PL196841B1

PL196841B1 - Hydrofilowy wyrób bawełniany, sposób wytwarzania hydrofilowego wyrobu bawełnianego i zastosowanie hydrofilowego wyrobu bawełnianego

Info

Publication number: PL196841B1
Application number: PL357249A
Authority: PL
Inventors: Dit Picard Bernard Louis
Original assignee: Georgia Pacific France
Priority date: 1999-06-16
Filing date: 2000-06-13
Publication date: 2008-02-29
Also published as: EP1167605A1; WO2000076384A1; DE60005004T2; US6998360B1; ATE397112T1; EP1167605B1; PT1189531E; ES2309025T3; EP1189531B1; PL357249A1; EP1189531A1; ES2204671T3; FR2795100B1; ATE248551T1; DE60005004D1; FR2795100A1; DE60039045D1

Abstract

1. Hydrofilowy wyrób bawe lniany utworzony ca lkowi- cie z w lókien bawe lnianych, zawieraj acy co najmniej pierwsz a i drug a warstw e zewn etrzn a, znamienny tym, ze pierwsza warstwa (2, 5, 9, 14, 17, 22) jest utworzona z drobnych w lókien o wska zniku mikronowym wynosz acym od 2 do 5 µg/cal, które tworz a mi ekk a powierzchni e licow a, a druga warstwa (3, 6, 10, 13, 18, 23) jest utworzona z w lókien o wy zszym wska zniku mikronowym wynosz acym od 4 do 10 µg/cal, które tworz a szorstk a powierzchni e licow a, przy czym róznica pomi edzy wska znikami mikronowymi tych dwóch warstw zewn etrznych wynosi co najmniej 1 µg/cal. 10. Sposób wytwarzania hydrofilowego wyrobu bawe lnia- nego utworzonego ca lkowicie z w lókien bawe lnianych, zawie- raj acych co najmniej pierwsz a i drug a warstw e zewn etrzn a, znamienny tym, ze ka zd a zewn etrzn a warstw e (22, 23) poddaje si e uwadnianiu za pomoc a strumieni wody, których osie znajduj a si e w pewnej danej odleg losci od siebie, przy czym ta odleglosc jest rózna pomi edzy strumieniami stoso- wanymi w przypadku pierwszej warstwy (22) utworzonej z w lókien o wska zniku mikronowym wynosz acym od 2 do 5 µg/cal i strumieniami stosowanymi w przypadku drugiej warstwy (23) utworzonej z w lókien o wska zniku mikrono- wym wynosz acym od 4 do 10 µg/cal i co najmniej o 1 µg/cal wi ekszym od wska znika mikronowego pierwszej warstwy (22), tworz ac zewn etrzne warstwy zawieraj ace w swojej powierzch- ni rowki (26, 28) znajduj ace si e w ró znym odst epie. PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 196841 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 357249 ⁽¹³⁾ (22) Data zgłoszenia: 13.06.2000 ^{(51) Int.Cl.}

A47K 7/00 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: D04H 1/46 (2006.01)

13.06.2000, PCT/FR00/01635 D04H 1/02 (2006.01) (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

21.12.2000, WO00/76384 PCT Gazette nr 51/00

Hydrofilowy wyrób bawełniany, sposób wytwarzania hydrofilowego wyrobu bawełnianego i zastosowanie hydrofilowego wyrobu bawełnianego

(30) Pierwszeństwo: 16.06.1999,FR,99/07612	(73) Uprawniony z patentu: GEORGIA-PACIFIC FRANCE,Kunheim,FR
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 26.07.2004 BUP 15/04	(72) Twórca(y) wynalazku: Bernard Louis Dit Picard, Amfreville la Campagne,FR
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 29.02.2008 WUP 02/08	(74) Pełnomocnik: Kuczyńska Teresa, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o.

(57) 1. Hydrofilowy wyrób bawełniany utworzony całkowicie z włókien bawełnianych, zawierający co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, znamienny tym, że pierwsza warstwa (2, 5, 9, 14, 17, 22) jest utworzona z drobnych włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μg/cal, które tworzą miękką powierzchnię licową, a druga warstwa (3, 6, 10, 13, 18, 23) jest utworzona z włókien o wyższym wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal, które tworzą szorstką powierzchnię licową, przy czym różnica pomiędzy wskaźnikami mikronowymi tych dwóch warstw zewnętrznych wynosi co najmniej 1 μg/cal.

10. Sposób wytwarzania hydrofilowego wyrobu bawełnianego utworzonego całkowicie z włókien bawełnianych, zawierających co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, znamienny tym, że każdą zewnętrzną warstwę (22, 23) poddaje się uwadnianiu za pomocą strumieni wody, których osie znajdują się w pewnej danej odległości od siebie, przy czym ta odległość jest różna pomiędzy strumieniami stosowanymi w przypadku pierwszej warstwy (22) utworzonej z włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μρ/cal i strumieniami stosowanymi w przypadku drugiej warstwy (23) utworzonej z włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal i co najmniej o 1 μρ/cal większym od wskaźnika mikronowego pierwszej warstwy (22), tworząc zewnętrzne warstwy zawierające w swojej powierzchni rowki (26, 28) znajdujące się w różnym odstępie.

PL 196 841 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest hydrofilowy wyrób bawełniany, sposób wytwarzania hydrofilowego wyrobu bawełnianego i zastosowanie hydrofilowego wyrobu bawełnianego.

Hydrofilowy wyrób bawełniany jest złożony całkowicie z włókien bawełnianych i jest przeznaczony zwłaszcza do celów kosmetycznych, a mianowicie do makijażu i ewentualnie demakijażu skóry.

Większość wyrobów bawełnianych znajdujących się na rynku ma postać przyciętych formatów, a mianowicie formatów okrągłych, owalnych albo kwadratowych do demakijażu, które mają zewnętrzne powierzchnie o identycznym składzie włóknistym. W czasie stosowania tych wyrobów nie jest możliwe dokonanie zróżnicowania stosowania pomiędzy dwiema powierzchniami wyrobu, jeżeli jest pożądane stosowanie jednej szczególnej powierzchni do makijażu nakładając na przykład płyn: mleczko, płyn kosmetyczny albo krem, i drugiej powierzchni do demakijażu oczyszczając skórę drogą wycierania i lekkiego obcierania.

Ze zgłoszenia patentowego nr 0 750 062 są znane wyroby do czyszczenia skóry, które są jednocześnie miękkie dla skóry i wystarczająco wytrzymałe dla umożliwienia tarcia po skórze bez wywoływania jej podrażnienia albo obrażeń. Działanie tarcia umożliwia usuwanie zanieczyszczeń i obumarłych komórek powierzchni skóry. Te wyroby mają podłoże z włókniny, korzystnie nawilżone, które ma gramaturę od 20 do 150 g/m² i charakteryzuje się specyficznym współczynnikiem tarcia. Podłoże składa się korzystnie przynajmniej częściowo z długich włókien, które mogą oddzielać się od głównej powierzchni pod działaniem tarcia pozostając jednocześnie przyczepione do podłoża. Podłoże może składać się z mieszaniny włókien hydrofilowych i hydrofobowych albo z włókien czysto hydrofilowych albo czysto hydrofobowych.

Co najmniej jedna strona czołowa stosowanego wyrobu albo podłoża zapewnia w zasadzie czyszczącą funkcję skóry. Służy ona jednocześnie jako podłoże wyrobów czyszczących albo do demakijażu, takich jak płyny kosmetyczne albo mleczka toaletowe. W przypadku, gdy wyrób czyszczący skórę byłby utworzony tylko z tego podłoża, to dwie powierzchnie licowe wyrobu nie różnią się od siebie i można je wykorzystywać niezależnie od siebie do czyszczenia skóry.

Z europejskiego opisu patentowego nr 0 851 052 jest znany baweł niany tampon do demakija ż u, stosowany zwłaszcza w kosmetyce, składający się co najmniej z dwóch warstw. W celu uniknięcia strat włókien z jednoczesnym zachowaniem jakości pod względem miękkości i wchłaniania włókna warstwy zewnętrznej są dłuższe niż włókna warstwy albo warstw środkowych. Grubość warstwy albo warstw środkowych jest korzystnie większa niż grubość warstw zewnętrznych. Takie wyroby nie mają już różnych powierzchni licowych umożliwiających specyficzne stosowanie do twarzy.

Wyroby bawełniane do demakijażu są złożone najczęściej z mieszaniny włókien bawełnianych o różnej jakości albo z mieszaniny włókien bawełnianych i innych włókien zgodnie z przewidywanym wyrobem albo stosowanym sposobem produkcji. Takie wyroby mają jednorodny skład na całej swojej grubości. Niektóre inne wyroby są utworzone z kilku warstw albo podkładów włókien. Z tego co powiedziano poprzednio wynika wyraźnie, że dwie warstwy zewnętrzne mają zawsze skład identyczny i nie można ich różnicować.

Stąd istnieje potrzeba opracowania wyrobów bawełnianych, które mają dwie różne powierzchnie licowe umożliwiające zróżnicowanie stosowania pomiędzy dwiema powierzchniami licowymi, a zwłaszcza stosowanie w kosmetyce: jedna powierzchnia licowa do demakijażu albo czyszczenia skóry i druga powierzchnia licowa do makijażu drogą przykładania wyrobu do skóry.

W dziedzinie wycierania przemysł owego z europejskiego opisu patentowego nr 0 826811 jest znany złożony włókninowy materiał chłonny, który ma powierzchnię elastyczną i powierzchnię szorstką. Ten materiał składa się co najmniej z dwóch nałożonych na siebie pokładów włókien, połączonych ze sobą drogą wzajemnego przenikania włókien w kierunku grubości, przy czym jednak pierwszy pokład włókien jest utworzony całkowicie albo częściowo z termotopliwych włókien syntetycznych wybranych korzystnie z klasy poliolefin, a drugi pokład włókien jest utworzony z włókien naturalnych i ewentualnie sztucznych i ewentualnie syntetycznych, cieńszych niż włókna pierwszego pokładu. Włókna syntetyczne wchodzące do kompozycji pierwszego pokładu włókien umożliwiają wykonanie szorstkiej powierzchni wyrobu. Ten efekt szorstkości uzyskuje się drogą reorientacji włókien syntetycznych, tak aby miały one wolne końce albo pozorne węzełki na zewnętrznej powierzchni licowej, albo drogą stapiania wolnych końców włókien syntetycznych.

Ten wyrób nie jest przeznaczony do stosowania w kosmetyce, lecz jest przystosowany do wytwarzania półczyszczących i bardzo chłonnych wyrobów do wycierania.

PL 196 841 B1

Celem wynalazku jest opracowanie wyrobu bawełnianego do demakijażu, który ma dwie różne powierzchnie licowe. Pierwszą powierzchnię licową określa się jako powierzchnię szorstką i ma ona za zadanie oczyszczanie skóry, a zwłaszcza do demakijażu, na przykład za pomocą mleczka albo płynu kosmetycznego. Druga powierzchnia licowa jest powierzchnią miękką i umożliwia nałożenie produktu do makijażu, mleczka, płynu kosmetycznego albo kremu na twarz albo na skórę. Powierzchnie licowe rozróżnia się drogą dotyku i w danym przypadku dodatkowo wzrokowo.

Celem wynalazku jest także zaproponowanie wyrobu naturalnego złożonego wyłącznie z włókien naturalnych bez dodatku włókien sztucznych i ewentualnie syntetycznych, ani spoiwa, umożliwiając zresztą łatwe zawracanie odpadów wytworzonych w procesie produkcyjnym.

Hydrofilowy wyrób bawełniany utworzony całkowicie z włókien bawełnianych, zawierający co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierwsza warstwa jest utworzona z drobnych włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μg/cal, które tworzą miękką powierzchnię licową, a druga warstwa jest utworzona z włókien o wyższym wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal, które tworzą szorstką powierzchnię licową, przy czym różnica pomiędzy wskaźnikami mikronowymi tych dwóch warstw zewnętrznych wynosi co najmniej 1 μg/cal.

Pierwsza warstwa ma wskaźnik mikronowy wynoszący od 2,8 do 4,2 μg/cal, a druga warstwa ma wskaźnik mikronowy wynoszący od 5 do 8,5 μg/cal.

Zewnętrzne warstwy mają gramaturę co najmniej 8 g/m². Pomiędzy zewnętrznymi warstwami jest umieszczona ponadto co najmniej jedna środkowa warstwa.

Zewnętrzne warstwy zawierają w swojej powierzchni rowki, przy czym odstęp pomiędzy rowkami jednej z zewnętrznych warstw jest mniejszy niż odstęp pomiędzy rowkami drugiej zewnętrznej warstwy.

Odstęp pomiędzy rowkami pierwszej zewnętrznej warstwy wynosi od 0,4 do 1,2 mm, a odstęp pomiędzy rowkami drugiej zewnętrznej warstwy wynosi od 1,2 do 3 mm.

Pierwsza zewnętrzna warstwa zawiera rowki oddalone o odstęp, przy czym ten odstęp wynosi od 0,4 do 1,2 mm, a druga zewnętrzna warstwa zawiera rowki usytuowane według pewnej sekwencji obejmującej kilka grup rowków, przy czym każda grupa rowków ma pewien odstęp pomiędzy rowkami, i ten odstęp wynosi od 0,4 do 1,2 mm, a każda grupa jest oddalona od grupy następnej o odległość, która wynosi od 1,2 do 4 mm.

Co najmniej jedna z zewnętrznych warstw zawiera odcisk.

Pierwsza zewnętrzna warstwa zawiera środek łagodzący rozłożony w zasadzie w powierzchni tej warstwy.

Sposób wytwarzania hydrofilowego wyrobu bawełnianego utworzonego całkowicie z włókien bawełnianych, zawierających co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, według wynalazku charakteryzuje się tym, że każdą zewnętrzną warstwę poddaje się uwadnianiu za pomocą strumieni wody, których osie znajdują się w pewnej danej odległości od siebie, przy czym ta odległość jest różna pomiędzy strumieniami stosowanymi w przypadku pierwszej warstwy utworzonej z włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μg/cal i strumieniami stosowanymi w przypadku drugiej warstwy utworzonej z włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal i co najmniej o 1 μg/cal większym od wskaźnika mikronowego pierwszej warstwy, tworząc zewnętrzne warstwy zawierające w swojej powierzchni rowki znajdujące się w różnym odstępie.

Zastosowanie hydrofilowego wyrobu bawełnianego, zawierającego co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierwsza warstwa jest utworzona z drobnych włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μg/cal, które tworzą miękką powierzchnię licową, a druga warstwa jest utworzona z włókien o wyższym wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal, które tworzą szorstką powierzchnię licową, przy czym różnica pomiędzy wskaźnikami mikronowymi tych dwóch warstw zewnętrznych wynosi co najmniej 1 μg/cal, zaś wyrób stosuje się do makijażu i ewentualnie demakijażu.

Wskaźnik mikronowy oznacza średnią masę włókien na jednostkę długości, w μg/cal, próbki badanego wyrobu bawełnianego. Ten wskaźnik jest związany bezpośrednio ze średnim przekrojem włókien, wyznacza on grubość włókien bawełnianych i mierzy się go za pomocą urządzenia pomiarowego, takiego jak SHEFFIELD Micronaire.

Obszerniejsze uściślenia na temat tego wskaźnika i sposób jego oznaczania są przedstawione w następującym opisie.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie w przekroju poprzecznym sposób wykonania wyrobu według

PL 196 841 B1 wynalazku, składającego się z dwóch warstw bawełnianych, fig. 2 - schematycznie w przekroju poprzecznym sposób wykonania wyrobu według wynalazku, składającego się z trzech warstw, fig. 3 - schematycznie w przekroju poprzecznym wariant wyrobu według wynalazku przedstawionego na fig. 2, fig. 4 - schematycznie w przekroju poprzecznym inny wariant wyrobu według wynalazku przedstawionego na fig. 2, fig. 5 - schematycznie w przekroju poprzecznym wyrób według wynalazku, zawierający cztery warstwy, fig. 6 - wyrób według wynalazku, który ma ponadto powierzchnie licowe zawierające rowki o różnych odstępach, a fig. 7 - schematycznie powierzchnię perforowanej listwy urządzenia do nawilżania, w którym listwa jest perforowana otworami według pewnej sekwencji.

Wyrób według wynalazku składa się całkowicie z naturalnych włókien bawełnianych i zawiera co najmniej dwie warstwy albo pokłady włókien, z których każdy ma zewnętrzną powierzchnię licową.

Pierwsza warstwa składa się z drobnych i miękkich włókien, które mają niski wskaźnik mikronowy.

Przeciwnie, warstwa druga składa się z włókien o większym przekroju, które mają wyższy wskaźnik mikronowy i w związku z tym dają efekt szorstkości.

Kilka czynników, takich jak gęstość liniowa i dojrzałość włókien bawełnianych, może zmieniać się i mieć wpływ na wartości wskaźnika mikronowego.

Wskaźnik mikronowy mierzy się za pomocą urządzenia typu SHEFFIELD Micronaire według określonej metody, na przykład metody ISO 2403 albo NF G 07-073.

Ten wskaźnik służy do charakteryzowania miękkości włókien bawełnianych. Jego miara opiera się na przepuszczalności powietrza przez masę bawełnianą w pewnych specyficznych warunkach, według dowolnej skali nazywanej skalą mikronową, skalibrowaną za pomocą serii bawełn (tuzin bawełn standardowych), którym przypisano wskaźniki mikronowe drogą porozumienia międzynarodowego. Przepuszczalność powietrza przez daną próbkę pobraną w zewnętrznej warstwie wyrobu według wynalazku (tworzącej badaną próbkę) mierzy się drogą odczytu oporu przy przechodzeniu strumienia powietrza przez aparat z przepływem powietrza na skali skalibrowanej w zależności od zmian natężenia przepływu powietrza albo różnicy ciśnień. Ta skala została uprzednio skalibrowana za pomocą szeregu bawełn wzorcowych.

Urządzenie zawiera wagę do pomiaru masy próbki, aparat z przepływem powietrza umożliwiający pomiar wskaźnika mikronowego, zawierający perforowany cylinder do ściskania zawierający próbkę i urządzenia konieczne do pomiaru przepuszczalności powietrza przez próbkę, takie jak pompa powietrzna, środki do regulacji strumienia powietrza albo ciśnienia przechodzącego przez próbkę w cylindrze do ściskania, manometr do odczytywania wymaganej różnicy ciśnień i przepływomierz do odczytywania natężenia przepływu powietrza przez próbkę oraz, jeżeli jest to konieczne, skalę skalibrowaną w wartościach wskaźnika mikronowego albo tablicę z przeliczeniem odczytów na wskaźnik mikronowy. Wzorcowanie i pobieranie próbek prowadzi się zgodnie z normami NF G 07-050 i NF G 07-062.

Na koniec oznacza się masę próbki. Próbkę wprowadza się do cylindra do ściskania w sposób jednorodny i w małych ilościach i umieszcza na swoim miejscu tłok do ściskania włókien, który na koniec blokuje się. Następnie otwiera się wlot powietrza pod odpowiednim ciśnieniem albo przy odpowiednim natężeniu przepływu i notuje różnicę ciśnień na skali przyrządu.

W przypadku aparatów, których skala jest skalibrowana w wartościach wskaźnika mikronowego, oblicza się średnią odczytów uzyskanych dla wszystkich próbek pobranych na tej samej próbie. W przypadku aparatów, których skala jest wzorcowana w innych jednostkach niż wartoś ci wskaź nika mikronowego, przekształca się bezpośrednie odczyty we wskaźniki mikronowe wychodząc z krzywej konwersji.

Wskaźnik mikronowy reprezentujący średnią masę włókien na jednostkę długości wyraża się w μg/cal.

Pierwsza warstwa wyrobu według wynalazku składa się z włókien bawełnianych, które mają wskaźnik mikronowy wynoszący od 2 do 5 μg/cal, a zwłaszcza od 2,8 do 4,2 μg/cal.

Warstwa druga składa się z włókien bawełnianych, które mają większy wskaźnik mikronowy wynoszący od 4 do 10 μg/cal, a zwłaszcza od 5 do 8,5 μg/cal. W przypadku znacznego zróżnicowania dwóch licowych powierzchni wyrobu ocenia się, że różnica pomiędzy wskaźnikami mikronowymi dwóch warstw zewnętrznych nie powinna być mniejsza niż 1 μg/cal.

Dla zilustrowania wartości wskaźnika mikronowego określono jego odpowiedniość w decitex, który jest również miarą masy włókna albo nitki na jednostkę długości, lecz który jest specyficzną miarą włókien sztucznych i syntetycznych. Te ostatnie mają profil regularny dla różnicy włókien naturalnych, których przekrój jest zmienny i zależy od stanu dojrzałości włókna. Na badanej próbce oznaczano, za pomocą metody odpowiadającej normie ASTM D 3818-79 (Miękkość i Wskaźnik dojrzałości

PL 196 841 B1 włókien bawełnianych), miękkość włókien bawełnianych, których średni wskaźnik mikronowy wynosi 7,82 μg/cal, stosowanych do warstwy zewnętrznej tworzącej szorstką powierzchnię licową. Miękkość albo miano włókien oceniono na 4,04 dtex, co jest wartością mniejszą niż miano włókien syntetycznych stosowanych do szorstkiej powierzchni licowej wyrobów do wycierania, opisanych w europejskim opisie patentowym nr 0 826 811.

Warstwy albo pokłady włókien bawełnianych tworzące wyrób według wynalazku mogą mieć gramaturę identyczną albo różną. Na przykład pierwsza warstwa utworzona z miękkich włókien, która ma niski wskaźnik mikronowy, może mieć gramaturę od 10 do 40 g/m², natomiast warstwa druga utworzona z włókien, które dają efekt szorstkości, może mieć gramaturę od 10 do 300 g/m². I odwrotnie, warstwa utworzona z miękkich włókien może mieć gramaturę od 10 do 300 g/m², natomiast warstwa utworzona z włókien, które dają efekt szorstkości, ma gramaturę od 10 do 40 g/m².

Inny przykład zilustrowany za pomocą fig. 1 jest wyrobem przeznaczonym do demakijażu 1 składającym się z dwóch warstw. Pierwsza warstwa zewnętrzna 2 ma niski wskaźnik mikronowy, natomiast druga warstwa zewnętrzna 3 ma wyższy wskaźnik mikronowy. Gramatura każdej z tych dwóch warstw wynosi od 50 do 250 g/m².

Wyrób może zawierać także więcej niż dwie warstwy i wtedy jedna albo więcej warstw środkowych są umieszczone pomiędzy dwiema warstwami zewnętrznymi pod warunkiem, że w celu uzyskania miękkiej oraz bardziej szorstkiej powierzchni licowej wskaźniki mikronowe włókien tworzących każdą z tych dwóch warstw zewnętrznych będą różne od warstwy do warstwy.

W celu uzyskania dostrzegalnego efektu zróżnicowania i neutralizacji dotyku warstwy środkowej albo jednej z warstw zewnętrznych istotne jest aby warstwy zewnętrzne miały minimalną gramaturę 8 g/m². W związku z tym zwiększenie gramatury każdej warstwy zewnętrznej wzmacnia to zróżnicowanie unikając zmniejszenia przewidywanego efektu wytworzonego na przykład przez miękkie włókna jednej warstwy zewnętrznej stykającej się z inną warstwą zewnętrzną utworzoną przez wymienione szorstkie włókna i mającą niższą gramaturę albo przez warstwę środkową o średnim wskaźniku mikronowym albo przez miękkie włókna warstwy środkowej umieszczonej bezpośrednio pod warstwą zewnętrzną utworzoną z wymienionych włókien szorstkich i mającą niższą gramaturę.

Przykłady składu wyrobów zawierających więcej niż dwie warstwy są przedstawione na fig. 2 do 5.

Warstwy albo pokłady włókien bawełnianych tworzące wyrób według wynalazku mogą mieć gramaturę identyczną albo różną. Na przykład pierwsza warstwa utworzona z miękkich włókien, które mają niski wskaźnik mikronowy, może mieć gramaturę wynoszącą od 10 do 40 g/m², a druga warstwa utworzona z włókien, które dają efekt szorstkości, może mieć gramaturę wynoszącą od 10 do 300 g/m². I odwrotnie, warstwa utworzona z miękkich włókien może mieć gramaturę wynoszącą od 10 do 300 g/m², a warstwa utworzona z włókien, które dają efekt szorstkości, może mieć gramaturę wynoszącą od 10 do 40 g/m².

Innym przykładem zilustrowanym na fig. 1 jest wyrób do demakijażu 1 składający się z dwóch warstw. Pierwsza warstwa zewnętrzna 2 ma niski wskaźnik mikronowy, natomiast druga warstwa zewnętrzna 3 ma wyższy wskaźnik mikronowy. Gramatura każdej z tych dwóch warstw wynosi od 50 do 250 g/m².

Wyrób może zawierać również więcej niż dwie warstwy. Jedna albo więcej warstw środkowych znajdują się wtedy pomiędzy dwiema warstwami zewnętrznymi pod warunkiem, że w celu uzyskania jednej miękkiej i drugiej bardziej szorstkiej powierzchni licowej wskaźniki mikronowe włókien tworzących każdą z tych dwóch warstw zewnętrznych są różne od jednej warstwy do drugiej. W celu uzyskania dostrzegalnego efektu zróżnicowania i zneutralizowania dotyku warstwy środkowej albo jednej z warstw zewnętrznych istotne jest aby warstwy zewnętrzne miały minimalną gramaturę 8 g/m². W związku z tym zwiększenie gramatury każdej warstwy zewnętrznej wzmacnia to zróżnicowanie unikając zmniejszenia przewidywanego efektu wytworzonego na przykład przez miękkie włókna zewnętrznej warstwy stykającej się z drugą warstwą zewnętrzną utworzoną przez wymienione włókna szorstkie i mającą niższą gramaturę albo przez warstwę środkową o średnim wskaźniku mikronowym albo przez miękkie włókna warstwy środkowej znajdującej się bezpośrednio pod zewnętrzną warstwą utworzoną z wymienionych szorstkich włókien i mającą niższą gramaturę.

Na figurze 2 przedstawiono schematycznie w przekroju poprzecznym wyrób 4 utworzony z trzech warstw włókien bawełnianych. Pierwsza warstwa zewnętrzna 5 ma gramaturę wynoszącą od 10 do 40 g/m² i niski wskaźnik mikronowy. Druga warstwa zewnętrzna 6 ma również gramaturę wynoszącą

PL 196 841 B1 od 10 do 40 g/m², lecz wyższy wskaźnik mikronowy. Warstwa środkowa 7 znajdująca się pomiędzy dwiema warstwami zewnętrznymi ma gramaturę wynoszącą od 50 do 300 g/m².

Na figurze 3 przedstawiono schematycznie w przekroju poprzecznym inny wyrób 8 składający się z trzech warstw. W tym przypadku pierwsza warstwa 9 ma gramaturę wynoszącą od 10 do 40 g/m²i niski wskaźnik mikronowy, natomiast druga warstwa zewnę trzna 10 ma gramaturę wynoszą c ą od 50 do 200 g/m² przy wyższym wskaźniku mikronowym. Warstwa środkowa 11 znajdująca się pomiędzy dwiema warstwami zewnętrznymi ma gramaturę wynoszącą od 50 do 200 g/m².

Na figurze 4 przedstawiono w przekroju poprzecznym inny wariant wyrobu według wynalazku. Ten wyrób 12 składa się z trzech warstw, jednej warstwy zewnętrznej 13, która ma gramaturę wynoszącą od 10 do 40 g/m² i wyższy wskaźnik mikronowy, i drugiej warstwy zewnętrznej 14, która ma gramaturę wynoszącą od 50 do 200 g/m² i niski wskaźnik mikronowy, otaczających warstwę środkową 15, która ma gramaturę wynoszącą od 50 do 200 g/m².

Wreszcie na figurze 5 przedstawiono, wciąż w przekroju poprzecznym, wyrób 16 składający się z czterech warstw wł ókien baweł nianych. Pierwsza warstwa zewnę trzna 17 ma niski wskaź nik mikronowy, a druga warstwa zewnętrzna 18 ma wyższy wskaźnik mikronowy, przy czym obydwie warstwy mają gramaturę wynoszącą od 10 do 40 g/m². Wyrób zawiera ponadto dwie warstwy środkowe 19 i 20, z których każda ma gramaturę wynoszącą od 50 do 200 g/m², znajdujące się pomię dzy dwiema warstwami zewnętrznymi.

Sposób wytwarzania wyrobów według wynalazku polega na przygotowaniu co najmniej dwóch pokładów włókien bawełnianych tworzących dwie warstwy zewnętrzne wyrobu, jednej o niskim wskaźniku mikronowym i drugiej o wyższym wskaźniku mikronowym. Różnica pomiędzy wskaźnikami mikranowymi dwóch warstw zewnętrznych jest równa co najmniej 1 μg/cal. Pokłady włókien można tworzyć bezpośrednio wychodząc z bawełny hydrofilowej i bielonej. Pokłady włókien można otrzymać wychodząc także z surowej, niebielonej bawełny, a następnie poddawać je obróbce chemicznej w celu uzyskania hydrofilowości i białości. Po utworzeniu pokładów włókien albo pokrycia pokłady włókien bawełnianych nakłada się na siebie, a na koniec łączy ze sobą za pomocą każdego znanego środka, takiego jak środki klejowe albo środki mechaniczne, takie jak kalandrowanie albo sczepianie. Środki wiążące mogą być także środkami hydraulicznymi. Dobre związanie można uzyskać drogą nasycania nałożonych na siebie pokładów włókien za pomocą każdego znanego klasycznego środka, takiego jak przepuszczanie w kąpieli impregnującej, rozpylanie i przelewanie roztworu. To nasycanie powinno być związane z wyciskaniem prasującym pokład włókien i usuwającym część płynu zawartego w wilgotnym pokładzie włókien, na przykład drogą kalandrowania albo przepuszczania nad szczelinami próżniowymi. Nasycanie pokładów włókien przeprowadzone w czasie różnych obróbek chemicznych przyczynia się do ich związania ze sobą.

Pokłady włókien wiąże się ze sobą korzystnie drogą nawilżania, to jest za pomocą strumieni wody pod wysokim ciśnieniem, połączonego z wyżymaniem za pomocą zmniejszonego ciśnienia. Ta technika umożliwia jednocześnie związanie ze sobą dwóch pokładów włókien i połączenie co najmniej jednej powierzchni pokładu włókien zmniejszając w ten sposób włochatość wyrobów.

Ten etap uwadniania, w przypadku surowych włókien, które będą poddawane obróbce chemicznej, może mieć miejsce bezpośrednio po etapie impregnacji pokładu włókien, i można go przeprowadzić także w końcowej fazie spłukiwania.

Wyroby formatowe przycina się na koniec w pokłady włókien związane w ten sposób ze sobą za pomocą każdego klasycznego środka.

Jedna z zalet wyrobu według wynalazku pod względem produkcji polega na jego składzie całkowicie z włókien bawełnianych. W związku z tym umożliwia to łatwe zawracanie odpadów pochodzących z przycinania i wykorzystywanie odpadów do komponowania nowych wyrobów.

Biorąc do ręki i dotykając wyrobu użytkowniczka może odróżnić jego miękką i bardziej szorstką powierzchnię licową.

W celu zaznaczenia tej różnicy można rozpylać środek łagodzący tylko na miękkiej licowej powierzchni wyrobu. Dzięki temu kompozycja pierwszej zewnętrznej warstwy włókien bawełnianych, która ma niski wskaźnik mikronowy, będzie zawierać środek łagodzący rozłożony w zasadzie w powierzchni tej warstwy.

W uzupełnieniu możliwe jest przewidywanie optycznego zróżnicowania wyrobu za pomocą różnych środków.

Na przykład warstwy zewnętrzne można uprzednio barwić na różne kolory albo barwić tylko jedną warstwę, a drugą pozostawić białą.

PL 196 841 B1

Jedną z zewnętrznych powierzchni licowych można oznakować tworząc odcisk drogą prasowania, przy czym stosować można sposoby, w których wykorzystuje się grawerowane cylindry albo kalandry, w danym przypadku ogrzane, albo płótna znakujące.

W celu wizualnego zróż nicowania dwóch licowych powierzchni wyrobu stosować się będzie korzystnie technikę uwadniania już stosowaną do związania ze sobą pokładów włókien i unikania włochacenia.

Umożliwia to pełnienie za pomocą tylko jednej techniki trzech różnych funkcji.

W tym przypadku przygotowuje się różne warstwy, które nakłada się na siebie, a następnie impregnuje. Na koniec dwie warstwy zewnętrzne poddaje się po kolei uwadnianiu na płótnach okrężnych albo cylindrach.

Proces uwadniania umożliwia obróbkę dwóch powierzchni licowych w różny sposób. W związku z tym strumienie wody pod wysokim ciśnieniem stosowane do przeplatania wł ókien warstw zewnę trznych znakują powierzchnię tych warstw widocznymi gołym okiem rowkami, których odstęp odpowiada odległości pomiędzy osiami strumieni. Mówiąc dokładniej, urządzenie do uwadniania zawiera pompę wysokociśnieniową zasilającą iniektor usytuowany poprzecznie względem rozwijania się pokładu albo warstwy włókien na całej jego szerokości. Iniektor składa się z pewnej objętości wody pod ciśnieniem, zamkniętej przez listwę stalową, która jest perforowana za pomocą kalibrowanych otworów dających strumienie w postaci drobnych igiełek padających prostopadle do powierzchni pokładu włókien.

Te drobne strumienie plączą włókna. Otworki przebite w tej listwie stalowej (nazywane wspólnie paskiem) mają średnicę od 100 do 200 μm, a zwłaszcza od 120 do 140 μm i znajdują się w regularnych odstępach. Odległość pomiędzy osiami dwóch kolejnych otworków listwy stalowej wynosi na ogół od 0,5 do 3 mm, a najczęściej od 0,6 do 1 mm. Ponieważ położenie iniektora jest stałe, a pokład lub warstwa włókien bawełnianych przesuwa się pod nim, to obserwuje się na powierzchni warstwy szereg równoległych rowków albo bruzdek odpowiadających przejściu pod strumieniami.

Możliwa jest także modyfikacja odległości pomiędzy osiami otworków listwy urządzenia uwodniającego stosowanego do obróbki warstwy zewnętrznej w stosunku do drugiego urządzenia stosowanego do obróbki innej warstwy.

W celu uzyskania innego wyglądu pomiędzy dwiema licowymi powierzchniami wyrobu można stosować na przykład w przypadku jednej powierzchni licowej urządzenie do nawilżania, którego listwa jest perforowana z dużym odstępem pomiędzy otworami od 1,2 do 3 mm, a zwłaszcza od 1,6 do 2,5 mm, a w przypadku drugiej powierzchni licowej urządzenie, którego płytka jest perforowana z odstępem pomiędzy otworkami od 0,4 do 1,2 mm, a zwłaszcza od 0,5 do 0,8 mm. Rowki albo bruzdki, które mają odstęp od 1,2 do 3 mm, będą bardziej widoczne na tak potraktowanej powierzchni licowej niż rowki na drugiej powierzchni licowej.

W ten sposób otrzymuje się powierzchnię licową drobno porowkowaną i drugą powierzchnię licową grubo porowkowaną.

Przykład wyrobu, który ma to zróżnicowanie, jest przedstawiony na fig. 6.

Ten wyrób 21 składa się z pierwszej warstwy zewnętrznej 22 o wskaźniku mikronowym 3,4 μg/cal i gramaturze 25 g/m², drugiej warstwy zewnętrznej 23 o wskaźniku mikronowym 6,8 μg/cal i gramaturze 25 g/m² oraz z warstwy środkowej 24 o gramaturze 200 g/m².

Powierzchnia licowa 25 warstwy zewnętrznej 22 ma rowki 26, które mają odstęp d1 0,6 mm, a powierzchnia licowa 27 warstwy zewnętrznej 23 ma rowki 28, które z kolei mają odstęp d2 2 mm.

Użytkowniczka ma w ten sposób możliwość rozróżniania miękkiej powierzchni licowej od bardziej szorstkiej powierzchni licowej wyrobu w celu zastosowania każdej z licowych powierzchni wyrobu do swojego przeznaczenia: makijażu i ewentualnie demakijażu.

Jednak zwiększenie odległości pomiędzy otworkami perforowanej listwy skutkuje bezpośrednio w zmniejszeniu liczby otworków, a zatem w mniejszym doprowadzeniu energii do pokładu włókien, który nie zawsze można skompensować drogą zwiększenia ciśnienia wody w iniektorze. To zmniejszenie energii przekazywanej do pokładu włókien może spowodować zwiększenie włochatości w stosunku do wyniku uzyskanego w przypadku pokładu włókien, który poddano etapowi nawilżania za pomocą perforowanej listwy, w której odległość pomiędzy otworkami jest mniejsza i jednorodna. Aby ograniczyć to zwiększanie włochatości można stosować listwę perforowaną otworkami według pewnej sekwencji, na przykład grup 6 otworków rozstawionych w odstępie 0,6 mm, przy czym każda grupa znajduje się w odstępie 1,8 mm od grupy następnej. W ten sposób otrzymuje się powierzchnię licową, na której rowki są dobrze widoczne, ponieważ pojawiają się one z dużym odstępem: skok jest skokiem dużym, rzędu 4,8 mm. Zwiększenie włochatości jest w ten sposób ograniczone dzięki śred8

PL 196 841 B1 niej częstości otworków większej niż częstość listwy regularnie perforowanej na przykład w odległości 1,8 mm. W tym przykładzie sekwencji średnia liczba otworków na metr wynosi 1250, podczas gdy w przypadku otworków regularnie rozmieszczonych w odległości 1,8 mm ta liczba wynosi 555. W przypadku danej średnicy otworka i ciśnienia będzie można zatem doprowadzić ponad dwa razy więcej energii za pomocą listwy perforowanej według tej sekwencji w stosunku do listwy perforowanej regularnie w odległości 1,8 mm.

Na figurze 7 przedstawiono listwę perforowaną otworami według pewnej sekwencji, w tym przypadku w grupach po 5 otworków w odległości e1 równej 0,6 mm, przy czym każda sekwencja albo grupa otworków znajduje się w odległości od grupy następnej równej 1,8 mm.

Przekłada się to na określony poziom wyrobu dzięki pierwszej warstwie zewnętrznej, która zawiera rowki z pewnym odstępem wynoszącym od 0,4 do 1,2 mm (w tym przypadku 0,6 mm), i drugiej warstwie zewnętrznej, która zawiera rowki według pewnej sekwencji obejmującej kilka grup rowków, przy czym każda grupa rowków ma pewien odstęp pomiędzy rowkami, który wynosi od 0,4 do 1,2 mm (w tym przypadku 0,6 mm), i każda grupa znajduje się w pewnej odległości od grupy następnej, która wynosi od 1,2 do 4 mm (w tym przypadku 1,8 mm).

Użytkowniczka dysponuje w ten sposób wyrobem bawełnianym, którego dwie powierzchnie licowe różnią się i który zachowuje swoją jakość pod względem wytrzymałości mechanicznej, odporności na włochacenie, kohezji (odporności na rozwarstwienie) i miękkości, nawet jeżeli jedna z powierzchni licowych daje w przypadku czyszczenia efekt bardziej szorstki niż druga.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Hydrofilowy wyrób bawełniany utworzony całkowicie z włókien bawełnianych, zawierający co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, znamienny tym, że pierwsza warstwa (2, 5, 9, 14, 17, 22) jest utworzona z drobnych włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μg/cal, które tworzą miękką powierzchnię licową, a druga warstwa (3, 6, 10, 13, 18, 23) jest utworzona z włókien o wyższym wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal, które tworzą szorstką powierzchnię licową, przy czym różnica pomiędzy wskaźnikami mikronowymi tych dwóch warstw zewnętrznych wynosi co najmniej 1 μg/cal.
2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza warstwa (2, 5, 9, 14, 17, 22) ma wskaźnik mikronowy wynoszący od 2,8 do 4,2 μg/cal, a druga warstwa (3, 6, 10, 13, 18, 23) ma wskaźnik mikronowy wynoszący od 5 do 8,5 μg/cal.
3. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zewnętrzne warstwy (2, 3, 5, 6, 9, 10, 13, 14, 17, 18, 22, 23) mają gramaturę co najmniej 8 g/m².
4. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pomiędzy zewnętrznymi warstwami (2, 3, 5, 6, 9, 10, 13, 14, 17, 18, 22, 23) jest umieszczona ponadto co najmniej jedna środkowa warstwa (7, 11, 15, 19, 20, 24).
5. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zewnętrzne warstwy (22, 23) zawierają w swojej powierzchni rowki (26, 28), przy czym odstęp pomiędzy rowkami (26) jednej z zewnętrznych warstw (22) jest mniejszy niż odstęp pomiędzy rowkami (28) drugiej zewnętrznej warstwy (23).
6. Wyrób według zastrz. 5, znamienny tym, że odstęp pomiędzy rowkami (26) pierwszej zewnętrznej warstwy (22) wynosi od 0,4 do 1,2 mm, a odstęp pomiędzy rowkami (28) drugiej zewnętrznej warstwy (23) wynosi od 1,2 do 3 mm.
7. Wyrób według zastrz. 5, znamienny tym, że pierwsza zewnętrzna warstwa (22) zawiera rowki (26) oddalone o odstęp, przy czym ten odstęp wynosi od 0,4 do 1,2 mm, a druga zewnętrzna warstwa (23) zawiera rowki (28) usytuowane według pewnej sekwencji obejmującej kilka grup rowków, przy czym każda grupa rowków ma pewien odstęp pomiędzy rowkami, i ten odstęp wynosi od 0,4 do 1,2 mm, a każda grupa jest oddalona od grupy następnej o odległość, która wynosi od 1,2 do 4 mm.
8. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej jedna z zewnętrznych warstw (2, 3, 5, 6, 9, 10, 13, 14, 17, 18, 22, 23) zawiera odcisk.
9. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pierwsza zewnętrzna warstwa (22) zawiera środek łagodzący rozłożony w zasadzie w powierzchni tej warstwy.
10. Sposób wytwarzania hydrofilowego wyrobu bawełnianego utworzonego całkowicie z włókien bawełnianych, zawierających co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, znamienny tym, że każdą zewnętrzną warstwę (22, 23) poddaje się uwadnianiu za pomocą strumieni wody, których osie

PL 196 841 B1 znajdują się w pewnej danej odległości od siebie, przy czym ta odległość jest różna pomiędzy strumieniami stosowanymi w przypadku pierwszej warstwy (22) utworzonej z włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μο/οθ! i strumieniami stosowanymi w przypadku drugiej warstwy (23) utworzonej z włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal i co najmniej o 1 μg/cal większym od wskaźnika mikronowego pierwszej warstwy (22), tworząc zewnętrzne warstwy zawierające w swojej powierzchni rowki (26, 28) znajdujące się w różnym odstępie.
11. Zastosowanie hydrofilowego wyrobu bawełnianego, zawierającego co najmniej pierwszą i drugą warstwę zewnętrzną, znamienny tym, że pierwsza warstwa (2, 5, 9, 14, 17, 22) jest utworzona z drobnych włókien o wskaźniku mikronowym wynoszącym od 2 do 5 μg/cal, które tworzą miękką powierzchnię licową, a druga warstwa (3, 6, 10, 13, 18, 23) jest utworzona z włókien o wyższym wskaźniku mikronowym wynoszącym od 4 do 10 μg/cal, które tworzą szorstką powierzchnię licową, przy czym różnica pomiędzy wskaźnikami mikronowymi tych dwóch warstw zewnętrznych wynosi co najmniej 1 μg/cal, zaś wyrób stosuje się do makijażu i ewentualnie demakijażu.