PL206288B1 - Rozszerzalny promieniowo bęben montażowy do produkcji opon - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest rozszerzalny promieniowo bęben montażowy do produkcji opon.

Tradycyjnie, opona pneumatyczna jest wyrabiana jako struktura laminowana o kształcie ogólnie biorąc toroidalnym, wzmocniona przez obrzeża, protektor, opasanie i osnowę. Opona jest wyrabiana z kauczuku, tkaniny i stali. Wykorzystywane technologie wytwarzania przede wszystkim polegają na składaniu wielu części składowych opony z płaskich pasów lub arkuszy materiału. Każdy składnik zostaje umieszczony na bębnie montażowym i przycięty na taką długość że końce schodzą się lub zachodzą na siebie, tworząc połączenie.

W pierwszym etapie montażu, osnowa może zawierać jedną lub więcej warstw, parę ścian bocznych, parę wierzchołków, wyłożenie wewnętrzne (w przypadku opony bezdętkowej), parę pasków ochronnych obrzeża i ewentualnie gumowych pasów wieńcowych. Pierścieniowe rdzenie obrzeża można wprowadzać w pierwszym etapie składania opony, a warstwa lub warstwy mogą być owinięte wokół rdzeni obrzeża tworząc „zwoje warstw”.

Zwykle składniki osnowy (z wyłączeniem rdzeni obrzeża są albo „łączone na styk” albo „łączone na zakładkę”. W połączeniu na styk końce składnika są połączone, lecz nie zachodzą na siebie. W połączeniu na zakładkę końce zachodzą na siebie.

Ten półprodukt w pierwszym etapie montażu może być kształtowany jako cylindryczny. Po zakończeniu pierwszego etapu składania opony osnowa cylindryczna zostaje rozprężona do kształtu toroidalnego. Wzmacniające pasy i włókna wprowadza się podczas drugiego etapu wytwarzania opony, który może odbywać na tym samym bębnie czyli stanowisku roboczym do składania, lub na oddzielnym stanowisku kształtowania.

Podczas rozprężania osnowy, splecionym i nieutwardzonym częściom składowym karkasu, nadaje się naprężenia wstępne. W przypadku opon do samochodów osobowych lub półciężarówek, zalecane są połączenia zakładkowe, ponieważ takie połączenie pozostaje nienaruszone, podczas gdy sploty na styk mają skłonność do otwierania się lub uszkadzania. Nawet przy dobrej adhezji splotu zakładkowego, nici kordu sąsiadujące ze splotem mają skłonność do rozciągania się, kompensującego nałożenie dwóch warstw kordu nakładki. To zlokalizowane naprężanie powoduje niejednorodność, łatwo zauważalną w badaniu rentgenowskim i ultradźwiękowym lub po fizycznym przecięciu opony i kontroli wizualnej.

Projektanci opony, dla zapobieżenia powstawaniu problemów z jednorodnością, dążyli do tego, żeby sploty różnych warstw nie biegły współliniowo na obwodzie. Uważano, że ta niewspółliniowość połączeń splotów poprawia wytrzymałość ogólną i jednolitość, mierzoną jako zmianę wartości siły przy zachowaniu wyważenia opony. Konstruktorzy byli również przekonani, że jednorodność opony można poprawić przez celowe rozmieszczenie tych nieciągłości na obwodzie opony. Znaczy to, że każdy składnik musiał być nakładany na warstwę na stanowisku składania opony, gdzie ten składnik był cięty oddzielnie.

Kiedy warstwy wzmocnione kordem są umieszczane na bębnie do składania, bardzo ważne jest, aby odstępy geometryczne obrzeża i zwoje warstw powłoki były układane równomiernie. Zmiany w cał ym procesie skł adania opony mogą powodować zmiany naprężenia kordu, Te niejednorodnoś ci mogą oddziaływać na charakterystyki jazdy i prowadzenia opony.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 6.250.356, na rzecz firmy Michelin, przedstawiono bęben do składania opony, w którym obrzeża mają dwa różne rozmiary. Konwencjonalne opony są symetryczne, z jednakowymi średnicami obrzeży. Dwa różne wymiary średnicy na oponie nasilają problemy ze składaniem opony i przedstawiany wynalazek bębna do składania obejmuje sposób i urządzenie umożliwiające składanie w pierwszym etapie opony o danym zestawie dwóch wartoś ci średnicy. Oddzielny bęben kształtujący oponę jest wykorzystywany do nadawana kształtu toroidalnego osnowie opony, do zakładania nici i pasów wzmacniających, i taki bęben został przedstawiony w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 6.234.227.

W opisie patentowym US 3867231 ujawniono bę ben montaż owy do wytwarzania opon wyposażony w zespół rdzeniowy i powierzchnię zewnętrzną do konfekcji poszczególnych części opony, zawierający elementy do promieniowego rozprężania tej powierzchni, w skład których wchodzi tarcza z rowkami spiralnymi na jej bocznej powierzchni, w których są umieszczone wodziki elementów zwię kszających średnicę zewnętrzną bębna w sposób ciągły, w zależności od kąta obrotu tarczy.

PL 206 288 B1

Z opisów patentowych US 4498948 i PL 93958 znana jest tarcza z rowkiem w postaci spirali rozciągającym się od powierzchni wewnętrznej otworu do powierzchni zewnętrznej, stosowana w bębnach do konfekcji opon jako element zespołu do zwiększania jego średnicy.

Rozszerzalny promieniowo bęben montażowy do produkcji opon, zawierający korpus zamocowany na zespole rdzeniowym bębna i mający, ruchomą w kierunku promieniowym, powierzchnię osadczą dla części składanej opony, przy czym końce tej powierzchni osadczej mają średnice jednakowe lub różne, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera tarczę krzywkową, mającą pojedynczy rowek dla wodzika krzywkowego, zapewniający ciągły zakres zmiany wybieranych średnic powierzchni osadczej w funkcji obrotu tarczy krzywkowej, przy czym końce powierzchni osadczej są ruchome w kierunku osiowym, zaś zespół rdzeniowy bębna zawiera trzpień do obracania bębna montażowego, i pierwszy wał zewnętrzny, równoległy i umieszczony mimośrodowo względem osi trzpienia, i ten pierwszy wał zewnętrzny jest połączony z pierwszym mechanizmem włączającym, a zazębienie pierwszego mechanizmu włączającego powoduje obrót pierwszego wału zewnętrznego, inicjując promieniowe rozprężanie lub kurczenie zespołu bębna, a ponadto zespół rdzeniowy bębna zawiera drugi wał zewnętrzny połączony ze środkami do osiowego przemieszczania końców bębna montażowego, i ten drugi wał zewnętrzny jest równoległy, i umieszczony mimośrodowo względem osi trzpienia.

Spiralny rowek dla wodzika krzywkowego promieniowo wznosi się lub obniża, powodując zwiększanie lub zmniejszanie średnicy z nachyleniem 40 mm na 360° obrotu bębna montażowego.

Dodatkowo ciągły zakres wybieranych średnic sięga od średnicy di do średnicy, di+50 mm lub większej.

Drugi wał zewnętrzny dołączony jest do drugiego mechanizmu włączającego, przy czym zazębienie drugiego mechanizmu włączającego powoduje obrót drugiego wału zewnętrznego, inicjując osiowe przemieszczanie końców bębna montażowego.

Drugi wał zewnętrzny na końcu zespołu bębna ma gwinty ukierunkowane przeciwnie względem przeciwległego końca zespołu bębna, przy czym obrót drugiego wału zewnętrznego w jednym kierunku powoduje przemieszczanie końców bębna montażowego w kierunku ich zbliżenia, a obrót w kierunku przeciwnym powoduje rozsuwanie końców.

Bęben montażowy zawiera trójdrożny element kodujący, zaś element kodujący zawiera trzy czujniki do wskazywania kątowego obrotu zespołu rdzeniowego bębna, przy czym poszczególne czujniki wskazują przemieszczenie kątowe, odpowiednio, trzpienia, pierwszego wału zewnętrznego i drugiego wału zewnętrznego.

Bęben montażowy zawiera środki do obliczania położenia kątowego każdego z wałów względem obranej sekwencji składania, dla inicjowania przemieszczeń zespołu bębna.

Bęben montażowy według wynalazku może rozprężać się promieniowo, i nadaje się do składania opon o jednakowych średnicach obrzeży lub o różnych średnicach obrzeży w pewnym zakresie rozmiarów. Przemieszczalne osiowo końce bębna montażowego mogą być uszczelniane hermetycznie dla umożliwienia nadmuchiwania i kształtowania toroidalnego, z pominięciem zdejmowania z bębna montażowego do drugiego etapu składania opony.

Rozszerzalny promieniowo bęben montażowy według wynalazku zawiera tarczę krzywkową o pojedynczym rowku dla wodzika krzywkowego. Rowek dla wodzika krzywkowego zapewnia zmianę średnicy w ciągłym zakresie zmiany wybieranych średnic, i stabilne powiększanie średnic bębna w funkcji obrotu tarczy krzywkowej. Spiralny rowek dla wodzika krzywkowego promieniowo wznosi się i opuszcza, zależnie od kierunku obrotu, powodując zwiększanie lub zmniejszanie średnicy z prędkością 40 mm na 360° obrotu bębna montażowego. Ciągły zakres wybieranych średnic sięga od średnicy di do średnicy całkowitego rozprężenia de, która jest równa lub większa, niż di+50 mm.

Możliwość realizacji wielu przesunięć bębna montażowego osiąga się za pomocą specjalnej konstrukcji bębna według niniejszego wynalazku. Zespół rdzeniowy bębna ma trzpień umożliwiający obrót bębna montażowego, wał napędowy, który przechodzi przez środek trzpienia, i pierwszy wał zewnętrzny połączony ze środkami promieniowego rozprężania bębna montażowego. Pierwszy wał zewnętrzny jest równoległy i rozmieszczony mimośrodowo względem osi trzpienia. Wał napędowy zapewnia ruch obrotowy pierwszego wału zewnętrznego, za pośrednictwem pierwszego zewnętrznego mechanizmu włączającego. Zazębienie pierwszego mechanizmu włączającego powoduje obrót pierwszego wału zewnętrznego, inicjując promieniowe rozprężanie lub kurczenie zespołu bębna.

Zespół rdzeniowy bębna poza tym zaopatrzony jest w drugi wał zewnętrzny połączony ze środkami do osiowego przemieszczania końców bębna montażowego. Drugi wał zewnętrzny jest równoległy, umieszczony mimośrodowo względem osi trzpienia. Drugi wał zewnętrzny połączony jest z drugim

PL 206 288 B1 mechanizmem włączającym. Zazębienie drugiego mechanizmu włączającego (z wałem napędowym) powoduje obrót drugiego wału i zainicjowanie osiowego przemieszczenia końców bębna montażowego.

Drugi wał zewnętrzny ma ukierunkowane przeciwnie gwinty, przy czym jeden z gwintów połączony jest z jednym końcem bębna montażowego, natomiast gwint skierowany przeciwnie połączony jest z przeciwległym końcem bębna montażowego. Obrót drugiego wału zewnętrznego powoduje zbliżanie końców, czyli przemieszczanie końców jednego w stronę drugiego, natomiast obrót w przeciwnym kierunku rozsuwa końce.

W wyniku faktu, ż e cały bęben może być obracany przez trzpień niezależnie od działania wałów zewnętrznych, pierwszego i drugiego, oznacza, że dokładne położenie, w którym znajduje się zespół bębna co do szerokości osiowej, stopnia rozprężenia promieniowego i obrotu kątowego nie jest określone, jeśli nie ma środków do ustalania tych położeń. Rozprężany promieniowo bęben montażowy zaopatrzony jest w trójdrożny środek kodowania zapewniający dokładne rozmieszczanie w każdym położeniu bębna montażowego.

Element kodujący zawiera trzy czujniki do wskazywania przemieszczenia kątowego zespołu rdzenia bębna. Te trzy czujniki wskazują przemieszczenie kątowe trzpienia, odpowiednio, pierwszego wału zewnętrznego i drugiego wału zewnętrznego. Każdy element kodujący ma czujnik, który jest umieszczony w pobliżu krążka pierścieniowego, który jest zamocowany na stałe do jednego z wałów. Krążek pierścieniowy ma powierzchnię odczytową, która umożliwia czujnikowi detekcję dokładnego położenia odpowiedniego wału. Wartość kąta obrotu wałów jest odczytywana i podawana zwrotnie do środków służących do przeliczania położenia kątowego każdego z wałów w stosunku do wyznaczonej z góry sekwencji składania, inicjując przemieszczenia zespołu bębna.

Określenia „Bieżnik” oznacza część kauczukową, która po związaniu z osnową opony, stanowi tę część opony, która wchodzi w kontakt z nawierzchnią drogi, przy normalnym napompowaniu i obciążeniu opony.

„Kord” oznacza jedną z wzmacniających nici, z których składają się warstwy w oponie.

„Obrzeże” oznacza tę część opony, która stanowi pierścieniowy rozciągliwy element owinięty warstwą nici kordu ewentualnie z różnymi elementami wzmacniającymi, jak na przykład płetwami, blokami, wierzchołkami, nakładkami i paskami ochronnymi obrzeża, dopasowujące się do projektowanej obręczy.

„Obwodowe” oznacza linie lub kierunki biegnące wzdłuż obwodu powierzchni pierścieniowego bieżnika prostopadle do kierunku osiowego.

„Opona radialna” oznacza oponę pneumatyczną opasaną czyli ograniczoną obwodową, w której nici kordu w warstwie przechodzącej od jednego do drugiego obrzeża są ułożone tak, że nici kordu tworzą kąty od 65° do 90° w stosunku do płaszczyzny równikowej opony.

„Osiowy” lub „osiowo” oznacza linie lub kierunki równoległe do osi obrotu opony.

„Osłona” oznacza osnowę opony wraz z przyporządkowanymi elementami opony poza bieżnikiem.

„Osnowa” oznacza nie wulkanizowany laminat materiału warstw opony i innych części składowych opony przyciętych na długość odpowiednią do połączenia, lub już połączonych w kształt cylindryczny lub toroidalny. Do osnowy przed wulkanizacją przy wytwarzaniu kształtowanej w formie opony można wprowadzać składniki dodatkowe.

„Paski ochronne obrzeża”, określenie odnosi się do wąskich pasków materiału rozmieszczonych wokół zewnętrznej strony obrzeża, ochraniające warstwy kordu od działania obręczy, zapewniające elastyczne uginania się wokół brzegu obręczy, i uszczelniające oponę.

„Płaszczyzna równikowa” oznacza płaszczyznę prostopadłą do osi obrotu opony i przechodzącą przez środek jej bieżnika.

„Podzespół” oznacza nie wulkanizowany zespół laminowanych części składowych opony, na który może być naniesiona, jedna lub więcej niż jedna warstwa wzmacniająca z nici kordu, oraz inne części składowe tworzące osnowę opony.

„Promieniowy i „promieniowo oznacza kierunki skierowane promieniowo do wewnątrz lub na zewnątrz osi obrotu opony.

„Struktura pasowa” lub „pasy wzmacniające” oznacza przynajmniej dwie warstwy pierścieniowe lub warstwy nałożonych nici kordu, tkanych lub nie tkanych, stanowiąca podkład bieżnika, nie zakotwiczona do bieżnika, i mająca zarówno lewe, jak i prawe kąty ułożenia nici kordu w zakresie 17° do 27° w stosunku do płaszczyzny równikowej opony.

PL 206 288 B1 „Szerokość bieżnika” oznacza długość łuku powierzchni bieżnika w kierunku osiowym, to znaczy w płaszczyźnie równoległej do osi obrotu opony.

„Ściana boczna” oznacza część opony między bieżnikiem a obrzeżem.

„Warstwa” oznacza ciągłą warstwę pokrytych kauczukiem równoległych nici kordu.

„Wieniec” oznacza górną część ściany, bezpośrednio pod krawędzią bieżnika.

„Wierzchołek” oznacza elastomerowy element wypełniający znajdujący się powyżej obrzeża i znajdujący się między warstwami a podwinięciem warstwy.

„Wkładka” oznacza część elastomerową stosowaną jako element usztywniający, zwykle znajdujący się w obszarze ściany bocznej opony.

„Wyłożenie wewnętrzne” oznacza warstwę, jedną lub więcej, elastomeru lub innego materiału tworzącego powierzchnię wewnętrzną opony bezdętkowej, i która zawiera płyn napełniający oponę.

Wynalazek opisano poniżej w przykładzie wykonania i w odniesieniu do załączonych rysunków, na których: fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym promieniowo rozprężany bęben według niniejszego wynalazku; fig. 2 - w widoku z rozłożeniem, zespół rozprężanego bębna, z zespołem rdzeniowym bębna, zespołem różnicowym sprzęgła włączalnego, zespołem zewnętrznym, zespołem środkowym i zespołem wewnętrznym oraz elementem kodującym; fig. 3 - w widoku perspektywicznym z rozłożeniem zespół rdzeniowy, z trzpieniem środkowym, pierwszym wałem zewnętrznym, drugim wałem zewnętrznym i elementem kodującym, fig. 4 - w widoku perspektywicznym z rozłożeniem zespół zewnętrzny, przy czym przyjmuje się za oczywiste, że zespół wewnętrzny jest identyczny jak zespół zewnętrzny z tym wyjątkiem, że jest zwrócony w przeciwnym kierunku, i w niektórych przypadkach ma średnicę obrzeża inną, niż zespół zewnętrzny, fig. 5 - w widoku perspektywicznym zespół wewnętrzny z ukazaniem mechanizmów do promieniowego rozprężania części powierzchni osadczej, fig. 6 - w widoku osiowym rozprężany promieniowo bęben według niniejszego wynalazku, fig. 7 - w przekroju rozprężany promieniowo bęben według niniejszego wynalazku, fig. 8 - w widoku prostopadłym tarczę krzywkową z rowkiem spiralnym, przy czym widok przedstawiony jest jako przekrój wzdłuż linii 8-8 z fig. 7, fig. 9 - w przekroju, tarczę krzywkową z fig. 8, fig. 10 - tarczę krzywkową w widoku perspektywicznym, fig. 11 - w widoku perspektywicznym zespół regulacji średnicy według niniejszego wynalazku, przy czym zespół regulacji średnicy stanowi część składową zespołu wewnętrznego i zespołu zewnętrznego, fig. 12 - zespół regulacji średnicy w innym widoku perspektywicznym, fig. 13 w widoku perspektywicznym, zespół regulacji średnicy z usuniętą tarczą krzywkową, i odsłoniętym mechanizmem przesuwnym do promieniowego rozprężania powierzchni osadczej rozprężanego promieniowo bębna montażowego, fig. 14 - w widoku perspektywicznym z perspektywy według fig. 12, z usuniętym pierś cieniem wsporczym, z widoczną przeciwległą stroną mechanizmu przesuwnego, fig. 15 - w widoku prostopadłym zespół regulacji średnicy z fig. 11, fig. 16 -w widoku osiowym zespół regulacji średnicy z fig. 11, fig. 17 - w widoku prostopadłym od przeciwnej strony zespół regulacji średnicy z fig. 11, fig. 18 - widok zespołu regulacji średnicy w przekroju, fig. 19 do fig. 26 - rozprężany promieniowo bęben w różnych etapach składania opony; fig. 27A i 27B - w widokach perspektywicznych promieniowo zewnętrzne części zespołu wewnętrznego i zewnętrznego, z ukazaniem powierzchni osadczej dla opony z częściami podtrzymującymi znajdującymi się w położeniu promieniowo zewnętrznym w obszarze rowka, w który wchodzi obrzeże, przy czym na fig. 27B elementy wsporcze przedstawiono jako zmniejszone dla umożliwienia składania obrzeża, fig. 28A i 29B - w powiększonym widoku perspektywiczny mechanizm przedstawiany na fig. 27A i fig. 28B, a fig. 29A i fig. 29A - w widoku prostopadłym mechanizm w położeniu, odpowiednio, górnym i położeniu wycofania.

Na fig. 1 i 2 przedstawiono promieniowo rozprężany bęben montażowy 10. Ten bęben 10 ma pojedynczy zespół rdzeniowy 12 bębna zaopatrzony w trzpień 120 połączony z wałem napędowym 13, który steruje obrotem wału napędowego, pierwszym wałem zewnętrznym 140, który steruje rozprężaniem promieniowym, i drugim wałem zewnętrznym 160, który steruje osiowym rozprężaniem lub kurczeniem bębna 10. Pierwszy wał zewnętrzny 140 i drugi wał zewnętrzny 160 jest napędzany przez różnicowy zespół sprzęgłowy 11. Pierwszy zewnętrzny mechanizm włączający 11A steruje pierwszym wałem zewnętrznym 140, natomiast drugi zewnętrzny mechanizm włączający 11B steruje drugim wałem zewnętrznym 160A, Bęben 10 zawiera zespół zewnętrzny 24, zespół środkowy 20 i zespół wewnętrzny 22, promieniowo zewnętrzna powierzchnia tych zespołów 20, 22, 24 stanowi powierzchnię osadczą 21, na której może odbywać się składanie opony. Powierzchnia wsporcza 21 ma końce 23, na których znajduje się zespół wewnętrzny 22 i zespół zewnętrzny 24. Cała powierzchnia wsporcza 21 ma możliwość rozprężania się promieniowego, jak również kurczenia się w taki sposób, że na bębnie montażowym w przedstawiony sposób można dokonać całego montażu opony w pierwszym i drugim

PL 206 288 B1 etapie. Cały bęben montażowy 10 i zespól rdzeniowy 12 bębna są przykręcone śrubami w miejscu oznaczonym odnośnikiem 110 do maszyny 112 do produkcji opon, która zapewnia obracanie wału głównego czyli trzpienia 120. Bezpośrednio przed miejscem 110 zamocowania do maszyny do produkcji opon przedstawiono element kodujący 30. Ten trójdrożny element kodujący 30 zawiera czujniki 31A, 31B, 31C, pierścieniowy krążek kodujący 32A, 32B, 32C, przy czym każdy krążek promieniowy ma powierzchnię odczytową, odpowiednio 33A, 33B, 33C. Element kodujący 30 zapewnia sposób identyfikowania położenia pierwszego wału zewnętrznego 140 względem trzpienia 120, z wykorzystaniem jednego z czujników 31A i jednego z krążków 32A. Drugi czujnik 31B i krążek 32B są wykorzystywane do ustalania przemieszczenia kątowego drugiego wału zewnętrznego 160 względem trzpienia 120, a trzeci czujnik kodera 31C i pierścieniowy krążek 32C z powierzchnią odczytową 33C zapewnia identyfikację bezwzględnego przemieszczenia kątowego trzpienia 120. Dzięki temu, z kombinacji czujników znana jest dokładna pozycja kątowa każdego wału 120, 140 i 160. Ta pozycja względna tych trzech wałów 120, 140, 160 zapewnia precyzyjną informację o dokładnej pozycji sprzętu w każdym momencie. Umożliwia to komputerowi ustalenie dokładnego ustawienia mechanizmu w dowolnym punkcie z zastosowaniem oprogramowania czasu rzeczywistego. Powodem, że to staje się ważną cechą charakterystyczną tego typu rozprężanego bębna montażowego 10 jest fakt, że przy rozprężaniu w sposób według wynalazku ten bęben 10 w sposób opisany poniżej zapewnia prawie nieskończoną liczbę położeń rozprężenia w wyznaczonym zakresie. To umożliwia wytwarzanie za pomocą tego bębna dowolnej liczby rozmiarów opon z dowolną kombinacją średnic. Ponadto umożliwia on stosowanie dla końców 23 różnych średnic, tak że można otrzymywać różne średnice obrzeża przy wytwarzaniu opon o innych średnicach po lewej stronie opony, niż po prawej stronie. W większości zastosowań opony są symetryczne, przy czym obrzeża mają właściwie tę samą średnicę. W niektórych oponach jednakowoż, obrzeża mogą mieć średnice różne, tworząc konstrukcję asymetryczną. W takim przypadku ważne jest, aby pierścieniowy bęben montażowy mógł być zrealizowany w ten sposób, aby mógł uwzględniać różne średnice rdzeni obrzeży. Jak to objaśniono poniżej, ten rozprężany promieniowo bęben montażowy 10 stanowi środek ułatwiający wytwarzanie takich opon z zachowaniem precyzji.

Na fig. 3 przedstawiono w widoku perspektywicznym z rozłożeniem zespół rdzeniowy 12 bębna ze środkiem kodującym 30 pokazanym oddzielnie od zespołu rdzeniowego 12 bębna. Zespół rdzeniowy 12 bębna, jak to pokazano, ma trzpień 120, który jest zamocowany do maszyny 112 do produkcji opon przez przedstawiony mechanizm wsporczy 110. Trzpień 120 ma przekrój, z trzema wklęsłymi krzywiznami 420, jak to przedstawiono. Wewnątrz tych trzech wklęsłych krzywizn 420 znajduje się pierwszy wał zewnętrzny 120 i drugi wał zewnętrzny 160. Jak to przedstawiono, w pobliżu każdej z wklęsłości 420 trzpienia 120 znajdują się szyny - prowadnice 130. Te szyny - prowadnice 130 zapewniają fizyczne zamocowanie dla zespołu zewnętrznego 221, zespołu środkowego 20 i zespołu wewnętrznego 22 promieniowo rozprężanego bębna montażowego 10, i umożliwia liniowe przemieszczanie się końców 23 zespołów zewnętrznych i wewnętrznych wzdłuż tych prowadnic - szyn 130.

Jeśli chodzi o pierwszy wał zewnętrzny 140, to przez ten wał transmitowane jest całe sterowanie rozprężaniem promieniowym. Jak to przedstawiono, wał 140 ma szczelinę 148A, szczelina 148A stanowi rowek klinowy dla zespołów 142 wypustów mechanizmów, które przedstawiono po każdej stronie wału. Zespół 142 wypustu mechanizmu zawiera mechanizm wypustowy, który jest prowadzony w szczelinie 148A wału, oprawę 139 łożyska i tuleję wypustową 147, która zawiera wypustową nakrętkę kulkową 147A wewnątrz tulei wypustowej 147. Tuleja wypustową 147 przechodzi przez łożysko 139 i jest połączona z nakrętką zabezpieczającą 141. Połączenie pary zespołów mechanizmów wypustowych 142 z wałem 140 zapewnia promieniowe rozprężanie bębna montażowego 10. Na każdym końcu wału 140 znajduje się obudowa łożyskowa 144 zawierająca, jak to pokazano, łożysko 145. Obudowa łożyskowa 144 ma, przedstawione, otwory 465 do połączenia wału 140 bezpośrednio z trzpieniem 120, za pośrednictwem przedstawionych na rysunku otworów gwintowanych 466.

Przedstawiony w górnej części fig. 3 drugi wał zewnętrzny 160, zapewnia liniowe przemieszczanie do wewnątrz i na zewnątrz końców 23 bębna montażowego. Przemieszczenie to jest realizowane przez zastosowanie gwintowanego wału 160, przy czym gwintowany wał na jednym kocu 160A jest nagwintowany w kierunku przeciwnym, niż na drugim końcu 160B. Te dwie części 160A i 160B wału są oznaczone tymi odnośnikami 160A i 160B na tej figurze. Rolkowa obudowa 167 nakrętki zawiera gwintowane łożysko 166, zwane nakrętką rolkową, które zazębione jest z gwintowaną częścią 160A lub 160B i zapewnia przemieszczanie liniowe bębna montażowego 10. Na każdym końcu wału 160, jak już wspomniano, znajduje się jedna z tych obudów 167 nakrętek rolkowych, które przy włączeniu sprzęgła różnicowego 11B podczas obrotu wału 160, przemieszczają się w przeciwnych kierunkach,

PL 206 288 B1 a obudowy 167 nakrętek rolkowych przemieszczają się do wewnątrz przy jednym kierunku wału 160, i w przeciwnym kierunku przy przeciwnym kierunku obrotu wału 160. Na każdym końcu wału 160 zamocowana jest obudowa łożyskowa 165 z łożyskiem wewnętrznym 164, przy czym obudowa łożyskowa 165 ma cztery otwory 465, przez które gwintowane elementy złączne mogą łączyć wał 160 z trzpieniem 120, jak to pokazano w przypadku otworów gwintowanych 466.

Poniżej, w odniesieniu do fig. 4 do 18, opisano szczegółowo zespół zewnętrzny 24 i zespół wewnętrzny 22. W poniższym omówieniu należy zaznaczyć, że mechanizmy zespołu zewnętrznego 24 są identyczne z mechanizmami zespołu wewnętrznego 22, z wyjątkiem dostosowania do produkcji opony o różnych średnicach obrzeży. W tych przypadkach, kiedy opona jest wykonywana z jednakowymi średnicami, zespoły, wewnętrzny i zewnętrzny, są faktycznie identyczne, zwrócone tyko w przeciwnych kierunkach na wale 12, przy czym między nimi jest umieszczony zespół środkowy 20. W przykładzie przedstawionym na figurach, średnice zespołów, zewnętrznego i wewnętrznego, w zależności od budowanej opony, są zaprojektowane odpowiednio do osadzenia na nich opon o różnych średnicach po stronie wewnętrznej ściany bocznej i zewnętrznej ściany bocznej opony.

Na fig. 4, w lewym narożniku przedstawiono zespół mankietowy 200. W sąsiedztwie zespołu nośnego 220 znajduje się zespół 240 sterowania średnicą. W sąsiedztwie zespołu 240 sterowania średnicą znajduje się rozprężany promieniowo zespół 260 segmentów. W sąsiedztwie zespołu 260 segmentów, znajduje się zespół uszczelniający 280. Zespół uszczelniający 280 stanowi środek zamykania końców 23 zespołu zewnętrznego 24 i zespołu wewnętrznego 22. Jak to pokazano, zespół uszczelniający 280 może być elastyczną membraną.

Należy zwrócić uwagę na fig. 5, gdzie przedstawiono szczegółowo zespół mankietowy 200. Każdy zespół mankietowy 200 zawiera wiele zespołów segmentów zawijających 212, pierścień krzywkowy 202, na których opierają się zespoły 212. Każdy zespół 212 segmentów zawijających zawiera zespół dźwigniowy 210. Zespół dźwigniowy 210 zawiera blok 213 popychaczy, blok zaczepowy 209 i dwa ramiona dźwigniowe 215. Blok 213 popychaczy jest sztywno połączony z osiowo zewnętrzną częścią zespołu 212 segmentów. W promieniowo wewnętrznym miejscu popychacz 211 jest zamocowany do bloku wodzika krzywkowego 213 w taki sposób, że wodzik krzywkowy 211 wędruje po powierzchni 202. W miarę wędrowania wodzika krzywkowego 211 po powierzchni 202, wznosi on blok 213 wodzika krzywkowego, przemieszczający cały segment 212 promieniowo na zewnątrz, przechodząc promieniowo do wewnątrz. Blok wodzika krzywkowego jest połączony z blokiem zaczepowym 209 mechanizmem dźwigniowym z dwoma ramionami dźwigniowymi 215, ramiona dźwigniowe 215 są połączone zarówno z blokiem 213 wodzika krzywkowego, jak i blokiem zaczepowym 209 wieloma zespołami łożyskowymi, z których każdy zawiera łożysko 219, podkładkę unieruchamiającą 217 i wkręty 218, ustalające położenie łożyska. Umożliwia to ruch przegubowy ramienia dźwigniowego 215 zapewniający niezbędne przemieszczanie zespołów segmentowych 212.

Ponadto na fig. 5 w górnym prawym narożniku przedstawiono pierścień 214 popychaczy. Do pierścienia 214 popychaczy przymocowane są trzy cylindry 216. Te cylindry 216 są przymocowane do pierścienia 214 popychaczy, i jak to pokazano poza tym na fig. 4, cylindry zazębione są z podporami liniowymi 242. Jak to pokazano w widoku czołowym z fig. 6, podpory liniowe 242 sprzęgają się z szynami/prowadnicami 130 zapewniając liniowe przemieszczanie segmentów 212 podczas operacji znanej jako nawijanie podczas składania opony. Występują 24 równoodległe segmenty nawojowe 212. Jak pokazano, segmenty te są rozmieszczone w różnych odstępach wokół powierzchni obwodowej pierścienia krzywkowego 202. Liniowe pobudzanie cylindrów 216 powoduje toczenie się łożyska 211 po powierzchni krzywkowej pierścienia krzywkowego 202 który następnie przemieszcza zespół dźwigniowy 210 podnosząc zewnętrzną część segmentu nawojowego 212 i przemieszczając ją zarówno promieniowo na zewnątrz przy równoczesnym przemieszczaniu bocznym do wewnątrz powodując rozpieranie warstwę i wyłożenie.

W przypadku rozprężanego promieniowo bębna montażowego 10, pokazanego w przekroju na fig. 7, przedstawiono w połączeniu wszystkie poprzednio omówione części składowe. Poza omówionymi uprzednio częściami składowymi przedstawiono przekładnię napędową 13A, która jest dostosowana do umieszczenia jej na środku głównego wału napędowego 120, przy czym ta przekładnia 13A jest przedstawiona jako połączona ze sprzęgłem włączającym 11A. Na przekroju wzdłuż linii 8-8 na fig. 7 przedstawiono tarczę krzywkową 245. Jak to pokazano na fig. 8, w tarczy krzywkowej 245 wycięty jest spiralny rowek 243. Spiralny rowek 243 jest nacięty tak, że przy stałej prędkości zwiększania kąta, przy obrocie o 360° bębna, od położenia 0° do 360° powoduje przemieszczenie na zewnątrz wzdłuż średnicy o 40 mm. Jak to pokazano, bęben 10 w rzeczywistości może obracać się poza 360°

PL 206 288 B1 względem osi obrotu bębna w taki sposób, że przedstawiona tarcza 245 może powodować promieniowe rozprężanie wzdłuż rowka 243 wodzika krzywkowego ze zwiększeniem średnicy o 50 mm.

Figura 9 przedstawia przekrój tarczy krzywkowej 245 z rowkiem 243 wodzika krzywkowego.

Figura 10 przedstawia w widoku perspektywicznym tarczę krzywkową 245 z rowkiem 243 wodzika krzywkowego. Jest oczywiste, że każdy z zespołów, zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny, odpowiednio 22 i 24, ma tarczę wodzika krzywkowego.

Na fig. 11 przedstawiono tarczę 245 wodzika krzywkowego, jako część zespołu 240 sterowania średnicą. Na zewnątrz tarczy 245 wodzika krzywkowego przedstawiono tuleję łożyskową 249, która naciska na tarczę 245 wodzika krzywkowego i pokrywa parę łożysk 252 przedstawione na fig. 18, przy czym tuleja łożyskowa 249, jak to pokazano, styka się z kołem zębatym 244, a cały zespół następnie jest zatrzymywany przez pierścień blokujący 253 przedstawiony jako umieszczony wewnątrz koła zębatego 244.

Na fig. 12 przedstawiono pierścień wsporczy 250. Między pierścieniem wsporczym 150 a tarczą krzywkową znajduje się wiele zespołów ślizgowych 247. Między każdymi dwoma zespołami ślizgowymi 247 znajduje się ustalacz, czyli odstępnik ograniczający 251.

Na fig. 13 i 14 przedstawiono dwa widoki perspektywiczne zespołu 240 sterowania średnicą. Na fig. 13, tarczę krzywkową usunięto, odsłaniając łożysko 248 wodzika krzywkowego. Łożysko 248 wodzika krzywkowego jest zaprojektowane jako dopasowane do spiralnego rowka 243. Jak to pokazano, łożyska 248 wodzików krzywkowych przy przemieszczaniu się w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek zegara w widoku z fig. 12, zwiększają promieniowe przemieszczenie na zewnątrz. Ten promieniowy wzrost przemieszczenia łożysk 248 wodzików krzywkowych jest obliczony jako dokładnie takie samo wzniesienie rowka 243 wodzika krzywkowego. Zapewnia to, że w miarę obrotu bębna 10, każdy wodzik krzywkowy jest przemieszczany precyzyjnie o tę samą wartość wymiarową na zewnątrz lub ewentualnie do wewnątrz. Przy tym promieniowo zewnętrzna powierzchnia wszystkich zespołów ślizgowych 247 precyzyjnie przemieszcza się z tą samą prędkością; zatem każde przemieszczenie bębna daje pewną, dokładnie i precyzyjnie wyznaczoną, średnicę co każde 360° obrotu zewnętrznej powierzchni zewnętrznej 21 bębna. Ta właściwość pozwala ustawić bęben montażowy 10 z nieskończoną liczbą wyznaczonych z góry średnic w określonym zakresie spiralnego rowka 243.

Na fig. 14 przedstawiono tylną stronę zespołu 240, przy czym zespół ślizgowy oznaczony jako 247 przedstawiono jako ustawiony w pewnym odstępie przez odstępnik ograniczający 251. Jak to pokazano w widoku od tyłu, każdy z odstępników ograniczających 251 jest efektywnie rozmieszczony wzdłuż linii promieniowej przecinającą się dokładnie z osią obrotu bębna 10. Zespoły ślizgowe 247 wtedy ślizgają się między ich odstępnikami ograniczającymi 251 ruchem promieniowym na zewnątrz lub do wewnątrz, zależnie od obrotu bębna 10. Jak to pokazano, podpory liniowe 242 zapewniają przemieszczanie osiowe, czyli przemieszczanie liniowe do wewnątrz lub na zewnątrz, zależnie od potrzeby.

Figury 15 i 16 ponadto przedstawiają w widoku z boku i w widoku czołowym zespół 240 sterowania średnicą, natomiast fig. 17 przedstawia odwrotną stronę zespołu 240 sterowania średnicą a linia 18-18 na fig. 17 oznacza przekrój przedstawiony na fig. 18, ukazujący wszystkie mechanizmy wewnętrzne tego zespołu 240 sterowania średnicą. Jak to pokazano, tarcza krzywkowa 245 ma spiralny rowek 243 przedstawiony z łożyskiem 248 wodzika krzywkowego przymocowanym do zespołu ślizgowego 247 i umieszczonego w pewnej części rowka spiralnego 243. Tuleja łożyskowa 249 naciska na tarczę krzywkową 245 i pierścień wsporczy 250 przytrzymując zespoły ślizgowe i odstępniki 251. Bezpośrednio pod tuleją łożyskową 249 znajdują się dwa łożyska rolkowe 252, które są przytrzymywane przez tuleję łożyskową 249 i przedstawiony pierścień blokujący 253. W sąsiedztwie tulei łożyskowej 249 znajduje się koło zębate 244. Wewnątrz zespołu 240 sterowania średnicą przedstawiono podpory liniowe 242. Te podpory liniowe 242 są przymocowane do szyn prowadzących 130. Te części składowe stanowią główne cechy charakterystyczne bębna montażowego 10. Po złożeniu zespół sterowania średnicą znajduje się promieniowo wewnątrz rozprężanego promieniowo zespołu 260 segmentów, i zespołu uszczelniającego 280.

Jak to pokazano na fig. 19, na środku bębna montażowego 10 znajduje się środkowy element wsporczy 290. Środkowy element wsporczy jest przymocowany do trzpienia 120 i wystaje promieniowo na zewnątrz i ma ukształtowaną cylindrycznie powierzchnię zewnętrzną z parą pierścieni 292 po każdej stronie elementu wsporczego 290. Wewnątrz pierścieni 292 i po obu stronach elementu wsporczego 290 znajdują się pary uszczelnień 284 i 282. Do pierścieni wsporczych po każdej stronie bębna montażowego 10 przymocowany jest elastyczny element uszczelniający 280. Na zewnątrz bębna

PL 206 288 B1 montażowego znajduje się zespół środkowy 20. Te elementy tworzą hermetyczne zamknięcie pozwalające na doprowadzanie próżni i nadciśnienia do poszczególnych części składowych.

Poniżej opisano kolejność operacji bębna przy wytwarzaniu opony według niniejszego wynalazku.

Jak to pokazano na fig. 19, najpierw zostaje naniesione wyłożenie wewnętrzne 40 na promieniowo zewnętrzną powierzchnię 21 bębna montażowego 10, znaną skądinąd jako powierzchnia osadcza 21. Korzystne jest, jeżeli do jednego środkowego segmentu pomostowego 262 bębna doprowadzona jest próżnia w celu dociśnięcia przedniej krawędzi wyłożenia wewnętrznego 40 do bębna 10. W celu naniesienia wyłożenia wewnętrznego 40 obraca się cały bęben 10. Możliwe jest nakładanie jednej lub dwóch warstw wyłożenia wewnętrznego 40. Następnie na stronę zarówno lewą, jak i prawą zespołów, wewnętrznego i zewnętrznego, 22, 24 bębna 10 nakładany jest podzielony pasek ochronny 44 obrzeża. Odsłonięte powierzchnie promieniowe segmentów 262 i wewnętrzne powierzchnie boczne segmentów nawojowych 212 tworzą wycięcia, w które wchodzi w pokazany sposób podzielony pasek ochronny 44 obrzeża. Wewnętrzna krawędź podzielonego paska ochronnego 44 obrzeża potem zachodzi, jak to pokazano, na wierzch krawędzi zewnętrznych wyłożenia wewnętrznego 44. Po nałożeniu podzielonych pasków ochronnych 44 obrzeża, zewnętrzna średnica bębna 10 wraz z segmentami nawojowymi stanowi w przybliżeniu płaską cylindryczną powierzchnię do nanoszenia następnych składników.

Następnie nakładany jest materiał laminowany 50 w jednej lub dwóch warstwach. Materiał laminowany 50 po tym zabiegu całkowicie pokrywa wyłożenie wewnętrzne i podzielone paski ochronne 44 obrzeża. Zewnętrzne krawędzie materiału laminowanego 50 zachodzą na wierzch segmentów nawojowych 212 na zewnętrznych końcach 23 bębna 10. Materiał laminowany 50 może być wstępnie złożony z pasami gumy, zewnętrznym i wewnętrznym, współliniowymi z krawędziami, zewnętrzną i wewnętrzną warstwy laminatu. W rozwiązaniu alternatywnym, pasy gumowe mogą być nakładane na odsłonięte powierzchnie promieniowe segmentów zawijających przed nałożeniem materiału laminowanego 50 na bęben 10. Materiał laminowany 50 jest nakładany przez obrót całego bębna 10. Następnie na wierzchu materiału laminowanego 50, zarówno na lewym, jak i na prawym zespole 240 sterowania średnicą, umieszczane są wkładki z twardego kauczuku, zwane zaczepami 60. Zewnętrzne pionowe powierzchnie zaczepów 60 wyznaczają następnie linię złożenia zwojów warstw. Zaczepy 60 są nanoszone przez obrót całego bębna 10. Po nałożeniu stykające się końce zaczepów 60 są zszywane.

Na fig. 20 przedstawiono niewielkie zwiększenie średnicy lewego zespołu 240 sterowania średnicą, a prawy zespół 240 sterowania średnicą jest wykorzystywany do zwiększenia naprężenia obręczy w zaczepach 60. Zespoły 20 sterowania średnicą są uruchamiane równocześnie za pośrednictwem wspólnego wirującego kulkowego wału wielowypustowego 140. Kulkowy wał wielowypustowy 140 odbiera ruch obrotowy dla tarczy 245 z krzywką spiralną w każdej z sekcji zespołu 240 sterowania średnicą w stosunku do całego bębna. Obrót tarczy 245 z krzywką spiralną powoduje ruch promieniowy zespołów ślizgowych 247 podtrzymujących poszczególne segmenty bębna. Zespół środkowych segmentów pomostowych 270 spoczywa na zewnętrznej stronie elastycznych tulei 280 lewego i prawego zespołu 240 sterowania średnic, tak że ruch promieniowy pomostów 270 będzie zgodny ze średnicą zespołu 240 sterowania średnicą. Ten ruch jest typowy w przypadku każdej zmiany średnicy bębna 10.

Na fig. 21 przedstawiono sposób realizacji zawijania końców warstw wokół zaczepów 60. Zawijanie rozpoczyna się od uruchomienia cylindrów pneumatycznych 216, które poruszają wspólny pierścień 214 popychaczy, w każdej sekcji zawijania, ruch pierścieni 214 popychaczy powoduje równoczesne przemieszczanie licznych segmentów zawijających 212. Dzięki kształtowi wspólnego pierścienia krzywkowego 202 na każdej z sekcji 212 zawijania, następuje wstępne przemieszczenie promieniowo na zewnątrz z następnym stopniowo większym przemieszczeniem osiowym. Ogólne przemieszczenie powoduje wymuszenie przemieszczenia zakończenia warstwy w górę, wokół zaczepów 60 i na materiał laminowany 50. Po zamocowaniu zawinięć do materiału laminowanego 50, następuje odwrócenie kierunku działania cylindrów pneumatycznych 216, co powoduje przemieszczanie się pierścieni 214 popychaczy w kierunku przeciwnym dla wycofania segmentów zawijających 212.

Zgodnie z fig. 22, następna sekwencja wytwarzania opony wymaga przemieszczania obrzeży 70 i 72 wkół bębna 10 w kierunku osiowym. Obrzeża 70, 72 są ustawione wprost nad kieszeniami 274, 275 ukształtowanymi w segmentach 262 każdej z sekcji 260 sterowania średnicą. Po ustawieniu obrzeży 70, 72 bezpośrednio nad tymi kieszeniami, czyli rowkami 274, 275 utworzonymi przez segmenty 262, następnie zwiększa się średnica obu sekcji zespołu 240 sterowania średnicą aż do stanu bezpośrednio przed zetknięciem się mniejszego obrzeża 70 z zawinięciem na zewnętrznej stronie

PL 206 288 B1 założonej warstwy materiału laminowanego 50. Po zetknięciu się obrzeża 70 z tym zawinięciem warstwy, mechanizmy wsporcze, czyli ramiona 270 odprzęgają się odchylając się promieniowo do wewnątrz segmentów 262. Te cechy charakterystyczne omówiono w dalszej części tekstu niniejszego dokumentu i przedstawiono na fig. 27A, 27B, 28B i fig. 29A oraz fig. 29A i 29B. Po zetknięciu się mniejszego obrzeża 70 następuje zwiększenie średnicy sekcji regulacji, lewej i prawej, aż do zetknięcia się większego obrzeża z paskiem gumy po zewnętrznej stronie założonej warstwy 50. W tym momencie mechanizmy wsporcze, czyli ramiona 270 zostają odprzęgnięte, odchylają się z umożliwieniem wejścia większej średnicy obrzeża w kieszeń 275 obrzeża. W tym momencie to zwiększenie średnicy umożliwia całkowite osadzenie obu obrzeży 70, 72. w odpowiednich ich kieszeniach 274, 275.

Jak to pokazano na fig. 23, nanosi się pozostałe składniki osnowy opony razem, choć nie wyłącznie, z wierzchołkiem, rozdzielonym paskiem ochronnym obrzeża z odsłoniętą powierzchnią podzielonej części nałożonego wcześniej podzielonego paska ochronnego obrzeża, i wprowadza się materiał ściany bocznej, przy czym przy nanoszeniu tych części składowych obraca się cały bęben. Przedstawiono to dodatkowo na fig. 24 i 24A.

Jak to przedstawiono na fig. 25, nad środkiem osiowym i promieniowym bębna można umieścić uprzednio wytworzone opasanie 54 i bieżnik 52. Można to zrealizować za pośrednictwem pierścienia wspierającego bieżnik i opasanie na maszynie 112 do wytwarzania opon, nie przedstawionej. Bęben 10 do wytwarzania opony następnie zmniejsza nastawę szerokości obrzeża przez uruchomienie wspólnej śruby rolkowej 160, która steruje osiowym położeniem zespołów 240, lewego i prawego sterowania średnicą, jak również mechanizmów zawijających 200. W miarę osiowego przemieszczania się do wewnątrz zespołów 240, lewego i prawego, regulacji średnicy, prześlizgują się one pod zewnętrznymi krawędziami wielu środkowych segmentów pomostowych 270. Podczas tej operacji do komory utworzonej przez wewnętrzne uszczelnienie hermetyczne 280 w bębnie 10, wewnątrz wewnętrznego wyłożenia 40 opony 2, i elastyczne tuleje 280 na zespołach 240, lewym i prawym, sterowania średnicą wprowadza się powietrze. Należy zauważyć, że powierzchnia wewnętrzna sekcji obrzeża W osnowie opony i elastyczne tuleje 280 w tym momencie w zespole do wytwarzania opony są wprowadzone w dół, na dno kieszeni 274, 275 obrzeża, tworząc hermetyczne uszczelnienia. Wypadkowy osiowy ruch do wewnątrz obrzeży 70, 72 pod działaniem powietrza napełniającego spowoduje rozprężenie średnicowe środka opony 2 do zgodności średnicy wewnętrznej opasania 54 bieżnika i bieżnika 52. W rozwiązaniu alternatywnym, po całkowitym napełnieniu opony 2, bieżnik 52 i elementy opasania mogą być nanoszone z wykorzystaniem podawacza i z obrotem całego zespołu bębna. Następnie w razie potrzeby dokonuje się zszycia zespołu bieżnika i opasania. Oponę 2 po złożeniu z łatwością zdejmuje się z bębna 10 przez zmniejszenie średnicy obu zespołów 240 sterowania średnicą. Złożoną i zmontowaną oponę 2 przedstawiono na fig. 26.

Dla dodatkowego objaśnienie możliwości przemieszczania rozprężanego promieniowo zespołu segmentowego 260 przez zespoły 240 sterowania średnicą, należy zwrócić uwagę na fig. 27A do 29B. Na fig. 27A i 27B, pokazano zespół segmentowy 260. Zespół segmentowy 260 ma wiele segmentów 262. Jak to pokazano, każdy segment 262 ma nacięty po jednej stronie rowek zaczepowy 264. Kiedy segmenty 262 są ustawione współliniowo, to kieszeń 274, 275 obrzeża tworzy rowek pierścieniowy do pomieszczenia obrzeży 70 lub 22. Jak to przedstawiono na fig. 27A, ramię wsporcze 270 przedstawiono jako sąsiadujące z segmentami 262 i umieszczone między nimi. Ramię 270 w położeniu całkowicie uniesionym zapewnia dodatkowe podparcie dla opony 2 podczas jej składania. Po przeciwnej stronie kieszeni 274 znajduje się powierzchnia końcowa 265.

Na fig. 27B przedstawiono ramiona 270 w położeniu wycofania, z odsłonięciem całej kieszeni 274, 275 obrzeża do pomieszczenia obrzeża 70, 72. Każdy segment 262 ma dźwignię ślizgową 269, która jest połączona z podporą liniową 271. Podpora liniowa 271 jest uchwycona, jak to pokazano w segmencie 262. Ta dźwignia ślizgowa 269 i podpora liniowa 271 zapewniają ruch umożliwiający wycofanie ramienia 270. Odbywa się to za pomocą dźwigni środkowej 266, która jest połączona z ramieniem 270. Ramię 270 jest połączone z dźwignią środkową za pośrednictwem kołka 273 i poza tym jest zamocowane kołkiem 273 do przedstawionego segmentu 262. Palce ślizgowe 268, jak to pokazano, działają jako prowadnice zapewniające, że segmenty 262 przy ich promieniowym rozprężaniu utrzymują kierunek promieniowy przy osiąganiu przez bęben położenia całkowitego rozprężenia.

Na fig. 29A i 29B przedstawiono ramię 270 w położeniu górnym w przypadku montażu opony, i w położeniu wycofania, w przypadku zakładania obrzeża. Jak to pokazano, mechanizm ślizgowy 269 przemieszczając się wzdłuż podpory liniowej 271 wycofuje się przemieszczając palec ślizgowy 268 w przybliżeniu o odległość D, jak to pokazano. W miarę poruszania się palca ślizgowego 268 wstecz,

PL 206 288 B1 ramię 266 dźwigni pośredniej odciąga ramię 270 do położenia wycofania obracając ramię 270 kątowo o przedstawiony kąt α. To ramię całkowicie odsłania kieszeń 274 obrzeża. Ta odmiana wykonania, jak to pokazano, pozwala na podparcie części składowych opony, podczas ich składania i przed zamocowaniem obrzeża 70, 72. Po zamocowaniu obrzeża 70, 72, blokuje ona i unieruchamia w tym położeniu części opony.

W rozwiązaniu alternatywnym, element uszczelniający 280 może być po prostu zamocowany wokół segmentów 262, i żaden mechanizm dźwigniowy może nie być potrzebny. W takiej sytuacji, na rowku 274 tworzącym kieszeń po prostu rozpięta jest membrana 280, umożliwiając wytwarzanie opony 2. Jakkolwiek nie zapewnia to silnego podparcia przy nakładaniu części składowych, to uważa się, że wprowadzenie obrzeża zapewni odpowiednie zszycie w tym momencie, kiedy bęben jest w stanie całkowitego rozprężenia powodując, że obrzeże ściska razem złożone części składowe opony.

Jak to przedstawiono, rozprężany promieniowo bęben montażowy 10 zapewnia wytwarzanie opony 2 na całej rozciągłości etapów pierwszego i drugiego składania opony, przy czym na tym bębnie montażowym można nakładać bieżnik 52 i opasującą strukturę wzmacniającą 54, umożliwiając całkowite wykonanie opony w stanie gotowym do wulkanizacji w formie do opon.

W świetle zamieszczonego opisu niniejszego wynalazku możliwe są jego odmiany. Jakkolwiek dla zilustrowania niniejszego wynalazku przedstawiono pewne reprezentatywne odmiany wykonania, to dla specjalisty jest oczywiste, że możliwe jest dokonanie różnych zmian i modyfikacji bez wychodzenia poza zakres wynalazku. Należy zatem uznać, że w poszczególnych konkretnych opisanych odmianach wykonania można dokonywać zmian mieszczących się w wybranym zakresie wynalazku określonym w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (7)

1. Rozszerzalny promieniowo bęben montażowy do produkcji opon, zawierający korpus zamocowany na zespole rdzeniowym bębna i mający, ruchomą w kierunku promieniowym, powierzchnię osadczą dla części składanej opony, przy czym końce tej powierzchni osadczej mają średnice jednakowe lub różne, znamienny tym, że zawiera tarczę krzywkową (245), mającą pojedynczy rowek (243) dla wodzika krzywkowego, zapewniający ciągły zakres zmiany wybieranych średnic powierzchni osadczej (21) w funkcji obrotu tarczy krzywkowej (245), przy czym końce (23) powierzchni osadczej (21) są ruchome w kierunku osiowym, zaś zespół rdzeniowy (12) bębna zawiera trzpień (120) do obracania bębna montażowego (10), i pierwszy wał zewnętrzny (140), równoległy i umieszczony mimośrodowo względem osi trzpienia (120), i ten pierwszy wał zewnętrzny (140) jest połączony z pierwszym mechanizmem włączającym (11A), a zazębienie pierwszego mechanizmu włączającego (11 A) powoduje obrót pierwszego wału zewnętrznego (140), inicjując promieniowe rozprężanie lub kurczenie zespołu bębna (10), a ponadto zespół rdzeniowy (12) bębna zawiera drugi wał zewnętrzny (160) połączony ze środkami (11B) do osiowego przemieszczania końców (23) bębna montażowego (10), i ten drugi wał zewnętrzny (160) jest równoległy, i umieszczony mimośrodowo względem osi trzpienia (120).

2. Bęben montażowy według zastrz. 1, znamienny tym, że spiralny rowek (243) dla wodzika krzywkowego promieniowo wznosi się lub obniża, powodując zwiększanie lub zmniejszanie średnicy z nachyleniem 40 mm na 360° obrotu bębna montażowego.

3. Bęben montażowy według zastrz. 1, znamienny tym, że dodatkowo ciągły zakres wybieranych średnic sięga od średnicy di do średnicy, di + 50 mm lub większej.

4. Bęben montażowy według zastrz. 1, znamienny tym, że drugi wał zewnętrzny (160) dołączony jest do drugiego mechanizmu włączającego (11B), przy czym zazębienie drugiego mechanizmu włączającego (11B) powoduje obrót drugiego wału zewnętrznego (160), inicjując osiowe przemieszczanie końców (23) bębna montażowego (10).

5. Bęben montażowy według zastrz. 4, znamienny tym, że drugi wał zewnętrzny (160) na końcu (21) zespołu (1) bębna ma gwinty (160A i 160B) ukierunkowane przeciwnie względem przeciwległego końca (23) zespołu (10) bębna, przy czym obrót drugiego wału zewnętrznego (160) w jednym kierunku powoduje przemieszczanie końców (23) bębna montażowego (10) w kierunku ich zbliżenia, a obrót w kierunku przeciwnym powoduje rozsuwanie końców (23).

6. Bęben montażowy według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera trójdrożny element kodujący (30), zaś element kodujący (30) zawiera trzy czujniki (31A, 31B, 31C) do wskazywania kątowego

PL 206 288 B1 obrotu zespołu rdzeniowego (10) bębna, przy czym poszczególne czujniki wskazują przemieszczenie kątowe, odpowiednio, trzpienia (120), pierwszego wału zewnętrznego (140) i drugiego wału zewnętrznego (160).

7. Bęben montażowy według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera elementy obliczania położenia kątowego każdego z wałów (120, 140, 160) względem obranej sekwencji składania, dla inicjowania przemieszczeń zespołu (10) bębna.