PL198426B1

PL198426B1 - Sposób zwiekszania wydajności plonów roślin, zwłaszcza bawełny i soi

Info

Publication number: PL198426B1
Application number: PL355855A
Authority: PL
Inventors: Steven Bowe; Wilhelm Rademacher; Larry J. Newsom; Gregory P. Ferguson
Original assignee: Basf Corp
Priority date: 1999-12-15
Filing date: 2000-12-07
Publication date: 2008-06-30
Also published as: CN1183831C; ATE245355T1; ES2204751T3; EP1237412A2; UA73156C2; KR100730244B1; US6150302A; CA2394365C; AU782526B2; EA004532B1; DE60004097T2; WO2001043544A3; IL149774A0; PL355855A1; CN1409597A; ZA200205589B; JP2003516942A; DK1237412T3; DE60004097D1; MXPA02005634A

Abstract

1. Sposób zwi ekszania wydajno sci plonów ro slin, zw laszcza bawe lny i soi, znamienny tym, ze na pocz atku kwitnienia lub wzrostu owoców na siedlisko ro slin nanosi si e diflufenzopir w ilo sci sku- tecznie zwi ekszaj acej wydajno sc plonów. PL PL PL PL PL PL PL

Description

wełny i soi.

Wydajność plonów zależy od wielu czynników, w tym od cech genetycznych roślin, warunków środowiskowych (np. powietrza, gleby i/lub wody), a także uwarunkowań kulturowych. Dla uzyskania maksymalnej potencjalnej wydajności roślin użytkowych czynniki te muszą mieć wartość optymalną. Rośliny użytkowe, których owoce są przedmiotem obrotu towarowego, są szczególnie podatne na czynniki stresowe ograniczające wydajność. Warunki gorsze od idealnych lub „stres mogą prowadzić do uzyskiwania mniejszych owoców, ograniczonego tworzenia się i/lub opadania owoców, co prowadzi do zmniejszenia plonów.

Regulatory wzrostu roślin (PGR) wpływają na fizjologię wzrostu roślin i na naturalny rytm rośliny. W szczególności regulatory wzrostu roślin mogą np. zmniejszać wysokość roślin, pobudzać kiełkowanie nasion, wywoływać kwitnienie, ściemniać zabarwienie liści, minimalizować wyleganie zbóż, spowalniać wzrost traw na trawnikach, zmniejszać gnicie torebek nasiennych i polepszać utrzymywanie torebek nasiennych u bawełny.

Znane są różne rodzaje regulatorów wzrostu roślin, przykładowo semikarbazony 1-metylo-3-(alkilo/chlorowcoalkilo)sulfonylo-2',6'-dichlorowcobenzaldehydu (US 3709936) lub tiosemikarbazony izobenzofuranodionu (US 4272280). Ponadto wiadomo, że pewne pochodne azolowe, które wykazują aktywność wobec fitopatogennych grzybów, zwiększają zawartość cukru w traktowanych uprawach trzciny cukrowej (GB 2313595).

Nieoczekiwanie stwierdzono, że diflufenzopir (DFFP), semikarbazonowy regulator wzrostu roślin, zwiększa wartościowy rynkowo plon owoców, wskutek zwiększenia wielkości owoców i/lub liczby owoców utrzymywanych na roślinie. DFFP może zatem także zmniejszyć dominację starszych owoców nad młodszymi („primigen dominance) , czego wynikiem jest polepszenie zawiązywania się owoców i zwiększenie wydajności.

Wynalazek dotyczy sposobu zwiększania wydajności plonów roślin, zwłaszcza bawełny i soi, polegającego na tym, że na początku kwitnienia lub wzrostu owoców na siedlisko roślin nanosi się diflufenzopir w ilości skutecznie polepszającej wydajność plonów.

Korzystnie diflufenzopiru stosuje się w dawce 0,01 - 5,0 g substancji czynnej na hektar.

Korzystnie diflufenzopiru stosuje się w dawce 0,05 - 1,0 g substancji czynnej na hektar.

Korzystnie diflufenzopir nanosi się razem z co najmniej jednym środkiem pomocniczym.

Korzystnie diflufenzopir stosuje się w postaci cieczy lub substancji stałej w postaci cząstek.

W szczególności roślinę stanowi bawełna i w tym przypadku diflufenzopir stosuje się w stadium różowego pąka lub później, przy czym korzystnie diflufenzopir stosuje się w dawce 0,01 - 5,0 g substancji czynnej na hektar, a zwłaszcza 0,05 - 1,0 g substancji czynnej na hektar.

Zwiększenie wydajności osiągane dzięki sposobowi według wynalazku może być istotne w przypadku roślin szczególnie podatnych na czynniki stresowe (np. bawełna, pomidory i tym podobne) lub słabo regulujących obciążenie owocami związane ze zdeterminowanym typem wzrostu (np. niektóre odmiany soi), albo w przypadku roślin podlegających tak zwanej „przemienności owocowania” (np. jabłonie, grusze, brzoskwinie, morele, pistacje i tym podobne).

Zgodnie z wynalazkiem na siedlisko owocujących roślin nanosi się diflufenzopir w ilości skutecznie zwiększającej wydajność. Najkorzystniej zabiegi z użyciem diflufenzopiru prowadzi się przy rozpoczęciu wzrostu reprodukcyjnego, czyli na początku kwitnienia i/lub stadium reprodukcyjnego wzrostu owoców.

Stosując taką strategię wczesnego zabiegu można osiągnąć zwiększenie wydajności plonów roślin.

Sposób według wynalazku można stosować w przypadku roślin użytkowych cechujących się zdeterminowanym lub niezdeterminowanym typem 'wzrostu. Rośliny o zdeterminowanym typie wzrostu mają określony okres wzrostu wegetatywnego, po którym następuje określony okres wzrostu reprodukcyjnego, w którym pojawia się maksymalna liczba kwiatów na roślinach. Z drugiej strony, niezdeterminowany typ wzrostu roślin cechuje się początkowym okresem wzrostu wegetatywnego, po którym następuje razem okres wzrostu wegetatywnego i reprodukcyjnego. Długość drugiego okresu określona jest w dużym stopniu warunkami wzrostu.

Przykładem ważnej rośliny użytkowej wykazującej niezdeterminowany typ wzrostu jest bawełna (Gossypium hirsutum). Bawełna jest rośliną wieloletnią pochodzenia tropikalnego, uprawianą jako

PL 198 426 B1 roślina jednoroczna na obszarach o klimacie umiarkowanym i podzwrotnikowym. Po początkowym okresie wzrostu wegetatywnego, rośliny bawełny rozpoczynają wzrost reprodukcyjny, przy kontynuacji wzrostu wegetatywnego. Pojawiają się pączki kwiatowe, rozwijające się w kwiaty i po zapyleniu przekształcające się w owoce, określane jako torebki nasienne.

Ze względu na niezdeterminowany charakter tej rośliny, pączki pojawiają się jeszcze długo po momencie, w którym pozostaje wystarczający czas w sezonie uprawowym do rozwinięcia się pączków w dojrzał e, nadają ce się do zbioru torebki nasienne. Wzrost i rozwój tych póź nych pą czków i niedojrzałych torebek nasiennych wyczerpuje ograniczone zasoby rośliny, które mogłyby być lepiej wykorzystane przez torebki nasienne mające wystarczający czas do dojrzenia w stadium przydatnym do zbioru. Podobnie, przez większość sezonu uprawowego ciągle rosną pędy bawełny i pojawiają się nowe liście. Wiele liści zapoczątkowanych w późnym okresie sezonu uprawowego nigdy nie staje się źródłem węglowodanów, ze względu na niewystarczający czas pozostały do końca sezonu uprawowego. W ten sposób te młode liście zuż ywają część węglowodanów i innych ś rodków odż ywczych, które mogłyby być lepiej wykorzystane przez torebki nasienne mające szansę dojrzenia do zbiorów.

DFFP może również zmniejszyć opadanie starszych owoców, jeśli rośliny poddane są działaniu czynników stresowych, takich np. jak susza lub owady.

Przykładem ważnej rośliny użytkowej mogącej wykazywać zarówno zdeterminowany, jak i niezdeterminowany typ wzrostu jest soja (Glycine max).

DFFP oraz jego sole opisano bardziej szczegółowo w US 5098466. Związek ten można wytworzyć drogą reakcji odpowiedniego związku karbonylowego i odpowiedniego semikarbazydu w temperaturze pokojowej, w obecności alkoholowego rozpuszczalnika, takiego jak metanol lub etanol, z udział em lub bez udziału kwasowego katalizatora, w wyniku czego otrzymuje się DFFP.

DFFP nanosi się na siedlisko roślin w ilości 0,01 - 5,0 gramów substancji czynnej na hektar (g s.c./ha), zwłaszcza 0,05 - 1,0 g s.c./ha.

Zgodnie z wynalazkiem DFFP stosuje się wcześnie w reprodukcyjnym cyklu rośliny. Oznacza to, że DFFP stosuje się na początku stadium owocowania i/lub kwitnienia w reprodukcyjnym stadium wzrostu rośliny. Początek stadium owocowania i/lub kwitnienia w reprodukcyjnym stadium wzrostu rośliny stanowi stadium wzrostu rośliny, zaczynające się przed wzrostem pączków kwiatowych (czyli pęcznieniem pączków) i kontynuowanym przez zapylenie do zawiązania się owoców.

DFFP można stosować w postaci pyłów, granulatów, roztworów, emulsji, proszków do zawiesin, płynnych preparatów i zawiesin. Związek jako substancję czynną nanosi się zgodnie ze znanym sposobem postępowania na siedlisko rośliny wymagającej takiego postępowania, przy użyciu odpowiedniej ilości tego związku na hektar, jak to opisano poniżej. Zgodnie z wynalazkiem stosowanie DFFP na „siedlisko rośliny obejmuje również stosowanie tego związku na rośliny lub części roślin.

DFFP można nanosić na części roślin znajdujące się nad ziemią. Kompozycję regulatora wzrostu roślin w postaci cieczy lub substancji stałej w postaci cząstek można nanosić znanymi sposobami, np. za pomocą wysięgnika lub ręcznie, w tym opryskiwaczy i rozpylaczy. Kompozycję można ewentualnie stosować z powietrza jako spraj. Zgodnie z wynalazkiem DFFP najkorzystniej stosuje się w postaci wodnych roztworów. Roztwory można stosować w znany sposób, np. przez opryskiwanie, rozpylanie lub zwilżanie siedliska rośliny.

DFFP można również stosować w połączeniu z innymi składnikami lub środkami pomocniczymi zwykle stosowanymi w tego rodzaju preparatach. Przykładami takich środków są środki przeciwdziałające wywiewaniu gleby, środki przeciwpieniące, środki konserwujące, środki powierzchniowo czynne, nawozy, środki fitotoksyczne, herbicydy, insektycydy, fungicydy, środki zwilżające, środki zwiększające przyczepność, środki nematocydy, bakterycydy, pierwiastki śladowe, synergetyki, odtrutki i mieszaniny tych środków oraz inne takie środki pomocnicze dobrze znane w dziedzinie regulacji wzrostu roślin.

Niezależnie od sposobu stosowania, DFFP stosuje się na siedlisko rośliny użytkowej wymagającej takiego zabiegu, w ilości 0,01 - 5,0 g s.c./ha, zwłaszcza 0,05 - 1,0 g s.c./ha.

Wynalazek ilustrują następujące przykłady.

P r z y k ł a d 1

Próby przeprowadzono przez kilka różnych sezonów uprawowych, tak jak to pokazano w poniższej tabeli I, przez pojedyncze lub kolejne nanoszenie DFFP w dawce 1 g s. c./ha lub mniejszych dawkach, na siedliska hodowanych roślin bawełny na początku stadium wzrostu generatywnego (stadium różowego pąka, PHS - skrót od ang. pinhead square). We wszystkich zabiegach stosowano środek pomocniczy do spreju (zazwyczaj 0,25% NIS lub 0,625% obj. Dash® HC).

PL 198 426 B1

T a b e l a I

Plon nasion bawełny - procent względem nietraktowanych roślin kontrolnych

Traktowanie	Dawka⁽¹⁾	Termin	Lata prób (n)⁽²⁾	Średnia
1 (1)	2 (5)	3 (1)	4 (6)	5 (2)	Lata 4 i 5 (8)	Lata 1-5 (15)
Rośliny porównawcze 1 (nietraktowane)	-	-	100%	100%	100%	100%	100%	100%	100%
Rośliny porównawcze 2 (PGR IV)⁽³⁾	0,875	(uwaga 4)				97%	104%	99%
DFFP	0,1	PHS	95%	104%	131%	104%	108%	105%	105
DFFP	0,1	PHS + 2 tyg.				103%	102%	103%
DFFP	0,1	Pierwsze kwitnienie				102%	96%	100%
DFFP	0,5	PHS	106%	98%	122%	104%	98%	103%	104
DFFP	0,5	PHS + 2 tyg.				102%	100%	102%
DFFP	0,5	Pierwsze kwitnienie				103%	97%	102%
DFFP	1,0	PHS	112%	93%		102%	100%	101%	100
DFFP	1,0	PHS + 2 tyg.				100%	102%	101%
DFFP	1,0	Pierwsze kwitnienie				95%	100%	96%
DFFP	0,1	(uwaga 4)				100%	101%	100%
DFFP	0,1	(uwaga 5)					114%	114%

Uwagi: (1) Wszystkie dawki DFFP wyrażono w gramach s.c./ha; dawkę PGR IV wyrażono w litrach/ha (2) Dawki w 2 i 3 roku prób podane w zestawieniu zaokrąglono (3) PGR IV = kwas indolilomasłowy i kwas giberelinowy (Microflow Co., Lakeland, FL) (4) 21f + PHS + pierwsze kwitnienie

Jak to wynika z danych w tabeli I, we wszystkich próbach osiągnięto 104% do 105% wzrostu średniego plonu, w porównaniu do roślin nie poddanych zabiegom. Ponadto stwierdzono, że stosowanie DFFP zwiększało wydajność plonów w trudnych warunkach wzrostu.

P r z y k ł a d 2

Przeprowadzono próbę w kontrolowanych warunkach podobnych do warunków polowych z soją o zdeterminowanym typie wzrostu, stosując DFFP w ilości 0,1 - 3 g s.c./ha w czasie 30% kwitnienia. Plony wzrosły 107 - 110%, w porównaniu do roślin kontrolnych nie poddanych żadnym zabiegom. Kolejne podawanie DFFP w ilości 0,1 - 3 g s.c./ha w czasie 30% kwitnienia i na początku formowania się strąków zwiększyło wydajność do 105-107%, w porównaniu do roślin kontrolnych nie poddanych żadnym zabiegom.

Claims

1. Sposób zwiększania wydajności plonów roślin, zwłaszcza bawełny i soi, znamienny tym, że na początku kwitnienia lub wzrostu owoców na siedlisko roślin nanosi się diflufenzopir w ilości skutecznie zwiększającej wydajność plonów.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że diflufenzopir stosuje się w dawce 0,01 - 5,0 g substancji czynnej na hektar.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że diflufenzopir stosuje się w dawce 0,05 - 1,0 g substancji czynnej na hektar.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że diflufenzopir nanosi się razem z co najmniej jednym środkiem pomocniczym.

PL 198 426 B1

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że diflufenzopir stosuje się w postaci cieczy lub substancji stałej w postaci cząstek.

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że roślinę stanowi bawełna i w tym przypadku diflufenzopir stosuje się w stadium różowego pąka lub później.

7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że diflufenzopir stosuje się w dawce 0,01 - 5,0 g substancji czynnej na hektar.

8. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że diflufenzopir stosuje się w dawce 0,05 - 1,0 g substancji czynnej na hektar.