PL231074B1 - Element panelowy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy elementu panelowego, do kształtowania wykładziny podłogowej z wielu elementów panelowych tego samego rodzaju, dających się łączyć między sobą.

Jako wykładziny podłogowe, wchodzą dzisiaj do zastosowania często wykładziny wykonane z elementów panelowych. Ogólnie, należy tu wymienić parkiety prefabrykowane, podłogi z drewna naturalnego lub podłogi laminowane, jak również wykładziny podłogowe z elastycznych materiałów, takich jak linoleum, korek lub tworzywo sztuczne. Wykładziny podłogowe składają się z wielu rzędów elementów panelowych, zasadniczo prostokątnych w swej konfiguracji. Zwykle, na boku wzdłużnym i na powierzchni czołowej, względnie powierzchni wierzchołkowej, elementy panelowe posiadają ciągłe wpusty, i każdorazowo, na przeciwległym boku wzdłużnym lub na powierzchni czołowej, ciągłe pióra, które dopasowane są z zamknięciem kształtowym do wpustów. Elementy panelowe są układane dzięki złączu na pióro i wpust, przy czym elementy panelowe dwóch sąsiednich rzędów są zwykle usytuowane z przestawieniem względem siebie.

W oparciu o zwykłą, prostokątną konfigurację elementów panelowych w ramach przedmiotowego wynalazku, stosowane będą następujące określenia, takie jak bok wzdłużny i powierzchnia czołowa, bez ograniczania wynalazku do podłużnych elementów panelowych. Zasadniczo, elementy panelowe mogą również posiadać inne zarysy, a przykładowo mogą być ukształtowane w formie kwadratu. Określenie „pierwszy bok wzdłużny” i „drugi bok wzdłużny” jak również „pierwsza powierzchnia wierzchołkowa i „druga powierzchnia wierzchołkowa” służą do rozróżnienia pierwszych i drugich boków paneli, które każdorazowo usytuowane są parami równolegle względem siebie i każdorazowo pod kątem względem inaczej oznaczanych boków paneli. Odpowiednio do tego, geometria elementu panelowego, przewidziana dla jednego boku wzdłużnego może być przewidziana również dla innych boków, przykładowo powierzchni czołowej, lub odwrotnie.

Dzięki opisowi JP 3-169967 znane jest rozwiązanie, w którym na wpustach i na piórach należy ukształtować mechaniczne elementy ryglujące, które w przypadku elementów panelowych, sąsiadujących ze sobą w wykładzinie podłogowej, łączą się ze sobą z zazębieniem zatrzaskowym. Przez to, można uniknąć tworzenia się szczelin w ułożonej podłodze, powstałych na skutek procesów rozszerzania się lub kurczenia. Porównywalne rozwiązanie wynika z opisu DE 297 10 175 U1.

Podobne rozwiązania proponują również opisy DE 295 01 954 U1, DE 201 20 704 U1 lub WO 98/58142 A1, jak również WO 96/27721 A1. Dopasowane do siebie elementy ryglujące na wpuście i piórze elementów panelowych są ukształtowane w postaci zagłębień, wybrań lub występów, aby łączące się elementy panelowe utrzymać w stanie połączenia.

Opis DE 10 2005 012 827 B3 ujawnia panel do wykładzin podłogowych, ściennych lub sufitowych z elementami ryglującymi, które w stanie zmontowania, w przypadku elementów panelowych sąsiadujących ze sobą w wykładzinie łączą się ze sobą dociskowo, z zazębieniem zatrzaskowym, na zasadzie przycisku.

Dzięki opisom DE 10 2007 035 811 A1 i DE 10 2007 030 750 A1, do stanu techniki zalicza się dalej sposób wytwarzania złącza dla paneli podłogowych i odpowiednie złącze. W przypadku opisywanego tu elementu panelowego, na powierzchni czołowej przewidziane są występy łącznikowe w postaci trzpieni, które osadzone są w przygotowanych otworach w powierzchni wierzchołkowej. Na innej powierzchni wierzchołkowej elementu panelowego przewidziane są ustalacze dla łączników, w których zazębiają się występy łącznikowe, w przypadku elementów panelowych, sąsiadujących ze sobą w wykładzinie.

Wychodząc ze stanu techniki, u podstaw wynalazku leży zadanie ulepszenia elementu panelowego, ze względu na technologię montażu, względnie technologię układania, jak również technologię wytwarzania.

Rozwiązanie tego zadania polega na konstrukcji elementu panelowego według wynalazku, zgodnie z cechami zawartymi w zastrzeżeniu nr 1.

Korzystne ukształtowania i rozwinięcia konstrukcyjne elementu panelowego, zgodnego z wynalazkiem są przedmiotem zastrzeżeń zależnych 2 do 13.

Element panelowy według wynalazku posiada występy łącznikowe, które utworzone są poprzez czopy usytuowane w odstępach względem siebie, wzdłuż pierwszej powierzchni czołowej i/lub pierwszego boku wzdłużnego. Na każdorazowo innej, drugiej powierzchni czołowej i/lub na drugim boku wzdłużnym ukształtowane są odpowiednie ustalacze dla łączników. Ustalacze dla łączników są utworzone poprzez wiercone otwory, rozmieszczone w odstępach względem siebie. Przekrój poprzeczny,

PL 231 074 B1 względnie powierzchnia przekroju poprzecznego każdego czopa stanowi odcinek koła, i następnie nazywana jest odcinkiem koła czopa. Również przekrój poprzeczny, względnie powierzchnia przekroju poprzecznego każdego wierconego otworu stanowi odcinek koła i następnie nazywana jest odcinkiem koła wierconego otworu. Pod pojęciem odcinka koła należy rozumieć częściową powierzchnię koła, która ograniczona jest łukiem okręgu i cięciwą koła. Geometria czopa i geometria wierconego otworu są tak do siebie dopasowane, że w przypadku elementów panelowych, sąsiadujących ze sobą w wykładzinie podłogowej, czop sprężysto-elastycznie zazębia się zatrzaskowo w odpowiadającym mu wierconym otworze. Przy składaniu elementów panelowych, w celu ukształtowania wykładziny, czopy i ustalacze są chwytane jeden w drugim. Zwłaszcza, gdy element panelowy wykonany jest z giętkiego, sprężystego lub elastycznego materiału, czopy i wiercone otwory mogą być chwytane jeden w drugim na zasadzie zamka błyskawicznego.

Środek koła dla odcinka koła czopa i środek koła dla odcinka koła wierconego otworu są przestawione względem siebie w pionie. Zwłaszcza, środek koła dla odcinka koła czopa leży pod środkiem koła dla odcinka koła wierconego otworu.

Koncepcja złącza bazuje na podstawowej idei, że czopy i wiercone otwory stosowane są przy korzystnie identycznych średnicach, przy czym tylko środki kół są przesunięte względem siebie. Dzięki temu, dochodzi do tego, że promienie kół pokrywają się, względnie dochodzi do niecałkowitego nakładania się przekrojów poprzecznych. W przypadku elastycznego tworzywa, to pokrywanie się prowadzi do tego, że elementy panelowe są zakleszczone ze sobą. Przykładowo, w przypadku elastycznego tworzywa, pokrycie promieni może przyjąć wartość 0,15 mm po każdej stronie czopa, względnie wierconego otworu.

Takie pokrycie, wynoszące od 0,1 do 0,2 mm na stronę jest przykładowo niewykonalne przy stosowaniu tworzywa HDF. Tworzywo nie jest wystarczająco elastyczne, tak, że czop, nie doprowadzając do swego zniszczenia, nie mógłby zazębić się w wierconym otworze. Albo musi być dobrane mniejsze pokrycie, co oddziałuje niekorzystnie na siłę zakleszczenia, albo musi być stosowane tworzywo, które posiada większą elastyczność. Przy zastosowaniu tworzywa HDF, musiałyby być w tym celu zastosowane również różne promienie, aby można było osiągnąć selektywne zakleszczenie.

Wynalazek nie wyklucza, że wiercone otwory, względnie czopy posiadają różniące się od siebie średnice. Korzystnie, jednak średnice są tej samej długości.

W ukształtowaniu szczególnie korzystnym w praktyce, kąt środkowy odcinka koła czopa i kąt środkowy odcinka koła wierconego otworu jest większy niż 180°.

Ponadto, cięciwa odcinka koła czopa i cięciwa odcinka koła wierconego otworu przebiega w płaszczyźnie dolnej powierzchni elementu panelowego.

Ukształtowanie według wynalazku jest szczególnie dobrze przydatne dla elementów panelowych, wykonanych z elastycznych tworzyw. Wynalazek jest szczególnie skuteczny w przypadku elementów panelowych, w których te obszary, które zazębiają się między sobą kształtowo, wykonane są z giętkiego, elastycznego materiału nośnego. Obszar ten oznaczany jest również jako rdzeń elementu panelowego. Korzystnie, przynajmniej w tym obszarze, element panelowy wykonany jest z termoplastycznego tworzywa sztucznego lub tworzywa kompozytowego z odpowiednimi właściwościami, dotyczącymi giętkości i elastyczności. W przypadku tworzywa kompozytowego jako środek wiążący jest stosowane tworzywo sztuczne. Szczególnie, element panelowy, a przynajmniej rdzeń elementu panelowego wykonany jest z poli(chlorku winylu) (PVC). Alternatywnie lub dodatkowo, obszary elementu panelowego mogą być wykonane z materiałów wolnych od PVC, jak na przykład z polipropylenu (PP) lub poli(tereftalanu etylenu) (PET).

Jako środek wiążący dla tworzyw kompozytowych mogą być stosowane zarówno PVC, jak również poliuretan (PU), jak i akrylany. Stosowne środki wiążące to zwłaszcza mineralne wypełniacze. Jako przykłady są w tym celu powołane kreda i popioły.

Oczywiście, element panelowy może być również wykonany z materiału włóknistego, takiego jak wysoko lub średnio zagęszczony materiał włóknisty lub kompozytu drewno - tworzywo sztuczne (Wood-Plastic-Composites WPC).

Czopy, jako część składowa stanowią jedną całość z elementem panelowym. Szczególnie, czopy są wyfrezowane z materiału elementu panelowego. Następuje to za pomocą odpowiednich frezów, względnie urządzeń frezujących, które są tak skonfigurowane, że równocześnie może być wytwarzanych wiele czopów, rozmieszczonych w odstępach wzdłuż boku elementu panelowego.

PL 231 074 B1

Stabilność położenia ułożonych elementów panelowych jest ulepszona dzięki temu, że na bokach panelu ukształtowane są dodatkowe elementy ryglujące. Szczególnie, mogą być przewidziane hakowate, współdziałające ze sobą elementy ryglujące. Wskutek tego, na pierwszej powierzchni czołowej i/lub pierwszym boku wzdłużnym od strony podłogi, może być przewidziana pierwsza listwa ryglująca, wystająca względem znajdującej się tu powierzchni bocznej elementu panelowego, której dolna powierzchnia przebiega w płaszczyźnie dolnej powierzchni elementu panelowego. Ta pierwsza listwa ryglująca, posiada otwarty w kierunku do góry pierwszy rowek sprzęgający, jak również skierowane do góry pierwsze żebro sprzęgające. Na drugiej powierzchni czołowej i/lub drugim boku wzdłużnym może być przewidziana od góry druga listwa ryglująca, wystająca względem znajdującej się tu powierzchni bocznej elementu panelowego. Górna powierzchnia drugiej listwy ryglującej przebiega w płaszczyźnie górnej powierzchni elementu panelowego. Drugą listwa ryglująca posiada drugi kanał sprzęgający, otwarty w kierunku do dołu, jak również od strony zakończenia, drugie żebro sprzęgające, skierowane w kierunku do dołu. Pierwsza listwa ryglująca i druga listwa ryglująca są tak ukształtowane, że w przypadku elementów panelowych, sąsiadujących ze sobą w wykładzinie podłogowej, zazębiają się one wzajemnie. Przy tym, pierwsze żebro sprzęgające jest uchwycone w drugim rowku sprzęgającym, a drugie żebro sprzęgające w pierwszym rowku sprzęgającym.

Elementy panelowe według wynalazku są łatwo układane bez używania kleju. Przy układaniu, elementy panelowe wchodzą wzajemnie bezluzowo do całego układu. Powstaje zatrzaskowe, sprężysto-elastyczne sprzężenie elementów panelowych poprzez czopy utrzymywane zaciskowo w wierconych otworach. Stabilizacja poprzeczna i wzdłużna jest wspierana dodatkowo, względnie jest gwarantowana dzięki listwom ryglującym.

Ponieważ elementy panelowe nie są sztywne, układanie ich, zwłaszcza w obszarze powierzchni czołowych może być ułatwione, gdy tu umieszczone są odpowiednie czopy i wiercone otwory. Przy układaniu, powierzchnia czołowa może być łukowato wygięta. Z jednej strony prowadzi to do pewnego rozprzestrzenienia się dolnej powierzchni, wyposażonej w wiercone otwory, co ułatwia układanie i możliwe jest to, aby poszczególne wiercone otwory, poprzez rozwijanie, w pewnym stopniu, odcinkowo, prowadzić wzdłuż poszczególnych czopów. Gdy panel, względnie powierzchnia czołowa ponownie jest prosta, wiercone otwory ściśle obejmują czopy, tak, że element nie może się już więcej odgiąć. To rozwijanie, względnie odcinkowe, wspólne ujmowanie czopów przez wiercone otwory, znacznie ułatwia montaż.

W celu ulepszenia procesu układania, krawędzie boków paneli od strony podłogi, a więc powierzchni czołowych i/lub boków wzdłużnych są sfazowane.

Element panelowy według wynalazku może być wykonany jednowarstwowo. Oczywiście, element panelowy może być również elementem wielowarstwowym. Szczególnie, element panelowy, od strony górnej może posiadać warstwę materiałową, jak na przykład warstwę dekoracyjną lub warstwę tłumiącą. Ponadto, element panelowy może być wyposażony w warstwę materiałową na powierzchni dolnej. Jako warstwa materiałowa, nałożona od dołu, może być przewidziana warstwa tłumiąca lub przeciwciąg.

Warstwa rdzeniowa elementu panelowego może zawierać dodatkowy środek wzmacniający lub stabilizujący. Przy tym, może chodzić o tkaninę wzmacniającą lub stabilizującą, lub włókninę, która w tym obszarze nadaje elementowi panelowemu wyższą stabilność.

Wynalazek jest następnie bliżej opisany na podstawie przykładu wykonania przedstawionym na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wycinek z dwóch sąsiednich elementów panelowych wykładziny podłogowej, fig. 2a - widok wierconego otworu w jednym z boków elementu panelowego i widok czopa na boku innego elementu panelowego przed montażem, fig. 2b - wiercony otwór i czop elementów panelowych po ułożeniu, fig. 3 - każdorazowo, obszar od strony zakończenia, pierwszego i drugiego boku panelu przed połączeniem, w widoku perspektywicznym, fig. 4 - widok odpowiedni do fig. 3 po ułożeniu elementów panelowych, fig. 5 - widok z boku elementu panelowego według wynalazku i fig. 6 technicznie uproszczony, schematyczny widok urządzenia frezarskiego do wytwarzania czopów według wynalazku, na elemencie panelowym, zgodnym z wynalazkiem.

Fig. 1 pokazuje wycinek z dwóch sąsiednich elementów panelowych 1,2 wykładziny podłogowej. Elementy panelowe 1, 2 posiadają każdorazowo prostokątny przekrój poprzeczny i pierwsze boki wzdłużne 3 oraz pierwsze powierzchnie czołowe 4, jak również drugie boki wzdłużne 5 oraz drugie powierzchnie czołowe 6 (patrz fig. 3 i 4). Na fig. 1 przedstawiony jest widok elementów panelowych 1,2, od strony boku wzdłużnego 3, tak, że przedstawiono tu złącze przy krótszych bokach paneli, przy tak zwanych powierzchniach czołowych 4, 6.

PL 231 074 B1

Na pierwszej powierzchni czołowej 4 elementu panelowego 1 przewidziane są występy łącznikowe w postaci trzpieni 7, rozmieszczonych w odległości a od siebie. Trzpienie 7 stanowią część składową, tworzącą jedną całość z elementem panelowym 1. Na drugiej powierzchni czołowej 6 przewidziane są ustalacze dla łączników, w postaci wierconych otworów 8, rozmieszczonych w odległości a od siebie, wzdłuż drugiej powierzchni czołowej 6.

Jak to wyjaśnia zwłaszcza fig. 2, powierzchnia przekroju poprzecznego czopa 7 stanowi częściową powierzchnię powierzchni koła i przedstawia zatem odcinek koła (przekrój czopa w kształcie odcinka koła). To samo obowiązuje dla powierzchni przekroju poprzecznego, wierconego otworu 8. Również ona stanowi częściową powierzchnię powierzchni koła i przedstawia odcinek koła (przekrój wierconego otworu o kształcie odcinka koła). Zarówno czop o kształcie odcinka koła w przekroju, jak również wiercony otwór o kształcie odcinka koła jest ograniczony łukiem okręgu b1, względnie b2 i cięciwą s1, względnie s2 koła. Geometria czopów 7 i geometria wierconych otworów 8 są tak dopasowane do siebie, że w przypadku elementów panelowych 1,2, sąsiadujących ze sobą w wykładzinie podłogowej, przy układaniu, względnie nastawianiu elementów panelowych 1,2, jeden czop 7 zatrzaskuje się sprężysto-elastycznie w odpowiadającym mu wierconym otworze 8. Wtedy, czopy 7 i wiercony otwór 8 zazębiają się ze sobą z zamknięciem kształtowym i siłowym.

Korzystnie, elementy panelowe 1, 2 wykonane są z termoelastycznego tworzywa sztucznego, zwłaszcza z PE, PP, PET, PVC. Materiały te posiadają wystarczającą i właściwą dla poszczególnych części elastyczność, względnie podatność, która umożliwia uchwytowe zatrzaśnięcie się czopów 7 i wierconych otworów 8.

Fig. 2a pokazuje przekrój czopa o kształcie odcinka koła, czopa 7 i przekrój wierconego otworu o kształcie odcinka koła wierconego otworu 8. Przekrój czopa o kształcie odcinka koła i przekrój wierconego otworu o kształcie odcinka koła mają ten sam promień r. Środek koła w przypadku przekroju czopa o kształcie odcinka koła oznaczony jest M1, a w przypadku przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła oznaczony jest M2. Kąt środkowy przekroju czopa o kształcie odcinka koła jest wyróżniony jako a1. Kąt środkowy przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła jest wyjaśniony jako a2. Fig. 2b pokazuje położenie dwóch ułożonych elementów panelowych 1, 2 z czopem 7, zazębiającym się z wierconym otworem 8. Czop 7 i wiercony otwór 8, poprzez promień r, względnie przebieg ich promienia r, wywołują działanie zaciskowe. Jak to wynika z fig. 2b, środek M1 koła dla przekroju czopa o kształcie odcinka koła i środek M2 koła dla przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła są wzajemnie przestawione pionowo. Środek M1 koła dla przekroju czopa o kształcie odcinka koła leży poniżej środka M2 koła dla przekroju wierconego otworu 8 o kształcie odcinka koła. Odległość środków M1 i M2 koła, mierzona pionowo, na fig. 2 jest wyróżniona literą v. Ponadto, kąt środkowy a1 przekroju czopa o kształcie odcinka koła i kąt środkowy a2 przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła jest większy niż 180°. Korzystnie, ukształtowanie to wpiera zatrzaskowe złącze zaciskowe między czopem 7 a wierconym otworem 8. Cięciwa s1 koła przekroju czopa o kształcie odcinka koła i cięciwa s2 koła przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła przebiegają w płaszczyźnie dolnej powierzchni 9 elementu panelowego 1, względnie 2.

Fig. 3 pokazuje elementy panelowe 1, 2 przed zaryglowaniem od strony panelu, natomiast fig. 4 pokazuje elementy panelowe w położeniu ułożenia i wzajemnego zazębiania się.

Powierzchnie czołowe 4, 6 posiadają ponadto wystające pierwsze i drugie listwy ryglujące 10, 11. W położeniu montażowym, w przypadku sąsiadujących ze sobą elementów panelowych 1, 2, listwy ryglujące 10, 11 wchodzą wzajemnie w zazębienie. A zatem, jak to jest opisane na podstawie powierzchni czołowych, również obydwa boki wzdłużne 3, 5 mogą być wyposażone w odpowiednie listwy ryglujące 10, 11.

Na pierwszej powierzchni czołowej 4 przewidziana jest pierwsza listwa ryglująca 10, usytuowana od strony podłogi, wystająca względem znajdującej się tu powierzchni bocznej 12 elementu panelowego 1. Dolna powierzchnia 13 pierwszej listwy ryglującej 10 przebiega w płaszczyźnie dolnej powierzchni 9 elementu panelowego 1. Pierwsza listwa ryglująca 10 posiada pierwszy rowek łącznikowy 14, otwarty w kierunku do góry, jak również pierwsze żebro łącznikowe 15, skierowane w kierunku do góry.

Na drugiej powierzchni czołowej 6 przewidziana jest druga listwa ryglująca 11, usytuowana od góry, wystająca względem znajdującej się tu powierzchni bocznej 16 elementu panelowego 2. Górna powierzchnia 17 drugiej listwy ryglującej 11 przebiega w płaszczyźnie górnej powierzchni 18 elementu panelowego 2. Druga listwa ryglująca 11 posiada drugi rowek łącznikowy 19, otwarty w kierunku do dołu, jak również drugie, żebro łącznikowe 20, skierowane w kierunku do dołu.

PL 231 074 B1

W celu ukształtowania wykładziny podłogowej, elementy panelowe 1,2 są układane i każdorazowo drugi element panelowy 2 jest przyłączany do pierwszego elementu panelowego 1. Zwykle, dzieje się tak, przez to, że element panelowy 1,2, jest osadzany skośnie z góry, i obracany w kierunku do dołu na boku wzdłużnym innego, już ułożonego elementu panelowego 1,2, tak, że element ryglujący wchodzi w zazębienie na bokach wzdłużnych. Przy nastawianiu, element panelowy 2, swymi wierconymi otworami 8 i drugą listwą ryglującą 11 jest nakładany od góry na element łącznikowy, dostępny na innej, przeciwległej, pierwszej powierzchni czołowej 4.

Przy układaniu, wiercone otwory 8 i czopy 7, zatrzaskowo, sprężysto-elastycznie wchodzą ze sobą w zazębienie w rodzaju zamka błyskawicznego. Przy tym, druga listwa ryglująca 11 na drugiej powierzchni czołowej 6 elementu panelowego 2 jest wciskana do pierwszej listwy ryglującej 10 na pierwszej powierzchni czołowej 4 elementu panelowego 1 sąsiadującego bocznie. Równocześnie, wiercone otwory 8 i czopy 7 jeden po drugim, zatrzaskowo, sprężysto-elastycznie wchodzą ze sobą w zazębienie. W przypadku zazębionej pierwszej listwy ryglującej 10 z drugą listwą ryglującą 11, pierwsze żebro łącznikowe 15 jest uchwycone w drugim rowku łącznikowym 19, a drugie żebro łącznikowe 20 - w pierwszym rowku łącznikowym 14.

Fig. 5 pokazuje widok powierzchni czołowej elementu panelowego 1,2. Można zauważyć, że obydwa boki wzdłużne 3, względnie 5 są wyposażone w elementy ryglujące, które na boku wzdłużnym 3 posiadają wystające pióro 21, a na innym boku wzdłużnym 5 posiadają rowek 22. Ponadto, przewidziany jest element zatrzaskowy w postaci języka zatrzaskowego 23 na boku wzdłużnym 5, a na innym boku wzdłużnym 3 - wybranie 24 dla języka zatrzaskowego, ukształtowane odpowiednio do niego.

Czopy 7 ukształtowane są jako jedna całość z elementem panelowym 1, względnie 2, na powierzchni czołowej 4 we wzajemnych odstępach a. W całości, element panelowy 1, 2 może posiadać wysokość o wymiarze 4 do 8 mm. Czopy 7 posiadają długość około 4 mm przy pionowej wysokości równej około 2,75 mm.

Wytwarzanie czopów 7 odbywa się przy wykorzystaniu technologii frezowania, za pomocą urządzenia frezarskiego 25, jak to jest schematycznie przedstawione na fig. 6. Urządzenie frezarskie posiada pewną liczbę jednostek tnących 26, ukształtowanych dwuskrzydłowo. Każda jednostka tnąca 26 posiada dwa noże tnące 27, 28, rozmieszczone z pewnym odstępem względem siebie, czyli tak zwane łopaty śmigłowca, których wewnętrzny odstęp Z odpowiada promieniowi r czopa 7. Należy zauważyć, że zewnętrzny promień Rs cięcia sąsiednich jednostek tnących 26 częściowo pokrywa się, tak, że przy obróbce powierzchni czołowej 4 pozostają tylko czopy 7. Noże tnące 27, 28 dwóch sąsiednich jednostek tnących 26 są każdorazowo przestawione wzajemnie o 90°, tak, że w procesie frezowania, noże tnące 27, 28 sąsiednich jednostek tnących 26 zazębiają się nie kolidując ze sobą. Kierunki obrotów jednostek tnących 26 są oznaczone przeciwnie i bieg w prawo poprzez RL, a bieg w lewo poprzez LL.

Na podstawie fig. 1 i 3 można wywnioskować, że na krawędziach 29 powierzchni czołowej 5 od strony podłogi przewidziane jest sfazowanie 30.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Element panelowy do kształtowania wykładziny podłogowej z wielu elementów panelowych tego samego rodzaju, dających się połączyć między sobą, przy czym na pierwszej powierzchni czołowej i/lub pierwszym boku wzdłużnym elementu panelowego, przewidziane są występy łącznikowe, jak również na drugiej powierzchni czołowej i/lub drugim boku wzdłużnym elementu panelowego przewidziane są ustalacze dla łączników, które w przypadku elementów panelowych, sąsiadujących ze sobą w wykładzinie podłogowej wchodzą ze sobą w zazębienie, przy czym występy łącznikowe utworzone są poprzez czopy (7) rozmieszczone z wzajemnym odstępem (a) wzdłuż pierwszej powierzchni czołowej (4) i/lub pierwszego boku wzdłużnego (3), a ustalacze dla łączników utworzone są poprzez wiercone otwory (8), rozmieszczone z wzajemnym odstępem (a) wzdłuż drugiej powierzchni czołowej (6) i/lub drugiego boku wzdłużnego (5), a powierzchnia przekroju poprzecznego każdego czopu (7) stanowi wycinek koła (przekrój czopa w kształcie odcinka koła), jak również powierzchnia przekroju poprzecznego każdego wierconego otworu (8) stanowi wycinek o kształcie odcinka koła), znamienny tym, że środek (M1) koła dla przekroju czopa o kształcie odcinka koła w przypadku czopa (7) i środek (M2) koła dla przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła, w przypadku odpowiadającego mu wierconego otworu (8) są wzajemnie przestawione w pionie.

   PL 231 074 B1
2. 2. Element panelowy według zastrz. 1, znamienny tym, że środek (M1) koła przekroju czopa w kształcie odcinka koła leży poniżej środka (M2) koła przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła, w przypadku odpowiadającego mu wierconego otworu (8).
3. 3. Element panelowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kąt środkowy (a1) przekroju czopa w kształcie odcinka koła i kąt środkowy (a2) przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła jest większy niż 180°.
4. 4. Element panelowy według co najmniej jednego z zastrz. 1 do 3, znamienny tym, że cięciwa (s1) przekroju czopa w kształcie odcinka koła i cięciwa (s2) przekroju wierconego otworu o kształcie odcinka koła przebiegają w płaszczyźnie dolnej powierzchni (9) elementu panelowego (1, 2).
5. 5. Element panelowy według co najmniej jednego z zastrz. 1 do 4, znamienny tym, że element panelowy jest wykonany z termoplastycznego tworzywa sztucznego lub tworzywa kompozytowego z tworzywem sztucznym jako środkiem wiążącym.
6. 6. Element panelowy według zastrz. 5, znamienny tym, że termoplastyczne tworzywo sztuczne stanowi poli(tereftalan etylenu) (PET) i/lub polipropylen (PP), i/lub poli(chlorek winylu) (PVC).
7. 7. Element panelowy według zastrz. 5, znamienny tym, że środek wiążący stanowi tworzywo: poli(chlorek winylu) (PVC), poliuretan (PU) lub akrylan.
8. 8. Element panelowy według zastrz. 5 albo 7, znamienny tym, że spoiwo tworzy środek wiążący w połączeniu z wypełniaczami mineralnymi.
9. 9. Element panelowy według co najmniej jednego z zastrz. 1 do 8, znamienny tym, że czopy (7) stanowią jedną całość z elementem panelowym (1,2).
10. 10. Element panelowy według co najmniej jednego z zastrz. 1 do 9, znamienny tym, że na pierwszej powierzchni czołowej (4) i/lub na pierwszym boku wzdłużnym (3) przewidziana jest pierwsza listwa ryglująca (10), usytuowana od strony podłogi, wystająca względem znajdującej się tu powierzchni bocznej (12) elementu panelowego (1), której dolna powierzchnia (13) przebiega w płaszczyźnie dolnej powierzchni (9) elementu panelowego (1), i pierwsza listwa ryglująca (10) posiada pierwszy rowek łącznikowy (14), otwarty w kierunku do góry, jak również skierowane w kierunku do góry, pierwsze żebro łącznikowe (15), a na drugiej powierzchni czołowej (6) i/lub na drugim boku wzdłużnym (5) przewidziana jest druga listwa ryglująca (11), usytuowana od strony górnej, wystająca względem znajdującej się tu powierzchni bocznej (16) elementu panelowego (2), której górna powierzchnia (17) przebiega w płaszczyźnie górnej powierzchni (18) elementu panelowego (2), i druga listwa ryglująca (11) posiada drugi rowek łącznikowy (19), otwarty w kierunku do dołu, jak również skierowane w kierunku do dołu, drugie żebro łącznikowe (20), usytuowane od strony zakończenia, a pierwsza listwa ryglująca (10) i druga listwa ryglująca (11) ukształtowane są przez elementy panelowe (1, 2), sąsiadujące ze sobą w wykładzinie podłogowej w celu stworzenia obustronnego zazębienia, przy czym w przypadku zazębienia się pierwszej listwy ryglującej (10) i drugiej listwy ryglującej (11), pierwsze żebro łącznikowe (15) zazębia się w drugim rowku łącznikowym (19), a drugie żebro łącznikowe (20) zazębia się w pierwszym rowku łącznikowym (14).
11. 11. Element panelowy według co najmniej jednego z zastrz. 1 do 10, znamienny tym, że znajdujące się od strony podłogi krawędzie (28) powierzchni czołowych (5) i/lub boków wzdłużnych posiadają sfazowanie (30).
12. 12. Element panelowy według co najmniej jednego z zastrz. 1 do 11, znamienny tym, że od góry przewidziana jest warstwa materiału, zwłaszcza warstwa dekoracyjna, i/lub od dołu przewidziana jest warstwa materiału, zwłaszcza przeciwciąg.