PL197895B1 - Zespół wkładu wymiennego do urządzenia rozpylającego ciecz - Google Patents

Abstract

1. Zespó l wk ladu wymiennego do urz adzenia roz- pylaj acego ciecz, zawieraj acy zbiornik z ciecz a, po- siadaj acy górny otwór ograniczony skierowan a do góry szyj a, oraz zawieraj acy zespó l knotowy, posiada- j acy trzymacz knota o jednolitej konstrukcji ze srod- kowym otworem przez który przechodzi knot, oraz posiadaj acy knot, który jest trzymany ciasno w tym srodkowym otworze przez trzymacz knota, przy czym trzymacz knota posiada pier scieniow a sciank e ustala- j ac a, uszczelnion a wokó l górnego otworu zbiornika z knotem poprowadzonym do do lu do zbiornika, a ponadto trzymacz knota jest wykonany z co naj- mniej jedn a odchodz ac a w bok powierzchni a monta- zow a do mocowania zbiornika i zespo lu knotowego w urz adzeniu rozpylaj acym, przy czym górny koniec knota jest dok ladnie usytuowany w urz adzeniu rozpy- laj acym, znamienny tym, ze trzymacz (70) knota posiada obwodowy p laszcz (72) przebiegaj acy do do lu od zewn etrznej kraw edzi scianki ustalaj acej (81a), przy czym, odpowiednio, na p laszczu (72) i na szyi (66) znajduj a si e pier scieniowe elementy przytrzymuj a- ce (74, 68), tworz ace po laczenie zatrzaskowe, mocu- j ace trzymacz (70) knota do zbiornika (42). PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół wkładu wymiennego do urządzenia rozpylającego ciecz, w szczególności, zespół wkładu do wibracyjnego urządzenia do rozpylania cieczy.

Wibracyjne urządzenia do rozpylania cieczy są przedstawione i ujawnione między innymi w opisach patentowych US 5,164,740, US 5,586,550 i US 5,758,637. Znane urządzenia rozpylające zawierają zasadniczo płytkę z otworami, która jest wprawiana w drgania, podczas gdy rozpylana ciecz jest doprowadzana do jednej strony tej płytki. Drgania płytki powodują przepychanie cieczy przez maleńkie otwory w płytce, po czym ciecz ta jest wyrzucana z drugiej strony płytki w postaci drobnych kropelek.

Urządzenia rozpylające tego typu stosuje się do wielu różnych celów, takich jak na przykład dozowanie odświeżaczy powietrza i środków odpędzających owady. Zwykle trwałość takich urządzeń rozpylających jest znacznie dłuższa niż czas potrzebny na dozowanie cieczy zawartej w nich. Pożądane jest opracowanie praktycznych i niedrogich wymiennych zbiorników cieczy, którymi można łatwo zastąpić opróżniony zbiornik w urządzeniu rozpylającym.

Opis US 4,739,928 ujawnia pojemnik z odświeżaczem powietrza, posiadający knot i wymienną przykrywkę, która przykrywa ten knot. W otwór przy wierzchołku górnej części szyjkowej pojemnika wprowadzony jest uchwyt knota lub wkładka. Ta część szyjkowa jest wykonana z gwintem do trzymania zdejmowanej przykrywki, a pod gwintem wykonany jest kołnierz do mocowania pojemnika w odświeżaczu powietrza.

Opis USA 4,334,531 ujawnia inhalator, który rozpyla ciecz z wyjmowanego pojemnika. Knot przebiega od pojemnika do wibracyjnego elementu rozpylającego. Zdejmowana przykrywka przykrywa pojemnik, kiedy nie jest on wykorzystywany w inhalatorze.

Opis USA 6,010,333 ujawnia zespół palnikowy, który zawiera pojemnik z cieczą i przykrywkę, która jest trzymana zdejmowalnie na tym pojemniku przez gwint. Przykrywka przytrzymuje knot, który wchodzi do dołu w pojemnik.

Opisy US 3,799,731, US 4,301,093, US 4,479,339, US 5,916,493 oraz US 6,014,970 również ujawniają pojemniki z knotami.

Problemem, który trzeba rozwiązać przy opracowaniu wymiennych zbiorników do wibracyjnych rozpylaczy, jest dokładnie pionowe ustawienie zbiornika względem płytki drgającej z otworami. Rozpylana ciecz jest zwykle doprowadzana do płytki drgającej za pomocą elementu włoskowatego, takiego jak knot. Knot ten jest trzymany przez zbiornik cieczy i dlatego każdy wymienny zbiornik (np. butelka) zawiera swój własny knot. Knot musi być jednak precyzyjnie usytuowany w kierunku pionowym, tak by odpowiednio przenosił ciecz do płytki bez naciskania na płytkę, co mogłoby znacznie utrudniać jej drgania. Dlatego system wymiany zbiornika musi zapewniać proste, ale bardzo dokładne ustawianie zamiennego zbiornika względem płytki drgającej.

Przy stosowaniu wymiennych zbiorników do wibracyjnych urządzeń rozpylających występuje inny problem, polegający na odpowiednim uszczelnieniu tych zbiorników na długi czas, zanim zostaną one rzeczywiście wykorzystane. Jest to szczególnie trudne, ponieważ knot zbiornika nie tylko musi być dokładnie usytuowany, ale również nie może ulec zgnieceniu przed faktycznym użyciem. Problem ten jest szczególnie poważny wtedy, gdy mają być rozpylane substancje zapachowe, ponieważ lepkość wielu takich środków zapachowych i ich zdolność zwilżania powierzchni, z którymi się stykają, pozwalają im migrować na zewnątrz poprzez niewielkie pory i kanaliki. Ponadto, chociaż trzeba stosować bardzo pewne zamknięcie, musi być ono łatwo zrywane bez uszkodzenia knota tak, aby knot mógł być dokładnie usytuowany, kiedy zbiornik jest montowany w urządzeniu rozpylającym.

Celem wynalazku jest opracowanie wymiennego wkładu, który może być łatwo zamontowany w urządzeniu rozpylającym.

Według wynalazku, zespół wkładu wymiennego do urządzenia rozpylającego ciecz, zawierający zbiornik z cieczą, posiadający górny otwór ograniczony skierowaną do góry szyją, oraz zawierający zespół knotowy, posiadający trzymacz knota o jednolitej konstrukcji ze środkowym otworem przez który przechodzi knot, oraz posiadający knot, który jest trzymany ciasno w tym środkowym otworze przez trzymacz knota, przy czym trzymacz knota posiada pierścieniową ściankę ustalającą, uszczelnioną wokół górnego otworu zbiornika z knotem poprowadzonym do dołu do zbiornika, a ponadto trzymacz knota jest wykonany z co najmniej jedną odchodzącą w bok powierzchnią montażową do mocowania zbiornika i zespołu knotowego w urządzeniu rozpylającym, przy czym górny koniec knota jest dokładnie usytuowany w urządzeniu rozpylającym, charakteryzuje się tym, że trzymacz knota posiada obwodowy płaszcz przebiegający do dołu od zewnętrznej krawędzi ścianki ustalającej, przy

PL 197 895 B1 czym, odpowiednio, na płaszczu i na szyi znajdują się pierścieniowe elementy przytrzymujące, tworzące połączenie zatrzaskowe, mocujące trzymacz knota do zbiornika.

Korzystnie, powierzchnia montażowa przebiega pierścieniowo wokół środkowego otworu i ma wykonane w niej uszczelniające występy, które są oparte o odpowiednią powierzchnię urządzenia rozpylającego, aby spowodować uszczelnienie tego urządzenia rozpylającego dla cieczy.

Korzystnie, środkowy otwór jest usytuowany powyżej powierzchni montażowej.

Korzystnie, rurka wspierająca knot przebiega do dołu od środkowego otworu do miejsca w pobliżu dna zbiornika tak, że knot jest trzymany blisko dna tego zbiornika.

Korzystnie, trzymacz knota zawiera wewnętrzną ściankę rurową, który otacza i przebiega do dołu od środkowego otworu, i który ma zwróconą w bok na zewnątrz powierzchnię do uszczelnienia z powierzchnią wewnętrznego przedłużenia rurowego przykrywki.

Korzystnie, poprzez wewnętrzną rurową ściankę trzymacza knota, przy jego górnym końcu, przechodzi kolista pozioma ścianka, a środkowy otwór jest wykonany w tej poziomej ściance.

Korzystnie, pozioma ścianka ma otwór odpowietrzający przy środkowym otworze.

Korzystnie, na trzymaczu knota wykonany jest odchodzący w bok od niego występ.

Korzystnie, trzymacz knota jest wykonany z tworzywa sztucznego.

Korzystnie, trzymacz knota jest przymocowany do zbiornika w taki sposób, aby uniemożliwiać względny obrót pomiędzy tym trzymaczem knota a zbiornikiem.

Korzystnie, zbiornik i trzymacz knota posiadają wzajemnie sprzęgające się elementy, które zapobiegają obracaniu się trzymacza knota względem zbiornika.

Korzystnie, zestaw ponadto zawiera przykrywkę mocowaną zdejmowalnie do zbiornika, przy czym przykrywka posiada wewnętrzne rurowe przedłużenie przebiegające do dołu od przykrywki, to rurowe przedłużenie jest zamknięte przy swym górnym końcu i otwarte przy dolnym końcu oraz ruchome teleskopowo na wewnętrznej rurowej ściance trzymacza knota, przy czym rurowe ścianki mają zwrócone ku sobie powierzchnie, z których co najmniej jedna zwęża się w kierunku do przykrywki tak, że te rurowe ścianki tworzą pasowanie uszczelniające, w którym są ze sobą sprzężone teleskopowo.

Korzystnie, przykrywka zawiera komorę, która mieści knot na zewnątrz otworu.

Korzystnie, trzymacz knota jest wykonany przy swym górnym końcu z przebiegającym do góry obwodowym występem, który wchodzi w przebiegający do góry obwodowy rowek utworzony w rurowym przedłużeniu, aby zapewnić dodatkowe uszczelnienie wokół knota, kiedy przykrywka jest przymocowana do zbiornika.

Korzystnie, obwodowy występ oraz obwodowy rowek mają zwężający się kształt, aby zapewnić pasowanie z wciskiem pomiędzy nimi.

Korzystnie, człon rurowy trzymacza knota ma kształt studzienki, która otacza knot w miejscu, gdzie wychodzi on ze zbiornika, a ponadto w tym członie rurowym wykonany jest otwór odpowietrzający, który przebiega od studzienki z powrotem do zbiornika.

Korzystnie, knot jest zagięty na siebie, gdzie wychodzi poprzez otwór trzymacza knota.

Korzystnie, knot jest wykonany z dwoma pasmami końcowymi w zbiorniku.

Konstrukcja zespołu wkładu wymiennego według wynalazku umożliwia szybkie i łatwe jego montowanie w urządzeniu rozpylającym z dokładnym ustawieniem knota w urządzeniu rozpylającym, które wykorzystuje drgającą płytkę z otworami, zwłaszcza dzięki temu, że co najmniej jeden występ przebiega promieniowo na zewnątrz od zbiornika cieczy do sprzężenia z bagnetową szczeliną w urządzeniu rozpylającym.

Ponadto, nowe uszczelnienia umożliwiają trzymanie cieczy przez takie wkłady wymienne (zawierające zbiorniki z cieczą) bez wycieku lub strat przez długi czas przed wykorzystaniem w urządzeniu rozpylającym. Konstrukcja zespołu wkładu wymiennego zapewnia również pewne trzymanie przykrywki zbiornika powtórnego napełniania na tym zbiorniku, umożliwiając jednakże łatwe zdejmowanie przykrywki, gdy zbiornik trzeba osadzić w urządzeniu rozpylającym.

Zbiornik z cieczą (np. butelka), posiada górny otwór i zespół knotowy zawierający trzymacz knota (np. korek) o jednolitej konstrukcji ze środkowym otworem, przez który przechodzi knot. Knot ten jest trzymany ciasno w środkowym otworze trzymacza knota. Trzymacz knota jest przymocowany do zbiornika i jest uszczelniony wokół swego górnego otworu, przy czym knot odchodzi do dołu w zbiornik. Trzymacz knota jest wykonany z co najmniej jedną odchodzącą bocznie powierzchnią montażową do mocowania zbiornika i trzymacza knota w urządzeniu rozpylającym, przy czym górny koniec knota jest dokładnie usytuowany w urządzeniu rozpylającym. Ze względu na jednolitą konstrukcję trzymacza knota pionowa odległość pomiędzy powierzchnią montażową a górnym końcem knota jest dokładnie

PL 197 895 B1 kontrolowana i nie podlega zmianom powodowanym przez sumujące się odchyłki, co występuje wtedy, gdy knot jest trzymany przez inny element niż ten, który tworzy powierzchnię montażową.

Zbiornik z cieczą, posiadający górny otwór, przez który przechodzi knot, posiada wewnętrzną rurową ściankę (pierwszy element rurowy), który przebiega do dołu od otworu i który otacza knot. Przykrywka, która jest ruchomo przymocowana do zbiornika, posiada wewnętrzne przedłużenie rurowe (drugi element rurowy), odchodzący do dołu od wnętrza przykrywki. Ten drugi element rurowy jest zamknięty od góry, ale jest otwarty od dołu i jest umieszczony teleskopowo na pierwszym elemencie rurowym. Co najmniej jeden z ww. rurowych elementów ma kształt zwężający się, tak że te rurowe elementy tworzą uszczelniające pasowanie wciskowe, kiedy są zestawione teleskopowo. W ten sposób wokół knota utrzymywane jest skuteczne uszczelnienie tak, że zespół wkładu wymiennego może być składowany przez długi czas bez straty cieczy w wyniku parowania.

Górna część zbiornika ma przekrój kołowy i jest wykonana z co najmniej dwoma odchodzącymi bocznie na zewnątrz bagnetowymi występami do montowania zbiornika w urządzeniu rozpylającym. Zespół wkładu wymiennego zawiera również przykrywkę z płaszczem. Przykrywka jest osadzona na zbiorniku tak, że zamyka knot, oraz tak, że jej płaszcz przebiega poza występy. Płaszcz i występy są wykonane z przebiegającymi bocznie powierzchniami współpracującymi, z których co najmniej jedna jest pochylona względem płaszczyzny prostopadłej do osi kołowego przekroju górnego obszaru zbiornika. Po obróceniu przykrywki względem zbiornika występy są prowadzone krzywkowo do dołu, aby zwolnić przykrywkę ze zbiornika.

Zespół trzymacza knota (zespół korka) zawiera jednolicie uformowany trzymacz knota (korek) oraz knot. Trzymacz knota ma górną ściankę i obwodowy płaszcz odchodzący od niego do dołu w celu przytrzymywania trzymacza knota na zbiorniku z cieczą. Trzymacz knota ma również mocujące występy, które odchodzą w bok na zewnątrz od górnej ścianki poza płaszcz. Knot przebiega do góry poprzez otwór i jest trzymany przez ten otwór w górnej ściance.

Według wynalazku, zespół wkładu wymiennego zawiera nowej konstrukcji trzymacz knota (korek) do zbiornika cieczy, z którego ciecz może być dozowana w postaci aerozolu. Ten nowy trzymacz knota zawiera jednolicie uformowany korpus, posiadający kolistą ściankę poziomą z otworem przelotowym, poprzez który może przechodzić knot. Zasadniczo cylindryczna ścianka wewnętrzna przebiega do dołu od obwodu ścianki poziomej tak, że zewnętrzna powierzchnia cylindrycznej ścianki wewnętrznej może tworzyć wraz z rurowym elementem przykrywki uszczelnienie wokół knota. Wewnętrzna ścianka jest rozchylona przy dnie, a następnie przebiega z powrotem do góry tworząc zasadniczo cylindryczną ściankę zewnętrzną, której powierzchnia zewnętrzna może tworzyć uszczelnienie z wnętrzem szyjki zbiornika cieczy. Pierścieniowa ścianka montażowa przebiega w bok na zewnątrz od górnego końca zewnętrznej ścianki do wydłużonej górnej krawędzi szyjki zbiornika. Zewnętrzny płaszcz przebiega do dołu od ścianki montażowej na zewnątrz szyjki zbiornika. Zewnętrzny płaszcz jest wykonany z wewnętrznym elementem blokującym, który sprzęga się ze współpracującym elementem na zewnętrznej stronie szyjki zbiornika, by mocować trzymacz knota (korek) do zbiornika.

Montowanie zestawu wkładu wymiennego polega na tym, że stosuje się trzymacz knota (korek), mający górny otwór, przez który może przechodzić knot. Następnie do tego trzymacza knota mocuje się przykrywkę tak, że wokół otworu na knot powstaje przestrzeń uszczelniona względem atmosfery. Knot wprowadza się w otwór na knot albo przed mocowaniem przykrywki, albo po. Ciecz doprowadza się do zbiornika poprzez otwór w nim, po czym trzymacza knota (korek) wraz z przymocowaną przykrywką mocuje się do zbiornika, przy czym knot wchodzi w ciecz, a trzymacz knota (korek) szczelnie zamyka otwór zbiornika.

Trzymacz knota (korek), o jednolicie uformowanej konstrukcji, może być mocowany na i uszczelniany z wystającą do góry szyjką zbiornika cieczy przez przyłożenie skierowanej do dołu siły do trzymacza knota. Trzymacz knota wspiera knot, który wychodzi na zewnątrz poprzez otwór w trzymaczu. Przykrywka, stanowiąca część zespołu wkładu wymiennego, jest zdejmowalnie mocowana do trzymacza knota, przy czym przykrywka ta jest wykonana tak, aby zapewniać uszczelnienie z trzymaczem knota wokół knota, gdzie knot wychodzi z otworu. Przykrywka ta ma również górną ściankę i rurową ściankę przebiegającą do dołu od tej górnej ścianki do górnej powierzchni korka i trzymacza knota, aby przekazywać skierowane do dołu siły przykładane do przykrywki do dołu do trzymacza knota bez wpływu na uszczelnienie.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 jest widokiem z boku z przekrojem urządzenia rozpylającego zawierającego zespół wkładu wymiennego, fig. 2 jest przekrojem przedstawiającym w rozłożeniu na części zbiornik powtórnego napełniania

PL 197 895 B1 i górną pokrywę, fig. 3 jest widokiem podobnym jak fig. 2 i pokazuje górną pokrywę zamontowaną na zbiorniku, fig. 4 jest przekrojem przedstawiającym w rozłożeniu na części zbiornik wraz z podzespołem zawierającym górną pokrywę i trzymacz knota (korek) oraz uchwyt knota, fig. 5 jest powiększonym widokiem fragmentarycznym przedstawiającym część podzespołu z fig. 4, a fig. 6 jest przekrojem wzdłuż linii 6-6 z fig. 3.

Urządzenie rozpylające z fig. 1 zawiera zewnętrzną skorupową pokrywę 10 z formowanego tworzywa sztucznego i wewnętrzny szkielet 12 z formowanego tworzywa sztucznego. Do szkieletu 12 przymocowana jest pozioma dolna pokrywa 14, która stanowi pokrywę dolną urządzenia rozpylającego. Szkielet 12 zawiera poziomą ściankę 16. Szkielet ten i dolna pokrywa są trzymane w odstępie przez dystansowe elementy (słupki) 18 przy jednym końcu. Dolna pokrywa 14 jest mocowana zatrzaskowo na szkielecie za pomocą dystansowych elementów 18. Dolna pokrywa 14 ma integralnie wykonany zawias 20 przy elementach dystansowych 18, tak że może być przechylana do dołu, by odsłonić obszar pomiędzy szkieletem a dolną pokrywą. Drugi koniec dolnej pokrywy 14 jest wyposażony w zatrzaskowy mechanizm 22 do sprzężenia z zewnętrzną pokrywą 10, aby przytrzymywać dolną pokrywę na miejscu. Dolna pokrywa 14 jest również wykonana z otworem 14a do obserwacji zawartości zbiornika cieczy wewnątrz urządzenia rozpylającego bez konieczności otwierania dolnej pokrywy.

Dwie trzymające baterię łapy 24 odchodzą do dołu od ścianki 16 i wspierają baterię 26 typu AA. Ścianka 16 na swej górnej powierzchni ma odstające podpory 28, które służą do zamontowania płytki 30 z obwodem drukowanym. Płytka ta zawiera obwody, które są połączone przewodami (nie pokazane) z baterią 26. Obwody na płytce 30 wytwarzają napięcia przemienne wysokiej częstotliwości o różnych interwałach w zależności od ustawienia przełącznika 32, który jest również zamontowany na płytce z obwodem drukowanym. Element 34 poruszający przełącznik, który jest poruszany z przodu pokrywy 10, dołączony jest do przełącznika 32. aby umożliwić regulację czasu trwania tych interwałów.

Ścianka 16 ma również wystającą do góry podporę 36 zbiornika, która ma dwie średnicowo przeciwległe bagnetowe szczeliny 38, przyjmujące dwa średnicowo przeciwległe łączące występy bagnetowe 40, które odchodzą promieniowo na zewnątrz od zbiornika z cieczą 42. Ten zbiornik może być wyjmowany z urządzenia rozpylającego przez obrócenie go w celu zwolnienia występów 40 z bagnetowych szczelin 38. Zbiornik 42 ma knot 62, który odchodzi od jej górnego końca i przenosi ciecz ze zbiornika na skutek działania włoskowatego do spodu płytki 60 z otworami.

Górny koniec podpory 36 zbiornika ma w przekroju kształt kołowy i posiada środkowy otwór 44. Podpora 36 zbiornika jest wykonana z wystającym na zewnątrz zatrzaskowym zgrubieniem 46, które przyjmuje przebiegający do wewnątrz kołnierz 48 ustalacza 50. Ustalacz 50 ma górną poziomą ściankę 52, od której odchodzą do dołu giętkie palce 54. Palce te naciskają do dołu na ukształtowany pierścieniowo piezoelektryczny element 56 i przytrzymują go na obsadzeniu 58, które jest wykonane w środkowym otworze 44 podpory 36 zbiornika. Płytka 60 z otworami, która zawiera wiele bardzo małych otworów, jest przymocowana (np. klejem lub przez lutowanie), do piezoelektrycznego elementu 56 tak, że jest usytuowana pod środkowym otworem pierścieniowego elementu piezoelektrycznego 56. Należy rozumieć, że płytka 60 z otworami może również być usytuowana nad środkowym otworem pierścieniowego elementu piezoelektrycznego 56.

Górna i dolna powierzchnia piezoelektrycznego elementu 56 są połączone przez parę przewodów (nie pokazano), które przebiegają przez przewidziany na przewody rowek w szkielecie do obwodów na płytce drukowanej 30. Obwody te wytwarzają przemienne napięcia, które są podawane na element poruszający i powodują jego rozszerzanie się i kurczenie w kierunku promieniowym. To z kolei powoduje drgania płytki 60 z otworami do góry i do dołu z dużą częstotliwością.

Podczas działania urządzenia bateria 26 dostarcza energię elektryczną do obwodów elektrycznych na płytce drukowanej 30. Obwody te wytwarzają napięcia przemienne wysokiej częstotliwości, które są doprowadzane do górnej i dolnej strony piezoelektrycznego elementu 56. Ten element 56 z kolei rozszerza się i kurczy, na skutek czego płytka 60 z otworami drga do góry i do dołu, jak wyjaśniono powyżej. W tym czasie knot 62 przez działanie włoskowate wyciąga ciecz ze zbiornika 42 do góry do spodu płytki 60 z otworami. Drgania płytki z otworami do góry i do dołu pompują tę ciecz poprzez otwory płytki i wyrzucają ją w postaci aerozolu z górnej powierzchni płytki. Wyrzucona ciecz wychodzi z urządzenia rozpylającego poprzez otwór 64 w pokrywie 10.

Ważne jest, aby knot 62 był ustawiony bardzo dokładnie pionowo względem płytki 60 z otworami. Jeżeli knot jest znacznie przemieszczony względem płytki z otworami, wówczas nie będzie mógł doprowadzać rozpylanej cieczy do płytki. Z drugiej strony, jeżeli knot 62 będzie silnie dociskany do płytki 60, wówczas będzie zakłócać drgania płytki i wpływać szkodliwie na rozpylanie cieczy. Knot 62

PL 197 895 B1 nie jest jednak częścią urządzenia rozpylającego, ale jest umieszczony w zbiorniku 42. Aby zatem umieścić prawidłowo knot względem płytki 60 z otworami, knot ten musi być dokładnie usytuowany w zbiorniku 42, a zbiornik ten musi być bardzo dokładnie osadzony w podporze 36 zbiornika. Uzyskuje się to dzięki konstrukcji zbiornika 42, jak to przedstawiono na fig. 2.

Na fig. 2 pokazano, że górny koniec zbiornika 42 ma wystającą do góry szyjkę 66 z pierścieniowym elementem ustalającym 68, który odstaje na zewnątrz od zewnętrznej powierzchni szyjki w pobliżu jej górnego końca. Trzymacz 70 knota (korek), stanowiący jednolitą uformowaną konstrukcję, przebiega nad całym górnym końcem szyjki 66. Ten trzymacz 70 ma obwodowy płaszcz 72, który przebiega do dołu poza ustalające elementy 68 na szyjce. Sam płaszcz 72 ma pierścieniowy ustalający element 74, który przebiega do wewnątrz od wewnętrznej powierzchni płaszcza do sprzężenia z ustalającym elementem 68 na zbiorniku 42. Dzięki temu trzymacz 70 jest w dobrze umocowany na zbiorniku 42.

Trzymacz 70 ma pośrodku rurkę 76, która przebiega do dołu w zbiornik 42 od poziomej górnej ścianki 78 tego trzymacza. Knot 62 przebiega przez tę środkową rurkę, co zabezpiecza końce knota przed uchwyceniem pomiędzy trzymaczem (70) a zbiornikiem 42 podczas montażu. Ta środkowa rurka może być okrągła, kwadratowa, prostokątna lub spłaszczona w przekroju poprzecznym. Środkowa rurka 76 utrzymuje również knot 62 w kontakcie z cieczą w zbiorniku. Knot 62 jest zagięty na siebie, przy czym koniec 62a tak utworzonej pętli wystaje z otworu 78a w górnej ściance 78, a dwa pojedyncze pasma 62b i 62c odchodzą od dolnego końca środkowej rurki 76 w pobliżu dna zbiornika 42. Pętlowy górny koniec 62a knota ma niewielkie swe włókna wystające do góry od górnego końca pętli knota. Włókna te mogą lekko dotykać płytki 60 z otworami tak, że ciecz będzie doprowadzana do spodniej powierzchni płytki przez działanie włoskowate. Jednakże ze względu na małe wymiary tych włókien nie zakłócają one znacznie drgania płytki. Można przykładowo zastosować inne konfiguracje knota, gdzie jedno pasmo kończy się wewnątrz rurki 76. Można również stosować jeszcze inne konfiguracje knota, które nie wykorzystują pętli.

Jak pokazano na fig. 2, od trzymacza 70 odchodzą w bok łączące występy bagnetowe 40 wykonane integralnie z tym trzymaczem, tak że stanowią z nim jednolitą konstrukcję. Należy zauważyć, że występy bagnetowe 40 przez swe sprzężenie z bagnetowymi szczelinami 38 w podporze 36 zbiornika (fig. 1) zapewniają pionowe położenie knota 62 względem płytki 60 z otworami w urządzeniu rozpylającym. Bagnetowe urządzenie montażowe z występami 40, które odchodzą promieniowo na zewnątrz od zbiornika 42, umożliwia szybkie i łatwe montowanie zbiornika w urządzeniu rozpylającym z minimalnym ryzykiem rozlania przy manipulowaniu lub wycieku. Ponadto podczas takiego montażu knot 62 zostaje dokładnie usytuowany względem płytki 60 z otworami w urządzeniu rozpylającym.

Przykład wykonania przedstawiony na fig. 2 ma również dodatkową zaletę polegającą na tym, że w jednolicie uformowanej konstrukcji trzymacza 70 (korka), występy bagnetowe 40 i pozioma ścianka 78, przez którą wystaje koniec 62a knota, są integralnie uformowane na korpusie tego trzymacza (korka). Pionowe usytuowanie knota względem płytki 60 z otworami nie jest zatem związane z sumującymi się odchyleniami wymiarowymi, które występowałyby, gdyby wspierające występy bagnetowe 40 były utworzone na innej części niż część wspierająca knot.

Korzystnie, knot 62 jest montowany z trzymaczem 70. Połączenie to, jako podzespół, jest montowane przed przymocowaniem trzymacza do szyjki zbiornika 42. Ułatwia to wytwarzanie i montaż zbiornika oraz pozwala na łatwe i wymuszone uszczelnienie otwartego końca zbiornika, by zmniejszyć wycieki do minimum. Proces montażu wymaga po pierwsze zamontowania knota w trzymaczu knota, a następnie ten trzymacz knota wraz z zamontowanym w nim knotem jest montowany do przykrywki, która zostanie opisana dalej, po czym cały ten układ jest wtłaczany na szyjkę 66 zbiornika 42 po napełnieniu zbiornika dozowaną cieczą. Należy jednak rozumieć, że wynalazek można realizować nawet wtedy, gdy trzymacz knota nie stanowi oddzielnego elementu, ale jest wykonany jako integralna część zbiornika. Ponadto, wynalazek może być realizowany przez montaż knota 62 z trzymaczem 70 po wcześniejszym przymocowaniu trzymacza do przykrywki.

Trzymacz 70 knota ma wewnętrzną rurową ściankę 80, która przebiega do dołu od zewnętrznej obwodowej krawędzi poziomej ścianki 78. Zewnętrzna cylindryczna powierzchnia wewnętrznej ścianki rurowej 80 służy jako powierzchnia uszczelnienia wobec cieczy, co zapewnia szczelne zamykanie za pomocą zdejmowanej przykrywki, aby uniemożliwić wyciek z knota 62, jak to zostanie wyjaśnione dalej. Dolny koniec rurowej ścianki 80 rozchyla się na zewnątrz w miejscu 80a, a następnie przebiega do góry, by utworzyć zewnętrzną rurową ściankę 81. Zewnętrzna powierzchnia cylindryczna zePL 197 895 B1 wnętrznej rurowej ścianki 81 jest dokładnie dopasowana, szczelnie wobec cieczy, do wewnętrznej powierzchni szyjki 66 zbiornika 42.

Pierścieniowa ścianka ustalająca 81a odchodzi w bok na zewnątrz od górnego końca zewnętrznej rurowej ścianki 81 i nad górnym końcem szyjki 66 zbiornika. Ta ustalająca ścianka 81a ma poziomą górną powierzchnię ustalającą, która oparta jest na ustalającej powierzchni 36a na szkielecie, jak pokazano na fig. 1, aby utrzymywać zbiornik w dokładnym położeniu w urządzeniu rozpylającym. Płaszcz 72 trzymacza knota przebiega do dołu od zewnętrznej krawędzi ustalającej ścianki 81a.

Zewnętrzna powierzchnia zewnętrznej rurowej ścianki 81 zwęża się nieco ku dołowi, tak że tworzy dobre uszczelnienie wobec cieczy, gdy jest wciskana w szyjkę 66 zbiornika. Kiedy trzymacz 70 knota jest wciskany do dołu do szczelnego sprzężenia z szyjką 66 zbiornika, ustalający element 74 na płaszczu 72 sprzęga się z ustalającym elementem 68 na szyjce (66) zbiornika, aby utworzyć połączenie zatrzaskowe z trzymaczem knota i przytrzymywać ten trzymacz, zapewniając uszczelnienie względem zbiornika 42. Przewidziano również przeciwobrotowe występy 73a na płaszczu 72, które współpracują z odpowiednimi elementami 66a na szyjce 66 zbiornika, aby uniemożliwiać obrót trzymacza knota. Umożliwia to montowanie zbiornika w urządzeniu rozpylającym z fig. 1 przez takie obrócenie zbiornika 42, że występy bagnetowe 40 trzymacza 70 knota mogą zostać obrócone w bagnetowe szczeliny 38 podpory 36 (fig. 1). Zabezpieczenie przed obrotem pozwala również na zdejmowanie przykrywki ze zbiornika 42 przez obrócenie jej, jak to zostanie wyjaśnione.

Kolista ścianka pozioma 78 jest również wykonana z przebiegającym do góry uszczelniającym obrzeżem 82 wokół jej krawędzi górnej. Ten uszczelniający grzbiet wraz z rurową ścianką 80 zapewnia wymuszone uszczelnienie z przykrywką, zanim zbiornik 42 zostanie rzeczywiście użyty w urządzeniu rozpylającym, jak to zostanie dalej wyjaśnione. Ponadto w ściance 78 wykonany jest odpowietrzający otwór 84, który umożliwia zastępowanie powietrzem cieczy wyprowadzanej ze zbiornika. Ten otwór odpowietrzający 84 jest usytuowany w tym obszarze tak, że pozostaje szczelny aż do usunięcia przykrywki. Zapewnia to kontrolę nad migracją produktu, gdy przykrywka jest na miejscu przed zamontowaniem zbiornika w urządzeniu rozpylającym.

Przykrywka 86 jest przedstawiona nad zbiornikiem 42 zestawu wkładu wymiennego w widoku z rozłożeniem na części z fig. 2. Przykrywka 86 zawiera poziomą górną ściankę 88 i obwodowy, przebiegający do dołu, zewnętrzny płaszcz 90. Wewnętrzne rurowe przedłużenie 92 odchodzi do dołu od górnej ścianki 88. Obwodowy rowek 94 jest wykonany wokół wewnętrznej powierzchni tego przedłużenia 92, wokół dwóch trzecich drogi do góry od jego krawędzi dolnej. Zewnętrzne rurowe przedłużenie 96, nieco krótsze niż wewnętrzne rurowe przedłużenie 92, przebiega również do dołu od górnej ścianki 88 i otacza wewnętrzne rurowe przedłużenie. Dolna krawędź zewnętrznego rurowego przedłużenia 96 ma wybranie 98, aby chronić występy na trzymaczu knota, jak to zostanie opisane.

Zewnętrzny płaszcz 90 przebiega do dołu do miejsca poniżej rurowych przedłużeń 92 i 96. Zewnętrzny płaszcz 90 ma średnicę wewnętrzną, która jest wystarczająca, by płaszcz ten pomieścił i rozciągał się nad i poniżej występów 40 trzymacza 70 knota. Pierścieniowe obrzeże przytrzymujące 100 jest utworzone wokół wewnętrznej powierzchni zewnętrznego płaszcza 90 przy jego dolnej krawędzi. Zwrócone do dołu krzywkowe powierzchnie 102 przebiegają w bok od wewnętrznej powierzchni płaszcza 90. Powierzchnie te są pochylone do dołu w kierunku obwodowym wzdłuż płaszcza 90.

Figura 3 przedstawia przykrywkę 86 trzymaną na zbiorniku 42. Widać, że pierścieniowe obrzeże przytrzymujące 100 na zewnętrznym płaszczu 90 przykrywki (86) przebiega do wewnątrz pod występy bagnetowe 40 i trzyma przykrywkę pewnie na zbiorniku (42). Jak wspomniano powyżej, przykrywka 86 może być najpierw montowana do układu zawierającego knot 62 oraz trzymacz 70 knota, a następnie ten zespół zostaje wciśnięty do dołu na zbiornik 42 po napełnieniu zbiornika cieczą przeznaczoną do rozpylania. Aby zamontować przykrywkę 86 na trzymaczu 70 knota należy jedynie nacisnąć przykrywkę do dołu. Jak pokazano, górna część 40a końców każdego z występów bagnetowych 40 jest zwężona. To zwężenie współpracuje ze zwężeniem 100a u dołu przytrzymującego obrzeża 100, aby umożliwić wciskanie przytrzymującego obrzeża na występy bagnetowe 40 tak, że przykrywka 86 może wskoczyć na swoje miejsce. Układ zawierający przykrywkę 86 i trzymacz 70 knota montuje się następnie na zbiorniku 42 przez naciśnięcie tego układu do dołu, tak że ustalające elementy 74 na płaszczu 72 trzymacza knota wskakują na elementy ustalające 68 na szyjce zbiornika 42, tak aby przymocować układ przykrywki i trzymacza knota do zbiornika. Potrzebna jest znaczna siła skierowana do dołu, ponieważ trzymacz knota (korek) musi być pewnie trzymany na zbiorniku tak, aby nie można było go usunąć. Jednakże ze względu na konstrukcję przykrywki jej rurowe przedłużenie 96

PL 197 895 B1 naciska do dołu na pierścieniową ustalającą ściankę 81a trzymacza 70 knota, tak że znaczna zwrócona do dołu siła może być wywierana na trzymacz knota bez przykładania łamiącej lub niszczącej siły do powierzchni uszczelniających dla cieczy. Powierzchnie te są zatem chronione podczas montażu.

Kiedy przykrywka jest tak trzymana na zbiorniku, wewnętrzne rurowe przedłużenie 92 przebiega nad górną powierzchnią trzymacza korka 70 knota i tworzy komorę 106 na górny, wystający koniec 62a knota. Knot jest zatem chroniony przed zgnieceniem, co mogłoby wpłynąć na jego zdolność do wyciągania cieczy przez działanie włoskowate i uniemożliwić dostarczanie cieczy przez knot do spodniej strony płytki 60 z otworami, kiedy zbiornik jest zamontowany w urządzeniu rozpylającym z fig. 1.

Przykrywka 86 uniemożliwia wyciek cieczy z wystającego końca 62a knota wieloma sposobami. Po pierwsze, wewnętrzna powierzchnia wewnętrznego rurowego przedłużenia 92 wchodzi teleskopowo na zewnętrzną powierzchnię rurowej ścianki 80 trzymacza 70 knota. Jedna, albo korzystnie obie te współpracujące powierzchnie zwężają się nieco w kierunku do przykrywki tak, aby zapewniać pasowanie wciskowe i powodować uszczelnienie. Ponadto, obwodowy występ 82 na górnej ściance 78 trzymacza 70 knota pasuje ściśle w obwodowy rowek 94 wykonany w wewnętrznym rurowym przedłużeniu 92 przykrywki 86. Wybranie 98 przy dolnym końcu zewnętrznego rurowego przedłużenia 96 przykrywki pasuje na i chroni występy 108, które przebiegają pierścieniowo na górnej powierzchni trzymacza 70 knota. Występy 108 są dociskane do poziomej, ustalającej powierzchni 36a podpory 36 zbiornika (fig. 1), aby zachować szczelność i uniemożliwiać wyciek, kiedy zbiornik jest montowany w urządzeniu rozpylającym. Przy takich konstrukcjach zbiornik do powtórnego napełniania jest dobrze uszczelniony bez strat cieczy na skutek migracji, rozlewania i/lub parowania, a równocześnie knot 62 i występy 108 są chronione przed zgniataniem przed wprowadzeniem w urządzenie rozpylające.

Jak wspomniano powyżej, przytrzymujące obrzeże 100 trzyma przykrywkę 86 pewnie na zbiorniku 42 do powtórnego napełniania i utrzymuje opisane powyżej elementy uszczelniające w dobrym uszczelniającym usytuowaniu względem siebie. Ponadto obrzeże przytrzymujące uniemożliwia ściągnięcie przykrywki 86 ze zbiornika w sposób niezamierzony. Aby zdjąć przykrywkę, kiedy trzeba zamontować zbiornik 42 w urządzeniu rozpylającym, przykrywkę 86 obraca się względem zbiornika 42. Taki względny ruch powoduje, że górne powierzchnie występów 40 poruszają się wzdłuż pochyłych krzywkowych powierzchni 102 utworzonych na wewnętrznej powierzchni płaszcza 90 przykrywki 86. Takie działanie, po powierzchni krzywkowej, powoduje wytworzenie bardzo dużej siły osiowej działającej na przykrywkę, która zwalnia szczelne połączenie pomiędzy zwężającą się powierzchnią wewnętrzną wewnętrznego przedłużenia rurowego 92 przykrywki 86 a zwężającą się zewnętrzną powierzchnią rurowego przedłużenia 80 trzymacza 70 knota. Działanie po powierzchni krzywkowej popycha również przytrzymujące obrzeże 100 na końce występów 40 i umożliwia zdjęcie przykrywki ze zbiornika 42. Te same występy są potem używane do trzymania pojemnika w urządzeniu rozpylającym przez opisane powyżej złącze bagnetowe.

Zbiornik 42 jest korzystnie wykonany z kopolimeru akrylonitryl/akrylan metylu, który stanowi dobrą barierę dla gazu. Zapewnia to dobre uszczelnienie tam, gdzie mają być dozowane szczególnie agresywne ciecze, takie jak środki zapachowe, które mają tendencję do migrowania.

Trzymacz 70 knota i przykrywka 86 są korzystnie wykonane z polipropylenu, chociaż można stosować inne materiały.

Korzystnie, zespół wkładu wymiennego, zawierający zbiornik 42, trzymacz 70 knota i przykrywkę 86 są wykonywane z odpowiedniego tworzywa sztucznego. Następnie knot 62 jest wkładany w trzymacz 70 knota (korek) tak, że przechodzi on przez środkową rurkę 76 z pętlową górną częścią 62a knota wystającą z otworu 78a u góry trzymacza 70 knota. Przykrywkę 86 zakłada się następnie zatrzaskowo na trzymaczu 70 knota, jak pokazano na fig. 4, tak że wewnętrzne przedłużenie rurowe 92 przykrywki wchodzi teleskopowo do dołu na wewnętrzną ściankę 80 trzymacza 70 knota i tworzy z nią uszczelnienie dla cieczy, przebiegające wokół wystającej części 62a knota 62 jak również otworu odpowietrzającego 84. Zewnętrzne rurowe przedłużenie 96 przykrywki 86 opiera się na pierścieniowej ustalającej ściance 81a trzymacza 70 knota, aby ograniczyć zakres teleskopowego ruchu i zapobiec zgnieceniu lub uszkodzeniu pętlowej części 62a knota w komorze 106. Według innego sposobu wytwarzania knot 62 wprowadza się w trzymacz 70 knota po zatrzaśnięciu przykrywki na trzymaczu knota.

Następnie zbiornik 42 napełnia się cieczą przeznaczoną do dozowania i zespół złożony z przykrywki 86 nałożonej na trzymacz 70 knota, wraz z knotem 62 przebiegającym w nim, umieszcza się na zbiorniku 42, jak pokazano na fig. 4, po czym wciska się na szyjkę 66 zbiornika i uszczelnia na miejscu. Jak wspomniano powyżej, ta zwrócona do dołu siła jest przekazywana poprzez zewnętrzne ruroPL 197 895 B1 we przedłużenie 96 przykrywki i jest przekazywana przez pierścieniową ustalającą ściankę 81a trzymacza 70 knota tak, aby uniknąć nadmiernych sił na powierzchniach uszczelnienia wobec cieczy. Takie wciskanie przykrywki oraz trzymacza knota (korka) powoduje nieruchome zablokowanie trzymacza knota na zbiorniku w sposób uniemożliwiający względny obrót ze zbiornikiem oraz w sposób taki, że zewnętrzna powierzchnia zewnętrznej ścianki 81 tworzy uszczelnienie wobec cieczy z wewnętrzną powierzchnią szyjki 66 zbiornika.

Zespół wkładu wymiennego, do powtórnego napełniania urządzenia rozpylającego, można następnie przechowywać przez długi czas bez strat cieczy na skutek wycieku lub parowania.

Jak pokazano na fig. 5 i 6, przewidziano dwa elementy 66a, które są wykonane integralnie z dolnym obszarem szyjki 66 zbiornika i odchodzą promieniowo na zewnątrz od tego obszaru. Ponadto, jak również pokazano na fig. 6, zabezpieczające przed obrotem występy 73a są rozmieszczone wokół i przebiegają do wewnątrz od wewnętrznej powierzchni płaszcza 72 z trzymaczem 70 knota. Kiedy trzymacz 70 knota jest popychany do dołu i blokowany ze zbiornikiem 42, elementy 66a na szyjce 66 zbiornika wchodzą w przestrzenie pomiędzy sąsiednimi występami 73a na płaszczu trzymacza 70 knota, tak że kiedy ten trzymacz knota jest osadzony na zbiorniku 42, nie mogą się one obracać względem siebie.

Kiedy trzeba wymienić zbiornik cieczy w urządzeniu rozpylającym (fig. 1), zbiornik 42 cieczy obraca się w celu wyprowadzenia występów bagnetowych 40 z odpowiednich szczelin 38 i umożliwienia wyjęcia zbiornika. Następnie przykrywkę 86 zdejmuje się z nowego zbiornika 42 przez obrócenie jej tak, że względny ruch obrotowy górnych powierzchni występów bagnetowych 40 na zbiorniku 42 i krzywkowych powierzchni 102 na przykrywce 86 odpycha przykrywkę od zbiornika. Jak wspomniano poprzednio, uniemożliwiające obrót elementy na trzymaczu 70 knota i na zbiorniku 42 uniemożliwiają względny obrót pomiędzy tymi dwoma elementami tak, że przykrywkę można zdjąć przez przytrzymywanie samego zbiornika i obracanie przykrywki. Następnie nowy zbiornik cieczy montuje się w urządzeniu rozpylającym 10 przez wciśnięcie go w rozpylacz tak, że ustalająca ścianka 81 a jest dociskana do ustalającej powierzchni 36a w urządzeniu rozpylającym i tak, że pierścieniowe występy uszczelniające 108 są dociskane do ustalającej powierzchni 36a. Bagnetowe występy 40 mogą wtedy wejść w szczeliny 38 i zostać zamocowane na miejscu przez obrócenie zbiornika. Ustala to dokładnie położenie wystającej części 62a knota 62 względem płytki 60 z otworami w urządzeniu rozpylającym dla skutecznego działania urządzenia.

Claims (18)

1. Zespół wkładu wymiennego do urządzenia rozpylającego ciecz, zawierający zbiornik z cieczą, posiadający górny otwór ograniczony skierowaną do góry szyją, oraz zawierający zespół knotowy, posiadający trzymacz knota o jednolitej konstrukcji ze środkowym otworem przez który przechodzi knot, oraz posiadający knot, który jest trzymany ciasno w tym środkowym otworze przez trzymacz knota, przy czym trzymacz knota posiada pierścieniową ściankę ustalającą, uszczelnioną wokół górnego otworu zbiornika z knotem poprowadzonym do dołu do zbiornika, a ponadto trzymacz knota jest wykonany z co najmniej jedną odchodzącą w bok powierzchnią montażową do mocowania zbiornika i zespołu knotowego w urządzeniu rozpylającym, przy czym górny koniec knota jest dokładnie usytuowany w urządzeniu rozpylającym, znamienny tym, że trzymacz (70) knota posiada obwodowy płaszcz (72) przebiegający do dołu od zewnętrznej krawędzi ścianki ustalającej (81a), przy czym, odpowiednio, na płaszczu (72) i na szyi (66) znajdują się pierścieniowe elementy przytrzymujące (74, 68), tworzące połączenie zatrzaskowe, mocujące trzymacz (70) knota do zbiornika (42).

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia montażowa przebiega pierścieniowo wokół środkowego otworu (78a) i ma wykonane w niej uszczelniające występy (108), które są oparte o odpowiednią powierzchnię urządzenia rozpylającego, aby spowodować uszczelnienie tego urządzenia rozpylającego dla cieczy.

3. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że środkowy otwór (78a) jest usytuowany powyżej powierzchni montażowej.

4. Zespóó według zas^z. 1 albo 2, albo 3, tym, że rurka (76) wspierająca knot (62) przebiega do dołu od środkowego otworu (78a) do miejsca w pobliżu dna zbiornika (42) tak, że knot jest trzymany blisko dna tego zbiornika.

PL 197 895 B1

5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że trzymacz (70) knota zawiera wewnętrzną ściankę rurową (80), który otacza i przebiega do dołu od środkowego otworu (78a), i który ma zwróconą w bok na zewnątrz powierzchnię do uszczelnienia z powierzchnią wewnętrznego przedłużenia rurowego (92) przykrywki (86).

6. Zespół według zastrz. 5, tym, że poprzez wewnętrzną rurową ściankę(80) trzymacza knota, przy jego górnym końcu, przechodzi kolista pozioma ścianka (78), a środkowy otwór (78a) jest wykonany w tej poziomej ściance (78).

7. Zespół według zasltrz. 6, tym, że pozioma ścianka (7^) ma otwór odpowietrzający (84) przy środkowym otworze (78a).

8. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że na trzymaczu (70) knota wykonany jest odchodzący w bok od niego występ (40).

9. Zespół według zasSrz. 1, tym, że trzymacz t70) knooa t esS wykonany z tworzzywa sztucznego.

10. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że trzymacz (70) knota jest przymocowany do zbiornika (42) w taki sposób, aby uniemożliwiać względny obrót pomiędzy tym trzymaczem (70) knota a zbiornikiem (42).

11. Zespół wedługzastrz. 10, że zbiornik (42) i trzymacz (70) knooa posiadają wzajemnie sprzęgające się elementy, które zapobiegają obracaniu się trzymacza (70) knota względem zbiornika (42).

12. Zespół według zastrz. 5, znamienny tym. że ponadto zawiera przykrywkę (86) mocowaną zdejmowalnie do zbiornika (42), przy czym przykrywka (86) posiada wewnętrzne rurowe przedłużenie (92) przebiegające do dołu od przykrywki (86), to rurowe przedłużenie (92) jest zamknięte przy swym górnym końcu i otwarte przy dolnym końcu oraz ruchome teleskopowo na wewnętrznej rurowej ściance (80) trzymacza (70) knota, przy czym rurowe ścianki (80, 92) mają zwrócone ku sobie powierzchnie, z których co najmniej jedna zwęża się w kierunku do przykrywki (86) tak, że te rurowe ścianki (80, 92) tworzą pasowanie uszczelniające, w którym są ze sobą sprzężone teleskopowo.

13. Zespół według z^^t^t^. 12, znamiennytym, że przykrywka (866 zawiera komorę. która mieści knot (62) na zewnątrz otworu (78a).

14. Zespół według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym. że trzymacz knota jest wykonany przy swym górnym końcu z przebiegającym do góry obwodowym występem (82), który wchodzi w przebiegający do góry obwodowy rowek (94) utworzony w rurowym przedłużeniu (92), aby zapewnić dodatkowe uszczelnienie wokół knota (62), kiedy przykrywka (86) jest przymocowana do zbiornika (42).

15. Zespół według zastrz. 14, znamienny tym, że obwodowy występ (82) oraz obwodowy rowek (94) mają zwężający się kształt, aby zapewnić pasowanie z wciskiem pomiędzy nimi.

16. Zespół według zassc^. 12, znamienny tym, że człon rurowytrzymaczaj70) knooama kszłałt studzienki, która otacza knot (62) w miejscu, gdzie wychodzi on ze zbiornika, a ponadto w tym członie rurowym wykonany jest otwór odpowietrzający (84), który przebiega od studzienki z powrotem do zbiornika (42).

17. Zespół według z^^t^r^. 1, znamienny tym, że knoo (62) tesł zagięty na siebie, gdzie wychodzi poprzez otwór (78a) trzymacza (70) knota.

18. Zespół według zastrz. 17, znamienny tym. że knot (^^) test wykonany z dwoma pasmami (62b, 62c) końcowymi w zbiorniku (42).