BE1018246A3 - Kunststofsnaar. - Google Patents

Abstract

Kunststofsnaar hoofdzakelijk maar niet uitsluitend bestaande uit één of meerdere kunststoffen, daardoor gekenmerkt dat minstens één kunststof uit een thermoplastisch materiaal bestaat waarin minstens één alkyl-benzylester van een 1, 2 dicarbonzuur, of één van zijn derivalen, homogeen is verdeeld, en doordat de alkylketen van het alkyl-benzylester of van één van zijn derivaten, uit minstens vijf koolstofatomen bestaat.

Description

Kunststofsnaar

De huidige uitvinding heeft betrekking op een kunststofsnaar.

Hieronder wordt hoofdzakelijk, maar niet uitsluitend, een kunststofsnaar verstaan die kan gebruikt worden voor het bespannen van raketten voor èalsporten zoals bijvoorbeeld tennis, squash, raketbal, badminton en dergelijke.

Een dergelijke snaar kan echter ook toepassing vinden in de vissport, in muziekinstrumenten en zo voort.

De uitvinding heeft eveneens betrekking op een werkwijze om een dergelijke snaar te vervaardigen.

Men kent in deze context reeds verschillende types van snaren die ofwel onder de vorm van een monofilament-, of multifilament-, of bicomponentsnaar op de markt zijn gebracht.

Ook combinaties van verschillende snaartypes onderling komen voor.

Zo kent men bijvoorbeeld bij de zogenaamde "hybride snaren" het gebruik van monofilamentsnaren voor het bespannen van een tennisraket in de lengte, en multif ilamentsnaren voor het bespannen ervan in de breedte.

De verschillende snaartypes hebben alle hun typische kenmerken, telkens met hun specifieke voor en nadelen.

Deze beperken zich niet tot de typisch fysische, chemische, of sensorische kenmerken maar situeren zich ook op het gebied van de speeleigenschappen.

Zo is bijvoorbeeld de balcontrole bij zacht spelen beter met een mulifilamentsnaar, terwijl bij hard spelen de monofilamentsnaar daarentegen een betere controle toelaat.

Gekend is bijvoorbeeld een monofilament snaar voor tennisraketten van de firma Monofil-Technik GmbH, zoals deze beschreven wordt in DE 199 31 860.

Deze snaar wordt in een extrusieproces vervaardigd, vertrekkende van een opgesmolten mengsel van een thermoplastich polyester met een thermoplastisch polyester elastomeer als uitgangsmateriaal.

Hierbij wordt als thermoplastisch elastomeer bijvoorbeeld uitgegaan van een elastomeer polyetherester of een co-polyetherester, dit laatste opgebouwd zijnde uit een aaneensluiting van segmenten van polybutyleenterephtalaat en polytetrahydrofuraan respectievelijk.

Het thermoplastisch polyester kan dan bijvoorbeeld bestaan uit polyethyleenterephtalaat of poly(1,4-cyclohexaan dimehtyleenterephtalaat).

Bij 100 gewichtdelen thermoplastisch polyester wordt bijvoorbeeld tussen 4 tot 50 gewichtsdelen thermoplastisch polyester elastomeer in gesmolten toestand bijgemengd om de beoogde eigenschappen te verkrijgen.

De uiteindelijke praktische snaardikte voor toepassingen in tennisraketten bedraagt daarbij, na extrusie en verstrekken, 1,2 tot 1,4 mm, hetgeen vrij veel is.

Bij dit soort snaren worden namelijk de speeleigenschapen grotendeels bepaald door de doormeter, gaande van elastisch tot duurzaam.

Dergelijke snaren zijn over het algemeen relatief stug en hebben de neiging snel hun spanning te verliezen, waardoor de controle afneemt en de snaar dood aanvoelt.

Anderzijds beschrijft bijvoorbeeld US 2001/0035002 een kunststofsnaar voor tennisraketten die als multifilamentsnaar is uitgevoerd, en door een verhoogde weerstand tegen afschuren wordt gekenmerkt.

Hierbij wordt uitgegaan van een centrale bundel van kunststof filamenten die uit verschillende polymeren kunnen zijn samengesteld. Deze filamenten worden ingebed en omgeven door een matrix bestaande uit nylon of polyurethaan, waarin tussen 11 -50 gewichtspercent PTFE deeltjes homogeen zijn gedispergeerd.

Het afnemen van de adhesie tussen de verschillende samenstellende delen onderling, vooral dan tussen de PTFE

deeltjes en de omhullende matrix, kan onder bepaalde speelomstandigheden aanleiding geven tot zekere vormen van delaminatie of defoliatie van de snaar, waardoor haar nuttige levensduur wordt ingekort en de eigenschappen de neiging hebben van te verlopen.

Eveneens gekend , bijvoorbeeld uit US 2003/0145574 en US 6,009,699 zijn dan weer samengestelde snaren voor V, tennisraketten, bestaande uit een combinatie van in mekaar gedraaide mono- en multifilamenten, waarbij de monofilamenten minstens één vlakke kant vertonen daar waar de multif ilamenten rond zijn in doorsnede, en ze in een spiraalvormige structuur ten opzichte van de lengteas van de snaar worden aangebracht, en waarbij tenslotte het geheel wordt omgeven en bijeengehouden door een matrix bestaande uit polyurethaan.

Deze matrix wordt als oplossing in een solvent aangebracht, waarna het solvent dient te worden verdampt. Vervolgens wordt de snaar door een calibrerende opening getrokken om de snaardikte af te stellen en wordt ze, na te zijn uitgehard, onder een scherpe hoek uitgerekt en geplooid, teneinde terug een delaminatie van de samenstellende componenten te bewerkstelligen en de centrale monofilamenten door de transparante polyurethaan matrix te laten doorschemeren.

Het is hierbij de uiteindelijke bedoeling dat de stijvere monofilamenten, na afslijten van de omhullende polyurethaan matrix ,aan de oppervlakte van de snaar komen te liggen om aldus de raakpunten te vormen met de aanpalende snaren gedurende de verdere nuttige levensduur van de snaar.

De gevolgde werkwijze is vrij gecompliceerd en derhalve duur, en vertoont bovendien nog verdere nadelen op het gebied van milieu en veiligheid.

Al deze uitvoeringen volgens de stand der techniek hebben echter het nadeel dat de gewenste eigenschappen van de geproduceerde snaar enkel binnen nauwe grenzen kunnen worden afgesteld of sterk aan veranderingen onderhevig zijn tengevolge van mechanische slijtage of andere ongunstige invloeden.

Omwille van deze en andere redenen worden deze snaren dan ook vrij dik uitgevoerd, hetgeen dan weer een negatieve invloed heeft op de speeleigenschappen.

Het is namelijk algemeen bekend dat een zachte bespanning van de raket, in combinatie met een dunne snaar met geoptimaliseerde veerkracht veel balsnelheid geeft, waardoor minder kracht nodig is om de bal te retourneren.

Dunnere snaren geven dan ook hetgeen in de vaktermen genoemd wordt namelijk "meer power", meer "spin", en meer "gevoel".

Eveneens is het gekend dat stijvere en dikkere snaren ook minder geschikt zijn ter voorkoming van elleboog-, arm- of schouderproblemen aangezien ze minder elastisch, minder schokken absorberend en minder meegevend zijn dan snaren met een kleinere diameter.

Het is derhalve klassiek dat men probeert door voorafgaandelijke incorporatie van allerhande additieven in het kunststofmateriaal het nuttige toepassingsgebied en de levensduur van dergelijke snaren, alsook hun speeleigenschappen, verder te verbeteren of uit te breiden.

Typisch zijn in dit verband bijvoorbeeld het gebruik van alifatische di-esters gevormd uit phtaalzuur of phtaalzuuranhydride en een al dan niet vertakt alkanol, die dan in gesmolten toestand aan de kunststof of het kunststoffenmengsel worden toegevoegd, alvorens tot de eigenlijke extrusie van de snaar over te gaan.

Courante voorbeelden van dergelijke additieven zijn onder meer: bis(2-ethylhexylphatlaat (DEHP), di-isononylphtalaat (DIOP), dibutylphtalaat (DBP), di-ethylphtalaat (DEP), di-methylphtalaat (DMP), di-n-hexylphtalaat (DHP) ,di-n-octylphtalaat (DnOP, di-isodecylphtalaat (DIDP), en aanverwante verbindingen.

Een gekend nadeel van deze alifatische di-esters is echter dat meestal hoge smelttemperaturen moeten worden gebruikt en langere mengtijden moeten worden aangehouden om deze verbindingen in de betreffende kunststof of het kunststofmengsel volledig te laten opnemen en homogeen te verdelen.

Deze hoge smelttemperatuur en lange mengtijden kunnen dan weer op hun beurt gezondheidproblemen voor de werknemers met zich meebrengen.

De gebruikte additieven zijn onder de respectievelijke verwerkingsomstandigheden namelijk door een hogere vluchtigheid gekenmerkt en bezitten daarbij een inherente hogere graad van toxiciteit.

Daarom moeten bij de verwerking specifieke beschermingsmaatregelen, naar persoonlijke bescherming, en/of naar algemene veiligheidsmaatregelen toe worden getroffen, hetgeen onvermijdelijk als een bijkomend nadeel dient te worden aanzien.

Tevens hebben de hoge verwerkingstemperatuur en de langere mengtijden de neiging voor een ongewenste thermische belasting te zorgen van het gesmolten mengsel zelf, met mogelijk degradatie of verkleuring van de temperatuur of oxidatiegevoelige ingrediënten als direct gevolg, gepaard gaande met verhoogde chemisch-fysische slijtage van de verwerkings- en productiemiddelen.

Een gekend nadeel is eveneens dat deze alifatische di-esters of aanverwante verbindingen de neiging hebben om de compatibiliteit van de verschillende ingrediënten of samenstellende delen met mekaar negatief te beïnvloeden.

Dit kan zich dan, zoals algemeen bekend, tevens uiten in een vervroegde veroudering van de geproduceerde snaren door versneld verlies van elasticiteit, of door delaminatie of defoliatie van de samenstellende delen, of door het uitzweten van de additieven in functie van de tijd onder invloed van externe factoren.

Samengevat zou men kunnen stellen dat, ongeacht het type van kunststofsnaar, en ondanks het gebruikelijke incorporeren van additieven bijvoorbeeld op basis van di-alkyl esters van pthaalzuur, de gewenste stabiele speeleigenschappen zoals "durability", comfort, spin, balgevoel, rendement enz. volgens de stand der techniek slechts kunnen verkregen worden door het aanbieden van snaren van relatief grote doormeter en/of van grotere complexiteit.

Voor de productie dient hierbij dikwijls beroep te worden gedaan op langdurige en samengestelde, dus dure, processen, met een zeker inherent toxiciteitsrisico, hoog energieverbruik, hoger materiaalverbruik, hoog afvalpercentage, hogere belasting van het milieu, hogere uitstoot van gassen met broeikaseffect en degelijke.

Het maken van een dunnere snaar met stabielere eigenschappen, lange nuttige levensduur, en dit volgens een eenvoudige werkwijze, is derhalve een zeer wenselijk, maar bij de huidige stand der techniek nog steeds een niet op bevredigende wijze volledig bereikt objectief.

De huidige uitvinding heeft tot doel aan de voornoemde en andere nadelen een oplossing te bieden, in het bijzonder een dunnere snaar met stabielere eigenschappen en betere speeleigenschappen aan te bieden die bovendien volgens een eenvoudig proces kan worden vervaardigd, doordat zij voorziet in een kunststofsnaar, hoofdzakelijk maar niet noodzakelijk, uitsluitend bestaande uit één of meerdere kunststoffen, waarbij minstens één kunststof uit een thermoplastisch materiaal bestaat waarin minstens één alkyl-benzylester van een 1,2 dicarbonzuur, of één van zijn derivaten, homogeen is verdeeld, en waarbij de alkylketen van het alkyl-benzylester , of van één van zijn derivaten, uit minstens vijf koolstof atomen bestaat.

Een opmerkelijk voordeel van een snaar volgens de uitvinding is dat de spreiding van haar fysische kenmerken, in het bijzonder van haar lussterkte, sterk is vernauwd, terwijl de absolute waarde ervan is toegenomen.

Dit laat toe om stabielere eigenschappen en betere speeleigenschappen van de snaar te verkrijgen door de diameter van de snaar te verkleinen en zodoende ook een optimale balcontrole te verwezenlijken in combinatie met een hoog rendement.

Een ander voordeel is dat een aanzienlijke besparing in grondstof en energieverbruik kan worden gerealiseerd door dat de diameter van de snaren merkelijk kan worden teruggebracht onder behoud van ruimschoots voldoende treksterkte om een minimum levensduur te garanderen.

Tevens is er door de kleinere spreiding op de mechanische eigenschappen minder afval, en, daarmee verbonden, een lager grondstof en energieverbruik, samen met lagere kosten om het afval te laten afvoeren.

Een verder opmerkelijk voordeel van de uitvinding is dat de uitvinder er in is geslaagd om deze alkyl-benzylesters of hun derivaten, die vooral compatibel zijn met PVC of PVC-achtige materialen of acrylaten, ook compatibel te hebben kunnen maken met. kunststoffen die voorheen als niet, tot zeer beperkt, compatibel beschouwd werden voor deze familie van verbindingen.

Dit laat toe kunststofsnaren volgens de uitvinding te maken die hoofdzakelijk samengesteld zijn uit één of meerdere kunststoffen of kunststofmengsels geselecteerd uit één of meerdere van de volgende groepen van kunststoffen of kunststof families: PET, co-PET, PLA, PBT, PPT, PA en/of copolymeren van deze grondstoffen, PEEK, PPS, polyether-polyester blockpolymeer, polyether-polyamide blockpolymer, TPU, PVDF en/of andere fluoropolymeren.

Tevens voorziet de uitvinding in een werkwijze voor het produceren van een dergelijke snaar, waarbij het alkyl-benzylester voorafgaandelijk aan minstens één gesmolten kunststof of kunststofmengsel ter vorming van een homogeen thermoplastisch mengsel wordt toegevoegd om vervolgens alleen of samen met andere kunststoffen of kunststofmengsels volgens een gewenst patroon te worden geextrudeerd.

Hierbij wordt het geextrudeerde mengsel verder gekoeld ter vorming van een snaar, die dan wordt verstrekt, en vervolgens terug gerelaxeerd, om tenslotte op een bobijn of dergelijke te worden opgewonden.

De aldus gevormde snaar kan in voorkomend geval uiteindelijk nog onderworpen worden aan een oppervlaktebehandeling, bijvoorbeeld aan een plasma behandeling, ter verbetering of aanpassing van de oppervlakte eigenschappen.

Bij dit alles wordt nuttig gebruik gemaakt van de lagere smelttemperatuur van de vermelde alkyl-benzylesters of hun derivaten, en van hun rheologie modificerend effect op de smelt, en van hun lagere toxiciteit bij verwerking.

Omwille van dit laatste dienen er dan ook bij de verwerking geen specifieke beschermingsmaatregelen meer te worden getroffen, noch naar persoonlijke bescherming, noch naar algemene veiligheidsmaatregelen.

Bovendien laat deze werkwijze volgens de uitvinding toe van van de compatibiliteit der verschillende samenstellende delen beter op mekaar af te stellen zodat onderlinge delaminatie of defoliatie van niet volledig met mekaar mengbare onderdelen, vulstoffen, additieven en dergelijke onder de meest ongunstige speelomstandigheden of invloeden van buiten uit tot een minimum kan worden beperkt.

Een groot voordeel van de uitvinding hierbij is dat de verwerkingseigenschappen van de samenstellende kuststoffen of kunststofmengsels in gesmolten toestand, gevolgd door een extrusieproces en een verstrekking van de snaar, en de uiteindelijke karakteristieken van de snaar, op eenvoudige wijze kunnen worden aangepast en geoptimaliseerd, en wel in een veel breder gebied dan tot nog toe voor mogelijk werd geacht.

Nog een opmerkelijk voordeel is dat de verwerkingstemperatuur en de totale mengtijden kunnen worden beperkt hetgeen niet alleen tijds- en enegiebesparend is en milieuvriendelijker, maar tevens een positieve invloed heeft op de temperatuurgevoelige ingrediënten die minder aan verkleuring of ontaarding onderhevig zullen zijn.

Tegelijkertijd worden de productiemiddelen aan minder agressieve omstandigheden en kortere productietijden bloot gesteld, hetgeen eveneens een verlenging van hun nuttige levensduur en een vermindering van de onderhouds- of reparatiebeurten met zich meebrengt.

Een verder opmerkelijk voordeel is dat door nauwere spreiding van de fysische en chemische eigenschappen een betere controle en afstelling van de verwerkingsparameters mogelijk is, hetgeen op zijn beurt voor gevolg heeft dat minder afstelling nodig is en de daaraan gerelateerde besparing op grondstof en energieverbruik en een vermindering van afval- en van het afvalverwerkingspercentage wordt verwezenlijkt.

Dit laatste kan door gebruikt te maken van de werkwijze volgens de uitvinding met minstens 10% worden verminderd.

Met het inzicht de kenmerken van de uitvinding beter aan te tonen, is hierna, als voorbeeld zonder enig beperkend karakter, een voorkeurdragende uitvoeringsvorm beschreven van een snaar volgens de uitvinding, met verwijzing naar de bijgevoegde Tabel 1.

Hierin worden de fysische eigenschappen van drie standaard snaren A,B,C, uitgevoerd volgens de stand der techniek, en waarbij klassieke di-phtaalzuuresters als additief worden gebruikt, vergeleken met deze bekomen met een snaar van eenzelfde doormeter, maar samengesteld en geproduceerd volgens de uitvinding.

In deze Tabel 1 wordt de vergelijking gemaakt van een standaard geproduceerde monofilamentsnaar A en/of B, en een bicomponentsnaar C, telkens met eenzelfde snaar waarbij als alkyl-benzylester het C7-C9 alkylester met een mengsel van, al dan niet, vertakte alifatische ketens , volgens de uitvinding, wordt gebruikt, in hoofdzaak echter bestaande uit isononyl-benzylphtalaat.

De fysische eigenschappen zoals elasticiteitsmodulus, treksterkte, lussterkte en spreiding van de waarden van de lussterkte, worden hierin weergegeven in functie van het type snaar (monofilament A,B, of bicomponent C ) en in functie van het gewichtpercent isononyl-benzylphtalaat dat werd toegevoegd.

De standaard monof ilamentsnaar A heeft een diameter van 1,25 mm.

In de Tabel 1 ziet men de verschillende waarden gemeten van de modulus, treksterkte en lussterkte en de spreiding van deze laatste.

De waarden voor een snaar, die volgens de uitvinding een alkyl-benzyl ester of een derivaat hiervan bevat, in het bijzonder isononyl-benzylphtalaat, in een concentratie van 0,3 gewichtspercent, en bij eenzelfde snaardiameter, worden daarin vervolgens weergegeven.

Er is een duidelijke vermindering van de spreiding te zien van de lussterkte (van 100 naar 20) en een licht hogere elasticiteitsmodulus (van 4200 Mpa naar 4500 MPa),in vergelijking met de standaard snaar A die geen alkyl-benzyl ester of een derivaat hiervan bevat.

In een verder voorbeeld is de diameter van de standaard monofilament snaar A verlaagd van 1,25 mm naar 0,99 mm, hetgeen nu weergegeven wordt door te refereren naar snaar B.

De volgende waarden worden hierbij als typisch resultaat gevonden.

Een standaard snaar zonder alkyl-benzyl ester of een derivaat hiervan, was in de praktijk niet bruikbaar met een diameter van 0,99 mm omdat niet alleen de treksterkte ervan te laag was (421 N) , maar bovendien ook de lussterkte te zwak was (495 N)en de spreiding (130) te groot.

Bij de snaar die het alkyl-benzyl ester of een derivaat ervan volgens de uitvinding bevat werden de waarden bij twee concentraties gemeten, respectievelijk met 0,3 en met 0,9 gewichtspercent.

Bij 0,3 gewichtspercent bleek de treksterkte nog altijd laag te zijn (413 N) , maar werden wel een goede modulus (4754 Mpa) , een betere lussterkte (600 N) en een engere spreiding (40) teruggevonden.

Bij 0,9 gewichtspercent tenslotte bleken de gevonden parameters te voldoen (modulus 5000 Mpa), bij gelijk gebleven treksterkte (417 N ) , vinden we een verbeterde lussterkte (694 N) en een zeer nauwe spreiding (25) van deze laatste.

In geval van een standaard bicomponent snaar C , als voorbeeld gekozen, en met doormeter van 1,25 mm, krijgen we een gelijkaardig beeld.

Incorporatie van 1 gewichtspercent isononyl-benzylester volgens de uitvinding, levert vooral een hogere lussterkte op (940 N vergeleken met 899 N) bij een opmerkelijk nauwere spreiding van deze laatste (45 in plaats van 100).

De conclusie van de metingen die bij wijze van voorbeeld en ter verduidelijking van de uitvinding zijn weergegeven kan als volgt worden samengevat.

Bij een standaard monofilament snaar met een diameter van 1,25 mm, geeft het gebruik van het alkyl-benzyl ester (ABPt) of' een derivaat hiervan, in het bijzonder van isononyl-benzylphtalaat, een vergelijkbare of hogere treksterkte en modulus dan bij een snaar die volgens de stand der techniek is gemaakt, maar ze heeft daarenboven een veel nauwere spreiding der fysische en chemische grondeigenschappen.

Bij de snaar met een doormeter van 0,99 mm , die volgens de stand der techniek geen alkyl-benzyl ester of een derivaat hiervan bevat, werden de vooropgestelde waarden nooit gehaald.

Daarentegen worden bij de snaar met een doormeter van 0,99 mm , die volgens de uitvinding 0,3 gewichtspercent alkyl-benzyl ester of een derivaat hiervan, in het bijzonder isononyl-benzylphtalaat bevat, toch al een deel van de kwaliteitseisen gehaald, met vooral een zeer nauwe spreiding van de lussterkte als hoofdkenmerk.

Bij de snaar met een doormeter van 0,99 mm , die volgens de uitvinding 0,9 gewichtspercent alkyl-benzyl ester of een derivaat hiervan, in het bijzonder isononyl-benzylphtaat bevat werden daarentegen alle kwaliteitseisen gehaald, eveneens gecombineerd met een merkelijk nauwere spreiding van de lussterkte als hoofdkenmerk.

Dit alles toont aan dat volgens de uitvinding een dunnere snaar, met verbeterde verwerkingeigenschappen, tesamen met verbeterde fysische en speeleigenschappen wordt gerealiseerd , bovendien voorzien van de hoger vermelde bijkomende voordelen.

Met het inzicht de kenmerken van de uitvinding beter aan te tonen, is hierna, als voorbeeld en zonder enig beperkend karakter, een voorkeurdragende werkwijze beschreven voor het vervaardigen van een snaar volgens de uitvinding.

Hierin wordt de wordt de ' kunststofsnaar volgens de uitvinding via een zogenaamd melt-spinning procédé geproduceerd.

Hiertoe wordt de kunststof of het kunststofmengsel eerst gesmolten en vervolgens tot een draad versponnen op een extrusie installatie.

Het alkyl-benzylester of zijn derivaat, in het bijzonder isononyl-benzylphtalaat, wordt mechanisch in de gesmolten kunststof of het kunststofmengsel ingemengd in een mengvat, zodat een uniforme verdeling over de ganse batch verkregen wordt.

Doordat het volgens de uitvinding gebruikte alkyl-benzyl ester, of een derivaat hiervan, onder de respectievelijke verwerkingomstandigheden slechts in geringe mate of helemaal niet toxisch is, dit in tegenstelling tot de volgens de stand der techniek gebruikte di-alkyl esters van phtaalzuur, zijn er geen specifieke voorzorgs- of beschermingsmaatregelen nodig bij het inmengen van het alkyl-benzyl ester, of van een derivaat hiervan, in de polymeercompound , of bij de aansluitende extrusie ervan.

De concentratie aan alkyl-benzylester of zijn derivaat, in het bijzonder van isonoyl-benzylptalaat, bedraagt hierbij 0,1 tot 5 gewichtspercent, met een voorkeur van 0,3 tot 1,2 gewichtspercent.

De extrusie installatie bestaat klassiek uit een extruder met doseereenheid, extruder schroef, mantel met verschillende temperatuurszones, spinpomp, filter en spinplaat.

Het gesmolten materiaal komt dan, na geëxtrudeerd te zijn in een koelinstallatie terecht , bestaande uit een waterbad in het geval van monof ilamenten en bicomponent-monofilamenten, of uit een koelschacht met koude lucht, in het geval van multifilamenten en bicomponent-multifilamenten.

Na de afkoeling volgt een fase van verstrekking via een rollensysteem. De verstrekking kan gaan van 2 tot 12 maal, met een voorkeur van 4 tot 8 maal.

Na de verstrekkingsfase volgt een korte relaxatiestap, gevolgd door het wikkelen op een bobijn.

Deze werkwijze volgens de uitvinding is in principe dezelfde zowel voor het extruderen en vervaardigen van monofilament als van multifilament en/of bicomponent snaren en/of een combinatie van één of meerdere hiervan.

Ingeval van bicomponent snaren wordt bij voorkeur gewerkt met hetgeen in vaktermen als "island in the sea”, of "core/sheet" types van uitvoeringen wordt genoemd.

Bij "island in the sea" uitvoeringen bestaat de snaar principieel uit één of meerdere kunststoffen, meestal met een hogere modulus , die als kernen kunnen worden aanzien, en die ingebed zijn in en in verband worden gehouden door andere kunststoffen die als matrix dienen en in de regel een hogere graad van elasticiteit bezitten.

In dwarsdoorsnede van de snaar krijgt men een beeld dat gelijkenis vertoont met een veelvoud van "eilandjes", verspreid en omgeven door een component die dan de "zee component" wordt genoemd.

Bij "core/sheet "types gaat het daarentegen principieel om een snaar enkel opgebouwd uit een kernmateriaal met hogere modulus dat dan omgeven wordt door een meer flexibele matrix.

In voorkomend geval kunnen de gevormde snaren nog aan een oppervlaktebehandeling worden onderworpen , bijvoorbeeld aan een plasma behandeling, ter aanpassing of verbetering van de oppervlakte eigenschappen, bijvoorbeeld aan bedrukking.

De huidige uitvinding is geenszins beperkt tot de als voorbeeld beschreven uitvoeringsvorm(en) en/of werkwijze, doch een snaar volgens de uitvinding en een werkwijze om deze te maken kan in allerlei vormen en afmetingen en op verschillende wijzen worden verwezenlijkt zonder buiten het kader van de uitvinding te treden.

Claims (10)

1. Conclusies. 1. -Kunststofsnaar hoofdzakelijk maar niet uitsluitend bestaande uit één of meerdere kunststoffen, daardoor gekenmerkt dat minstens één kunststof uit een thermoplastisch materiaal bestaat waarin minstens één alkyl-benzylester van een 1,2 dicarbonzuur, of één van zijn derivaten, homogeen is verdeeld, en doordat de alkylketen van het alkyl-benzylester of van één van zijn derivaten, uit minstens vijf koolstofatomen bestaat.
2. 2. -Kunststofsnaar volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat ze geheel of gedeeltelijk is opgebouwd uit thermoplastische polymeren, al dan niet in samenwerking met thermoplastische elastomeren, in het bijzonder uit één of meerdere polymeren uit de volgende groepen: PET, PLA, PBT, PPT, PA, PEEK, PPS, polyether-polyester blockpolymeer, polyether)polyamide blockpolymeer, TPU, PVDF, andere gefluoreerde polymeren, en/of copolymeren van één of meerdere dezer verbindingen.
3. 3. -Kunststofsnaar volgens conclusie 1-2, daardoor gekenmerkt dat het alkylbenzylester van het 1,2 carbonzuur bestaat uit een di-ester van phtaalzuur of phtaalzuuranhydride, met een benzylgroep enerzijds en een alkylgroep met 5 tot 12 koolstofatomen, in het bijzonder met 7 tot 9 koolstofatomen, anderzijds.
4. 4. -Kunststofsnaar volgens één der voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat de alkylgroep van het alkyl- benzylester, of een derivaat ervan, bestaat uit een mengsel van verschillende isomeren.
5. 5. -Kunsstofsnaar volgens één der voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat zij het alkyl-benzyl ester of een derivaat ervan bevat in een concentratie gelegen tussen 0,1 tot 5 gewichtspercent, beter nog gelegen tussen 0,3 tot 4 gewichtspercent, beter nog gelegen tussen 0,3 tot 1,2 gewichtspercent.
6. 6. -Werkwijze voor het vervaardigen van een kunststofsnaar volgens één der voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat het alkyl-benzylester voorafgaandelijk aan minstens één gesmolten kunststof of kunststoffenmengsel wordt toegevoegd ter vorming van een homogeen thermoplastisch mengsel.
7. 7. -Werkwijze volgens conclusie 6, daardoor gekenmerkt dat het alkyl-benzyl ester wordt toegevoegd in een concentratie gelegen tussen 0,1 tot 5 gewichtspercent, beter nog gelegen tussen 0,3 tot 4 gewichtspercent, beter nog gelegen tussen 0,3 tot 1,2 gewichtspercent.
8. 8. -Werkwijze volgens conclusie 6-7, daardoor gekenmerkt dat minstens één kunststof of kunststofmengsel gekozen wordt uit de groep van kunststoffen bestaande uit PET, PLA, PBT, PPT, PA, PEEK, PPS, polyether-polyester blockpolymeer, polyether)polyamide blockpolymeer, TPU, PVDF, andere gefluoreerde polymeren, en/of copolymeren van één of meerdere dezer verbindingen.
9. 9. -Werkwijze volgens één der conclusies 6-8, daardoor gekenmerkt dat het thermoplastisch mengsel vervolgens wordt geextrudeerd, en het geextrudeerde mengsel verder wordt gekoeld ter vorming van een snaar, die dan wordt verstrekt, en vervolgens terug gerelaxeerd, om tenslotte op een bobijn of dergelijke te worden opgewonden.
10. 10. -Werkwijze volgens één der conclusies 6-9, daardoor gekenmerkt da't de gevormde snaar uiteindelijk onderworpen wordt aan een oppervlaktebehandeling, bijvoorbeeld aan een plasma behandeling ter verbetering of aanpassing van de oppervlakte eigenschappen. TABEL 1

    

    ABPt = alkyl-benzylphtalaat