergie op de'beeldcel 7Ö 1 2 5 8 4 » . 1 * ·2Ά r treffen, e) een beeldsensor· met een fotogevoelig oppervlak "bestaande uit / . . fotogevoelige elementen, c d) een "beeldlens voor het focuseren van' het door de "beeldcel doorge-5 laten licht op het oppervlak van de image-sensor, -waarbij donkere oppervlakken verschijnen corresponderend met geagglutineerde deeltjes in de beeldcellen en e) een drempelvergelijker voor het verwerpen van donkere gebieden die kleiner zijn dan een voorbepaalde drempelwaarde en het tellen 10 van de. donkere gebieden die groter zijn dan deze drempelwaarden.
33. Electro-optisch systeem volgens conclusie 32, met een tem-peratuurscontrole voor. het regelen van de temperatuur van de irihoud van de beeldcel. '
34. Electro-optisch systeem volgens conclusies 32 of 33, voorts 15 met een weergavescherm dat geassocieerd werkt met de beeldsensor voor een visuele weergave van de inhoud van de beeldcel·.
35· Electro-optisch systeem volgens conclusies 32-34, voorts met een digitale computer, die samenwerkt met de drempelvergelijker, organen voor he't opslaan van de gegevens van deze computer en organen 20 voor het uittypen van de gegevens van de computer.
36. Draagstel met een open bovenkant en een kamer zonder bodem begrensd door voor-,en achterwanden en een paar zijwanden, een reeks van elkaar gescheiden axiaal aangebrachte nagenoeg rechthoekige compartimenten tussen dè'zijwanden, een eerste laterale flens be- * 25 vestigd op een van deze zijwanden en een tweede lateriale flens be-veètigd op de andere zijwand. 3T· Draagstel volgens conclusie 36, met het kenmerk, dat een van de zijwanden een gedeeltelijke wand is. ,. 78 1 2 5 8 4