PL236355B1 - Pochodne 7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[1,5-α]pirymidyny jako inhibitory kinazy PI3 - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy nowych pochodnych 7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[1,5-a]pirymidyny, zawierających je kompozycji farmaceutycznych i ich zastosowania jako leków. Pochodne 7-(morfolin-4-ylo)pirazolo [1,5-a]pirymidyny wykazują zdolność hamowania kinazy PI3 i mogą znaleźć zastosowanie jako leki, w szczególności w leczeniu chorób układu immunologicznego, chorób o podłożu zapalnym i nowotworów.

Kinazy z rodziny PI3 odpowiadają za przekazywanie sygnału w jednej z kluczowych ścieżek sygnalizacyjnych, odpowiedzialnej za regulację procesów przeżycia, różnicowania i migracji komórek. Kinazy te są również odpowiedzialne za regulację działania układu immunologicznego. Nieprawidłowa aktywacja ścieżki PI3K została potwierdzona w chorobach onkologicznych takich jak przewlekła białaczka limfocytarna czy chłoniak nie-Hodgkina, ale również w wielu schorzeniach o podłożu zapalnym, m.in. w reumatoidalnym zapaleniu stawów czy astmie.

Aktywne kinazy PI3 składają się z jednostki katalitycznej i jednostki regulatorowej. W skład rodziny kinaz typu I PI3K wchodzą cztery podjednostki regulatorowe: ΡΙ3Κ-α, -β, -γ, -δ. Izoformy a i β ulegają ekspresji we wszystkich tkankach organizmu, a ich inaktywacja na etapie rozwoju embrionalnego jest letalna. Ekspresja izoform γ i δ ograniczona jest do linii hematopoetycznej, ich inaktywacja nie jest letalna, ale powoduje wystąpienie zespołu niedoboru odporności w rozwijających się organizmach.

Kinazy lipidowe PI3 katalizują produkcję 3,4,5-trifosforanu fosfatydyloinozytolu (PIP3) poprzez fosforylację fosfatydyloinozytolu, z udziałem następujących produktów pośrednich: 3-fosforan fosfatydyloinozytolu (PIP), 3,4-bifosforan fosfatydyloinozytolu (PIP2). Fosfolipid PIP3, umiejscowiony w błonie komórkowej stanowi miejsce wiązania białka AKT, którego stopień fosforylacji odzwierciedla aktywność szlaku PI3K.

Hamowanie PI3K jest zatem atrakcyjnym mechanizmem leczenia wielu chorób, w których może odgrywać rolę poziom fosforylacji białka AKT w komórce.

Ze względu na ekspresję PI3K a i β w szerokim spektrum tkanek, a także ich rolę w rozwoju embrionalnym, nieselektywne inhibitory PI3K mogą mieć ograniczoną tolerowalność i wysoką toksyczność.

Zatem celowe jest poszukiwanie selektywnych inhibitorów PI3K, zwłaszcza ΡΙ3Κδ, wykazujących pożądaną aktywność i ograniczoną zdolność powodowania niepożądanych działań ubocznych.

W stanie techniki ujawnione są różne inhibitory kinaz lipidowych PI3.

WO2010136491 i WO2010138589 ujawniają bicykliczne związki indolo-pirymidynowe, jako wykazujące aktywność hamowania kinazy PI3 i użyteczne do leczenia chorób takich jak choroby zapalne, immunologiczne i nowotwory.

WO201110142 ujawnia związki pirydo[3,2-d]pirymidynowe podstawione grupą morfolinylową jako wykazujące aktywność hamowania kinazy PI3 i użyteczne do leczenia chorób takich jak choroby zapalne, immunologiczne i nowotwory.

Istnieje ciągle potrzeba poszukiwania nowych związków - inhibitorów PI3K o potencjalnej użyteczności w leczeniu chorób i zaburzeń zapalnych, immunologicznych i nowotworów, o selektywnej aktywności nacelowanej na konkretne izoformy PI3K, w szczególności PI3K delta.

Przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze ogólnym (I)

N.

w którym:

Y oznacza -CH2- lub >C=O;

PL 236 355 Β1

R¹ oznacza grupę wybraną z grup A1, A2 i A3:

„1

N

Al

H N

NH₂

WWW

A3

A2

R² oznacza:

- grupę dioksotiomorfolino o wzorze B1;

- grupę piperazynylową o wzorze B2

BI \ 5

N—R

B2 w której dwa atomy węgla pierścienia piperazyny mogą być połączone mostkiem metylenowym, tworząc ugrupowanie 2,5-diazabicykliczne, a podstawnik R⁵ jest wybrany z grupy składającej się z -SO2CH3; -C(O)-C1-C3-alkilu, -C(O)-C3-C5-cykloalkilu; fenylu podstawionego przez -O-C1-C3 alkil; oraz grupy -CR⁶R⁷R⁸, gdzie R⁶, R⁷ i R⁸ niezależnie oznaczają atom wodoru, CH3, cyklopropyl lub CONH2, albo jeden spośród R⁶, R⁷ i R⁸ oznacza atom wodoru, a dwa pozostałe spośród R⁶, R⁷ i R⁸ są połączone tworząc grupę -(CH2)2, -(CH2)3, lub -(CH2-O-CH2);

- grupę o wzorze B3

B3

R⁹ w której podstawnik R⁹ jest wybrany z grupy składającej się z morfolino, 2,6-dimetylomorfolino, 1,1-dioksotiomorfolino, 4,4-difluoropiperydynylu i 3-metoksyazetydyn-1-ylu; lub

- grupę o wzorze B4

B4

R¹⁰ w której podstawnik R¹⁰ jest wybrany z grupy składającej się z C1-C4 alkilu; C1-C4 alkilu podstawionego przez OH; -COO(C1-C3 alkilu); -N(C1-C3 alkil)₂; -NHCONH-C1-C3-alkilu; -NHCONH-C1-C3-fenylu; piperazynylu i piperazynylu podstawionego w pozycji 4 przez C1-C3 alkil;

R³ oznacza H, halogen, lub C1-C4 alkil;

R⁴ oznacza C1-C4 alkil, C3-C4-cykloalkil, C1-C4 alkil podstawiony przez C1-C4 alkoksyl, lub CHF2;

X¹ i X² mają następujące znaczenia:

(ii)

X¹ oznacza CH i X² oznacza CH lub N;

X¹ oznacza N i X² oznacza CH, albo

X¹ oznacza CH i X² oznacza C-O-CH3;

PL 236 355 B1

X³, X⁴, X⁵ i X⁶ mają następujące znaczenia:

(i) X³ oznacza N, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH;

(ii) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza N, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH;

(iii) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza N i X⁶ oznacza CH;

(iv) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH lub CF; albo (v) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CF i X⁶ oznacza CH;

X7 oznacza CH lub N;

linia falista wskazuje miejsce przyłączenia; oraz jego dopuszczalne farmaceutycznie sole.

W jednym z wykonań, wynalazek obejmuje związek o wzorze (I), w którym Y oznacza -CH2-.

W innym wykonaniu, wynalazek obejmuje związek o wzorze (I), w którym Y oznacza >C=O.

Jedną z grup związków według wynalazku są związki o wzorze (I), w którym R³ oznacza H.

Inną z grup związków według wynalazku są związki o wzorze (I), w którym R³ oznacza C1-C4 alkil. Korzystnie, R³ oznacza metyl.

Jeszcze inną grupą związków według wynalazku są związki o wzorze (I), w którym R³ oznacza halogen. Halogen obejmuje chlor, brom i fluor, i korzystnie oznacza chlor.

W jednym z wykonań związków według wynalazku R¹ oznacza grupę A1 lub A2.

W jednym z wykonań, R¹ oznacza grupę A1, w której X¹ oznacza CH i X² oznacza CH lub N.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A1, w której X¹ oznacza CH i X² oznacza CH lub N, a R² oznacza grupę B2 lub B4. Szczególnie, X¹ oznacza CH i X² oznacza CH. W wykonaniu takiej podgrupy Y oznacza -CH2-. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A1, w której X¹ oznacza CH i X² oznacza CH lub N, a R² oznacza grupę B3 i Y oznacza -CH2-. Szczególnie, X¹ oznacza CH i X² oznacza CH.

W innym z wykonań, R¹ oznacza grupę A1, w której X¹ oznacza N i X² oznacza CH, a R² oznacza grupę B2 lub B4. W wykonaniu takiej podgrupy Y oznacza -CH2-. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W jeszcze innym z wykonań, R¹ oznacza grupę A1, w której X¹ oznacza CH i X² oznacza C-O-CH3. W wykonaniu takiej podgrupy Y oznacza -CH2-. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

Korzystnie, R⁴ oznacza C1-C4 alkil, którym może być metyl, etyl, n-propyl, i-propyl, n-butyl, i-butyl i t-butyl, zwłaszcza metyl, etyl lub i-propyl. Również korzystnie, R⁴ oznacza cyklopropyl lub cyklobutyl. Najbardziej korzystnym podstawnikiem R⁴ jest CHF2.

W innym z wykonań związków według wynalazku R¹ oznacza grupę A2.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A2, w której X³ oznacza N, X⁴ oznacza CH, X³ oznacza CH i X⁶ oznacza CH, a R² oznacza grupę B2 lub B4. W wykonaniu takiej podgrupy Y oznacza -CH2-. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A2, w której X³ oznacza CH, X⁴ oznacza N, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH, a R² oznacza grupę B2 lub B4. W wykonaniu takiej podgrupy Y oznacza -CH2-. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A2, w której X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza N i X⁶ oznacza CH, a R² oznacza grupę B2 lub B4. W wykonaniu takiej podgrupy Y oznacza -CH2-. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A2, w której X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH lub CF, zwłaszcza CH, a R² oznacza grupę B2 lub B4. W wykonaniu takiej podgrupy Y oznacza -CH2-. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A2, w której X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH lub CF, zwłaszcza CH, a R² oznacza grupę B2 lub B4. Korzystnie,

PL 236 355 B1

R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W podgrupie takich związków, R¹ oznacza grupę A2, w której X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CF i X⁶ oznacza CH, a R² oznacza grupę B2 lub B4. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W innym z wykonań związków według wynalazku R¹ oznacza grupę A3, a R² oznacza grupę B2 lub B4. Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza C1-C4 alkil, zwłaszcza t-butyl. Również korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza C1-C4 alkil podstawiony przez OH, zwłaszcza 2-hydroksypropan-2-yl.

W jednym z wykonań związków według wynalazku R² oznacza grupę B1.

W innym wykonaniu związków według wynalazku R² oznacza grupę B2.

W jeszcze innym wykonaniu związków według wynalazku R² oznacza grupę B3.

W jeszcze innym wykonaniu związków według wynalazku R² oznacza grupę B4.

W jednej z podgrup związków według wynalazku R¹ oznacza grupę A1 lub A2, a R² oznacza grupę B2 lub B4.

Korzystnie, R⁵ w grupie B2 oznacza grupę tert-butylową.

Korzystnie, R¹⁰ w grupie B4 oznacza grupę 2-hydroksypropan-2-ylową.

Zgodnie z wynalazkiem, termin C1-C4 alkil obejmuje metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, secbutyl i tert-butyl. Termin C1-C3 alkil obejmuje metyl, etyl, n-propyl i izopropyl.

Zgodnie z wynalazkiem, termin C1-C4 alkoksyl obejmuje metoksyl, etoksyl, n-propoksyl, n-butoksyl, sec-butoksyl i tert-butoksyl.

Termin C3-C4-cykloalkil obejmuje cyklopropyl i cyklobutyl, a termin C3-C5-cykloalkil obejmuje cyklopropyl, cyklobutyl i cyklopentyl.

Związki o wzorze (I) wykazują zdolność hamowania kinazy PI3K i mogą znaleźć zastosowanie jako leki, w szczególności w leczeniu chorób układu immunologicznego, chorób o podłożu zapalnym i nowotworów. Szczególną cechą i zaletą związków o wzorze jest ich wyjątkowo selektywne hamowanie kinazy PI3K delta (PI3K5) w porównaniu z pozostałymi izoformami tej kinazy. Dzięki temu można oczekiwać ich zmniejszenia ich toksyczności w porównaniu z inhibitorami o szerokim spektrum działających na wiele izoform PI3K.

Przedmiotem wynalazku w kolejnym aspekcie jest zatem związek o wzorze (I) takim jak zdefiniowano powyżej do stosowania jako lek.

Przedmiotem wynalazku w kolejnym aspekcie jest zatem zastosowanie związku o wzorze (I) takim jak zdefiniowano powyżej do wytwarzania leku do leczenia chorób układu immunologicznego, chorób o podłożu zapalnym i nowotworów.

W kolejnym aspekcie, przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna, zawierająca związek o wzorze (I) takim jak zdefiniowano powyżej oraz dopuszczalne farmaceutycznie substancje pomocnicze.

W kolejnym aspekcie, przedmiotem wynalazku jest sposób leczenia chorób układu immunologicznego, chorób o podłożu zapalnym i nowotworów, obejmujący podawanie skutecznej ilości związku o wzorze (I) takim jak zdefiniowano powyżej.

Sole addycyjne z kwasami związków o wzorze (I) według wynalazku obejmują w szczególności sole z dopuszczalnymi farmaceutycznie kwasami, nieorganicznymi lub organicznymi. Korzystne są sole dopuszczalne farmaceutycznie. Nieorganiczne i organiczne kwasy, które mogą tworzyć dopuszczalne farmaceutycznie sole ze związkami zawierającymi zasadowy atom azotu, są dobrze znane w tej dziedzinie. Sole z kwasami nieorganicznymi mogą zwłaszcza obejmować sole kwasu chlorowodorowego, bromowodorowego, siarkowego, i fosforowego. Sole z kwasami organicznymi mogą zwłaszcza obejmować sole kwasu metanosulfonowego, etanosulfonowego, toluenosulfonowego, benzenosulfonowego, naftalenodisulfonowego, octowego, propionowego, mlekowego, winowego, jabłkowego, cytrynowego, fumarowego, maleinowego i benzoesowego. Należy rozumieć, że zakresem wynalazku są objęte również sole z kwasami innymi niż dopuszczalne farmaceutycznie, które mogą być użyteczne zwłaszcza jako produkty pośrednie w procesach wytwarzania, wyodrębniania i oczyszczania związków według wynalazku.

Szczególne związki według wynalazku są wybrane z grupy składającej się ze związków przedstawionych poniżej w przykładach oraz ich soli addycyjnych z kwasami, zwłaszcza dopuszczalnych farmaceutycznie soli addycyjnych z kwasami, w tym kwasami nieorganicznymi i organicznymi.

PL 236 355 Β1

Związki o wzorze (I) można otrzymać w sposób opisany poniżej oraz w przykładach wytwarzania związków pośrednich i związków według wynalazku i przedstawiony w zarysie na Schematach 1,2 i 3.

Schemat 1

Kiedy R³ = H lub alkil

Y = CH₂

Y = CO

halogenowanie

PL 236 355 Β1

Schemat 2

Schemat 3

Związki o wzorze (I), w którym R³ oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil, a pozostałe symbole mają wyżej podane znaczenia, można otrzymać z aldehydu lub kwasu o wzorze (II), w którym Z oznacza odpowiednio atom wodoru lub grupę OH, a pozostałe symbole mają znaczenia takie jak podano dla wzoru (I).

PL 236 355 Β1

Poddając związek o wzorze (II), w którym Z oznacza atom wodoru, reakcji aminowania redukcyjnego z aminą o wzorze R²H, otrzymuje się związek o wzorze (I), w którym Y oznacza CH2 i R³ oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil.

Reakcję z aminą R²H można prowadzić w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny, w rozpuszczalniku organicznym takim jak np. chloroform, dichlorometan, dioksan, dimetyloformamid, dimetyloacetamid, toluen, heksan, tetrahydrofuran, dimetoksyetan. Jako czynnik redukujący stosuje się np. borowodorek sodu, triacetoksyborowodorek sodu, lub cyjanoborowodoreksodu. Najbardziej odpowiednimi warunkami prowadzenia reakcji jest zastosowanie dichlorometanu jako rozpuszczalnika, triacetoksyborowodorku sodu jako czynnika redukującego i prowadzenie reakcji w temperaturze pokojowej.

Poddając związek o wzorze (II), w którym Z oznacza grupę OH, reakcji amidowania z aminą o wzorze R²H, otrzymuje się związek o wzorze (I), w którym Y oznacza grupę >C=O i R³ oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil.

Reakcję amidowania z aminą R2H można prowadzić w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny, w rozpuszczalniku organicznym takim jak np. chloroform, dichlorometan, dioksan, dimetyloformamid, dimetyloacetamid, toluen, heksan, tetrahydrofuran, dimetoksyetan, dimetylosulfotlenek, octan etylu, acetonitryl, lub eterdietylowy. Reakcja zachodzi w obecności karbodiimidu np. N,N’-diizopropylokarbodiimidu, Ν,Ν’-dicykloheksylokarbodiimidu, chlorowodorku 1-etylo-3-(3-dimetyloaminopropylo)karbodiimidu lub sześciofluorofosforanu 3-tlenku 1-[bis(dimetyloamino)metyleno]-1H-1,2,3-triazolo[4,5-b]pirydynium (HATU) oraz w obecności dodatku takiego jak 1-hydroksybenzotriazol (HOBt) lub N-hydroksysukcynoimid, oraz trzeciorzędowej aminy, takiej jak na przykład trietyloamina (TEA) lub Ν,Ν-diizopropyloetyloamina (DIPEA). Najbardziej odpowiednimi warunkami do prowadzenia reakcji amidowania jest zastosowanie temperatury pokojowej w dimetyloformamidzie, w obecności chlorowodorku 1-etylo-3-(3-dimetyloaminopropylo)karbodiimidu (EDCI), w obecności dodatku 1-hydroksybenzotriazolu (HOBt) oraz trietyloaminy (TEA).

Związki o wzorze (I), w którym R³ oznacza atom halogenowca, można otrzymać przez halogenowanie związków o wzorze (I), w którym R³ oznacza atom wodoru.

Reakcję halogenowania można prowadzić stosując jako czynnik halogenujący cząsteczkę halogenowca lub N-halogenopochodną sukcynoimidu w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny, w rozpuszczalniku organicznym takim jak np. chloroform, dichlorometan, dioksan, dimetyloformamid, dimetyloacetamid, toluen, heksan, tetrahydrofuran, dimetoksyetan, dimetylosulfotlenek, octan etylu, acetonitryl, lub eterdietylowy. Najbardziej odpowiednimi warunkami prowadzenia reakcji jest zastosowanie N-halogenopochodnej sukcynoimidu, w dichlorometanie jako rozpuszczalniku w temperaturze 30°C.

Związki o wzorze (II) otrzymuje się ze związków o wzorze (III), w którym R³ oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil, a Bn oznacza grupę benzylową.

tak jak przedstawiono w zarysie na Schemacie 2.

W przypadku otrzymywania związku o wzorze (II), w którym R¹ oznacza grupę A2 lub A3, związek o wzorze (III) poddaje się reakcji Suzuki z kwasem boronowym R¹B(OH)2 lub jego estrem, zwłaszcza estrem cyklicznym, takim jak ester pinakolinowy, otrzymując związek o wzorze (IV)

PL 236 355 Β1

W reakcji Suzuki stosuje się katalizatory palladowe, np. octan palladu, tetrakis(trifenylofosfino)pallad(O), chlorek bis(trifenylfosfino)palladu, tris(dibenzylidenoacetono)dipallad(0), dichlorek 1,1’-bis(difenylfosfino)ferrocenopallad(ll) addukt z dichlorometanem, zasadę np. fosforan sodu, węglan sodu, węglan potasu, węglan cezu, lub octan sodu, oraz rozpuszczalnik organiczny np. toluen, heksan, tetrahydrofuran, dioksan, lub 1,2-dimetoksyetan, w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny. Najbardziej odpowiednimi warunkami prowadzenia reakcji jest zastosowanie tetrakis(trifenylofosfino) palladu(O) jako katalizatora, 2M roztworu wodnego węglanu sodu oraz 1,2-dimetoksyetanu jako rozpuszczalnika i prowadzenie reakcji w temperaturze wrzenia.

Związek o wzorze (IV) następnie poddaje się reakcji usunięcia grupy benzylowej zabezpieczającej grupę hydroksylową, otrzymując związek o wzorze (V).

Reakcję usunięcia benzylowej grupy zabezpieczającej można prowadzić uwodorniając związek o wzorze (IV) w obecności palladu na węglu aktywnym, w rozpuszczalniku organicznym, jak np. metanol, etanol, dimetyloformamid, dioksan, cykloheksen, toluen, lub ich mieszaniny, w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny, stosując ciśnienie wodoru w zakresie od 1 do 100 bar. Najbardziej odpowiednimi warunkami prowadzenia reakcji jest zastosowanie, jako rozpuszczalnika mieszaniny dimetyloformamidu (DMF) i etanolu (EtOH) oraz z dodatkiem kwasu mrówkowego, w podwyższonej temperaturze, takiej jak ok. 60°C, przy ciśnieniu wodoru około 1 bara.

Tak otrzymany związek o wzorze (V) przekształca się w aldehyd lub kwas o wzorze (II) przez utlenianie, stosując odpowiednie środki utleniające.

Związek o wzorze (V) można przekształcić w aldehyd o wzorze (II) przez utlenianie z użyciem odczynnika Collinsa, Dess-Martina, dichromianu pirydyny (PDC), chlorochromianu pirydyny (PCC), kwasu 2-jodylobenzoesowego (ΙΒΧ), dwutlenku manganu lub w reakcji Swerna, w rozpuszczalniku, takim jak dichlorometan, acetonitryl, heksan, toluen, dimetyloformamid (DMF), dimetyloacetamid, dimetylosulfotlenek (DMSO), lub dioksan, w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny. Najbardziej odpowiednimi warunkami prowadzenia reakcji jest zastosowanie odczynnika Dess-Martina w rozpuszczalniku, takim jak DMF, w temperaturze pokojowej.

Związek o wzorze (V) można przekształcić w kwas o wzorze (II) przez utlenianie z użyciem odczynnika Jones’a, nadmanganianu potasu, dichromianu pirydyny (PDC), czterotlenku rutenu, N-tlenku 2,2,6,6-tetrametylopiperydynowego w rozpuszczalniku takim jak acetonitryl, woda, toluen, aceton, dioksan, lub tetrahydrofuran, w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny. Najbardziej odpowiednimi warunkami prowadzenia reakcji jest zastosowanie odczynnika Jones'a w roztworze wodnym w temperaturze wrzenia.

W przypadku otrzymywania związku o wzorze (II), w którym R¹ oznacza grupę A1, związek o wzorze (III) przekształca się najpierw przez reakcję Buchwalda-Hartwiga z nitrozwiązkiem o wzorze (VI):

w związek o wzorze (VII)

PL 236 355 Β1

(VII)

W reakcji Buchwalda-Hartwiga stosuje się katalizatory palladowe np. octan palladu, tetrakis(trifenylofosfino)pallad (0), bis(trifenylfosfino)palladu chlorek, tris(dibenzylidenoacetono)dipallad(0), dichlorek 1 ,T-bis(difenylfosfino)ferrocenopallad(ll) addukt z dichlorometanem, zasadę, np. fosforan sodu, węglan sodu, węglan potasu, węglan cezu, octan sodu, wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, tertbutanolan sodu, lubtert-butanolan potasu, ligand fosforanowy, jak np. trifenylofosfina, 9,9-dimetylo-4,5-bis(difenylofosfino)ksanten, (2-bifenylo)di-tert-butylofosfina, 2-dicykloheksylofosfino-2’,4’,6’-triizopropylobifenyl, (2-bifenylo)dicykloheksylofosfina, oraz rozpuszczalnik organiczny np. toluen, heksan, tetrahydrofuran, dioksan, lub 1,2-dimetoksyetan, w temperaturze od 0°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny. Najbardziej odpowiednimi warunkami prowadzenia reakcji jest zastosowanie tris(dibenzylidenoacetono)dipalladu(0) jako katalizatora, 9,9-dimetylo-4,5-bis(difenylofosfino)ksantenu, węglanu cezu, oraz toluenu jako rozpuszczalnika i prowadzenie reakcji w temperaturze wrzenia.

Następnie związek o wzorze (VII) poddaje się redukcji, otrzymując związek o wzorze (VIII)

(VIII)

Związek o wzorze (VIII) poddaje się następnie reakcji amidowania z kwasem o wzorze R⁴COOH w analogiczny sposób jak opisano dla otrzymywania związku o wzorze (I) ze związku o wzorze (II), gdy Z jest grupą hydroksylową (-OH), otrzymując związek o wzorze (IX).

(IX)

Związek o wzorze (IX) poddaje się cyklizacji do związku o wzorze (X) poprzez podgrzanie do wrzenia w kwasie octowym.

(X)

Związek o wzorze (X) następnie poddaje się reakcji usunięcia grupy benzylowej zabezpieczającej grupę hydroksylową, tak jak opisano powyżej dla odbezpieczania grupy hydroksylowej w związku (IV), otrzymując związek o wzorze (XI)

PL 236 355 Β1

i tak otrzymany związek o wzorze (XI) przekształca się przez utlenianie w aldehyd lub kwas o wzorze (II), w którym R¹ oznacza grupę A1, stosując odpowiedni środek utleniający, tak jak opisano powyżej dla utleniania związku (V).

Związek o wzorze (III) można otrzymać w sposób przedstawiony na Schemacie 3.

Sposoby wytwarzania związków pośrednich przedstawionych na Schemacie 3 zostały opracowane na podstawie literatury dla związków o podobnej budowie strukturalnej.

Zgodnie ze Schematem 3, w reakcji alkoholu benzylowego z bromooctanem etylu w obecności silnej zasady, takiej jak wodorek sodu, analogicznie jak opisano w WO2011/109267, otrzymuje się 2-benzyloksyoctan etylu, który następnie w reakcji z nitrylem o wzorze R³CH2CN, w którym R³ oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil, prowadzonej w obecności silnej zasady, takiej jak butylolit, przekształca się w nitryl o wzorze (XII), analogicznie jak opisano w WO2009/106539. Nitryl o wzorze (XII) w reakcji cyklizacji z hydrazyną przekształca się w związek o wzorze (XIII) analogicznie jak opisano w WO2009/106539. Związek o wzorze (XIII) w reakcji cyklizacji z malonianem dietylu w obecności silnej zasady, takiej jak etanolan sodu, przekształca się w związek o wzorze (XIV), który z kolei przekształca się w związek o wzorze (XV) przez chlorowanie z użyciem trichlorku fosforylu POCh, po czym związek o wzorze (XIV) przekształca się w związek o wzorze (III) w reakcji z morfoliną w obecności zasady, takiej jak węglan sodu. Warunki i sposób prowadzenia reakcji przedstawionych na Schemacie 3 przedstawiono szczegółowo poniżej w Przykładach wytwarzania związków pośrednich.

Związki pośrednie R²H są albo związkami znanymi, dostępnymi w handlu, albo można je otrzymać stosując znane metody, w sposób szczegółowo opisany poniżej w przykładach wytwarzania związków pośrednich. W większości przypadków do otrzymywania związków pośrednich R²H wykorzystano reakcję aminowania redukcyjnego opisaną powyżej, pomiędzy związkiem zawierającym układ karbonylowy a odpowiednią aminą. Dla związków R²H zawierających układ mocznikowy wykorzystano reakcję pomiędzy pierwszorzędową aminą a pochodną izocyjanianu. Reakcję można prowadzić w temperaturze od -80°C do temperatury wrzenia najniżej wrzącego składnika mieszaniny, w rozpuszczalniku organicznym takim jak np. chloroform, dichlorometan, dioksan, dimetyloformamid, dimetyloacetamid, toluen, heksan, tetrahydrofuran, dimetoksyetan, dimetylosulfotlenek, acetonitryl, lub eter dietylowy.

Kwasy boronowe R¹B(OH)2 oraz ich estry, takie jak estery pinakolinowe, są dostępne w handlu, albo można je otrzymać stosując reakcję Miyaura lub w reakcji pomiędzy halogeno-pochodną i związkiem boronowym w obecności zasady lub katalizatora palladowego.

Nitryle o wzorze R³CH2CN, w którym R³ oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil, są związkami znanymi, dostępnymi w handlu.

Związki o wzorze (I) mogą być podawane w leczeniu w postaci zawierającej je kompozycji farmaceutycznej lub preparatu farmaceutycznego.

W leczeniu wyżej wymienionych chorób związki o wzorze (I) według wynalazku mogą być podawane jako związek chemiczny, ale zwykle będą stosowane w postaci kompozycji farmaceutycznych, zawierających związek według wynalazku lub jego dopuszczalną farmaceutycznie sól tak jak określone powyżej jako substancję czynną, w połączeniu z dopuszczalnymi farmaceutycznie nośnikami i substancjami pomocniczymi.

W leczeniu wyżej wymienionych schorzeń kompozycje farmaceutyczne według wynalazku będą mogły być podawane dowolną drogą, korzystnie drogą doustną, pozajelitową lub wziewną i będą miały postać preparatu przeznaczoną do stosowania w medycynie, zależną od zamierzonej drogi podawania.

Kompozycje do podawania drogą doustną będą mogły mieć postać preparatów stałych lub ciekłych. Preparaty stałe mogą mieć postać na przykład tabletek lub kapsułek wytworzonych w konwencjonalny sposób z dopuszczalnych farmaceutycznie składników nieczynnych, takich jak środki wiążące (np. preżelatynizowana skrobia kukurydziana, poliwinylopirolidon lub hydroksypropylometyloceluloza); środki wypełniające (np. laktoza, sacharoza, karboksymetyloceluloza, celuloza mikrokrystaliczna lub

PL 236 355 B1 wodorofosforan wapnia); środki smarne (np. stearynian magnezu, talk lub krzemionka); środki rozsadzające (np. krospowidon, skrobia kukurydziana lub sodowy glikolan skrobi); środki zwilżające (np. laurylosiarczan sodu). Tabletki mogą być powlekane sposobami dobrze znanymi w sztuce powłoczkami zwykłymi, powłoczkami opóźniającymi/kontrolującymi uwalnianie, lub powłoczkami dojelitowymi. Preparaty ciekłe do podawania doustnego mogą mieć postać na przykład roztworów, syropów lub zawiesin, lub mogą mieć postać suchego produktu do rekonstytucji wodą lub innym odpowiednim nośnikiem przed użyciem. Takie preparaty ciekłe można wytworzyć zwykłymi środkami z dopuszczalnych farmaceutycznie składników nieczynnych, takich jak środki zawieszające (np. syrop sorbitolowy, pochodne celulozy lub uwodornione tłuszcze jadalne); środki emulgujące (np. lecytyna lub guma akacjowa); podłoża niewodne (np. olej migdałowy, estry olejów, alkohol etylowy lub frakcjonowane oleje roślinne); oraz konserwanty (np. p-hydroksybenzoesany metylu lub propylu lub kwas sorbowy). Preparaty mogą także zawierać odpowiednie układy buforujące, środki smakowo-zapachowe, barwiące i słodzące.

Preparaty do podawania doustnego można formułować odpowiednio metodami znanymi specjalistom dla otrzymania kontrolowanego uwalniania związku czynnego.

Droga pozajelitowa podawania obejmuje podawanie drogą wstrzyknięć domięśniowych i dożylnych oraz wlewów (infuzji) dożylnych. Kompozycje do podawania drogą pozajelitową mogą mieć postać jednostkowej postaci dawkowanej, np. w ampułkach lub w pojemnikach wielodawkowych, z dodatkiem konserwantu. Kompozycje mogą mieć postacie takie jak zawiesiny, roztwory lub emulsje w nośnikach olejowych lub wodnych, i mogą zawierać środki do formulacji, takie jak środki zawieszające, stabilizujące i/lub dyspergujące. Alternatywnie, składnik czynny może mieć postać proszku do rekonstytucji przed użyciem w odpowiednim nośniku, np. jałowej wodzie wolnej od pirogenów.

Kompozycje do podawania drogą wziewną będą mogły mieć postać inhalacyjną lub być podawane w nebulizacji. Preparaty takie zawierają związek czynny oraz substancje pomocnicze podawane w postaci aerozolu czyli układu zawieszonych w gazie drobnych cząstek substancji płynnej lub w stałej o dużym rozdrobnieniu. Substancjami pomocniczymi stosowanymi w nebulizacji mogą być chlorek sodu jako substancja doprowadzająca do izotonii, kwasy i wodorotlenki nieorganiczne jako regulatory pH i stabilizatory, chlorek benzalkoniowy jako środek konserwujący, cytrynian sodu jako substancja buforująca, polisorbat 80 jako surfaktant, etanol i glikol propylenowy jako kosolwent i siarczany (VI) jako antyoksydanty. Preparaty do podawania drogą wziewną mogą mieć postać inhalatora ciśnieniowego lub inhalatora podającego substancję w postaci proszku.

Sposób leczenia przy użyciu związków według tego wynalazku będzie polegał na podawaniu skutecznej leczniczo ilości związku według wynalazku, korzystnie w postaci kompozycji farmaceutycznej, podmiotowi potrzebującemu takiego leczenia.

Proponowana dawka związków według wynalazku wynosi od 0,1 do około 1000 mg na dzień, w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych. Dla znawcy będzie oczywiste, że dobór dawki koniecznej do osiągnięcia pożądanego efektu biologicznego będzie zależeć od szeregu czynników, na przykład konkretnego związku, zastosowania, sposobu podania, wieku i stanu pacjenta i że dokładna dawka zostanie ostatecznie ustalona zależnie od uznania prowadzącego lekarza.

P r z y k ł a d y

Wytwarzanie półproduktów

2-Benzyloksyoctan etylu.

Do zawiesiny 21,8 g (0,545 mol) 60% NaH w 1000 ml suchego toluenu dodano kroplami 47 ml (0,454 mol) alkoholu benzylowego przez 30 minut. Całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 4 h. Zawiesinę schłodzono w łaźni wodno-lodowej i dodano kroplami 66 ml (0,595 mol) bromooctanu etylu przez 45 minut. Mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury pokojowej i mieszano przez 1 h. Całość wylano na wodę z lodem (1200 ml) zakwaszoną 10 ml stężonego kwasu solnego. Rozdzielono fazy, fazę wodną ekstrahowano 3x eterem dietylowym. Połączone fazy organiczne przemyto solanką i suszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Po odsączeniu środka suszącego odparowano rozpuszczalniki organiczne pod zmniejszonym ciśnieniem. Mieszaninę reakcyjną rozdzielano poprzez destylację pod zmniejszonym ciśnieniem. W wyniku destylacji otrzymano 66,7 g (76%) bezbarwnej cieczy 2-benzyloksyoctanu etylu (Tw = 104-106°C / 0,7 tor). ¹H NMR (500 MHz, CDCI3) δ: 7,39 - 7,28 (m; 5H), 4,63 (s; 2H), 4,23 (q; J = 7,1 Hz; 2H), 4,09 (s; 2H), 1,28 (t; J = 7,1 Hz; 3H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C11H14O3 [M+H]+: 195,23; zbadano 195,1.

PL 236 355 B1

Półprodukt XII-1: 4-benzyloksy-3-oksobutylonitryl.

Do zaargonowanej kolby z 750 ml suchego THF schłodzonego do -78°C dodano 200 ml (0,5 mol) 2,5 M roztworu n -BuLi w heksanie, a następnie dodano kroplami 28 ml (0,533 mol) acetonitrylu. Całość mieszano w temperaturze -78°C przez 2 h. Do zawiesiny dodano kroplami 77,7 g (0,4 mol) otrzymanego powyżej 2-benzyloksyoctanu etylu i kontynuowano mieszanie w -78°C przez 1 h. Reakcję zakończono przez dodanie nasyconego roztworu chlorku amonu. Mieszaninę wylano na wodę z lodem i zakwaszono 6M kwasem solnym. Fazę wodną ekstrahowano eterem dietylowym. Połączone fazy organiczne przemyto solanką i suszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Odsączono środek suszący i odparowano rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Półprodukt XII-1 bez oczyszczania wykorzystano do następnego etapu. MS-ESI: (m/z) obliczono dla C11H11NO2 [M+H]+: 190,22; zbadano 190,1. Półprodukt XII-2: 4-benzyloksy-2-metylo-3-oksobutylonitryl.

Otrzymano z 2-benzyloksyoctanu etylu i propionitrylu, postępując analogicznie jak dla półproduktu XII-1.

Półprodukt XIII-1: 3-(benzyloksymetylo)-1 H-pirazolo-5-amina.

Do półproduktu XII-1 (około 75,7 g 0,4 mol) otrzymanego powyżej dodano 500 ml etanolu oraz 100 ml (2,1 mol) monowodzianu hydrazyny. Mieszaninę utrzymywano we wrzeniu przez 16 h. Odparowano rozpuszczalnik do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem, po czym do pozostałości dodano chloroformu i suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego i odparowaniu rozpuszczalnika mieszaninę rozdzielano na kolumnie chromatograficznej w układzie octan etylu/metanol od 100/0 do 95/5. W wyniku rozdziału otrzymano 70,4 g (87%) półproduktu XIII-1 w postaci brunatnego oleju. ¹H NMR (300 MHz; CDCI3) δ: 7,39 - 7,28 (m; 5H); 5,59 (s; 1H); 4,53 (s; 2H); 4,50 (s; 2H). MS-ESI: 30 (m/z) obliczono dla C11H13N3O [M+H]⁺: 204,25; zbadano 204,1.

Półprodukt XIII-2: 3-(benzyloksymetylo)-4-metylo-1 H-pirazolo-5-amina.

Otrzymano z półproduktu XII-2, postępując analogicznie jak dla półproduktu XIII-1.

Półprodukt XIV-1: 2-(benzyloksymetylo)pirazolo[1,5-dpirymidyn-5,7-diol.

Do kolby z roztworem etanolanu sodu otrzymanym z 53 g (0,74 mol) etanolanu sodu i 700 ml etanolu dodano 70,4 g (0,35 mol) półproduktu XIII-1 rozpuszczonego w 200 ml etanolu oraz 80 ml (0,53 mol) malonianu dietylu. Reakcję prowadzono w temperaturze wrzenia przez 24 h. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej, następnie odparowano rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w 1200 ml wody, którą następnie zakwaszono stężonym kwasem solnym do pH około 2. Z roztworu wypadł kremowy osad, który odsączono, przemyto i wysuszono. Otrzymano 79 g (84%) kremowego osadu półproduktu XIV-1. MS-ESI: (m/z) obliczono dla C14H13N3O3 [M+Na]⁺: 294,26; zbadano 294,1. Półprodukt XIV-2: 2-(benzyloksymetylo)-3-metylopirazolo[1,5-«]pirymidyn-5,7-diol.

Otrzymano z półproduktu XIII-2, postępując analogicznie jak dla półproduktu XIV-1. Półprodukt XV-1: 2-(benzyloksymetylo)-5,7-dichloropirazolo[1,5-dpirymidyna.

Do schłodzonej w łaźni wodno-lodowej zawiesiny 30 g (0,11 mol) półproduktu XIV-1 w 270 ml acetonitrylu dodano 206 ml (2,2 mol) POCI3. Reakcję prowadzono w temperaturze 80°C przez 5 h. Mieszaninę reakcyjną zatężono na wyparce pozbywając się acetonitrylu i POCI3. Pozostałość wylano na wodę z lodem, zalkalizowano do pH 5 nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu. Fazę wodną ekstrahowano octanem etylu, a następnie suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego i odparowaniu rozpuszczalnika oczyszczano na kolumnie chromatograficznej w układzie heptan/octan etylu od 100/0 do 80/20. W wyniku rozdziału otrzymano 13 g (38%) delikatnie żółtego oleju półproduktu XV-1. ¹H NMR (300 MHz, CDCI3) δ: 7,41 - 7,27 (m; 5H); 6,96 (s; 1H); 6,80 (s; 1H); 4,81 (s; 2H); 4,65 (s; 2H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C14H11CI2N3O [M+H]⁺: 309,17; zbadano 308,0. Półprodukt XV-2: 2-(benzyloksymetylo)-5,7-dichloro-3-metylopirazolo[1,5-a]pirymidyna.

Otrzymano z półproduktu XIV-2, postępując analogicznie jak dla półproduktu XV-1. Półprodukt III-l: 2-(benzyloksymetylo)-5-chloro-7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[1,5-«]pirymidyna.

Do roztworu 13 g (42,3 mmol) półproduktu XV-1 rozpuszczonego w 450 ml acetonu dodano 5,38 g (50,8 mmol) węglanu sodu oraz 6,65 ml (76,2 mmol) morfoliny. Reakcję prowadzono w temperaturze pokojowej przez 1,5 h. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 500 ml wody, a następnie odsączono biały osad. Osad przemyto wodą oraz 200 ml mieszaniny woda/aceton (2/1), po czym wysuszono. Otrzymano 14 g białego osadu półproduktu III-1 (92%). ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ: 7,41 - 7,27 (m; 5H); 6,56 (s; 1H); 6,06 (s; 1H); 4,73 (s; 2H); 4,62 (s; 2H); 3,98 - 3,90 (m; 4H); 3,82 - 3,74 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C18H19ClN4O2 [M+H]⁺: 359,83; zbadano 359,2.

Półprodukt III-2: 2-(benzyloksymetylo)-5-chloro-3-metylo-7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[1,5-«]pirymidyna.

Otrzymano z półproduktu XV-2, postępując analogicznie jak dla półproduktu III-1.

PL 236 355 Β1

Półprodukt IV-1: 2-(benzyloksymetylo)-5-(1 H-indol-4-ylo)-7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[1,5-dPirymidyna

Do roztworu 1,88 g (5,24 mmol) półproduktu 111-1 rozpuszczonego w 52 ml 1,2-dimetoksyetanu (DME) dodano 1,97 g (7,87 mmol) estru pinakolowego kwasu 1 H-indolo-4-boronowego, 0,61 g (0,52 mmol) tetrakis(trifenylofosfino)palladu (0) oraz 5,2 ml 2M roztworu wodnego węglanu sodu. Reakcję prowadzono w temperaturze wrzenia przez 16 h. Mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, przesączono przez Celit®, osad przemyto octanem etylu. Przesącz zatężono na wyparce. Pozostałość rozdzielono na kolumnie chromatograficznej stosując, jako eluent heptan/octan etylu od 100/0 do 30/70. W wyniku rozdziału otrzymano 1,91 g (83%) półproduktu IV-1. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ: 8,61 (bs; 25 1H); 7,61 (dd; J= 7,4; 0,8 Hz; 1H); 7,50-7,23 (m; 8H); 7,13-7,07 (m; 1H); 6,74 (s; 1H); 6,66 (s; 1H); 4,81 (s; 2H); 4,67 (s; 2H); 4,02 - 3,95 (m; 4H); 3,81 - 3,73 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C11H13N3O [M+H]⁺: 204,25; zbadano 204,1.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu IV-1 i wychodząc z półproduktu 111-1 lub III-2 oraz estru pinakolinowego odpowiedniego kwasu boronowego otrzymano półprodukty od IV-2 do IV-9, przedstawione w Tabeli 1.

Tabela 1

Nr	R1	R3	MS-ESI [M+Hf	Nr	Rl	R3	MS-ESI [M+H]+
IV-2	ΟΎ H	H	458,2	IV-6	H2N—#--1 N—	H	418,2
IV-3	MAW nOO H	H	441,2	IV-7	h2n—ζ | N—	H	417,2
IV-4	H	H	441,2	IV-8		H	458,2
IV-5	oO	H	441,2	IV-9	Oj H	Me	454,2

PL 236 355 Β1

Półprodukt V-1: [7-(morfolin-4-ylo)-5-(1 H-indol-4-ylo)pirazolo[1,5-«lPirymidyn-2-ylo1metanol.

Do roztworu 5,0 g (9,1 mmol) półproduktu IV-1 w 120 ml DMF i 60 ml EtOH dodano 11,3 g 10% Pd/C oraz 100 μΙ kwasu mrówkowego. Reakcję prowadzono w temperaturze 60°C pod ciśnieniem wodoru przez 24 h. Po ochłodzeniu mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej odsączono katalizator na Celicie®, osad przemyto EtOH, a następnie przesącz zatężono na wyparce. Otrzymaną mieszaninę oczyszczono na kolumnie chromatograficznej stosując, jako eluent heptan/octan etylu od 100/0 do 0/100. W wyniku rozdziału otrzymano 2,08 g (66%) półproduktu V-1.¹H NMR (300 MHz, DMSO) δ 11,36 (bs; 1H); 7,70-7,63 (m; 1H); 7,59-7,52 (m; 1H); 7,52-7,46 (m; 1H); 7,28-7,20 (m; 1H); 7,14-7,09 (m; 1H); 6,78 (s; 1H); 6,55 (s; 1H); 5,36 (t; J = 6,0 Hz; 1H); 4,66 (d; J = 6,0 Hz; 2H); 3,90 - 3,83 (m; 4H); 3,83 - 3,75 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C19H19N5O2 [M+H]⁺: 350,39; zbadano 350,2.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu V-1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu IV otrzymano półprodukty od V-2 do V-9, przedstawione w Tabeli 2.

Tabela 2

PL 236 355 Β1

Półprodukt Vll-1: 2-((benzyloksy)metylo)-7-(morfolin-4-ylo)-N-(2-nitrofenylo)-pirazolo[1,5-«lPirymidyno-5-amina

Do reaktora wprowadzono 1,65 g (4,6 mmol) półproduktu 111-1, 0,953 g (6,9 mmol) 2-nitroaniliny, 4,49 g (13,8 mmol) węglanu cezu, 0,211 g (0,23 mmol) tris(dibenzylidenoacetono)dipalladu(0), 0,266 g (0,46 mmol) 9,9-dimetylo-4,5-bis(difenylofosfino)ksantenu i 46 ml suchego toluenu. Całość zaargonowano i mieszano w temperaturze 110°C przez 24 h. Mieszaninę reakcyjną po ochłodzeniu do temperatury pokojowej przesączono przez Celit® i osad przemyto octanem etylu. Przesącz zatężono na wyparce. Pozostałość rozdzielano na kolumnie chromatograficznej stosując, jako eluent układ heptan/octan etylu od 50/50 do 0/100. W wyniku rozdziału otrzymano 1,84 g (87%) półproduktu Vll-1. MS-ESI: (m/z) obliczono dla C24H24N6O4 [M+H]⁺: 461,49; zbadano 461,5.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu VI1-1 i wychodząc z półproduktu 111-1 lub III-2 oraz odpowiedniej pochodnej nitroaminowej o wzorze VI zamiast 2-nitroaniliny otrzymano półprodukty od VII-2 do VII-5 (R³ = H, alkil), przedstawione w Tabeli 3.

Tabela 3

VII (R³ = H, alkil)

Półprodukt	R3	X1	X2	MS-ESI [M+H]+
VII-2	H	N	CH	462,2
VI1-3	H	CH	N	462,2
VII-4	H	CH	C-OMe	491,2
VII-5	Me	CH	CH	475,2

Półprodukt Vlll-1: N-(2-(benzvloksvmetvlo)-7-(morfolin-4-vlo)Dirazolo[1,5-«1oirvmidvn-5-vlo)benzeno-1,2-diamina

Mieszaninę 1,75 g (3,8 mmol) półproduktu Vll-1, 3,94 g (19,0 mmol) dwuwodnego dichlorku cyny (II) w 25 ml etanolu ogrzano do wrzenia i mieszano przez około 20 h. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej, dodano octanu etylu oraz nasycony roztwór wodorowęglanu sodu. Zawiesinę przesączono przez Celit® a następnie rozdzielono fazy. Fazę wodną ekstrahowano dwukrotnie octanem etylu. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego roztwór zatężono na wyparce. Mieszaninę rozdzielano na kolumnie chromatograficznej sto

PL 236 355 Β1 sując, jako eluent układ heptan/octan etylu od 100/0 do 50/50 (żel aminowy). W wyniku rozdziału otrzymano 1,30 g (79%) półproduktu Vlll-1. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 7,41 - 7,27 (m; 5H); 7,23 - 7,17 (m; 1H); 7,17-7,08 (m; 1H); 6,87-6,75 (m; 2H); 6,17 (s; 1H); 5,34 (s; 1H); 4,68 (s; 2H); 4,61 (s; 2H); 3,93 - 3,86 (m; 4H); 3,57 - 3,49 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C24H26N6O2 [M+H]⁺: 431,22; zbadano 431,2.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu VI1-1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu VI otrzymano półprodukty od VIII-2 do VIII-5 (R³ = H, alkil), przedstawione w Tabeli 4.

Tabela 4

VIII (R³ = H, alkil)

Półprodukt	R3	X‘	X2	MS-ESI [M+H]+
VIII-2	H	N	CH	432,2
VIII-3	H	CII	N	432,2
VIII-4	H	CH	C-OMe	461,2
YIII-5	Me	CH	CH	445,2

Półprodukt ΙΧ-1: N-(2-((2-(benzvloksvmetvlo)-7-(morfolin-4-vlo)Dirazolon[1,5-«1oirvmidvn-5-vlo)amino)fenvl)propioamid

Do roztworu 0,943 g (2,2 mmol) półproduktu Vlll-1 rozpuszczonego w 50,0 ml suchego DCM dodano 0,364 ml (0,36 g, 4,8 mmol) kwasu propionowego, 0,652 g (4,8 mmol) HOBt, 0,920 g (4,8 mmol) EDCI oraz 0,916 ml (0,666 g, 6,6 mmol) TEA. Całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 48 h. Do mieszaniny dodano wody a następnie rozdzielono fazy. Fazę wodną ekstrahowano 3x DCM. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego i odparowaniu rozpuszczalnika mieszaninę reakcyjną rozdzielono na kolumnie chromatograficznej stosując, jako eluent układ heptan/octan etylu od 50/50 do 0/100. W wyniku rozdziału otrzymano 0,84 g (79%) półproduktu ΙΧ-1. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 8,43 (s; 1H); 7,61 - 7,55 (m; 1H); 7,40 - 7,28 (m; 6H); 7,17-7,11 (m; 2H); 6,18 (s; 1H); 5,38 (s; 1H); 4,68 (s; 2H); 4,62 (s; 2H); 3,96-3,89 (m; 4H); 3,63 -3,55 (m; 4H); 2,32 (q; J= 7,6 Hz; 2H); 1,15 (t; J= 7,6 Hz; 3H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C27H30N6O3 [M+H]⁺: 487,25; zbadano 487,3.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu ΙΧ-1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu VIII oraz odpowiedniego kwasu R⁴COOH zamiast kwasu propionowego otrzymano półprodukty od ΙΧ-2 do ΙΧ-13 (R³ = H, alkil), przedstawione w Tabeli 5.

PL 236 355 Β1

Tabela 5

o

IX (R³ = H, alkil)

Półprodukt	R3	R4	X1	X2	MS-ESI [M+Hf
ΙΧ-2	H	Me	CH	CH	473,2
ΙΧ-3	H	CHF2	CH	CH	509,2
ΙΧ-4	H	z-Pr	CH	CH	501,3
ΙΧ-5	H	cyklo-Pr	CH	CH	499,2
ΙΧ-6	H	Et	N	CH	488,2
ΙΧ-7	H	Et	CH	N	488,2
ΙΧ-8	H	Et	CH	C-OMe	517,3
ΙΧ-9	H	chf2	N	CH	510,2
ΪΧ-10	H	CHF2	CH	N	510,2
IX-11	H	chf2	CH	C-OMe	539,2
ΙΧ-12	H	CH2-O-CH3	CH	CH	503,2
ΙΧ-13	Me	chf2	CH	CH	523,2

Półprodukt Χ-1: 2-(benzvloksvmetvlo)-5-(2-etvlobenzimidazo-1-vlo)-7-(morfolin-4-vlo)pirazoloi1,5-«1oirymidyna

Do kolby wprowadzono 0,763 g (1,57 mmol) półproduktu ΙΧ-1 i rozpuszczono w 200 ml lodowatego kwasu octowego. Reakcję prowadzono w temperaturze wrzenia przez 24 h. Po ochłodzeniu mieszaniny reakcyjnej roztwór zatężono na wyparce. Pozostałość rozcieńczono wodą a następnie zobojętniono nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu. Fazę wodną ekstrahowano 3x octanem etylu. Połączone frakcje organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego odparowano rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Mieszaninę poreakcyjną rozdzielano na kolumnie chromatograficznej stosując, jako eluent heptan/octan etylu od 100/0 do 0/100. W wyniku rozdziału otrzymano 0,459 g (62%) półproduktu Χ-1. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 7,84 - 7,77 (m; 1H); 7,49 - 7,22 (m; 8H); 6,71 (s; 1H); 6,21 (s; 1H); 4,80 (s; 2H); 4,69 (s; 2H); 4,05 - 3,95 (m; 4H); 3,91 3,82 (m; 4H); 3,13 (q; J= 7,5 Hz; 2H); 1,42 (t; J= 7,5 Hz; 3H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C27H28N6O2 [M+H]⁺: 469,23; zbadano 469,2.

PL 236 355 Β1

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu Χ-1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu IX otrzymano półprodukty od Χ-2 do Χ-13, przedstawione w Tabeli 6.

Tabela 6

Półprodukt	R3	R4	X1	X2	MS-ES1 fM+H]+
Χ-2	H	Me	CH	CH	455,2
Χ-3	H	CHFi	CH	CH	491,2
Χ-4	H	z-Pr	CH	CH	483,3
Χ-5	H	cyklo~?r	CH	CH	481,2
Χ-6	H	Et	N	CH	470,2
Χ-7	H	Et	CH	N	470,2
Χ-8	H	Et	CH	C-OMe	499,2
Χ-9	H	CHFj	N	CH	492,2
Χ-10	H	chf2	CH	N	492,2
Χ-11	H	CHF2	CH	C-OMe	521,2
Χ-12	H	CH2-O-CH3	CH	CH	485,2
Χ-13	Me	CHF2	CH	CH	505,2

Półprodukt XI:

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu V-1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu X, oraz stosując mieszaninę rozpuszczalników octan etylu/etanol w stosunku 1/1 zamiast DMF i etanol, otrzymano półprodukty ΧΙ-1 do ΧΙ-13, przedstawione w Tabeli 7.

PL 236 355 Β1

Tabela 7

R* o

Sr XI (R³ = H, alkil)

Półprodukt	R3	R4	X1	X2	MS-ESI [M+H]ł
ΧΙ-1	H	Et	CH	CH	379,2
ΧΙ-2	H	Me	CH	CH	365,2
ΧΙ-3	H	chf2	CH	CH	401,2
ΧΙ-4	H	i-Pr	CH	CH	393,2
ΧΙ-5	H	cyklo-Pr	CH	CH	391,2
ΧΙ-6	H	Et	N	CH	380,2
ΧΙ-7	H	Et	CH	N	380,2
ΧΙ-8	H	Et	CH	C-OMe	409,2
ΧΙ-9	H	chf2	N	CH	402,1
ΧΙ-10	H	chf2	CH	N	402,1
ΧΙ-11	H	chf2	CH	C-OMe	431,2
ΧΙ-12	H	CH2-O-CH3	CH	CH	395,2
ΧΙ-13	Me	chf2	CH	CH	415,2

Półprodukt 11-1: 5-(1 /-/-indol-4-vlo')-7-(morfolin-4-vlo')-pirazolo[1,5-«1oirvmidvn-2-karboksvaldehvd.

Do roztworu 0,90 g (2,58 mmol) półproduktu V-1 w 26 ml suchym DMF dodano 1,31 g (3,09 mmol) odczynnika Dess-Martin. Całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 h. Odsączono osad, który następnie przemyto octanem etylu. Otrzymany roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Mieszaninę oczyszczano na kolumnie chromatograficznej w układzie heptan/octan etylu od 100/0 do 30/70. W wyniku rozdziału otrzymano 0,70 g (78%) półproduktu 11-1. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 10,22 (s; 1H); 8,47 (bs; 1H); 7,66 - 7,59 (m; 1H); 7,57 - 7,50 (m; 1H); 7,39 - 7,29 (m; 2H); 7,18 - 7,09 (m; 2H); 6,83 (s; 1H); 4,08 - 4,00 (m; 4H); 3,86 - 3,77 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C19H17N5O2 [M+H]⁺: 348,38; zbadano 348,1.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu 11-1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu V otrzymano półprodukty od II-2 do II-9, przedstawione w Tabeli 8.

PL 236 355 Β1

Tabela 8

R³

R¹

II (R³= H, alkil)

Nr	R3	R1	MS-ESI [M+H]+	Nr	R3	Rl	MS-ESI [M+H]+
II-2	H	ΛΜΛΜ H	366,1	II- 6	H	N=n h2n—4 a—1	326,1
II-3	H	...... “OO H	349,1	11- 7	H	H2N—1 N—	325,1
II-4	H	có H	349,1	II- 8	H		366,1
II-5	H	WiftW ęó	349,1	II- 9	Me	co H	362,2

Półprodukt 11-10: kwas 5-(1/-/-indol-4-vlo')-7-(morfolin-4-vlo')-pirazolo[1,5-«1oirvmidvn-2-karboksvlowv.

Otrzymano przez utlenianie półproduktu 11-1.

Do kolby zawierającej 35 ml 20% roztworu kwasu siarkowego dodano 1,40 g (4,73 mmol) dwuchromianu potasu, a następnie dodano 1,1 g (3,15 mmol) półproduktu 11-1. Całość mieszano i doprowadzono do wrzenia utrzymując w tej temperaturze przez 5 h. Mieszaninę schłodzono do temperatury pokojowej a następnie odsączono osad, który wypadł z mieszaniny. Osad przemyto wodą a następnie suszono w eksykatorze nad P2O5. Otrzymano 0,56 (49%) surowego półproduktu 11-10, który bez oczyszczania wykorzystano w następnym etapie.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania półproduktu 11-1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu XI otrzymano półprodukty od 11-11 do II-23 (R³ = H, alkil), przedstawione w Tabeli 9.

PL 236 355 Β1

Tabela 9

R³ 3

II, R’ = A1

Półprodukt	R3	R4	X1	X2	MS-ESI [M+H]+
11-11	H	Et	CH	CH	377,2
11-12	H	Me	CH	CH	363,2
11-13	H	chf2	CH	CII	399,1
11-14	H	/-Pr	CH	CH	391,2
11-15	H	cyklo-Pr	CH	CH	389,2

Półprodukt	R3	R4	X1	X2	MS-ESI [M+H]+
11-16	H	Et	N	CH	378,2
11-17	H	Et	CH	N	378,2
n-18	H	Et	CH	C-OMe	407,2
11-19	H	CHF2	N	CH	400,1
11-20	H	chf2	CH	N	400,1
11-21	H	chf2	CH	C-OMe	429,1
11-22	H	CH2-O-CH3	CH	CH	393,2
11-23	Me	chf2	CH	CH	413,2

Półprodukty R²H (aminy)

4-(azetvdvn-3-vlo)morfolina

Etap: 1. Do roztworu 0,50 g (2,0 mmol) 1-benzhydryloazetydyn-3-onu w 20,0 ml suchego DCM dodano 0,21 ml (0,209 g; 2,4 mmol) morfoliny, a następnie mieszano w temperaturze pokojowej. Po 4 h dodano 0,848 g (4,0 mmol) triacetoksyborowodorku sodu i kontynuowano mieszanie w temperaturze pokojowej przez noc. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wody i rozdzielono fazy. Fazę wodną ekstrahowano 3x chloroformem. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego i odparowaniu rozpuszczalnika pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość oczyszczano na kolumnie chromatograficznej. Do rozdziału wykorzystano układ heptan/octan etylu/MeOH od 100/0/0 do 0/95/5. W wyniku rozdziału otrzymano 0,564 g 4-[1-(difenylometylo)azetydyn-3-ylo]-morfoliny. ¹H NMR (300 MHz, DMSO) δ 7,45 - 7,38 (m; 4H); 7,30 - 7,22 (m; 4H); 7,20 - 7,13 (m; 2H); 4,41 (s; 1H); 3,58 - 3,49 (m; 4H); 3,27 - 3,18 (m; 2H); 2,93 - 2,82 (m; 1H); 2,80 - 2,71 (m; 2H); 2,25 - 2,13 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C20H24N2O [M+H]⁺: 309,20; zbadano 309,2.

PL 236 355 Β1

Etap: 2. Do roztworu 114 mg (0,37 mmol) związku otrzymanego w etapie 1 w 4 ml EtOH dodano 114 mg 10% Pd/C oraz 10 μΙ kwasu mrówkowego. Reakcję prowadzono w temperaturze pokojowej pod ciśnieniem wodoru przez 48 h. Odsączono katalizator na Celicie®, osad przemyto EtOH, a następnie przesącz zatężono na wyparce. Otrzymano 50 mg (95%) 4-(azetydyn-3-ylo)morfoliny. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 3,76 - 3,67 (m; 4H); 3,55 - 3,43 (m; 2H); 3,04 - 2,90 (m; 2H); 2,90 - 2,80 (m; 1 H); 2,39 - 2,23 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C7H14N2O [M+H]⁺: 143,12; zbadano 143,1.

Postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania 4-(azetydyn-3-ylo)morfoliny otrzymano półprodukty R²H przedstawione w Tabeli 10.

Tabela 10

r2h	Nazwa	MS-ESI [M+H]+
HjC O N-<^NH H3c	(27/, 6S)-4-(azetydyn-3-ylo)-2,6dimetylomorfolina	171,1
V \N NH 0^ \__/ \z	4-(azetydyn-3-ylo)-1,1dioksotiomorfolina	191,1
F. / \ Z\ X N-< NH F^ \__/ Χ'	1 -(azetydyn-3-ylo)-4,4difluoropiperydyna	177,1
O--N--ę NH	3-metoksy-1,3 ’-biazetydyna	143,1

-(Oksetan-3-vlo)DiDerazvna.

Etap: 1. Do roztworu 0,23 ml (0,279 g, 3,9 mmol) 3-oksetanonu w 39,0 ml suchego DCM dodano 0,60 g (3,2 mmol) 1-Boc-piperazyny a następnie mieszano w temperaturze pokojowej. Po 4 h dodano 1,35 g (6,4 mmol) triacetoksyborowodorku sodu i kontynuowano mieszanie w temperaturze pokojowej przez noc. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wody i rozdzielono fazy. Fazę wodną ekstrahowano 3x chloroformem. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego odparowano rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 0,61 g surowego 4-(oksetan-3-ylo)piperazyn-1-karboksylanu te/Y-butylu. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 4,68 - 4,52 (m; 4H); 3,50 - 3,32 (m; 5H); 2,31 - 2,09 (m; 4H); 1,43 (s; 9H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C12H22N2O3 [M+H]⁺: 243,17; zbadano 243,2.

Etap: 2. Do roztworu 0,55 g (2,8 mmol) produktu z etapu 1 w 28 ml DCM dodano 16,8 ml kwasu trifluorooctowego. Reakcję prowadzono w temperaturze pokojowej przez 2 h. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wody i zalkalizowano nasyconym roztworem węglanu sodu. Rozdzielono fazy a następnie fazę wodną ekstrahowano 3x chloroformem. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego odparowano rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 0,23 g surowej 1-(oksetan-3-ylo)piperazyny, którą bez oczyszczania wykorzystano do następnej reakcji. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 4,66 - 4,56 (m; 4H); 3,66 - 3,56 (m; 1H); 3,30 - 3,12 (m; 4H); 2,68-2,51 (m; 4H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C7H14N2O [M+H]⁺: 143,12; zbadano 143,1.

PL 236 355 Β1 (1S, 4S)-2-(oksetan-3-ylo)-2,5-diazabicyklo[2.2.11heptan

Otrzymano postępując w analogiczny sposób jak w przypadku otrzymywania 1-(oksetan-3-ylo)piperazyny, wychodząc z 3-oksetanonu i Boc-(1S, 4S)-2,5-diazabicyklo[2.2.1]heptanu.

3-Etylo-1-(piperydyn-4-ylo)mocznik

Otrzymano w sposób opisany w publikacji zgłoszenia patentowego US2005/197333, przykład 41.

1-Fenylo-3-(piperydyn-4-ylo)mocznik

Otrzymano analogicznie jak opisano dla 3-etylo-1-(piperydyn-4-ylo)mocznika w publikacji zgłoszenia patentowego US2005/197333, przykład 41.

Związki według wynalazku

Przykład 1. 2-((4-(cvkloDroDanokarbonvlo)DiDerazvn-1-vlo)metvlo)-5-(1/7-indol-4-vlo)-7-(morfolin-4-vlo)pirazolo[1,5-«1oirvmidvna

Do roztworu 124 mg (0,357 mmol) półproduktu 11-1 w 4,0 ml suchego DCM dodano 69,5 mg (0,428 mmol) 1-(cyklopropylokarbonylo)piperazyny, a następnie mieszano w temperaturze pokojowej. Po 1 h dodano 151 mg (0,714 mmol) triacetoksyborowodorku sodu i kontynuowano mieszanie w temperaturze pokojowej przez kolejne 1 h. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wody i rozdzielono fazy. Fazę wodną ekstrahowano 3x chloroformem. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego i odparowaniu rozpuszczalnika pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość oczyszczano na płycie chromatograficznej. Do rozdziału wykorzystano układ CHCh/MeOH 90/10. W wyniku rozdziału otrzymano 170 mg (98%) związku 1. ¹H NMR (300 MHz, CDCb) δ 8,55 (bs; 1H); 7,61 (dd, J = 7,4; 0,8 Hz; 1H); 7,52-7,47 (m; 1H); 7,36-7,27 (m, 2H); 7,137,08 (m; 1H); 6,66 (s; 1H); 6,64 (s; 1H); 4,03 - 3,95 (m; 4H); 3,84 (s; 2H); 3,81 - 3,65 (m; 8H); 2,71 2,53 (m; 4H); 1,81 - 1,70 (m; 1H); 1,02 - 0,95 (m; 2H); 0,79 - 0,71 (m; 2H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C27H31N7O2 [M+H]⁺: 486,59; zbadano 486,2.

Postępując w analogiczny sposób jak dla otrzymywania związku z przykładu 1 i wychodząc z odpowiedniego półproduktu od 11-1 do II-9 i od 11-11 do II-23 i odpowiedniej aminy R²H, otrzymano związki z przykładów 2 do 69, przedstawione w Tabeli 11, dla których we wzorze (I) Y oznacza -CH2-, a R³ oznacza H lub alkil.

PL 236 355 Β1

Ή NMR (300 MHz)	(CDCh) S: 8,55 (bs; IH); 7,49-7,38 (m; 2H); 7,32-7,26 (m; 1H); 7,19-7,10 (m; IH); 6,84-6,80 (m; 1H); 6,67 (s; > 1H); 6,49 (s; 1H); 3,89-3,83 (m; 4H); 3,78-3,66 (m; 6H); 3,59-3,51 (m; 4H); 2,75 (s; 3H); 2,64-2,56 (m; 4H)	(CDCh) δ 9,56 (s; 1H); 7,62-7,55 (m; 1H); 7,47-7,41 (m; IH); 7,31-7,21 (m; 2H); 7,11-7,02 (m; IH); 6,64 (s; IH); 6,62 (s; 1H); 4,00-3,90 (m; 4H); 3,86-3,62 (m; 6H); 3,19-3,05 (m; 2H); 2,81-2,45 (m; 8H); 2,34 (s; 3H); 2,39-2,29 (m; IH); 2,21-2,08 (m; 2H); 1,91-1,79(m; 2H); 1,75-1,54 (m;2H)	(CDCh) 8: 8,57 (bs; IH); 7,64-7,58 (m; IH); 7,52-7,46 (m; IH); 7,36-7,25 (m; 2H); 7,14-7,09 (m; IH); 6,64 (s; 1H); 6,64 (s; 1H); 4,03-3,95 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 3,8 i 3.71 (m; 4H); 3,20-3,10 (m; 2H); 2,18-2,03 (m; 2H); 1,81-1,69 (m;2H); 1,56-1,38 (m; 2H); 1,35-1,30 (m; IH); 1,18 (s; 6H)	(CDCh) δ: 8,85 (bs; 1H); 7,60 (d; J - 7,2 Hz; 1H); 7,51 (d; J = 8,2 Hz; l H); 7,36-7,28 (m; 2H); 7,12-7,08 (m; IH); 6,65 (s; 1H); 6,61 (s; 1H); 4,04-3,94 (m; 4H); 3,80 (s; 2H); 3,79-3,72 (m; 4H); 3,19-3,07 (m; 2H); 2,60-2,49 (m; IH); 2,44 (s; 6H); 2,22-2,09 (m; 2H); 1,98-1,86 (m; 2H); 1,76-1,59 (m;2H)
MS-ESI I [M+H]’	496,2	515,3	475,3	460,3
ad	ZE		I	I
Cd	Ϊ o	T 9 0 i	/—Ά 7^ 1—H / A '—-Z HO Ohl	HSC j---κ /Oh HaC '—'
od	z x	i-O << z z	i-^O	hO z T
Nazwa I__	5-(l/f-indol-4-ylo)-2-((4(metylosulfonylo)piperazyn-l ylo)metylo)-7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[l,5-a]pirymidyna	5-(l H-indol-4-ylo)-2-((4-(4mety lopiperazyn-1 -ylo)piperydyn1 -ylo)metylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	1 2-((4-(2-hydroksypropan-2ylo)pipeiydyn-l -ylo)metylo)-5(1 H-indol-4-ylo)-7-(niorfolin-4y lo)pirazolo[ 1,5-a]p irymidyna 1	1 2-((4-(dimetyloamino)piperydyn-lylo)metylo)-5-( 1 f/-indol-4-ylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5-a]- pirymidyna ।
Prz.	n	en

PL 236 355 Β1

(ΖΗΙΛΙ OO£)WNHt	(CDCh) δ: 8,52 (bs; 1H); 7,61 (d; J = 7,4 Hz; 1H); 7,49 (d; J - 8,1 Hz; 1H); 7,35-7,27 (m; 2H); 7,14-7,09 (tn; 1H); 6,96-6,80 (m; 4H); 6,67 (s; IH); 6,65 (s; 1H); 4,043,95 (m; 4H); 3,88 (s; 2H); 3,82-3,76 (m; 4H); 3,77 (s; 3H); 3,19-3,11 (m; 4H); 2,84-2,74 (m; 4H)	(CDCh) δ 7,39 (dd; J= 8,8; 4,0 Hz; 24H); 7,32 (d; J = 3,2 Hz;22H); 7,04 (dd; J= 11,1; 8,8 Hz; 1H); 6,95(d;J = 2,4 Hz; 1H); 6,65 (s; 1H); 6,57 (d; J - 2,3 Hz; 1H); 4,03-3,94 (m; 4H); 3,84-3,73 (m; 6H); 3,19-3,09 (m; J= 11,5 Hz; 2H); 2,16-2,05 (m; 2H); 1,80-1,70 (m; 2H); 1,54-1,46 (m; 1H); 1,46-1,39 (m; 2H); 1,18 (s;6H)	(CDCh) 6 8,66 (bs; 1H); 7,60 (dd; J= 7,4; 0,9 Hz; 1H); 7,52-7,44 (m; IH); 7,35-7,27 (m; 2H); 7,13-7,05 (m; IH); 6,63 (s; 1H); 6,63 (s; 1H); 4,02-3,94 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 3,79-3,71 (m; 4H); 2,67 (s; 8H); 1,08 (s; 9H)	(CDCh) δ 8,58 (s; IH); 7,63-7,58(m; IH); 7,51 (d;J= 8,1 Hz; IH);7,36-7,27 (m;2H); 7,13-7,10(m; IH);6,65 (s; IH); 6,63 (s; 1H); 4,04-3,96 (m; 4H); 3,83 (s; 2H); 3,81 -3,73 (m; 4H); 2,74-2,51 (m; 8H); 1,23 (s; 6H)	(CDCh) δ 8,75 (bs; 1H); 7,42-7,35 (m; 1H); 7,33-7,29 (m; 1H); 7,04 (dd;,/ = 11,2; 8,8 Hz; 1H); 6,97-6,92 (m; 1H); 6,64 (s; 1H); 6,58 (d; J = 2,3 Hz; 1H); 4,03-3,92 (m; 4H); 3,83 (s; 2H); 3,80-3,70 (m; 4H); 2,60 (s; 8H); 1,23 (s; 6H)	(CDCh) δ 7,39 (dd; J= 8,8; 4,0 Hz; IH); 7,32 (d; J= 3,2 Hz; IH);7,04 (dd;J= 11,1; 8,8 Hz; IH); 6,92 (dd; J= 3,2; 0,8 Hz; IH); 6,65 (s; IH); 6,56 (d; J= 2,3 Hz; IH); 4,03-3,94 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 3,80-3,74 (m; 4H); 2,67 (s; 8H); 1,08 (s;9H)
MS-ESI [M+H]ł	524,3	493,3 i	1 i 474,3 i	1 503,3 1	521,3 1	492,3
ηί	X	X	X	X	X	X
ni	0 Φ Λ X	HjC OH y-/	HjC	ó o	HjC CHy--\ °nhT	/—Λ l \—ΑκΧη
Cd		H XX?	^^8			u. 1-0 (s, Z X
Nazwa	5-(1 J7-indol-4-ylo)-2-((4-(4metoksyfenylo)piperazyn-1 -ylo)mety lo)-7-(morfolin-4-y lo)pirazolo[ 1,5-a]pirytnidyna	2-((4-(2-hydroksypropan-2-y lo)piperydyn-1 -ylo)metylo)-5-(5fluoro-177-indol-4-ylo)-7(morfol in-4-y lo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	i 2-((4-/er/-butylpiperazyn-1 -ylo)metylo)-5-( l//-indoi-4-yIo)-71 (morfolin-4-ylo)pirazolo[l,5-a]piiymidyna	2-(4-{(5-( 1 /f-indol-4-ylo)-7(morfol in-4-y lo)pirazo!o[ 1,5-a]pirym idyn-2-y lo)mety lo)piperazyn1 -ylo)-2-metylopropioamid	2-(4-((5-(5-fluoro-17/-indol-4-ylo)7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[l ,5-a]pirymidyn-2-ylo)metylo)pipcrazyn1 -ylo)-2-metylopropioamid	2-((4-tóri-butylpiperazyn-1 ylo)tnetyIo)-5-(5-fluoro-1 W-indol4-ylo)-7-(morfoliii-4ylo)pirazolo[ 1,5-e]pirymidyna
Prz.			00		O

PL 236 355 Β1

Ή NMR ¢300 MHz)	(CDCh+CDjOD) δ 8,63 (s; IH); 7,69-7,60 (m; 2H); 7,54-7,46 (m; 1H); 6,69 (s; 1H); 6,64 (s; 1H); 4,06-3,97 (m; 4H); 3,86-3,78 (m; 6H); 2,70 (bs; 8H); 1,11 (s; 9H)	(CDCh+CDjOD) δ 7,43 (dd; J= 8,8; 4,0 Hz; 1H); 7,33 (d;J = 3,1 Hz; 1H); 7,02 (dd; J - 11,1; 8,8 Hz; 1H);6,8O (dd; J - 3,1; 0,8 Hz; 1H); 6,64 (s; 1H); 6,57 (d; J = 2,1 Hz; 1H); 4,05-3,96 (m; 4H); 3,83-3,74 (m; 6H); 3,163,05 (m; 2H); 2,28 (s; 6H); 2,24-2,11 <m; 3H); 1,89-1,77 (m;2H); 1,68-1,53 (m; 2H)	(CDCb) δ 7,38-7,32 (m; 1H); 7,30-7,25 (m; 1H); 7,046,94 (m; IH); 6,88-6,82 (m; 1H); 6,64 (s; 1H); 6,56 (d; J - 2,0 Hz; 1H); 4,02-3,92 (m; 4H); 3,84-3,70 (m; 6H); 3,16-3,04 (m; 2H); 2,73-2,38 (m; 8H); 2,29 (s; 3H); 2,21-2,08 (m; 3H); 1,92-1,79 (m; 2H); 1,71-1,52 (m;2H)	(DMSO) δ 13,28 (bs; 1H); 8,76 (d; J= 0,9 Hz; 1H); 7,87 (d; 6,8 Hz; IH); 7,70 (d; J= 8,3 Hz; 1H); 7,55-7,44 (m; 1H); 6,88 (s; IH); 6,58 (s; 1H); 4,06 (bs; IH); 3,923,80 (m; 8H); 3,64 (s; 2H); 3,03-2,93 (m; 2H); 2,01-1,88 (m; 2H); 1,71-1,60 (m;2H); 1,37-1,13 (m; Hz; 3 H); 1,03 (s; 6H)	(CDCh+CDiOD) δ 8,59 (d; J= 2,2 Hz; IH); 8,13 (dd; J = 8,8; 2,4 Hz; IH); 6,67 (d;J= 8,8 Hz; IH); 6,56 (s; IH); 6,45 (s; IH); 4,05-3,95 (m; 4H); 3,85-3,74 (m; 6H); 2,69(bs;8H); 1,11 (s;9H)
MS-ESI [M+H]ł	475,3	478,3	533,3	476,3	451,3
oi	X	X	X	X	X
ei	HjC CHy--ξ JĄ/ \ί—|	hą /—\ N—( N—| h3c' '—/	T 0 1 ω z	HjC OH >--h/ \/	/---y Ο'Η i—N N-t( V -V Vh
ai	i-O O1	ii x		i-O O1	5·
Nazwa	2-((4-/erAbutylpiperazyn-l ylo)metylo)-5-( 1 //-indazo-4-y lo)-7(morfol in-4-y lo)pirazolo[ 1,5a] pirymidyna	2-((4-(dimety loamino)pipeiydyn-1 y lo)mety lo )-5 -(5 -fluoro-177-indol4-ylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[l,5-a]pirymidyna	5-(5-fluoro-1 /Aindol-4-ylo)-2-((4(4-metylopiperazyn-l y lo)piperydyn-1 -ylo)metylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5ajpirymidyna	2-((4-(2-hydroksypropan-2ylo)piperydyn-l -ylo)metylo)-5(1 /7-indazo-4-ylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	5-(2-aminopirydyn-5-ylo)-2-((4zer/-buty Ip iperazyn-1 -y lo)metylo)7-(morfblin-4-ylo)pirazolo[l ,5ajpirymidyna
ΰ o.

PL 236 355 Β1

Ή NMR (300 ΜΗζ)	(DMSO) δ 9,01 (s; 2H); 7,18 (bs; 2H); 6,76 (s; l H); 6,37 (s; 1H); 3,83 (s; 8H); 3,61 (s; 2H); 2,84 (bs; 8H); 1,12 (s; 9H)	(DMSO) δ 9,03 (s; 2H); 7,13 (bs; 2H); 6,74 (s; 1H); 6,38 (s; 1H); 4,02 (s; )H); 3,82 (s; 8H); 3,59 (s; 2H); 2,94 (d; ; J= 10,8 Hz;2H); 1,97-1,79 (m; 2H); 1,63 (d;J = 11,5 Hz; 2H); 1,34-1,07 (m; 3H); 1,02 (s; 6H)	(DMSO) δ 8,79 (d; J = 2,3 Hz; 1H); 8,18 (dd; J = 8,8; 2,5 Hz; 1H);6,71 (s; IH); 6.54 (d;J= 8,7 Hz; IH); 6,47 (s; 1H); 4,07 (s; 1H); 3,90-3,80 (m; 4H); 3,80-3,70 (m; 4H); 3,61 (s; 2H); 3,07-2,87 (m; 2H); 2,05-1,83 (m; 2H); 1,71-1,57 (m;2H); 1,39-1,10 (m; 3H); 1,03 (s;6H)	: (C DCb) δ 8,52 (bs; 1H); 7,64-7,56 (m; 1H); 7,53-7,44 (m; 1H); 7,35-7,27 (m; 2H); 7,14-7,07 (m; 1H); 6,64 (s; 1H);6,63 (s; 1H);4,04-3.93 (m;4H); 3,81 (s;2H); 3.793,72 (m; 4H); 2,90-2,46 (m; 8H); 1,68-1,58 (m; 1H); 0,50-0,33 (m; 4H)	(CDCb) δ 7,50-7,40 (m; 2H); 7,29-7,26 (m; 1H); 7,21 (dd; J = 8,0; 7,5 Hz; 1H); 6,88 (dd; J- 3,2; 0,9 Hz; l H); 6,60 (s; IH); 6,55 (s; 1H); 3,98-3,88 (m; 4H); 3,74 (s; 2H); 3,73-3,66 (m; 4H); 2,56 (bs; 8H); 2,29 (s; 3H)
MS-ESI [Μ+ΗΓ	452,3	n. ίη	4523	458,3	4323
αί	X	I	X	X	—
łN CC	/—\ |—N N—Λ —4« λ	/—\ 1—N /7x '---'HO ο·η	•i Ϊ ¥	Ϊ	δ 1
a:	A i	A i	Φ	^^0
Nazwa	5-(2-aminopirymidyn-5-ylo)-2-((4tert-butylpiperazyn-1 -ylo)mety lo)7-(morfolin-4-y lo)pirazolo[ 1,5a]piiymidyna	5-(2-aininopiryiTiidyn-5-ylo)-2-((4(2-hydroksypropan-2ylo)piperydyn-1 -ylo)metylo)-7(morfol in-4-y lo)pirazolo[ 1,5o]pirymidyna	d <= _ i Ύ ν Ł* = ό 2 E O c Cu *9 V ” Ł A & -g, O a. 2 « Q o a. c ΰ ,g A E g o ' Ł $2^0 5 — >,	2-((4-cykiopropylpiperazyn-lylo)metyio)-5-() //-indol-4-y lo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5ajpirymidyna	5-(l^-indol-4-ylo)-2-((4- 1 mety lopiperazyn-1-y !o)metylo)-7(morfo1in-4-ylo)pirazolo[ 1,5- a]pirymidyna
e	w	00		IM	w* Γ4

PL 236 355 Β1

‘H NMR (300 ΜΗζ)	(CDCh) δ 8,55 (bs; 1H); 7,60 (dd; 7,4; 0,9 Hz; 1H); 7,54-7,46 (m; 1H); 7,36-7,27 (m; 2H); 7,11-7,05 (m; 1H); 6,64 (s; 1H); 6,62 (s; 1H); 4,06-3,94 (m; 4H); 3,85 (s; 2H); 3,81-3,72 (m; 4H); 2,84 (bs; 8H); 2,72 (q; J = 7,4 Hz; 2 H); 1,23 (1; J = 7,2 Hz; 3 H)	(CDCh)5 8,47 (bs; 1H); 7,61 (dd;J=7,4; 0,9 Hz; 1H); 7,54-7,47 (m; 1H); 7,36-7,28 (m; 2H); 7,14-7,07 (m; 1H); 6,67 (s; 1H); 6,60 (s; 1H); 4,05-3,97 (m; 4H);3,95 (s; 2H); 3,84-3,73 (m; 4H); 3,20-3,07 (m; 8H)	(CDCh) δ 8,52 (bs; 1H); 7,65-7,58 (m; IH); 7,54-7,46 (m; 1H); 7,36-7,28 (m; 2H); 7,16-7,08 (m; 1H); 6,64 (s; 1H); 6,63 (s; 1H); 4,05-3,95 (m; 4H); 3,84-3,74 (m; 6H); 3,69 (s; 3H); 3,08-2,97 (m; 2H); 2,38-2,26 (m; 1H); 2,25-2,13 (m; 2H); 1,98-1,81 (m;4H)	(CDCI3+CD3OD) δ 7,63-7,49 (m; 2H); 7,41-7,25 (m; 2H); 6,97 (d; 3,0 Hz; 1H); 6,67 (s; 1H); 6,58 (s; 1H); 4,08-3,95 (m; 4H); 3,92 (s; 2H); 3,85-3,69 (m; 8H); 3,69-3,57 (m; 4H); 2,36 (bs; 4H)	(CDCI3+CD3OD) δ 7,60-7,45 (m; 2H); 7,34-7,23 (m; 2H); 6,95 (dd; J = 3,2; 0,8 Hz; 1H); 6,67 (s; 1H); 6,64 (s; 1H); 4,03-3,94 (m; 4H); 3,83 (s; 2H); 3,80-3,71 (m; 4H); 2,98-2,49 (m; 8H); 2,38 (d; J= 6,7 Hz; 2H); 0,98-0,81 (m; 1H); 0,61-0,46 (m; 2H); 0,20-0,05 (m; 2H)
MS-ESI [M+Hr	446,3	CM	475,2	474,3	472,3
οί	X	X	X	X	X
	T 0	δ Λ	T 0^% 1 X	Ś	T 0
	Ηθ	hO		hO (χ Z X
Nazwa	2-((4-ety lopiperazy η-1 ylo)metylo)-5-( 1 W-indol-4-ylo)-7(morfoiin-4-ylo)pirazolo[ 1,5a] pirymidyna	2-(( 1,1 -dioksotiomorfolin-1 ylo)metylo)-5-(1/7-indol-4-ylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5a]pirymidyna	1-((5-( 1/7-indol-4-ylo)-7-(morfolin4-ylo)pirazoio[l ,5-a]pirymidyn-2ylo)metylo)piperydyn-4karboksylan metylu	5-( 1 W-i ndol-4-y lo)-2-((3-(morfol in4-y lo)azetydy η-1 -y lo)mety lo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5ajpirymidyna	2-((4-(cyklopropylmetylo)piperazyn-1 -ylo)metylo)-5-( 1HindoI-4-y lo)-7 -(morfoli n-4ylo)pirazolo[ l ,5-a]pirymidyna
ci IX					S0

PL 236 355 Β1

Ή NMR (300 MHz)	(CDCI3+CD3OD) δ 7,59-7,45 (m; 2H); 7,34-7,23 (m; 2H); 6,99-6,92 (m; 1H); 6,67 (s; 1H); 6,63 (s; 1H); 4,043,94 (m; 4H); 3,85-3,72 (m; 6H); 2,86-2,50 (m; 9H); 1,95-1,82 (m;2H); 1,80-1,63 (m; 2H); 1,63-1,40 (m;4H)	(CDCh) δ 8,53 (bs; 1H); 7,61 (dd;J= 7,4; 0,8 Hz; 1H); 7,48 (d; J - 8,1 Hz; 1H); 7,35-7,27 (m; 2H); 7,15-7,08 (m; IH); 6,63 (s; IH); 6,63 (s; IH); 4,06-3,92 (m; 4H); 3,83-3,70 (m; 6H); 3,18-3,08 (m; 2H); 2,12-2,01 (m; 2H); 1,71-1,60 (m; 2H); 1,48-1,29 (m; 2H); 1,07-0,91 (m; IH); 0,85 (s; 9H)	(CDC13) δ 10,43 (bs; 1H); 8,80-8,78 (m; 1H); 8,72 (s; 1H); 7,51 (d;J = 3,1 Hz; IH); 7,18 (d; J= 2,6 Hz; IH); 6,65 (s; IH); 6,61 (s; IH); 4,02-3,90(m; 4H); 3,84-3,72 (m; 6H); 3,20-3,09 (m; 2H); 2,16-2,03 (m; 2H); 1,80l,70(m;2H); 1,53-1,31 (m; 3H); 1,18(s; 6H)	(DMSO) δ 9,76 (s; IH); 8,84 (s; IH); 8,73 (s; IH); 7,52 (d; J = 3,0 Hz; 1H); 7,21 (d; J = 3,0 Hz; 1H); 6,64 (s; IH); 6,60 (s; 1H); 4,06-3,91 (tn; 4H); 3,88-3,74 (m; 6H); 2,69 (bs; 8H); 1,09 (s; 9H)	(CDCI3+CD3OD) δ 7,59-7,52 (m; 2H); 7,36 (d; 7= 3,2 Hz; 1H); 7,33-7,27 (m; 1H); 6,97 (dd; J = 3,2; 0,9 Hz; 1H); 6,70 (s; 1H); 6,60 (s; 1H); 4,06-3,95 (m; 6H); 3,843,69 (m; 6H); 3,26-3,15 (m; 2H); 3,13-3,05 (m; 4H); 2,89-2,80 (m; 4H)	(CDCh) δ 10,55 (bs; 1H); 8,47 (d; J - 5,1 Hz; IH); 7,59 (d;7 = 5,1 Hz; IH); 7,53-7,48(m; IH); 7,10-7,02 (m; 1H); 6,69 (s; IH); 6,67 (s; 1H); 4,07-3,95 (m; 4H); 3,883,76 (m; 6H); 2,80-2,55 (m; 8H); 1,08 (s; 9H)
MS-ESI [M+H]ł	486,3	PC cc	476,3	475,3	522,2	475,3
a:	X	X	X	X	X	X
oć	ό ό	I i Λ ।	1 HjC OH/—1 V—< N—1 1 \ i	Η/ i	s /ΛΧ O O	¥—N N—| \
oi	ι-Ό Z X	Z 1	H ęo W·*	z z	hd ^.2 1	zx
Nazwa	2-((4-cyklopentylopiperazyn-l y Io)me1y lo)-5 -(l //-indol -4 -y lo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5a] pirymidyna	-i Λ c iii lii l AS £? 2 -2 E 3 s—< >1 C -? ΙΛ 7· Ł B s = i - 't v i g (N O £ O	5-( l H-6-azaindol-4-ylo)-2-((4-(2hydroksypropan-2-y lo)pi perydy nl-yIo)metylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[l,5-a]pirymidyna	5-( 1 /7-6-azaindol-4-ylo)-2-((4-/errbutylpiperazyn-1-ylo)metylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5a]pirymidyna	5-( 1 //-indol-4-ylo)-2-((3-( 1,1dioksotiomorfolin-4-ylo)azetydyn1 -y lo)metylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	5-( 1 //-7-azaindol-4-y lo)-2-((4-ieributy Ipi perazy η-1 -y lo)mety lo)-7(morfo1in-4-ylo)pirazolo( 1,5a] pirymidyna
ti Ł	Γ1	00 PM		0 cc	CC	tH CC

PL 236 355 Β1

>H NMR (300 MHz)	(CDCh) δ 10,54 (bs; 1H); 8,46 (d; J = 5,0 Hz; 1H); 7,59 (d; /= 5,1 Hz; 1H); 7,53-7,46 (m; IH); 7,09-7,02 (m; 1H); 6,70 (s; 1H); 6,67 (s; 1H); 4,09-3,94 (m; 4H); 3,903,70 (m; 6H); 3,22-3,05 (m; 2H); 2,18-2,02 (tn; 2H); 1,84-1,67 (m; 2H); 1,56-1,32 (m; 3H); 1,19 (s; 6H)	(CDCh) 5 8,62 (bs; 1H); 7,60 (dd; J = 7,4; 0,8 Hz; 1H); 7,48 (d; J= 8,1 Hz; 1H); 7,34-7,27 (m; 2H); 7, i 3-7,08 (tn; 1H); 6,64 (s; 1H); 6,63 (s; 1H); 4,70-4,59 (m; J = 6,4 Hz; 4H); 4,02-3,95 (m; 4H); 3,84 (s; 2H); 3,80-3,73 (tn; 4H); 3,52 (p; J= 6,5 Hz; 1H); 2,81-2,55 (m; 4H); 2,53- 2,27 (τη; 4H)	(CDCh) δ 8,54 (bs; 1H); 7,37 (dd; J = 8,7; 3,9 Hz; 1H); 7,33-7,28 (m; 1H); 7,08-6,99 (m; 1H); 6,98-6,93 (m; 1H); 6,63 (s; i H); 6,57 (d; J= 2,2 Hz; 1H); 4,72-4,57 (m; 4H); 4,04-3,91 (m; 4H); 3,84 (s; 2H); 3,81-3,70 (m; 4H); 3,52 (p; J = 6,6 Hz; 1H); 2,81-2,55 (m; 4H); 2,52- 2,28 (m; 4H)	(CDCIj+CDsOD) β 7,59-7,51 (m; 2H); 7,35 (d; J = 3,2 Hz; 1H); 7,33-7,25 (m; 1H); 6,98-6,93 (m; J= 3,2; 0,8 Hz; IH); 6,69 (s; 1H); 6,65 (s; IH); 4,81-4,68 (m; 2H); 4,68-4,54 (m; 2H); 4,05-3,98 (m; 6H); 3,97-3,91 (m; 4H); 3,83-3,76 (m; 4H); 3,61-3,56 (m; IH); 3,35-3,3! (m; 1H);2,70-2,62 (m; IH); 1,89-1,80 (m; IH); 1,79- 1,70(m; IH)	(DMSO) δ 11,36 (s; 1H); 8,32 (s; IH); 7,69-7,62 (m; IH); 7,58-7,52 (m; IH); 7,51-7,46 (m; IH); 7,40-7,32 (m; 2H); 7,27-7,16 (m; 3H); 7,14-7,08 (m; 1H); 6,91 6,83 (m; IH);6,78(s; IH); 6,52 (s; IH); 6,19-6,09 (m; IH); 3,94-3,74 (m; 8H); 3,69 (s; 2H); 3,58-3,41 (τη; IH); 2,90-2,73 (m; 2H); 2,34-2,12 (m; 2H); 1,91-1,76 (m; 2H); 1,52-1,34 (m; 2H)
i MS-ESI I [M+H]+	1 i 476,3	i 1 474,3 1 1_____	492,3	486,3	551,3
	X	X	X	X	X
	HjC '—/	δ ό	T 0 λ o	λ o	Φ
tti	4^ Z z	Ηθ		pΓΧ zł
Nazwa	Ol Ć ϋ fc\t= -o .-•L Q, J2 O Q >>•2 e a 4 ί·Ύ ? J. m >7 <A O g o < — Cl 2 Φθ ν’?, Ά Λ	5-(l/7-indol-4-ylo)-2-((4-(oksetan3-ylo)piperydyn-l -ylo)metylo)-7(morfoltn-4-yio)pirazolo[l ,5a] pirymidyna	5-( 1 //-5-fluoroindol-4-ylo)-2-((4(oksetan-3 -ylo)pi perydy η-1 y 1 o)mety lo)-7-(morfolin-4-y lo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidy na	1 5-(l//-indol-4-ylo)-2-(((/S, 4S)-2(oksetan-3-yIo)-2,5-diazabicyklo[2.2.1 ]hept-2-ylo)metylo)-7(morfol in-4-y lo)pirazolo[ 1,5-e]- pirymidyna	3-etylo-1 -(1 -((5-( 1 //-indo l-4-y io)7-(morfotin-4-ylo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyn-2-ylo)metylo)pipetydyn4-ylo)mocznik
a a.	Λ <*>		UJ

PL 236 355 Β1

i Ή NMR (300 MHz)	(DMSO) 8 11,35 (bs; 1H); 7,65 (d; J = 6,6 Hz; 1H); 7,54 i (d; J= 8,1 Hz; 1H); 7,51-7,46 (m; 1H); 7,27-7,18 (m; i 1H); 7,13-7,07 (m; 1H); 6,77 (s; 1H); 6,50 (s; 1H); 5,74 , (d; J = 7,9 Hz; 1H); 5,66 (t; J= 5,5 Hz; 1H); 3,92-3,73 (m; 8H); 3,65 (s; 2H); 2,98 (d; J = 7,7 Hz; 2H); 2,861 2,71 (m;2H); 2,20-2,05 (m;2H); 1,81-1,66 (m;2H); i 1,38-1,19 (m; 3H); 0,96 (t; J = 7,7 Hz; 3H)	1 (CDCh) 7,95 (dd;J= 2,2; 11,1; 1H); 7,49-7,5 6 (m; 1H); । 7,31 (dd; J » 2,6; 3,3; i H); 7,18 (dd; J = 2,2; 8,8; 1H); 6,71 (s; 1H); 6,57 (s; 1H); 4,03-3,94 (m; 4H); 3,82 (s; 1 2 H); 3,80-3,74 (m; 4H); 2,67 (s; 8H); 1,08 (s; 9H)	i (CDCh) 8 8,86 (bs; 1H); 7,6 i (d; J = 7,4 Hz; 1H); 7,44 (d; J = 7,4 Hz; 1H); 7,34-7,24 (m; 3H); 6,58 (s; 1H); 1 4,00-3,87 (m; 4H); 3,83 (s; 2H); 3,77-3,6! (τη; 4H); i 2,80-2,59 (m; 8H); 2,43 (s; 3H); 1,10 (s; 9H)	(C DCIj) 8 8,65 (bs; 1H); 7,65-7,60 (m; 1H); 7,51 -7,45 ! (m; 1H); 7,35-7,30 (m; IH); 7,30-7,26 (m; 2H); 6,62 (s; 1 1H); 4,04-3,90 (m; 6H); 3,79-3,71 (m; 4H); 3,29-3,19 (m; 2H); 2,44 (s; 3 H); 2,32-2,19 (m; 2H); 1,83-1,70 (m; 1 2H); 1,61-1,44 (m;2H); 1,36-1,23 (m; 1H); 1,17 (s; 6H)	(CDCb) 8 7,83-7,77 (m; 1H); 7,48-7,42 (m; 1H); 7,34- 1 7,22 (m; 2H); 6,59 (s; 1H); 6,20 (s; 1H); 4,03-3,96 (m; l 4H); 3,91-3,81 (m; 6H); 3,34-3,24 (m;4H); 3,12 (q;J= 7,5 Hz; 2H); 2,79 (s; 3H); 2,76-2,67 (m; 4H); l ,42 (t; J = ____________7,5 Hz; 3H) ____________________i	1 (CDCb) 6 7,84-7,72 (m; 1H); 7,49-7,38 (m; 1H); 7,357,17 (m; 2H); 6,60 (s; 1H); 6,18 (s; 1H); 4,04-3,94 (m; 4H); 3,91-3,82 (m; 4H); 3,79 (s; 2H); 3,19-3,04 (m; 3H); 2,40 (s; 6H); 2,24-2,09 (m; 2H); 1,96-1,84 (m; 2H); 1,73-1,58 (m; 2H); 1,43 (t;J= 7,5 Hz; 3H); 1,33-1,24 (m; 2H)
MS-ESI [M+H]ł	i 1 503,3 1 ' i	1 1 492,3 1 i	oo	1 489,3	C4	489,3
od	I	X	o	O s	X	X
o;	X $		έ	HjC OHy---u ***—1 h/ '—/	ó £ 1 0	M i n—ę N—| Η3/ \
ad	.2 1	u. ,2 1	z 1	> x	£	o
Nazwa	1 -feny to-3-( 1 -((5-( 1 ff-indol-4-y lo)7-(morfol in-4-y lo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyn-2-ylo)mety!o)piperydyn4-ylo)mocznik	1 2-((4-tert-butylpiperazyn-1 - i ylo)metylo)-5-(5-fluoro-IH-indoIi 4-ylo)-7-(morfolin-4- । ylo)pirazolo[l,5-a]piiymidyna	2-((4-zm-butylpiperazy η-1 । ylo)metylo)-5-( 1 W-indol-4-ylo)-31 metylo-7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[l,5-a]pirytnidyna	2-((4-(2-hydroksypropan-2y lo)piperydy η-1 -ylo)tnetylo)-5(1 H-indol-4-yio)-3-metylo-7(morfolin-4-ylo)pirazolo( 1,5-a]pirymidyna	5-(2-etylobenzimidazo-l -ylo)-2((4-(mety losu!fonylo)piperazyn-1 ylo)metylo)-7-(morfol in-4ylo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	5-(2-etylobenzimidazo-1 -ylo)-2((4-(dimetyloamino)piperydyn-1 y lo)mety lo)-7 -(morfol in-4ylo)pirazo)o[ 1,5-a]pirymidyna
K o.	00	Ci	© rr		ej	9

PL 236 355 Β1

‘HNMR(300 MHz)	(CDCb) δ 7,82-7,76 (m; IH); 7,48-7,42 (m; 1H); 7,337,22 (m; 2H); 6,60 (s; 1H); 6,19 (s; 1H); 4,02-3,95 (m; 4H); 3,89-3,82 (m; 4H); 3,82-3,78 (m; 2H); 3,17-3,04 (m; 4H); 2,82-2,45 (m; 8H); 2,32 (s; 3H); 2,39-2,29 (m; IH); 2,21-2,08 (m;2H); 1,91-1,79 (m; 2H); 1,75-1,54 (m;2H); 1,42 (t;J= 7,5 Hz; 3H)	(CDCb) δ 7,87-7,76 (m; 1H); 7,50-7,39 (m; 1H); 7,367,21 (m; 2H); 6,97-6,80 (m; 4H); 6,64 (s; 1H); 6,19 (s; IH); 4,05-3,96 (m; 4H); 3,94-3,82 (m; 6H); 3,77 (s; 3H); 3,22-3,08 (m; 6H); 2,86-2,75 (m; 4H); 1,43 (t; 7,5 Hz; 3H)	(CDCb) δ 7,85-7.72 (m; 1H); 7,49-7.39 (m; 1H); 7,367,18 (m; 2H); 6,62 (s; 1H); 6,18 (s; 1H); 4,06-3,93 (m; 4H); 3,92-3,83 (m; 4H); 3,80 (s; 2H); 3,21-3,07 (m; 4H); 3,01 (d; J=7,5 Hz; 2H); 2,18-2,05 (m; 2H); 1,83-1,70 (m;2H); l,42(t;J = 7,5 Hz; 3H); 1,37-1,27 (m; 1H); l,19(s;6H)	(CDCb) δ 7,83-7,76 (m; 1H); 7,48-7,41 (m; IH); 7,357,22 (m; 2H); 6.60 (s; 1H); 6,19 (s; 1H); 4,04-3,96 (m; 4H); 3,91-3,81 (m; 6H); 3,13 (q;J = 7,5 Hz; 2H); 2,932,66 (m; 8H); 1,43 (t; J - 7,5 Hz; 3H); 1,20 (s; 9H)	(CDCb) δ 7,79-7,70 (m; IH); 7,50-7,43 (m; 1H); 7,357,21 (m; 2H);6,60(s; IH); 6,17(s; IH); 4,02-3,95 (m; 4H); 3,90-3,83 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 2,76 (s; 3H); 2,712,59 (m; 8H); 1,08 (s;9H)	(CDCb) δ 7,79-7,72 (m; IH); 7,52-7,45 (m; IH); 7,347,20 (m; 2H); 6,61 (s; IH); 6,18 (s; IH); 4,04-3,95 (m; 4H); 3,91-3,82 (m; 4H); 3,79 (s; 2H); 3,18-3,09 (m; 2H); 2,77 (s;3H); 2,16-2,03 (m;2H); 1,82-1,71 (m;2H); 1,55-1,37 (m;2H); 1,37-1,23 (m; IH); l,!9(s;6H)
MS-ESI [M+H]+	544,4	553,3	504,3	503,3	489,3	490,3
oi	I	I		T	Z	T
ai	T 9 0 1 u„ I	0 .o z	>------\ 1 ! '---' HO	ό oj	/—0¾ |—N N-7\ \	T HE z z
□i	uf ó	,,χ: Ó	CHj	uf 8	£	£ o Kś
Nazwa	5-(2-ety lobenzimidazo-1 -y lo)-2((4-(4-mety lop iperazyn-1 -y lo)piperydyn-1 -ylo)metylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[l ,5-o]pirymidyna	5-(2-ety lobenzimidazo-1-y io)-2((4-(4-metoksyfenylo)piperazyn-1 y lo)mety 1 o )-7-( morfo 1 in-4ylo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	5-(2-etylobenzimidazo-1-ylo)-2((4-(2-hydroksypropan-2ylo)piperydyn-1 -ylo)mety lo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	5-(2-etylobenzimidazo-l-yio)-2((4-/err-butylopiperazyn-l y lo)metylo)-7-(morfoli n-4 I ylo)pirazo!o[l,5-«]piiymidyna	5-(2-metylobenziniidazo-1 -ylo)-2((4-zert-buty lopiperazyn-1 y lo)mety lo)-7 -(morfotin-4ylo)pirazolo[l,5-a]pirymidyna	5-(2-mety 1 obenzimidazo-1 -y 1 o)-2((4-(2-hydroksypropan-2ylo)pipeiydyn-1 -ylo)metylo)-7(morfolin-4-y lo)pirazolo[ 1,5- a]pirymidyna
N £					$

PL 236 355 Β1

Ή NMR (300 MHz)	(CDCh) δ 7,96-7,87 (m; 1H); 7,70-7,61 (m; IH); 7,477,37 (m; 2H); 7,31 (t; J = 54,0 Hz; 1H); 6,60 (s; 1H); 6,31 (s; 1H); 4,03-3,95 (m; 4H); 3,94-3,87 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 2,83-2,56 (m; 8H); 1,09 (s; 9H)	(CDCh) β 7,92 (dd; J = 5,2; 4,1 Hz; 1H); 7,70-7,62 (m; IH); 7,47-7,38 (m; 2H); 7,31 (t; J= 54,0 Hz; 1H); 6,62 (s; 1H); 6,32 (s; 1H); 4,03-3,95 (m; 4H); 3,94-3,87 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 3,23-3,08 (m; 2H); 2,21-2,08 (m; 2H); 1,83-1,70 (m;2H); 1,56-1,39 (m;2H); 1,38-1,22 (m; IH); 1,19 (s; 6H)	(CDCh) δ 7,84-7,79 (m; 1H); 7,43-7,36 (m; 1H); 7,337,20 (m; 2H); 6,60 (s; IH); 6,16 (s; 1H); 4,02-3,96 (m; 4H); 3,89-3,84 (m; 4H); 3,83 (s; 2H); 3,66-3,55 (m; 1H); 2,69(bs; 8H); 1,42 (d; J = 6,9 Hz; 6H); l,10(s;9H)	(CDCh) δ 7,84-7,77 (m; IH); 7,42-7,35 (m; IH); 7,337,20 (m; 2H); 6,64 (s; 1H); 6,18 (s; 1H); 4,03-3,93 (m; 4H); 3,91-3,80 (m; 6H); 3,61 (hept; J= 6,8 Hz; IH); 3,24-3,12 (m; 2H); 2,23-2,09 (m; 2H); 1,83-1,74 (m; 2H); 1,56-1,46 (m;2H); 1,42 (d; J = 6,8 Hz; 6H); 1,291,23 (m; IH); 1,19 (s;6H)	(CDCh) δ 7,73-7,67 (m; 1H); 7,56-7,49 (m; 1H); 7,347,19 (m; 2H); 6,62 (s; 1H);6,29 (s; IH); 4,03-3,94 (m; 4H); 3,89-3,79 (m; 6H); 2,71 (bs; 8H); 2,41-2,30 (m; IH); 1,42-1,32 (m;2H); 1,20-1,03 (m; UH)	(CDCh) δ7,73-7,67 (m; IH); 7,56-7,49 (m; IH); 7,317,22 (m; 2H); 6,65 (s; 1H); 6,30 (s; 1H); 4,02-3,97 (m; 4H); 3,89-3,79 (m; 6H); 3,21-3,11 (m; 2H); 2,43-2,31 (m; IH); 2,19-2,09 (m;2H); 1,81-1,75 (m; 2H); 1,561,44 (m;2H); 1,40-1,35 (m; 2H); 1,29-1,23 (m; IH); 1,19 (s; 6H); 1,14-1,07 (m; 2H)
MS-ESI [Μ+ΗΓ	lA OJ	526,3	517,3	518,3	515,3	516,3
ύί	X	X	I	X	X	X
O£	H,C '---'	HjC OH y---i / \ N—1 HjC '----	δ O. 1 Λ	T $ ϊ	HjC CHy-- Y-N N—1 HjC \/	HO 0‘H
Di	ακ	XX d	£ £ 8	ak	J.	J. 8
Nazwa	5-(2-(difluorometylo)benzimidazo1 -y Io)-2-((4-iert-buty Ipiperazyn-1 ylo)fnetylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[l ,5-a]pirymidyna	5-(2-(difluorometylo)benzimidazol-ylo)-2-((4-(2-hydroksypropan-2ylo)piperydyn-1 -ylo)mety lo)-7(morfol in-4-ylo)pirazolo[ 1,5- a]pirymidyna	5-(2-izo-propylobenzitnidazo-1 y lo)-2-((4-/erz-butylopiperazyn-1 ylo)metylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[ 1,5-a]pitymidyna	5-(2-/zo-propy lobenzim idazo-1 ylo)-2-((4-(2-hydroksypropan-2ylo)piperydyn-1 -yio)metylo)-7(morfol in-4-yio)pirazolo[ 1,5-a]- pirymidyna	5-(2-cyklopropylobenziniidazo-l y lo)-2-((4-terr-buty lopiperazyn-1 ylo)metylo)-7-(morfolin-4-ylo}pirazolo[ 1,5-«]piryinidyna	5-(2-cyklopropylobenzimidazo-l ylo)-2-((4-(2-hydroksypropan-2ylo)pipetydyn-l -ylo)metylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazo!o[ 1,5-a]- pirymidyna
Prz.	e		Ol kA	ΙΛ

PL 236 355 Β1

I Ή NMR (300 ΜΗζ)	i (CDCb)6 8,55 (dd; J=4,8; 1,5 Hz; IH);7,77(dd; J = 8,1; 1,5 Hz; 1H); 7,20 (dd; J = 8,1; 4,8 Hz; 1H);6,61 (s; IH); 6,09 (s; 1H); 4,02-3,98 (m; 4H); 3,91-3,86 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 3,15 (q; 7,5 Hz; 2H); 2,66 (bs; 8H); 1,47 (t; J= 7,5 Hz; 3H); 1,08 (s; 9H)	(CDCb) δ 9,10 (d; J = 1,0 Hz; 1H); 8,44 (d; J = 5,6 Hz; 1H); 7,38 (dd;J= 5,6; 1,0 Hz; i H); 6,61 (s; lH);6,10(s; 1H); 4,02-3,97 (m; 4H); 3,93-3,87 (m; 4H); 3,82 (s; 2H); 1 3,13 (q; J= 7,5 Hz; 2H); 2,66 (bs; 8H); l,45(t; J = 7,5 Hz; 3H); l ,08 (s; 9H)	(CDCb) δ 7,35-7,31 (m; 1H); 7,29 (d; J = 2,5 Hz; 1H); i 6,89 (dd; J = 8,8; 2,5 Hz; !H);6,59(s; 1H);6,I5(s; 1H); 4,03-3,95 (m; 4H); 3,89-3,82 (m; 7H); 3,81 (s; 2H); 3,10 (q; J - 7,5 Hz; 2H); 2,66 (bs; 8H); 1,42 (t; J= 7,5 Hz; 3H); 1,08 (s;9H)	(DMSO) δ 7,50 (d; J - 8,8 Hz; 1H); 7,22 (d; J~ 2,5 Hz; 1 1H); 6,86 (dd; J - 8,8; 2,5 Hz; 1H); 6,51 (s; 1H); 6,49 (s; 1H); 4,05 (s; 1H); 3,92-3,80 (m; 8H); 3,80 (s; 3H); 3,63 1 (s; 2H); 3,08-2,90 (m;4H); 2,01-1,86 (m; 2H); 1,71-1,57 (m;2H); 1,34-1,12 (m; 6H); 1,02 (s;6H)	(DMSO) δ 7,58-7,53 (m; 1H); 7,35 (d; J= 2,1 Hz; 1H); 7,27 (t; J = 54 Hz; 1H); 7,07 (dd; J - 11,1; 2,1 Hz; 1H); 6,59 (s; 1H); 6,29 (s; 1H); 4,02-3,96 (m; 4H); 3,93-3,86 (m; 7H); 3,80 (s; 2H); 2,65 (bs; 8H); 1,08 (s; 9H)	(CDCb) δ 7,56 (d; J = 9,0 Hz; i H); 7,35 (d; J = 2,4 Hz; 1H); 7,28 (t; J = 60 Hz; 1H); 7,07 (dd; J = 9,0; 2,4 Hz; lH);6,60(s; lH);6,30(s; 1H); 4,03-3,95 (m; 4H); 3,933,86 (m; 7H); 3,78 (s;2H); 3,18-3,03 (m;2H); 2,17-2,01 1 (m;2H); 1,90-1,68 (m; 3H); 1,55-1,36 (m; 2H); 1,361,22 (m; 2H); 1,19 (s;6H)
MS-ESI [M+Hf	504,3	504,3	533,3	534,3	555,3	556,3
	X	X	X	X	X	X
'Ł	δ Λ	έ Λ	h/ \/ i _ _	| HjC OH /----1 1 H,C '---> 1 _ _	ρ	HjC OH .---- N—1 । h/ \
Bi		£ l^z ^z ó	$ o i	i	cc $ o i	ή D i
Nazwa	5-(2-ety lo im idazo[4,5-b] pirydyn-1 ylo)-2-((4-rert-butylopiperazyn-lylo)metylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[l,5-a]pirymidyna	' 5-(2-etyloimidazo[4,5-c]pirydyn-1 y lo)-2-((4-/er/-buty lopiperazyn-1 I ylo)metylo)-7-(morfolin-4| ylo)pirazolo[l,5-a]pirymidyna	5 -(2-ety lo-5 -metoksy benzimidazo1 -y lo)-2-((4-/ert-butylopiperazyn1 -y lo)mety lo)-7-(morfol i n-4 ylo)pirazoio[ 1,5-a]pirymidyna	1 5-(2-etylo-5-metoksybenzimidazoi 1 -ylo)-2-((4-(2-hydroksypropan-2ylo)piperydyn-)-ylo)metylo)-7(morfo)in-4-ylo)pirazolo[l ,5j a]pirymidyna	5-(2-difluorometylo-5-metoksybenzi midazo-1 -ylo)-2-((4-ieributylpiperazyn-1 -ylo)metylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[ 1,5-ίϊ] pirymidyna	5-(2-difluorOmetylo-5-metoksybenzimidazo-1 -ylo)-2-((4-(2hydroksypropan-2-ylo)piperydyn1 -ylo)metylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazoio( 1,5-a]pirymidyna
I Prz.	$	ϊη	oc		O	X©

PL 236 355 Β1

Ή NMR (300 MHz)	(CDCh)δ 9,26 (s; IH); 8,60 (d; J= 5,8 Hz; 1H);7,62 (d; J=5,8 Hz; IH); 7,30 (t; J = 54 Hz; IH);6,62 (s; IH); 6,27 (s; 1H); 4,03-3,97 (m; 4H); 3,97-3,90 (m; 4H); 3,81 (s; 2H); 2,66 (bs; 8H); 1,08 (s; 9H)	(CDCh)δ7,87-7,81 (m; 1H); 7,76-7,70 (m; IH); 7,387,32 (m; 2H); 6,59 (s; 1H); 6,53 (s; 1H); 4,88 (s; 2H); 4,01-3,95 (m; 4H); 3,91-3,85 (m; 4H); 3,81 (s; 2H); 3,46 (s; 3H); 2,66 (bs; 8H); 1,08 (s; 9H)	(CDCh)δ 7,95-7,88 (m; IH); 7,70-7,63 (m; IH); 7,477,38 (m; 2H); 7,30 (t; J = 54,0 Hz; 1H); 6,65 (s; 1H); 6,36 (s; 1H); 4,17-4,07 (tn; 2H); 4,03-3,96 (m; 4H); 3,96-3,84 (m; 6H); 3,78-3,68 (m; 4H); 3,44-3,32 (m; 2H); 3,31-3,18 (m; IH); 2,41-2,31 (m;4H)	(CDCh) δ 7,97-7.89 (m; 1H); 7,73-7,65 (m; 1H); 7,487,38 (m; 2H); 7,29 (t; J = 54,0 Hz; lH);6,64(s; IH); 6,35 (s; IH); 4,17-4,08 (m; 2H); 4,06-3,99 (m; 2H); 3,97-3,84 (m; 6H); 3,79-3,68 (m; 4H); 3,46-3,34 (m; 2H); 3,32-3,19(τη; IH);2,44-2,35(m;4H); 1,16(d; J = 7,0 Hz; 6H)	(CDCh) δ 7,96-7,88 (m; IH); 7,69-7,62 (m; IH); 7,467,38 (m; 2H); 7,30 (t; J = 54,0 Hz; 1 H); 6,55 (s; IH); 6,32 (s; IH); 4,02-3,95 (m;4H); 3,94-3,87 (m; 6H); 3,69-3,60 (m; 2H); 3,14-3,03 (m; 3H); 2,49-2,37 (m; 4H); 2,09-1,92 (m;4H)	(CDCh) δ 7,97-7,88 (m; IH); 7,69-7,62 (m; 1H); 7,477,39 (m; 2H); 7,31 (t; J = 54,0 Hz; 1H); 6,55 (s; IH); 6,31 (s; IH); 4,11-4,02 (m; IH); 4,02-3,95 (m; 4H); 3,94-3,87 (m; 4H); 3,85 (s; 2H); 3,63-3,56 (m; 2H); 3,52-3,44 (m; 2H); 3,44-3,34 (m; IH); 3,27 (s; 3H); 3,16-3,09 (m; 2H); 3,03-2,95 (m; 2H)
| MS-ESI [M+Hp	rj	2 υΊ	c-y CM V)		oC IZ)
ad	X	X	X	X	X	X
Od	ό o 1 ¥ ¥	ó ο,Ι I* I	4 0	ź Ϋ A	V' 2	Z Ϋ z Ϋ .0
ad	’'8	ak / H3C	’8	κΧ 8	;x b	8
Nazwa	5-(2-(difluorometylo)imidazo[4,5cjpirydyn-1 -ylo)-2-((4-ierzbuty lopiperazyn-1 -y lo)mety lo)-7 (morfolin-4-ylo)pirazolo[l ,5-a]- pirytnidyna	5-(2-( metoksy metylo)-benzimidazo-1 -y io)-2-((4-ier/-butylopiperazyn-l-ylo)mctylo)-7-(morfolin-4yio)pirazolo[l,5-d/]pirymidyna	5-(2-(difluorometylo)benzimidazol-ylo)-2-((3-(morfolin-4ylo)azetydyn-1 -ylo)mety lo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[l,5-a]pirymidyna	5-(2-(d ifl uorometylo)benzimidazol-ylo)-2-((3-((2R,6S>2,6dimetylomorfolin-4-yIo)azetydyn1 -ylo)metylo)-7-(morfol in-4y lo)pirazolo( 1,5-a]piiymidyna	5-(2-(difluorometylo)benzimidazo1 -ylo)-2-((3-(4,4-difluoropiperydyn-1 -ylo)azetydyn-1 ylo)metylo)-7-(morfolin-4ylo)pirazolo[l,5-a)pirymidyna	5 -(2-(d i fluoromety !o)benzimidazo1 -y!o)-2-((3-(3-nietoksyazetydyn-1y lo)azetydyn-1 -y lo)metylo)-7(morfolin-4-ylo)pirazolo[1,5ajpirymidyna
Prz.	*	'O	3	W)	s© s©	5©

PL 236 355 Β1

Ή NMR (300 MHz) i___	(CDCb) δ 7,96-7,90 (m; 1H); 7,70-7,64 (m; 1H); 7,477,38 (m;2H);7,34 (t;J=54,0Hz; TH); 6,24 (s; IH); 4,02-3,95 (m; 4H); 3,93-3,85 (m; 4H); 3,81 (s; 2H); 2,73-2,56 (m; 8H); 2,33 (s; 3H); 1,07 (s; 9H)	(CDCU)δ7,98-7,88(m; IH);7,72-7,63 (m; 1H); 7,497,37 (m; 2H); 7,35 (t; J= 54,0 Hz; IH); 6,25 (s; 1H); 4,03-3,94 (m; 4H); 3,94-3,85 (m; 4H); 3,77 (s; 2H); 3,14-3,04 (m; 2H); 2,33 (s; 3H); 2,17-2,04 (m; 2H); 1,81-1,69 (m;2H); 1,50-1,34 (m; 2H); 1,33-i,26(m; IH); 1,18 (s;6H)
MS-ESI [M+Hf	539,3	540,3
04	s	υ Σ
Ci	δ L> 1 $ Ϊ	T .2. oj X X
c4	i^z^^z b	κΧ &
Nazwa i ... _______	5-(2-(difluorometyło)benzimidazo1-ylo)-3-mety !o-2-((4-tertbutylopiperazyn-1 -ylo)metylo)-7(morfolin-4-y lo)pirazolo[ 1,5-a]pirymidyna	5-(2-(difluorometylo)benzimidazo1 -y lo)-3-mety lo-2-((4-( 2-hyd roksypropan-2-ylo)piperydyn-l -ylo)metylo)-7-(rnorfolin-4-y!o)pirazolo[ l ,5-a]pirym idyna
£ί o.	X X©

PL 236 355 Β1

Przykład 70. 2-(4-te/Y-butylpiperazyn-1-karbonylo)-5-(1/7-indol-4-ylo)-7-(morfolin-4-ylo)pirazolo

-[1,5-«lPirymidyna

Do roztworu 0,545 g (1,50 mmol) półproduktu 11-10 rozpuszczonego w 15 ml suchego DMF dodano 0,47 g, (3,3 mmol) 1-te/Y-butylopiperazyny, 0,446 g (3,3 mmol) HOBt, 0,633 g (3,3 mmol) EDCI oraz 0,63 ml (0,455 g, 4,5 mmol) TEA. Całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 40 h. Do mieszaniny dodano wody a następnie rozdzielono fazy. Fazę wodną ekstrahowano 3x DCM. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego i odparowaniu rozpuszczalnika mieszaninę reakcyjną rozdzielono na kolumnie chromatograficznej (żel aminowy) stosując, jako eluent układ heptan/octan etylu od 100/0 do 0/100. W wyniku rozdziału otrzymano 0,263 g (36%) związku 70. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 8,90 (bs; 1H); 7,60 (dd; J= 7,4; 0,8 Hz; 1H); 7,48 (d; J= 8,1 Hz; 1H); 7,33 - 7,25 (m; 2H); 7,12 - 7,04 (m; 1H);6,93(s; 1H);6,72(s; 1H);4,01 -3,93 (m; 4H); 3,93 - 3,84 (m; 4H); 3,80 - 3,71 (m; 4H); 2,78 - 2,55 (m; 4H); 1,13 (s; 9H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C27H33N7O2 [M+H]⁺: 488,28; zbadano 488,3.

Przykład 71. 5-(2-(difluorometylo)benzimidazo-1-ylo)-3-chloro-2-((4-terf-butylopiperazyn-1-ylo)metylo)-7-(morfolin-4-ylo)pirazolo[1,5-«1 pirymidyna

Do kolby wprowadzono 50 mg (0,095 mmol) związku z przykładu 50 i rozpuszczono w 1,0 ml DCM, następnie dodano 17,8 mg (0,134 mmol) NCS (N-chlorosukcynoimidu). Całość mieszano w temperaturze 30°C przez 24 h. Do mieszaniny dodano 3 ml roztworu pirosiarczynu sodu. Rozdzielono fazy, a fazę wodną ekstrahowano dwukrotnie chloroformem. Połączone fazy organiczne suszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Po odsączeniu środka suszącego i odparowaniu rozpuszczalnika na wyparce, mieszaninę oczyszczano na płycie chromatograficznej stosując, jako eluent CHCIs/MeOH 90/10. W wyniku rozdziału otrzymano 50 mg (94%) związku 71. ¹H NMR (300 MHz, CDCI3) δ 7,97 7,89 (m; 1H); 7,74 - 7,66 (m; 1H); 7,49 - 7,39 (m; 2H); 7,37 (t; J = 54Hz; 1H); 6,36 (s; 1H); 4,00 - 3,91 (m; 10H); 2,78-2,57 (m; 8H); 1,07 (s; 9H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C279H33CIF2N8O [M+H]⁺: 559,25; zbadano 559,3.

Przykład 72. 5-(2-(difluorometvlo)benzimidazo-1 -vlo)-3-bromo-2-((4-te/Y-butvloDiDerazvn-1 -vlo)metvlo)-7-(morfolin-4-vlo)Dirazolo[1,5-alDirvmidvna

Otrzymano analogicznie jak związek z przykładu 71, stosując NCB (N-bromosukcynoimid) zamiast N-chlorosukcynoimidu. ¹H NMR (300 MHz, CDCh) δ 7,97 - 7,89 (m; 1H); 7,74 - 7,66 (m; 1H); 7,49 - 7,39 (m; 2H); 7,38 (t; J = 54Hz; 1H); 6,40 (s; 1H); 4,01 - 3,92 (m; 10H); 2,77 - 2,56 (m; 8H); 1,07 (s; 9H). MS-ESI: (m/z) obliczono dla C28H33BrF₂N₈O [M+H]⁺: 602,20; zbadano 602,2.

Działanie biologiczne związków

Test hamowania kinaz PI3K in vitro

Efekty działania związków według wynalazku analizowano in vitro za pomocą testu hamowania kinaz PI3K opisanego poniżej.

PL 236 355 Β1

Badane związki chemiczne rozpuszczano w 100% DMSO, a powstałe roztwory rozcieńczano metodą seryjnych rozcieńczeń w 1x buforze reakcyjnym. Rekombinowaną kinazę rozcieńczano w mieszaninie reakcyjnej zawierającym 5x bufor reakcyjny, substrat (1 mM roztwór soli sodowej dioctanu 4,5-bisfosforanu fosfatydyloinozytolu (PIP2) w 40 mM buforze Tris) oraz wodę. Do dołka płytki 96-dołkowej dodawano 5 μΙ przygotowanych roztworów związków oraz 15 μΙ roztworu kinazy w mieszaninie reakcyjnej. Aby umożliwić interakcję badanych związków chemicznych z enzymem, płytkę inkubowano 10 minut w odpowiedniej temperaturze w termostacie płytkowym z mieszaniem orbitalnym z prędkością 600 rpm. Dołki kontroli negatywnej zawierały wszystkie wymienione odczynniki za wyjątkiem badanych związków i kinazy, zaś dołki kontroli pozytywnej zawierały wszystkie wymienione odczynniki za wyjątkiem badanych związków. Reakcję enzymatyczną inicjowano poprzez dodanie 5 μΙ 150 μΜ roztworu ATP, po czym płytkę inkubowano 1 godzinę w temperaturze 25°C bądź 30°C (w zależności od badanej izoformy PI3K) w termostacie płytkowym, orbitalnie mieszając jej zawartość z prędkością 600 rpm. Warunki reakcji przedstawiono w poniższej tabeli 12:

Tabela 12

KIN AZA	Stężenie kinazy [ng/reakcję]	Temperatura i czas reakcji	Substrat PIP2 [końcowe stężenie μΜ]	Bufor reakcyjny
PI3Ka (Carna Biosciences)	7,5 ng/reakcję	25°C, Ih	30 μΜ	50 mM HEPES pH 7,5 50 mM NaCI 3 mM MgCh 0,025 mg/ml BSA
PI3KS (Merck Millipore)	10 ng/reakcję	25°C, Ih	30 μΜ	50 mM HEPES pH 7,5 50 mM NaCI 3 mM MgCh 0,025 mg/ml BSA
ΡΙ3Κβ (Merck Millipore)	15 ng/reakcję	30°C, Ih	50 μΜ	50 mM HEPES pH 7,5 50 mM NaCI 3 mM MgCh 0,025 mg/ml BSA
ΡΙ3Κγ (Merck Millipore)	30 ng/reakcję	30°C, Ih	50 μΜ	40 nM Tris pH 7,5 20 mM MgCh 0,1 mg/ml BSA 1 mMDTT

Następnie przeprowadzano detekcję ADP powstałego w wyniku reakcji enzymatycznej z wykorzystaniem zestawu ADP-Glo Kinase Assay (Promega). W tym celu do dołka płytki 96-dołkowej dodawano 25 μΙ odczynnika ADP-Glo Reagent, a płytkę inkubowano 40 minut w temperaturze 25°C w termostacie płytkowym z mieszaniem orbitalnym z prędkością 600 rpm. Następnie do dołka płytki 96-dołkowej dodawano 50 μΙ Kinase Detection Reagent i inkubowano 40 minut w temperaturze 25°C w termostacie płytkowym orbitalnie mieszając jej zawartość z prędkością 600 rpm. Po upływie czasu inkubacji, intensywność luminescencji w dołku mierzono za pomocą luminometru Victor Light (Perkin Elmer, Inc.).

Na podstawie pomiaru intensywności luminescencji w dołkach zawierających badane związki chemiczne w różnych stężeniach i w dołkach kontrolnych wyznaczano wartości IC50. Wartości te wyznaczano w programie Graph Pad wersja 5.03 poprzez dopasowanie do poszczególnych punktów krzywej metodą regresji nieliniowej. Każdy związek chemiczny został zbadany przynajmniej w 4 powtórzeniach (4 dołki) na 2 płytkach 96-dołkowych z zastosowaniem co najmniej 4 dołków każdej z kontroli.

Poniżej w Tabeli 13 przedstawiono uśrednione wyniki działania hamującego wobec poszczególnych izoform kinaz PI3K jako IC50 dla wybranych związków objętych niniejszym zgłoszeniem. Symbole A, B i C w Tabeli 13 mają następujące znaczenia:

A: IC50 < 100 nM; B: 100 nM < IC50 < 1000 nM; C: IC50 > 10OOnM

PL 236 355 Β1

Tabela 13

Prz.	ΡΙ3Κα	ΡΙ3Κβ	ΡΙ3Κγ	PI3KÓ
1	C	c	B	A
2	C	n.d.	n.d.	B
3	C	n.d.	n.d.	A
4	C	c	C	A
5	C	c	C	A
6	C	n.d.	n.d.	B
7	C	C	C	A
8	C	c	C	A
9	C	c	C	A
10	C	c	C	A
11	c	c	C	A
12	c	n.d.	n.d.	A
13	c	C	C	A
14	c	n.d.	n.d.	A
15	c	n.d.	n.d.	B
16	c	C	C	A
17	c	C	C	A
18	c	n.d.	n.d.	B
19	c	C	C	A
20	c	c	n.d.	A
21	c	n.d.	n.d.	B
22	c	C	C	A
23	c	n.d.	n.d.	B
24	c	n.d.	n.d.	B
25	c	C	C	A
26	c	n.d.	n.d.	A
27	c	n.d.	n.d.	A
28	c	C	C	A
29	c	C	n.d.	A
30	c	C	C	A
31	c	C	C	A
32	c	C	n.d.	A
33	c	C	C	A
34	c	n.d.	n.d.	A
35	c	C	C	A
36	c	n.d.	n.d.	A

PL 236 355 Β1

37	n.d.	n.d.	n.d.	B
38	C	n.d.	n.d.	B
42	C	n.d.	n.d.	B
43	C	n.d.	n.d.	B
47	C	n.d.	n.d.	A
48	C	n.d.	n.d.	B
49	C	n.d.	n.d.	B
50	B	C	C	A
51	C	c	C	A
52	C	n.d.	n.d.	B
53	C	n.d.	n.d.	B
54	C	n.d.	n.d.	B
55	C	n.d.	n.d.	B
62	C	C	C	B
64	B	C	C	A
65	n.d.	n.d.	n.d.	A
66	B	C	C	A
67	n.d.	n.d.	n.d.	A
68	B	C	C	A
69	B	C	C	A
70	C	C	C	A
71	B	c	C	A

Badanie poziomu fosforylacji białka AKT metodą Western biot

Poziom fosforylacji białka AKT w komórce zależy od aktywności ścieżki PI3K - zahamowanie kinaz PI3K inhibitorem (badanym związkiem) powoduje spadek fosforylacji AKT, obserwowany w metodzie Western biot jako zanik prążka wybawionego za pomocą przeciwciał anty-pAKT. Zahamowanie kinaz nie wpływa na poziom całkowitego białka AKT - barwienie przeciwciałami anty-AKT stanowi kontrolę eksperymentu. Kontrolę każdego barwienia stanowi oznaczenie poziomu dehydrogenazy aldehydu 3-fosfoglicerynowego (GAPDH) - białka występującego w komórkach w stałej ilości.

Jako model komórkowy do badania poziomu fosforylacji AKT przez PI3K5 stosowano linię komórkową RAJI (pochodzenie: chłoniak Burkitta, dostawca: ATCC), stymulowaną przeciwciałem 1 gM. Przeciwciało łącząc się z receptorem BCR występującym na powierzchni tych komórek powoduje aktywację PI3K5, co z kolei prowadzi do wzrostu fosforylacji AKT (Winkler et al. 2013, Chemistry and Biology).

Jako model komórkowy do badania poziomu fosforylacji AKT przez ΡΙ3Κγ stosowano linię komórkową RAW264.7 (pochodzenie: mysia linia monocytów transformowana wirusem Ab-MLB, dostawca: ATCC), stymulowaną składnikiem C5a układu dopełniacza. Białko to łącząc się z receptorem C5aR powoduje aktywację ΡΙ3Κγ, co z kolei prowadzi do wzrostu fosforylacji AKT (Winkler et al. 2013, Chemistry and Biology).

Komórki wysiewano na 6-dołkowe płytki w gęstości 1-1,5x10⁶/ml w pożywce bez inhibitora. Bezpośrednio po wysianiu komórki traktowano badanymi związkami przez 1 godz., następnie komórki stymulowano (Raji: anty-1 gM, 5 mg/ml, 15 min przed końcem inkubacji; RAW: C5a, 5 ng/ml, 5 min przed końcem inkubacji). Następnie komórki lizowano buforem RIPA (Sigma-Aldrich) zawierającym inhibitory proteaz (Halt Protease Inhibitor Cocktail, Thermo) i fosfataz (PhosSTOP, Roche) i oznaczano stężenie białek metodą BCA (Pierce) zgodnie z zaleceniami producenta. Przygotowane lizaty poddawano elektroforezie SDS-PAGE przez 2 godz. pod napięciem 100 V w aparacie Mini Protean III (BioRad). Po elektroforezie rozdzielone w żelu białka przenoszono na membranę nitrocelulozową techniką elektrotransferu przez 1 godz. pod napięciem 100 V w aparacie Mini Protean III. Analizę western biot wybranych białek prowadzono zgodnie z zaleceniami producenta danych przeciwciał.

PL 236 355 Β1

Stosowano przeciwciała l-rzędowe: anty-pAKT i anty-AKT (Celi Signaling Technology) oraz antyGAPDH (Mi Ili porę). Do detekcji przeciwciał l-rzędowych stosowano przeciwciała ll-rzędowe sprzężone z peroksydazą chrzanową (Sigma-Aldrich). Związane z membraną białka wizualizowano za pomocą odczynnika LumiLight (Roche), a następnie wywoływano na kliszach Light Film BioMax (Kodak).

Wynik oznaczania poziomu fosforylowanego AKT (pAKT) oraz całkowitego AKT w komórkach traktowanych przez 1 godzinę wybranymi związkami według wynalazku przedstawiono na rysunku, na Fig. 1 do 3 dla PI3K5 i dla ΡΙ3Κγ na Fig. 4. Fig. 3 ilustruje zależny od dawki związków spadek aktywności kinazy PI3K delta w postaci malejącej intensywności prążka stanowiącego białko fosfo-AKT (linia RAJI). Eksperymenty wykonane na linii RAW, w której białko AKT fosforylowane jest przez kinazę PI3K gamma, nie pokazują spadku ilości ufosforylowanego AKT, co potwierdza selektywne działanie związków na kinazę PI3K delta.

Badanie farmakokinetyki in vivo

Właściwości farmakokinetyczne związków według wynalazku, świadczące o ich biodostępności, badano in vivo na szczurach, według schematu opisanego poniżej.

Badanie przeprowadzono na szczurach Wistar o wadze 250-300 g, w wieku ok. 12 tyg. Szczury otrzymywały doustnie badane związki w dawce 30 mg/kg m.c. Od każdego ze zwierząt pobierano krew do analizy w 6 punktach czasowych - 30 min, 1 h, 2 h, 4 h, 7 h oraz 12 h od podania związku. Krew pobierano do probówek zawierających K2EDTA i odwirowywana przez 15 min, 2000xg, w temperaturze pokojowej w celu separacji osocza. Zebrane próbki osocza, przechowywano w -20°C do czasu analizy. Każdy ze związków badano na grupie 5 zwierząt.

Stężenie badanych związków w osoczu oznaczano za pomocą spektrometrii. Dla każdego z badanych związków wyznaczano czas osiągnięcia maksymalnego stężenia w surowicy (Tmax), maksymalne osiągnięte stężenie (Cmax) oraz pole powierzchni pod krzywą (AUC - Area Underthe Curve). Parametry farmakokinetyczne dla czterech przykładowych związków objętych niniejszym zgłoszeniem przedstawiono w tabeli 14:

Tabela 14

Przykład:	4	8	11	50
Tmax [hl	2	2	2	2
Cmax [ng/ml]	600	200	300	900
AUC [mg*h/L]	3,58	1,29	1,25	5,03

Badane związki są biodostępne i osiągają Tmax i Cmax typowe dla leków w danej klasie.

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Związek o wzorze ogólnym (I)

   w którym:

   Y oznacza -CH2- lub >C=O;

   R¹ oznacza grupę wybraną z grup Α1, A2 i A3:

   PL 236 355 Β1

   A3

   R² oznacza:

   - grupę dioksotiomorfolino o wzorze B1;

   BI

   - grupę piperazynylową o wzorze B2

   B2 w której dwa atomy węgla pierścienia piperazyny mogą być połączone mostkiem metylenowym, tworząc ugrupowanie 2,5-diazabicykliczne, a podstawnik R⁵ jest wybrany z grupy składającej się z -SO2CH3; -C(O)-C1-C3-alkilu, -C(O)-C3-C5-cykloalkilu; fenylu podstawionego przez -O-C1-C3 alkil; oraz grupy -CR⁶R⁷R⁸, gdzie R⁶, R⁷ i R⁸ niezależnie oznaczają atom wodoru, CH3, cyklopropyl lub CONH2, albo jeden spośród R⁶, R⁷ i R⁸ oznacza atom wodoru, a dwa pozostałe spośród R⁶, R⁷ i R⁸ są połączone tworząc grupę -(CH2)2, -(CH2)3, lub -(CH2-O-CH2);

   - grupę o wzorze B3

   B3 w której podstawnik R⁹ jest wybrany z grupy składającej się z morfolino, 2,6-dimetylomorfolino, 1,1-dioksotiomorfolino, 4,4-difluoropiperydynylu i 3-metoksyazetydyn-1-ylu; lub

   - grupę o wzorze B4

   B4 w której podstawnik R¹⁰ jest wybrany z grupy składającej się z C1-C4 alkilu; C1-C4 alkilu podstawionego przez OH; -COO(C1-C3 alkilu); -N(C1-C3 alkil)₂; -NHCONH-C1-C3-alkilu; -NHCONH-C1-C3-fenylu; piperazynylu i piperazynylu podstawionego w pozycji 4 przez C1-C3 alkil;

   R³ oznacza H, halogen, lub C1-C4 alkil;

   R⁴ oznacza C1-C4 alkil, C3-C4-cykloalkil, C1-C4 alkil podstawiony przez C1-C4 alkoksyl, lub CHF₂;

   PL 236 355 B1
2. 2.
3. 3.
4. 4.
5. 5.
6. 6.
7. 7.
8. 8.
9. 9.
10. 10.
11. 11.
12. 12.
13. 13.
14. 14.
15. 15.
16. 16.

    X¹ i X² mają następujące znaczenia:

    (i) X¹ oznacza CH i X² oznacza CH lub N;

    (ii) X¹ oznacza N i X² oznacza CH, albo (iii) X¹ oznacza CH i X² oznacza C-O-CH3;

    X³, X⁴, X⁵ i X⁶ mają następujące znaczenia:

    (i) X³ oznacza N, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH;

    (ii) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza N, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH;

    (iii) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza N i X⁶ oznacza CH;

    (iv) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CH i X⁶ oznacza CH lub CF; albo (v) X³ oznacza CH, X⁴ oznacza CH, X⁵ oznacza CF i X⁶ oznacza CH;

    X⁷ oznacza CH lub N;

    linia falista wskazuje miejsce przyłączenia;

    oraz jego dopuszczalne farmaceutycznie sole.

    Związek według zastrz. 1, w którym Y oznacza -CH2-.

    Związek według zastrz. 1, w którym Y oznacza >C=O.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 3, w którym R³ oznaczaH.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 3, w którym R³ oznacza C1-C4 alkil.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 3, w którym R³ oznacza halogen.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 6, w którym R¹ oznacza grupę A1 lub A2.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 6, w którym R¹ oznacza grupęA3.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 8, w którym R² oznacza grupęB1.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 8, w którym R² oznacza grupęB2.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 8, w którym R² oznacza grupęB3.

    Związek według któregokolwiek z zastrz. 1 do 8, w którym R² oznacza grupęB4.

    Związek o wzorze (I) według któregokolwiek z zastrz. 1 do 12 do stosowania jako lek.

    Związek o wzorze (I) według któregokolwiek z zastrz. 1 do 12 do stosowania w leczeniu chorób układu immunologicznego, chorób o podłożu zapalnym i nowotworów.

    Kompozycja farmaceutyczna, zawierająca związek o wzorze (I) według któregokolwiek z zastrz. 1 do 12 oraz dopuszczalne farmaceutycznie substancje pomocnicze.

    Zastosowanie związku o wzorze (I) według któregokolwiek z zastrz. 1 do 12 do wytwarzania leku do leczenia chorób układu immunologicznego, chorób o podłożu zapalnym i nowotworów.