PL215130B1 - Urzadzenie do naparowywania powierzchni oraz jego zastosowanie - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do naparowywania powierzchni oraz jego zastosowanie. Wynalazek znajduje zastosowanie zwłaszcza do płyt wykonanych z włókien drzewnych.

Typowy, znany sposób produkcji przeznaczony do wytwarzania płyty, wykonanej z włókien drzewnych, jest znany z czasopisma specjalistycznego HK 1/88, strony 74 do 75, „Herstellung von MDF-Platten („Wytwarzanie płyt MDF). Gotowane ścinki drzewne doprowadza się do tak zwanego młyna stożkowego. W młynie stożkowym ścinki drzewne przetwarza się we włókna pod działaniem temperatury i ciśnienia, za pomocą tarcz mielących. Z młyna stożkowego włókna odprowadza się za pomocą pary i kieruje dalej przewodem zwanym „blow-line („linią nadmuchową). Ciśnienie pary wynosi przy tym około 10 bar. Temperatura wynosi około 150 do 160°C. W „blow-line („linii nadmuchowej) dodaje się klej. Jako klej stosuje się żywice fenolowe, żywice mocznikowe lub żywice mieszane z mocznika i melaminy. Po dodaniu kleju „blow-line („linia nadmuchowa) rozszerza się. Rozszerzenie to powoduje zawirowanie. Klej miesza się z włóknami. Udział kleju w stosunku do włókien wynosi około 22% wagowych.

Zaopatrzone w klej włókna doprowadza się warstwami do maszyny formierskiej. Korzystnie włókna prasuje się w dwóch fazach. Najpierw zachodzi opcjonalnie prasowanie wstępne. Sprasowane wstępnie włókna prasuje się następnie do postaci płyty przy użyciu wysokiego ciśnienia z jednoczesnym doprowadzaniem ciepła.

Urządzenie klejące do produkcji płyt pilśniowych jest znane z publikacji EP 0 744 259 A2. Sposób wytwarzania płyt z tworzywa drzewnego jest znany z publikacji US 5,554,330. W publikacji GB 791,554 ujawniony jest sposób mieszania stałych i płynnych składników. Urządzenie do ciągłego pokrywania klejem wiórów drzewnych jest znane z publikacji DE 41 15 047 Cl. Ciągłe mieszanie materiałów w postaci wiórów i włókien ze środkami wiążącymi jest znane z publikacji DEOS 1956 898. Pozyskiwanie kleju ze składników drzewnych jest znane z publikacji PCT/IB98/0O607 oraz WO 98/37147.

Sposoby skracania czasów prasowania w drodze wstępnego podgrzewania funkcjonują następująco:

Zanim zaopatrzony w klej materiał włóknisty do wytwarzania płyt MDF lub temu podobnych wejdzie do prasy dwutaśmowej, prasuje się go wstępnie. Do tego celu służą dwa przenośniki taśmowe, umieszczone jeden nad drugim. Materiał, który został sprasowany wstępnie, wchodzi w tym celu pomiędzy oba przenośniki taśmowe. Przenośniki taśmowe mają oczka lub otwory, przez które przepuszcza się gorącą parę. Gorąca para dochodzi wówczas do obszarów przypowierzchniowych sprasowanego wstępnie materiału, co powoduje jego wstępne podgrzanie. Podgrzewanie wstępne pozwala na dalszą redukcję właściwych czasów procesowych. Dzięki temu, że do materiału wprowadzana jest wilgoć, można ponadto za jej pomocą wzmocnić względnie poprawić, to znaczy przyspieszyć, przedostawanie się temperatury do wnętrza materiału w trakcie prasowania. Wstępne naparowywanie zwiększa zatem przewodność cieplną maty przeznaczonej do prasowania.

Kolejną zaletą naparowywania jest to, że twardsze warstwy wierzchnie można uzyskać bez stosowania stosunkowo dużej ilości drewna. Jeżeli powierzchnia zostanie celowo naparowana lub zwilżona, zaś obszar wewnętrzny (rdzeń) pozostaje stosunkowo suchy podczas prasowania, wówczas powierzchnie zostają celowo sprasowane i utwardzone. Wilgotny materiał daje się lepiej prasować niż materiał suchy. Dzięki temu obszary przypowierzchniowe zostają celowo zagęszczone, a zatem stają się twardsze.

Sposoby naparowywania wstępnego są ujawnione w publikacjach DE-OS 44 41 017, US 11 17 95 oraz duńskiego zgłoszenia patentowego nr 0302/97.

W DE-OS 20 58 820 ujawnione jest zastosowanie gorących gazów w prasach, pracujących w sposób ciągły. Przegrzaną parę doprowadza się do prasowanego materiału przez przepuszczalne dla gazu, sitowe taśmy, przy czym doprowadzanie gazu następuje w obrębie strefy utwardzania i kalibrowania, to znaczy w obszarze wysokiego stopnia zagęszczania prasy głównej, pracującej w sposób ciągły. Przepuszczalna dla gazu struktura taśmy pozostawia na powierzchniach wytwarzanych płyt wiórowych względnie pilśniowych charakterystyczną strukturę powierzchniową, która wymaga późniejszego kosztownego zeszlifowania.

DE-PS 39 14 106 dotyczy wstępnego podgrzewania mat przeznaczonych do prasowania za pomocą impulsu parowego, do którego wykorzystuje się nie perforowane, lecz gładkie taśmy stalowe.

Dlatego też na gotowych prasowanych płytach nie występują żadne ślady na powierzchni. Niekorzystne jest jednak to, że wprowadzanie ciepła do mat przeznaczonych do prasowania jest osłabione

PL 215 130 B1 z uwagi na taśmy stalowe, które nie są przepuszczalne dla pary, co powoduje wydłużenie czasów prasowania.

DE 44 41 017 A1 dotyczy również urządzenia do ciągłego wytwarzania płyt z tworzywa drzewnego, w którym matę przeznaczoną do prasowania podgrzewa się wstępnie przez przepuszczalną dla pary taśmę sitową w trakcie prasowania za pomocą kierowanych prostopadle do taśmy impulsów parowych. Może to jednak prowadzić do wydmuchiwania przez parę włókien z maty do prasowania, co pogarsza jakość powierzchni obrobionej na gotowo płyty pilśniowej i powoduje zanieczyszczenie urządzenia.

Publikacja DE 39 14 106 A1 opisuje prasę taśmową do wytwarzania arkuszy sklejki, w której matę włóknistą ze ścinków drzewnych prasuje się pomiędzy dwiema obiegającymi taśmami dociskowymi. W tym celu matę włóknistą należy uprzednio nagrzać od temperatury pokojowej do temperatury pomiędzy 50 i 80°C, a ponadto należy zwiększyć zawartość wilgoci tej maty włóknistej. Według DE 39 14 106 A1 odbywa się to poprzez doprowadzanie gorącej pary wodnej na wejściu do pracy taśmowej. Jest to realizowane przez ukośne kanały przepływowe wykonane w nieruchomych płytach zespołu do grzania wstępnego i korekty wilgoci.

DE 20 588 20 dotyczy również sposobu wytwarzania płyt z tworzyw drzewnych z masy, która zawiera cząstki drewna i termoutwardzalny materiał wiążący z tworzywa sztucznego. Wstępnie zagęszczoną masę należy celem uplastycznienia poddać działaniu przegrzanej pary, a następnie sprasować na gotowo w prasie do gęstości końcowej.

Celem wynalazku jest opracowanie ulepszonego, szybszego w realizacji i tańszego sposobu wytwarzania płyty opisanego na wstępie rodzaju, a dokładniej zaproponowanie odpowiedniego urządzenia.

Urządzenie do naparowywania powierzchni poruszanej ze względną prędkością w stosunku do urządzenia, z otworami wylotu pary do wytwarzania skierowanego ukośnie w stronę powierzchni impulsu parowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że otwory wylotu pary są przewidziane na powierzchni parowania/progu naparowującym, które są osaczone uchylnie dla kierowania impulsu parowego pod regulowanym kątem ukośnie względem płaszczyzny powierzchni.

Korzystnie impuls parowy może wychodzić pod kątem przeciwnie lub zgodnie z kierunkiem ruchu powierzchni.

Korzystnie otwory wylotu pary są usytuowane z obu stron powierzchni.

Korzystnie powierzchnia parowania/próg naparowujący są uchylne wokół osi prostopadłej do wektora ruchu ruchomej powierzchni i równolegle do płaszczyzny powierzchni.

Korzystnie urządzenie jest wyposażone w środki do przemieszczania, zwłaszcza silniki elektryczne, napędy hydrauliczne lub pneumatyczne, do zmiany kąta impulsu parowego.

Korzystnie urządzenie jest wyposażone w środki do sterowania, zwłaszcza komputer lub potencjometr, do zmiany kąta impulsu parowego.

Korzystnie środki do sterowania, zwłaszcza komputer lub potencjometr, są połączone ze środkami do przemieszczania.

Korzystnie środki do sterowania i środki do przemieszczania współpracują ze sobą tak, że kąt jest regulowany w zależności od prędkości względnej i/lub grubości powierzchni.

Korzystnie środki sterujące zawierają komputer, w którym przechowywana jest tabela, zawierająca przyporządkowanie różnych prędkości względnych i/lub grubości powierzchni różnym kątom, przy czym każdej prędkości względnej i/lub grubości powierzchni przyporządkowany jest jeden kąt, optymalny w odniesieniu do procesu roboczego.

Korzystnie tabela zawiera przyporządkowania, wyznaczone za pomocą prób.

Korzystnie powierzchnię stanowi włóknina z kawałkami drewna, włóknami drzewnymi, wiórami drzewnymi lub mączką drzewną i środkami wiążącymi do wytwarzania korzystnie płytowego elementu konstrukcyjnego, zwłaszcza płyty pilśniowej, płyty wiórowej, płyty MDF lub płyty HDF.

Korzystnie z obu stron powierzchni pomiędzy otworami wylotu pary i powierzchniami umieszczone są taśmy sitowe, które przylegają do powierzchni, które są prowadzone synchronicznie z powierzchnią i przez które impuls parowy może oddziaływać na powierzchnię.

Korzystnie taśmy sitowe mają wielkość oczek równą 1/199 - 1/50.

Korzystnie do pary dodane są dodatki, które powodują zmianę własności płyt wytwarzanych z powierzchni w drodze prasowania, na przykład twardości powierzchni, zdolności tłumienia kroków lub pęcznienia.

PL 215 130 B1

Opisane powyżej urządzenie według wynalazku jest stosowane jako urządzenia do wstępnego naparowywania powierzchni przy wytwarzaniu, zwłaszcza płytowego elementu konstrukcyjnego, który zawiera kawałki drewna, włókna drzewne, wióry drzewne lub mączkę drzewną i środki wiążące, zwłaszcza płyty pilśniowej, płyty wiórowej, płyty MDF lub płyty HDF.

Według wynalazku proponuje się zatem, by w urządzeniu do naparowywania poruszanej względem urządzenia powierzchni impuls parowy był wyrzucany nie prostopadle, lecz pod kątem ukośnie do płaszczyzny powierzchni. Jeżeli impuls parowy nie pada prostopadle na powierzchnię, która składa się przykładowo z leżących na przenośniku taśmowym, pokrytych klejem włókien, wówczas mniej włókien ulega wydmuchiwaniu z włókniny, placka włóknistego lub maty do prasowania. Zużycie materiału ulega zmniejszeniu, jakość powierzchni obrobionego na gotowo produktu wzrasta, zaś zanieczyszczenie środków roboczych fruwającymi dokoła, wydmuchiwanymi włóknami ulega zmniejszeniu. Otwory przelotowe dla pary służą do tego, by przyspieszać parę, kierowaną ze zbiornika na powierzchnię i nadawać jej żądany kierunek.

Powierzchnię w sensie wynalazku stanowi wierzch lub spód włókniny, którą doprowadza się do prasy, zwłaszcza prasy kalandrowej. Kąt jest ukośny w sensie wynalazku wówczas, gdy jest większy niż 0° i mniejszy niż 90° w dowolnym kierunku względem powierzchni. Próby pokazały, że szczególnie korzystne rezultaty osiąga się wówczas, gdy kąt wynosi co najmniej 20° i co najwyżej 60°. Korzystne rezultaty mają miejsce wówczas, gdy następuje zmniejszenie ilości wydmuchiwanych włókien względnie odkształcenia powierzchni w porównaniu do padającego prostopadle impulsu parowego, a równocześnie zapewnione jest wprowadzanie gorącej pary we włókninę, co pozwala na skrócenie czasów prasowania. Jako kierunek wyrzucania impulsu parowego wchodzi zatem w grę każdy kierunek, to znaczy na przykład przeciwny lub poprzeczny do kierunku transportu poruszanej powierzchni. W drodze prób stwierdzono, że im szybciej porusza się stała taśma, czyli im szybszy jest ruch powierzchni względem głowicy parowej, tym mniejszy może być kąt. Przykładowo w prasach kalandrowych szczególnie dobre rezultaty uzyskuje się przy kącie od 45 do 60°, zwłaszcza około 53° i prędkości transportu 55 m/min, oraz przy kącie od 20 do 40°, zwłaszcza około 30° i prędkości transportu 60 do 70 m/min.

Zbyt duże, to znaczy zbyt strome kąty powodują powstawanie pasów i wypłukań lub garbów, ponieważ luźne włókna, które nie są już pokryte klejem, mogą ulec wypłukaniu.

Korzystne jest, jeżeli impuls parowy wydmuchuje się przeciwnie do kierunku ruchu powierzchni. Zwiększa to względną prędkość cząstek pary w odniesieniu do powierzchni, co pociąga za sobą zwiększenie głębokości wnikania pary. To z kolei powoduje wzrost gęstości energii na jednostkę powierzchni. Powoduje to po pierwsze wprowadzanie większej ilości energii, to znaczy wstępne nagrzewanie brzegowych obszarów powierzchni, po drugie zaś zwiększenie grubości warstwy przypowierzchniowej, która dzięki wnikaniu wilgoci poprawia przewodność cieplną. Dzięki temu w prasie głównej można szybciej i głębiej wprowadzić w powierzchnię ciepło potrzebne do utwardzenia.

Kolejną redukcję czasów prasowania można osiągnąć, jeżeli powierzchnię można naparowywać z obu stron.

Umieszczenie według wynalazku otworu wylotu pary na uchylnym progu naparowującym względnie powierzchni naparowywania ma tę zaletę, że pozwala na łatwą zmianę kąta wydmuchiwania. Pojęcie „uchylny oznacza po pierwsze, że przykładowo w czasie pracy urządzenia można zawsze ustawić optymalny kąt wydmuchiwania celem osiągnięcia określonego rezultatu pracy, na przykład przy przestawianiu płyt z grubości 10 mm na 20 mm lub przy zmienionych udziałach środka wiążącego. Pojęcie „uchylny oznacza z drugiej strony również to, że przykładowo podczas montażu urządzenia można ustawić jednorazowo kąt wydmuchiwania, dostosowany do konkretnego przeznaczenia, który to kąt nie podlega później zmianom. Dla producenta tego rodzaju urządzeń do wstępnego naparowywania korzystne jest to, że nie musi on dostarczać różnych wariantów progów naparowujących dla różnych zastosowań, lecz zapewnia pojedynczy próg standardowy.

W jednej z postaci wykonania oś obrotu progu naparowującego jest tak ustawiona, że umożliwia zmianę kąta tylko przeciwnie do kierunku poruszanej powierzchni. Obniża to koszty montażu i pozwala uniknąć błędów montażowych.

Jedna z postaci wykonania charakteryzuje się środkami do przemieszczania, przeznaczonymi do zmiany kierunku wydmuchiwania impulsu parowego. Zwiększa to elastyczność urządzenia do naparowywania wstępnego, ponieważ za pomocą środków do sterowania, na przykład komputera lub potencjometru, można wygodnie reagować na zmiany zadań roboczych. Środki do sterowania sterują

PL 215 130 B1 środkami do przemieszczania. Jeżeli przykładowo ustawi się na potencjometrze liczbę stopni równą 30°, wówczas środki do sterowania odpowiadają za to, aby impuls parowy padał na powierzchnię pod kątem 30°.

Środki do sterowania mogą również działać tak, że odtwarzają rezultaty, wyznaczone w drodze prób. Przykładowo potencjometr może mieć skalę z różnymi prędkościami względnymi. Przy ustawieniu określonej prędkości względnej na skali środki do przemieszczania sterowane są następnie tak, że powodują ustawienie optymalnego kąta impulsu parowego, wyznaczonego w drodze prób.

Środki do sterowania mogą oczywiście uwzględniać także więcej parametrów, na przykład prędkość względną i grubość powierzchni. Środki do sterowania można również zrealizować tak, że użytkownik znajduje w tabeli optymalny kąt, a następnie ustawia go bezpośrednio. Tego rodzaju tabela może być także przechowywana w komputerze, co pozwala uniknąć błędów obsługi.

W innej postaci wykonania zastosowane są czujniki, które wyznaczają co najmniej prędkość względną i/lub grubość powierzchni, co również eliminuje błędną interpretację przez ludzi. Ponadto zastosowanie czujników ma tę zaletę, że środki do sterowania przekazują parametry potrzebne do ustawienia optymalnego kąta bez obawy błędnego zadziałania czynnika ludzkiego. Zapewnia to ciągłą optymalizację procesu. Podczas gdy zwykle przy produkcji parametry takie, jak prędkość i grubość powierzchni, pozostają stałe, w czasie pracy próbnej może być bardzo użyteczna możliwość permanentnej optymalizacji impulsu parowego, na przykład wówczas, gdy w czasie prób następuje ciągła zmiana parametrów takich, jak na przykład grubość, skład lub prędkość.

W innej postaci wykonania zaproponowano uwzględnianie dużej liczby parametrów przy wyznaczaniu optymalnego kąta, zwłaszcza prędkości taśmy, siły docisku wałka prasy, zwłaszcza w przypadku pras kalandrowych.

Inna postać wykonania polega na tym, że powierzchnię stanowi włóknina do wytwarzania korzystnie płytowego elementu konstrukcyjnego, zwłaszcza płyty pilśniowej, płyty wiórowej, płyty MDF lub płyty HDF. Wytwarzanie tego typu płyt przy użyciu sposobu według wynalazku może być mianowicie bardzo korzystne ekonomicznie, ponieważ zoptymalizowany sposób naparowywania wstępnego pozwala dwukrotnie skrócić czas prasowania z 7 do 3,2 s/mm grubości płyty bez obawy wystąpienia typowych niedogodności.

Prowadzone synchronicznie z powierzchnią taśmy sitowe ułatwiają wstępne zagęszczanie włókniny, transportują włókninę w kierunku prasy, są częściowo przepuszczalne dla impulsu parowego i pozwalają zachować kształt włókniny. Wielkość oczek należy dobrać w zależności od wytwarzanego produktu tak, by przepuszczalność pary była wystarczająca, a równocześnie nie dochodziło do wypłukiwania względnie wydmuchiwania włókien przez parę wodną. Wielkość oczek od 1/10 do 5/10 jest z jednej strony na tyle mała, że włókna nie mogą przez nie przechodzić, zaś sito może transportować i prowadzić matę. Równocześnie służy ono do zwilżania parą.

Taśmy sitowe na wierzchu i na spodzie powierzchni umożliwiają zintensyfikowane wstępne nagrzewanie powierzchni. Taśmy sitowe w sensie wynalazku stanowią wszystkie środki, które służą do realizacji uprzednio wymienionych działań, a zatem również przepuszczalne dla pary taśmy tkaninowe.

Zastosowanie urządzeń odsysających do usuwania pozostałości z taśm sitowych zapobiegają zatykaniu otworów i zapewniają równomierne działanie pary. Dlatego też korzystne jest zastosowanie odsysania z obu stron taśmy.

W innej postaci wykonania do pary dodaje się dodatki, aby w ten sposób zmieniać celowo własności powierzchniowe płyt, wytwarzanych przez prasowanie powierzchni. Dodanie substancji pozwala przykładowo lepiej utwardzić powierzchnię. Dzięki temu można między innymi osiągnąć dobrą zdolność tłumienia kroków. Ponadto twarda powierzchnia jest zawsze korzystna w przypadku wykładziny podłogowej. Dodatki mogą również celowo zredukować skłonność do pęcznienia. Im mniejsze jest pęcznienie, tym bardziej stabilna względnie odporna na wilgoć jest powierzchnia, z której w wyniku prasowania otrzymano płytę. W przypadku cienkich płyt, to znaczy płyt o grubości poniżej 5 mm, dodatki mogą zawierać substancję na bazie siarczanu. Przyspieszają one utwardzanie powierzchni, zwłaszcza spowodowane przez siarczan. W przypadku cienkich płyt chlorki działają zbyt szybko, przy czym może niekorzystnie powstawać kwas solny.

W przypadku grubszych płyt, których przekrój jest większy niż 5 mm, stosuje się natomiast substancje na bazie chlorków, przy czym chlorek działa w szczególności przyspieszająco. Stwierdzono, że zastosowanie chlorku jest szczególnie korzystne przy niewielkich szybkościach prasy kalandrowej.

Za niewielką uważa się prędkość mniejszą niż 30 m/min.

PL 215 130 B1

Jako dodatki można ponadto stosować środki zwilżające, na przykład płyn do płukania Pril®, do redukcji napięcia powierzchniowego. Lepsze zwilżanie całości powierzchni odpowiada za lepsze zagęszczanie w obszarze powierzchni, a zatem jej wygładzenie.

Lepsze zagęszczanie warstwy wierzchniej można ponadto osiągnąć za pomocą silikonu, który można dodawać do pary wodnej, zwłaszcza w stanie upłynnionym.

Dzięki temu, że dodatki dodaje się do pary, ich stężenie w powierzchni zmniejsza się wraz ze wzrostem odstępu od powierzchni, ponieważ głównie znajdują się one w obszarze przypowierzchniowym.

Zaproponowane urządzenie do wstępnego naparowywania, względnie sposób nadają się zatem wyjątkowo dobrze do wytwarzania płytowych elementów drzewnych, produkowanych korzystnie w drodze prasowania, na przykład prasowania kalandrowego. Według wynalazku osiąga się tutaj redukcję czasów prasowania o 50%.

Jeżeli naparowywanie wstępne odbywa się bezpośrednio przed prasowaniem powierzchni, powierzchnia ulega jedynie nieznacznemu ochłodzeniu przed procesem prasowania. Im wyższa jest temperatura powierzchni przed prasowaniem, tym szybciej można przeprowadzić proces prasowania. Naparowywanie, odbywające się bezpośrednio przed prasowaniem, należy zatem rozumieć tak, że energia wprowadzana do powierzchni przez naparowywanie wstępne, jest przed prasowaniem ponownie oddawane do otoczenia w bardzo niewielkim stopniu. Urządzenie do wstępnego naparowywania musi znajdować się przed prasą, ponieważ w prasie, która z reguły zawiera nieprzepuszczalne dla pary taśmy stalowe, para nie może przenikać przez taśmy. Użycie perforowanych taśm jest zakazane, ponieważ uniemożliwiają one uzyskanie gładkiej powierzchni.

W dniu dzisiejszym panele laminatowe cieszą się coraz większym uznaniem, zwłaszcza jako wykładziny podłogowe, w związku z czym produkuje się je w dużych seriach. Chodzi przy tym o płytę, pokrytą na wierzchu warstwą dekoracyjną, na przykład drewnem szlachetnym lub nadrukiem, warstwą odporną na ścieranie, umieszczoną na warstwie dekoracyjnej, oraz papierem przeciwciągowym na spodzie płyty.

Dalszą redukcję czasów prasowania osiąga się wówczas, gdy powierzchnię można naparowywać z obu stron.

Inne zalety wynikają z poniższego opisu i załączonego rysunku. Również wymienione powyżej i podane dalej cechy można według wynalazku stosować pojedynczo lub w dowolnych kombinacjach. Wymienionych przykładów wykonania nie należy rozumieć jako wyczerpujących istotę wynalazku, jako że mają one przykładowy charakter, przy czym prasowanie wstępne poniżej 90° jest o tyle korzystne, że środek wiążący nie ulega przedwczesnemu utwardzeniu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym pojedyncza figura przedstawia szkic prasy kalandrowej z umieszczonym przed nim stanowiskiem naparowywania.

Urządzenie bądź sposób może być następująco ukształtowane względnie realizowane:

Pokryte wstępnie klejem włókna doprowadza się do jednego lub więcej nie przedstawionych urządzeń oddzielających. Z urządzeń rozdzielających pokryte wstępnie klejem włókna przechodzą do nie przedstawionego stanowiska rozsypywania. Stanowisko rozsypywania podaje pokryte wstępnie klejem włókna na przenośnik taśmowy. Przenośnik taśmowy prowadzi włókna do nie przedstawionej prasy wstępnej. Tutaj włókna prasuje się zazwyczaj do 2/3. Prasa wstępna zawiera nie przedstawione obiegowe taśmy, pomiędzy które doprowadza się włókna, prasując je przy tym do postaci maty włóknistej względnie powierzchni włóknistej. Następnie włókna przechodzą przez nie przedstawiony odcinek formowania, zawierający różne urządzenia, które sprawiają, że włókna uzyskują żądaną postać. Odcinek formowania prowadzi powierzchnię włóknistą do urządzenia naparowującego 1 według wynalazku, przedstawionego na rysunku. Tutaj naparowuje się włókna ukośnie od góry. Włókna można również dzielić równolegle do przenośnika taśmowego i w ten sposób naparowywać je „wewnątrz, co nie jest przedstawione na rysunku. Urządzenie naparowujące 1 jest ze względu na przejrzystość rysunku usytuowane tylko na wierzchu powierzchni 3 i może być oczywiście umieszczone na jej spodzie.

Urządzenie naparowujące 1 składa się w zasadzie z opuszczanej za pomocą napędu 12 powierzchni naparowywania lub progu naparowującego 11, z którego dolnej powierzchni może wypływać para. Aby głowicą parową nie uszkodzić miękkiej jeszcze, prowadzonej na rysunku w prawo powierzchni 3, pomiędzy powierzchnię naparowywania 11 i powierzchnię 3 wstawiona jest obiegowa taśma 13, która porusza się synchronicznie z ruchomą powierzchnią 3. Obiegowa taśma 13 ma otwoPL 215 130 B1 ry do przechodzenia pary oraz jest prowadzona i napinana przez wałek napędowy 14a, wałek zwrotny

14b oraz wałek napinający względnie kierujący 14c.

Decydujące przy tym jest to, że pomiędzy powierzchnię 3 i nieruchome elementy, na przykład powierzchnia naparowywania 11 lub obiegowa taśma sitowa 13, nie przemieszczają się względem siebie. Urządzenie nastawcze 12 umożliwia dopasowanie do różnych przekrojów i geometrii płyt, a także można je stosować nawet do pewnego zagęszczania maty. Taśma doprowadzająca 4 na spodzie porusza się oczywiście wraz z powierzchnią i przy użyciu urządzenia do wstępnego naparowywania na spodzie powierzchni 3 może mieć również postać taśmy sitowej.

Urządzenia odsysające 15a i 15b z obu stron obiegowej taśmy sitowej 13 urządzenia do wstępnego naparowywania powodują oczyszczanie tejże z włókien lub wiórów i temu podobnych osadów, aby zapobiec zatykaniu porów względnie nieregularnościom w powierzchni płyty.

Na urządzeniu do wstępnego naparowywania mogą być umieszczone różne czujniki, połączone z centralnym układem sterowania 16. Ten układ sterowania reguluje doprowadzanie pary, temperaturę pary, prędkość posuwu taśmy sitowej 13 oraz steruje urządzeniem nastawczym 12 w zależności od żądanego rezultatu pracy w postaci grubości płyty, a także materiału płyty.

Tak sprasowana wstępnie mata włóknista 3 opuszcza po naparowaniu taśmę doprowadzającą 4, po czym jest przez stół 5 wprowadzana do prasy głównej, która na rysunku ma postać prasy kalandrowej.

Naparowane włókna przechodzą na koniec do prasy głównej, która składa się z obiegowej taśmy stalowej 21 i dociskającego do niej bębna grzejnego 22. Zachodzi tutaj zazwyczaj prasowanie powyżej 150°C. Obiegowa taśma 21 jest przez dużą liczbę wałków prowadzona 23a do 23c, napinana 23e i napędzana 23f. Wałki 23a do 23c i 23f prowadzą przy tym obiegową taśmę 21 pod naciskiem do dużego przeciwbębna 22, który służy równocześnie jako bęben grzejny. Celem polepszenia jakości powierzchni można ponadto zastosować szersze wałki podporowe 23g do dodatkowego wsparcia taśmy 21 wokół bębna grzejnego.

Alternatywnie względem prasy kalandrowej można wykorzystywać wszystkie inne prasy, nadające się do stosowania w tej dziedzinie techniki, na przykład prasę dwutaśmową.

Następnie utwardzoną do postaci płyt powierzchnię włóknistą 3 tnie się za pomocą nie przedstawionej piły i kieruje do urządzenia przytrzymującego. W urządzeniu przytrzymującym płyty mocuje się tak, by nie stykały się one ze sobą. W ten sposób płyty są chłodzone.

Następnie płyty przetwarza się dalej, na przykład na panele. W tym celu płyty powleka się na przykład papierem, następnie dodatkowo tnie i zaopatruje w elementy łącznikowe poprzez frezowanie. Panele mogą służyć jako wykładzina na ściany lub podłogi.

Claims (15)

1. Urządzenie do naparowywania powierzchni poruszanej ze względną prędkością w stosunku do urządzenia, z otworami wylotu pary do wytwarzania skierowanego ukośnie w stronę powierzchni impulsu parowego, znamienne tym, że otwory wylotu pary są przewidziane na powierzchni parowania/progu naparowującym (11), które są osadzone uchylnie dla kierowania impulsu parowego pod regulowanym kątem ukośnie względem płaszczyzny powierzchni.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że impuls parowy może wychodzić pod kątem przeciwnie lub zgodnie z kierunkiem ruchu powierzchni.

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że otwory wylotu pary są usytuowane z obu stron powierzchni.

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że powierzchnia parowania/próg naparowujący (11) są uchylne wokół osi prostopadłej do wektora ruchu ruchomej powierzchni (3) i równolegle do płaszczyzny powierzchni.

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jest wyposażone w środki do przemieszczania, zwłaszcza silniki elektryczne, napędy hydrauliczne lub pneumatyczne, do zmiany kąta impulsu parowego.

6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jest wyposażone w środki do sterowania, zwłaszcza komputer lub potencjometr, do zmiany kąta impulsu parowego.

7. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że środki do sterowania, zwłaszcza komputer lub potencjometr, są połączone ze środkami do przemieszczania.

PL 215 130 B1

8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że środki do sterowania i środki do przemieszczania współpracują ze sobą tak, że kąt jest regulowany w zależności od prędkości względnej i/lub grubości powierzchni.

9. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że środki sterujące zawierają komputer, w którym przechowywana jest tabela, zawierająca przyporządkowanie różnych prędkości względnych i/lub grubości powierzchni różnym kątom, przy czym każdej prędkości względnej i/lub grubości powierzchni przyporządkowany jest jeden kąt, optymalny w odniesieniu do procesu roboczego.

10. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że tabela zawiera przyporządkowania, wyznaczone za pomocą prób.

11. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że powierzchnię stanowi włóknina z kawałkami drewna, włóknami drzewnymi, wiórami drzewnymi lub mączką drzewną i środkami wiążącymi do wytwarzania korzystnie płytowego elementu konstrukcyjnego, zwłaszcza płyty pilśniowej, płyty wiórowej, płyty MDF lub płyty HDF.

12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że z obu stron powierzchni pomiędzy otworami wylotu pary i powierzchniami umieszczone są taśmy sitowe, które przylegają do powierzchni, które są prowadzone synchronicznie z powierzchnią i przez które impuls parowy może oddziaływać na powierzchnię.

13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że taśmy sitowe mają wielkość oczek równą 1/199 - 1/50.

14. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że do pary dodane są dodatki, które powodują zmianę własności płyt wytwarzanych z powierzchni w drodze prasowania, na przykład twardości powierzchni, zdolności tłumienia kroków lub pęcznienia.

15. Zastosowanie urządzenia według jednego z zastrz. 1 do 14 jako urządzenia do wstępnego naparowywania powierzchni przy wytwarzaniu, zwłaszcza płytowego elementu konstrukcyjnego, który zawiera kawałki drewna, włókna drzewne, wióry drzewne lub mączkę drzewną i środki wiążące, zwłaszcza płyty pilśniowej, płyty wiórowej, płyty MDF lub płyty HDF.