Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia nowych pochodnych leurozyny o ogólnym wzorze przedstawionym na rysunku, w którym R oznacza atom wodoru lub grupe formylowa, oraz ich farmakologicznie dopuszczalnych soli ad¬ dycyjnych z kwasami, wykazujacych cenne wlasci¬ wosci farmakologiczne.W ostatnich dziesiecioleciach prowadzono bar¬ dzo intensywne prace badawcze nad wytwarza¬ niem leków dajacych sie stosowac w leczeniu raka. Podczas tych rozleglych prac badawczych przebadano pod wzgledem oddzialywan biologicz¬ nych i klinicznych substancje o najrozmaitszej strukturze chemicznej, jednak tylko nieliczne z nich okazaly sie odpowiednie w leczeniu ludzi.Z tych produktów farmaceutycznych, dajacych pozytywne rezultaty w praktyce klinicznej, szcze¬ gólnie wazne sa alkaloidy dwuindolowe (dimery- czne alkaloidy indolu). Do alkaloidów dwuindo- 20 lowych zalicza sie np. winkaleukoblastyne (win- blastyna), leukokrystyne (winkryistyna), winleuro- zydyna (leurozydyna), winleurozyne (leurozyne) itp. Wszystkie te zwiazki otrzymano, jako rezul¬ tat intensywnych prac badawczych rosliny Ca- tharanthus roseus G. Don (lub Vinca rosea L.) z rodziny Apolynaceae. Alkaloidy dwuindolowe stanowia okolo 1—3% wszystkich alkaloidów za¬ wartych w roslinie, która zawiera ponad 70 róz¬ nych alkaloidów. Na podstawie analizy struktu- 2 ralnej stwierdzono, ze alkaloidy dwuindolowe maja bardzo podobna budowe. Na przyklad czas¬ teczki winblastyny i winkrystyny zawieraja czesc czasteczki welbanaminy i czesc czasteczki windo- mie azotu rodnikiem metylowym, a winkrystyna czasteczka windoliny jest podstawiony przy ato¬ mie azotu rodndikieim metylowym, a winkrystyna zawiera przy atomie azotu rodnik fonmylowy. Ta niewielka róznica w budowie jest jednak przy¬ czyna znacznych róznic w czynnosci biologicznej tych zwiazków. Stwierdzono mianowicie, ze win¬ krystyna odznacza sie wieksza aktywnoscia w te¬ stach na zwierzetach i, przede wszystkim, w le¬ czeniu ludzi.Budowa leurozyny rózni sie od omawianej wy¬ zej winblastyny" lub winkrystyny tym, ze zamiast segmentu welbanaminy zawiera ona segment epo- ksywelbanaminy.Omawiane wyzej alkaloidy dwuindolowe i ich sole addycyjne z kwasami oraz sposób wytwarza¬ nia tych zwiazków opisano w wielu publikacjach, takich jak opisy patentowe Stanów Zjednoczonych Ameryki nr nr 3 097 137, 3 205 220 i 3 225 030 oraz wegierskie opisy patentowe nr nr 153 200, 154 715 i 160 987.Podczas badan utleniania leurozyny stwierdzo¬ no, ze mozna ja szybko i z dobra wydajnoscia utlenic, otrzymujac dwa zwiazki, a mianowicie N-formyloleurozyne i N-demetyloleurozyne. N-de- 88630\ s metyloleurozyne mozna, ewentualnie przeksztalcic na drodze formyldwania w N-formyloleurozyne.N-fonnyloleurozyna oraz N^demetyloleurozyna sa zwiazkami nowymi dotychczas nieznanymi.Sposób wytwarzania nowych pochodnych lero- zytiy o ogólnym wzorze przedstawionym na ry¬ sunku, w którym R oznacza atom wodoru lub grupe formylowa, oraz addycyjnych soli tych zwiazków z kwasami, polega wedlug wynalazku na tym, ze leurozyne lub jej addycyjna sól z kwasem utlenia sie, otrzymany produkt ewen¬ tualnie formyluje sie, i nastepnie wyodrebnia, a wolne zasady ewentualnie przeprowadza sie w ich sole addycyjne z kwasami.^^^^N-^ormyloleurozyna jest zwiazkiem o silnej /^pypjo^oi ^r'zSci\lniowotworowej. Wartosc LDW dla ' tego zwiazlcu Wynosi 28,8 mg,/kg w badaniu na {przyklad na myszach. Zwiazek ten. jest okolo pie- ^MMMrile1' raiugji toksyczny niz winblastyna i oko- ^f\ ^fttele^iókrotjiie mniej toksyczny niz winkry- styna.Substancja ta powoduje calkowity powrót do zdrowia lub 300#/p przedluzenie zycia w 50—70% przypadków, co stwierdzono w wyniku badan na myszach szczepionych rakiem wysiekowym Ehr- licha lub chlóniakiem NK/Ly.Leczenie przedluza, o okolo 150—250*/© okres zycia zwierzat cierpiacych na bialaczke limfatycz- na L-1210, na raka wysiekowego s37 lub raka wy¬ siekowego Yoshida. Wytworzony sposobem wedlug wynalazku zwiazek, wstrzykniety pqdskórnie w 70—80% zahamowuje wzrost przeszczepionego no¬ wotworu, guza twardego (rak Guerin, miesak S-180). Zwiazek ten w znacznej mierze hamuje wzrost wielu nowotworów, takich jak czerniak Harding Passey'a, rak VX podbrzusza u królików, albo wywolany lub przeszczepiony miesniak o-miesak, na które nie oddzialywaly wcale lub prawie wcale, znane dotychczas srodki cytosta¬ tyczne, obejmujace równiez winblastyne i winkry- styne.W badaniach na zwierzetach, zwiazek wedlug wynalazku mozna podawac dlugotrwale w daw¬ kach 0,3—5,0 mg/kg nie powodujac ubocznych efektów, nieuniknionych w przypadku podawania znanych winkoalkaloidów. Zasieg leczniczego dzia¬ lania tego alkaloidu jest podobny do zakresu dzia¬ lania winkrystyny i okolo czterokrotnie wiekszy niz w przypadku winleurozyny.Sposób wedlug wynalazku sklada sie z nastepu¬ jacych etapów. Leurozyne, otrzymana na drodze chromatograficznego rozdzielania alkaloidów dwu- indolowych z rosliny Catharanthus roseus G. Do n, przeprowadzonego sposobem podanym w wegier¬ skim opisie patentowym nr 160 968/ albo jej sól, korzystnie siarczan, rozpuszcza sie w rozpuszczal¬ niku organicznym lub w mieszaninie rozpuszczal¬ ników, korzystnie w mieszaninie acetonu i kwa¬ su octowego lodowatego, roztwór chlodzi sie do temperatury ponizej 0°C, korzystnie do tempera¬ tury od —30 do —90°C, i energicznie mieszajac i chlodzac dodaje sie kwas chromowy lub jego sól rozpuszczona w rozpuszczalniku organicznym o tej samej temperaturze, korzystnie w kwasie octowym. Mieszanine reakcyjna pozostawia sie na 88630 4 —15 minut, korzystnie 8 minut* Nastepnie mie¬ szanine reakcyjna zadaje sie ostroznie zimnym wodnym roztworem amoniaku o temperaturze — 40 do —50°C, doprowadzajac odczyn do war- . 5 tosci pH = 8 — 9, rozciencza sie woda i ekstrahu¬ je kilkoma porcjami rozpuszczalnika organicznego, korzystnie chlorku metylenu, az do calkowitego wyekstrahowania alkaloidu. Polaczone ekstrakty przemywa sie woda, suszy i odparowuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem. Otrzymuje sie bia¬ la, bezpostaciowa, podobna do piany sucha pozo¬ stalosc, zawierajaca glównie N-formyloleurozyne oraz N-demetyloleurozyne. Zwiazki te rozdziela sie na drodze chromatografii za pomoca kolumny wypelnionej tlenkiem glinowym (o stopniu aktyw¬ nosci IV—V). Wypelnienie sporzadza sie z benze- - nowej zawiesiny tlenku glinowego. Jako pierwszy eluent stosuje sie benzen, a jako. nastepne stosuje sie mieszaniny o róznym stosunku ilosciowym *• benzenu i chloroweglowodoru, korzystnie miesza¬ niny benzenu z chloroformem. Substancje obecne w róznych frakcjach identyfikuje sie na drodze chromatografii cienkowarstwowej. Jako pierwsze wymywane sa z kolumny zanieczyszczenia, póz- niej N-demetyloleurozyna, a ostatecznie N-formy- loleurozyna. Frakcje zawierajace identyczne zwiazki laczy sie, odparowuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem i, otrzymane zasady ewentualnie przeprowadza sie w ich sole addy- cyjne z kwasami, korzystnie w wodorosiarczany.W razie potrzeby zwiazki te mozna oczyszczac na drodze rekrystalizacji, stosowanej zwlaszcza w przypadku soli. N-demetyioleurozyne mozna w znany sposób formylowac (por. C.W. Huffman, J. Org. Chem. 23, 727 (1958) otrzymujac N-formy¬ loleurozyne.Korzystna postac realizacji sposobu wedlug wy¬ nalazku polega na tym, ze sucha pozostalosc, otrzymana z mieszaniny reakcyjnej po utlenieniu, 40 formyluje sie za pomoca mieszaniny kwasu mrów¬ kowego i bezwodnika octowego. N-demetyloleurb- zyna ulega wówczas przeksztalceniu w N-formy¬ loleurozyne. Nastepnie mieszanine reakcyjna zobo¬ jetnia sie, ekstrahuje chlorkiem metylenu,, eks- 49 trakt przemywa sie woda i zateza do sucha pod zmniejszonym cisnieniem. Otrzymana sucha pozo¬ stalosc oczyszcza sie chromatograficznie. Wytwo¬ rzona N-formyloleurozyne ewentualnie przeprowa¬ dza sie w sól, korzystnie w siarczan, który mozna 50 rekrystalizowac.Przyklad I. 12 g (0,0132 mola) siarczanu leurozyny rozpuszcza sie w 2640 ml acetonu, a na¬ stepnie dodaje sie 0,6 litra lodowatego kwasu oc¬ towego, swiezo oddestylowanego z mieszaniny za- 55 wierajacej kwas chromowy. Roztwór chlodzi sie^ do temperatury — 55°C i mieszajac dodaje sie do niego zimny bezwodnik octowy zawierajacy ,94 g (0,135 moli) kw^su chromowego w ciagu 3 minut. Mieszanine pozostawia sie w ciagu 5 mi¬ so nut, po czym pH roztworu doprowadza sie do wartosci 6 za pomoca zimnego, stezonego wodne¬ go roztworu amoniaku w ilosci okolo 6 litrów, dodajac go w ciagu 7 minut. Podczas zobojetniania mieszanine chlodzi sie w celu zapobiezenia wzro- G5 stowi temperatury powyzej 50°C Otrzymana tak5 88630 6 mieszanine wylewa sie do naczynia szklanego za¬ opatrzonego w szklane mieszadlo i kurek spusto¬ wy, zawierajacego 9 litrów wody destylowanej.Rozcienczony roztwór alkalizuje sie wodnym roz¬ tworem amoniaku do pH równego 8,5.Nastepnie mieszanine reakcyjna ekstrahuje sie czterokrotnie* 1,5-litrowymi porcjami chlorku me¬ tylenu, a wówczas alkaloidy w postaci zasad prze¬ chodza do warstwy chlorku metylenu. Warstwy rozdziela sie, warstwy organiczne laczy sie i trzy¬ krotnie przemywa litrowymi porcjami wody de¬ stylowanej w celu usuniecia octanu amonowego powstajacego podczas zobojetniania. Nastepnie warstwe organiczna suszy sie nad siarczanem so¬ dowym i odparowuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem.Otrzymuje sie 10 g bezowo-bialej suchej po¬ zostalosci stanowiacej surowa mieszanine N-for¬ myloleurozyny oraz N^demetyloleurozyny.Sucha pozostalosc rozpuszcza sie w 60 ml ben¬ zenu i roztwór wlewa sie do kolumny chromato¬ graficznej o srednicy 35 mm, wypelnionej 500 g tlenku glinowego o stopniu aktywnosci IV—V.Wypelnienie przygotowuje sie z benzenowej za¬ wiesiny tlenku glinowego.Kolumne eluuje sie rozpuszczalnikami lub mie¬ szaninami rozpuszczalników, zestawionymi w tab¬ licy I.Tablica I | Sklad eiuenta benzen benzen i chloroform w stosun¬ ku 9 : 1 benzen i chloroform w stosun¬ ku 8,5 : 1,5 benzen i chloroform w stosun¬ ku 8 : 2 benzen i chloroform w stosun¬ ku 1: 1 chloroform Ilosc eiuenta, ml 900 1800 1000 2800 2800 800 Eluat wyplywajacy z kolumny zbiera sie w po¬ staci frakcji o objetosci 400 ml. Rózne frakcje ba¬ da sie na drodze chromatografii, cienkowarstwo¬ wej (N. R. Fransworth i inni, Lloydia, 27, 302 (1964)).Frakcje 1—5 nie zawieraja alkaloidów. Pierw¬ sze slady alkaloidu pojawiaja sie zwykle we frak¬ cji 6 zawierajacej przewaznie nieprzereagowana leurozyne. N-demetyloleurozyna pojawia sie naj¬ wczesniej we frakcji 7, a calkowicie jest wymyta we frakcji 15. Wymywanie N-formyloleurozyny zachodzi od frakcji 13, a konczy sie zwykle we frakcjach 19—21.Zanalizowane na drodze chromatografii cienko¬ warstwowej frakcje zawierajace te same alkaloi¬ dy, laczy sie i odparowuje do sucha pod zmniej¬ szonym cisnieniem, otrzymujac 5,6 g , surowej, bezpostaciowej N^demetyloleurozyny.W nastepnym etapie surowe, bezpostaciowe za¬ sady przeprowadza-sie kolejno w wodorosiarczany.Jedna czesc wagowa surowego produktu rozpusz¬ cza sie w 5 czesciach objetosciowych suchego eta¬ nolu, nastepnie roztwór zakwasza sie do odczy- nu o wartosci pH = 4, dodajac l°/o roztwór kwa¬ su siarkowego w suchym etanolu, po czym od razu zaczyna wydzielac sie krystaliczny siarczan.Mieszanine pozostawia sie na kilka godzin w tem¬ peraturze pokojowej, po czym odsacza sie wy- io dzielone krysztaly. Sole rekrystalizuje sie, rozpusz¬ czajac 1 czesc wagowa krystalicznego siarczanu w 5 czesciach objetosciowych metanolu, i dodajac czterokrotnie wieksza (objetosciowo) ilosc suchego etanolu. Roztwór pozostawia sie w temperaturze pokojowej, a nastepnie wydzielony produkt odsa¬ cza sie, przemywa suchym etanolem i suszy.Opisanym sposobem otrzymuje sie 4,8 g (wy¬ dajnosc 40,1°/©) wodorosiarczanu N-formyloleuro- zyny o temperaturze topnienia 248—252°C (mie¬ rzonej w aparacie Boetiusa) i skrecalnosci wlas¬ ciwej, [ 1,1 g (9,3% wydajnosci teoretycznej wodosiarczd- nu N-demetyloleurozyny, ulegajacego rozkladowi termicznemu przed osiagnieciem temperatury top¬ nienia i charakteryzujacego sie skrecalnoscia wla¬ sciwa [ W celu okreslenia fizycznych wlasciwosci zasa¬ dy N-formyloleurozynowej, czesc otrzymanego wy- zej opisanym sposobem wodorosiarczanu N-for¬ myloleurozyny rozpuszcza sie w wodzie pH roz¬ tworu doprowadza sie do wartosci 8—9 za pomo¬ ca stezonego, wodnego roztworu amoniaku i mie¬ szanine trzykrotnie ekstrahuje sie chlorkiem me- tylenu. Fazy organiczne laczy sie, suszy i odpa¬ rowuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem.Tak wytworzona bezpostaciowa N-formyloleuro- zyne rekrystalizuje sie z metanolu, otrzymujac krystaliczny produkt o temperaturze topnienia 40 209—21ll°C (w aparacie Boetiusa) i o skrecalnosci wlasciwej [a]2oD = + 80,3° (1% roztwór wodny).Widmo N-formyloleurozyny w podczerwieni (uwidoczniono w fig. 2 przedstawionej na rysun¬ ku). Rózni sie ono od widma" leurozyny silnym 45 pasmem absorbcyjnym grupy formylowej przy 1672 cm"1.Z widma masowego wynika, ze liczba masowa jonu. czasteczki N-formyloleurozyrfy wynosi 822.Dokladnie zmierzona masa czasteczkowa zwiazku 50 równa jest 822, 3977, zas obliczona z wzoru C46H54N4O10 wynosi 822, 3909. Z analizy wynika: Wzór sumaryczny C^I^N^h, Obliczono: C — 67,15*/*; H — 6,61%; N — 6,81%; O — 19,4% 55 Znaleziono: C — 66,95%; H — 6,58%; N — 6,75%; O — 19,27% W widmie masowym znajduje sie pik jonu o liczbie masowej 793, odpowiadajacy jonowi bez grupy formylowej a jego masa wynosi doklad- 60nie • m/e oznaczona = 793,3866 Tej liczbie masowej odpowiada empiryczny wzór C45H53N409; masa czasteczkowa takiego zwiazku wynosi 65 m/e obliczona = 793,38827 88630 8 Podobnie jak w przypadku widma masowego leurozyny w postaci zasady, równiez i w widmie N-formyloleurozyny w postaci zasady pojawia sie pik odpowiadajacy liczbie masowej 353, tj. seg¬ mentu pochodzacego od epoksywelbanaminy. Po- 5 twierdzaja to dokladnie pomiary masy wynoszacej m/e oznaczona = 353,1874 odpowiadajacej empirycznemu wzorowi C2iH25— —N203, którego masa czasteczkowa równa jest m/e obliczona = 353,1858 W celu okreslenia fizycznych wlasciwosci za¬ sady N-demetyloleurozyny jej wodosiarczan roz¬ puszcza sie w wodzie, odczyn roztworu doprowa¬ dza sie do wartosci pH = 8 — 9 wodnym roztwo¬ rem amoniaku, a uwolniona zasade ekstrahuje sie 20 chlorkiem metylenu. Warstwy organiczne laczy sie, suszy i odparowuje do sucha. Bezpostaciowa, sucha pozostalosc rekrystalizuje sie z metanolu, otrzymujac krystaliczna N^demetyloleurozyne.Temperatura topnienia tego zwiazku, mierzona w 25 aparacie Boetiusa, wynosi 208—210°C, a skrecal- nosc wlasciwa [a]2oD = + 50,1° (1% roztwór chlo¬ roformowy).Widmo tego zwiazku w podczerwieni uwidocz¬ niono w fig. 3 przedstawionej na rysunku. Rózni 30 sie ono od widma leurozyny silnym pasmem ab¬ sorpcyjnym, charakterystycznym dla drugorzedo- wej grupy aminowej, powstalej wskutek demety- lacji, wystepujacym przy 3350 cm-1.Z widma masowego wynika,, ze liczba masowa 35 jonu omawianej pochodnej leurozyny wynosi 794.Z dokladnych pomiarów masy czasteczkowej wy¬ prowadzono empiryczny wzór C45H54N409. Z ana¬ lizy wynika: Wzór sumaryczny: C45H54N409 40 obliczono: C — 68,08%; H — 6,85%; N — 7,05%; 0 — 18,10%: znaleziono: C — 67,85%; H — 6,79%; N — 6,90%; O — 17,95%. 45 Zmierzona masa czasteczkowa wynosi m/e oznaczona = 794,3895 a masa obliczona z wzoru powyzszego zwiazku 5q wynosi m/e obliczona = 794,3882 Przyklad II. 1 g N-demetyloleurozyny roz- 55 puszcza sie w mieszaninie 6 ml stezonego kwasu mrówkowego i 1 ml bezwodnika octowego i ca¬ losc pozostawia sie w ciagu 10 minut w tempe¬ raturze pokojowej. Nastepnie mieszanine wylewa sie do 30 ml zimnej wody o temperaturze 0—5°C 60 i odczyn mieszaniny doprowadza sie do wartosci pH = 9,0 za pomoca zimnego stezonego roztwo¬ ru amoniaku, przy czym calosc miesza sie. Al¬ kaloid ekstrahuje sie z roztworu wodnego 3 por¬ cjami po 30 ml chlorku metylenu. Roztwory chlor- 65 ku metylenu laczy sie, suszy i odparowuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem.Otrzymuje sie 0,95 g bezpostaciowej,, stalej N- -formyloleurozyny, która przeprowadza sie w wo¬ dorosiarczan, analogicznie jak w przykladzie I, otrzymujac 1,01 g wodorosiarczanu N-formyloleu¬ rozyny.Przyklad III. 10 g bezowo^bialo zabarwio¬ nej, podobnej do piany surowej pozostalosci za¬ wierajacej N-formyloleurozyne i N-demetyloleu- rozyne, otrzymanej na drodze utleniania 12 g (0,0132 mola) siarczanu leurozyny sposobem opi¬ sanym w przykladzie I, rozpuszcza sie w miesza¬ ninie 60 ml stezonego kwasu mrówkowego i 10 ml bezwodnika octowego. Roztwór mieszajac wlewa sie do 300 ml zimnej wody o temperaturze 0^5°C a odczyn mieszaniny doprowadza sie do wartosci pH = 9,0 dodatkiem zimnego, 'stezonego, wodne¬ go roztworu amoniaku, jednoczesnie mieszajac.Roztwór ten trzykrotnie ekstrahuje sie porcjami po 100 ml chlorku metylenu, warstwy chlorku metylenu laczy sie, suszy i odparowuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac 9,8 g bezpostaciowej, bialo zabarwionej surowej N-for¬ myloleurozyny.Surowa N-formyloleurozyne oczyszcza sie na drodze chromatografii kolumnowej. Produkt roz¬ puszcza sie w 60 ml benzenu a roztwór wpro¬ wadza sie do kolumny o srednicy 45 mm wypel¬ nionej tlenkiem glinowym (o stopniu aktywnosci III) w benzenie. Kolumne eluuje sie kolejno roz¬ puszczalnikami zestawionymi w tablicy 8. II Tablica 8 II Sklad eluenta benzen mieszanina benzenu i chlorofor¬ mu w stosunku 1:1 mieszanina benzenu i chlorofor¬ mu w stosunku 1 : 1 chloroform Ilosc eluenta, ml 1200 5000 3000 800 Eluat wyplywajacy z kolumny zbiera sie w po¬ staci frakcji o objetosci 400 ml.Frakcje 1—3 nie zawieraja alkaloidów. We frak¬ cjach 4—10 znajduja sie zanieczyszczenia, zas we frakcji 11, obok zanieczyszczen pojawia sie rów¬ niez N-formyloleurozyna. Frakcje 15—20 zawie¬ raja zasadniczo tylko N-formyloleurozyne.. Zawar¬ tosc N-formyloleurozyny w nastepnych frak¬ cjach stopniowo sie zmniejsza. Frakcje zawiera¬ jace tylko N-formyloleurozyne laazy sie i odparo¬ wuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac 6,5 g surowej, bezpostaciowej N-for¬ myloleurozyny.Surowy produkt przeprowadza sie nastepnie w wodorosiarczan. W tym celu 6,5 g N-formyloleu¬ rozyny rozpuszcza sie w 32,5 ml suchego etanolu,, po czym roztwór zakwasza sie .dodajac 1% roz¬ tworu kwasu siarkowego w suchym, etanolu, do¬ prowadzajac odczyn do wartosci pH = 4. Na-88630 9 tychmiast po dodaniu kwasu zaczynaja sie wy¬ dzielac krysztaly. Mieszanine pozostawia sie w ciagu kilku godzin w temperaturze pokojowej, a nastepnie odsacza sie krysztaly i przemywa su¬ chym etanolem. Otrzymuje sie 6,5 g . krystalicz¬ nego wodorosiarczanu N-formyloleurozyny.Frakcje zebrane przed i po frakcjach zawiera¬ jacych czysta N-formyloleurozyne zawieraja zanie¬ czyszczenia i N-formyloleurozyne. Frakcje te la¬ czy sie i odparowuje do sucha. 1,75 g tak otrzy¬ manej substancji bezpostaciowej rozpuszcza sie w benzenie i oczyszcza sposobem chromatograficz¬ nym. W celu zapewnienia lepszego rozdzielenia substancji kolumne wymywa sie 1200 ml miesza¬ niny benzeiiu z chloroformem w stosunku 2:1.Frakcje zawierajace tylko N-formyloleurozyne poddaje sie wyzej omówionej obróbce otrzymu¬ jac jeszcze 1,05 g czystego, krystalicznego wodo¬ rosiarczanu N-formyloleurozyny, to jest lacznie 7,10 g tego zwiazku (wydajnosc 63,1*/*). Wlasci¬ wosci fizyczne tego produktu sa identyczne z wlas¬ ciwosciami wodorosiarczanu N-formyloleurozyny, otrzymanego sposobem podanym w przykladzie I. PL