PL223019B1 - Ogniwo łańcuchowe płaskie do łańcucha ogniwowego oraz łańcuch ogniwowy z tymi ogniwami płaskimi - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy ogniwa łańcuchowego płaskiego zwłaszcza łańcucha transportowego, którego obydwa łuki łączące ramiona w pionowym usytuowaniu ogniwa łańcuchowego zawierają w kierunku pionowym taką wysokość ramienia, która jest mniejsza niż maksymalna szerokość ramienia, przy czym maksymalna szerokość ramienia w kierunku pionowym jest usytuowana przestawnie poza środkiem oraz w kierunku strony zewnętrznej ramienia a maksymalna szerokość ramienia jest ponownie większa niż średnica nominalna ogniwa łańcuchowego określająca szerokość tego ogniwa w obszarze jego łuków. Wynalazek dotyczy następnie łańcucha ogniwowego stalowego z pojedynczymi, wewnętrznie połączonymi ogniwami łańcucha, z których co najmniej co drugie ogniwo stanowi ogniwo płaskie.

Tego rodzaju ogniwa łańcuchowe płaskie są elementami łańcuchów ogniwowych stalowych przenośników zgrzebłowych, które zazwyczaj stosowane są do napędu przenośników zgrzebłowych w górnictwie podziemnym. Przenośnik zgrzebłowy względnie przenośniki zgrzebłowe zawierają najczęściej dwa napędzane silnikiem obiegowe łańcuchy transportowe, do których pomiędzy tymi łańc uchami usytuowane i zamocowane są zgrzebła łączące te łańcuchy. W innym wykonaniu mogą tego rodzaju łańcuchy również być zastosowane, jako łańcuchy środkowe, zwłaszcza jako łańcuchy podwójne centralnie usytuowane w przenośniku zgrzebłowym. W czasie pracy łańcuchy z zamocowanymi do nich zgrzebłami ciągnione są w rynnie transportowej, przez co transportowany przez zgrzebła urobek, którym jest zazwyczaj węgiel, transportowany jest do miejsca przeładunku.

Łańcuch transportowy konstruowany, jako łańcuch ogniwowy stalowy z ogniwami łańcuchowymi płaskimi znany jest z części przedznamiennej niezależnego zastrzeżenia z niemieckiego patentu DE 103 48 491 B3. Ogniwa łańcuchowe płaskie tego łańcucha transportowego w celu podniesienia odporności na pęknięcie, a tym samym wzrostu wytrzymałości łańcucha ogniwowego względem wymienionych wcześniej ogniw łańcuchowych płaskich względnie wykonanych z nich łańcuchów ogniwowych stalowych posiada pogrubienie w obszarze ramion. Dlatego zawiera znane ogniwo płaskie w obszarze swych ramion większą szerokość niż w obszarze swych łuków. Ta maksyma lna szerokość, tworząca pogrubienie rozciąga się aż do przejścia do odcinka łukowego i tam kończy się. Na odcinku przejścia łukowego graniczy rozciągający się odcinek łukowy od około 80 do 100 stopni z równym stałym przekrojem poprzecznym i powierzchnią przekroju poprzecznego. Powierzchnia przekroju poprzecznego tego odcinka łukowego jest okrągła. Tym samym określa odcinek łukowy ze swym stałym kształtem przekroju poprzecznego i stałą powierzchnią przekroju poprzecznego średnicę nominalną znanego ogniwa płaskiego. Średnica nominalna ogniwa łańc uchowego odpowiada szerokości ogniwa łańcuchowego w obszarze jego łuku, mierzona poprzecznie do rozciągłości wzdłużnej ogniwa. Zatem określa najmniejsza średnica znanego ogniwa pł askiego w obszarze jego łuków jego średnicę nominalną. Odcinki łukowe o stałym kształcie prz ekroju poprzecznego i powierzchni przekroju poprzecznego służą uginaniu ogniwa płaskiego względem następnego zamocowanego w ogniwie płaskim ogniwa, które swoją wewnętrzną stroną łukową ugina się na tym odcinku łuku ogniwa płaskiego.

Z patentu niemieckiego DE 103 48 491 B3 znany jest łańcuch ogniwowy stalowy oceniany pozytywnie ze względu na wysoką wytrzymałość i trwałość. Jest to uzasadnione również tym, że ogniwa płaskie z uwagi na jego konstrukcję pomimo jego szczególnej odporności na pękniecie i zdolności wytrzymałościowej są względnie lekkie w porównaniu do innych ogniw łańcuchowych tej samej średnicy nominalnej. Względnie niska waga znanego ogniwa jest tym uzasadniona, że przy ogniwach łańcuchowych płaskich znanego łańcucha stalowego ramiona zawierają względem powierzchni przekroj u poprzecznego w obszarze średnicy nominalnej, określonej przez obszary łukowe, zmniejszoną powierzchnię przekroju poprzecznego. Powierzchnia przekroju poprzecznego w obszarze ramion wynosi tylko 0,55 do 0,85 powierzchni przekroju poprzecznego w obszarach łukowych.

Nawet, jeśli ogniwa płaskie, tworzące taki łańcuch posiadają specjalną właściwość, która jest szczególnie istotna i posiada wysoką odporność na pęknięcia, istnieje potrzeba by te ogniwa łańc uchowe, co się tyczy ich odporności na pęknięcie dalej poprawiać, ażeby utworzony z takich ogniw łańcuch ogniwowy, zwłaszcza w zastosowaniu do łańcuchów transportowych można było mocniej obciążyć względnie zwiększyć ich wymagania obciążeniowe.

Jako zadanie do rozwiązania przed niniejszym wynalazkiem przyjęto zwiększyć wytrzymałość ogniwa łańcuchowego płaskiego.

PL 223 019 B1

Zadanie rozwiązano w ten sposób, że ogniwo płaskie wymienione na początku w którym obszar łukowy, określający średnicę nominalną ogniwa łańcuchowego ograniczony jest do małego stopnia kątowego obejmujący odcinek łukowy maksymalnie około 10 stopni, korzystnie 5 stopni albo mniej, po obydwu stronach płaszczyzny środkowej, przecinającej w przekroju poprzecznym łuki, a wychodząc od szerokości ramienia szerokość ogniwa łańcuchowego w jego łukach obniża się aż d o odcinka łukowego określającego średnicę nominalną.

W ogniwie płaskim obszar łukowy określający średnicę nominalną ograniczony jest do małego kąta. To warunkuje, że przylegający do niego odcinek łukowy, określający średnicę nominalną w kierunku ramion zwiększa szerokość ogniwa łańcuchowego. Odwrotnie oznacza to, że wychodząc z szerokości ramienia ogniwa łańcuchowego ta szerokość w łukach równomiernie maleje aż do obszaru łukowego, określającego średnicę nominalną. W stosunku do odcinka łukowego określającego średnicę nominalną, wykonane wybrzuszenie, które swoją większą szerokość posiada w ramionach kontynuuje następnie w łukach aż do odcinka łukowego, określającego średnicę nominalną, a mianowicie przy stałym obniżeniu wielkości wybrzuszenia, to znaczy: połowa różnicy szerokości pomiędzy wybrzuszeniem a średnicą nominalną. Takie ogniwo łańcuchowe jest scharakteryzowane bardzo często przez zdefiniowane zwężenie.

Próby wykazały, że ogniwa płaskie, jak wymaga tego norma, którą wymieniono w opisie pate ntowym DE 103 48 491 B3, zawiera dla tej samej średnicy nominalnej i tego samego materiału wzrost odporności na pęknięcia od 8 do 10%. Należy podkreślić w związku z tym, że wzrost wydajności można zwiększyć bez znaczącego dodatkowego zwiększenia materiału, a tym sa mym wzrost wydajności można osiągnąć bez znacznego zwiększenia wagi ogniwa łańcuchowego płaskiego. Czynnikiem wpływającym na to jest wyrafinowane ukształtowanie geometrii ogniwa płaskiego oraz zmniejszenie obszarów w jego łukach, które określają średnicę nominalną ogniwa łańcuchowego do pewnego minimum.

W korzystnym ukształtowaniu ogniwa przechodzą odcinki łukowe określające średnicę nom inalną odnośnie wielkości jego wybrzuszenia w sposób stały i ciągły zmniejszające wybrzuszenie wzajemnie w płaszczyźnie środkowej, przez co przy niniejszym ukształtowaniu odcinek łukowy określający średnicę nominalną redukuje praktycznie do linii. Korzystnie zmniejsza się część obniżanej szerokości na odcinku łukowym, przy którym określana jest średnica nominalna ogniwa łańcuchowego w przylegających odcinkach łukowych do tego odcinka łukowego w sposób stały, ażeby osiągnąć stopniowe przejście na odcinku łukowym, określającym średnicę nominalną. O ile ta część obniżanej szerokości nie jest stała, co najmniej w tym obszarze. Ta część może być stała w pozostałych odcinkach łukowych. Może ona wychodząc również z ramion obniżać szerokość najpierw z większym skutkiem, która to część obniżona następnie przechodzi w odcinek łukowy, w którym się ta część obniżanej szerok ości stopniowo redukuje aż do średnicy nominalnej.

Dalszy wzrost sprawności można uzyskać, jeśli średnica ogniwa łańcuchowego, w którym odc inek określający jego średnicę nominalną w kierunku poprzecznym do średnicy nominalnej jest większy niż średnica nominalna. To świadczy, że takie ogniwo płaskie, w którym odcinek łukowy określający jego średnicę nominalną w wzdłużnej rozciągłości ogniwa zawiera większą średnicę niż w kierunku poprzecznym. Skutkiem tego jest podniesienie sztywności odcinka łukowego, co w połączeniu z wynalazczym ukształtowaniem ogniwa łańcuchowego prowadzi do dalszego podniesienia wytrzymałości na pęknięcie.

Zamiast albo również dodatkowo względem opisanych środków może zdolność do podniesienia wydajności ogniwa płaskiego a tym samym jego odporność na pękanie również wzrosnąć, gdy krzywizna przekroju poprzecznego łuku w każdej połówce łuku, graniczącym z płaszczyzną środkową skierowaną do wnętrza ogniwa zawiera promień, co najmniej ponad 40 do 50 stopni rozciągającego się odcinka łukowego, który jest większy niż połowa średnicy nominalnej. Szczególnie korzystnie odpowiada ten promień promieniowi wewnętrznemu łuku, zamocowanego ogniwa łańcuchowego w ogniwie płaskim. W takim ukształtowaniu z jego wewnętrznymi obszarami łuków, przylegających do siebie ogniw łańcuchowych stoją następnie nie tylko w przyporze z jednym punktem kontaktowym podczas obciążenia rozciągającego w kontakcie ze sobą, lecz również w kontakcie liniowym albo powierzchniowym.

Łańcuch ogniwowy stalowy z zastosowaniem ogniw łańcuchowych płaskich dysponuje dalszymi cechami, które ogniwa płaskie w danym przypadku ogniwa łączące, które korzystnie zawierają wewnętrzną szerokość, która jest większa korzystnie tylko o konieczny luz ruchowy niż maksymalna szerokość ramienia ogniwa płaskiego. To zapewnia, że ogniwa płaskie w wystarczającym stopniu

PL 223 019 B1 w ogniwie łączącym dwa ogniwa płaskie można wprowadzić, kiedy te są przemieszczane przez koło łańcuchowe. Ma się rozumieć, że jest możliwe łańcuch ogniwowy stalowy wykonać wyłącznie z ogniw łańcuchowych płaskich.

Dalsze zalety i cechy wynalazku wynikają z poniższego opisu przykładu wykonania z uwzględnieniem załączonego rysunku, na którym:

Fig. 1 przedstawia łańcuch ogniwowy stalowy z ogniwami łańcuchowymi poziomymi i wykonanymi jako ogniwa płaskie ogniwami łańcuchowymi pionowymi,

Fig. 2 łańcuch ogniwowy stalowy pokazany na Fig. 1, obrócony o 90 stopni z ogniwami łańcuchowymi poziomymi w widoku z boku,

Fig. 3 ogniwo łańcuchowe płaskie w oddzielnych segmentach pokazane na Fig. 1 w widoku z boku wraz z przekrojami ogniwa łańcuchowego płaskiego jednej z jego połówek łukowych (Fig. 3a do Fig. 3g),

Fig. 4 ogniwo łańcuchowe płaskie pokazane na Fig. 1-3 w widoku perspektywicznym, a

Fig. 5 ogniwo łańcuchowe płaskie w innym ujęciu perspektywicznym.

Łańcuch ogniwowy stalowy 1 do łańcuchów transportowych stosowanych w górnictwie podziemnym, zwłaszcza jako łańcuch transportowy zgrzebłowy obejmujący na przemian pionowo us ytuowane ogniwa łańcuchowe płaskie 2 jako ogniwa pionowe oraz ogniwa łańcuchowe poziome 3. Tym samym łańcuch ogniwowy stalowy składa się, jak w danym przypadku przedstawia to Fig. 1 z dwóch ogniw płaskich 2 z połączonym ogniwem płaskim 3. Zewnętrzna szerokość B1 ogniwa płaskiego 2 określa wysokość łańcucha transportowego 1. Ogniwa łańcuchowe płaskie są wykonane jako ogniwa kute. Natomiast ogniwa łańcuchowe poziome są wykonane praktycznie, jako ogniwa z prętów okrągłych.

Ogniwo poziome 3 zawiera obiegowo okrągłą powierzchnię przekroju poprzecznego. Wewnętrzna szerokość B2 ogniwa płaskiego 2 jest większa o niezbędny luz ruchowy niż średnica ogniwa poziomego 3.

Łańcuch ogniwowy pokazany na Fig. 2 uwidacznia, że zewnętrzna szerokość B3 ogniwa poziomego 3 jest znacznie większa niż zewnętrzna szerokość B1 ogniwa płaskiego 2. W niniejszym przykładzie odpowiada zewnętrzna szerokość B1 ogniwa płaskiego 2 około 2/3 zewnętrznej szerokości B3 ogniwa poziomego 3. Maksymalna szerokość Bs ramienia 4 jest większa niż minimalna szerokość ogniwa płaskiego 2 w obszarze jego łuków. Średnica nominalna ogniwa płaskiego 2 jest określona przez odcinek minimalnej szerokości ogniwa płaskiego 2, oznaczona na Fig. 2, jako średnica nominalna N. Tym samym wybrzuszają ramiona 4 względem tych, które to odcinki łuków określają średnicę nominalną ogniwa płaskiego 2, co pokazane jest na Fig. 3. Szerokość Bs ramion 4, 4.1 jest o niezbędny luz ruchowy mniejsza niż wewnętrzna szerokość B4 ogniwa poziomego 3.

Fig. 3 przedstawia pojedyncze ogniwo płaskie 2 łańcucha ogniwowego 1. Przestrzeń wewnętrzna 5 ogniwa płaskiego 2 przedstawiona jest na Fig. 3 za pomocą dolnego ramienia 4.1 ze skierowanym do wnętrza występem w postaci noska elementem podziałowym 6 dzielącym na dwie odrębne przestrzenie ruchowe 7, 7.1. Odstęp elementu podziałowego 6 od wewnętrznej strony przeciwległego ramienia 4 jest jak jest to widoczne na Fig. 1 mniejszy niż średnica ogniw poziomych 3 zamocowanych w ogniwie płaskim 2. Tym samym przestrzeń ruchowa zamocowanego w przestrzeni ruchowej 7 względnie 7.1 ogniwa poziomego 3 ograniczona do tej przestrzeni ruchowej 7 względnie 7.1. Łuki ogniwa płaskiego 2 łączące ramiona 4, 4.1 są pokazane na Fig. 3 i oznaczone jako 8 i 9. Każdy łuk 8, 9 składa się z dwóch rozszerzających się połówek łukowych w danym przypadku o ponad 90 stopni, które w płaszczyźnie środkowej 10 tejże płaszczyzny, która przecina w przekroju poprzecznym łuki 8, 9 są prowadzone. Obydwie połówki łuków łuku 8 albo 9 są wykonane ze względu na płaszczyznę środkową 10, jako lustrzane odbicie. W celu scharakteryzowania łuku 8 (to samo dotyczy łuku 9) jest dlatego wystarczający opis jednej połówki łuków. Pokazane to jest na Fig. 3, gdzie u dołu ramię 4.1 graniczy z połówką łuku 8. W płaszczyźnie środkowej 10 zawiera łuk 8 geometrię przekroju poprzecznego, jak odzwierciedla to Fig. 3a. Ten przekrój określa średnicę nominalną ogniwa łańcuchowego płaskiego 2. W niniejszym przykładzie średnica nominalna wynosi 52 mm. Zatem, przy ogniwie płaskim chodzi o tzw. ogniwo 52. Średnica łuku 8 w kierunku wzdłużnym ogniwa płaskiego 2, a tym samym poprzecznie do średnicy nominalnej N jest większy niż średnica nominalna i wynosi w niniejszym przykładzie wykonania 54 mm. Krzywizna skierowana do przestrzeni ruchowej 7.1 pokazana na przekroju poprzecznym Fig. 3a zawiera promień R, który jest większy niż promień określający średnicę nominalną (tu: 26 mm). W tym przykładzie wykonania odpowiada promień R promieniowi wewnętrznemu R1 i ogniwa poziomego 3 (zob. Fig. 2). Również krzywizna skierowana do przestrz ePL 223 019 B1 ni ruchowej 7.1, leżącej naprzeciw krzywizny łuku 8 zawiera w obszarze płaszczyzny środkowej 10 (zob. Fig. 3a) promień, który jest większy niż promień średnicy nominalnej. W tym przykładzie wyk onania, promień zewnętrzny jest większy od promienia wewnętrznego, oznaczonego jako R. Na obydwu leżących naprzeciw siebie stronach zewnętrznych jest łuk 8, jak przedstawia to Fig. 3a spłaszczony, przy czym te strony przebiegają względem siebie równolegle na pewnych odcinkach. Poprzez przyjęcie takiej koncepcji oraz wykonanymi przejściami za pomocą wąskich promieni jest powierzchnia przekroju poprzecznego ogniwa płaskiego 2, powiększona, jak przedstawia to Fig. 3 porównywalna z powierzchnią przekroju poprzecznego ogniwa płaskiego z łukami o powierzchni przekroju poprzec znego w kształcie okręgu. Dla porównania jest powierzchnia przekroju poprzecznego ogniwa płaskiego z okrągłym przekrojem w obszarze jego prawego łuku na Fig. 3a zaznaczona linią przerywaną.

Drugi koniec rozważanej połówki łuku jest pokazany w przekroju na Fig. 3g, który pokazuje już powierzchnię przekroju poprzecznego ogniwa płaskiego w obszarze początku ramienia 4.1. Ten przekrój jest powiększony w stosunku do innych przekrojów. Przekrój pokazany na Fig. 3 pokazuje, że wysokość H ramienia 4.1 jest wyraźnie mniejsza niż szerokość Bs ramienia 4.1. Maksymalna średnica Bs ramienia 4.1 jest przestawnie usytuowana poza środkiem w kierunku strony zewnętrznej 11 ramienia 4.1, co przyczynia się do podniesienia odporności na pękania. Geometria powierzchni przekroju poprzecznego ramienia 4.1 z wyjątkiem obszaru podziałki 6 ukształtowana jest, jako korytko względnie w przybliżeniu półkolisto. Powierzchnia przekroju poprzecznego ramienia 4 jest wykonana podobnie jak ramienia 4.1. Jak przedstawia to widok z góry na ogniwa płaskie 2 na Fig. 2 oraz przekrój na Fig. 3g, mianowicie, że ogniwo płaskie 2 w obszarze swych ramion swoją maksymalną szerokość, a w obszarze płaszczyzny środkowej 10 przedstawiona jest przez krój zgodnie z Fig. 3a, jej najmniejsza szerokość. Pomiędzy zróżnicowanymi szerokościami ogniwa płask iego 2 w obszarze jego ramion 4, 4.1 w obszarze płaszczyzny środkowej 10 istnieje stałe zmniejszanie szerokości w obszarze łuków 8, 9. Wykonane zwężenie, której środek stanowi płaszczyzna środkowa 10 jest uwidocznione na Fig. 3g.

Na Fig. 3b i 3f pokazana jest w odwrotnej numeracji wychodząc od Fig. 3g która pokazuje jak zmienia się obszar przekroju poprzecznego 10 ramienia 4, 4.1, kształt przekroju poprzecznego i powierzchnia przekroju poprzecznego w tych połówkach łukowych łuku 8 w kierunku płaszczyzny środkowej 10, przedstawioną przez przekrój na Fig. 3a i jak stale zmniejsza się wybrzuszenie A ramienia 4.1 względem średnicy nominalnej N, określającej przez szerokość w płaszczyźnie środkowej 10 w kierunku tejże płaszczyzny 10. W toku tej zmiany w geometrii przekroju poprzecznego wracają z powrotem stosunki pomiędzy szerokością a poprzecznie do niej przebiegającą średnicą na Fig. 3g odtworzona przez wysokość H, wychodząc od końca ramienia 4.1 względnie początku łuku 8 w kierunku płaszczyzny środkowej 10. Podczas gdy na początku łuku (Fig. 3g) ogniwo płaskie zawiera swoją większą szerokość i swoją poprzecznie do niej usytuowaną mniejszą średnicę (tu: wysokość H), są te stosunki w obszarach płaszczyzny środkowej 10 odwrócone (Fig. 3a). Tu jest szerokość - średnica nominalna N ogniwa płaskiego 2 - mniejsza niż średnica łuku 8 poprzecznie usytuowana do średnicy nominalnej.

Poszczególne przedstawienia przekrojów poprzecznych Fig. 3 (Fig. 3a-3g) są usytuowane w pewnym odstępie kątowym, co 15 stopni przez połówki łuków. W niniejszym przykładzie wykonania jest odcinek łuku 8, przez który średnica nominalna N ogniwa płaskiego 2 jest określona, wykonany niejako przez płaszczyznę środkową 10, jako linia. Obydwie połówki łuków tworzące łuki 8 zmniejszają się odnośnie ich szerokości, wychodząc w danym przypadku od ramienia 4 względnie 4.1 stale w kierunku płaszczyzny środkowej 10, na którym to miejscu usytuowana jest najmniejsza średnica ogniwa płaskiego 2. Przy tym jest przewidziane, że część zmniejszonej szerokości na odcinku łukowym, przylegającym do płaszczyzny środkowej 10 również się zmniejsza. Przez to jest na Fig. 3g asymptotyczna geometria wybrzuszenia oznaczona, jako A. Linią przerywaną jest na Fig. 3a i 3g przedstawiona średnica nominalna N ogniwa płaskiego 2 w ramionach 4, 4.1. To podkreśla miarę obydwustronnego wybrzuszenia A. Stosunek powierzchni przekrojów poprzecznych pomiędzy powierzchnią przekroju poprzecznego łuków 8, 9 w obszarze płaszczyzny środkowej 10, jak przedstawia to przekrój na Fig. 3a w stosunku do powierzchni przekroju poprzecznego w ramionach, jak to jest uwidocznione w przekroju na Fig. 3g, wynosi w niniejszym przykładzie wykonania 0,72. Tym samym powierzchnia przekroju poprzecznego w obszarze jego ramion jest o około 28 procent mniejsza niż w obszarze płaszczyzny środkowej łuków.

Przedstawiony na Fig. 3a promień krzywizny R pozostaje w danym przykładzie wykonania około przeszło 60 stopni, zachowany w każdej połówce łukowej, zanim ten w kierunku ramion stanie się

PL 223 019 B1 większy. To zapewnia równą i stałą przegubowość pomiędzy ogniwem płaskim 2, a względnie w nim zamocowanymi ogniwami poziomymi 3.

Fig. 4 i 5 przedstawiają opisane ogniwo płaskie. Wyraźnie jest widoczne przede wszystkim na Fig. 5, gdzie od ramion aż do obszaru płaszczyzny środkowej zmniejsza się szerokość ogniwa płaskiego 2. Ponadto, na rysunku wyraźnie jest zobrazowane, że płynne przejście wzajemnie zbiegających się coraz mniejszej szerokości każdego ramienia jest dane poprzez dany odcinek łukowy w kierunku płaszczyzny środkowej.

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Ogniwo łańcuchowe płaskie do łańcucha ogniwowego, zwłaszcza łańcucha transportowego (1), którego ramiona (4, 4.1) połączone są łukami (8, 9) przy pionowym usytuowaniu ogniwa łańcuchowego (2) zawierają w kierunku pionowym wysokość ramienia (H), która jest mniejsza od maksymalnej szerokości ramienia (Bs), przy czym maksymalna szerokość ramienia (Bs) w kierunku pionowym jest poza środkiem oraz jest usytuowana przestawnie ku stronie zewnętrznej ramienia, a maksymalna szerokość ramienia (Bs) jest ponownie większa od szerokości określającej średnicę nominalną (N) łańcucha ogniwowego (2) w obszarze jego łuków (8, 9), znamienne tym, że obszar łuków (8, 9) określający średnicę nominalną (N) ogniwa łańcuchowego (2) ograniczony jest na obejmującym odcinek łukowy określony mniejszym stopniem kątowym maksymalnie około 10 stopni po obydwu stronach środkowej płaszczyzny (10) przecinającej w przekroju poprzecznym łuki (8, 9), a wychodząc od szerokości ramienia (Bs) to szerokość ogniwa łańcuchowego (2) w jego łukach (8, 9) obniża się równomiernie aż do odcinka łukowego określającego średnicę nominalną (N).
2. 2. Ogniwo płaskie według zastrz. 1, znamienne tym, że odcinek łukowy łuków (8, 9) określający średnicę nominalną (N) jest ograniczony i wynosi mniej niż 5 stopni, korzystnie mniej niż 1 stopień po obydwu stronach płaszczyzny środkowej (10), przecinającej w przekroju poprzecznym łuki (8, 9).
3. 3. Ogniwo płaskie według zastrz. 2, znamienne tym, że szerokość łuków (8, 9) zmniejsza się równomiernie w połówkach łuków aż do płaszczyzny środkowej (10) albo w przybliżeniu do niej.
4. 4. Ogniwo płaskie według jednego z zastrz. od 1 do 3, znamienne tym, że część obniżonej szerokości ogniwa łańcuchowego (2) w swych łukach (8, 9) na odcinku łuków (8, 9) określających średnicę nominalną (N) do przyległego obszaru równomiernie obniża się w kierunku odcinka tejże średnicy nominalnej.
5. 5. Ogniwo płaskie według jednego z zastrz. 1 do 4, znamienne tym, że średnica ogniwa łańcuchowego (2), w którym odcinek określający jego średnicę nominalną (N) w kierunku poprzecznym do tejże średnicy nominalnej (N) jest większy od tejże średnicy nominalnej (N).
6. 6. Ogniwo płaskie według zastrz. od 1 do 5, znamienne tym, że krzywizna każdej połówki łuku skierowana do wnętrza ogniwa łańcuchowego (5) do odcinka łuku przylegającego do płaszczyzny środkowej (10) zawiera promień (R) o rozpiętości od przeszło 40 do 50 stopni, wychodzący od tej płaszczyzny środkowej (10), który jest większy od połowy średnicy nominalnej (N).
7. 7. Ogniwo płaskie według zastrz. od 1 do 6, znamienne tym, że w ogniwie łańcuchowym (2) stosunek powierzchni przekroju poprzecznego pomiędzy powierzchnią przekroju poprzecznego w obszarze ramion (4, 4.1) a powierzchnią przekroju poprzecznego w której obszar łuków (8, 9) określających średnicę nominalną (N) ogniwa łańcuchowego (2) jest większa niż 0,55, a mniejsza niż 0,85.
8. 8. Ogniwo płaskie według zastrz. 7, znamienne tym, że stosunek powierzchni przekroju poprzecznego korzystnie zawarty jest pomiędzy 0,6 a 0,7.
9. 9. Łańcuch ogniwowy stalowy składający się z pojedynczych, wzajemnie połączonych ogniw łańcuchowych (2, 3), z których co najmniej, co drugie ogniwo jest ogniwem płaskim (2), znamienny tym, że wewnętrzna średnica (B4) co najmniej jednego ogniwa (3) zamocowanego w ogniwie płaskim (2) jest większa niż maksymalna szerokość ramienia (Bs) ogniwa płaskiego (2).
10. 10. Łańcuch ogniwowy według zastrz. 9, znamienny tym, że wewnętrzna średnica (B4) co najmniej jednego ogniwa (3) połączonego z ogniwem płaskim (2) tylko w wymiarze niezbędnego luzu ruchowego pomiędzy obydwoma ogniwami łańcuchowymi (2, 3) jest większa niż maksymalna szerokość ramienia (Bs) ogniwa łańcuchowego płaskiego (2).

    PL 223 019 B1
11. 11. Łańcuch ogniwowy według zastrz. 9 albo 10, w odniesieniu do zastrz. 5, znamienny tym, że promień (R) krzywizny odcinka poprzecznego łuku odpowiada promieniowi wewnętrznemu łuku (8, 9), co najmniej jednego zamocowanego w ogniwie płaskim (2) ogniwa łańcuchowego (3).