PL77529B1 - Tire having bi-biased carcass[us3783925a] - Google Patents

Description

Opona i sposób jej wytwarzania Przedmiotem wynalazku jest opona nadajaca sie dla ogumien rodzaju pojazdów, takich jak •samochody osobowe, dostawcze, ciezarowe i auto¬ busy, a takie maszyny do robót ziemnych oraz samoloty.. Wynalazek stanowi w szczególnosci 5 ulepszenie osnowy opony, czyli jej zbrojenia, obej¬ mujacego zarówno boki opony,, jak i jej partie znajdujaca sie pod bieznikiem..Aktualnie znane sa dwa rodzaje osnowy, pro¬ mieniowa i skosna. 10 Osnowa promieniowa sklada sie ze skretek- Akordu zwyklego wzglednie stalowego, przebiega¬ jacych w plaszczyznach promieniowych opony, przy czym osnowa tego typu stosowana jest zaw¬ sze w polaczeniu z podkladem z kordu stalowego, 15 wzmacniajacego opone pod bieznikiem. , Uzyska¬ na dzieki osnowie promieniowej elastycznosc opo¬ ny w polaczeniu ze sztywnoscia jej wzmocnione¬ go w opisany sposób bieznika, nadaja ogumieniu znane zalety, takie jak lepsze trzymanie sie 20 nawierzchni, mniejsze zuzycie oraz zwieksza wy¬ gode jazdy. Obok tych zalet osnowa promieniowa ma jednak tez i swoje wady, jak wrazliwosc bo¬ ków opony na uszkodzenia, niestatecznosc ogu¬ mienia w pewnych warunkach jazdy i wreszcie 25 ograniczenie szybkosci maksymalnej pojazdu.Osnowa skosna sklada sie ze skretek kordu ,zwykl!ego lub stalowego, ustawionych ukosnie X symetrycznie wzgledem plaszczyzn promieniowych vopony.,JW ten sposób poszczególne skretki kordu ^ tworza romby, w których jedna z przekatni lezy w plaszczyznie promieniowej ogumienia. Ksztalty tych rombów' i wielkosc ich powierzchni zmienia¬ ja sie z odlegloscia od osi kola, natomiast dlu¬ gosc boków rombu pozostaje stale taka sama.Wada tego typu osnowy jest to, ze wzmocnienie jest zbyt ujednolicone dla wszystkich partii prze¬ kroju opony, gdyz wymienione róznice ksztaltu i powierzchni rombów utworzonych przez po¬ szczególne skretki kordu ani swym rodzajem ani tez rozmiarem nie zaspokajaja potrzeb w odnie¬ sieniu do poszczególnych partii opony.Wskutek powyzszego nie mozna tym sposobem uzyskac ani bieznika i obrzeza opony odpornych na odksztalcenia zwlaszcza w kierunku obwodo¬ wym, ani tez boków specjalnie elastycznych, zwlaszcza w kierunku promieniowym.Wynalazek dotyczy zbrojenia osnowowego o ukla¬ dzie zasadniczo róznym od znanych ukladów pro¬ mieniowych i skosnych, mniej wrazliwej na u- szkodzenia i mniej podatnej na odksztalcenia w kierunku obwodowym niz osnowa promieniowa, nadajaca bokom wieksza elastycznosc i wieksza sztywnosc bieznika i stopki niz osnowa skosna.Zbrojenie osnowowe wedlug wynalazku, zastoso¬ wane bez podkladu wzmacniajacego bieznik zar pewnia oponie lepsze wlasciwosci niz klasyczna osnowa skosna, natomiast w przypadku jej za¬ stosowania w polaczeniu z podkladem wzmacnia¬ jacym umozliwia uzyskanie tak wyposazonym po- 77 5293 jazdom osiagów wiekszych niz to mozna uzyskac przy pomocy znanej osnowy promieniowej.Opona wedlug wynalazku, majaca osnowe zlo¬ zona ze skretek kordu tworzacych siec o oczkach w postaci czworoboków o bokach parami rów¬ noleglych, a co za tym idzie zorientowanych w dwóch kierunkach, charakteryzuje sie tym, ze hoki poszczególnych oczek tworza z kierunkiem obwodowym rózne katy ostre, a i p, ,które rów¬ noczesnie rosna, wzglednie maleja w funkcji od¬ leglosci oczka od osi opony, przy czym kat a jest wiekszy niz kat p, a jego przyrost miedzy dwo¬ rna dowolnymi punktami usytuowanymi na róz¬ nych odleglosciach od osi opony jest wiekszy niz odpowiednf 'priyrost kata p.W wyniku/ nierównosci katów a i :jj, uklad osnowjr jest asymetryczny, podczas gdy w przy- padku^ osnowjy skosnej : o znanej postaci boki oczek ustawione sa symetrycznie wzgledem kie¬ runku obwodowego lub promieniowego.W szczególnym przykladzie rozwiazania, stosu¬ nek R = sina/sinp jest wielkoscia stala i wiek¬ sza od jednosci dla wszystkich oczek, lub przy¬ najmniej ich czesci. Boki -bczek maja w tym przypadku jednakowa dlugosc, niezaleznie od ich odleglosci od osi opony.Wedlug wynalazku stosunek R zawarty jest miedzy wartosciami 1,1 i 10, korzystnie jest wiek¬ szy niz 2, najkorzystniej ponad 2,5, a nawet 3.W przypadku gdy R jest wieksze niz 2, kat nie przekracza wartosci 3-0°. O ile natomiast R prze¬ wyzsza 3, to kat jest w calej osnowie mniejszy' niz 20°, a nawet niz 19,5°. W wyniku takiego ukladu osnowa zawiera skretki kordu, których ukierunkowanie, na calym ich przebiegu, niewiele sie rózni od ukierunkowania obwodowego. Nato¬ miast skretki kordu które sie krzyzuja ze skret¬ kami uprzednio opisanymi moga miec na bokach opony lokalne ukierunkowanie promieniowe, co nie wyklucza mozliwosci ich ukierunkowania bliskiego Obwodowemu na obrzezach opony i pod bieznikiem.Stosunek R nie przybiera wartosci zbyt duzych, o ile wspólczynnik uksztaltowania t czyli stosu¬ nek najwiekszej srednicy karkasu (pod bieznikiem) do najmniejszej (przy stopce) jest utrzymany w dopuszczalnych granicach, przy zachowaniu wa¬ runku t + 1 1< R < *. t—-1 gdzie R + 1 t< — R—1 Jak wynika z powyzszych wzorów, dla uzyska¬ nia wspólczynnika uksztaltowania o wartosci co najmniej 1,5 nalezy dobrac R mniejsze od 5, a o ile wspólczynnik uksztaltowania jest nieco nawet wyzszy, to R jest mniejsze od 3,5.Obok parametru R, drugim waznym elemen¬ tem jest wartosc kata Y lub'180° — Y zawartego miedzy bokami oczek. Jest rzecza korzystna, gdy Y zmienia sie w szerokich granicach pomiedzy 529 4 wartoscia minimalna YQ przy obrzezu a maksy¬ malna Ys pod bieznikiem. W tym celu YQ i Ys winny spelniac nastepujace warunki: 5 VR2-1 a) sinY0 i/lub Ys <—, R b) najkorzystniej, gdy R2—1 sin Y0 i/lub sin Ys< R2 + 1 c) suma Y0 i Ys jest równa lub prawie równa 180°. 15 Spelnienie powyzszych warunków pociaga za soba nastepujace skutki: a) boki oczek skierowane sa jednakowo przy obrzezu, tj. ich kierunki mieszcza sie w jednej cwiartce okreslonej kierunkiem obwodowym i pro- 20 mieniowym jako wspólrzednymi; kierunek tych boków jest natomiast przeciwny pod bieznikiem, gdzie kierunki te mieszcza sie w dwóch sasied¬ nich cwiartkach. b) suma katów oto i Po P*zy obrzezu, równie 25 jak suma katów as i (ls pod bieznikiem sa mniej¬ sze niz 90°; c) oczka maja najmniejsza powierzchnie przy obrzezu i taka sama pod bieznikiem, z czego wynika, ze pary skretek kordu równoleglych do 30 siebie maja takie same pochylenie wzgledem drugich par przy obrzezu co pod bieznikiem.Przedmiotem wynalazku jest równiez sposób wytwarzania osnowy opony polegajacy na uloze¬ niu na bebnie konfekcyjnym co najmniej dwóch 35 warstw skretek kordu, równoleglych do siebie w kazdej warstwie, lecz krzyzujacych sie wzgledem kordów tych dwóch warstw sasiednich. Nastepnie na tak przygotowane warstwy nalozenia drutów- ki, na które zawija sie brzegi obu warstw kordu 40 i formuje sie wyoblony pólfabrykat i charaktery¬ zujacy sie tym, ze w wyniku opisanych zabie¬ gów skretki kordu ulozone sa w stosunku do kierunku obwodowego pod nierównymi ostrymi katami ao i Po w wyniku czego wyoblony pól- 45 fabrykat osnowy ma postac niesymetryczna, oraz •tym, ze podczas procesu formowania, kazda z dru- tówek ma mozliwosc swobodnego obrotu wokól osi pólfabrykatu, co umozliwia jej zajecie polo-' zenia równowagi. 50 Najkorzystniej jest, gdy katy jednakowe ukierunkowanie, tj. gdy kierunki skretek kordu dwóch warstw znajduja sie w cwiartkach nie przylegajacych do siebie, okreslo¬ nych, jako wspólrzednymi, kierunkiem obwodo- 55 wym i poprzecznym bebna konfekcyjnego. Suma katów eto i po jest korzystnie mniejsza niz 90°, a stosunek sincio/sinpo jest zawarty miedzy 2 I 5, najkorzystniej miedzy 2,5 a 3,5.Doswiadczenie wskazuje, ze formowanie nie na- 00 strecza trudnosci, o Ue- swobodnego ojarotu i o ile skretki kordu maja mozliwosc pokrecania/ wzgledem \ plaszczyzn przekrojów, czyli jeie]i< wyeiinriinuje sie przyle¬ ganie osnowy do elementu formujacego;'na przy* 65 klad przepony formujacej. Gdy te warunki sa5 rachowane, oczka przeksztalcaja sie od postaci pierwotnej na bebnie do ostatecznej formy kar¬ kasu, zachowujac nie zmienione dlugosci boków, a co za tym idzie, zachowany równiez bez zmia¬ ny stosunek R = sina/sin|J, przy doskonalym u- 5 trzymaniu odchylek w minimalnych granicach i to na przewazajacej czesci powierzchni kar¬ kasu.Jesli chodzi o dobór materialu warstw kordu osnowy, korzystne jest stosowanie na skretki W kordu malo pochylone wzgledem kierunku obwo¬ dowego wlókna, drutu lub sznura elastycznego na przyklad kordy poliamidowe, wzglednie druty ze stali elastycznej lob bardzo elastycznej; na skretki o znaczniejszym pochyleniu wzgledem kierunku 15 obowodowego korzystne jest natomiast stosowanie wlókna, drutu lub sznura 6 malej elastycznosci, na przyklad kordy wiskozowe lub zwykle druty stalowe; korzystnie jest, gdy warstwa lub warstwy kordu o slabym pochyleniu umiejscowione sa na 20 warstwie, lub warstwach o wiekszym pochyleniu; .gdy pomiedzy dwiema warstwami, lub grupami warstw znajduje sie gumowa przekladka miedzy- warstwowa, o malej z korzyscia grubosci i sto¬ sunkowo wysokim module sprezystosci, przy czym 25 grubosc przekladki jest prawie równa grubosci pojedynczej warstwy kordu, a modul sprezystosci wynosi od 200 do 500 G/mm2 przy 100% wydluze¬ niu, gdy w kazdej warstwie poszczególne skretki kordu sa ulozone z malym wzajemnym odstepem, 30 praktycznie stykaja sie ze soba: gdy ponad osnowa umieszczony jest podklad wzmacniajacy bieznika na przyklad utworzony z dwóch warstw kordu stalowego, o skretkach lekko odchylonych od kie¬ runku obwodowego. 35 Rozumie sie samo przez sie, ze osnowa moze zawierac wiecej niz dwie warstwy kordu. Istotne jest, gdy w kazdej parze warstw katy, pod którymi ulozone sa skretki, sa dla kazdej z dwóch warstw niejednakowe i skretki te tworza siec 40 oczek identycznie taka sama, jaka uzyskuje sie w przypadku osnowy o dwóch warstwach, których skretki sa odchylone niejednakowo.Przedmiot wynalazku jest objasniony na przy¬ kladzie wykonania na zalaczonym rysunku, na 45 którym fig. 1 przedstawia w sposób graficzny zasade formowania klasycznej osnowy skosnej, po¬ kazanej ponadto w schematycznie ujetym przekroju promieniowym na fig. 1', na fig. 1A, IB, 1C, 1A', i 1C uwidoczniono w dwóch odmianach kolejne 50 postacie oczka elementarnego rombowej siatki osnowy na róznych poziomach zaformowania tej ostatniej, okreslonych z jednej strony punktami A, B i C, z drugiej zas punktami A', B' i C na fig. 1 i 1', fig. 2 przedstawia graficznie zasade 55 formowania osnowy o dwóch skosach wedlug wy¬ nalazku, przy czym schemat przekroju promie¬ niowego tej osnowy pokazany jest na fig. 2', fig. 2A, 2B, 2C, 2D, 2E przedstawiaja kolejne postacie oczka, w ich ewolucji na róznych poziomach, eo oznaczonych punktami A, B, C, D, E na fig. 2 i 2', na fig. 3 do 6 i przynaleznych do nich fig. 3A, 3B, ... 3E, 4A, 4B, .... 4E,, 5A, 5C, 5E oraz 6A, <6C, 6E pokazano graficznie inne przyklady formo¬ wania osnów o dwóch skosach wedlug wynalazku, 65 6 fig. 7 przedstawia osnowe opony wedlug wy¬ nalazku ulozona na bebnie konfekcyjnym i bedaca w ^trakcie formowania na bazie elementów po* kazanych na fig. 2, fig. 8 — osnowe opony wedlug lig. 7 po zaformowaniu, fig. 9 — w widoku perspektywicznym, wycinek osnowy uformowanej w sposób pokazany na fig. 8, fig. 10 — w prze¬ kroju promieniowym gotowa opone wytworzona sposobem wedlug wynalazku.Na fig. 7 do 10 pokazano jedynie po kilka skretek z kazdej warstwy kordu, znajdujacych sie w znacznej odleglosci jedna od drugiej, podczas gdy w rzeczywistej oponie skretki sa w kazdej warstwie kordu duzo bardziej do siebie zblizone.Na fig. 1 pokazano zasade formowania klasy¬ cznej osnowy rombowej. Zakladajac, ze wszystkie romby maja boki o jednakowej dlugosci OZ, narysowane drugie boki OA, OB, OC rombów usytuowanych na poziomach A, B, C, opony przedstawionej schematycznie na fig. 1'. Na fig. 1 punkty A, B, C, znajduja sie na wspólnym kole, gdyz boki wszystkich rombów sa równe. Na oponie, przekatne 2A, 2B, 2C rombów sa równo¬ legle do kierunku obwodowego, a ich dlugosci sa proporcjonalne do ich odleglosci od osi opony.Stosunek ZC: ZA jest wiec wspólczynnikiem uksztaltowania, tj. stosunkiem odleglosci skrajnych punktów C i A od osi Z — Z.Jak wynika z fig. 1A, IB, 1C, w klasycznej 0- ponie o osnowie skosnej, zarówno ksztalty jak i wielkosci powierzchni oczek w ksztalcie rom¬ bów niewiele sie róznia na poszczególnych po¬ ziomach, czyli, ze zarówno gestosc osnowy, jak i jej sztywnosc w kierunku obwodowym sa wszedzie mniej wiecej jednakowe. W celu po¬ wiekszenia gestosci osnowy i jej sztywnosci pod bieznikiem, przesuwa sie punkt C w polozenie C, natomiast w celu zachowania nie zmienionego wspólczynnika uksztaltowania, . tj. tego samego stosunku ZC' : ZA', przenosi sie punkt A w po¬ lozenie A* i tak samo punkt B w polozenie B\ Rezultatem tych zmian jest oczko bardziej wy¬ dluzone i majace powierzchnie mniejsza pod bieznikiem, fig. 10', a takze w partii boków opo¬ ny sasiadujacej z bieznikiem. Nie wystepuje na¬ tomiast praktycznie zadna zmiana na poziomie drutówek (fig. 1A'). Nie mozina wiec poprawic gestosci skretek i ich ukierunkowania równo¬ czesnie pod bieznikiem i w obrzezach, aói" te^ uniknac niepozadanego powiekszenia gestosci kordu w sasiedztwie bieznika.W porównaniu z powyzszym, z fig. 2 i do niej przynaleznych wynikaja zalety i mozliwosci jakie daje rozwiazanie wedlug wynalazku. Poka¬ zana tu osnowa utworzona jest z oczek o ksztal¬ cie równolegloboków, w których stosunek R dlu¬ gosci boków jest taki sam jak stosunek sinusów katów, przy czym w danym przypadku dobrano wartosc R = sin 45° (sin 13° = 3,144). Dobór ten upraszcza zadanie graficznego ustalenia ksztaltu oczek i wielkosci -ich powierzchni. ¦-'- ; Dla wykreslenia fig. 2, zalozono, ze dluzszy bok OY oczek ma wielkosc k stala i naniesiono drugie boki OA, OB, OC, OD, OE oczek znajdu¬ jacych sie na poziomach A, B, C, D, E oporny77 529 7 8 zaznaczonej schematycznie na fig. 2'. Na oponie, przekatne YA, YB, YC, YD, YE sa równolegle do kierunku obwodowego, a ich dlugosci sa pro¬ porcjonalne do odleglosci od osi Y — Y opony.Wspólczynnik uksztaltowania jest równy stosun¬ kowi YE : YA.Na fig. 2A, 2B, 2C, 2D, 2E uwidoczniono ewo¬ lucje ksztaltu i wielkosci powierzchni oczek, któ¬ rych polowe zaznaczono na fig. 2. Porównujac kolejno poziomy A do E widac, ze wiekszy bok OY zachowuje maly kat pochylenia w stosunku do kierunku obwodowego, przy czym pochylenie to wzrasta od poziomu A do poziomu B, po czym znowu maleje, poczynajac od poziomu B, po¬ przez C, D, az do E. w przeciwienstwie do tego, boki male OA, OB, OC, OD i OE maja duzo wy¬ razniej zaakcentowane zmiany pochylenia, które silnie wzrasta od poziomu A do poziomu B, na¬ stepnie zas maleje od poziomu B do poziomów C, D i E. Dopiero na poziomie E oba boki oczka maja pochylenie nieznaczne, chociaz i tak bok OE jest duzo bardziej pochylony niz bok OY. Z rysunku widac, ze na poziomie B bok CD skie¬ rowany jest promieniowo, na poziomie C kat za¬ warty miedzy obu bokami jest katem prostym, a wielkosc powierzchni oczka osiaga swe maksi¬ mum, na poziomie D pochylenia sa takie same jak na poziomie A, przy czym odpowiednia, sred¬ nia wartosc wspólczynnika uksztaltowania YD/YA jest równa 1,60, wreszcie na poziomie E powierz¬ chnia oczka jest teka sama jak na poziomie A, przy ostatecznym wspólczynniku uksztaltowania YE/YA równym 1,73. Jak widac zmiany ksztaltu i wielkosci powierzchni oczka sa znaczne.Na fig. 2A do 2E zaznaczono gruba linia ciagla obrysy oczek w postaci rombów OAXZ, OBXZ, OCXZ, ODXZ i OEXZ 0 bokach parami równo¬ leglych, lecz rózniacych sie dlugoscia od boków oczek majacych ksztalt równolegloboków. Prze¬ katne rombów, które stanowia zarazem dwusiecz¬ ne katów wierzcholków O i odpowiednio A, B, C, D i E, sa pochylone wzgledem kierunku obwo¬ dowego pod katem o kolejnych wartosciach 29°, 54,25°, 62,5°, 74° i 81,5°; jak widac, przekatne te, w miare przechodzenia od fig. 2A do fig. 2E, to jest od poziomu A do poziomu E obracaja sie ponownie w kierunku ruchu wskazówek zegara.Nalezy pamietac przy tym, ze obraz tego typu siatki o oczkach w ksztalcie rombów uzyskuje sie w przypadku, gdy wzajemna odleglosc prze¬ ciwleglych boków oczek, czyli wzajemna odleg¬ losc skretek kordu w dwóch warstwach osnowy jest jednakowa.Na fig. 3 do 6 i im przyporzadkowanych po¬ kazano inne przyklady, analogiczne do pokazane¬ go na fig. 2, lecz dla róznych wartosci stosunku B, który dla przykladu z fig. 3 jest równy 5, dla dla przykladu z fig. 4 wyno-si 2, dla fig. 5 ma wartosc 2,8, wreszcie dla przykladu z fig. 6 jego wartosc jest równa 2,3. W ten sposób zilustrowa¬ no zarówno przypadek gdy R ma wartosc sto¬ sunkowo wysoka (fig. 3), jak i przypadek gdy wartosc ta jest mala (fig. 4), a takze te przypad¬ ki, których R ma wartosc srednia, a katy wyj¬ sciowe leza w tych samych cwiartkach, lecz ich: suma jest badz to nizsza od 90° (fig.5), badz tez wyzsza (fig. 6). Pozwala to na okreslenie wplywu doboru wartosci R zarówno na dopuszczalny wspólczynnik uksztaltowania, jak i na pochyle¬ nie skretek oczek kordu oraz na zmiennosc wiel¬ kosci powierzchni tych oczek.Na fig. 7 do 10 uwidoczniono poszczególne eta¬ py procesu wytwarzania osnowy, a takze budowe- opony 10 wedlug wynalazku, dla wymiaru ogu¬ mienia 165X380.Na fig. 7 pokazano poczatkowy etap formowa¬ nia osnowy na bebnie konfekcyjnym 1, zaopatrzo¬ nym w nie pokazana na rysunku, przepone for¬ mujaca. Najpierw uklada sie na bebnie warstew¬ ke 11 gumowego podkladu (fig. 10) o grubosci 1 mm, na niej zas pierwsza warstwe 12 kordu w postaci sznura wiskozowego, powleczonego guma przez kalandrowanie. Skretki warstwy 12, w praktyce stykajace sie ze soba, sa pochylone w lewo pod katem 45°. Szerokosc warstwy 12 wy¬ nosi 345 mm. Nastepnie, na warstwe 12 naklada sie przekladke miedzywarstwowa 13 ze stosunko¬ wo twardej gumy to jest o module sprezystosci wynoszacym 350 G/mm2 przy 100% wydluzenia.Grubosc przekladki miedzywarstwowej jest rów¬ na 0,8 mim, nastepnie naklada sie druga warstwe 14 kordu ze skretek nylonowych, powleczonych za pomoca kalandrowania guma o odpowiednim skladzie. Szerokosc drugiej warstwy 14 wynosi 355 mm, a jej skretki, równiez niemal stykajace sie ze soba, pochylone sa pod katem 13° w le¬ wo, to jest w tym samym kierunku co skretki warstwy 12. Po tej operacji nastepuje nalozenie drutówek 15, których wzajemna odleglosc wyncsf 279 mm, oraz wypelniaczy 16 stopek opony (fig. 10). Z kolei zawija sie okolo drutówek 15 brzegi warstw 12 i 14 kordu razem z gumowym pod¬ kladem 11 i przekladka miedzywarstwowa 13^ Na koniec uklada sie wzmocnienie 17 boków z kor¬ du stadowego oraz gumowy bocznik 18 opony,, konczac tym samym konfekcje osnowy. Teraz przychodzi kolej na nadanie osnowie ksztaltu to- rusa przez napompowanie przepony pneumatycz¬ nej usytuowanej pomiedzy osnowa a bebnem konfekcyjnym, co pozwala na uzyskanie ksztaltu karkasu, przedstawionego na fig. 8. Podczas for¬ mowania nalezy pozostawic drutówkom swobode' wzajemnego zblizania sie oraz obracania sie oko¬ lo osi bebna, gdyz sa one wprawiane w wymu¬ szony ruch obrotowy w wyniku odksztalcania sie oczek podczas procesu konfekcji, wskutek czego- ulegaja przekreceniu o znaczny kat, o wielkoscf rzedu do 90°.Po uformowaniu osnowy, uklada sie na jej" partii odpowiadajacej bieznikowi gumowa warstwe ochronna 19 (fig. 10) na niej pierwsza warstwe1 podkladu wzmacniajacego 20, o szerokosci 134 mm i wykonanego z kordu stalowego o skretkach odchylonych w prawo o 22°. Na te pierwsza warstwe podkladu naklada sie przekladke miedzy¬ warstwowa 21, na nia zas druga warstwe 22 pod¬ kladu wzmacniajacego, o szerokosci 122 mm, rów¬ niez wykonanego ze stalowego kordu, którego* 10 15 20 25 30 35 40 45 50 55 6077 529 9 Id skretki sa jednak tym razem pochylone o 19° w lewo. Wreszcie nastepuje nalozenie ostatniej gumowej przekladki miedzywarstwowej 23, na nia zas — bieznika 24. Koncowa operacja jest wulkanizacja, która przeprowadza sie w znany 5 sposób.Na fig. 9 uwidoczniono wycinek opony ze zdjeta zewnetrzna warstwa gumy dla pokazania ukierunkowania skretek 12 i 14 kordu. Skretki 12 sa na krótkim odcinku skierowane promieniowo, w co zostalo zaznaczone na rysunku za pomoca strzalek na poziomie linii B. Skretki 14 natomiast sa tylko troche pochylone wzgledem kierunku obwodowego, zaznaczonego linia B. Cyframi 12' i 14' oznaczono pokazane odpowiednio pojedyncza 15 linia te same skretki 12 i 14 z partii brzegowej majace nowe ukierunkowanie po wywinieciu tych brzegów osnowy okolo drutówek 15.Tak sporzadzona opone wykonana tym sposobem poddano próbom, majacym na celu jej porównania 20 z opona o tych samych wymiarach, majaca osnowe promieniowa. Obie opony maja porówny¬ walne dane charakterystyczne odnosnie trzymania sie nawierzchni, dlugotrwalosci i wygody jazdy, mimo, iz ani podklad wzmacniajacy bieznik ani 25 rzezba tego ostatniego nie byly jeszcze przepraco¬ wane w celu ich przystosowania do nowego typu osnowy. Mimo to, opona wedlug wynalazku wykazala wyrazna przewage w zakresie maksy¬ malnej dopuszczalnej szybkosci jazdy, osiagajac 30 267 km/h w porównaniu z 217 km/h dla opony konwencjonalnej. Przewaga opony wedlug wy¬ nalazku ujawnila sie równiez w zakresie wy¬ trzymalosci boków opony oraz w zakresie sta¬ tecznosci kierunkowej pojazdu podczas jazdy na 35 prostej. PL PL PL

Claims (12)

1. Zastrzezenia patentowe 1. Opona zawierajaca osnowe zlozona ze skretek *° kordu tworzacych siec z oczkami w postaci czworoboków o bokach parami równoleglych, zorientowanych w dwóch kierunkach, znamienna tym, ze boki poszczególnych oczek tworza z kie¬ runkiem obwodowym rózne katy ostre (a i (i), 45 które to katy równoczesnie rosna, wzglednie maleja, w funkcji odleglosci oczka od osi opony, przy czym kat (a) jest wiekszy niz kat ((J), a jego przyrost miedzy dwoma dowolnymi punktami, usytuowanymi na róznych odleglosciach od osi 50 opony jest wiekszy niz odpowiedni przyrost w zakresie calej osnowy, lub jej czesci stosunek kata (0).

2. Opona wedlug zastrz. 1, znamienna tym, ze w zakresie calej osnowy, lub jej czesci stosunek 55 R = sina/sinp — jest wielkoscia stala i wieksza od jednosci dla punktów usytuowanych na róznych odleglosciach od osi opony.

3. Opona wedlug zastrz. 2, znamienna tym, ze wartosc R jest zawarta miedzy 1,1 i 10, korzystnie M miedzy 2 a 5, a najkorzystniej miedzy 2,5 a 3,5.

4. Opona wedlug zastrz. 1—3, znamienna tym, ze w partii osnowy najblizszej osi opony katy Y, wzglednie 180° — Y, zawarte miedzy sasiednimi bokami oczka przybieraja takie wartosci Y0 w Vr*_1 wzglednie 130° — Y0, iz sin- Y0<——— wzgled¬ nie, ze boki oczek sa pochylone w te sama strone, to jest ich kierunki leza w tych samych cwiartkach okreslonych kierunkiem obwodowym i promieniowym.

5. Opona wedlug zastrz. 4, znamienna tym, ze R2— 1 sin Y0< , lub suma katów (a0 i (lo) R2 + l zawartych miedzy bokami oczek jest mniejsza niz 90°.

6. Opona wedlug zastrz. 4 i 5, znamienna tym, ze katy Y i 180° — Y maja w partii osnowy najbardziej oddalonej od osi opony wartosci Ys i 180° — Ys, takze suma YQ i Ys jest równa lub prawie równa 180°, wzglednie, ze oczka maja taka sama wielkosc powierzchni, a równolegle do siebie skretki kordu taka sama wzajemna odleglosc w partii osnowy najblizszej osi opony oraz w partii osnowy najdalszej od tej osi.

7. Opona wedlug zastrz. 1, znamienna tym, ze skretki kordu osnowy zawierajace z kierunkiem obwodowym mniejszy kat ((J) sa elastyczniejsze niz skretki zawierajace z tymze kierunkiem obwo¬ dowym wiekszy kat (a), przy czym wymienione elastyczniejsze skretki ustawione pod mniejszym katem C(J) ulozone sa na wierzchu skretek skiero¬ wanych pod wiekszym katem (a) i sa od nich oddzielone cienka przekladka miedzywarstwowa z gumy o module sprezystosci zawartym miedzy 200 a 500 G/mm2 przy 100% wydluzenia.

8. Opona wedlug zastrz. 3 i 6, znamienna tym, ze wartosc kata (a) zawarta jest miedzy 24°30' a 90°, wartosc kata ((5) zawarta jest miedzy przyblizony¬ mi wielkosciami 7o30, a 18°30', a wartosc kata Y miedzy równiez przyblizonymi wielkosciami 32° i 148°.

9. Sposób formowania opony polegajacy na ukladaniu na bebnie konfekcyjnym co najmniej dwóch warstw skretek kordu, ulozonych równo¬ legle w kazdej warstwie, lecz krzyzujacych sie w jednej warstwie wzgledem drugiej oraz na ukladaniu na tych warstwach drutówki, wokól których zawija sie brzegi wymienionych obu warstw kordu, po czym tak uzyskana osnowe formuje sie, znamienny tym, ze skretki tych warstw uklada sie w kierunku tworzacym z kie¬ runkiem obwodowym nierówne katy (a0 i Po) tak, ze pólfabrykat osnowy ma postac niesymetryczna, przy czym podczas formowania, pozostawia sie kazdej z drutówek swobode obracania sie wokól osi formowanej osnowy tak, ze to umozliwia jej zajecie polozenia równowagi.

10. Sposób wedlug zastrz. 9, znamienny tym, ze katy (eto i ($0) dobiera sie tak, ze zawarte sa w tej samej cwiartce, a ich suma jest korzystnie mniejsza od 90°.77 529 11

11. Sposób wedlug zastrz. 9 i 10, znamienny tym, ze katy (a0 i flo) dobiera sie tak, ze sin eto wartosc wyrazenia R= jest zawarta sin p0 12 miedzy 2 i 5, najkorzystniej miedzy 2,5 i 3,5.

12. Sposób wedlug zastrz. 9—11, znamienny tym, ze wartosci katów (ao i Po) równe sa odpowiednio 45° i 13°, wzglednie sa zblizone do tych wielkosci. FI6. 2£KI. 63e,4/01 77 529 MKP B60c,9/02 F/6?KI. 63e,4/01 77 529 MKPB60c,9/02 FIG. 7 rtG.8 ncJO m* PZGraf. Koszalin D-370 Nakl. 100 egz. Cena 10 zl ot PL PL PL