PL204227B1 - Urządzenie do wstrzykiwania pacjentowi ciekłej lub pół-stałej kompozycji - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy urządzenia do wstrzykiwania pacjentowi ciekłej lub pół-stałej kompozycji. Wynalazek może być wykorzystywany do pozajelitowego podawania, poprzez igłę, ciekłych lub półstałych kompozycji leku.

Pozajelitowe wprowadzanie związków aktywnych farmaceutycznie jest korzystniejsze niż dawkowanie doustne w przypadku wielu wskazań, np. gdy podawany lek rozłożyłby się częściowo lub całkowicie w przewodzie żołądkowo-jelitowym lub gdy występuje potrzeba błyskawicznej reakcji biologicznej. Potrzebę natychmiastowego przygotowania takich kompozycji pozajelitowych usuwa się lub upraszcza stosując wstępnie napełnione urządzenia do podawania, w których ciecz do wstrzykiwania umieszcza się wstępnie w urządzeniu (np. wstępnie napełniona strzykawka). Takie wstępnie napełnione urządzenia mają jednakże szereg wad, obejmujących brak zdolności do zachowania jałowości igły jak również ogólne niebezpieczeństwo stosowania odsłoniętej igły. Aby usunąć te wady należy unikać bezpośredniego zetknięcia igły ze środowiskiem zarówno przed jak i po zastrzyku.

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do wstrzykiwania pacjentowi ciekłej lub pół stałej kompozycji, zawierające pustą wewnątrz obudowę, posiadającą bliższy i dalszy kraniec; zasobnik lub rurkę, posiadające dalszy i bliższy kraniec, przy czym dalszy kraniec jest zamknięty przegrodą-pokrywką a bliższy kraniec jest zamknięty wierzchołkiem tłoka (29) umieszczonego ślizgowo w zasobniku lub rurce; oraz zbiornik pomiędzy przegrodą-pokrywką i wierzchołkiem tłoka; pustą wewnątrz igłę, posiadającą bliższy koniec i dalszy koniec, przy czym igła jest przymocowana do dalszego krańca obudowy, a bliższy koniec igły rozciąga wzdłużnie wewnątrz obudowy; oraz rękaw połączony ślizgowo z dalszym krańcem obudowy, osłaniający igłę przed dokonaniem zastrzyku i cofający się do obudowy podczas dokonywania zastrzyku.

Istotą wynalazku jest to, że zasobnik lub rurka zawiera dodatkowo bliższą komorę, dalszą komorę i bocznik, gdzie bliższa komora i dalsza komora są oddzielone pierwszą przegrodą-tłokiem, umieszczoną ślizgowo w zasobniku lub rurce, przy czym gdy zasobnik lub rurka jest umieszczona w obudowie, to przegroda-pokrywka tworzy robocze połączenie z bliższym końcem pustej wewnątrz igły, tak że, gdy wierzchołek tłoka jest wciskany do zasobnika lub rurki, kompozycja wytłaczana jest z zasobnika lub rurki, poprzez igłę do ciała pacjenta.

Korzystnie, gdy kompozycja jest wytłaczana z zasobnika, to zasobnik naciska na rękaw, który wysuwa się z obudowy osłaniając igłę w trakcie i po zastrzyku.

Korzystnie, zasobnik zawiera ciekłą lub pół-stałą kompozycję pomiędzy przegrodą-pokrywką i przegrodą-tłokiem.

W innym korzystnym wariancie wynalazku, urządzenie zawiera dodatkowo usuwalną blokadę przeciwdziałającą ruchowi zasobnika w obudowie.

Korzystnie, bliższa komora zawiera ciekły składnik kompozycji, a dalsza komora zawiera stały składnik kompozycji, przy czym, urządzenie jest tak ukształtowane, że ciekły składnik i stały składnik zostają zmieszane przed zastrzykiem.

Korzystnie, ciekły składnik przepływa z bliższej komory do dalszej komory poprzez bocznik.

Korzystnie, dalsza komora jest utrzymywana pod próżnią.

Korzystnie, dalszy kraniec obudowy jest niezależnym dalszym krańcem łączonym z obudową przed zastrzykiem.

Wynalazek przedstawia stosunkowo niedrogie urządzenie do wstrzykiwania, z igłą do pozajelitowego wstrzykiwania pacjentowi ciekłych lub pół-stałych kompozycji leku, np. ssakowi takiemu jak człowiek, którego zaletą jest to, że igła jest osłonięta przed i po zastrzyku.

Urządzenie może ponadto zawierać zdejmowaną pokrywkę, która zakrywa rękaw. Dodatkowo bliższy kraniec obudowy /lub tłok mogą posiadać kołnierz.

Wspomniana, przegroda-pokrywka może być przymocowana do tego dalszego krańca przy pomocy typowego zacisku, np. przy zastosowaniu metalowego pierścienia. Przegroda-pokrywka i wierzchołek tłoka mogą być wykonane z odpowiednich materiałów, tj. z materiałów zgodnych z zamierzonym zastosowaniem urządzenia do wstrzykiwania. Korzystnie, przegroda-pokrywka i wierzchołek tłoka mogą być wykonane niezależnie z niesztywnego stałego materiału, takiego jak guma, poli(bromobutyl) lub podobny materiał. Korzystniej, przegroda-pokrywka i wierzchołek tłoka wykonane są z takiego samego materiału.

Zasobnik lub rurka są tak ukształtowane, aby mogły zawierać w zbiorniku ciekłą lub pół-stałą kompozycję leku i wprowadza się je do obudowy urządzenia np. przez bliższy kraniec obudowy. ZaPL 204 227 B1 sobnik lub rurka są ponadto tak ukształtowane, aby można je przesuwać w obudowie, np. w kierunku bliższego krańca igły lub na odwrót. Zasobnik lub rurka mogą być standardowymi elementami tego typu.

Urządzenie do wstrzykiwania jest tak ukształtowane, że po połączeniu zasobnika lub rurki z bliższym krańcem igły, tj. gdy bliższy kraniec igły przekłuje przegrodę-pokrywkę umieszczoną w dalszym krań cu zasobnika lub rurki, wówczas, gdy rę kaw naciska na pacjenta, rę kaw cofa się do obudowy odsłaniając w ten sposób dalszy koniec igły i pozwalając na wniknięcie dalszego końca igły w ciało pacjenta. Następnie, gdy wierzchołek tłoka na bliższym krańcu zasobnika lub rurki jest wciskany w zasobnik lub rurkę, tj. w kierunku dalszego krańca zasobnika lub rurki, kompozycja leku jest wytłaczana z zasobnika lub rurki poprzez igłę do ciała pacjenta.

O ile nie zaznaczono inaczej, wszystkie okreś lenia techniczne i naukowe uż yte tutaj mają takie samo znaczenie jak rozumiane zwykle przez przeciętnego znawcę dziedziny, do której należy wynalazek. Chociaż sposoby i materiały podobne lub równoważne opisanym tutaj można stosować w praktyce lub w badaniu obecnego wynalazku, to poniżej opisano korzystne sposoby i materiały. Wszystkie publikacje, opisy patentowe, zgłoszenia patentowe i inne odnośniki wymienione tutaj włączono w całości jako odnośniki. W przypadku sprzeczności, rozstrzygający jest obecny opis włącznie z określeniami. Dodatkowo, materiały, sposoby i przykłady są jedynie objaśnieniem i nie mają charakteru ograniczającego. Inne cechy i zalety wynalazku będą oczywiste na podstawie następującego szczegółowego opisu oraz zastrzeżeń.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiony jest na rysunku, na którym

Fig. 1 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania, przed użyciem.

Fig. 2 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z Fig. 1, podczas użycia.

Fig. 3 jest częściowym przekrojem urządzenia z igłą wprowadzoną do ciała pacjenta.

Fig. 4 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania po usunięciu z ciała pacjenta, z kompozycją leku pozostają c ą w ciele pacjenta.

Fig. 5 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania po całkowitym usunięciu igły z ciał a pacjenta.

Fig. 6 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania, wzdłuż linii 6-6 z Fig. 1.

Fig. 7 jest widokiem rękawa urządzenia do wstrzykiwania.

Fig. 8 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z zasobnikiem, przed wstępnym wprowadzeniem zasobnika.

Fig. 9 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z zasobnikiem, przed użyciem.

Fig. 10 jest przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z zasobnikiem z Fig. 9, podczas użycia, po połączeniu zasobnika z igłą.

Fig. 11 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z zasobnikiem z Fig. 10, podczas użycia, po wprowadzeniu tłoka.

Fig. 12 jest przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z zasobnikiem, z igłą wprowadzoną do ciała pacjenta.

Fig. 13 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z zasobnikiem, po usunięciu z ciała pacjenta, z kompozycją leku pozostając ą w jego ciele.

Fig. 14 jest częściowym przekrojem urządzenia do wstrzykiwania z zasobnikiem, po całkowitym usunięciu igły z ciała pacjenta.

Fig. 15 jest przekrojem urządzenia do wstrzykiwania, wzdłuż linii 6-6 z Fig. 8.

Fig. 16 jest przekrojem zasobnika zawierającego ciekłą lub pół-stałą kompozycję.

Fig. 17 jest przekrojem zasobnika zawierającego ciekły i suchy lek.

- 17A: przed ponownym uwodnieniem;

- 17B: po ponownym uwodnieniu.

Fig. 18 jest przekrojem obudowy z dwoma wariantami zasobnika (po prawej) i rurką (po lewej). Fig. 19 jest przekrojem rurki zawierającej ciekły i suchy lek, przed i po ponownym uwodnieniu. Fig. 20 jest przekrojem etapu z Fig. 10 w przypadku, gdy rurka zawiera ciekły i suchy lek przed i po ponownym uwodnieniu.

Fig. 21 jest przekrojem zbiornika urządzenia do wstrzykiwania, przed użyciem.

Fig. 22 jest przekrojem zbiornika urządzenia do wstrzykiwania, po wstrzyknięciu kompozycji leku. Fig. 23 jest przekrojem zbiornika urządzenia do wstrzykiwania, po całkowitym usunięciu igły z ciał a pacjenta.

PL 204 227 B1

Uważa się, że specjalista w tej dziedzinie techniki może, w oparciu o podany tutaj opis, zastosować obecny wynalazek w jego jak najszerszym zakresie. Następujące szczególne realizacje podano więc jedynie jako objaśnienie, a niejako ograniczenie.

Fig. 1 przedstawia urządzenie i do wstrzykiwania zawierające obudowę 10, posiadającą bliższy kraniec i dalszy kraniec, składający się z części 14a, 14b. Dalszy kraniec obudowy 10 posiada dwa otwory 40a i 40b oddzielające częściowo dwie części 14a i 14b tego dalszego krańca (ukazane najlepiej na Fig. 6). Igła 12 jest przymocowana do części 14a dalszego krańca. Obudowę 10 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak szkło, tworzywo sztuczne, metal i podobne. Igła 12 jest wewnątrz pusta i ma dwa końce, przy czym jest dalszy koniec pozostający na zewnątrz obudowy 10, ma ostrze zdolne do przekłucia skóry pacjenta, a jej bliższy koniec, pozostający w obudowie 10 może przekłuć przegrodę-tłok 16. Na bliższym krańcu obudowy 10 znajduje się kołnierz 28 współdziałający podczas usuwania urządzenia 1 z ciała pacjenta po dokonaniu zastrzyku.

Rękaw 22 otacza igłę 12 w taki sposób, że igła 12 nie jest całkowicie wystawiona na działanie środowiska aż do chwili użycia. Rękaw 22 ma podłużne szczeliny 45a i 45b wzdłuż swej długości (patrz Fig. 7; szczelina 45b znajduje się z tyłu rękawa, a więc nie jest pokazana). Dwie części 14a, 14b dalszego krańca są połączone przebiegającymi promieniowo członami łączącymi 42a i 42b (patrz Fig. 6). Człony łączące, odpowiednio 42a i 42b, ślizgają się wzdłuż szczelin 45a i 45b w rękawie 22, podczas gdy rękaw 22 ślizga się, poprzez otwory 40a i 40b, w obudowie 10. Rękaw 22 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak metal, szkło, tworzywo sztuczne i podobne. Uszczelka 24 zakrywa otwór 23 rękawa 22 utrzymując jałowość igły 12 i zapobiegając niezamierzonemu cofaniu się rękawa 22 do obudowy 10 poprzez otwory 40a i 40b, przed wykonaniem zastrzyku.

Uszczelkę 24 można wykonać z miękkiego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne lub wosk, przez który łatwo przenika igła 12 podczas wykonywania zastrzyku. Podobna uszczelka może też zakrywać szczeliny 45a i 45b w rękawie 22, aby bardziej chronić jałowość igły 12.

Przegroda-tłok 16, znajdujący się w obudowie 10, zawiera kanalik 26, w którym pozostaje igła 12 przed następującym przekłuciem przegrody-tłoka 16. Ciekła lub pół-stała kompozycja 20 pozostaje oddzielona w obudowie 10 pomiędzy przegrodą-tłokiem 16 i wierzchołkiem tłoka 30, przymocowanym do tłoka 29. Przegrodę-tłok 16 i wierzchołek tłoka 30 można wykonać z nie-sztywnego, stałego materiału, takiego jaku guma, poli(bromobutyl) i podobne, umożliwiającego tłokowi-przegrodzie 16 i wierzchołkowi tłoka 30 na ślizganie się w obudowie 10, lecz utrzymywanie wciąż dostatecznego tarcia wobec wewnętrznych ścianek obudowy 10, aby uszczelnić kompozycję 20 w obudowie 10.

Bliższy kraniec tłoka 29 ma skrzydełkowy kołnierz 18 pomagający przy wciskaniu tłoka 29 do obudowy 10, a dalszy kraniec tłoka 29 ma wzdłużny kanalik 27 mieszczący igłę 12 po wstrzyknięciu kompozycji 20 poprzez igłę 12. Tłok 29 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak szkło, metal, tworzywo sztuczne i podobne. Usuwalną blokadę 25 można umieścić pomiędzy kołnierzem 18 i kołnierzem 28, aby zahamować dalsze wciskanie tłoka 29 do obudowy 10, po uruchomieniu urządzenia 1, tj. po napełnieniu obudowy 10 kompozycją leku i przekłuciu przegrody-tłoka 16 przez bliższy koniec igły. Zdejmowaną pokrywkę 21 można też użyć do osłonięcia zarówno igły 12, jak i rękawa 22 przed ich użyciem. Zarówno pokrywkę 21, jak i blokadę 25 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne, metal, guma i podobne.

Fig. 2 przedstawia urządzenie 1, gdy tłok 29 jest wciśnięty do obudowy 10, aby uruchomić urządzenie 1 w następujący sposób. Gdy tłok 29 jest wciśnięty, to wierzchołek tłoka 30, kompozycja 20 i przegroda-tłok 16 przemieszczają się w kierunku dalszego krańca obudowy 10. Przegroda-tłok 16 zostaje przekłuta w kanaliku 26 przez igłę 12. W wyniku tego działania, bliższy koniec igły 12 styka się z kompozycją 20. Urządzenie 1 jest teraz w stanie gotowości. Blokada 25, stykając się zarówno z kołnierzem 18 jak i z kołnierzem 28, hamuje dalsze przemieszczanie się kompozycji 20 z obudowy 10 do igły 12 po uruchomieniu urządzenia 1, tj. kompozycja 20 może wypełnić igłę 12, ale blokada 25 hamuje znaczące uwolnienie kompozycji 20 poprzez igłę 12.

Fig. 3 przedstawia urządzenie 1, gdy igła 12 przeniknęła przez skórę 32 pacjenta poddanego leczeniu. Gdy urządzenie 1 naciska na skórę 32, to rękaw 22 cofa się do obudowy 10, poprzez otwory 40a i 40b, na skutek siły nacisku na skórę 32. Igła 12 przechodzi poprzez rękaw 22 i otwór 23. Jak przedstawiono, igła 12 przeniknęła przez skórę 32 do warstwy podskórnej 34.

Fig. 4 przedstawia urządzenie 1, gdy blokada 25 została usunięta, a tłok 29 został wciśnięty, co powoduje ruch wierzchołka tłoka 30 w kierunku przegrody-tłoka 16, co z kolei powoduje wstrzyknięcie kompozycji 20 do warstwy podskórnej 34 poprzez igłę 12. Gdy kompozycja 20 została wstrzyknięta i wierzchołek tłoka 30 pozostaje przy przegrodzie-tłoku 16, obudowę 10 odsuwa się od skóry 32 wyPL 204 227 B1 wierając ciśnienie na dolną część kołnierza 28, wywierając jednocześnie przeciwnie działające ciśnienie na kołnierz 18 tłoka 29. Ten względny ruch tłoka 29 i obudowy 10 powoduje nacisk wierzchołka tłoka 30 na przegrodę-tłok 16 wobec rękawa 22, gdyż zarówno wierzchołek tłoka 30 jak i przegrodatłok 16 ślizgają się w kierunku części 14a i 14b dalszego krańca obudowy 10, która z kolei wypycha rękaw 22 z obudowy 10 przez otwory 40a i 40b. Gdy wierzchołek tłoka 30 i przegroda-tłok 16 poruszają się w kierunku dalszego krańca obudowy 10, to igła 12 przenika przez przegrodę-tłok 16, wierzchołek tłoka 30 i wchodzi do kanalika 27 w tłoku 29.

Fig. 5 przedstawia igłę 12 całkowicie wycofaną ze skóry 32 i rękaw 22 całkowicie osłaniający igłę 12. Kompozycja 20 pozostaje w warstwie podskórnej pacjenta. Jak również widać na Fig. 5, bliższy koniec igły 12 został przeciśnięty przez przegrodę-tłok 16 i wierzchołek tłoka 30 i pozostaje w kanaliku 27 tłoka 29.

Fig. 6 przedstawia przekrój Fig. 1 wzdłuż linii 6-6. Fig. 6 przedstawia otwory 40a i 40b w obudowie 10. Przebiegające promieniowo człony łączące 42a i 42b przechodzą przez szczeliny, odpowiednio 45a i 45b, łącząc części 14a i 14b dalszego krańca. Igła 12 jest przymocowana do środkowej części 14a dalszego krańca, a rękaw 22 może ślizgać się poprzez otwory 40a i 40b.

Fig. 7 przedstawia wydzielony rękaw 22 posiadający szczeliny 45a i 45b (45b nie jest ukazana lecz umieszczona bezpośrednio naprzeciw szczeliny 45a, po drugiej stronie rękawa 22) i otwór 23. Rozchodzące się promieniowo człony łączące 42a i 42b ślizgają się, odpowiednio, przez szczeliny 45a i 45b.

Fig. 8 przedstawia urządzenie 1 do wstrzykiwania z zasobnikiem zawierające obudowę 10 posiadającą kraniec bliższy i dalszy.

Dalszy kraniec obudowy 10 ma co najmniej jeden otwór i, na przykład, dwa otwory, 40a i 40b, oddzielające częściowo dwie części dalszego krańca (widoczne najlepiej na Fig. 15). Igła 12 jest przymocowana do dalszego krańca. Obudowę 10 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak szkło, tworzywo sztuczne, metal i podobne. Igła 12 jest wewnątrz pusta i posiada dwa końce, przy czym jej dalszy koniec, pozostający na zewnątrz obudowy 10, ma ostrze zdolne do przekłucia skóry pacjenta, a jej bliższy koniec, pozostający w obudowie 10, jest zdolny do przekłucia przegrody-pokrywki 17 i przegrody-tłoka 30 w zasobniku lub rurce 11. Na bliższym krańcu obudowy 10 znajduje się kołnierz 28 pomagający podczas zastrzyku. Usunięcie urządzenia 1 z ciała pacjenta po zastrzyku dokonuje się przy wysunięciu rękawa 22.

Rękaw 22 otacza igłę 12 w taki sposób, że igła 12 nie jest całkowicie wystawiona na działanie środowiska aż do chwili użycia. Rękaw 22 ma co najmniej jedną podłużną szczelinę wzdłuż swej długości i, na przykład, dwie szczeliny, 45a i 45b (patrz Fig. 15). Dwie części dalszego krańca są połączone przebiegającymi promieniowo członami łączącymi 42a i 42b (patrz Fig. 15). Człony łączące 42a i 42b ślizgają się poprzez, odpowiednio, szczeliny 45a i 45b w rękawie 22, podczas gdy rękaw 22 ślizga się poprzez otwory 40a i 40b w obudowie 10. Rękaw 22 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak szkło, tworzywo sztuczne, metal i podobne.

Uszczelkę 24 (nie pokazaną) na igle 12 można wykonać z cienkiego materiału, takiego jak arkusz tworzywa sztucznego, materiał opakowaniowy z tworzywa sztucznego lub torebka, który można łatwo przekłuć igłą 12 podczas zastrzyku. Podobna uszczelka może też zakrywać rękaw 22, aby zapewnić większą jałowość igły 12.

Przegroda-tłok 16 znajdująca się w obudowie 10, może zawierać kanalik 26, w którym igła 12 pozostaje przed następującym przekłuciem przegrody-tłoka 16. Ciekła lub pół-stała kompozycja 20 jest oddzielona w zasobniku 11 pomiędzy przegrodą-tłokiem 16 i wierzchołkiem tłoka 30. Przegrodętłok 16 i wierzchołek tłoka 30 można wykonać z niesztywnego stałego materiału, takiego jak guma, poli(bromobutyl) i podobne, umożliwiającego wierzchołkowi tłoka 30 ślizganie się w zasobniku 11, lecz utrzymywanie dostatecznego tarcia wobec ścianek wewnętrznych zasobnika 11, aby uszczelnić kompozycję 20 w zasobniku 11.

Bliższy kraniec tłoka 29 posiada kołnierz skrzydełkowy 18 pomagający przy wciskaniu tłoka 29 do zasobnika 11, a na dalszym krańcu tłoka 29 znajduje się podłużny kanalik 27 dla umieszczenia igły 12 po wstrzyknięciu kompozycji 20 poprzez igłę 12 (patrz Fig. 11). Tłok 29 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak szkło, tworzywo sztuczne, metal lub podobne. Usuwalną blokadę 25 można umieścić pomiędzy kołnierzem 18 i kołnierzem 28, aby hamować dalsze wciskanie tłoka 29 do obudowy 10 po uruchomieniu urządzenia 1, tj. po wypełnieniu obudowy 10 rurką lub zasobnikiem i po przekłuciu przez bliższy koniec igły przegrody-pokrywki 17.

PL 204 227 B1

Zdejmowaną pokrywkę 21 można też użyć do osłony zarówno igły 12 jak i rękawa 22 przed ich użyciem. Zarówno pokrywkę 21 jak i blokadę 25 można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne, metal, guma i podobne.

Przegroda-pokrywka 17 na dalszym końcu zasobnika 11 jest uszczelniona, np. pierścieniem metalowym (nie ukazanym). Ciekła lub pól-stała kompozycja 20 jest oddzielona w zasobniku lub rurce 11 pomiędzy przegrodą-pokrywką 17 i wierzchołkiem tłoka 30, który jest przymocowany do tłoka 29 (patrz Fig. 11). Zasobnik lub rurka 11 może być połączona z bliższym końcem igły 12 przy zastosowaniu nacisku na bliższy koniec zasobnika lub rurki, tj. naciskając kciukiem (patrz Fig. 10).

Przegrodę-pokrywkę 17 i wierzchołek tłoka 30 można wykonać z niesztywnego materiału, takiego jak guma, poli(bromobutyl) i podobne, umożliwiającego igle 12 przekłucie przegrody-pokrywki i wierzchołka tłoka 30 i umożliwiającego wierzchołkowi tłoka 30 ślizganie się, przy zachowaniu szczelności, w zasobniku lub rurce 11.

Fig. 9 przedstawia, podczas użycia urządzenia 1, wprowadzenie zasobnika lub rurki 11 do obudowy 10.

Fig. 10 przedstawia połączenie zasobnika lub rurki 11 z igłą 12 poprzez przegrodę-pokrywkę 17.

Fig. 11 przedstawia umieszczenie tłoka 29 na wierzchołku tłoka 30.

Fig. 12 przedstawia zastrzyk igłą 12 z wycofaniem rękawa 22 do obudowy 10.

Fig. 13 przedstawia wstrzyknięcie kompozycji 20 do tkanki, np. przez użycie kciuka na kołnierzu tłoka i innych palców na kołnierzu 28 obudowy.

Fig. 14 przedstawia usunięcie urządzenia z ciała pacjenta, po zastrzyku, gdy zasobnik lub rurka 11 wypycha rękaw 22 z obudowy 10 wokół igły 12, a przez to usuwa igłę 12 z tkanki ciała.

Fig. 15 przedstawia przekrój, wzdłuż linii 6-6 z Fig. 8, dalszego krańca obudowy 10 z dwoma otworami 40a i 40b, poprzez które ślizgają się szczeliny 45a i 45b rękawa 22. Dwa człony łączące 42a i 42b oddzielają te otwory i łączą zewnętrzną część obudowy 10 z jej wewnętrzną częścią w której zamocowana jest igła 12.

Fig. 16 przedstawia zasobnik lub rurkę 11 używaną w obudowie 10 urządzenia 1, zawierające kompozycję 20 pomiędzy przegrodą-pokrywką 17 i wierzchołkiem tłoka 30.

Fig. 17A przedstawia zasobnik lub rurkę 11 używaną w obudowie 10 urządzenia 1, z usuwalną blokadą 50. Ciekły składnik kompozycji, 20B, mieści się w zasobniku lub rurce 11 pomiędzy przegrodą-tłokiem 30A i przegrodą-tłokiem 30B. Przegroda-tłok 30A jest umieszczona w zasobniku lub rurce 11 tuż przed bocznikiem 51. Przegroda-tłok 30B jest zablokowana blokadą 50 stykającą się z zasobnikiem lub rurką 11. Stały składnik kompozycji 20A jest wprowadzany do zasobnika lub rurki 11 np. pod próżnią, pomiędzy przegrodą-tłokiem 30A i przegrodą-pokrywką 17.

Fig. 17B przedstawia zasobnik lub rurkę 11 z Fig. 17A, po zwolnieniu usuwalnej blokady 50. Kompozycja 20 jest wytwarzana poprzez przepuszczenie ciekłego składnika kompozycji 20B, przez bocznik 51 do składnika stałego znajdującego się pod próżnią.

Fig. 18 przedstawia urządzenie 1 z ewentualnie wariantem rurki 11A lub ewentualnie wariantem zasobnika 11B, przedstawionymi w wersji dwukomorowej na Fig. 17. Obudowa 10 może być taka sama dla obu wariantów (11A lub 11B). Przed zwolnieniem usuwalnej blokady 50, rurka 11A lub zasobnik 11B nie mogą być połączone z igłą 12 poprzez przegrodę-pokrywkę 17. Po zwolnieniu usuwalnej blokady 50, dokonuje się ponowne uwodnienie, jak opisano przy Fig. 17 lub Fig. 19, a rurka 11A lub zasobnik 11B mogą być roboczo połączone z igłą 12. Tłok 29 jest przymocowany do przegrodytłoka 30B i następuje wykonanie zastrzyku.

Fig. 19 przedstawia, dla rurki 11B, proces ponownego uwodnienia opisany przy Fig. 17, wykonany przez zwolnienie blokady 50. Przed zwolnieniem blokady 50 na Fig. 12A, rurki 11A nie można wprowadzić do obudowy dostatecznie głęboko, tak aby wprowadzić igłę 12, poprzez przegrodępokrywkę 17, do rurki 11A. Usuwalna blokada 50 również utrzymuje przegrodę-tłok 30A na wierzchołku bocznika 51 pomimo próżni w komorze zawierającej stały składnik kompozycji 20A. Po zwolnieniu blokady 50, na Fig. 12B, rurkę 11A można wprowadzić do obudowy, aby wprowadzić igłę 12, poprzez przegrodę-pokrywkę 17, do rurki 11A. Przed tym wprowadzeniem, zwalniając blokadę 50, wytwarza się kompozycję 20, mieszając stały składnik 20A i ciekły składnik 20B dzięki ponownemu uwodnieniu uzyskanemu przy pomocy próżni w komorze zawierającej stały składnik 20A.

Fig. 20 przedstawia dwie możliwe odmiany układu z Fig. 8 podczas użycia, po połączeniu zasobnika lub rurki 11 z igłą 12, gdy igła 12 nie jest bezpośrednio przymocowana do dalszego krańca obudowy 10, lecz do wspornika 52, który odpowiada dalszemu krańcowi obudowy 10 w taki sposób, jak jest przyłączony do niego rękaw 22.

PL 204 227 B1

Ten niezależny wspornik 52 można połączyć z obudową 10, tak jak łączy się wstrzykiwacz lub zasobnik z igłą jednorazowego użytku, np. nakręcając na obudowę 10, po tym, gdy igłę 12 wprowadza się poprzez przegrodę-pokrywkę 17.

Na Fig. 20A przedstawiono usunięcie urządzenia z ciała pacjenta, po dokonaniu zastrzyku, przy pomocy rękawa 22, jak na Fig. 8, dzięki przemieszczeniu zasobnika lub rurki 11.

Fig. 20B przedstawia wariant, w którym wysunięcie rękawa 22 po zastrzyku ułatwia sprężyna 53, bez przemieszczenia zasobnika lub rurki 11. Pozwala to na użycie typowego gwintu i na dopasowanie urządzenia do dowolnego stosowanego wstrzykiwacza z zasobnikiem czy strzykawki.

Fig. 21 przedstawia urządzenie do wstrzykiwania 1, obejmujące zbiornik 10A, posiadające dalszy kraniec 13a i bliższy kraniec 13b. Bliższy kraniec zbiornika 10A ma dwa otwory 40a i 40b przystosowane do roboczego przyjmowania ramion 22a i 22b. Igła 12 jest połączona roboczo z dalszym krańcem 13a. Zbiornik 10A można wykonać z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak szkło, tworzywo sztuczne lub podobne. Igła 12 jest wewnątrz pusta i ma jeden koniec na zewnątrz zbiornika 10A z ostrzem zdolnym do przekłucia skóry pacjenta. Na bliższym końcu obudowy znajduje się kołnierz 28 posiadający np. kształt eliptyczny, który jest pomocny zarówno przy poruszaniu tłoka w zbiorniku, jak przy usuwaniu urządzenia 1 z ciała pacjenta poprzez wysunięcie rękawa 22 po dokonaniu zastrzyku.

W tym wariancie, rękaw 22 zawiera obudowę tłoka wykonaną z odpowiednio sztywnego materiału, takiego jak metal, szkło, tworzywo sztuczne lub podobne. Rękaw 22 otacza tłok 29 w taki sposób, że gdy tłok 29 wślizguje się do zbiornika 10A, to rękaw 22 ślizga się wokół zbiornika 10A. Rękaw 22 ma podłużne szczeliny (nie pokazane) i ramiona 22a i 22b wzdłuż swej długości. Ramiona 22a i 22b przechodzą przez otwory, odpowiednio 40a i 40b w bliższym krańcu 13b.

Bliższy kraniec tłoka 29 zakrywa rękaw 22 aż do kołnierza 18. Kołnierz 18 pomaga przy wciskaniu tłoka 29 do zbiornika 10A dzięki usuwalnej blokadzie 15 lub dzięki elementowi łączącemu tłok 29 z rękawem 22.

Fig. 22 przedstawia urządzenie 1, jak na Fig. 21, gdy tłok 29 został wciśnięty przez rękaw 22 powodując wstrzyknięcie kompozycji ze zbiornika 10A poprzez igłę 12.

Gdy kompozycja została wstrzyknięta, tłok 29 pozostaje przy dnie lub przy dalszym krańcu zbiornika 10A, również całkowicie zakrytego przez rękaw 22.

Zbiornik 10A zostaje następnie odsunięty od miejsca, w którym znajduje się igła, przez wywarcie nacisku na dolną część kołnierza na bliższym krańcu 13b zbiornika 10A, podczas gdy równocześnie wywiera się przeciwnie skierowany nacisk na kołnierz 18 rękawa 22. Ten ruch względny rękawa 22 i zbiornika 10A powoduje uwolnienie tłoka 29 od usuwalnej blokady 15 dzięki ślizgowej prowadnicy i mechanizmowi uwalniającemu na bliższym krańcu 13b zbiornika, a obudowa tłoka ślizga się wokół zbiornika 10A i igły 12, co z kolei powoduje usunięcie igły 12 z miejsca dokonania zastrzyku.

Fig. 23 przedstawia igłę 12 całkowicie wycofaną z miejsca dokonania zastrzyku i rękaw 22 zakrywający zbiornik 10A i igłę 12.

Kołnierz 18 jest wyposażony w element 46 zabezpieczający, ewentualnie nieodwracalnie, rękaw 22 po osłonięciu igły 12.

Kompozycja 20 jest ciekłą lub pół-stałą kompozycją zawierającą lek. Lek w kompozycji 20 może być dowolnym lekiem podawanym pozajelitowo jako produkt ciekły lub pół-stały. Na przykład, lek może być szczepionką peptydem, białkiem lub małą jednostką chemiczną. Przykłady odpowiednich leków obejmują np. insulinę i heparynę. Leki, które nie są trwałe w ciekłej postaci przez dłuższy okres czasu można przechowywać w oddzielnych komorach w obudowie 10. Urządzenie może być tak ukształtowane, aby lek ciekły i lek suchy łączyły się razem tuż przed zastrzykiem.

Na przykład, komorę stworzoną pomiędzy przegrodą-tłokiem 16 i wierzchołkiem tłoka 30 (np. na Fig. 1) w obudowie 10 można podzielić na dwie oddzielne części przy pomocy stałej ścianki lub błony, którą można przekłuć, np. przez nacisk tłoka 29 na wierzchołek tłoka 30 lub przez inny środek przekłuwający. Alternatywnie, dwie części komory można oddzielić ruchomą ścianką lub przegrodą. W tym przypadku, wierzchołek lub bliższy kraniec komory ponad ruchomą ścianką lub przegrodą zawiera ciekły składnik kompozycji, a dalsza część komory zawiera stały składnik kompozycji, np. proszek. Gdy tłok 29 jest wciskany do obudowy 10, to wywiera on nacisk na wierzchołek tłoka 30, a wierzchołek tłoka 30 wywiera nacisk na ciekły składnik kompozycji. Ten z kolei, wywiera nacisk na ruchomą przegrodę powodując jej ruch w kierunku dalszego krańca.

Obudowa jest ukształtowana z bocznikiem dla cieczy (np. z wybrzuszeniem lub kanałem w ściance obudowy) w położeniu, które początkowo zapobiega przepływowi cieczy z jednej części

PL 204 227 B1 komory do drugiej lecz gdy ruchoma przegroda osiąga określone położenie, bocznik pozwala na przepływ cieczy z górnej lub bliższej części komory do dolnej lub dalszej części komory, po drugiej stronie ruchomej przegrody.

Dla utrzymania jałowości, urządzenie według wynalazku można przechowywać przed użyciem w typowym opakowaniu konturowym lub w woreczku.

Jest rzeczą zrozumiałą, że chociaż wynalazek opisano w połączeniu z jego szczegółowym opisem, to uprzedni opis ma na celu objaśnienie, nie zaś ograniczenie zakresu załączonych zastrzeżeń. Inne aspekty, zalety i modyfikacje są objęte zastrzeżeniami.

Claims (8)

1. Urządzenie do wstrzykiwania pacjentowi ciekłej lub pół-stałej kompozycji, zawierające pustą wewnątrz obudowę, posiadającą bliższy i dalszy kraniec;

zasobnik lub rurkę, posiadające dalszy i bliższy kraniec, przy czym dalszy kraniec jest zamknięty przegrodą-pokrywką, a bliższy kraniec jest zamknięty wierzchołkiem tłoka umieszczonego ślizgowo w zasobniku lub rurce; oraz zbiornik pomię dzy przegrodą -pokrywką i wierzchoł kiem tł oka;

pustą wewnątrz igłę, posiadającą bliższy koniec i dalszy koniec, przy czym igła jest przymocowana do dalszego krańca obudowy, a bliższy koniec igły rozciąga wzdłużnie wewnątrz obudowy;

rękaw połączony ślizgowo z dalszym krańcem obudowy, osłaniający igłę przed dokonaniem zastrzyku i cofający się do obudowy podczas dokonywania zastrzyku; znamienne tym, że zasobnik lub rurka (11) zawiera dodatkowo bliższą komorę, dalszą komorę i bocznik (51), gdzie bliższa komora i dalsza komora są oddzielone pierwszą przegrodą-tłokiem (30a) umieszczoną ślizgowo w zasobniku lub rurce (11), przy czym gdy zasobnik lub rurka (11) jest umieszczona w obudowie (10), to przegroda-pokrywka (17) tworzy robocze połączenie z bliższym końcem pustej wewnątrz igły (12), tak że, gdy wierzchołek tłoka (29) jest wciskany do zasobnika lub rurki (11), kompozycja (20) wytłaczana jest z zasobnika lub rurki (11), poprzez igłę (12) do ciała pacjenta.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że gdy kompozycja (20) jest wytłaczana z zasobnika (11), to zasobnik (11) naciska na rękaw (22), który wysuwa się z obudowy (10) osłaniając igłę (12) w trakcie i po zastrzyku.

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zasobnik (11) zawiera ciekłą lub pół-stałą kompozycję (20) pomiędzy przegrodą-pokrywką (17) i przegrodą-tłokiem (30, 30b).

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera dodatkowo usuwalną blokadę (50) przeciwdziałającą ruchowi zasobnika (11) w obudowie (10).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że bliższa komora zawiera ciekły składnik (20b) kompozycji (20), a dalsza komora zawiera stały składnik (20a) kompozycji (20), przy czym, urządzenie jest tak ukształtowane, że ciekły składnik (20b) i stały składnik (20a) zostają zmieszane przed zastrzykiem.

6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że ciekły składnik (20b) przepływa z bliższej komory do dalszej komory poprzez bocznik (51).

7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że dalsza komora jest utrzymywana pod próżnią.

8. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że dalszy kraniec obudowy jest niezależnym dalszym krańcem łączonym z obudową przed zastrzykiem.