PL227487B1 - Kompozycja herbicydowa, sposób jej wytwarzania, jej zastosowanie oraz sposób zwalczania wzrostu roślin w miejscu ich występowania - Google Patents

Description

Niniejszy wynalazek dotyczy kompozycji herbicydowej zawierającej chlomazon jako składnik aktywny. Ponadto, wynalazek dotyczy wytwarzania takiej kompozycji i jej zastosowania oraz sposobu zwalczania wzrostu roślin.

Preparaty chlomazonu są znane i są komercyjnie dostępne. Takim komercyjnie dostępnym preparatem chlomazonu jest oparty na rozpuszczalniku emulgowalny koncentrat (EC - koncentrat do sporządzania emulsji w wodzie). Zazwyczaj taki preparat wytwarza się przez rozpuszczanie chlomazonu jako aktywnego składnika w obojętnym organicznym ciekłym rozpuszczalniku razem z odpowiednim układem emulgującym. Podczas mieszania otrzymanej kombinacji z wodą spontanicznie tworzy się emulsja typu olej-w-wodzie chlomazon/rozpuszczalnikowy roztwór.

Obecnie dostępny komercyjnie preparat chlomazonu jest emulsyjnym koncentratem. Taki preparat ma poniższe wady:

1. preparat zawiera duże ilości organicznych rozpuszczalników, takich jak toluen, ksylen, których obecność jest źródłem odpadów i przyczynia się do poważnego zanieczyszczania środowiska;

2. chlomazon ma względnie dużą prężność par i jest lotny, co prowadzi do jego niskiego wykorzystywania przy stosowaniu, co wymaga nanoszenia wysokich dawek na pole i daje wysokie koszty;

3. chlomazon jest znoszony z miejsca nanoszenia, co uszkadza sąsiadujące wrażliwe uprawy, dla których chlomazon jest fitotoksyczny. Aby unikać niebezpieczeństwa wystąpienia takiego znoszenia par, mechaniczne rozpryskiwane na glebę preparatów chlomazonu musi być prowadzone bardzo ostrożnie, w szczególności przy niskim ciśnieniu, używając dużych ilości wodnego oprysku, wybierając warunki z małym wiatrem albo bezwietrzne, i z opryskiwaniem dwa razy na dzień. Gdy nanosi się taki preparat, to niezbędne jest zwracanie uwagi na kierunek i szybkość wiatru. Szczególną uwagę trzeba zwracać na to by unikać wrażliwych upraw, takich jak drzewa owocowe i warzywa. Opryskiwanie z używaniem samolotów obecnie używanych preparatów chlomazonu nie jest możliwe.

Nowoczesne rolnictwo wymaga lepszej kontroli stosowania biologicznie aktywnych komponentów na docelowe rośliny. Z kolei taka lepsza kontrola ma kilka zalet. Po pierwsze, lepsza kontrola aktywnego składnika pozwala na stosowanie takich związków które mają większą trwałość w dłuższych okresach czasu. Ponadto, lepsza kontrola prowadzi do zmniejszenia środowiskowego zagrożenia stwarzanego przez herbicydową kompozycję. Ponadto, lepsza kontrola prowadzi do zmniejszenia ostrej toksyczności kompozycji i pozwala na pogodzenie pewnej niekompatybilności pomiędzy składnikami.

Wiadomo, że mikrokapsułkowanie jest techniką oferującą kilka korzyści w udoskonalaniu kontroli możliwej do uzyskania przy dostarczaniu herbicydowych preparatów, w porównaniu do innych technik formułowania w dziedzinie preparatów agrochemicznych. Ujawniono i w stanie techniki znanych jest kilka podstawowych procesów wytwarzania mikrokapsułkowanych preparatów herbicydowo aktywnych związków. W szczególności, znane techniki mikrokapsułkowania obejmują koacerwację, polimeryzację międzyfazową i polimeryzację in situ. Większość komercyjnie dostępnych preparatów CS (zawiesina mikrokapsułek) jest wytwarzanych przez polimeryzację międzyfazową. Przykłady komercyjnych preparatów CS wytworzonych takim sposobem obejmują Chlorpyrifos CS, Lambda-cyha-lothrin CS, Fluorochloridone CS, oraz Methylparation CS. Gdy wysuszy się takie preparaty to tworzą one dyspergowalne w wodzie granule zawierające mikrokapsułki, z aktywnym składnikiem zawartym wewnątrz tych mikrokapsułek. Takie mikrokapsułki zawierają aktywny składnik tak że gdy preparat nanosi się, na przykład jako dyspersję w wodzie, to aktywny składnik powoli uwalnia się z mikrokapsułek a jego rozprzestrzenianie poza miejsce nanoszenia jest ograniczone.

Chlomazon, (2-[(2-chlorofenylo)metylo]-4,4-dimetylo-3-izooksazolidynon) jest dobrze znanym herbicydem używanym w uprawach soi, bawełny, manioku, kukurydzy, rzepaku, trzciny cukrowej, tytoniu, oraz w innych uprawach. W dziedzinie znane jest formułowanie chlomazonu techniką mikrokapsułkowania. Jednak, ze względu na fizyczne właściwości chlomazonu, na przykład jego wysoką lotność, ciągle jest wysokie zapotrzebowanie na opracowanie optymalnego preparatu.

Na przykład, w publikacji patentowej US - 6 380 133 ujawniono technikę kapsułkowania chlomazonu w mikrokapsułki mające osłonkę z sieciowanego polimocznika. Jednak, kontrolowanie szybkości uwalniania chlomazonu ciągle nie jest zadowalające.

PL 227 487 B1

Znaną metodą wytwarzania preparatu CS jest polimeryzacja międzyfazową. W tej metodzie, aktywny składnik rozpuszcza się w rozpuszczalniku, razem z monomerami oraz/albo prepolimerami. Otrzymaną mieszaninę dysperguje się w fazie wodnej zawierającej jeden, albo więcej emulgatorów, ewentualnie jeden, albo więcej ochronnych koloidów, oraz ewentualnie dodatkowe prepolimery. Ścianka kapsułki tworzy się wokół olejowych kropelek w wyniku polimeryzacji międzyfazowej występującej na granicy faz olej/woda w obecności katalizatora, albo przy ogrzewaniu.

Rozpuszczalniki, chociaż ogólnie obojętne w skończonym preparacie, używa się przy mikrokapsułkowaniu aktywnych składników dla spełniania kilku ról, na przykład w celu rozpuszczania aktywnego komponenta dla umożliwienia kapsułkowania stałych aktywnych składników, oraz dla dostosowywania szybkości dyfuzji aktywnej substancji poprzez polimerową ściankę, a w konsekwencji dla wspomagania kontrolowanego uwalniania aktywnych składników z mikrokapsułek gdy preparat zostanie naniesiony. Ponadto, rozpuszczalniki mogą być dobrane tak, aby obok ich roli w rozpuszczaniu aktywnych komponentów, wpływały one również na jakość emulsji, na przykład poprzez utrzymywanie niskiej lepkości podczas etapów emulgowania oraz/albo polimeryzacji.

W publikacji patentowej EP - 1 652 433 opisano herbicydowy preparat zawierający wodną ciekłą kompozycję mającą zawieszone w niej wiele stałych mikrokapsułek, mikrokapsułek mających ściankę kapsułki z porowatego polimerowego kondensatu z co najmniej jednego spośród polimoczn ika, poliamidu albo kopolimeru amid-mocznik. Mikrokapsułki wytwarza się w celu kapsułkowania chlomazonu jako aktywnego składnika. Wewnątrz kapsułek chlomazon jest rozpuszczony w wysoko wrzącym obojętnym organicznym rozpuszczalniku, w szczególności w di-(C3-C6) rozgałęzionym alkilowym estrze kwasu 1,2-benzeno-dikarboksylowego.

W publikacji patentowej EP - 0 792 100 opisano sposób wytwarzania zakapsułkowanego preparatu chlomazonu. Sposób obejmuje etap dostarczania niemieszającej się z wodą ciekłej fazy składającej się z chlomazonu i izocyjanianu polifenylopolimetylenu, z albo bez aromatycznego węglowodorowego rozpuszczalnika. W publikacji EP - 0 792 100 opisano mikrokapsułkowanie chlomazonu poprzez przygotowanie niemieszającej się z wodą fazy zawierającej określone ilości chlomazonu i izocyjanianu polifenylopolimetylenu (PMPPI), razem z aromatycznym rozpuszczalnikiem. Rozpuszczalnik jest wskazany jako składnik ewentualny w przypadku preparatów z wysokim obciążeniem chlomazonu. Jednak, podane przykładowe preparaty ogólnie zawierają ropę naftową jako rozpuszczalnik w ilości wynoszącej od 4 do 6% wagowych.

W publikacji patentowej EP - 1 840 145 ujawniono mikrokapsułkowany preparat chlomazonu, w którym chlomazon jest rozpuszczony w rozpuszczalniku, w szczególności w cykloheksanonie, i zatrzymany wewnątrz mikrokapsułek mających osłonkę uformowaną z polimeru wytworzonego w reakcji polimeryzacji międzyfazowej izocyjanianu z pochodną acetylenokarbamidu.

Jest zapotrzebowanie na dostarczenie udoskonalonego preparatu chlomazonu, w szczególności udoskonalonego mikrokapsułkowanego preparatu chlomazonu.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że ulepszony mikrokapsułkowany preparat chlomazonu można otrzymać dzięki zastosowaniu mocznika jako stabilizatora. W szczególności opracowano ulepszony preparat który zawiera mocznik jako stabilizator wewnątrz mikrokapsułek.

Zgodnie z tym, w pierwszym aspekcie, niniejszy wynalazek dostarcza kompozycji herbicydowej obejmującej mikrokapsułki z osłonką polimerową, której ścianki są utworzone z porowatego kondensatu polimerowego z jednego albo więcej spośród polimocznika, poliamidu albo kopolimeru amidmocznik, przy czym polimer jest obecny w mikrokapsułkach w ilości od 2% do 25% wagowych, a mikrokapsułki zawierają fazę ciekłą obejmującą olej roślinny, chlomazon i mocznik, przy czym faza ciekła wewnątrz mikrokapsułek obejmuje od 1 do 95% wagowych chlomazonu i od 1 do 30% wagowych mocznika.

Chlomazon jest nazwą zwyczajową 2-[(2-chlorofenylo)metylo]-4,4-dimetylo-3-izoksazolidynonu, związku znanego jako herbicydowo aktywny i komercyjnie dostępnego. Preparat według niniejszego wynalazku może zawierać chlomazon jako jedyny herbicydowo aktywny składnik. Alternatywnie w takim preparacie, albo wewnątrz mikrokapsułek oraz/albo w wodnej fazie, może występować jeden, albo więcej dalszych aktywnych składników.

Kompozycja według niniejszego wynalazku zapewnia przedłużone uwalnianie mikrokapsułkowanego preparatu chlomazonu zawierającego algi jako nośnik dla aktywnego składnika chlomazonu. Kompozycja ma zalety, ponieważ w mniejszym stopniu wpływa na środowisko, zwiększa produkcję rolniczą i wydajność, jest bardziej przyjazna dla użytkownika i ma zmniejszoną toksyczność.

PL 227 487 B1

Nieoczekiwanie stwierdzono, że wprowadzenie mocznika do wnętrza mikrokapsułek według niniejszego wynalazku prowadzi do lepszej kontroli szybkości uwalniania aktywnego środka i pozwala bardziej skutecznie dopasować aktywny komponent.

Ponadto, wykorzystanie aktywnego składnika jest lepsze, a w konsekwencji wymagane jest używanie mniejszej ilości aktywnego komponenta. Sposób wytwarzania kompozycji jest również łatwy do zastosowania na skalę przemysłową.

Preparat może zawierać chlomazon w dowolnej ilości odpowiedniej dla zapewniania wymaganego poziomu aktywności, gdy zostanie naniesiony na miejsce w celu zwalczania wzrostu roślin. Korzystnie, preparat zawiera chlomazon w ilości wynoszącej co najmniej co najmniej 20%, i jeszcze bardziej korzystnie co najmniej 50%.

Mocznik występuje w mikrokapsułkach w ilości wystarczającej do działania jako stabilizator dla wymaganej ilości aktywnego składnika chlomazonu. Ilość mocznika w materiale zakapsułkowanym wewnątrz mikrokapsułek według niniejszego wynalazku korzystnie zawiera się od około 10 do 20% wagowych. Stwierdzono, że ilość mocznika wynosząca około 12,5% wagowych jest bardzo odpowiednia dla wielu wykonań wynalazku.

Materiał zawarty wewnątrz mikrokapsułek może składać się zasadniczo z chlomazonu i mocznika. Jednak, w korzystnym wykonaniu wynalazku, mikrokapsułki również zawierają ciekły nośnik. Korzystny zakres ciekłych nośników stanowią oleje, a bardziej korzystnie roślinne oleje.

Użyteczne do stosowania zgodnie z wynalazkiem przykłady roślinnych olejów jakie mogą być zastosowane w niniejszym wynalazku obejmują olej oliwkowy, olej kapokowy, olej rycynowy, olej palmowy, olej kameliowy, olej kokosowy, olej sezamowy, olej kukurydziany, olej z otrąb ryżowych, olej arachidowy, olej bawełniany, olej sojowy, olej rzepakowy, olej lniany, oraz olej tungowy. Pośród tych roślinnych olejów najbardziej korzystny jest olej kukurydziany.

Ciekły nośnik może występować w dowolnej odpowiedniej ilości. Korzystnie, ciekły nośnik występuje w ilości wynoszącej od około 5 do 50% wagowych w odniesieniu do materiału wewnątrz mikrokapsułek. Inne przykładowe ilości objęte korzystnym zakresem według wynalazku wynoszą od około 10 do 40% wagowych, w szczególności od 15 do 35% wagowych, a zwłaszcza od 20 do 30%, przy czym około 25% wagowych stanowi szczególnie odpowiednią ilość dla wielu wykonań niniejszego wynalazku.

Stosunek wagowy ciekłego nośnika do aktywnego składnika wewnątrz kapsułek korzystnie wynosi od 1:2 do 1:99, a bardziej korzystnie od 1:4 do 1:99. W korzystnej kompozycji według wynalazku jest obecnych 1 do 20 części wagowych ciekłego nośnika i 40 do 99 części wagowych chlomazonu.

W innej korzystnej postaci wykonania niniejszego wynalazku faza ciekła wewnątrz mikrokapsułek zawiera co najmniej 20% wagowych chlomazonu, korzystniej co najmniej 30% wagowych a jeszcze korzystniej co najmniej 50% wagowych.

Kompozycja według niniejszego wynalazku zawiera mikrokapsułki mające ściankę kapsułki uformowaną z polimeru. Polimer tworzący mikrokapsułki jest porowaty, dzięki czemu pozwala na kontrolowane uwalnianie aktywnego składnika chlomazonu z wnętrza mikrokapsułek. Szybkość uwalniania tego aktywnego składnika z mikrokapsułek może być kontrolowana w znany sposób, na przykład przez odpowiedni dobór polimerów używanych do wytworzenia mikrokapsułek, wybór wielkości mikrokapsułek, porowatości polimeru, oraz obecności komponentów wewnątrz mikrokapsułek. Polimerowe układy odpowiednie do stosowania w mikrokapsułkowanym preparacie według niniejszego wynalazku są znane w dziedzinie. Polimer tworzący ściankę mikrokapsułek korzystnie jest formowany w polimeryzacji międzyfazowej. Przykłady polimerów odpowiednich do wytwarzania mikrokapsułek obejmują porowate polimerowe kondensaty z jednego, albo więcej spośród polimocznika, poliamidu albo kopolimeru amid-mocznik.

Przykładowe polimery na mikrokapsułki stanowią polimoczniki. Polimoczniki mogą być formowane przez polimeryzację międzyfazową izocyjanianu, w szczególności polifunkcjonalnego izocyjanianu.

Zgodnie z korzystną postacią wykonania kompozycji według wynalazku ścianki mikrokapsułek są utworzone z polimocznika wytworzonego przez międzyfazową polimeryzację izocyjanianu i pochodnej acetylenokarbamidu jako środka sieciującego.

Poliizocyjaniany używane jako wyjściowe komponenty zgodnie z niniejszym wynalazkiem mogą być alifatycznymi, albo aromatycznymi, poliizocyjanianami. Na przykład, aromatycznymi poliizocyjanianami mogą być diizocyjaniany 1,3- oraz/albo 1,4-fenylenu, diizocyjaniany 2,4-, 2,6-toluilenu (TDI), surowy TDI, diizocyjanian 2,4'-, 4,4'-difenylometanu (MDI), surowy MDI, 4,4'-diizocyjanian bifenylu,

PL 227 487 B1

3,3'-dimetylo-4,4'-diizocyjanian bifenylu, 3,3'-dimetylo-4,4'-diizocyjanian difenylometanu, 1,5-diizocyjanian naftylenu, 4,4',4-triizocyjanian trifenylometanu, m- oraz p-izocyjanian fenylosulfonyloizocyjanian, poliizocyjanian poliarylu (PAPI), 4,4'-diizocyjanian difenylometanu (PMDI), polifenyloizocyjaniany polimetylenu (PMPPI) oraz pochodne i prepolimery aromatycznych izocyjanianów.

Alifatycznymi poliizocyjanianami mogą być diizocyjanian etylenu, diizocyjanian heksametylenu (HDI), diizocyjanian tetrametylenu, diizocyjanian dodekametylenu, triizocyjanian 1,6,11-undekanu, diizocyjanian 2,2,4-trimetyloheksametylenu, diizocyjanian lizyny, 2,6-diizocyjanian metyloheksanianu, bis(2-izocyjanianoetylo)fumaran, bis(2-izocyjanianoetylo)węglan, 2-izocyjanianoetylo-2,6-diizocyjanianoheksanonian, diizocyjanian trimetyloheksametylenu (TMDI), diizocyjanian dimeru kwasowego (DDI), diizocyjanian izoforonu (IPDI), diizocyjanian dicykloheksylu, diizocyjanian dicykloheksylometanu (HMDI), diizocyjanian cykloheksylenu, uwodorniony diizocyjanian tolilenu (HTDI), bis(2-izocyjanianoetylo)-4-cyklohekseno-1,2-dikarboksylan, diizocyjanian 2,5- oraz/albo 2,6-norbornanu, aralifatyczne poliizocyjaniany mające 8 do 15 atomów węgla, diizocyjanian m- oraz/albo p-ksylenu (XDI), diizocyjanian alfa-, alfa-, alfa-, alfa-tetrametyloksylilenu (TMXDI), diizocyjanian etylenodiizocyjanianoheksametylenu, (HDI), diizocyjanian tetrametylenu, diizocyjanian dodekametylenu, triizocyjanian 1,6,11-undekanu, diizocyjanian 2,2,4-trimetyloheksametyleno, diizocyjanian lizyny, 2,6-diizocyjanian metyloheksanianu, bis(2-izocyjanianoetylo)fumaran, bis(2-izocyjanianoetylo)węglan, 2-izocyjanianoetylo-2,6-diizocyjanianoheksanonian, diizocyjanian trimetyloheksametylenu (TMDI), diizocyjanian dimeru kwasowego (DDI), oraz pochodne i prepolimery alifatycznych izocyjanianów.

Zgodnie z korzystną postacią wykonania wynalazku, izocyjanian jest wybrany spośród diizocyjanianu alfa-,alfa-,alfa-,alfa-tetrametyloksylilenu (TMXDI), diizocyjanianu heksametylenu (HDI), pochodnej HDI, diizocyjanianu izoforonu (IPDI), izocyjanianów polimetylenopolifenylu (PMPPI), izocyjanianu metylenodifenylu (MDI), poliizocyjanianu poliarylu (PAPI) oraz diizocyjanianu toluenu (TDI).

Zgodnie z wynalazkiem mogą być używane różne destylacyjne pozostałości otrzymane z komercyjnego procesu wytwarzania izocyjanianów, które zawierają grupy izocyjanianowe, ewentualnie jako roztwory w jednym, albo więcej z wyżej wymienionych poliizocyjanianów. Można również stosować dowolne mieszaniny wyżej wymienionych poliizocyjanianów.

Korzystne izocyjaniany dla formowania polimoczników są znane w dziedzinie i są komercyjnie dostępne, wliczając w to diizocyjanian alfa-, alfa-, alfa-, alfa-tetrametyloksylilenu (TMXDI), diizocyjanian heksametylenu (HDI), pochodna HDI (trimer HDI, HDI uretdion) które są komercyjnie dostępne jako produkt Desmodur® N3600, XP2410 oraz N3400, diizocyjanian izoforonu (IPDI), izocyjaniany polimetylenopolifenylu (PMPPI), izocyjanian metylenodifenylu (MDI), poliizocyjanian poliarylu (PAPI), oraz diizocyjanian toluenu (TDI).

W korzystnej postaci wykonania wynalazku stanowiąca środek sieciujący pochodna acetylenokarbamidu jest wybrana spośród tetrakis(metyloksymetylo)glikolourylu i alkilowanej żywicy glikolourylowej.

1. Wielkość mikrokapsułek może być dobrana tak, aby zapewniać wymagane cechy preparatu, w szczególności szybkości uwalniania aktywnego składnika chlomazonu z mikrokapsułek. Korzystnie, mikrokapsułki mają cząstki o wielkości w zakresie od 0,5 do 60 mikronów, korzystniej w zakresie od 1 do 50 mikronów, a najkorzystniej w zakresie od 1 do 30 mikronów.

Mikrokapsułki mogą zawierać polimer w ilości odpowiedniej do zapewniania wymaganych cech preparatu. Korzystnie, polimer występuje w ilości wynoszącej od 2% do 25% wagowych mikrokapsułek, a bardziej korzystnie od 3 do 20%, jeszcze bardziej korzystnie od 5 do 15% wagowych. Szczególnie odpowiednia ilość polimeru w mikrokapsułkach jest w zakresie od 5 do 12% wagowych.

Zgodnie z korzystną postacią niniejszego wynalazku kompozycja według wynalazku zawiera mikrokapsułki, jak wyżej opisane, zawieszone w wodnej fazie. Faza wodna zawiera wodę, razem z innymi komponentami wymaganymi do nadawania wymaganych cech preparatu, na przykład trwałości zawiesiny i dyspergowalności mikrokapsułek. Komponenty odpowiednie do wprowadzania w wodnej fazie preparatu są znane w dziedzinie i są komercyjnie dostępne. Odpowiednie komponenty to takie, które polepszają i utrzymują dyspergowalność i zawiesinę mikrokapsułek, i obejmują jeden, albo więcej środków powierzchniowo czynnych, stabilizatorów, emulgatorów, modyfikatorów lepkości, ochronnych koloidów, oraz im podobnych.

Lignosulfoniany są komponentami korzystnymi do wprowadzania w wodnej fazie, w celu utrzymania dyspergowalności i zawiesiny mikrokapsułek. Ilości jednego, albo więcej lignosulfonianów w kompozycjach według niniejszego wynalazku może być w zakresie od około 0,1 do około 20% wagowych, ale ze względu na koszty taka ilość zazwyczaj wynosi nie więcej niż około 10%, korzystnie

PL 227 487 B1 nie więcej niż około 8%, a bardziej korzystnie nie więcej niż około 6%, i najbardziej korzystnie nie więcej niż około 5% wagowych kompozycji. Zazwyczaj jeden, albo więcej lignosulfonianów stanowi ilość wynoszącą co najmniej około 0,5% wagowych kompozycji, chociaż mogą być używane mniejsze ilości aż do około 0,1%. Bardziej typowo ilość jednego, albo więcej lignosulfonianów wynosi co najmniej około 1% kompozycji, a nawet bardziej typowo wynosi co najmniej około 2% wagowych kompozycji. Ilość lignosulfonianów niezbędna dla uzyskania wymaganego stopnia trwałości zależy od mikrokapsułek i innych składników w kompozycji, i może być określona za pomocą prostych doświadczeń.

Lignina, podstawa bloków budujących lignosulfoniany tworzy się w zdrewniałych roślinach i jest skomplikowanym naturalnym polimerem pod względem budowy i homogenności. Lignosulfoniany to sulfonowane roślinne ligniny i są powszechnie znane jako koprodukty występujące w przemyśle papierniczym. Lignosulfoniany używane w niniejszym wynalazku można wytwarzać przez chemiczne modyfikowanie bazowego ligninowego budującego bloku z wykorzystaniem procesu siarczynowego roztwarzania, albo roztwarzania Kraft'a (również znanego jako roztwarzanie siarczanowe) z następnym sulfonowaniem. Takie procesy roztwarzania są dobrze znane w przemyśle papierniczym. Proces siarczynowego roztwarzania i proces roztwarzania Kraft'a są opisane w literaturze opublikowanej przez Lignotech (na przykład w publikacji „Specialty Chemicals for Pesticide Preparats”, October, 1998) oraz MeadWestvaco Corp (na przykład w publikacji „From the Forests to the Fields”, June, 1998). Surowe lignosulfonianowe preparaty obok sulfonowanej ligniny zazwyczaj zawierają inne roślinnego pochodzenia chemiczne substancje, takie jak cukry, kwasy cukrowe oraz żywice, jak również nieorganiczne chemiczne substancje. Chociaż takie surowe preparaty lignosulfonianowe mogą być używane w kompozycjach według niniejszego wynalazku, to korzystnie surowe preparaty najpierw oczyszcza się dla uzyskania większej czystości lignosulfonianu. Lignosulfoniany w kontekście niniejszego ujawnienia i zastrzeżeń patentowych również obejmują lignosulfoniany, które zostały w dużym zakresie chemicznie zmodyfikowane. Przykładami lignosulfonianów, które zostały w dużym zakresie chemicznie zmodyfikowane są oksyligniny w których lignina została utleniona w procesie redukowania liczby grup kwasu sulfonowego i grup metoksylowych, i wywoływania przegrupowań zwiększających liczbę grup kwasu fenolowego i karboksylowego. Przykładem oksyligniny jest produkt VANISPERSE sprzedawany przez Borregaard LignoTech.

Lignosulfoniany są różne pod względem kationu, stopnia sulfonowania i średniego ciężaru cząsteczkowego. Lignosulfoniany według niniejszego wynalazku mogą zawierać kationy sodu, wapnia, magnezu, cynku, potasu albo amonu, albo ich mieszaniny, ale korzystnie zawierają kation sodowy. Stopień sulfonowania jest definiowany jako liczba grup sulfonianowych na 1000 jednostek ciężaru cząsteczkowego lignosulfonianu, a w komercyjnie dostępnych produktach zazwyczaj jest w zakresie od około 0,5 do około 4,7. Lignosulfoniany w kompozycjach według niniejszego wynalazku korzystnie mają stopień sulfonowania w zakresie od około 0,5 do około 3,0. Lignosulfoniany mające stopień sulfonowania od około 0,5 do około 3,0 można wytwarzać w reakcji kontrolowanego sulfonowania w procesie roztwarzania Kraft'a. Na przykład, stopień sulfonowania z użyciem procesu roztwarzania Kraft'a wynosi 2,9 dla produktu REAX 88A, 0,8 dla produktu REAX 85A oraz 1,2 dla produktu REAX 907, które są bliżej opisane w dalszej części. Średni ciężar cząsteczkowy komercyjnie dostępnych lignosulfonianów zazwyczaj jest w zakresie od około 2 000 do około 15 100. Lignosulfoniany do stosowania w kompozycjach według niniejszego wynalazku korzystnie mają średni ciężar cząsteczkowy powyżej około 2 900.

Przykłady komercyjnie dostępnych oczyszczanych lignosulfonianowych produktów użytecznych w kompozycjach według niniejszego wynalazku obejmują, ale nie są ograniczone do, produktu REAX 88A (sól sodowa chemicznie modyfikowanego polimeru ligniny Kraft'a o niskim ciężarze cząsteczkowym solubilizowanego za pomocą pięciu grup sulfonianowych, sprzedawana przez MeadWestvaco Corp.), produktu REAX 85A (sól sodowa chemicznie modyfikowanego polimeru ligniny Kraft'a o wysokim ciężarze cząsteczkowym, sprzedawana przez MeadWestvaco Corp.), produktu REAX 907 (sól sodowa chemicznie modyfikowanego polimeru ligniny Kraft'a o wysokim ciężarze cząsteczkowym, sprzedawana przez MeadWestvaco Corp.), produktu REAX 100M (sól sodowa chemicznie modyfikowanego polimeru ligniny Kraft'a o niskim ciężarze cząsteczkowym, sprzedawana przez MeadWestvaco Corp.) oraz produktu Kraftspearse DD-5 (sól sodowa chemicznie modyfikowanego polimeru ligniny Kraft'a o wysokim ciężarze cząsteczkowym, sprzedawana przez MeadWestvaco Corp.).

Ponadto, zgodnie z korzystną postacią wynalazku faza wodna może zawierać jedną, albo więcej substancji dostosowujących wartość pH, na przykład kwas cytrynowy.

PL 227 487 B1

Wodna faza może stanowić dowolną odpowiednią ilość preparatu, pod warunkiem, że mikrokapsułki są dobrze zdyspergowane i utrzymują się w zawiesinie. Zazwyczaj, wodna faza będzie stanowiła od 15 do 50% wagowych preparatu, bardziej korzystnie od 20 do 45%, a jeszcze bardziej korzystnie od 25 do 35%.

Wynalazek dotyczy również zastosowania kompozycji według niniejszego wynalazku do zwalczania wzrostu roślin. W szczególności, preparat może być rozcieńczany wodą do wymaganego stężenia aktywnego składnika i nanoszony na miejsce w znany sposób, tak jak przez opryskiwanie.

Przedmiotem wynalazku jest także sposób zwalczania wzrostu roślin w miejscu ich występowania, znamienny tym, że obejmuje nanoszenie na to miejsce kompozycji według wynalazku jak opisana powyżej.

Ponadto, stwierdzono, że preparat według niniejszego wynalazku może także być wytwarzany w suchej postaci, to znaczy bez mikrokapsułek zawieszonych w wodnej fazie.

Preparat według tego aspektu niniejszego wynalazku, przy stosowaniu zazwyczaj miesza się z wodą do wymaganego poziomu rozcieńczenia dla wytworzenia zawiesiny mikrokapsułek w wodnej fazie, którą może następnie używać i nanosić w znany sposób, jak opisano powyżej.

2. Przedmiotem wynalazku jest więc również sposób wytwarzania kompozycji herbicydowej obejmujący następujące etapy:

- dostarczania niemieszającej się z wodą fazy zawierającej chlomazon, mocznik, olej roślinny i izocyjanian,

- dostarczania wodnej fazy zawierającej jeden albo więcej środków powierzchniowo czynnych;

- łączenia niemieszającej się z wodą fazy i wodnej fazy, z wytworzeniem dyspersji niemieszającej się z wodą fazy w fazie wodnej;

z wytworzeniem w ten sposób mikrokapsułek polimocznika zawierających kropelki niemieszającej się z wodą fazy; oraz

- utwardzania mikrokapsułek.

Korzystnie, sposób według wynalazku obejmuje dodatkowo suszenie otrzymanej kompozycji dla usunięcia fazy wodnej. W szczególnie korzystnym wykonaniu sposobu według wynalazku niemieszająca się z wodą faza obejmuje jako środek sieciujący pochodną acetylenokarbamidu.

Preparaty według niniejszego wynalazku mogą być wytwarzane w sposób analogiczny do wytwarzania znanych mikrokapsułkowanych preparatów.

Ogólnie biorąc, reagenty tworzące polimer ścianek mikrokapsułek dysperguje się między organiczną ciekłą fazą a wodną ciekłą fazą tak, że polimeryzacja zachodzi na granicy faz między tymi dwoma fazami. Na przykład, w przypadku mikrokapsułek formowanych z polimocznika, izocyjanian, ewentualnie ze środkiem sieciującym, takim jak sieciujący łącznik będący pochodną acetylenokarbamidu (ACD), dysperguje się w organicznym układzie rozpuszczającym żywicę, razem z aktywnym składnikiem chlomazonem, przy czym adiuwant dysperguje się w wodnej fazie. Następnie te dwie fazy miesza się, pozwalając na utworzenie polimeru na powierzchni międzyfazowej.

Pochodne acetylenokarbamidowe (acetylene carbamide derivatives - ACD) użyteczne jako środki sieciujące są znane w dziedzinie, na przykład jak ujawnione w publikacji patentowej USA o numerze US 2011/0269063. Odpowiednie związki ACD są również znane jako żywice glikolurylowe i obejmują związki takie jakie przedstawiono poniższym wzorem:

PL 227 487 B1 w którym podstawniki R1, R2, R3, oraz R4, każdy niezależnie, oznacza atom wodoru albo alkil, na przykład mający 1 do około 12 atomów węgla, 1 do około 8 atomów węgla, 1 do około 6 atomów węgla, albo 1 do około 4 atomów węgla.

Żywica glikolurylowa może być rozpuszczalna, dyspergowalna, albo niedyspergowalna w wodzie. Przykłady żywicy glikolurylowej obejmują produkty silnie alkilowane / alkoksylowane, częściowo alkilowane / alkoksylowane, albo produkty mieszane alkilowane / alkoksylowane, a bardziej dokładnie, żywica glikolurylowa może być metylowana, n-butylowana albo izobutylowana. Specyficzne przykłady _® żywicy glikolurylowej obejmują produkty oznaczone CYMEL^® 1170, 1171 oraz 1172. Żywice glikolury_® lowe CYMEL^® są komercyjnie dostępne z firmy CYTEC Industries, Inc.

Normalnie ciekłe, zasadniczo całkowicie mieszane alkilowane, zasadniczo całkowicie metylolowane acetylenokarbamidy stanowią klasę środków sieciujących, dla których wyjściowym materiałem jest acetylenokarbamid, jako taki, który jest również znany jako acetylenodimocznik, który wytwarza się przez poddawanie reakcji dwóch moli mocznika z jednym molem glioksalu. Dokładną chemiczną nazwą acetylenokarbamidu jest tetrahydroimidazo-(4,5-d)imidazolo-2,5(1H,3H)-dion. Acetylenokarbamid może być całkowicie metylolowany przez poddawanie reakcji jednego mola acetylenokarbamidu z czterema molami formaldehydu. Otrzymany produkt jest identyfikowany jako tetrametyloloacetylenokarbamid. Następnie tetrametyloloacetylenokarbamid poddaje się reakcji z wybraną ilością metanolu tak, aby częściowo metylować całkowicie metylolowany acetylenokarbamid, który następnie poddaje się alkilowaniu za pomocą wyższego alifatycznego monowodorotlenowego alkoholu zawierającego od dwóch do czterech atomów węgla. Takie monowodorotlenowe alkohole mogą być pierwszorzędowymi, albo drugorzędowymi, alkoholami. Takim wyższym monowodorotlenowym alifatycznym alkoholem zawierającym od dwóch, albo czterech, atomów węgla może być etanol, n-propanol, izopropanol, n-butanol, izobutanol oraz im podobne. Czasami korzystne jest aby całkowicie metylować tetrametyloloacetylenokarbamid, a potem poprzez zastosowanie reakcji transeteryfikacji wprowadzać wymaganą ilość etanolu, propanolu albo butanolu do acetylenokarbamidowej pochodnej.

Takie całkowicie zeteryfikowane, całkowicie metylolowane acetylenokarbamidowe pochodne nie są uważane za żywiczne materiały ponieważ są one, jako pojedyncze jednostki, zwykłymi czystymi związkami albo mieszaninami zwykłych czystych związków, ale są one silnymi formującymi żywicę związkami, które wchodzą w chemiczną reakcję z pewnymi jonowymi dyspergowalnymi w wodzie, nie zżelowanymi polimerowymi materiałami przy poddawaniu ogrzewaniu, a w szczególności gdy są poddawane ogrzewaniu w warunkach kwasowych. Pojęcie stopnia metylacji, albo bardziej szeroko alkilowania, wartość średnia, oraz pojęcie stopnia metylolowania, wartość średnia, zostaną omówione poniżej tak aby te pojęcia była w pełni zrozumiałe.

Teoretycznie, możliwe jest całkowite metylolowanie acetylenokarbamidu, to znaczy, wytworzenie tetrametyloloacetylenokarbamidu. Jednak często komercyjnie dostępne kompozycje o których podaje się, że stanowią tetrametyloloacetylenokarbamid, gdy zostaną zanalizowane to mogą wykazać nieznaczny stopień metylolowania. Dobrze wiadomo, że nieznaczne metylolowanie nie jest uważane za możliwe. W konsekwencji, gdy kompozycja wykazuje przy analizowaniu stopień metylolowania wynoszący 3,70, 3,80, albo 3,90, to powinno się przyjąć że jest to średni stopień metylolowania acetylenokarbamidowego związku i to logicznie dowodzi, że powyższa metylolowana kompozycja składa się z mieszaniny przeważającej ilości tetrametyloloacetylenokarbamidu ze względnie mniejszościowymi ilościami trimetyloloacetylenokarbamidu, oraz ewentualnie nieznacznymi ilościami wliczając w to śladowe ilości takich pochodnych jak dimetyloloacetylenokarbamid, a nawet monometyloloacetylenokarbamid. Takie same rozumienie wartości średniej ma również zastosowanie do alkilowania, albo eteryfikowania, kompozycji tetrametyloloacetylenokarbamidu. Z przedstawionych powodów wynika, że nie może występować nieznaczne alkilowanie, a w konsekwencji gdy przy analizowaniu dana kompozycja wykazuje stopień metylacji, wartość średnia, między około 0,9 a 3,60, oraz że wyższe alkilowanie ma średni stopień etylowania, propylowania oraz/albo butylowania, wartość średnia, odpowiadający między około 2,80 a 0,40, to należy wywnioskować że w takiej kompozycji jest wiele mieszanych eterów tetrametyloloacetylenokarbamidu. Na przykład, może występować pewna ilość monometyloeteru, trietyloeteru tetrametyloloacetylenokarbamidu, pewna ilość dimetyloeteru, dietyloeteru tetrametyloloacetylenokarbamidu, pewna ilość trimetyloeteru, monoetyloeteru tetrametyloloacetylenokarbamidu. Mogą nawet być ślady tetrametyloeteru tetrametyloloacetylenokarbamidu. Również mogą występować różne metyloetery tetrametyloloacetylenokarbamidu w zakresie mono-, di- oraz tri-etyloeterów, mono-, di- oraz tri-propyloeterów, oraz mono-, di- oraz tri-butyloeterów tetrametyloloacetylenokarbamidu. Można wytworzyć monometyloeter, monoetyloeter, monopropyloeter, monobutyloeter tetrametyPL 227 487 B1 loloacetylenokarbamidu, który mógłby być klasyfikowany jako tetramieszana-alkilowana pochodna. Jednak, na ogół korzystne jest aby używać tylko jednego wyższego monowodorotlenowego alkoholu zawierającego od dwóch do czterech atomów węgla z alkoholem metylowym przy wytwarzaniu mieszanego całkowicie zeterowanego tetrametyloloacetylenokarbamidu. Dlatego korzystne są dimieszane-alkilowane produkty, chociaż tri-mieszane-alkilowane pochodne jak również tetra-mieszanealkilowane pochodne również mogą być używane.

W odniesieniu do związków ACD korzystne są związki ACD-y w postaci komercyjnych produk(R) (R) (R) tów Powderlink^® 1174 i w rodzaju Cymel^®, bardziej korzystnie Cymel^® 1171 (to znaczy silnie alkilowa_® na żywica glikourylowa) oraz Cymel^® 1170 (to znaczy butylowana żywica glikolurylowa). Stwierdzono, że stosowanie prepolimerów w rodzaju Cymel daje bardziej nieregularny przebieg reakcji w porówna_® niu ze stosowaniem produktu Powderlink^® 1174. Dlatego najbardziej korzystnym związkiem ACD jest _® produkt Powderlink^® 1174 (to znaczy tetrakis(metyloksymetylo)glikoluryl, CAS No. 17464-88-9). Należy zauważyć, że komercyjne produkty mogą zawierać związki inne niż monomery wskazane na ety_® kiecie (na przykład, produkt Powderlink^® 1174 może zawierać oligomery).

Wybór środka sieciującego i jego ilość mogą być używane do kontrolowania porowatości polimerowej ścianki mikrokapsułek. Korzystnie, kompozycja zawiera środek sieciujący w ilości wynoszącej od 0,1 do 20%, a bardziej korzystnie od 0,5 do 15% wagowych mikrokapsułek.

W dalszym aspekcie, niniejszy wynalazek dostarcza sposobu wytwarzania herbicydowej kompozycji, sposobu obejmującego etapy:

dostarczania niemieszającej się z wodą fazy zawierającej chlomazon, mocznik, izocyjanian oraz ewentualnie acetylenokarbamid (ACD) jako środek sieciujący;

dostarczania wodnej fazy zawierającej jeden, albo więcej, środek powierzchniowo czynny; łączenia tej niemieszającej się z wodą fazy i wodnej fazy, z wytworzeniem dyspersji niemieszającej się z wodą fazy w wodnej fazie;

a przez to formowanie mikrokapsułek polimocznika zawierających kropelki z niemieszającej się z wodą fazy; oraz utwardzania mikrokapsułek.

Sposób obejmuje łączenie niemieszającej się z wodą fazy i wodnej fazy. Prowadzi się to w warunkach, odpowiednich dla wytworzenia dyspersji niemieszającej się z wodą fazy w wodnej fazie, tak jak stosując mieszanie.

Wodna faza zawiera co najmniej jeden środek powierzchniowo czynny, albo emulgator, dla wspomagania formowania dyspersji z niemieszającej się z wodą fazy w wodnej fazie. Inne komponenty wymagane dla nadania wymaganych właściwości końcowej kompozycji, jak wspomniane powyżej, mogą być zawarte w wodnej fazie.

Mikrokapsułki wytwarza się w reakcji polimeryzacji międzyfazowej izocyjanianu, a następnie sieciuje żywicą ACD, jeśli taka występuje. Korzystnie, reakcję polimeryzacji prowadzi się z mieszaniem dyspersji.

Już uformowane mikrokapsułki poddaje się utwardzaniu, korzystnie przez ogrzewanie, dla utwardzenia polimerowych ścianek mikrokapsułek. Utwardzanie zazwyczaj zachodzi w temperaturach od 30 do 60°C, a bardziej korzystnie od 40 do 50°C, przez odpowiednio długi okres czasu, zazwyczaj od 1 do 5 godzin, a bardziej typowo przez od około 2 do 4 godzin.

Następnie otrzymaną kompozycję korzystnie filtruje się, po schłodzeniu, dla otrzymania zawiesiny mikrokapsułek w wodnej fazie. Otrzymany produkt jest preparatem CS chlomazonu odpowiednim do stosowania i nanoszenia jak wyżej opisano, w szczególności przez rozcieńczenie wodą i nanoszenie przez opryskiwanie, z używaniem technik znanych w dziedzinie. Gdy mają być wytwarzane suche mikrokapsułki, to otrzymaną kompozycję poddaje się etapowi suszenia, dla usunięcia wodnej fazy. Można zastosować dowolne odpowiednie techniki suszenia, a szczególnie wydajna jest suszenie rozpyłowe.

Można wytworzyć kompozycję z mikrokapsułkami uformowanymi z innych polimerów, jak wspomniano wcześniej, używając odpowiednich tworzących ściankę reagentów w sposób analogiczny do powyższej procedury.

Inne komponenty jakie mogą występować w niemieszającej się z wodą ciekłej fazie i być zakapsułkowane wewnątrz skończonych mikrokapsułek są znane w dziedzinie i obejmują środki powierzchniowo czynne, stabilizatory oraz im podobne. W szczególności, przeciwutleniacze mogą być zawarte w układzie rozpuszczalnikowym wewnątrz mikrokapsułek. Jak opisano powyżej, wytwarzanie preparatu może wymagać ogrzewania preparatu dla utwardzenia polimerów tworzących ścianki mi10

PL 227 487 B1 krokapsułek. Ogrzewanie preparatu może zwiększać szybkość utleniania aktywnych komponentów. Zgodnie z tym, może występować jeden, albo więcej przeciwutleniaczy. Odpowiednie przeciwutleniacze są znane w dziedzinie i są komercyjnie dostępne. Przykłady obejmują butylowany hydroksytoluen (BHT) oraz butylowany hydroksyanizol (BHA). Przeciwutleniacz może występować w dowolnej ilości odpowiedniej do zmniejszania, albo do zapobiegania, utlenianiu aktywnego składnika oraz utrzymywania jego trwałości. Ilość przeciwutleniacza może być w zakresie od 0,005 do 1,0% wagowego mikrokapsułek, a bardziej korzystnie od 0,01 do 0,05% wagowych.

Wielkość mikrokapsułek może być regulowana za pomocą kilku czynników podczas wytwarzania kompozycji według niniejszego wynalazku, jak wspomniano powyżej. W szczególności, wielkość mikrokapsułek można regulować przez wprowadzanie jednego, albo więcej dalszych komponentów do niemieszającej się z wodą ciekłej fazy wewnątrz mikrokapsułek, a w szczególności jednego, albo więcej środków powierzchniowo czynnych. Równowaga hydrofilowo-lipofilowa (HLB) używanych środków powierzchniowo czynnych może wpływać na wielkość mikrokapsułek formowanych w kompozycji, przy czym środki powierzchniowo czynne, albo kombinacje środków powierzchniowo czynnych mające niższe wartości HLB przyczyniają się do powstawania mikrokapsułek mających mniejszą średnicę. Odpowiednie rozpuszczalne w oleju środki powierzchniowo czynne są znane i są dostępne komercyjnie, na przykład produkt Atlox 4912, środek powierzchniowo czynny w postaci kopolimeru blokowego A-B-A mający niską wartość HLB wynoszącą około 5,5. Można stosować inne środki powierzchniowo czynne będące blokowymi kopolimerami, a w szczególności takie, które są zbudowane z poliglikolu, na przykład polipropylenoglikolu oraz hydroksylowanych poli(kwasów tłuszczowych). Środki powierzchniowo czynne mogą występować w dowolnej ilości odpowiedniej dla wytwarzania wymaganej wielkości cząstek mikrokapsułek podczas wytwarzania kompozycji. Korzystnie ich stężenie w niemieszającej się z wodą fazie wynosi od 1 do 30%, a bardziej korzystnie około 5 do 25% wagowych mikrokapsułek.

Ciekła faza wewnątrz mikrokapsułek korzystnie zawiera co najmniej 20% wagowych chlomazonu, a bardziej korzystnie co najmniej 30%, jeszcze bardziej korzystnie zawiera co najmniej 50% wagowych chlomazonu. Chlomazon może występować w zakapsułkowanym materiale w ilości wynoszącej od 1% do 95% wagowych, a bardziej korzystnie od 1% do 90%, jeszcze bardziej korzystnie w ilości od 5% do 90% wagowych.

W dalszym aspekcie, niniejszy wynalazek dostarcza zastosowania preparatu chlomazonu jak tutaj opisany do zwalczania wzrostu roślin.

W innym aspekcie, niniejszy wynalazek dostarcza sposobu zwalczania wzrostu roślin w miejscu ich występowania, sposobu obejmującego nanoszenie na takie miejsce występowania preparatu mikrokapsułkowanego chlomazonu jak tutaj opisany.

Wykonania niniejszego wynalazku zostaną teraz opisane, jedynie ilustracyjnie, za pomocą poniższych przykładów.

P r z y k ł a d

Wytwarzanie preparatu mikrokapsułkowanego chlomazonu

Przygotowano niemieszającą się z wodą fazę i wodną fazę o poniższych składach (ilości komponentów są wyrażone w % wagowych liczonych na końcową kompozycję):

Niemieszająca się z wodą faza
Chlomazon	50,0 g
PAPI (z Dow Chemicals)	3,5 g
Olej kukurydziany	20,0 g
Powderlink® 1174	2,0 g
Mocznik	10,0 g
Wodna faza
Lignosulfoniany	3,0 g
Atlox 4913 (środek powierzchniowo czynny;
z Croda International)	0,6 g
Kwas cytrynowy	0,14 g
Woda	25,51 g
Mocznik, PAPI, chlomazon, Powderlink® 1174 oraz olej roślinny połączono z mieleniem dla wy-

tworzenia jednorodnej niemieszającej się z wodą ciekłej mieszaniny. Roztwór Atlox 4913, Lignosulfoniany i inne adiuwanty w wodzie ogrzewano w czaszy mieszarki Warning do temperatury około 50°C.

PL 227 487 B1

Roztwór mieszano i jednocześnie powoli dodawano niemieszającą się z wodą ciekłą mieszaninę, dla wytworzenia jednorodnej emulsji niemieszającej się z wodą fazy równomiernie zdyspergowanej w ciągłej wodnej fazie, podczas czego następowała polimeryzacja międzyfazowa, wytwarzając mikrokapsułki mające wielkość cząstek od 1 do 30 mikrometrów. Gdy reakcja polimeryzacji została zakończona, to otrzymaną kompozycję utwardzano przez ogrzewanie w temperaturze 50°C przez 2 godziny. Otrzymany produkt schłodzono i przefiltrowano, dla otrzymania rolniczo odpowiedniego preparatu CS mikrokapsułkowanego chlomazonu.

Tak otrzymany produkt testowano pod względem dyspergowalności i zdolności tworzenia zawiesiny mikrokapsułek, oraz pozostałości przy przesiewaniu na mokro. Stwierdzono, że preparat miał zdolność tworzenia zawiesiny większą niż 90%, dyspergowalność większą niż 90%, oraz pozostałość przy przesiewaniu na mokro mniejszą niż 0,1%. Te wyniki pokazują, że preparaty według niniejszego wynalazku, dzięki zastosowaniu mocznika jako stabilizatora dla chlomazonu jako aktywnego składnika wewnątrz mikrokapsułek, wykazują znacznie lepsze właściwości w porównaniu z preparatami ze stanu techniki.

Claims (29)

1. Kompozycja herbicydowa, znamienna tym, że obejmuje mikrokapsułki z osłonką polimerową, której ścianki są utworzone z porowatego kondensatu polimerowego z jednego albo więcej spośród polimocznika, poliamidu albo kopolimeru amid-mocznik, przy czym polimer jest obecny w mikrokapsułkach w ilości od 2% do 25% wagowych, a mikrokapsułki zawierają fazę ciekłą obejmującą olej roślinny, chlomazon i mocznik, przy czym faza ciekła wewnątrz mikrokapsułek obejmuje od 1 do 95% wagowych chlomazonu i od 1 do 30% wagowych mocznika.

2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że chlomazon jest obecny w kompozycji w ilości co najmniej 20% wagowych.

3. Kompozycja według zastrz. 2, znamienna tym, że chlomazon jest obecny w kompozycji w ilości co najmniej 50% wagowych.

4. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 3, znamienna tym, że mocznik jest obecny w materiale zakapsułkowanym wewnątrz mikrokapsułek w ilości od 10 do 20% wagowych.

5. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 4, znamienna tym, że mikrokapsułki zawierają dodatkowo jeden lub więcej środków powierzchniowo czynnych.

6. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 5, znamienna tym, że olejem roślinnym jest olej kukurydziany.

7. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 6, znamienna tym, że ciekły nośnik jest obecny w ilości od 5 do 50% wagowych w odniesieniu do materiału wewnątrz mikrokapsułek.

8. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 7, znamienna tym, że stosunek wagowy ciekłego nośnika do chlomazonu wynosi od 1:2 do 1:99.

9. Kompozycja według zastrz. 8, znamienna tym, że materiał wewnątrz mikrokapsułek zawiera od 1 do 20 części wagowych ciekłego nośnika i od 40 do 99 części wagowych chlomazonu.

10. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 8, znamienna tym, że faza ciekła wewnątrz mikrokapsułek zawiera co najmniej 20% wagowych chlomazonu.

11. Kompozycja według zastrz. 10, znamienna tym, że faza ciekła wewnątrz mikrokapsułek zawiera co najmniej 30% wagowych chlomazonu.

12. Kompozycja według zastrz. 11, znamienna tym, że faza ciekła wewnątrz mikrokapsułek zawiera co najmniej 50% wagowych chlomazonu.

13. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 12, znamienna tym, że chlomazon jest obecny w zakapsułkowanej ciekłej fazie w ilości od 5% do 90% wagowych.

14. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń 1 do 13, znamienna tym, że ścianki mikrokapsułek są utworzone z polimocznika wytworzonego przez międzyfazową polimeryzację izocyjanianu i pochodnej acetylenokarbamidu jako środka sieciującego.

15. Kompozycja według zastrz. 14, znamienna tym, że izocyjanian jest wybrany spośród diizocyjanianu alfa-,alfa-,alfa-,alfa-tetrametyloksylilenu (TMXDI), diizocyjanianu heksametylenu

PL 227 487 B1 (HDI), pochodnej HDI, diizocyjanianu izoforonu (IPDI), izocyjanianów polimetylenopolifenylu (PMPPI), izocyjanianu metylenodifenylu (MDI), poliizocyjanianu poliarylu (PAPI) oraz diizocyjanianu toluenu (TDI).

16. Kompozycja według zastrz. 14 albo 15, znamienna tym, że stanowiąca środek sieciujący pochodna acetylenokarbamidu jest wybrana spośród tetrakis(metyloksymetylo)glikolouryl i alkilowanej żywicy glikolourylowej.

17. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 16, znamienna tym, że mikrokapsułki mają cząstki o wielkości w zakresie od 0,5 do 60 mikronów.

18. Kompozycja według zastrz. 17, znamienna tym, że mikrokapsułki mają cząstki o wielkości w zakresie od 1 do 50 mikronów.

19. Kompozycja według zastrz. 18, znamienna tym, że mikrokapsułki mają cząstki o wielkości w zakresie od 1 do 30 mikronów.

20. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 19, znamienna tym, że polimer jest obecny w mikrokapsułkach w ilości od 5 do 15% wagowych.

21. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 20, znamienna tym, że mikrokapsułki są zawieszone w fazie wodnej.

22. Kompozycja według zastrz. 21, znamienna tym, że faza wodna zawiera jeden lub więcej spośród środków powierzchniowo czynnych, stabilizatorów, modyfikatorów lepkości lub koloidów ochronnych.

23. Kompozycja według zastrz. 21, znamienna tym, że faza wodna obejmuje lignosulfonian.

24. Kompozycja według dowolnego spośród zastrzeżeń od 21 do 23, znamienna tym, że faza wodna stanowi od 15 do 50% wagowych formulacji.

25. Sposób wytwarzania kompozycji herbicydowej, znamienny tym, że obejmuje etapy:

- dostarczania niemieszającej się z wodą fazy zawierającej chlomazon, mocznik, olej roślinny i izocyjanian,

- dostarczania wodnej fazy zawierającej jeden albo więcej środków powierzchniowo czynnych;

- łączenia niemieszającej się z wodą fazy i wodnej fazy, z wytworzeniem dyspersji niemieszającej się z wodą fazy w fazie wodnej;

- z wytworzeniem w ten sposób mikrokapsułek polimocznika zawierających kropelki niemieszającej się z wodą fazy; oraz

- utwardzania mikrokapsułek.

26. Sposób według zastrzeżenia 26, znamienny tym, że obejmuje ponadto suszenie otrzymanej kompozycji dla usunięcia fazy wodnej.

27. Sposób według zastrzeżenia 25 albo 26, znamienny tym, że niemieszająca się z wodą faza obejmuje jako środek sieciujący pochodną acetylenokarbamidu.

28. Zastosowanie kompozycji jak określona w dowolnym spośród zastrzeżeń od 1 do 24 do zwalczania wzrostu roślin.

29. Sposób zwalczania wzrostu roślin w miejscu ich występowania, znamienny tym, że obejmuje nanoszenie na to miejsce kompozycji według dowolnego spośród zastrzeżeń od 1 do 24.