PL200642B1

PL200642B1 - Kompozycja poliizocyjanianowa oraz sposób wiązania materiału lignocelulozowego

Info

Publication number: PL200642B1
Application number: PL345420A
Authority: PL
Inventors: Christopher John Skinner
Original assignee: Huntsman Int Llc
Priority date: 1998-07-11
Filing date: 1999-07-09
Publication date: 2009-01-30
Also published as: DE69925490D1; NO20010165D0; WO2000002885A1; EP1097157B1; BR9912037A; EP1098921B1; EP1097157A1; HK1039955A1; DE69903170D1; CA2335481A1; NO20010165L; BR9912037B1; ATE296323T1; BR9911958A; RU2223276C2; CA2335481C; WO2000002941A1; CN1309658A; AU5035099A; GB9815029D0

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja poliizocyjanianowa, która zawiera kompozycj e tytanu, cyrkonu albo hafnu, w ilo sci 0,01 do 20% wag., któr a stanowi kompleks co najmniej jednego metalu, wybranego z grupy z lo zonej z tytanu, cyrkonu i hafnu, oraz estru acetylooctanowego, gdzie cz es c estru acetylooctanowego jest zwi azana chemicznie z metalem, a czesc estru acetylooctanowego jest wolna, i gdzie stosunek molowy Ti, Zr albo Hf do estru acetylooctanowego le zy w granicach 1:2,5 do 1:10, a dany ester acetylooctanowy stanowi ester alkoholu zawieraj acego 1 do 6 atomów w egla, oraz ewentualnie srodek antyadhezyjny i rozcie nczalnik. Ponadto przedmiotem wynalazku jest sposób wi azania materia lu lignocelulozowego przy pomocy takiej kompozycji. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja poliizocyjanianowa oraz sposób wiązania materiału lignocelulozowego. W szczególności wynalazek dotyczy kompozycji poliizocyjanianowych zawierających pewne kompozycje metaloorganiczne na bazie metali grupy IVB, użytecznych w wiązaniu materiału lignocelulozowego.

Zastosowanie organicznych poliizocyjanianów jako spoiw do materiałów lignocelulozowych do wytwarzania arkuszy albo formowanych brył, takich jak płyta warstwowa, płyta wiórowa, płyta pilśniowa i sklejka, jest znane. W zwykłym procesie poliizocyjanian organiczny, ewentualnie w postaci roztworu, dyspersji albo emulsji wodnej nanosi się na materiał lignocelulozowy, który następnie poddaje się działaniu temperatury i ciśnienia.

Odpowiednia kompozycja poliizocyjanianowa ujawniona została w zgłoszeniu PCT WO 97/17388. Kompozycja ta zawiera związek metalu grupy IVB, korzystnie kompleks chelatowy tytanu, ewentualnie w połączeniu ze zwią zkiem poprawiają cym mieszalność i/lub zwykł ymi ś rodkami antyadhezyjnymi. Jakkolwiek kompozycje te są dobrymi spoiwami do materiałów lignocelulozowych i mają dobre zdolności antyadhezyjne, to pożądane jest wynalezienie bardziej ekonomicznej kompozycji, zapewniającej lepszą trwałość przy przechowywaniu przed zastosowaniem, oraz dobre własności utwardzające i doskonałą siłę wiążącą po naniesieniu na materiał lignocelulozowy.

Obecnie niespodziewanie stwierdzono, że pewne kompozycje poliizocyjanianowe, zawierające pewne związki metali grupy IVB i estrów acetylooctanowych są bardzo trwałe przy długim przechowywaniu i ekonomiczne przy stosowaniu do wiązania materiałów lignocelulozowych.

Według wynalazku, kompozycja poliizocyjanianowa zawiera kompozycję tytanu, cyrkonu albo hafnu, w ilości 0,01 do 20% wag., którą stanowi kompleks co najmniej jednego metalu, wybranego z grupy złożonej z tytanu, cyrkonu i hafnu, oraz estru acetylooctanowego, gdzie część estru acetylooctanowego jest związana chemicznie z metalem, a część estru acetylooctanowego jest wolna, i gdzie stosunek molowy Ti, Zr albo Hf do estru acetylooctanowego leży w granicach 1:2,5 do 1:10, a dany ester acetylooctanowy stanowi ester alkoholu zawierającego 1 do 6 atomów węgla, oraz ewentualnie środek antyadhezyjny i rozcieńczalnik.

Kompozycja tytanu, cyrkonu albo hafnu, stosowana w kompozycji poliizocyjanianowej według wynalazku, określona jest tu jako „kompleks”. Uważa się, że część estru acetylooctanowego jest chemicznie związana z metalem (Ti, Zr albo Hf), ale część można określić jako ester „wolny”. Dokładne proporcje pomiędzy indywiduami związanymi i wolnymi zależą częściowo od dokładnych stosunków molowych w kompleksie, a także od zastosowanego metalu albo metali, ale wykazano, że „wolny” ester nie ma wpływu na własności, zwłaszcza trwałość przy przechowywaniu, kompozycji poliizocyjanianowej zawierającej te kompleksy. Zastosowanie słowa „kompleks” nie powinno sugerować, że dany kompleks musi być koniecznie wytworzony oddzielnie przed dodaniem do poliizocyjanianu, w celu utworzenia kompozycji według wynalazku. Kompleks może być utworzony przez wytworzenie wynalezionej kompozycji przy użyciu różnych alternatywnych metod, takich jak opisane poniżej.

Stosunek molowy metalu do estru acetylooctanowego w kompleksie leży w granicach 1:2,5 do 1:10. Jeżeli metalem jest tytan, stosunek molowy korzystnie leży w granicach 1:2,5 do 1:8, a korzystniej w granicach 1:3 do 1:6. Zgodnie ze znanymi teoriami chemii koordynacyjnej tytanu uważa się, że dwie cząsteczki estru acetylooctanowego są związane chemicznie z atomem tytanu, a reszta jest „wolna”. Jeżeli metalem jest cyrkon albo hafn, stosunek molowy cyrkonu albo hafnu do estru acetylooctanowego korzystnie wynosi 1:4,5 do 1:10, a korzystniej 1:4,5 do 1:8. Dla cyrkonu albo hafnu, ponownie zgodnie z wiedzą teoretyczną, uważa się, że dla kompleksów zawierających 4 lub więcej moli estru acetylooctanowego, 4 cząsteczki estru acetylooctanowego są związane chemicznie z każdym atomem cyrkonu albo hafnu, a reszta jest „wolna”.

Korzystnie kompleks stanowi kompleks co najmniej jednego z metali - tytanu i cyrkonu.

Korzystny ester acetylooctanowy do wytwarzania kompleksu stanowi acetylooctan etylu. Kompleks może być wytworzony z więcej niż jednego estru acetylooctanowego, ale korzystnie w kompleksie występuje tylko jeden ester acetylooctanowy.

Zwykle, kompleksy tytanu, cyrkonu albo hafnu wytwarza się z alkoholanu tytanu, cyrkonu albo hafnu o wzorze ogólnym M(OR)4, w którym M oznacza Ti, Zr albo Hf, a R oznacza cykliczną albo liniową grupę alkilową, alkenylową, arylową albo alkilo-arylową, z których każda zawiera do 8 atomów węgla. Korzystnie R zawiera do 6 atomów węgla.

PL 200 642 B1

Na ogół, wszystkie cztery grupy OR są takie same, ale, gdy w kompleksie obecny jest więcej niż jeden metal, można stosować alkoholany pochodzące z mieszaniny alkoholi i mieszaniny alkoholanów. Odpowiednie alkoholany obejmują tetrametoksytytan, tetraetoksytytan, tetraizopropoksytytan, tetra-n-propoksytytan, tetrabutoksytytan, tetrakis(2-etylo-heksoksy)tytan, tetrakis(2-etoksyetoksy)tytan, tetracyklo-heksyloksytytan, tetrafenoksytytan, tetrapropoksycyrkon, tetrabutoksycyrkon, tetra-n-propoksyhafn i tetra-n-butoksyhafn.

Alternatywnie, kompleks wytwarzać można ze skondensowanego alkoholanu tytanu, cyrkonu albo hafnu o wzorze ogólnym RO[M(OR)2O]XR, w którym M oznacza Ti, Zr albo Hf, x oznacza liczbę całkowitą, a R oznacza cykliczną albo liniową grupę alkilową, alkenylową, arylową albo alkilo-arylową, z których każda zawiera do 8 atomów wę gla. Korzystnie x ma średnią wartość w granicach 2 do 16, a korzystniej w granicach 2 do 8. Kompleks wytwarza się z alkoholanu albo skondensowanego alkoholanu, a wyparty alkohol usuwa się. Odpowiednie skondensowane alkoholany obejmują związki znane pod nazwą tytanian polibutylu, cyrkonian polibutylu i tytanian poliizopropylu. Kompleksy skondensowanych alkoholanów wytworzone mogą być również przez utworzenie kompleksu estru acetylooctanowego z alkoholanem, dodanie wody do kompleksu i usunięcie współwytworzonego alkoholu.

Jako surowce do wytwarzania kompleksów stosowanych w niniejszym wynalazku użyte mogą być inne związki tytanu, cyrkonu albo hafnu, takie jak tetrachlorek tytanu, cyrkonu albo hafnu albo alkoholany podstawione, na przykład glikolem albo grupami zawierającymi fosfor.

Kompleks może być wytworzony wprost przez zmieszanie, na przykład alkoholanu albo skondensowanego alkoholanu z odpowiednią ilością estru acetylooctanowego. Alkohol z alkoholanu zostaje wparty przez ester acetylooctanowy i, korzystnie, wyparty alkohol usuwa się przez, na przykład, destylację. W korzystnym sposobie, 2 mole estru acetylooctanowego na atom Ti albo 4 mole estru acetylooctanowego na atom Zr albo Hf dodaje się do alkoholanu albo skondensowanego alkoholanu i wyparty alkohol oddestylowuje się . Następnie do produktu po odpędzeniu dodaje się ewentualny dodatkowy potrzebny ester acetylooctanowy. Metoda ta jest korzystna, gdyż dostarcza spójny produkt o znanej stechiometrii. Moż na dodawać cały ester acetylooctanowy za jednym razem, a następnie usunąć cały wyparty alkohol, ale zwykle pewna ilość „wolnego” estru acetylooctanowego jest przypadkowo usuwana podczas tej operacji, co prowadzi do niejednorodności produktu i zanieczyszczenia wypartego alkoholu.

Alternatywnie, sposobem opisanym powyżej wytworzony może być produkt zawierający, na przykład, 2 mole estru acetylooctanowego na atom Ti albo 4 mole estru acetylooctanowego na atom Zr albo Hf i może być on zmieszany z poliizocyjanianem. Ewentualny dodatkowy ester acetylooctanowy potrzebny do wytworzenia kompozycji poliizocyjanianowej według wynalazku może być dodany do poliizocyjanianu przed albo po dodaniu związku tytanu, cyrkonu albo hafnu. Inne sposoby wytwarzania kompozycji według wynalazku są znane specjaliście w tej dziedzinie.

Ilość kompleksu tytanu, cyrkonu albo hafnu, występująca w kompozycji poliizocyjanianowej według wynalazku, zwykle leży w granicach 0,2 do 7% wagowych względem poliizocyjanianu. Jeżeli kompleks stanowi kompleks tytanu, najkorzystniejsza ilość kompleksu leży w granicach od 0,2 do 5,0% wagowych, a gdy kompleksem jest kompleks cyrkonu, najkorzystniejsza ilość kompleksu leży w granicach od 0,2 do 3,5% wagowych wzglę dem poliizocyjanianu.

Poliizocyjanianami do stosowania w kompozycji według niniejszego wynalazku mogą być wszelkie organiczne poliizocyjaniany albo mieszaniny organicznych poliizocyjanianów, pod warunkiem, że dane związki zawierają co najmniej 2 grupy izocyjanianowe. Organiczne poliizocyjaniany obejmują diizocyjaniany, zwłaszcza aromatyczne diizocyjaniany, i izocyjaniany o wyższej funkcjonalności.

Przykłady organicznych poliizocyjanianów, które mogą być stosowane w kompozycji według niniejszego wynalazku, obejmują alifatyczne izocyjaniany, takie jak heksametylenodiizocyjanian; i izocyjaniany aromatyczne, takie jak m- i p-fenylenodiizocyjanian, tolileno-2,4- i tolileno-2,6-diizocyjanian, difenylometano-4,4'-diizocyjanian, chlorofenyleno-2,4-diizocyjanian, naftyleno-1,5-diizocyjanian, difenyleno-4,4'-diizocyjanian, 4,4'-diizocyjaniano-3,3'-dimetylofenyl, 3-metylodifenylometano-4,4'-diizocyjanian i diizocyjanian eteru difenylowego; i diizocyjaniany cykloalifatyczne, takie jak cykloheksano-2,4- i -2,3-diizocyjanian, 1-metylocykloheksylo-2,4- i -2,6-diizocyjanian i ich mieszaniny i bis-(izocyjaniano-cykloheksylo)metan i triizocyjaniany, takie jak 2,4,6-triizocyjanianotoluen i 2,4,4-triizocyjanianodifenyloeter.

Stosowane mogą być również modyfikowane poliizocyjaniany, zawierające grupy izocyjanurowe, karbodiimidowe albo uretoniminowe. Ponadto mogą być stosowane zablokowane poliizocyjaniany, takie jak produkty reakcji fenolu albo oksymu z poliizocyjanianem, o temperaturze odblokowania niższej niż temperatura stosowana przy kompozycji poliizocyjanianowej.

PL 200 642 B1

Organiczny poliizocyjanian może stanowić również zakończony izocyjanianem prepolimer wytworzony w reakcji nadmiaru diizocyjanianu albo poliizocyjanianu o wyższej funkcjonalności z poliolem.

Stosowane mogą być również poliizocyjaniany organiczne tworzące z wodą emulsje, takie jak opisane w patencie UK nr 1 444 933, w europejskim patencie nr 516 361 i w patencie PCT nr 91/03082.

Stosowane mogą być mieszaniny izocyjanianów, na przykład mieszanina izomerów tolilenodiizocyjanianów, takie jak dostępne na rynku mieszaniny izomerów 2,4 i 2,6 oraz mieszaniny di- i wyższych poliizocyjanianów. Mieszaniny poliizocyjanianów mogą ewentualnie zawierać jednofunkcjonalne izocyjaniany, takie jak p-etylofenyloizocyjanian.

Mieszaniny takie są dobrze znane w tej dziedzinie i obejmują surowe produkty fosgenowania, zawierające połączone grupą metylenową polifenylopoliizocyjaniany, obejmujące diizocyjaniany, triizocyjaniany i wyższe poliizocyjaniany oraz wszelkie produkty uboczne reakcji fosgenowania.

Izocyjaniany korzystne do stosowania w niniejszym wynalazku obejmują takie, w których izocyjanian stanowi aromatyczny diizocyjanian albo poliizocyjanian o wyższej funkcjonalności, takie jak czysty difenylometanodiizocyjanian albo mieszanina połączonych grupami metylenowymi polifenylopoliizocyjanianów.

Polifenylopoliizocyjaniany połączone grupą metylenową są dobrze znane w tej dziedzinie. Wytwarza się je przez fosgenowanie odpowiednich mieszanin poliamin. Dla ułatwienia polimeryczne mieszaniny połączonych grupą metylenową polifenylopoliizocyjanianów zawierających diizocyjanian, triizocyjanian i poliizocyjaniany o wyższej funkcjonalności określa się poniżej jako polimeryczne MDI. Odpowiednie poliizocyjaniany obejmują SUPRASEC™ DNR, SUPRASEC™ 2185, RUBINATE™ M i RUBINATE™ 1840, wszystkie dostę pne z Imperial Chemical Industries.

Korzystnie, w temperaturze pokojowej, poliizocyjanian jest cieczą.

Zwykłe środki antyadhezyjne mogą być dodane albo zastosowane w połączeniu z kompozycją poliizocyjanianową według niniejszego wynalazku, zawierającą kompleks estru acetylooctanowego z tytanem, cyrkonem lub hafnem.

Zwykłe środki antyadhezyjne obecne są w ilości pomiędzy 0,2 a 10%, korzystnie 0,5 a 6%, i najkorzystniej 1 a 3% wagowych wzglę dem poliizocyjanianu, podczas gdy kompleks estru acetylooctanowego z tytanem, cyrkonem lub hafnem korzystnie obecny jest w ilości pomiędzy 0,2 a 4%, najkorzystniej pomiędzy 0,2 a 2% wagowych względem poliizocyjanianu.

Przykłady zwykłych środków antyadhezyjnych obejmują polisiloksan, nasycony kwas tłuszczowy, nienasycony kwas tłuszczowy, amid kwasu tłuszczowego, ester kwasu tłuszczowego albo wosk poliolefinowy.

Korzystny środek antyadhezyjny do stosowania w kompozycji według niniejszego wynalazku stanowi utleniony wosk polietylenowy albo utleniony wosk polipropylenowy.

Korzystnym sposobem stosowania środka antyadhezyjnego jest naniesienie emulsji na powierzchnię potraktowanego poliizocyjanianem materiału lignocelulozowego albo na powierzchnię metalu prasy przed procesem prasowania na gorąco.

Jeżeli stosuje się wodną emulsję wosku poliolefinowego, zawiera ona zwykle taką ilość wosku poliolefinowego, która wystarcza do pokrycia od około 0,01 do około 1, a korzystnie około 0,02 do około 0,5 mg wosku poliolefinowego na cm² materiału lignocelulozowego albo powierzchni metalu prasy. Na ogół korzystne są mniejsze ilości wosku poliolefinowego, gdyż jest to bardziej opłacalne. Jeżeli pod uwagę bierze się emulgatory, wodne emulsje zwykle zawierają od około 0,2 do około 10%, korzystnie od około 0,3 do około 5% wagowych względem składników stałych. Emulsje zwykle wytwarza się przy 30 do 40% całkowitej zawartości składników stałych, dostarczonych do miejsca użycia, a następnie rozcieńczonych wodą do żądanego stężenia.

Stwierdzono, że emulsja wosku poliolefinowego, gdy jest stosowana w połączeniu z kompozycjami poliizocyjanianowymi według niniejszego wynalazku, może być korzystnie stosowana na materiał lignocelulozowy albo powierzchnię metalu prasy w ilości równej 8 do 14 mg na cm².

Szczególnie korzystną emulsją wosku polietylenowego, którą można stosować w procesie w połączeniu z kompozycją poliizocyjanianową według niniejszego wynalazku jest Rubilon™ 603 albo Rubilon™ 605, obie dostępne z Imperial Chemical Industries.

Szczególnie korzystną emulsją wosku polipropylenowego, którą możną stosować w niniejszym procesie, jest ME 42040 dostępna z Michelman Inc., Cincinnati, Ohio.

W celu dalszego udoskonalenia trwało ści przy przechowywaniu kompozycji poliizocyjanianowej według niniejszego wynalazku do kompozycji może być dodany rozcieńczalnik. Odpowiednie rozcieńczalniki obejmują plastyfikatory typu opisanego w „Taschenbuch der Kunststoff-Additive”, wyd.

PL 200 642 B1 przez R. Gachter i H. Muller, Carl Hanser Verlag Munchen, wydanie trzecie, 1989. Korzystnymi rozcieńczalnikami są ftalany, karboksylany alifatyczne, estry kwasów tłuszczowych, olej lniany i olej sojowy. Szczególnie korzystnym rozcieńczalnikiem jest produkt o nazwie Priolube 1403 dostępny z Unichema, będący oleinianem metylu. Rozcieńczalniki te dodaje się w ilościach od 1 do 40 części wagowych na 100 części wagowych poliizocyjanianu, a korzystnie w ilości od 1 do 15 części wagowych na 100 części wagowych poliizocyjanianu.

Kompozycja może ponadto zawierać zwykłe dodatki, jak środki opóźniające palenie się, środki konserwujące lignocelulozę, środki grzybobójcze, woski, klejonki, wypełniacze, środki powierzchniowo czynne, środki tiksotropowe i inne spoiwa, jak żywice kondensatu formaldehydu jako kleje i lignina (ewentualnie w połączeniu z rozpuszczalnikiem ligniny, takim jak opisany w zgłoszeniu patentowym PCT nr EP96/00924).

Szczególnie korzystnym dodatkiem do stosowania w kompozycji poliizocyjanianowej według niniejszego wynalazku, jest środek sprzęgający, taki jak silan funkcjonalizowany grupami organicznymi (na przykład Dynasylan AMEO, dostępny z Huels). Dodanie takiego środka sprzęgającego do kompozycji poliizocyjanianowej prowadzi do poprawienia własności płyty. Silany funkcjonalizowane grupami organicznymi jako środki sprzęgające stosuje się w ilościach od 0,01 do 3%, korzystnie od 0,1 do 2% wagowych względem poliizocyjanianu.

Kompozycję poliizocyjanianową według niniejszego wynalazku wytworzyć można przez proste zmieszanie składników w temperaturze pokojowej.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest również sposób wytwarzania brył lignocelulozowych polegający na doprowadzeniu do kontaktu między częściami lignocelulozowymi i kompozycją poliizocyjanianową i poddaniu tego połączenia prasowaniu.

Tak więc przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób wiązania materiału lignocelulozowego, obejmujący etapy, w których:

(a) doprowadza się do kontaktu materiału lignocelulozowego i kompozycji poliizocyjanianowej, zawierającej kompozycję tytanu, cyrkonu albo hafnu, w ilości 0,01 do 20% wag., stanowiącą kompleks co najmniej jednego metalu, wybranego z grupy złożonej z tytanu, cyrkonu i hafnu, oraz estru acetylooctanowego, gdzie część estru acetylooctanowego jest związana chemicznie z metalem, a część estru acetylooctanowego jest wolna, i gdzie stosunek molowy Ti, Zr albo Hf do estru acetylooctanowego leży w granicach 1:2,5 do 1:10, a dany ester acetylooctanowy stanowi ester alkoholu, zawierającego 1 do 6 atomów węgla, oraz ewentualnie środek antyadhezyjny i rozcieńczalnik, i (b) następnie dopuszcza się do związania danego materiału, przy czym kompozycję poliizocyjanianową doprowadza się do kontaktu z materiałem lignocelulozowym i tak utworzone połączenie poddaje się prasowaniu na gorąco między metalowymi płytami w temperaturze w zakresie 150°C do 250°C i ciśnieniu w granicach od 2 do 6 MPa, oraz kompozycję poliizocyjanianową stosuje się w takiej ilości, aby uzyskać stosunek wagowy poliizocyjanianu do materiału lignocelulozowego w granicach 0,1:99,9 do 20:80.

Bryły lignocelulozowe wytwarza się przez doprowadzenie części lignocelulozowych do kontaktu z kompozycją poliizocyjanianową za pomocą mieszania, rozpylania i/lub rozprowadzania kompozycji na częściach lignocelulozowych.

Przy wytwarzaniu płyt warstwowych materiał lignocelulozowy i kompozycję poliizocyjanianową dogodnie miesza się przez rozpylenie kompozycji poliizocyjanianowej na mieszany materiał lignocelulozowy.

Jak opisano powyżej, w korzystnym sposobie według wynalazku, na powierzchnię materiału lignocelulozowego potraktowanego poliizocyjanianem albo na powierzchnię metalowej płyty prasy przed procesem prasowania na gorąco kombinacji nanosi się środek antyadhezyjny, który korzystnie stanowi wodna emulsja wosku poliolefinowego albo mieszaniny wosków poliolefinowych, nanoszony jest na powierzchnię potraktowanego poliizocyjanianem materiału lignocelulozowego albo na powierzchnię metalu prasy przed prasowaniem na gorąco tego połączenia.

Korzystnie wosk poliolefinowy stanowi utleniony wosk polietylenowy albo utleniony wosk polipropylenowy.

Korzystnie emulsja wosku poliolefinowego zawiera łącznie od 0,2 do 10% wagowych substancji stałych.

Korzystnie środek antyadhezyjny stanowi wosk poliolefinowy i stosuje się go w ilości wystarczającej do pokrycia 0,01 do 1 mg wosku poliolefinowego na cm² materiału lignocelulozowego albo powierzchni metalu prasy.

PL 200 642 B1

Materiał lignocelulozowy, po potraktowaniu kompozycją poliizocyjanianową, umieszcza się na płytach przekładkowych wykonanych z aluminium albo stali, które służą do transportu elementu do prasy, gdzie jest on sprasowywany do pożądanego stopnia, zwykle w temperaturze pomiędzy 150°C a 250°C.

Mimo że sposób jest szczególnie korzystny do wytwarzania płyt warstwowych, znanych powszechnie jako zorientowane płyty włókniste, i jest szeroko stosowany do ich wytwarzania, nie jest on ograniczony tylko takim zastosowaniem i może być używany również do wytwarzania płyt pilśniowych o ś redniej gęstości, płyt wiórowych i sklejki.

Tak więc, stosowane materiały lignocelulozowe mogą obejmować ciągłe włókna drzewne, zrębki drewna, włókna drzewne, wióry, fornir, wełnę drzewną, korek, korę, trociny i podobne odpady przemysłu drzewnego, jak również inne materiały na bazie lignocelulozy, takie jak papier, wytłoki trzciny cukrowej, słoma, len, sizal, konopie, sitowie, trzcina, łuski ryżu, plewy, trawa, skorupki orzechów i tym podobne. Dodatkowo, z materiałami lignocelulozowymi zmieszane mogą być inne materiały rozdrobnione lub w postaci włókien, takie jak zmielone odpady pianki (na przykład zmielone odpady pianki poliuretanowej), wypełniacze mineralne, włókno szklane, mika, guma, odpady włókiennicze, takie jak włókna plastikowe i tkaniny.

Jeżeli na materiał lignocelulozowy nanosi się kompozycję poliizocyjanianową, wówczas stosunek wagowy poliizocyjanian/materiał lignocelulozowy zależy od gęstości nasypowej zastosowanego materiału lignocelulozowego. Tak więc, kompozycje poliizocyjanianowe stosować można w takich ilościach, aby stosunek wagowy poliizocyjanian/materiał lignocelulozowy leżał w granicach od 0,1:99,9 do 20:80, a korzystnie w granicach od 0,5:99,5 do 10:90.

Jeżeli to pożądane, to w połączeniu z kompozycją poliizocyjanianową stosowane mogą być inne konwencjonalne środki wiążące, takie jak żywice kondensatu formaldehydu jako kleje.

Bardziej szczegółowe opisy sposobów wytwarzania płyt warstwowych i podobnych produktów na bazie materiału lignocelulozowego zawarte są w stanie techniki. Zwykle stosowane techniki i sprzęt mogą być przystosowane do stosowania z kompozycjami poliizocyjanianowymi wedł ug niniejszego wynalazku.

Kompozycje poliizocyjanianowe według niniejszego wynalazku, są szczególnie skuteczne przy minimalizowaniu niepożądanej adhezji do płyt przekładkowych, płyt prasujących i innych powierzchni, z którymi może mieć kontakt obrabiany materiał lignocelulozowy. Ich trwałość przy przechowywaniu i zdolności antyadhezyjne, jak również własności otrzymanej płyty, są lepsze niż kompozycji poliizocyjanianowych ze stanu techniki.

Arkusze i formowane bryły wytworzone z kompozycji poliizocyjanianowej według niniejszego wynalazku, mają doskonałe właściwości mechaniczne i mogą być stosowane w każdej sytuacji, w której takie wytwory są zwykle stosowane.

Poniższe przykłady ilustrują wynalazek, ale go nie ograniczają.

P r z y k ł a d 1

Wytwarzanie Produktu A

Reaktor napełnia się tytanianem tetraizopropylu (1400 kg, Tilcom® TIPT z ICI Vertec). Następnie mieszając dodaje się acetylooctan etylu (1282 kg). Otrzymany produkt jest bladoczerwoną cieczą. Wyparty alkohol (580 kg, izopropanol) usuwa się następnie przez odparowanie i otrzymuje się czerwoną ciecz, Produkt A (2090 kg).

Produkt A rozcieńcza się dodając różne ilości acetylooctanu metylu, acetylooctanu etylu i acetylooctanu cetylu w następujących stosunkach molowych.

T a b e l a 1

Próbka	Mole Produktu A	Mole acetylooctanu metylu
Test 1	1	1,1
Test 2	1	2,2
Test 3	1	4,4
Test 4	1	6,6
Test 5 (porównawczy)	1	8,8
Test 6 (porównawczy)	1	11

PL 200 642 B1

T a b e l a 2

Próbka	Mole Produktu A	Mole acetylooctanu etylu
Test 7	1	1,1
Test 8	1	2,2
Test 9	1	4,4
Test 10	1	6,6
Test 11 (porównawczy)	1	8,8
Test 12 (porównawczy)	1	11

T a b e l a 3

Próbka	Mole Produktu A	Mole acetylooctanu cetylu
Porównanie 1	1	1,1
Porównanie 2	1	2,2
Porównanie 3	1	4,4
Porównanie 4	1	6,6
Porównanie 5	1	8,8
Porównanie 6	1	11

Produkty zostały ocenione przez wytworzenie szeregu kompozycji zawierających 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i różne ilości próbek oznaczono Test 1 do 12 (patrz poniższa tabela 4). Każda kompozycja zawiera to samo stężenie Produktu A. Kompozycje przechowywano następnie w temperaturze 45°C, a lepkość mierzono za pomocą wiskozymetru Brookfielda w ró żnych odstępach czasu.

T a b e l a 4

Próbka	Części wagowe	Części wagowe Suprasec DNR
Test 1	0,78	100
Test 2	0,96	100
Test 3	1,32	100
Test 4	1,67	100
Test 5 (porównawczy)	2,03	100
Test 6 (porównawczy)	2,38	100
Test 7	0,80	100
Test 8	1,00	100
Test 9	1,40	100
Test 10	1,80	100
Test 11 (porównawczy)	2,20	100
Test 12 (porównawczy)	2,60	100

Dla porównania wytwarza się szereg kompozycji zawierających 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i różne ilości próbek oznaczonych Porównanie 1 do 6 (patrz poniższa tabela 5). Wszystkie te kompozycje zawierają taką samą ilość Produktu A, i jest ona taka sama, jak ilość Produktu A w każdej z kompozycji

PL 200 642 B1 nazwanej Test 1 do Test 12. Kompozycje te przechowuje się w temperaturze 45°C, a lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu.

T a b e l a 5

Próbka	Części wagowe	Części wagowe Suprasec DNR
Porównanie 1	1,1	100
Porównanie 2	1,6	100
Porównanie 3	2,6	100
Porównanie 4	3,6	100
Porównanie 5	4,6	100
Porównanie 6	5,6	100

Poniższe wyniki otrzymuje się dla układów na bazie Produktu A z różnymi dodatkami acetylooctanu metylu i acetylooctanu etylu [wszystkie wyniki podane są w Pa s].

T a b e la 6

Produkt A + acetylooctan metylu

Czas (dni)	Test 1	Test 2	Test 3	Test 4	Test 5 (por.)	Test 6 (por.)
0	0,292	0,288	0,274	0,272	0,267	0,267
14	0,828	0,548	0,632	0,678	0,746	0,806
25	1,208	0,734	0,840	1,007	1,078	1,153
30	n.m.	1,050	1,139	1,330	1,526	1,756
46	2,568	1,207	1,239	1,546	1,767	2,125
67	n.m.	1,917	1,707	2,209	2,579	3,392

n.m. = nie mierzono

T a b e l a 7

Produkt A + acetylooctan etylu

Czas (dni)	Test 7	Test 8	Test 9	Test 10	Test 11 (por.)	Test 12 (por.)
0	0,305	0,293	0,280	0,270	0,263	0,263
14	0,787	0,600	0,645	0,717	0,806	0,814
25	1,136	0,879	0,911	1,078	1,197	1,251
30	n.m.	1,137	1,225	1,538	1,734	1,811
46	2,486	1,310	1,410	1,735	2,240	2,018
67	n.m.	2,028	1,943	2,440	3,275	3,192

n.m. = nie mierzono

Poniższe wyniki otrzymuje się dla układów na bazie Produktu A z różnymi dodatkami acetylooctanu cetylu [wszystkie wyniki podane są w Pa s].

T a b e l a 8

Produkt A + acetylooctan cetylu

Czas (dni)	Porównanie 1	Porównanie 2	Porównanie 3	Porównanie 4	Porównanie 5	Porównanie 6
1	2	3	4	5	6	7
0	0,324	0,296	0,296	0,277	0,279	0,264
14	1,195	0,599	0,627	0,630	0,667	0,626
25	1,995	0,797	0,839	0,851	1,014	0,989
30	n. m.	1,145	1,168	1,049	1,430	1,427

PL 200 642 B1 cd. tabeli 8

1	2	3	4	5	6	7
46	4,620	1,396	1,281	1,162	1,608	1,620
67	n.m.	2,443	1,853	1,610	2,260	2,309

n.m. = nie mierzono

Na ogół najodpowiedniejszy okres przechowywania w temperaturze pokojowej wynosi 14 do 46 dni po wytworzeniu kompozycji poliizocyjanianowej. Z powyższych tabel 6 do 8 widać, że optymalną (generalnie najniższą) lepkość po 46 dniach w temperaturze 45°C (test przyspieszony) uzyskuje się dla Testu 2 (2,2 mola acetylooctanu metylu), Testu 8 (2,2 mole acetylooctanu etylu) i Porównania 4 (6,6 moli acetylooctanu cetylu). Wyniki ukazują, że kompleksy tytanu stosowane w kompozycji według wynalazku dostarczają bardziej ekonomicznych metod stabilizacji kompozycji poliizocyjanianowej.

P r z y k ł a d 2

Wytwarzanie Produktu B

Kolbę napełnia się cyrkonianem tetra-n-propylu (43,7 g, Tilcom® NPZ - który zawiera 75% Zr(OnPr)4 - z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę, mieszając, dodaje się acetylooctan metylu (46,5 g). Otrzymanym produktem jest bladożółta ciecz. Wyparty alkohol (35,3 g, n-propanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje żółty olej (54,8 g). Olej ten miesza się z dodatkowym acetylooctanem metylu (11,6 g) i otrzymuje Produkt B.

W celu oceny produktu wytwarza się dwie kompozycje zawierające 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 2,09 część, wagowych Produktu B. Kompozycie te przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu. Wyniki podano, w Pa s, w poniż szej tabeli 9.

T a b e l a 9

Czas (dni)	Produkt B (i)	Produkt B (ii)
0	0,220	0,220
20	0,440	0,400
41	0,580	0,520
62	0,660	0,640
84	1,020	1,340

Wytwarzanie Produktu C

Kolbę napełnia się cyrkonianem tetra-n-propylu (43,7 g, Tilcom® NPZ - który zawiera 75% Zr(OnPr)4 - z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę, mieszając, dodaje się acetylooctan metylu (46,5 g). Otrzymanym produktem jest bladożółta ciecz. Wyparty alkohol (34,3 g, n-propanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje żółty olej (55,8 g). Olej ten miesza się z dodatkowym acetylooctanem metylu (23,2 g) i otrzymuje Produkt C.

W celu oceny produktu wytwarza się dwie kompozycje zawierające 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 2,48 części wagowych Produktu C. Kompozycje te przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w róż nych odstę pach czasu. Wyniki podano, w Pa s, w poniższej tabeli 10.

T a b e l a 10

Czas (dni)	Produkt C (i)	Produkt C (ii)
0	0,220	0,220
20	0,460	0,500
41	0,500	0,500
62	0,720	0,620
84	1,280	0,980

PL 200 642 B1

Wytwarzanie Produktu D

Kolbę napełnia się cyrkonianem tetra-n-propylu (87,3 g, Tilcom® NPZ - który zawiera 75% Zr(OnPr)4 - z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę, mieszając, dodaje się acetylooctan etylu (104 g). Otrzymanym produktem jest bladożółta ciecz. Wyparty alkohol (67,1 g, n-propanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje żółty olej (124,3 g). Olej ten miesza się z dodatkowym acetylooctanem etylu (26 g) i otrzymuje Produkt D.

W celu oceny produktu wytwarza się dwie kompozycje zawierające 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 2,21 części wagowych Produktu D. Kompozycje te przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a ich lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu. Wyniki podano, w Pa s, w poniż szej tabeli 11.

T a b e l a 11

Czas (dni)	Produkt D (i)	Produkt D (ii)
0	0,220	0,220
20	0,480	0,460
41	0,540	0,560
62	0,700	0,920
84	1,140	1,040

Wytwarzanie Produktu E

Kolbę napełnia się cyrkonianem tetra-n-propylu (87,3 g, Tilcom® NPZ - który zawiera 75% Zr(OnPr)4 - z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę, mieszając, dodaje się acetylooctan etylu (104 g). Otrzymanym produktem jest bladożółta ciecz. Wyparty alkohol (70,0 g, n-propanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje żółty olej (121,4 g). Olej ten miesza się z dodatkowym acetylooctanem etylu (52 g) i otrzymuje Produkt E.

W celu oceny produktu wytwarza się dwie kompozycje zawierające 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 2,56 części wagowych Produktu E. Kompozycje te przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a ich lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu. Wyniki podano, w Pa s, w poniż szej tabeli 12.

T a b e l a 12

Czas (dni)	Produkt E (i)	Produkt E (ii)
0	0,220	0,220
20	0,560	0,580
41	0,620	0,600
62	0,860	0,780
84	1,060	0,960

Kompleksy cyrkonu (Produkty B, C, D, E) wykazują lepszą trwałość w dłuższym okresie czasu niż kompleksy tytanu z Porównań 1 do 6 (tabela 8).

P r z y k ł a d 3

Wytwarzanie Produktu F

Kolbę napełnia się tytanianem tetraizopropylu (71 g, Tilcom® TIPT z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę , mieszając, dodaje się acetylooctan etylu (65 g). Następnie do mieszaniny dodaje się, mieszając, wodę destylowaną (1,1 g, 0,25 mola na mol Ti).

Otrzymanym produktem jest bladoczerwona ciecz. Wyparty alkohol (43,4 g, izopropanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje czerwoną ciecz (94,5 g). Ciecz miesza się z dodatkowym acetylooctanem etylu (65 g) i otrzymuje Produkt F.

W celu oceny produktu wytwarza się kompozycję zawierającą 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 0,88 części

PL 200 642 B1 wagowych Produktu F. Kompozycję przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a jej lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu.

Wytwarzanie Produktu G

Kolbę napełnia się tytanianem tetraizopropylu (71 g, Tilcom® TIPT z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej ł a ź ni wodnej. Przez jedną godzinę , mieszają c, dodaje się acetylooctan etylu (65 g). Następnie do mieszaniny dodaje się, mieszając, wodę destylowaną (2,3 g, 0,5 mola na mol Ti). Otrzymanym produktem jest bladoczerwona ciecz. Wyparty alkohol (48,4 g, izopropanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje czerwoną ciecz (93,3 g). Ciecz miesza się z dodatkowym acetylooctanem etylu (65 g) i otrzymuje Produkt G.

W celu oceny produktu wytwarza się kompozycję zawierającą 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 0,88 części wagowych Produktu G. Kompozycję przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a jej lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu. Wyniki dla Produktu F i Produktu G, w Pa s, podane są poniżej w tabeli 13.

T a b e l a 13

Czas (dni)	Produkt F	Produkt G
0	0,220	0,220
10	0,485	0,520
40	0,760	0,760
60	1,100	1,200
80	1,140	1,220

P r z y k ł a d 4

Kolbę napełnia się tytanianem tetraizopropylu (71 g, Tilcom® TIPT z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę, mieszając, dodaje się acetylooctan tert-butylu (79,1 g). Otrzymanym produktem jest bladożółta ciecz. Wyparty alkohol (30,0 g, izopropanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje czerwoną ciecz (120,0 g). Ciecz miesza się z dodatkowym acetylooctanem etylu (65 g) i otrzymuje Produkt H.

W celu oceny produktu wytwarza się kompozycję zawierającą 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 1,02 części wagowych Produktu H. Kompozycję przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a jej lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu. Wyniki podano, w Pa s, w poniż szej tabeli 14.

T a b e l a 14

Czas (dni)	Lepkość
0	0,220
10	0,480
40	1,160
60	1,800
80	2,160

P r z y k ł a d 5

Wytwarzanie Produktu I

Kolbę napełnia się tytanianem tetraizopropylu (71 g, Tilcom® TIPT z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę , mieszając, dodaje się acetylooctan etylu (65 g). Następnie do mieszaniny dodaje się, mieszając, wodorofosforan butylu (11,4 g, 0,25 mola). Otrzymanym produktem jest bladoczerwona ciecz. Wyparty alkohol (38,2 g, izopropanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje czerwoną ciecz (109,2 g). Ciecz miesza się z dodatkowym acetylooctanem etylu (65 g) i otrzymuje Produkt I.

W celu oceny produktu wytwarza się dwie kompozycje zawierające 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 0,97

PL 200 642 B1 części wagowych Produktu I. Kompozycje te przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a ich lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w różnych odstępach czasu (patrz tabela 15).

Wytwarzanie Produktu J

Kolbę napełnia się tytanianem tetraizopropylu (71 g, Tilcom® TIPT z ICI Vertec) i umieszcza się w zimnej łaźni wodnej. Przez jedną godzinę , mieszając, dodaje się acetylooctan etylu (65 g). Następnie do mieszaniny dodaje się, mieszając, wodorofosforan butylu (22,8 g, 0,5 mola). Otrzymanym produktem jest bladoczerwona ciecz. Wyparty alkohol (40,8 g, izopropanol) usuwa się następnie na wyparce obrotowej i otrzymuje czerwoną ciecz (118,0 g). Ciecz miesza się z dodatkowym acetylooctanem etylu (65 g) i otrzymuje Produkt J. W celu oceny produktu wytwarza się kompozycję zawierającą 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i 1,02 części wagowych Produktu J. Kompozycję przechowuje się następnie w temperaturze 45°C, a jej lepkość mierzy się za pomocą wiskozymetru Brookfielda w róż nych odstę pach czasu. Wyniki dla Produktu I i Produktu J podano, w Pa s, w poniższej tabeli 15.

T a b e l a 15

Czas (dni)	Produkt I	Produkt J
0	0,220	0,220
10	0,440	0,389
40	0,880	0,580
60	1,320	0,960
80	1,360	1,040

P r z y k ł a d 6

Próbkę Produktu A, wytworzoną jak opisano w przykładzie 1, miesza się z acetylooctanem etylu w stosunku 4 mole acetylooctanu etylu na 1mol Produktu A (Test).

Próbkę porównawczą wytwarza się z 1 mola acetyloacetonianu tytanu (Tyzor AA 105, dostępny z DuPont de Nemours) i 3 moli acetylooctanu cetylu (Porównanie).

W celu oceny produktu wytwarza się szereg kompozycji zawierających 100 części wagowych poliizocyjanianu (polimeryczny MDI, SUPRASEC DNR, dostępny z Imperial Chemical Industries) i odpowiednią ilość części wagowych produktu (patrz poniż sza tabela 16).

T a b e l a 16

Próbka	Części wagowe	Części wagowe Suprasec DNR
Test	2,2	100
Porównanie	4	100
Odniesienie	0	100

Kompozycje te stosuje się do związania włókien z drewna drzew iglastych przy 9% udziale spoiwa względem suchego drewna. Przy użyciu powyższych kompozycji, zawierających również klejonkę w postaci emulsji wosku (SGP 60 dostę pny z Condea Chemie) przy 1% udziale (wosk stał y) względem suchego drewna, wytwarza się płyty o wymiarach 12x450x450 mm i gęstości 720 kg/m². Zawartość wilgoci przed prasowaniem wynosi 10%, a temperatura prasowania 170°C. Przy użyciu powyżej wymienionych kompozycji spoiw uzyskuje się następujące właściwości.

T a b e l a 17

Właściwość (jednostka)	Test	Porównanie	Odniesienie
Wiązanie wewnętrzne (IB) (kPa)	1154	1235	1349
Wiązanie wewnętrzne po 2 godz. wrzenia (V100 IB) (kPa)	318	534	526
Wzrost grubości	12,4	13,8	11

Średnie odchylenie standardowe wynosi 200 kPa dla IB, 80 kPa dla V100 IB i 2% dla wzrostu grubości.

PL 200 642 B1

P r z y k ł a d 7

Płyty wytwarza się również stosując Produkt A i acetylooctan etylu w rozmaitych proporcjach (tabela 18) w celu określenia zdolności antyadhezyjnych kompozycji poliizocyjanianowych w połączeniu z rozpylonym zewnętrznie poliolefinowym środkiem antyadhezyjnym (Rubilon™ 603, dostępny z Imperial Chemical Industries).W eksperymencie, stężeniu wosku w emulsji antyadhezyjnej dobierano przez dodanie wody. W celu odtworzenia trybu awaryjnego od siódmego powtórzenia zatrzymano rozpylanie środka antyadhezyjnego został zatrzymany od siódmego powtórzenia. Uważa się, że punktacja działania antyadhezyjnego (patrz poniżej) wynosząca 3 doprowadzi do awarii instalacji w warunkach fabrycznych. Wyniki zebrane są w poniższej tabeli 19.

T a b e l a 18

Próbka	Produkt A (% wag.)	Acetylooctan etylu (% wag.)	Środek antyadhezyjny (% wag.)
A1	0,22	0,18	0,5
A2	0,22	0,18	1,22
A3	0,22	0,18	3
A4	0,5	0,4	0,5
A5	0,5	0,4	1,22
A6	0,5	0,4	3
Odniesienie	0	0	3

T a b e l a 19

Próbka	A1	A2	A3	A4	A5	A6	Odniesienie
liczba powtórzeń	Punktacja działania antyadhezyjnego
1	4	4,5	4,5	5	5	5	4
2	4,5	5	4	5	5	5	4,5
3	4	4,5	4,5	5	5	5	4,5
4	4,5	5	5	4,5	4,5	5	4,5
5	4,5	5	5	5	5	5	5
6	4	5	4,5	4,5	5	4	4,5
7	4,5	5	5	5	5	5	4,5
8	4	4,5	4,5	5	5	5	4,5
9	4,5	4,5	4,5	4,5	5	5	4
10	4,5	4	4,5	4	5	5	3

Punktacja działania antyadhezyjnego podana jako wartości od 1 do 5 ma następujące znaczenie:

całkowite przywarcie, płyta nie daje się usunąć bez jej zniszczenia przywarcie z uszkodzeniem drewna powyż ej 50% przywarcie z uszkodzeniem drewna poniżej 25%, ale powyżej 5% przywarcie z uszkodzeniem drewna poniżej 5%, w celu usunięcia płyty wymagana niewielka siła.

4,5 przywarcie bez uszkodzenie drewna, płyta wisi. Wyjście płyty bez wysiłku.

doskonał e uwolnienie, płyta wychodzi sama.

Wyniki z tabeli 19 pokazują, że Produkt A w ilości 0,5 części wagowych względem izocyjanianu umożliwia rozcieńczenie emulsji antyadhezyjnej do 10 razy.

Claims

1. Kompozycja poliizocyjanianowa, znamienna tym, ż e zawiera kompozycję tytanu, cyrkonu albo hafnu, w ilości 0,01 do 20% wag., którą stanowi kompleks co najmniej jednego metalu, wybranego z grupy złożonej z tytanu, cyrkonu i hafnu, oraz estru acetylooctanowego, gdzie część estru acetylooctanowego jest związana chemicznie z metalem, a część estru acetylooctanowego jest wolna, i gdzie stosunek molowy Ti, Zr albo Hf do estru acetylooctanowego leż y w granicach 1:2,5 do 1:10, a dany ester acetylooctanowy stanowi ester alkoholu zawierają cego 1 do 6 atomów wę gla, oraz ewentualnie środek antyadhezyjny i rozcieńczalnik.

2. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1, znamienna tym, ż e kompleks stanowi kompleks tytanu o stosunku molowym Ti do estru acetylooctanowego wynoszącym w granicach 1:2,5 do 1:8.

3. Kompozycja poliizocyjanianowa wedł ug zastrz. 2, znamienna tym, ż e stosunek molowy Ti do estru acetylooctanowego leży w granicach 1:3 do 1:6.

4. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1, znamienna tym, że kompleks stanowi kompleks hafnu o stosunku molowym Hf do estru acetylooctanowego wynoszącym w granicach 1:4,5 do 1:10.

5. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 4, znamienna tym, że stosunek molowy Zr albo Hf do estru acetylooctanowego leży w granicach 1:4,5 do 1:8.

6. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienna tym, że ester acetylooctanowy stanowi acetylooctan etylu.

7. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienna tym, że kompleks wytwarza się z alkoholanu tytanu, cyrkonu albo hafnu o wzorze ogólnym M(OR)4, w którym M oznacza Ti, Zr albo Hf, a R oznacza cykliczną albo liniową grupę alkilową, alkenylową, arylową albo alkiloarylową, z których każda zawiera do 8 atomów węgla.

8. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 7, znamienna tym, że R zawiera do 6 atomów węgla.

9. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienna tym, że kompleks wytwarza się ze skondensowanego alkoholanu tytanu, cyrkonu albo hafnu o wzorze ogólnym RO[M(OR)2O]XR, w którym M oznacza Ti, Zr albo Hf, x oznacza liczbę całkowitą, a R oznacza cykliczną albo liniową grupę alkilową, alkenylową, arylową albo alkiloarylową, z których każda zawiera do 8 atomów węgla.

10. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 9, znamienna tym, że średnia wartość x leży w granicach 2 do 16.

11. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 8, albo 10, znamienna tym, że kompleks wytwarza się z alkoholanu albo skondensowanego alkoholanu, a wyparty alkohol usuwa się.

12. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 11, znamienna tym, że ilość kompleksu leży w granicach 0,2 do 7% wagowych względem poliizocyjanianu.

13. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 8, albo 10, albo 12, znamienna tym, że poliizocyjanian stanowi difenylometanodiizocyjanian albo mieszanina połączonych grupami metylenowymi polifenylopoliizocyjanianów.

14. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 8, albo 10, albo 12, znamienna tym, że kompleks obecny jest w ilości w granicach 0,2 do 4% wagowych względem poliizocyjanianu, a środek antyadhezyjny obecny jest w ilości w granicach 0,2 do 10% wagowych względem poliizocyjanianu.

15. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 8, albo 10, albo 12, znamienna tym, że środek antyadhezyjny stanowi polisiloksan, nasycony kwas tłuszczowy, nienasycony kwas tłuszczowy, amid kwasu tłuszczowego, ester kwasu tłuszczowego albo wosk poliolefinowy.

16. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 8, albo 10, albo 12, znamienna tym, że środek antyadhezyjny stanowi utleniony wosk polietylenowy albo utleniony wosk polipropylenowy.

17. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 8, albo 10, albo 12, albo 14, albo 15, albo 16, znamienna tym, że rozcieńczalnik stanowi ftalan, karboksylan alifatyczny, ester kwasu tłuszczowego, olej lniany albo olej sojowy.

18. Kompozycja poliizocyjanianowa według zastrz. 17, znamienna tym, że rozcieńczalnik występuje w ilości w granicach 1 do 40 części wagowych na 100 części wagowych poliizocyjanianowych.

PL 200 642 B1

19. Sposób wiązania materiału lignocelulozowego, znamienny tym, że obejmuje etapy, w których:

(a) doprowadza się do kontaktu materiału lignocelulozowego i kompozycji poliizocyjanianowej, zawierającej kompozycję tytanu, cyrkonu albo hafnu, w ilości 0,01 do 20% wag., stanowiącą kompleks co najmniej jednego metalu, wybranego z grupy złożonej z tytanu, cyrkonu i hafnu, oraz estru acetylooctanowego, gdzie część estru acetylooctanowego jest związana chemicznie z metalem, a część estru acetylooctanowego jest wolna, i gdzie stosunek molowy Ti, Zr albo Hf do estru acetylooctanowego leży w granicach 1:2,5 do 1:10, a dany ester acetylooctanowy stanowi ester alkoholu, zawierającego 1 do 6 atomów węgla, oraz ewentualnie środek antyadhezyjny i rozcieńczalnik, i (b) następnie dopuszcza się do związania danego materiału, przy czym kompozycję poliizocyjanianowa doprowadza się do kontaktu z materiałem lignocelulozowym i tak utworzone połączenie poddaje się prasowaniu na gorąco między metalowymi płytami w temperaturze w zakresie 150°C do 250°C i ciśnieniu w granicach od 2 do 6 MPa, oraz kompozycję poliizocyjanianową stosuje się w takiej ilości, aby uzyskać stosunek wagowy poliizocyjanianu do materiału lignocelulozowego w granicach 0,1:99,9 do 20:80.

20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że na powierzchnię materiału lignocelulozowego potraktowanego poliizocyjanianem albo na powierzchnię metalowej płyty prasy przed procesem prasowania na gorąco kombinacji nanosi się środek antyadhezyjny.

21. Sposób według zastrz. 20, znamienny tym, że środek antyadhezyjny stanowi wodna emulsja wosku poliolefinowego albo mieszaniny wosków poliolefinowych.

22. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że wosk poliolefinowy stanowi utleniony wosk polietylenowy albo utleniony wosk polipropylenowy.

23. Sposób według zastrz. 21 albo 22, znamienny tym, że emulsja wosku poliolefinowego zawiera łącznie od 0,2 do 10% wagowych substancji stałych.

24. Sposób według zastrz. 22 albo 23, albo 24, znamienny tym, że środek antyadhezyjny stanowi wosk poliolefinowy i stosuje się go w ilości wystarczającej do pokrycia 0,01 do 1 mg wosku poliolefinowego na cm² materiału lignocelulozowego albo powierzchni metalu prasy.