PL217568B1

PL217568B1 - Łącznik izolacji

Info

Publication number: PL217568B1
Application number: PL389184A
Authority: PL
Inventors: Wojciech Klimas
Original assignee: Klimas Wkręt Met Spółka Z Ograniczoną Odpowiedzialnością
Priority date: 2009-10-02
Filing date: 2009-10-02
Publication date: 2014-07-31
Also published as: RU2525395C2; PL389184A1; RU2012112364A; WO2011040827A1; UA105803C2; EP2483495A1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem przedstawionego wynalazku jest łącznik izolacji, przeznaczony do mocowania materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych, którego koszulka wykonana jest z tworzywa sztucznego. Łącznik ten znajduje zastosowanie do montażu materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych osłaniających ściany budynków, które wykonane są z betonu, cegły dziurawki, gazobetonu lub innych materiałów, w tym zwłaszcza zabezpieczanych następnie warstwą tynku i innych mas tynkarskich.

Dotychczas znane łączniki służące do mocowania materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych, charakteryzują się tym, że ich koszulka, w jej górnej części wyposażona jest w różnego rodzaju płaskie elementy blokujące, w postaci talerzyków lub krążków przylegających do mocowanego materiału po zamocowaniu łącznika. Elementy te wystają jednak ponad powierzchnię mocowanego materiału termoizolacyjnego lub dźwiękoszczelnego i utrudniają jego pokrycie masą tynkarską.

Problem ten próbowano rozwiązać w wynalazku zgłoszonym do ochrony w Niemczech (nr DE 20061032445 20060713), który następnie zgłoszony został także do ochrony w trybie PCT (nr WO 2007EP05676 20070627) pt. „System zamocowań do montażu płyt izolacyjnych oraz sposób montażu płyt izolacyjnych” („Fastening systems and method for fitting insulating panels”). W wynalazku tym, łącznik rozporowy stanowi koszulka zakończona z jednej strony talerzykiem dociskowym. Do koszulki wprowadzany jest od strony talerzyka dociskowego trzpień rozporowy, który stanowi sztyft zakończony główką. Cechą istotną tego rozwiązania jest to, że w dolnej części główki znajduje się kant tnący, służący do ścięcia połączenia pomiędzy talerzem dociskowym a koszulką. Kant jest tak ustawiony, aby po całkowitym wbiciu trzpienia rozporowego do koszulki i zagłębieniu główki trzpienia rozporowego w talerzyku nastąpiło zerwanie połączenia talerzyka z koszulką. Dzięki temu, możliwe jest pociągnięcie talerzyka przez wbijany trzpień rozporowy o określony, niewielki skok wyznaczony wgłębieniem w główce trzpienia oraz wepchnięcie talerzyka do mocowanego materiału izolacyjnego, a tym samym pewne wyrównanie ich powierzchni. Ułatwia to pokrycie zamocowanego materiału izolacyjnego masą tynkarską.

W opisanym wynalazku rozwiązano problem wygładzenia zabezpieczonej powierzchni ścian, jednak doprowadzono do osłabienia mocowania samego talerzyka, który jest słabo osadzony w materiale, ponieważ związany jest z nim tylko ewentualnie nałożoną na niego masą tynkarską i główką trzpienia. Tym samym doprowadzono do osłabienia trwałości połączenia materiału izolacyjnego z zabezpieczaną ścianą.

W zgłoszeniu patentu europejskiego nr EP 1 318 250 pt. „Diibel und Verfahren zur Montage von Dammstoffplatten” „Kołek i sposób mocowania płyt budowlanych” (publikacja 11 06 2003 Patentblatt 2003/24) łącznik rozporowy stanowi koszulka zakończona z jednej strony talerzykiem dociskowym. Do koszulki wprowadzany jest od strony talerzyka dociskowego trzpień rozporowy. Cechą istotną tego rozwiązania jest to, że podstawa talerzyka jest nałożona na górną część koszulki łącznika i w wyniku montażu nasuwa się na nią coraz głębiej, zapewniając regulację całkowitej długości łącznika i schowanie talerzyka w materiale izolacyjnym.

Problemy związane ze skutecznym połączeniem materiału izolacyjnego lub dźwiękoszczelnego z zabezpieczaną ścianą rozwiązano opracowując opisany niżej wynalazek.

Przedmiotem wynalazku jest łącznik izolacji, przeznaczony do mocowania materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych, który stanowi trzpień umieszczony w koszulce wykonanej z tworzywa sztucznego i składającej się z talerzyka i tulejki. Koszulka ta posiada na zewnętrznej jej powierzchni elementy prowadząco-rozporowo-mocujące.

Opracowany łącznik izolacji do mocowania materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych stanowi trzpień umieszczony w koszulce wykonanej z tworzywa sztucznego, posiadającej na zewnętrznej powierzchni elementy prowadząco-rozporowo-mocujące, rozmieszczone w kolejnych strefach roboczych, z których pierwsza czołowo-prowadząca strefa A zakończona jest stożkowato, natomiast ostatnią strefę D łącznika stanowi talerzyk. Łącznik ten charakteryzuje się tym, że w koszulce powyżej dolnej, czołowo-prowadzącej strefy A - znajduje się środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa B, a powyżej niej - górna strefa klinująca C, przy czym w strefie B koszulka ma rozpierający nadlew.

Dodatkowo, w opracowanym łączniku środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa B połączona jest zrywalnymi wiązadłami z górną strefą klinującą C, w której znajdują się klinujące skrzydełka. Górna część środkowej rozpierająco-redukcyjnej strefy B zakończona jest prowadnicą. Trzpień jest krótszy od długości koszulki.

PL 217 568 B1

W kolejnym przykładzie wykonania, opracowany łącznik izolacji do mocowania materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych, który stanowi trzpień umieszczony w koszulce wykonanej z tworzywa sztucznego, posiadającej na zewnętrznej powierzchni elementy prowadząco-rozporowo-mocujące rozmieszczone w kolejnych strefach roboczych, z których pierwsza czołowo-prowadząca strefa A zakończona jest stożkowato, natomiast ostatnią strefę D łącznika stanowi talerzyk, przy czym łącznik ten charakteryzuje się tym, że w koszulce powyżej dolnej, czołowo-prowadzącej strefy znajduje się środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa B, a powyżej niej górna strefa klinująca C, przy czym środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa B połączona jest zrywalnymi wiązadłami z górną strefą klinującą C, w której znajdują się klinujące skrzydełka 7. W strefie B koszulka ma rozpierający nadlew. Górna część środkowej rozpierająco-redukcyjnej strefy B zakończona jest prowadnicą. Trzpień jest tu także krótszy od długości koszulki.

Opracowany łącznik izolacji został wyposażony w elementy, które pozwoliły uzyskać jego skuteczne mocowanie nie tylko w podłożu, ale także w mocowanym materiale. Dzięki opracowanej konstrukcji łącznika - powierzchnia materiału izolacyjnego lub dźwiękoszczelnego, po jego zamocowaniu, nie posiada elementów wystających, co ułatwia pokrycie jej tynkiem lub odpowiednią masą tynkarską. Stało się to możliwe dzięki temu, że w opracowanym łączniku wprowadzona została rozpierająco-redukcyjna strefa B, która po osadzeniu koszulki łącznika i całkowitym wepchnięciu lub wkręceniu do niej trzpienia - zagłębia się w górnej strefie klinującej C, co prowadzi do jej rozkleszczenia i skrócenia długości koszulki łącznika oraz zagłębienia talerzyka koszulki w mocowanym materiale. W czasie montażu następuje zerwanie wiązadeł i rozepchnięcie klinujących skrzydełek znajdujących się w strefie C, ich rozchylenie oraz zakotwiczenie w mocowanym materiale izolacyjnym - co wpływa na stabilizację i wzmacnia mocowanie łącznika, zapewniając wymaganą sztywność talerzyka dociskowego. W rezultacie, opracowany łącznik izolacji niezwykle skutecznie mocuje odpowiedni materiał, a równocześnie usprawnia przebieg dalszych prac wykończeniowych osłanianej ściany.

Przedmiot wynalazku uwidoczniony jest w przykładach wykonania na rysunkach, na których fig. 1 przedstawia przekrój podłużny łącznika zamocowanego w montażowym materiale, fig. 2 przedstawia przekrój poprzeczny koszulki łącznika w miejscu wiązadeł, fig. 3 pokazuje podłużny przekrój górnej części łącznika przed wprowadzeniem do niego trzpienia, fig. 3a przedstawia górną część łącznika w widoku z boku przed wbiciem do niego trzpienia, fig. 4 przedstawia przekrój podłużny górnej części łącznika po wbiciu do niego trzpienia, natomiast fig. 4a przedstawia górną część łącznika w widoku z boku po jego zamontowaniu.

Jak pokazano na rysunkach, łącznik izolacji, według opracowanego wynalazku, uformowany jest z koszulki, na powierzchni której rozmieszczone zostały elementy prowadząco-rozporowo-mocujące, tworzące cztery następujące strefy robocze:

strefę A - dolną, czołowo-prowadzącą zakończoną stożkowo, będącą równocześnie dolną strefą rozpierania;

strefę B - środkową rozpierająco-redukcyjną, a zarazem decydującą o długości łącznika, wyposażoną w rozpierający nadlew;

strefę C - górną strefę klinującą, mocującą łącznik w materiale i stanowiącą podstawę talerzyka, wyposażoną w klinujące skrzydełka;

strefę D - talerzyk.

Dolna strefa A koszulki 1 - czołowo-prowadząca - ma kształt zbliżony do ściętego stożka 2, który ma nieco zaostrzony kształt, dzięki czemu ułatwione jest wprowadzenie koszulki 1 do podłoża.

Powyżej znajduje się środkowa, rozpierająco-redukcyjna strefa B koszulki 1, mająca zasadniczy wpływ na długość łącznika, wyposażona w rozpierający nadlew 3. Rozpierający nadlew 3 po całkowitym wepchnięciu lub wkręceniu do koszulki 1 rozpierającego trzpienia 4 - zagłębia się w kolejnej strefie C, co prowadzi do skrócenia długości koszulki 1 łącznika i zagłębienia talerzyka 5 w powierzchni mocowanego materiału izolacyjnego lub dźwiękoszczelnego, a tym samym, co najmniej wyrównanie ich powierzchni. Następujące wówczas równoczesne zerwanie wiązadeł 6 i rozepchnięcie klinujących skrzydełek 7 znajdujących się w tej strefie, ich rozchylenie oraz zakotwiczenie łącznika w mocowanym materiale izolacyjnym.

Dzięki obecności w strefie C, połączonej na stałe ze strefą D - klinujących skrzydełek 7, po ich rozepchnięciu, które następuje w momencie zamocowania łącznika, w efekcie tworzone są dwie powierzchnie wzajemnie przeciwstawne sobie i klinujące zerwaną strefę C i D w materiale izolacyjnym. Jest to dolna powierzchnia 8 talerzyka 5 i boczna powierzchnia 9 klinujących skrzydełek 7, które zagłębiły się w materiale izolacyjnym. Skuteczność tego mocowania zapewnia dodatkowo rozpierający

PL 217 568 B1 nadlew 3, znajdujący się w górnej części strefy B, który połączony jest z prowadnicą 10, ułatwiającą naprowadzenie klinujących skrzydełek 7 i ich prawidłowe rozchylenie.

Mocowanie łącznika polega na wprowadzeniu w otwór nawiercony w podłożu oraz w mocowanym materiale koszulki I łącznika, względnie koszulki 1 z wsuniętym rozpierającym trzpieniem 4. Podczas wprowadzania, dokręcania, czy też wbijania rozpierającego trzpienia 4 w koszulkę 1 do ostatecznego jego położenia - pracują wszystkie elementy rozpierająco-klinujące i mocujące, umieszczone w kolejnych strefach roboczych. W pierwszej fazie stożek 2 po przejściu przez materiał izolacyjny wprowadzany jest do otworu wykonanego w murze. Następnie, następuje rozpieranie strefy A w otworze wykonanym w murze, a jednocześnie kolejno zerwanie wiązadeł 6 i nasunięcie się klinujących skrzydełek 7 na rozpierający nadlew 3 przy wspomaganiu naprowadzającej prowadnicy 10, co w efekcie powoduje rozchylenie się klinujących skrzydełek 7. W konsekwencji następuje zakotwiczenie strefy A w otworze muru i jednoczesne zaklinowanie się połączonej strefy C i D w materiale izolacyjnym oraz zrównanie lub schowanie górnej powierzchni talerzyka 5 z powierzchnią materiału izolacyjnego.

Wykaz elementów:

- koszulka;

- stożek;

- rozpierający nadlew;

- trzpień;

- talerzyk;

- wiązadło;

- klinujące skrzydełko;

- dolna powierzchnia;

- boczna powierzchnia;

- prowadnica.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Łącznik izolacji do mocowania materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych, który stanowi trzpień umieszczony w koszulce wykonanej z tworzywa sztucznego, posiadającej na zewnętrznej powierzchni elementy prowadząco-rozporowo-mocujące rozmieszczone w kolejnych strefach roboczych, z których pierwsza czołowo-prowadząca strefa A zakończona jest stożkowato, natomiast ostatnią strefę D łącznika stanowi talerzyk, znamienny tym, że w koszulce (1) powyżej dolnej, czołowo-prowadzącej strefy (A) znajduje się środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa (B), a powyżej niej górna strefa klinująca (C), przy czym w strefie (B) koszulka (1) ma rozpierający nadlew (3).
2. Łącznik izolacji według zastrz. 1, znamienny tym, że środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa (B) połączona jest zrywalnymi wiązadłami (6) z górną strefą klinującą (C), w której znajdują się klinujące skrzydełka (7).
3. Łącznik izolacji według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że górna część środkowej rozpierająco-redukcyjnej strefy (B) zakończona jest prowadnicą (10).
4. Łącznik izolacji według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że trzpień (4) jest krótszy od długości koszulki (1).
5. Łącznik izolacji do mocowania materiałów termoizolacyjnych i dźwiękoszczelnych, który stanowi trzpień umieszczony w koszulce wykonanej z tworzywa sztucznego, posiadającej na zewnętrznej powierzchni elementy prowadząco-rozporowo-mocujące rozmieszczone w kolejnych strefach roboczych, z których pierwsza czołowo-prowadząca strefa A zakończona jest stożkowato, natomiast ostatnią strefę D łącznika stanowi talerzyk, znamienny tym, że w koszulce (1) powyżej dolnej, czołowo-prowadzącej strefy (A) znajduje się środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa (B), a powyżej niej górna strefa klinująca (C), przy czym środkowa rozpierająco-redukcyjna strefa (B) połączona jest zrywalnymi wiązadłami (6) z górną strefą klinującą (C), w której znajdują się klinujące skrzydełka (7).
6. Łącznik izolacji według zastrz. 5, znamienny tym, że w strefie (B) koszulka (1) ma rozpierający nadlew (3).
7. Łącznik izolacji według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że górna część środkowej rozpierająco-redukcyjnej strefy (B) zakończona jest prowadnicą (10).
8. Łącznik izolacji według zastrz. 5 albo 6, albo 7, znamienny tym, że trzpień (4) jest krótszy od długości koszulki (1).