NL1012223C2 - Hartgangmaker alsmede gangmakereenheid en elektrische draad daarvoor. - Google Patents

Description

» _

Hartgangmaker alsmede gangmakereenheid en elektrische draad daarvoor.

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een hartgangmaker omvattende: - een gangmakereenheid; en 5 - een intravasculair deel voor plaatsing in de bloedsomloop, waarbij het intravasculaire deel ten minste twee elektroden omvat en met de gangmakereenheid verbindbaar of verbonden is.

Dergelijke hartgangmakers, ook wel bekend onder de naam pacemaker, zijn algemeen bekend. De gangmakereenheid bevat daarbij, evenals ook bij de uitvinding 10 het geval kan zijn, een elektrische voedingsbron in het algemeen in batterijvorm en de benodigde elektronica voor de pacemakerfimctie. De gangmakereenheid is verder vaak nog voorzien van uitleesmiddelen opdat radiografisch data zijn uit te lezen teneinde de werking van de pacemaker en aldus ook de patiënt te kunnen monitoren. In het algemeen wordt de gangmakereenheid op de borst onder de huid geïmplanteerd. Aan de 15 gangmakereenheid is veelal bevestigd een elektrische draad, in vakjargon de "lead" genaamd, bevestigd. Deze elektrische draad wordt op een geschikte plaats de bloedbaan ingevoerd en via de bloedbaan naar het hart geleid. Op de elektrische draad, in het algemeen het eind daarvan, zijn dan één of meer elektroden geplaatst. Via deze elektroden is men dan in staat om een elektrische prikkeling af te geven welke de 20 werking van het hart ondersteunt. Zoals algemeen bekend zijn daarbij stroomstoten in de orde van 5 mA gedurende 0,5 ms in het algemeen ruim voldoende. Bij oudere modellen pacemakers wordt met een vaste frequentie een prikkelsignaal afgegeven. Bij de heden ten dage in hoofdzaak toegepaste pacemakers, zogenaamd "on demand-pacemakers" is echter op de zogenaamde lead nog een sensor voorzien. Via deze sensor 25 wordt gemonitord of het hart goed functioneert. In afhankelijkheid van het sensorsignaal zal de hartgangmakereenheid kunnen beslissen of er al dan niet een prikkelsignaal via een prikkelingselektrode moet worden afgegeven. Het is hierbij denkbaar dat de sensor- en prikkelingselektroden worden gevormd door één en dezelfde elektrode of tot één elektrode geïntegreerd zijn.

30 Atherosclerose is in de westerse wereld de meest voorkomende ziekte en vormt mede daardoor een van de grootste problemen, waarmee onze gezondheidszorg en onze maatschappij in het algemeen worden geconfronteerd. Aangezien atherosclerose een duidelijke relatie heeft met de leeftijd, zal door de toenemende vergrijzing in de 1012223 2 westerse wereld de problematiek rond atherosclerose alleen maar toenemen. Atherosclerose is een gegeneraliseerde ziekte, die zich in de coronairen kan manifesteren middels acute hartdood, hartinfarct of invaliderende angina pectoris. In het hoofd is atherosclerose verantwoordelijk voor het grootste deel van de beroertes; 5 hiermee gaat niet alleen mortaliteit gepaard, maar ook een in meer of mindere mate blijvende invaliditeit. Elders in de bloedvaten van het lichaam kan atherosclerose de oorzaak zijn van verminderde bloedsomloop in de benen of in de nieren. Trombose blijkt een essentiële rol te spelen in het proces van atherosclerose en recentelijk wordt ook steeds meer de belangrijke rol onderkend, die inflammatoire processen kunnen 10 spelen in het activeren en wellicht soms ook doen ontstaan van atherosclerose. Veel therapie bij atherosclerose is dan ook gericht op het onderdrukken van trombose. Ook blijkt dat de aanwezigheid van "markers" van inflammatie (zoals CRP en andere actieve-fase-eiwitten) gepaard gaan met verhoogde kans op atherosclerotische complicaties.

15 De onderhavige uitvinding heeft tot doel het verschaffen van een hartgangmaker die het mogelijk maakt tromboseprocessen en/of atheroscleroseprocessen te monitoren. Daarmee kan de preventie van atherosclerotische complicaties beter worden gestuurd en de medicamenteuze therapie (anti-trombotisch en anti-inflammatoir) kan daarop aangepast worden.

20 Voomoemd doel wordt bij een hartgangmaker van de aan het begin genoemde soort bereikt, doordat de gangmakereenheid is ingericht om via de elektroden een intravasculaire impedantiemeting te verrichten.

Onder intravasculair dient volgens de uitvinding in ruime zin te worden verstaan "binnen de bloedsomloop" in het bijzonder in bloedvaten en/of binnen in het hart.

25 Als zodanig is het bekend dat bloed elektrische eigenschappen heeft en dat deze elektrische eigenschappen voor het plasma en de bloedcellen verschillend zijn. Het plasma en het inwendige van de bloedcellen bestaat uit geleidende fluïda met een bepaalde elektrische weerstand en de celmembranen bestaan uit phospholipiden en proteïnen met di-elektrische eigenschappen. De elektrische impedantie van bloed wordt 30 dus primair bepaald door drie parameters: de plasmaweerstand, de inwendige weerstand in de cel en de capaciteit van het membraan. De elektrische impedantie van bloed blijkt te veranderen na toevoegen van antistollingsmiddelen (heparine) Ook blijkt de elektrische impedantie van bloed nauw gerelateerd te zijn aan de bloedbezinking, 1012223 3 welke als belangrijke "marker" geldt voor de mate van een inflammatoir proces. Een gemeten impedantie van het bloed kan gerelateerd worden met een zogenaamde trombosefactor, welk een maat geeft voor de neiging tot trombose en met een factor, die de mate van inflammatie bij atherosclerose weergeeft. Deze factoren kunnen dan 5 worden gekoppeld aan een medicatie om deze processen tegen te gaan. De factoren zijn dan bijvoorbeeld te koppelen aan een bepaalde dosering van een bepaald medicijn. Het zal duidelijk zijn dat eventueel ook de gemeten impedantie direct aan een medicatie of een bepaalde dosering van een bepaald medicijn is te koppelen. In het algemeen zal gelden dat hoe lager de intravasculair gemeten elektrische weerstand van het bloed is 10 des te geringer de kans op trombose en des te lager de inflammatoire activiteit van de atherosclerose. Voorts zal het in het algemeen zo zijn dat de kans op trombose toeneemt wanneer de gemeten elektrische capaciteit van het bloed toeneemt. Het zal echter duidelijk zijn dat dit hoofdregels zijn, waarop uitzonderingen denkbaar zijn.

Volgens een bijzondere uitvoeringsvorm van de hartgangmaker volgens de 15 uitvinding is de gangmakereenheid verder ingericht om afhankelijk van de gemeten impedantie een factor te bepalen welke een maat is voor de neiging tot trombose en/of is de gangmakereenheid verder ingericht om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen die de inflammatoire activiteit bij atherosclerose weergeeft.

20 Middels testmetingen, bijvoorbeeld in een laboratorium buiten het menselijk lichaam, is het mogelijk om een meer of minder nauwkeurige relatie te bepalen tussen enerzijds de elektrische impedantie van het bloed en anderzijds de kans op trombose en/of de atherosclerotische activiteit om aldus aan deze kans respectievelijk activiteit een factor toe te kennen, die een grotere waarde zal aannemen al naar gelang de kans 25 respectievelijk activiteit groter wordt (opgemerkt dient echter te worden dat het ook denkbaar is om de waarde van de trombosefactor te laten afnemen met de kans respectievelijk activiteit). De impedantiemeting kan volgens de uitvinding in het bijzonder hetzij een weerstandsmeting hetzij een capaciteitsmeting hetzij een gecombineerde weerstandsmeting en capaciteitsmeting betreffen. Welk van deze drie 30 typen impedantiemetingen men toepast, kan patiëntafhankelijk zijn en/of afhankelijk zijn van het type trombosevorming dat men wil monitoren.

Ten einde te voorkomen dat de impedantiemeting de eigenlijke gangmakerfunctie kan verstoren, is het volgens de uitvinding van voordeel wanneer de 'J) :> ' ' '.· · * 1 ^ - & v· 4 hartgangmakereenheid is voorzien van twee elektrisch gescheiden circuits met elk een afzonderlijke stroombron, waarbij het ene circuit is ingericht voor de gangmakerfünctie en het andere circuit is ingericht voor de intravasculaire impedantiemeting.

Het is volgens de uitvinding in het bijzonder voordelig wanneer het intravasculaire 5 deel zodanig is uitgevoerd dat de ten minste twee elektroden voor het verrichten van de impedantiemeting in het rechter atrium van het hart plaatsbaar zijn. Dit is volgens de uitvinding van voordeel omdat de elektroden zo vrij mogelijk in het bloed zullen zijn geplaatst zonder contact met ander weefsel, waardoor de impedantie van het bloed op zich gemeten wordt.

10 Voor de verbinding tussen de gangmakereenheid en het intravasculaire deel met de elektroden voor de intravasculaire impedantiemeting is het van belang dat deze verbinding de overdracht van signalen tussen de gangmakereenheid en de elektroden mogelijk maakt. Daar het in het bijzonder van praktisch voordeel is wanneer, zoals bij pacemakers als zodanig gebruikelijk, de elektrische voeding is ondergebracht in de 15 gangmakereenheid, verdient het de voorkeur wanneer de verbinding een elektrische verbinding is, in welk geval de hartgangmaker volgens de uitvinding een draad, in vakjargon de zogenaamde lead, zal omvatten, die verbonden is met enerzijds de gangmakereenheid en anderzijds het intravasculaire deel, waarbij het intravasculaire deel als zodanig deel van de draad kan uitmaken. Dit in overweging nemend omvat de 20 hartgangmaker volgens de uitvinding volgens een voorkeursuitvoeringsvorm een draad, die: - het intravasculaire deel met de elektroden voor de impedantiemeting omvat; - met zijn ene eind elektrische eind verbindbaar of verbonden is met de gangmakereenheid; en 25 - één of meer sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfünctie omvat.

De als zodanig al uit de stand der techniek bekende elektrische draad, de zogenaamde lead, die de sensor- en/of prikkelingselektroden draagt en met de gangmakereenheid verbindt, wordt dan dus ook gebruikt als drager voor de elektroden ten behoeve van de impedantiemeting en voor het met de gangmakereenheid verbinden 30 van die elektroden voor de impedantiemeting.

Een verdere, nadere voordelige uitvoeringsvorm van de hierboven beschreven uitvoeringsvorm met elektrische draad, voorziet er in dat de sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfünctie bij het andere eind van de draad zijn 1012223 5 aangebracht, dat het andere eind van de draad bestemd is om in de apex van het rechterventrikel te worden geplaatst, en dat de afstand tussen enerzijds dat andere eind van de draad en anderzijds het intravasculaire deel met de elektroden voor de impedantiemeting zodanig is dat bij plaatsing van het andere eind in de apex van het 5 rechterventrikel het intravasculaire deel zich in het rechteratrium bevindt.

Volgens een verdere voordelige uitvoeringsvorm is de hartgangmakereenheid ingericht om de bepaalde factoren van trombosevorming en/of van inflammatoire activiteit en/of de gemeten impedantiewaarden draadloos te kunnen uitlezen. Dit uitlezen kan dan bijvoorbeeld online gedurende bijvoorbeeld 24 tot 48 uur gebeuren, 10 maar ook kan het uitlezen periodiek bijvoorbeeld 1 keer per week of per maand gebeuren.

De uitvinding heeft verder betrekking op een elektrische draad voor een hartgangmaker, omvattende een intravasculair deel met ten minste twee elektroden voor een impedantiemeting, waarbij één eind van de draad elektrisch verbindbaar is 15 met de gangmakereenheid en waarbij de elektrische draad één of meer sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfunctie omvat. Volgens een verdere voordelige uitvoeringsvorm zullen daarbij de sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfunctie bij het andere eind van de draad zijn aangebracht, dat dat andere eind van de draad bestemd is om in de apex van een rechterventrikel te worden 20 geplaatst, en is de afstand tussen enerzijds dat andere eind van de draad en anderzijds het intravasculaire deel met de elektroden voor de impedantiemeting zodanig is dat bij plaatsing van het andere eind in de apex van het rechterventrikel het intravasculaire deel zich in het bijhorende atrium bevindt.

De onderhavige uitvinding heeft verder ook betrekking op een 25 hartgangmakereenheid ingericht om middels aan te sluiten elektroden een impedantiemeting te verrichten en bij voorkeur om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen welke een maat is voor de neiging tot trombose en/of om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen die de inflammatoire activiteit bij atherosclerose weergeeft. De impedantiemeting kan daarbij 30 een weerstands- en/of capaciteitsmeting zijn. Verder kan de hartgangmakereenheid zijn ingericht om de bepaalde factor/factoren draadloos uit te lezen.

Voorts zal het duidelijk zijn dat de gangmakereenheid volgens de uitvinding kan zijn ingericht om de intravasculaire impedantiemeting periodiek te verrichten, 1012223 6 bijvoorbeeld een-, twee-, drie- of viermaal per etmaal, eens per twee, drie of vier dagen of eventueel zelfs eens per week of eens per twee weken of eens per maand. De uitlezing van de trombosefactoren kan daarbij dan met groter tussenpozen dan de periodiciteit van het uitvoeren van de meting worden verricht. Zo is het bijvoorbeeld 5 denkbaar dat eens per week of eens per twee weken of eens per maand eenmaal per dag bepaalde trombosefactoren worden uitgelezen. Dat de hartgangmakereenheid daartoe moet zijn voorzien van geschikte met bekende middelen uit de stand der techniek realiseerbare geheugenmiddelen zal duidelijk zijn.

Voorts wordt erop gewezen dat de bepaling van de genoemde factoren niet per se 10 door de gangmakereenheid hoeft te gebeuren. Het is eventueel mogelijk om de gemeten impedantiewaarden, eventueel afzonderlijke elektrische weerstandswaarden en elektrische capaciteitswaarden, uit te lezen en geheel buiten de hartgangmaker om te verwerken teneinde de factoren te bepalen of anderszins de meetwaarden te verwerken. Ook is het denkbaar zowel de factoren als de gemeten impedantiewaarden waaruit de 15 factoren bepaald zijn uit te lezen. Het uitlezen kan draadloos gebeuren met op zich bekende technieken, welke als zodanig op het gebied van de pacemakers al bekend zijn. Hierbij kan men bijvoorbeeld denken aan radiografische uitlezing.

In eerste instantie wordt volgens de uitvinding gedacht aan patiënten met een pacemaker, omdat de meeste van deze patiënten atherosclerose hebben en het 20 pacemakersysteem met haar stroombron en haar draad ("lead") in de bloedbaan zo gemakkelijk kan worden aangepast voor een elektrische impedantiemeting van het bloed. Deze impedantiemetingstechniek kan volgens de uitvinding echter ook geheel los van een pacemaker worden toegepast. De uitvinding heeft verder dan ook betrekking op een inrichting voor het verrichten van een intravasculaire 25 impedantiemeting, omvattende een elektrische eenheid en intravasculair deel voor plaatsing in de bloedsomloop, waarbij het intravasculaire deel tenminste twee elektroden omvat en met de elektrische eenheid verbindbaar of verbonden is, en waarbij de elektrische eenheid is ingericht om via de elektroden een intravasculaire impedantiemeting te verrichten. Voor wat betreft bijzondere uitvoeringsvormen van 30 deze inrichting kan worden verwezen naar de conclusies 2-10, waarbij dan telkens voor gangmakereenheid elektrische eenheid gelezen moet worden en waarbij dan de eventueel in die conclusies genoemde sensor-/prikkelingselektroden voor wat betreft gangmakerfimctie afwezig zijn. De elektrische eenheid zal dan bevatten een elektrische 1012223 7 stroombron en de benodigde elektronica of andere middelen voor het uitvoeren van de elektrische impedantiemeting. De elektrische eenheid zal in het bijzonder ook een aansluiting voor een draad kunnen omvatten. De elektrische eenheid kan dan onderhuids geïmplanteerd worden en de elektrische draad kan dan via de bloedbaan tot 5 in bij voorkeur ten minste het rechteratrium worden geleid ten einde de elektroden voor de elektrische impedantiemeting min of meer vrij in het rechteratrium te plaatsen en een nauwkeurige impedantiemeting te kunnen verrichten.

In het navolgende zal de onderhavige uitvinding aan de hand van de tekening nader worden toegelicht. Hierin toont: 10 Figuur 1 een zeer schematisch, deels opengewerkt aanzicht van een menselijk hart voorzien van een hartgangmaker volgens de uitvinding; en

Figuur 2 een schematisch, perspectivisch doorsnede aanzicht van een zogenaamde "lead".

In figuur 1 is met 1 aangeduid de hartgangmakereenheid; met 2 de draad of 15 zogenaamde lead; met 3 een menselijk hart; met 4 het rechter atrium; met 5 het rechter ventrikel; met 6 de sinusknoop; met 7 de AV-knoop; met 8 de bundel van His; met 9 een uitmondingsgebied van de bundel van His, in het bijzonder het uitmondingsgebied van de bundel His bij rechter ventrikel 5; met 10 een gebied van de lead 2, welk gebied 10 twee elektroden voor een intravasculaire impedantiemeting omvat en ook in de 20 terminologie van de conclusies is aangeduid als het intravasculaire deel; met 17 de holle lichaamsader; met 18 het linker atrium; en met 19 de linker ventrikel.

In figuur 2 is de aansluiting te zien van de uit de pacemakertechniek bekende, eigenlijke pacemaker "lead" 21, ook wel kerndraad genaamd, met het eigenlijke deel 22 van de hartgangmakereenheid 1. Ook is schematisch weergegeven, dat er een apart 25 gedeelte 23 van de hartgangmakereenheid bestemd is voor een aparte stroombron met bij voorkeur een apart circuit voor impedantiemeting met aansluitingen 24 voor de twee impedantie-elektrodes. In figuur 2 is verder een schematische doorsnede te zien van de draad 2. De beide impedantie-elektrodes liggen circulair om de eigenlijke pacemakerlead 21 en zijn van deze lead 21 en van elkaar en van het bloed op 30 elektrische geïsoleerde wijze gescheiden. De ene impedantie-elektrode 11 is verbonden met een binnenste elektrisch geleidende coaxlaag 14 en staat in vrije verbinding met bloed in het rechteratrium. De andere impedantie-elektrode 12 is verbonden met een buitenste elektrisch geleidende coaxlaag 13 en staat eveneens in vrije verbinding met 101^:223 8 bloed in het rechteratrium, maar deze is enkele nun's hoger (stroomopwaarts) in het rechteratrium gelegen. Tussen beide ringelektrodes kan een stroom gestuurd worden, die door het bloed (met 30 aangeduid) gaat en zo kan de elektrische impedantie van bloed geregistreerd worden. Hierbij kan zowel een capacitatieve meting van bloed als 5 een weerstandmeting verricht worden. Het idee is, dat de beide coaxlagen 13,14 van de impedantie-elektrodes 11, 12 om de eigenlijke lead 21 liggen en ten opzichte hiervan verschoven kunnen worden. Hiertoe zijn de beide coaxlagen 13, 14 in een omhulsel opgenomen dat ten opzichte van de kerndraad 21 (of eigenlijke lead 21) verschuifbaar is. De bedoeling is, dat bij implantatie van de draad 2 de ringelektrodes 11, 12 distaai 10 liggen tot vlakbij het uiteinde van de kerndraad 21 in de rechterventrikel. De ringelektrodes 11, 12 zijn zichtbaar bij doorlichting met bijvoorbeeld röntgenstralen. Na fixatie van de kerndraad 21 in de apex van de rechterventrikel kunnen de ringelektrodes 11, 12 via de uiteindes proximaal worden teruggetrokken tot die gewenste hoogte in het rechteratrium, waarbij beide ringelektrodes 11, 12 vrij in het 15 bloed "zweven" en er goede impedantiesignalen geregistreerd kunnen worden tussen de zich enkele mm's van elkaar bevindende ringelektrodes 11, 12. Op deze wijze kunnen ringelektrodes in het rechteratrium middels röntgendoorlichting worden gepositioneerd en aangepast aan de wisselende anatomie bij ieder verschillend individu. Het concept van impedantie-elektrodes als beweegbaar omhulsel om de eigenlijke pacemakerlead 20 maakt, dat de uit de pacemakertechniek bekende, gewone pacemakerlead gebruikt kan blijven worden met los leverbare impedantie-elektrodes als omhulsels daar omheen. De aansluiting van de pacemakerlead aan de gangmakereenheid verandert in principe ook niet. Wel dient de gangmakereenheid zelf natuurlijk aangepast te worden voor het kunnen doen van impedantiemetingen.

25 Aldus is de elektrische impedantie van het zich in het rechteratrium bevindende bloed te meten. De intravasculaire impedantiemeting kan volgens de uitvinding in wezen op drie manieren worden uitgevoerd: - alleen een elektrische weerstandsmeting; - alleen een elektrische capiciteitsmeting, 30 - een combinatie van een elektrische weerstandmeting en een elektrische capaciteitsmeting.

Voorts is het zeer goed denkbaar dat de hartgangmakereenheid 1 is ingericht om elektrische weerstandsmetingen en/of elektrische capaciteitsmetingen te verrichten bij < f;··; '·. o <- £ $ 9 al dan niet achtereenvolgens verschillende spanningsniveaus en/of stroomsterkteniveaus.

Op basis van de verrichte elektrische weerstandsmetingen en/of elektrische capaciteitsmetingen al dan niet bij uiteenlopende spannings- en/of stroomsterkteniveaus 5 is de hartgangmakereenheid 1 dan in staat de factoren te bepalen, die een maat zijn voor de neiging tot trombose en voor de inflammatoire activiteit bij atherosclerose. Deze bepaling van de factoren zal gebeuren op basis van vooraf bepaalde referentietabellen, vooraf bepaalde mathematische vergelijkingen, modellen of anderszins. Wanneer hiertoe vooraf voldoende experimentele metingen gedaan zijn, 10 dan kunnen tabellen, vergelijkingen en/of modellen gemaakt worden voor het bepalen van deze genoemde factoren die met behulp van zogenaamde chips etc. in de gangmakereenheid ingebouwd zijn.

ct > »' ·** .··. - ...

-V '·.* ; .. . / ,· -

Claims (20)

1 U 1· ή - ' " é 'Λ

1. Hartgangmaker omvattende: - een gangmakereenheid: en 5. een intravasculair deel voor plaatsing in de bloedsomloop waarbij het intravasculaire deel ten minste twee elektroden omvat en met de gangmakereenheid verbindbaar of verbonden is; met het kenmerk, dat de gangmakereenheid is ingericht om via de elektroden een intravasculaire impedantiemeting te verrichten.

2. Hartgangmaker volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de gangmakereenheid verder is ingericht om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen welke een maat is voor de neiging tot trombose.

3. Hartgangmaker volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de gangmakereenheid verder is ingericht om in afhankelijkheid van de gemeten 15 impedantie een factor te bepalen die de inflammatoire activiteit bij atherosclerose weergeeft.

4. Hartgangmaker volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de intravasculaire impedantiemeting een weerstandsmeting en/of capaciteitsmeting is.

5. Hartgangmaker volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat 20 de hartgangmakereenheid is voorzien van twee elektrisch gescheiden circuits met elk een afzonderlijke stroombron, waarbij het ene circuit is ingericht voor de gangmakerfunctie en het andere circuit is ingericht voor de intravasculaire impedantiemeting.

6. Hartgangmaker volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat 25 het intravasculaire deel zodanig is uitgevoerd dat de ten minste twee elektroden voor het verrichten van de impedantiemeting in het rechter atrium van het hart plaatsbaar zijn.

7. Hartgangmaker volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat deze omvat een draad die: 30. het intravasculaire deel met de elektroden voor de impedantiemeting omvat; - met zijn ene eind elektrisch verbindbaar of verbonden is met de gangmakereenheid en si w — * « « ;iöl22f§ ' - een of meer sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfunctie omvat.

8. Hartgangmaker volgens conclusie 7, met het kenmerk, dat de sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfunctie bij het andere eind van de draad zijn 5 aangebracht, dat dat andere eind van de draad bestemd is om in de apex van het rechterventrikel te worden geplaatst, en dat de afstand tussen enerzijds dat andere eind van de draad en anderzijds het intravasculaire deel met de elektroden voor de impedantiemeting zodanig is dat bij plaatsing van dat andere eind in de apex van het rechterventrikel het intravasculaire deel zich in het rechteratrium bevindt.

9. Hartgangmaker volgens conclusie 7 of 8, met het kenmerk, dat het intravasculaire deel met de elektroden voor de impedantiemeting als een omhulsel rond een kerndraad naar de sensor- en/of prikkelingselektroden is voorzien, en dat dit omhulsel langs de kerndraad verschuifbaar is.

10. Hartgangmaker volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, 15 dat deze is ingericht om de bepaalde factoren van trombosevorming en/of van inflammatoire activiteit en/of de gemeten impedantiewaarden draadloos te kunnen uitlezen.

11. Draad voor een hartgangmaker, met het kenmerk, dat die draad een intravasculair deel met ten minste twee elektroden voor een impedantiemeting omvat, 20 met een eind elektrisch verbindbaar is met de gangmakereenheid; en een of meer sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfunctie omvat.

12. Draad volgens conclusie 11, met het kenmerk, dat de sensor- en/of prikkelingselektroden voor de gangmakerfunctie bij het andere eind van de draad zijn aangebracht, dat het andere eind van de draad bestemd is om in de apex van het 25 rechterventrikel te worden geplaatst en dat de afstand tussen enerzijds dat andere eind van de draad en anderzijds het intravasculaire deel met de elektroden voor de impedantiemeting zodanig is dat bij plaatsing van het andere eind van de draad in de apex van het rechterventrikel het intravasculaire deel zich in het rechteratrium bevindt.

13. Hartgangmakereenheid ingericht om middels aan te sluiten elektroden een 3. impedantiemeting te verrichten.

14. Hartgangmakereenheid volgens conclusie 13, waarbij de hartgangmakereenheid verder is ingericht om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen welke een maat is voor de neiging tot trombose. (l'u -

15. Hartgangmakereenheid volgens conclusies 13 of 14, waarbij de hartgangmaker verder is ingericht om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen die de inflammatoire activiteit bij atherosclerose weergeeft.

16. Hartgangmakereenheid volgens een der conclusies 13-15, waarbij de 5 impedantiemeting een weerstands- en/of capaciteitsmeting is.

17. Hartgangmakereenheid volgens een der conclusies 13-16, waarbij de hartgangmakereenheid is voorzien van twee elektrisch gescheiden circuits met elk een afzonderlijke stroombron, waarbij het ene circuit is ingericht voor de gangmakerfunctie en het andere circuit is ingericht voor de intravasculaire impedantiemeting.

18. Inrichting voor het verrichten van een intravasculaire impedantiemeting, omvattende een elektrische eenheid en een intravasculair deel voor plaatsing in de bloedsomloop, waarbij het intravasculaire deel ten minste twee elektroden omvat en met de elektrische eenheid verbindbaar of verbonden is, en waarbij de elektrische eenheid is ingericht om via de elektroden een intravasculaire impedantiemeting te 15 verrichten.

19. Inrichting volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat de elektrische eenheid verder is ingericht om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen welke een maat is voor de neiging tot trombose.

20. Inrichting volgens conclusie 18 of 19, met het kenmerk, dat de elektrische 20 eenheid verder is ingericht om in afhankelijkheid van de gemeten impedantie een factor te bepalen die de inflammatoire activiteit bij atherosclerose weergeeft. .J !j ··· y ·> ~ £ · i t (. _