PL199573B1 - Parownik dla chłodziarki i chłodziarka z parownikiem - Google Patents

Abstract

Parownik (1) dla ch lodziarki z kana lem czyn- nika ch lodz acego (4) prowadzonym pomi edzy dwiema scianami bocznymi (2, 3). Co najmniej jedna sciana boczna (3) jest wiotka, i daje si e sci sle przygiac do sciany (13), na której zamon- towany zosta l parownik (1). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest parownik dla chłodziarki i chłodziarka z parownikiem, zwłaszcza tak zwanym parownikiem „cold-wall („z zimną ścianą).

Tego rodzaju parowniki są zwykle przedstawione za pomocą swobodnie wiszącego lub spienionego systemu roll-bond albo rurowo-płytowego.

Nakłady na wytworzenie tego rodzaju parowników nie są bez znaczenia. Przede wszystkim przy spienionych parownikach, które są umieszczone w styku z wewnętrzną ścianą zasobnika na produkty chłodzone, wymagana jest wyjątkowo wysoka płaskość ściany parownika, po to, aby osiągnąć na całej powierzchni parownika ścisły styk ze ścianą zasobnika na produkty chłodzone i przez to dobre przenoszenie ciepła. Już niepłaskość wynosząca dziesiąte części milimetra przeszkadza w takim ścisłym styku. Odpowiednie wymagania odnośnie płaskości obowiązują oczywiście również dla ściany zasobnika na produkty chłodzone, na której znajduje się parownik.

Zadaniem niniejszego wynalazku jest stworzenie parownika dla chłodziarki lub chłodziarki, które można wytwarzać tanio i bez wysokich wymagań odnośnie dokładności wymiarowej, zwłaszcza płaskości parownika, i które jednak umożliwiają ścisły styk i wysoko skuteczną wymianę ciepła ze ścianą zasobnika na produkty chłodzone.

Zadanie to zgodnie z wynalazkiem zostało rozwiązane za pomocą parownika z kanałem czynnika chłodzącego prowadzonym pomiędzy dwiema ścianami, w którym co najmniej jedna ściana boczna, która przewidziana jest do styku ze ścianą zasobnika na produkty chłodzone jest wiotka. Taka ściana parownika jest w stanie dopasować się do kształtu ściany zasobnika na produkty chłodzone i w ścisłym styku nadążać za jej przebiegiem, nawet, jeś li ściana zasobnika na produkty chłodzone nie jest dokładnie płaska.

Korzystnie, ściana boczna jest wykonana z folii z tworzywa sztucznego, korzystnie ze spawalnego tworzywa sztucznego. Takie tworzywo sztuczne ma wprawdzie gorszą własną przewodność cieplną od dotychczas stosowanych na taką ścianę parownika metali; ponieważ jednak folia nie spełnia żadnej funkcji podpory mechanicznej, może być cieńsza od dotychczasowych ścian metalowych i przez to mieć porównywalny, a nawet wyż szy współczynnik przenikania ciepła.

Kanał czynnika chłodzącego wewnątrz parownika utworzony jest przez przewód rurowy, a parownik zawiera płyn przenoszący ciepło w kontakcie termicznym z przewodem rurowym. Taki płyn może podczas eksploatacji parownika wykonywać ruchy konwekcyjne, dzięki czemu możliwy jest wysokowydajny transport ciepła pomiędzy ścianą boczną i kanałem czynnika chłodzącego również na większe odległości.

Korzystnie, ściany boczne są jednoczęściowe i szczelnie połączone na ich wspólnej krawędzi. Umożliwia to stosowanie różnych materiałów na obie ściany, przykładowo, cienkościennej folii bez własnej sztywności na tę ścianę parownika, która przewidziana jest do styku ze ścianą zasobnika na produkty chłodzone i sztywnej, grubościennej folii lub płyty na przeciwległą ścianę

Uproszczenie wytwarzania otrzymuje się, jeśli ściany boczne są zbudowane jednoczęściowo jako worek albo wąż. W tym przypadku, parownik jest łatwo wytwarzany, przez to, że przy użyciu węża jest on najpierw przez zamknięcie otworu uformowany w worek i następnie przez pozostały otwór worka wprowadzony zostaje przewód rurowy, a worek wypełniony płynem, a dalej również ten otwór zostaje szczelnie zamknięty.

Korzystnie, ściany boczne mają w oddaleniu od ich krawędzi lokalne połączenia, tak, że nie mogą się od siebie oddalać wystarczająco, aby móc cały płyn przyjąć w dolnym obszarze.

Pozwala to zapobiec temu, żeby taki parownik, z co najmniej jedną ścianą wiotką, zginającą się, pod działaniem ciężaru zawartego w nim płynu odkształcał się w sposób niekontrolowany i przykładowo, płyn zbierał się w dolnym obszarze parownika, a górny obszar wysychał.

Aby ustalić przewód rurowy wewnątrz parownika, połączenie lokalne pomiędzy ścianami bocznymi utworzone jest każdorazowo, na wewnętrznej stronie kolanka przewodu rurowego.

Komplementarne do tego połączenie lokalne utworzone jest na zewnętrznej stronie kolanka, co zapobiega poślizgowi przewodu rurowego w przeciwnym kierunku.

Korzystnie dalej, co najmniej jedno podłużne lokalne połączenie przebiega przez ściany boczne krzyżując się z przewodem rurowym.

Korzystnie także, co najmniej jedno podłużne lokalne połączenie jest skierowane w zasadzie poziomo i oddziela szczelnie od siebie dwie komory na płyn. W ten sposób parownik podzielony zoPL 199 573 B1 staje na kilka leżących jeden nad drugim odcinków, pomiędzy którymi nie jest możliwa wymiana płynu. W ten sposób wykluczone jest, ż e pł yn moż e się zbierać w obszarze dolnym a górny obszar wysycha.

Korzystnie, płyn jest czynnikiem wodnym, zwłaszcza roztworem solanki.

Dla ochrony przewodu rurowego płyn zawiera co najmniej jeden dodatek hamujący korozję.

Zgodna z wynalazkiem chłodziarka wyposażona jest w parownik opisanego wyżej rodzaju, który znajduje się pomiędzy ścianą zasobnika na produkty chłodzone i zewnętrzną ścianą obudowy chłodziarki, w ścisłym styku ze ścianą zasobnika na produkty chłodzone.

Korzystnie, parownik sklejony jest ze ścianą zasobnika na produkty chłodzone.

Korzystnie dalej, przestrzeń pośrednia pomiędzy parownikiem i zewnętrzną ścianą obudowy jest wypełniona pianką.

Według wynalazku, przenoszący ciepło płyn ma punkt zamarzania poniżej temperatury pracy parownika tak, że zawsze możliwa jest konwekcja płynu i przez to skuteczniejsza wymiana ciepła.

Korzystnie, płyn ma punkt zamarzania poniżej temperatury żądanej zasobnika produktów chłodzonych, ale powyżej najniższej możliwej temperatury czynnika chłodzącego, która generalnie zależna jest od natury czynnika chłodzącego i konstrukcji chłodziarki. Taki wybór punktu zamarzania prowadzi do dławienia wydajności chłodzenia przez zamarzanie i odpadania ruchu konwekcyjnego płynu wtedy, kiedy przekroczona zostaje temperatura zadana zasobnika na produkty chłodzone i można zapobiec niepożądanemu przechłodzeniu.

Szczególnie praktyczne zastosowanie do tego celu stanowi urządzenie kombinowane, z co najmniej dwoma, przewidzianymi na różne temperatury przechowywania, zasobnikami na produkty chłodzone, przy czym parownik znajduje się na zasobniku na produkty chłodzone, przewidzianym na wyższe temperatury przechowywania, a punkt zamarzania płynu leży pomiędzy temperaturami przechowywania przewidzianymi dla dwóch zasobników na produkty chłodzone.

W tym przypadku parowniki obu zasobników na produkty chł odzone mogą być zasilane tym samym czynnikiem chłodzącym szeregowo, i jak tylko zadana temperatura cieplejszego zasobnika na produkty chłodzone zostanie przekroczona i płyn w tym parowniku zamarznie, spada jego wydajność przenoszenia ciepła, tak, że będąca do dyspozycji wydajność chłodzenia, w zasadzie wychodzi służy zasobnikowi na produkty chłodzone o niższej temperaturze przechowywania.

Wynalazek w przykładach wykonania został uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z przodu zgodnego z wynalazkiem parownika w pierwszym wykonaniu; fig. 2 - przekrój przez parownik z fig. 1 wzdłuż linii II-II z fig. 1; fig. 3 - drugie wykonanie parownika w widoku z przodu analogicznie do fig. 1; fig. 4 - przekrój przez parownik z fig. 3 wzdłuż linii IV-IV z fig. 3; fig. 5 - szczegół parownika według odmiany z fig. 3; fig. 6 - widok z przodu trzeciego wykonania parownika; fig. 7 przekrój poziomy przez chłodziarkę wyposażoną w zgodny z wynalazkiem parownik; i fig. 8 - częściowy przekrój pionowy przez chłodziarkę z dwoma zasobnikami na produkty chłodzone, które są wyposażone w zgodne z wynalazkiem parowniki.

Figura 1 przedstawia widok z przodu zgodnego z wynalazkiem parownika w pierwszym wykonaniu. Figura 2 przedstawia ten sam parownik zamontowany do ściany zasobnika na produkty chłodzone chłodziarki.

Parownik 1 jest w zasadzie zbudowany z dwóch elastycznych folii 2, 3 ze spawalnego materiału z tworzywa sztucznego, pomię dzy którymi znajduje si ę sztywny przewód rurowy 4, korzystnie, z dobrze przewodzącego ciepło metalu, na czynnik chłodzący. Przewód rurowy ma przebieg meandrowy lub zygzakowaty, z pionowymi odcinkami prostoliniowymi połączonymi przez kolanka zagięte o kąt 180°.

Folie połączone są ze sobą szczelnie przez obwodowy spaw na ich krawędzi 5. Przyłącza doprowadzające i odprowadzające 6, 7 dla czynnika chłodzącego są wyprowadzone w górnym odcinku krawędzi 5 pomiędzy dwiema foliami 2, 3.

Trzy podłużne lokalne połączenia 8 w postaci spoin rozciągają się od jednego boku do drugiego przez całą szerokość parownika i krzyżują przy tym wielokrotnie z przewodem rurowym 4. Dzielą one powierzchnię parownika na cztery szczelnie oddzielone od siebie odcinki 9 o zasadniczo równej wielkości, które zawierają w przybliżeniu równe ilości solanki służącej jako płyn wymiennika ciepła. W obszarze podłużnych połączeń folie 2, 3 przyczepione są na stałe do przewodu rurowego 4, tak, że wykluczony jest w największym stopniu poślizg folii 2, 3 w odniesieniu do przewodu rurowego 4, co mogłoby prowadzić do utrudnień przy montażu parownika.

Odpowiednio do wielkości parownika 1 można przewidzieć więcej lub mniej lokalnych podłużnych połączeń.

PL 199 573 B1

Jak to jest widoczne z przekroju na fig. 2, jedna z dwóch folii, folia 3, przylega całą powierzchnią do ściany tylnej 10 zasobnika na produkty chłodzone chłodziarki. Celowo, folia 3 przyklejona jest do ściany tylnej 10. Można tego dokonać w prosty sposób, przez to, że ustawia się zasobnik na produkty chłodzone z poziomo usytuowaną ścianą tylną 10, pokrywa klejem ścianę tylną i/albo folię 3, i kładzie wypełniony solanką parownik 1 na tylnej ścianie 10. Ponieważ folia 3 jest cienkościenna i elastyczna, sam ciężar parownika wystarcza, aby osiągnąć to, że folia 3 co najmniej w obszarze odcinków 9 przywiera szczelnie do ściany tylnej 10 i przez to tworzy z nią ścisły styk, nawet, jeśli ściana tylna 10 nie jest dokładnie płaska. Aby doprowadzić do styku folii 3 ze ścianą tylną 10 również w obszarach połączeń 8, wystarczy ją lekko docisnąć do ściany 10.

Przewód rurowy 4 przylega tak ściśle do ściany tylnej 10, że jest oddzielony od niej praktycznie grubością folii 3. Dlatego w obszarach, gdzie przewód rurowy 4 dotyka przez folię 3 ściany tylnej 10, możliwa jest wydajna wymiana ciepła pomiędzy przewodem rurowym 4 i zasobnikiem na produkty chłodzone. Pozostała powierzchnia przewodu rurowego 4 chłodzi solankę znajdującą się w odcinkach 9 i powoduje przez to ruch konwekcyjny, który prowadzi do tego, że ochłodzona solanka płynie w dół i przy tym oddala się od przewodu rurowego 4 i rozdziela na powierzchni odcinków 9. W ten sposób osiąga się wysoko skuteczne chłodzenie odcinków 9 na całej ich powierzchni, chociaż zdolność do przewodzenia ciepła solanki jako takiej jest mniejsza niż metalu.

Figura 3 przedstawia odmianę parownika z fig. 1, w której połączenia 8 są wykonane nie jako spoina ciągła, ale jako wiele spawów punktowych, które pozwalają na wymianę solanki pomiędzy ograniczonymi przez połączenia 8' odcinkami 9'. Aby zagwarantować to, żeby solanka nie mogła zebrać się w najniższym odcinku 9' i aby przez to zapobiec temu, aby najwyższy odcinek 9' nie zawierał praktycznie wcale solanki, wysokość h odcinków nie jest stała, tak jak w wykonaniu z fig. 1, ale wzrasta od dołu do góry i jest tak dobrana, że ustala się pod ciężarem solanki we wszystkich odcinkach 9' w zasadzie taka sama grubość d odcinków, jak to pokazano na fig. 4.

Figura 5 przedstawia szczegółowo zmienioną wersję parownika z fig. 3. Tu, w górnym obszarze krawędzi 5 jest zbudowany z dwóch częściowo ze sobą zespawanych przedłużeń folii 2, 3, króciec napełniający 11 dla solanki. Ten wariant pozwala na to, żeby najpierw zespawać folie 2, 3 w obszarze krawędzi 5 i połączeń 8' i dopiero następnie, korzystnie, po wykonaniu montażu parownika 1 do ściany tylnej 10, napełnić solanką. Ma to tę zaletę, że parownik, dopóki jeszcze nie jest zamontowany, ma tylko niewielki ciężar, który w przeważającej części jest ciężarem przewodu rurowego 4. Nie ma niebezpieczeństwa, że nieostrożne manipulowanie doprowadzi do odkształcenia przewodu rurowego 4 przed montażem. Ułatwione jest również umieszczenie parownika na ścianie tylnej 10, ponieważ solanka, jeśli jeszcze nie wypełnia parownika, nie może prowadzić z powodu swojego ciężaru, do niepożądanych poślizgów folii 2, 3 w odniesieniu do przewodu rurowego 4.

Oczywiście, taki króciec napełniający można przewidzieć również w parowniku z fig. 1, jednak tu należy zaopatrzyć każdy oddzielny odcinek w taki króciec.

Figura 6 przedstawia trzecie ukształtowanie parownika. Odróżnia się ono od opisanych poprzednio po pierwsze, orientacją przewodu rurowego 4, który tu w przeważającej części utworzony jest z poziomych, prostoliniowych odcinków 13 połączonych kolankami 12 zagiętymi o kąt 180°. Podłużne połączenia 8 pomiędzy foliami 2, 3 rozciągają się w kierunku pionowym i składają się z wielu pojedynczych spawów punktowych, usytuowanych nad i pod każdym odcinkiem poziomym, aby nie dopuścić do ślizgania się folii 2, 3 w kierunku pionowym. Dalsze lokalne połączenia 14 przewidziane są na wewnętrznych stronach kolanek 12, aby zapobiec ślizganiu się folii z boku na zewnątrz. Uzupełniające połączenia 15 leżą naprzeciwko nich, na zewnętrznej stronie kolanek 12. Również te połączenia 14, 15 wykonane są jako spawy punktowe lub spoiny. Te połączenia 8, 14, 15 oferują również w stanie napełnionym solanką parownika wysoki stopień zabezpieczenia przed poślizgiem folii 2, 3 względem przewodu rurowego 4.

Tego rodzaju lokalne połączenia na wewnętrznej i zewnętrznej stronie kolanek rurowych można oczywiście również przewidzieć na parowniku o pionowo zorientowanych odcinkach rurowych, jak to pokazano na fig. 1 i 3.

Figura 7 przedstawia przekrój poziomy przez zgodną z wynalazkiem chłodziarkę. Jej skrzynkowa obudowa składa się zasadniczo ze ściany zewnętrznej obudowy 15 z blachy i usytuowanego w niej zasobnika na produkty chłodzone 16, który, przykładowo, jest wytłoczony jednoczęściowo z tworzywa sztucznego, przy czym ściana obudowy 15 i zasobnik na produkty chłodzone 16 ograniczają między sobą przestrzeń pośrednią 17. W przestrzeni pośredniej 17 parownik 1 jest w ścisłym styku ze ścianą tylną 10 zasobnika na produkty chłodzone 16. Po montażu parownika 1 do ściany

PL 199 573 B1 tylnej 10 i połączeniu ściany zewnętrznej obudowy 15 i zasobnika na produkty chłodzone 16, przestrzeń pośrednia 17 została wypełniona piankowym materiałem termoizolacyjnym 18, który rozciąga się przez całą tylną stronę parownika 1.

Figura 8 przedstawia przekrój częściowy przez górny obszar tylnej ściany chłodziarki z przedziałem zamrażania 20 i przedziałem chłodzenia 21. Obydwa przedziały 20, 21 mają na tylnych ścianach parowniki 1', 1, jak to opisano na podstawie fig. 1 i fig. 2, 3 do 5 lub 6. Przewody rurowe obu parowników 1, 1' połączone są szeregowo, tak, że przepływa przez nie ten sam strumień czynnika chłodzącego. Skład solanki w parownikach 1, 1' jest różnorodny, a mianowicie, jest on tak dobrany dla parownika 1 przedziału chłodzenia 21, że jej punkt zamarzania we wszystkich przypadkach leży nieco poniżej punktu zamarzania czystej wody, przy czym punkt zamarzania solanki w parowniku 1, w stosunku do niego, leży znacznie niżej. Jeśli przez obydwa parowniki przepływa czynnik chłodzący, którego temperatura leży poniżej punktu zamarzania solanki w parowniku 1, to ta solanka pozostaje płynna tylko wtedy, kiedy jej zamarzaniu przeszkadza silniejszy wkład ciepła z przedziału chłodzenia 21. Jeśli taki przypadek nie występuje, wokół przewodu rurowego parownika 1 tworzy się warstwa lodu, która izoluje przewód rurowy od ewentualnie płynnej pozostałości solanki i w ten sposób zmniejsza konwekcję solanki w parowniku 1. Ta warstwa lodu jest tym grubsza im mniejszy jest wkład ciepła w przedziale 21. W ten sposób wydajność chłodzenia parownika 1 dopasowuje się automatycznie do zapotrzebowania na wydajność chłodzenia przedziału 21, bez konieczności stosowania sensorów, obwodów sterujących lub zaworów przełączających. Wydajność chłodzenia nienaruszana przez przepływ czynnika chłodzącego przez parownik 1 jest wtedy do dyspozycji dla parownika 1 ' przedziału zamrażania 20.

Jeśli przewidziana została regulacja wydajności chłodzenia parownika przez częściowe lub całkowite zamarzanie zawartej w nim solanki, ważne jest, aby folia 2 na stronie przeciwnej do ściany, na której zamontowano parownik nie była rozciągnięta z naprężeniem, ale jak to pokazano na fig. 2, 4, ale aby nieco zwisała luźno nie zachowując kształtu przekroju w postaci koła, tak, aby solanka przy zamarzaniu w parowniku mogła się rozszerzać, nie doprowadzając do przeginania i częściowego odłączenia się folii 3 od ściany zasobnika na produkty chłodzone.

Claims (30)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Parownik dla chłodziarki z kanałem czynnika chłodzącego prowadzonym pomiędzy dwiema ścianami bocznymi, znamienny tym, że parownik (1) ma co najmniej jedną ścianę boczną (3) wiotką.
2. 2. Parownik według zastrz. 1, znamienny tym, że jedna ściana boczna (3) jest z folii z tworzywa sztucznego.
3. 3. Parownik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kanał czynnika chłodzącego utworzony jest przez przewód rurowy (4), i, że parownik (1) zawiera płyn przenoszący ciepło w kontakcie termicznym z przewodem rurowym.
4. 4. Parownik według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany boczne (2, 3) są dwuczęściowe i szczelnie połączone na ich krawędzi (5).
5. 5. Parownik według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany boczne (2, 3) są zbudowane jednoczęściowo jako worek albo wąż.
6. 6. Parownik według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany boczne (2, 3) mają w oddaleniu od ich krawędzi lokalne połączenia (8, 8', 8, 14, 15).
7. 7. Parownik według zastrz. 6, znamienny tym, że lokalne połączenie (14) utworzone jest pomiędzy ścianami bocznymi (2, 3) każdorazowo przy ścianie wewnętrznej kolanka (12) przewodu rurowego (4).
8. 8. Parownik według zastrz. 6, znamienny tym, że lokalne połączenie (15) utworzone jest na stronie zewnętrznej kolanka (12).
9. 9. Parownik według zastrz. 6, znamienny tym, że co najmniej jedno podłużne lokalne połączenie (8, 8', 8) przebiega przez ściany boczne (2, 3) krzyżując się z przewodem rurowym (4).
10. 10. Parownik według zastrz. 9, znamienny tym, że co najmniej jedno podłużne lokalne połączenie (8) jest skierowane w zasadzie poziomo i oddziela od siebie szczelnie dwie komory (9) na płyn.
11. 11. Parownik według zastrz. 3, znamienny tym, że płyn jest czynnikiem wodnym, zwłaszcza roztworem solanki.

    PL 199 573 B1
12. 12. Parownik według zastrz. 11, znamienny tym, że płyn zawiera co najmniej jeden dodatek hamujący korozję.
13. 13. Chłodziarka z parownikiem posiadającym kanał czynnika chłodzącego prowadzony pomiędzy dwiema ścianami bocznymi, znamienna tym, że parownik (1) ma co najmniej jedną ścianę boczną (3) wiotką.
14. 14. Chłodziarka według zastrz. 13, znamienna tym, że jedna ściana boczna (3) jest z folii z tworzywa sztucznego.
15. 15. Chłodziarka według zastrz. 13 albo 14, znamienna tym, że kanał czynnika chłodzącego utworzony jest przez przewód rurowy (4), i, że parownik (1) zawiera płyn przenoszący ciepło w kontakcie termicznym z przewodem rurowym.
16. 16. Chłodziarka według zastrz. 13, znamienna tym, że ściany boczne (2, 3) są dwuczęściowe i szczelnie po łączone na ich krawę dzi (5).
17. 17. Chłodziarka według zastrz. 13, znamienna tym, że ściany boczne (2, 3) są zbudowane jednoczęściowo jako worek albo wąż.
18. 18. Chłodziarka według zastrz. 13, znamienna tym, że ściany boczne (2, 3) mają w oddaleniu od ich krawędzi lokalne połączenia (8, 8', 8, 14, 15)
19. 19. Chłodziarka według zastrz. 18, znamienna tym, że lokalne połączenie (14) utworzone jest pomiędzy ścianami bocznymi (2, 3) każdorazowo przy ścianie wewnętrznej kolanka (12) przewodu rurowego (4).
20. 20. Chłodziarka według zastrz. 18 albo 19, znamienna tym, że lokalne połączenie (15) utworzone jest na stronie zewnętrznej kolanka (12).
21. 21. Chłodziarka według zastrz. 18, znamienna tym, że co najmniej jedno podłużne lokalne połączenie (8, 8', 8) przebiega przez ściany boczne (2, 3) krzyżując się z przewodem rurowym (4).
22. 22. Chłodziarka według zastrz. 21, znamienna tym, że co najmniej jedno podłużne lokalne połączenie (8) jest skierowane w zasadzie poziomo i oddziela od siebie szczelnie dwie komory (9) na płyn.
23. 23. Chłodziarka według zastrz. 15, znamienna tym, że płyn jest czynnikiem wodnym, zwłaszcza roztworem solanki.
24. 24. Chłodziarka według zastrz. 23, znamienna tym, że płyn zawiera co najmniej jeden dodatek hamujący korozję.
25. 25. Chłodziarka według zastrz. 13, znamienna tym, że parownik (1, 1') znajduje się pomiędzy ścianą (10) zasobnika na produkty chłodzone (16, 20, 21) i zewnętrzną ścianą obudowy (15) chłodziarki, w ścisłym styku ze ścianą (10) zasobnika na produkty chłodzone.
26. 26. Chłodziarka według zastrz. 13, znamienna tym, że parownik (1, 1') sklejony jest ze ścianą (10) zasobnika na produkty chłodzone (16, 20, 21).
27. 27. Chłodziarka według zastrz. 13 albo 25, znamienna tym, że przestrzeń pośrednia (17) pomiędzy parownikiem (1) i zewnętrzną ścianą obudowy (15) jest wypełniona pianką.
28. 28. Chłodziarka według zastrz. 22, znamienna tym, że płyn ma punkt zamarzania poniżej temperatury pracy parownika (1).
29. 29. Chłodziarka według zastrz. 28, znamienna tym, że płyn ma punkt zamarzania poniżej temperatury żądanej zasobnika produktów chłodzonych (16, 20, 21), ale powyżej najniższej możliwej temperatury czynnika chłodzącego.
30. 30. Chłodziarka według zastrz. 13, znamienna tym, że jest urządzeniem kombinowanym z co najmniej dwoma, przewidzianymi na różne temperatury przechowywania, zasobnikami na produkty chłodzone (20, 21), że parownik (1) znajduje się na zasobniku na produkty chłodzone (21), przewidzianym na wyższe temperatury przechowywania, a punkt zamarzania płynu leży pomiędzy temperaturami przechowywania przewidzianymi dla dwóch zasobników na produkty chłodzone (20, 21).