PL213298B1 - Stojak z panelem prezentacyjnym - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy dziedziny stojaków do prezentowania informacji komunikacyjnych lub reklamowych w publicznych miejscach sprzedaży znanych jako PSA. Stojakami według wynalazku są kolumny, które mogą być składane i rozstawiane prawie automatycznie, i mają jednocześnie tę zaletę, że z jednej strony mogą być transportowane i składowane w doskonałych warunkach, a z drugiej strony mogą być szybko rozstawione.

Dokładniej, wynalazek dotyczy stojaka z panelem prezentacyjnym, z co najmniej jedną powierzchnią prezentacyjną, zawierającego co najmniej jeden arkusz z zasadniczo sztywnego, nadającego się do wielokrotnego składania materiału, zawierający wspomnianą powierzchnię prezentacyjną, zawierającego ponadto sprężyste środki napinające uwypuklające powierzchnię prezentacyjną arkusza i kilka wkładek utrzymujących powierzchnię prezentacyjną arkusza w stanie wypukłym, przeciwdziałających sprężystym środkom napinającym, których działanie jest rozłożone w sposób nieciągły wzdłuż wspomnianej powierzchni prezentacyjnej arkusza.

Wystarczy rozpocząć rozstawianie złożonego stojaka, aby wskutek napięcia środków sprężystych, rozłożył się on całkowicie automatycznie. Składanie na powrót stojaka odbywa się naturalnie wskutek działania na przekór działaniu środków sprężystych.

Taki stojak prezentacyjny ujawniony został w dokumencie FR 2824946.

W tym stojaku, paski podtrzymujące lub wkładki mają długość, która jest mniejsza od odległości pomiędzy dwiema bocznymi krawędziami arkusza, co powoduje uwypuklenie powierzchni prezentacyjnej.

Aby umocować sprężyste taśmy po pierwsze do końcowych części wkładek mocującooporowych, a po drugie, do krawędzi lub zakładek oporowych wystających wzdłuż boków powierzchni prezentacyjnej arkusza, w tym dokumencie ze stanu techniki zaproponowano wypustki umożliwiające przełożenie i zaczepienie tych taśm.

Poza niedogodnością związaną z trudnością przy zakładaniu sprężystych taśm na wypustki, wypustki te usztywniają końcowe części wkładek, co doprowadza do łamliwości ich pozostałej części i stwarza ryzyko ich wykrzywienia.

W każdym razie, jak również z powodu niewielkiej długości wkładek, problem utrzymania ich na właściwej wysokości lub w położeniu poziomym, kiedy stojak prezentacyjny jest rozstawiony, jest znaczący i wynika z obecności wielu pojedynczych wkładek rozmieszczonych w odstępach.

Ten właśnie problem postanowił rozwiązać Zgłaszający. Początkowo zamierzał w tym celu powrócić do poprzednich rozwiązań i najpierw rozważał jeden z pomysłów, który doprowadził do opracowania jeszcze starszego stojaka prezentacyjnego, opisanego w dokumencie FR 2760880, w którym jedyny tylny arkusz podtrzymujący w stanie wypukłym, rozciągający się wzdłuż całego przedniego arkusza powierzchni prezentacyjnej, opiera się swoimi krawędziami bocznymi na dwuścianach utworzonych przez przedni arkusz powierzchni prezentacyjnej i jego boczne zakładki.

Tak więc wynalazek dotyczy stojaka z panelem prezentacyjnym typu opisanego powyżej, w którym wkładki podtrzymujące przeciwdziałające sprężystym środkom napinającym, mają długość równą odległości pomiędzy dwiema bocznymi krawędziami arkusza w stanie uwypuklonym, przy czym arkusz jest przedłużony poza powierzchnię prezentacyjną przez dwa szeregi bocznych zakładek, które tworzą dwa szeregi dwuścianów mieszczących wkładki podtrzymujące.

Stojak charakteryzuje się tym, że środki sprężyste są zaczepione o wkładki podtrzymujące oraz zakładki i wywierają na nie zarówno siłę poziomą, jak i wzajemnie przeciwne napinające siły pionowe, utrzymujące wkładki podtrzymujące na określonej wysokości w stanie uwypuklonym powierzchni prezentacyjnej.

Tak więc, przy opracowywaniu nowego wynalazku na podstawie dokumentu FR 2824946, Zgłaszający najpierw cofnął się do rozwiązań dawniejszych, a następnie opracował szczególny sposób współdziałania wkładek podtrzymujących z zakładkami arkusza powierzchni prezentacyjnej i sprężystymi środkami napinającymi. Na tym właśnie polega istota wynalazku.

Korzystnie, środki sprężyste połączone z każdą wkładką podtrzymującą zawierają co najmniej jeden sprężysty łącznik tworzący zamkniętą pętlę, współpracujący z jedną z zakładek arkusza i z mocującą końcówką oporową wkładki tak, że pętla ma kształt trapezu, którego dwie podstawy są równoległe do krawędzi bocznych arkusza, zaś dwa boki są przeciwnie skośne do tych krawędzi, tak że siły wywierane wzdłuż skośnych boków trapezu dają dwie przeciwnie skierowane składowe pionowe działające na wspomnianą wkładkę podtrzymującą.

PL 213 298 B1

Korzystnie, sprężysty łącznik jest umieszczony w dwóch zasadniczo prostoliniowych, skośnych wycięciach w końcówce wkładki, co zapewnia pozycjonowanie zakładki względem końcówki wkładki oraz zahaczenie sprężystego łącznika.

Również korzystnie, oporowa końcówka wkładki ma krawędź równoległą do bocznych krawędzi arkusza i utworzone w tej krawędzi, okrągłe wycięcie zapobiegające blokowaniu zakładki z końcówką wkładki.

Tak więc, jeżeli wskutek napięcia środków sprężystych, zakładka nieco się wykrzywi, krawędź z krzywoliniowym wycięciem stanowi prowadnicę zapobiegającą wzajemnemu blokowaniu się obu części podtrzymujących stojak, połączonych sprężystym łącznikiem.

W korzystnym przykładzie wykonania wkładek podtrzymujących, każde z ich prostoliniowych wycięć dzieli krawędzie wkładek, które są prostopadłe do krawędzi bocznych arkusza na dwie krawędzie, które nie leżą w jednej linii.

Stojak z panelem prezentacyjnym według wynalazku może zawierać co najmniej dwa arkusze, z których każdy ma powierzchnię prezentacyjną, przy czym wkładki podtrzymujące mają dwie mocujące końcówki oporowe.

Każda wkładka podtrzymująca, bez względu na to czy stojak ma jedną czy więcej powierzchni prezentacyjnych, może mieć przeciwlegle do ich mocującej końcówki oporowej, końcówkę połączoną przegubowo z zakładką jednego arkusza lub z wieloma zakładkami wielu arkuszy, połączonych ze sobą sprężystym łącznikiem napinającym.

W innym przykładzie wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym według wynalazku, każda wkładka podtrzymująca jest prostokątna i połączona jest z jednym sprężystym łącznikiem tworzącym zamkniętą pętlę i złożonym na krzyż, tak że ma dwa odcinki boczne rozciągające się zasadniczo wzdłuż bocznych krawędzi arkusza i dwa skrzyżowane odcinki wzdłuż przekątnych, łączące końce odcinków bocznych, przy czym sprężysty łącznik jest tak założony na boczne zakładki, że krawędzie wkładki podtrzymującej, które są prostopadłe do bocznych krawędzi arkusza prawie opierają się o skośne odcinki sprężystego łącznika, przez co wkładka podtrzymująca jest utrzymana na prawidłowej wysokości.

Korzystnie, boczne zakładki arkusza są podzielone na części składowe oddalone od siebie i połączone z odpowiednimi wkładkami podtrzymującymi, które to części mają wysokość większą od wysokości wkładek, przy czym sprężyste łączniki są umocowane w wycięciach utworzonych wzdłuż dwuścianów, pomiędzy arkuszem i częściami składowymi zakładek.

W szczególnym przykładzie wykonania można przewidzieć co najmniej dwa arkusze, z których każdy ma powierzchnię prezentacyjną i każdy jest przedłużony przez dwie zakładki, dociśnięte parami do siebie po tej samej stronie wkładek za pomocą sprężystych łączników.

Jak widać z powyższego, Zgłaszającemu zależało na uniknięciu jakiegokolwiek blokowania się zakładek arkusza z wkładkami podtrzymującymi.

W tym samym celu, w jeszcze innym przykładzie wykonania, Zgłaszający proponuje, aby wkładki podtrzymujące rozciągały się w pierwszej płaszczyźnie, boczne zakładki arkusza rozciągały się w drugiej płaszczyźnie, a sprężyste środki napinające rozciągały się w trzeciej płaszczyźnie, znajdującej się pomiędzy tymi dwiema płaszczyznami - wkładek i zakładek.

Korzystnie, sprężyste środki połączone z każdą wkładką podtrzymującą zawierają co najmniej jeden sprężysty łącznik tworzący zamkniętą pętlę i współpracujący z jedną z zakładek arkusza i jedną mocującą końcówką oporową wkładki, tak że pętla ma kształt trójkąta o podstawie równoległej do bocznych krawędzi arkusza i dwóch bokach skośnych w kierunkach przeciwnych względem tych krawędzi, tak że siły wywierane wzdłuż boków skośnych dają dwie przeciwnie skierowane składowe pionowe działające na wspomnianą wkładkę podtrzymującą.

W tym przypadku, korzystne jest, aby sprężysty łącznik był zaczepiony na haczyku utworzonym w mocującej końcówce oporowej wkładki i aby wchodził w dwa wycięcia odpowiedniej zakładki, przy czym haczyk wkładki i wycięcia zakładki powinny być tak rozmieszczone, aby pod działaniem siły wywieranej przez sprężysty łącznik w celu uwypuklenia arkusza, kiedy końcówka wkładki i odpowiednia zakładka nałożą się na siebie w obszarze gdzie zaczynają się pokrywać, każdy skośny odcinek sprężystego łącznika przechodził przez wspomniany obszar.

Korzystnie, końcówka oporowa każdej wkładki ma boczną krawędź równoległą do bocznych krawędzi arkusza z wycięciem zapobiegającym blokowaniu, tworzącą dwa obszary oporowe.

Korzystnie także, każdy haczyk wkładki jest utworzony przez ukształtowane w tym celu wycięcie.

PL 213 298 B1

Wynalazek będzie łatwiejszy do zrozumienia dzięki następującemu opisowi czterech korzystnych przykładów wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym, w odniesieniu do załączonych figur, na których:

- fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym według wynalazku, mającego jeden arkusz, w stanie rozstawionym, w widoku perspektywicznym z tyłu,

- fig. 2 przedstawia drugi przykład wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym według wynalazku, mającego jeden arkusz, w stanie rozstawionym, w widoku perspektywicznym z tyłu,

- fig. 3 przedstawia trzeci przykład wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym według wynalazku, mającego dwa arkusze, w widoku perspektywicznym z góry,

- fig. 4 przedstawia część czwartego przykładu wykonania stojaka, mającego jeden arkusz, w stanie spłaszczonym, nie uwypuklonym arkusza, w widoku z tyłu,

- fig. 5 przedstawia widok podobny do widoku z fig. 4 ale w czasie rozstawiania stojaka, a

- fig. 6 przedstawia widok podobny do widoku z fig. 4, w stanie uwypuklonym arkusza.

W odniesieniu do fig. 1, stojak 1 z panelem prezentacyjnym ma arkusz 2 z powierzchnią prezentacyjną 3, wykonaną z zasadniczo sztywnego materiału, w tym przypadku z kartonu dającego się wielokrotnie składać wzdłuż dwóch pośrednich linii 4, 5, równoległych do górnej 6 i dolnej 7 krawędzi arkusza.

Arkusz 2 ma dwie boczne krawędzie 8, 9, prostopadłe do górnej i dolnej krawędzi 6, 7 stojaka nierozstawionego lub do płaszczyzn, w których krawędzie te rozciągają się kiedy stojak jest rozstawiony, jak na fig. 1 i kiedy arkusz jest wypukły. Poza krawędziami bocznymi 8, 9, arkusz 2 jest przedłużony przez dwie boczne zakładki 10, 11, a każda jest przecięta w celu rozdzielenia części składowych zakładki, w tym przypadku w liczbie trzy, 12, 13, 14 i 15, 16, 17, oddzielonych od siebie z jednej i drugiej strony linii załamania 4, 5 i połączonych z wkładkami podtrzymującymi odpowiednio 18, 19, 20.

Każda część składowa zakładki 12-17 tworzy dwuścian mieszczący w sobie wkładkę podtrzymującą 18-20.

Przy krawędziach poprzecznych 21, 22 część składowa zakładki, a rozważamy tylko jedną taką część 12 ponieważ podobnie jest w pozostałych, utworzone jest krzywoliniowe wycięcie 23 skośne w stosunku do odpowiedniej krawędzi 22 i kończące się oczkiem 24, w które wchodzi sprężysty łącznik wymieniony poniżej, przy czym dwa oczka jednej części składowej zakładki są oddalone od siebie na odległość większą, niż szerokość wkładek podtrzymujących 18, 19, za wyjątkiem końcowej wkładki dolnej 20.

Górna krawędź 25 części składowej zakładki 12, 15 jest prostopadła do bocznych krawędzi 8, 9 arkusza 2, tak jak dolna krawędź 26 dolnej części składowej 14, 17 zakładki. Natomiast, dolna krawędź 27 górnej części składowej 12, 15 zakładki, dwie poprzeczne krawędzie 21, 22, w tym przypadku jedyne pośrednie części 13, 16 zakładki i górne poprzeczne krawędzie 28 dolnych części 14, 17 zakładki są ścięte ukośnie, w celu umożliwienia składania i rozstawiania stojaka.

Wkładki podtrzymujące 18-20, w tym przypadku wykonane także z kartonu, mają kształt ogólnie prostokątny. Ich długość jest równa odległości oddzielającej dwie boczne krawędzie 8, 9 arkusza 2 w stanie uwypuklonym przedstawionym na fig. 1, ich boczne krawędzie 29, 30 równoległe do bocznych krawędzi arkusza 2, są umieszczone w dwuścianach utworzonych przez arkusz 2 i jego części składowe 12-17 zakładek, i opierają się o wnętrze krawędzi poprzecznych 8, 9 arkusza 2.

Każda wkładka podtrzymująca 18-20 ma dwie mocujące końcówki oporowe 31, 32, rozciągające się od ich krawędzi bocznych 29, 30 do dwóch prostoliniowych wycięć 33, 34 skośnych w stosunku do tych krawędzi, utworzonych w celu włożenia w nie sprężystych łączników opisanych poniżej. Szerokość tych mocujących końcówek oporowych 31, 32 jest mniejsza od szerokości centralnej części wkładek.

Ponadto, każde wycięcie 33, 34 dzieli krawędzie wkładek 35, 36 i 37, 38, które są prostopadłe do bocznych krawędzi 8, 9 arkusza 2, inaczej mówiąc do bocznych krawędzi 29, 30 wkładek, na dwie krawędzie, które nie leżą w jednej linii.

Obydwie wkładki 18, 19 są identyczne i w każdej z ich końcówek wykonane jest rozciągające się od bocznych krawędzi 29, 30 okrągłe wycięcie 39, 40, które pełni funkcję zapobiegania blokowania się części składowej zakładki z odpowiadającą jej końcówką wkładki. Gdy sprężysty łącznik 44 uwypukli lekko część 12 zakładki nadając jej pewną głębokość, wówczas gdyby boczna krawędź wkładki nie miała okrągłego wycięcia i w przypadku wąskiej zakładki, ryzyko blokowania byłoby naprawdę znaczne.

PL 213 298 B1

Końcowa, dolna wkładka 20, umieszczana w pobliżu podłoża, a więc mająca stopkę podporową 41 jest szersza od innych i ma dolną poprzeczną wkładkę 42 rozciągającą się pod dolnymi krzywoliniowymi wycięciami 34 końcowych części składowych zakładki 14, 17 i łączących się z wewnętrznymi krawędziami prostoliniowych wycięć przez szerokie szyjki 43.

Każda część składowa zakładki 12-17 jest połączona z mocującą końcówką oporową 31, 32 wkładki sprężystym łącznikiem 44 tworzącym zamkniętą pętlę, inaczej mówiąc gumką, wkładaną z jednej strony, po wsunięciu jej w krzywoliniowe wycięcia 23 i w oczka 24 części zakładki i z drugiej strony, w krzywoliniowe wycięcia 33, 34 końcówki wkładki stanowiące haczyki. Każda gumka 44 przyjmuje w ten sposób kształt trapezu o dwóch podstawach 45, 46 równoległych do krawędzi bocznych 8, 9 arkusza 2, przy czym jedna podstawa 45 znajduje się na zewnątrz części zakładki i jest widoczna na fig. 1, a druga podstawa 46, krótsza od tej pierwszej, wewnątrz zakładki, jest niewidoczna i przedstawiona liniami przerywanymi na fig. 1. Trapez ma też dwa boki 47, 48 skośne w przeciwnych kierunkach w stosunku do bocznych krawędzi i wsuwane między część zakładki a wkładkę. Wskutek rozkładu sił napinających wywieranych przez skośne odcinki 47, 48 gumki, gumka ta współpracuje z wkładką i częścią zakładki arkusza wywierając poprzez część zakładki, nie tylko siłę poprzeczną (poziomą), która działa na wkładkę w kierunku na zewnątrz wciskając jej końcówkę do wnętrza dwuścianu a jej krawędź boczną 29, 30 dociskając do oporu do krawędzi wewnętrznej 8, 9 dwuścianu między arkuszem a częścią zakładki, lecz również dwie skierowane przeciwnie siły pionowe 49, 50, utrzymując ją za pośrednictwem haczyków 33, 34 wkładki podtrzymującej, na prawidłowej wysokości to znaczy, w położeniu poziomym, gdy stojak jest rozstawiony, a powierzchnia prezentacyjna 3 jest uwypuklona i jest napięta gumką 44. Zapewnione jest w ten sposób pozycjonowanie części zakładki względem końcówki wkładki.

Należy zauważyć, że wkładki podtrzymujące 18-20 wywierają siły przeciwdziałające działaniu gumek 44, które należy nazwać rozporowymi siłami reakcji, przy czym siły te są wywierane w sposób rozłożony nieciągle wzdłuż arkusza 2 i jego powierzchni prezentacyjnej 3.

Przykład wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym 101 z fig. 2 jest podobny do poprzedniego przykładu, ale jest prostszy. Elementy odpowiadające elementom z fig. 1 mają numerację odpowiadającą numeracji z fig. 1, ale powiększoną o sto.

Stojak zawiera również arkusz 102 z powierzchnią prezentacyjną 103 i części składowe zakładki 112-117, w tym przypadku o kształcie prostokątnym, odchodzące od bocznych krawędzi 108, 109 i oddalone od siebie, ponadto wkładki podtrzymujące 118-120, które są również całkowicie prostokątne za wyjątkiem ostatniej 120, z powodu, który zostanie wyjaśniony poniżej. Długość wkładek jest znowu równa odległości oddzielającej dwie boczne krawędzie arkusza w stanie rozstawionym. Szerokość ich jest w tym przypadku znacznie mniejsza od długości (wysokości) części składowych zakładki.

Części składowe zakładki są wycięte na swoich dwóch końcówkach 170, 171, przy krawędziach poprzecznych, tak że wzdłuż krawędzi dwuścianu, który zakładka tworzy z arkuszem, powstaje prostoliniowe wycięcie 123 zakończone oczkiem 124, w które wkładany jest sprężysty łącznik.

Każda wkładka podtrzymująca jest utrzymywana na miejscu poprzez jeden sprężysty łącznik 144 tworzący zamkniętą pętlę złożoną na krzyż. Każda wkładka, po włożeniu między tylną powierzchnię 180 arkusza 102, widocznego fig. 2 a dwie części składowe zakładki, opiera się jej krawędziami bocznymi w dwuścianach, a każda gumka 144, włożona jest w odpowiednie cztery oczka 124 i rozciąga się wzdłuż dwóch odcinków bocznych 160, 161 rozciągających się zasadniczo wzdłuż bocznych krawędzi arkusza 102, pomiędzy arkuszem a częściami zakładki, oraz wzdłuż dwóch skrzyżowanych odcinków skośnych 162, 163 łączących końce odcinków bocznych, przy czym odcinki przekątne znajdujące się za końcami 170, 171 części składowych zakładki, a przed wkładkami, są widoczne na fig. 2, pomiędzy tylną powierzchnią 180 arkusza a wkładkami, jak przedstawiono liniami przerywanymi na fig. 2. Tak więc, każda gumka 144, założona na dwie części składowe zakładki przez odpowiednie cztery oczka, służy za ogranicznik pozycjonujący daną wkładkę, której krawędzie 135, 137 prostopadłe do bocznych krawędzi 108, 109 arkusza opierają się o ukośne odcinki 162, 163 gumki. W ten sposób wkładki podtrzymujące są utrzymywane na prawidłowej wysokości, w położeniu poziomym.

Należy zwrócić uwagę, że pozycjonowanie jest zapewnione przez przeciwnie skierowane składowe pionowe sił napinających wywieranych przez skośne odcinki gumek.

Odnośnie końcowej dolnej wkładki 120, ma ona na swoich dolnych bocznych końcówkach dwa duże krzywoliniowe wycięcia 170, 171, przez które przechodzą skośne odcinki 162, 163 założonej na nie gumki. Wkładka ta powinna spoczywać swoją dolną krawędzią 180 na podłożu, tak samo jak dolna

PL 213 298 B1 krawędź 107 arkusza 102, przeciwległa do górnej krawędzi 106, a stopka podporowa 141 jest do niej przymocowana.

Stojak 101, tak jak stojak z fig. 1, można składać wzdłuż linii zagięcia 104, 105, działając na przekór działaniu gumek 144.

Jak dotąd zostały opisane dwa przykłady wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym, z których każdy ma jedną powierzchnię prezentacyjną i jeden arkusz. Jednakże, stojak z panelem prezentacyjnym według wynalazku może mieć ich dwie lub więcej.

Tak więc, w odniesieniu do fig. 3 stojak z panelem prezentacyjnym 201 ma dwa arkusze 202, 202', identyczne do arkusza z fig. 2 połączone tyłem ze sobą odpowiednimi częściami składowymi zakładki 212,... 215 i 215',... 212'. Oczywiście, tak jak poprzednio, podobne elementy mają taką samą numerację jak na pozostałych dwóch figurach, ale powiększoną o dwieście z oznaczeniem „' lub bez. Tak więc, fig. 3 przedstawia arkusze 202, 202' jeden z tylną powierzchnią 208', a drugi 202, z powierzchnią prezentacyjną 203.

W częściach składowych zakładki, wzdłuż brzegów dwuścianów, utworzone są takie same prostoliniowe wycięcia 223 kończące się takim samym oczkiem 224.

Natomiast, stojak 201 ma tylko jeden szereg wkładek podtrzymujących 218.... Części składowe zakładek, połączone ze sobą parami, są dociśnięte do tego samego boku wkładek 218 tymi samymi sprężystymi łącznikami 244, które mają odcinki boczne 260, 261 i odcinki ukośne 262, 263. W tym przypadku należy zauważyć, że wkładki wchodzą tylko w jeden szereg dwuścianów utworzonych pomiędzy arkuszem i jego pośrednimi częściami zakładki, w tym przypadku arkuszem 202. Ponieważ części zakładek dwóch arkuszy są połączone ze sobą parami, układ jest ekwiwalentny: funkcjonalnie jest to tak, jakby wkładki były również umieszczone w dwuścianach utworzonych pomiędzy drugim arkuszem 202' a jego częściami składowymi zakładek 212'... 215'.

Sprężyste łączniki 244 przechodzą przez pary oczek 224 dwóch arkuszy. W przypadku przedstawionym na fig. 3, boczne odcinki 260, 261 gumek 244 rozciągają się mniej więcej wzdłuż powierzchni wkładek 218 zwróconych w kierunku tylnej powierzchni arkusza 202, w ten sam sposób jak środkowe części ukośnych odcinków 262, 263, których końcówki 292, 293, rozciągające się do oczek 224, rozciągają się wzdłuż powierzchni części składowych zakładki 212'... 215' drugiego arkusza 202', zwróconych w kierunku tylnej powierzchni 280' tego arkusza. Tak więc, dzięki przeplataniu się wkładek i części zakładki, ukośne odcinki gumek przechodzą z jednej strony na drugą par wkładka-część zakładki na poziomie kątów utworzonych przez wkładki i części zakładki, tworząc w ten sposób element oporowy dla poprzecznych krawędzi 236... wkładek i utrzymując je na poprawnej wysokości w położeniu poziomym.

Przykład wykonania stojaka z panelem prezentacyjnym 301 z fig. 4-6 jest podobny do przykładu wykonania z fig. 1. Odpowiadające elementy są oznaczone jak na fig. 1, ale po dodaniu trzystu. Stojak z panelem prezentacyjnym 301 ma jeden arkusz 302 rozciągający się pomiędzy krawędzią górną 306 i krawędzią dolną, oraz i krawędziami bocznymi, które są prostopadłe do tych dwóch pierwszych, w tym krawędzią boczną 308. Arkusz 302 jest przedłużony poza obie krawędzie boczne dwiema bocznymi zakładkami, w tym zakładką 310, a każda jest przecięta w celu rozdzielenia części składowych zakładki, w tym zakładki 312, przy czym części te oddzielone są od siebie z jednej i drugiej strony liniami zagięcia, w tym linią 304, i połączone są z odpowiadającymi im wkładkami, w tym z wkładką 318.

Każda część składowa zakładki 313 tworzy dwuścian mieszczący wkładkę podtrzymującą 318.

Przy poprzecznych krawędziach 322, utworzone jest krzywoliniowe wycięcie 323, które jest skośne względem odpowiedniej krawędzi 322 i kończące się w oczku 324, w które wkładany jest, sprężysty łącznik opisany poniżej, przy czym dwa oczka tej samej części składowej zakładki są oddalone o odległość większą od szerokości wkładek podtrzymujących 318.

Jak przedstawiono w przykładzie wykonania na fig. 1, dwie poprzeczne krawędzie pośrednich części zakładki są ścięte skośnie, dla umożliwienia składania i rozstawiania stojaka, w ten sam sposób jak dolne krawędzie górnych części zakładki i górne krawędzie dolnych części zakładki.

Wkładki podtrzymujące 318, również w tym przypadku wykonane z kartonu, mają kształt ogólnie prostokątny. Ich długość jest równa odległości dzielącej dwie boczne krawędzie 308 arkusza 302 w stanie uwypuklonym, przedstawionego na fig. 6, przy czym ich boczne krawędzie 329, 330 równoległe do bocznych krawędzi arkusza są umieszczone w dwuścianach utworzonych przez arkusz i części składowe jego zakładek 312, tak że opierają się o wewnętrzne części poprzecznych krawędzi 308 arkusza.

PL 213 298 B1

Każda z wkładek podtrzymujących 318 ma dwie mocujące końcówki oporowe 331, 332 rozciągające się od bocznych krawędzi 329, 330 do środkowego wycięcia 360, o kształcie ogólnym, w tym przypadku prostokątnym, odpowiednim aby utworzyć mały punkt podobny do haczyka 361 od strony łączonej poprzecznej krawędzi 308, w celu zaczepienia opisanych poniżej sprężystych łączników.

Wkładki 318 są identyczne, a w każdej z ich końcowek, przy bocznej krawędzi 329, 330 utworzone jest okrągłe wycięcie 339, 340, którego zadaniem jest zapobieganie blokowaniu części składowej zakładki z odpowiadającą jej końcówką wkładki. Jednakże, z dalszego opisu wyniknie, że blokowaniu temu zapobiega faktycznie inna ważna cecha tego stojaka.

Każda część składowa zakładki 312 jest połączona z mocującą końcówką oporową 331, 332 wkładki poprzez sprężysty łącznik 344 tworzący zamkniętą pętlę, inaczej mówiąc gumkę, wkładaną z jednej strony, po wsunięciu jej do krzywolinijnych wycięć 323 i do oczek 324 części zakładki i, z drugiej strony do wycięć 360 końcówki wkładki, na haczyku 361. Każda gumka 344 ma kształt trójkąta o podstawie 345, równoległej do bocznych krawędzi 308 arkusza 302, i dwóch bokach 347, 348 skośnych w przeciwnych kierunkach względem krawędzi bocznych, wsuwanych między część zakładki a wkładkę. Wskutek rozkładu sił napinających wywieranych przez skośne odcinki 347, 348 gumki, gumka ta współpracuje z wkładką i częścią zakładki arkusza wywierając poprzez część zakładki, nie tylko siłę poprzeczną (poziomą), która działa na wkładkę w kierunku na zewnątrz wciskając jej końcówkę do wnętrza dwuścianu, a jej krawędź boczną 329, 330 dociskając do oporu do krawędzi wewnętrznej 308 dwuścianu między arkuszem a częścią zakładki, lecz również dwie skierowane przeciwnie siły pionowe 349, 350, utrzymując ją za pośrednictwem haczyków 361 wkładki podtrzymującej, na prawidłowej wysokości, to znaczy, w położeniu poziomym, gdy stojak jest rozstawiony, a powierzchnia prezentacyjna 303 jest uwypuklona i jest napięta gumką 344. Zapewnione jest w ten sposób pozycjonowanie części zakładki względem końcówki wkładki.

Wkładki podtrzymujące 318 wywierają siły przeciwdziałające siłom wywieranym przez gumki 344, które należy nazwać rozpychającymi siłami reakcji, przy czym siły te są wywierane w sposób nieciągle rozłożony wzdłuż arkusza 302 i jego powierzchni prezentacyjnej 303.

Blokowaniu się zakładek z wkładkami podczas rozstawiania stojaka z panelem prezentacyjnym zapobiega się całkowicie dzięki następującym cechom charakterystycznym a zwłaszcza pierwszej z nich.

Wkładki podtrzymujące 318 rozciągają się można powiedzieć w pierwszej płaszczyźnie. Boczne zakładki 312 rozciągają się natomiast w drugiej płaszczyźnie. Gumki 344 są zaczepione o haczyki 361 wkładek i w wycięciach 323 bocznych zakładek tak, że ich skośne odcinki 347, 348 przechodzą przed bocznymi zakładkami, to znaczy pomiędzy tymi zakładkami a tylną powierzchnią arkusza 302 i za wkładkami 318, to znaczy, że leżą one w trzeciej płaszczyźnie, znajdującej się pomiędzy płaszczyzną zakładek 312 a płaszczyzną wkładek 318.

Z drugiej strony, ze względu na wycięcie 339, 340, boczna krawędź 329 mocującej końcówki oporowej 331 wkładek 338 jest zdecydowanie zredukowana do dwóch krańcowych odcinków oporowych 371, 372. Odstęp oczek 324 wycięć 323 bocznych krawędzi 312 i położenie haków 361 wkładek 318 są takie, że przy sile wywieranej przez gumki 344 dla uwypuklenia arkusza 302, kiedy odcinki krawędzi 371, 372 zakładek 312 ustawią się w linii z wewnętrznymi bocznymi krawędziami 373 zakładek 312, jak przedstawiono na fig. 5, wówczas skośne odcinki 347, 348 gumek 344 przechodzą poprzez te odcinki krawędzi, pomiędzy zakładkami i wkładkami, gwarantując w ten sposób, że nie dojdzie do blokowania.

Oczywiście, przykład wykonania z fig. 4-6 może być zmieniony poprzez podwojenie powierzchni prezentacyjnych i arkuszy wraz z ich częściami zakładki. Cechy charakterystyczne opisane powyżej byłyby całkowicie zachowane, gdyby gumki nie były dołączone do jednej części zakładki ale do dwóch części dwóch połączonych ze sobą arkuszy, a skośne odcinki 347, 348 gumek nadal rozciągały się pomiędzy jedną łączoną wkładką i połączonymi parami części zakładki.

Oczywiście, na podstawie tego czwartego przykładu wykonania, można sobie również wyobrazić jakikolwiek inny wariant trzech poprzednich przykładów wykonania wynalazku.

Claims (17)

1. Stojak z panelem prezentacyjnym, z co najmniej jedną powierzchnią prezentacyjną (3, 103, 203), zawierający co najmniej jeden arkusz (2, 102, 202, 202', 302) z zasadniczo sztywnego, nadają8

PL 213 298 B1 cego się do wielokrotnego składania materiału, zawierający wspomnianą powierzchnię prezentacyjną, stojak zawierający ponadto sprężyste środki (44, 144, 244, 344) napinające, uwypuklające powierzchnię prezentacyjną arkusza, oraz kilka wkładek (18-20, 118-120, 218, 318) utrzymujących powierzchnię prezentacyjną arkusza w stanie wypukłym, przeciwdziałających sprężystym środkom napinającym, których działanie jest rozłożone w sposób nieciągły wzdłuż wspomnianej powierzchni prezentacyjnej arkusza, przy czym wkładki podtrzymujące (18-20, 118-120, 218, 318) przeciwdziałające sprężystym środkom napinającym (44, 144, 244, 344), mają długość równą odległości pomiędzy dwiema bocznymi krawędziami (8, 9, 108, 308) arkusza (2, 102, 202, 202', 302) w stanie uwypuklonym, zaś arkusz jest przedłużony poza powierzchnię prezentacyjną przez dwa szeregi bocznych zakładek (12-17, 112-117, 212, 212', 215, 215', 312), które tworzą dwa szeregi dwuścianów mieszczących wkładki podtrzymujące (18-20, 118-120, 218, 318), znamienny tym, że środki sprężyste (44, 144, 244, 344) są zaczepione o wkładki podtrzymujące (18-20, 118-120, 218, 318) oraz zakładki (12-17, 112-117, 212, 21', 215, 215', 312) i wywierają na nie zarówno siłę poziomą, jak i wzajemnie przeciwne, napinające siły pionowe (49, 50, 349, 350) utrzymujące wkładki podtrzymujące na określonej wysokości w stanie uwypuklonym powierzchni prezentacyjnej.

2. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że środki sprężyste (44) połączone z każdą wkładką podtrzymującą (18-20) zawierają co najmniej jeden sprężysty łącznik tworzący zamkniętą pętlę, współpracujący z jedną z zakładek (12-17) arkusza i z mocującą końcówką oporową (31, 32) wkładki tak, że pętla ma kształt trapezu, którego dwie podstawy (45, 46) są równoległe do krawędzi bocznych (8, 9) arkusza, zaś dwa boki (47, 48) są przeciwnie skośne do tych krawędzi, tak że siły wywierane wzdłuż skośnych boków trapezu dają dwie przeciwnie skierowane składowe pionowe (49, 50) działające na wspomnianą wkładkę podtrzymującą.

3. Stojak według zastrz. 2, znamienny tym, że sprężysty łącznik (44) jest umieszczony w dwóch zasadniczo prostoliniowych, skośnych wycięciach (33, 34) w końcówce (31, 32) wkładki, co zapewnia pozycjonowanie zakładki (12-17) względem końcówki (31, 32) wkładki oraz zahaczenie sprężystego łącznika (44).

4. Stojak według zastrz. 3, znamienny tym, że oporowa końcówka (31, 32) wkładki (18-20) ma krawędź (29, 30) równoległą do bocznych krawędzi (8, 9) arkusza i utworzone w tej krawędzi, okrągłe wycięcie (39) zapobiegające blokowaniu zakładki (12-17) z końcówką (31, 32) wkładki (18-20).

5. Stojak według zastrz. 4, znamienny tym, że każde z prostoliniowych wycięć (33, 34) wkładek dzieli krawędzie (35, 36) wkładek, które są prostopadłe do krawędzi bocznych (8, 9) arkusza na dwie krawędzie, które nie leżą w jednej linii.

6. Stojak według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienny tym, że zawiera co najmniej dwa arkusze, z których każdy ma powierzchnię prezentacyjną (3), przy czym wkładki podtrzymujące (18-20) mają dwie mocujące końcówki oporowe (31, 32).

7. Stojak według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienny tym, że wkładki podtrzymujące zawierają, przeciwlegle do ich mocującej końcówki oporowej (31), końcówkę połączoną przegubowo.

8. Stojak według zastrz. 7, znamienny tym, że końcówka połączona przegubowo łączy się z zakładką arkusza.

9. Stojak według zastrz. 7, znamienny tym, że końcówka połączona przegubowo łączy się z wieloma zakładkami wielu arkuszy, połączonych ze sobą sprężystym łącznikiem napinającym.

10. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że każda wkładka podtrzymująca (118-120) jest prostokątna i połączona jest z jednym sprężystym łącznikiem (144) tworzącym zamkniętą pętlę i złożonym na krzyż, tak że ma dwa odcinki boczne (160, 161) rozciągające się zasadniczo wzdłuż bocznych krawędzi (108, 109) arkusza (102) i dwa skrzyżowane odcinki (162, 163) wzdłuż przekątnych, łączące końce odcinków bocznych, przy czym sprężysty łącznik (144) jest tak założony na boczne zakładki (112-117), że krawędzie (135, 137) wkładki podtrzymującej, które są prostopadłe do bocznych krawędzi (108, 109) arkusza prawie opierają się o skośne odcinki (162, 163) sprężystego łącznika (144), przez co wkładka podtrzymująca jest utrzymana na prawidłowej wysokości.

11. Stojak według zastrz. 10, znamienny tym, że boczne zakładki (112-117) arkusza (102) są podzielone na części składowe oddalone od siebie i połączone z odpowiednimi wkładkami podtrzymującymi (118-120), które to części mają wysokość większą od wysokości wkładek, przy czym sprężyste łączniki (144) są umocowane w wycięciach (123) utworzonych wzdłuż dwuścianów, pomiędzy arkuszem (102) i częściami składowymi zakładek.

PL 213 298 B1

12. Stojak według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że zawiera co najmniej dwa arkusze (202, 202'), z których każdy ma powierzchnię prezentacyjną (203) i każdy jest przedłużony przez dwie zakładki (212, 212', 215, 215'), dociśnięte parami do siebie po tej samej stronie wkładek (218) za pomocą sprężystych łączników.

13. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładki podtrzymujące (318) rozciągają się w pierwszej płaszczyźnie, boczne zakładki (312) arkusza (302) rozciągają się w drugiej płaszczyźnie, a sprężyste środki napinające (344) rozciągają się w trzeciej płaszczyźnie, znajdującej się pomiędzy tymi dwiema płaszczyznami - wkładek (318) i zakładek (312).

14. Stojak według zastrz. 13, znamienny tym, że sprężyste środki (344) połączone z każdą wkładką podtrzymującą (318) zawierają co najmniej jeden sprężysty łącznik tworzący zamkniętą pętlę i współpracujący z jedną z zakładek (312) arkusza (302) i jedną mocującą końcówką oporową (331, 332) wkładki, tak że pętla ma kształt trójkąta o podstawie (345) równoległej do bocznych krawędzi arkusza i dwóch bokach (347, 348) skośnych w kierunkach przeciwnych względem tych krawędzi, tak że siły wywierane wzdłuż boków skośnych dają dwie przeciwnie skierowane składowe pionowe działające na wspomnianą wkładkę podtrzymującą.

15. Stojak według zastrz. 14, znamienny tym, że sprężysty łącznik (344) jest zaczepiony na haczyku (361) utworzonym w mocującej końcówce oporowej (331, 332) wkładki (318) i wchodzi w dwa wycięcia (323) odpowiedniej zakładki (312), przy czym haczyk (361) wkładki (318) i wycięcia zakładki (312) są tak rozmieszczone, że pod działaniem siły wywieranej przez sprężysty łącznik (344) w celu uwypuklenia arkusza (302), kiedy końcówka (331, 332) wkładki i odpowiednia zakładka (312) nałożą się na siebie w obszarze (371, 372) gdzie zaczynają się pokrywać, każdy skośny odcinek (347, 348) sprężystego łącznika (344) przechodzi przez wspomniany obszar (371, 372).

16. Stojak według zastrz. 13, 14 albo 15, znamienny tym, że końcówka oporowa (331, 332) każdej wkładki (318) ma boczną krawędź (329) równoległą do bocznych krawędzi (308) arkusza (302) z wycięciem (339, 340) zapobiegającym blokowaniu, tworzącą dwa obszary oporowe (371, 372).

17. Stojak według zastrz. 13, znamienny tym, że każdy haczyk (361) wkładki (318) jest utworzony przez ukształtowane w tym celu wycięcie (360).