PL206240B1 - Imak nożowy, zwłaszcza noża przyspągowego i nóż strugowy, zwłaszcza przyspągowy - Google Patents

Abstract

Wynalazek dotyczy konstrukcji imaka nożowego, zwłaszcza noża przyspągowego struga węglowego oraz noża strugowego, zwłaszcza przyspągowego, znajdującego zastosowanie do urabiania calizny węglowej techniką strugową. Imak nożowy (1) posiada kieszeń wtykową (6), ograniczoną dwoma bocznymi ściankami oporowymi (24, 25), przednią ścianką oporową (13) i podwyższoną w części górnej (5) tylną ścianką oporową (15). Odzrobowa boczna ścianka oporowa (24) wystaje na odcinku do przedniej ścianki oporowej (13), powyżej odociosowej bocznej ścianki oporowej (25). Czoło przedniej ścianki oporowej (13) wyposażone jest w odpowiednio ukształtowany nosek (31), dający dodatkowe podparcie głowicy (3) noża strugowego (2), a także w otwór wlotowy (17) na sworzeń zabezpieczający (11), ryglujący nóż strugowy (2) w pozycji osadzenia w imaku nożowym (1). W nożu strugowym (2) jedna strona trzonu nożowego (4) ma powierzchnię większą od drugiej, odociosowej strony tego trzonu, przy czym odociosowa strona trzonu nożowego (4) posiada krawędziowo otwarty wpust przyporowy (9) dla sworznia zabezpieczającego (11).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest imak nożowy, zwłaszcza noża przyspągowego i nóż strugowy, zwłaszcza przyspągowy, znajdujący zastosowanie w strugach urabiających, wykorzystywanych w szczególności do urabiania pokładów węgla w górnictwie podziemnym.

Strugi urabiające z imakami nożowymi i osadzonymi w nich nożami urabiającymi, zamocowanymi na stałe przez przyspawanie, znane są i stosowane od wielu lat. Na głowicy struga imaki nożowe rozmieszczone są wzdłuż jej wysokości, dla każdego z kierunków pracy struga. Każdy z imaków nożowych posiada otwartą od góry kieszeń wtykową dla osadzenia w niej trzonu noża urabiającego. Patrząc zgodnie z kierunkiem pracy struga kieszeń wtykowa imaka nożowego ma dwie boczne ścianki oporowe, jedną przednią ściankę oporową i jedną wystającą do góry tylną ściankę oporową, zlokalizowaną naprzeciw przedniej ścianki oporowej. Na każdej części głowicy struga znajduje się przynajmniej jeden imak nożowy do osadzenia noża przyspągowego, tnącego węgiel bezpośrednio przy spągu pokładu.

Wszystkie noże urabiające, a zwłaszcza nóż przyspągowy, podlegają bardzo dużym obciążeniom, powodującym ich bardzo szybkie zużywanie się. Wysokie obciążenia działające na nóż przyspągowy są przenoszone również na imak tego noża poprzez trzon noża urabiającego. Skutkiem wynikającym z tych wysokich obciążeń jest konieczność dokonywania regularnej wymiany noży struga węglowego. Jak wynika z praktyki, decydującym momentem dla wykonania wymiany wszystkich noży strugowych jest zużycie imaka noża przyspągowego.

Znany jest na przykład z niemieckiego opisu patentowego DE 299 01 985 U1 imak nożowy, który za wyjątkiem otworu wtykowego dla zabezpieczenia osadzenia noża zbudowany jest symetrycznie i posiada tylną ściankę oporową, która swą wysokością wyraź nie wystaje ponad obydwie boczne ścianki oporowe oraz przednią ściankę oporową, co zapewnia szerokopłaszczyznowe podparcie noża urabiającego przy dużych obciążeniach, oraz w trakcie biegu powrotnego struga. W imakach takich, patrząc zgodnie z kierunkiem pracy struga, podwyższenie zlokalizowane na tylnej ściance oporowej celowo znajduje się tylko w jej centralnej strefie i opada ku obu bocznym ściankom oporowym, przy czym równocześnie czołowe powierzchnie stref bocznych tylnej ścianki oporowej wyposażone są w powierzchnie odprowadzają ce drobne frakcje urobku. Dzię ki temu pomię dzy bocznymi ś ciankami oporowymi a tylną ścianką oporową nie powstaje martwa przestrzeń, która miałaby tendencję do wypełniania się pyłem węglowym, a pył ten jest korzystnie odprowadzany.

Celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji imaka nożowego, zwłaszcza noża przyspągowego struga węglowego, oraz takiego noża strugowego, zwłaszcza przyspągowego, przystosowanego do współpracy z tym imakiem, która pozwoli na zminimalizowanie zużycia powierzchni kontaktowych w obrębie kieszeni wtykowej, a w efekcie pozwoli na przedłużenie żywotności tych elementów i wydłużenie okresu czasu między wymianami noży strugowych.

Istota wynalazku polega na tym, że w imaku jedna boczna ścianka oporowa, zlokalizowana przeciwległe do ociosu węglowego, a więc odzrobowa, wystaje zarówno ponad przednią ściankę oporową, jak i ponad drugą, zlokalizowaną po stronie odociosowej boczną ściankę oporową, stanowiąc przedłużone boczne podparcie dla trzonu noża strugowego od strony odzrobowej.

W preferowanym wykonaniu wyższa boczna ścianka oporowa wystaje ponad niższą boczną ściankę oporową na całym odcinku do przedniej ścianki oporowej w zasadzie o stałą wysokość.

Korzystnie kieszeń wtykowa zlokalizowana jest asymetrycznie pomiędzy bocznymi ściankami oporowymi, a odległość od wzdłużnej płaszczyzny środkowej kieszeni wtykowej do zewnętrznej powierzchni odociosowej niższej bocznej ścianki oporowej jest mniejsza od odległości między tą wzdłużną płaszczyzną środkową a odzrobową powierzchnią zewnętrzną wyższej bocznej ścianki oporowej.

Właściwym jest przy tym, gdy wyższa boczna ścianka oporowa ma większą grubość, niż niższa, odociosowa ścianka oporowa.

W takim przypadku korzystnym jest, gdy grubość wyż szej, odzrobowej bocznej ś cianki oporowej przynajmniej na części jej wysokości maleje ku górze imaka nożowego.

Ponadto powierzchnia zewnętrzna wyższej bocznej ścianki oporowej na części jej wysokości może przebiegać pod skosem względem wzdłużnej płaszczyzny środkowej kieszeni wtykowej.

Korzystnym jest również takie wykonanie imaka nożowego, w którym tylna ścianka oporowa posiada tylko w swej strefie środkowej podwyższenie wystające ponad obydwie boczne ścianki oporowe, stanowiące dodatkowe tylne podparcie noża strugowego.

PL 206 240 B1

Dla zapewnienia dobrego odprowadzenia pyłu i drobnych frakcji urobku celowym jest, aby powierzchnie górnych części obu bocznych ścianek oporowych opadały skośnie ku kieszeni wtykowej.

Najlepiej jest, gdy te skosy przebiegają względem wzdłużnej płaszczyzny środkowej kieszeni wtykowej pod kątem zbliżonym do 93°.

Jednocześnie pożądanym jest takie wykonanie imaka nożowego, w którym wewnętrzne powierzchnie bocznych ścianek oporowych ograniczające po bokach kieszeń wtykową są płaskie, a ich wzajemna rozbieżność postępuje w kierunku od dna kieszeni wtykowej ku górze imaka nożowego.

W takim przypadku wewnętrzne powierzchnie oporowe obydwóch bocznych ścianek oporowych przebiegają w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny kieszeni wtykowej ukośnie pod kątem równym 1° - 2°, korzystnie zaś 1,8°.

Pożądanym jest również, aby wewnętrzne powierzchnie przedniej i tylnej ścianek oporowych były nachylone w stosunku do kierunku roboczego struga pod kątem nachylenia mieszczącym się w zakresie 50° - 60°, korzystnie zaś 54° +/- 1°.

Dno kieszeni wtykowej jest przy tym korzystnie otwarte.

Dla pewnego zabezpieczenia noża strugowego w imaku nożowym stosować należy rozwiązanie, w którym imak w przedniej ściance oporowej ma otwór wlotowy dla trzonu sworznia zabezpieczającego, przechodzący w wykonany w wewnętrznej powierzchni niższej, odociosowej bocznej ścianki oporowej wpust i/lub otwór przyporowy dla swobodnego końca trzonu sworzniowego, przechodzący przez całą, tylną ściankę oporową, dzięki czemu sworzeń zabezpieczający zostaje wbity w imak nożowy, a jego trzon zaryglowany w bezpiecznym położeniu równocześnie na przedniej, tylnej i niższej bocznej ściankach oporowych, przy jednoczesnym usunięciu pyłu węglowego.

Szczególnie korzystnym jest, gdy otwór wlotowy i otwór przyporowy mają w przekroju poprzecznym kształt zbliżony do kwadratu z zaokrąglonymi wierzchołkami, przy czym prześwit otworu wlotowego i otworu przyporowego mają stałą wysokość, a jego szerokość zwęża się wraz ze wzrostem głębokości, wykazując zbieżność.

Najlepiej jest w takim przypadku, gdy przednia ścianka oporowa ponad otworem wlotowym dla sworznia zabezpieczającego posiada wystający ku przodowi nosek, stanowiący osłonę dla głowicy sworznia zabezpieczającego.

W takiej konfiguracji dodatkowo celowym jest wykonanie imaka, w którym powierzchnia czołowa noska ma ścięcie i/lub zagłębienie dla dodatkowego podparcia głowicy noża urabiającego.

Najkorzystniej jest wówczas, gdy zagłębienie we frontowej ścianie noska ma kształt zbliżony do litery V z prostymi krawędziami, przy czym punkt zbieżności tych krawędzi leży w przybliżeniu w jednej płaszczyźnie pionowej ze szczytowym punktem podwyższenia części górnej tylnej ścianki oporowej, pokrywającej się z wzdłużną płaszczyzną środkową kieszeni wtykowej.

Pożądanym jest ponadto takie wykonanie imaka nożowego, w którym odcinek przejściowy bocznej strefy tylnej ścianki oporowej, powyżej odociosowej, niższej bocznej ścianki oporowej wyposażony jest w zaokrąglone, nieckowate zagłębienie.

Zagłębienie to winno celowo opadać ukośnie ku środkowi kieszeni wtykowej, tworząc na odociosowej, niższej bocznej ściance oporowej, względnie również ponad nią, powierzchnię prowadzącą, ułatwiającą wprowadzenie trzonu noża strugowego do kieszeni wtykowej.

Istota noża strugowego według wynalazku polega na tym, że jedna, odzrobowa strona trzonu nożowego ma większą powierzchnię przylegania do kieszeni wtykowej, niż druga, odociosowa strona tego trzonu nożowego, przy czym trzon nożowy jest wyposażony w krawędziowo otwarty wpust dla sworznia zabezpieczającego, zlokalizowany w jego ścianie odociosowej, o mniejszej powierzchni przylegania.

Zasadnicza zaleta imaka nożowego według wynalazku polega na tym, że jego wyższa, boczna ścianka oporowa tworzy powyżej niższej bocznej ścianki oporowej dodatkowe wsparcie boczne osadzonego i zabezpieczonego w kieszeni wtykowej noża strugowego. Taka konstrukcja imaka sprawdza się szczególnie w zastosowaniu do noży strugowych przyspągowych, ponieważ siły przenoszone przez nóż przyspągowy, a stąd również obciążenia imaka nożowego tego noża przyspągowego są zdecydowanie większe od obciążeń oddziaływujących na pozostałe imaki nożowe. Jednakże konstrukcja taka bez przeszkód może być wykorzystana również do mocowania pozostałych noży strugowych struga urabiającego. Dzięki wyższej, odzrobowej bocznej ściance oporowej uzyskuje się wyraźnie lepsze podparcie trzonu noża strugowego na podlegającej większym obciążeniom odzrobowej, bocznej ściance oporowej, ograniczającej kieszeń wtykową. W ten sposób przeciwdziała się również skłonności do wychyłów osadzonego w imaku noża strugowego, przy niższych jednostkowych siłach

PL 206 240 B1 docisku między powierzchniami kontaktowymi. Duże siły poprzeczne, powstające w związku z głębokim wrębem w urabianą caliznę przy przekładce przenośnika prowadzącego strug urabiający przenoszone na imaki nożowe i jego kieszenie wtykowe mają korzystniejszy rozkład, co umożliwia ich przejmowanie i przeciwdziałanie wybijaniu, bądź rozkalibrowaniu kieszeni wtykowych. Jednocześnie dzięki asymetrii ukształtowania kieszeni wtykowej imaka według wynalazku oraz zróżnicowanej grubości jego bocznych ścianek oporowych, dostosowanej do występujących obciążeń, kieszeń wtykowa uzyskuje korzystniejszą geometrię, zapobiegającą bezpośredniemu działaniu na imak sił powodowanych skrawaniem calizny węglowej.

Zasadniczą zaletą noża strugowego według wynalazku jest to, że może on opierać się swą odzrobową, większą powierzchniowo stroną przylegania na odpowiadającej jej wyższej bocznej ściance oporowej kieszeni wtykowej imaka na całej wysokości kieszeni wtykowej, co pozwala na ograniczenie obciążeń jednostkowych, pochodzących od urabiania calizny.

Wynalazek został bliżej objaśniony w przykładzie wykonania na rysunku, gdzie fig. 1 przedstawia imak noża strugowego przyspągowego z osadzonym w nim i zabezpieczonym nożem urabiającym w uproszczonym przekroju wzdł u ż nym, fig. 2 - imak noż owy w widoku perspektywicznym, fig. 3 - imak nożowy w widoku bocznym, fig. 4 - imak nożowy w widoku czołowym, fig. 5 - przekrój poprzeczny imaka nożowego dokonany wzdłuż płaszczyzny I-I zaznaczonej na fig. 3 oraz fig. 6 - przekrój poziomy przez imak nożowy wzdłuż płaszczyzny II - II zaznaczonej na fig. 3.

Przedstawiony w przykładzie imak nożowy 1 noża urabiającego przeznaczony jest do osadzania w nim noża strugowego przyspągowego 2. Nóż strugowy przyspągowy 2 wystaje w stanie zamontowania swą głowicą 3 na zewnątrz imaka nożowego 1, przy czym głowica 3 wyposażona jest we wlutowaną płytkę skrawającą 3A z twardego stopu, oraz przynajmniej jedną, również wlutowaną kształtkę 3B z twardego stopu, zlokalizowane na powierzchniach skrawających głowicy 3. Głowica 3 noża strugowego przyspągowego 2 tworzy jedną całość z trzonem 4, który wsunięty jest w otwartą w części górnej 5 imaka nożowego 1 kieszeń wtykową 6 i osadzony jest w niej kształtowo (fig. 1). Trzon 4 posiada w swej bocznej powierzchni 7 mniej więcej równoległy do dolnej powierzchni 8 wpust przyporowy 9 dla trzonu sworzniowego 10 sworznia zabezpieczającego 11, służącego do ustalania pozycji montażowej noża strugowego przyspągowego 2 w kieszeni wtykowej 6.

Opisywany imak nożowy 1 znajduje zastosowanie jako najniżej położony, bądź jeden z dwóch najniżej położonych imaków nożowych 1, przyspawanych do nienarysowanej głowicy strugowej struga ciągnionego po prowadnicy strugowej przenośnika zgrzebłowego łańcuchowego. Imak nożowy 1 jest przy tym swą dolną stroną 12 tak przyspawany do korpusu głowicy strugowej, że kieszeń wtykowa 6, względnie część górna 5 imaka nożowego 1 zwrócona jest ku spągowi, dzięki czemu płytka skrawająca 3A i kształtka 3B noża strugowego przyspągowego mogą urabiać węgiel w strefie połączenia spągu i ociosu pokładu. Pracujący, nienarysowany strug, porusza się w kierunku roboczym A zaznaczonym strzałką (fig. 1). Kierunek roboczy A wyznacza równocześnie kierunek roboczy noża strugowego przyspągowego 2 i w stanie zmontowania na korpusie głowicy struga imak nożowy 1 jest tak usytuowany, że jego pionowa wzdłużna płaszczyzna środkowa M jest równoległa do kierunku roboczego A struga. Uwidoczniona boczna powierzchnia 7 trzonu nożowego 4 skierowana jest w prezentowanym ustawieniu (fig. 1) i przy oznaczonym kierunku roboczym A struga w stronę ociosu, podczas gdy przeciwległa powierzchnia trzonu nożowego 4 skierowana jest ku stronie odzrobowej wyrobiska ścianowego. W tej sytuacji od przodu trzon nożowy 4 podpierany jest przez przednią ściankę oporową 13 kieszeni wtykowej 6, natomiast jego tylna strona 14 wspiera się na tylnej ściance oporowej 15 kieszeni wtykowej 6 imaka nożowego 1. Ścianka przednia 16 trzonu nożowego 4 na całej swej wysokości przebiega prostoliniowo, ale w stosunku do kierunku roboczego A struga usytuowana jest ukośnie w tył aż do dolnej powierzchni 8, podczas gdy jego tylna strona 14 na większej części swej wysokości przebiega równolegle w stosunku do ścianki przedniej 16, natomiast poniżej przechodzi w odcinek dolny 14A, którego powierzchnia wyznacza kąt prosty w stosunku do kierunku roboczego A struga. Wewnętrzne powierzchnie kieszeni wtykowej 6 na przedniej i tylnej ściankach oporowych 13, 15 wykazują odpowiednie nachylenie w stosunku do kierunku roboczego A struga, przy czym ten kąt α wynosi około 54,5°.

Jak widać (fig. 1) trzon sworzniowy 10 sworznia zabezpieczającego 11 przechodzi zarówno przez otwór wlotowy 17 w przedniej ściance oporowej 13, jak i przez otwór przyporowy 18 w tylnej ściance oporowej 15 imaka nożowego 1, względnie sięga do tego otworu przyporowego 18 i równocześnie częściowo znajduje się we wpuście przyporowym 9 zlokalizowanym w bocznej powierzchni 7 trzonu nożowego 4. Dla zaryglowania sworznia zabezpieczającego 11 w pozycji montażowej, w której

PL 206 240 B1 jego głowica 19 przylega do wewnętrznej powierzchni 20 przedniej ścianki oporowej 13, w zagłębieniu 9A wykonanym w bocznej powierzchni 7 trzonu nożowego 4, znajduje się element zaciskowy 21 o kształcie zbliżonym do litery L wykonany z tworzywa sztucznego, przy czym jego krótsze ramię ryglujące 22 wyposażone jest w otwór, względnie okrągłe wybranie i sięga do nacięcia przyporowego 23 na sworzniu zabezpieczającym 11. Dla wymontowania tego sworznia zabezpieczającego 11 z pozycji zamontowanej koniecznym jest przyłożenie relatywnie dużej siły do głowicy 19 w kierunku zgodnym z kierunkiem roboczym A struga, przy czym niezbędnym jest użycie do tego celu stosownego narzędzia, jako że w trybie roboczym struga siły działające na nóż urabiający 2 skierowane są przeciwnie do kierunku roboczego A struga. Jedna z dwóch bocznych ścianek oporowych 24, 25 imaka nożowego 1, a mianowicie usytuowana po stronie odzrobowej z tyłu za nożem strugowym 2, boczna ścianka oporowa 24 jest dłuższa i wyższa niż druga boczna ścianka oporowa 25 usytuowana od strony odociosowej. Ta dłuższa i wyższa boczna ścianka oporowa 24 wystaje równocześnie ponad przednią ściankę oporową 13.

Kieszeń wtykowa 6 imaka nożowego 1 (fig. 2) ograniczona jest przez przednią ściankę oporową 13, tylną ściankę oporową 15 oraz obydwie boczne ścianki oporowe 24, 25. Górna część 26 odzrobowej, bocznej ścianki oporowej 24 wystaje ponad górną część 27 drugiej, odociosowej, bocznej ścianki oporowej 25 o około 1/3 wysokości h całej wysokości h niższej, bocznej ścianki oporowej 25 na całej długości kieszeni wtykowej 6, a wystający jej odcinek ma stałą wysokość (fig. 3, fig. 5). Dzięki temu ograniczająca kieszeń wtykową 6 wewnętrzna powierzchnia 28 bocznej ścianki oporowej 24 tworzy rozciągającą się na wysokości kieszeni wtykowej 6 wyraźnie większą powierzchnię wsparcia, niż wewnętrzna powierzchnia 29 niższej bocznej ścianki oporowej 25 wyposażona we wpust 29A dla sworznia zabezpieczającego 11. Ponieważ strug w czasie pracy, gdy porusza się zgodnie z kierunkiem roboczym A struga dla urabiania ociosu z odpowiednią głębokością zabioru musi być dociskany do ociosu, trzon nożowy 4 osadzony w imaku nożowym 1, oraz boczna ścianka oporowa 24, zlokalizowana od strony odzrobowej, wystawione są na działanie większych obciążeń, niż występujące po stronie odociosowej. Większa powierzchnia podparcia na wewnętrznej powierzchni 28 bocznej ścianki oporowej 24 jest dostosowana do przejęcia wielkości tych obciążeń. Dzięki swej odpowiedniej wysokości i długości boczna ścianka oporowa 24 gwarantuje przy tym, że w momencie krytycznym oddziaływania głowicy 3 noża strugowego przyspągowego 2 na trzon nożowy 4, znajduje on podparcie prawie na całej wysokości po stronie odzrobowej. W ten sposób cały odcinek bocznej ścianki oporowej 24 wystający ponad górną część 30 przedniej ścianki oporowej 13 i górną część 27 drugiej bocznej ścianki oporowej 25 tworzy dodatkowe odzrobowe wsparcie dla odzrobowej strony trzonu nożowego 4 noża strugowego przyspągowego 1. Boczna ścianka oporowa 24 rozciąga się aż do wystającego noska 31 przedniej ścianki oporowej 13 (fig. 1).

Szczególnie dobrze uwidocznione jest (fig. 5), że zarówno górna część 26 bocznej ścianki oporowej 24, jak i górna część 27 bocznej ścianki oporowej 25 przebiegają ukośnie ku kieszeni wtykowej 6, przy czym górne powierzchnie tych górnych części 26, 27 tworzą względem wzdłużnej płaszczyzny środkowej M kieszeni wtykowej 6 kąt β o korzystnej wartości około 93°. Równocześnie obie wewnętrzne powierzchnie 28, 29 bocznych ścianek oporowych 24, 25 odchylają się w stosunku do pionowej wzdłużnej płaszczyzny środkowej M pod niewielkim kątem γ równym w przybliżeniu 1,8°, przez co kieszeń wtykowa 6 od otwartego dna 6A do powierzchni górnych części 26, 27 obustronnie, równomiernie rozszerza się.

Tylna ścianka oporowa 15 (fig. 3) w swej środkowej strefie posiada podwyższenie 32, które wystaje nieco ponad i tak niższą boczną ściankę oporową 25, oraz ponad wyższą i grubszą boczną ściankę oporową 24 tworząc dodatkowe, odgłowicowe wsparcie dla noża strugowego przyspągowego 2, zlokalizowane po tylnej stronie kieszeni wtykowej 6. Przejście podwyższenia 32 do niższej bocznej ścianki oporowej 25 następuje przez łukowato zaokrąglony odcinek przejściowy 33 w powierzchnię górnej części 27 niższej i krótszej bocznej ścianki oporowej 25. Obejmujące odcinek przejściowy 33 boczne zakończenie tylnej ścianki oporowej 15, rozciągające się po obu bokach kieszeni wtykowej 6 i ponad niższą boczną ścianką oporową 25, wyposażone jest w opadające ku kieszeni wtykowej zaokrąglone, nieckowate zagłębienie 34, pomocne przy wprowadzaniu trzonu nożowego 4 do kieszeni wtykowej 6.

Powierzchnia zewnętrzna 35 wyższej bocznej ścianki oporowej 24 (fig. 4, fig. 5) ponad odcinkiem 36 dla przyspawania, wykonanym w pobliżu dolnej strony 12 kieszeni wtykowej 6, przebiega ukośnie do asymetrycznie położonej, pionowej, wzdłużnej płaszczyzny środkowej M, zmniejsza się wraz ze wzrostem wysokości imaka nożowego 1. Jednocześnie zewnętrzna powierzchnia 37 niższej

PL 206 240 B1 bocznej ścianki oporowej 25 pozostaje na tym odcinku zasadniczo równoległa do wzdłużnej płaszczyzny środkowej M. Ponadto nosek 31 (fig. 4) wystający z przedniej ścianki oporowej 13 posiada zagłębienie w formie zbliżonej do litery V, przy czym obie powierzchnie częściowe 31A, 31B są względem siebie nachylone pod kątem rozwartym δ o wielkości pomiędzy 175° a 188°. Podczas, gdy wystający nosek 31 i stanowi zabezpieczenie dla głowicy 19 trzonu sworzniowego 10 (fig. 1), skosy w kształcie litery V tworzą dodatkowe oparcie dla języczka 3C, wspierającego nóż strugowy przyspągowy 2 pod głowicą 3.

Dla uzyskania korzystnego zaryglowania sworznia zabezpieczającego 11 w imaku nożowym 1 wysokość otworu wlotowego 17, oraz wysokość otworu przyporowego 18 mają w zasadzie stałą wielkość, podczas gdy odstęp pomiędzy bocznymi ściankami oporowymi 24, 25 w kierunku otworu przyporowego 18 stale się zmniejsza (fig. 1, fig. 6).

Zauważyć należy, że nóż strugowy przyspągowy 2 ma trzon nożowy 4, którego tylna, nieuwidoczniona, boczna powierzchnia posiada w istocie większą, zasadniczo równą powierzchnię przylegania do wyższej, bocznej ścianki oporowej 24, niż odociosowa boczna powierzchnia 7 tego trzonu nożowego 4 (fig. 1). Dzięki temu nóż strugowy przyspągowy 2 według wynalazku dopasowany jest do imaka nożowego 1. Poszczególne powierzchnie noża strugowego przyspągowego 2 nie muszą mieć regularnego przebiegu i obok wpustu przyporowego 9 dla sworznia zabezpieczającego 11 mogą posiadać i inne zagłębienia, jako że na powierzchniach ograniczających kieszeni wtykowej 6 istnieją powierzchnie przylegania tworzące równą strefę styku z tym nożem strugowym 2.

Claims (21)

1. Imak nożowy, zwłaszcza noża przyspągowego dla struga węglowego, posiadający kieszeń wtykową z otwartą częścią górną, służącą do osadzania i podpierania trzonu noża urabiającego, która to kieszeń wtykowa krawędziowo, patrząc w kierunku pracy struga, ograniczona jest przez dwie boczne ścianki oporowe, jedną przednią ściankę oporową oraz jedną tylną ściankę oporową, przy czym tylna ścianka oporowa wystaje ponad przednią ściankę oporową, znamienny tym, że jedna boczna ścianka oporowa /24/ zlokalizowana po stronie odzrobowej imaka nożowego /1/ wystaje ponad przednią ściankę oporową /13/ i drugą boczną ściankę oporową /25/, tworząc przeciwną do niej, boczną podporę trzonu nożowego /4/.

2. Imak według zastrz. 1, znamienny tym, że wyższa boczna ścianka oporowa /24/ wystaje ponad niższą boczną ściankę oporową /25/ na odcinku do przedniej ścianki oporowej /13/ w zasadzie o stałą wielkość.

3. Imak według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kieszeń wtykowa /6/ zlokalizowana jest asymetrycznie pomiędzy bocznymi ściankami oporowymi /24, 25/, a odległość od wzdłużnej płaszczyzny środkowej /M/ do zewnętrznej powierzchni /37/ niższej bocznej ścianki oporowej /25/ jest mniejsza od odległości między tą wzdłużną płaszczyzną środkową /M/ a powierzchnią zewnętrzną /35/ wyższej bocznej ścianki oporowej /24/.

4. Imak według zastrz. 3, znamienny tym, że wyższa boczna ścianka oporowa /24/ posiada większą grubość, niż niższa boczna ścianka oporowa /25/.

5. Imak według zastrz. 4, znamienny tym, że grubość wyższej bocznej ścianki oporowej /24/ systematycznie maleje ku górze przynajmniej na części jej wysokości.

6. Imak według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że powierzchnia zewnętrzna /35/ wyższej bocznej ścianki oporowej /24/ na części wysokości przebiega pod skosem względem wzdłużnej płaszczyzny środkowej /M/ kieszeni wtykowej /6/.

7. Imak według zastrz. 3, znamienny tym, że tylna ścianka oporowa /15/ tylko w swej strefie środkowej posiada podwyższenie /32/ wystające ponad obydwie boczne ścianki oporowe /24, 25/, stanowiące dodatkowe tylne podparcie noża urabiającego /2/.

8. Imak według zastrz. 4 albo 5, albo 7, znamienny tym, że powierzchnie górnych części /26, 27/ obu bocznych ścianek oporowych /24, 25/ opadają skośnie ku kieszeni wtykowej /6/.

9. Imak według zastrz. 8, znamienny tym, że skosy przebiegają względem wzdłużnej płaszczyzny środkowej /M/ kieszeni wtykowej /6/ pod kątem /β/ zbliżonym do 93°.

10. Imak według zastrz. 8, znamienny tym, że wewnętrzne powierzchnie /28, 29/ bocznych ścianek oporowych /24, 25/ ograniczające kieszeń wtykową /6/ są płaskie, a ich wzajemna rozbieżność postępuje w kierunku od dna /6A/ kieszeni wtykowej /6/ ku górze imaka nożowego /1/.

PL 206 240 B1

11. Imak według zastrz. 10, znamienny tym, że wewnętrzne powierzchnie /28, 29/ obu bocznych ścianek oporowych /24, 25/ w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny środkowej /M/ kieszeni wtykowej /6/ przebiegają ukośnie pod kątem /γ/ równym 1° - 2°, korzystnie 1,8°.

12. Imak według zastrz. 7, znamienny tym, że wewnętrzne powierzchnie przedniej i tylnej ścianek oporowych /l3,15/ są nachylone w stosunku do kierunku roboczego /A/ struga, przy czym ten kąt nachylenia /α/ wynosi 50° - 60°, korzystnie 54° +/- 1°.

13. Imak według zastrz. 11 albo 12, znamienny tym, że dno /6A/ kieszeni wtykowej /6/ jest otwarte.

14. Imak według zastrz. 3, znamienny tym, że ma w przedniej ściance oporowej /13/ otwór wlotowy /17/ dla trzonu /10/ sworznia zabezpieczającego /11/, przechodzący w wykonany w wewnętrznej powierzchni /29/ niższej bocznej ścianki oporowej /25/ wpust /29A/ i/lub otwór przyporowy /18/ dla swobodnego końca trzonu sworzniowego /10/, przechodzący przez tylną ściankę oporową /15/.

15. Imak według zastrz. 14, znamienny tym, że otwór wlotowy /17/ i otwór przyporowy /18/ mają w przekroju poprzecznym kształt zbliżony do kwadratu, korzystnie o zaokrąglonych wierzchołkach, przy czym prześwit otworu wlotowego /17/ i otworu przyporowego /18/ ma stałą wysokość, ale jego szerokość zwęża się wraz ze wzrostem głębokości.

16. Imak według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że przednia ścianka oporowa /13/ ponad otworem wlotowym posiada wystający nosek /31/ stanowiący osłonę głowicy /19/ sworznia zabezpieczającego /11/.

17. Imak według zastrz. 16, znamienny tym, że powierzchnia czołowa /31A, 31B/ noska /31/ ma ścięcie i/lub zagłębienie dla dodatkowego podparcia głowicy /3/ urabiającego /2/.

18. Imak według zastrz. 17, znamienny tym, że zagłębienie we frontowej ściance noska /31/ ma kształt zbliżony do litery V z prostymi krawędziami, przy czym punkt zbieżności tych krawędzi leży w przybliż eniu w jednej pł aszczyź nie ze szczytowym punktem podwyż szenia części górnej /5/ tylnej ścianki oporowej /15/, pokrywającej się z wzdłużną płaszczyzną środkową /M/ kieszeni wtykowej /6/.

19. Imak według zastrz. 7, znamienny tym, że odcinek przejściowy /33/ tylnej ścianki oporowej /15/ powyżej niższej bocznej ścianki oporowej /25/ posiada zaokrąglone nieckowate zagłębienie /34/.

20. Imak według zastrz. 18, znamienny tym, że nieckowate zagłębienie /34/ opada ukośnie ku kieszeni wtykowej /6/.

21. Nóż strugowy, zwłaszcza przyspągowy posiadający głowicę oraz trzon wsuwany do kieszeni wtykowej imaka nożowego i mocowany w niej sworzniem zabezpieczającym, znamienny tym, że jedna strona trzonu nożowego /4/ ma większą powierzchnię przylegania do kieszeni wtykowej /6/ niż druga strona tego trzonu nożowego /4/, przy czym jest wyposażony w krawędziowo otwarty wpust przyporowy /9/ dla sworznia zabezpieczającego /11/, zlokalizowany w ścianie o mniejszej powierzchni przylegania.