PL212133B1 - Konstrukcja ryglowo-słupkowa - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest konstrukcja ryglowo-słupkowa.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 3419538 A1 znana jest konstrukcja ryglowo-słupkowa dla elewacji lub dachu, z metalową ramą, w której polach osadzone są szyby. Metalowa rama zawiera słupki i rozciągające się poprzecznie do nich rygle, z których każdy ma od strony krawędzi rowek do umieszczenia uszczelki, aby ułożyć szybę jej krawędzią wzdłuż obwodu na uszczelce. Do zamocowania szyby służą profile wierzchnie, które można skręcić z odpowiednimi rowkami kotwiącymi na ryglach i słupkach. Pomiędzy rowkami kotwiącymi i rowkami do umieszczenia uszczelek, zarówno na ryglach, jak też na słupkach umieszczone są rowki odwadniające, które umożliwiają odprowadzanie cieczy, wnikającej pomiędzy rowek kotwiący i szybę na ryglu względnie słupku. Rygiel zachodzi swym końcem za słupek w obszarze rowka do umieszczenia uszczelki, w związku z czym leży nieco wyżej niż słupek. Ta różnica wysokości w stosunku do szkła jest wyrównywana za pomocą uszczelek przyszybowych, mających zróżnicowaną wysokość, to znaczy uszczelki przyszybowe dla rygli nie są tak wysokie, jak uszczelki przyszybowe dla słupków. Aby zrealizować ten rodzaj połączenia, profil rygla musi być wycięty w obszarze końca. Wycięcie to oznacza większą pracochłonność, ponieważ profili nie można po prostu przycinać na długość. Zwłaszcza w przypadku długich rygli operacje potrzebne do wykonania wycięcia oraz wymagane oprzyrządowanie są skomplikowane. Ponadto wycinanie powoduje zwiększenie tolerancji, ponieważ rygiel najpierw trzeba przyciąć, a następnie wykonać w nim wycięcie, w związku z czym dokładna długość odcinka rygla, który przylega do słupka, podlega większym tolerancjom wskutek dodatkowej operacji.

Ponadto w US 5067293 A opisana jest konstrukcja ryglowo-słupkowa, zwłaszcza dla elewacji lub przeszklonych dachów, w których pola ram wstawiane są szyby, z wieloma słupkami, pomiędzy którymi zamocowane są rygle, przy czym słupki mają na zewnętrznej powierzchni od strony krawędzi rowek do umieszczenia uszczelki, w sąsiedztwie którego umieszczony jest rowek odwadniający do odprowadzania cieczy, przy czym rygiel ma na stronie zwróconej ku zewnętrznej powierzchni słupka, od strony krawędzi, rowek do umieszczenia uszczelki, zaś pomiędzy rowkami umieszczona jest listwa ustalająca.

Celem wynalazku jest zaproponowanie konstrukcji ryglowo-słupkowej opisanego na wstępie rodzaju, która charakteryzuje się prostszym montażem rygli i w której nie występuje niekorzystne wycinanie rygla.

Konstrukcja ryglowo-słupkowa, zwłaszcza dla elewacji lub przeszklonych dachów, w której pola ramy wstawiane są szyby, z wieloma słupkami, pomiędzy którymi zamocowane są rygle, przy czym słupki mają na zewnętrznej powierzchni od strony krawędzi rowek do umieszczenia uszczelki, w sąsiedztwie którego umieszczony jest rowek odwadniający do odprowadzania cieczy, przy czym rygiel ma na stronie zwróconej ku zewnętrznej powierzchni słupka, od strony krawędzi, rowek do umieszczenia uszczelki, zaś pomiędzy rowkami umieszczona jest listwa ustalająca, według wynalazku charakteryzuje się tym, że na ryglu umieszczony jest z przodu łącznik, który stanowi przedłużenie rowków i listwy ustalającej rygla i co najmniej częściowo pokrywa usytuowany od strony krawędzi rowek słupka.

Korzystnie łącznik jest zamocowany na ryglu.

Korzystnie łącznik jest utrzymywany na ryglu za pomocą elementu sprzęgającego, wsuniętego w podcięty rowek na ryglu i na łączniku.

Korzystnie element sprzęgający jest osadzony kształtowo i siłowo w rowku na ryglu.

Korzystnie element sprzęgający ma na końcu ceowy odcinek, obejmujący podstawę łącznika.

Korzystnie usytuowane pod podstawą łącznika ramię ceowego odcinka jest umieszczone w położonym po stronie krawędzi rowku odwadniającym na słupku.

Korzystnie rygiel ma z obu stron listwy ustalającej rowek odwadniający, w który wstawiony jest element sprzęgający.

Korzystnie na łączniku są ukształtowane żebra, które przylegają do rygla.

Korzystnie na łączniku są ukształtowane żebra, które przylegają do ścianek rowka i/lub listwy ustalającej rygla.

Korzystnie na łączniku ukształtowane jest co najmniej jedno żebro, które zachodzi od dołu za zewnętrzną powierzchnię rygla.

Korzystnie z przodu na ryglu znajduje się co najmniej jedno wybranie, przez które przeprowadzone jest żebro łącznika.

PL 212 133 B1

Korzystnie poniżej łącznika znajduje się pusta komora, w której umieszczana jest masa uszczelniająca do uszczelnienia rowka odwadniającego, utworzonego na ryglu i łączniku.

Korzystnie łącznik jest skręcony z usytuowanym po stronie krawędzi rowkiem na słupku.

Jeżeli na ryglu umieszczony jest z przodu łącznik, który przedłuża rowki i listwę ustalającą rygla i co najmniej częściowo pokrywa usytuowany od strony krawędzi rowek słupka, wówczas przede wszystkim zachowana jest konstrukcja zakładkowa, przy czym funkcje rowków i listwy ustalającej rygla są zachowane także w krawędziowym obszarze słupka. W szczególności łącznik pozwala na odprowadzanie napływającej cieczy do odwadniającego rowka słupka. Montaż rygla można uprościć, jeżeli przytnie się go na żądaną długość. Następnie montuje się go pomiędzy dwoma słupkami, przy czym łącznik mocuje się albo przedtem, albo potem na ryglu. Rygiel jest dzięki temu utrzymywany pomiędzy słupkami z zachowaniem niewielkich tolerancji, ponieważ jego przycinanie odbywa się tylko raz, a nie jak w stanie techniki, gdzie najpierw przycina się rygiel na żądaną długość, a następnie wykonuje w nim wycięcie. Ponadto ułatwia to montaż rygla, w związku z czym dodatkowe koszty związane z łącznikiem nie wpływają negatywnie na opłacalność rozwiązania.

Łącznik może być zamocowany na ryglu, przy czym wybór rodzaju zamocowania w zasadzie należy do specjalisty, ponieważ możliwe są tutaj wszystkie typowe techniki mocowania, jak na przykład skręcanie, sklejanie, spawanie lub inne techniki łączenia. Korzystnie stosuje się jednak mocowanie mechaniczne.

Aby mocowanie łącznika było łatwe w montażu i szybkie, jest on korzystnie utrzymywany na ryglu za pomocą elementu sprzęgającego, wsuniętego w podcięty rowek na ryglu i na łączniku. Element sprzęgający może być przy tym osadzony kształtowo i siłowo w rowku na ryglu, co zapewnia przynajmniej wstępne unieruchomienie elementu sprzęgającego. Zwłaszcza wówczas, gdy element sprzęgający ma na końcu ceowy odcinek, obejmujący podstawę łącznika, istnieje możliwość prostego przytrzymywania łącznika w sąsiedztwie profilu rygla, bez konieczności używania narzędzia do wstępnego montażu. Aby ceowy odcinek nie przeszkadzał w opieraniu łącznika na słupku, jego usytuowane na podstawie łącznika ramię jest korzystnie umieszczone w położonym po stronie krawędzi rowku odwadniającym na słupku.

Korzystnie rygiel ma z obu stron listwy ustalającej rowek odwadniający, w który wstawiony jest element sprzęgający. W elemencie sprzęgającym mogą również znajdować się kanały do odprowadzania cieczy, wspomagające działanie rowka odwadniającego.

Jeżeli na łączniku są ukształtowane żebra, które przylegają do rygla i/lub przylegają do ścianek rowka i/lub listwy ustalającej rygla, wówczas pozwala to na wstępne unieruchomienie łącznika na ryglu bez potrzeby używania dodatkowego elementu konstrukcyjnego. Żebra mogą przylegać kształtowo do powierzchni profilu rygla, dzięki czemu łącznik jest zawsze ruchomy w kierunku osi rygla.

Aby za pomocą żeber osiągnąć stabilne zamocowanie łącznika, z przodu na ryglu znajduje się co najmniej jedno wybranie, przez które wprowadzone jest żebro łącznika. Dzięki temu żebro może być zaczepione poniżej podstawy rowka względnie podstawy listwy ustalającej, umożliwiając tym samym płaskie podparcie łącznika.

Zastosowanie dodatkowego elementu konstrukcyjnego w obszarze przejścia pomiędzy ryglem i słupkiem może prowadzić do powstawania szczelin, w których może się gromadzić ciecz. Aby temu zapobiec, szczeliny te są korzystnie uszczelnione za pomocą masy uszczelniającej lub masy klejowej. Poniżej łącznika może się znajdować pusta komora, w której umieszczana jest masa uszczelniająca do uszczelnienia rowka odwadniającego, utworzonego na ryglu i łączniku. Masę uszczelniającą wprowadza się korzystnie przez otwór utworzony na przejściu pomiędzy ryglem i łącznikiem.

Aby zapewnić trwałe mechaniczne zamocowanie łącznika, jest on korzystnie skręcony z usytuowanym po stronie krawędzi rowkiem na słupku.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania konstrukcji ryglowo-słupkowej, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - konstrukcję ryglowo-słupkową z fig. 1, w schematycznym przekroju, fig. 3 - rygiel i łącznik konstrukcji ryglowo-słupkowej z fig. 1, w widoku perspektywicznym, fig. 4 - rygiel i łącznik konstrukcji ryglowo-słupkowej z fig. 3 z elementem sprzęgającym, w widoku perspektywicznym, fig. 5 - rygiel z łącznikiem w drugim przykładzie wykonania, w widoku perspektywicznym, fig. 6 - konstrukcję ryglowo-słupkową w drugim przykładzie wykonania, w widoku perspektywicznym, fig. 7A - konstrukcję ryglowo-słupkową w trzecim przykładzie wykonania, w widoku z boku, fig. 7B - konstrukcję ryglowo-słupkową z fig. 7A, w widoku z góry i częściowym przekroju, oraz fig. 7C - rygiel z konstrukcji ryglowo-słupkowej z fig. 7A, w widoku z przodu.

PL 212 133 B1

Jak widać na fig. 1 i 2, konstrukcja ryglowo-słupkowa zawiera pionowy słupek 1, z którym pod kątem prostym połączony jest rygiel 2. Rygiel 2 może również łączyć się ze słupkiem 1 pod innym kątem. Na słupku 1 od strony krawędzi umieszczone są rowki 3 i 4 do umieszczenia uszczelki przyszybowej. W sąsiedztwie rowka 3 usytuowany jest rowek odwadniający 7, przez który można odprowadzać ciecz na dół. Również z przeciwnej strony umieszczony jest rowek odwadniający 8. Centralnie na słupku 1, znajduje się listwa kotwiąca 9, w którą wstawiany jest element montażowy 102. Jak widać na fig. 2, szyby 100 można wstawiać w pola utworzone przez słupki 1 i rygle 2, przy czym spoczywają one wówczas na uszczelkach przyszybowych 5, 6 i 12. Szyby 100 są mocowane za pomocą nie przedstawionych listew wierzchnich na elemencie montażowym 102, a co za tym idzie, na słupku 1 i ryglu 2.

Na fig. 2 przedstawione są schematycznie pojedyncze kropelki, które mają ilustrować wnikanie wilgoci pomiędzy szybę 100 i rowek odwadniający 14 rygla_2. Wilgoć jest odprowadzana przez rowki odwadniające 14 i 15 na ryglu 2 do rowka odwadniającego 7 na słupku 1, a następnie usuwana z konstrukcji ryglowo-słupkowej. Szyby 100 nie stykają się przy tym z wilgocią, ponieważ spoczywają na uszczelkach przyszybowych 5 i 12, przy czym różnica wysokości w stosunku do szkła jest wyrównana za pomocą uszczelek przyszybowych 5 względnie 12, mających różne wysokości.

Na ryglu 2 umieszczona jest centralnie listwa ustalająca 13, otoczona z obu stron przez rowki odwadniające 14 i 15.

Jak widać zwłaszcza na fig. 3, obszar zakładkowy w sąsiedztwie rowka 3 słupka 1 jest utworzony z łącznika 20, stanowiącego oddzielny element względem rygla 2 i zamocowanego na nim. Łącznik 20 zawiera rowki kotwiące 22 i 23 dla poszczególnych uszczelek przyszybowych, które to rowki pokrywają się z rowkami kotwiącymi 10 i 11 rygla 2. Podobnie na łączniku 20 umieszczone są rowki odwadniające 24 i 25, które pokrywają się z rowkami odwadniającymi 14 i 15 rygla 2. Wyprofilowanie łącznika 20 odpowiada wyprofilowaniu na zewnętrznej powierzchni rygla 2. Na ryglu 2 znajduje się ponadto listwa mocująca 16, która służy do zamocowania rygla 2 na słupku 1.

W pierwszym przykładzie wykonania wynalazku łącznik 20 jest zamocowany na ryglu 2 za pomocą elementu sprzęgającego 30 (fig. 4). Element sprzęgający 30 zawiera na końcu ceowy odcinek 31, przy czym dolne ramię 32 zachodzi od dołu za podstawę łącznika 20. Element sprzęgający 30 jest korzystnie osadzony kształtowo i siłowo w rowku odwadniającym 24 względnie 25 w łączniku 20 i ryglu 2, przy czym celem wzmocnienia tego połączenia na elemencie sprzęgającym 30 można również umieścić występy lub załamania. Występy względnie załamania wchodzą w profil lub w rowki odwadniające 24 i 25. Element sprzęgający 30 można również przykręcić. W konstrukcji można zastosować jeden lub więcej elementów sprzęgających 30. Wybór jest również możliwy w odniesieniu do pozycji zamocowania. Przykładowo elementy sprzęgające 30 mogą być umieszczone także w rowkach 22 i 23 oraz na listwie ustalającej 13 względnie w tej listwie.

Na fig. 5 ukazany jest drugi przykład wykonania, w którym na łączniku 40 znajdują się, stanowiące z nim całość, elementy ustalające. Łącznik 40 zawiera od strony krawędzi po jednym rowku kotwiącym 45 i 49 oraz centralnie listwę ustalającą 47. Pomiędzy listwą ustalającą 47 i rowkiem 45 usytuowany jest rowek odwadniający 46, natomiast z przeciwnej strony znajduje się rowek odwadniający 48. Profil łącznika 40 odpowiada z kolei profilowi rygla 2, przy czym poszczególne rowki 45, 46, 48 i 49 pokrywają się z rowkami 10, 14, 15, 11 rygla 2.

Do wstępnego ustalenia pozycji listwy ustalającej 40 służy kilka żebrowych odcinków, które przylegają do różnych miejsc profilu rygla 2. Na listwie ustalającej 47 ukształtowane są ramiona 44 i 43, które obejmują z boków obie ścianki listwy ustalającej 13. Na ramieniu 43 znajduje się ogranicznik 51, zaś na ramieniu 44 znajduje się odpowiedni ogranicznik, w związku z czym ramiona 43 i 44 przylegają kształtowo do czołowej krawędzi listwy ustalającej 13, unieruchamiając skutecznie łącznik 40 w kierunku bocznym.

W ryglu 2 od czoła, w obszarze rowków 10 i 11, znajdują się wybrania 17 i 18, w które wstawiany jest odcinek łącznika 40. Łącznik 40 zawiera odcinki 41 i 42 podstawy, które częściowo zachodzą za rowki 10 i 11. W żebrach 41 i 42 podstawy są wycięte otwory, w związku z czym łącznik 40 można zamocować na ryglu 2 za pomocą śrub 55, które przechodzą przez otwory 19 w rowkach 10 i 11. Na żebrze 42 podstawy ukształtowany jest ogranicznik 50, osadzony kształtowo w wybraniu 18 żebra 11. Odcinek poprowadzony przez wybrania 17 i 18 służy jako mostek sprzęgający, który pozwala poprzez żebra 42 i 41 podstawy przedostać się do pustego profilu rygla 2. Można zastosować kilka takich mostków sprzęgających. Ponadto łącznik 40 można zamocować na ryglu 2 także za pomocą innych rodzajów zamocowania.

PL 212 133 B1

W łączniku 40 znajdują się podłużne otwory 53, które umożliwiają skręcenie łącznika 40 ze słupkiem 1.

Na fig. 6 przedstawiony jest rygiel 2 z łącznikiem 40 w konstrukcji ryglowo-słupkowej. Łącznik 40 jest za pomocą ramion 43 i 44 zamocowany z boku na ryglu 2, przy czym trwałe zamocowanie łącznika 40 odbywa się za pomocą śrub 55, wkręconych w rygiel 2 i łącznik 40. Celem odprowadzania większych sił na listwie mocującej 16 zamocowany jest przesuwny czop 61, wstawiony w otwór 60 na słupku 1. Na czopie 61 znajduje się rowek 62, mający w przybliżeniu tę samą grubość, co ścianka słupka 1, w związku z czym rygiel 2 jest łączony zatrzaskowo ze słupkiem 1. Łącznik 40 jest za pomocą śrub 55 zamocowany dodatkowo na słupku 1, przy czym śruby 55 przechodzą przez podłużne otwory 53 i otwory 63 wewnątrz rowka 3 słupka 1.

Na fig. 7A, 7B i 7C przedstawiony jest trzeci przykład wykonania wynalazku, lekko zmodyfikowany w stosunku do przykładu drugiego. Te same elementy są jednak opatrzone tymi samymi odnośnikami.

Łącznik 40' zawiera odcinki 50', które wchodzą w odpowiednie wybrania w rowkach 10 i 11 rygla 2, przy czym odcinki 50' są zaokrąglone z przodu. Ponadto na łączniku 40' ukształtowane są dodatkowe żebra 80 i 81, które wchodzą w rowki odwadniające 14 i 15 rygla 2. Poza tym łącznik 40' odpowiada łącznikowi 40. Za pomocą żeber 41 i 42 podstawy oraz żeber 80 i 81 łącznik 40' jest unieruchomiony w pionie. Ramiona, które otaczają listwę ustalającą 13, zapewniają unieruchomienie w kierunku bocznym. W celu zamocowania mechanicznego również tutaj w łącznik 40' wkręcone są śruby 55. Ponadto śruby 55 są wkręcone w rowek 3_słupka 1.

Jak widać zwłaszcza na fig. 7C, poniżej rowków odwadniających 14 i 15 rygla 2, w sąsiedztwie łącznika 40' znajduje się komora 90, otoczona z trzech stron przez łącznik 40' i przylegająca otwartym bokiem do słupka 1. Aby uszczelnić obszar przejściowy pomiędzy ryglem 2 i słupkiem 1, zwłaszcza obszar rowków odwadniających 14 i 15, komora 90 może być wypełniona masą uszczelniającą. Do tego celu służy ręczne narzędzie 70, w którym znajduje się masa uszczelniająca. Za pomocą tego ręcznego narzędzia 70 masę uszczelniającą można wprowadzić do komory 90 przez otwór 71, usytuowany pomiędzy łącznikiem 40' i ryglem 2. Pozwala to na skuteczne uszczelnienie obszaru połączenia między łącznikiem 40' i ryglem 2. Pusta komora 90 może być również wypełniona klejem, aby przy odpowiednim ukształtowaniu łącznika 40' uzyskać klejone połączenie z ryglem 2.

Claims (13)

1. Konstrukcja ryglowo-słupkowa, zwłaszcza dla elewacji lub przeszklonych dachów, w której pola ramy wstawiane są szyby, z wieloma słupkami, pomiędzy którymi zamocowane są rygle, przy czym słupki mają na zewnętrznej powierzchni od strony krawędzi rowek do umieszczenia uszczelki, w sąsiedztwie którego umieszczony jest rowek odwadniający do odprowadzania cieczy, przy czym rygiel ma na stronie zwróconej ku zewnętrznej powierzchni słupka, od strony krawędzi, rowek do umieszczenia uszczelki, zaś pomiędzy rowkami umieszczona jest listwa ustalająca, znamienna tym, że na ryglu (2) umieszczony jest z przodu łącznik (20, 40, 40'), który stanowi przedłużenie rowków (10, 11) i listwy ustalającej (13) rygla (2) i co najmniej częściowo pokrywa usytuowany od strony krawędzi rowek (3) słupka (1).

2. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że łącznik (20, 40, 40') jest zamocowany na ryglu (2).

3. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że łącznik (20) jest utrzymywany na ryglu (2) za pomocą elementu sprzęgającego (30), wsuniętego w podcięty rowek (14, 15, 24, 25) na ryglu (2) i na łączniku (20).

4. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 3, znamienna tym, że element sprzęgający (30) jest osadzony kształtowo i siłowo w rowku (14, 15) na ryglu (2).

5. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 3 albo 4, znamienna tym, że element sprzęgający (30) ma na końcu ceowy odcinek (31), obejmujący podstawę łącznika (20).

6. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 5, znamienna tym, że usytuowane pod podstawą łącznika (20) ramię (32) ceowego odcinka (31) jest umieszczone w położonym po stronie krawędzi rowku odwadniającym (7) na słupku (1).

7. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że rygiel (2) ma z obu stron listwy ustalającej (13) rowek odwadniający (14, 15), w który wstawiony jest element sprzęgający (30).

PL 212 133 B1

8. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że na łączniku (40, 40') są ukształtowane żebra (41,42, 43, 44, 80, 81), które przylegają do rygla (2).

9. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że na łączniku (40, 40') są ukształtowane żebra (43, 44, 80, 81), które przylegają do ścianek rowka i/lub listwy ustalającej (13) rygla (2).

10. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 8 albo 9, znamienna tym, że na łączniku (40, 40') ukształtowane jest co najmniej jedno żebro (41, 42), które zachodzi od dołu za zewnętrzną powierzchnię rygla (2).

11. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że z przodu na ryglu (2) znajduje się co najmniej jedno wybranie, przez które przeprowadzone jest żebro (41, 42) łącznika (40, 40').

12. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że poniżej łącznika (40, 40) znajduje się pusta komora (90), w której umieszczana jest masa uszczelniająca do uszczelnienia rowka odwadniającego (14, 15, 46, 48), utworzonego na ryglu (2) i łączniku (40, 40').

13. Konstrukcja ryglowo-słupkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że łącznik (40, 40') jest skręcony z usytuowanym po stronie krawędzi rowkiem (3) na słupku (1).