PL214983B1 - Sposób wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów, fenyloizo(tio)cyjaniany, amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego, amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego i sposób wytwarzania amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego - Google Patents

Sposób wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów, fenyloizo(tio)cyjaniany, amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego, amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego i sposób wytwarzania amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego

Info

Publication number
PL214983B1
PL214983B1 PL376995A PL37699503A PL214983B1 PL 214983 B1 PL214983 B1 PL 214983B1 PL 376995 A PL376995 A PL 376995A PL 37699503 A PL37699503 A PL 37699503A PL 214983 B1 PL214983 B1 PL 214983B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
formula
hydrogen
compound
variables
alkyl
Prior art date
Application number
PL376995A
Other languages
English (en)
Other versions
PL376995A1 (pl
Inventor
Gerhard Hamprecht
Michael Puhl
Bernd Wolf
Norbert Götz
Michael Keil
Robert Reinhard
Ingo Sagasser
Werner Seitz
Original Assignee
Basf Ag
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Basf Ag filed Critical Basf Ag
Publication of PL376995A1 publication Critical patent/PL376995A1/pl
Publication of PL214983B1 publication Critical patent/PL214983B1/pl

Links

Classifications

    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D213/00—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/02—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/04—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D213/60—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D213/72—Nitrogen atoms
    • C07D213/76—Nitrogen atoms to which a second hetero atom is attached
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07C—ACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C303/00—Preparation of esters or amides of sulfuric acids; Preparation of sulfonic acids or of their esters, halides, anhydrides or amides
    • C07C303/34—Preparation of esters or amides of sulfuric acids; Preparation of sulfonic acids or of their esters, halides, anhydrides or amides of amides of sulfuric acids
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07C—ACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C307/00—Amides of sulfuric acids, i.e. compounds having singly-bound oxygen atoms of sulfate groups replaced by nitrogen atoms, not being part of nitro or nitroso groups
    • C07C307/04—Diamides of sulfuric acids
    • C07C307/06—Diamides of sulfuric acids having nitrogen atoms of the sulfamide groups bound to acyclic carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07C—ACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C331/00—Derivatives of thiocyanic acid or of isothiocyanic acid
    • C07C331/16—Isothiocyanates
    • C07C331/28—Isothiocyanates having isothiocyanate groups bound to carbon atoms of six-membered aromatic rings
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D207/00—Heterocyclic compounds containing five-membered rings not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom
    • C07D207/02—Heterocyclic compounds containing five-membered rings not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D207/18—Heterocyclic compounds containing five-membered rings not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom having one double bond between ring members or between a ring member and a non-ring member
    • C07D207/20—Heterocyclic compounds containing five-membered rings not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom having one double bond between ring members or between a ring member and a non-ring member with only hydrogen atoms, hydrocarbon or substituted hydrocarbon radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D211/00—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings
    • C07D211/04—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D211/06—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom having no double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D211/08—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom having no double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hydrocarbon or substituted hydrocarbon radicals directly attached to ring carbon atoms
    • C07D211/18—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom having no double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hydrocarbon or substituted hydrocarbon radicals directly attached to ring carbon atoms with substituted hydrocarbon radicals attached to ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D211/00—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings
    • C07D211/04—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D211/68—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom having one double bond between ring members or between a ring member and a non-ring member
    • C07D211/70—Heterocyclic compounds containing hydrogenated pyridine rings, not condensed with other rings with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom having one double bond between ring members or between a ring member and a non-ring member with only hydrogen atoms, hydrocarbon or substituted hydrocarbon radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D295/00—Heterocyclic compounds containing polymethylene-imine rings with at least five ring members, 3-azabicyclo [3.2.2] nonane, piperazine, morpholine or thiomorpholine rings, having only hydrogen atoms directly attached to the ring carbon atoms
    • C07D295/22—Heterocyclic compounds containing polymethylene-imine rings with at least five ring members, 3-azabicyclo [3.2.2] nonane, piperazine, morpholine or thiomorpholine rings, having only hydrogen atoms directly attached to the ring carbon atoms with hetero atoms directly attached to ring nitrogen atoms
    • C07D295/26—Sulfur atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D307/00—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one oxygen atom as the only ring hetero atom
    • C07D307/02—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one oxygen atom as the only ring hetero atom not condensed with other rings
    • C07D307/34—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one oxygen atom as the only ring hetero atom not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D307/38—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one oxygen atom as the only ring hetero atom not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with substituted hydrocarbon radicals attached to ring carbon atoms
    • C07D307/52—Radicals substituted by nitrogen atoms not forming part of a nitro radical
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D319/00—Heterocyclic compounds containing six-membered rings having two oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D319/04—1,3-Dioxanes; Hydrogenated 1,3-dioxanes
    • C07D319/06—1,3-Dioxanes; Hydrogenated 1,3-dioxanes not condensed with other rings
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D333/00—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one sulfur atom as the only ring hetero atom
    • C07D333/02—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one sulfur atom as the only ring hetero atom not condensed with other rings
    • C07D333/04—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one sulfur atom as the only ring hetero atom not condensed with other rings not substituted on the ring sulphur atom
    • C07D333/06—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having one sulfur atom as the only ring hetero atom not condensed with other rings not substituted on the ring sulphur atom with only hydrogen atoms, hydrocarbon or substituted hydrocarbon radicals, directly attached to the ring carbon atoms
    • C07D333/14—Radicals substituted by singly bound hetero atoms other than halogen
    • C07D333/20—Radicals substituted by singly bound hetero atoms other than halogen by nitrogen atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07C—ACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C2601/00—Systems containing only non-condensed rings
    • C07C2601/12—Systems containing only non-condensed rings with a six-membered ring
    • C07C2601/14—The ring being saturated

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Plural Heterocyclic Compounds (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Low-Molecular Organic Synthesis Reactions Using Catalysts (AREA)
  • Nitrogen Condensed Heterocyclic Rings (AREA)
  • Hydrogenated Pyridines (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Nitrogen And Oxygen As The Only Ring Hetero Atoms (AREA)
  • Agricultural Chemicals And Associated Chemicals (AREA)

Abstract

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania fenyloizo(tio)-cyjanianów o ogólnym wzorze (I), zgodnie z którym związek o ogólnym wzorze (II) lub jego addukt HCl poddaje się reakcji ze środkiem fosgenującym, przy czym W oznacza atom tlenu lub siarki, a Ar i A mają znaczenie podane w zastrzeżeniu 1. Wynalazek dotyczy również zastosowania fenyloizo(tio)cyjanianów do wytwarzania środków ochrony roślin.

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku są sposób wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów, fenyloizo(tio)cyjaniany, amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego, amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego i sposób wytwarzania amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego.
Amidy kwasu izo(tio)cyjanianobenzoiloamidosulfonowego są potencjalnymi prekursorami do wytwarzania środków ochrony roślin, zawierających jako podstawnik triazolo-3,5-dion-4-yl, pirymidyno-2,6-dion-1-yl lub 1,3,5-triazyno-2,4,6-trion-1-yl albo ich S-analogi, jak opisano np. w WO 01/83459. Dzięki ich reaktywności, powinno być łatwe przeprowadzenie izo(tio)cyjanianowej jednostki strukturalnej w inne grupy, takie jak podstawniki (tio)mocznikowe lub uretanowe. Jednak z powodów wspomnianych poniżej ich wytwarzanie uważano za niemożliwe.
W zasadzie fenyloizo(tio)cyjaniany można wytwarzać drogą reakcji pierwszorzędowych aromatycznych amin odpowiednio z fosgenem i tiofosgenem (patrz np. Houben-Weyl, Methoden der organischen Chemie [metody chemii organicznej], wyd. 4, tom IX, str. 869, 875-877 i tom VIII, str. 120-124). Dalsze ogólne sposoby są znane, np. z EP 70389, EP 75267 i EP 409025.
Wspólne dla wszystkich opisanych sposobów jest to, że stosowane fenyloizo(tio)cyjaniany nie zawierają grupy acylosulfonoamidowej. Jest tak, ponieważ wiadomo, że podstawnik izo(tio)cyjanianowy może reagować z grupą sulfonoamidową z wytworzeniem sulfonylomoczników. Tak więc np. J. Cervello i T. Sastre opisali, w Synthesis 1990, 221-222, reakcję sulfonoamidu z izocyjanianami zgodnie z równaniem poniżej:
R1 = H, CH3
R2 = aryl, alkil
Z opisu patentowego US 4309209 wiadomo, że fenyloizocyjaniany reagują z chlorometano-(N-metylo)sulfonoamidem (= CICH2SO2NHCH3) z wytworzeniem 1,2,4-tiadiazolidyno-1,1,3-trionu. P. Schwenkkraus i H.-H. Otto opisali, w Arch. Pharm. (Weinheim), 326 (1993), 437 - 441, reakcję 3-chlorowcoalkilop-sulfonów z izocyjanianem fenylu, z wytworzeniem związków karbamoilowych.
W opisie patentowym DE 3433391 opisano reakcję sacharyny z izocyjanianami acylu, z wytworzeniem N-acylowanych pochodnych sacharyny.
W IZV Akad Nauk SSSR, Ser Khim 1990, 2874 (tłumaczenie angielskie: Bulletin of the Academy of Sciences of the USSR, Division of Chemical Sciences, tom 39, (1990), str. 2610), B. A. Arbuzov, N. N. Zobova i N. R. Fedotava opisali N- i O-acylowanie sacharyny w reakcji z izocyjanianem trifluoroacetylu.
Wobec takich faktów, wytwarzanie fenyloizo(tio)cyjanianów, które w tej samej cząsteczce zawierają również reaktywną funkcyjną grupę acylosulfonoamidową i ich wyodrębnianie - bez dalszych reakcji międzycząsteczkowych - uważano za niemożliwe. Fachowiec zakładałby, że ze względu na ich kwasowy proton, sulfonoamidy będą reagowały z fenyloizo(tio)cyjanianami, z wytworzeniem pochodnych sulfonylomocznika. Jak dotąd nie opisano sposobu wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów, które jako kolejną grupę funkcyjną zawierają grupę acylosulfonoamidową.
W WO 01/83459 np. opisano chwastobójcze sulfamoiloamidy 3-(triazolidynodiono)-podstawionego kwasu benzoesowego o poniższym wzorze
PL 214 983 B1 w którym X1 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C1-C4-alkil, X2 oznacza atom wodoru, CN, 11 21
CS-NH2, atom chlorowca, C1-C4-alkil, C1-C4-chlorowcoalkil, R11 i R21 mają znaczenie podane poniżej 12 odpowiednio dla R1 i R2, i oznaczają w szczególności atom wodoru, ewentualnie podstawiony hydroksyl,
C1-C10-alkil, C2-C10-aIkenyl, C3-C10-alkinyl, C3-C7-cykloalkil, fenyl, benzyl lub C5-C7-cykloalkenyl, albo 11 21
R11 i R21 wraz z atomem azotu, z którym są połączone, tworzą 3- do 7-członowy pierścień heterocykliczny, a Q oznacza grupę o wzorze a
w którym W ma poniżej podane znaczenie, W' oznacza O lub S, a R3 i R4 niezależnie oznaczają jeden z podstawników jak poniżej: atom wodoru, grupę cyjanową, grupę aminową, C1-C6-alkil, C1-C6-chlorowcoalkil, C1-C6-chlorowcoalkoksyl, C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkenyl, C2-C6-chlorowcoalkenyl, 55
C3-C6-alkinyl, benzyl, OR5 (gdzie R5 oznacza atom wodoru, C1-C6-alkil, C1-C6-chlorowcoalkil, C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkenyl, C3-C6-alkinyl, ewentualnie podstawiony fenyl lub ewentualnie podstawiony benzyl), C1-C3-cyjanoalkil, albo R3 i R4 wraz z atomem azotu, z którym są połączone, tworzą 4- do 7-członowy heterocyklil, który ewentualnie zawiera jako człon atom siarki, atom tlenu, grupę NR6 (gdzie R6 oznacza atom wodoru, C1-C6-alkil, C3-C6-alkenyl lub C3-C6-alkinyl) lub atom azotu i który jest niepodstawiony albo jest podstawiony jednym lub większą liczbą podstawników spośród atomu chlorowca i C1-C4-alkilu, i oznacza w szczególności podstawnik o wzorze b:
w którym W ma poniżej podane znaczenie, a W' i Z niezależnie oznaczają atomy tlenu lub siarki. Herbicydy opisane w publikacji WO 01/83459 nie zawsze otrzymuje się z dostateczną wydajnością i czystością. Sposoby opisane tam są oparte, np.:
A) na kondensacji podstawionego kwasu benzoesowego z podstawionym amidem kwasu amidosulfonowego w obecności N,N-karbonylodiimidazolu (CDI) lub przeprowadzaniu kwasu karboksylowego w jego chlorek kwasowy, a następnie reakcji chlorku kwasowego z amidem kwasu amidosulfonowego.
21 1 2
Zmienne R11, R21, X1 i X2 mogą tutaj mieć wyżej podane znaczenie, a Q oznacza 5- lub 6-członowy heterocyklil, np. podstawnik a lub b.
Wadą tego sposobu jest to, że stosowany kwas benzoesowy można otrzymać tylko z estrowego prekursora przez odszczepienie tribromkiem boru, z powstaniem odpowiedniej ilości soli. Ponadto wydajność kondensacji z amidami kwasu amidosulfonowego wynosi tylko 16 - 45%, nawet z zastosowaniem drogi poprzez chlorek kwasu, wytworzony wcześniej, uzyskuje się żądany amid kwasu benzo4
PL 214 983 B1 iloamidosulfonowego z wydajnością tylko 26%, a ponadto zanieczyszczenia trzeba usuwać chromatograficznie.
B) Podstawienie atomu chlorowca heterocykliczną grupą Q:
21 1 2
Zmienne R11, R21, X1 i X2 mogą tutaj mieć wyżej podane znaczenie, Hal oznacza atom fluoru, chloru lub bromu, a Q oznacza 5- lub 6-członowy heterocyklil, np. podstawnik a lub b.
Wadą tego sposobu jest to, że użyty chlorowcowany aromatyczny związek musi być wytwarzany w złożony sposób w reakcji Sandmeyera, i ponadto niezadowalająca jest selektywność reakcji 5-chlorowco-podstawionego związku, w porównaniu z - aktywowanymi - 2,4-dichlorowcopodstawnikami obecnymi w tej samej cząsteczce.
Tak więc wszystkie dotychczasowe sposoby wytwarzania 3-(triazolidynodiono)-podstawionych benzoilosulfamoiloamidów i ich siarkowych analogów są niezadowalające z punktu widzenia krótkiego czasu reakcji, prostego prowadzenia reakcji, wydajności i czystości końcowych produktów, a więc są nieekonomiczne.
Celem wynalazku było uzyskanie amidów kwasu izo(tio)-cyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (I). Nieoczekiwanie stwierdzono, że ten cel osiąga się dzięki sposobowi, w którym amid kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II)
2 a b c d w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają poniżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z fosgenem, difosgenem lub tiofosgenem.
Zatem wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów o wzorze (I)
w którym zmienne mają poniżej podane znaczenie:
W oznacza atom tlenu lub siarki,
2 1 jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a Rd oznacza atom wodoru, charakteryzującego się tym, że związek o wzorze (II)
PL 214 983 B1
2 a b c d w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają wyżej podane znaczenie, lub jego addukt HCl, poddaje się reakcji z fosgenem, tiofosgenem lub difosgenem. Sposób ten przedstawiono na poniższym Schemacie 1.
Schemat 1
Korzystnie stosuje się addukt HCl związku o wzorze (II).
Korzystnie stosuje się 0,9 - 2 równoważników molowych fosgenu, tiofosgenu lub difosgenu względem związku o wzorze (II).
Korzystnie reakcję adduktu HCl związku o wzorze (II) prowadzi się w obecności węgla aktywnego. Korzystnie powyższy sposób dodatkowo obejmuje następujące etapy: i) reakcję związku aroilowego o wzorze (III)
w którym zmienne Ra, Rb, Rc i Rd mają powyżej podane znaczenie, a X oznacza atom chlorowca, OH lub C1-C4-alkoksyl, z amidem kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV)
H2N-SO2-NR1R2 (IV) w którym zmienne R1 i R2 mają powyżej podane znaczenie, oraz ii) redukcję N-aroiloamidu kwasu amidosulfonowego, otrzymanego w etapie i), o wzorze (V)
PL 214 983 B1
2 a b c d w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają powyżej podane znaczenie, z wytworzeniem związku o wzorze (II).
Korzystnie w etapie (ii) redukcję prowadzi się w obecności katalitycznej ilości metali przejściowych lub związków metali przejściowych.
Korzystnie w etapie (ii) redukcję prowadzi się w obecności żelaza i co najmniej jednego kwasu C1-C4-karboksylowego.
Korzystnie w etapie (ii) redukcję prowadzi się w obecności niklu Raney'a i wodoru.
Odwrotnie niż można było oczekiwać, związki o wzorze (I) według wynalazku są trwałymi związkami, które łatwo wytwarza się nawet w skali przemysłowej. Zatem wynalazek dotyczy także fenyloizo(tio)cyjanianów o wzorze (I)
w którym zmienne mają niżej podane znaczenie:
W oznacza atom tlenu lub siarki,
2 1 jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a
Rd oznacza atom wodoru.
Trwałość związków o wzorze (I) według wynalazku jest zaskakująca, ponieważ fachowiec spodziewałby się reakcji międzycząsteczkowej pomiędzy izo(tio)cyjanianową jednostką strukturalną i ugrupowaniem sulfamidowym.
Niespodziewanie stwierdzono obecnie, że wychodząc z fenyloizo(tio)cyjanianów o wzorze (I) według wynalazku możliwe jest wytwarzanie związków o wzorze (VI) opisanych w publikacji WO 01/83459 w znacznie prostszy sposób, bez ubocznych reakcji i z wyższymi wydajnościami i czystością. Zatem związki o wzorze (I), wytwarzane z wysoką wydajnością sposobem według wynalazku, są przydatnymi związkami pośrednimi do wytwarzania środków ochrony roślin, w szczególności 3-(triazolidynono)-podstawionych fenylosulfamoilokarboksyamidów.
Wynalazek dotyczy również amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II)
w którym zmienne mają niżej podane znaczenie:
2 1 jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a Rd oznacza atom wodoru.
Wynalazek dotyczy również amidów kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (V)
PL 214 983 B1
w którym zmienne mają niżej podane znaczenie:
2 1 jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a Rd oznacza atom wodoru.
Wynalazek dotyczy również sposobu wytwarzania zdefiniowanych powyżej amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II), który charakteryzuje się tym, że obejmuje następujące etapy:
a) związek aroilowy o wzorze (III)
w którym zmienne Ra, Rb, Rc i Rd mają powyżej podane znaczenie, a X oznacza atom chlorowca lub C1-C4-alkoksyl, poddaje się reakcji z amidem kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV)
H2N-SO2-NR1R2 (IV) w którym zmienne R1 i R2 mają powyżej podane znaczenie; oraz
b) otrzymany w etapie a) amid kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (V)
2 a b c d w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają powyżej podane znaczenie, redukuje się do zdefiniowanego powyżej amidu kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II).
Korzystnie w etapie b) redukcję prowadzi się w obecności katalitycznej ilości metali przejściowych lub związków metali przejściowych.
Organiczne ugrupowania cząsteczkowe wspomniane w definicji podstawników są określone jak określenie chlorowiec - określeniami zbiorowymi zamiast wymieniania pojedynczych składników grupy, przy czym określenie Cn-Cm wskazuje możliwą liczbę atomów węgla w ugrupowaniu cząsteczkowym. Wszystkie łańcuchy węglowe, to jest wszystkie ugrupowania alkilowe, alkenylowe i alkinylowe, mogą być prostołańcuchowe lub rozgałęzione. Jeśli nie wskazano inaczej, chlorowcowane podstawniki korzystnie zawierają 1-6 identycznych lub różnych atomów chlorowca. W każdym przypadku określenie „atom chlorowca” oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu.
Przykładami innych znaczeń są:
- C1-C4-alkil: np. metyl, etyl, propyl, 1-metyloetyl, butyl, 1-metylopropyl, 2-metylopropyl lub 1,1-dimetyloetyl;
PL 214 983 B1
- C1-C10-alkil: nasycone alifatyczne ugrupowanie węglowodorowe mające 1-10 atomów węgla, np. C1-C4-alkil wspomniany powyżej, jak również np. n-pentyl, 1-metylobutyl, 2-metylobutyl, 3-metylobutyl, 2,2-dimetylopropyl, 1-etylopropyl, heksyl, 1,1-dimetylopropyl, 1,2-dimetylopropyl, 1-metylopentyl, 2-metylopentyl, 3-metylopentyl, 4-metylopentyl, 1,1-dimetylobutyl, 1,2-dimetylobutyl, 1,3-dimetylobutyl, 2,2-dimetylobutyl, 2,3-dimetylobutyl, 3,3-dimetylobutyl, 1-etylobutyl, 2-etylobutyl, 1,1,2-trimetylopropyl, 1-etylo-1-metylopropyl, 1-etylo-3-metylopropyl, n-heptyl, n-nonyl, n-decyl, 1-metyloheksyl, 1-etyloheksyl, 1-metyloheptyl, 1-metylooktyl, 1-metylononyl;
- C2-C10-aIkenyl: mononienasycone olefinowe ugrupowanie węglowodorowe mające 2-10 atomów węgla, korzystnie 3-6 atomów węgla, np. etenyl, prop-2-en-1-yl (= allil), prop-1-en-1-yl, but-1-en-4-yl, but-2-en-1-yl, but-3-en-1-yl, 1-metyloprop-2-en-1-yl, 2-metyloprop-2-en-1-yl, 1-penten-3-yl, 1-penten-4-yl, 2-penten-4-yl, 1-metylobut-2-en-1-yl, 2-metylobut-2-en-1-yl, 3-metylobut-2-en-1-yl, 1-metylobut-3-en-1-yl, 2-metylobut-3-en-1-yl, 3-metylobut-3-en-1-yl, 1,1-dimetyloprop-2-en-1-yl, 1,2-dimetyloprop-2-en-1-yl, 1-etyloprop-2-en-1-yl, 1-etyloprop-1-en-2-yl, n-heks-1-en-1-yl, n-heks-2-en-1-yl, heks-3-en-1-yl, heks-4-en-1-yl, heks-5-en-1-yl, 1-metylopent-1-en-1-yl, 2-metylopent-1-en-1-yl, 3-metylopent-1-en-1-yl, 4-metylopent-1-en-1-yl, 1-metylopent-2-en-1-yl, 2-metylopent-2-en-1-yl, 3-metylopent-2-en-1-yl, 4-metylopent-2-en-1-yl, 1-metylopent-3-en-1-yl, 2-metylopent-3-en-1-yl, 3-metylopent-3-en-1-yl, 4-metylopent-3-en-1-yl, 1-metylopent-4-en-1-yl, 2-metylopent-4-en-1-yl, 3-metylopent-4-en-1-yl, 4-metylopent-4-en-1-yl, 1,1-dimetylobut-2-en-1-yl, 1,1-dimetylobut-3-en-1-yl, 1,2-dimetylobut-2-en-1-yl, 1,2-dimetylobut-3-en-1-yl, 1,3-dimetylobut-2-en-1-yl, 1,3-dimetylobut-3-en-1-yl, 2,2-dimetylobut-3-en-1-yl, 2,3-dimetylobut-2-en-1-yl, 2,3-dimetylobut-3-en-1-yl, 3,3-dimetylobut-2-en-1-yl, 1-etylobut-2-en-1-yl, 1-etylobut-3-en-1-yl, 2-etylobut-2-en-1-yl, 2-etylobut-3-en-1-yl, 1,1,2-trimetyloprop-2-en-1-yl, 1-etylo-1-metyloprop-2-en-1-yl, 1-etylo-2-metyloprop-2-en-1-yl, hept-2-en-1-yl, okt-2-en-1-yl, non-2-en-1-yl, dec-2-en-1-yl;
- C2-C10-alkinyl: ugrupowanie węglowodorowe mające 2-10 atomów węgla, korzystnie 3-6 atomów węgla, i jedno potrójne wiązanie, np. etynyl, prop-2-yn-1-yl (= propargil), prop-1-yn-1-yl, but-1-yn-1-yl, but-1-yn-3-yl, but-1-yn-4-yl, but-2-yn-1-yl, pent-1-yn-1-yl, pent-1-yn-3-yl, pent-1-yn-4-yl, pent-1-yn-5-yl, pent-2-yn-1-yl, pent-2-yn-4-yl, pent-2-yn-5-yl, 3-metylobut-1-yn-3-yl, 3-metylobut-1-yn-4-yl, heks-1-yn-3-yl, heks-1-yn-4-yl, heks-1-yn-5-yl, heks-1-yn-6-yl, heks-2-yn-1-yl, heks-2-yn-4-yl, heks-2-yn-5-yl, heks-2-yn-6-yl, heks-3-yn-1-yl, heks-3-yn-2-yl, 3-metylopent-1-yn-3-yl, 3-metylopent-1-yn-4-yl, 3-metylopent-1-yn-5-yl, 4-metylopent-2-yn-4-yl, 4-metylopent-2-yn-5-yl, hept-2-yn-1-yl, okt-2-yn-1-yl, non-2-yn-1-yl, dec-2-yn-1-yl;
- C1-C4-chlorowcoalkil: ugrupowanie C1-C4-alkilowe wspomniane powyżej, które jest częściowo lub całkowicie podstawione atomami fluoru, chloru, bromu i/lub jodu, to jest, np. chlorometyl, dichlorometyl, trichlorometyl, fluorometyl, difluorometyl, trifluorometyl, chlorofluorometyl, dichlorofluorometyl, chlorodifluorometyl, 2-fluoroetyl, 2-chloroetyl, 2-bromoetyl, 2-jodoetyl, 2,2-difluoroetyl, 2,2,2-trifluoroetyl, 2-chloro-2-fluoroetyl, 2-chloro-2,2-difluoroetyl, 2,2-dichloro-2-fluoroetyl, 2,2,2-trichloroetyl, pentafluoroetyl, 2-fluoropropyl, 3-fluoropropyl, 2,2-difluoropropyl, 2,3-difluoropropyl, 2-chloropropyl, 3-chloropropyl, 2,3-dichloropropyl, 2-bromopropyl, 3-bromopropyl, 3,3,3-trifluoropropyl, 3,3,3-trichloropropyl, 2,2,3,3,3-pentafluoropropyl, heptafluoropropyl, 1-(fluorometylo)-2-fluoroetyl, 1-(chlorometylo)-2-chloroetyl, 1-(bromometylo)-2-bromoetyl, 4-fluorobutyl, 4-chlorobutyl, 4-bromobutyl lub nonafluorobutyl;
- C1-C6-chlorowcoalkil: C1-C6-alkil, w którym 1-6 atomów wodoru jest podstawionych atomami chlorowca, korzystnie atomami fluoru i/lub chloru, np.: C1-C4-chlorowcoalkil wspomniany powyżej, jak również 5-fluoropentyl, 5-chloropentyl, 5-bromopentyl, 5-jodopentyl, undekafluoropentyl, 6-fluoroheksyl, 6-chloroheksyl, 6-bromoheksyl lub 6-jodoheksyl;
- C2-C6-chlorowcoalkenyl: C2-C6-alkenyl, w którym 1-6 atomów wodoru jest podstawionych atomami chlorowca, korzystnie atomami fluoru i/lub chloru: np. 2-chloroallil, 3-chloroallil, 2,3-dichloroallil,
3,3-dichloroallil, 2,3,3-trichloroallil, 2,3-dichlorobut-2-en-1-yl, 2-bromoallil, 3-bromoallil, 2,3-dibromoallil,
3,3-dibromoallil, 2,3,3-tribromoallil lub 2,3-dibromobut-2-en-1-yl;
- C1-C3-cyjanoalkil: C1-C3-alkil podstawiony grupą CN, np. cyjanometyl, 1-cyjanoetyl, 2-cyjanoetyl, 1-cyjanopropyl, 2-cyjanopropyl, 3-cyjanopropyl, 1-cyjanoprop-2-yl, 2-cyjanoprop-2-yl;
- C3-C7-cykloalkil: ugrupowanie cykloalifatyczne mające 3-7 atomów węgla: np. cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl lub cykloheptyl;
- C5-C7-cykloalkenyl: ugrupowanie cykloalifatyczne mające 5-7 atomów węgla i podwójne wiązanie: np. cyklopenten-1-yl, cykloheksen-1-yl, cyklohepten-1-yl, cyklopent-2-en-1-yl, cykloheks-2-en-1-yl, cyklohept-2-en-1-yl, cykloheks-3-en-1-yl lub cyklohept-3-en-1-yl;
PL 214 983 B1
- C1-C4-alkoksyl: ugrupowanie alkilowe mające 1-4 atomów węgla, które jest przyłączone przez atom tlenu, np. metoksyl, etoksyl, propoksyl, 1-metyloetoksyl, butoksyl, 1-metylopropoksyl, 2-metylopropoksyl lub 1,1-dimetyloetoksyl;
- 3- do 7-członowy heterocyklil: ugrupowanie heterocykliczne, które ma 3, 4, 5, 6 lub 7 członów pierścienia, przy czym 1, 2 lub 3 człony pierścienia są heteroczłonami wybranymi z grupy obejmującej atom tlenu, siarki, azotu i grupę NR6 (gdzie R6 oznacza atom wodoru, C1-C6-alkil, C3-C6-alkenyl lub C3-C6-alkinyl). Ponadto heterocyklil może ewentualnie mieć jeden lub dwa karbonyle lub tiokarbonyle jako człony pierścienia. Heterocyklil może być aromatyczny (heteroaryl) lub częściowo lub całkowicie nasycony.
Przykładami nasyconych heterocyklili są: oksiran-1-yl, azirydyn-1-yl, oksetan-2-yl, oksetan-3-yl, tietan-2-yl, tietan-3-yl, azetydyn-1-yl, azetydyn-2-yl, azetydyn-3-yl, tetrahydrofuran-2-yl, tetrahydrofuran-3-yl, tetrahydrotiofen-2-yl, tetrahydrotiofen-3-yl, pirolidyn-1-yl, pirolidyn-2-yl, pirolidyn-3-yl, 1,3-dioksolan-2-yl, 1,3-dioksolan-4-yl, 1,3-oksatiolan-2-yl, 1,3-oksatiolan-4-yl, 1,3-oksatiolan-5-yl, 1,3-oksazolidyn-2-yl, 1,3-oksazolidyn-3-yl, 1,3-oksazolidyn-4-yl, 1,3-oksazolidyn-5-yl, 1,2-oksazolidyn-2-yl, 1,2-oksazolidyn-3-yl, 1,2-oksazolidyn-4-yl, 1,2-oksazolidyn-5-yl, 1,3-ditiolan-2-yl, 1,3-ditiolan-4-yl, pirolidyn-1-yl, pirolidyn-2-yl, pirolidyn-5-yl, tetrahydropirazol-1-il, tetrahydropirazol-3-il, tetrahydropirazol-4-il, tetrahydropiran-2-yl, tetrahydropiran-3-yl, tetrahydropiran-4-yl, tetrahydrotiopiran-2-yl, tetrahydrotiopiran-3-yl, tetrahydropiran-4-yl, piperydyn-1-yl, piperydyn-2-yl, piperydyn-3-yl, piperydyn-4-yl,
1,3-dioksan-2-yl, 1,3-dioksan-4-yl, 1,3-dioksan-5-yl, 1,4-dioksan-2-yl, 1,3-oksatian-2-yl, 1,3-oksatian-4-yl,
1,3-oksatian-5-yl, 1,3-oksatian-6-yl, 1,4-oksatian-2-yl, 1,4-oksatian-3-yl, morfolin-2-yl, morfolin-3-yl, morfolin-4-yl, heksahydropirydazyn-1-yl, heksahydropirydazyn-3-yl, heksahydropirydazyn-4-yl, heksahydropirymidyn-1-yl, heksahydropirymidyn-2-yl, heksahydropirymidyn-4-yl, heksahydropirymidyn-5-yl, piperazyn-1-yl, piperazyn-2-yl, piperazyn-3-yl, heksahydro-1,3,5-triazyn-1-yl, heksahydro-1,3,5-triazyn-2-yl, oksepan-2-yl, oksepan-3-yl, oksepan-4-yl, tiepan-2-yl, tiepan-3-yl, tiepan-4-yl, 1,3-dioksepan-2-yl,
1,3-dioksepan-4-yl, 1,3-dioksepan-5-yl, 1,3-dioksepan-6-yl, 1,3-ditiepan-2-yl, 1,3-ditiepan-4-yl, 1,3-ditiepan-5-yl, 1,3-ditiepan-2-yl, 1,4-dioksepan-2-yl, 1,4-dioksepan-7-yl, heksahydroazepin-1-yl, heksahydroazepin-2-yl, heksahydroazepin-3-yl, heksahydroazepin-4-yl, heksahydro-1,3-diazepin-1-yl, heksahydro-1,3-diazepin-2-yl, heksahydro-1,3-diazepin-4-yl, heksahydro-1,4-diazepin-1-yl i heksahydro-1,4-diazepin-2-yl;
przykładami nienasyconych heterocyklili są: dihydrofuran-2-yl, 1,2-oksazolin-3-yl, 1,2-oksazolin-5-yl, 1,3-oksazo-lin-2-yl;
przykładami aromatycznych heterocyklili są: 5- i 6-członowe aromatyczne heterocykliczne ugrupowania, np. furyl, taki jak 2-furyl i 3-furyl, tienyl, taki jak 2-tienyl i 3-tienyl, pirolil, taki jak 2-pirolil i 3-pirolil, izoksazolil, taki jak 3-izoksazolil, 4-izoksazolil i 5-izoksazolil, izotiazolil, taki jak 3-izotiazolil, 4-izotiazolil i 5-izotiazolil, pirazolil, taki jak 3-pirazolil, 4-pirazolil i 5-pirazolil, oksazolil, taki jak 2-oksazolil, 4-oksazolil i 5-oksazolil, tiazolil, taki jak 2-tiazolil, 4-tiazolil i 5-tiazolil, imidazolil, taki jak 2-imidazolil i 4-imidazolil, oksadiazolil, taki jak 1,2,4-oksadiazol-3-il, 1,2,4-oksadiazol-5-il i 1,3,4-oksadiazol-2-il, tiadiazolil, taki jak 1,2,4-tiadiazol-3-il, 1,2,4-tiadiazol-5-il i 1,3,4-tiadiazol-2-il, triazolil, taki jak 1,2,4-triazol-1-il, 1,2,4-triazol-3-il i 1,2,4-triazol-4-il, pirydynyl, taki jak 2-pirydynyl, 3-pirydynyl i 4-pirydynyl, pirydazynyl, taki jak 3-pirydazynyl i 4-pirydazynyl, pirymidynyl, taki jak 2-pirymidynyI, 4-pirymidynyI i 5-pirymidynyl, ponadto 2-pirazynyl, 1,3,5-triazyn-2-yl i 1, 2,4-triazyn-3-yl, w szczególności pirydyl, furanyl i tienyl.
Reakcję związku o wzorze (II) z fosgenem, tiofosgenem lub difosgenem, poniżej również określanym jako środek fosgenujący, zwykle prowadzi się w obojętnym rozpuszczalniku organicznym. Odpowiednimi rozpuszczalnikami dla tych reakcji są - zależnie od zakresu temperatury - węglowodory, takie jak pentan, heksan, cyklopentan, cykloheksan, toluen, ksylen; chlorowane węglowodory, takie jak chlorek metylenu, chloroform, 1,2-dichloroetan, 1,1,2,2-tetrachloroetan, chlorobenzen, 1,2-, 1,3lub 1,4-dichlorobenzen, etery, takie jak 1,4-dioksan, anizol; etery glikoli, takie jak eter dimetylowy glikolu, eter dietylowy glikolu, eter dimetylowy glikolu dietylenowego; estry, takie jak octan etylu, octan propylu, izomaślan metylu, octan izobutylu; karboksyamidy, takie jak N,N-dimetyloformamid, N-metylopirolidon; nitrowane węglowodory, takie jak nitrobenzen; tetraalkilomoczniki, takie jak tetraetylomocznik, tetrabutylomocznik, dimetyloetylenomocznik, dimetylopropylenomocznik; nitryle, takie jak acetonitryl, propionitryl, butyronitryl lub izobutyronitryl; lub mieszaniny poszczególnych rozpuszczalników.
Jeśli stosuje się fosgen, korzystne jest stosowanie rozpuszczalnika, który jest zasadniczo wolny od protonowych zanieczyszczeń, takich jak woda i alkohole. Jednak przy wytwarzaniu izotiocyjanianów jest również możliwe, podobnie jak w Houben-Weyl, Methoden der organischen Chemie, wyd. 4,
PL 214 983 B1 tom IX, str. 875, prowadzenie reakcji związku o wzorze (II) z tiofosgenem w dwufazowym układzie zawierającym wodę i niemieszający się z wodą organiczny rozpuszczalnik, lub w wodzie.
Zazwyczaj związek o wzorze (II) początkowo wprowadza się do reaktora, korzystnie jako roztwór lub zawiesina w jednym z rozpuszczalników wspomnianych powyżej i dodaje się środka fosgenującego. Dodawanie środka fosgenującego korzystnie prowadzi się w trakcie mieszania. Dodawanie korzystnie zachodzi przez 10 - 60 minut. Środek fosgenujący można dodawać jako taki lub jako roztwór w jednym z rozpuszczalników wspomnianych powyżej. W przypadku fosgenu, ogólnie wprowadza się go do roztworu lub zawiesiny.
Temperatura reakcji zwykle nie przewyższa 180°C, korzystnie 120°C, a zwłaszcza 100°C, i zwykle wynosi co najmniej 40°C, a korzystnie co najmniej 50°C. Często co najmniej większą część środka fosgenującego dodaje się w niskiej temperaturze, np. w zakresie 0 - 40°C, szczególnie 10 - 40°C, a zwłaszcza 20 - 30°C, i mieszaninę ogrzewa się podczas dodawania lub po dodaniu do temperatury 40 - 180°C, szczególnie 50 - 120°C, a zwłaszcza 70 - 100°C, aż reakcja przebiegnie do końca.
Zazwyczaj stosuje się 0,9 - 2, korzystnie 0,95 - 1,5, a zwłaszcza 0,98 - 1,09, równoważników molowych środka fosgenującego na mol związku o wzorze (II).
Jeśli to właściwe, przemianę związku o wzorze (II) prowadzi się w obecności zasady. Odpowiednimi zasadami są np. zasadowe związki nieorganiczne, np. wodorotlenki, wodorowęglany lub węglany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych. Jednak reakcję można również prowadzić w obecności zasady organicznej, np. aminy trzeciorzędowej, takiej jak trietyloamina, tri-n-propyloamina, N-etylodiizopropyloamina, pirydyna, α-, β-, γ-pikolina, 2,4-, 2,6-lutydyna, N-metylopirolidyna, dimetyloanilina, N,N-dimetylocykloheksyloamina, chinolina lub akrydyna. Zasadę (w przeliczeniu na równoważniki zasady) można stosować w ilościach mniejszych niż stechiometrycznych, większych niż stechiometrycznych lub równomolowych, w stosunku do związku o wzorze (II). Zazwyczaj stosuje się 0,01 - 6 moli, korzystnie 0,1 - 3 moli, zasady na mol związku o wzorze (II).
W innej postaci sposobu według wynalazku, reakcję prowadzi się w obecności chlorowodoru. W tym przypadku ilość chlorowodoru wynosi zwykle 0,9 - 5,0 moli, korzystnie 1,0 - 2,5 mola, a zwłaszcza 1,0 - 1,2 mola, chlorowodoru na mol związku o wzorze (II). Procedura zwykle stosowana tutaj jest taka, że wspomnianą ilość gazowego chlorowodoru wprowadza się początkowo lub roztwór chlorowodoru w rozpuszczalniku dodaje się początkowo do roztworu lub zawiesiny związku o wzorze (II) w jednym ze wspomnianych rozpuszczalników, następnie dodaje się środka fosgenującego w sposób opisany powyżej i reakcję kontynuuje się w sposób opisany powyżej. Wprowadzanie chlorowodoru zwykle prowadzi się w temperaturze 10 - 60°C, korzystnie 20 - 30°C.
Jeśli proces prowadzi się w obecności chlorowodoru, możliwe jest stosowanie węgla aktywnego jako katalizatora. Ilość węgla aktywnego wynosi dogodnie 1 - 10% wag., korzystnie 1 - 3% wag., w stosunku do masy związku o wzorze (II).
Reakcję można prowadzić pod ciśnieniem atmosferycznym lub pod ciśnieniem niższym od atmosferycznego, w sposób ciągły lub okresowy. Zazwyczaj reakcję związku o wzorze (II) ze środkiem fosgenującym prowadzi się z wykluczeniem wody. Jeśli to właściwe, korzystne może być prowadzenie reakcji w ochronnej atmosferze.
Obróbkę dla wydzielenia docelowego produktu można prowadzić stosując sposoby zwykle stosowane w tym celu. Jeśli użytym środkiem fosgenującym jest fosgen, zazwyczaj najpierw usuwa się nieprzereagowany fosgen, np. przez wprowadzenie do mieszaniny reakcyjnej strumienia azotu. Rozpuszczalnik następnie usuwa się zwykłymi sposobami, np. przez destylację. Dla dalszego oczyszczenia możliwe jest stosowanie takich sposobów jak krystalizacja lub chromatografia, np. na żelu krzemionkowym. Jeśli to właściwe, pozostałość można również oczyszczać przez roztarcie z rozpuszczalnikiem, np. węglowodorem aromatycznym, takim jak benzen, toluen lub ksylen, lub węglowodorem alifatycznym, takim jak eter naftowy, heksan, cykloheksan, pentan, eter, taki jak eter dietylowy, itp., oraz ich mieszaniny.
Związki o wzorze (II) konieczne jako substraty do prowadzenia sposobu według wynalazku są także nowe i, jako interesujące prekursory, ważne dla sposobu według wynalazku. We wzorze (II), 1 2 a b c d zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd korzystnie określają te podstawniki, które były już wspomniane w związku z opisem związków o wzorze (I) według wynalazku jako korzystne dla tych podstawników.
Związki o wzorze (II) można wytwarzać analogicznie jak w znanych sposobach wytwarzania anilin. Związki anilinowe o wzorze (II) można wytwarzać np. zgodnie ze schematem 2, najpierw przez poddanie aroilowego związku o wzorze (III) reakcji z amidem kwasu amidosulfonowego (IV) w reakcji kondensacji z wytworzeniem N-aroiloamidu kwasu amidosulfonowego o wzorze (V), a następnie drogą redukcji powstałego N-aroiloamidu kwasu amidosulfonowego V z wytworzeniem związku o wzorze (II).
PL 214 983 B1
2 a b c d
Na Schemacie 2 zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. X oznacza atom chlorowca, korzystnie chloru, hydroksyl lub C1-C4-alkoksyl. Kondensację związków aroilowych o wzorze (III) z amidami kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV) z wytworzeniem odpowiednich benzoilosulfamidów o wzorze (V) prowadzi się podobnie jak w znanych sposobach, np. jak opisano w WO 01/83459, str. 31-35, w nieopublikowanym jeszcze niemieckim zgłoszeniu patentowym nr DE 10221910.0.
Pierwszy etap reakcji zilustrowano bardziej szczegółowo poniżej.
Jeśli X we wzorze (III) oznacza hydroksyl, kwas karboksylowy III jest korzystnie początkowo aktywowany w reakcji ze środkiem sprzęgającym. Aktywowany kwas karboksylowy o wzorze (III) następnie, zwykle bez wstępnego wyodrębniania, poddaje się reakcji z amidem kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV). Odpowiednimi środkami sprzęgającymi są np. N,N'-karbonylodiimidazol lub karbodiimidy, takie jak dicykloheksylokarbodiimid. Są one zwykle stosowane w co najmniej równomolowej ilości do czterokrotnego nadmiaru, w stosunku do kwasu karboksylowego o wzorze (III). Jeśli to właściwe, powstałą mieszaninę reakcyjną kwasu karboksylowego o wzorze (III) i środka sprzęgającego ogrzewa się, a następnie pozostawia do ochłodzenia do temperatury pokojowej. Reakcję zwykle prowadzi się w rozpuszczalniku. Odpowiednimi rozpuszczalnikami są np. chlorowane węglowodory, takie jak chlorek metylenu, 1,2-dichloroetan; etery, np. etery dialkilowe, takie jak eter dietylowy lub eter metylowo-tert-butylowy, lub etery cykliczne, takie jak tetrahydrofuran lub dioksan; karboksyamidy, takie jak dimetyloformamid; N-metylolaktamy, takie jak N-metylopirolidon; nitryle, takie jak acetonitryl; aromatyczne węglowodory, takie jak toluen; aromatyczne aminy, takie jak pirydyna; lub ich mieszaniny. Następnie dodaje się amidu kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV). Zazwyczaj sulfamid o wzorze IV rozpuszcza się w tym samym rozpuszczalniku, jaki stosuje się do aktywowania kwasu karboksylowego.
Jeśli X we wzorze (III) oznacza C1-C4-alkoksyl, estry można początkowo przeprowadzić znanymi sposobami przez hydrolizę w kwasowym środowisku stosując mocne kwasy mineralne, takie jak stężony kwas chlorowodorowy lub kwas siarkowy, lub kwasy organiczne, takie jak lodowaty kwas octowy, lub ich mieszaniny, w odpowiednie kwasy karboksylowe o wzorze (III). Alternatywnie, estry można również hydro12
PL 214 983 B1 lizować w warunkach zasadowych stosując zasady, takie jak wodorotlenek metalu alkalicznego, np. wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu, w obecności wody.
Kwasy karboksylowe o wzorze (III) (X = OH) można następnie poddać reakcji w sposób opisany powyżej lub początkowo przeprowadzić w chlorki kwasowe (X = Cl) stosując środek chlorujący, taki jak chlorek tionylu lub fosgen, a następnie reakcji chlorków kwasowych ze związkiem o wzorze (IV) w sposób opisany poniżej. Chlorki kwasowe wytwarza się podobnie jak w znanych sposobach, np. jak opisano w EP 1176133 i WO 01/087872.
Jednakże jest również możliwe poddanie estru kwasu karboksylowego o wzorze (III), w którym X oznacza C1-C4-alkoksyl, reakcji bezpośrednio z amidem kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV) lub jego solą z metalem w reakcji amidowania z odszczepieniem podstawnika estrowego. Reakcję prowadzi się podobnie jak procedurę opisaną w Houben-Weyl, wyd. 4, tom VIII, str. 658 - 659.
Jeśli X we wzorze III oznacza atom chlorowca, aroilowy związek o wzorze (III), korzystnie rozcieńczony w obojętnym rozpuszczalniku, będzie zwykle dodawany do amidu kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV), korzystnie podobnie rozcieńczonego w obojętnym rozpuszczalniku. Jest oczywiście również możliwe wprowadzenie najpierw związku aroilowego o wzorze (III) i dodanie amidu kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV).
Stosunki molowe, w których związki wyjściowe o wzorze (III) i (IV) poddaje się reakcji ze sobą, wynoszą zazwyczaj 0,9 - 1,2, korzystnie 0,95 - 1,1, a zwłaszcza 0,98 - 1,04, dla stosunku związku aroilowego o wzorze (III) do amidu kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV).
Reakcję zwykle prowadzi się w temperaturze w zakresie od -30 do 100°C, korzystnie od -10 do 80°C, a zwłaszcza 0 - 60°C.
Pierwszy etap reakcji korzystnie prowadzi się w warunkach obojętnych. Jeśli kwasowy produkt reakcji, np. chlorowodór (gdy X we wzorze III oznacza atom chlorowca) powstaje podczas reakcji, usuwa się go dodając związek zasadowy. Odpowiednie związki zasadowe obejmują zasady nieorganiczne i organiczne. Odpowiednimi nieorganicznymi związkami zasadowymi są np. wodorotlenki, wodorowęglany lub węglany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych. Jednak reakcję można również prowadzić w obecności zasady organicznej, np. trietyloaminy, tri-n-propyloaminy, N-etylodiizopropyloaminy, pirydyny, α-, β-, γ-pikoliny, 2,4-, 2,6-lutydyny, N-metylopirolidyny, dimetyloaniliny, N,N-dimetylocykloheksyloaminy, chinoliny lub akrydyny. Zazwyczaj stosuje się nadmiar zasady w stosunku do związku o wzorze (III). Molowa ilość zasady wynosi 1,0 - 2 moli, korzystnie 1,02 - 1,3 mola, zasady (w przeliczeniu na równoważnik zasady) na mol związku o wzorze (III). Jeśli to właściwe, mieszanina reakcyjna zawiera pirydynę lub związek pirydyny, np. 4-dialkiloaminopirydynę, taką jak 4-dimetyloaminopirydyna, jako katalizator. Dodana ilość katalizatora wynosi około 0,1 - 10%, w stosunku do związku o wzorze (III).
Reakcję związków aroilowych o wzorze (III) ze związkami o wzorze (IV) korzystnie prowadzi się w obecności rozpuszczalnika. Odpowiednimi rozpuszczalnikami dla tych reakcji są, zależnie od zakresu temperatury, węglowodory, takie jak pentan, heksan, cyklopentan, cykloheksan , toluen, ksylen, chlorowane węglowodory, takie jak chlorek metylenu, chloroform, 1,2-dichloroetan, 1,1,2,2-tetrachloroetan, chlorobenzen, 1,2-, 1,3- lub 1,4-dichlorobenzen; etery, takie jak 1,4-dioksan, anizol, etery glikoli, takie jak eter dimetylowy glikolu, eter dietylowy glikolu, eter dimetylowy glikolu dietylenowego; estry, takie jak octan etylu, octan propylu, izomaślan metylu, octan izobutylu; karboksyamidy, takie jak N,N-dimetyloformamid, N-metylopirolidon, nitrowane węglowodory, takie jak nitrobenzen; tetraalkilomoczniki, takie jak tetraetylomocznik, tetrabutylomocznik, dimetyloetylenomocznik, dimetylopropylenomocznik; sulfotlenki, takie jak dimetylosulfotlenek; sulfony, takie jak dimetylosulfon, dietylosulfon, tetrametylenosulfon; nitryle, takie jak acetonitryl, propionitryl, butyronitryl lub izobutyronitryl; woda; lub mieszaniny poszczególnych rozpuszczalników.
Jest ponadto możliwe prowadzenie reakcji w wodnym układzie dwufazowym, korzystnie w obecności katalizatorów przeniesienia międzyfazowego, takich jak czwartorzędowe sole amoniowe lub fosfoniowe. Odpowiednie warunki reakcji dla reakcji dwufazowej opisano w EP-A 556737.
Odpowiednie do stosowania jako katalizatory przeniesienia międzyfazowego są czwartorzędowe sole amoniowe lub fosfoniowe. Odpowiednie związki, które można wymienić, są następujące:
chlorki, bromki lub fluorki tetraalkilo-(C1-C18)-amoniowe, chlorki, bromki lub fluorki N-benzylotrialkilo-(C1-C18)-amoniowe, chlorki lub bromki tetraalkilo-(C1-C18)-fosfoniowe, chlorek lub bromek tetrafenylofosfoniowy, chlorki lub bromki (fenylo)o(C1-C18-alkilo)p-fosfoniowe, gdzie o = 1 - 3, p = 3 - 1, zaś o + p = 4. Szczególnie korzystne są chlorek tetraetyloamoniowy i chlorek N-benzylotrietyloamoniowy. Ilość kataPL 214 983 B1 lizatora przeniesienia międzyfazowego wynosi zazwyczaj do 20% wag., korzystnie 1 - 15% wag., a zwłaszcza 2 - 8% wag., w stosunku do związku wyjściowego o wzorze (IV).
Aroilowy związek o wzorze (III) korzystnie dodaje się do mieszaniny amidu kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV) w ciągu 0,25 - 2 godzin i, jeśli to właściwe, zasady w jednym ze wspomnianych rozpuszczalników, i mieszaninę miesza się przez 0,5 - 16 godzin, korzystnie 2 - 8 godzin, aż reakcja przebiegnie do końca. Temperatura reakcji wynosi zazwyczaj 0 - 60°C.
Jeśli stosuje się wodny układ dwufazowy, związki wyjściowe o wzorze (III) i (IV) można dodawać w dowolnej kolejności w trakcie mieszania do mieszaniny katalizatora przeniesienia międzyfazowego w dwu fazach i reakcję można następnie zakończyć we wskazanym zakresie temperatury przez dodanie zasady.
Reakcję można prowadzić w sposób ciągły lub okresowy, pod ciśnieniem atmosferycznym lub pod ciśnieniem podwyższonym.
Przy obróbce, fazę organiczną poddaje się ekstrakcji rozcieńczonym kwasem mineralnym, takim jak kwas chlorowodorowy, fazę organiczną osusza się i rozpuszczalnik usuwa pod zmniejszonym ciśnieniem. Jeśli to właściwe, pozostałość można również oczyszczać przez roztarcie z rozpuszczalnikiem lub mieszaniną rozpuszczalników, np. węglowodorem aromatycznym, takim jak benzen, ksylen lub toluen, albo węglowodorem alifatycznym lub cykloalifatycznym, takim jak eter naftowy, pentan, heksan lub cykloheksan, eterem, takim jak eter dietylowy, itp., oraz ich mieszaniny, filtrację z odsysaniem i suszenie.
Drugi etap reakcji, to jest redukcję nitrozwiązku o wzorze (V) do związku o wzorze (II), zilustrowano bardziej szczegółowo poniżej.
Redukcję związku o wzorze (V) do związku o wzorze (II) można prowadzić np. stosując wodór in statu nascendi. W tym celu nitrozwiązek poddaje się reakcji z kwasem w obecności zasadowego metalu. Zgodnie z ich naturą, zasadowe metale rozpuszczają się w kwasie Bronsteda z wydzieleniem wodoru. Takie metale ogólnie mają normalny potencjał < 0 V, a zwłaszcza < -0,1 V, np. w zakresie od -0,1 do -1,0 V (w kwasowym roztworze wodnym w temperaturze 15°C i ciśnieniu 0,10 MPa). Przykładami odpowiednich metali są Zn, Fe i Sn, w szczególności Fe. Jako kwasy odpowiednie do tego celu można wymienić nieorganiczne kwasy mineralne, np. kwas chlorowodorowy lub rozcieńczony kwas siarkowy, lub mieszaniny kwasu nieorganicznego i jednego z rozpuszczalników wspomnianych powyżej, np. gazowy HCl w eterze lub alkoholu lub ich mieszaninie, albo organiczne kwasy karboksylowe, dogodnie kwas octowy, kwas propionowy lub kwas masłowy.
Warunki reakcji odpowiadają zasadniczo warunkom reakcji stosowanym dla redukcji alifatycznych lub aromatycznych grup nitrowych do alifatycznych lub aromatycznych grup aminowych wodorem in statu nascendi (patrz, np. H. Koopman, Rec. Trav. 80 (1961), 1075; patrz również N. Kornblum, L. Fischbein, J. Am. Chem. Soc. 77, (1955) 6266).
Zależnie od typu metalu i kwasu, temperatura reakcji zazwyczaj wynosi od -20 do +120°C, a korzystnie 50 - 100°C, jeśli stosuje się kwasy alkanowe, takie jak kwas octowy. Czas reakcji może wynosić od kilku minut do kilku godzin, np. od około 20 minut do 5 godzin. Korzystnie redukowany związek o wzorze (V) najpierw wprowadza się do reaktora, a następnie dany metal, korzystnie w postaci dobrze rozdrobnionej, w szczególności jako proszek, dodaje się w trakcie mieszania do mieszaniny reakcyjnej. Dodawanie korzystnie prowadzi się przez czas od 10 minut do 2 godzin. Jest oczywiście również możliwe wprowadzanie najpierw metalu i kwasu, i dodanie związku o wzorze (V), jeśli to właściwe razem z obojętnym rozpuszczalnikiem. Często mieszaninę reakcyjną pozostawia się na pewien czas w temperaturze reakcji, np. od 10 minut do 4 godzin.
Redukcję związku o wzorze (V) do związku o wzorze (II) korzystnie prowadzi się stosując sproszkowane żelazo w rozcieńczonym kwasie. Odpowiednimi kwasami są kwasy mineralne, takie jak kwas chlorowodorowy, lub kwasy organiczne, takie jak kwas mrówkowy, kwas octowy, kwas propionowy, kwas masłowy. Korzystnie stosuje się kwas octowy. Ilość sproszkowanego żelaza korzystnie wynosi 2 - 5 moli, a zwłaszcza 2,5 - 4 moli, na mol związku o wzorze (V). Ilość kwasu nie jest zwykle istotna. Dogodnie jest stosować co najmniej równomolową ilość kwasu, względem nitrozwiązku o wzorze (V), dla zredukowania związku wyjściowego tak kompletnie, jak tylko to możliwe. Reakcję można prowadzić w sposób ciągły lub okresowy. W tym przypadku temperatura reakcji wynosi 50 - 100°C, korzystnie 65 - 75°C. W jednej z postaci, np. sproszkowane żelazo wprowadza się najpierw w kwasie octowym, a następnie dodaje się do reaktora związek o wzorze (V). Dodawanie jest korzystnie prowadzone przez 20 - 60 minut, z mieszaniem składników, np. mieszadłem. Po zakończeniu dodawania, mieszaninę poddaje się reakcji w temperaturze reakcji przez kolejne 0,5 - 2 godzin, korzystnie przez około 1 godzinę. Jednak jest również możliwe dodanie sproszkowanego żelaza w trakcie mieszania
PL 214 983 B1 do mieszaniny związku o wzorze (V) w lodowatym kwasie octowym i doprowadzenie reakcji do zakończenia, jak opisano powyżej.
Obróbkę dla wydzielenia docelowego produktu można prowadzić sposobami zwykle stosowanymi w tym celu. Zazwyczaj rozpuszczalnik początkowo usuwa się, np. przez destylację. Dla dalszego oczyszczania możliwe jest zastosowanie zwykłych sposobów, takich jak krystalizacja, chromatografia, np. na żelu krzemionkowym, roztarcie z rozpuszczalnikiem, np. węglowodorem aromatycznym, takim jak benzen, toluen lub ksylen, albo węglowodorem alifatycznym, takim jak eter naftowy, heksan, cykloheksan, pentan, ester karboksylowy, taki jak octan etylu, itp., oraz ich mieszaniny.
Odpowiednimi środkami redukującymi są ponadto również wodorki metali i wodorki półmetali, takie jak wodorek glinu i wodorki pochodzące od niego, takie jak wodorek litowoglinowy, wodorek diizobutyloglinu; borowodorki, takie jak diborowodór i boraniany pochodzące od niego, takie jak borowodorek sodu lub borowodorek litu. W tym celu nitrozwiązek o wzorze (V), w obojętnym rozpuszczalniku, doprowadza się do kontaktu z kompleksowym wodorkiem metalu w temperaturze 10 - 65°C, korzystnie w temperaturze 20 - 50°C. Czas reakcji wynosi korzystnie 2 - 10 godzin, korzystnie 3 - 6 godzin. Reakcję korzystnie prowadzi się w rozpuszczalniku organicznym, który jest obojętny wobec środka redukującego. Odpowiednimi rozpuszczalnikami są - zależnie od wybranego środka redukującego - np. alkohole, np. C1-C4-alkohole, takie jak metanol, etanol, n-propanol, izopropanol lub n-butanol, oraz ich mieszaniny z wodą, lub etery, takie jak eter diizopropylowy, eter metylowo-tert-butylowy, eter dimetylowy glikolu etylenowego, dioksan lub tetrahydrofuran.
Zazwyczaj stosuje się 0,5 - 3, korzystnie 0,75 - 2,5 mola wodorku metalu, wodorku półmetalu, borowodorku lub boranianu na mol nitrozwiązku o wzorze (V). Proces prowadzi się zgodnie z procedurą opisaną w Organikum, VEB Deutscher Verlag der Wissenschaften, Berlin 1976, wyd. 15, str. 612-616.
Kolejnym środkiem redukującym odpowiednim do przeprowadzania związku o wzorze (V) w związek o wzorze (II) jest wodór w obecności katalitycznych ilości metali przejściowych lub związków metali przejściowych, w szczególności z grupy przejściowej 8. Korzystnymi metalami przejściowymi są np. nikiel, pallad, platyna, ruten lub rod. Metale przejściowe mogą być stosowane jako takie lub na nośniku. Przykładami nośników są aktywowany węgiel, tlenek glinu, ZrO2, TiO2, SiO2, węglany i tym podobne. Metale przejściowe mogą również być stosowane w postaci aktywowanych metali, takich jak nikiel Raney'a. Metale przejściowe można również stosować w postaci związków. Odpowiednimi związkami metali przejściowych są np. tlenek palladu i tlenek platyny. Katalizatory zazwyczaj stosuje się w ilości 0,05 - 10,0% molowych (w przeliczeniu na metal), względem redukowanego związku o wzorze (V). Reakcję prowadzi się bez rozpuszczalnika albo w obojętnym rozpuszczalniku lub rozcieńczalniku. Rozpuszczalnikami lub rozcieńczalnikami odpowiednimi dla reakcji są, zależnie od rozpuszczalności uwodornianego substratu i wybranego środka redukującego, np. kwasy karboksylowe, takie jak kwas octowy, lub roztwory wodne kwasów organicznych, takie jak kwas octowy i woda, estry kwasu karboksylowego, takie jak octan etylu, C1-C4-alkohole, takie jak metanol, etanol, n-propanol, izopropanol, n-butanol lub aromatyczne węglowodory, takie jak toluen. Po usunięciu katalizatora roztwór reakcyjny można poddawać obróbce w zwykły sposób z wytworzeniem produktu. Uwodornianie można prowadzić pod ciśnieniem atmosferycznym lub pod zwiększonym ciśnieniem wodoru, np. pod ciśnieniem wodoru 0,001 - 5 MPa, korzystnie 0,01 - 4 MPa. Na temat katalitycznego uwodorniania aromatycznych nitrozwiązków patrz np. Rylander w „Catalytic Hydrogenation over Platinum Metals”, Academic Press, New York, 1967, 168-202; Furst i in., Chem. Rev. 65 (1965), 52; Tepko i in., J. Org. Chem. 45, (1980), 4992.
W przypadku zawierających atom chloru benzoilosulfamidów uwodornianie, zależnie od wrażliwości podstawników, prowadzi się w temperaturze 20 - 170°C, dogodnie 20 - 140°C, korzystnie w temperaturze 20 - 80°C. W przypadku reaktywnych chlorowcowych podstawników, jest ponadto zalecane prowadzenie uwodorniania w obojętnym roztworze, korzystnie przy tylko nieco podwyższonym ciśnieniu, stosując małe ilości katalizatorów niklowych, platynowych lub rodowych; również odpowiednie są siarczki metali szlachetnych, takie jak siarczek platyny. Sposób jest opisany szczegółowo w Houben-Weyl, „Methoden der organischen Chemie, tom IV/1C, str. 520-526.
Redukcję związku o wzorze (V) do związku o wzorze (II) można również prowadzić stosując siarczek sodu, korzystnie w wodnym roztworze amoniaku, w obecności chlorku amonu, zgodnie ze sposobem opisanym w Org. Syn., Coll. tom, 3 (1955), 82. Temperatura reakcji wynosi zwykle 40 - 90°C, korzystnie 60 - 80°C. Dogodnie stosuje się 3 - 4 moli siarczku sodu na mol nitrozwiązku o wzorze (V).
PL 214 983 B1
Aroilowe związki o wzorze (III) pokazane na schemacie 2 można otrzymać sposobami znanymi ze stanu techniki albo wytworzyć podobnie jak w znanych sposobach, np. według opisu patentowego US 6251829, europejskich opisów patentowych nr EP 415641, EP 908457, EP 1176133 i publikacji WO 01/087872.
Amidy kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV) są znane w stanie techniki albo można je wytwarzać znanymi sposobami, np. zgodnie z niemieckim zgłoszeniem patentowym nr DE 10221910.0 w reakcji amoniaku z halogenkami kwasu amidosulfonowego.
Amidy kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV) korzystnie wytwarza się sposobem opisanym w nieopublikowanym niemieckim zgłoszeniu patentowym nr DE 10221910.0. Sposób ten obejmuje następujące etapy: (i) reakcję pierwszorzędowej lub drugorzędowej aminy z co najmniej równomolową ilością SO3 lub źródła SO3 w obecności co najmniej równomolowych ilości trzeciorzędowej aminy, względem w każdym przypadku pierwszorzędowej lub drugorzędowej aminy, z wytworzeniem soli amoniowej kwasu amidosulfonowego; (ii) reakcję soli amoniowej kwasu amidosulfonowego z co najmniej stechiometryczną ilością halogenku fosforu, z wytworzeniem halogenku kwasu amidosulfonowego, oraz (iii) reakcję halogenku kwasu amidosulfonowego otrzymanego w etapie ii) z amoniakiem, z wytworzeniem amidu kwasu amidosulfonowego o wzorze (V).
Sposób według wynalazku umożliwia, po raz pierwszy, wytwarzanie amidów kwasu izo(tio)cyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (I). Jak podano powyżej, związki o wzorze (I) są nowe i także tworzą część istoty niniejszego wynalazku.
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu izocyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze I.a ( I, a b d c 1 2
W którym W = atom tlenu, Ra = Cl, Rb = Rd = atom wodoru, a Rc = F), w którym R1, R2 mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związków są związki I.a-1 do I.a-79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu w tabeli 1.
Nr R1 R2
1 2 3
1 CH3 CH3
2 CH3 C2H5
3 CH3 CH2-C2H5
4 CH3 CH2CH2-C2H5
5 CH3 CH(CH3)2
6 CH3 CH(CH3)-C2H5
7 CH3 CH2-CH(CH3)2
8 CH3 C(CH3)3
9 CH3 CH(CH3)-CH2-C2H5
10 CH3 CH2-CH(CH3)-C2H5
11 CH3 CH2CH2-CH(CH3)2
12 CH3 CH2-CH=CH2
PL 214 983 B1 cd. tabeli 1
1 2 3
13 CH3 CH(CH3)=CH2
14 CH3 CH2=CH-CH3
15 CH3 CH2-C CH
16 CH3 CHfCHj-C CH
17 C2H5 C2H5
18 C2H5 CH2-C2H5
19 C2H5 CH2CH2-C2H5
20 C2H5 CH(CH3)2
21 C2H5 CH(CH3)-C2H5
22 C2H5 CH2-CH(CH3)2
23 C2H5 C(CH3)3
24 C2H5 CH(CH3)-CH2-C2H5
25 C2H5 CH2-CH(CH3)-C2H5
26 C2H5 CH2CH2-CH(CH3)2
27 C2H5 CH2-CH=CH2
28 C2H5 CH(CH3)=CH2
29 C2H5 CH2=CH-CH3
30 C2H5 CH2-CECH
31 C2H5 CH(CH3)-CECH
32 CH2-C2H5 C2H5
33 CH2-C2H5 CH2-C2H5
34 CH2-C2H5 CH2CH2-C2H5
35 CH2-C2H5 CH(CH3)2
36 CH2-C2H5 CH(CH3)-C2H5
37 CH2-C2H5 CH2-CH(CH3)2
38 CH2-C2H5 C(CH3)3
39 CH2-C2H5 CH(CH3)-CH2-C2H5
40 CH2-C2H5 CH2-CH(CH3)-C2H5
41 CH2-C2H5 CH2CH2-CH(CH3)2
42 CH2-C2H5 CH2-CH=CH2
43 CH2-C2H5 CH(CH3)=CH2
44 CH2-C2H5 CH2=CH-CH3
45 CH2-C2H5 CH2-CECH
46 CH2-C2H5 CH(CH3)-CECH
47 CH2-CH2-C2H5 CH2CH2-C2H5
48 CH2-CH2-C2H5 CH(CH3)2
49 CH2-CH2-C2H5 CH(CH3)-C2H5
50 CH2-CH2-C2H5 CH2-CH(CH3)2
PL 214 983 B1 cd. tabeli 1
1 2 3
51 CH2-CH2-C2H5 C(CH3)3
52 CH2-CH2-C2H5 CH(CH3)-CH2-C2Hs
53 CH2-CH2-C2H5 CH2-CH(CH3)-C2Hs
54 CH2-CH2-C2H5 CH2CH2-CH(CH3)2
55 CH2-CH2-C2H5 CH2-CH=CH2
56 CH2-CH2-C2H5 CH(CH3)=CH2
57 CH2-CH2-C2H5 CH2=CH-CH3
58 CH2-CH2-C2H5 CH2-C CH
59 CH2-CH2-C2H5 CHfCHj-C CH
60 CH(CH3)2 CH(CH3)2
61 CH(CH3)2 CH(CH3)-C2Hs
62 CH(CH3)2 CH2-CH(CH3)2
63 CH(CH3)2 C(CH3)3
64 CH(CH3)2 CH(CH3)-CH2-C2Hs
65 CH(CH3)2 CH2-CH(CH3)-C2Hs
66 CH(CH3)2 CH2CH2-CH(CH3)2
67 CH(CH3)2 CH2-CH=CH2
68 CH(CH3)2 CH(CH3)=CH2
69 CH(CH3)2 CH2=CH-CH3
70 CH(CH3)2 CH2-C CH
71 CH(CH3)2 CHfCHj-C CH
72 CH3 CH2-CH=CH-CH3
73 C2H5 CH2-CH=CH-CH3
74 n-C3H7 CH2-CH=CH-CH3
75 I-C3H7 CH2-CH=CH-CH3
76 n-C4Hg CH2-CH=CH-CH3
77 I-C4H9 CH2-CH=CH-CH3
78 sec-C4Hg CH2-CH=CH-CH3
79 tert-C4Hg CH2-CH=CH-CH3
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu izotiocyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze I.b a b d c 1 2 (= I, w którym W = atom tlenu, R = Cl, R = R = atom wodoru, a R = H), w którym R , R mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związków są związki I.b-1 do I.b-79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu tabeli 1.
PL 214 983 B1
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu izotiocyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze I.c (ξ I, a b d c 1 2 w którym W = atom siarki, Ra = Cl, Rb = Rd = atom wodoru, a Rc = F), w którym R1, R2 mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związki są związki I.c-1 do I.c-79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu tabeli 1.
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu izotiocyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze I.d a b d c 1 2 (ξ I, w którym W = atom siarki, Ra = Cl, Rb = Rd = atom wodoru, a Rc = H), w którym R1, R2 mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związków są związki I.d-1 do I.d-79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu tabeli 1.
W sposobie według wynalazku, użytymi związkami wyjściowymi są amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II). Podobnie, te związki są nowe i są przydatnymi związkami pośrednimi do wytwarzania amidów kwasu izo(tio)cyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (I). Co się tyczy sposobu wytwarzania, należy się odnieść do opisu powyżej.
Odpowiednio, wynalazek dotyczy także związków anilinowych o wzorze (II)
12abcd w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc, Rd mają wyżej podane znaczenie. We wzorze (II) zmienne
12abcd
R1, R2, Ra, Rb, Rc, Rd korzystnie mają znaczenie, które już podano w związku z opisem związków (I) według wynalazku jako korzystne.
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze II.a (ξ II, a b d c 1 2 w którym Ra = Cl, Rb = Rd = atom wodoru, a Rc = F), w którym R1, R2 mają wyżej podane znaczenie,
PL 214 983 B1 a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związków są związki II.a-1 do 12
II.a-79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu tabeli 1.
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze Il.b (ξ II, a b d c 1 2 w którym Ra = Cl, Rb = Rd = atom wodoru, a Rc = H), w którym R1, R2 mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związków są związki II.b-1 do II.b12
79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu tabeli 1.
Podobnie amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (V) są nowe i także są przydatnymi związkami pośrednimi do wytwarzania amidów kwasu izo(tio)cyjanianobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (I). Stanowią także część istoty niniejszego wynalazku.
Odpowiednio, wynalazek dotyczy także nitrozwiązków o wzorze (V)
12abcd w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc, Rd mają wyżej podane znaczenie. We wzorze (V) zmienne
12abcd
R1, R2, Ra, Rb, Rc, Rd korzystnie mają znaczenie, które już podano w związku z opisem związków (I) według wynalazku jako korzystne.
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze V.a (ξ V, w któa b d c 1 2 rym Ra = Cl, Rb = Rd = atom wodoru, a Rc = F), w którym R1, R2 mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związków są związki V.a-1 do
V.a-79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu tabeli 1.
Wyjątkowo korzystne są amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze V.b (ξ V, a b d c 1 2 w którym Ra = Cl, Rb = Rd = atom wodoru, a Rc = H), w którym R1, R2 mają wyżej podane znaczenie, a zwłaszcza znaczenie podane jako korzystne. Przykładami takich związków są związki V.b-1 do
V.b-79, w których zmienne R1, R2 razem mają znaczenie podane w jednym wierszu tabeli 1.
PL 214 983 B1
Jak podano powyżej, fenyloizo(tio)cyjaniany z dwiema grupami funkcyjnymi o wzorze (I) według wynalazku można stosować jako związki wyjściowe dla farmakologicznie czynnych związków lub środków ochrony roślin.
Zatem fenyloizo(tio)cyjaniany o wzorze (I) są użyteczne jako związki wyjściowe do wytwarzania 3-heterocyklilo-podstawionych fenylosulfamoilokarboksyamidów.
Sposób wytwarzania 3-heterocyklilo-podstawionych fenylosulfamoilokarboksyamidów o wzorze (VI)
2 a b c d w którym zmienne W, R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają powyżej podane znaczenie, W' oznacza O lub S, a R3 i R4 niezależnie oznaczają atom wodoru, grupę cyjanową, grupę aminową, C1-C6-alkil, C1-C6-chlorowcoalkil, C1-C6-chlorowcoalkoksyl, C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkenyl, C2-C6-chlorowcoalkenyl, 55
C3-C6-alkinyl, benzyl, OR5 (gdzie R5 oznacza atom wodoru, C1-C6-alkil, C2-C6-chlorowcoalkil, C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkenyl, C3-C6-alkinyl, ewentualnie podstawiony fenyl lub ewentualnie podstawiony benzyl), C1-C3-cyjanoalkil, albo R3 i R4 wraz z atomami azotu, z którymi są połączone, tworzą 4- do 7-członowy heterocykl, który ewentualnie zawiera jako człon atom siarki, atom tlenu, grupę NR6 (gdzie R6 ma wyżej podane znaczenie) lub atom azotu i który jest niepodstawiony lub podstawiony jednym lub większą liczbą podstawników wybranych spośród atomu chlorowca i C1-C4-alkilu, polega na tym, że (i) związek o wzorze (I), określony powyżej, poddaje się reakcji z estrem kwasu oksadiazynokarboksylowego o wzorze (VII)
R\ .C(W')OR' N i
4/NH (VII) w którym W' ma wyżej podane znaczenie, a R' oznacza C1-C4-alkil, z wytworzeniem pochodnej mocznika o wzorze (VIII)
którym zmienne R3, R4, R', W, W', R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają wyżej podane znaczenie, oraz (ii) cyklizuje się powstały związek pośredni (VIII), z wytworzeniem związku o wzorze (VI). Rozpoczynając od związków o wzorze (I) możliwe jest wytwarzanie związków o wzorze (VI) opisanych w publikacji WO 01/83459 w znacznie prostszy sposób, bez ubocznych reakcji i z wyższymi wydajnościami i czystością.
PL 214 983 B1
Etap (i) prowadzi się w sposób znany, np. jak opisano w publikacji WO 02/20531. Zazwyczaj izo(tio)cyjanian o wzorze (I) według wynalazku dodaje się do związku o wzorze (VII), korzystnie w rozpuszczalniku. Odpowiednimi rozpuszczalnikami są węglowodory, takie jak pentan, heksan, cyklopentan, cykloheksan, toluen, ksylen; chlorowane węglowodory, takie jak chlorek metylenu, chloroform, 1,2-dichloroetan, 1,1,2,2-tetrachloroetan, chlorobenzen, 1,2-, 1,3- lub 1,4-dichlorobenzen; etery, takie jak 1,4-dioksan, anizol; etery glikoli, takie jak eter dimetylowy glikolu, eter dietylowy glikolu, eter dimetylowy glikolu dietylenowego; estry, takie jak octan etylu, octan propylu, izomaślan metylu, octan izobutylu; karboksyamidy, takie jak N,N-dimetyloformamid, N-metylopirolidon; nitrowane węglowodory, takie jak nitrobenzen, nitryle, takie jak acetonitryl, propionitryl, butyronitryl lub izobutyronitryl; lub mieszaniny poszczególnych rozpuszczalników. Dodawanie zwykle prowadzi się przez 5 - 30 minut. Podczas dodawania, temperatura wynosi zwykle 10 - 25°C. Dla zakończenia reakcji, mieszaninę miesza się jeszcze przez 0,5 - 24 godzin w temperaturze 20 - 80°C. Jest oczywiście również możliwe wprowadzenie najpierw izo(tio)cyjanianu o wzorze (I) w jednym ze wspomnianych rozpuszczalników, dodanie związku o wzorze (VII), a następnie zakończenie reakcji jak opisano wyżej. Zwykle 0,9 - 1,4 mola, korzystnie 0,95 - 1,1 mola, a szczególnie korzystnie 0,98 - 1,15 mola, związku o wzorze (VII) stosuje się na mol związku o wzorze (I). Związek o wzorze (VII) użyty w etapie (i) jest znany lub można go wytwarzać podobnie jak w sposobie opisanym w publikacji WO 02/20531.
Etap (ii) z kolei prowadzi się w sposób znany, np. jak opisano w publikacji WO 02/20531, przez traktowanie związku o wzorze (VIII) zasadą.
Odpowiednimi zasadami są, zasadniczo, wszystkie związki zdolne do odciągania kwasowego protonu z grupy NH mocznikowego ugrupowania w związkach o wzorze (VIII). Obejmują one zasady tlenowe, zasady azotowe i zasady wodorkowe.
Zasady tlenowe obejmują, np. zasady nieorganiczne, takie jak wodorotlenki metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, wodorowęglany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, jak również węglany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, np. wodorotlenek, wodorowęglan lub węglan litu, wodorotlenek, wodorowęglan lub węglan sodu, wodorotlenek, wodorowęglan lub węglan potasu, wodorotlenek, wodorowęglan lub węglan wapnia, lub wodorotlenek, wodorowęglan lub węglan magnezu. Odpowiednimi zasadami tlenowymi są podobnie alkoholany metalu alkalicznego, w szczególności litu, sodu lub potasu, przy czym stosuje się w ogólności, alkoholany alkanoli C1-C6, korzystnie C1-C4, takie jak metanolan, etanoIan, n-butanolan lub tert-butanolan sodu lub metanolan, etanolan, n-butanolan lub tert-butanolan potasu. Zasady azotowe obejmują pierwszorzędowe, drugorzędowe lub, korzystnie, trzeciorzędowe aminy, np. trialkiloaminy, takie jak trietyloamina, tri-n-propyloamina, N-etylodiizopropyloamina; cykloalifatyczne aminy, takie jak N,N-dimetylocykloheksyloamina; cykliczne aminy, takie jak azabicyklo[2.2.2]oktan (= trietylenodiamina), N-metylopirolidyna, N-etylopiperydyna; dialkiloaniliny, takie jak dimetyloaminoanilina; p-dimetyloaminopirydyna; ponadto aromatyczne heterocykle azotowe, takie jak pirydyna, α-, β- lub γ-pikolina, 2,4- i 2,6-lutydyna, chinolina, chinazolina, chinoksalina, pirymidyna; jak również trzeciorzędowe amidy, np. dimetyloformamid, N-metyloformamid, N-metylopirolidon lub tetrametylomocznik.
Odpowiednimi zasadami wodorkowymi są, np. wodorki metali alkalicznych, takie jak wodorek sodu lub wodorek potasu. Korzystnymi zasadami są trzeciorzędowe aminy, w szczególności trialkiloaminy.
Korzystne jest stosowanie 0,9 - 1,4 mola, w szczególności 0,95 - 1,2 mola, a szczególnie korzystnie 0,98 - 1,15 mola związku o wzorze (VIII) na mol zasady.
Dla reakcji związku o wzorze (VIII) z zasadą, korzystnie do mieszaniny reakcyjnej najpierw wprowadza się związek o wzorze (VIII) w jednym z rozpuszczalników wspomnianych powyżej lub w mieszanine rozpuszczalników, i zasadę dodaje się w trakcie mieszania, np. mieszadłem. Dodawanie zasady korzystnie prowadzi się w temperaturze w zakresie 0 - 50°C, a zwłaszcza 10 - 30°C.
Zazwyczaj składniki poddaje się następnie reakcji jeszcze przez 10 minut - 48 godzin w temperaturze 20 - 150°C, korzystnie 20 - 100°C, a zwłaszcza 20 - 60°C, dla zakończenia reakcji. W przypadku tiomoczników o wzorze (VIII) (W = S), reakcja zwykle zasadniczo kończy się (konwersja > 90%) po 0,5 - 10 godzinach, a w przypadku moczników o wzorze (VIII) (W = O) po 4 - 48 godzinach, a w szczególności po 8 - 24 godzinach. Jednakże jest również możliwe wprowadzanie najpierw zasady, korzystnie w jednym z rozpuszczalników wspomnianych powyżej, a następnie dodawanie związku o wzorze (VIII) i kończenie reakcji jak powyżej.
Stężenie związków wyjściowych w rozpuszczalniku mieści się zwykle w zakresie 0,5 - 5 moli/l, korzystnie w zakresie 0,2 - 2 moli/l.
Obróbkę mieszaniny reakcyjnej prowadzi się w zwykły sposób, np. przez wodną ekstrakcję, przez dializę i/lub chromatograficznie.
PL 214 983 B1 3
Powyższy sposób dotyczy w szczególności wytwarzania związków o wzorze (VI), w którym R3 i R4 mają wyżej podane znaczenie, a zmienne W, W', R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają znaczenie, które już podano w związku z opisem związku o wzorze (I) jako korzystne dla tych zmiennych.
Korzystnym związkiem o wzorze (VII) jest np. związek o wzorze (VII')
w którym Z oznacza O lub S, a R' oznacza C1-C4-alkil. Ten związek jest znany z publikacji
WO O2/20531.
Tą drogą, rozpoczynając od związków o wzorze (I), można zgodnie ze schematem 3 poniżej, wytwarzać w szczególności związki o wzorze (IX) (= związek o wzorze (VI), w którym Rb = Rd = H, W = W' = O, a R3, R4 oznaczają CH2CH2OCH2).
Schemat 3
a c 1 2
Zmienne Ra, Rc, R1 i R2 mają tutaj powyżej podane znaczenie.
Powyżej opisany sposób, pod względem wydajności i czystości, jest lepszy od sposobu opisanego w publikacji WO 01/83459. Ponadto jego prowadzenie jest znacznie łatwiejsze. Co się tyczy wad sposobu znanego z publikacji WO 01/83459, należy się odnieść do opisu powyżej.
Wynalazek ilustrują poniższe przykłady.
I. Wytwarzanie amidów kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego (związku pośredniego o wzorze (V); związków pośrednich V-1 do V-17)
P r z y k ł a d 1
N-(2-Chloro-4-fluoro-5-nitrobenzoilo)-N'-n-propylo-N'- allilosulfamid (V.a-42)
PL 214 983 B1
W temperaturze od -5°C do 0°C, 11,62 g (0,0474 mola) chlorku 2-chloro-4-fluoro-5-nitrobenzoilu w 50 ml chlorku metylenu dodano w trakcie mieszania, w ciągu 30 minut, do mieszaniny 8,50 g (0,048 mola) N'-propylo-N'-allilosulfamidu, 10,38 g (0,103 mola) trietyloaminy i 0,09 g (0,736 mmola) 4-N,Ndimetyloaminopirydyny w 90 ml chlorku metylenu. Wkraplacz przemyto 10 ml rozpuszczalnika. Mieszaninę początkowo mieszano w temperaturze 0°C przez 1 godzinę, a następnie w temperaturze 22°C przez 2 godziny. Następnie dodano 50 ml 1N kwasu chlorowodorowego, mieszaninę mieszano i fazy rozdzielono. Fazę organiczną przemyto jeszcze dwa razy 1N kwasem chlorowodorowym i fazę wodną wyekstrahowano chlorkiem metylenu. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu, a następnie roztwór przesączono i zatężono. Pozostałość roztarto z eterem dietylowym/pentanem, przesączono z odsysaniem i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 18,41 g (91,9% wydajności teoretycznej) związku tytułowego o temperaturze topnienia 110-112°C.
W analogiczny sposób otrzymano związki pośrednie V z przykładów 2-17 podanych w tabeli 2 (tj. związki o wzorze (V), w którym Rb, Rd = H, a R1 i R2 mają znaczenie podane w tabeli 1).
T a b e l a 2
Nr przykładu1) Rc Ra R1 R2 Temp. top. [°C]/ 1H-NMR (400 MHz, CDCl3) δ (ppm)
1 2 3 4 5 6
1 V.a-42 F Cl n-C3Hy CH2=CH-CH2 110-112
2 V.a-70 F Cl 1-C3H7 HCEC-CH2 160-161
3 V.b-42 H Cl n-C3H7 CH2=CH-CH 132-134
4 V.b-70 H Cl 1-C3H7 HCEC-CH2 138-140
5 V.a-5 F Cl CH3 1-C3H7 121-122
6 V.a-1 F Cl CH3 CH3
7 V.a-2 F Cl CH3 C2H5
8 V.a-3 F Cl CH3 n-C3H7
9 V.a-4 F Cl CH3 n-C4Hg
10 V.a-7 F Cl CH3 I-C4H9
11 V.a-6 F Cl CH3 sec-C4Hg
12 V.a-8 F Cl CH3 tert-C4Hg
13 V.a-12 F Cl CH3 CH2=CH-CH2
PL 214 983 B1 cd. tabeli 2
1 2 3 4 5 6
14 V.a-15 F Cl CH3 HC C-CH2
15 V.a-20 F Cl C2H5 1-C3H7
16 V.a-27 F Cl C2H5 CH2=CH-CH2
17 V.b-6 H Cl CH3 sec-C4H9 8,4 (d, 1H), 8,2 (m, 1H), 7,6 (d, 1H), 4,0 (sept., 1H), 2,9 (s, 3H), 1,5 (m, 2H), 1,2 (d, 6H), 0,9 (t, 3H).
1) numer związku według tabeli 1
II. Wytwarzanie amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II) (tj. związki pośrednie o wzorze II)
IIa. Redukcja grupy nitrowej z użyciem sproszkowanego żelaza w kwasie octowym P r z y k ł a d 18. N-(5-Amino-2-chloro-4-fluorobenzoilo)-N'-alliIo-N'-n-propylosulfamid (II.a-42)
Roztwór 17,1 g (45,02 mmola) związku V.a-42 z przykładu 1 w mieszaninie 5 ml tetrahydrofuranu i 40 ml kwasu octowego w trakcie mieszania dodano do zawiesiny 7,54 g (135,072 mmola) sproszkowanego żelaza w 60 ml kwasu octowego w temperaturze 70-75°C w ciągu 25 minut. Mieszaninę mieszano w temperaturze 70-75°C jeszcze przez 1 godzinę, a następnie pozostawiono do ochłodzenia się i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano z octanem etylu i przesączono, a osad przemyto octanem etylu. Przesącz zmieszano z węglem aktywnym i siarczanem magnezu, przesączono, przemyto i zatężono. Pozostałość przeprowadzono w pastę stosując octan etylu, roztarto z pentanem, przesączono z odsysaniem i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 12,1 g (75,3% wydajności teoretycznej) związku tytułowego o temperaturze topnienia 104-106°C.
IIb. Katalityczne uwodornianie grupy nitrowej
P r z y k ł a d 22. N-(5-Amino-2-chloro-4-fluorobenzoilo)-N'-metylo-N'-izopropylosulfamid (II.a-5)
Do aparatu do uwodorniania wprowadzono najpierw 112,0 g (0,317 mola) związku V.a-5 z przykładu 5 i 100 g niklu Raney'a w 1200 ml metanolu. W trakcie mieszania aparat przedmuchano 10 I azotu i 10 I wodoru. Mieszaninę uwodorniano w temperaturze 22-23°C pod ciśnieniem wodoru 0,01 MPa w trakcie mieszania. Łącznie zużyto 21,3 I wodoru. Mieszaninę odgazowano i ponownie przedmuchano 10 I azotu. Mieszaninę reakcyjną przesączono z odsysaniem przez żel krzemionkowy i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 100,5 g (97% wydajności teoretycznej) związku tytułowego o temperaturze topnienia 160-162°C (czystość według HPLC: 99,1%).
PL 214 983 B1
W analogiczny sposób, z użyciem jako związków wyjściowych amidów kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (V) wymienionych w tabeli 2, otrzymano związki pośrednie o wzorze (II) z przykładów 19-34 podanych w tabeli 3 (tj. związki o wzorze (II), w którym Rb, Rd = H, a R1 i R2 mają znaczenie podane w tabeli 1.
T a b e l a 3
Nr przykładu 1) Rc Ra R1 R2 Temp. top. [°C]/ 1H-NMR (400 MHz, CDCla) δ (ppm)
18 II.a-42 F Cl n-C3H7 CH2=CH-CH2 104-106
19 II.a-70 F Cl i-C3H7 HC C-CH2 153-154
20 II.b-42 H Cl n-C3H7 CH2=CH-CH2 138
21 II.b-70 H Cl i-C3H7 HC C-CH2 139-140
22 II.a-5 F Cl CH3 i-C3H7 160-162
23 II.a-1 F Cl CH3 CH3
24 II.a-2 F Cl CH3 C2H5
25 II.a-3 F Cl CH3 n-C3H7
26 II.a-4 F Cl CH3 n-C4Hg
27 II.a-7 F Cl CH3 i-C4Hg
28 II.a-6 F Cl CH3 sec-C4Hg
29 II.a-8 F Cl CH3 tert-C4Hg
30 II.a-12 F Cl CH3 CH2=CH-CH2
31 II.a-15 F Cl CH3 HC C-CH2
32 II.a-20 F Cl C2H5 i-C3H7
33 lI.a-27 F Cl C2H5 CH2=CH-CH2
34 II.b-6 H Cl CH3 sec-C4Hg 8,8 (br. s), 7,2 (d, 1H), 7,1 (m, 1H), 6,8 (d, 1H), 4,0 (m, 1H), 3,8 (br. s, 2H), 2,9 (s, 3H), 1,6-1,4 (m, 2H), 1,2 (d, 3H), 0,9 (t, 3H),
1) numer związku według tabeli 1
PL 214 983 B1
III. Wytwarzanie fenyloizo(tio)cyjanianów o wzorze (I)
P r z y k ł a d 76
N-(2-Chloro-4-fluoro-5-izocyjanianobenzoilo)-N'-allilo-N'-n-propylosulfamid (I.a-42)
Do 6,0 g (17,2 mmola) związku II.a-42 z przykładu 18 w 50 ml dioksanu w trakcie mieszania w temperaturze 15-25°C dodano 4,7 ml 4M roztworu HCl w dioksanie (co odpowiada 18,9 mmola chlorowodoru). Mieszaninę mieszano w temperaturze 22°C jeszcze przez 1 godzinę. W trakcie mieszania i powoli podwyższając temperaturę do 95°C wprowadzono 3,4 g (34,3 mmola) fosgenu w ciągu 1 godziny. Nieprzereagowany fosgen usunięto za pomocą azotu. Mieszaninę reakcyjną następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość roztarto z pentanem i supernatant zdekantowano i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 6,5 g (95,8% wydajności teoretycznej, czy1 stość według 1H-NMR: 95%) związku tytułowego o temperaturze topnienia 85-95°C (rozkład). IR (KBr): N=C=O 2265 cm-1; C=O 1724 cm-1.
P r z y k ł a d 63
N-(2-Chloro-4-fluoro-5-izocyjanianobenzoilo)-N'-metylo-N'-izopropylosulfamid (I.a-5)
A) w reakcji z fosgenem
Do roztworu 5,0 g (15,4 mmola) związku II.a-5 z przykładu 22 w 50 ml dioksanu w temperaturze 22°C i w trakcie mieszania wprowadzono fosgen. W ciągu 20 minut temperatura wzrosła do temperatury wrzenia mieszaniny rozpuszczalników. Fosgen wprowadzano jeszcze przez 1 godzinę i mieszaninę następnie pozostawiono do ochłodzenia się do temperatury pokojowej i przedmuchano azotem. Mieszaninę reakcyjną następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, początkowo w temperaturze 22°C, a następnie w temperaturze 70°C. Pozostałość roztarto z n-heksanem, n-heksan zdekantowano i pozostałość wysuszono w temperaturze 70°C, w wyniku czego otrzymano 5,5 g 1 (99,8% wydajności teoretycznej, czystość według 1H-NMR: 98%) związku tytułowego o temperaturze topnienia 146-149°C.
B) w reakcji z difosgenem
Do roztworu 5,0 g (15,4 mmola) związku II.a-5 w 50 ml dioksanu w trakcie mieszania w temperaturze 10°C wkroplono 6,11 g (30,9 mmola) difosgenu. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do 22°C i mieszano jeszcze przez 1,5 godziny. Według analizy metodą chromatografii cienkowarstwowej, reakcja przebiegła do końca. Mieszaninę mieszano przez noc, a następnie przedmuchano azotem i poddano obróbce jak opisano powyżej w przykładzie 63A. Otrzymano 5,5 g 1 (99,8% wydajności teoretycznej, czystość według 1H-NMR: 98%) związku tytułowego o temperaturze topnienia 148-150°C.
PL 214 983 B1
P r z y k ł a d 126
N-(2-Chloro-4-fluoro-5-izotiocyjanianobenzoilo)-N'-allilo-N'-n-propylosulfamid (I.d-42)
Do 3,0 g (8,6 mmola) związku II.a-42 z przykładu 18 w 50 ml octanu etylu w trakcie mieszania w temperaturze 22°C dodano 1,1 g (9,4 mmola) tiofosgenu i mieszaninę mieszano jeszcze przez 1 godzinę, a następnie ogrzewano w temperaturze 75°C i mieszano jeszcze przez 1 godzinę. Po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość roztarto z pentanem, przesączono z odsysaniem i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 3,4 g (96,1% wydajności teoretycznej, czystość według 1H-NMR: 95%) związku tytułowego o temperaturze topnienia 83-85°C. IR (KBr): N=C=S 2030 cm-1, C=O 1725 cm-1.
W analogiczny sposób, z użyciem jako związków wyjściowych amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II) wymienionych w tabeli 3, otrzymano związki tytułowe o wzorze (I) z przykładów 35-134 podanych w tabeli 4 (tj. związki o wzorze (I), w którym Rb, Rd = H, a R1 i R2 mają znaczenie podane w tabeli 1).
Przykład W Rc Ra R1 R2 Temp. top. [°C]
1 2 3 4 5 6 7
35 O H Cl CH3 CH3
36 O H Cl CH3 C2H5
37 O H Cl CH3 n-C3Hy
38 O H Cl CH3 1-C3H7
39 O H Cl CH3 n-C4Hg
40 O H Cl CH3 I-C4H9
41 O H Cl CH3 sec-C4Hg
42 O H Cl CH3 tert-C4Hg
43 O H Cl C2H5 C2H5
44 O H Cl C2H5 n-C3H7
45 O H Cl C2H5 1-C3H7
46 O H Cl C2H5 n-C4Hg
47 O H Cl C2H5 I-C4H9
PL 214 983 B1 cd. tabeli 4
1 2 3 4 5 6
48 O H Cl C2H5 sec-C4Hg
49 O H Cl CH2=CH-CH2 CH3
50 O H Cl CH2=CH-CH2 C2H5
51 O H Cl CH2=CH-CH2 n-C3Hy 102-104 (rozkład)
52 O H Cl CH2=CH-CH2 i-C3H7
53 O H Cl CH2=CH-CH2 n-C4Hg
54 O H Cl CH2=CH-CH2 sec-C4Hg
55 O H Cl HC C-CH2 CH3
56 O H Cl HC C-CH2 C2H5
57 O H Cl HC C-CH2 n-C3H7
58 O H Cl HC C-CH2 i-C3H7 133-141 (rozkład)
59 O H Cl HC C-CH2 n-C4Hg
60 O F Cl CH3 CH3
61 O F Cl CH3 C2H5
62 O F Cl CH3 n-C3H7
63 O F Cl CH3 i-C3H7 144-148
64 O F Cl CH3 n-C4Hg
65 O F Cl CH3 i-C4Hg
66 O F Cl CH3 sec-C4H9
67 O F Cl CH3 tert-C4H9
68 O F Cl C2H5 C2H5
69 O F Cl C2H5 n-C3H7
70 O F Cl C2H5 i-C3H7
71 O F Cl C2H5 n-C4H9
72 O F Cl C2H5 i-C4H9
73 O F Cl C2H5 sec-C4H9
74 O F Cl CH2=CH-CH2 CH3
75 O F Cl CH2=CH-CH2 C2H5
76 O F Cl CH2=CH-CH2 n-C3H7 85-95 (rozkład)
77 O F Cl CH2=CH-CH2 i-C3H7
78 O F Cl CH2=CH-CH2 n-C4H9
79 O F Cl CH2=CH-CH2 sec-C4H9
80 O F Cl HC C-CH2 CH3
81 O F Cl HC C-CH2 C2H5
82 O F Cl HC C-CH2 n-C3H7
83 O F Cl HC C-CH2 i-C3H7 124-126 (rozkład)
84 O F Cl HC C-CH2 n-C4H9
85 S H Cl CH3 CH3
PL 214 983 B1 cd. tabeli 4
1 2 3 4 5 6 7
86 S H Cl CH3 C2H5
87 S H Cl CH3 n-C3H7
88 S H Cl CH3 I-C3H7
89 S H Cl CH3 n-C4Hg
90 S H Cl CH3 I-C4H9
91 S H Cl CH3 sec-C4Hg
92 S H Cl CH3 tert-C4Hg
93 S H Cl C2H5 C2H5
94 S H Cl C2H5 n-C3H7
95 S H Cl C2H5 1-C3H7
96 S H Cl C2H5 n-C4Hg
97 S H Cl C2H5 I-C4H9
98 S H Cl C2H5 sec-C4Hg
99 S H Cl CH2=CH-CH2 CH3
100 S H Cl CH2=CH-CH2 C2H5
101 S H Cl CH2=CH-CH2 n-C3H7 99-100
102 S H Cl CH2=CH-CH2 1-C3H7
103 S H Cl CH2=CH-CH2 n-C4H9
104 S H Cl CH2=CH-CH2 sec-C4^
105 S H Cl HC C-CH2 CH3
106 S H Cl HC C-CH2 C2H5
107 S H Cl HC C-CH2 n-C3H7
108 S H Cl HC C-CH2 1-C3H7 163-164
109 S H Cl HC C-CH2 n-C4H9
110 S F Cl CH3 CH3
111 S F Cl CH3 C2H5
112 S F Cl CH3 n-C3H7
113 S F Cl CH3 1-C3H7
114 S F Cl CH3 n-C4H9
115 S F Cl CH3 i-C4H9
116 S F Cl CH3 sec-C4^
117 S F Cl CH3 tert-C4H9
118 S F Cl C2H5 C2H5
119 S F Cl C2H5 n-C3H7
120 S F Cl C2H5 i-C3H7
121 S F Cl C2H5 n-C4H9
122 S F Cl C2H5 i-C4H9
123 S F Cl C2H5 sec-C4^
124 S F Cl CH2=CH-CH2 CH3
125 S F Cl CH2=CH-CH2 C2H5
PL 214 983 B1 cd. tabeli 4
1 2 3 4 5 6 7
126 S F Cl CH2=CH-CH2 n-C3H7 83-85
127 S F Cl CH2=CH-CH2 1-C3H7
128 S F Cl CH2=CH-CH2 n-C4H9
129 S F Cl CH2=CH-CH2 sec-C4H9
130 S F Cl HC C-CH2 CH3
131 S F Cl HC C-CH2 C2H5
132 S F Cl HC C-CH2 n-C3H7
133 S F Cl HC C-CH2 1-C3H7 155-156
134 S F Cl HC C-CH2 n-C4H9
P r z y k ł a d 135
8-(5'-N-Izopropylo-N-metylosulfamoilokarboksyamido-4'-chloro-2'-fluorofenylo)-4-okso-7,9-diokso-1,2,8-triaza-[4.3.0]nonan (przykład 146 z WO 01/83459)
135.1. Tetrahydro-N-(4-chloro-2-fluoro-5-N-izopropylo-N-metylosulfamoilokarboksyamidofenylo)-4H-1,3,4-oksadiazyno-3- karboksyamido-4-karboksylan metylu
Do mieszaniny 3,5 g (10,1 mmola) N-(2-chloro-4-fluoro-5- izocyjanianobenzoilo)-N'-izopropylo-N'-metylosulfamidu I.a-5 z przykładu 63 w 100 ml 1,2-dichloroetanu w ciągu 5 minut dodano w temperaturze 22°C 9,8 g (10,1 mmola) tetrahydro-4H-1,3,4-oksadiazyno-4-karboksylanu metylu jako roztworu 15% w 1,2-dichloroetanie i w trakcie mieszania, po czym mieszaninę mieszano przez 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną następnie oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym stosując porcje 200 ml mieszaniny chlorek metylenu/eter dietylowy = 1:6 jako fazę ruchomą. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 4,3 g (82,3% wydajności teoretycznej) tetrahydro-N-(4-chloro-2-fluoro-5-N-izopropylo-N-metylosulfamoilokarboksyamidofenylo)-4H-1,3,4-oksadiazyno-3-karboksyamido-4-karboksylanu metylu o temperaturze topnienia 69°C (rozkład).
135.2. 8-(5'-N-Izopropylo-N-metylosulfamoilokarboksyamido-4'-chloro-2'-fluorofenylo)-4-okso-7,9-diokso-1,2,8-triaza[4.3.0]nonan.
Do reaktora wyposażonego w mieszadło i oddzielacz wody, wprowadzono najpierw 0,85 g (1,7 mmola) związku z przykładu 135.1 w 80 ml toluenu. W trakcie mieszania 0,18 g (1,8 mmola) 97% czystego tert-butanolanu dodano w temperaturze 22°C i mieszaninę ogrzewano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin i mieszania. Toluen okresowo wymieniano. Łącznie mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia przez 7 godzin, aż mieszanina reakcyjna stała się bardziej ciekła i substancje stałe niemal zupełnie rozpuściły się. Po ochłodzeniu mieszaninę reakcyjną zakwaszono stosując 1M roztwór HCl w 10 ml eteru dietylowego i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w chlorku metylenu, roztwór wyekstrahowano 1N kwasem chlorowodorowym i wodą, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 0,67 g (76% wydajności teoretycznej) związku tytułowego o temperaturze topnienia 112-118°C. Po roztarciu z eterem dietylowym, temperatura topnienia wynosiła 115-120°C.

Claims (13)

1. Sposób wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów o wzorze w którym zmienne mają niżej podane znaczenie: W oznacza atom tlenu lub siarki,
PL 214 983 B1
1 2 1 jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a Rd oznacza atom wodoru, znamienny tym, że związek o wzorze (II)
1 2 a b c d w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają wyżej podane znaczenie, lub jego addukt HCl poddaje się reakcji z fosgenem, tiofosgenem lub difosgenem.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się addukt HCl związku o wzorze (II).
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się 0,9-2 równoważników molowych fosgenu, tiofosgenu lub difosgenu względem związku o wzorze (II).
4. Sposób według zastrz. 1-3, znamienny tym, że reakcję adduktu HCl związku o wzorze (II) prowadzi się w obecności węgla aktywnego.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że dodatkowo obejmuje następujące etapy: i) reakcję związku aroilowego o wzorze (III) w którym zmienne Ra, Rb, Rc i Rd mają znaczenie podane w zastrz. 1, a X oznacza atom chlorowca, OH lub C1-C4-alkoksyl, z amidem kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV)
H2N-SO2-NR1R2 (IV) w którym zmienne R1 i R2 mają znaczenie podane w zastrz. 1, oraz ii) redukcję N-aroiloamidu kwasu amidosulfonowego, otrzymanego w etapie i), o wzorze (V)
1 2 a b c d w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają wyżej podane znaczenie, z wytworzeniem związku o wzorze (II).
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że w etapie (ii) redukcję prowadzi się w obecności katalitycznej ilości metali przejściowych lub związków metali przejściowych.
7. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że w etapie (ii) redukcję prowadzi się w obecności żelaza i co najmniej jednego kwasu C1-C4-karboksylowego.
8. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że w etapie (ii) redukcję prowadzi się w obecności niklu Raney'a i wodoru.
PL 214 983 B1
9. Fenyloizo(tio)cyjaniany o wzorze (I) w którym zmienne mają niżej podane znaczenie:
W oznacza atom tlenu lub siarki,
1 2 1 jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a Rd oznacza atom wodoru.
10. Amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II) w którym zmienne mają niżej podane znaczenie:
jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a Rd oznacza atom wodoru.
11. Amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (V) w którym zmienne mają niżej podane znaczenie:
jeden spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil, C2-C6-alkenyl lub C2-C6-alkinyl, a drugi spośród R1 i R2 oznacza C1-C6-alkil,
Ra oznacza atom chloru,
Rb oznacza atom wodoru,
Rc oznacza atom wodoru lub fluoru, a Rd oznacza atom wodoru.
12. Sposób wytwarzania amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II), zdefiniowanych w zastrz. 10, znamienny tym, że obejmuje następujące etapy:
a) związek aroilowy o wzorze (III)
PL 214 983 B1 w którym zmienne Ra, Rb, Rc i Rd mają znaczenie podane w zastrz. 11, a X oznacza atom chlorowca lub C1-C4-alkoksyl, poddaje się reakcji z amidem kwasu amidosulfonowego o wzorze (IV)
H2N-SO2-NR1R2 (IV) w którym zmienne R1 i R2 mają znaczenie podane w zastrz. 11; oraz b) otrzymany w etapie a) amid kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (V)
1 2 a b c d w którym zmienne R1, R2, Ra, Rb, Rc i Rd mają znaczenie podane w zastrz. 11, redukuje się do amidu kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego o wzorze (II), zdefiniowanego w zastrz. 10.
13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że w etapie b) redukcję prowadzi się w obecności katalitycznej ilości metali przejściowych lub związków metali przejściowych.
PL376995A 2002-10-30 2003-10-29 Sposób wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów, fenyloizo(tio)cyjaniany, amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego, amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego i sposób wytwarzania amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego PL214983B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE10250614 2002-10-30

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL376995A1 PL376995A1 (pl) 2006-01-23
PL214983B1 true PL214983B1 (pl) 2013-10-31

Family

ID=32185288

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL376995A PL214983B1 (pl) 2002-10-30 2003-10-29 Sposób wytwarzania fenyloizo(tio)cyjanianów, fenyloizo(tio)cyjaniany, amidy kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego, amidy kwasu nitrobenzoiloamidosulfonowego i sposób wytwarzania amidów kwasu aminobenzoiloamidosulfonowego

Country Status (18)

Country Link
US (3) US7820846B2 (pl)
EP (2) EP2537829B1 (pl)
JP (1) JP4738812B2 (pl)
KR (1) KR101055954B1 (pl)
CN (1) CN100368392C (pl)
AR (1) AR041861A1 (pl)
AU (1) AU2003287972B2 (pl)
BR (2) BR0315932A (pl)
CA (1) CA2504410C (pl)
EA (1) EA010872B1 (pl)
ES (1) ES2565961T3 (pl)
HU (1) HUE027607T2 (pl)
IL (1) IL167983A (pl)
MX (1) MXPA05004546A (pl)
PL (1) PL214983B1 (pl)
UA (1) UA89941C2 (pl)
WO (1) WO2004039768A1 (pl)
ZA (1) ZA200504331B (pl)

Families Citing this family (18)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
JP4860613B2 (ja) 2004-07-22 2012-01-25 ビーエーエスエフ ソシエタス・ヨーロピア ３−フェニル（チオ）ウラシル類およびジチオウラシル類を製造する方法
DE102005057681A1 (de) * 2005-12-01 2007-06-06 Basf Ag Verfahren zur Herstellung fluorierter m-Nitro-Benzoesäurechloride
CA2821517A1 (en) * 2005-12-01 2007-06-07 Basf Se Process for producing nitrobenzoyl chloride
AR068849A1 (es) 2007-10-12 2009-12-09 Basf Se Procedimiento para la preparacion de diamidas de acido sulfonico
WO2011057935A1 (en) 2009-11-13 2011-05-19 Basf Se 3-(3,4-dihydro-2h-benzo [1,4]oxazin-6-yl)-1h-pyrimidin-2,4-dione compounds as herbicides
US10436790B2 (en) 2011-09-28 2019-10-08 Waters Technologies Corporation Rapid fluorescence tagging of glycans and other biomolecules with enhanced MS signals
WO2013049622A1 (en) * 2011-09-28 2013-04-04 Waters Technologies Corporation Rapid fluorescence tagging of glycans and other biomolecules with enhanced ms signals
US11352325B2 (en) 2011-09-28 2022-06-07 Waters Technologies Corporation Rapid fluorescence tagging of glycans and other biomolecules with enhanced MS signals
CN102702056B (zh) * 2012-05-31 2014-09-24 北京师范大学 一种一锅法合成取代间苯二异硫氰酸酯的方法、合成的取代间苯二异硫氰酸酯化合物
DK3213056T3 (da) 2014-10-30 2020-09-28 Waters Technologies Corp Fremgangsmåder til hurtig forberedelse af mærkede glycosylaminer og til analyse af glykosylerede biomolekyler, som giver samme baggrund
EP3218352B1 (en) 2014-11-13 2020-08-05 Waters Technologies Corporation Method for liquid chromatography calibration for labeled n-glycans, method for preparing a dextran ladder calibrant and calibrant
NZ747499A (en) 2016-05-24 2023-01-27 Basf Se Herbicidal uracilpyridines
CN109641846A (zh) 2016-06-21 2019-04-16 沃特世科技公司 通过用于增强的ms信号的还原胺化的聚糖和其他生物分子的荧光标记
EP4234062A3 (en) 2016-06-21 2023-10-25 Waters Technologies Corporation Methods of electrospray ionization of glycans modified with amphipathic, strongly basic moieties
EP3479103B1 (en) 2016-07-01 2022-04-20 Waters Technologies Corporation Methods for the rapid preparation of labeled glycosylamines from complex matrices using molecular weight cut off filtration and on-filter deglycosylation
EP3587396A1 (en) 2018-06-27 2020-01-01 Basf Se A method of isolating a n-(3-nitrobenzoyl)sulfamide
EP4313954A1 (en) 2021-03-26 2024-02-07 Adama Agan Ltd. Preparation of 2-chloro-4-fluoro-5-nitrobenzoic acid
WO2024047648A1 (en) 2022-08-31 2024-03-07 Adama Agan Ltd. Preparation of 2-chloro-4-fluoro-5-nitrobenzoic acid

Family Cites Families (18)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4309209A (en) 1977-08-15 1982-01-05 Chevron Research Herbicidal method and composition
DK156573C (da) 1981-06-16 1990-01-29 Sumitomo Chemical Co 2-(2-fluor-4-halogen-5-substitueret-phenyl)-hydantoinderivater, et herbicidt praeparat indeholdende disse, en fremgangsmaade til bekaempelse af ukrudt under anvendelse af disse samt anvendelse af disse som herbicid
DE3268566D1 (en) 1981-09-19 1986-02-27 Sumitomo Chemical Co 4-(2-fluoro-4-halo-5-substituted phenyl)urazols, and their production and use
DE3433391A1 (de) 1984-09-12 1986-03-20 Bayer Ag, 5090 Leverkusen Acylierte saccharin-derivate
DE3924052A1 (de) 1989-07-21 1991-01-24 Bayer Ag N- (indol-6-yl)-heterocyclen
US5238908A (en) 1989-08-31 1993-08-24 Rohm And Haas Company Herbicidal glutaramic acids and derivatives
EP0556737B1 (de) 1992-02-20 2000-01-12 Clariant GmbH Verfahren zur Herstellung von substituierten 2,3-Difluorpyridinen
DE19610786A1 (de) * 1996-03-14 1997-09-18 Bayer Ag Verfahren zur Herstellung von substituierten aromatischen Thiocarbonsäureamiden
DE19627901A1 (de) * 1996-07-11 1998-01-15 Bayer Ag Substituierte aromatische Carbonylverbindungen und ihre Derivate
DE19632005A1 (de) * 1996-08-08 1998-02-12 Bayer Ag Substituierte p-Trifluormethylphenyluracile
DE19731784A1 (de) * 1997-07-24 1999-02-04 Bayer Ag Substituierte N-Aryl-N-thioxocarbonyl-sulfonamide
IL125947A0 (en) 1997-09-17 1999-04-11 American Cyanamid Co 3-(1,2-benzisothiazol- and isoxazol-5-yl)-2,4(1h,3h)-pyrimidinedione or thione and 3-(1,2-benzisothiazol- and isoxazol-5-yl)-4(3)-pyrimidinone or thione herbicidal agents
US6251829B1 (en) 2000-04-18 2001-06-26 Rohm And Haas Company Herbicidal benzoyloxy carboxylates and carboxamides
EA005677B1 (ru) * 2000-05-04 2005-04-28 Басф Акциенгезельшафт Гетероциклилзамещенные фенилсульфамоилкарбоксамиды
AU2001264616A1 (en) 2000-05-17 2001-11-26 Cor Therapeutics, Inc. Methods for producing amino substituted chromanes and intermediates therefor
US7019089B2 (en) * 2000-07-05 2006-03-28 Basell Polyolefine Gmbh Suspended chrome catalyst containing titanium and the use thereof for producing ethylene homopolymers and copolymers
DE10036653A1 (de) 2000-07-26 2002-02-07 Clariant Gmbh Verfahren zur Herstellung von substituierten Benzoylchloriden
CA2421839A1 (en) 2000-09-08 2003-03-07 Basf Aktiengesellschaft Method for producing anellated tetrahydro-[1h]-triazoles

Also Published As

Publication number Publication date
AR041861A1 (es) 2005-06-01
BR0315932A (pt) 2005-09-13
ZA200504331B (en) 2006-07-26
CN1717388A (zh) 2006-01-04
BRPI0315932B1 (pt) 2019-08-13
EP2537829B1 (de) 2016-03-02
EP1560810B1 (de) 2012-08-01
EP1560810A1 (de) 2005-08-10
US20060004220A1 (en) 2006-01-05
UA89941C2 (ru) 2010-03-25
EP2537829A1 (de) 2012-12-26
US8232421B2 (en) 2012-07-31
PL376995A1 (pl) 2006-01-23
CA2504410A1 (en) 2004-05-13
JP4738812B2 (ja) 2011-08-03
HUE027607T2 (en) 2016-10-28
AU2003287972A1 (en) 2004-05-25
MXPA05004546A (es) 2005-10-18
WO2004039768A1 (de) 2004-05-13
CN100368392C (zh) 2008-02-13
AU2003287972B2 (en) 2010-04-22
ES2565961T3 (es) 2016-04-07
US7820846B2 (en) 2010-10-26
EA010872B1 (ru) 2008-12-30
US20110009640A1 (en) 2011-01-13
IL167983A (en) 2010-11-30
JP2006504763A (ja) 2006-02-09
CA2504410C (en) 2012-03-20
US20120271049A1 (en) 2012-10-25
KR20050090380A (ko) 2005-09-13
US8541611B2 (en) 2013-09-24
EA200500598A1 (ru) 2006-06-30
KR101055954B1 (ko) 2011-08-09

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US8541611B2 (en) Bifunctional phenyl iso(thio)cyanates, processes and intermediates products for their preparation
JP4528306B2 (ja) ３−フェニル（チオ）ウラシル類および３−フェニルジチオウラシル類を調製する方法
JP4384028B2 (ja) スルファミン酸ハロゲン化物の製造方法
US6255489B1 (en) Method for producing (hetero)aromatic hydroxylamines
EP0899262B1 (en) Process for the preparation of heteroarylcarboxylic amides and esters
DE602004005175T2 (de) Neues verfahren zur herstellung von 2-aminomethylpyridinderivaten
EP1948609B1 (en) Process for the preparation of pyridylcarboxylic amides and esters
EP1244615B1 (de) Verfahren zur herstellung von n-substituierten 2,4-diamino-5-fluor-benzonitrilen und neue zwischenprodukte
JP2002193914A (ja) ニトリル化合物およびその製造方法
EP1003718A1 (de) Verfahren zur herstellung von n-(5-amino-2-cyano-4-fluor-phenyl)-sulfonamiden und neue zwischenprodukte
US6897322B2 (en) Method of producing 1-alkyl-3-aryl-5-difluoromethoxy-1H-pyrazoles
JPH11140062A (ja) ２−置換５−ホルミルチアゾール類の製造方法
DE19800531A1 (de) Verfahren zur Herstellung von N-(3-Amino-4-fluor-phenyl)-sulfonsäureamiden, N-(3-Amino-4-fluor-phenyl)-carbonsäureamiden und N-(3-Amino-4-fluor-phenyl)-carbamaten

Legal Events

Date Code Title Description
RECP Rectifications of patent specification
RECP Rectifications of patent specification