PL197889B1 - Zawiasa do drzwi, okien i tym podobnych - Google Patents

Abstract

1. Zawiasa do drzwi, okien, i tym podobnych, z o scie znicow a cz e- sci a zawiasy mocowan a na sta lej o scie znicy drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jedn a skrzyd low a cz esci a zawiasy mocowa- n a na skrzydle drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jednym pionowym trzpieniem zawiasy, przechodz acym przez umieszczone nad sob a przegubowe cz esci zawiasy, dla przegubowego obrotowego po laczenia cz esci zawiasy oraz ze srodkami przewidzianymi w co najmniej jednej z cz esci zawiasy, za pomoc a których trzpie n zawiasy przemieszczany jest i ustalany poprzecznie do jego osi wzd lu znej, dooko la drogi przestawiania, przy czym cz esc przegubowa o scie zni- cowej cz esci zawiasy albo skrzyd lowej cz esci zawiasy ma pole po- wierzchni przekroju, które jest mniejsze ni z pole powierzchni przekroju drugiej cz esci zawiasy, tak, ze zewn etrzny obwód przekroju jednej cz esci zawiasy jest, przynajmniej w kierunku przestawiania, mniejszy ni z obwód przekroju drugiej cz esci zawiasy, znamienna tym, ze przewidziana jest co najmniej jedna tuleja zakrywaj aca (40), obejmuj a- ca co najmniej cz esciowo cz esc przegubow a co najmniej jednej cz esci zawiasy, rozci agaj aca si e na d lugo sci cz esci przegubowej maj acej mniejsz a powierzchni e przekroju poprzecznego, przy czym, wewn etrz- na powierzchnia przekroju tulei zakrywaj acej (40) ma takie rozmiary, ze pomi edzy jej wewn etrzn a powierzchni a boczn a (42) i zewn etrzn a powierzchni a obwodow a (41) obejmowanej cz esci przegubowej utworzona jest szczelina (43), której szeroko sc jest przynajmniej tak du za, jak droga przestawiania i, ze na drugiej cz esci zawiasy, po stronie czo lowej skierowanej do pierwszej cz esci zawiasy, przewidziane s a srodki mocuj ace do ustalania tulei zakrywaj acej (40). PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zawiasa do drzwi, okien, i tym podobnych, z ościeżnicową częścią zawiasy mocowaną na stałej ościeżnicy drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jedną skrzydłową częścią zawiasy mocowaną na skrzydle drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jednym pionowym trzpieniem zawiasy, przechodzącym przez umieszczone nad sobą przegubowe części zawiasy.

Tego rodzaju zawiasy służą do obrotowego umocowania do wyboru skrzydła zamykającego otwór na części konstrukcyjnej ograniczającej otwór, zwykle na ościeżnicy. Obejmują one co najmniej jedną ościeżnicową część zawiasy, łączoną ze stałą częścią konstrukcyjną, skrzydłową część zawiasy łączoną ze skrzydłem i trzpień zawiasy przechodzący przynajmniej częściowo przez obydwie części konstrukcyjne, którego oś wzdłużna wyznacza oś obrotu zawiasy.

W celu wyregulowania skrzydła w otworze konieczna jest możliwość przemieszczania i ustalania położenia miejsc mocujących na przednich powierzchniach stałej części konstrukcyjnej względnie skrzydła w kierunku wzdłużnym oraz prostopadle do wzdłużnego kierunku trzpienia zawiasy.

W najprostszym przypadku odbywa się to w ten sposób, że umocowanie części zawiasy na stałej części konstrukcyjnej względnie na skrzydle następuje w sposób umożliwiający przesunięcie względne po zluzowaniu śrub mocujących.

Jeżeli śruby mocujące są dostępne przy zamkniętym skrzydle, to regulacja ma miejsce wprawdzie w prosty sposób drogą ściągania śrub mocujących przy najpierw zamkniętym skrzydle, przy czym jednak istnieje niedogodność polegająca na tym, że przy tego rodzaju układzie śrub mocujących nie istnieje żadne zabezpieczenie przed demontażem zamkniętego skrzydła przez nieupoważnione osoby.

Stąd, znany jest również taki układ śrub mocujących, w którym są one dostępne tylko przy otwartym skrzydle, przez co jednak regulacja jest znacznie utrudniona, ponieważ skrzydło nie może być przedtem zamknięte, a następnie ustalone w swoim wyregulowanym położeniu, lecz trzeba próbować ustalać je w otwartym stanie w wyregulowanym położeniu.

Aby uniknąć tych niedogodności, przewiduje się, na przykład zgodnie z niemieckim opisem patentowym nr DE 40 22 532 C1, w jednej z części zawiasy prostą prowadnicę, na której można przemieszczać i ustalać prostopadle do swojej osi trzpień zawiasy. Mówiąc inaczej, ta część zawiasy może przesuwać się w kierunku prostopadłym do wzdłużnego kierunku trzpienia zawiasy względem innej części zawiasy, tak że regulacja skrzydła w otworze może być podjęta bez luzowania śrub mocujących.

Wprawdzie za pomocą regulacji tego rodzaju unika się problemów związanych z luzowaniem śrub mocujących, to istnieje jednak niedogodność polegająca na tym, że regulacji towarzyszy przesunięcie części zawiasy względem siebie, co może znacznie zakłócić jej zewnętrzny wygląd.

Z EP 0 822 308 znana jest zawiasa tego rodzaju której pierwsza część zawiera część przegubową, której zewnętrzny przekrój poprzeczny jest mniejszy od takiego przekroju części przegubowej drugiej części zawiasy. Część przegubowa o większym zewnętrznym przekroju otoczona jest osłoną, która rozciąga się przez część długości drugiej części przegubowej. Wystaje ona poza drugą część przegubową w kierunku prostopadłym do osi przegubu, tak że utworzona jest swobodna przestrzeń, która umożliwia regulację części przegubowych względem siebie. Przestawienie pierwszej części zawiasy ku kołpakowi osłonowemu następuje niezależnie od względnego położenia części zawiasy.

Dlatego u podstaw wynalazku leży zadanie stworzenia zawiasy do drzwi, okien i tym podobnych, w której zdolność do regulacji zapewniona jest bez wyżej wymienionych niedogodności.

Zgodnie z wynalazkiem zawiasa do drzwi, okien, i tym podobnych, z ościeżnicową częścią zawiasy mocowaną na stałej ościeżnicy drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jedną skrzydłową częścią zawiasy mocowaną na skrzydle drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jednym pionowym trzpieniem zawiasy, przechodzącym przez umieszczone nad sobą przegubowe części zawiasy, dla przegubowego obrotowego połączenia części zawiasy oraz ze środkami przewidzianymi w co najmniej jednej z części zawiasy, za pomocą których trzpień zawiasy przemieszczany jest i ustalany poprzecznie do jego osi wzdłużnej, dookoła drogi przestawiania, przy czym część przegubowa ościeżnicowej części zawiasy albo skrzydłowej części zawiasy ma pole powierzchni przekroju, które jest mniejsze niż pole powierzchni przekroju drugiej części zawiasy, tak, że zewnętrzny obwód przekroju jednej części zawiasy jest, przynajmniej w kierunku przestawiania, mniejszy niż obwód przekroju drugiej części zawiasy, charakteryzuje się tym, że przewidziana jest co najmniej jedna tuleja zakrywająca, obejmująca co najmniej częściowo część przegubową co najmniej jednej części zawiasy, rozciągająca się na długości części przegubowej mającej mniejszą powierzchnię przekroju poprzecznego, przy czym wewnętrzna powierzchnia przekroju tulei zakrywającej ma takie rozmiary, że pomiędzy jej wewnętrzną

PL 197 889 B1 powierzchnią boczną i zewnętrzną powierzchnią obwodową obejmowanej części przegubowej utworzona jest szczelina, której szerokość jest przynajmniej tak duża, jak droga przestawiania, i że na drugiej części zawiasy, po stronie czołowej, skierowanej do pierwszej części zawiasy, przewidziane są środki mocujące do ustalania tulei zakrywającej.

Korzystnie, tuleja zakrywająca ma wycięcie, przez które dostępne są środki do przestawiania trzpienia zawiasy w celu uruchomienia.

Korzystnie dalej, środki mocujące i tuleja zakrywająca tworzą połączenie zatrzaskowe.

Przy tym, środki mocujące zawierają mocującą część konstrukcyjną otaczającą promieniowo trzpień zawiasy, która ma na swojej powierzchni bocznej co najmniej jedno zagłębienie, korzystnie, rowek obwodowy, w który wprowadzony jest co najmniej jeden nosek zatrzaskowy znajdujący się na wewnętrznej powierzchni tulei zakrywającej.

Zgodnie z dalszą cechą wynalazku, tuleja zakrywająca na swoim wolnym, czołowym końcu ma kołpak zakrywający, zamykający przynajmniej w zasadzie stronę czołową.

Kołpak zakrywający ma przedłużenie wprowadzone do tulei zakrywającej, w którym umieszczony jest, co najmniej jeden nosek zatrzaskowy znajdujący się na wewnętrznej powierzchni tulei zakrywającej.

Dalej, zgodnie z wynalazkiem, przewidziane jest urządzenie do przestawiania wysokości położenia co najmniej jednej skrzydłowej części zawiasy, nad przynajmniej jedną ościeżnicową częścią zawiasy, w kierunku wzdłużnej osi trzpienia zawiasy dookoła pionowej drogi przestawiania i pomiędzy dolną stroną kołpaka zakrywającego i skierowaną do niej czołową stroną zakrytej części zawiasy istnieje odstęp, który odpowiada przynajmniej długości pionowej drogi przestawiania.

Korzystnie, na części zawiasy, która ma większy zewnętrzny przekrój poprzeczny, znajduje się druga tuleja zakrywająca, która przynajmniej częściowo obejmuje tę część zawiasy.

Korzystnie wreszcie, zewnętrzny przekrój poprzeczny drugiej tulei zakrywającej odpowiada przynajmniej w zasadzie zewnętrznemu przekrojowi poprzecznemu tulei zakrywającej.

Rozwiązanie zawiasy według wynalazku ma tę zaletę, że przez wymianę tulei zakrywającej można ją dostosować pod względem zarysu zewnętrznego i ewentualnie barwy do danych wymagań i potrzeb. W ten sposób nie są już konieczne różne części zawiasy, które różnią się od siebie kształtem i barwą, lecz optyczne dopasowanie zawiasy jest możliwe przez przygotowanie technicznie funkcjonalnie wykonanej zawiasy i różnie ukształtowanych i różnobarwnych tulei zakrywających. Dzięki temu można zmniejszyć koszty produkcji i magazynowania.

Ponieważ w zawiasie według wynalazku jest możliwe przemieszczenie jednej części zawiasy względem trzpienia zawiasy bez zmiany zewnętrznego zarysu zawiasy zadanego przez tuleję zakrywającą, to proces regulacji pozostaje bez wpływu na optyczny obraz zawiasy.

Przemieszczanie trzpienia zawiasy w części zawiasy poprzecznie do jego kierunku wzdłużnego może odbywać się w znany sposób, na przykład przez biegnące prostopadle do wzdłużnej osi trzpienia zawiasy wrzeciono nastawcze, które uruchamia tuleję prowadzącą przyjmującą trzpień zawiasy w podłużnym wzdłużnym wybraniu części zawiasy, albo przez biegnące równolegle do wzdłużnej osi trzpienia zawiasy wrzeciono nastawcze, które uruchamia kamień jarzma, który wchodzi w rowek tulei prowadzącej, w kształcie linii śrubowej. Gdy wrzeciono nastawcze biegnie prostopadle do wzdłużnej osi trzpienia zawiasy, to tuleja zakrywająca ma korzystnie co najmniej jedno wycięcie, przez które są dostępne w celu uruchomienia wrzeciona nastawcze.

Umocowanie tulei zakrywającej ma miejsce na drugiej części zawiasy za pomocą środków mocujących przewidzianych na jej stronie czołowej zwróconej do części zawiasy.

W celu ustalenia tulei zakrywającej środki mocujące i tuleja zakrywająca tworzą połączenie zatrzaskowe. Gdy tuleja zakrywającą ma na swoim wolnym końcu po stronie czołowej kołpak zakrywający zamykający co najmniej w zasadzie stronę czołową, kołpak zakrywający otrzymuje z jednej strony wygląd zewnętrzny prawie nie do odróżnienia od części zawiasy, a z drugiej strony zabezpiecza się środki do poprzecznego przemieszczania trzpienia zawiasy w części zawiasy niezawodnie przed wnikaniem zanieczyszczeń.

Co najmniej jedno wgłębienie w kołpaku zamykającym, na jego powierzchni bocznej, w które można wprowadzać, do wyboru, co najmniej jeden występ zatrzaskowy przewidziany na wewnętrznej powierzchni tulei zakrywającej, jest wykonane w tym sensie symetrycznie, że możliwe jest nasadzenie tulei zakrywającej jednym albo drugim końcem względem środków mocujących.

Dzięki zastosowanym środkom powoduje się, że możliwe staje się także przemieszczanie części zawiasy względem siebie w kierunku wzdłużnym trzpienia zawiasy, przy czym nie dochodzi do

PL 197 889 B1 wytwarzania się takich widocznych od zewnątrz szczelin względnie do zmiany widocznych środków szczelinowych.

W przypadku opisanych postaci wykonania wynalazku osłania się tulejami zakrywającymi tylko jedne zawiasowe części, tak, że jest widoczna część przegubowa drugiej części zawiasy, ale również można wyposażyć tę część przegubową w tuleję zakrywającą, której zarys zewnętrzny jest wtedy korzystnie dopasowany do zewnętrznego zarysu zakrywających tulei części przegubowych jednego trzpienia zawiasy. Rozumie się, że te tuleje zakrywające nie muszą mieć z częściami przegubowymi żadnej szczeliny odpowiadającej przynajmniej drodze przestawienia. Ustalenie może odbywać się w taki sam sposób jak ustalenie innych tulei zakrywających.

Dalsza możliwość mocowania polega na tym, że wewnętrzny zarys względnie cienkościennej tulei zakrywającej jest mniejszy niż zewnętrzny zarys części przegubowej, tak, że tuleja może być nasunięta i ewentualnie zakleszczona przez roztłaczanie w obszarze sprężystym materiału podstawowego.

Wynalazek w przykładach wykonania został przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wycinkowo dwuczęściową zawiasę w stanie zamontowania w widoku na skrzydło; fig. 2 - tę samą zawiasę również w stanie zamontowania w widoku równolegle do płaszczyzny skrzydła (widok A na Fig. 1); fig. 3 - tę samą zawiasę ponownie w stanie zamontowania w widoku od góry (widok B na Fig. 1); fig. 4 - w przekroju wzdłużnym przykład wykonania zawiasy według Fig. 1 do 3; fig. 5 - trzyczęściową zawiasę w stanie zamontowania w widoku perspektywicznym; fig. 6 - w przekroju wzdłużnym tę samą zawiasę w płaszczyźnie przekroju równoległej do skrzydła; fig. 7 - tę samą zawiasę w przekroju wzdłużnym prostopadłym do fig. 6; fig. 8 - w przekroju poprzecznym część zawiasy w stanie zamontowania, która obejmuje środki do przestawiania trzpienia zawiasy w kierunku poprzecznym pierwszego rozwiązania; fig. 9 - w przekroju poprzecznym inną część zawiasy, odpowiadającą fig. 8, która obejmuje środki do poprzecznego przemieszczania trzpienia zawiasy innego rozwiązania (przekrój IX-IX na fig. 1), a fig. 10 - oddzielnie tuleję zakrywającą i kołpak zakrywający.

Przykład wykonania zawiasy oznaczony jako całość odnośnikiem liczbowym 100 na fig. 1 do 4 obejmuje ościeżnicową część zawiasy 10 umieszczoną po stronie stałej ościeżnicy 1, zwróconej do skrzydła 2, oraz skrzydłową część zawiasy 20 umocowaną po stronie skrzydła zwróconej do ościeżnicy 1. Części zawiasy 10, 20 mogą obracać się względem siebie dookoła osi przegubowej 9 utworzonej przez trzpień zawiasy 8 (Fig. 4).

Do umocowania zarówno ościeżnicowej części zawiasy 10, jak i skrzydłowej części zawiasy 20, służą w danym przypadku nie przedstawione na rysunku śruby i kołki mocujące. Ościeżnica 1 i skrzydło 2 nie stykają się bezpośrednio ze sobą, lecz tworzą wręg z pozornym rowkiem po stronie licowej (fig. 3).

Skrzydłowa część zawiasy 20 jest wyposażona w środki do przemieszczania i ustalania trzpienia zawiasy w kierunku biegnącym poprzecznie do jego wzdłużnej osi 9, które w przykładzie wykonania przedstawionym na Fig. 4 obejmują tuleję łożyskową 11 otaczającą promieniowo trzpień zawiasy 8. Tuleja łożyskowa ma na swojej zewnętrznej powierzchni bocznej wzdłużne uzębienie 12, które zazębia się z przeciwuzębieniem, które z kolei ma średnicę wewnętrzną przekraczającą zewnętrzny obwód tulei łożyskowej w kierunku poprzecznym do wzdłużnej osi 9. W celu przestawienia trzpienia zawiasy 8 względem skrzydłowej części zawiasy 10 przewiduje się wrzeciono nastawcze 14, które wchodzi w gwintowany otwór przelotowy 15 wyrobiony w trzpieniu zawiasy, biegnący w kierunku przestawienia, i jest ułożyskowany obrotowo na stałe w skrzydłowej części zawiasy w kierunku przestawienia.

Część przegubowa 13 skrzydłowej części zawiasy 20 ma średnicę zewnętrzną 16, która jest mniejsza niż średnica zewnętrzna 17 części przegubowej 18 ościeżnicowej części zawiasy 10. Część przegubowa 13 skrzydłowej części zawiasy 20 jest otoczona tuleją zakrywającą oznaczoną w całości odnośnikiem liczbowym 40, której zewnętrzna powierzchnia obwodowa 41 jest współliniowa z zewnętrzną powierzchnią obwodową przegubowej części 18 ościeżnicowej części zawiasy 10, wyposażonej również w tuleję zakrywającą 50.

Tuleja zakrywająca 40 i średnica zewnętrzna 16 części przegubowej 13 mają takie wymiary, że pomiędzy wewnętrzną powierzchnią boczną 42 tulei zakrywającej 40 i zewnętrzną średnicą 16 części przegubowej 13 istnieje szczelina 43, której szerokość odpowiada co najmniej drodze przestawienia w kierunku poprzecznym zaznaczonym strzałką P. Na fig. 4 trzpień zawiasy 8 znajduje się w swoim położeniu środkowym, tak że szczelina 43 ma tę samą wielkość po obydwóch stronach przegubowej części 13. Rozumie się, że stosunki zmieniają się, gdy dokonuje się przesunięcia trzpienia zawiasy w kierunku poprzecznym P.

PL 197 889 B1

Przedstawiony u góry na fig. 4, od strony czołowej, koniec tulei zakrywającej 40 jest zamknięty kołpakiem zakrywającym 44. Tuleja zakrywająca 40 ma ponadto boczne wycięcie 46, przez które jest dostępne wrzeciono nastawcze 14.

Przegubowa część 18 ościeżnicowej części zawiasy 10 obejmuje centralne wzdłużne wycięcie 21, które służy jako przesuwne we wzdłużnym kierunku 9 gniazdo tulei łożyskowej 19 trzpienia zawiasy 8. Na swoim końcu przedstawionym u dołu fig. 4 centralne wzdłużne wycięcie 21 przechodzi w gwintowany otwór przelotowy 22, który ma większą średnicę wewnętrzną, w który wchodzi uruchomiane z dolnego końca gwintowanego otworu przelotowego 22 wrzeciono 23, na którym opiera się tuleja łożyskowa 19. Przestawienie zawiasy 100 w kierunku wzdłużnym 9 może odbywać się w ten sposób, że wrzeciono 23 wkręca się albo wykręca z gwintowanego otworu przelotowego 22, ponieważ w ten sposób zmienia się względne położenie pomiędzy tuleją łożyskową 19 i częścią przegubową 18, a w ten sposób także i pomiędzy trzpieniem zawiasy i częścią przegubową 18 ościeżnicowej części zawiasy 10.

W celu umocowania kołpaka zakrywającego 40 ma on na swoim końcu, po stronie czołowej, zwróconym do ościeżnicowej części zawiasy 10 większą liczbę nosków zatrzaskowych 25 wystających poza jego wewnętrzny obwód (porównaj fig. 10), które wchodzą w obwodowy rowek 24 przewidziany na górnym, według fig. 4, końcu po stronie czołowej, tulei łożyskowej 19. Zdejmowanie albo nasadzanie tulei zakrywającej 40 może odbywać się drogą sprężystego odkształcenia nosków zatrzaskowych 25.

Jak widać ponadto z fig. 10, tuleja zakrywająca 40 ma na swoim górnym według fig. 10 końcu także noski zatrzaskowe 25', których wymiary i rozmieszczenie odpowiadają wymiarom i rozmieszczeniu nosków zatrzaskowych 25. Zgodnie z tym kołpak zakrywający 44 ma dające się wsuwać do środka tulei zakrywającej 40 przedłużenie 45, które obejmuje rowek okrężny 46 odpowiadający pod względem swoich wymiarów rowkowi okrężnemu 24.

Zawiasa przedstawiona na fig. 5 do 7, oznaczona w całości odnośnikiem liczbowym 200, odpowiada pod względem swojego działania, w zasadzie, zawiasie przedstawionej na fig. 1 do 4, a części konstrukcyjne odpowiadające ich działaniu są wyposażone w te same odnośniki liczbowe, lecz oznaczone jednak znakiem '. Jeżeli w dalszym tekście nie wspomina się o nich jakoś szczególnie, to w celu uniknięcia powtórzeń należy odnieść się do rozwiązań odpowiednich części konstrukcyjnych. Ościeżnicowa część zawiasy 10' obejmuje jednak górną część przegubową 26 i dolną część przegubową 27, pomiędzy którymi jest umieszczona część przegubowa 28 skrzydłowej części zawiasy 20'. Ta ostatnia część jest wyposażona w środki 30' do przestawiania trzpienia zawiasy 8' poprzecznie do jego kierunku wzdłużnego 9', które mogą być zrealizowane technicznie w sposób wyjaśniony za pomocą fig. 4 albo w inny sposób. Na przykład w tym miejscu należy odnieść się do fig. 8, na której środki 30' obejmują wrzeciono nastawcze 31 rozciągające się równolegle do wzdłużnej osi 9', które przemieszcza w kierunku 9' kamień jarzma 32, który wchodzi w nie przedstawiony na rysunku rowek w kształcie śruby, przewidziany w zewnętrznej obwodowej powierzchni tulei łożyskowej 33 otaczającej trzpień zawiasy, a tuleja łożyskowa 33 obraca się z przesunięciem bocznym dookoła osi obrotu utworzonej przez przystawkę 34 wchodzącą do wnętrza przegubowej części 28.

Jak widać zwłaszcza na fig. 6 i 7, zawiasa 200 ma także wrzeciono 23', za pomocą którego trzpień zawiasy 8' przesuwa się w sposób, który odpowiada sposobowi przykładu wykonania przedstawionego za pomocą fig. 1 do 4.

Części przegubowe 26, 27 ościeżnicowych części zawiasy 10' mają średnice 35, 36 mniejsze niż średnice skrzydłowej części zawiasy 20', tak, że ponownie są obecne tuleje zakrywające 40' razem z kołpakami zakrywającymi 44', których rozwiązania i działanie odpowiadają rozwiązaniom i działaniu wyjaśnionym za pomocą fig. 10.

W przeciwieństwie do zawiasy 100 przedstawionej na fig. 1 do 4 urządzenia 30' do przestawiania trzpienia zawiasy 8' w kierunku poprzecznym nie przewiduje się w części zawiasy, która ma mniejszy przekrój zewnętrzny i jest wyposażona w tuleję zakrywającą, lecz w leżącej pomiędzy nimi skrzydłowej części zawiasy o większym przekroju poprzecznym. Stąd ustalenie tulei zakrywającej ma miejsce nie bezpośrednio na tulei łożyskowej 19', lecz na pierścieniu mocującym 35. Ten pierścień mocujący 35 ma promieniowe przedłużenie 36, które wchodzi w centralne podłużne wycięcie skrzydłowej części zawiasy 20'. Na jej stronach zwróconych do ościeżnicowych części zawiasy 10' przylega promieniowe przedłużenie 36, którego średnica zewnętrzna prawie odpowiada zewnętrznej średnicy części przegubowej 28 skrzydłowej części zawiasy 20' i które jest wyposażone w okrężny rowek do ustalania tulei zakrywającej 40'. Pierścień mocujący 35 ma centralne wycięcie 37 do przepuszczenia

PL 197 889 B1 trzpienia zawiasy 8', które jest rozszerzone w kierunku drogi przestawiania P w celu umożliwienia w ten sposób poprzecznego przemieszczenia trzpienia zawiasy 8'.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zawiasa do drzwi, okien, i tym podobnych, z ościeżnicową częścią zawiasy mocowaną na stałej ościeżnicy drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jedną skrzydłową częścią zawiasy mocowaną na skrzydle drzwi, okna, lub tym podobnych, z co najmniej jednym pionowym trzpieniem zawiasy, przechodzącym przez umieszczone nad sobą przegubowe części zawiasy, dla przegubowego obrotowego połączenia części zawiasy oraz ze środkami przewidzianymi w co najmniej jednej z części zawiasy, za pomocą których trzpień zawiasy przemieszczany jest i ustalany poprzecznie do jego osi wzdłużnej, dookoła drogi przestawiania, przy czym część przegubowa ościeżnicowej części zawiasy albo skrzydłowej części zawiasy ma pole powierzchni przekroju, które jest mniejsze niż pole powierzchni przekroju drugiej części zawiasy, tak, że zewnętrzny obwód przekroju jednej części zawiasy jest, przynajmniej w kierunku przestawiania, mniejszy niż obwód przekroju drugiej części zawiasy, znamienna tym, że przewidziana jest co najmniej jedna tuleja zakrywająca (40), obejmująca co najmniej częściowo część przegubową co najmniej jednej części zawiasy, rozciągająca się na długości części przegubowej mającej mniejszą powierzchnię przekroju poprzecznego, przy czym, wewnętrzna powierzchnia przekroju tulei zakrywającej (40) ma takie rozmiary, że pomiędzy jej wewnętrzną powierzchnią boczną (42) i zewnętrzną powierzchnią obwodową (41) obejmowanej części przegubowej utworzona jest szczelina (43), której szerokość jest przynajmniej tak duża, jak droga przestawiania i, że na drugiej części zawiasy, po stronie czołowej skierowanej do pierwszej części zawiasy, przewidziane są środki mocujące do ustalania tulei zakrywającej (40).
2. 2. Zawiasa według zastrz. 1, znamienna tym, że tuleja zakrywająca (40) ma wycięcie (46), przez które dostępne są środki do przestawiania trzpienia zawiasy w celu ich uruchomienia.
3. 3. Zf^\^i£^^£a według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że śr^c^c^^i mocujące i tuleja zakrywająca (40) tworzą połączenie zatrzaskowe.
4. 4. Z^>wi^^^ według zastrz. 3, znamienna tym, że środki mocujące z^\^i^r^^j£^. część konstrukcyjną otaczającą promieniowo trzpień zawiasy (8, 8'), która ma na swojej powierzchni bocznej co najmniej jedno zagłębienie, korzystnie, rowek obwodowy (24), w który wprowadzony jest co najmniej jeden nosek zatrzaskowy (25, 25') znajdujący się na wewnętrznej powierzchni tulei zakrywającej (40, 40').
5. 5. Zawiasa według 1 albo 2, znamienna tym. żeRij zakrywająca (40, 40') na swoim wolnym, czołowym końcu ma kołpak zakrywający (44), zamykający przynajmniej w zasadzie stronę czołową.
6. 6. Zawiasa według zastrz. 5, znamienna tym, że kołpak zakrywający (44) ma przedłużenie wprowadzone do tulei zakrywającej (40, 40'), w którym umieszczony jest, co najmniej jeden nosek zatrzaskowy (25, 25') znajdujący się na wewnętrznej powierzchni tulei zakrywającej (40, 40').
7. 7. Zawiasa według zas-trz. 1, zn^i^i^i^i^^ tym, że pr^^\^ii^^i^r^^ (est urządzenie do nia wysokości położenia co najmniej jednej skrzydłowej części zawiasy (20, 20'), nad przynajmniej jedną ościeżnicową częścią zawiasy (10, 10'), w kierunku wzdłużnej osi (9, 9') trzpienia zawiasy (8, 8'), dookoła pionowej drogi przestawiania, i że pomiędzy dolną stroną kołpaka zakrywającego (44) i skierowaną do niej czołową stroną zakrytej części zawiasy istnieje odstęp, który odpowiada przynajmniej długości pionowej drogi przestawiania.
8. 8. Zawiasa według zastrz. 1, znamienna tym, że na części zawiasy, która ma większy zewnętrzny przekrój poprzeczny, znajduje się druga tuleja zakrywająca (50), która przynajmniej częściowo obejmuje tę część zawiasy.
9. 9. Zawiasa według zas-trz. 8, znamienna tym, że zewnętrzny pi^^^l^r^<^j poprzeczny drugiej tulei zakrywającej (50) odpowiada przynajmniej w zasadzie zewnętrznemu przekrojowi poprzecznemu tulei zakrywającej (40).