PL205871B1 - Zespół elementu nośnego i elementu dystansowego do szyny głównej zasłony architektonicznej, szyna główna do zasłony architektonicznej i zasłona architektoniczna - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół elementu nośnego i elementu dystansowego do szyny głównej zasłony architektonicznej, szyna główna do zasłony architektonicznej i zasłona architektoniczna. Wynalazek dotyczy zespołu elementu nośnego i dystansowego do szyny głównej zasłony architektonicznej, takiej jak zasłona architektoniczna do okien lub drzwi. Wynalazek dotyczy zwłaszcza elementów nośnych i elementów dystansowych do trzymania, przemieszczania i wychylania pionowych żaluzji z nastawnymi listewkami.

Pionowe żaluzje z nastawnymi listewkami na ogół zaopatruje się w rozciągające się poziomo szyny główne trzymające szereg elementów nośnych lub ślizgaczy, które mogą przemieszczać się, zachowując odstępy pomiędzy sobą, wzdłuż wzdłużnej długości każdej szyny głównej. Na każdym elemencie nośnym jest osadzona rozciągająca się pionowo żaluzja lub listwa w taki sposób, że użytkownik żaluzji z ruchomymi listewkami może przemieszczać listewkę wzdłuż długości szyny głównej (np. ciągnąc za pierwszy sznur roboczy lub linkę pociągową) a także może obracać lub odchylać listewkę wokół jej pionowej osi (np. ciągnąc za drugi sznur roboczy lub linkę do wychylania). W tym celu każdy element nośny jest na ogół wyposażony w zorientowaną pionowo piastę napędową lub ślimacznicę, na której szczycie znajduje się ślimak lub podobny element. W dolnej części każdej piasty napędowej znajduje się współpracujący z nią uchwyt listewki żaluzji przystosowany do silnego trzymania jej górnej części podczas wzdłużnego przemieszczania jej elementu nośnego oraz podczas obracania piasty napędowej tak, żeby nastąpiło przemieszczenie uchwytu listewki żaluzji i samej listewki żaluzji oraz ich wychylenie wokół ich wspólnej pionowej osi. W tym celu, w szynie głównej zastosowano wzdłużnie rozciągający się pręt wychylający lub wałek napędowy, który przechodzi przez elementy nośne i sprzęga się z ich ślimakami, w wyniku czego obrót pręta wychylającego wokół jego wzdłużnej osi powoduje obrót piast napędowych elementów nośnych wokół ich pionowych osi tak, że powoduje to łączne wychylanie się uchwytów listewek żaluzji i przymocowanych do nich listewek żaluzji.

Elementy nośne w szynach głównych pionowych żaluzji z nastawnymi listewkami zaopatruje się również na ogół w wzdłużnie rozciągające się elementy dystansowe, które trzymają elementy nośne i listewki żaluzji, osadzone na tych elementach nośnych, w pewnych odstępach od siebie podczas wzdłużnego ruchu elementów nośnych i listewek wzdłuż szyny głównej, w celu zamknięcia żaluzji i zasł onię cia okna. Te elementy dystansowe są na ogół podł u ż nymi, cienkimi kawał kami ze stali nierdzewnej lub podobnego materiału. Typowo, tylny lub zamknięty koniec każdego elementu dystansowego jest osadzony na elemencie nośnym a przedni lub otwarty koniec jest osadzony ślizgowo na gładkiej poziomej powierzchni w rozciągającym się wzdłużnie kanale lub rowku sąsiedniego elementu nośnego. Podczas zamykania żaluzji jej przedni lub czołowy element nośny jest ciągnięty ku przodowi, od sąsiedniego (rozciągającego się ku tyłowi) elementu nośnego i ślizga się wzdłuż elementu nośnego, który jest osadzony ślizgowo w swoim kanale i przymocowany do sąsiedniego elementu nośnego; po dojściu czołowego elementu nośnego do otwartego końca elementu dystansowego w sąsiednim elemencie nośnym, czołowy element nośny zaczyna ciągnąć do przodu sąsiedni element nośny, który ślizga się wzdłuż elementu dystansowego, który jest osadzony ślizgowo w swoim kanale i przymocowany do nastę pnego (skierowanego do tył u), są siedniego elementu noś nego. Taka sytuacja trwa do czasu kiedy wszystkie elementy nośne są oddzielone od siebie za pomocą znajdujących się pomiędzy nimi elementów dystansowych. Podczas zamykania żaluzji, czołowy element nośny jest ciągnięty ku tyłowi, w kierunku sąsiadującego z nim elementu nośnego i ślizga się wzdłuż elementu dystansowego, który jest osadzony ślizgowo w swoim kanale i przymocowany do sąsiedniego elementu nośnego; po dojściu czołowego elementu nośnego do sąsiedniego elementu nośnego, czołowy element nośny zaczyna popychać sąsiedni element nośny ku tyłowi, a ten sąsiedni element nośny ślizga się wzdłuż elementu dystansowego, który jest osadzony ślizgowo w swoim kanale i przymocowany do następnego sąsiedniego elementu nośnego. Trwa to do chwili kiedy wszystkie elementy nośne zostaną dopchnięte do siebie. Przykładowe takie elementy nośne i związane z nimi elementy dystansowe zostały przedstawione w opisach patentowych Stanów Zjedn. Ameryki nr 5 092 386, 4 887 657, 4 732 202, 4 559 670 i 4 335 775.

Niestety, żaluzje z nastawnymi listewkami nie są na ogół tak łatwe do obsługi przez użytkowników podczas otwierania i zamykania, jak życzyliby sobie ich producenci. Wynika to między innymi z tarcia pomiędzy ruchomymi częściami szyn głównych takich ż aluzji. Tarcie w szynach głównych wymaga od użytkowników znacznej energii podczas stosowania sznurów pociągowych do żaluzji albo też stosunkowo mocnych silników w przypadku żaluzji napędzanych mechanicznie.

PL 205 871 B1

Według wynalazku, zespół elementu nośnego i elementu dystansowego do szyny głównej zasłony architektonicznej, takiej jak pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami, zawierająca szereg podłużnych, rozciągających się pionowo części zasłonowych przemieszczanych wzdłużnie pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, który to zespół zawiera szereg rozmieszczonych wzdłużnie elementów nośnych, z których każdy jest połączony z górną częścią końcową jednej z części zasłonowych, a szereg elementów nośnych zawiera czołowy pierwszy element noś ny i drugi element nośny, przystosowane do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu pierwszego elementu nośnego, oraz trzeci element nośny, przystosowany do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu drugiego elementu nośnego, a także zawiera rozciągający się wzdłużnie pręt wychylający, wzdłuż którego elementy nośne z częściami zasłonowymi są rozmieszczone ślizgowo i są przemieszczane wzdłużnie pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym w jednym z tych położeń części zasłonowe znajdują się w pewnych odstępach od siebie wzdłuż pręta wychylającego, a w drugim położeniu części zasłonowe sąsiadują ze sobą na wzdłużnym końcu pręta wychylającego, i zawiera element do ciągnięcia pierwszego elementu nośnego wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem oraz element przemieszczające do przemieszczania pozostałych elementów nośnych wraz z pierwszym elementem nośnym wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym te elementy przemieszczające stanowi szereg wzdłużnie rozciągających się elementów dystansowych, z których każdy znajduje się pomiędzy parą sąsiednich elementów nośnych i każdy element dystansowy ma czołową część końcową, która biegnie ku pierwszemu położeniu i sprzęga się z elementem nośnym, i ma tylną część końcową, która biegnie ku drugiemu położeniu i sprzęga się z sąsiednim elementem nośnym, a tylna część końcowa każdego elementu dystansowego i czołowa część końcowa sąsiedniego elementu dystansowego zachodzą na siebie zakładkowo w kierunku wzdłużnym, charakteryzuje się tym, że czołowa część końcowa każdego elementu dystansowego styka się z elementem nośnym dalej od pręta wychylającego niż jego tylna część końcowa styka się z sąsiednim elementem nośnym podczas wzdłużnego przemieszczania elementów nośnych i elementów dystansowych ku pierwszemu położeniu, dla łatwiejszego przemieszczania elementu nośnego wzdłużnie ku pierwszemu położeniu.

Korzystnie, elementy dystansowe i pręt wychylający są umieszczone na przeciwległych poprzecznie bokach elementów nośnych, przy czym elementy dystansowe i elementy nośne mają konstrukcje, przy której podczas wzdłużnego przemieszczania się elementów nośnych i elementów dystansowych ku pierwszemu położeniu czołowa część końcowa każdego elementu dystansowego styka się z elementem nośnym poprzecznie dalej od pręta wychylającego niż jego tylna część końcowa styka się z sąsiednim elementem nośnym.

Elementy dystansowe są zestrojone poziomo i tylna część końcowa każdego elementu dystansowego leży pod czołową częścią końcową sąsiedniego elementu dystansowego.

Elementy dystansowe są podłużnymi paskami i w każdym z elementów nośnych znajduje się kanał, wewnątrz którego element dystansowy może przemieszczać się wzdłużnie wzdłuż poziomej powierzchni dolnej kanału, zaś tylna część końcowa elementu dystansowego i leżąca na niej czołowa część końcowa sąsiedniego elementu dystansowego znajdują się w kanale z luzem wystarczającym dla umożliwienia względnych kątowych ruchów ślizgowych części końcowych elementów dystansowych w kanale podczas wzdłużnego przemieszczania się elementów, dystansowego i nośnego.

Skierowane ku górze poprzeczne boki kanału każdego elementu nośnego są zbieżne poprzecznie na zewnątrz kanału od wzdłużnego środka każdego poprzecznego boku ku jego bokom wzdłużnym.

Każdy skierowany ku górze poprzeczny bok kanału każdego elementu nośnego jest zbieżny pod kątem poniżej około 10°, a korzystnie pod kątem 0,5-5°.

Części końcowe czołowa lub tylna, a korzystnie tylna część końcowa, każdego elementu dystansowego jest trwale sprzężona z elementem nośnym.

Jedynie poprzeczna część boczna tylnej części końcowej każdego elementu dystansowego jest sprzężona z elementem nośnym, przy czym poprzeczna część boczna znajduje się bliżej pręta wychylającego niż wzdłużny środek elementu dystansowego.

Czołowa część końcowa każdego elementu dystansowego zawiera rozciągający się do góry haczyk, który może stykać się z poprzeczną częścią powierzchniową mostka leżącego nad kanałem elementu nośnego, a wewnątrz kanału mogą przemieszczać się wzdłużnie elementy dystansowe wzdłuż poziomej powierzchni dolnej kanału, przy czym w skład tylnej części końcowej elementu dystansowego wchodzi rozciągający się w dół haczyk przystosowany do stykania się tylko z poprzeczną

PL 205 871 B1 częścią powierzchniową sąsiedniego elementu nośnego, który jest poprzecznie bliższy prętowi wychylającemu niż poprzeczna część powierzchniowa mostka.

Poprzeczna część powierzchniowa sąsiedniego elementu nośnego sąsiaduje zewnętrznie z kanałem i stanowi część tylnego końca kanału, który to tylny koniec jest zbieżny poprzecznie na zewnątrz od pręta wychylającego, w pierwszym kierunku.

Tylny koniec kanału w każdym elemencie nośnym jest zbieżny pod kątem mniejszym niż około 10°, korzystnie pod kątem około 0,5-5°.

Kanał w każdym elemencie nośnym zawiera poziomą powierzchnię dolną oraz mostek, który jest równoległy do dolnej powierzchni i biegnie poprzecznie przez kanał pomiędzy jego przeciwległymi, stojącymi poprzecznymi bokami, przy czym tylna część końcowa elementu dystansowego leży pod spodem czołowej części końcowej sąsiedniego elementu dystansowego wewnątrz kanału, pomiędzy mostkiem a powierzchnią dolną.

Pierwsze położenie jest położeniem, w którym elementy nośne są ustawione z częściami zasłonowymi oddalonymi od siebie wzdłuż pręta wychylającego, a drugie położenie jest położeniem, w którym elementy noś ne są ustawione z częściami zasł onowymi przylegają cymi do siebie na wzdł u ż nym końcu pręta wychylającego (18).

Element nośny korzystnie zawiera rozciągający się wzdłużnie kanał, w którym jest umieszczony ślizgowo element dystansowy, przy czym przeciwległe poprzeczne boki kanału są zbieżne poprzecznie na zewnątrz kanału od wzdłużnego środka każdego poprzecznego boku ku jego wzdłużnym bokom dla łatwiejszego przemieszczania elementu dystansowego wzdłuż elementu nośnego.

Każdy poprzeczny bok kanału jest zbieżny poprzecznie na zewnątrz kanału od wzdłużnego środka każdego poprzecznego boku ku jego wzdłużnemu bokowi pod kątem mniejszym niż około 10°, korzystnie pod kątem 0,5-5°.

Korzystnie też, kanał zawiera wzdłużnie rozciągającą się poziomą powierzchnię i skierowane ku górze, przeciwległe poprzeczne boki, przy czym tylna część końcowa jednego z wzdłużnie rozmieszczonego szeregu elementów dystansowych leży pod spodem czołowej części końcowej sąsiedniego jednego z elementów dystansowych na poziomej powierzchni.

Według wynalazku szyna główna do zasłony architektonicznej, takiej jak pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami zawierająca szereg podłużnych, rozciągających się pionowo części zasłonowych przemieszczanych wzdłużnie pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, zawierająca szereg rozmieszczonych wzdłużnie zespołów elementu nośnego i elementu dystansowego, które to zespoły zawierają szereg rozmieszczonych wzdłużnie elementów nośnych, z których każdy jest połączony z górną częścią końcową jednej z części zasłonowych, a szereg elementów nośnych zawiera czołowy pierwszy element nośny i drugi element nośny, przystosowane do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu pierwszego elementu nośnego, oraz trzeci element nośny, przystosowany do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu drugiego elementu nośnego, a także zawiera rozciągający się wzdłużnie pręt wychylający, wzdłuż którego elementy nośne z częściami zasłonowymi są rozmieszczone ślizgowo i są przemieszczane wzdłużnie pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym w jednym z tych położeń części zasłonowe znajdują się w pewnych odstępach od siebie wzdłuż pręta wychylającego, a w drugim położeniu części zasłonowe sąsiadują ze sobą na wzdłużnym końcu pręta wychylającego, i zawiera element do ciągnięcia pierwszego elementu nośnego wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem oraz elementy przemieszczające do przemieszczania pozostałych elementów nośnych wraz z pierwszym elementem nośnym wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym te elementy przemieszczające stanowi szereg wzdłużnie rozciągających się elementów dystansowych, z których każdy znajduje się pomiędzy parą sąsiednich elementów nośnych i każdy element dystansowy ma czołową część końcową, która biegnie ku pierwszemu położeniu i sprzęga się z elementem nośnym, i ma tylną część końcową, która biegnie ku drugiemu położeniu i sprzęga się z sąsiednim elementem nośnym, a tylna część koń cowa każ dego elementu dystansowego i czoł owa część koń cowa są siedniego elementu dystansowego zachodzą na siebie zakładkowo w kierunku wzdłużnym, charakteryzuje się tym, że czołowa część końcowa każdego elementu dystansowego styka się z elementem nośnym dalej od pręta wychylającego niż jego tylna część końcowa styka się z sąsiednim elementem nośnym podczas wzdłużnego przemieszczania elementów nośnych i elementów dystansowych ku pierwszemu położeniu, dla łatwiejszego przemieszczania elementu nośnego wzdłużnie ku pierwszemu położeniu.

Według wynalazku, zasłona architektoniczna, zwłaszcza pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami, zawierająca szynę główną posiadającą szereg rozmieszczonych wzdłużnie zespołów elementu

PL 205 871 B1 nośnego i elementu dystansowego, a każdy element nośny jest połączony z górną częścią końcową jednej z części zasłonowych. Zespół elementu nośnego i elementu dystansowego do zasłony architektonicznej, takiej jak pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami, zawierająca szereg podłużnych, rozciągających się pionowo części zasłonowych przemieszczanych wzdłużnie pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, który to zespół zawiera szereg rozmieszczonych wzdłużnie elementów nośnych, z których każdy jest połączony z górną częścią końcową jednej z części zasłonowych, a szereg elementów nośnych zawiera czołowy pierwszy element nośny i drugi element nośny, przystosowane do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu pierwszego elementu nośnego, oraz trzeci element nośny, przystosowany do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu drugiego elementu nośnego, a także zawiera rozciągający się wzdłużnie pręt wychylający, wzdłuż którego elementy nośne z częściami zasłonowymi są rozmieszczone ślizgowo i są przemieszczane wzdłużnie pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym w jednym z tych położeń części zasłonowe znajdują się w pewnych odstępach od siebie wzdłuż pręta wychylającego, a w drugim położeniu części zasłonowe sąsiadują ze sobą na wzdłużnym końcu pręta wychylającego, i zawiera element do ciągnięcia pierwszego elementu nośnego wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem oraz elementy przemieszczające do przemieszczania pozostałych elementów nośnych wraz z pierwszym elementem nośnym wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym te elementy przemieszczające stanowi szereg wzdłużnie rozciągających się elementów dystansowych, z których każdy znajduje się pomiędzy parą sąsiednich elementów nośnych i każdy element dystansowy ma czołową część końcową, która biegnie ku pierwszemu położeniu i sprzęga się z elementem nośnym, i ma tylną część końcową, która biegnie ku drugiemu położeniu i sprzęga się z sąsiednim elementem nośnym, a tylna część końcowa każdego elementu dystansowego i czołowa część końcowa sąsiedniego elementu dystansowego zachodzą na siebie zakładkowo w kierunku wzdłużnym, charakteryzuje się tym, że czołowa część końcowa każdego elementu dystansowego styka się z elementem nośnym dalej od pręta wychylającego niż jego tylna część końcowa styka się z sąsiednim elementem nośnym podczas wzdłużnego przemieszczania elementów nośnych i elementów dystansowych ku pierwszemu położeniu, dla łatwiejszego przemieszczania elementu nośnego wzdłużnie ku pierwszemu położeniu.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pionową żaluzję z nastawnymi listewkami z szyną główną, na której jest osadzony szereg pionowych listewek za pomocą zespołu elementu nośnego i dystansowego według wynalazku, w rzucie perspektywicznym, fig. 2 - cztery elementy nośne i dystansowe wewnątrz szyny głównej z fig. 1, z jednym elementem noś nym i jednym elementem dystansowym odłączonymi od pozostałych, w rzucie perspektywicznym z boku, fig. 3 - cztery elementy nośne i dystansowe z fig. 2 w rzucie z góry, fig. 4 - sposób mocowania dwóch elementów dystansowych do jednego z elementów nośnych, w obszarze otoczonym okręgiem IV na fig. 3, w rzucie z góry, w powiększeniu, fig. 5 - zespół w przekroju płaszczyzną V-V na fig. 4 oraz fig. 6 - zespół w przekroju płaszczyzną VI-VI na fig. 4.

Na fig. 1 pokazano pionową żaluzję 1 z szeregiem pionowych listewek 3 zawieszonych na jej rozciągającej się poziomo i wzdłużnie szynie głównej 5. Listewki 3 widoczne na fig. 1 są konwencjonalnymi listwami metalowymi, z tworzywa sztucznego lub z materiału włókienniczego, każda z górną częścią brzegową 7 silnie zawieszoną pionowo w uchwycie 9 podtrzymywanym przez elementy nośne (nie pokazane) w szynie głównej 5.

Na fig. 2 pokazano rozmieszczony poziomo szereg elementów nośnych 11, wewnątrz szyny głównej 5 pokazanej na fig. 1. (Dla czytelności, na fig. 2-4 i nie pokazano szyny głównej 5). W dolnej części każdego elementu nośnego 11 znajduje się jeden z uchwytów 9 rozciągający się w dół od w przybliżeniu jego poprzecznego i wzdłużnego środka. Elementy nośne 11 i uchwyty 9 są wykonane, korzystnie, z tworzywa sztucznego.

W szynie głównej 5 znajduje się również wzdłużnie rozmieszczony szereg wzdłużnie rozciągających się podłużnych elementów dystansowych 13. Elementy dystansowe 13 znajdują się na jednym z poprzecznych boków elementów nośnych 11 i, korzystnie, są wykonane z cienkiej stali nierdzewnej lub z tworzywa sztucznego. Elementy dystansowe 13 utrzymują elementy nośne 11 w pewnych odstępach od siebie, kiedy elementy nośne 11 są przemieszczane w prawo wzdłuż szyny głównej 5 z położenia, w którym są zgromadzone w lewym końcu szyny głównej, kiedy żaluzja 1 jest otwierana, do innego położenia, w którym są one rozproszone od siebie wzdłuż długości szyny głównej, kiedy żaluzja 1 jest zamknięta. W związku z tym, korzystnie, w każdym elemencie nośnym 11 znajduje się

PL 205 871 B1 rozciągający się wzdłużnie kanał 14, w którym element dystansowy 13, przymocowany do sąsiedniego elementu nośnego, może ślizgać się wzdłużnie, jak opisano dalej.

Jak widać na fig. 1, na lewym boku szyny głównej 5 znajduje się typowy sznur do pociągania 15 połączony z typowym czołowym elementem nośnym 11'. Jak widać na fig. 2 i 3, czołowy element nośny 11' jest przystosowany do przemieszczania go za pomocą sznura pociągowego 15 w prawo wzdłuż szyny głównej 5, a tym samym otwierania pozostałych elementów nośnych 11, 11', itp. za pomocą elementów dystansowych 13 w prawo wzdłuż szyny głównej w celu zamknięcia żaluzji oraz do przemieszczania go za pomocą sznura pociągowego 15 w lewo wzdłuż szyny głównej 5, a następnie do popychania pozostałych elementów nośnych 11, 11', itp., w lewo wzdłuż szyny głównej 5 w celu otwierania żaluzji 1.

Jak również widać na fig. 1, na lewej stronie szyny głównej 5 również znajduje się typowy łańcuszek koralikowy 17. Łańcuszek koralikowy 17 służy jako sznur wychylający do obracania typowego rozciągającego się wzdłużnie pręta wychylnego 18 z rowkami (pokazanego na fig. 3) szyny głównej 5, tak, żeby wychylał uchwyty 9, a tym samym wychylał ich listewki 3.

Z tym wyjątkiem, który opisano dalej w nawiązaniu do fig. 3-6, szyna główna 5 i jej elementy składowe, jak widać na fig. 1 i 2, są elementami typowymi. W związku z tym, konstrukcja elementów nośnych 11, uchwytów 9, elementów dystansowych 13 i listewek 3 oraz ich kontrolowany ruch wzdłużny wzdłuż długości szyny głównej 5 i kontrolowane wychylanie elementów nośnych 11 i listewek 3 są ogólnie znane (np. z opisów do patentów Stanów Zjedn. Ameryki nr 4 732 202 i 4 335 775).

W szczególności, na każdym elemencie nośnym 11, jak widać na fig. 2, znajduje się para konwencjonalnych rolek lub kółek 19 usytuowanych na przeciwległych bokach poprzecznych jego obudowy 21. Element nośny przemieszcza się na rolkach 19 wzdłuż wzdłużnie rozciągających się ścieżek (nie pokazanych) na poprzecznych przeciwlegle bokach wnętrza szyny głównej 5, wzdłuż jej długości, w reakcji na ruch sznura pociągowego 15.

W obudowie 21 każdego elementu nośnego 11 znajduje się również para konwencjonalnych, ustawionych współliniowo okrągłych otworów 23. Otwory 23 znajdują się na wzdłużnie przeciwległych bokach elementu nośnego i na poprzecznym boku elementu nośnego naprzeciwko elementów dystansowych. Pręt wychylający 18 szyny głównej 5_może przechodzić przez otwory 23 w celu sprzężenia ślimaka (pokazanego schematycznie na fig. 3), napędzając typową piastę napędową 25 wewnątrz obudowy nośnej 21 tak, że obrót pręta wychylającego 18, w reakcji na ruch łańcucha perełkowego 17, powoduje obrót piasty napędowej 25 wewnątrz elementu nośnego. W związku z tym, korzystnie, otwory 23 znajdują się z tyłu piasty napędowej 25, która znajduje się z tyłu elementów dystansowych 13, w wyniku czego pręt wychylający 18 znajduje się z tyłu szyny głównej i z tyłu elementów dystansowych 13.

Dolna część każdej piasty napędowej trzyma rozciągającą się pionowo górną część jednego z uchwytów 9, w którym są osadzone listewki 3. W związku z tym, w górnej i w dolnej części obudowy 21 każdego elementu nośnego znajduje się para konwencjonalnych, zestrojonych pionowo okrągłych otworów 26, w pobliżu jej poprzecznego i wzdłużnego środka, w które ma wejść jej piasta 25 i uchwyt 9.

Na fig. 2 i 3 pokazano wzdłużnie rozmieszczony szereg elementów nośnych 11 oraz ich kanałów 14, w których znajduje się wzdłużnie rozmieszczony szereg elementów dystansowych 13. Konwencjonalnie, prawy lub czołowy koniec 13A każdego elementu dystansowego (np. 13) zachodzi zakładkowo wzdłużnie na lewy lub tylny koniec 13B sąsiedniego elementu dystansowego (np. 13'), w prawo. Również konwencjonalnie, tylny koniec 13B każdego elementu dystansowego (np. 13) jest utwierdzony w skrajnie wewnętrznej powierzchni 27 kanału 14 w elemencie nośnym (np. 11'), w sąsiedztwie lewego lub tylnego końca 28 skrajnie wewnętrznej powierzchni 27 kanału 14. I dalej konwencjonalnie, każdy element dystansowy (np. 13) jest przystosowany do płynnego ślizgania się w kierunku wzdłużnym, wewnątrz kanału 14 w sąsiednim elemencie nośnym (np. 11), w prawo, i wychodzenia poza tylny koniec 13B sąsiedniego elementu dystansowego (np. 13'), w prawo, który jest utwierdzony w tylnym końcu 28 w skrajnie wewnętrznej powierzchni 27 kanału 14 w sąsiednim elemencie nośnym, i wychodzi poza prawy lub czołowy koniec 29 skrajnie wewnętrznej powierzchni 27 kanału w sąsiednim elemencie nośnym, kiedy elementy nośne 11 i listewki 3 na nich są przemieszczane w prawo w celu zamknięcia żaluzji 1 albo w lewo w celu jej otwarcia. Jak widać na fig. 2-3, zaleca się żeby elementy dystansowe 13 były zestrojone poziomo, i w związku z tym, czołowy koniec 13A każdego elementu dystansowego (np. 13) leżał na tylnym końcu 13B sąsiedniego elementu dystansowego (np. 13'), w prawo, a skrajnie wewnętrzna powierzchnia 27 kanału 14 w każdym elemenPL 205 871 B1 cie nośnym 11, do którego jest przymocowany tylny koniec 13B jednego z elementów dystansowych (np. 13), jest dolną powierzchnią 27 kanału, która jest, korzystnie, zestrojona poziomo.

Jak widać na fig. 2-6, zaleca się, żeby pierwszy haczyk 30, usytuowany w pobliżu czołowego końca 13A każdego elementu dystansowego 13, biegł ku górze i w lewo, a drugi haczyk 31, usytuowany na czołowym końcu 13A każdego elementu dystansowego 13, biegł ku górze i w lewo. Zaleca się również, żeby trzeci haczyk 32 usytuowany w pobliżu tylnego końca 13B każdego elementu dystansowego 13, biegł w dół i w lewo i wchodził w otwór 32A (pokazany na fig. 5) w dolnej powierzchni 27 kanału 14, w pobliżu jego tylnego końca 28, który może obracać się w bok wewnątrz otworu 32A i żeby mógł sprzęgać się z leżącą naprzeciwko rozciągającą się poprzecznie tylną krawędzią otworu 32A kiedy porusza się w lewo względem otworu. Ponadto, korzystnie, czwarty haczyk 33 na tylnym końcu 13B każdego elementu dystansowego 13, biegnie w dół i w lewo i znajduje się w lewo od i w styczności z tylnym końcem 28 dolnej powierzchni 27 w kanale 14. Korzystnie, haczyki 30, 31, 32, 33 są symetryczne wokół bocznego środka każdego elementu dystansowego 13.

Konwencjonalnie: pierwszy haczyk 30 każdego elementu dystansowego (np. 13) przymocowany do elementu nośnego (np. 11') sprzęga się z rozciągającym się poprzecznie mostkiem 34 leżącym nad kanałem 14 w sąsiednim elemencie nośnym (np. 11) w prawo tak, że element dystansowy (np. 13) i jego element nośny (np. 11') są ciągnięte w prawo kiedy sąsiedni element nośny (np. 11) jest przemieszczany w prawo w kierunku zamknięcia żaluzji 1; oraz drugi haczyk 31 elementu dystansowego (np. 13) wstrzymuje jego czołowy koniec 13A przed ruchem pod mostkiem 34 w kanale 14 następnego sąsiedniego elementu nośnego (np. 11') kiedy następny sąsiedni element nośny jest przemieszczany w lewo ku sąsiedniemu elementowi nośnemu (np. 11) w kierunku otwierania żaluzji 1. Trzeci i czwarty haczyk 32, 33 każdego elementu dystansowego (np. 13) trzymają, pomiędzy sobą, tylną krawędź otworu 32A w dolnej powierzchni 27 kanału 14 elementu nośnego (np. 11'), do której jest przymocowany element dystansowy, i tylny koniec 28 dolnej powierzchni 27 kanału elementu nośnego w sposób ogólnie konwencjonalny, z wyjątkiem sposobu opisanego poniżej. Wskutek tego haczyki trzeci 32 i czwarty 33 trzymają tylny koniec 13B elementu dystansowego (np. 13) sąsiedniego końca tylnego 28 dolnej powierzchni 27 kanału 14 w elemencie nośnym (np. 11'). W związku z tym, czwarty haczyk 33 elementu dystansowego (np. 13) sprzęga się z tylnym końcem 28 dolnej powierzchni 27 kanału 14 w elemencie nośnym (np. 11') i popycha ten element nośny w prawo kiedy element dystansowy jest ciągnięty w prawo przez sąsiedni element nośny (np. 11), w prawo, w kierunku zamknięcia żaluzji 1.

Według jednego z aspektów wynalazku, skierowane ku górze boki poprzeczne 35 i 37 kanału 14 każdego elementu nośnego 11 są zbieżne poprzecznie na zewnątrz kanału 14 od wzdłużnego środka każdego poprzecznego boku ku jego bokom wzdłużnym, co najlepiej widać na fig. 4-6. W związku z tym, części, lewa i prawa, odpowiednio 39 i 41, przedniego boku 35 kanału 14, widoczne na fig. 4 i 6, są zbieżne z przodu od wzdłużnego środka przedniego boku 35 do jego lewych i prawych boków. Podobnie, części, odpowiednio lewe 43 i prawe 45, tylnego boku 37 kanału 14, widoczne na fig. 4 i 5, są zbieżne do tyłu od wzdłużnego środka tylnego boku 37 w jego lewe i prawe strony. Wymiary zbieżności przedniej i tylnej części poprzecznych boków 35, 37 nie są traktowane jako krytyczne, ale zaleca się na ogół żeby kąt zbieżności dla każdej części wynosił około 10°, zwłaszcza kąt około 0,5-5° (tj. około 0,005-0,1 mm).

Zbieżność lewych części 39, 43 i prawych części 41, 43 przednich i tylnych boków 35, 37 kanału 14 każdego elementu nośnego 11, zgodnie z wynalazkiem, zapewnia lekkie rozchylanie każdego elementu nośnego 11 (tj. odchylenie poprzecznie), względem elementu dystansowego 13 w kanale 14, kiedy element nośny 11 jest przemieszczany wzdłużnie ku otwieraniu i zamykaniu żaluzji 1, bez ocierania się poprzecznych boków elementu dystansowego 13 nadmiernie o poprzeczne boki 35, 37 kanału.

Na przykład, kiedy sznur pociągowy 15 jest przemieszczany tak, żeby zamykał żaluzję 1, czołowy element 5 nośny 11' przemieszcza się w prawo wzdłuż szyny głównej 5 i wzdłuż pierwszego elementu dystansowego (np. 13'), umieszczonego ślizgowo wewnątrz kanału 14 czołowego elementu nośnego do czasu, kiedy czołowy element nośny dojdzie do prawego boku pierwszego elementu dystansowego 13'. Następnie, w miarę jak czołowy element nośny 11' nadal przemieszcza się w prawo, mostek 34 kanału 14 czołowego elementu nośnego 11' pociąga pierwszy haczyk 30 pierwszego elementu dystansowego 13' w prawo, oraz trzeci i czwarty haczyk 32, 33 pierwszego elementu dystansowego 13' pociąga sąsiedni drugi element nośny 11 w prawo, w wyniku czego drugi element nośny przemieszcza się wzdłuż drugiego elementu dystansowego 13, umieszczonego ślizgowo wewnątrz

PL 205 871 B1 kanału 14 drugiego elementu nośnego, do chwili kiedy drugi element nośny 11 dochodzi do prawego boku drugiego elementu dystansowego 13. W miarę jak czołowy element nośny 11' nadal przemieszcza się w prawo, proces ten nadal biegnie do chwili, kiedy wszystkie elementy nośne 11 zostały odsunięte w prawo w kierunku zamknięcia żaluzji 1.

Podczas tego procesu zamykania żaluzji 1, elementy nośne 11 wykazują tendencję do rozchylania, ponieważ haczyki trzeci 32 i czwarty 33 elementów dystansowych 13 nie odciągają elementów nośnych 11 od ich środków poprzecznych. Zamiast tego elementy dystansowe 13 pociągają tylko jeden poprzeczny bok (tj. przód) elementów nośnych 11. Takie nieuniknione rozchylanie może powodować tarcie pomiędzy poruszającymi się elementami dystansowymi 13 i elementami nośnymi 11. W związku z tym, rozchylenie może spowodować, że poprzeczne boki kanału 14 elementu nośnego trą o poprzeczne boki elementu dystansowego wewnątrz kanału. Natomiast, zbieżny układ lewej i prawej części 39, 41, 43, 45 poprzecznych boków 35, 37 kanału 14 umożliwia każdemu elementowi nośnemu 11 bardziej swobodne ślizganie się i z mniejszym tarciem poza element dystansowy 13 wewnątrz jego kanału, kiedy element nośny się odchyla. Wynika to z tego, że poprzeczne boki elementu dystansowego z mniejszym prawdopodobieństwem trą o jeden z poprzecznych boków 35, 37 kanału 14 i jest znacznie mniej prawdopodobne że trą równocześnie o oba poprzeczne boki kanału kiedy element nośny się odchyla.

Według innego aspektu wynalazku, tylny koniec 28 dolnej powierzchni 27 kanału 14 każdego elementu nośnego 11 jest zbieżny do wewnątrz (w prawo) kanału, od tylnego końca tylnego końca 28 do przedniego końca, jak pokazano na fig. 3-6. Korzystnie, czołowy koniec 29 dolnej powierzchni 27 kanału 29 każdego elementu nośnego 11 jest również zbieżny w kierunku wzdłużnym do wewnątrz (w lewo) kanału od tylnego końca czołowego końca 29 ku jego przedniemu końcowi, jak pokazano na fig. 3 i 4 tak, że element nośny 11 może być użyty do otwierania i zamykania żaluzji w każdym wzdłużnym kierunku. W wyniku tego, że tylny koniec 28 dolnej powierzchni 27 kanału 14 każdego elementu nośnego 11 jest zbieżny wzdłużnie do wewnątrz kanału, czwarty haczyk 33 sąsiaduje z tylnym końcem 28 tylko w sąsiedztwie lewej części 43 tylnego boku 37 kanału 14. Wymiary zbieżności tylnego i czołowego końca 28, 29 kanału 14 każdego elementu nośnego nie są uważane za krytyczne, ale na ogół zaleca się, żeby kąt zbieżności każdej krawędzi był mniejszy niż około 10°, zwłaszcza wynosił około 0,5-5° (tj. około 0,005-0,1 mm).

Zbieżność tylnego końca 28 dolnej powierzchni 27 kanału 14 każdego elementu nośnego 11, według wynalazku, znacznie zmniejsza tarcie pomiędzy elementem nośnym 11 a prętem wychylającym 18 (jak widać na fig. 3), kiedy element nośny jest ciągnięty w prawo (jak widać na fig. 2-3) wzdłuż pręta wychylającego przez czwarty haczyk 33 elementu dystansowego 13, przymocowanego do jego tylnego końca 28, w celu zamknięcia żaluzji 1. Znaczne tarcie jest skutkiem tego, że wszystkie elementy nośne 11, ciągnięte w prawo przez czołowy element nośny 11' nieuchronnie odchylają się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara patrząc z góry (jak na fig. 3 i 4), ponieważ czwarte haczyki 33 elementów dystansowych 13 ciągną elementy nośne w prawo tylko na jeden poprzeczny bok (tj. w przód) elementów nośnych. Takie odchylenie powoduje popychanie krawędzi prawych otworów 23 obudów 21 elementów nośnych, jak również ślimaków wewnątrz obudów elementów nośnych, ku tyłowi do pręta wychylającego 18, powodując w ten sposób zwiększenie tarcia pomiędzy nimi w miarę ciągnięcia elementów nośnych w prawo wzdłuż pręta wychylającego.

Jednakże takie odchylanie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara znacznie zmniejsza się za pomocą każdego elementu nośnego (np. 11) według wynalazku, ponieważ czwarty haczyk 33 elementu dystansowego (np. 13') przymocowany do tylnego końca 28 dolnej powierzchni 27 kanału 14 elementu nośnego, pociąga tylny koniec 28 elementu nośnego tylko w sąsiedztwie tylnego boku 37 jego kanału 14, który jest poprzecznie bliższy pręta wychylającego 18. W wyniku tego, przeciwne do ruchu wskazówek zegara odchylenie elementu nośnego (np. 11) jest mniejsze. Ponadto pierwszy haczyk 30 elementu dystansowego (np. 13) przymocowany do mostka 34 elementu nośnego (np. 11) pociąga ten element mostkowy w lewo (jak widać na fig. 2-3) w wyniku bezwładności pozostałego stosu elementów dystansowych (nie pokazanego), które są ciągnięte w prawo do zamknięcia żaluzji 1. W wyniku tego, element nośny (np. 11) obraca się nieco w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara tak, że znacznie zmniejsza się jego odchylanie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. W wyniku tego krawędzie prawego otworu 23 obudowy 21 elementu nośnego, jak również ślimak wewnątrz obudowy elementu nośnego, są słabiej dociskane ku tyłowi do pręta wychylającego 18 i znacznie zmniejsza się tarcie pomiędzy nimi w miarę jak element nośny (np. 11) jest ciągnięty w prawo wzdłuż pręta wychylającego do zamknięcia żaluzji.

PL 205 871 B1

Oczywiście, niniejszy wynalazek nie ogranicza się do opisanego powyżej przykładu wykonania, który można modyfikować bez wychodzenia poza zakres wynalazku. W związku z tym, wszystkie terminy w powyższym opisie oraz załączonych zastrzeżeniach patentowych, takie jak wzdłużny, poprzeczny, powyżej, poniżej, góra, dół, pionowy, poziomy, prawy, lewy, przedni, tylny, czołowo i tylnie stosuje się tylko jako określenia względne dla opisu powiązań różnych elementów zespołu elementu nośnego i dystansowego według wynalazku dla szyny głównej zasłony architektonicznej. W związku z tym, pionowe listewki 3 żaluzji pionowych 1 można zastąpić innymi pionowymi sekcjami zasłony architektonicznej, na przykład pionowymi sekcjami konwencjonalnego materiału zasłonowego lub materiału listewkowego, jak opisano w publikacji PCT WO 96/35854 lub pionowymi listewkami jak opisano w publikacji PCT WO 96/35881.

Ponadto zmniejszenie tarcia pomiędzy elementami nośnymi 11 i prętem wychylającym 18, podczas zamykania żaluzji 1, można również osiągnąć poprzez zbieżność wzdłużnie na zewnątrz czwartego haczyka 33 każdego elementu dystansowego 13, a nie zbieżność wzdłużnie do wewnątrz sąsiedniej tylnej krawędzi 28 skrajnie wewnętrznej powierzchni 27 wzdłużnie rozciągającego się kanału 14 w każdym elemencie nośnym 11, tak, żeby czwarty haczyk 33 mógł się stykać tylko z tylną częścią tylnej krawędzi 28 kanału w elemencie nośnym podczas ciągnięcia tylnej krawędzi 28 w celu zamknięcia żaluzji 1. Ponadto takie zmniejszenia tarcia można jeszcze bardziej zmniejszyć umieszczając pierwszy haczyk 30 każdego elementu dystansowego z przodu jego poprzecznego środka tak, żeby pierwszy haczyk 30 stykał się z mostkiem 34 w elemencie nośnym 11, do którego jest przymocowany, z przodu poprzecznego środka kanału 14 elementu nośnego w tym celu, żeby element nośny obracał się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara (patrząc na fig. 3 i 4) nieco bardziej pod wpływem ciągnięcia w lewo pierwszego haczyka podczas zamykania żaluzji 1.

Ponadto elementy dystansowe 13 można również zestroić w przybliżeniu pionowo, a nie poziomo, i może być na tym samym, a nie przeciwległym, poprzecznym boku elementów nośnych 11 co otwory 23 w ich obudowach 21 i pręt wychylający 18 przechodzący przez otwory. W związku z tym, skrajnie wewnętrzna powierzchnia 27 kanału 14 każdego elementu nośnego 11 może być powierzchnią stojącą zestrojoną pionowo, a nie, jak pokazano na fig. 1-6, powierzchnią dolną zestrojoną poziomo.

Alternatywnie, elementy dystansowe 13 można zastąpić giętkimi łańcuchami lub linkami, które są przymocowane do sąsiednich elementów nośnych 11, jak opisano, na przykład, w opisie do patentu Stanów Zjedn. Ameryki nr 2 869 636. W związku z tym, czołowa część końcowa każdego giętkiego łańcucha lub linki może być odpowiednio przymocowana do elementu nośnego (np. 11') dalej od pręta wychylającego 18 niż jej tylna część końcowa jest przymocowana do sąsiedniego elementu nośnego (np. 11).

Claims (18)

1. Zespół elementu nośnego i elementu dystansowego do szyny głównej zasłony architektonicznej, takiej jak pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami, zawierająca szereg podłużnych, rozciągających się pionowo części zasłonowych przemieszczanych wzdłużnie pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, który to zespół zawiera szereg rozmieszczonych wzdłużnie elementów nośnych, z których każdy jest połączony z górną częścią końcową jednej z części zasłonowych, a szereg elementów nośnych zawiera czołowy pierwszy element nośny i drugi element nośny, przystosowane do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu pierwszego elementu nośnego, oraz trzeci element nośny, przystosowany do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu drugiego elementu nośnego, a także zawiera rozciągający się wzdłużnie pręt wychylający, wzdłuż którego elementy nośne z częściami zasłonowymi są rozmieszczone ślizgowo i są przemieszczane wzdłużnie pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym w jednym z tych położeń części zasłonowe znajdują się w pewnych odstępach od siebie wzdłuż pręta wychylającego, a w drugim położeniu części zasłonowe sąsiadują ze sobą na wzdłużnym końcu pręta wychylającego, i zawiera element do ciągnięcia pierwszego elementu nośnego wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem oraz elementy przemieszczające do przemieszczania pozostałych elementów nośnych wraz z pierwszym elementem nośnym wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym te elementy przemieszczające stanowi szereg wzdłużnie rozciągających się elementów dystansowych, z których każdy znajduje się pomiędzy parą sąsiednich elementów nośnych i każdy element

PL 205 871 B1 dystansowy ma czołową część końcową, która biegnie ku pierwszemu położeniu i sprzęga się z elementem nośnym, i ma tylną część końcową, która biegnie ku drugiemu położeniu i sprzęga się z sąsiednim elementem nośnym, a tylna część końcowa każdego elementu dystansowego i czołowa część końcowa sąsiedniego elementu dystansowego zachodzą na siebie zakładkowo w kierunku wzdłużnym, znamienny tym, że czołowa część końcowa (13A) każdego elementu dystansowego (13', 13, 13') styka się z elementem nośnym (11', 11, 11') dalej od pręta wychylającego (18) niż jego tylna część końcowa (13B) styka się z sąsiednim elementem nośnym (11', 11, 11') podczas wzdłużnego przemieszczania elementów nośnych (11', 11, 11') i elementów dystansowych (13', 13, 13') ku pierwszemu położeniu, dla łatwiejszego przemieszczania elementu nośnego (11/, 11, 11') wzdłużnie ku pierwszemu położeniu.

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy dystansowe (13', 13, 13') i pręt wychylający (18) są umieszczone na przeciwległych poprzecznie bokach elementów nośnych (11', 11, 11'), przy czym elementy dystansowe (13', 13, 13') i elementy nośne (11', 11, 11') mają konstrukcję, przy której podczas wzdłużnego przemieszczania się elementów nośnych (11', 11, 11') i elementów dystansowych (13/, 13, 13') ku pierwszemu położeniu czołowa część końcowa (13A) każdego elementu dystansowego styka się z elementem nośnym (11', 11, 11') poprzecznie dalej od pręta wychylającego (18) niż jego tylna część końcowa (13B) styka się z sąsiednim elementem nośnym (11', 11, 11').

3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że elementy dystansowe (13', 13, 13') są zestrojone poziomo i tylna część końcowa (13B) każdego elementu dystansowego (13 13, 13') leży pod czołową częścią końcową (13A) sąsiedniego elementu dystansowego (13', 13, 13').

4. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że elementy dystansowe (13', 13, 13') są podłużnymi paskami i w każdym z elementów nośnych (11', 11, 11') znajduje się kanał (14), wewnątrz którego element dystansowy może przemieszczać się wzdłużnie wzdłuż poziomej powierzchni dolnej (27) kanału, zaś tylna część końcowa (13B) elementu dystansowego (13', 13, 13) i leżąca na niej czołowa część końcowa (13A) sąsiedniego elementu dystansowego (13', 13, 13') znajdują się w kanale z luzem wystarczającym dla umożliwienia względnych kątowych ruchów ślizgowych części końcowych (13A, 13B) elementów dystansowych w kanale podczas wzdłużnego przemieszczania się elementów, dystansowego i nośnego.

5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że skierowane ku górze poprzeczne boki (35, 37) kanału (14) każdego elementu nośnego (11', 11, 11') są zbieżne poprzecznie na zewnątrz kanału od wzdłużnego środka każdego poprzecznego boku ku jego bokom wzdłużnym.

6. Zespół według zastrz. 5, znamienny tym, że każdy skierowany ku górze poprzeczny bok kanału (14) każdego elementu nośnego (11', 11, 11') jest zbieżny pod kątem poniżej około 10°, a korzystnie pod kątem 0,5-5°.

7. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że części końcowe czołowa (13A) lub tylna (13B), a korzystnie tylna część końcowa (13B), każdego elementu dystansowego (13', 13, 13') jest trwale sprzężona z elementem nośnym (11', 11, 11').

8. Zespół według zastrz., znamienny tym, że jedynie poprzeczna część boczna tylnej części końcowej (13B) każdego elementu dystansowego (13', 13, 13') jest sprzężona z elementem nośnym (11', 11, 11'), przy czym poprzeczna część boczna znajduje się bliżej pręta wychylającego (18) niż wzdłużny środek elementu dystansowego.

9. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że czołowa część końcowa (13A) każdego elementu dystansowego (13',13,13') zawiera rozciągający się do góry haczyk (30), który może stykać się z poprzeczną częścią powierzchniową mostka (34) leżącego nad kanałem (14) elementu nośnego (11', 11, 11'), a wewnątrz kanału (14) mogą przemieszczać się wzdłużnie elementy dystansowe wzdłuż poziomej powierzchni dolnej (27) kanału, przy czym w skład tylnej części końcowej (13B) elementu dystansowego wchodzi rozciągający się w dół haczyk (33) przystosowany do stykania się tylko z poprzeczną częścią powierzchniową sąsiedniego elementu nośnego (11', 11, 11'), który jest poprzecznie bliższy prętowi wychylającemu (18) niż poprzeczna część powierzchniowa mostka (34).

10. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że poprzeczna część powierzchniowa sąsiedniego elementu nośnego (11', 11, 11') sąsiaduje zewnętrznie z kanałem (14) i stanowi część tylnego końca (28) kanału, który to tylny koniec (28) jest zbieżny poprzecznie na zewnątrz od pręta wychylającego (18), w pierwszym kierunku.

11. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że tylny koniec (28) kanału (14) w każdym elemencie nośnym jest zbieżny pod kątem mniejszym niż około 10°, korzystnie pod kątem około 0,5-5°.

PL 205 871 B1

12. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że kanał (14) w każdym elemencie nośnym (11', 11, 11') zawiera poziomą powierzchnię dolną (27) oraz mostek (34), który jest równoległy do dolnej powierzchni i biegnie poprzecznie przez kanał pomiędzy jego przeciwległymi, stojącymi poprzecznymi bokami, przy czym tylna część końcowa (13B) elementu dystansowego (13', 13, 13') leży pod spodem czołowej części końcowej (13A) sąsiedniego elementu dystansowego (13', 13, 13') wewnątrz kanału, pomiędzy mostkiem (34) a powierzchnią dolną.

13. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsze położenie jest położeniem, w którym elementy nośne (11', 11, 11') są ustawione z częściami zasłonowymi (3) oddalonymi od siebie wzdłuż pręta wychylającego (18), a drugie położenie jest położeniem, w którym elementy nośne (11', 11, 11') są ustawione z częściami zasłonowymi (3) przylegającymi do siebie na wzdłużnym końcu pręta wychylającego (18).

14. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że element nośny (11', 11, 11') zawiera rozciągający się wzdłużnie kanał (14), w którym jest umieszczony ślizgowo element dystansowy (13', 13, 13'), przy czym przeciwległe poprzeczne boki (35, 37) kanału (14) są zbieżne poprzecznie na zewnątrz kanału od wzdłużnego środka każdego poprzecznego boku ku jego wzdłużnym bokom dla łatwiejszego przemieszczania elementu dystansowego (13, 13, 13') wzdłuż elementu nośnego (11', 11 11')

15. Zespół według zastrz. 14, znamienny tym, że każdy poprzeczny bok (35, 37) kanału jest zbieżny poprzecznie na zewnątrz kanału od wzdłużnego środka każdego poprzecznego boku ku jego wzdłużnemu bokowi pod kątem mniejszym niż około 10°, korzystnie pod kątem 0,5-5°.

16. Zespół według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że kanał (14) zawiera wzdłużnie rozciągającą się poziomą powierzchnię (27) i skierowane ku górze, przeciwległe poprzeczne boki (35, 37), przy czym tylna część końcowa (13B) jednego z wzdłużnie rozmieszczonego szeregu elementów dystansowych (13, 13, 13') leży pod spodem czołowej części końcowej (13A) sąsiedniego jednego z elementów dystansowych (13, 13, 13') na poziomej powierzchni.

17. Szyna główna do zasłony architektonicznej, takiej jak pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami zawierająca szereg podłużnych, rozciągających się pionowo części zasłonowych przemieszczanych wzdłużnie pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, zawierająca szereg rozmieszczonych wzdłużnie zespołów elementu nośnego i elementu dystansowego, które to zespoły zawierają szereg rozmieszczonych wzdłużnie elementów nośnych, z których każdy jest połączony z górną częścią końcową jednej z części zasłonowych, a szereg elementów nośnych zawiera czołowy pierwszy element nośny i drugi element nośny, przystosowane do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu pierwszego elementu nośnego, oraz trzeci element nośny, przystosowany do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu drugiego elementu nośnego, a także zawiera rozciągający się wzdłużnie pręt wychylający, wzdłuż którego elementy nośne z częściami zasłonowymi są rozmieszczone ślizgowo i są przemieszczane wzdłużnie pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym w jednym z tych położeń części zasłonowe znajdują się w pewnych odstępach od siebie wzdłuż pręta wychylającego, a w drugim położeniu części zasłonowe sąsiadują ze sobą na wzdłużnym końcu pręta wychylającego, i zawiera element do ciągnięcia pierwszego elementu nośnego wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem oraz elementy przemieszczające do przemieszczania pozostałych elementów nośnych wraz z pierwszym elementem nośnym wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym te elementy przemieszczające stanowi szereg wzdłużnie rozciągających się elementów dystansowych, z których każdy znajduje się pomiędzy parą sąsiednich elementów nośnych i każdy element dystansowy ma czołową część końcową, która biegnie ku pierwszemu położeniu i sprzęga się z elementem nośnym, i ma tylną część końcową, która biegnie ku drugiemu położeniu i sprzęga się z sąsiednim elementem nośnym, a tylna część końcowa każdego elementu dystansowego i czołowa część końcowa sąsiedniego elementu dystansowego zachodzą na siebie zakładkowo w kierunku wzdłużnym, znamienna tym, że czołowa część końcowa (13A) każdego elementu dystansowego (13', 13, 13') styka się z elementem nośnym (11', 11, 11') dalej od pręta wychylającego (18) niż jego tylna część końcowa (13B) styka się z sąsiednim elementem nośnym (11', 11, 11') podczas wzdłużnego przemieszczania elementów nośnych (11', 11, 11') i elementów dystansowych (13, 13, 13') ku pierwszemu położeniu, dla łatwiejszego przemieszczania elementu nośnego (11', 11, 11') wzdłużnie ku pierwszemu położeniu.

18. Zasłona architektoniczna, zwłaszcza pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami, zawierająca szynę główną posiadającą szereg rozmieszczonych wzdłużnie zespołów elementu nośnego i elementu dystansowego, a każdy element nośny jest połączony z górną częścią końcową jednej z części

PL 205 871 B1 zasłonowych, Zespół elementu nośnego i elementu dystansowego do zasłony architektonicznej, takiej jak pionowa żaluzja z nastawnymi listewkami, zawierająca szereg podłużnych, rozciągających się pionowo części zasłonowych przemieszczanych wzdłużnie pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, który to zespół zawiera szereg rozmieszczonych wzdłużnie elementów nośnych, z których każdy jest połączony z górną częścią końcową jednej z części zasłonowych, a szereg elementów nośnych zawiera czołowy pierwszy element nośny i drugi element nośny, przystosowane do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu pierwszego elementu nośnego, oraz trzeci element nośny, przystosowany do wzdłużnego przemieszczania wskutek wzdłużnego ruchu drugiego elementu nośnego, a także zawiera rozciągający się wzdłużnie pręt wychylający, wzdłuż którego elementy nośne z częściami zasłonowymi są rozmieszczone ślizgowo i są przemieszczane wzdłużnie pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym w jednym z tych położeń części zasłonowe znajdują się w pewnych odstępach od siebie wzdłuż pręta wychylającego, a w drugim położeniu części zasłonowe sąsiadują ze sobą na wzdłużnym końcu pręta wychylającego, i zawiera element do ciągnięcia pierwszego elementu nośnego wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem oraz elementy przemieszczające do przemieszczania pozostałych elementów nośnych wraz z pierwszym elementem nośnym wzdłuż pręta wychylającego pomiędzy pierwszym a drugim położeniem, przy czym te elementy przemieszczające stanowi szereg wzdłużnie rozciągających się elementów dystansowych, z których każdy znajduje się pomiędzy parą sąsiednich elementów nośnych i każdy element dystansowy ma czołową część końcową, która biegnie ku pierwszemu położeniu i sprzęga się z elementem nośnym, i ma tylną część końcową, która biegnie ku drugiemu położeniu i sprzęga się z sąsiednim elementem nośnym, a tylna część końcowa każdego elementu dystansowego i czołowa część końcowa sąsiedniego elementu dystansowego zachodzą na siebie zakładkowo w kierunku wzdłużnym, znamienna tym, że czołowa część końcowa (13A) każdego elementu dystansowego (13', 13, 13') styka się z elementem nośnym (11', 11, 11') dalej od pręta wychylającego (18) niż jego tylna część końcowa (13B) styka się z sąsiednim elementem nośnym (11', 11, 11') podczas wzdłużnego przemieszczania elementów nośnych (11', 11, 11') i elementów dystansowych (13', 13, 13') ku pierwszemu położeniu, dla łatwiejszego przemieszczania elementu nośnego (11', 11, 11') wzdłużnie ku pierwszemu położeniu.