PL198167B1 - Układ podpór ściennych - Google Patents

Abstract

1. Uk lad podpór sciennych do laczenia ze sob a konstrukcji pod logi i pionowo rozci agaj a- cej si e sciany no snej, w którym sciana ma sze- reg poziomo oddalonych od siebie rowków, szereg ten wyznacza górn a cz esc sciany usy- tuowan a powy zej tego szeregu i doln a cz es c sciany, usytuowan a poni zej szeregu, wymie- nione cz esci pozostaj a w pionowym przeno- sz acym obci azenie kontakcie pomi edzy row- kami, za s konstrukcja pod logi zawiera p lyt e, która ma z ebate wyst epy, wystaj ace na ze- wn atrz na p laszczy znie p lyty konstrukcji pod logi na brzegu p lyty przyleg lym do sciany oraz ro- wek pomi edzy ka zd a par a wzajemnie przyle- g lych z ebatych wyst epów i w którym wyst epy przyjmowane s a przez rowki sciany i podpiera- ne przez dolny brzeg rowków sciany, zna- mienny tym, ze wysoko sc rowków (20) sciany jest wi eksza ni z pionowa wysoko sc z ebatych wyst epów (15) p lyty konstrukcji pod logi. PL PL PL PL

Description

Dziedzina techniki

Wynalazek dotyczy układu podpór ściennych służącego do wzajemnego łączenia elementów konstrukcyjnych takich jak ściany, elementy budowlane i belki fundamentowe, które zawierają co najmniej jedną płytę przenoszącą obciążenie lub element prefabrykowany, który służy jako podpora usytuowanych powyżej ścian i zawiera co najmniej jedną płytę przenoszącą obciążenie, albo płyt korzystnie pojedynczych ścian wyposażonych w izolację albo konstrukcji podłóg z cienkiej płyty. Spoczywają one na ścianach i mogą być do nich elastycznie zamocowane i przenosić równomiernie obciążenie. Ściany kolejno przenoszą obciążenie w kierunku pionowym. Elementy konstrukcyjne mogą być łączone za pomocą elementów łączących o różnej geometrii.

Stan techniki

W konstrukcji np. piwnic dwupoziomowych domów, wielopiętrowych bloków mieszkalnych, jednorodzinnych siedlisk i budynków apartamentowych wykonywanych z betonowych elementów z betonowymi ścianami i betonowymi podłogami używane są współcześnie technologie izolowanych betonowych ścian z różnymi typami prefabrykowanych konstrukcji podłogowych. Jednym z występujących w tych przypadkach problemów jest powstanie mostków cieplnych. Porównanie w szczególności jednowarstwowej betonowej ściany do której zamocowana jest izolacja cieplna albo która ma taką wewnętrzną izolację: betonowa płyta zewnętrznej ściany normalnie skierowana do wewnątrz funkcjonuje jako podpora konstrukcji podłogowej i jako środek podpierający usytuowane powyżej zewnętrzne ściany które podpierają kolejne piętra i dach budynku. Izolacja zewnętrznej ściany jest skierowana na zewnątrz i jest wyposażona w odpowiednią powierzchniową warstwę. W przypadku znanej technologii wykonywana jest wzdłużnie rozciągająca się szczelina w ścianie przeznaczona do przyjmowania konstrukcji środkowej podłogi. Konstrukcja podłogi nie może być zaciskana w ścianie w miejscu jej podparcia gdyż należy unikać niepożądanych sił i momentów sił, które mogłyby działać skręcająco zarówno na konstrukcję podłogi jak i ściany. W rezultacie tego płyta ściany jest wbudowana w ścianę w zakrzywionej płaszczyźnie, która rozciąga się wokół i poza członem podpierającym. Dolna część odpowiednio usytuowanej wyżej ściany musi mieć odpowiadający kształt. Usytuowane powyżej ściany nie mogą być ponad konstrukcją podłogi ale muszą jedynie przyjmować obciążenie ścian leżących powyżej. Grubość betonu zastosowanego w ścianie wynika z geometrii izolacji usytuowanej na zewnątrz ściany tak że izolacja musi być względnie cieńsza. Jest to także powodem powstawania niepożądanych mostków cieplnych w konstrukcji ścian. Przykład takiego rozwiązania jest przedstawiony na fig. 28A i fig. 28B niniejszego zgłoszenia i także na fig. 5 i fig. 10 opisu patentowego SE 501752.

Konstrukcja podłogi jest podparta na belkach. W rezultacie poziome siły wynikające z nacisku gruntu i/lub nacisku wiatru są przenoszone do wewnątrz elementu poprzez wewnętrzne strony belek. Przy użyciu belek wzmacniających które mają względnie słabe żebra konieczne staje się wzmocnienie końców tych belek w celu powstrzymania sił które działają nie współśrodkowo względem płyty ścian jest zaopatrzona w poziomy rowek albo szczelinę która przyjmuje pełną grubość lub wysokość konstrukcji podłogi.

Wyżej wymieniona krzywizna która przechodzi przez betonową ścianę wokół podpory konstrukcji podłogi daje w rezultacie asymetryczne pionowo działające obciążenie siłą która skierowana jest w dół od usytuowanych powyżej ścian działającą zginające i jednocześnie wyboczająco. Powoduje to efekt niszczący ściany. Te asymetryczne zginająco siły można zlikwidować poprzez wprowadzenie betonowych płyt ściennych lub płyt z regularnie rozmieszczonymi pionowymi belkami teowymi. Belki te mają typowy rozmiar 600 mm. Patrz fig. 28B niniejszego zgłoszenia. Te wzmocnienia także wdzierają się do izolacji i powodują powstanie mostków cieplnych. Powoduje to wzrost kosztów. Komórkowe tworzywo sztuczne jest stosowane do rowków które mają wypełnione betonem i służą do osadzenia teowych belek. Czynności te są także czasochłonne i kosztowne. Kolejny przykład ze stanu techniki przedstawiono na fig. 29, która obrazuje przekrój połączeń zewnętrznej ściany i środkowej podłogi zgodnie ze zgłoszeniem patentowym SE 9100825-0. Zewnętrzna ściana ma na zewnątrz usytuowaną betonową płytę podpierającą. Zgrubienie tej płyty w kształcie półki służy jako element podpierający konstrukcję podłogi. Konstrukcja podłogi jest podparta na betonowej płycie wzdłuż całej szerokości i wzdłuż ścian. Nawet jeżell jakiś element podpierający jest usytuowany w przestrzeń i styku pomiędzy betonową ścianą a betonową konstrukcją podłogi powstaje mostek cieplny najgorszego rodzaju. Po pierwsze beton rozciąga się zasadniczo z całości od zewnątrz i do wewnątrz budynku a po drugie praktycznie nie ma izolacji cieplnej w części ściany usytuowanej przyległe do elementu podpierającego

PL 198 167 B1 konstrukcję podłogi i na znacznym odcinku wewnętrznym poniżej tego elementu. Taka konstrukcja także powoduje niewspółśrodkowe obciążenie płyty ściennej. W przypadku gdy piętra są oddzielone lekką cienką konstrukcją podłogową trudno osiągnąć skuteczną izolację dźwiękową pomiędzy przyległymi piętrami. Szczególnie trudno jest uzyskać izolację przed dźwiękami uderzeniowymi np. dźwiękami wywoływanymi przez chodzenie itp. Uderzeniowe impulsy dźwiękowe są zasadniczo strukturalne. Dlatego też pożądane jest izolowanie konstrukcji płyty podłogowej od ścian w miejscach usytuowania elementów podpierających. Kolejnym problemem jest fakt że konstrukcja podłogi i ścian musi być połączona ze sobą tak aby uzyskać stabilny ustrój budowlany. Zgodnie ze współczesnymi technologiami np. opisaną w zgłoszeniu patentowym SE 9100825-0 ściany i podłogi są wylewane łącznie co wzmacnia przenoszenie dźwięków. Niniejszy wynalazek rozwiązuje opisany problem. Problemy związane z naciskiem gruntu na fundamenty budynku. W przypadku ścian zasypanych takich jak w dwupoziomowych domach trudno osiągnąć stabilność i zwartość pomiędzy dolną belką pływające podłogi powyżej pełzających konstrukcji lub konstrukcji podłogi fundamentowej oraz usytuowanych powyżej ściany w sytuacji gdy zarówno belka jak i ściana są poddane znacznemu naciskowi gruntu. Jest pożądane aby uzyskać poziome działanie obciążenia w macie podpierającej budynek i w konstrukcji środkowej podłogi. Statystycznie rzecz biorąc połączenie pomiędzy dnem albo belką podstawy i ścianą powoduje powstanie połączenia, które powoduje że trudno zapobiec poddawaniu belki wewnątrz budynku naciskowi gruntu. W rezultacie praktycznie wszystkie dwupoziomowe budynki są konstruowane z płytami gruntowymi lub matami. Nowe koncepcje instalacji i ogrzewania przynoszą znaczące korzyści w przypadkach gdy podłoga fundamentowa stanowi konstrukcję pływającą nawet w tego typu budynkach. Jednym z możliwych rozwiązań jest umieszczenie zewnętrznych ścian bezpośrednio na macie bez użycia dolnych belek. Jednakże powoduje to powstanie problemu konstrukcji pływającej podłogi fundamentowej. We wszystkich przypadkach konieczne jest użycie podpierających belek na jej końcach co najmniej na końcach konstrukcji podłogi fundamentowej. Takie problemy konstrukcyjne występują również w budynkach które nie mają ścian zasypywanych ziemią. Wynalazek przynosi rozwiązanie tego problemu. Pożądane jest także połączenie elementów konstrukcyjnych zarówno ścian jak i podłóg tak by budynek przeciwstawiał się osadzaniu otaczającej go ziemi. Wynalazek rozwiązuje także ten problem.

Ujawnienie istoty wynalazku

Celem niniejszego wynalazku jest polepszenie połączenia pomiędzy konstrukcją podłogi i ściany a także wyeliminowanie potrzeby pogrubienia betonowej ściany w miejscach otwarcia elementów i potrzeby stosowania pionowych teowych belek w ścianach przenoszących obciążenie. Innym celem jest całkowite wyeliminowanie obecności mostków cieplnych. Płyta betonowa według wynalazku jest pokryta pozbawioną otworów warstwą izolacyjną o zasadniczo jednakowej długości i braku połączeń, które przewodzą na zewnątrz. Kolejnym celem wynalazku jest prowadzenie pionowych obciążeń środkowo wewnątrz betonowej płyty ściennej. Następnym celem wynalazku jest dostarczenie rozwiązań połączenia ścian i konstrukcji podłogi, które pozwolą osiągnąć stabilność poprzez przeniesienie poziomu działających sił. Jeszcze innym celem wynalazku jest zmniejszenie liczby podpierających belek wymaganych dla pływających podłóg fundamentowych.

Istota ulepszenia połączenia pomiędzy konstrukcją podłogi i ścian polega na tym, że górny brzeg betonowej płyty ściany nośnej i/lub dolny brzeg betonowej płyty usytuowanych powyżej ścian i końce konstrukcji podłogi mają przerywanie rozmieszczone rowki lub otwory które wzajemnie sobie odpowiadają i które mają postać podobną do krenelaży pomiędzy szeroko rozmieszczonymi elementami obwarowań. Konfiguracja jest także porównywalna z połączeniem stolarskim np. z rowkiem trapezowym.

Ściana przenosząca obciążenie mą taką wysokość, że górny brzeg jej betonowej płyty osiąga poziom, który leży dokładnie poniżej górnego brzegu betonowej płyty należącej do konstrukcji podłogi i ściana ta jest zaopatrzona w wiele prostokątnych rowków lub szczelin w swej górnej krawędzi. Rowki te mają pionową wysokość lub głębokość, która odpowiada dolnemu brzegowi betonowej płyty należącej do elementu konstrukcji podłogi. Betonowa płyta należąca do konstrukcji podłogi ma długość taką, że jej końce rozciągają się dokładnie ponad betonową płytę betonowej ściany lub w poprzek całej tej płyty np. aż do jej zewnętrznej krawędzi. Płyta należąca do konstrukcji podłogi ma jak najbliżej podpierającego elementu odpowiednie prostokątne rowki, których głębokość rozciąga się co najmniej do wewnętrznej krawędzi płyty ściennej a zatem poziomo, co pozwala na pozostawienie betonu na końcach elementu konstrukcji podłogi wzdłuż płyty ściennej i daje rozciągnięcie, które odpowiada długości odpowiednich rowków w płycie ściennej. Uzębione końce płyty należącej do elementu konstrukcji podłogi pasują do odpowiednich rowków w betonowej płycie ściany przy czym zęby płyty konstrukcji podłogi

PL 198 167 B1 spoczywają na dnach odpowiednich rowków płyty ściennej. Siły odpierające, pochodzące od elementu konstrukcji podłogi są w ten sposób przenoszone środkowo do wewnątrz płyty ściennej, która jednocześnie jako płyta usytuowana powyżej ma poziomą prostą krawędź dna spoczywającą na górnym brzegu betonowej części dolnej płyty bez dotykania lub naciskania na konstrukcję podłogi i przenosi obciążenie zasadniczo środkowo i pionowo na leżącą pod nią płytę. Sprężysty materiał może być umieszczony poniżej podporu konstrukcji podłogi środkowo względem ściany przenoszącej obciążenie, co zapewnia środkowe przeniesienie sił pochodzących z konstrukcji podłogi na ścianę przenoszącą obciążenie. Umożliwia to obrót lub skręcenie konstrukcji podłogi w punkcie podparcia w obu osiach, jako reakcję na różne natężenia obciążenia użytkowego, bez zablokowania lub złamania.

Umożliwia to także wykorzystanie konstrukcji podłogi, która zawiera cienkie płyty z belkami wzmacniającymi i umożliwia umieszczenie konstrukcji podłogi wraz z tymi płytami na elementach podpierających zamiast na belkach podłogowych bez ryzyka złamania płyty podłogowej, która jest nieruchoma. Przynosi to szereg korzyści. Poziome siły pochodzące od nacisku gruntu lub siły wiatru mogą być łatwo przenoszone na płytę konstrukcji podłogi, która będzie w ten sposób oddana zasadniczo środkowym siłom w swej płaszczyźnie. Siły te mogą być wychwycone za pomocą cienkiej płyty, co powoduje oszczędność materiału. Uzębiony element podpierający umożliwia łatwe przeniesienie poziomych sił ze ścian do wymienionej płyty i do ścian szczytowych oraz vice versa co zapewnia stabilność.

Elementy konstrukcji podłogi mogą być obracane czołową powierzchnią zarówno ku górze jak i ku dołowi. Płyty są zabezpieczone przeciwko skutkom sił rozdzielających i przemieszczeniem cieplnym np. za pomocą kołków mocno osadzonych w rowkach lub w szczelinach płyty konstrukcji podłogi i odpowiadających elementów w górnym brzegu płyty ściennej w miejscach usytuowania elementu podpierającego. Górne i dolne ściany mogą być także zamocowane w odpowiedni sposób za pomocą kołków, które zostały zalane w płytach ściennych w miejscach usytuowania elementów podpierających. Uzębione elementy podpierające ścian szczytowych i bocznych mocują płytę konstrukcji podłogi mocno do siebie a także unieruchamiają ścianę na ich górnych brzegach tak, by utrzymać ścianę na swoim miejscu i zmniejszyć liczbę wymaganych połączeń. Rogi ścian mogą być także mocowane w ten sposób. Rowki wykonane w płycie konstrukcji podłogi mogą mieć także większą pionową wysokość tak by uzyskać szczelinę skierowaną do wewnątrz płyty ściennej. Ta większa głębokość może być na mniejszym odcinku niż odcinek rowka wzdłuż ściany podpierającej tak by uformować stopniowany rowek, który stanowi element podpierający lub mocujący, ze stykiem pomiędzy płytą betonową ściany a płytą konstrukcji podłogi na końcach rowka. Szczelina pomiędzy ścianą a płytą konstrukcji podłogi może być wykorzystana do podłączenia np. przewodów elektrycznych do przenośnych lub stałych gniazdek mocowanych w ścianie.

Alternatywnie szczelina może być wykorzystana do prowadzenia powietrza ogrzewającego i wentylującego do mieszkania z pustej konstrukcji podłogi. Możliwość osadzania elementu konstrukcji podłogi w ścianie i konstrukcja podłogi z rowkami otwiera także dalsze nowe możliwości skutecznego łączenia ścian i podłóg bez użycia opisanych wyżej kołków. Alternatywnie umożliwia ona użycie kołków, których wykorzystanie jest ograniczone tylko do łączenia elementów ściennych z piętra na piętro.

Górne boki odpowiednich ścian mogą być skutecznie łączone z krótkimi bokami i długimi bokami odpowiednich elementów konstrukcji podłogi poprzez nadanie zębatym występom elementów podłogi konfiguracji trapezowej. Boki występów są zasadniczo pionowe albo skierowane nieznacznie ku pionowej płaszczyźnie i umieszczone ku sobie w konfiguracji trapezowej. Najszersza część zębatych występów wyznacza kraniec konstrukcji podłogi albo najbardziej zewnętrzną część dłuższego boku elementu wzdłuż dłuższego boku elementu konstrukcji podłogi przy ścianie nośnej. Boki rowków w płytach ściennych mają odpowiednią skośną formę tak, że najwęższa część rowka jest skierowana czołami ku płycie podłogowej. Zapobiega to oddzieleniu się ścian od konstrukcji podłogi. Ściana nie może przemieścić się na zewnątrz ani też do wewnątrz ani też w kierunku poprzecznym. Zapewnia to wiele możliwości stabilnego połączenia ścian i konstrukcji podłogi. Jedną z takich możliwości jest uformowanie rowków na odpowiednich częściach elementów z taką precyzją aby konstrukcja podłogi mogła być w prosty sposób osadzana na płycie ściennej.

Inna możliwość polega na wprowadzeniu połączenia w przestrzeni pomiędzy bokami albo flankami zębatych występów ściany i elementów konstrukcji podłogi. Kolejna możliwość polega na wprowadzeniu elastycznych i tłumiących dźwięków własności. Wkładki są wpasowywane między boki zębatych występów elementów ściennych i elementów konstrukcji podłogi zamiast wymienionych wyżej połączeń. Wkładki mogą być wykonane ze sprężystego materiału i można im nadać równocześnie różną grubość tak, aby prześwity się różniły. Przez opuszczenie szczeliny pomiędzy płytą podłogi

PL 198 167 B1 a elastycznymi wkładkami po bokach szczeliny i poniżej elementu podpierającegotworzy się elastyczne połączenie, co jest warunkiem redukcji dźwięku. Jednocześnie tworzy się skuteczne połączenie pomiędzy bocznymi ścianami a ścianami szczytowymi tak, by uzyskać stabilną strukturę. Elementy konstrukcji podłogi połączone są ze sobą w znany sposób tak by uzyskać jednolitą płaszczyznę.

Aby ułatwić transport, elementy ścienne i podłogowe powinny mieć dla wygody szerokość 2,4 m. Ta szerokość podana jest przykładowo ponieważ pasuje ona do podziałki systemu 0,3 m. Cyfry 2, 4 mogą być parzyście podzielone przez 8, 6, 4, 3, 2 na skutek czego powstaje pewna liczba możliwych kombinacji, która nie wyklucza nieparzystej podziałki. Element konstrukcji podłogi zawiera belki usztywniające które skierowane są czołami ku dołowi i mogą mieć przerzedzoną podziałkę przy skierowaniu czołami ku górze typowo 600 mm, co jest konieczne dla podparcia płyty podłogi. Element konstrukcji podłogi ma szerokość 2400 mm i z belkami skierowanymi ku dołowi oraz z trzema belkami usztywniającymi daje normalnie podziałkę albo rozmieszczenie 400 + 800 + 800 + 400 = 2400 tak, że konstrukcja podłogi ma podziałkę 800 mm po dopasowaniu. Jeżeli belki mają zamiast podziałki 300 + 900 + 900 + 300 = 2400, jak to ma miejsce w przypadku niniejszego wynalazku, zewnętrzne belki przyległych elementów będą ściślej umieszczone razem w odległości 600 mm. Takie rozmieszczenie albo podziałka stanowi kolejną korzyść. W związku z tym że belki leżą bliżej krawędzi dłuższego boku płyty wspornik uformowany przez płytę podłogową z punktu widzenia obciążenia przy styku z przyległym elementem będzie krótszy. To powoduje zwiększenie sztywności względem przeniesienia obciążenia i także powoduje sztywne połączenie pomiędzy elementami, co z kolei pozwala na uzyskanie bardziej stabilnej konstrukcji podłogi. Elementy są także bardziej sztywne w stosunku do sił skręcających i dzięki temu są bardziej odporne na siły oscylacyjne.

To alternatywne rozwiązanie ma także kolejny korzystny efekt. Jeżeli zarówno ściany jak i konstrukcja podłogi mają szerokość 2,4 m i są usytuowane środkowo względem siebie, patrz fig. 3B i fig. 4, podziałka belki o wartości 900 mm umożliwia wykonanie dwóch szerokich rowków w płycie konstrukcji podłogi pomiędzy podporami. Zgodnie z wynalazkiem zębate występy płyty należącej do ściany nośnej są usytuowane w tych rowkach. Występy stanowią podpory dla usytuowanych powyżej ścian. Każda taka płyta ścienna jest symetrycznie podparta przez dwa elementy podpierające, które są doskonałe z punktu widzenia instalacji. Powierzchnie te są dostatecznie szerokie, aby umożliwić budowę, która ma co najmniej 4 piętra, w tym przypadku konstrukcji dzielonej płyta konstrukcji podłogi jest cieńsza niż w poprzednio opisanym przykładzie redukcji dźwięku i w rezultacie zębate występy mogą być węższe i w ten sposób utworzyć przestrzeń dla dłuższych zębatych występów na elementach ściennych dzięki czemu przenoszą większe obciążenia. Możliwa jest konstrukcja budynków tej wysokości zgodnie z wynalazkiem gdyż wszystkie obciążenia ściany przenoszone są środkowo.

Przesunięta podziałka względem konstrukcji podłogi i ściany. Wynalazek umożliwia również zastosowanie korzystnych metod unieruchamiania i łączenie różnych części. Należy zwrócić uwagę na ścianę nośną przeznaczoną dla konstrukcji podłogi zobrazowanej na fig. 3A i fig. 4. Jeżeli połączenia elementów ściennych w tym przykładzie są przemieszczane np. o połowę podziałki względem elementów konstrukcji podłogi tak, że połączenia ścian usytuowane są środkowo poniżej środków odpowiednich elementów konstrukcji podłogi elementy ścienne będą blokować element konstrukcji podłogi i na odwrót. Połączenia konstrukcji podłogi mogą być usytuowane środkowo względem elementów ściennych i pomiędzy dwoma zębatymi występami tych elementów. Po kolei zewnętrzne zębate występy elementów konstrukcji podłogi podtrzymują dwa ścienne elementy i zabezpieczają przed przemieszczeniem. Brzegi konstrukcji podłogi blokują w ten sam sposób elementy ścienne. Patrz fig. 2 i fig. 4.

Powyższe rozwiązanie, w którym elementy podpierające są uzyskane poprzez zębate występy może oczywiście być zrealizowane przez wyposażenie zarówno płyty konstrukcji podłogi jak i usytuowanych powyżej ścian rowków i wyposażenie płyty leżącej poniżej ściany w prostą górną krawędź albo odpowiednie zębate występy o mniejszej głębokości. Powierzchnie styku górnych i dolnych ścian pomiędzy powierzchniami konstrukcji podłogi mogą być także wykonane jednocześnie na wielu poziomach, w celu uniknięcia przemieszczenia i umożliwienia przenoszenia poziomu sił.

Wynalazek powoduje także obniżenie kosztów spowodowane podparciem konstrukcji pływającej podłogi w podłodze fundamentowej w przypadku gdy wymagane jest umieszczenie pomiędzy nimi przestrzeni instalacyjnej jak również konstrukcji podłogi. Zgodnie z powyższym wymagane jest także zmniejszenie liczby połączeń ścian i umieszczenie zewnętrznych ścian wprost na macie nośnej albo na podobnym elemencie. Fig. 7 i fig. 8 przedstawiają przekroje ścian nośnych w połowie podzielonego domu albo domu z tarasem z dzielonymi ścianami. Fig. 9A i fig. 11B pokazuje umieszczenie sekcji. Zgodnie z wynalazkiem podłoga fundamentowa fig. 8 jest usytuowana w rowkach wykonanych w płycie

PL 198 167 B1 ściennej zamiast podpierania konstrukcji podłogi na belce podporowej. Chociaż ta metoda odpierania może być również stosowana na drugim końcu konstrukcji podłogi następująca metoda jest w praktyce bardziej realna. Instalacja jest rozpoczynana przez położenie belki podporowej pokazanej na fig. 7. Pierwszy element dzielonej ściany według fig. 8 jest następnie podnoszony i podpierany na lub na zewnątrz bryły domu. Element konstrukcji podłogi jest podnoszony do swego położenia prawym końcem niżej niż swoim lewym końcem (co widać na rysunku). Prawy koniec elementu jest wkładany do rowków i element jest następnie obniżany do położenia najpierw na dnie odpowiednich rowków a potem na belce podpierającej, która w omawianym przypadku jest wykonana z betonu. Jeżeli należy osadzić element pierwszej środkowej podłogi już na tym etapie element ścienny przedstawiony na fig. 7 jest podnoszony. Zarówno ściany mogą być teraz usztywniane w konwencjonalny sposób względem elementu podłogi jak i element podłogi środkowej może być wpasowany na swoje miejsce. Następny element podłogi jest wpasowywany w ten sam sposób. Te kolejne elementy mogą być początkowo podpierane na tych elementach, które już zostały wpasowane. Ten prosty sposób wymaga jedynie jednej belki podpierającej na jednym końcu konstrukcji podłogi. Żadne podpory nie są wymagane wzdłuż dłuższych boków elementów podłogi, co eliminuje konieczność belek podpierających w tych położeniach. Jeżeli konstrukcja podłogi środkowej ma być podparta przez element o długim boku należący do ściany elementy te są przemieszczane do swego położenia wcześniej aniżeli konstrukcja podłogi środkowej. Elementy pokazane na fig. 10 i fig. 11A mogą być także zamieniane pojedynczym elementem zgodnym z fig 11C. Ten element może być transportowany poziomo albo stykająco na swym dłuższym boku w położeniu, w którym element jest transportowany zależy od przeważających możliwości uchwycenia. Chociaż rysunki pokazują budynek dwupiętrowy rozumie się, że elementy mogą być także użyte przy konstrukcji budynku trzypiętrowego. Zdolność podpierania elementu ściennego względem pionowych nacisków może także być znacznie zwiększona ponieważ obszary pomiędzy rowkami składają się z betonu i ponieważ te obszary mogą być ciśnieniowo wzmocnione.

W przypadku wysokości sufitu 2,4 m do 2,5 m wysokość elementów ściennych mających zębate górne i dolne boki wynosi ok. 2500 + 400 + 80 = 3000 mm. Elementy o szerokości 3 m mogą być transportowane platformą lub samochodem w większości krajów na podstawie specjalnego pozwolenia. Gdy elementy są transportowane spoczynkowo na jednym boku całkowita wysokość pojazdu wynosi ok. 4350 mm. To wymaga wolnej wysokości ok. 4,5 m, która może być znaleziona na głównych drogach i autostradach krajów chociaż nie we wschodniej Europie. Fig. 12 i fig. 15 przedstawia układ zębatych występów do jednoczesnego łączenia różnych elementów konstrukcji zgodnie z wynalazkiem. To rozwiązanie pozwala na użycie typowych drewnianych belek a w obrazowanym przykładzie dwupiętrowego budynku, typowego ściennego elementu górnego piętra z prostą powierzchnią górnej i dolnej krawędzi. Należy zauważyć, że połączenie tkaniny uszczelniającej dno budynku, patrz fig. 13, może być skutecznie odciągnięta za pomocą zacisku niezależnie od połączeń zębatych elementów. Odwrotne usytuowanie zębatych występów ściennych umożliwia zastosowanie prostej górnej powierzchni dennej belki.

Elementy podpierające w rowkach ściennych elementów zostały również rozwinięte w niniejszym wynalazku. W przykładach omówionych wyżej kołki i rowki są używane dla połączenia różnych elementów. Jednakże prostsze i bardziej skuteczne zamocowanie i sprężyste podparcie odpowiednich elementów jest także wymagane w tej metodzie. Fig. 22A i fig. 22B przedstawiają występy konstrukcji podłogi mające kształt trapezowy i odpowiednie rowki w elementach ściennych. Zobrazowany rowek ścienny jest nieznacznie wyższy niż dwie grubości występów i na poziomie odpowiednio różnych przekrojów płaszczyzny. Górny poziom ma szerokość, która nieznacznie przekracza największą szerokość występów podpierających albo zębów. Boczne powierzchnie niższego poziomu są przystosowane do bocznych powierzchni podpierających występy. Rowki mają kształt otworu zamka w widoku od strony konstrukcji podłogi. Sprężysta wkładka może być umieszczona na dnie elementu podpierającego. Fig. 22A przedstawia wkładanie wkładki w dół pomiędzy boczne powierzchnie po dopasowaniu konstrukcji podłogi. Wymienione wyżej korzyści uzyskane przez zastosowanie trapezowego elementu podpierającego mają także inne aspekty. Inne formy podpierających zębów są możliwe, np. zęby mogą mieć kształt litery T albo bocznych powierzchni, mogą być zakrzywione w widoku z góry z najszerszą częścią najbardziej do wewnątrz w elemencie ściennym.

Jest bardzo ważne, że połączenie pomiędzy pionowymi przenoszącymi siłę punktami styku wypełniają całą powierzchnię i nie wychodzą na zewnątrz połączeń w czasie wylewania i że wymienione połączenia nie kruszą się w rezultacie przemieszczania powierzchni styku nieoczekiwanie ogrzanego elementu. Fig. 23B przedstawia w perspektywie część górnej części płyty ściennej, której zębate występy

PL 198 167 B1 ściennej płyty mają rowek służący do utrzymywania połączenia. Usytuowana powyżej wznosząca się ściana może zawierać odpowiadający mu rowek albo wzdłużnie rozciągający się kanał w dolnej powierzchni. Zamierzeniem jest zabezpieczenie dolnej i górnej ściany przed zetknięciem się poprzez połączenie uszczelniające ale połączenie powinno być ściśnięte pomiędzy przeciwległą powierzchnią górną i dolną tak, że połączenie w pełni obejmie zagłębienie i kompozycja łączącą będzie wyciekać przez szczelinę pomiędzy poszczególnymi elementami. Odległość pomiędzy częściami ściany jest wyznaczona przykładowo przez rozpórki z tworzywa sztucznego, które w stanie zamontowanym są umieszczone na płaskich powierzchniach i służą do podpierania elementu do czasu aż stwardnieje kompozycja łącząca. Powoduje to mocne połączenie z dobrym zakończeniem przy jednoczesnym złączeniu elementów ze sobą, gdyż kompozycja łącząca działa jak sprężyna łącząca i zapobiega względnym poziomym przemieszczeniom części ściany.

W przypadku wysokich budynków wysoko wznoszących się i niebezpiecznych fundamentów i gdy jest zapotrzebowanie na zabezpieczenie przed rozdzielaniem się elementów ściennych wynalazek daje możliwość łatwego wylewania wzmocnienia wokół górnej krawędzi odpowiedniego elementu ściennego. W przykładzie przedstawionym na fig. 24 i fig. 26 izolacja została wyżłobiona w celu utworzenia rowka za pomocą którego wzmocnienie może być wylane podczas dopasowywania prefabrykatów. W związku z tym że płyta ścienna nie jest wbudowana w izolację te rowki lub kanał mogą być usytuowane na zewnątrz płyty. Wymiary kanałów w przekroju poprzecznym są określone przez warstwę pokrywającą beton. Wynoszą one ok. 80 mm w przypadku pręta wzmacniającego mającego 12 mm. Chociaż powoduje to powstanie mostka cieplnego musi to być zaakceptowane gdyż ten mostek cieplny jest stosunkowo nieznacznie w porównaniu z mostkami, które powstają w aktualnie stosowanych konstrukcjach.

Objaśnienie figur rysunku

Figura 1A przedstawia dolną część ściany, która zawiera kilka przylegających do siebie elementów. Alternatywne rozwiązanie z elementami nie przylegającymi pokazano na fig. 1B. Fig. 1B przedstawia dolną część ściany, która zawiera wiele przylegających do siebie elementów. Dolny brzeg jest prosty i skierowany tak, aby leżał na górnym brzegu usytuowanym nad nim elementu ściany, zgodnie z fig.2. Fig. 2 przestawia górną część ściany zawierającą wiele przylegających do siebie elementów. Górna część ściany zawiera rowki, które współdziałają z dłuższymi bokami płyty należącej do elementów zewnętrznej konstrukcji podłogi wg. fig. 4. Fig. 3A przedstawia górną część ściany zawierającą wiele przylegających do siebie elementów. Ściana jest pokazana w widoku obróconym o 90°. Alternatywne oddzielenie od siebie elementów pokazano na fig. 3B. Fig. 3B przedstawia górną część ściany zawierającą wiele przylegających do siebie elementów. Górną część ściany jest zaopatrzona w rowki, które współdziałają z końcowymi bokami płyt należących do elementów konstrukcji podłogi według fig. 4. Ściana jest pokazana w widoku obróconym o 90° w celu przedstawienia jej współdziałania z elementami konstrukcji podłogi według fig. 4. Fig. 4 przedstawia widok z góry wielu elementów konstrukcji podłogi, które wyznaczają cienką płytę albo arkusz zaopatrzony w belki wzmacniające usytuowane w układzie kratownicy. Końce płyty zaopatrzone są w rowki, które współdziałają z górnymi bokami elementów ściennych pokazanych na fig. 3. Rowki w płycie szczytowej są przystosowane do współdziałania z górnymi bokami elementów ściennych według fig. 2. Fig. 5 przedstawia w widoku perspektywicznym element wewnętrznej konstrukcji podłogi zgodny z fig. 4 mający usytuowane na końcach rowki. Fig. 6 przedstawia perspektywiczny widok górnej części elementu ściennego zgodnego z fig. 2, fig. 3B, z rowkami w górnych końcach płyty podpierającej wymienionego elementu. Izolacja zamocowana na zewnątrz zewnętrznej ściany zaznaczona jest liniami przerywanymi. Fig. 7 przedstawia przekrój budynku z zewnętrzną ścianą przedstawioną na fig. 9. Płyta należąca do środkowej konstrukcji podłogi jest usytuowana na górnej krawędzi betonowej płyty należącej do zewnętrznej ściany. Konstrukcja podłogi fundamentowej spoczywa na oddzielnej belce fundamentowej, na tzw. matach. Przekrój jest poprowadzony wzdłuż linii A-A oznaczonej na fig. 9. Fig. 8 przedstawia przekrój budynku wraz z widokiem zgodnie z fig. 7 i pokazuje podział ściany sąsiedniego budynku zgodnie z fig. 10, fig. 11A, fig. 11B. Płyta należąca do konstrukcji środkowej podłogi jest usytuowana na górnej krawędzi betonowej płyty należącej do ściany działowej. Końce płyty należącej do konstrukcji podłogi fundamentowej są usytuowane w rowkach płyty należącej do odpowiednich elementów ściennych. Przekrój jest poprowadzony wzdłuż linii B-B przedstawionej na fig. 11B. Fig. 9A przedstawia ścianę zgodnie z fig. 7 składającą się z wielu części. Dolna krawędź elementu ściennego górnego piętra jest prosta i skierowana tak, aby spoczywać na górnej krawędzi elementów ściennych piętra poniżej, górne części tych elementów ściennych są zaopatrzone w rowki. Sufit niższego piętra jest pokazany poniżej konstrukcji

PL 198 167 B1 środkowej podłogi. Przekrój A-A - patrz fig. 7. Fig. 9B przedstawia elementy konstrukcji podłogi w pozycji zamontowania. Konstrukcją podłogi fundamentowej spoczywa na belce fundamentowej zgodnie z fig. 7. Fig. 10 przedstawia elementy ścienne górnego piętra w czasie ich dopasowywania. Konstrukcja podłogi fundamentowej i podłogi pośredniej muszą być zamontowane uprzednio. Fig. 11A przedstawia element ścienny zgodnie z fig. 8 należący do dolnego piętra i mający wysokość przystosowaną do postawienia na matach lub płycie podwalinowej i rozciągającą się do górnego piętra tak, aby podpierać strukturę podłogi środkowej. Na poziomie płyty konstrukcji podłogi fundamentowej są wykonane rowki służące do podpierania tej konstrukcji. Fig. 11B przedstawia dopasowany prefabrykowany element zgodny z fig. 4, fig. 5, fig. 10 i fig. 11A w budynku dwupiętrowym. Przekrój B-B patrz fig. 8. Fig. 11C przedstawia element ścienny stanowiący całość od fundamentu po dach budynku wyposażony w rowki służące do podpierania zarówno konstrukcji podłogi fundamentowej jak i podłogi środkowej. Na górnej krawędzi górnej ściany pokazana jest podsufitka. Fig. 12A przedstawia przekrój budynku z zewnętrzną ścianą podobną do ściany z fig. 15. Płyta należąca do konstrukcji podłogi środkowej jest podparta na górnej krawędzi betonowej płyty należącej do zewnętrznej ściany. Uzębione końce konstrukcji podłogi fundamentowej spoczywają na oddzielnej belce fundamentowej tak, że ma ona prostą powierzchnię górnej krawędzi. Przekrój C-C patrz fig. 15. Fig. 12B przedstawia przekrój budynku zgodnego z fig. 12A i pokazuje ścianę działową podwójnego mieszkania. Uzębiona płyta konstrukcji podłogi środkowej jest podparta na powierzchni górnej krawędzi płyty betonowej należącej do podzielonej ściany. Konstrukcja podłogi fundamentowej spoczywa na belce fundamentowej która jest podzielona wspólnie z sąsiednim mieszkaniem i która ma prostą górną krawędź. Fig. 13 przedstawia widok części o kształcie litery T belki fundamentowej pokazanej na fig. 12A. Pokazano jak izolacyjna tkanina, która uszczelnia budynek od dołu może być łatwo połączona z uzębionymi podporami i użyta w połączeniu pomiędzy elementami ściennymi a elementami konstrukcji podłogi. Elementy ścienne są wykonane zgodnie z fig. 15. Fig. 14 przedstawia przekrój poprzeczny jednego z elementów konstrukcji podłogi jako przykładu wykonania, z podziałką belek 300, 900, 900, 300 mm. Fig. 15A przedstawia ściany pokazane na fig. 12. Elementy ścienne obu pięter składają się z poziomo rozciągających się części. Dolne krawędzie odpowiednich elementów ściennych górnego piętra są proste i są tak skierowane, aby spoczywały na górnych krawędziach górnych boków dolnego piętra. Elementy ścienne dolnego piętra mają zębate występy odpowiednio na górnych i dolnych bocznych powierzchniach. Rowki wyznaczone pomiędzy tymi występami stanowią występy odpowiednich struktur podłogowych. Przekrój D-D patrz fig. 12, fig. 13. Fig. 16 przedstawia dolną część elementu ściennego, która ma prostą krawędź dolną, która jest skierowana tak, aby spoczywała na elemencie pokazanym na fig. 17A. Fig. 17A przedstawia górną część elementu ściennego, który zawiera rowki w górnej krawędzi odpowiadające grubości płyty podłogi. Element ścienny pokazany na fig. 16 wyznacza górną granicę rowka. Fig. 17B przedstawia połączenie pomiędzy górnym i dolnym elementem z płaszczyzną podziału usytuowaną środkowo w rowkach płyty konstrukcji podłogi w celu zamknięcia górnego i dolnego elementu za pomocą rowków w płycie podłogi uformowanej w sposób pokazany na fig. 20A, fig. 20C, fig. 21B. Fig. 17C pokazuje połączenie elementu ściennego z zębatymi występami w dolnej krawędzi górnego elementu ściennego. Górna krawędź dolnego elementu jest prosta. Fig. 18A przedstawia część górnej krawędzi elementu ściennego. Rowki mają proste powierzchnie boczne i są przystosowane do współdziałania z elementem podłogi pokazanym na fig. 18B i fig. 18C. Górne krawędzie elementu ściennego są zaznaczone krzyżykami. Dna odpowiednich rowków mają kołki zamykające odpowiadające im otwory. Fig. 18B przedstawia koniec płyty elementu podłogi zaopatrzony w rowki dla współdziałania z płytą ścienną pokazaną na fig. 18A. Zęby podpierające tego elementu zawierają kołki blokujące odpowiednie otwory. Fig. 18C przedstawia jeden koniec płyty elementu podłogi zaopatrzony w rowki do współdziałania z płytą ścienną pokazaną na fig. 18A. Rowek ma podpierające ramiona, patrz także fig. 21A. Fig. 19A przedstawia część górnej krawędzi elementu ściennego. Rowki mają skośne boczne powierzchnie przystosowane do współdziałania z elementami podłogi zgodnymi z fig. 19B i fig. 19C. Górne krawędzie elementu ściennego są zaznaczone krzyżykami. Dna odpowiednich rowków mają kołki blokujące dla odpowiednich otworów. Fig. 19B przedstawia jeden koniec płyty elementu podłogi, który zawiera rowki mające skośne boczne powierzchnie przystosowane do współdziałania z płytą ścienną pokazaną na fig. 19A. Podpierające zęby elementu mają kołki blokujące dla odpowiednich otworów. Fig. 19C przedstawia jeden koniec płyty elementu podłogi, który zawiera rowki przystosowane do współdziałania z płytą ścienną pokazaną na fig. 19A. Rowek ma ramiona, które służą do unieruchamiania wewnętrznej krawędzi płyty elementu pokazanego na fig. 19A. Fig. 20A przedstawia przekrój rowka służącego do podpierania elementu podłogi. Rowek jest usytuowany na

PL 198 167 B1 takim poziomie, aby stanowił otwór zamka, który ma różne zarysy w kierunkach pionowych. Fig. 20B jest zasadniczo podobna do fig. 19B ale przedstawia element bez ukazania ściany. Fig. 20C jest zasadniczo podobna do fig. 19C ale przedstawia element bez ukazania ściany. Fig. 21A przedstawia w perspektywie rowek 16 który ma skośne boki 22 i ramiona 23 zgodnie z fig. 18C. Fig. 21B przedstawia w perspektywie rowek w konfiguracji zgodnej z przedstawionym na fig. 19C. Fig. 22A przedstawia w perspektywie jeden koniec rowków i podpierających zębatych występów elementu podłogi, które to rowki i występy mają skośne boczne powierzchnie i ramiona zgodnie z fig. 20C. Połączenie następuje poprzez włożenie do wewnątrz i w dół pomiędzy skośnymi bocznymi ścianami rowków i zębatych występów podłogi, z zamocowaniem. Fig. 22B przedstawia w perspektywie rowek podpierający element podłogowy. Rowek stanowi otwór zamka o różnych zarysach w kierunkach pionowych. Fig. 23A przedstawia w perspektywie część górnej płyty ściennej, w której krańcowa część ma dodatkowy poziom służący do mocowania elementu ściennego wystającego powyżej tej części. Fig. 23B przedstawia w perspektywie część górnej płyty ściennej w której skrajna część tej płyty ma rowek 39 który stanowi element łączący. Fig. 24A stanowi przekrój pionowy płyty elementu podłogowego spoczywającego na płycie ściennej i także ukazuje rowek służący do mocowania elementu podłogi do elementu ściennego, w którym to rowku osadzony jest kołek. Przedstawiono także kanał w formie rowka wykonanego w wewnętrznej części izolacji ściennej w górnej jej krawędzi służący do wylewania zbrojonej belki po osadzeniu konstrukcji podłogi. Fig. 24B przedstawia część podpory i elementu wzmacniającego pokazanego na fig. 20A. Fig. 25A przedstawia pionowy przekrój podpierających zębatych występów elementu podłogi spoczywającego na płycie ściennej z prześwitem poniżej i ponad płytą elementu, który umożliwia jej obrót. Fig. 25B przedstawia część podpory płyty pokazanej na fig. 25A. Fig. 25C przedstawia luz albo prześwit pomiędzy ścianą a belką. Fig. 26A przedstawia część górnego odcinka ściany która składa się z wielu elementów. Odlewana zbrojona belka jest zaznaczona kreskowaniem. Poszczególne przekroje patrz fig. 24. Części różnych wariantów płyt mają wyfrezowane rowki 37 służące do mocowania izolacji 8. Fig. 26B przedstawia część elementu podłogi, który jest skierowany tak, aby mógł być zamontowany na ścianie pokazanej na fig. 21A. Fig. 27A stanowi powiększony widok części elementu podłogi pokazanego na fig. 7 albo na fig. 12 spoczywającego na podpierających zębatych występach płyty ściennej, z prześwitem poniżej i ponad płaszczyzną elementu w celu umożliwienia jego obrotu. Fig. 27B przedstawia część podpory płyty pokazanej na fig. 27A. Fig. 27C przedstawia prześwit pomiędzy ścianą a belką. Fig. 28A przedstawia przykład ze stanu techniki. Przedstawiono przekrój połączenia ściany sufitowej i konstrukcji podłogi środkowej oraz ściany górnego piętra. Fig. 28B przedstawia przykład ze stanu techniki. Przedstawiono zewnętrzne ściany i konstrukcję podłogi środkowej zgodnie z fig. 28A. Pokazano także teowe belki służące do wzmocnienia betonowej płyty ściennej. Fig. 29 przedstawia przykład ze stanu techniki i obrazuje w przekroju połączenie zewnętrznych ścian i środkowej podłogi zgodnie z opisem szwedzkiego zgłoszenia patentowego SE 9100825-0.

Przykłady wykonania

Figura 1A przedstawia schematycznie dolną część ściany która zawiera wiele przyległych do siebie elementów, z betonową płytą podpierającą 1. Elementy te usytuowane są przyległe bokami do siebie. Dolna krawędź 11 jest prosta i jest tak skierowana, aby mogła być ustawiona na górnej krawędzi 12 odpowiedniego usytuowanego pod nią ściennego elementu 2 wykonanego zgodnie z fig. 2. Alternatywne rozwiązanie dotyczące oddalenia lub podziałki elementów przedstawiono na fig. 1B.

Figura 1B przedstawia dolną część ściany, która zawiera wiele elementów 1 usytuowanych przyległe do siebie. Dolna krawędź 11 jest prosta i jest tak skierowana, aby mogła być ustawiona na górnej krawędzi 12 odpowiedniego usytuowanego pod nią ściennego elementu 2 wykonanego zgodnie z fig. 2.

Figura 2 przedstawia górną część 12 ściany 2, która zawiera wiele elementów usytuowanych przyległe do siebie. Górna część ściany 12 zawiera rowki 14 odpowiadające dłuższym bokom płyty należącej do zewnętrznego elementu konstrukcji podłogi pokazanego na fig. 4. Zębate występy ściany rozciągają się nad zębatymi występami podłogi i poniżej płyty 2 podpierającej ścianę tak, by podpierać usytuowaną nad nimi ścianę na płycie 1. Grubość płyty konstrukcji podłogi jest oznaczona przerywanymi kreskami na poziomie rowków. Podsufitka 38 jest zaznaczona na dolnej krawędzi konstrukcji podłogi.

Figura 3A przedstawia górna część ściany, która zawiera wiele elementów usytuowanych przyległe do siebie. Ściana jest pokazana w widoku obróconym o kąt 90°. Alternatywne rozwiązanie dotyczące odstępu lub podziałki elementów ściennych pokazano na fig. 3B.

Figura 3B przedstawia górną część usytuowanej poniżej ściany 2, która zawiera wiele elementów usytuowanych przyległe do siebie. Górna część zaopatrzona jest w rowki 14, które odpowiadają

PL 198 167 B1 zębom 14 usytuowanym na końcach płyt należących do elementów konstrukcji podłogi pokazanych na fig. 4. Ściana jest pokazana w widoku obróconym o 90° aby zobrazować jej współdziałanie z elementami 4, 5 konstrukcji podłogi na fig. 4. Płyta konstrukcji podłogi jest zaznaczona przerywanymi liniami.

Figura 4 przedstawia pewną liczbę elementów 4, 5 składających się z cienkiej płyty, która zawiera wzmacniające belki 6 w układzie kratownicy. Końce płyty są zaopatrzone w rowki 16 współdziałające z zębatymi występami 13 odpowiednich elementów ściennych pokazanych na fig. 3. Rowki 16 usytuowane wzdłuż boków elementów 4, 5 są przystosowane do współdziałania z górnymi bokami elementów ściennych pokazanych na fig. 1. Wewnętrzne boki ścian są zaznaczone liniami przerywanymi.

Figura 5 przedstawia w widoku perspektywicznym element 4, 5 wewnętrznej konstrukcji podłogi zgodny z fig. 4 mający usytuowane na końcach rowki. Wymienione rowki są przystosowane do współdziałania z zębatymi występami 13 ściany pokazanej na fig. 6. Występy 15 wyznaczone pomiędzy rowkami płyty konstrukcji podłogi są przystosowane do współdziałania z rowkami 14 w podporze ściennej przedstawionej na fig. 6.

Figura 6 przedstawia perspektywiczny widok górnej części elementu ściennego 2 zgodnego z fig. 2, fig. 3B, oraz fig. 5, z rowkami 14 i zębatymi występami 13 w górnych końcach płyty 2 podpierającej wymienionego elementu. Izolacja 8 zamocowana na zewnątrz zewnętrznej ściany zaznaczona jest liniami przerywanymi.

Figura 7 przedstawia przekrój budynku z zewnętrzną ścianą 1, 2 zawierającą wiele elementów 1, 2 podobnych do przedstawionych na fig 9. Płyta konstrukcji podłogi 5 jest usytuowana swymi zębatymi występami spoczywającymi na górnej krawędzi betonowej płyty należącej do zewnętrznej ściany. Konstrukcja podłogi fundamentowej 4 spoczywa na oddzielnej belce fundamentowej 9. Zewnętrzna ściana 2 i boczna belka 8 spoczywa na matach. Przekrój jest poprowadzony wzdłuż linii A-A oznaczonej na fig. 9.

Figura 8 przedstawia przekrój budynku wraz z widokiem zgodnie z fig. 7 i pokazuje ścianę działową, która oddziela budynek 7 od budynku 8 i zawiera wiele elementów 1, 2 zgodnie z fig. 10, fig. 11A, fig. 11B. Płyta należąca do konstrukcji środkowej podłogi 5 jest usytuowana zębatymi występami 15 na górnej krawędzi rowków betonowej płyty należącej do ściany działowej. Końce płyty należącej do konstrukcji podłogi fundamentowej 4 są usytuowane w rowkach 20 płyty należącej do elementów ściennych. Przekrój jest poprowadzony wzdłuż linii B-B przedstawionej na fig. 11B.

Figura 9A przedstawia ścianę zgodnie z fig. 7 składającą się z wielu części. Dolna krawędź elementu ściennego 1 górnego piętra jest prosta i skierowana tak, aby spoczywała na górnej krawędzi 13 odpowiednich elementów ściennych 2 piętra poniżej, górne części tych elementów ściennych są zaopatrzone w rowki 14. Przekrój A-A - patrz fig. 7.

Figura 9B przedstawia elementy 4, 5 konstrukcji podłogi w pozycji zamontowania. Konstrukcja 4 podłogi fundamentowej spoczywa na belce fundamentowej 9 zgodnie z fig. 7.

Figura 10 przedstawia elementy ścienne górnego piętra 1 w czasie ich dopasowywania. Konstrukcja 4 podłogi fundamentowej i podłogi pośredniej 5 muszą być zamontowane uprzednio.

Figura 11A przedstawia element 2 ścienny ściany dolnego piętra zgodnie z fig. 8 mający wysokość przystosowaną do postawienia elementu ściennego na matach lub płytach podwalinowych i rozciągającą się do górnego piętra tak, aby podpierać strukturę 5 podłogi środkowej. W celu wyeliminowania belek fundamentowych służących do podpierania podłogi fundamentowej wykonane są w elemencie ściennym 2 rowki 20 na poziomie płyty konstrukcji fundamentowej służące do mocowania wymienionej konstrukcji podłogi fundamentowej. Wysokość rowków 20 jest nieznacznie większa niż grubość płyty konstrukcji podłogi w celu ułatwienia montażu i zamocowania konstrukcji podłogi 4 do ściany 2. Rowki te w gotowym budynku są przykryte osłonami.

Figura 11B przedstawia dopasowany prefabrykowany element w budynku 2 piętrowym z podsufitką 33 oznaczoną na górnej krawędzi górnej ściany 1 i poniżej konstrukcji podłogi środkowej 5. Przekrój B-B - patrz fig. 8.

Figura 11C przedstawia pojedynczy element ścienny 33, który rozciąga się od fundamentu po dach budynku wyposażony w rowki 20 służące do podpierania zarówno konstrukcji podłogi fundamentowej jak i podłogi środkowej.

Figura 12A przedstawia przekrój budynku z zewnętrzną ścianą składającą się z wielu elementów 1,2, podobną do fig. 15. Płyta należąca do konstrukcji podłogi środkowej 5 jest podparta na górnej krawędzi powierzchni odpowiednich rowków betonowej płyty należącej do zewnętrznej ściany. Uzębione końce konstrukcji podłogi fundamentowej 4 spoczywają na oddzielnej belce fundamentowej 10, której wewnętrzne żebro odpowiada ścianie 2 dolnego piętra. Belka fundamentowa ma

PL 198 167 B1 prostą górną krawędź i szerszą podstawę w celu zwiększenia stabilności i odporności na nacisk. Zewnętrzna ściana 2 dolnego piętra jest zgodna z przekrojem C-C na fig. 15.

Figura 12B przedstawia przekrój budynku zgodnego z fig. 12A i pokazuje również ścianę działową 1, 2 oddzielającą dwa mieszkania. Uzębiona płyta 5 konstrukcji podłogi środkowej jest podparta zębami 15 na górnej krawędzi powierzchni rowków 14 płyty betonowej należącej do ściany działowej. Konstrukcja podłogi fundamentowej 4 spoczywa na belce fundamentowej 10, która jest wspólna dla dwóch budynków i ma prostą górną krawędź.

Figura 13 przedstawia widok części o kształcie litery T belki fundamentowej 10 pokazanej na fig. 12A. Pionowa płyta wyznacza podpierający człon 2 dla konstrukcji podłogi i podpierający człon 1 dla usytuowanej powyżej ściany, które to podpierające człony mają postać betonowej płyty z uzębioną dolą częścią, patrz fig. 15. Pokazano także jak izolacyjna tkanina 34 może być osadzona pomiędzy elementem ściennym a elementem podłogowym tak, by uszczelnić dno budynku, czemu nie przeszkadzają zębate występy członów podpierających. Elementy ścienne 1,2 są wykonane zgodnie z fig.

15. Izolacja gruntowa 36 jest usytuowana poniżej tkaniny 34.

Figura 14 przedstawia przekrój poprzeczny jednego z elementów konstrukcji podłogi 4, 5 jako przykładu wykonania.

Figury 15A i fig. 15B przedstawia ściany pokazane na fig. 12. Elementy ścienne obu pięter składają się z poziomo rozciągających się części. Dolne krawędzie odpowiednich elementów ściennych 1 górnego piętra są proste, jak pokazano na fig. 11 i są tak skierowane, aby spoczywały na zębatych występach 13 górnych boków elementu 2 dolnego piętra. Elementy ścienne 2 dolnego piętra mają zębate występy 13 odpowiednio na górnych i dolnych bocznych powierzchniach. Rowki 14 wyznaczone pomiędzy tymi występami przyjmują zębate występy 15 odpowiednich struktur podłogowych. Pokazano również otwory 18 dla kołków 17. Przekrój D-D - patrz fig. 12, fig. 13. Belka fundamentowa stanowi element 2 dla podpierania konstrukcji podłogi fundamentowej i element 1 dla podpierania usytuowanych powyżej ścian.

Figura 16 przedstawia dolną część elementu ściennego, która ma prostą krawędź dolną 11, która jest skierowana tak, aby spoczywała na elemencie 2 pokazanym na fig. 17A.

Figura 17A przedstawia górną część elementu ściennego 2, który zawiera rowki 14 w górnej krawędzi odpowiadające grubości płyty podłogi. Element ścienny pokazany na fig. 16 wyznacza górną granicę rowka.

Figura 17B przedstawia połączenie pomiędzy górnym i dolnym elementem mającym zębate występy 13 zarówno w dolnej krawędzi górnego elementu 1 jak i w górnej krawędzi dolnego elementu 2. Płaszczyzna podziału jest pokazana środkowo w rowku 13 płyty konstrukcji podłogi. Dzięki temu, że rowki 14 mają boczne skośne powierzchnie 21, np. jak pokazano na fig. 19A a zębate występy 15 w płycie konstrukcji podłogi mają zarys trapezowy, jak pokazano na fig. 20B i fig. 20C, górne i dolne elementy 2 mogą być blokowane za pomocą wymienionych rowków bez konieczności użycia kołków mocujących.

Figura 17C pokazuje połączenie elementu ściennego z zębatymi występami dolnej krawędzi górnego elementu ściennego. Górna krawędź dolnego elementu ściennego 2 jest prosta.

Figura 18A przedstawia część górnej krawędzi elementu ściennego. Rowki 19 mają proste powierzchnie boczne i są przystosowane do współdziałania z elementem podłogi pokazanym na fig. 18B i fig. 18C. Zębate występy 13 górnych krawędzi elementu ściennego są zaznaczone krzyżykami. W dnie rowka 14 jest przedstawiony otwór 19 dla blokującego kołka 17.

Figura 18B przedstawia koniec płyty elementu podłogi mającego zębate występy 15 przystosowane do współdziałania z rowkami 14 wykonanymi w płycie pokazanej na fig. 18A. Jak widać na rysunku zębate występy elementu mają otwór dla kołka blokującego. Rowek ma głębokość przystosowaną do pozostawienia szczeliny 24 przyległej do ściany.

Figura 18C przedstawia jeden koniec płyty elementu podłogi zaopatrzony w rowki do współdziałania z płytą ścienną pokazaną na fig. 18A. Rowki mają ramiona 23 wspierające się na wewnętrznej krawędzi płyty elementu ściennego pokazanej na fig. 18A, patrz także fig. 21A.

Figura 19A przedstawia część górnej krawędzi elementu ściennego. Rowki mają skośne boczne powierzchnie przystosowane do współdziałania z zębatymi występami 14 elementu podłogi, które to występy mają kształt trapezowy zgodnie z fig. 19B i fig. 19C. Górne krawędzie elementu ściennego są oznaczone krzyżykami. Dna rowków mają otwory 19 dla kołków blokujących.

Figura 19B przedstawia jeden koniec płyty elementu podłogi, który zawiera rowki mające skośne boczne powierzchnie przystosowane do współdziałania z płytą ścienną pokazaną na fig. 19A.

PL 198 167 B1

Ich głębokość jest przystosowana do wyznaczania szczeliny 24 przyległej do ściany. Elementy są mocowane za pomocą kołków blokujących 17.

Figura 19C przedstawią jeden koniec płyty elementu podłogi, który zawiera rowki przystosowane do współdziałania z płytą ścienną pokazaną na fig. 19A. Rowek ma ramiona 24, które służą do unieruchamiania wewnętrznej krawędzi płyty elementu pokazanego na fig. 19A.

Figura 20A przedstawia przekrój elementu ściennego na poziomie rowka, służącego do podpierania elementu konstrukcji podłogi. Rowek jest stopniowany na wielu poziomach - patrz fig. 22B i stanowi otwór zamka, który ma różne zarysy w kierunkach pionowych .

Figura 20B jest zasadniczo podobna do fig. 19B ale przedstawia element bez ukazania ściany.

Figura 20C jest zasadniczo podobna do fig. 19C ale przedstawia element bez ukazania ściany.

Figura 21A przedstawia w perspektywie rowek 16 który ma skośne boki 22 i ramiona 23 zgodnie z fig. 18C.

Figura 21B przedstawia w perspektywie rowek 16, który ma skośne boczne ściany 22 i ramiona 23 zgodnie z fig. 19C.

Figura 22A przedstawia w perspektywie jeden koniec elementu konstrukcji podłogi mającego rowki 16 i zębate występy 15 ze skośnymi bocznymi powierzchniami i ramionami 23 zgodnie z fig. 20C. Konstrukcja podłogi jest łączona ze ścianą za pomocą dwóch wkładek 25, które są przystosowane do pasowania i wkładania pomiędzy skośne boki rowków 14, 20 i zębatych występów 15 podłogi.

Figura 22B przedstawia w perspektywie rowek 20 podpierający element podłogowy. Rowek ma poziomy 21,28 z otworem zamka który ma różne zarysy w kierunku pionowym. Górna część 28 otworu ma proste boki tak, by mogła przyjmować skośne boki 22 zębatych występów 15 elementu konstrukcji podłogi tworząc zestaw. Dolna część 27 otworu ma skośne boki 21 z najszerszą częścią dolnej części otworu najbardziej do wewnątrz i z wąską częścią skierowaną w stronę elementu konstrukcji podłogi celem współdziałania z zębatymi występami 15 tego elementu ukształtowanego zgodnie z fig. 20B lub fig. 20C i fig. 22A. Gdy zębaty występ 15 konstrukcji podłogi zostanie obniżony do wewnątrz dolnej części 27 wymienionego otworu ten zębaty występ nie może przemieścić się na zewnątrz dzięki temu, że otwór ściany jest mniejszy niż szersza część występu. W przypadku gdy zębaty występ konstrukcji podłogi jest ukształtowany zgodnie z fig. 20C ten element nie może przemieścić się ani na zewnątrz ani do wewnątrz w otworze 20.

Figura 23A przedstawia w perspektywie część górnej płyty ściennej 2 której zębate występy 13 mają dodatkowy poziom 26 służący do mocowania elementu ściennego 1 usytuowanego na płycie ściennej i mającego odpowiadające rowki w powierzchni dolnej krawędzi.

Figura 23B przedstawia w perspektywie część górnej płyty ściennej 2, w której zębate występy tej płyty mają rowek 39, który stanowi element łączący. Element ścienny 1 usytuowany na płycie ściennej może mieć odpowiadający rowek lub wybranie w dolnej powierzchni służące do zabezpieczenia elementu ściennego przed przemieszczeniami wywołanymi zmianą temperatury itp., jako rozwiązanie alternatywne w stosunku do kołków.

Figura 24A stanowi przekrój pionowy płyty elementu podłogowego 5 spoczywającego na zębatych występach 15 płyty ściennej. Pokazano także otwór dla kołka 17 wykonanego w elemencie ściennym i służącego do zamontowania konstrukcji podłogi. Przedstawiono także kanał 31 ukształtowany w górnej krawędzi wewnętrznej części ściennej izolacji 8, w której po osadzeniu konstrukcji podłogi wylewana jest zbrojona belka 32. Zbrojona belka może być wylana wokół całego budynku i służy do zabezpieczenia prefabrykowanej konstrukcji przed tzw. postępującym opadaniem. To rozwiązanie spełnia urzędowe wymagania dotyczące niektórych budynków. Jeżeli elementy ścienne nie mają złączy lub nie zachodzą na siebie albo jeżeli takie połączenia są od siebie oddalone, kanały mogą być usytuowane miejscowo przyległe do tych złączy lub miejsc zachodzenia i zakotwione w elementach ściennych za pomocą wstępnie odlanych prętów kotwiących.

Figura 24B przedstawia część podpory i elementu wzmacniającego pokazanego na fig. 20A. Pokazano także podkładkę 29 poniżej zębatego występu 15.

Figura 25A przedstawia pionowy przekrój elementu 5 konstrukcji podłogi oraz zębatych występów 15 tego elementu spoczywających na dnie rowka w usytuowanej poniżej płycie ściennej. Pokazano także poziome szczeliny, które wyznaczają prześwit 30 poniżej i powyżej płyty tak by umożliwić obrót tej płyty w czasie jej obciążenia bez ryzyka uszkodzenia. Leżący powyżej element ścienny ma prostą powierzchnię dna a najniżej leżąca powierzchnia 3 jest zaopatrzona w próg albo listwę wykonaną z drewna.

PL 198 167 B1

Figura 25B przedstawia część podpory płyty pokazanej na fig. 25A. Płyta spoczywa na sprężystej podkładce 29 powoduje to przeniesienie obciążenia na środek płyty ściennej 2.

Figura 25C przedstawia szczegółowo luz albo prześwit 30 pomiędzy ścianą 2 a belką 7 a żebrem belki 7 tak, aby nie występował styk z belką, który nie jest właściwy dla przenoszenia sił poziomych.

Figura 26A przedstawia część górnego odcinka ściany 2, która składa się z wielu elementów albo w omawianym przykładzie belkę fundamentową 10 składającą się z wielu elementów. Odlewana zbrojona belka 32 jest zaznaczona kreskowaniem. Poszczególne przekroje patrz fig. 24.

Figura 26B przedstawia część elementu 4, 5 podłogi który jest skierowany tak aby mógł być zamontowany na ścianie 2 pokazanej na fig. 21 albo na belce fundamentowej pokazanej na fig. 26A.

Fig. 27A stanowi powiększony widok części elementu podpierającego podłogi, którego zębate występy spoczywają na płycie ściennej, z prześwitem poniżej i ponad płaszczyzną elementu w celu umożliwienia jego kątowego obrotu.

Figura 27B przedstawia część podpory płyty pokazanej na fig. 27A.

Figura 27C przedstawia prześwit pomiędzy ścianą a belką 7.

Przedstawione przykłady obejmują jedynie konstrukcję podłogi, które zawierają cienkie płyty z belkami wzmacniającymi. Jednakże rozumie się, że wynalazek może być zastosowany w odniesieniu do prefabrykowanych konstrukcji podłogi albo wylewanych konstrukcji podłogi i mających różne kształty, np. do jednorodnych płyt i tzw. pustych pokładów - elementów mających zasadniczo prostokątny przekrój poprzeczny, które mogą zawierać puste wzdłużnie rozciągające się rurowe kanały. Możliwe to jest również dla elementów zawierających płyty z jednolitymi belkami wzmacniającymi, np. tzw. kaset TT. Dotyczy to także prefabrykowanych wzmacnianych płyt tzw. elementów typu „Filigran” z wylewanym na miejscu budowy betonem na powierzchni, w których prefabrykowana płyta może zawierać zębate występy zgodne z wynalazkiem. Wylewane na miejscu budowy jednorodne płyty konstrukcji podłóg wylewane w formach mogą być także łączone z podpierającymi ścianami zaopatrzonymi w rowki zgodne z wynalazkiem. Opisane i zilustrowane przykłady dotyczą ścian i belek fundamentowych, które zawierają cienkie, korzystnie pionowe płyty z zamocowaną izolacją. Jednakże rozumie się, że wynalazek może być stosowany zarówno do wylewanych na miejscu budowy elementów ściennych jak i elementów prefabrykowanych, które wykonane są z innych materiałów, np. mają różną gęstość i/lub porowatość a także przepuszczalność w górnych warstwach. Może to dotyczyć także ścian skorupowych mających np. dwie betonowe płyty. Dotyczy to też tzw. elementów typu „sandwicz”, np. typu beton - izolacja - beton, lekki agregowany beton - izolacja - lekki agregowany beton. Dotyczy to także murowanych ścian lub belek fundamentowych, dotyczy to także ścian drewnianych jak pokazano na fig. 25.

Rozumie się także, że wynalazek nie jest ograniczony do opisanych i zilustrowanych przykładów i że może zawierać wszelkie przykłady i rozwiązanie objęte zakresem zastrzeżeń.

Claims (16)

1. Układ podpór ściennych do łączenia ze sobą podłogi i pionowo rozciągającej się ściany nośnej, w którym ściana ma szereg poziomo oddalonych od siebie rowków, szereg ten wyznacza górną część ściany usytuowaną powyżej tego szeregu i dolną część ściany, usytuowaną poniżej szeregu, wymienione części pozostają w pionowym przenoszącym obciążenie kontakcie pomiędzy rowkami, zaś konstrukcja podłogi zawiera płytę, która ma zębate występy, wystające na zewnątrz na płaszczyźnie płyty konstrukcji podłogi na brzegu płyty przyległym do ściany oraz rowek pomiędzy każdą parą wzajemnie przyległych zębatych występów i w którym występy przyjmowane są przez rowki ściany i podpierane przez dolny brzeg rowków ściany, znamienny tym, że wysokość rowków (20) ściany jest większa niż pionowa wysokość zębatych występów (15) płyty konstrukcji podłogi.

2. Uldad wedR^zas^. ł, znamienny tym. że część dolnee έοϊθηγ ¢2) i część górnee śccany ł( 1 są jednocześnie rozdzielone i połączone na tym samym poziomie w obrębie pionowego zakresu wymiaru rowków (20) ściany.

3. U^ad według zas^z. ł, albo 2, znamienny tym i że rowki έοϊ3η04, 20) są podcćęte, w widoku z boku od strony płyty konstrukcji podłogi (4, 5), a zębate występy (14) płyty konstrukcji podłogi osadzane w wymienionym rowku mają kształt dopełniający względem podciętych rowków tak, aby uzyskać kształtowe połączenie, które zabezpiecza płytę konstrukcji podłogi przed luźnym wyciągnięciem ze ściany (1,2).

PL 198 167 B1

4. Układ według jednego z zastrz. od 1, do 3, znamienny tym, że powierzchnia dolnego brzegu rowków w płycie konstrukcji podłogi usytuowana pomiędzy zębatymi występami ma we wzdłużnie rozciągającej się środkowej strefie kolejny rowek, który wyznacza pionową przelotową szczelinę (24) pomiędzy płytą podłogi (4, 5) a ścianą (1,2) zaś pozostałe końce wymienionej powierzchni brzegowej wyznaczają podpierające ramiona (23) do podpierania podłogi względem ścian.

5. Ukkad według zas^z. 3, albo 4, znamienny tym, że drugi rowek (28) less uformowany powyżej rowka (27) z podciętą ścianą, dopełniające względem zębatych występów (15), jako pionowe rozszerzenie podciętego rowka i że drugi rowek ma swobodną powierzchnię przekroju poprzecznego, która jest co najmniej równa co do wielkości największej powierzchni przekroju zarysu zębatego występu (15) płyty konstrukcji podłogi tak, by umożliwić włożenie zębatych występów konstrukcji podłogi osiowo do drugiego rowka (28) i następnie obniżenie go do podciętego rowka (27).

6. Ukkad według 1 ednego z zas^z. od 1, do 5, znamienny tym, ze ma sprężyssy el^i^f^i^t podpierający (29), który wyznacza dolną podpierającą krawędź odpowiedniego rowka (14, 20) tak, aby umożliwić pionowe osadzenie zębatych występów (15) w rowku, zaś wysokość rowka (14, 20) jest nieznacznie większa niż wysokość występów (15) tak by uniknąć ciasnego pasowania z górnym bokiem (12, 13) zębatych występów.

7. Ukkadwedługj ednego z od 1 do 6, znamiennytym, że mappześwit pomiędzzzębatymi występami (15) konstrukcji podłogi a rowkami (14) ściany i w prześwicie tym umieszczona jest sprężysta wkładka (25) po każdej stronie zębatego występu (15).

8. Ukkad według j ednego z ζθ-^ζ. od 1 do 7, znamiennytym, że ma pr^^.c^rm£ąb^l^^ł5133), która jest wylana na zewnątrz ściany w pobliżu poziomu rowków (14) i że górny bok belki jest usytuowany w sąsiedztwie rowków (14) i że mostki belki łączą poziome szczeliny w ścianie (2) wykonanej z poprzecznie łączonych elementów.

9. Ukkad według zas^z. 8, znamienny tym, że belka (32) jess ppzyssosowana do podttzymywania poziomego oddzielnych elementów ścian i jest zamocowana do poziomych oddzielnych elementów ściennych.

10. Układ według 1ednego z zas^z. od 1 do 9, znarnienny tyii. ze ptyta (-4, 5) konssrukcjj podłogi zawiera poprzeczne połączone elementy ścian, ściana zawiera poprzecznie łączone elementy (1, 2, 33), podpierający koniec każdego elementu konstrukcji podłogi zawiera wiele zębatych występów (15), co najmniej trzy, i że ma rowek (16) pomiędzy każdą parą wzajemnie przyległych zębatych występów i że łączone ścienne elementy mają rowki (20) które są dopełnione zębatymi występami (15) elementów konstrukcji podłogi zaś elementy ścienne zawierają pomiędzy ich odpowiednimi rowkowanymi częściami części (13, 14), które są przyjmowane w rowkach (16) elementów konstrukcji podłogi a liczba wymienionych części elementu ściennego wzdłuż ściany przykrytego elementem konstrukcji podłogi na podpierającym końcu wymienionego elementu jest mniejsza niż liczba zębatych występów każdego elementu konstrukcji podłogi.

11. Ukkad według 1ednego z zassirz od 1 do 9, znamienny tym, że pp^a (4, 5) konsku^ podłogi zawiera poprzecznie łączone elementy ścian, ściana zawiera poprzecznie łączone elementy (1, 2, 33), podpierający koniec każdego elementu konstrukcji podłogi zawiera wiele zębatych występów (15), co najmniej trzy, i że ma rowek (16) pomiędzy każdą parą wzajemnie przyległych zębatych występów i że łączone ścienne elementy mają rowki (20), które są dopełnione zębatymi występami (15) elementów konstrukcji podłogi, zaś elementy ścienne zawierające pomiędzy ich odpowiednimi rowkowanymi częściami części (13, 14), które są przyjmowane w rowkach (16) elementów konstrukcji podłogi a liczba wymienionych części elementu ściennego wzdłuż ściany przykrytego elementem konstrukcji podłogi na podpierającym końcu wymienionego elementu jest co najmniej równa liczbie zębatych występów (15) na każdym elemencie konstrukcji podłogi wzdłuż ściany przylegającej do elementu konstrukcji podłogi na końcu tego elementu, z których to części (13, 40) przynajmniej jedna jest usytuowana przeciwległe do bocznego połączenia konstrukcji podłogi.

12. Ukkad według 1ednego z zassrz. od 1 do 11, znamienny t^r^, że ściana zawiera betonową płytę albo ramę (3).

13. Ukkad według 1ednego z zassnz. od 1 do 12, znamienny tym, że rowki (14) ścćan są wykonane w górnych powierzchniach brzegów dolnej ściany (2), że powierzchnie górnych brzegów dolnej ściany pomiędzy rowkami w wewnętrznej strefie mają wznoszącą się część (26) i że górna część ściany (1) podparta na górnej powierzchni (12, 13) brzegu dolnej ściany ma rowki, które odpowiadają i przyjmują wymienione wznoszące się części (26).

PL 198 167 B1

14. Układ według jednego z zastrz. od 1, do 12, tym, że ściana zawiera pionowo oddzielone elementy, które są jednocześnie połączone ze sobą, że poziome powierzchnie łączące elementów ściany mają wzajemnie skierowane ku sobie czołami rowki (39), które są wypełnione masą wiążącą i że utwardzona masa wiążąca tworzy wkład który rozciąga się do wewnątrz obu wymienionych rowków tak by uniemożliwić poziome względem przemieszczenie części ściany objętej tym połączeniem.

15. Układ według zastrz. 14, tym, że część górnej ściany (1) podparta przez powierzchnie górnego brzegu (12, 13) dolnej ściany ma wzdłużnie rozciągające się wybrania w powierzchni dolnego brzegu (11), które służą do przyjmowania masy wiążącej tak aby utworzyć elastyczne połączenie.

16. Układ według jednego z zastrz. od 1 do 15, znamienny tym, że zawiera konstrukcję podłogi mającą elementy (4, 5) z usztywniającą belką (6) a belki elementów konstrukcji podłogi oddalone są od siebie o około b/8 + 3b/8 + 3b/8 + b8 = b.