PL205540B1 - Dozownik paszy do karmienia drobiu oraz układ rozdziału paszy z dozownikami paszy do karmienia drobiu - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest dozownik paszy do karmienia drobiu oraz układ rozdziału paszy z dozownikami paszy do karmienia drobiu. W rozwią zaniu tym chodzi o karmienie drobiu takiego jak kurczęta, indyki, itp., paszą, która jest i zasadniczo w postaci proszku lub w postaci granulowanej albo też podobnej.

Ptaki zasadniczo mogą swobodnie biegać w dużych kurnikach. Takie kurniki typowo mają wymiary rzędu 100 m x 18 m.

Chociaż w przypadku układów do rozdziału paszy dla drobiu występują różnice zależne od rodzaju ptaków, dla których układy te są przeznaczone, na przykład, kurczęta lub indyki i, na przykład, kurczęta brojlery lub kurczęta nioski, to występują także podobieństwa.

Te ptaki są karmione paszą, która jest w postaci proszku lub w postaci granulowanej lub podobnej. Te układy do karmienia drobiu mają wspólną cechę taką, że stałe punkty rozdziału paszy znajdują się w kurniku i że pasza, która ma być rozdzielana, jest przenoszona z centralnego miejsca magazynowania do punktów rozdziału paszy. W celu przenoszenia paszy, która ma być rozdzielana z centralnego miejsca magazynowania do punktów rozdział u paszy, stosowany jest rurowy ukł ad przenoszący. Ten rurowy układ przenoszący zawiera jedną lub więcej zasadniczo biegnących poziomo rur transportujących paszę, które to rury są ułożone zasadniczo równolegle do siebie i są wyposażone w elementy do przenoszenia przez nie paszy.

Punkty rozdziału paszy są umieszczone wzdłuż wyżej wspomnianych rur transportujących paszę i znajdują się na ogół w stałej odległości od siebie. Te stałe odległości pomiędzy kolejnymi punktami rozdziału paszy dla jednej rury transportującej paszę są na ogół krótsze niż odległości pomiędzy rurami transportującymi paszę umieszczonymi obok siebie.

W ten sposób punkty rozdziału paszy, tworzą regularny wzór siatki na podł odze kurnika. Wzór siatki jest utworzony z prostokątnych komórek, których punkty narożne są określone przez punkty rozdziału paszy.

Dozownik paszy jest umieszczony w każdym punkcie rozdziału paszy. Dozownik paszy zawiera korytko, w które jest wsypywana pasza, która może być wybierana z korytka przez ptaki, a także elementy prowadzące służące do prowadzenia części paszy z poziomej rury transportującej paszę do korytka dozownika. Elementy prowadzące zawierają na ogół, odpowiednio zwymiarowaną, zasadniczo pionowo ustawioną, skierowaną w dół rurę, której górny koniec jest połączony z wylotem rury transportującej paszę, a dolny koniec jest umieszczony ponad środkową częścią korytka. Skierowana w dół rura jest połączona z rurą transportującą paszę za pomocą elementu łączącego, zaś korytko jest także połączone z elementem łączącym za pomocą ramion. Dokładniej mówiąc, korytko, skierowana w dół rura, element łączący i ramiona tworzą zespół modułowy, który w całości może być podłączony do rury transportującej paszę.

W ten sposób, pasza jest przenoszona do korytka, z którego jest wybierana przez ptaki. Aby to zrobić ptaki stają kołem wokół korytka.

Ponieważ ptaki mają dziób, który jest stosunkowo mały w stosunku do ich korpusu, to korytko dozownika teoretycznie powinno mieć bardzo małe wymiary. Korytka dozownika mogą być traktowane jako punkty poboru paszy w stosunku do powierzchni kurnika. Jednakże, ze względów zrozumiałych dla fachowców, skierowana w dół rura musi mieć pewną minimalną średnicę aby zapewnić niezakłócone przenoszenie paszy, zaś wymiary korytka muszą być większe niż wymiary skierowanej w dół rury, aby ze skierowanej w dół rury mogła być wsypywana pasza w korytko. Ponadto, poziome wymiary wybrane dla korytka muszą być na tyle większe niż średnica skierowanej w dół rury, aby zapewnić powstanie obszaru w każdym korytku, w którym jest dostępna pasza, a który to obszar jest umieszczony, w rzucie pionowym na powierzchnię podłogi, obok skierowanej w dół rury. W ten sposób ptaki mogą bez przeszkód poruszać głowami ponad paszą. To wszystko oznacza, że korytko ma pewne minimalne wymiary i w konsekwencji zajmuje pewną część powierzchni podłogi kurnika.

W poniż szym opisie termin kształ t korytka dozownika bę dzie stosowany dla okreś lenia zarysu rzutu pionowego korytka dozownika na podłogę kurnika, w normalnym położeniu dozownika podczas użytkowania. Ponadto, termin powierzchnia korytka dozownika będzie stosowany poniżej dla określenia powierzchni tego rzutu, a termin obwód będzie stosowany w opisie dla określenia obwodu kształtu rzutu.

Obecnie korytka dozownika prawie zawsze mają kształt kolisty, i gdy ptaki są karmione, to gromadzą się w kole wokół korytka dozownika. Odległości pomiędzy kolejnymi korytkami dozownika dla

PL 205 540 B1 jednej rury transportującej paszę są dobrane tak, aby były wystarczająco duże i zapewniły to, że ptaki znajdujące się wokół sąsiednich korytek dozownika nie przeszkadzają sobie wzajemnie. W przypadku, na przykład, kurcząt, ta odległość od krawędzi do krawędzi przeważnie leży w zakresie 40 cm.

Tak więc minimalna odległość pomiędzy kolejnymi punktami rozdziału paszy wzdłuż linii transportującej paszę jest określona przez rozmiar ptaków, z jednej strony, i średnicę korytek dozownika, z drugiej strony. Przy typowej ś rednicy korytka okoł o 35 cm, prowadzi to do minimalnej odległ o ś ci 75 cm (odległość środka jednego korytka od środka drugiego korytka) pomiędzy kolejnymi punktami rozdziału paszy. Ta odległość pomiędzy punktami rozdziału paszy, także określana poniżej terminem podziałka dozowników jest czynnikiem określającym maksymalną liczbę punktów rozdziału paszy, jaka może być umieszczona wzdłuż długości rury transportującej paszę, innymi słowy, długości danego kurnika.

Jest także jasne, że każde korytko dozownika może dostarczać jednocześnie paszę tylko dla ograniczonej liczby ptaków. Ta liczba odpowiada liczbie ptaków w kole wokół korytka dozownika, jeżeli ptaki stoją jeden tuż obok drugiego. Przeważnie ta liczba jest rzędu 10 do 20. Wszystko to wyznacza całkowitą, graniczną liczbę ptaków, jakie mogą być trzymane w określonym kurniku.

Liczba ptaków, które mogą być hodowane w kurniku, może być zwiększona przez zmniejszenie podziałki dozowników kolejnych punktów rozdziału paszy wzdłuż rury transportującej paszę, co oznacza, że więcej punktów rozdziału paszy może być umieszczone w kurniku. To oznaczałoby, jednakże, zmniejszenie odległości pomiędzy kolejnymi korytkami dozowników, a to oznaczałoby, że ptaki będą miały utrudniony swobodny ruch w kurniku.

W alternatywnym rozwią zaniu, liczbę ptaków, które mogą być hodowane w kurniku, moż na zwiększyć poprzez zwiększenie średnicy miski, wydłużając także jej obwód i powodując, że więcej ptaków może stać w kole wokół korytka dozownika. Jednakże, efekt tego byłby niewielki, ponieważ podziałka dozowników byłaby wówczas także zwiększona. Ponadto, wówczas ptaki nie mogłyby dziobać paszy leżącej daleko od krawędzi, co prowadziłoby do zmniejszenia sprawności ekonomicznej dozowników. Ponadto, większe korytko dozownika oznacza w sposób nieunikniony użycie większej ilości materiału, a więc większe koszty produkcji.

Ogólnie mówiąc, jest faktem, że całkowita liczba ptaków, które mogą być trzymane i karmione w kurniku jest proporcjonalna do cał kowitej dł ugoś ci obwodów wszystkich korytek dozowników umieszczonych w kurniku. W przypadku obecnie istniejących rozwiązań podstawową ideą jest to, że każdy ptak powinien mieć do dyspozycji tyle paszy, ile może zjeść i dlatego stosunek powierzchni korytka do jego obwodu powinien być tak duży jak tylko możliwe. To założenie prowadzi do aktualnie stosowanych rozwiązań, w których korytko jest koliste. Wiadomo, że koło jest figurą geometryczną o najwię kszym moż liwym stosunku powierzchni do obwodu. Jednakż e, powierzchnia miejsc poboru paszy zajmowana w kurniku przez korytka dozowników oznacza ograniczenie powierzchni, którą ptaki mają przeznaczoną do poruszania się. Wolna powierzchnia życiowa dla ptaków może być określona jako całkowita powierzchnia kurnika minus całkowita powierzchnia zajmowana przez korytka dozowników. Im większa jest powierzchnia zajmowana przez korytka dozowników, tym mniejsza jest powierzchnia życiowa pozostawiona dla ptaków.

Z francuskiego opisu patentowego FR-A-2,680,949 znany jest dozownik paszy z wydł u ż onymi, prostokątnymi korytkami. Dozownik paszy ponadto zawiera rurę skierowaną w dół, której dolny koniec krawędzi ma także wydłużony, prostokątny kształt.

Wadą tego rozwiązania jest to, że powierzchnia życiowa i powierzchnia do karmienia, dostępne w kurniku, są ograniczone. W czasie karmienia ptaki stoją obok sobie najszerszymi częściami swoich korpusów, to znaczy złożonymi skrzydłami, wzdłuż prostej krawędzi obwodu korytka dozownika. W rezultacie całkowita dostępna długość obwodu krawędzi korytka dozownika jest wykorzystana nieekonomicznie. W czasie karmienia głowy ptaków są umieszczone w stosunkowo dużej odległości od siebie odpowiadającej szerokości złożonych skrzydeł ptaków.

Celem wynalazku jest dostarczenie ulepszonego dozownika paszy, w którym wspomniane powyżej problemy są zmniejszone lub nawet wyeliminowane.

Celem wynalazku jest też układ rozdziału paszy z dozownikami paszy do karmienia drobiu.

Dozownik paszy do karmienia drobiu zawierający korytko dozownika i elementy prowadzące do doprowadzania paszy z poziomej rury transportującej paszę do korytka dozownika, według wynalazku charakteryzuje się tym, że korytko dozownika ma krawędź obwodową z pierwszymi obszarami krawędziowymi, które mają stosunkowo duży promień krzywizny i drugimi obszarami krawędziowymi, które mają stosunkowo mały promień krzywizny.

PL 205 540 B1

Korzystnie korytko dozownika ma kształt wydłużony.

Korzystnie korytko dozownika ma kształt eliptyczny.

Korzystnie korytko dozownika ma kształt zakrzywiony trójkątny, korzystnie z potrójną symetrią obrotową.

Korzystnie elementy prowadzące zawierają skierowaną w dół rurę z dolną krawędzią mającą kształt niekolisty, przy czym dolna krawędź ma pierwsze obszary krawędziowe o stosunkowo dużym promieniu krzywizny i drugie obszary krawędziowe o stosunkowo małym promieniu krzywizny.

Korzystnie dolna krawędź ma kształt eliptyczny.

Korzystnie dolna krawędź ma kształt zakrzywiony trójkątny, korzystnie z potrójną symetrią obrotową.

Korzystnie dolna krawędź skierowanej w dół rury ma taki sam kształt jak korytko dozownika.

Korzystnie odległość pozioma pomiędzy dolną krawędzią skierowanej w dół rury i krawędzią korytka dozownika jest taka sama na całym obwodzie korytka dozownika.

Układ rozdziału paszy z dozownikami paszy do karmienia drobiu, zawierający co najmniej jedną poziomą rurę transportującą paszę, do której jest dołączona pewna ilość dozowników paszy usytuowanych w określonych odstępach względem siebie, zaś każdy z dozowników paszy zawiera korytko i elementy prowadzące do doprowadzania paszy z poziomej rury transportującej paszę do korytka dozownika, według wynalazku charakteryzuje się tym, że korytko dozownika ma krawędź obwodową z pierwszymi obszarami krawędziowymi, które mają stosunkowo duży promień krzywizny i drugimi obszarami krawędziowymi, które mają stosunkowo mały promień krzywizny.

Korzystnie dozowniki paszy mają oś wzdłużną, która tworzy kąt większy od zera z kierunkiem wzdłużnym odpowiedniej rury transportującej paszę.

Korzystnie dozowniki paszy mają płaszczyznę symetrii, która tworzy kąt większy od zera z kierunkiem wzdłużnym odpowiedniej rury transportującej paszę.

Korzystnie kąt jest zasadniczo równy 90°.

Korzystnie ustawienie kolejnych korytek dozowników jest przemienne.

Korzystnie poprzeczna odległość punktu narożnego korytka dozownika od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez rurę transportującą paszę jest krótsza niż poprzeczna odległość przeciwnej części krawędzi od płaszczyzny.

Reasumując rozwiązanie, według wynalazku, zostało oparte na całkiem innym pomyśle projektowym niż znane rozwiązania. Zamiast idei dostarczania każdemu ptakowi tyle paszy, ile może zjeść, wynalazek jest oparty na pomyśle projektowym udostępnienia paszy tylu ptakom jak jest możliwe, zapewniając przy tym, że każdy ptak otrzymuje wystarczająco dużo paszy. Ponadto wynalazek dostarcza układ rozdziału paszy, ulepszony w porównaniu ze znanymi układami rozdziału paszy, mający zwiększoną sprawność i bardziej przyjazny zwierzętom, gdyż pewna dostępna powierzchnia kurnika umożliwia nakarmienie większej liczby ptaków i jednocześnie zapewnia ptakom większą powierzchnię do poruszania się.

Aby zapewnić to, że duża liczba ptaków może mieć dostęp do paszy w kurniku, należy dobrać stosunkowo dużą całkowitą długość obwodów wszystkich korytek dozownika. Aby zapewnić ptakom odpowiednio dużą, jak to tylko możliwe, powierzchnię podłogi do poruszania się, powierzchnia podłogi zajęta przez korytka dozowników musi być tak mała jak to jest możliwe. Całkowicie inaczej niż w aktualnych projektach, te pozornie sprzeczne założenia prowadzą do takiego kryterium projektowego, że stosunek obwodu korytka do powierzchni korytka musi być duży.

W oparciu o to kryterium projektowe, wynalazek dostarcza ulepszony dozownik paszy, w którym korytko dozownika ma obszary, gdzie krawędź obwodowa ma stosunkowo duży promień krzywizny i obszary, gdzie kraw ę d ź obwodowa ma stosunkowo mał y promień krzywizny. Zakrzywiona krawę d ź obwodowa z obszarami o różnych promieniach krzywizny korzystnie umożliwia skuteczne wykorzystanie powierzchni dostępnej w kurniku. W konsekwencji powierzchnia życiowa i powierzchnia karmienia ptaków mogą być zoptymalizowane. W czasie karmienia ptaki stojące obok siebie wzdłuż zakrzywionej krawędzi obwodowej korytka dozownika są tak ustawione, że ich głowy znajdują się w takich odległościach od siebie, które są mniejsze niż szerokości ich złożonych skrzydeł, przez co wyżej wymienione wady związane z kolistym kształtem korytek dozownika zostały przezwyciężone.

W układzie rozdziału paszy, według wynalazku, kolejne dozowniki są korzystnie ułożone w taki sposób, że krawędzie sąsiednich części korytka dozownika o stosunkowo dużym promieniu krzywizny są kierowane zasadniczo równolegle do siebie. Wspólny kierunek może tworzyć kąt z kierunkiem wzdłużnym rury transportującej paszę. Ten kąt jest korzystnie równy 90°, ale może także mieć inne

PL 205 540 B1 wartości. W korzystnym przykładzie wykonania kształt korytka dozownika jest wydłużony. W układzie rozdziału paszy takie wydłużone korytko dozownika jest korzystnie ułożone w taki sposób, że kierunek wzdłużny każdego korytka dozownika jest kierowany zasadniczo prostopadle do kierunku wzdłużnego rury transportującej paszę.

Te i inne aspekty, właściwości i zalety wynalazku zostaną ujawnione bardziej szczegółowo w poniż szym opisie korzystnego przykładu wykonania dozownika paszy i systemu rozdział u paszy, według wynalazku, powiązanym z załączonymi rysunkami, na których identyczne oznaczenia odsyłające oznaczają identyczne lub podobne elementy.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w uproszczeniu, w widoku z góry, kurnik z dozownikami o znanym kształcie, fig. 2 przedstawia w uproszczeniu dozownik pokazany w przekroju; fig. 3 przedstawia w uproszczeniu, w widoku z góry, dwa są siednie dozowniki, według pierwszym przykł adzie wykonania, wedł ug wynalazku; fig. 4 przedstawia w uproszczeniu, w widoku z góry, wydłużony dozownik, według wynalazku; fig. 5 przedstawia schematycznie, w widoku z góry, pewną liczbę trójkątnych dozowników według wynalazku; fig. 5A przedstawia schematycznie rurę transportującą paszę z korytkiem dozownika umieszczonym poniżej; fig. 5B przedstawia w uproszczeniu w widoku z góry, który jest porównywalny z fig. 5, korzystny układ trójkątnych korytek dozownika; fig. 6A przedstawia w widoku perspektywicznym rurę skierowaną w dół; i fig. 6B przedstawia w przekroju poprzecznym fragment ściany skierowanej w dół rury z fig. 6A i korytka.

Figura 1 przedstawia w uproszczeniu, w widoku z góry, kurnik 1 z podłogą 2, gdzie kurnik 1 jest wyposażony w regularny wzór punktów rozdziału paszy 3 dla drobiu 4. Dozownik paszy 20 układ rozdziału paszy 10 dla paszy w postaci proszku lub w postaci granulowanej znajduje się w każdym punkcie rozdziału paszy 3. Układ rozdziału paszy 10 zawiera określoną liczbę rur 14 transportujących paszę (na fig. 1 pokazano trzy), które są ułożone równolegle do siebie i są połączone wspólną główną rurą 12 z pojemnikiem magazynowym 11, który jest na ogół umieszczony poza kurnikiem 1. Główna rura 12 jest wyposażona w główny podajnik paszy 13, taki jak, na przykład, podajnik ślimakowy lub podajnik spiralny lub system łańcuchowy, a każda rura 14 transportującą paszę jest wyposażona w odpowiedni podajnik paszy 15. Podajniki paszy 13 i 15 są pokazane tylko w uproszczeniu na fig. 1 jako bloki odpowiadające danym rurom 12 lub 14 transportującym paszę. Ponieważ takie układy podajników paszy są znane, zaś typ podajnika dla rur transportujących paszę nie stanowi przedmiotu wynalazku, nie będą one omawiane szczegółowo w dalszym ciągu opisu.

Punkty rozdziału paszy 3 są umieszczone w regularnych odstępach od siebie P3 wzdłuż rur 14 transportujących paszę. Odległość pomiędzy indywidualnymi rurami 14 transportującymi paszę jest oznaczona jako P14, i jest także określana poniżej terminem podziałka rur. Podziałka rur P14 jest ogólnie większa niż podziałka dozowników P3. Dla jasności rysunku, na fig. 1 pokazano tylko cztery punkty rozdziału paszy dla rur transportujących paszę. W rzeczywistości ta liczba będzie znacznie większa.

Jak przedstawiono na fig. 2, dozownik paszy 20 zawiera korytko 22 z pionowo ustawioną, skierowaną w dół rurą 21 ułożoną nad nim. Górny koniec skierowanej w dół rury 21 jest połączony z wylotem 25 rury 14 transportującej paszę. Dolna część skierowanej w dół rury 21 zwykle ma kształt rozbieżny. Dolny koniec skierowanej w dół rury 21 jest umieszczony powyżej środkowej części korytka 22.

Korytko 22 jest połączone bezpośrednio lub pośrednio za pomocą ramion nośnych 24 z rurami 14 transportującymi paszę. W pokazanym przykładzie górny koniec skierowanej w dół rury 21 jest połączony za pomocą elementu łączącego 23 z rurą 14 transportującą paszę, a korytko 22 jest połączone za pomocą ramion nośnych 24 z elementem łączącym 23. Połączenie elementu łączącego 23, skierowanej w dół rury 21, ramion nośnych 24 i korytka 22 tworzy zespół dozownika.

Korytko 22 ma dno 26 i krawędź 27. W trakcie używania, pasza 5 w postaci proszku lub w postaci granulowanej będzie przenoszona z rury 14 transportującej paszę i przez skierowaną w dół rurę 21 na dno 26 korytka 22. Idea jest taka, że ptak 4, na przykład, kurczak, indyk, itp., stojący przy korytku 22 dozownika 20 może wydziobywać paszę 5 z korytka dozownika 22. Aby to robić, pewna liczba ptaków 4 stoi w kole wokół korytka 22, jak pokazano w uproszczeniu w A na fig. 1. Powinno być jasne, że dokładna maksymalna liczba ptaków, które mogą stać w takim kole będzie zależeć, między innymi, od wymiarów korytka 22 i wymiarów ptaków 4.

Odległość D3 pomiędzy indywidualnymi kolejnymi korytkami dozowników 22 jest dobrana tak, że ptaki stojące wokół dwóch kolejnych korytek 22 nie będą sobie przeszkadzać lub będą sobie przeszkadzać tylko w niewielkim stopniu. Jak wyjaśniono wcześniej, to oznacza górną granicę liczby

PL 205 540 B1 dozowników 20, które mogą być ustawione w kurniku 1 i górną granicę liczby ptaków N4, które mogą być hodowane w kurniku 1. Ta górna granica odpowiada sytuacji, w której wszystkie ptaki żywią się jednocześnie. Zasadniczo, można powiedzieć, że maksymalna liczba ptaków N4, które mogą być hodowane w kurniku 1 odpowiada następującej zależności 1:

N4 = 8 · N³ · L27 (1) w której N₃ jest liczbą punktów rozdziału paszy 3,

L₂₇ jest obwodem każdego korytka dozownika 22, jest współczynnikiem proporcjonalności, który zależy od kształtu i wymiarów ptaków 4.

Jeżeli jest pożądane hodowanie większej liczby ptaków 4 w kurniku 1, to wówczas konieczne albo zwiększenie liczby N3 punktów rozdziału paszy 3 lub zastosowanie korytek 22 dozowników paszy 20 o dużym obwodzie. W przypadku kolistego korytka 22 duży obwód oznacza dużą jego średnicę. Umieszczenie większych korytek 22 oznacza, że odległość D3 pomiędzy pojedynczym kolejnym korytkiem 22 wzdłuż rury 14 transportującej paszę jest mniejsza, i dlatego ptaki 4 będą sobie przeszkadzać podczas jedzenia. To samo odnosi się do zmniejszenia podziałki dozownika P3.

Zasadniczo, byłoby technicznie możliwe zmniejszenie podziałki rur P_i4, i dodanie szeregu rur 14 transportujących paszę w kurniku 1. Jednakże, jest to z jednej strony, kosztem wolnej powierzchni D14 pomiędzy kolejnymi rurami 14 transportującymi paszę, a z drugiej strony, oznacza istotną inwestycję, ponieważ cała linia rur włączając w to odpowiednie rury, musiałaby być przestawiona.

Gdy ptaki nie są karmione, mogą one drapać wokół podłogę 2 kurnika 1. Gdy to robią mają do dyspozycji obszary do poruszania się 6 w kształcie pasów o szerokości D14, wyznaczone liniami 7 biegnącymi równolegle do rury 14 transportującej paszę i przylegające do korytek dozowników 22. Ptaki 4 mogą przechodzić z jednego obszaru do poruszania się 6 do sąsiedniego obszaru do poruszania się 6 przez obszary przejść 8 o szerokości D3 pomiędzy dwoma kolejnymi korytkami 22 dozowników 20 tej samej rury 14 transportującej paszę. Jest oczywiste, że obszar do poruszania się 6 i obszar przejścia 8 będą mniejsze, jeżeli liczba punktów rozdziału paszy 3 jest zwiększona i jeżeli wymiary korytek 22 dozownika 20 są zwiększone. Dlatego, jeżeli liczba ptaków w kurniku 1 jest zwiększona, to oznacza w efekcie znaczne zmniejszenie obszaru do poruszania się dla jednego ptaka.

Na ogół, można powiedzieć, że wolna powierzchnia życiowa A4 dla ptaków 4 w kurniku 1 odpowiada wyrażeniu 2:

A4 = A2 · N3 · A22 (2) w którym A₂ jest maksymalną dostępną powierzchnią podłogi 2, A22 jest powierzchnią korytka 22 dozownika 20. Jak już wspomniano powyżej, ta powierzchnia jest określona jako powierzchnia prostopadłego rzutu korytka 22 dozownika 20 na podłogę 2.

W znanych projektach, korytko 22 dozownika 20 jest oparte na idei, że każdy ptak powinien mieć do dyspozycji tyle paszy, ile może zjeść. Całkowita ilość paszy X₅ dostępna dla ptaków w określonym momencie będzie odpowiadać poniższemu wyrażeniu 3:

Χ5 = V · N3 . A₂₂ (3) w którym V jest współczynnikiem proporcjonalności.

Idea, że ilość paszy X5 na ptaka jest tak duża jak to tylko możliwe, prowadzi do maksimum stosunku X₅/N₄, lub maksimum stosunku A₂₂/L₂₇. To z kolei prowadzi do tego, że znane korytka 22 dozownika 20 mają kontur kolisty, jak pokazano na fig. 1.

Jednak jak wynika z rozwiązania według wynalazku, kształt kolisty nie jest, jednakże idealny. W pierwszym rzędzie można to zobaczyć na fig. 1, gdzie powierzchnia podłogi 2 nie jest optymalnie wykorzystana podczas karmienia. Na fig. 1 pokazano dodatkowe linie 33- i 332, biegnące równolegle do rury 14 transportującej paszę i styczne z tylnymi końcami ptaków 4, które stoją w kołach wokół dozowników 20 należących do danej rury 14 transportującej paszę. Pas karmienia 32 jest określony jako część podłogi o kształcie paska ograniczonego przez linie 33 i 33₂. Można wyraźnie zobaczyć na fig. 1, że ptaki 4 nie w pełni wykorzystują pas karmienia 32. Dokładniej mówiąc, występuje zawsze część powierzchni w kształcie klepsydry 34 w pasie karmienia 32 pomiędzy dwoma kolejnymi punktami rozdziału paszy 3, która nie jest wykorzystana.

Ponadto, z zależności 2 wynika, że maksymalizacja stosunku AYLjy jest związana z minimalizacją stosunku A₄/L27. Na ogół, można powiedzieć, że korytka 22 dozowników 20 stanowią ograniczenie wolnej powierzchni życiowej w sytuacji, gdy ptaki 4 nie są karmione, ale swobodnie drapią w kurniku 1.

PL 205 540 B1

Wynalazek dostarcza zatem układ rozdziału paszy do karmienia drobiu, który stanowi ulepszenie w kategoriach sprawności ekonomicznej. Ten układ umożliwia trzymanie i żywienie większej liczby ptaków w określonym kurniku o wstępnie określonej powierzchni.

Wynalazek także dostarcza ulepszony układ rozdziału paszy dla karmienie drobiu, który umożliwia poprawę sytuacji ptaków w kurniku 1 poprzez zwiększenie dostępnej powierzchni karmienia dla ptaka, a także dostępnej powierzchni życiowej dla ptaka.

Wynalazek jest oparty na założeniu, że wyżej wymienione zalety mogą być uzyskane, jeżeli jest wybrana stosunkowo duża długość jako dostępna długość karmienia L27, przy założeniu, że odpowiednia pasza musi zawsze być w zasięgu każdego ptaka.

W oparciu o to założenie, dozowniki 20, według wynalazku, są ulepszone w porównaniu ze znanymi dozownikami z kolistymi korytkami dozowników, ponieważ korytka dozowników 22 według wynalazku nie są koliste, ale są zaprojektowane z obszarami krawędzi obwodowej zakrzywionymi w sposób wypukły, z różnymi promieniami krzywizny.

W ramach tej podstawowej idei wiele różnych odmian przykładów wykonania jest możliwe do wykonania, z których niektóre zostaną objaśnione poniżej.

Figura 3 przedstawia w widoku z góry część rury 14 transportującej paszę z dwoma sąsiednimi dozownikami według jednego przykładu wykonania wynalazku, pokazanego w większej skali niż na fig. 1. Na fig. 3 widać wyraźnie, że korytka 22 dozownika 20 są wydłużone, w przeciwieństwie do kolistych korytek 22 dozownika 20 znanych ze stanu techniki, jakie pokazano na fig. 1. Należy zauważyć, że widok przekroju dozownika z kolistym korytkiem dozownika pokazanym na fig. 2 także odnosi się do dozownika według wynalazku z wydłużonym korytkiem dozownika pokazanym na fig. 3.

Termin wydłużony stosowany w kontekście wynalazku będzie teraz wyjaśniony bardziej szczegółowo w odniesieniu do fig. 4.

Fig. 4 przedstawia w widoku z góry korytka 22 dozownika 20 oraz dwie linie styczne 41 i 42:, które są ustawione równolegle do siebie i stykają się z obwodem korytka 22 dozownika 20, zaś korytko 22 dozownika 20 znajduje się między nimi. Odległość pomiędzy dwoma liniami stycznymi 41, 42 jest oznaczona literą D na fig. 4. Odległość D jest zależna od ustawienia korytka 22 dozownika 20, jeżeli korytko 22 dozownika 20 obraca się wokół pionowej osi, to znaczy osi obrotu prostopadłej do płaszczyzny rysunku. Odległość D pomiędzy dwoma liniami stycznymi 41, 42 zmienia się. W określonym położeniu obrotowym korytka 22 dozownika 20 w stosunku do dwóch linii stycznych 41, 42, ta odległość D ma swoje maksimum. W tym szczególnym położeniu obrotowym kierunek prostopadły do tych dwóch linii stycznych 41, 42 określa oś wzdłużną 43 korytka 22 dozownika 20 i odpowiednie maksimum odległości pomiędzy dwoma liniami stycznymi 41, 42 jest oznaczane jako długość L korytka 22 dozownika 20.

Szerokość B korytka 22 dozownika 20 jest określona jako wymiar mierzony prostopadle do osi wzdłużnej 43, pomiędzy dwoma równoległymi liniami stycznymi 44, 45.

Korytko 22 dozownika 20 jest opisane jako wydłużone gdy długość L określona w ten sposób jest większa niż szerokość B określona w ten sposób.

Jest korzystne dla korytka 22 dozownika 20, aby miało wypukłą krzywiznę wzdłuż całej swojej krawędzi 27, co oznacza, że wypukła strona krzywizny jest kierowane na zewnątrz.

W odpowiednim przykładzie wykonania korytko 22 dozownika 20 ma kształt eliptyczny.

Jak wspomniano wcześniej, zaletą wynalazku jest to, że korytko dozownika nie jest koliste, natomiast jest wydłużone. Stopień wydłużenia, który w kontekście wynalazku jest określony jako stosunek długości, określonej powyżej, do szerokości, określonej powyżej, albo L/B, jest większy niż 1. Korytko 22 dozownika 20 korzystnie ma stopień wydłużenia L/B w zakresie około 1,2 do około 1,5.

Jak pokazano na fig. 3, wydłużone korytka 22 dozowników 20 są ustawione w taki sposób, w stosunku do rury 14 transportującej paszę, że oś wzdłużna 43 każdego korytka 22 dozownika 20 tworzy kąt większy niż zero z kierunkiem wzdłużnym rury 14 transportującej paszę. Idealnie, i jak to pokazano, ten kąt wynosi około 90°. Można zauważyć, że uzyskano w ten sposób lepsze wykorzystanie powierzchni podłogi. Przy tej samej odległości pomiędzy sąsiednimi korytkami 22 dozowników 20, więcej ptaków 4 może być obsłużonych przez dozownik 20. Powierzchnia życiowa i powierzchnia dostępna dla ptaków może także być zwiększona.

Według wynalazku, korytko 22 dozownika 20 ma pierwszy obszar krawędziowy 51 o stosunkowo dużym promieniu krzywizny i drugi obszar krawędziowy 52 o stosunkowo małym promieniu krzywizny. Takie obszary krawędziowe występują w przypadku eliptycznego korytka 22 pokazanego na fig. 3 i 4. W tym przypadku pierwsze obszary krawędziowe 51 sąsiednich korytek 22 dozowników 20 są zwró8

PL 205 540 B1 cone do siebie i są umieszczone zasadniczo prostopadle do rury 14 transportującej paszę. Jednakże mogą być też inne konfiguracje, w przypadku których obszary krawędziowe o stosunkowo małym promieniu krzywizny są zwrócone do siebie i są umieszczone zasadniczo prostopadle do rury 14 transportującej paszę, podczas gdy obszary krawędziowe o stosunkowo dużym promieniu krzywizny są umieszczone w odległości poprzecznej względem rury 14 transportującej paszę.

Chociaż to nie jest zasadniczą sprawą, korytko 22 dozownika paszy 20 ma korzystnie symetryczną konstrukcję. W przypadku eliptycznego korytka, omawianego powyżej, korytko 22 dozownika 20 ma podwójną symetrię obrotową, co oznacza, że wraca do tego samego kształtu po obrocie o 180°. W specjalnym przykładzie wykonania korytko 22 dozownika 20 ma potrójną symetrię obrotową, co oznacza, że korytko 22 zawsze wraca do tego samego kształtu po obrocie o 120°. Korytko 22 dozownika 20 ma zakrzywiony kształt trójkątny z bokami 61 i obszarami narożnymi 62, jak pokazano w uproszczeniu na fig. 5. Obszary narożne 62: są zaokrąglone, tak że odpowiadają one wcześniej wspomnianym drugim obszarom krawędziowym 52 o stosunkowo małym promieniu krzywizny. Boki 61 są także zakrzywione przyjmując kształt wypukły, i odpowiadają one wcześniej wspomnianym pierwszym obszarom krawędziowym 51 o stosunkowo dużym promieniu krzywizny.

W przypadku potrójnej symetrii obrotowej boki 61 mają równe długości, jak zaznaczono oznaczeniem A na fig. 5. Jest jednakże możliwe, że korytko 22 dozownika 20 ma dwa równe boki 61A i trzeci bok 61B o mniejszej długości, lub trzeci bok 61C o większej długości, jak pokazano na fig. 5, odpowiednio, w B i w C. W tym przypadku nie ma symetrii obrotowej, ale tylko symetria lustrzana w stosunku do płaszczyzny symetrii 63 prostopadłej do trzeciego boku 61B, 61C.

Jak pokazano na fig. 5, kolejne korytka 22 dozownika 20 są korzystnie montowane w stosunku do rury 14 transportującej paszę w taki sposób, że płaszczyzna symetrii 63 jest skierowana zasadniczo prostopadle do rury 14 transportującej paszę, w tym przypadku ustawienie kolejnego korytka 22 dozownika 20 jest ciągle zmieniane. W ten sposób jest zapewnione, że pierwszy i drugi bok 61A sąsiednich korytek 22 dozownika 20 biegną zasadniczo równolegle do siebie, pod kątem w stosunku do rury 14 transportującej paszę.

Na fig. 5A pokazano przebieg wyimaginowanej pionowej płaszczyzny 70 poprowadzonej przez rurę 14 transportującą paszę. Zasadniczo, jest możliwe, że korytko 22 dozownika 20 jest umieszczone całkowicie obok tej płaszczyzny 70. W takim przypadku skierowana w dół rura 21 będzie ustawiona pod kątem, jak pokazano w A na fig. 5A. Jest jednakże, korzystne, aby skierowana w dół rura 21 biegła zasadniczo w pionowym kierunku, zbieżnym z tą płaszczyzną 70. W takim przypadku korytko 22 dozownika 20 jest umieszczone poniżej rury 14 transportującej paszę i jest przecięte tą płaszczyzną 70 na dwie części 71, 72, jak pokazano w B na fig. 5A. W przypadku korytka 22 dozownika 20 mającego kształt trójkątny, jest zawsze jeden obszar krawędziowy 61, który nie jest przecięty tą płaszczyzną 70. Ten obszar krawędziowy jest także określany poniżej terminem „najbardziej zewnętrzna poprzeczna część krawędzi 61X (patrz także fig. 5). Przeciwnie położony obszar krawędziowy 62 o stosunkowo małym promieniu krzywizny, który jest umieszczony po drugiej stronie płaszczyzny 70, jest także określany poniżej terminem „najbardziej zewnętrzna poprzeczna część narożna 62X.

Szerokość (innymi słowy, wymiar poprzeczny prostopadły do płaszczyzny 70) tych dwóch wyimaginowanych części 71, 72 może być identyczny z innymi. Stosuje się to zwłaszcza wówczas, gdy korytko 22 dozownika 20 ma kształt eliptyczny, ale może także być stosowane, gdy korytko 22 dozownika 20 ma kształt trójkątny.

Środek ciężkości Z korytka 22 może być określony dla każdego kształtu korytka w sposób przyjęty w matematyce (patrz fig. 5). Dla dobrego rozdziału paszy w korytku 22 dozownika 20 może być pożądane, aby wylot skierowany w dół rury 21 znajdował się powyżej środka ciężkości Z korytka 22. Kolejne dozowniki 20 mogą być ułożone w taki sposób, że ich środki ciężkości Z są umieszczone w jednej linii, która znajduje się, na przykład, w płaszczyźnie 70. W tym przypadku, to znaczy w przypadku trójkątnych korytek 22, szerokości dwóch wyimaginowanych części 71, 72 różnią się od siebie. Dokładniej mówiąc, szerokość boku najbardziej zewnętrznej poprzecznej części krawędzi 61X jest mniejsza niż szerokość boku najbardziej zewnętrznej poprzecznej części narożnej 62X.

W przypadku trójkątnych korytek dozowników lepsze wykorzystanie powierzchni podłogi uzyskuje się wówczas, jeżeli korytka 22 dozownika 20 są umieszczone w przeciwnych kierunkach w stosunku do płaszczyzny 70, ponieważ podziałka dozowników może być zmniejszona. W tym przypadku poprzeczna odległość od punktu narożnego 62X korytka 22 dozownika 20 do płaszczyzny 70 jest mniejsza niż poprzeczna odległość przeciwnej części krawędzi 61X do płaszczyzny 70, jak pokazano

PL 205 540 B1 na fig. 5B. Środki ciężkości Z kolejnych korytek 22 dozowników 20 są umieszczone po obu stronach płaszczyzny 70.

W ten sposób wynalazek dostarcza układ rozdziału paszy z dozownikami 20, które mają wypukłe krawędzie 27 z kolejnymi obszarami krawędzi 61, które mają stosunkowo duży promień krzywizny i obszarami krawędzi 62, które mają stosunkowo mały promień krzywizny. Odpowiednim kształtem w tym zestawieniu jest kształt eliptyczny, kształt zakrzywionego trójkąta, kształt sześciokątny, itp. Wynalazek zapewnia ptakom lepsze warunki życia, między innymi, poprzez zapewnienie dużej powierzchni karmienia a także dużej powierzchni życiowej, gdy ptaki nie są karmione. Wynalazek zapewnia ponadto lepszą opłacalność hodowli, między innymi poprzez zmniejszenie kosztu przypadającego na ptaka.

Inny aspekt wynalazku dotyczy skierowanej w dół rury 21, pokazanej na fig. 2, której wylot jest rozbieżny. W tym przypadku oznacza to, że przekrój wewnętrzny na górnym końcu, w położeniu, gdzie skierowana w dół rura 21 jest połączona z poziomą rurą 14 transportującą paszę, jest mniejszy niż w dolnym końcu skierowanej w dół rury 21, której dolny koniec jest umieszczony w sąsiedztwie dna 26 korytka 22: dozownika 20. W przypadku znanych dozowników paszy, skierowana w dół rura 21 ma część górną 21A w kształcie cylindrycznym i część dolną 21B w kształcie stożka ściętego. Dolny koniec 21C rury 21 określa otwór wylotowy rury, który w przypadku znanych dozowników paszy ma ogólnie kształt kolisty. Według korzystnego aspektu wynalazku, kształt wylotu rury 21 nie jest kolisty, ale ma zasadniczo ten sam kształt, co korytko 22 dozownika 20. Kształt dolnego końca 21C skierowanej w dół rury 21 i kształt korytka 22 dozownika 20 są korzystnie dopasowane w taki sposób, że pozioma odległość pomiędzy krawędzią 27 korytka 22 dozownika 20 a dolnym końcem 21C skierowanej w dół rury 21, mierzona prostopadle do krawędzi 27 korytka 22 dozownika 20, jest zasadniczo taka sama na całym obwodzie korytka 22 dozownika 20.

Gdy drób jest karmiony za pomocą układu rozdziału paszy typu opisanego powyżej, dozowniki 20 powinny być używane nie tylko do karmienia nieco starszych ptaków, ale także młodych ptaków.

Starsze ptaki na ogół nie mają trudności ze znalezieniem paszy w korytkach dozownika. Z jednej strony, te starsze ptaki są większe, więc mogą łatwo zajrzeć nad krawędzią 27 do korytka 22 dozownika 20 i w ten sposób zobaczyć paszę 5 znajdującą się w korytku 22. Z drugiej strony, te ptaki przyzwyczajone do układu rozdziału paszy, wiedzą, że paszę można pobrać z korytka 22 dozownika 20.

Te same dozowniki paszy są, jednakże, używane już w pierwszych dniach życia drobiu. Jednodniowe kurczęta mają więcej trudności ze znalezieniem oferowanej paszy, ponieważ z jednej strony nie wiedzą jeszcze, że paszę można pobrać z korytka 22 dozownika 20, a z drugiej strony ponieważ nie jest im łatwo spojrzeć ponad krawędzią 27 do korytka 22. Dlatego też łatwo mogą nie zauważyć paszy znajdującej się w korytku 22.

Ponieważ jest ważne dla sprawnej hodowli ptaków aby miały wystarczająco dużo jedzenia od pierwszych dni życia, wynalazek zmierza do ulepszenia dozowników paszy w taki sposób, aby jednodniowe kurczęta mogły łatwiej znaleźć paszę.

Figura 6A przedstawia, w widoku perspektywicznym, skierowaną w dół rurę 100, w innym przykładzie wykonania. Rura 100 zawiera dolną ściankę 110 z dolną krawędzią 111 mającą otwór przelotowy 112.

Figura 6B przedstawia, w przekroju poprzecznym, dolną część skierowanej w dół rury 100 umieszczoną w korytku 22 dozownika 20. Dolna część ścianki 110 może być ustawiona pionowo, jak pokazano, ale to nie jest sprawą zasadniczą. Dolna część 26 korytka 22 dozownika 20 może mieć stożkową część środkową 26A, i najniższą część 26B umieszczoną pomiędzy częścią środkową 26A i krawędzią 27. Zarys najniższej dolnej części 26B może być kolisty. Tam, gdzie korytko 22 dozownika 20 ma zarys nie kolisty, na przykład, eliptyczny lub trójkątny jak w omawianych powyżej jako korzystne przykładach wykonania, najniższa dolna część 26B korzystnie ma odpowiadający mu kontur obwodu.

Na fig. 6B pokazano, że w pewnym stanie pracy, w którym skierowana w dół rura 100 ma w kierunku pionowym najniższe położenie w stosunku do korytka 22 dozownika 20, dolny koniec krawędzi 111 rury 100 jest oparty o najniższą dolną część 26B korytka 22 dozownika 20. Jeżeli pasza spada z poziomej rury 14 transportującej paszę poprzez skierowaną w dół rurę 100 i wpada do korytka 22 dozownika 23, to co najmniej część paszy 5 wyleci przez otwory 112 w dolnej ściance 110 skierowanej w dół rury 100, jak pokazano w uproszczeniu strzałką P1, i w ten sposób spadnie na pierścieniową powierzchnię pomiędzy obwodową krawędzią 27 korytka 22 dozownika 20 a dolną ścianką 110 skierowanej w dół rury 100.

PL 205 540 B1

Tak podana pasza jest łatwo dostępna dla ptaków stojących obok korytka 22: dozownika 20. Jednodniowe kurczęta mają jednakże problem, są one jeszcze zbyt małe i dlatego nie mogą łatwo dostrzec paszy 5 leżącej za krawędzią 27. Dlatego nie wiedzą one, że pasza znajduje się w korytku 22. Aby przezwyciężyć ten problem, skierowana w dół rura 100 posiada półkę 130 umieszczoną w górnym końcu dolnej ścianki 110. Rura 100 ma górną ściankę 120 skierowaną w górę od półki 130 do elementu łączącego 23, który nie jest pokazany na fig. 6A i fig. 6B. Górna ścianka 120 ma dolną krawędź 121, która określa wewnętrzną krawędź półki 130 i ma otwory wylotowe 122.

Gdy pasza spada z rury 14 transportującej paszę do skierowanej w dół rury 100, to część tej paszy wylatuje z rury 100 przez otwory wylotowe 122 i spada na półkę 130, jak pokazano w uproszczeniu strzałką P₂ na fig. 6B. Półka 130 jest umieszczona na wyższym poziomie niż górna powierzchnia paszy 5 znajdującej się pomiędzy dolną ścianką 110 skierowanej w dół rury 100 i krawędzią 27 korytka 22 dozownika 20. W ten sposób pasza 105, w postaci przynęty, leżąca na półce 130 jest łatwiejsza do zobaczenia przez jednodniowe kurczęta. Półka 130 jest korzystnie umieszczona na wyższym poziomie niż górna krawędź obwodowa 27 korytka 22 dozownika 20, jak pokazano na fig. 6B. Różnica wysokości H nie musi być duża. Różnica wysokości H rzędu kilku milimetrów jest wystarczająca. Jednakże, nawet jeżeli półka 130 jest umieszczona kilka milimetrów poniżej obwodowej krawędzi 27, to pasza 105 leżąca na półce 130 jest łatwa do zobaczenia przez jednodniowe kurczęta.

Łatwość dostrzeżenia paszy 105 leżącej na półce 130 jest jeszcze polepszona, jeżeli półka 130 i korzystnie cała skierowana w dół rura 100, jest wykonana w jasnym kolorze, ponieważ stosowana pasza jest zwykle w kolorze ciemno brązowym. Powstaje więc dobry kontrast wzrokowy pomiędzy paszą 105 i tłem.

Dolna krawędź 121 górnej ścianki 120 skierowanej w dół rury 100 może mieć kontur, który odpowiada konturowi górnej krawędzi 113 dolnej ścianki 110 tak, że półka 130 ma zasadniczo tę samą szerokość na całym obwodzie. Jednakże, jest korzystne, jak pokazano na fig. 6A, gdy górna ścianka 120 ma wielokątny kontur obwodu co najmniej na części wysokości, na przykład, kontur sześciokątny. Pokazano na fig. 6A, że górna ścianka 120 składa się z sześciu boków 123, które stykają się ze sobą na każdej krawędzi przecięcia 124. W kierunku pionowym górna ścianka 120 ma kształt rozbieżny, innymi słowy wymiar poprzeczny zwiększa się ku dołowi. W przykładzie tym pokazano, że boki 123 są zakrzywione i mają kształt wklęsły w kierunku pionowym, innymi słowy rozchylają się ku dołowi.

Przekrój boku 123 górnej ścianki 120 w płaszczyźnie poziomej może być prostolinijny. Jest korzystne, jak także pokazano na fig. 6A, że przekrój boku 123 jest także zakrzywiony przyjmując kształt wklęsły w kierunku poziomym, innymi słowy boki 123 rozchylają się na zewnątrz. Dolny koniec krawędzi 121 każdego boku 123 górnej ścianki 120 jest w konsekwencji linią wklęsłą, która jest zakrzywiona w kierunku przeciwnym w stosunku do górnej krawędzi 113 dolnej ścianki 110.

Jest korzystne, jak pokazano na fig. 6A, że krawędzie przecięcia 124 kończą się na górnej krawędzi 113 dolnej ścianki 110. W ten sposób półka 130 jest rzeczywiście podzielona w kierunku obwodowym na sześć kolejnych sekcji.

Jak pokazano na fig. 6B najbardziej zewnętrzna krawędź obwodowa półki 130 styka się dokładnie z górną krawędzią 113 dolnej ścianki 110. Górna krawędź 113 dolnej ścianki 110 może także wystawać nieco powyżej półki 130, aby łatwiej można było zatrzymywać więcej paszy 105 wsypywanej do niej, zgodnie ze strzałką P₂.

Z drugiej strony, półka przynęty 130 powinna wystawać w kierunku promieniowym poza dolną ściankę 110, aby w ten sposób zapewnić większą powierzchnię półki.

Każdy otwór wylotowy 122 usytuowany w górnej ściance 120 ma górną krawędź 125 i dolną krawędź 126. Dolna krawędź 126 może być umieszczona, w kierunku pionowym, na poziomie półki 130, jak pokazano na fig. 6A dla boku 123A górnej ścianki 120. Jest także możliwe, że dolna krawędź 126 jest umieszczona wyżej niż półka 130, poniżej dolnej krawędzi 126 otworów wylotowych 122. Podniesienie dolnej krawędzi 126 powoduje, że pasza 105 zsypywana na półkę 130 jest łatwiej dostępna, jak pokazano na fig. 6A dla boku 123B górnej ścianki 120.

Otwory wylotowe 122 mogą być umieszczone w odpowiednich bokach 123 górnej ścianki 120. Ponieważ boki 123 w omawianym przykładzie są zakrzywione mając kształt wklęsły w kierunku pionowym, to dolna krawędź 126 otworu wylotowego 122 jest umieszczona dalej, w kierunku promieniowym niż odpowiednia górna krawędź 125. To sprawia, że pasza 105 trudniej spływa w dół w skierowanej w dół rurze 100, aby wypłynąć na zewnątrz, w kierunki strzałki P₂ przez otwory wylotowe 122. Chociaż pasza 105 na półce 130 ma w pierwszym rzędzie tylko przyciągać uwagę, w związku z tym ilość paszy 105 na półce 130 nie musi być duża, konieczne może być zwiększenie tej ilości. W tym

PL 205 540 B1 celu, dolna krawędź 126 otworu wylotowego 122 może być umieszczona bardziej wewnątrz w kierunku promieniowym tak, że półka 130 ma wewnętrzną krawędź 131, która w kierunku promieniowym jest umieszczona w skierowanej w dół rurze 100, jak to pokazana w sposób przesadzony na fig. 6A, dla boku 123C, aby w ten sposób móc przyjąć większą część paszy zsypywanej w dół w skierowanej w dół rurze 100.

Jest oczywiste dla znawców, że zakres wynalazku nie jest ograniczony do przykładów omówionych powyżej, ale mogą być dokonane w nim zmiany i modyfikacje bez wychodzenia poza zakres wynalazku, który jest zdefiniowany załączonymi zastrzeżeniami.

Claims (15)

1. Dozownik paszy do karmienia drobiu zawierający korytko dozownika i elementy prowadzące do doprowadzania paszy z poziomej rury transportującej paszę do korytka dozownika, znamienny tym, że korytko (22) dozownika (20) ma krawędź obwodową (27) z pierwszymi obszarami krawędziowymi (51), które mają stosunkowo duży promień krzywizny i drugimi obszarami krawędziowymi (52), które mają stosunkowo mały promień krzywizny.

2. Dozownik paszy według zastrz. 1, znamienny tym, że korytko (22) dozownika (20) ma kształt wydłużony.

3. Dozownik paszy według zastrz. 2, znamienny tym, że korytko (22) dozownika (20) ma kształt eliptyczny.

4. Dozownik paszy według zastrz. 1, znamienny tym, że korytko (22) dozownika (20) ma kształt zakrzywiony trójkątny, korzystnie z potrójną symetrią obrotową.

5. Dozownik paszy według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy prowadzące zawierają skierowaną w dół rurę (21) z dolną krawędzią (21C) mającą kształt niekolisty, przy czym dolna krawędź (21C) ma pierwsze obszary krawędziowe o stosunkowo dużym, promieniu krzywizny i drugie obszary krawędziowe o stosunkowo małym promieniu krzywizny.

6. Dozownik paszy według zastrz. 5, znamienny tym, że dolna krawędź (21C) ma kształt eliptyczny.

7. Dozownik paszy według zastrz. 5, znamienny tym, że dolna krawędź (21C) ma kształt zakrzywiony trójkątny, korzystnie z potrójną symetrią obrotową.

8. Dozownik paszy według zastrz. 5, znamienny tym, że dolna krawędź (21C) skierowanej w dół rury (21) ma taki sam kształt jak korytko (22) dozownika (20).

9. Dozownik paszy według zastrz. 8, znamienny tym, że odległość pozioma pomiędzy dolną krawędzią (21C) skierowanej w dół rury (21) i krawędzią (27) korytka (22) dozownika (20) jest taka sama na całym obwodzie korytka (22) dozownika (20).

10. Układ rozdziału paszy z dozownikami paszy do karmienia drobiu, zawierający co najmniej jedną poziomą rurę transportującą paszę, do której jest dołączona pewna ilość dozowników paszy usytuowanych w określonych odstępach względem siebie, zaś każdy z dozowników paszy zawiera korytko i elementy prowadzące do doprowadzania paszy z poziomej rury transportującej paszę do korytka dozownika, znamienny tym, że korytko (22) dozownika (20) ma krawędź obwodową (27) z pierwszymi obszarami krawędziowymi (51), które mają stosunkowo duży promień krzywizny i drugimi obszarami krawędziowymi (52), które mają stosunkowo mały promień krzywizny.

11. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że dozowniki paszy (20) mają oś wzdłużną (43), która tworzy kąt większy od zera z kierunkiem wzdłużnym odpowiedniej rury (14) transportującej paszę.

12. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że dozowniki paszy (20) mają płaszczyznę symetrii (63), która tworzy kąt większy od zera z kierunkiem wzdłużnym odpowiedniej rury (14) transportującej paszę.

13. Układ według zastrz. 11, znamienny tym, że kąt jest zasadniczo równy 90°.

14. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że ustawienie kolejnych korytek (22) dozowników (23) jest przemienne.

15. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że poprzeczna odległość punktu narożnego (62X) korytka (22) dozownika (20) od pionowej płaszczyzny (73) przechodzącej przez rurę (14) transportującą paszę jest krótsza niż poprzeczna odległość przeciwnej części krawędzi (61X) od płaszczyzny (70).