PL196706B1 - Wielowarstwowa wytłaczana tapeta, sposób wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety oraz urządzenie do wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety - Google Patents

Abstract

1. Wielowarstwowa wyt laczana tapeta z papierow a warstw a wyt laczan a i z warstw a no sn a, sklejon a z warstw a wyt laczan a, przy czym klej znajduje si e tylko na wyt loczonych odcinkach wystaj acych na dolnej stronie, znamienna tym, ze warstw e no sn a (12) stanowi warstwa z rozci agliwego materia lu, przy czym dolna strona warstwy no snej (12) jest p laska, za s wyt laczan a warstw e (11) stanowi warstwa przynajmniej ze wzmocnionego materia lu papierowego (13, 14), a warstwa no sna pomi edzy miejscami sklejenia pozostaje rozci agliwa. 7. Sposób wytwarzania wielowarstwowej wyt laczanej tapety, z warstw a wyt laczan a i warstw a no sn a, w którym naj- pierw zdwojon a warstw e wyt laczan a poddaje si e wyt laczaniu, a nast epnie tylko na wystaj ace wyt loczone miejsca na dolnej stronie zdwojonej warstwy wyt laczanej nanosi si e klej, po czym mocuje si e g ladk a warstw e no sn a do warstwy wyt laczanej, znamienny tym, ze do miejsc sklejenia (18) mocuje si e rozci a- gliw a, p lask a warstw e (12). 13. Urz adzenie do wytwarzania wielowarstwowej wy- t laczanej tapety, z przynajmniej jednym kr azkiem z zapasem, na którym znajduje si e papierowy materia l oraz z stanowiskiem wyt laczania na którym papierowy materia l jest wyt laczany, a tak ze z stanowiskiem suszenia, na którym suszy si e jeszcze wilgotn a wyt loczon a warstw e oraz z do laczonym nast epnie stanowiskiem klejenia, na którym nanosi si e klej na wystaj ace, wyt loczone odcinki na dolnej stronie wyt laczanej warstwy, przy czym po stanowisku klejenia umieszczone jest stanowisko laczenia, na którym mocuje si e wyt laczan a warstw e do warstwy no snej, znamienne tym, ze stanowisko laczenia (24)…………. PL PL PL PL

Description

RZECZPOSPOLITA POLSKA	(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: 341765	(11) 196706 (13) B1
	(22) Data zgłoszenia: 08.01.1999	(51) Int.Cl. D06N 7/00 (2006.01)
	(86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:	D21H 27/20 (2006.01)
	08.01.1999, PCT/EP99/00063	D21H 27/40 (2006.01)
Urząd Patentowy	(87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:
Rzeczypospolitej Polskiej	22.07.1999, WO99/36624 PCT Gazette nr 29/99

Wielowarstwowa wytłaczana tapeta, sposób wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety oraz urządzenie do wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety

(30) Pierwszeństwo: 13.01.1998,DE,19800797.3	(73) Uprawniony z patentu: ERFURT & SOHN KG,Wuppertal,DE
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 07.05.2001 BUP 10/01	(72) Twórca(y) wynalazku: Karl Mickan,Gummersbach,DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.01.2008 WUP 01/08	(74) Pełnomocnik: Urszula Borowska-Kryśka, PATPOL Sp. z o.o.

(57) 1. Wielowarstwowa wytłaczana tapeta z papierową warstwą wytłaczaną i z warstwą nośną, sklejoną z warstwą wytłaczaną, przy czym klej znajduje się tylko na wytłoczonych odcinkach wystających na dolnej stronie, znamienna tym, że warstwę nośną (12) stanowi warstwa z rozciągliwego materiału, przy czym dolna strona warstwy nośnej (12) jest płaska, zaś wytłaczaną warstwę (11) stanowi warstwa przynajmniej ze wzmocnionego materiału papierowego (13, 14), a warstwa nośna pomiędzy miejscami sklejenia pozostaje rozciągliwa.

7. Sposób wytwarzania wielowarstwowej wytł aczanej tapety, z warstwą wytłaczaną i warstwą nośną, w którym najpierw zdwojoną warstwę wytłaczaną poddaje się wytłaczaniu, a nastę pnie tylko na wystają ce wytł oczone miejsca na dolnej stronie zdwojonej warstwy wytłaczanej nanosi się klej, po czym mocuje się gładką warstwę nośną do warstwy wytłaczanej, znamienny tym, że do miejsc sklejenia (18) mocuje się rozciągliwą, płaską warstwę (12).

13. Urządzenie do wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety, z przynajmniej jednym krążkiem z zapasem, na którym znajduje się papierowy materiał oraz z stanowiskiem wytłaczania na którym papierowy materiał jest wytłaczany, a takż e z stanowiskiem suszenia, na którym suszy się jeszcze wilgotną wytłoczoną warstwę oraz z dołączonym następnie stanowiskiem klejenia, na którym nanosi się klej na wystające, wytłoczone odcinki na dolnej stronie wytłaczanej warstwy, przy czym po stanowisku klejenia umieszczone jest stanowisko łączenia, na którym mocuje się wytłaczaną warstwę do warstwy nośnej, znamienne tym, że stanowisko łączenia (24).............

PL 196 706 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wielowarstwowa wytłaczana tapeta, sposób wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety oraz urządzenie do wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety.

Znajdujące się dotychczas na rysunku trójwymiarowe tapety papierowe wytwarzane są jako tzw. tapety simpleksowe, które produkuje się w ten sposób, że zadrukowane lub niezadrukowane pasmo papieru, składające się albo z pojedynczej jednorodnej warstwy np. z materiału drzewnego lub z pozbawionego drewna lub z dostarczonego już z fabryki papieru materiału bazowego w postaci materiału dwuwarstwowego (papier dupleksowy), doprowadza się w stanie suchym do zestawu walców wytłaczających, który zawiera wzór w postaci głęboko wygrawerowanych lub wytrawionych zagłębień i który to zestaw pod ciś nieniem kształ tuje trójwymiarowo pasmo papieru.

Tak wytworzone wytłaczane tapety mają tą wielką wadę, że nie mogą mieć głębokich wytłoczeń, gdyż kształtowanie w stanie suchym powoduje rozerwanie kształtowanego papieru przy zbyt silnych obciążeniach wgłębnych, a jego wewnętrzna struktura zostaje silnie uszkodzona.

Poza tym trójwymiarowy wygląd po wytapetowaniu i wyschnięciu na ścianie zanika, aż do 80%. Znajdująca się w kleju do tapetowania woda powoduje spęczanie włókien papieru, podczas procesu schnięcia, a po wytapetowaniu wytłoczenia spłaszczają się jednak bardzo silnie, gdyż proces spęczania przebiega teraz ze skutkiem ujemnym, tzn. zachodzi proces kurczenia, który prowadzi następnie do dużego spłaszczenia. Również przy umieszczaniu na ścianie nawilżonego pasma papieru konieczna jest ostrożność, gdyż jest ono bardzo wrażliwe na naciski, i zbyt mocne dociskanie lub rozwijanie powoduje spłaszczanie się nawilżonych wytłoczonych struktur.

Pewną poprawę wnoszą tu już tzw. dwoiste tapety wytłaczane. W tym przypadku dwa pasma papieru skleja się ze sobą za pomocą kleju o dużej zawartości wody, a następnie kształtuje się przy użyciu zestawu walców wytłaczających. Woda zawarta w kleju powoduje dobre nawilżenie obu pasm papieru przez co stają się one plastyczne przy ich kształtowaniu, a tym samym niewrażliwe na głębokie wytłaczanie. Wskutek tego możliwe jest wykonywanie znacznie głębszych wytłoczeń niż w tapetach wytłaczanych na sucho. Sklejone pasma papieru doprowadza się do zestawu walców wytłaczających, kształtuje się na mokro, a następnie suszy. Za pomocą maszyny zwijającej i pakującej gotowe, wysuszone pasmo tapety trójwymiarowej tnie się na długości sprzedażne i pakuje.

Ponieważ przy opisanych wyżej dwoistych tapetach wytłaczanych klej sklejających obie warstwy jeszcze w stanie mokrym wytłaczany jest w kształt trójwymiarowy i w tym ukształtowaniu wysycha, uzyskuje się lepszą stabilność wytłoczenia, tzn. po wytapetowaniu i następnym wysuszeniu na ścianie, spłaszczenie wytłoczonych figur jest znacznie mniejsze niż w przypadku wytłaczanych tapet wytwarzanych na sucho. Zależnie od wzoru, spłaszczenie waha się tu od 30 do 50%.

Opisany jest również (EP 0524564) rodzaj tapety (jeszcze nie dostępny na rynku), w którym proponuje się trójkrotne klejenie, tzn. że przed właściwym kształtowaniem skleja się ze sobą trzy pasma papieru, kształtuje się je na mokro i następnie suszy, tnie się na długości sprzedażne, zwija i pakuje. Klej nanosi się tu na całą powierzchnię pomiędzy pasmami pierwszym i drugim i również na całą powierzchnię pomiędzy pasmami drugim i trzecim, aby środkowe pasmo, tzn. pasmo drugie, utworzyć jako warstwę wsporczą. Może to jednak mieć ten skutek, że obie całopowierzchniowo naniesione warstwy kleju wpłyną ujemnie na przepuszczalność powietrza, a tym samym ujemnie wpłyną na aktywność oddychania (tapety).

Przy tapetowaniu tak wytworzoną tapetą zużycie kleju jest jednak nadal bardzo duże, gdyż nadal mamy tu doczynienia z towarem wytłoczonym obustronnie i wszystkie puste miejsca znajdujące się na odwrotnej stronie wypełniają się klejem, który tam wcale nie jest potrzebny do przymocowania pasma papieru do ściany. Mimo to tak wytworzona tapeta wnosi dalsze ulepszenie stabilności wytłaczania w porównaniu do tapet tłoczonych na sucho i tapet dwoistych, jednakże pod względem swej trójwymiarowości wykazuje utratę wysokości wytłoczenia.

Proponuje się również, aby wytłaczane tapety wytwarzać ze sztucznego tworzywa, a wytłoczenia wypełnia się pianką. Takie tapety nie są jednak aktywne pod względem oddychania, poza tym pracochłonne jest usuwanie tapety jako odpadu gdy po jej wykorzystaniu zostanie usunięta w celu umożliwienia ponownego tapetowania.

Poza tym proponowano (OS 1635595) i (PS 216268) wykonanie wytłoczeń w pierwszej warstwie i aby tą warstwę skleić z gładką warstwą nośną z papieru (papier makulaturowy) drzewnego, nierozciągliwego. Wadą jest w tym przypadku to, że przy suszeniu występuje różne wydłużenie podłużne warstwy wytłaczanej i warstwy nośnej, co przy zwijaniu może powodować pękanie wytłaczanej

PL 196 706 B1 tapety, a przy nanoszeniu kleju w celu umocowania jej na ścianie wewnętrzne napięcia pomiędzy obiema warstwami mogą spowodować częściowe jej oderwanie się od ściany, lub też warstwa wytłaczana oderwać się może od warstwy nośnej. Okazało się ponadto, że tak wytworzony papier warstwowy ma bardzo dużą sztywność tak, że transportowanie takiego pasma materiału o gładkiej stronie odwrotnej poprzez urządzenia produkcyjne i konfekcjonujące powoduje uszkodzenia tego materiału. Również bezbłędne tapetowanie przy użyciu takiego zespolonego materiału nie jest możliwe gdyż gładki, nierozciągliwy papier spodni tego rodzaju wytłaczanej tapety tak usztywnia całość zespolonego materiału, że niemożliwe jest tapetowanie przy krawędziach i w narożach, czy to przy zginaniu do wewnątrz lub także na zewnątrz. Wytrzymałość na zginanie takiej zespolonej tapety w stanie pokrycia klejem jest tak duża, że wytłaczana tapeta nie może być stosowana bezproblemowo. Przy próbie przegięcia materiału bardzo odpornego na zginanie dochodzi do tak silnych naprężeń w strefach klejenia pomiędzy wytłoczonym pasmem górnym i gładkim, sztywnym pasmem dolnym, że rozrywają się połączenia klejone pomiędzy wytłoczoną warstwą i papierem podkładowym, a ponadto sztywny materiał tapety uwalnia się ponownie przy tapetowanych narożach, gdyż siły przywracające stan pierwotny tapety są wielokrotnie wyższe od początkowej siły klejenia zastosowanego kleju do tapetowania.

Z europejskiego opisu zgł oszenia patentowego nr EPO 034791 A1 znana jest trójwymiarowa struktura tapety. W pierwszym przykładzie wykonania opisana jest wytłaczana warstwa oraz gładka warstwa nośna. Pomiędzy warstwą wytłaczaną i warstwą nośną znajduje się przejściowa warstwa kleju. W drugim przykładzie wykonania znajduje się ukształtowana warstwa nośna jak również warstwa wytłaczana. Ponownie jednak pomiędzy obiema warstwami umieszczona jest warstwa kleju, a warstwa nośna wskutek kształtowania nie ma już gładkiej dolnej strony.

To samo dotyczy trzeciego przykładu wykonania. Obie warstwy są tu kształtowane. Jednakże warstwa kleju jest umieszczona tylko w pewnych obszarach. Warstwa kleju jest naniesiona na zwróconych do siebie wierzchołkach wytłoczeń obu warstw.

Z opisu patentowego wynika, ż e wytł aczana warstwa jest wykonana z marszczonego papieru ażeby nadać tapecie wygląd tkaniny.

Zadaniem wynalazku jest takie wykonanie tapety aby była ona aktywna pod względem oddychania i stabilna pod względem rozmiarów, a ponad to jest tania w wytwarzaniu, przy czym aby przy umieszczaniu tapety na ścianie zużycie kleju jest małe, a stabilność kształtu i jej zdolność oddychania pozostają utrzymane również po umieszczeniu tapety.

Zadanie to według wynalazku zostało rozwiązane przez to, że warstwę nośną stanowi warstwa z rozciągliwego materiału, przy czym dolna strona warstwy nośnej jest płaska, zaś wytłaczaną warstwę stanowi warstwa przynajmniej ze wzmocnionego materiału papierowego, a warstwa nośna pomiędzy miejscami sklejenia pozostaje rozciągliwa.

Wytłoczenia w wytłaczanej warstwie pozostają w znacznym stopniu utrzymane przy wytwarzaniu, a zwłaszcza po wyschnięciu na ścianie, po tapetowaniu. Wskutek małego zużycia kleju, który stosuje się tylko w określonych miejscach, zdolność oddychania poprzez płaską warstwę nośną i warstwę wytłaczaną, pozostaje utrzymana. Gładka względnie płaska rozciągliwa dolna strona przy tapetowaniu umożliwia pewne umieszczenie tapety na ścianie. Warstwa wytłaczana może być wykonana również z papieru simpleksowego, który wzmocniony jest nitkami względnie włókien ze sztucznego tworzywa, przy czym podczas wytłaczania na gorąco zachodzi zgrzewanie nici z papierem simpleksowym. Warstwa wytłaczana jest aktywna pod względem oddychania również gdy zawiera nitki ze sztucznego tworzywa. Ukształtowanie warstwy nośnej umożliwia wyrównanie ewentualnych skurczeń lub rozciągnięć występujących w wytłaczanej warstwie lub w warstwie nośnej podczas procesu wytwarzania lub przy tapetowaniu tak, że istnieje możliwość pewnego jej przetwarzania bez obawy, że wytłaczana tapeta przy rozwijaniu popęka wytłoczenie zniknie przy tapetowaniu albo też znacznie straci na wysokości, gdyż pomiędzy miejscami zamocowania klejem warstwy nośnej do warstwy wytłaczanej, warstwa nośna nadal jest rozciągliwa tak, że warstwa nośna w miejscach klejenia zamocowana jest na kształt zawiasu, rozciągliwie we wszystkie strony warstwy nośnej. Pomiędzy poszczególnymi połączeniami klejonymi utworzonymi pomiędzy wytłoczonym pasmem górnym i płaską warstwą nośną istnieje więc miejscowo ograniczona ruchliwość powodowana mikrozginalnością i mikrorozciągliwością warstwy nośnej. Wskutek tego rozwijanie zespolonych warstw, tzn. wytłoczonego pasma górnego (warstwa wytłaczana) i płaskiej warstwy nośnej, lub też tapetowanie naroży jest szczególnie łatwe i nie stwarza obawy, że warstwa nośna i warstwa wytłaczana podlegną delaminacji wskutek przeciążenia.

PL 196 706 B1

W pierwszym przykładzie wykonania warstwa noś na wykonana jest z rozciągliwej włókniny. Okazało się, że wskutek tego stworzono dobrą i tanią wytłaczaną tapetę. W innym przykładzie wykonania warstwa nośna wykonana jest z płaskiego papieru, np. z papieru, który przed sklejeniem z warstwą wytłaczaną poddany został mikrogofrowaniu i posiada mikrowytłoczenia co pozwala zachować rozciągliwość względnie kurczliwość warstwy nośnej. Wynika stąd pełna aktywność oddychania papierowych tapet wytłaczanych, a poza tym potanienie wytwarzania, a przede wszystkim pewna i łatwa w manipulacji tapeta, która zarówno przy jej wytwarzaniu jaki podczas póź niejszego tapetowania może być stosowana bez uszkodzeń.

W szczególnym przykładzie wykonania wynalazku warstwa nośna wykonana jest z papieru marszczonego. Papier ten, który ma stosunkowo gładką dolną stronę (różnice wysokości na jego powierzchni mają ok. 30μ) umożliwia pewne tapetowanie nawet przy załamaniach lub przy nawijaniu albo rozwijaniu. Mikrorozciągliwość względnie mikrokurczliwość materiału nośnego eliminuje zbyt silne naprężenia w punktach klejenia warstwy wytłaczanej i płaskiej warstwy dolnej tak, że niemożliwe jest uszkodzenie tapety przy jej wytwarzaniu lub użytkowaniu, a mimo to możliwe jest łatwe jej stosowanie, przy czym w specjalnym przykładzie wykonania marszczony papier marszczony jest w dwóch różnych kierunkach.

Korzystnie marszczony papier jest pokryty klejem odpornym na wilgoć, aby zapewnić w ten sposób zamocowanie warstwy nośnej do warstwy wytłaczanej po nałożeniu kleju przy tapetowaniu.

Zalecane jest, aby klej pomiędzy warstwa wytłaczaną i warstwą nośną był przynajmniej trudnorozpuszczalny w wodzie. Wskutek tego połączenie pomiędzy warstwą wytłaczaną i warstwą nośną jest pewne przy namaczaniu powstającym przez naniesienie kleju na warstwę nośną lub przy namaczaniu warstwy wytłaczanej przy usuwaniu tapety ze ściany.

Znany jest sposób (DE OS 1 635 595) przy którym, za urządzeniem wytłaczającym znajduje się urządzenie nanoszące klej na jedną stronę pasma wytłaczanego kartonu, a następnie znany papier do naklejania jest dociskany za pomocą wielu krążków zwrotnych i prowadzących. Podstawową wadą tego sposobu jest to, że wskutek prowadzenia pasma materiału poprzez znane urządzenia zwrotne i dociskowe przy klejeniu z gł adkim papierem nie zachodzi stabilne sklejenie, gdyż znane walce zwrotne powodują ciągle zmieniające się ruchy względne pasma materiału. Poza tym naklejany papier przez swoją sztywność i odporność na zginanie uniemożliwia uzyskanie stabilnego połączenia klejonego pomiędzy pasmem wytłaczanego kartonu i gładkim papierem do naklejania.

Wynalazek dotyczy także sposobu wytwarzania wielowarstwowej tapety papierowej, w którym w zdwojonej warstwie papieru wykonuje się najpierw wytł oczenia, ewentualnie przeprowadza się suszenie, a następnie tylko na wystające wytłoczone miejsca na dolnej stronie zdwojonej wytłaczanej warstwie nanosi się klej, po czym na wytłaczanej warstwie mocuje się gładką warstwę nośną do warstwy wytłaczanej, tak że do miejsc sklejenia mocuje się rozciągliwą płaską warstwę i przeprowadza się końcowe suszenie tapety.

Przy tego rodzaju sposobie wadą jest to, że wytłaczana warstwa nie ma stabilnego kształtu wskutek wilgotności miejsc klejenia. Warstwa nośna i warstwa wytłaczana podczas wytwarzania łatwo mogą się różnie wydłużyć na swej długości względnie mogą się przesunąć. Do mocowania obu warstw konieczne jest użycie stosunkowo dużej ilości kleju, ponieważ cała wytłaczana warstwa wypełniana jest klejem po jednej z jej stron, ponadto wytłoczenia łatwo mogą być spłaszczone. Przy zaginaniu lub zwijaniu miejsca połączeń pomiędzy warstwami łatwo rozrywają się.

Zadaniem wynalazku jest także takie wykonanie wspomnianego sposobu, że wytłoczenia pozostają po ich wytworzeniu a materiał tapety po przejściu przez proces wytwarzania nadal pozostaje giętki, a ponadto wytwarzanie jest tanie i nawet z upływem czasu wytłoczenia nie zmniejszają swej wysokości.

Zadanie to według wynalazku rozwiązane jest przez to, że klej łączący wytłaczaną warstwę z warstwą noś n ą nanosi się tylko na wystają ce wytł oczone miejsca na dolnej stronie dwoistej, wytł aczanej warstwy, a do miejsc klejenia mocuje się, jako warstwę nośną, płaskie, rozciągliwe pasmo materiału. Wskutek tego, że klej nanosi się tylko na odwrotnych, dolnych miejscach wytłoczenia, a więc w okreś lonych, nielicznych miejscach więc podczas produkcji wytł oczenia są suche tak, ż e istnieje stabilność kształtu przy nanoszeniu kleju i następującym potem umocowaniu warstwy nośnej, poza tym całość tapety jest aktywna pod względem jej oddychania, a ponad to uzyskuje się również to, że gotowa tapeta jest łatwa do zwijania, przy którym nie powstają rozerwania miejsc mocowania obu warstw, tzn. warstwy wytłaczanej i warstwy nośnej, gdyż rozciągliwa warstwa nośna przyjmuje ewentualne zmiany długości, czy to przez niewielkie swe wydłużenie, np. mikrowydłużenie, czy też przez

PL 196 706 B1 skrócenie długości np. mikroskurczenie. Powstały tak giętki zespół, który bez uszkodzeń wytrzymuje wszystkie ruchy materiału przy przechodzeniu przez walce prowadzące o małych zwykle promieniach gięcia, oraz przez urządzenia wytwarzające i konfekcjonujące, a także ograniczenie klejenia do miejsc położonych na spodzie warstwy wytłaczanej, prowadzi do dużej aktywności oddychania zespołu w gotowym jego stanie.

W szczególnie korzystnym sposobie, przy nieprzerwanym wspólnym prowadzeniu warstwy nośnej i warstwy wytłaczane, po naniesieniu kleju, na pewnym odcinku zachodzi zwiększenie prędkości suszenia względnie łączenia, które tak mocuje do siebie obie warstwy, że przymocowane są one pewnie do siebie aż do suszenia końcowego, tzn. sklejenia końcowego. Tego rodzaju środki umożliwiają takie prowadzenie sposobu, że po doprowadzeniu do siebie, obie taśmy łączą się ściśle w swych punktach sklejenia, przy czym taśmy te nie doznają żadnych ruchów względnych i rozluźnień aż do osiągnięcia przez klej jego minimalnej wytrzymałości sklejania. W szczególnym przykładzie wykonania wynalazku zwiększona prędkość suszenia względnie łączenia powodowana jest przez napromieniowanie, zwłaszcza napromieniowanie cieplne.

Może być ono dokładnie dozowane w zależności od prędkości z jaką przebiegają obie warstwy. Napromieniowanie można prowadzić przy zastosowaniu mikrofal (podczerwień) lub innego rodzaju napromieniowania.

W innym przykładzie wykonania wynalazku zwiększona prędkość suszenia zachodzi pod wpływem, wymiany termicznej, zwłaszcza pod wpływem przenoszenia ciepła. Przeznaczone do suszenia obie warstwy leżą po prostu na ogrzewanym elemencie, przy czym twardnienie kleju określone jest przez rodzaj dokładnego doprowadzania ciepła i stosunek wilgotności. Twardnienie kleju może także zachodzić pod wpływem odparowania rozpuszczalnika.

Pożądane jest, aby przynajmniej w fazie zwiększonej prędkości suszenia przy ruchu obu warstw, warstwa wytłaczana była lekko dociskana do warstwy nośnej swymi miejscami klejenia względnie łączenia tak, aby uzyskać wyraźne połączenie pomiędzy wytłoczeniami i warstwę nośną, zapewniające dokładne zamocowanie.

Wynalazek dotyczy także urządzenia do wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety, z przynajmniej jednym krążkiem z zapasem, na którym znajduje się papierowy materiał oraz z stanowiskiem wytłaczania na którym papierowy materiał jest wytłaczany, a także z stanowiskiem suszenia, na którym suszy się jeszcze wilgotną wytłoczoną warstwę oraz z dołączonym następnie stanowiskiem klejenia, na którym nanosi się klej na wystające, wytłoczone, odcinki na dolnej stronie wytłaczanej warstwy, przy czym po stanowisku klejenia umieszczone jest stanowisko łączenia, na którym mocuje się wytłaczaną warstwę do warstwy nośnej, charakteryzującego się tym że stanowisko łączenia jest stanowiskiem ogrzewanym i składa się z bębna względnie z płaskiej strefy, prowadzącego warstwę wytłaczaną i warstwę nośną bez występowania ich ruchów względem siebie tak długo, aż powstanie wystarczająco stabilne sklejenie.

Aby takie urządzenie uczynić jeszcze bardziej pewnym i uprościć wytwarzanie tapet, według wynalazku w miejscu wspólnego prowadzenia warstwy nośnej i warstwy wytłaczanej; po stanowisku naniesienia kleju umieszczone jest urządzenie suszące (urządzenie laminujące).

Wskutek tego z poszczególnych warstw oraz z kleju można odprowadzić istniejącą w nich ewentualnie wilgoć. Korzystnie stanowisko łączenia wykonane jest jako stanowisko zawracające wykonane na kształt walca, przy czym walec tak jest nagrzewany, że podczas zawracania obu warstw zachodzi suszenie, a obie warstwy zostają do siebie zamocowane. Korzystnie w fazie zwiększonej prędkości suszenia, przy stosowaniu kleju zawierającego wodę, ogrzewanie bębna względnie drogi laminowania dochodzi do temperatury 200°C. Okazało się, że taka temperatura zapewnia wysuszenie obu warstw.

Przy zastosowaniu klejów, które nie zawierają wody lub rozpuszczalników, droga laminowania również tak jest ukształtowana, że aż do uzyskania minimalnej wytrzymałości sklejania obie warstwy nie mogą się względem siebie przesunąć.

W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania urządzenia, leżąca na warstwie nośnej i prowadzona na bębnie zwrotnym wytłaczana warstwa jest napięta w kierunku swego ruchu i swymi miejscami sklejenia opiera się na warstwie nośnej. Przez proste zwiększenie napinania wytłaczanego pasma w miejscu jego zawracania uzyskuje się to, że pasmo to swymi wytłoczonymi wierzchołkami zwróconymi do walca, wspiera się na warstwie nośnej tak, że następnie w sposób pewny można prowadzić suszenie. Korzystne jest również to, że w urządzeniu bęben zwrotny i/lub urządzenie laminujące są nagrzewane, a przy zastosowaniu kleju zawierającego wodę, nagrzewanie prowadzi się aż do

PL 196 706 B1 temperatury 220°C. Korzystnie, warstwę nośną prowadzi się względem drogi laminowania tak, że płaska, rozciągliwa warstwa nośna już leży na tej drodze, natomiast warstwę wytłaczaną umieszcza się na tej warstwie nośnej.

Jako klej stosuje się zarówno substancje zawierające wodę jak i zawierające rozpuszczalniki, a takż e kleje reagują ce z wilgocią lub kleje utworzone z dwóch lub wielu składników stosuje się takż e kleje utwardzane promieniowaniem ultrafioletowym lub kleje roztopione na gorąco, zależnie od tego jak ciężkie są poszczególne warstwy i jak mocne są wytłaczane warstwy.

Korzystnie, warstwę nośną prowadzi się tak względem drogi laminowania, że płaska, rozciągliwa warstwa nośna już na niej spoczywa, podczas gdy warstwę wytłaczaną dopiero umieszcza się na tej warstwie nośnej.

Jako kleje stosuje się zarówno substancje zawierające wodę jak i substancje zawierające rozpuszczalniki, jak również kleje reagujące z wilgocią lub składające się z dwóch albo kilku składników, a takż e kleje utwardzane promieniowaniem ultrafioletowym lub kleje termotopliwe.

W przykł adzie wykonania, po wykonaniu wytł oczeń w wielowarstwowym papierze, dokonuje się suszenia, a następnie na dolną stronę tego papieru nanosi się klej w określonych miejscach, przy czym na dolną stronę nanosi się następnie płaskie, rozciągliwe i skurczliwe pasmo materiału, a w koń cu gotową wytł aczaną tapetę poddaje się suszeniu koń cowemu.

Przykład wykonania wynalazku uwidoczniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wytłaczaną tapetę i warstwę nośną w stanie rozsuniętym, fig. 2 - gotową tapetę wytłaczaną, a fig. 3 przedstawia schematycznie wytwarzanie tapety.

Warstwa wytłaczana wykonana jest z tzw. papieru dwuwarstwowego lub przez laminowanie dwóch warstw papieru i składa się z warstwy 13 i warstwy 14. Warstwa wytłaczana ma wytłoczenia 15, które przechodzą poprzez obie warstwy 13 i 14. Obie warstwy 13 i 14 tworzą tzw. zdwojoną (dwoistą) wytłaczaną warstwę lub warstwę wytłaczaną z papieru dwuwarstwowego. W pierwszym przypadku wytłoczenie następuje po uprzednim sklejeniu dwóch osobnych pasm, w drugim przypadku nie przeprowadza się sklejania, gdyż stosuje się papier dwuwarstwowy.

Na dolnej stronie 16 wytłaczanej warstwy znajdują się wystające wytłoczone odcinki 17 i na te wytłoczone odcinki naniesiony jest klej 18. Połączenie wytłaczanej warstwy i warstwy nośnej następuje po naniesieniu kleju, jak to przedstawiono na fig. 2.

Wytwarzanie wytłaczanej tapety przedstawione jest na fig. 3. Obie warstwy 13 i 14 przeznaczone do sklejenia, odwijane są z krążków 19 z zapasem papieru. Jeżeli stosuje się papier dwuwarstwowy to odwija się go tylko z jednego z obu krążków 19. Jeżeli łączy się ze sobą dwie oddzielne warstwy, to jedno z obu pasm doprowadza się do stanowiska klejenia 20 i łączy się je z drugim pasmem a nastę pnie przemieszcza się je poprzez stanowisko wytł aczania w postaci walca wytł aczają cego 21 oraz walca współpracującego i suszy na stanowisku suszenia. Następnie na dolna stronę 16 wytłaczanej warstwy 11 nanosi się klej na stanowisku klejenia 23. Wytłaczaną warstwę 11 doprowadza się następnie do stanowiska łączenia 24. Z krążka z zapasem materiału dochodzi do tego stanowiska warstwa nośna 12, przy czym obie warstwy 11 i 12 mocowane są do siebie tak, że wytłaczana warstwa 11 przylega mocno do warstwy nośnej 12. Ważne jest to, że warstwa nośna prowadzona jest jako pierwsza poprzez np. bębnowe stanowisko łączenia 24, a warstwa wytłaczana na stanowisku tym jest naciągnięta w swym kierunku wzdłużnym tak, że sprężyście wspiera się swymi wytłoczeniami na warstwie nośnej. Ewentualnie warstwa wytłaczana może być lekko dociskana do warstwy nośnej.

Przy zastosowaniu klejów wodnych względnie zawierających rozpuszczalniki należy te kleje podgrzać albo za pomocą specjalnych urządzeń grzejnych albo za pomocą mikrofal lub promieniowania wysokiej częstotliwości tak, że obie warstwy 11 i 12 zostają do siebie przymocowane. W zasadzie można stosować dużą liczbę klei. Sposób nie ogranicza się więc do klei, które swoją siłę klejącą uzyskują przez odciągnięcie z nich wody względnie rozpuszczalnika. Stosowane mogą więc być również kleje reaktywne, kleje termotopliwe oraz inne rodzaje klei. Ważne przy tym jest tylko to, aby warstwa wytłaczana oraz płaska, mikrorozciągliwa warstwa nośna nie doznawały żadnych ruchów względem siebie aż do uzyskania początkowej przyczepności, gdyż takie ruchy mogłyby powodować delaminację i osłabiać punkty sklejenia. Wytłaczana tapeta prowadzona jest dalej, przy czym jak widać, wytłaczana warstwa 10 umocowana jest już pewnie do warstwy nośnej 12, wskutek przejścia przez fazę suszenia na stanowisku łączenia 24. Stanowisko łączenia 24 nie musi być w postaci bębna, może to również być płaska strefa zapewniająca prowadzenie wytłaczanej warstwy i warstwy nośnej bez ich wzajemnego przemieszczania się, aż do wystarczającego ustabilizowania się sklejenia. W końcu wytłaczaną tapetę doprowadza się do końcowego stanowiska suszenia 26 i nawija się na walec 27 lub

PL 196 706 B1 doprowadza się bezpośrednio do stanowiska konfekcjonującego do podziału na jednostki sprzedażne i zapakowania.

Aby zmniejszyć rozmiary maszyny, wytłaczana warstwa lub wytłaczana tapeta mogą być suszone w tzw. kanale dupleksowym tak, że na wyjściu kanału otrzymuje się gotową, suchą, wytłaczaną tapetę.

Wskutek istnienia płaskiej, rozciągliwej warstwy nośnej, przy wykonywaniu i stosowaniu tapety wytłaczana warstwa nie doznaje żadnych strat pod względem wysokości wytłoczeń, a ponadto pozostaje ona w pełni aktywna pod wzgl. tzw. oddychania wytłoczenia zachowują stabilność kształtów, przy czym tapeta bez uszkodzeń może być transportowana poprzez urządzenie wytwarzające i stanowisko konfekcjonujące oraz daje się łatwo stosować przy tapetowaniu.

Jak już wspomniano, przedstawione wykonanie jest tylko jednym z możliwych przykładów wykonania wynalazku. Nie ogranicza się on tylko do tego przedstawionego wykonania. Tak np. zamiast marszczonego papieru, na warstwę nośną można również stosować włókninę lub inną gładką względnie płaską i oddychającą warstwę, zwłaszcza mikrorozciągliwą. Wytłoczenia na rysunku przedstawione są tylko przykładowo. Mogą one mieć dowolne wykonanie. Ważne jest, aby warstwa nośna na swej dolnej stronie była stosunkowo gładka, a więc płaska, aby umożliwić łatwe nanoszenie tapety na ścianę, oraz aby warstwa nośna była mikrorozciągalna względnie mikrościskalna i łatwo zginalna. Ważne jest również to, że ze względu na gładką, płaską warstwę nośną zużycie kleju jest znacznie mniejsze niż przy tapecie wytłaczanej po obu stronach przez co jest ona tańsza do wytworzenia. Przy tapetowaniu również zużywa się mniej kleju co powoduje oszczędności w jego zużyciu. Wytłaczana warstwa wykonana jest korzystnie z dwuwarstwowej, a więc wzmocnionej, papierowej warstwy. W niektórych przypadkach moż e być ona wykonana tylko z jednowarstwowego papieru, który wzmocniony jest pojedynczymi nitkami lub włóknami ze sztucznego tworzywa, umieszczonymi na kształt warstwy przy warstwie papieru, przy czym nitki lub włókna mogą przebiegać prostoliniowo lub z pofalowaniem, wzgl. mogą być usytuowane równolegle względem siebie lub też mogą się krzyżować. Warstwa papieru i warstwowo położone nitki względnie włókna z tworzywa sztucznego poddaje się wytłaczaniu na gorąco tak, że pomiędzy nitkami i papierem zachodzi stopienie względnie sklejenie.

Claims (15)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wielowarstwowa wytłaczana tapeta z papierową warstwą wytłaczaną i z warstwą nośną, sklejoną z warstwą wytłaczaną, przy czym klej znajduje się tylko na wytłoczonych odcinkach wystających na dolnej stronie, znamienna tym, że warstwę nośną (12) stanowi warstwa z rozciągliwego materiału, przy czym dolna strona warstwy nośnej (12) jest płaska, zaś wytłaczaną warstwę (11) stanowi warstwa przynajmniej ze wzmocnionego materiału papierowego (13, 14), a warstwa nośna pomiędzy miejscami sklejenia pozostaje rozciągliwa.
2. 2. Wytłaczana tapeta według zastrz. 1, znamienna tym, że warstwa nośna (12) jest warstwą z rozciągliwego materiału włóknistego.
3. 3. Wytłaczana tapeta według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że warstwa nośna (12) jest warstwą z rozciągliwego, płaskiego papieru.
4. 4. Wytłaczana tapeta według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że warstwa nośna (12) jest warstwą z papieru marszczonego o stosunkowo gładkiej powierzchni.
5. 5. Wytłaczana tapeta według zastrz. 4, znamienna tym, że marszczony papier przyklejony jest odpornie na wilgoć.
6. 6. Wytłaczana tapeta według zastrz. 1 albo 2, albo 5, znamienna tym, że klej pomiędzy wytłaczaną warstwą i warstwą nośną jest co najmniej trudno rozpuszczalny w wodzie.
7. 7. Sposób wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety, z warstwą wytłaczaną i warstwą nośną, w którym najpierw zdwojoną warstwę wytłaczaną poddaje się wytłaczaniu, a następnie tylko na wystające wytłoczone miejsca na dolnej stronie zdwojonej warstwy wytłaczanej nanosi się klej, po czym mocuje się gładką warstwę nośną do warstwy wytłaczanej, znamienny tym, że do miejsc sklejenia (18) mocuje się rozciągliwą, płaską warstwę (12).
8. 8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że po wykonaniu wytłoczeń w wielowarstwowej warstwie wytłaczanej (11) suszy się ją, a następnie na jej dolną stronę (16) nanosi się klej (18) oraz warstwę z gładką, rozciągliwą dolną stroną, po czym gotową papierową tapetę poddaje się suszeniu końcowemu.

   PL 196 706 B1
9. 9. Sposób według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że przy nieprzerwanym wspólnym prowadzeniu warstwy nośnej i warstwy wytłaczanej, po naniesieniu kleju, na jednym odcinku zwiększą się prędkość suszenia, mocując obie warstwy (11 i 12) do siebie tak, że dalszy ich transport przebiega bez delaminacji i/lub przesunięcia się obu połączonych ze sobą warstw w postaci wytłaczanej warstwy i pł askiej, rozci ą gliwej warstwy noś nej.
10. 10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że zwiększa się prędkość suszenia przez napromieniowanie, zwłaszcza przez napromieniowanie cieplne.
11. 11. Sposób według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że zwiększa się prędkość suszenia przez działanie termiczne, zwłaszcza przez mechaniczne przenoszenie ciepła.
12. 12. Sposób według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że przynajmniej w fazie zwiększonej prędkości suszenia przy ruchu obu warstw, warstwę wytłaczaną swymi miejscami klejenia lekko dociska się do warstwy nośnej.
13. 13. Urządzenie do wytwarzania wielowarstwowej wytłaczanej tapety, z przynajmniej jednym krążkiem z zapasem, na którym znajduje się papierowy materiał oraz z stanowiskiem wytłaczania na którym papierowy materiał jest wytłaczany, a także z stanowiskiem suszenia, na którym suszy się jeszcze wilgotną wytłoczoną warstwę oraz z dołączonym następnie stanowiskiem klejenia, na którym nanosi się klej na wystające, wytłoczone odcinki na dolnej stronie wytłaczanej warstwy, przy czym po stanowisku klejenia umieszczone jest stanowisko łączenia, na którym mocuje się wytłaczaną warstwę do warstwy nośnej, znamienne tym, że stanowisko łączenia (24) jest stanowiskiem ogrzewanym i skł ada się z bę bna wzglę dnie z pł askiej strefy, prowadzą cego warstwę wytł aczaną (11) i warstwę nośną (12) bez występowania ich ruchów względem siebie tak długo, aż powstanie wystarczająco stabilne sklejenie.
14. 14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że stanowisko łączenia (24) ma postać bębna zwrotnego, prowadzącego nastawialną warstwę wytłaczaną z naprężeniem w kierunku jej ruchu i swymi miejscami klejenia wspartą na warstwie nośnej.
15. 15. Urządzenie według zastrz. 13 albo 14, znamienne tym, że, bęben zwrotny i/lub urządzenie laminujące są urządzeniami ogrzewanymi a przy stosowaniu kleju zawierającego wodę są ogrzewane aż do temperatury 220°C.